ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Φθινοπωρινή νοσταλγία
Πέρασαν τα χρόνια.
Η φτώχεια μας,μας έβγαλε στη μεγαλύτερη έρημο
Η φτώχεια μας,μας έβγαλε στη μεγαλύτερη έρημο
Όπου κοίταξαν τα μάτια σου
αποκρυσταλλώθηκε η Άνοιξη,και η μοναξιά μου..
Ένα πλήθος περιστεριών
αποκρυσταλλώθηκε η Άνοιξη,και η μοναξιά μου..
Ένα πλήθος περιστεριών
στο χαμόγελό σου.
Μπορώ να σε πάρω μαζί μου;
μου ψιθύρισες κάποτε.
Τα μάτια σου είναι ημερολόγια φθινοπώρων.
Με όλη την ένδειά μου
Μπορώ να σε πάρω μαζί μου;
μου ψιθύρισες κάποτε.
Τα μάτια σου είναι ημερολόγια φθινοπώρων.
Με όλη την ένδειά μου
σε προσκύνησα,
και γέμισαν έκτοτε,ηρωισμούς οι χαραυγές μου!
και γέμισαν έκτοτε,ηρωισμούς οι χαραυγές μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου