αυτοκράτειρα Πουλχερία

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

19 Ιανουαρίου 2015 ·

Σαν σήμερα, το 399, γεννιέται η Βυζαντινή αυτοκράτειρα Πουλχερία. Ήταν αδελφή του Θεοδοσίου του Β’ και επίτροπος της διαθήκης του πατέρα τους – ο Θεοδόσιος Β’ είχε επιλεγεί Αυτοκράτορας σε ηλικία μόλις επτά ετών.
Επειδή ο κατά δύο έτη μικρότερος αδελφός της ήταν άβουλος και ασθενούς χαρακτήρος, ενώ η ίδια εκτός από μορφωμένη δεν εστερείτο και πολιτικών ικανοτήτων, ήσκησε, καθ’ όλην την διάρκεια της μακράς του βασιλείας, σημαντική επιρροή στις αποφάσεις του. Το 414 μάλιστα έθεσε ουσιαστικώς εκποδών τον Ύπατο Ανθέμιο (τον δεύτερο επίτροπο της διαθήκης του πατέρα τους) και αναγορεύτηκε Αυγούστα. Σημαντική επιρροή στις αποφάσεις του Θεοδοσίου ήσκησαν επίσης ο ευνούχος Χρυσάφιος, καθώς και η σύζυγός του Ευδοκία. Η Ευδοκία επελέγη από την Πουλχερία ως σύζυγος του νεαρού αυτοκράτορος.
Αυτή πρώτη θέσπισε δια νόμου το «περί του Ελληνιστί διατίθεσθαι», να χρησιμοποιείται δηλ. η Ελληνική ως επίσημη γλώσσα του Κράτους, ενώ πριν χρησιμοποιόταν η Λατινική.
Πολύ υπερασπιζόταν την Ορθοδοξία και βοήθησε την Εκκλησία. Οι Πατριάρχες και ο λοιπός κλήρος και ο λαός την σέβονταν και την τιμούσαν πολύ. Τιμήθηκε όσο ελάχιστοι άλλοι βασιλείς για την ευλάβεια, τη σύνεση, τις πολλές αρετές και τις αμέτρητες αγαθοεργίες της. Με ειλικρινή και άπειρο σεβασμό αναφέρονταν σε αυτήν και την επευφημούσαν ως νέα Αγία Ελένη.
(Εικόνα: Νόμισμα με την μορφή της Πουλχερίας)
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

κουρτινάκια

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ της Tanise Nc.

 

+209

Το Συναξάρι της ημέρας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

19 Ιανουαρίου 2015 ·

Το Συναξάρι της ημέρας
Σήμερα, 19 Ιανουαρίου, γιορτάζουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας:
+Άγιος Αρσένιος Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας
+Όσιοι Μακάριος ο Αιγύπτιος και Μακάριος ο Αλεξανδρεύς
+Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός
+Αγία Ευφρασία
+Ανακομιδή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Γρηγορίου Θεολόγου
+Ανάμνηση Θαύματος Μεγάλου Βασιλείου
+Όσιος Μελέτιος ο Γαλησιώτης ο Ομολογητής
+Όσιος Κοσμάς ο Χρυσοστόματος
+Όσιος Μακάριος Επίσκοπος Ιερισσού
+Άγιος Μακάριος ο Καλογεράς
+Όσιος Μακάριος ο Νηστευτής εκ Ρωσίας
+Όσιος Μακάριος ο Διάκονος εκ Ρωσίας
+Άγιος Θεόδωρος του Νόβγκοροντ
Ὁ Ἅγιος Ἀρσένιος Ἀρχιεπίσκοπος Κερκύρας
Ὑπῆρξε στὰ χρόνια του αὐτοκράτορα Βασιλείου τοῦ Μακεδόνα (867-886), στὴν Ἱερουσαλήμ. Ὁ πατέρας του ἦταν καὶ αὐτὸς ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλήμ, ἡ δὲ μητέρα του ἀπὸ τὴν Βηθανία. Σὲ μικρὴ ἡλικία οἱ γονεῖς του τὸν ἀφιέρωσαν σ᾿ ἕνα τῶν ἐκεῖ μοναστηριῶν, ὅπου διδασκόταν τὴν μοναχικὴ ζωὴ καὶ 12 χρονῶν ἐκάρη μοναχός. Ἀργότερα ἔφυγε ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ πῆγε στὴ Σελεύκεια, ὅπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Ἀπὸ τὴν Σελεύκεια ἐπανῆλθε στὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ἐπὶ Πατριάρχου Τρύφωνος (928-931) πῆρε Ἱερατικὴ θέση. Ἐπὶ δὲ τοῦ διαδόχου του Τρύφωνα, Θεοφύλακτου (933-956) ἐκλέχτηκε ἐπίσκοπος Κερκύρας γιὰ τὴν πολὺ ἐνάρετη ζωή του. Σὰν ποιμενάρχης διακρίθηκε γιὰ τὴν εὐαγγελική του δράση καὶ ἀφοσιώθηκε ὁλοκληρωτικὰ στὶς ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου του. Κάποτε ὅμως, ὁ Κωνσταντῖνος Πορφυρογέννητος (911 -959), ἄγνωστο γιὰ ποιὸ λόγο, ζήτησε νὰ παρουσιαστοῦν στὴ βασιλεύουσα οἱ Κερκυραῖοι πρόκριτοι. Ὁ γέροντας, πλέον Ἀρσένιος, ἀνέλαβε νὰ διευθετήσει τὰ πράγματα καὶ πῆγε στὴν Κωνσταντινούπολη. Στὴν ἐπιστροφὴ ὅμως, πέθανε στὸ δρόμο κοντὰ στὴν Κόρινθο. Ἀπὸ ἐκεῖ μετακομίστηκε στὴν Κέρκυρα καὶ τὸ Ἱερό του λείψανο ἔκανε, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ, πολλὰ θαύματα.
(ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδοξίας», ποὺ συνέγραψε ὁ Χρῆστος Τσολακίδης)
Ἀπολυτίκιον
Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Σοφίας τας χάριτας, καρποφορήσας πιστώς, ποιμήν ιερώτατος, της Εκκλησίας Χριστού, εδείχθης Αρσένιε, όθεν εν τη Κέρκυρα, ευκλεώς διαπρέψας, ίθυνας τον λαόν σου, προς νομάς αληθείας. Και νυν ταις σαις ικεσίαις, σώζε τους δούλους.
(Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/)

Άγιος Αρσένιος Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.

 

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

18 Ιανουαρίου στις 8:10 μ.μ. ·

www.monastiriaka.gr
Εορτάζει στις 19 Ιανουαρίου ο Άγιος Αρσένιος Αρχιεπίσκοπος Κερκύρας.
Ο Άγιος Αρσένιος έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Βασιλείου του Μακεδόνα (867 - 886 μ.Χ.), στην Ιερουσαλήμ. Ο πατέρας του ήταν και αυτός από την Ιερουσαλήμ, η δε μητέρα του από τη Βηθανία. Σε μικρή ηλικία οι γονείς του τον αφιέρωσαν σ' ένα των εκεί μοναστηριών, οπού διδασκόταν τη μοναχική ζωή και 12 χρονών εκάρη μοναχός. Αργότερα έφυγε από την Ιερουσαλήμ και πήγε στη Σελεύκεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Από τη Σελεύκεια επανήλθε στην Ιερουσαλήμ και από 'κεί πήγε στην Κωνσταντινούπολη, όπου επί Πατριάρχου Τρύφωνος (928 - 931 μ.Χ.) πήρε Ιερατική θέση. Επί δε του διαδόχου του Τρύφωνα, Θεοφύλακτου (933 - 956 μ.Χ.) εκλέχτηκε επίσκοπος Κερκύρας για την πολύ ενάρετη ζωή του. Σαν ποιμενάρχης διακρίθηκε για την ευαγγελική του δράση και αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά στις ανάγκες του ποιμνίου του. Κάποτε όμως, ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος (911 - 959 μ.Χ.), άγνωστο για ποιο λόγο, ζήτησε να παρουσιαστούν στη βασιλεύουσα οι Κερκυραίοι πρόκριτοι, ο γέροντας, πλέον Αρσένιος, ανέλαβε να διευθετήσει τα πράγματα και πήγε στην Κωνσταντινούπολη. Στην επιστροφή όμως, πέθανε στο δρόμο κοντά στην Κόρινθο. Από 'κει μετακομίστηκε στην Κέρκυρα και το Ιερό του λείψανο έκανε, με τη χάρη του Θεού, πολλά θαύματα. http://www.saint.gr/1137/saint.aspx

Σαν σήμερα το 1953

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

19 Ιανουαρίου 2015 ·

Σαν σήμερα το 1953, οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά στις εκλογές της Θεσσαλονίκης.
Στις εκλογές του 1952 ενώ το δικαίωμα ψήφου για τις γυναίκες είχε κατοχυρωθεί συνταγματικά, δεν τις άφησαν να συμμετάσχουν διότι δεν είχαν προλάβει να τις εγγράψουν όλες στους εκλογικούς καταλόγους της ελληνικής επικράτειας.
Λόγω του θανάτου του βουλευτή του «Ελληνικού Συναγερμού» στην Θεσσαλονίκη, στις επαναληπτικές εκλογές που διεξήχθησαν στη συμπρωτεύουσα, η πρώτη γυναίκα υποψήφια, η Ελένη Σκούρα,έκανε την εμφάνισή της σε ψηφοδέλτιο και κέρδισε βουλευτική έδρα.
(Φωτογραφία: Η Ελένη Σκούρα ενώ ασκεί το εκλογικό της δικαίωμα.)
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

Οι Άγιοι Μάρκος ο Ευγενικός και Γρηγόριος ο Παλαμάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.

 

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

18 Ιανουαρίου στις 7:20 μ.μ. ·

www.monastiriaka.gr
Εορτάζει στις 19 Ιανουαρίου o Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός.
Οι Άγιοι Μάρκος ο Ευγενικός και Γρηγόριος ο Παλαμάς.
Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γεννήθηκε το 1392 μ.Χ. από ευσεβείς και πιστούς γονείς, τον αρχιδικαστή, σακελλίων και διάκονο της Μεγάλης Εκκλησίας Γεώργιο και τη Μαρία που ήταν κόρη του ευσεβούς ιατρού Λουκά. Είχε ακόμα έναν μικρότερο αδερφό που ονομαζόταν Ιωάννης. Λόγω των πολλών του πνευματικών χαρισμάτων έκανε περίλαμπρες θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές και μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους διδασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (κατόπιν Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυμβρίας) και τον μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετ' έπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων ο καρδινάλιος που ήταν υπέρμαχος της ένωσης.
Δίδασκε στο φροντιστήριο του πατέρα του, και αργότερα, μετά τον θάνατο αυτού, τον διαδέχθηκε στο διδασκαλικό επάγγελμα. Διακρίθηκε σαν δάσκαλος της ρητορικής και μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερα, ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος (ο πρώτος μετά την πτώσιν της Πόλεως Πατριάρχης), ο Θεόδωρος Αγαλλιανός, ο Θεοφάνης Μητροπολίτης Μηδείας και ο αδελφός του Ιωάννης ο Ευγενικός.
Στο 25ο έτος της ηλικίας του αποφάσισε να γίνει μοναχός και γι' αυτό έφυγε σε μια Μονή στους Πριγκηπόνησους. Εκεί ετάχθη υπό την πνευματική επιστασία ενάρετου μοναχού, του Συμεών, ο όποιος τον έκειρε μοναχό και τον μετονόμασε από Εμμανουήλ, που ήταν το πρώτο του όνομα, σε Μάρκο. Κατόπιν από τα νησιά αυτά έφυγε και πήγε στη Μονή των Μαγκάνων, όπου χειροτονήθηκε Ιερέας. Αφού έγινε κληρικός, το 1436 μ.Χ. εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Εφέσου.
Ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο στη Φεράρα και τη Φλωρεντία, όπου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εκεί ο Μάρκος ανεδείχθη ο θερμότερος και στερεότερος υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοενώσεως, έτσι που όταν ο πάπας Ευγένιος Δ’ (1431 - 1447 μ.Χ.) πληροφορήθηκε την απόφασή του είπε: «Μᾶρκος οὐχ ὑπέγραψε, λοιπὸν ἐποιήσαμεν οὐδέν».
Μετά την προδοτική ένωση της Φερράρας - Φλωρεντίας οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν την Ιταλία. Ο αυτοκράτορας παρέλαβε τον Άγιο Μάρκο στο αυτοκρατορικό πλοίο. Ύστερα από ταξίδι τρεισήμισι μηνών έφθασαν τελικά στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί οι κάτοικοι δέχθηκαν με αισθήματα εχθρικά και αποδοκίμασαν αυτούς που υπέγραψαν την ένωση, αλλά επιδοκίμασαν και τίμησαν τον Άγιο Μάρκο όπως αναφέρει ο υβριστής του γραικολατίνος επίσκοπος Μεθώνης Ιωσήφ: «ο Εφέσου είδε το πλήθος δοξάζων αυτόν ως μη υπογράψαντα και προσεκύνουν αυτώ οι όχλοι παθάπερ Μωϋσεί και Ααρών και ευφήμουν αυτόν και άγιον απεκάλουν» (PG 159, 992).
Στις 4 Μαΐου 1440 μ.Χ. ο Άγιος Μάρκος αναγκάστηκε να δραπετεύσει από την Βασιλεύουσα, διότι κινδύνευε η ζωή του, και να πάει στην Έφεσο που ήταν κάτω από τους Τούρκους. Εκεί αφού ποίμανε για λίγο το ποίμνιο του αναγκάσθηκε πάλι, τώρα από τους Τούρκους και τους ενωτικούς, να εγκαταλείψει την Έφεσο και μπήκε στο πλοίο που πήγαινε στο Άγιο Όρος, όπου είχε αποφασίσει να περάσει τον υπόλοιπο χρόνο της ζωής του. Όταν όμως το πλοίον έκαμε σταθμό στη Λήμνο ο Άγιος ανεγνωρίσθει και αμέσως συνελήφθη, κατόπιν αυτοκρατορικής εντολής και φυλακίσθηκε εκεί για δύο χρόνια. Κατά την διάρκεια της φυλακίσεώς του υπέφερε πολύ, αλλά όπως έγραψε στον ιερομόναχο Θεοφάνη τον εν Ευβοία «ο λόγος του Θεού και η της αληθείας δύναμης ου δέδεται, τρέχει δε μάλλον και ευοδούται, και οι πλείονες των αδελφών τη εμή εξορία θαρρούντες βάλλουσι τοις ελέγχοις τους αλιτηρίους και παραβάτας της ορθής πίστεως...».
Από την Λήμνο ο Άγιος εξαπέλυσε την περίφημο εγκύκλιο επιστολή του προς τους απανταχού της γης και των νήσων ευρισκομένους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Με αυτήν ελέγχει αυστηρώς τους Ορθοδόξους εκείνους που αποδέχθηκαν την ένωση και με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύει ότι οι λατίνοι είναι καινοτόμοι και γι' αυτό λέει: «ως αιρετικούς αυτούς απεστράφημεν, και δια τούτο αυτών εχωρίσθημεν». Καλεί δε ο άγιος τους πιστούς να αποφεύγουν τους ενωτικούς, διότι αυτοί είναι «ψευδαπόστολοι και εργάται δόλιοι».
Μετά την αποφυλάκιση του άγιος Μάρκος λόγω της ασθενείας του δεν μπόρεσε να αποσυρθεί στο Άγιο Όρος, αλλά επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε δεκτός μετά τιμών ως άγιος και ομολογητής. Από το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων ο νέος ομολογητής διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφοντας επιστολές στους μοναχούς και κληρικούς ενθαρρύνοντας τους να κρατούν την ορθή πίστη και να μη συνεργάζονται με τους ενωτικούς.
Οι διωγμοί, οι εξουθενώσεις και οι πιέσεις επιδείνωσαν την κατάσταση της υγείας του Αγίου Μάρκου και στις 23 Ιουνίου του 1444 μ.Χ., αφού είχε καλέσει κοντά του τα πνευματικά του τέκνα και ανέθεσε στον Γεώργιο Σχολάριο την αρχηγία του ανθενωτικού αγώνος, απεδήμησεν εις Κύριον. Ήταν μόλις 52 ετών.
Στον επικήδειο λόγο που εξεφώνησε ο Γεώργιος Σχολάριος, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι ο όσιος «εν ιερεύσει διέπρεψεν, εν αρχιερεύσιν διέλαμψεν, ήθλησεν υπέρ της Εκκλησίας πάνυ καλώς αδάμαντος στερεώτερος ώφθη προς την μετάθεσιν...νυν γυμνή τη ψυχή της μακαριότητος εμφορείται ήν επέγνω καλώς και λαβείν εντεύθεν εσπούδασε την εν Χριστώ κεκρυμμένην ζήσας ζωήν και σύνεστι τοις ιεροίς διδασκάλοις της πίστεως, πάντων είνεκα δίκαιος ών εκείνοις συντάττεσθαι».
Αμέσως μετά την κοίμηση του ο Μάρκος τιμήθηκε ως άγιος και ομολογητής. Αυτό μαρτυρεί με πόνο και ο σύγχρονος και άσπονδος εχθρός του Ιωσήφ, ουνίτης επίσκοπος Μεθώνης, λέγων, «ώσπερ πολλούς μεν και άλλους, και τον καλούμενον Παλαμάν, και τον Εφέσου Μάρκον, ανθρώπους ούτ' άλλως φρενήρεις, αλλά και δοξοσοφίας εμπεπλησμένους, μηδεμίαν αρετήν ή αγιωσύνην εν εαυτοίς έχοντας, μόνον δια το λέγειν και συγγράφειν κατά Λατίνων, δοξάζετε και υμνείτε, και εικόνας εγκοσμείτε αυτοίς και πανηγυρίζοντες, στέργετε αυτούς ως αγίους και προσκυνείτε» ( PG 159, 1357).
Την πρώτη ακολουθία προς τιμήν του Αγίου Μάρκου συνέθεσε ο αδελφός του, Ιωάννης ο φιλόσοφος. Κατ' αρχάς η μνήμη του εορταζόταν στις 23 Ιουνίου αλλά ο Πατριάρχης Γεννάδιος Σχολάριος, το 1456 μ.Χ., όρισε διά συνοδικής πράξεως, να εορτάζεται η μνήμη του στις 19 Ιανουαρίου, ημέρα προφανώς της ανακομιδής του λειψάνου του αγίου και ταφής αυτού στην μονή του Λαζάρου στον Γαλατά.
Οι αγώνες του Μάρκου και του μαθητού του Γενναδίου αναγνωρίστηκαν από την μεγάλη σύνοδο της Κωνσταντινουπόλεως που τελείωσε το 1484 μ.Χ. και κατέγραψε τα ονόματα τους, ως πατέρων αγίων, στο Συνοδικό της Ορθοδοξίας. http://www.saint.gr/1135/saint.aspx

Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ

18 Ιανουαρίου στις 7:45 μ.μ. ·

www.monastiriaka.gr
Εορτάζει στις 19 Ιανουαρίου ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος.
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος γεννήθηκε το 301 μ.Χ. σε κάποιο χωριό της Άνω Αιγύπτου και έζησε στα χρόνια του Θεοδοσίου του Μεγάλου (379 - 395 μ.Χ.). Σε ηλικία 30 χρόνων αποσύρθηκε στην έρημο της Νιτρίας και στη Συρία, όπου παρέμεινε για εξήντα ολόκληρα χρόνια και απέκτησε μεγάλη φήμη για τον ασκητικό του βίο και τις άλλες θαυμαστές αρετές του. Επειδή, παρά το νεαρό της ηλικίας του, προέκοπτε στις αρετές ονομάσθηκε «παιδαριογέρων».
Στην έρημο γνώρισε τον Μέγα Αντώνιο του οποίου έγινε μαθητής. Σε ηλικία 40 ετών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και λόγω της ενάρετης ζωής του αξιώθηκε από τον Θεό να λάβει το χάρισμα της θεραπείας των ασθενών και της προφητείας. Λέγεται ότι συνεχώς επικοινωνούσε με τον Θεό «και μάλλον τω πλείονι χρόνω προσδιατριβείν Θεώ ή τοις υπ’ ουρανόν πράγμασιν».
Ο Όσιος Μακάριος ο Αιγύπτιος υπήρξε γέννημα θρέμμα της ερήμου. Για να είναι, λοιπόν, απερίσπαστος και να βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με τον Θεό, έσκαψε ο ίδιος και άνοιξε μια υπόγεια στοά, που άρχιζε από το κελί του και είχε μήκος εκατό περίπου μέτρα. Στην άκρη της στοάς διεύρυνε τον χώρο και διαμόρφωσε ένα σπήλαιο. Έτσι είχε την δυνατότητα όταν προσέρχονταν σε αυτόν πολλοί άνθρωποι και τον ενοχλούσαν, να κατεβαίνει στη στοά, χωρίς να τον παίρνουν είδηση και μέσω αυτής να πηγαίνει στο σπήλαιο και να κρύβεται, ώστε να μην μπορεί να τον βρει κανένας.
Κάποτε πήγε και συνάντησε τον Άγιο Μακάριο ένας αιρετικός, που είχε μέσα του δαιμόνιο και ισχυριζόταν ότι δεν είναι δυνατό να γίνει ανάσταση νεκρών. Ο Άγιος τότε, προκειμένου να τον πείσει, ανέστησε ένα νεκρό. Έλεγε δε ότι υπάρχουν δύο τάγματα δαιμόνων. Από αυτά, το ένα πολεμά τους ανθρώπους, παρασύροντάς τους σε πάθη τερατώδη και ακατονόμαστα, ενώ το άλλο, το οποίο ονομάζεται και «αρχικό», δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων διάφορες κακοδοξίες και πλάνες. Αυτούς, μάλιστα, τους δαίμονες του δεύτερου τάγματος, τους ξεχωρίζει ο Σατανάς και τους αποστέλλει στους μάγους και στους αιρεσιάρχες.
Επίσης, κάποτε ένας μαθητής του Οσίου έκλεβε τα πράγματα φτωχών ανθρώπων και, παρά τις συμβουλές του, δεν διόρθωνε το πάθος του αυτό. Με το προορατικό του λοιπόν χάρισμα ο Όσιος, προείπε ότι θα ξεσπούσε η οργή του Κυρίου εναντίων του. Και πραγματικά, ο μαθητής του προσβλήθηκε από μια φοβερή αρρώστια, την ελεφαντίαση. Το δέρμα του σώματός του δηλαδή, ξεράθηκε και ζάρωσε.
Είναι προς πνευματική μας ωφέλεια να αναφέρουμε και ένα άλλο θαυμαστό γεγονός που συνέβη με τον Όσιο Μακάριο: κάποτε εκεί που περπατούσε στην έρημο βρήκε ένα κρανίο. Ήταν κάποιου που είχε διατελέσει ιερέας των ειδώλων. Μόλις ο Μακάριος πλησίασε και τον ρώτησε, άκουσε να του λέει ότι με τις προσευχές του ένιωθαν κάποια μικρή ανακούφιση στον πόνο τους, οι βρισκόμενοι στην κόλαση, όταν τύχαινε ο Όσιος και προσευχόταν υπέρ αυτών.
Ο Όσιος Μακάριος σε προχωρημένη ηλικία εξορίσθηκε σε νησίδα του Νείλου από τον Αρειανό Επίσκοπο Αλεξανδρείας Λούκιο και κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία 90 ετών το έτος 391 μ.Χ.

Σαν σήμερα το 1816..... «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης»

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

19 Ιανουαρίου 2015 ·

Σαν σήμερα το 1816, ο Ιωάννης Καποδίστριας, γιά τις υπηρεσίες του προς την Ελβετική Δημοκρατία, και σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματός της, έγινε Ελβετός πολίτης.
Στις 30/8/1815, είχε λάβει μέρος στη Συνδιάσκεψη για την δημιουργία της Ελβετικής ενώσεως, ανατρέποντας τα σχέδια του Μετερνίχου. Από τότε οι βασικές αρχές των Συνταγμάτων των καντονιών της Ελβετίας παραμένουν ίδιες, όπως τότε που τις κατέγραψε η πένα του Καποδίστρια.
Σήμερα στην Ελβετία υπάρχει ένα πολιτειακό σύστημα, που μοιάζει σε αυτό που περιγράφει ο Πλάτων στην «Πολιτεία». Το Κοινοβούλιο της Ελβετίας έχει διακόσιους βουλευτές που αμείβονται με ένα υποτυπώδες ποσό, διότι ο βουλευτής θεωρεί τιμή του να υπηρετεί την Ομοσπονδία της Ελβετίας και γι’ αυτό συνεχίζει να ζει από την εργασία του. Κάθε υπουργός κρίνεται κάθε χρόνο και παραμένει μόνο αν κριθεί επαρκής. Και τα θεμέλια για όλα αυτά τα έχει δημιουργήσει ένας Έλληνας που στον τόπο του μετά την δολοφονία του επικράτησε ο κοτζαμπασισμός.
[Κείμενο: ΔΕΛΤΙΟΝ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ http://www.e-istoria.com/27/by_2012%20%28129%29.html]
(Φωτογραφία: Η ορειχάλκινη προτομή του Ιωάννη Καποδίστρια στη Λωζάννη της Ελβετίας, έργο του Ρώσου γλύπτη Vladimir Surovtsev, που τοποθετήθηκε «ως ένδειξη τιμής στον πρώτο Επίτιμο Δημότη της πόλης».)
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

«ΧΕΙΜΑΡΑ» 19/1/1947

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

 

Ἑλληνοϊστορεῖν

19 Ιανουαρίου 2015 ·

Σαν σήμερα, στα 1947, η μεγαλύτερη ελληνική ναυτική τραγωδία στο Νότιο Ευβοϊκό, με 400 νεκρούς. Το πλοίο «Χειμάρρα» που έκανε τη διαδρομή Πειραιάς - Θεσσαλονίκη βυθίζεται μεταξύ Νέων Στύρων και Αγίας Μαρίνας.
Το «ΧΕΙΜΑΡΑ» αναχωρεί από τη Θεσσαλονίκη στις 8.30 το πρωί του Σαββάτου 18 του Γενάρη 1947, με προορισμό το λιμάνι του Πειραιά. Στις 4.10 το πρωί της Κυριακής, και όταν το πλοίο βρίσκεται 1,5 μίλι από το ερημονήσι Καβαλλιάνοι και 14 μίλια από τη Ραφήνα, ένας ισχυρός κρότος ακούγεται δημιουργώντας τρόμο στους επιβάτες. Ακολουθεί πανικός. Πενήντα πέντε λεπτά αργότερα, στις 5.05, ο πλοίαρχος, Σπύρος Μπιλίνης, δίνει διαταγή να εγκαταλειφθεί το πλοίο.
«Αρπάχτηκα από μια καουτσουκένια σχεδία και ενώ το καράβι βούλιαζε με την αριστερή μπάντα, βρέθηκα στη θάλασσα», περιγράφει ο Γ΄ ασυρματιστής του πλοίου, κ. Φρέρης, σε εφημερίδες της εποχής. «Βούλιαξα και εγώ. Κάποια γυναίκα με κρατούσε από τα πόδια. Ενώ βυθιζόμουν, κρατώντας όσο μπορούσα την αναπνοή μου και ενώ με παρέσυρε η δίνη που έκανε το “ΧΕΙΜΑΡΑ“, κουνώντας χέρια και πόδια βρέθηκα στον αφρό. Σε λίγο είδα συντρίμμια του καραβιού και αρπάχτηκα από αυτά. Η θάλασσα είχε γεμίσει από ναυαγούς. Παλεύανε λίγο με το νερό και βουλιάζανε. Στα αυτιά μου έχω τις φωνές τους, “κρυώνω, κρυώνω”. Οι περισσότεροι ναυαγοί ύστερα από λίγη ώρα σιωπούσαν για πάντα»…
[Οπτικοακουστικό - Χειμάρα 19/1/1947: http://www.youtube.com/watch?v=jdYIp5YxDaU]
Το πόρισμα από τις ανακρίσεις που διενήργησε η Ανακριτική Επιτροπή Ελέγχου Ναυτικών Ατυχημάτων κατέληξε πως το πλοίο δεν κινούνταν επί της ορθής πορείας με αποτέλεσμα να προσκρούσει στη βραχονησίδα «Γάιδαρο».
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]