Ο άγνωστος πόλεμος των αρωματικων φυτων

Ο άγνωστος πόλεμος των αρωματικων φυτων - Agrotic Mall

Το ελληνικό τσάι, η ρίγανη και τα άλλα φαρμακευτικά και αρωματικά φυτά έχουν γίνει «μήλο της έριδας» για Έλληνες και Αλβανούς. Τα λεφτά είναι… πολλά και το κίνητρο μεγάλο. Μόλις πέσει το σκοτάδι, ομάδες Αλβανών εισέρχονται με μουλάρια ή πεζοί στην ορεινή περιοχή του Γράμμου, της Ιεροπηγής Καστοριάς αλλά και στο Βροντερό της Πρέσπας Φλώρινας και «κουρεύουν» τεράστιες εκτάσεις με τσάι και άλλα σπάνια αρωματικά – φαρμακευτικά φυτά, που σε κάποιες περιπτώσεις συναντώνται ως μοναδική χλωρίδα στις παραπάνω περιοχές.
Η ζημιά είναι διπλή για τη χώρα μας και σίγουρα όχι μόνο οικονομική.
Εισέρχονται γρήγορα στο ελληνικό έδαφος και από την βιασύνη τους για να προλάβουν πριν εντοπιστούν, σε πολλές περιπτώσεις, ξεριζώνουν το τσάι αλλά και τα άλλα βότανα με αποτέλεσμα να χάνεται διαπαντός η παρουσία τους.
Τις τελευταίες είκοσι ημέρες από την εληνοαλβανική μεθόριο της Πρέσπας, έως την περιοχή του Γράμμου, άνδρες της συνοριακής φύλαξης Φλώρινας και Καστοριάς έχουν συλλάβει πάνω από επτά Αλβανούς, με ποσότητες τσαγιού και άλλων φαρμακευτικών φυτών και βοτάνων που ξεπερνούν τα 200 κιλά.

Οι ποσότητες αυτές καταλήγουν στην αρωματοποιία, τη φαρμακοβιομηχανία, το λιανικό εμπόριο αλλά και τους πλανόδιους πωλητές, έναντι αδρής αμοιβής. Σύμφωνα με τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, αντιπρόεδρο της Εταιρίας Προστασίας Περιβάλλοντος Καστοριάς, η ζημία που προκαλείται στην χλωρίδα του Γράμμου είναι τεράστια «αφού συλλέγονται ανεξέλεγκτα και ορισμένα σπάνια βότανα και φυτά που βρίσκονται σε αφθονία στο Γράμμο, όπως η “Πριμούλα η Γνησία” (Primula veris) και η “Γεντιανή η Κίτρινη” (Gentiana lutea)».
Όπως ανέφερε ο κ. Παναγιωτόπουλος, οι Αλβανοί συγκεντρώνουν σε μεγάλες ποσότητες τα αρωματικά φυτά και τα βότανα στα σπίτια τους και στην συνέχεια τα πωλούν σε φαρμακευτικές εταιρίες και οίκους παρασκευής καλλυντικών.
Το πρόβλημα της ανεξέλεγκτης συλλογής τσαγιού και άλλων φυτών τέθηκε στην αλβανική αστυνομία όσο και στους εκπροσώπους των τοπικών αρχών πριν από πριν από δύο χρόνια.
Εκεί αποκαλύφθηκε ότι υπάρχει ένα δίκτυο μεταφοράς των άγριων βοτάνων του δάσους και πώλησής τους σε εμπόρους που με την σειρά τους τα διοχετεύον σε φαρμακευτικούς οίκους και εταιρίες καλλυντικών.
Τα τελευταία χρόνια οι μικρές εταιρίες καλλυντικών έχουν αυξηθεί σημαντικά σε όλη την Ευρώπη, ενώ έχει αναπτυχθεί «μόδα» κατανάλωσης θεραπευτικών βοτάνων για πάσαν… νόσον.
«Ο Κράταιγος, η Μονόγυνος (Crataegus) και η Πριμούλα η Γνησία, είναι δύο είδη σπάνιων βοτάνων που βρίσκονται στην αλπική ζώνη του Γράμμου και συλλέγουν μετά μανίας οι Αλβανοί» δήλωσε η Στέλλα Κωστακοπούλου, προϊσταμένη της διεύθυνσης Δασών Καστοριάς και σημείωσε λέγοντας ότι «στο βαθμό που το επιτρέπουν τα τεχνικά μέσα που έχουμε στη διάθεσή μας, βρισκόμαστε στην γραμμή της ελληνοαλβανικής μεθορίου για να παρακολουθούμε την κατάσταση».

Τα τελευταία χρόνια το θέμα της παράνομης συλλογής βοτάνων έχει τεθεί στις προτεραιότητας των αστυνομικών αρχών, που επιτηρούν την μεθόριο και μόνο τον τελευταίο μήνα οι αστυνομικές αρχές έχουν προβεί σε αρκετές συλλήψεις κυρίως αλλοδαπών αλλά και Ελλήνων για συλλογή μεγάλων ποσοτήτων τσαγιού.

​«Καταφέραμε σε μεγάλο βαθμό, μέσα από οργανωμένες προσπάθειες με την αστυνομία και την διεύθυνση δασών να ανακόψουμε την ολοένα αυξανόμενη τάση τωνΕλλήνων να ανεβαίνουν με τα τζιπ και τα αγροτικά αυτοκίνητα στο βουνό και να φορτώνουν τεράστιες ποσότητες βοτάνων και τσαγιού», επεσήμανε ο κ. Παναγιωτόπουλος και κατέληξε λέγοντας ότι «σήμερα μένει να αντιμετωπίσουμε μόνο το κύμα των Αλβανών που “κατά κύματα περνούν την μεθόριο και μάλιστα σε περιοχές της αλπικής ζώνης που είναι δύσκολο να συλληφθούν». Σύμφωνα με τις αναφορές που δίνουν οι δασοφύλακες στην υπηρεσία τους, η καταστροφή της χλωρίδας γίνεται όχι μόνο από τις τεράστιες ποσότητες βοτάνων, που συλλέγονται παράνομα, αλλά και από τον τρόπο που γίνεται.
Η κ. Κωστακοπούλου, εξήγησε ότι «έχουν εκδοθεί και δημοσιοποιηθεί δύο αποφάσεις από την διεύθυνση δασών της Καστοριάς, όπου ορίζεται μα σαφήνεια τι ποσότητες μπορεί να συλλέξει κάποιος σε τσάι και άγρια βότανα, για προσωπική του χρήση και όχι για εμπορία.
»Για παράδειγμα, επιτρέπεται η συλλογή τσαγιού από την 1 Ιουλίου έως τις 20 Αυγούστου, μέχρι 5 κιλά ανά οικογένεια, ενώ για τα υπόλοιπα βότανα και αρωματικά φυτά, όπως μελισσόχορτο, μέντα, ρίγανη, θρούμπι, κλπ, επιτρέπεται μισό κιλό κάθε φορά. Επίσης, απαγορεύεται η συλλογή της άγριας ορχιδέας του Γράμμου, που οι παράνομοι συλλέκτες την χρησιμοποιούν ευρέως στην παραγωγή σαλεπιού».
πηγη¨zougla.gr

Κάτω Από την Αθήνα

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Martha Skrivanou.

Ισχύει αυτό;; Ξέρει κανείς τίποτα;

 

Η Μεγαλύτερη Ανακάλυψη στην Υφήλιο Βρίσκεται Κάτω Από την Αθήνα. Γιατί την Κρύβουν; (video) - Διαδραστικά

diadrastika.com|Από Σπυρος ΜακρηςΤο ήξεραν εδώ και 25 χρόνια και το έκρυβαν..Τι κάνει το Υπ. Πολιτισμού;
Η μεγαλύτερη ανακάλυψη στην υφήλιο. Παγκόσμια.
Υπάρχει κάτω από την Αθήνα υπόγειος χώρος αρχαίος που οδηγεί σε άθικτο ναό, τον έχουνε βρει εδώ και 25 χρόνια με 130 αγάλματα άθικτα σε άριστη κατάσταση και πολλά άλλα πράγματα και το κρατάνε μυστικό τόσα χρόνια..
Τι κρύβεται εκεί;;
Τι φοβούνται να μην αποκαλυφθεί και το κρύβουν 25 χρόνια;
Υπάρχουν εικασίες ότι υπάρχει και το χρυσελεφάντινο άγαλμα. Εκεί υπήρχαν ανάγλυφα παντού στον χώρο γεμάτο σαν αυτά που έχει ο Παρθενώνας γύρω γύρω. Τα αγάλματα και ο χώρος τουλάχιστον τότες πριν το ξανακλείσουν ήτανε άθικτος.
Τα αγάλματα ήταν τέλειος άθικτα, χωρίς να λείπουν χέρια μύτες όπως λείπουν σε αυτά τα αγάλματα που έχουμε έξω,τα περισσότερα σπασμένα στο μουσείο της ακρόπολης και παντού. Χωρίς την παραμικρή γρατζουνιά. Και όλα αυτά μέχρις εκεί που προχώρησαν γιατί δεν το εξερεύνησαν όλο το μέρος.
Ποιοι είναι αυτοί που έχουνε σταματήσει τόσα χρόνια το άνοιγμα της στοάς;
Ξυπνήστε Έλληνες….
Το έβγαλε στην φόρα ο άνθρωπος που το ανακάλυψε..αλλιώς ακόμα δεν θα ξέραμε τίποτα.
Το ανακοίνωσε ο άνθρωπος γιατί λέει φτάνει πια, ήρθε ο καιρός να δοξαστεί η Ελλάδα. με τους προδότες τους ανθέλληνες που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια..
Δείτε την προχθεσινή εκπομπή μυστικά περάσματα και δεν θα το πιστεύετε.
Πρέπει αμέσως το υπουργείο πολιτισμου να πάρει θέση. Τι εκανε τοσα χρονια; Ποιος ειναι ο σατανικος του ρολος και ποιοι κρυβονται απο πισω. Σιγουρα ανθελληνες. Παει καπου το μυαλο μου;
Πρέπει να έρθουν αρχαιολόγοι από όλο τον κόσμο και να ανοιχτεί το μέρος!
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε και να μάθετε περισσότερα: Όλα τα Στοιχεία για την Μεγαλύτερη Ανακάλυψη Κάτω από την Αθήνα. ΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΟΥΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ;;;
Ακούστε το βίντεο και θα σας πιάσουνε τα νευρά σας σίγουρα.
ιδ΄ΜΥΣΤΙΚΑ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ, Ἀρχ θησαυρός YouTube 720p

Ακολουθεί περίπου το ίδιο απόσπασμα από άλλη πηγή (επειδή συνήθως αυτά «εξαφανίζονται»):
Αποκρύπτουν τεράστιο Αρχαιολογικό θησαυρό

hellasxg
μέσω thesecretrealtruth

Δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening ).

Δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία. Όλα έχουν ένα κρυφό νόημα κι έναν βαθύτερο σκοπό

 

Δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία. Όλα έχουν ένα κρυφό νόημα κι έναν βαθύτερο σκοπό - Αφύπνιση Συνείδησης

awakengr.comΤης Ιουλίας Πιτσούλη
Σίγουρα το ξέρετε: αν αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτό το κείμενο δεν είναι σύμπτωση. Δεν συμβαίνει τίποτα τυχαία. Όλα έχουν ένα κρυφό νόημα κι έναν βαθύτερο σκοπό. Σας το έχει αποδείξει η εμπειρία σας. Αν πάλι δεν είστε απόλυτα πεπεισμένες για την απουσία τυχαιότητας στις συμπτώσεις δεν έχετε παρά να εντείνετε την παρατηρητικότητά σας. Θα διαπιστώσετε πως υπάρχει ένας καταιγισμός από ονόματα, ημερομηνίες, συμβάντα και οιωνούς που συνοδεύουν κάθε μα κάθε σας βήμα σηματοδοτώντας τα στάδια της πορείας σας, κλείνοντάς σας το μάτι με νόημα. Βέβαια, πάντα υπήρχαν δύο στρατόπεδα. Από τη μια τάσσονται οι άπιστοι, εκείνοι που δεν δέχονται πως όσα συμβαίνουν γύρω μας έχουν μια κρυφή σημασία και μας συνδέουν με μυστικά με τα πάντα. Από την άλλη βρίσκονται οι ένθερμοι υποστηρικτές της «Θείας Συνομωσίας» η οποία υφαίνει τα αόρατα νήματα του πεπρωμένου μας πλέκοντάς τα με έναν ασύλληπτο αριθμό από άλλα νήματα που διασταυρώνονται με νόημα και καθόλου τυχαία για να συνθέσουν το υφαντό της πραγματικότητάς μας. Επιστήμονες, φιλόσοφοι και θεωρητικοί έχουν σταθεί με σθένος στις δυο αυτές περιοχές αντιλήψεων και έχουν διασταυρώσει άλλοτε με αυστηρή επιστημονικότητα κι άλλοτε με χιούμορ τα επιχειρήματά τους.
Εκείνοι που πιστεύουν πως υπάρχει μια Θεία Δύναμη που ορίζει μια τάξη στον κόσμο δέχονται ευκολότερα τις συμπτώσεις με νόημα. Οι άλλοι αποδίδουν στην καθαρή τύχη το ρόλο του Θεού. Ήταν καθαρά θέμα ευτυχούς σύμπτωσης που η θερμοκρασία έπεσε τόσο μετά το μπιγκ μπανγκ ώστε να μπορέσουν να σχηματιστούν τα πρώτα μόρια ύλης που έχτισαν σιγά -σιγά το ορατό σύμπαν. Τύχη και σύμπτωση δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες για την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη και την ύπαρξή μας. Καμιά μυστική νομοτέλεια δεν κρύβεται πίσω από τη γέννησή σας και τη δική μου και όλων των άλλων. Όμως οι φανατικοί θιασώτες της τυχαιότητας ξεχνούν έναν βασικό παράγοντα. Τον έρωτα. Οι φυσικοί ίσως το ονομάζουν ενοποιημένο πεδίο . Όπως κι αν το πουν φαίνεται πως υπάρχει μια κρυφή ερωτική δύναμη που φέρνει τα πράγματα σε ύπαρξη , που μας διασταυρώνει με το γεμάτο νόημα απρόοπτο και που οδηγεί τα βήματά μας σε έναν χορό στον οποίο συναντιόμαστε, αποχωριζόμαστε, κάνουμε κλακέτες , φούρλες και στροφές υπακούοντας σε έναν εσωτερικό άηχο αλλά παγκόσμιο ρυθμό. «Μια άσπρη Μερσεντές δεν είναι απλά μια άσπρη Μερσεντές. Πρέπει να έχει κάποια μυστική σημασία. Τα πάντα είναι οιωνοί. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται». Αυτά τα λόγια που ακούγονται στα πρώτα λεπτά της ταινίας «Τσάι στη Σαχάρα» υπογραμμίζουν τη βαθύτερη συνοχή που συνδέει φαινομενικά ασύνδετες εικόνες και γεγονότα.
Το Πανηγύρι της Ζωής
Τίποτα δεν είναι ξεκομμένο και μόνο του. Ένας κρυφός έρωτας μας συνδέει λοιπόν με τα πάντα κάνοντας τη ζωή σωστό πανηγύρι από γεγονότα πρόσωπα και καταστάσεις που μπαινοβγαίνουν στη ζωή μας υπηρετώντας μια βαθύτερη σκοπιμότητα. Είναι στ’ αλήθεια φαντασμαγορικό αυτό που συμβαίνει κάθε στιγμή κι αν ώρες- ώρες νιώθουμε μοναξιά είναι γιατί δεν μπορούμε να δούμε τη μεγάλη εικόνα. Συνήθως την κοιτάζουν οι μαθηματικοί και μένουν έκθαμβοι όπως ο Άρθρουρ Καίσλερ που αναζητώντας τις ρίζες της σύμπτωσης αναρωτιέται «πώς ξέρουν οι αδέσποτοι σκύλοι της Νέας Υόρκης ότι υπάρχει μια μαθηματική αναλογία ανάμεσα στον πληθυσμό και στα δαγκώματά τους και …ρυθμίζουν τον αριθμό από τις επιθέσεις τους ώστε να υπακούει στη σχετική εξίσωση;» Αυτό είναι ένα από τα γεμάτα χιούμορ αλλά και προβοκατόρικα για την επιστημονική κοινότητα ερωτήματα που ανοίγει τις πόρτες του παράδοξου διάπλατα. Για να μπορεί να περνούν με την άνεσή τους οι συμπτώσεις με νόημα. Μια από τις πιο καταπληκτικές «θεϊκές συνομωσίες» διαδραματίστηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα στη Σκωτία. Ένας πάμφτωχος αγρότης ονόματι Φλέμινγκ όργωνε μια μέρα το χωράφι του όταν άκουσε εναγώνιες κραυγές που καλούσαν σε βοήθεια. Αμέσως τα παράτησε όλα κι έσπευσε βρίσκοντας ένα μικρό αγόρι βυθισμένο μέχρι τη μέση μέσα σε ένα βούρκο από κοπριές. Το αγόρι συνέχιζε να βουλιάζει καθώς ο Φλέμινγκ με κίνδυνο της ζωής του κατάφερε να το σώσει από έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Την επομένη μια άμαξα σταμάτησε έξω από το φτωχό αγροτόσπιτο και ένας καλοντυμένος ευγενής χτύπησε την πόρτα . Ήταν ο πατέρας του αγοριού. « Θέλω να σε ανταμείψω που έσωσες τη ζωή του γιου μου» είπε. «Δεν μπορώ να δεχθώ αμοιβή» απάντησε ο Σκωτσέζος αγρότης. Εκείνη τη στιγμή βγήκε στην πόρτα ο μικρός γιος του. Μια ιδέα ήρθε τότε στο νου του ευγενούς « Θα κάνουμε μια συμφωνία» είπε. «Θα αναλάβω τη μόρφωση του γιου σου. Άν μοιάζει στον πατέρα του μια μέρα θα είσαι περήφανος γι αυτόν». Κι έτσι έγινε. Ο γιος του αγρότη είχε έφεση στα γράμματα ,έκανε ανώτερες σπουδές και διέπρεψε αποφοιτώντας τελικά από τη Ιατρική Σχολή του Λονδίνου. Έμελλε μάλιστα να γίνει παγκόσμια γνωστός ως Σερ Αλεξάντερ Φλέμινγκ. Ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε την πενικιλίνη. Χρόνια αργότερα ο γιος του ευγενούς ασθένησε σοβαρά από πνευμονία αλλά κατάφερε να σωθεί για δεύτερη φορά , τώρα χάρη στην πενικιλίνη. Το όνομα του πατέρα του ήταν Ράντολφ Τσόρτσιλ. Το δικό του; Σερ Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Οι 7 Αρχές του Συγχρονικού Πεπρωμένου
Έχετε νιώσει ποτέ ότι βρεθήκατε στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή; Ότι σας ήρθε μια θεόσταλτη βοήθεια ή ότι συνέβη κάτι που ήταν «γραφτό» να συμβεί; Αν είμαστε σε εγρήγορση για να πιάνουμε τις συμπτώσεις που συνεχώς διασταυρώνονται με την τροχιά μας, μπορούμε να οδηγηθούμε στην εκπλήρωση των βαθύτερων επιθυμιών μας.
Αλλά πρώτα πρέπει να μάθουμε τι να κάνουμε με τις συμπτώσεις που οι περισσότεροι πιστεύουν ότι απλώς μας συμβαίνουν δίχως συγκεκριμένη σκοπιμότητα. Στην πραγματικότητα αν στρέψουμε τις κεραίες του νου μας στην ανίχνευση των οιωνών θα τους δούμε να είναι εκεί. Παρόντες. Σαν φωτεινά σήματα για να μα δείχνουν αν οι επιλογές μας είναι σωστές ή όχι. Αυτό ισχύει ακόμα και στα πιο μικρά. Μια φίλη για παράδειγμα έχει διαπιστώσει πως είναι μια σαφής ένδειξη να αναβάλλει για αργότερα ή να ακυρώσει ένα τηλεφώνημα αν καθώς επιχειρεί να καλέσει η γραμμή κόβεται ή το τηλέφωνο μιλάει.
Κάπως έτσι αυτό που ονομάζουμε διαίσθηση εμπλουτίζεται εντυπωσιακά. Αρκεί να αρχίσουμε να παρατηρούμε τις συμπτώσεις , να προσέχουμε κατά πόσον ρέουν με ευκολία τα πράγματα ή αν εμποδίζονται , ποιο μυστικό οιωνό μεταφέρουν τα βιβλία που έρχονται στα χέρια μας, τι νόημα έχουν οι στίχοι του τραγουδιού που ακούμε ανοίγοντας το ραδιόφωνο, ποια σημασία έχουν οι επιγραφές ή τα ονόματα εκείνων που συναντάμε μια ορισμένη στιγμή. Όλα μιλούν. Όλα συμμετέχουν ως σύμβουλοι, προστάτες και ορόσημα στη διαμόρφωση του πεπρωμένου μας. Όσο περισσότερο προσέχουμε τις συμπτώσεις τόσο περισσότερες θα εμφανίζονται στη ζωή μας.
Για να τις αξιοποιήσουμε καλύτερα ο Ντήπακ Τσόπρα προτείνει 7 τρόπους.
1ον Να βλέπουμε τον κόσμο ως προέκταση του εαυτού μας και τον εαυτό μας ως μέρος μιας μεγάλης εικόνας με την οποία αλληλεπιδρούμε συνεχώς.
2ον Να σχετιστούμε με τους άλλους έτσι που να μάθουμε ότι δεν είμαστε αποκομμένοι και αποξενωμένοι από τα άλλα πλάσματα.
3ον Να συνειδητοποιούμε πότε η δράση μας προέρχεται από το περιορισμένο φοβισμένο εγώ μας και πότε από τον άπειρο πνευματικό εαυτό μας.
4ον Να συνειδητοποιήσουμε πόσο ζωτική σημασία έχει η πρόθεση και πώς χρωματίζει την ποιότητα της δράσης μας.
5ον Να παραιτηθούμε από τα παράπονα και τις πικρίες που μας δυσκολεύουν να έρθουμε σε επαφή με τον πνευματικό μας εαυτό.
6ον Να σεβόμαστε εξίσου την αρσενική και τη θηλυκή πλευρά της ύπαρξής μας και
7ον Να αναγνωρίζουμε το θαύμα του σύμπαντος.
Όλα αυτά δεν είναι παρά η ευαισθητοποίησή μας προς τις βαθύτερες διαστάσεις της ύπαρξής μας εκεί όπου οι συμπτώσεις δεν είναι μόνο συμβάντα με κρυφό νόημα αλλά , όπως λέει ένα ρητό, είναι ο τρόπος του Θεού για να μας μιλάει διατηρώντας την ανωνυμία Του.
Πηγή: enallaktikiagenda.gr

η Ελληνική γλώσσα πολιτιστική κληρονομιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Πρόταση στην UNESCO να αναγνωριστεί η Ελληνική γλώσσα πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας!

H ιταλική Γερουσία ζητάει από την κυβέρνηση της χώρας να καταθέσει πρόταση στην UNESCO για να αναγνωριστούν τα λατινικά και τα Ελληνικά, ως άυλη…

apocalypsejohn.com

H ιταλική Γερουσία ζητάει από την κυβέρνηση της χώρας να καταθέσει πρόταση στην UNESCO για να αναγνωριστούν τα λατινικά και τα Ελληνικά, ως άυλη «πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας», στην Ευρώπη και πέρα από αυτήν γιατί λειτουργούν ως «ενοποιητικό στοιχείο του δυτικού πολιτισμού».

Σύμφωνα με Το Ποντίκι, η πρόταση έφτασε στην Ολομέλεια του σώματος, μετά από ενέργειες της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων και Αδελφοτήτων και της Φιλελληνικής Εταιρείας Ιταλίας, κι έπειτα μετά από σχετική πρόταση
Ακόμα, η πρόταση επισημαίνει την ανάγκη η κυβέρνηση να λειτουργήσει ως εγγυητής για τη διάσωση των κλασικών σπουδών, στο πλαίσιο μιας «παγκόσμιας και ανθρώπινης εκπαίδευσης των νέων γενεών».
Η Γερουσία ζητάει να δώσει η UNESCO στην Ιταλία το καθεστώς του «συμβολικού θησαυροφυλακίου» και σταυροδρομιού του ελληνικού και λατινικού πολιτισμού και των γλωσσών.
Η Ομοσπονδία Ελληνικών Κοινοτήτων και η Φιλελληνική Εταιρεία διεκδικούν την αναγνώριση της κλασικής παιδείας ως άυλης κληρονομιάς της ανθρωπότητας, αλλά και την καθιέρωση παγκόσμιας ημέρας ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού.
Οι δύο επιδιώξεις συνδέονται μια και στον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας στη Νάπολη, τον Μάιο, κλασικά λύκεια είχαν πάρει μέρος σε «μαραθώνιο» Eλληνικού λόγου, ενώ το θέμα της κλασικής παιδείας είχε συζητηθεί σε εκδήλωση, παρουσία πολιτικών και εκπροσώπων της αυτοδιοίκησης
logiosermis

Η καρδιά της Κρητικής λεβεντιάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Η καρδιά της Κρητικής λεβεντιάς και της παράδοσης χτυπάει στο Αμάρι | ΦΩΤΟ

Το Αμάρι Ρεθύμνου είναι μια όαση στη σκιά του όρους Κέντρος και του Ψηλορείτη στην Κρήτη.

daynight.gr
Πώς τη φαντάζεσαι την όαση της Κρήτης; Στη σκιά του όρους Κέντρος και του Ψηλορείτη κατάσπαρτα τα αμαριώτικα χωριά. Οι άνθρωποι, ριζωμένοι στην εύφορη γη της ρεθεμνιώτικης κοιλάδας. Στον άθικτο, γόνιμο κόσμο τους, που συντηρεί έθιμα, λεβεντιά και παραδόσεις 

Παρακαλάς να σου ’ρθουν όλες οι λέξεις. Ολα τα συναισθήματα. Να μεταδώσεις μια μια τις εικόνες. Να μην αφήσεις έξω τίποτε. Πώς γίνεται όταν νιώθεις ένα χρέος; Ετσι. Οταν θες να είσαι εντάξει απέναντι σε κάτι; Να μην το χαλάσεις;

Μεγάλες δυνάμεις θαρρείς πως έχεις αν νομίζεις πως θα χαλάσεις το Αμάρι. Ούτε ο πολιτισμός, ούτε ο τουρισμός, ούτε τα ποτάμια που φουσκώνουν τον χειμώνα δεν μπόρεσαν να το αλλάξουν χρόνια τώρα. Θέλεις όμως να το καλοκαρδίσεις. Που σου ανοίχτηκε, που σε τάισε, σε πότισε, σου ξημέρωσε τα πιο ψηλά βουνά, σου ’δειξε λίμνες και φαράγγια και παρ’όλα τα μαύρα σύννεφα που μάζεψε εσένα σε ημέρεψε.

Μ’ αυτά και μ’ εκείνα, δίκιο δίνεις. Σ’ αυτούς που παραδόθηκαν πριν από σένα στα μαγέματα της κατάφυτης κοιλάδας. Με τη γλυκάδα στη γη και στους ανθρώπους της, με την αυθεντικότητά της.  Κι ας λένε πως κρατάει το κλειδί που ενώνει δυο θάλασσες –τον μεσαιωνικό βορρά και τον γαλήνιο νότο–, είναι ένα πέρασμα αλώβητο από προσμείξεις.
Κι άλλα λένε. Ιστορίες ένα σωρό. Για τον Δία που κατέβαινε απ’ την Ιδη και λουζόταν στα ποτάμια του, για την Ηρα που έσμιγε μαζί του, για τα σπηλιάρια του θεού Πάνα και το ιερό του Κραναίου Ερμή. Για τους Κουρήτες, τους ημίθεους του Ψηλορείτη που χάρισαν όνομα και DNA στον μισό Δήμο Αμαρίου· που προστάτευαν τον νεογέννητο Δία απ’ την μανία του Κρόνου (του πατέρα του) χτυπώντας τις ασπίδες τους, χορεύοντας πολεμικό χορό.



Η δική σου ιστορία ξεκινά όταν πλέκεις τον μύθο του. Οταν πρωτοακούς για τη μοναδικότητα, για την απείραχτη ομορφιά του. Οταν δεν έχεις ακόμα εικόνα, μα φαντάζεσαι το Θρόνος θρονιασμένο στον λόφο του, την κοιλάδα πολύχρωμη, τους καρπούς ολογίνωτους· τις πορτοκαλιές, τις μηλιές, τις κερασιές και τα αμπέλια. Οταν βάζεις με τον νου τα υψόμετρα και στ’ αλήθεια δεν καταλαβαίνεις τη μεγαλοπρέπεια του Ψηλορείτη. Οταν σκέφτεσαι το Αμάρι ανοιχτόκαρδο σαν όλη την Κρήτη και είναι ακόμα περισσότερο.

Κι ύστερα ανοίγεις τα μάτια και χάνεσαι στους δρόμους του. Ανατολικά· έχεις για σύντροφο τον Ασωμαθιανό κάμπο. Κρεμιέσαι στον Ψηλορείτη· έχεις για φύλακα άγγελο το Κέντρος (ή Κέδρος). Πίσω απ’ το όρος Σάμιτος (που το σπάει στα δυο) πάλι κάμπο βλέπεις, μα τον φωνάζεις «Σμιλιανό». Και όσο περνάει η ώρα, το παρατηρείς, πως του γλυκομιλάς σαν θηλυκό. Πως ό,τι κι αν είναι, περισσότερο απ’ όλα είναι «κοιλάδα». Κατάρρυτη, ανθοφορούσα, προφυλαγμένη από τα βλέμματα, φιλόξενη. Ανοιχτή προς όλους κι όμως σφραγισμένη από βουνά.



Κοιλάδες στον Ψηλορείτη
Ας είναι έτσι η πρώτη γνωριμία. Στα πόδια του λόφου της Κεφάλας, στα όρια της αρχαίας Συβρίτου. Με τον ήλιο να τεντώνεται πίσω απ’ τον Ψηλορείτη, με την πυκνή υγρασία της νύχτας να αχνίζει στον κάμπο. Να σκεπάζει χωράφια και χωριά κάτω απ’ το πέπλο της, μόνο οι κορυφές των δέντρων να ξεμυτίζουν στη θαμπάδα. Να κάτσεις εκεί, όσο χρειάζεται. Να φουσκώσεις τα πνευμόνια μυρωδιές, να χορτάσεις οράματα της φύσης, να βάλεις δώθε κείθε τα σημάδια σου κι ύστερα να μπεις στην ουσία.

Ουσία, όμως δεν είναι κι αυτό; Να εποπτεύεις τα περάσματα; Να νιώθεις στο πετσί σου τη συνέχεια, την αδιάλειπτη κατοίκηση από τους μινωικούς χρόνους; Το Θρόνος στρογγυλοκάθεται στα ερείπια της προαναφερθείσας οχυρής πόλης· αν σταθείς στον βράχο της, σ’τα δείχνει όλα  πανοραμικά.

Τους Αποστόλους, την έδρα του δήμου, Αγία Φωτεινή, τον λόφο του Αγίου Αντωνίου στο Βένι, τον αρκαδιώτικο δρόμο, το Καλογέρου, την πλούσια ασωμαθιανή γη. Κι όσο γλυκός είσαι εσύ, τόσο είναι κι αυτό μαζί σου. Σε φιλεύει, μικρές μικρές σταγόνες τα όσα έπονται. Στην εκκλησιά της Παναγιάς (14ος αι.) το πρώτο λαξευτό σου θύρωμα· στο δάπεδο τα ψηφιδωτά της προγενέστερης (7ου αι.) παλαιοχριστιανικής.

Γαντζώνεσαι λοιπόν στα Ψηλορειτιανά γκρέμια και απ’ τα υψώματά του μετράς χωριά. Περίπου 40 φτιάχνουν το Αμάρι, μα από τούτη την μπάντα βλέπεις μόνο τα μισά. Οσες στέγες θωρείς, όπως κι οι αμαριώτικες ψυχές, είναι σφιχταγκαλιασμένες. Τα όρια κάθε οικισμού ξεκάθαρα. Καθένας με το καφενείο του ανοιχτό. Με τα στενά λουλουδιασμένα, τα σπίτια πέτρινα, τους τοίχους ατέρμονους, να παραπέμπουν σε χαρακτήρα φρουριακό.



Παγκάκια και πεζούλες στους ασφαλτόδρομους δεν χωρούν άλλα παππούδια· με τις κατσούνες ανά χείρας, με τις όποιες συζητήσεις να φουντώνουν, όταν σε εντοπίζουν τα ξεχνούν όλα κι αρχίζουν τα «ποιος είσαι εσύ;» και (σχεδόν αμέσως, χωρίς παύση) τα «κάτσε επαέ να πιούμε μια ρακή». Ετσι προλογίζονται τα καλύτερα. Οι γνωριμίες, οι χοροί, τα βολταράκια. Σηκώνεται ο ένας, σου ανοίγει μια εκκλησία, σε πιάνει ο άλλος, σε μπάζει σπίτι του.

Εχεις φαγωθεί να βρεις τα απολιθώματα στα Πλατάνια, έρχονται δυο δυο και ψαχουλεύουν τα χώματα μαζί σου. Ηταν να μη γνωρίσεις τον Τίτο και τη Μαρία Σιγανού στο καφενείο τους· στο απάγκιο του βουνού με τα ελάχιστα τραπέζια και τις κορνιζαρισμένες μνήμες. Εκεί όπου «πάει άσκημα» να μην κεραστείς.

Μπουκώνεσαι λοιπόν τυροπιτάκια χειροποίητα και μες στη σιωπή σου γνωρίζεις τα Πλατάνια.Κατά έναν περίεργο τρόπο, λέει, έχουν τα πιο πολλά παιδιά απ’ όλα τα υπόλοιπα χωριά. Επίσης μαθαίνεις πως θες μία ώρα για την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου (και τη σπηλιά του Πάνα) αν περπατήσεις στο φαράγγι. Σιγουρεύεσαι κιόλας πως τις πέρασες τις… πεταλίδες του Ψηλορείτη – πως είναι πίσω, στον δρόμο για τη Βισταγή.

Ωραία τα έψαξες τα απολιθώματα. Τίποτα δεν βρήκες. Εκατσες όμως στο καζάνι του χωριού, που για καλή σου τύχη γιόρταζε διπλή γιορτή! Υπερβολή ακούγεται, μα του Αϊ-Γιώργη του Μεθυστή δεν ξέρεις τι να πρωτοπιείς και τι να πρωτοκάνεις. Καζανέματα απ’ τη μια, το άνοιγμα του βαρελιού με το καινούργιο κρασί από την άλλη. Δοκιμές, πειράγματα, χαρές και μπριζολίδια. Δεν μπορούσες να ευχηθείς καλύτερη εισαγωγή. Πιο… αμαριώτικη.

Η συνέχεια σε βρίσκει στον Φουρφουρά, το πιο ζωντανό χωριό της διαδρομής. Πίσω του οι Κουρούτες· καβάλα στον χωματόδρομο που στοχεύει την κορφή του Ψηλορείτη. Περνάς το πρινόδασος Παρδί και φτάνεις στο καταφύγιο (άκου όνομα) Στουμπωτός Πρίνος – σε απόσταση αναπνοής από τις γυμνές κορφές του γίγαντα της Κρήτης. Κατρακυλάς πάλι, σιμώνεις στο Αποδούλου, πέφτεις πάνω σε έναν μινωικό οικισμό. Ετσι κάνεις και «πιάνεις» την Αγία Γαλήνη. Αν σου κάνουν και τη χάρη τα σύννεφα, πετάς πάνω απ’ το Λιβυκό!

Λιβάδια και ρέματα
Χίλιες εικόνες να ’χες φανταστεί, παραπάνω βλέπεις. Απ’ τα ερείπια της παλαιοχριστιανικής βασιλικής Βυζαρίου κλέβεις ματιές στο Πετροχώρι. Στην καρδιά του κάμπου το τοπίο γίνεται εύφορο ξανά. Πλησιάζεις κι άλλο, στο σταυροδρόμι της Σχολής Ασωμάτων αφουγκράζεσαι τον χτύπο της. Στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι της μέσης βυζαντινής περιόδου (που από το 1930 φιλοξένησε τη Γεωργική Σχολή) παρακολουθείς τη λειτουργία, τα γεμάτα στασίδια της κεντρικής εκκλησιάς.Ο,τι κι αν σκεφτείς γι’ αυτό τον τόπο λίγο είναι. Και λιακάδα να μην είχε, πάλι φωτισμένο θα τον έλεγες.

Στο Μοναστηράκι περιηγείσαι στη δυτική πλευρά του Αμαρίου. Στα χαλάσματα του 300.000 τ.μ. αγνώστου μέχρι πρότινος μινωικού παλατιού, φαντάζεσαι μια μεγαλοπρέπεια παρόμοια με της Φαιστού, της Κνωσού και των Μαλίων. Ελάχιστα όμως διακρίνει το άπειρο μάτι. 90 συγκοινωνούντα δωμάτια, αποθήκες και εργαστήρια ήρθαν στο φως, μαζί με λίθινα αγγεία και ένα μεγάλο αριθμό σφραγισμάτων (αποτυπώματα σφραγίδων σε πηλό).

Το αποτύπωμά της σου αφήνει (άθελά της) και η 96χρονη κ. Μαρίνα στην εκκλησιά του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (ή Αϊ-Στράτηγου για τους ντόπιους) στο κέντρο του χωριού. «Φτιάχνετε απ’ αυτά στον τόπο σας;» ρωτάει. Και σου ετοιμάζει ό,τι έχει, ρακή και κουλουράκι να ξαποστάσεις, αφού της δώσεις πίσω το κλειδί του ναού.



Σκόρπιες κουβέντες βγαίνουν απ’ τα χείλη της, μα γεμάτες νόημα. Πως «θρησκεύανε οι ανθρώποι παλιά», πως «τα παιδιά δεν κάθονται. Ερχονται και φεύγουν το βράδυ», πως παρόλο που είναι μοναχή, για σένα ανησυχεί, πώς τα βολεύεις: «εδώ είναι εξοχή, θα βρούμε ένα χόρτο, ένα σαλιγκάρι», σε κοιτάει… Τις ευχές της κουβαλάς στον κόρφο σου και απ’ τη μια εξοχή πετιέσαι την άλλη.

Στο «Νευς» Αμάρι· που κατ’ αυτό τον τρόπο χάνει την έννοια της «επαρχίας» και προσδιορίζεται ως οικισμός. Κεφαλοχώρι ήταν πάντοτε. Γνωστό για το περίτεχνο καμπαναριό του στη θέση παλιού βενετσιάνικου πύργου. Και για την Αγία Αννα, που είναι, λέει, από τις αρχαιότερες της Κρήτης. Και για τον Αγιο Νικόλαο με το ενδιαφέρον τέμπλο. Και για το λαογραφικό μουσείο. Και το διατηρητέο διδακτήριο που φροντίζει ο σύλλογος.

Γι’ αυτό που δεν ήρθες ως εδώ, που δεν είχε περάσει καν απ’ το μυαλό σου, είναι για το προξενιό! «Κρητικό θα πάρεις, πάει και τελείωσε». Ετσι ξεκινάει η κουβέντα. 
«Συλλογισμένη σε θωρώ. Μην πολυκοσκινίζεις γιατί δε θα ζυμώσεις ποτέ…» και άλλα τέτοια… συνωμοτικά ακούς απ’τον Γεώργιο Μαρκαντώνη και τον Γεώργιο Ανδρουλιδάκη, που ύστερα σε ρωτούν και τη γνώμη σου· αν οι Κρήτες, λέει, διαφέρουν απ’ τους Ελλαδίτες. Τι να τους πεις τώρα; Οχι; Ομόφωνα τα συμφωνούν πως δεν είναι η ίδια ράτσα κι αρχίζουν τα χωρατά, τις μαντινάδες και τα «ελευθεροβενιζελικά»: πως μετά απ’ αυτόν «ούλοι είναι βάλ’ τους σ’ ένα τσουβάλι και πέταξέ τους στη θάλασσα». Αντρίκια πράματα, ξεκάθαρα.

Με βαριά καρδιά τούς αφήνεις για τον Μέρωνα· εκεί που «μέρωσε» η Παναγία και προς τιμήν της χτίστηκε στα τέλη του 14ου αι. ένα εκκλησάκι. Ορδές τώρα οι τουρίστες για τη φθαρμένη εικόνα.  Λίγοι πάντως κάνουν τον κόπο να ανέβουν στον Κουλέ, να δουν πώς ημερεύουν απ’ τα ύψη του και αυτοί, και η Παναγιά, και ο Χριστός, και όλα!

Τέλος πάντων, από εδώ θα συνεχίσεις είτε προς Γερακάρι, Βρύσες και Ανω Μέρος είτε στην κοιλάδα της Γιους, να χαρείς τον Πατσό, την Παντάνασσα, τους Βολιώνες και τη λίμνη. Διαλέγεις και παίρνεις. Περπάτημα στο φαράγγι με τον βραχοσκεπή ναό και το άλλοτε ιερό του Κραναίου Ερμή; Βολιώνες και θέα απ’ τη μονή Αγίου Αντωνίου; Γύρω γύρω τη λίμνη Ποταμών να δεις πώς φτιάχνεται από το μηδέν ένα σπουδαίο οικοσύστημα; ’Η πίσω, ανάμεσα σε φίλους στο Νευς Αμάρι; Εδώ σε θέλω. Κοιλάδα-ξεκοιλάδα, τι είναι τελικά για σένα ο τόπος; Τα τοπία ή οι άνθρωποι;



Πηγή: thetravelbook

Το υπερατλαντικό ταξίδι τoυ Ηρακλέoυς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 

Το υπερατλαντικό ταξίδι τoυ Ηρακλέoυς πoυ δεν διδάσκεται στα σχολεία

Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και τον κόσμο.

thesecretrealtruth.blogspot.com

Το υπερατλαντικό ταξίδι τoυ Ηρακλέoυς πoυ δεν διδάσκεται στα σχολεία

Έφτασε χίλια χρόνια πριν από τον Μεγάλο Αλέξανδρο στον Ινδό ποταμό. Πέρασε από την Αιθιοπία, έφτασε ώς τη Γροιλανδία και ίσως να πάτησε πρώτος το πόδι του στην Αμερική.

 Ένας από τους πιο γνωστούς ήρωες της παγκόσμιας μυθολογίας- ο Ηρακλής- δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος υδραυλικός, μηχανικός και υδρογεωλόγος, όπως μαρτυρούν πολλοί από τους δώδεκα άθλους του, αλλά και ο πρώτος που έκανε πράξη την παγκοσμιοποίηση και ο αρχιτέκτονας της μυκηναϊκής κοσμοκρατορίας, όπως υποστήριξε χθες το βράδυ σε ομιλία του, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ο ομότιμος καθηγητής Γεωλογίας και μέλος του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου Ηλίας Μαριολάκος. 

«Ο Ηρακλής δεν είναι ένα πρόσωπο για να διασκεδάζουν τα παιδιά. Ούτε η ελληνική μυθολογία ένα παραμύθι για έναν φανταστικό κόσμο», λέει στα «ΝΕΑ» ο Ηλίας Μαριολάκος. «Ο Ηρακλής είναι ένα ιστορικό- και όχι μυθικό- πρόσωπο, ένας άγνωστος μεγάλος κατακτητής, ήρωας- ιδρυτής πόλεων, πρώτος συνδετικός κρίκος του κοινού πολιτισμικού υποστρώματος των Ευρωπαίων, του μυκηναϊκού και κατά συνέπεια του ελληνικού πολιτισμού. Και η μυθολογία είναι η ιστορία του απώτερου παρελθόντος των κατοίκων αυτού του τόπου, που πολύ αργότερα θα ονομαστεί Ελλάς». Πρώτος στο μικροσκόπιο του καθηγητή μπήκε ο άθλος με την αρπαγή των βοδιών του Γηρυόνη, του τρικέφαλου και τρισώματου γίγαντα που ζούσε στα Γάδειρα, το σημερινό Κάντιθ της Ισπανίας, κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ. 

«Οι περισσότεροι πιστεύουν πως ο Ηρακλής ταξίδεψε ώς την Ιβηρική Χερσόνησο για να φέρει μια καλή ράτσα βοδιών στην Πελοπόννησο», εξηγεί ο κ. Μαριολάκος. «Αν διαβάσουμε με προσοχή τον Στράβωνα, που έζησε τον 1ο αι. π.Χ. όμως, θα διαπιστώσουμε πως σε κανένα άλλο μέρος του κόσμου δεν έχει βρεθεί τόσος πολύς χρυσός, άργυρος, χαλκός και σίδηρος. Και τα βόδια δικαιολογούνται διότι υπήρχαν μαρτυρίες ότι το “κοσκίνισμα” του χρυσού από την άμμο γινόταν πάνω σε δέρματα βοδιών». 

Η ίδρυση δε της πόλης από τον Ηρακλή μνημονεύεται στον θυρεό της πόλης και σήμερα. Ο Ηρακλής ολοκληρώνει τον άθλο του και συνεχίζει βόρεια προς την Κελτική και ιδρύει την Αλέσια (γνωστή και ως πόλη του Αστερίξ), το όνομα της οποίας προέρχεται από τη λέξη άλυς (= περιπλάνηση). Πόλη με στρατηγική σημασία, καθώς συνδέεται μέσω πλωτών ποταμών προς τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, τη Μάγχη και τη Βόρεια Θάλασσα, όπου ο Ιούλιος Καίσαρας κατατρόπωσε τους Γαλάτες. Ακόμη ιδρύει το Μονακό και την Αλικάντε – η ποδοσφαιρική της ομάδα ονομάζεται Ηρακλής. Τι γύρευε στη Γαλατία ο Ηρακλής; «Χρυσό», απαντά ο κ. Μαριολάκος, «αφού ο Διόδωρος μας λέει πως στη Γαλατία υπάρχουν πλούσια χρυσοφόρα κοιτάσματα». Ο Ηρακλής όμως φέρεται- σύμφωνα με τον Πλούταρχο- να έφτασε και ώς την Ωγυγία που απέχει πέντε ημέρες δυτικά της Βρετανίας.

«Πέντε ημέρες ισοδυναμούν με 120 ώρες. Αν η μέση ταχύτητα ενός πλεούμενου της εποχής ήταν 4 μίλια την ώρα, τότε η απόσταση είναι 890 χλμ., άρα πρόκειται για τη σημερινή Ισλανδία και συνέχισε ώς τη Γροιλανδία, ενώ το Κρόνιο Πέλαγος, που αναφέρεται, σύμφωνα με τους υπολογισμούς ταυτίζεται με τον Βόρειο Ατλαντικό» «Για να φέρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων (ήτοι τον χρυσό) ο Ηρακλής από την Αίγυπτο έφτασε ώς την Αιθιοπία κι έπειτα στον Καύκασο- για να ζητήσει τη βοήθεια του Προμηθέα- και στη Λιβύη προτού επιστρέψει στις Μυκήνες» 

Ο Ηρακλής έφτασε, σύμφωνα με τον καθηγητή Ηλία Μαριολάκο, ώς την Αμερική. «Στις πηγές διαβάζουμε πως εγκατέστησε ακολούθους του “ώς τον κόλπο που το στόμιό του βρίσκεται στην ίδια ευθεία με το στόμιο της Κασπίας”. Ένας κόλπος μόνον καλύπτει αυτές τις προϋποθέσεις: του Αγίου Λαυρεντίου στο Τορόντο του Καναδά». Μαρτυράται δε πως έμειναν «σε νησιά που βλέπουν τον ήλιο να κρύβεται για λιγότερο από μία ώρα για 30 ημέρες»- δηλαδή στον πολικό κύκλο. Τι γύρευε εκεί; 

Η απάντηση βρίσκεται στα ευρήματα των ανασκαφών που γίνονται γύρω από τη λίμνη Σουπίριορ στο Μίτσιγκαν. Αρκεί να σκεφτείτε πως έχουν εξορυχθεί πάνω από 500.000 τόνοι χαλκού στην περιοχή, όταν στην κατ΄ εξοχήν πηγή χαλκού- την Κύπρο- εξορύχθηκαν 200.000 τόνοι. Η εξόρυξη έγινε την περίοδο 2.450 π.Χ.- 1050 π.Χ., σταματάει ξαφνικά, όταν καταρρέει ο μυκηναϊκός πολιτισμός. Και όλα αυτά σε μια περιοχή όπου οι γηγενείς βρίσκονταν στη λίθινη εποχή! Ιστορικό πρόσωπο που έφτασε ώς τον Καναδά ήταν ο Ηρακλής της ελληνικής μυθολογίας, σύμφωνα με τον καθηγητή Γεωλογίας Ηλία Μαριολάκο. 

ΠΗΓΗ

Το διαβάσαμε από το: Το υπερατλαντικό ταξίδι τoυ Ηρακλέoυς πoυ δεν διδάσκεται στα σχολεία http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2014/09/o-o-o.html#ixzz4jYATSuE9

έφτιαξε με 500 ευρώ ρομπότ με νοημοσύνη!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Νίκος Μπούλακας.

Έλληνες που είναι άξιοι για παραδειγματισμό!

Ο 15χρονος από την Καβάλα που έφτιαξε με 500 ευρώ ρομπότ με νοημοσύνη!

Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και τον κόσμο.

thesecretrealtruth.blogspot.com

Σάββατο, 20 Φεβρουαρίου 2016

Ο 15χρονος από την Καβάλα που έφτιαξε με 500 ευρώ ρομπότ με νοημοσύνη!

Ο 15χρόνος από την Καβάλα στον οποίο ‘υποκλίθηκαν’ Sr Stelios και ελληνική επιχειρηματική κοινότητα Ο Δημήτρης Χατζής δημιούργησε μόνος του ένα απίστευτο ανθρωποειδές με 500 ευρώ. Είναι ένας από τους έξι στον πλανήτη που έχουν κατασκευάσει InMoov ρομπότ
Για τον Δημήτρη Χατζή η Πέμπτη θα μπορούσε να είναι η πρώτη ημέρα της νέας του ζωής αν ο ίδιος δεν ήταν τόσο σεμνός και μαζί με την οικογένεια του δεν πατούσαν τόσο γερά στα πόδια τους.
Και τις τρεις φορές που ανέβηκε στο βήμα της κατάμεστης αίθουσας του ξενοδοχείου Intercontinental, oπου η Λέσχη Επιχειρηματικότητας απένειμε τα βραβεία Κούρος, ήταν αυτός που κέρδισε το πιο έντονο και το πιο διαρκές χειροκρότημα από ότι καταξιωμένοι επιχειρηματίες οι οποίοι επίσης βραβεύονταν όπως ο Αριστοτέλης Παντελιάδης της ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ και ο φαρμακοβιομήχανος Δημήτρης Δέμος της DEMO AEBE.
Ο Δημήτρης έλαβε τον Έπαινο Νεανικής Πρωτοβουλίας και Επιχειρηματικότητας, μία ξεχωριστή απονομή που θέσπισαν τα βραβεία Κούρος για να τιμήσουν την έως τώρα δημιουργικότητα του. Ας δούμε τι έχει κάνει μέσα από το σύντομο, αλλά πλούσιο βιογραφικό του όπως παρουσιάστηκε χθες βράδυ στην εκδήλωση:
Ο Δημήτρης Χατζής, μαθητής της Α’ Λυκείου από την Καβάλα, έχει στο εφηβικό του δωμάτιο ένα ανθρωποειδές ρομπότ, ύψους 1.85 μ., με το οποίο συνεννοείται σε άπταιστα Αγγλικά και μάλιστα ξόδεψε κάτι λιγότερο από 500 ευρώ για να το δημιουργήσει.
Του πήρε περισσότερο από ένα χρόνο για να σχεδιάσει τα κομμάτια του ρομπότ, που ονόμασε Troopy (Τρούπι), να τα εκτυπώσει -στον επίσης δικής του κατασκευής 3D εκτυπωτή- και να τα κολλήσει. Σήμερα βρίσκεται στην παγκόσμια λίστα των έξι κατασκευαστών του συγκεκριμένου τύπου ρομπότ, που ονομάζονται InMoov.
Ο Δημήτρης ασχολήθηκε με τη ρομποτική για πρώτη φορά σε ηλικία 11 ετών και μόλις τρία χρόνια αργότερα κατάφερε να σχεδιάσει και να κατασκευάσει μόνος του έναν οικιακό εκτυπωτή τρισδιάστατων αντικειμένων, κερδίζοντας επάξια έπαινο και το 2ο βραβείο του 5ου Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής.
Ο πατέρας του, Γιώργος Χατζής, ηλεκτρολόγος-μηχανικός, υπάλληλος στο Δήμο Καβάλας, του εμφύσησε την αγάπη για τους υπολογιστές.

 

 

Η μητέρα του, Μελίνα Ευθυμιάδου, γερμανικής καταγωγής και καθηγήτρια Γερμανικών, του έμαθε Γερμανικά, τα οποία σήμερα μιλάει άπταιστα.
Στο άκουσμα των επιτευγμάτων του μικρού Δημήτρη πρώτος αντέδρασε ο Sr Στέλιος Χατζηιωάννου – στυλοβάτης των βραβείων Κούρος μέσω βραβείου που φέρει το όνομα του – ο οποίος ανακοίνωσε την χορηγία 10.000 ευρώ για τις σπουδές του και αμέσως μετά στην ίδια κίνηση, την χορηγία 10.000 ευρώ προχώρησε και ο πρόεδρος της KPMG στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Λέσχης Επιχειρηματικότητας, κ. Κωνσταντίνο Ευριπίδη (την ανθρώπινη ιστορία του παρουσίασε αποκλειστικά το WE του news247) η συγκεκριμένη βράβευση ενέχει έναν σημαντικό συμβολισμό: «Η Λέσχη πάντα στήριζε και πάντα θα στηρίζει ανθρώπους της νέας γενιάς.
Τα Κούρος δημιουργήθηκαν ως ένα βήμα για νέους επιχειρηματίες. Η περίπτωση του Δημήτρη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από τους επιχειρηματίες που τιμάμε κάθε χρόνο, όμως συμβολίζει με τον πιο ισχυρό τρόπο τη δυναμική της νέας γενιάς και της καινοτομίας
. Ο Δημήτρης, σε μια τόσο μικρή ηλικία, κατάφερε με το προσωπικό του έργο να βάλει τη χώρα μας σε μια διεθνή κοινότητα δημιουργών τεχνολογικής εξέλιξης.
Είναι μια τρανή απόδειξη του ταλέντου των νέων ανθρώπων και του τι μπορεί κανείς να καταφέρει με επιμονή, προσήλωση, μέθοδο και πάνω από όλα διαθέτοντας πάθος για δημιουργία και καινοτομία. Τέτοια παιδιά έχουμε ανάγκη ως χώρα για να πάμε μπροστά».
Πηγή: news247.gr
*Πρώτη δημοσίευση 29-11-2015.

Το διαβάσαμε από το: Ο 15χρονος από την Καβάλα που έφτιαξε με 500 ευρώ ρομπότ με νοημοσύνη! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/02/15-500.html#ixzz4jA3fs5XF

Οι Μανιάτες και η συνοικία της Αγίας Σοφίας στον Πειραιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Οι Μανιάτες και η συνοικία της Αγίας Σοφίας στον Πειραιά.

Μάνη, Αρεόπολη,Λακωνία, Γερολιμένας, Ιστορία Μάνης, Μανιάτες,Πελοπόννησος, Πύργοι, Μανιάτικα,Συνταγές Μάνης,Παραλίες Μάνης,Μεσσηνιακή Μάνη, Λακωνία

omorfimani.gr
Η περιοχή της Αγίας Σοφίας στον Πειραιά, ονομάσθηκε έτσι εξ αφορμής της ομώνυμης εκκλησίας της οποίας η  ανέγερση ξεκίνησε  περίπου το 1895 και ολοκληρώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα.Μάλιστα ο Δήμος Πειραιά δια του Δημάρχου τότε (1898) κου Τρύφωνα Μουτζόπουλου ανέλαβε ένα μέρος εξόδων για την θεμελίωση της προς τιμήν του ονόματος της συζύγου του η οποία ονομάζονταν Σοφία.

Φώτο ρετρό του Σινε Καλιφόρνια στην Άγια Σοφιά

Η περιοχή εθεωρείτο βιομηχανική περιοχή και ήταν αρχικώς «απομονωμένη» διότι εκεί περνούσαν  πληθώρα σιδηροδρομικών γραμμών όπως των σιδηροδρόμων Λαρίσης και του Σ.Π.Α.Π.
Οι πρώτοι κυρίως κάτοικοι της ήταν οι μόλις αφιχθέντες Μανιάτες οι οποίοι μετά το τέλος της επανάστασης του 1821 προς εύρεση εργασίας μετακινήθηκαν στον Πειραιά και στα νησιά του Αργοσαρωνικού, όπως Ύδρα, Αίγινα , Σπέτσες.
Η πλειοψηφία βέβαια των Μανιατών ή και γενικότερα των Λακώνων εγκαταστάθηκε στον Πειραιά κυρίως στην περιοχή του Καραβά-αυτή ήταν η επίσημη ονομασία της περιοχής- , λόγω της παρουσίας του λιμανιού που συνέτεινε στην γρήγορη ανάπτυξη του, άρα και στην πιο εύκολη εύρεση εργασίας.

Η Αγία Σοφία όπως είναι σήμερα.

Οι Μανιάτες που εγκαταστάθηκαν στην Άγια Σοφιά , απασχολήθηκαν κυρίως στη λατόμευση και τα καμίνια για ασβέστη που είχαν δημιουργηθεί στο λόφο του Βώκου, στους αλευρόμυλους του Κουμαντάρου, του Βουρβούλη κ.α .
Επίσης  απασχολήθηκαν και σε λιμενικές εργασίες, σε βιομηχανίες, βιοτεχνίες αλλά και στις σιδηροδρομικές εγκαταστάσεις.
Η ακμάζουσα κοινότητα πλέον των Μανιατών στην φτωχή κατά τα άλλα περιοχή της Αγίας Σοφίας έφερε τα ήθη και τα έθιμα τους.
Ήταν απρόσιτοι προς τους » ξενομερίτες» σε αντίθεση με τους συμπατριώτες τους με τους οποίους υπήρχε αλληλοβοήθεια και στήριξη, με αποτέλεσμα όλοι μαζί να επηρεάσουν ακόμα και τα πολιτικά πράγματα στον Πειραιά, σκηνικό που έναν αιώνα μετά δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου.

Δείτε  Η Μάνη από την απελευθέρωση εώς σήμερα.

Η περιοχή «μανιάτικα», όπως ονομάστηκε ατύπως, ακόμα και σήμερα διατηρεί τους δικούς της κανόνες , ήθη και έθιμα και συνήθως είναι αφιλόξενη για εγκατάσταση οικογενειών εκτός του Μανιάτικου τόξου. Είναι γεγονός όμως ότι σήμερα έχουν «τρυπώσει» και εγκατασταθεί αρκετοί οικονομικοί μετανάστες με δεδομένο το χαμηλό κόστος ενοικίων στην περιοχή.
Η εκκλησία της Αγίας Σοφίας, όπως και η Παναγία η Οδηγήτρια η οποία βρίσκεται στο λόφο του Βώκου , στην καρδιά της «μικρής Μάνης» είναι εκείνες που δέχονται στην πλειοψηφία πιστούς με καταγωγή από την Μάνη.
Τα δε καταστήματα ανήκουν σε μανιάτικες οικογένειες πράγμα που το αντιλαμβάνεται κάποιος μόνο  στη θέα των επιγραφών όπως Καφενείο του Κούζηλου, Του Μανωλάκου, το Αρτοποιείο Καρακατσάνη, το ψιλικατζίδικο Φραγκάκου κ.α.
Άλλο σχετικό άρθρο εδώ: Tα Μανιάτικα του Πειραιά