Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βιβλία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 13 Μαρτίου 2018

Ο απέθαντος και άλλες ληστρικές ιστορίες





Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Ekdoseis Metaixmio.

 

Το νέο βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο

Φώτης Γιαγκούλας: Ο απέθαντος και άλλες ληστρικές ιστορίες 
Κυκλοφορεί: 15/11/2013

Εγώ ήμουν ένας φοιτητής
και τώρα έγινα ληστής.
Ρέμα το ρέμα ρεματιά
στης Ελασσόνας τα χωριά
μια βλαχοπούλα έπλενε,
«Φώτη Γιαγκούλα» έκραζε.
—Γεια σου, χαρά σου, λυγερή.
—Καλώς το Φώτη το ληστή.
—Μην είν’ στρατιώτες στο χωριό,
μην είν’ και το ευζωνικό;
—Ούτε στρατιώτες στο χωριό,
ούτε και το ευζωνικό,
μόν’ ένας βλάκας μοίραρχος
κι ένας ανθυπομοίραρχος.
Λένε θα σε σκοτώσουνε
και θα σε βαλαντώσουνε.
—Αν έρθω βράδυ στο χωριό
θα τους σκοτώσω και τους δυο.

Μια αιματοβαμμένη τοιχογραφία της Ελλάδας των χρόνων 1910-1936, με πρωταγωνιστές τους τελευταίους ληστές και λήσταρχους. Μια Ελλάδα που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από την Άγρια Δύση, γεμάτη παράνομους και επικηρυγμένους με μεγάλα χρηματικά ποσά που διαφέντευαν τα ελληνικά βουνά και τους λόγγους. Ένα σκηνικό τρόμου και φρίκης με πρωταγωνιστές τους ληστές Λιόλιο, Σκαρτσώρα, Γκαντάρα, Καραθανάση, Μπασμπάνη, Μπλαντέμη, Κοτσαδάμ, Περικλή Παπαγεωργίου, αδελφούς Μπαμπάνη, Τσαμήτα, Τζατζά πατέρα και γιο, Λόλα, καπετάν Γιάννη Καρατζοβάλη και τις πολυάριθμες και άγριες συμμορίες τους. Με κορυφαίο όλων, τον θρυλικό και φοβερό λήσταρχο Φώτη Γιαγκούλα, τον πλέον «ωραίο των ορέων», τον «βασιλέα» όλων των ληστών του Μεσοπολέμου, με αδιαμφισβήτητο βασίλειό του τον Όλυμπο.

Μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης θα γνωρίσει μια εποχή άγνωστη, σκληρή, ηρωική και ταυτόχρονα δόλια. Μια εποχή φτώχειας και λεβεντιάς. Προδοσίας και μίσους. Έρωτα και θανάτου. Με τους πολιτικούς χαμένους στη διαπλοκή και τη διαφθορά της εξουσίας και τους ληστές δυνάστες της ζωής των ανθρώπων. Μια εποχή με κυρίαρχη την ελπίδα για το ξημέρωμα μιας καλύτερης και πιο δίκαιης μέρας. Μιας καλύτερης ζωής.

http://www.metaixmio.gr/products/2401--.aspx



\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\




Μόμπι Ντικ...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.

Φωτογραφία του χρήστη Bigbook.gr.







14 Νοεμβρίου 1851...Εκδίδεται και κυκλοφορεί στις ΗΠΑ ο Μόμπι Ντικ...


Ένα από τα αριστουργήματα της αμερικανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η πλειονότητα των κριτικών δέχεται ότι το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ στέκεται στο ίδιο δημιουργικό ύψος με τις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες και τα έργα του Σαίξπηρ. Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα στην Αγγλία στις 18 Οκτωβρίου 1851 με τον τίτλο Η Φάλαινα και ένα μήνα αργότερα (14 Νοεμβρίου 1851) στις ΗΠΑ, με τον τίτλο Μόμπι Ντικ ή Η Φάλαινα.

Ο Μόμπι Ντικ είναι μια θαλασσινή περιπέτεια, γεμάτη συμβολισμούς και μεταφορές. Με αφηγητή τον ναύτη Ισμαήλ, παρακολουθούμε το ταξίδι ενός σαλεμένου καπετάνιου, ονόματι Αχαάβ, που έχει βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει και να σκοτώσει μια θηριώδη λευκή φάλαινα με το όνομα Μόμπυ Ντικ, η οποία σε ένα προηγούμενο ταξίδι τού είχε κόψει το πόδι σε μια μονομαχία τους στη θάλασσα. Ο Μέλβιλ, που είχε δουλέψει χρόνια ως ναυτικός, εστιάζεται σ' έναν «άνθρωπο που δε φοβάται Θεό, που μοιάζει με Θεό, είναι υπέροχος άνθρωπος ο Καπετάν Αχαάβ».

Το πολυσέλιδο μυθιστόρημα περιγράφει την επικών διαστάσεων σύγκρουση Αχαάβ και Μόμπι Ντικ, που είναι, κατ' επέκταση, μια αναμέτρηση ανάμεσα στις δυνάμεις της Φύσης και τον Άνθρωπο. Ο «Μόμπι Ντικ» δεν είναι μόνο μια συναρπαστική ναυτική περιπέτεια, αλλά ένα φιλοσοφικό δοκίμιο για τη φύση του καλού και του κακού, για τον άνθρωπο και τη μοίρα του. Συν τοις άλλοις, είναι ένα εγκυκλοπαιδικό μυθιστόρημα, που δίνει στον αναγνώστη πληθώρα πληροφοριών για τη ζωή στη θάλασσα και τη φαλαινοθηρία.

Το βιβλίο του Μέλβιλ κυκλοφόρησε σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ βρίσκονταν σε μια φάση μεταμόρφωσης, από μια συνομοσπονδία αποικιών σε ένα κράτος με επεκτατικές βλέψεις (Πόλεμοι κατά των Μεξικανών και Ινδιάνων, Επέκταση στη Δύση), αλλά και στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου, με τις μεγάλες κοινωνικές διαφορές Βορείων και Νοτίων. Ήταν, όμως, και μια περίοδος αρκετά δημιουργική για τα αμερικανικά γράμματα.

Το 1850 ο Ναθάνιελ Χόθορν δημοσίευσε το δικό του αριστούργημα, το μυθιστόρημα Το Άλικο Γράμμα, μια εμβριθή μελέτη για το καλό και το κακό, που επηρέασε σημαντικά τον γείτονα και φίλο του Μέλβιλ στη συγγραφή του Μόμπυ Ντικ. Το 1852 η Χάριετ Μπίτσερ Στόου κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά της Η Καλύβα του Μπαρμπά-Θωμά, ένα από τα πλέον ευπώλητα βιβλία στην εκδοτική ιστορία των ΗΠΑ. ΄Όμως, το μυθιστόρημα του Μέλβιλ πέρασε απαρατήρητο, με αρνητική στο μεγαλύτερο μέρος της την κριτική. Χρειάστηκε να φθάσουμε στη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα για να αναγνωρισθεί από τους Μοντερνιστές η σπουδαιότητα του Μόμπυ Ντικ και η Αμερική να ανακαλύψει ένα μεγάλο συγγραφέα.

Ο Μόμπυ Ντικ έχει μεταφερθεί επανειλημμένα στον κινηματογράφο, στο θέατρο και την τηλεόραση. Καλύτερη διασκευή για τη μεγάλη οθόνη θεωρείται η ομώνυμη ταινία του Τζον Χιούστον, παραγωγής 1956, σε σενάριο του συγγραφέα Ρέι Μπράντμπερι και με πρωταγωνιστή τον Γκρέγκορι Πεκ στο ρόλο του Αχαάβ.

Στα ελληνικά, το μυθιστόρημα του Χέρμαν Μέλβιλ Μόμπυ Ντικ κυκλοφορεί στην κλασική έκδοση του Gutenberg, σε μετάφραση Α. Κ. Χριστοδούλου.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/342#ixzz2kbEanRHa


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\


Κωνσταντίνος Θεοτόκης

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκδόσεις Καστανιώτη.
Εκδόσεις Καστανιώτη
Σαν σήμερα, το 1872, γεννιέται στην Κέρκυρα ο Κωνσταντίνος Θεοτόκης. Εισηγητής του κοινωνιστικού μυθιστορήματος, πολυσχιδής, αποτέλεσε μία από τις δεσπόζουσες φυσιογνωμίες των γραμμάτων μας στα τέλη του 19ου και, κυρίως, στις αρχές του 20ού αιώνα. http://ow.ly/uxogn

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\


Δευτέρα 12 Μαρτίου 2018

Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΒΑΙ

http://lefobserver.blogspot.gr/2008/04/blog-post_22.html?spref=fb

THE BRIDGE OF THE RIVER KWAI - Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΚΒΑΙ

Η ιστορία της Γέφυρας του ποταμού Κβάι!!...





Η γέφυρα που περνά πάνω από τον ποταμό Μαε Κλονγκ ή Κβάϊ Γιάϊ στην πόλη Καντσαναμπούρι της Ταϊλάνδης, 120 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα Μπανγκόκ, έγινε γνωστή ως «Γέφυρα του Ποταμού Κβάι».Την αρχική ιδέα για τη σιδηροδρομική σύνδεση της Ταϊλάνδης με τη Βιρμανία, είχαν οι βρετανοί αποικιοκράτες τη δεκαετία του 1880, με απώτερο σκοπό τη σύνδεση με την Κίνα. Πολύ σύντομα ωστόσο, εγκαταλείφθηκε καθώς το κόστος και οι συνθήκες κατασκευής της στη ζούγκλα, θεωρήθηκαν απαγορευτικές. Η ιδέα επανήλθε το 1936, οπότε πραγματοποιήθηκε μια μελέτη από Ιάπωνες μηχανικούς του στρατού που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι για την κατασκευή μιας σιδηροδρομικής γραμμής που θα ένωνε τη Μπανγκόκ με τη Ρανγκούν στη Βιρμανία χρειάζονταν να δουλέψουν περισσότεροι από 200.000 εργάτες για τουλάχιστον 6 χρόνια.Οι Ιάπωνες θέλησαν να προχωρήσουν με την κατασκευή της γραμμής για να δημιουργήσουν μια νέα οδό ανεφοδιασμού των ιαπωνικών στρατευμάτων στη Βιρμανία θέλοντας να υλοποιήσουν τα σχέδια τους για εισβολή στην Ινδία.Η κύρια εργατική δύναμη που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της λεγόμενης «Σιδηροδρομικής Γραμμής του Θανάτου» ήταν οι αιχμάλωτοι πολέμου από το μέτωπο της ΝΑ Ασίας αλλά και Ασιάτες εργάτες από διάφορες χώρες. Σύμφωνα με το «Ερευνητικό Κέντρο Σιδηροδρομικής Γραμμής Ταϊλάνδης-Βιρμανίας», οι καταγεγραμμένοι αιχμάλωτοι πολέμου που εργάστηκαν για την κατασκευή της γραμμής ήταν 30.131 Βρετανοί, 17.990 Ολλανδοί, 13.004 Αυστραλοί και 686 Αμερικάνοί. Ένας στους τέσσερις θα δούλευε μέχρι θανάτου που προκαλούσαν ο υποσιτισμός, οι τροπικές ασθένειες και οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης. Για τους Ασιάτες που χρησιμοποιήθηκαν είτε ως εργάτες, είτε ως σκλάβοι, μπορούν να γίνουν μόνο εκτιμήσεις. Υπολογίζεται ότι συνολικά εργάστηκαν περίπου 90.000 Βιρμανοί, 75.000 Μαλαισιανοί, 7.500 Ινδονήσιοι και 5.200 Σιγκαπουριανοί. Ένας στους δύο κατάφερε να επιζήσει...Οι συνθήκες εργασίας τους ήταν σε γενικές γραμμές οριακές.Η καθημερινή διατροφή τους αποτελούνταν μόνο από λίγο ρύζι και δεν περιείχε καθόλου πρωτεΐνες. Σε συνδυασμό με την έλλειψη υγιεινής προκάλεσαν πληθώρα ασθενειών και επιδημιών όπως ελονοσία, το μπέρι-μπέρι, η χολέρα, η δυσεντερία και οι τροπικές πληγές.Οι Ιάπωνες είχαν ορίσει ποσοτικά την εργασία που απαιτούνταν για τον κάθε εργάτη και στην καλύτερη περίπτωση, δεν επέτρεπαν στους αιχμαλώτους να επιστρέψουν στους κοιτώνες εάν δεν την είχαν ολοκληρώσει.Οι ξυλοδαρμοί για ασήμαντους ή και ανύπαρκτους λόγους ήταν σύνηθες φαινόμενο. Χειρότερα όμως απ’ όλα αυτά ήταν τα βασανιστήρια της Κέμπετάι, της Ιαπωνικής Στρατονομίας, τα οποία αποδείχθηκαν μοιραία για πολλούς αιχμαλώτους.Τον Μάιο του 1943 οι Ιάπωνες διαπίστωσαν ότι το έργο βρισκόταν αρκετά πίσω και διέταξαν την επιτάχυνση των εργασιών την περίοδο από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1943 όπου την ονόμασαν «Speedo».Μια λέξη που επαναλάμβαναν οι Ιάπωνες φύλακες στους εργάτες, νυχθημερόν, πιέζοντάς τους να αυξήσουν την παραγωγικότητά τους. Όπως ήταν αναμενόμενο, η συγκεκριμένη περίοδος ήταν η χειρότερη από άποψη θανάτων των αιχμαλώτων.Ένα από τα χειρότερα σημεία εργασίας κατά μήκος της «Σιδηροδρομικής Γραμμής του Θανάτου» ήταν ένας βραχώδης λόφος όπου οι Ιάπωνες προτίμησαν, αντί της χρονοβόρας κατασκευής μιας σήραγγας να φτιάξουν μια τομή.Οι αιχμάλωτοι το ονόμασαν «Πέρασμα της Κολάσεως» γιατί η εικόνα των εργατών που δούλευαν με φανάρια κατά τη διάρκεια της νύχτας, έμοιαζε από την κορυφή του λόφου με τις πύλες της κολάσεως. Σήμερα, στην περιοχή υπάρχει το «Hellfire Pass Museum» το οποίο συμπεριλαμβάνει και ένα μονοπάτι με μερικά από τα πιο γνωστά σημεία της «Σιδηροδρομικής Γραμμής του Θανάτου». Κάθε χρόνο, στις 11 Νοεμβρίου, πραγματοποιείται εκεί η τελετή για την Ημέρα Μνήμης των βετεράνων της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.Η κατασκευή της γραμμής ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο του 1943 και χρησιμοποιήθηκε από τους Ιάπωνες για τον ανεφοδιασμό του μετώπου της Βιρμανίας για περίπου 2 χρόνια, μέχρι και το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον Αύγουστο του 1945. Οι Σύμμαχοι προσπάθησαν επανειλημμένως να βομβαρδίσουν σημεία της σιδηροδρομικής γραμμής όμως οι Ιάπωνες επιδιόρθωναν γρήγορα τις ζημιές. Μετά τον πόλεμο, οι ράγες, οι στρωτήρες, τα βαγόνια και οι ατμομηχανές πουλήθηκαν στην κυβέρνηση της Ταϊλάνδης και τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για πολεμικές αποζημιώσεις ατόμων αλλά και των χωρών από όπου οι Ιάπωνες είχαν αρχικά κατασχέσει τα υλικά για την κατασκευή της γραμμής. Το 1957, η κυβέρνηση της Ταϊλάνδης άνοιξε ξανά την γραμμή από το Νονγκ Πλαντούκ μέχρι το Ναμ Τοκ, μέσω του Καντσαναμπούρι και της γέφυρας πάνω από τον ποταμό Κβάϊ Γιάι. Το υπόλοιπο κομμάτι μέχρι τη Βιρμανία έχει λεηλατηθεί.Αρχικά, ο ποταμός που περνάει απο την γέφυρα ονομαζόταν Μάε Κλονγκ. Σε μικρή απόσταση από την γέφυρα ο Μάε Κλονγκ συναντά τον παραπόταμο Κβάϊ Νόϊ («Κβάϊ» στα ταϊλανδικά σημαίνει παραπόταμος και «Νόϊ» σημαίνει μικρός).
Τη δεκαετία του ’50 ένας Γάλλος συγγραφέας, ο Πιέρ Μπουλ, έγραψε το μυθιστόρημα με τίτλο «Η Γέφυρα του Ποταμού Κβάι» με θέμα το χτίσιμο μιας γέφυρας από αιχμαλώτους πολέμου των ιαπώνων στα βάθη της ζούγκλας της Ταϊλάνδης. 
 Ο Γάλλος χρησιμοποιήσε το όνομα «Κβάι» γιατί απλά ήταν περισσότερο εύηχο και εμπορικό από το «Μάε Κλονγκ». Το 1957 το μυθιστόρημα μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και μετά την ομώνυμη ταινία του Χόλλυγουντ και την απήχηση που είχε παγκοσμίως, οι Ταϊλανδοί μετονόμασαν τον ποταμό από Μάε Κλονγκ σε Κβάϊ Γιάϊ (στα ταϊλανδικά σημαίνει «μεγάλος παραπόταμος»).

ΑΠΟ ΤΟ BLOG ''ΜΕ ΜΙΑ ΒΑΛΙΤΣΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ''

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



Κυριακή 11 Μαρτίου 2018

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά ;

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;


«Ταξιδεύω στην Ελλάδα 40 χρόνια. Χθες, όμως, είχα τόση ένταση όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα. Ένιωσα πως προσγειώθηκα στον παράδεισο.…

Ζ. Λιβανελί: Πώς να γίνει τζαμί η Αγια-Σοφιά αφού χτίστηκε 100 χρόνια πριν εμφανιστεί το Ισλάμ;

«Ταξιδεύω στην Ελλάδα 40 χρόνια. Χθες, όμως, είχα τόση ένταση όταν ανέβηκα στο αεροπλάνο για την Ελλάδα. Ένιωσα πως προσγειώθηκα στον παράδεισο. Πρέπει να αναγνωρίζετε την αξία της ηρεμίας στην οποία ζείτε».
Ο Τούρκος Ζουλφί Λιβανελί, πρώτης γραμμής ποιητής, πεζογράφος σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικοσυνθέτης (το «Λέι λιμ λέι» του, έχει πλέον τη φήμη και το κύρος ενός παλλαϊκού τουρκικού και μεσογειακού ύμνου που έχει ακουστεί σε όλο τον πλανήτη) απέφυγε να απαντήσει στην τελευταία ερώτηση του πολυπληθέστατου ακροατηρίου του, στη 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης: Φοβάστε για το επερχόμενο στην Τουρκία;
«Υπάρχουν τελευταία έντονες εθνικιστικές αντιθέσεις στην Τουρκία. Στα 1924, με την ίδρυση του τουρκικού κράτους είπαν ότι όσοι ζουν σ’ αυτόν τον τόπο, είναι Τούρκοι. Μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους, όμως, ήρθαν στην περιοχή πολλοί άνθρωποι από παντού. Έφεραν τη δική τους κουλτούρα, τις θρησκείες, τις συνήθειες τους και πρέπει να το πούμε: αυτοί είναι Τούρκοι, αυτοί Κούρδοι, αυτοί Λαζοί. Οι λαοί της Ανατολής είναι κατά κύριο λόγο αγρότες και στρατιώτες. Η κύρια δύναμη είναι τα Βαλκάνια» είπε μόνον και συνέχισε να μιλά μειλίχια, ανατολίτικα, με παραβολές και παραμυθίες.
«Τους καιρούς της εξέγερσης στο Ταξίμ, ξενυχτούσα κι εγώ με τα παιδιά στο πάρκο Γκεζί. Τραγουδούσαμε όλοι μαζί τα τραγούδια μου, κάποια και στα ελληνικά. Ένιωθα πως κάναμε ξανά τη “στάση του Νίκα”» είπε ο Λιβανελί και ανέσυρε ένα ακόμη βιβλίο του, για παιδιά αυτή τη φορά -κυκλοφορεί κι αυτό σε ελληνική μετάφραση απ’ τις εκδόσεις «Πατάκη» με τον τίτλο «Τα παιδιά του τελευταίου νησιού».
«Το βιβλίο μιλά για έναν δικτάτορα -μια φορά κι έναν καιρό- που έκοψε όλα τα δέντρα σ’ ένα νησί που έμοιαζε με παράδεισο και η γαλήνη της μικρής κοινωνίας του νησιού, που βασιζόταν στην απλότητα του τρόπου ζωής και στον σεβασμό των ορίων μεταξύ ανθρώπου και οικοσυστήματος ανατράπηκε. Κι όλα αυτά απ΄ τον δικτάτορα που εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες των ίδιων των κατοίκων του νησιού. Αλλά βέβαια, αυτό είναι ένα παραμύθι» είπε αντί να απαντήσει στην ερώτηση που του τέθηκε από το ακροατήριο αν το βιβλίο του είναι ένα προσωπικό μανιφέστο για τα όσα συμβαίνουν σήμερα στην Τουρκία κι αν κοινός παρονομαστής όλων είναι η αμάθεια των λαών.
«Δημιουργό σπανιότατο, αναγεννησιακό εξ Ανατολών ουμανιστή, διεθνιστή και υποδειγματικού τύπου homo universalis του καιρού μας» τον χαρακτήρισε νωρίτερα στην αναλυτική εισήγηση του ο συγγραφέας Θωμάς Κοροβίνης προλογίζοντας το νέο του βιβλίο με τον προκλητικό για τους Τούρκους εθνικιστές τίτλο «Οτέλ Κονσταντίνιγε» που εκδόθηκε στην Τουρκία το 2015 και φέτος κυκλοφορεί η ελληνική του μετάφραση από τις εκδόσεις «Πατάκη». Με αυτή την αφορμή βρέθηκε ο Ζουλφί Λιβανελί στην 14η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Θεσσαλονίκης. Βιβλίο «μουσκεμένο από το ιστορικό παρελθόν της Κωνσταντινούπολης, χωρίς προκαταλήψεις αλλά με τη διάθεση να συμφιλιώσει τρόπον τινά την ιστορική διάσταση ή την πολλαπλά φορτισμένη αντίθεση ανάμεσα στο αυτοκρατορικό Βυζάντιο και το χαλιφάτο της οθωμανικής περιόδου και να κατευθύνει τον προσανατολισμό του αναγνώστη, του σύγχρονου Τούρκου ή Έλληνα, σ’ ένα πεδίο ουδέτερο, ένα πεδίο συμφιλίωσης. 
Το «μυθιστόρημα Πόλης» 
(της Κωνσταντινούπολης, της Constqntinople της Κονσταντίνιγε, της Ιστανμπούλ), 
το πολυδαίδαλο και πολυπρόσωπο μακροσκελές αφήγημα επιχειρεί με την «ειρηνοποιητική» διάθεση του συγγραφέα 
να άρει προκαταλήψεις και να επαναπροσδιορίσει τη συναισθηματική και την ιστορική ματιά, από την εδώ ή την εκεί μεριά» έλεγε ο Θωμάς Κοροβίνης που τον προσφώνησε «αδελφέ μου» κι ο Λιβανελί σχολίασε πως «ο Θωμάς με ξέρει καλύτερα από μένα».
«Η πόλη που ζω είναι Βυζαντινή κι εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί της» συνέχισε ο Λιβανελί. «Παρ’ όλο που δεν πιστεύω σ’ αυτό που λένε μετενσάρκωση,  πιστεύω πολύ στην πολιτιστική μετενσάρκωση. 
Νιώθω να φέρω το Βυζάντιο μέσα μου. Στο “Οτέλ Κονσταντίνιγε” τα εξηγώ όλα αυτά. Ήθελα να προβληματιστούν με τις αναφορές αλλά κάποιοι γκρίνιαξαν με τον τίτλο. Μα στα οθωμανικά βιβλία ο Μωάμεθ αποκαλεί την Πόλη Κωνσταντίνια. Το Ινσταμπούλ που θέλουν να επιβάλουν ως πιο τούρκικο, είναι ακόμα πιο ελληνικό- Εις την πόλιν. Είναι οι ίδιοι που θέλουν να γίνει η Αγια – Σοφιά τζαμί. Μα πώς να γίνει τζαμί αφού χτίστηκε 100 χρόνια προτού εμφανισθεί το Ισλάμ;
Η ενέργεια της Πόλης -όπως και να την πούμε- δεν αλλάζει. Στην Κωνσταντινούπολη μέχρι το 2010 εκδίδονταν εφημερίδες σε 26 γλώσσες. Τώρα πια όχι. Τι κρίμα! Χάσαμε τον κοσμοπολιτισμό μας. 
Στην Κωνσταντινούπολη έζησαν 26 διαφορετικοί λαοί, γλώσσες, κουλτούρες, κουζίνες. Έχουν αναμιχθεί όλα αυτά στους αιώνες. Δεν αλλάζουν με πρόσκαιρους εθνικισμούς.
Οι μουσουλμάνες γυναίκες προσεύχονται στο τζαμί αλλά και στις εκκλησιές και στις συναγωγές, κι όπως μού ΄λεγε η πεθερά μου «αν δεν την ακούσει την προσευχή μου ο Μωάμεθ, θα την ακούσει η Παναγιά».
ΑΠΕ

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\



αυξάνουν την ευφυΐα μας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Το διάβασμα δεν είναι μόνο απασχόληση για να περάσετε δημιουργικά τον ελεύθερό σας χρόνο ή για να αποκτήσετε...
www.diaforetiko.gr

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\






Ο μπρούτζινος καβαλάρης

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ! Νέα έκδοση για ένα από τα πιο αγαπημένα βιβλία των τελευταίων χρόνων, το οποίο κυκλοφορεί ξανά σε λίγες ημέρες:
https://www.dioptra.gr/Vivl…/…/711/O-mprountzinos-kavalaris/
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Οι χρυσαφένιοι ουρανοί, το διάφανο λυκόφως, οι λευκές νύχτες ξεχειλίζουν υποσχέσεις· για νιάτα, για έρωτα, για αιώνια ανανέωση. Ο πόλεμος δεν έχει αγγίξει ακόμη τούτη την πόλη με τα περασμένα μεγαλεία, ούτε τη ζωή της Τατιάνας Μετάνοβα, που ζει στριμωγμένα σε δυο κάμαρες με όλη την οικογένειά της. Ο κόσμος της όμως διαλύεται όταν οι στρατιές του Χίτλερ επιτίθενται στη Ρωσία και αρχίζουν να σφυροκοπούν αδιάκοπα το Λένινγκραντ.
Ωστόσο, ένα φως συνεχίζει να λάμπει μέσα σ’ αυτό το ζοφερό σκοτάδι. Η Τατιάνα γνωρίζει τον Αλεξάντερ, έναν νεαρό αξιωματικό του Κόκκινου Στρατού. Οι δύο νέοι νιώθουν μια αμοιβαία έλξη. Εκείνος, δυνατός και γεμάτος αυτοπεποίθηση, κρύβει ένα μυστηριώδες και προβληματικό παρελθόν. Σύντομα, όμως, ο τρομερός χειμώνας και η ανελέητη πολιορκία των Γερμανών φέρνουν στην πόλη την πείνα, την απελπισία, τον φόβο. Ο συγκλονιστικός έρωτας της Τατιάνας και του Αλεξάντερ απειλεί να διαλύσει την οικογένεια των Μετάνοφ και να βγάλει στην επιφάνεια το επικίνδυνο μυστικό που τόσο προσεκτικά κρύβει ο Αλεξάντερ· ένα μυστικό καταστροφικό όσο κι ο πόλεμος.
Αιχμάλωτοι του πάθους, οι δύο ερωτευμένοι νέοι παρασύρονται από την άγρια παλίρροια που θα αλλάξει για πάντα τις ζωές τους.
Αποκτήστε το βιβλίο με 10% έκπτωση και δωρεάν έξοδα αποστολής και αντικαταβολής: https://www.dioptra.gr/Vivl…/…/711/O-mprountzinos-kavalaris/

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\





Σάββατο 10 Μαρτίου 2018

Ο παρατηρητής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ.



Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;
Ο Σάμσον γίνεται η σκιά άγνωστων γυναικών. Την ίδια στιγμή ένας μανιακός δολοφόνος αναστατώνει το Λονδίνο. Όλα δείχνουν αυτονόητα… ή μήπως όχι;


Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;
Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;
Ο Σάμσον Σίγκαλ παρακολουθεί άγνωστες γυναίκες. Θέλει να μάθει τα πάντα γι’ αυτές. Γαντζώνεται από τη ζωή τους για να ξεφύγει από τη δική του, να ξεχάσει τις αποτυχίες, την απόρριψη… Αγαπά με πάθος, αν και από απόσταση, την ωραία Τζίλιαν Γουόρντ. Γίνεται σκιά της, φύλακάς της. Στο μυαλό του «συμμετέχει» στην τέλεια ζωή της με τον όμορφο σύζυγο και τη χαριτωμένη της κόρη. Ώσπου ανακαλύπτει ότι έχει πέσει θύμα μιας απατηλής εικόνας: στη ζωή αυτής της γυναίκας τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται...
Την ίδια περίοδο, δύο άγριες δολοφονίες αναστατώνουν τους κατοίκους του Λονδίνου. Τα θύματα είναι μοναχικές γυναίκες, δολοφονημένες με τρόπο εκδικητικό, σαδιστικό –ίσως από τον ίδιο δράστη. Η αστυνομία αναζητά έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, έναν άντρα που μισεί τις γυναίκες. Ύστερα, γίνεται άλλος ένας φόνος. Αλλά ο δολοφόνος ίσως να έκανε λάθος αυτή τη φορά –ο στόχος του μάλλον ήταν η όμορφη Τζίλιαν.
Και τότε, ξαφνικά, ο αλλόκοτος Σάμσον εξαφανίζεται...
Ένα συγκλονιστικό θρίλερ που έγινε μπεστ σέλερ στο περιοδικό Spiegel.  


Η Σαρλότε Λινκ γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη. Είναι μια πιο τις πιο επιτυχημένες σύγχρονες Γερμανίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, και πολλά από τα βιβλία της έχουν γίνει διεθνή best seller. Μόνο στη Γερμανία έχουν πωληθεί περισσότερα από 26 εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων της, ενώ με τον Παρατηρητή κατέκτησε αμέσως την κορυφή στη λίστα των best seller του περιοδικού Der Spiegel. Εξαιρετική επιτυχία γνωρίζουν και οι τηλεοπτικές μεταφορές των μυθιστορημάτων της, με τελευταία εκείνη του μπεστ σέλερ Das Andere Kind (Το άλλο παιδί). Ζει με την οικογένειά της κοντά στη Φρανκφούρτη.


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\






Δημοφιλείς αναρτήσεις