Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2013

Γαζία: Άρωμα και νοσταλγία

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B3%CE%B1%CE%B6%CE%AF%CE%B1-%CE%AC%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B3%CE%AF%CE%B1

Γαζία: Άρωμα και νοσταλγία

Δευ, 2012-10-22 16:30
Τον παλιό εκείνο τον καιρό οι γειτονιές της Αθήνας τέτοια εποχή μοσχοβολούσαν γαζία. Ένα δέντρο άγνωστο πλέον, το οποίο συναντάς μόνο από σύμπτωση τριγυρνώντας σε δρομάκια με κήπους. Έχει μικρά σφαιρικά, χνουδάτα, κατακίτρινα άνθη που σκορπίζουν μια μοναδική γλυκιά ευωδιά.
Όαση αρωμάτων
Όσοι μεγάλωσαν κοντά σε μονοκατοικίες με κήπους (ακόμα και δύο βήματα από το κέντρο, όπως στα Πατήσια και το Κουκάκι) θα θυμούνται με νοσταλγία το εξαίσιο άρωμά της. Σε όσους/ες το γνωρίζουν (δε χρειάζεται να το έχεις μυρίσει περισσότερο από μια φορά) ξυπνάει ευχάριστες μνήμες και ανασκαλεύει τα αθώα χρόνια της νεότητας. Ανθίζει μόλις μπει η άνοιξη και στην αρχή του φθινοπώρου σκορπίζει τις τελευταίες νότες από τη μεθυστική μυρωδιά της. Αν τολμήσεις όμως να την πλησιάσεις για να κόψεις τα απαλά ιδιόμορφα λουλούδια της, σε περιμένει η αγκάθινη πανοπλία της. Τα φύλλα της μοιάζουν με φτερούγες και είναι εξαιρετικά πρωτεϊνούχα (περιεκτικότητα 18% σε πρωτεΐνες). Επίσης παίρνει αρκετό μπόι (μπορεί να ξεπεράσει τα 4 μέτρα).
Τροπική και άκακη
Η καταγωγή της γαζίας είναι τροπική (Καραϊβική και Κεντρική Αμερική). Είναι ιδιαίτερα ανθεκτική στην ατμοσφαιρική μόλυνση και την αλατότητα και το μόνο που ζητάει είναι νερό (1-3 φορές τον μήνα), καθώς και ήλιο. Φτιάχνει ωραιότατες δεντροστοιχίες και είναι εντελώς… άκακη, όπως υποδηλώνει και το επίσημο όνομά της (acacia farnesiana ή γλυκιά ακακία – η λέξη ακακία προέρχεται από τη λέξη ακίδα, λόγω των αγκαθιών της). Ίσως πρόκειται για το πιο αρωματικό… ζιζάνιο, αφού έτσι τη θεωρούν στα εξωτικά νησιά Φίτζι, επειδή αναπτύσσεται και εξαπλώνεται εύκολα. Το απόσταγμα των λουλουδιών της χρησιμοποιείται από χρόνια στην ευρωπαϊκή αρωματοποιία και δη τη γαλλική, όπου το αιθέριο έλαιό της είναι γνωστό ως cassie. Η γαζία προσφέρει επίσης μια κολλώδη ουσία που υποκαθιστά το αραβικό κόμμι στην κεραμική τέχνη.
Θεραπευτική και αφροδισιακή
Αυτόχθονες της Κολομβίας, του Μεξικού, της Κούβας, της Αυστραλίας και της Ινδίας (γιατί μέχρι εκεί έχει φτάσει η χάρη της) χρησιμοποιούν παραδοσιακά τις ρίζες, τον φλοιό και τα λουλούδια του φυτού για θεραπεία διαφόρων ασθενειών (δερματικά, διάρροια, ελονοσία, πυρετός, ρευματισμοί, αρθριτικά, τύφος, δυσπεψία, επιπεφυκίτιδα, πονόλαιμος, στομαχικές διαταραχές) και ως διεγερτικό-αφροδισιακό, ενώ λέγεται ότι στη Βραζιλία χρησιμοποιούν τους δηλητηριώδεις σπόρους της για να σκοτώσουν τα λυσσασμένα σκυλιά. Πάντως ο λοβός, τα φύλλα και οι αποξηραμένοι σπόροι της περιέχουν πολλά αξιοπρόσεκτα συστατικά: Από 7 διαφορετικές πολυφαινόλες (και τανίνη) έως σαλικυλικό και ασκορβικό οξύ.
Για βέλη και μανταλάκια
Άλλες χρήσεις της, ειρηνικές ή μη; Εξαρτάται πού κατοικείς. Στην Ακτή Ελεφαντοστού, για παράδειγμα, χρησιμοποιείται για να φτιάχνουν δηλητηριασμένα βέλη. Οι Ινδοί την αξιοποιούν για οδοντόβουρτσες. Οι ήσυχοι οικογενειάρχες των τροπικών και εύκρατων χωρών χρησιμοποιούν τις γαζίες ως φράκτες, ενώ άλλοι φτιάχνουν από το ανθεκτικό της ξύλο άροτρα και μανταλάκια.

Golden Magazine

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις