ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

http://stigmes.gr/gr/grpages/articles/kazantzakis.html

 ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ: Ο ΙΔΕΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

 ‘’Και ποια είναι η πιο αψηλή εντολή; Ν’αρνηθείς  όλες τις παρηγοριές   -    θεούς, πατρίδες, ηθικές, αλήθειες - ν’ απομείνεις μόνος και ν’ αρχίσεις να πλάθεις εσύ, με μοναχά τη δύναμή σου, έναν  κόσμο που να μην ντροπιάζει την  καρδιά   σου... Ποια ‘ναι η πιο αντρίκια χαρά; Ν’αναλαβαίνειςτην πάσα  ευθύνη’’.                            ‘’Ο Νίτσε με δίδαξε...πως δεν πρέπει ποτέ να ‘χεις μια αντίληψη για τη ζωή που να σου επιτρέπει ελπίδες και ανταμοιβές. Είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος...Να παλεύεις χωρίς να καταδέχεσαι να ζητάς ανταμοιβή, [αυτό] είναι η αληθινή ελευθερία’’, σημείωνε με έμφαση ο  ίδιος.... 

’’Μια από τις πιο νόμιμες χαρές του ανθρώπου είναι, θαρρώ, να μοχτάει και να βλέπει πως ο μόχτος του φέρνει καρπό’’....‘’Όπου πάω κρατώ πάντα ανάμεσα στα δόντια μου σα φύλλο δάφνης την Ελλάδα’’,

                                                                                         ------------------------------------------------------------

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Νίκος Καζαντζάκης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Έγινε ακόμα γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσης των έργων του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός

Πίνακας περιεχομένων 1 Βιογραφία 2 Εργογραφία 2.1 Ποίηση 2.2 Δοκίμια 2.3 Θεατρικά Έργα 2.4 Ταξιδιωτικά 2.5 Παιδικά Μυθιστορήματα 2.6 Επιστολές 2.7 Μεταφράσεις 3 Κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές 4 Υποσημειώσεις 5 Βιβλιογραφία 6 Εξωτερικοί σύνδεσμοι 6.1 Ψηφιακό αρχείο ΕΡΤ

Βιογραφία

Γιατί το Φως είναι ένα, αδιαίρετο, κι οπουδήποτε νικήσει ή νικηθεί, νικάει και νικιέται και μέσα σου.
Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου του 1883^[1], εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας^[2]. Ήταν γιος του καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι (σημερινή Μυρτιά), εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού^[3], Μιχάλη Καζαντζάκη (1856 - 1932), και της Μαρίας (-1932) και είχε δύο αδελφές. Στο Ηράκλειο έβγαλε το γυμνάσιο και το 1902 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε νομικές σπουδές. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1906 δημοσιεύοντας το δοκίμιο Η Αρρώστια του Αιώνος και το πρώτο του μυθιστόρημα Όφις και Kρίνο (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβάμη). Τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Παράλληλα, σημαντική επίδραση στον Καζαντζάκη είχαν οι διαλέξεις του Ανρί Μπεργκσόν, τις οποίες παρακολουθούσε. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημοσίευσε αρκετές κριτικές μελέτες σε διάφορα περιοδικά και εξέδωσε το 1909 τη διατριβή του επί υφηγεσία Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας. Το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1911 παντρεύτηκε τη Γαλάτεια Αλεξίου, στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, στο νεκροταφείο Ηρακλείου, κι αυτό γιατί φοβόταν τον πατέρα του, που δεν ήθελε για νύφη τη Γαλάτεια. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912, κατατάχτηκε εθελοντής, αποσπασμένος στο γραφείο του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Στη συνέχεια, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, μέσω του οποίου συνδέθηκε φιλικά, το 1914, με τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιον Όρος, όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες, ενώ περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή ήρθε σε επαφή και με το έργο του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει στα ημερολόγιά του ως έναν από τους δασκάλους του, μαζί με τον Όμηρο και τον Μπεργκσόν. Το 1915 άρχισε μια επιχείρηση ξυλείας, που απέτυχε, στο Άγιο Όρος, μαζί με τον Ιωάννη Σκορδίλη.

Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε τον Καζαντζάκη Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως με αποστολή τον επαναπατρισμό Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου. Oι εμπειρίες που αποκόμισε αξιοποιήθηκαν αργότερα στο μυθιστόρημα του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Τον επόμενο χρόνο, μετά την ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Καζαντζάκης αποχώρησε από το Υπουργείο Περιθάλψεως και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη. Το 1922 επισκέφτηκε τη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Φρόυντ και τις βουδιστικές γραφές. Επισκέφτηκε ακόμα τη Γερμανία, ενώ το 1924 έμεινε για τρεις μήνες στην Ιταλία. Την περίοδο 1923-1926 πραγματοποίησε επίσης αρκετά δημοσιογραφικά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, την Παλαιστίνη, την Κύπρο και την Ισπανία, όπου του παραχώρησε συνέντευξη ο δικτάτορας Πρίμο ντε Ριβέρα. Τον Οκτώβριο του 1926 πήγε στη Ρώμη και πήρε συνέντευξη από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Επίσης, εργάστηκε ως ανταποκριτής των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Η Καθημερινή. Είχε, βέβαια, γνωριστεί με την Ελένη Σαμίου, το 1924, - το διαζύγιο με την Γαλάτεια εκδόθηκε το 1926 - με την οποία έζησε 21 χρόνια χωρίς γάμο. Παντρεύτηκαν το 1945 κι αυτό γιατί με τον καλό του φίλο, τον Άγγελο Σικελιανό και τη δεύτερη γυναίκα του, θα πήγαιναν στις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο του 1924, ο Καζαντζάκης φυλακίστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή είχε αναλάβει την πνευματική ηγεσία μιας κομμουνιστικής οργάνωσης δυσαρεστημένων προσφύγων. Σ' αυτό το επεισόδιο αναφέρεται ο Παντελής Πρεβελάκης και η Έλλη Αλεξίου.

Τον Μάιο του 1927 απομονώθηκε στην Αίγινα με σκοπό την ολοκλήρωση της Οδύσσειας. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε την ανθολογία των ταξιδιωτικών του άρθρων για την έκδοση του πρώτου τόμου του Ταξιδεύοντας, ενώ το περιοδικό Αναγέννηση, του Δημήτρη Γλυνού, δημοσίευσε την Aσκητική, το φιλοσοφικό του έργο. Τον Οκτώβριο του 1927, ο Καζαντζάκης φεύγει για τη Μόσχα προσκαλεσμένος από την κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης, για να πάρει μέρος στις γιορτές για τα δεκάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ελληνορουμάνο λογοτέχνη Παναΐτ Ιστράτι, μαζί με τον οποίον επέστρεψε στην Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1928 στο θέατρο «Αλάμπρα», στην Αθήνα, μιλάνε εξυμνώντας τη Σοβιετική Ένωση, ο Καζαντζάκης και ο Ιστράτι. Στο τέλος της ομιλίας έγινε και διαδήλωση. Τόσο ο Καζαντζάκης όσο και ο συνδιοργανωτής της εκδήλωσης Δημήτρης Γληνός διώχθηκαν δικαστικά. Η δίκη ορίσθηκε στις 3 Απριλίου, αναβλήθηκε μερικές φορές και δεν έγινε ποτέ. Τον Απρίλιο, ο Καζαντζάκης, ξαναβρέθηκε στη Ρωσία, όπου ολοκλήρωσε ένα κινηματογραφικό σενάριο με θέμα τη Ρωσική Επανάσταση. Τον Μάιο του 1929 απομονώθηκε σε ένα αγρόκτημα στην Τσεχοσλοβακία, όπου ολοκλήρωσε στα γαλλικά τα μυθιστορήματα Toda-Raba (μετονομασία του αρχικού τίτλου Moscou a crie) και Kapetan Elia. Τα έργα αυτά εντάσσονταν στην προσπάθεια του Καζαντζάκη να καταξιωθεί διεθνώς ως συγγραφέας. Η γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος Toda-Raba έγινε με το ψευδώνυμο Νικολάι Καζάν.

Το 1930 θα δικαζόταν, πάλι, ο Καζαντζάκης για αθεϊσμό, για την «Ασκητική». Η δίκη ορίσθηκε για τις 10 Ιουνίου, αλλά κι αυτή δεν έγινε ποτέ.

To 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε εκ νέου στην Αίγινα, όπου ανέλαβε τη συγγραφή ενός γαλλοελληνικού λεξικού. Mετέφρασε ακόμα τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Επίσης, έγραψε ένα μέρος των ωδών, που τα ονόμασε "κάντα". Αυτά ενσωματώθηκαν, αργότερα, σ' έναν τόμο με τον τίτλο Τερτσίνες (1960. Αργότερα, ταξίδεψε στην Ισπανία ξεκινώντας παράλληλα τη μετάφραση έργων Ισπανών ποιητών. Το 1935 πραγματοποίησε ταξίδι στην Ιαπωνία και την Κίνα εμπλουτίζοντας τα ταξιδιωτικά του κείμενα. Το 1938 ολοκλήρωσε την Οδύσσεια, ένα επικό ποίημα στα πρότυπα της Οδύσσειας του Ομήρου, αποτελούμενο από συνολικά 33.333 στίχους και 24 ραψωδίες. Η «Οδύσσεια» είχε φτάσει τους 42.000 στίχους. Αφαίρεσε, όμως, μερικές χιλιάδες ο Καζαντζάκης, γιατί θεωρούσε γούρικο αριθμό το 3. Για το έργο αυτό ο Καζαντζάκης εργαζόταν για δεκατρία χρόνια και πριν την τελική του μορφή προηγήθηκαν οκτώ αναθεωρημένες γραφές. Η πρώτη αυτοέκδοση της «Οδύσσειας» έγινε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1938 με χρήματα της Αμερικανίδας Joe MacLeod. Το ίδιο διάστημα, πλήθος κειμένων του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες ή περιοδικά, ενώ το μυθιστόρημά του Ο Βραχόκηπος, που το είχε γράψει στα Γαλλικά, εκδόθηκε στην Ολλανδία και τη Χιλή. Κατά την περίοδο της κατοχής, συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Κακριδή για την μετάφραση της Ιλιάδας. Το 1943 ολοκλήρωσε το γράψιμο του μυθιστορήματός του «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά».

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, δραστηριοποιήθηκε έντονα στην ελληνική πολιτική ζωή, αναλαμβάνοντας την προεδρία της Σοσιαλιστικής Εργατικής Κίνησης, ενώ διετέλεσε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της κυβέρνησης του Σοφούλη από τις 26 Νοεμβρίου του 1945 έως τις 11 Ιανουαρίου του 1946. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του μετά από την ένωση των σοσιαλοδημοκρατικών κομμάτων. Το Μάρτιο του 1945 προσπαθεί να πάρει μια θέση στην Ακαδημία της Αθήνας, αλλά αποτυγχάνει για δύο ψήφους. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύεται την Ελένη Σαμίου, στον Άι - Γιώργη τον Καρύτση, με κουμπάρους τον Άγγελο και την Άννα Σικελιανού.

Τρεις φορές προτάθηκε ο Καζαντζάκης για το Βραβείο Νόμπελ. Την πρώτη απ' την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, που τον έχει Πρόεδρο, έχοντας συνυποψήφιό του τον Άγγελο Σικελιανό. Επίσης δυο φορές προτάθηκε, το 1952 και 1953, απ' τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών, ποτέ όμως απ' την Ακαδημία της Αθήνας. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO με αποστολή την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο τη γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών. Παραιτήθηκε τελικά το 1948, προκειμένου να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο. Για τον σκοπό αυτό εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ της Γαλλίας, όπου τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος, κατά την οποία ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του πεζογραφικού του έργου.

Φωτογραφία από τον τάφο του Καζαντζάκη.

Το 1953 προσβλήθηκε από μία μόλυνση στο μάτι, γεγονός που τον υποχρέωσε να νοσηλευτεί αρχικά στην Ολλανδία και αργότερα στο Παρίσι. Τελικά έχασε την όρασή του από το δεξί μάτι. Ενώ ο Καζαντζάκης είχε επιστρέψει από την Αντίμπ στην Ελλάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία εκκινούσε τη δίωξή του. Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού (1953), έργο το οποίο δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα. Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του Νίκου Καζαντζάκη^[4]. Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας. Η Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μόνο δογματικά. Επομένως, για τις οποιεσδήποτε ποινές που θα επιβάλλει δε χρειάζεται την έγκριση του Πατριαρχείου. Βέβαια, τελικά δεν αφορίστηκε ο Καζαντζάκης, αλλά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας τον καταράστηκε και το όνομά του εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να φέρει το στίγμα αυτό της εκκλησίας. Επίσης, ο Τελευταίος Πειρασμός καταγράφτηκε στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το καταργηθέν πλέον Index Librorum Prohibitorum. Ο Καζαντζάκης απέστειλε τότε σχετικό τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητή Τερτυλλιανού «Ad tuum, Domine, tribunal apello», δηλαδή «στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση». Ο «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, εκδόθηκε στο Παρίσι το 1947 και με την επανέκδοση του, το 1954, βραβεύτηκε, ως το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς. Το 1955, ο συγγραφέας μαζί με τον Κακριδή αυτοχρηματοδότησαν την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τελικά στην Ελλάδα ο Τελευταίος Πειρασμός. Τον επόμενο χρόνο, τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη, ένα βραβείο το οποίο προερχόταν από το σύνολο των τότε Σοσιαλιστικών χωρών. Καθώς μια από αυτές ήταν η Κίνα επιχείρησε δεύτερο ταξίδι εκεί τον Ιούνιο του 1957, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης. Επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του προσβληθείς από λευχαιμία. Νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας και το Φράιμπουργκ (Freiburg im Breisgau) της Γερμανίας, όπου τελικά κατέληξε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών. Εντούτοις, σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, η λευχαιμία εμφανίστηκε στον Καζαντζάκη κατά το χειμώνα του 1938, 19 χρόνια πριν απ' το τέλος του, το οποίο αποδίδεται σε βαριάς μορφής ασιατική γρίπη.^[5] Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος απέρριψε. Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζακη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη. Τη σορό συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης, ο οποίος αργότερα τιμωρήθηκε σαν αριστερός. Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.

                                          ----------------------------------------------

http://el.wikiquote.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

Νίκος Καζαντζάκης

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και πολιτικός. Πιθανότατα ο σημαντικότερος αλλά και ο πιό αμφιλεγόμενος Έλληνας συγγραφέας και φιλόσοφος του 20ου αιώνα, γνωστότερος για τα έργα του Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός που έχουν γίνει και ταινίες. Είναι ο περισσότερο μεταφρασμένος σύγχρονος Έλληνας συγγραφέας.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Πηγαία
  • 1.1 Αδερφοφάδες
  • 1.2 Αναφορά στον Γκρέκο
  • 1.3 Ο φτωχούλης του Θεού
  • 1.4 Ασκητική
• 2 Χωρίς πηγές
• 3 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Κι άλλοι σύνδεσμοι για τον Καζαντζάκη

http://www.diaplous.org/library/askitiki.php

http://www.kazantzakis-museum.gr/

 http://www.kazantzakis-museum.gr/index.php?id=&pre_id=&level=&pre_level=&name=&from=&subject=&text=&action=&lang=&error=&message=&searchKey=&first_arg=&first_arg_text=&first_op=&second_arg=&second_arg_text=&second_op=&third_arg=&third_arg_text=&counter=&library_record=&query= 

 

  

Βάσω Ψαράκη

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1945. Σπούδασε στο Ελεύθερο Σπουδαστήριο Καλών Τεχνών Βακαλό και  ασχολήθηκε με τις γραφικές τέχνες, την  Μικρογλυπτική και με την συγγραφή και εικονογράφηση παιδικών βιβλίων. Το διάστημα 1966-1974, εργάστηκε σε μία από τις μεγαλύτερες και παλαιότερες επιχειρήσεις σοκολάτας στην Ελλάδα, σχεδιάζοντας εκατοντάδες συσκευασίες προϊόντων. Μία από αυτές τις συσκευασίες κυκλοφορεί ακόμα και σήμερα, από το 1973. Από το 1978, εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην  Ελλάδα, στην Κύπρο, στην Φιλανδία, στην Λευκορωσία και έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, (Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία, Τσεχοσλοβακία, Γιουγκοσλαβία, Ιαπωνία, Ιράν, Πορτογαλία, Αγγλία, Ελβετία, Βέλγιο), καθώς και σε Διεθνείς Εκθέσεις Εικονογράφησης. Το 1986 ήταν υποψήφια για το βραβείο Άντερσεν. Το 1988, βραβεύτηκε για την εικονογράφησή της  στο βιβλίο Ο Γιάννης το δρακάκι, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 1989, τιμήθηκε με την Πανευρωπαϊκή Διάκριση Pier Paolo-Vergerio- Padova,  για την  εικονογράφησή της στο βιβλίο Η φύλλινη πολυκατοικία. Το 1990, φιλοτέχνησε την αφίσα της «Διεθνούς Ημέρας Παιδικού βιβλίου 1991» της ΙΒΒΥ, που κυκλοφόρησε σ' όλο τον κόσμο, και το 1995 κάρτες της UNICEF. Το 1993, πήρε το δεύτερο βραβείο στη Διεθνή Έκθεση Εικονογράφησης της Τεχεράνης, για το εξώφυλλό της στο βιβλίο της Μάρως Λοΐζου Ήταν και δεν ήταν. Το 1993 και 1995, η Unicef κυκλοφόρησε κάρτες για την Ευρώπη με σχέδιά της. Το 1994 η αφίσα της με θέμα Μ' ένα βιβλίο πετάω, βραβεύτηκε και τυπώθηκε από το υπουργείο Πολιτισμού. Το 1997, δημιούργησε κουστούμια, σκηνικά και κατασκευές για 14 τηλεοπτικά επεισόδια παραγωγής ΕΚΕΒΙ, για την προώθηση της ανάγνωσης. Το 1998, της απονεμήθηκε  το Κρατικό Βραβείο Εικονογράφησης για το βιβλίο Ο Επισκέπτης της Νύχτας, της Μελίνας Καρακώστα. Το 2003, βραβεύτηκε για το βιβλίο της Ξέρω τραγούδια να σας πω 2, από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Το 2006, βραβεύτηκε με τον Έπαινο «ΕΒΓΕ» για την εικονογράφηση και το σχεδιασμό του βιβλίου  Φεύγει ο γάτος...,  ενώ την ίδια χρονιά ήταν υποψήφια, για δεύτερη φορά –η πρώτη το 1986-, για το Βραβείο Άντερσεν στην εικονογράφηση. Το 2008,  αναγράφτηκε στον Τιμητικό Πίνακα της IBBY,  για το βιβλίο της Το Σοφό Βιβλίο της Σουμουτού. Το 2009 είναι υποψήφια για το ASTRID LINDGREN MEMORIAL AWARD.

Έχει εικονογραφήσει 53 βιβλία, ενώ σε μερικά από αυτά έχει γράψει και τα κείμενα. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας και του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου.

Έργα

1.                 Στο κάστρο της Σουμουτού η Τουρουπίτα μαγειρεύει μαζί με τα παιδιά

 

2.                 Μια ωραία πεταλούδα.

 

3.                 Το σχολικό ημερολόγιο των βιβλιοφάγων

 

4.                 Στον κήπο με τα παραμύθια

 

5.                 Το σοφό βιβλίο της Σουμουτού.

 

6.                 Ένα δάσος για δεκατρείς.

 

7.                 Μικρό λεύκωμα της φύσης.

 

8.                 Ξέρω τραγούδια να σας πω [CD 1]

 

9.                 Ξέρω τραγούδια να σας πω [τ.2]

 

10.             Ξέρω τραγούδια να σας πω [CD 2].

 

11.             Ξέρω τραγούδια να σας πω [τ.1].

 

12.             Πώς η Σουμουτού πήρε πίσω το σοφό βιβλίο της.

 

13.             Η φύλλινη πολυκατοικία.

 

14.             Ο μάγος Αλμπραντρά και το σοφό βιβλίο της Σουμουτού

 

15.             Χρωματιστά Χριστούγεννα

 

16.             Η μάγισσα η Σουμουτού και οι δράκοντες.

 

17.             Η ροδιά των Χριστουγέννων

 

18.             Ο Μι και ο Φα κάνουν νούμερα.

 

19.             Το βατραχάκι με την κίτρινη γραμμή

 

20.             Βρες αν μπορείς για τη Β’ και Γ’ δημοτικού

 

21.             Χειροτεχνικές συνθέσεις [για την Β Δημοτικού

 

22.             Χειροτεχνικές συνθέσεις [για την Α Δημοτικού].

 

23.             Βρες αν μπορείς για τη Δ’ και Ε’ δημοτικού

 

24.             Βρες αν μπορείς για τη ΣΤ’ δημοτικού

 

25.             Βρες αν μπορείς προσχολική ηλικία και Α’ δημοτικού

http://familylife.gr/el/interviews/290-%CE%A3%CF%85%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B7-%CE%92%CE%AC%CF%83%CF

Στέλλα Αρκάδη

 http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showauthor&personsid=49568

 Στέλλα Αρκάδη

  Η Στέλλα Αρκάδη γεννήθηκε στις Βρύσες Αποκορώνου Χανίων Κρήτης. Σπούδασε θέατρο. Παρουσιάστηκε στα γράμματα σε ηλικία δεκαοχτώ ετών. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την απόδοση-διασκευή παιδικών λογοτεχνικών βιβλίων. Το 1990 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο "Χωρίς εισαγωγικά". Ακολούθησαν έκτοτε: "Δέκα νύχτες και δυόμισι παραμύθια" (διηγήματα), "Ευλογημένη βροχή" (ποίηση), "Τοπία και σώματα" (θέατρο), "Γράμματα στον Αλέξανδρο" (ποίηση), "Η νίκη της Σαμοθράκης" (ποίηση). Στο θέατρο έπαιξε, σκηνοθέτησε κι έγραψε: "Θάλαμος Νο 6", διασκευή της ομώνυμης νουβέλας του Α. Τσέχοφ, "Κι όμως μελόδραμα", "Τοπία και σώματα" και τη μετάφραση "Οι δανειστές" του Α. Στρίνμπεργκ. Είναι μέλος του Σωματείου Ηθοποιών, τακτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Θεατρικών Συγγραφέων και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών 

                                               --------------------------------------------------------                                            

http://www.agonaskritis.gr/%CE%AE-%CE%AE-%CE%AD-3/

Η Στέλλα Αρκάδη ( Στέλλα Εμμ. Κακατσάκη), γεννήθηκε στις Βρύσσες Αποκορώνου. Η Τέχνη του Λόγου καθόρισε τα βήματα της από τα μαθητικά της χρόνια. Σπούδασε θέατρο στην Αθήνα. Στα γράμματα παρουσιάστηκε σε ηλικία 18 χρονών. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την απόδοση – διασκευή βιβλίων παιδικής λογοτεχνίας. Το 1990 εξέδωσε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «ΧΩΡΙΣ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ». Έκτοτε ακολούθησαν:

• «ΔΕΚΑ ΝΥΧΤΕΣ ΚΑΙ ΔΥΟΜΙΣΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ» (διηγήματα),
• «ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΒΡΟΧΗ» (ποίηση)
• «ΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΑ» (θέατρο)
• «ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ» (ποίηση)
• «Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ» (ποίηση)
• «ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΓΗΣ» (παραμύθια)
• «ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩΝ» (ποίηση)

http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Neaskepsi/439/7.html 

                                 --------------------------------------------------------

http://hdermi.blogspot.com/2010/03/blog-post.html

Στέλλα Αρκάδη - Κωστάκη: «Χωρίς εισαγωγικά»

Στέλλα Αρκάδη - Κωστάκη: «Χωρίς εισαγωγικά»

Κρητικά Επίκαιρα, Μάης 1992

Με τα «Χωρίς εισαγωγικά» ποιήματα της η Στέλλα Αρκάδη Κωστάκη κάνει καθυστερημένα την εμφάνιση της στο λογοτεχνικό «στίβο». Γιατί για στίβο μάλλον τον πέρασε, και φοβόταν μη νικηθεί. Και το λέω αυτό γιατί ποιητές με το μισό της ταλέντο δείχνουν λιγότερο ενδοιασμό να κάνουν την εμφάνιση τους.
Η Στέλλα Αρκάδη Κωστάκη βρίσκεται κι αυτή μέσα στο κλίμα της νεότερης ποίησης μας, που αποτελεί αντανάκλαση ενός γενικότερου κοινωνικού κλίματος.
Τα ιδανικά μας έχουν αμετάκλητα διαψευσθεί.
Καλύτερα να τα κάψεις τα όνειρα...
Ξένη πραμάτεια, ξένα κέρδη
μεταπράτης ξένης σκευής
... μόνο και μόνο για να 'χεις
το αντίτιμο του τελευταίου πορθμείου
Η παραίτηση είναι η στάση ζωής που έχουμε υιοθετήσει.
...και μ' ενοχλεί να μου υπενθυμίζεις
πως ο χρόνος είναι αμείλικτος
και πως πρέπει να σπεύδομε...

Δε βιάζομαι. Μένω εδώ. Μονίμως.
Ήθελα να τραγουδήσω
ή τουλάχιστον να φωνάξω.
Φοβήθηκα.
Έτσι χάθηκαν οι ευκαιρίες
αποσοβήθηκαν όμως κατολισθήσεις
το καταφύγιο άθικτο.
Η στάση αυτή δεν είναι όμως χωρίς ενοχές.
Δεν φώναξα κανένα «όχι»
κι είναι στιγμές που σε ζηλεύω
Το παρόν είναι κενό και αδιέξοδο
Οξειδωμένα όλα
δεν μπορεί να δραπετεύσεις
... και τ' αντικλείδια
σου είναι άχρηστα
δεν έχεις τίποτα πια
για να το χάσεις.
Ο ανθρώπινες σχέσεις είναι επιφανειακές και επίπλαστες:
... αγοράζοντας κάρτες —πολλές κάρτες—
«Σου γράφω από την Φλωρεντία»
...«είναι πολύ όμορφα εδώ»...
και ξαναδιαβάζοντας τες
είδα πως πουθενά δεν υπήρχε
μια προσφώνηση που θ' άξιζε τον κόπο
να την πληρώσεις με λύτρα Έτσι
Δεν χρειάζεται πια συνεννόηση
ούτε λόγος.
Ο Άλλος αποτελεί αντικείμενο σαρκασμού.
... κάτι σ’ απόμεινε
το χάρισμα να επιβιώνεις
κάποιες στιγμές ανάμικτου με οίκτο
Δεν έμαθε να μετρά
Πρόνοια ίσως
για να μην υπολογίζει
την απώλεια
Η πνευματική υποβάθμιση κυριαρχεί παντού.
Ποιος ενδιαφέρεται πια
για αμφορείς και ληκύθους;
Που καιρός για σπουδές και θυσίες
σ αυτό το συμπόσιο που ναι
απλώς, γεύμα εργασίας.
Και ο ρόλος του πνευματικού ανθρώπου;
Ο ποιητής ανεπίκαιρος
δεν μπορεί να καταλάβει
σε τι χρησιμεύει πια
η αμόλυβδη βενζίνη
Τέλος η πόλη μου
Από ασφυξία.
Τι σημασία μπορεί να έχει πια μια «πολτοποιημένη» σοφία;
Μια γνώση κατακτημένη
κι ανώφελη
Πόνος
Θάνατος
Εκμηδένιση
κι εσύ δίνεις διάλεξη
Οι καινούριες φόρμες στην τέχνη...
Ζώντας μέσα σ' ένα τέτοιο κλίμα, εφιάλτες κατατρύχουν την ποιήτρια. Πέντε «από τους εφιάλτες της χθεσινής νύχτας» κατατίθενται σε ισάριθμα ποιήματα.
Διαβάζοντας τα έξι θαυμάσια «μικρά άτιτλα» της κας Αρκάδη, καθώς και τους υπέροχους «σολωμικούς» δεκαπεντασύλλαβους του Τάσου Κόρφη στο τελευταίο (11ο) τεύχος του «Παραμιλητού» («τυφλό σκουλήκι γέννησε μιαν άσπρη πεταλούδα», επιλέγω τον στίχο που θα άρεσε στον Καζαντζάκη γιατί χρησιμοποίησε επανειλημμένα τον ίδιο συμβολισμό), και έχοντας επίσης υπόψη μου κάποια δίστιχα από τον «Νέο Ερατακριτο» του Πρεβελάκη, καθώς και τον θαυμασμό του Καζαντζάκη για τα γιαπωνέζικα χάι κου, κάνω τη σκέψη πως το λακωνίζειν δεν είναι μόνο φιλοσοφείν αλλά και ποιείν (για να θυμηθούμε την ετυμολογία της λέξης ποίηση). Θα τα παραθέσω όλα.
Η διαφορά μας:
Εγώ συμβιβάστηκα λίγο αργότερα
………………………………….
Μια μονάχα φορά οργίστηκε ο θεός
και η οργή του έπεσε πάνω μας
………………………………..
Θα τ' αγοράσω αυτό το βιβλίο
«ο απολεσθείς ηρωισμός της αυτοκτονίας»
……………………………….
Ο Ήλιος
Η θάλασσα
Η βροχή
Τα υπόλοιπα είναι υβριστικά.
………………………………….
Έφτυνε τα δάχτυλα του
Για να γυρίσει το φύλλο της εφημερίδας
Κι εγώ νόμισα πως διαμαρτυρόταν
………………………………………
Απ' όλους τους πρώην
Στην αποψινή μας συγκέντρωση
Ωραίους, νέους, εραστές, κομμουνιστές
Περίσσευαν οι τελευταίοι...
Θα κλείσω παραθέτοντας ένα ακόμη δείγμα «λακωνικής» ποίησης από την «Νύχτα εφημερίας» του Μανώλη Πρατικάκη
Θαλασσοπούλια απάνω απ' τα νερά:
οι γαλάζιες φωνούλες
των πνιγμένων

Αναρτήθηκε από Babis Dermitzakis στις Friday, March 05, 2010

http://hdermi.blogspot.com/2010/04/blog-post_07.html

http://hdermi.blogspot.com/2010/03/blog-post_08.html

http://www.eel.org.gr/cvs/arkadh.pdf

σημ. αν δεν ανοίγουν οι σύνδεασμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τζέμη Τασάκου

http://www.psichogios.gr/site/Authors/show?aid=238

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΤΖΕΜΗ ΤΑΣΑΚΟΥ

Βιογραφικό Συγγραφέα

• Εκδηλώσεις

Η ΤΖΕΜΗ ΤΑΣΑΚΟΥ γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει γράψει πολλά παραμύθια για παιδιά καθώς και ένα μυθιστόρημα για μεγάλους. ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ τιμήθηκε με το Βραβείο Μυθιστορήματος 2002 από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά. Η επιτροπή βραβείων δήλωσε για το βιβλίο: "Το ΚΡΥΦΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ οδηγεί στην αυτογνωσία και την ωριμότητα ένα εντεκάχρονο παιδί οικονομικού μετανάστη. Η συγγραφέας παρουσιάζει με σαφήνεια και ενάργεια μια κοινότητα ντόπιων και μεταναστών με χαρακτήρες αληθινούς, με αρετές και ελαττώματα, με φυσικές παιδικές αντιδράσεις και αγνότητα αισθημάτων".

ΟΜΙΛΙΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ

• Διαφορετικότητα
• Διαδρομές προς τη γνώση
• Συζήτηση ως προς τη μορφή του βιβλίου ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ

----------------------------------------------------------------

http://www.protoporia.gr/author_info.php?authors_id=933167

Βιβλιογραφία Μίλα μη φοβάσαι Κοραλλία η Νεραιδογοργόνα Το κρυφό μονοπάτι Τα ξύλινα παπούτσια της Ξανθής Που πήγε ο γερο-Χρόνος; Το σεντούκι με τα αμύθητα σεντέφια Οι πρώτοι αθλητές του κόσμου Οι τρεις δροσοσταλίδες Ο κόκκινος γίγαντας Φοίβη, η ελαφίνα του φεγγαριού Εγώ, ο Κανέλος Το χρυσόδεντρο που τραγουδούσε Η μοναχική φώκια και το παλτό της κυρίας προέδρου Η ερωμένη

                             -----------------------------------------------------

Του κόσμου τα βιβλία: ΤΖΕΜΗ ΤΑΣΑΚΟΥ: Η ερωμένη: Είναι όμορφο πολύ το μυθιστόρημα της Τζέμης Τασάκου. Το έβλεπα, το ξανάβλεπα, σκεφτόμουνα: να το διαβάσω; να μην το διαβάσω;, το ξανάβαζα στ..

Κι άλλοι σύνδεσμοι με βιβλία της Τζέμης Τασάκου

http://dipe-a-athin.att.sch.gr/2309_Oikologiki_Vivliothiki_Ekebi.pdf

http://www.kedros.gr/product_info.php?products_id=2810

σημ. Αν δεν ανοίγοιν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω