Είδα
στον ύπνο μου πως επισκέφτηκα τον Παράδεισο και ένας άγγελος ανέλαβε να
με ξεναγήσει. Περπατούσαμε δίπλα – δίπλα σε μια τεράστια αίθουσα γεμάτη
με αγγέλους. Ο άγγελος οδηγός μου σταμάτησε μπροστά στον πρώτο σταθμό
εργασίας και είπε: «Αυτό είναι το Τμήμα Παραλαβής. Εδώ παραλαμβάνουμε
όλες τις αιτήσεις που φτάνουν στο Θεό, με τη μορφή προσευχής». Κοίταξα
γύρω - γύρω στον χώρο. Έσφυζε από κίνηση, με τόσο πολλούς αγγέλους να
βγάζουν και να ταξινομούν αιτήσεις γραμμένες σε ογκώδεις στοίβες από
χαρτιά και σημειώματα, από ανθρώπους σε όλον τον κόσμο.
Μετά προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε: «Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί, προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν». Πρόσεξα και πάλι πολύ κίνηση πως είχε κι εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
Τέλος, στην άκρη ενός μακριού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα. «Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος..«Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα απορημένος. «Είναι λυπηρό», αναστέναξε ο άγγελος.. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι. «Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις… ευχαριστώ Θεέ μου !!!». «Και γιατί ακριβώς πρέπει να Τον ευχαριστούμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου. Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σε ένα πιατάκι είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν. Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα. Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης. Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα Ναό χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Αν οι γονείς σου είναι ακόμη ζωντανοί και είναι ακόμη παντρεμένοι είσαι σπάνιος. Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς δεν είσαι ο κανόνας… είσαι η εξαίρεση για όλους όσοι ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση. Και εάν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ΄ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν».
«Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;» «Να πεις καλημέρα», μου χαμογέλασε ο άγγελος «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι… και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου».
Μετά προχωρήσαμε σε ένα μακρύ διάδρομο, μέχρι που φτάσαμε στον δεύτερο σταθμό. Ο άγγελος μου είπε: «Αυτό είναι το Τμήμα Συσκευασίας και Παράδοσης. Εδώ οι χάρες και οι ευχές που έχουν ζητηθεί, προωθούνται και παραδίδονται σε αυτούς που τις ζήτησαν». Πρόσεξα και πάλι πολύ κίνηση πως είχε κι εδώ. Αμέτρητοι άγγελοι πηγαινοέρχονταν δουλεύοντας σκληρά, αφού τόσες πολλές επιθυμίες είχαν ζητηθεί και συσκευάζονταν για να παραδοθούν στη γη.
Τέλος, στην άκρη ενός μακριού διαδρόμου, σταματήσαμε στην πόρτα ενός πολύ μικρού σταθμού. Προς μεγάλη μου έκπληξη μόνο ένας άγγελος καθόταν εκεί, χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα. «Αυτό είναι το Τμήμα των Ευχαριστιών», μου είπε σιγανά ο φίλος άγγελός μου. Έδειχνε λίγο ντροπιασμένος..«Πώς γίνεται αυτό; Δεν υπάρχει δουλειά εδώ;» ρώτησα απορημένος. «Είναι λυπηρό», αναστέναξε ο άγγελος.. «Αφού παραλάβουν τις χάρες τους οι άνθρωποι πολύ λίγοι στέλνουν ευχαριστήρια».
«Πώς μπορεί κάποιος να ευχαριστήσει τον Θεό για τις ευλογίες που παρέλαβε;» ρώτησα πάλι. «Πολύ απλά» απάντησε. «Χρειάζεται μόνο να πεις… ευχαριστώ Θεέ μου !!!». «Και γιατί ακριβώς πρέπει να Τον ευχαριστούμε;»
«Αν έχεις τρόφιμα στο ψυγείο σου, ρούχα στην πλάτη σου, μια στέγη πάνω από το κεφάλι σου και ένα μέρος για να κοιμηθείς, είσαι πλουσιότερος από το 75% αυτού του κόσμου. Αν έχεις χρήματα στην τράπεζα, στο πορτοφόλι σου και λίγα κέρματα σε ένα πιατάκι είσαι ανάμεσα στο 8% των ανθρώπων που ευημερούν. Αν ξύπνησες σήμερα το πρωί με περισσότερη υγεία από ότι αρρώστια είσαι πιο ευλογημένος από όσους δεν θα επιζήσουν καν ως αυτή τη μέρα. Αν ποτέ δεν βίωσες την εμπειρία του φόβου του πολέμου, της μοναξιάς της φυλακής, της αγωνίας του βασανισμού και της σουβλιάς της πείνας είσαι μπροστά από 700 εκατομμύρια ανθρώπους αυτής της γης. Αν μπορείς να προσευχηθείς σε ένα Ναό χωρίς το φόβο της επίθεσης, της σύλληψης ή της εκτέλεσης, θα σε ζηλεύουν σίγουρα περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο. Αν οι γονείς σου είναι ακόμη ζωντανοί και είναι ακόμη παντρεμένοι είσαι σπάνιος. Αν μπορείς να κρατάς το κεφάλι σου ψηλά και να χαμογελάς δεν είσαι ο κανόνας… είσαι η εξαίρεση για όλους όσοι ζουν μέσα στην αμφιβολία και στην απόγνωση. Και εάν διαβάζεις τώρα αυτό το μήνυμα, μόλις έλαβες μια διπλή ευλογία, γιατί σου το έδωσε κάποιος που σ΄ αγαπάει και γιατί είσαι πιο τυχερός από 2 δισεκατομμύρια ανθρώπους που δεν ξέρουν καν να διαβάζουν».
«Κατάλαβα. Και τώρα τι κάνω; Πώς μπορώ να αρχίσω;» «Να πεις καλημέρα», μου χαμογέλασε ο άγγελος «να μετρήσεις τις ευλογίες σου και να περάσεις αυτό το μήνυμα και σε άλλους ανθρώπους για να τους θυμίσεις πόσο ευλογημένοι είναι… και μην ξεχάσεις να στείλεις το ευχαριστήριό σου».
