ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ της Εκάβης Σέχη *

πηγή :  http://www.onestory.gr/post/27723476618

ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΟΥΤΕ ΛΟΓΟΣ

της Εκάβης Σέχη *

.

6:00 π.μ. Τώρα είναι που ξυπνούν οι κουρασμένοι πατεράδες του κόσμου, αφού κλήθηκαν από τον εκκωφαντικό ήχο του ξυπνητηριού να το παίξουν εργάτες στο εργοστάσιο της ανασφάλειας.

Ο δικός μου πατέρας ξεκίνησε πίνοντας καφεΐνη από τα χείλια της γυναίκας του. Ξυπνάει αργά-αργά και προσαρμόζεται στα παράδοξα της πραγματικότητας, μπαίνει με προσοχή στο δωμάτιο μου, φιλάει με έκσταση το δεξί μου μάγουλο και καθώς τα βλέφαρά μου τρεμοπαίζουν καταλαβαίνει πως βλέπω όνειρο και μου χαρίζει ευχή: Να βλέπω εκείνα που θέλω να ζήσω. Τακτοποίησε την οικογένειά του και έφυγε.

Στην είσοδο της πολυκατοικίας συνειδητοποιεί πως πάτησε το δάκρυ του και αναρωτιέται πόσο γρήγορα κυλάνε όλα. Τα πατάει όλα από κεκτημένη ταχύτητα, έχει χάσει από τα μάτια του που βρίσκεται το κάθε τι.

Μπαίνει στο 040. Κρυφά από τη μητέρα μου βρήκε κάποια παλιά χρυσά κοσμήματα της γιαγιάς και αποφάσισε να λιώσει τις υποχρεώσεις μας και να καλύψει με το αντίτιμο τις ανάγκες του κράτους. Φτάνοντας στην Ομόνοια, συνειδητοποιεί πως ακριβώς αυτό λείπει από την περιοχή, η Ομόνοια. Κατευθύνεται στα δημοφιλή καταστήματα της εποχής όχι με ντροπή, ούτε με ανησυχία και δίχως λύπη, μόνο κρατώντας σφιχτά στα χέρια του την απόφασή του.

Συνεχίζει την ημέρα του στη δουλειά, καρφώνοντας καρφιά στις φωνές του εργοδότη για τη μειωμένη ζήτηση του προϊόντος. Μεταφέρει. Αδειάζει. Γεμίζει. Πληγώνεται. Τρέχει. Αγχώνεται. Μας σκέφτεται και ηρεμεί. Η μητέρα μου στην άλλη άκρη της πόλης μαγειρεύει τους φόβους μας.

Ξυπνάω αργά, διάβαζα όλο το βράδυ τις παγωμένες θεωρίες της εξεταστικής. Πίνω καφέ και κάνω δύο με τρία τσιγάρα καίγοντας ταυτόχρονα τις μυρωδιές από το φαγητό της μαμάς. Δεν φοβάμαι τίποτα. Όλα θα πάνε καλά… φωνάζω μέσα μου. Σηκώνομαι και πάω προς τη κουζίνα για να πιω ένα ποτήρι νερό, το πρώτο και το τελευταίο της ημέρας. Στο αριστερό μέρος του εγκεφάλου μου καρφιτσώνεται ένας ανελέητος πόνος. Μουδιάζω. Βλέπω το σπίτι θολό και σωριάζομαι στο πάτωμα της οδύνης. Δεν θυμάμαι τίποτα μετά…

Την ίδια μέρα πήγαμε με τη μητέρα μου σε ένα από εκείνα τα κέντρα που αναλύουν ούρα και αίμα- για δάκρυα ούτε λόγος- και αποφασισμένη η συμπαθητική για την μητέρα μου νοσοκόμα –στα μάτια μου από μικρή την έβλεπα βρικόλακα- γεμίζει τη σύριγγα της με κόκκινο παχύρευστο υγρό.

Μετά από τρις μέρες κατευθυνθήκαμε με αγωνία στο γιατρό, κρατώντας σφιχτά στο χέρι της η μητέρα μου τα αποτελέσματα της υγείας μου και ο πατέρας το λευκό μου μπράτσο.

- Έχεις έλλειψη σιδήρου και μαγνησίου. Χρειάζεται να ακολουθήσεις θεραπεία.

-Μαλακίες, του λέω, έλλειψη ονείρων έχω. Θεραπεία γι’ αυτό υπάρχει; Αυτό χρειάζομαι.

Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι να φτάσουμε σπίτι αυτό που μας ένωνε ήταν τα αποτελέσματα της απάντησής μου και η σιωπή μας. Ο πατέρας μου πάτησε και άλλα δάκρυα και η μητέρα μου μαγείρεψε και άλλους φόβους.

Όσο για μένα έμεινα στο δωμάτιο μου και κάθε φορά που στενεύει κι άλλο από τη κρίση της εποχής, από τον φόβο στα μάτια των φίλων μου, από τους αυτόχειρες των τελευταίων ετών, από τη βία που γεννήθηκε πρόωρα με φυσικό τοκετό, από τις ληστείες των ονείρων, από τον έρωτα που έζησα και τώρα θρηνώ, κάθε φορά που στενεύει το δωμάτιο από την έλλειψη ονείρων, εγώ το μεγαλώνω με τις λέξεις.

Έτσι έμαθα πως στο τέλος της πρότασης δεν βάζω χίλιες τελείες, αλλά τρις. Τόσα θέλουν τα αποσιωπητικά και σημειώνονται όταν δεν τελειώνουμε τη φράση. Ξέρεις, όταν θέλουμε να αφήσουμε τις λέξεις στην σιωπή τους. Έμαθα επίσης πως οι μετοχές φταίνε πολλές φορές για την κρίση μας, πως το κατηγορούμενο ποτέ δεν φυλακίστηκε, πως τα υποκείμενα συνδέθηκαν με λάθος ρήματα. Τα κόμματα στιγμάτισαν κάποιες λέξεις με αυτήν τους την ακινησία. Όσο για τα ερωτηματικά μας, χάθηκαν στην αιωνιότητα και έτσι δεν πληγώσαμε τα αινίγματα με λύσεις…

.

Η Εκάβη Σέχη σπουδάζει Marketing and Human Resources Management στο Πανεπιστήμιο του Hertfordshire. Στα πέντε της ήθελε να γίνει ευτυχισμένη, στα δέκα ήθελε να γίνει δεκαοκτώ και στα είκοσι τρία αποφάσισε να αλλάξει τον εαυτό της. Διαπίστωσε πως είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει ο κόσμος γύρω της.

[ facebook ]


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο ρόλος της ζωής μας ...

πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2011/10/blog-post_1737.html#.UAwfHJE7c7o

Ο ρόλος της ζωής μας ...

Γεράσιμος Πολίτης 2011-10-31T21:21:00+02:00

Οταν κάποιος ζει καθημερινά σ'ένα τόπο δίχως προβλήματα σιγά σιγά ξεχνά την έννοιά του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμάται την αξία του χώματος πάνω στο οποίο ζει. Η καθημερινότητα σβήνει τη μνήμη. Όλες οι μέρες είναι ίδιες. Όλες οι μέρες είναι μια. Κι αυτή η μέρα είναι ζωή. Όταν όμως κάποιος άλλος διεκδικεί τον ίδιο τόπο, το ίδιο χώμα, αυτή η μέρα γίνεται κατοχή. Σ'ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο, κάθε γνώμη έχει την έκφρασή της. Όλες έχουν την ίδια αξία διότι τελικά ο κόσμος παραμένει αδιάφορος σ'αυτές Ο καθένας έχει το κόμμα του, την εφημερίδα του και τη ζωή του. Ο καθένας δεν είναι παρά ένα στοιχείο μιας ανώνυμης μάζας και θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο διότι κανείς δεν ασχολείται μ'αυτά που λέει. Σε περίοδο κρίσης όμως όλα παίρνουν μιαν άλλη σημασία.

Στην Κύπρο, οι ακροδεξιοί μιλούν για την πατρίδα και οι ακροαριστεροί για την ιδέα. Οι υπόλοιποι γεμίζουν το κενό της πολιτικής ζωής έτσι ώστε να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα επόψεων όταν τελικά δεν το έχουμε ανάγκη. Ο καθένας μας δεν υπάρχει παρά μόνο δίνοντας την άποψή του για έναν κόσμο που ζει δίχως αυτήν. Όμως τι σημαίνει αυτό το κενό; Τι σημαίνει η ιδέα της πατρίδας και η πατρίδα της ιδέας; Βλέπουμε ότι αν δεν υπάρξει καταλυτικό στοιχείο, οι ουσίες παραμένουν σ'ένα στάδιο αδράνειας. Δεν υπάρχει ανάγκη σκέψης, η ζωή φτάνει.

Όμως όταν η ζωή κινδυνεύει μόνο η σκέψη μπορεί να τη σώσει. Όταν υπάρχει εχθρός τότε η καθημερινότητα εξελίσσεται σε ιστορία η οποία καταγράφει τότε κάθε κίνηση του λαού. Είναι πάντα εύκολο να ζεις όταν δεν υποφέρεις... Πως ζεις όμως όταν υποφέρεις κι όταν η μόνη σου ζωή είναι το βάσανο της κατοχής. Οι Έλληνες ξέρουν τι σημαίνει το σύνθημα Δεν ξεχνώ και οι Κύπριοι το λένε συχνά διότι το ζουν καθημερινά. Το ερώτημα είναι: δεν ξεχνώ τι ; Τι δεν πρέπει να ξεχάσω; Το σύνθημα; Η όντως υπάρχει κάτι άλλο;

Το καλό με τα σχέδια είναι ότι λειτουργούν καταλυτικά πάνω μας διότι δημιουργούν το αίσθημα της ανάγκης. Όχι πια της ζωής μα της ανάγκης πράξεων. Τώρα δεν πρέπει μόνο να ζούμε πρέπει να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε. Ελάχιστες είναι οι φορές που η ιστορία αναγκάζει τη μάζα να γίνει λαός για να διεκδικήσει το μέλλον του. Δεν έχουμε μόνο το δικαίωμα να μην ξεχνάμε κι άλλοι να υποφέρουν γι'αυτό κι άλλοι να ζουν δίχως αυτό. Τώρα μας δίνουν το δικαίωμα να εκφραστούμε πραγματικά. Όχι γιατί θεωρούμε ότι μας πιέζουν μα γιατί πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη συνείδησή μας, τη συνείδηση της ιδέας, τη συνείδηση του τόπου. Όταν η ιστορία έχει τόση δύναμη, τα κόμματα δεν είναι παρά λεπτομέρειες.

Όταν η πολιτική φτάνει στο στάδιο να είναι στάδιο και τα στελέχη της να είναι φίλαθλοι δεν μας ενοχλεί διότι είναι οι κανόνες μιας μαζικής δημοκρατίας. Όταν όμως υπάρχει ανάγκη, αυτοί οι φίλαθλοι, αυτά τα στελέχη πρέπει να χάσουν αυτές τις ιδιότητες και να παράγουν μαζικά ένα έργο που ονομάζεται ιστορία. Κι ακόμα κι αν μας δίνουν παράταση δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον αγώνα μας. Δεν είναι απλώς ένα διπλωματικό παιχνίδι για μας, είναι ένα πρόβλημα συνείδησης. Τόσα χρόνια ζούμε κάτω από την ιστορία. Τώρα σε μερικούς μήνες πρέπει να γράψουμε την ιστορία του μέλλοντος. Αυτό δεν μπορεί να γίνει δίχως τη συνείδηση του λαού μας και σ'αυτόν τον αγώνα ο καθένας μας έχει το ρόλο του να παίξει: το ρόλο της ζωής μας. 

Λυγερός Νίκος

Ο Νίκος Λυγερός, γεννήθηκε το 1968 στο Βόλο. Ως ερευνητής ασχολήθηκε και κατέχει διάφορα παγκόσμια ρεκόρ στους τομείς της άλγεβρας, της θεωρίας αριθμών και της συνδυαστικής. Ανήκει στις ομάδες των ερευνητών που ανακάλυψαν το 1998, δέκα πρώτους διαδοχικούς αριθμούς σε αριθμητική πρόοδο και το 2010 την έκτη λύση της εξίσωσης τ(p) = 0 (mod p) (εξίσωση του Ramanujan), κάνοντας χρήση προγραμμάτων αναζήτησης μέσω υπολογιστών.

Διδάσκει στα Πανεπιστήμια της Λυών, της Αθήνας και της Θράκης και στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης, ως καθηγητής μαθηματικών, πληροφορικής, κυβερνητικής, επιστημολογίας, γλωσσολογίας, βιοηθικής. Είναι Πρόεδρος Επιτροπής Καλλιτεχνικών Σχολείων (Υπουργείο Παιδείας), καθηγητής προικισμένων παιδιών, expertδιερμηνέας και μεταφραστής στα γαλλικά δικαστήρια. Επιστημονικός σύμβουλος του Υπουργείου Παιδείας. Είναι στρατηγικός σύμβουλος και καθηγητής γεωστρατηγικής στην Αστυνομική Ακαδημία, στη Σχολή Εθνικής Ασφάλειας, στη Σχολή Στρατολογικού, στη Σχολή Πολεμικής Αεροπορίας και στη Σχολή Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα. Επιστημονικός σύμβουλος  του Συνδέσμου φίλων Καραθεοδωρή, που έχει στόχο την ανάδειξη της επιστημονικής μορφής, του έργου και  της γενικότερης  συμβολής του γένους Καραθεοδωρή και συγκεκριμένα του διπλωμάτη  Αλέξανδρου και κυρίως  του  μεγαλύτερου μαθηματικού της σύγχρονης Ελλάδας Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή ασχολούμενος εκτεταμένα με την προβολή  της σπουδαίας αυτής μορφής.

Ίδρυσε το Ίδρυμα Αλτρουϊσμός στην Κύπρο, που προωθεί τις μαζικές προσφυγές κατά της Τουρκίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ενώ ήταν αυτός που διάβασε το σχέδιο Ανάν των 10.000 σελίδων και εντόπισε επακριβώς τις αντιφάσεις και συνέταξε μια έκθεση μονοψήφιων σελίδων καταγράφοντας αυτές τις αντιφάσεις, την οποία παρέδωσε στον πρόεδρο της Κύπρου Τ. Παπαδόπουλο απ’ όπου φαινόταν ότι θα ερχόταν η απόρριψή της.

Έχει ιδρύσει την οργάνωση The Pi Society στην οποία για να εγγραφεί κάποιος πρέπει να έχει IQ 176 και πάνω, βαθμός νοημοσύνης που σύμφωνα με στατιστικές αντιστοιχεί σ’ έναν άνθρωπο στο εκατομμύριο. Είναι μέλος της Mensa, η οποία έχει 100.000 μέλη ανά τον κόσμο, της Parssociety, μιας διεθνούς ολιγομελούς οργάνωσης μέλη της οποίας, σύμφωνα με το καταστατικό της, μπορούν να γίνουν μόνο άτομα με υψηλό δείκτη νοημοσύνης (η αποδοχή γίνεται μέσω αποστολής στους διαχειριστές, πιστοποιημένων αποτελεσμάτων τους σε κάποιο από τα iq test που προϋποθέτει το καταστατικό της οργάνωσης ενώ αποδεκτοί γίνονται επίτιμα μέλη και ιδρυτές άλλων iq societies αυτομάτως), αλλά και της Mega Foundation, κ.α. Αναφορά του γίνεται κι εδώ (http://www.megasociety.org/noesis/152/editor.html) Είναι επίσης δημιουργός δοκιμασιών νοημοσύνης μεγάλου έυρους, και ένα εκ των τέστ εισαγωγής στην Parssociety είναι σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Ν. Λυγερό και είναι ευρέως διαθέσιμο στην προσωπική του ιστοσελίδα. Ακόμη, υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης (Παιδαγωγικό Τμήμα).

Σύμφωνα με βιογραφικό, που δημοσιεύει ιστοσελίδα του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου και εργαζόταν ως επιστημονικός συνεργάτης σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα αυτού, "είναι ο Έλληνας με τον υψηλότερο δείκτη νοημοσύνης (189 στην κλίμακα Standford-Binet)" και "ένας από τους 50 εξυπνότερους ανθρώπους στον κόσμο".

Στην προσωπική του ιστοσελίδα υπάρχουν πάνω από 8.000 γραπτά κείμενα του ιδίου που περιλαμβάνουν άρθρα πάνω σε θέματα φιλοσοφίας, νοημοσύνης, εκπαίδευσης, μαθηματικών, φυσικής, μυθολογίας, θρησκείας, ιστορίας, αρχαιολογίας, κινηματογράφου, ζωγραφικής, μουσικής, πολιτικής, κοινωνιολογίας, στρατηγικής, management, οικονομίας, καθώς και άλλου είδους κείμενα όπως ποιήματα, ή λογοτεχνικά αποσπάσματα, στην Ελληνική, Γαλλική ή Αγγλική γλώσσα, αλλά και πάνω από 790 σκίτσα ή πληρέστερα έργα ζωγραφικής, πολλά από τα οποία είναι αναφορές σε έργα των Da vinci ή Van Gogh. (wikipedia)

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

2 1 . 1 2

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=448251168542929&set=a.154135621287820.31448.108511895850193&type=1&theater 

                                                                         2 1 . 1 2
 

Οι Μάγια το πρόβλεψαν... Η επιστήμη το επιβεβαίωσε... Το τέλος είναι μόνο η αρχή Αρχές Δεκεμβρίου. Ένας ανεκτίμητης αξίας αρχαίος κώδικας εμφανίζεται στο Λος Άντζελες. Την ίδια στιγμή, σε διαφορετικό σημείο της πόλης, ξεσπάει μια φοβερή επιδημία που προκαλεί αϋπνία και παραισθήσεις. Όταν τρελαμένοι συνωμοσιολόγοι προβλέπουν το τέλος του κόσμου, η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Καθώς ο χρόνος λιγοστεύει, δύο επιστήμονες προσπαθούν απεγνωσμένα να λύσουν ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα της Ιστορίας. Ο Dustin Thomason, συν-συγγραφέας του παγκόσμιου best seller "Ο Κανόνας των Τεσσάρων", επιστρέφει με ένα νέο αγωνιώδες μυθιστόρημα και την απάντηση σε ένα ερώτημα έντεκα αιώνων: τι σχέση έχει η μυστηριώδης εξαφάνιση των Μάγια με την τύχη της ανθρωπότητας σήμερα; Εσύ τι θα έκανες αν ήξερες ότι ο κόσμος θα καταστραφεί; Στις ζούγκλες της Κεντρικής Αμερικής, οι αρχαίοι Μάγια οικοδόμησαν τον πιο εξελιγμένο πολιτισμό στον Νέο Κόσμο. Ένα από τα πιο θαυμαστά τους επιτεύγματα ήταν το πολύπλοκο ημερολογιακό τους σύστημα, που και σήμερα ακόμη εξακολουθεί να εκπλήσσει τους αστρονόμους για την ακρίβειά του. Βασίστηκε στην ιδέα πως η ανθρώπινη ιστορία αποτελείται από τέσσερις εποχές. Σύμφωνα με μια ερμηνεία, η κάθε εποχή ολοκληρώνεται με μια μεγάλη φυσική καταστροφή κι έπειτα ο κόσμος ξαναγεννιέται. Σε αναλογία προς το δικό μας ημερολόγιο, η τέταρτη εποχή άρχισε στις 11 Αυγούστου του 3114 π.Χ. θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου του 2012.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=211260#.UAZz95Gv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ της Κατερίνας Χανδρινού *

πηγή :  http://www.onestory.gr/post/24564706161

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ

της Κατερίνας Χανδρινού *

.

Τελικά πήγα.

Πήρα το πλοίο της γραμμής και πήγα.

Το νησί ήταν υποβαθμισμένο και το Πανεπιστήμιο είχε μέτρια φήμη. Οτιδήποτε ωστόσο μετρίου φήμης με έκανε ανέκαθεν να νιώθω πιο άνετα και συχνά αποδεικνυόταν πάνω από τις προσδοκίες μου. Ίσως ήταν σημαντικό για μένα να έχω μια αίσθηση υπεροχής. Κυρίως όμως, ήθελα οπωσδήποτε να παρευρεθώ, έστω μια φορά στη ζωή μου, σε σεμινάριο του Καθηγητή, ο οποίος, άγνωστο για ποιους λόγους, είχε επιλέξει να το πραγματοποιήσει στο συγκεκριμένο και όχι σε κάποιο άλλο, πιο αποδεκτό ή έστω πιο προσβάσιμο, Πανεπιστήμιο.

Τα δρομολόγια από την πόλη προς το νησί ήταν εξαιρετικά αραιά: μόλις δύο φορές το μήνα μπορούσε κανείς να ταξιδέψει από και προς τον τόπο αυτόν.

Με το που κατέβηκα στην προβλήτα, έπειτα από ολιγόωρο ταξίδι, σμήνη λευκών πουλιών που έμοιαζαν με μικρούς ιπτάμενους κύκνους, με κύκλωσαν και θόλωσαν το τοπίο. Δεν μπορούσα να δω απέναντι και έπρεπε οπωσδήποτε να το κάνω για να προσανατολιστώ. Απ’ ό, τι είχα ενημερωθεί από το πρόγραμμα του σεμιναρίου που μου είχε σταλεί ηλεκτρονικά, η επιγραφή του Πανεπιστημίου διακρινόταν υπό κανονικές συνθήκες από το λιμάνι, όχι όμως όταν τύχαινε να κάνει την εμφάνισή του το λεφούσι των πουλιών, πληροφορία την οποία είχα αντιπαρέλθει και πάντως σίγουρα υποτιμήσει.

Στην αρχή χαμογέλασα με το θέαμα, σκέφτηκα μάλιστα να τραβήξω φωτογραφίες, αλλά το φαινόμενο άρχισε να γίνεται ενοχλητικό, καθώς η ώρα περνούσε, η ορατότητα παρέμενε εμποδιζόμενη και τα πράγματά μου (λάπτοπ, βιβλία, σημειωματάρια κλπ), άρχιζαν να μου βαραίνουν τις κλειδώσεις. Στο μεταξύ, πλησίαζε και η ώρα του σεμιναρίου και δεν είχα περιθώρια.

Προσπάθησα να συνεννοηθώ με ορισμένους ντόπιους, ψαράδες ως επί το πλείστον, αλλά τα κρωξίματα των πουλιών και τα απότομα φτερουγίσματά τους, δυσχέραιναν την επικοινωνία, οι δε ψαράδες που πίστευαν πως έπιαναν μιλώντας μου λαβράκι στεριανό, έχαναν τα λόγια τους μετά την απεύθυνσή μου σε αυτούς κι ακόμη κι αν υποθέσουμε πως ήξεραν κατά πού έπεφτε το Πανεπιστήμιο, για το οποίο πολύ αμφιβάλλω, από τη σαστιμάρα τους κι απ’ όσο μπορούσα ν’ ακούσω, μου έδιναν αντιφατικές μεταξύ τους οδηγίες για το πώς να φτάσω εκεί.

Άφησα να με οδηγήσει εν τέλει η διαίσθησή μου, στην οποία μεγαλώνοντας είχα βαθμιαία αρχίσει να δίνω περισσότερη σημασία. Έπεσα έξω: το Πανεπιστήμιο βρισκόταν στα δεξιά σε σχέση με το λιμάνι, ενώ εγώ είχα πάρει την αντίθετη κατεύθυνση, της καρδιάς.

Τα πουλιά εξακολουθούσαν να πετούν, σε αφύσικα χαμηλό ύψος, φτερουγίζοντας ανάμεσα στις μύτες και μέσα στα μαλλιά των λιγοστών κατοίκων του νησιού, μόνο που πλέον, τα είχα πίσω μου.

Το σεμινάριο έγινε σε ένα κατ’ ευφημισμό αμφιθέατρο, αφού, επιγραφόταν μεν ως τέτοιο, χωρίς ωστόσο να παρουσιάζει την παραμικρή κλίση, με αποτέλεσμα να θυμίζει σχολική τάξη, και βασίστηκε στο βιβλίο του Καθηγητή, ‘La Chatte’, το οποίο υπέγραφε με γυναικείο ψευδώνυμο.

Τα κρίσιμα σε σχέση με τις ανάγκες και τους σκοπούς του σεμιναρίου χωρία διαβάστηκαν από τον ίδιο, ο οποίος, σε ορισμένες περιπτώσεις, δεν έπαιρνε καθόλου ανάσα για σελίδες ολόκληρες, εάν το νόημα και η ροή του κειμένου δεν το επέτρεπαν.

Στο τέλος της παρουσίασης, λίγο πριν τα καθιερωμένα ‘συμπεράσματα’ της ημερίδας, κοίταξα για πρώτη φορά γύρω μου, και διαπίστωσα ότι το ακροατήριο αποτελούνταν αποκλειστικά από άντρες, μέσης ηλικίας.

Το πρόγραμμα τελικά, δεν τηρήθηκε κατά γράμμα και, αντί για συμπεράσματα, ο Καθηγητής, μάς ενθάρρυνε να συντάξουμε μια σύντομη μονογραφία σχετική με την παρουσίαση που είχε προηγηθεί, εκθέτοντας άλλες πιθανές εκδοχές αρχής ή τέλους του βιβλίου του και τις σκέψεις μας εν γένει σχετικά με το έργο του.

Σαν κεραυνοβολημένη, άρχισα να γράφω επί τόπου, χωρίς ν’ αφήσω τα δάχτυλά μου ούτε στιγμή να ανασάνουν. Όπως πρωτύτερα είχε ο ίδιος κάνει διαβάζοντας τα κείμενά του: όπως είχε διαβάσει εκείνος, εγώ έγραφα.

Οι μεσήλικες, ένιωθα να με κοιτούν σαρκαστικά, καθώς αποχωρούσαν από την αίθουσα κάνοντας τα ξύλινα έδρανα να κλείνουν με πάταγο. Αδημονούσαν να δοκιμάσουν παστό ψάρι, τη συνοδεία του τοπικού ποτού. Ενός ποτού λευκού, που μύριζε γλυκάνισο, όπως είχα ακούσει να λένε πριν την έναρξη του σεμιναρίου, και που σε έκανε στο δεύτερο ποτήρι να φλασάρεις επί τόπου.

Μέσα σε λίγα λεπτά, είχα ολοκληρώσει την εργασία μου, η οποία ήταν κάθετα χτισμένη στα θεμέλια του βιβλίου του Καθηγητή. Βιδωμένη και τεκμηριωμένη, ακόμη και ως προς την στίξη και την παραγραφοποίησή της. Μπετόν αρμέ. Δεν την διάβασα καν.

Βγήκα τρέχοντας από την αίθουσα κραδαίνοντάς την, κάνοντας κι εγώ το έδρανό μου να κλείσει με πάταγο, κι άρχισα να ψάχνω για την θυρίδα που είχε ορισθεί ως θυρίδα του Καθηγητή. Διασχίζοντας τους διαδρόμους του Πανεπιστημίου, έβλεπα απ’ τα παράθυρα παράλληλα με μένα, μερικά απ’ τα πουλιά, γιατί τα παράθυρα ήταν ψηλά, ενώ τα περισσότερα πουλιά πετούσαν χαμηλά.

Οι διοικητικές υπηρεσίες του Ιδρύματος, όπως πληροφορήθηκα από μια ταμπέλα στο τέλος του διαδρόμου όπου βρισκόμουν, στεγάζονταν στο απέναντι κτήριο. Υπήρχε και μια μακέτα με κατόψεις και βέλη για πληρέστερη καθοδήγηση. Με το που βγήκα στο προαύλιο, που ουσιαστικά ήταν ένας τυφλός χώρος ανάμεσα στα κτήρια του Πανεπιστημίου, τα πουλιά όρμησαν πάνω μου, λες και δεν κρατούσα χαρτιά αλλά σουσαμένια κουλούρια. Φτεροκοπούσαν τόσο έντονα που άρχισαν να μαδάνε κι έμοιαζε να χιονίζει τεχνητά σε παράσταση κλασικού μπαλέτου ή σαν κάποιος από ψηλά να τίναζε μαχαιρωμένα μαξιλάρια.

Κάποια στιγμή, λίγο πριν φτάσω κοντανασαίνοντας στο κτήριο όπου θα παρέδιδα την εργασία και στη συνέχεια θα αναχωρούσα με το πλοίο το οποίο είχε αγκυροβολήσει και περίμενε κατ’ εξαίρεση τους σεμιναριακούς για να μας γυρίσει στην πόλη, ένα από τα πουλιά κουτσούλισε πάνω στα έγγραφά μου. Μια στάμπα φαιοπράσινη κάλυψε την κεντρικότερη παράγραφο της πρώτης σελίδας, στο σημείο ακριβώς όπου βρισκόταν η ραχοκοκαλιά αλλά και η κορύφωση της ιδέας μου. Δεν είχα χρόνο, δεν είχα χαρτομάντιλα, δεν είχα καμία τύχη: θα υπέβαλλα την εργασία μου χεσμένη. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, οι γραμματείς του Πανεπιστημίου την παρέλαβαν εμφανώς αηδιασμένοι και με διαβεβαίωσαν με χείλη γκρεμούς ότι θα την προωθούσαν στον Καθηγητή. Θυρίδα δεν υπήρχε.

Ήμουν η τελευταία που μπήκε στο πλοίο της επιστροφής. Μέσ’ από τις σταγόνες του παραθύρου της θέσης μου είδα τα στρογγυλά θραύσματα του νησιού αλλά και μερικά πούπουλα ακόμη να αιωρούνται και να καταλήγουν στην επιφάνεια της θάλασσας, σαν κάτι μόλις να τελείωνε.

Λίγες μέρες μετά, δέχτηκα στο διαμέρισμά μου μια συστημένη επιστολή. Αποστολέας ήταν ο Καθηγητής. Έσκισα το φάκελο με μανία και προσοχή κι άρχισα να διαβάζω.

«Το κείμενό σου θα μπορούσε να είναι αραιογραμμένο πάνω στο σινικό τείχος. Αλλιώς, θα έπρεπε να διανέμεται υπό μορφή φέιγ βολάν σε όλα τα χωριά του κόσμου. Υπερβαίνει σε λειτουργικότητα κάθε φαντασία και ταυτόχρονα είναι τόσο απέριττο όσο μια ευθεία γραμμή και αρραγές σαν ένα κομμάτι τζάμι. Λυπάμαι μόνον που δεν μπορώ να το λάβω υπ’ όψη μου, διότι η εμφάνισή του είναι επιεικώς αηδιαστική και άκρως προσβλητική. Με εκτίμηση, Κ..»

Έδωσα όλα τα χρήματα που είχα για να περάσω το μήνα, για να πάρω θαλάσσιο ταξί για το νησί. Μοιράστηκα ευτυχώς το ποσόν με κάποιους που είχαν ταξιδέψει στην πόλη για να νοσηλευτούν και τώρα επέστρεφαν σε αυτό.

Με το που έφτασα, έδιωξα τα πουλιά με την παλάμη μου σα να’ ταν μύγες, βρέθηκα μ’ ένα σάλτο στο Πανεπιστήμιο και απαίτησα από τις γραμματείς με τα στόματα χαράδρες να συναντήσω το Διευθυντή για να του εξηγήσω τι ακριβώς είχε συμβεί.

Εκείνος με υποδέχτηκε σαν να με περίμενε. Αλλά δεν ήταν μόνος: στο κάθισμα απέναντι ακριβώς απ’ το γραφείο του, καθόταν ένας άντρας με την πλάτη γυρισμένη σε μένα. Μπήκα απευθείας στο θέμα. Άρχισα να διαμαρτύρομαι για τις συνθήκες στο νησί και για το ζήτημα με τα πουλιά εξ αιτίας των οποίων είχε απορριφθεί η εργασία μου και ζήτησα να δώσει ο ίδιος εξηγήσεις στον Καθηγητή για την ιδιορρυθμία του τόπου και την ανεξέλεγκτη κατάσταση με τα πουλιά.

Αφού είπα και είπα και είπα, κάποια στιγμή, ο άντρας που τόση ώρα είχε την πλάτη γυρισμένη, έστρεψε το πρόσωπό του προς εμένα: ήταν ο Καθηγητής. Ήταν ο Καθηγητής, σκασμένος στα γέλια. Έκανε διαρκώς επικύψεις και χτυπούσε τα γόνατά του με τις καμπούρες των χεριών του, τόσο γελούσε.

«Μα, δεσποινίς μου», κατάφερε στο τέλος να αρθρώσει, «δεν καταλάβατε ότι αστειευόμουν; Μα, καθόλου χιούμορ τελοσπάντων; Τι τρέχει με σας τους νέους;»

«Δηλαδή…»…, μόλις που ακούστηκα.

«Δηλαδή, ακριβώς αυτό: δεν θα απέρριπτα ποτέ ένα τέτοιο κείμενο για μια κουτσουλιά!»

«Το λέτε αλήθεια;»

«Μα φυσικά! Το έχω ήδη δώσει για δημοσίευση!»

«Δεν σοβαρολογείτε…»…

«Άντε πάλι…μα και βέβαια σοβαρολογώ! Το έχω ήδη δώσει για δημοσίευση στην τοπική εφημερίδα του νησιού!».

«Ήσσονος σημασίας θα μου πείτε», πρόσθεσε ο Διευθυντής, «αλλά επειδή η εφημερίδα είναι ακόμη υπό διαμόρφωση και η κατανομή της ύλης δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί, η εργασία σας θα μπει κάτω από τη στήλη με τα δρομολόγια των πλοίων»..

.

Η Κατερίνα Χανδρινού γεννήθηκε κάποια στιγμή στο Χολαργό. Έκλαψε αμέσως. Ίκτερο δεν εμφάνισε. Διασχίζει καθημερινά την πόλη μ’ ένα τρελό ταξί στο χρώμα του λεμονιού. Είναι δικηγόρος και τανγκέρα. Κάτω απ’ τα δικόγραφά της θα δεις να ξεπροβάλλει ο Κορτάσαρ, ο Κάφκα, ο Πύντσον και ο Τζόυς. Αργεί πάντα και για πάντα στα ραντεβού της. Μετράει όλη κι όλη μία ηλεκτρονική δημοσίευση. Υπογράφει το blog catherine-chandrinou.blogspot.com. Για επείγοντα περιστατικά, επικοινωνήστε: cchandrinou1@gmail.com

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σύγχρονοι Ερυσίχθονες

πηγή :   http://www.facebook.com/photo.php?fbid=145461722256682&set=a.107681166034738.7910.100003785651779&type=1&theater

                                           Σύγχρονοι Ερυσίχθονες

Ο μύθος του Θεσσαλού Ερυσίχθονα που διασώζει ο ποιητής Καλλίμαχος στον ύμνο του προς τη θεά Δήμητρα, μοιάζει να είναι το πρώτο οικολογικό μήνυμα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

 Ένα μήνυμα που φανερώνει τις ολέθριες συνέπειες για τον άνθρωπο από την αλόγιστη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. 

Σύμφωνα λοιπόν με το μύθο, ο ιερόσυλος βασιλιάς Ερυσίχθονας σπρωγμένος από ακόρεστη αδηφαγία, έκοψε τα ιερά δέντρα της θεάς και ιδίως εκείνο που αγαπούσε περισσότερο.Μια πελώρια βαλανιδιά στην καρδιά του δάσους. 

Η τιμωρία για τη βέβηλη αυτή πράξη , ήταν φοβερή αφού καταδικάστηκε από τη θεά σε αιώνια πείνα.Ετσι άρχισε το μαρτύριο του Ερυσίχθονα που αφού καταβρόχθισε ολόκληρο το βιός του, θα κατασπαράξει και τις ίδιες του τις σάρκες μέχρι να τον λυτρώσει ο θάνατος.
Η σημερινή πραγματικότητα έτσι όπως διαμορφώνεται στη χώρα μας με την ανήθικη , παρωχημένη αναπτυξιακή πολιτική των μνημονίων επιβάλλει μια νέα ανάγνωση αυτού του διδακτικού μύθου προκειμένου να μην επιτρέψουμε τον εκβαρβαρισμό του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος ώστε να διασώσουμε την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου και πάνω απ΄όλα να επιτρέψουμε στις μελλοντικές γεννιές να οικοδομήσουν με μέτρο και δικαιοσύνη την αρχή της βιωσιμότητας,της αλληλεγγύης,της ποιοτικής ανάπτυξης στηριζόμενοι στους εθνικούς μας πόρους.
Αντ'αυτού, με ένα ακόμα ψευτοδίλημμα ανάπτυξη ή περιβάλλον καθώς επίσης και το εκβιαστικό ανεργία ή περιβάλλον, ένας κύκλος διεθνούς κερδοσκοπίας ασελγεί εις βάρος της φύσης, της ιστορίας, της μνήμης του πολιτισμού καταστρέφοντας δίχως έλεος όλα εκείνα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της χώρας μας για μια αληθινά ενδογενή και βιώσιμη ανάπτυξη.
Με το πρόσχημα της πράσινης ανάπτυξης και με διαδικασίες fαst track (εφαρμοστικός νόμος 3986/2011) καθ'υπέρβαση της περιβαλλοντικής, χωροταξικής και αρχαιολογικής νομοθεσίας εκποιείται όλος ο πλούτος της χώρας : αιγιαλός , δάση, αρχαιολογικοί χώροι , σπήλαια , περιοχές οικοανάπτυξης που σημειωτέον είναι αναπαλλοτρίωτες βάσει του ελληνικού συντάγματος
Η Κρήτη,φαίνεται να αποτελεί προσφιλές φιλέτο για τις ορέξεις των πολυεθνικών κεφαλαίων που εκμεταλλευόμενες τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις,προωθούν με τη στήριξη των εγχώριων υποστηρικτών τους και ερήμην των τοπικών κοινωνιών,αυτή την παρά φύσιν αναπτυξιακή λαίλαπα. Σύμφωνα λοιπόν με το περίφημο πρόγραμμα" Ήλιος" ,όλες οι κορυφογραμμές της Κρήτης πρόκειται να καλυφθούν από αιολικούς,υβριδικούς, φωτοβολταϊκούς σταθμούς.Χιλιάδες στρέμματα μοναδικής βλάστησης, πολλά από αυτά ενταγμένα στο δίκτυο Natura oπως το μοναδικής ομορφιάς δάσος των Αζιλάκων στην ανατολική Κρήτη, αποψιλώνονται για να καλυφθούν από εκατομμύρια κυβικά μπετόν και σίδερο για την κατασκευή ταμιευτήρων χωρητικότητας εκατομμυρίων κυβικών με στόχο τη δέσμευση και τον πλήρη έλεγχο του πολυτιμότερου φυσικού κοινού αγαθού, του νερού ακόμα και αν αυτό ειναι της βροχής(Κ.Υ.Α. 150559/10/6/2011 που αφορά χρήση νερού).
Είναι προφανές ότι στόχος αυτής της νέας μορφής φεουδαρχίας δεν είναι η πράσινη ανάπτυξη στη Κρήτη αλλά η μετατροπή της σε ένα εργοστάσιο ενέργειας όπου με την ασυλία των μνημονιακών συμβάσεων,οι σύγχρονοι Ερυσίχθονες θα ικανοποιούν τα νοσηρά τους σχέδια που όχι μόνο δεν προωθούν την ανάπτυξη αλλά αντίθετα αποτελούν ύβρι για το οικοσύστημα.

Στον αντίποδα αυτής της τερατογένεσης που επιχειρείται στο τόπο μας, οι εναλλακτικές μορφές τουρισμού, των δρόμων του λαδιού, του κρασιού, των αρχαιολογικών και μοναστηριακών διαδρομών, της προώθησης επώνυμων τοπικών προιόντων, η παραγωγή τοπίου και εδάφους,η αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας των οικισμών μας πόσες θέσεις εργασίας και πόση ομορφιά θα δημιουργούσε γύρω μας ;
Όσοι βέβαια ταυτίζουν την ανάπτυξη με το ''ολοκαύτωμα'' του φυσικού χώρου και την εκποίηση της γής μας στους δανειστές θα πούν οτι πρόκειται περί ουτοπίας,οτι είναι ζήτημα πόρων και προύπολογισμών. Η δική μας απάντηση είναι ο,τι όλα είναι ζήτημα ιδεών και παιδείας. Η πρόταση μας είναι πρόταση ζωής και αγάπης για τον τόπο μας.Αλλωστε στις σημερινές συνθήκες άγριας παγκοσμιοποίησης, μονάχα κινήματα με ώριμη και ισχυρή συνείδηση της έννοιας του γενικού δημόσιου αγαθού μπορούν να διαμορφώσουν μια αξιοπρεπή σχέση με το περιβάλλον.Οχι λαοί ιδιωτικοποιημένοι όπως μας καθιστούν οι μνημονιακές συμβάσεις. 


Γιούλη Ιεραπετριτάκη υποψήφια βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Α'Θεσ\νικης


το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε την Παρασκευή

15/6 στον ''δρομο της άριστεράς''

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Το αρχαίο θέατρο της Ιεράπυτνας

ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑ
Έρχεται στο φως το αρχαίο θέατρο 

ΓΡΑΦΕΙ: ΛΕΩΝΙΔΑΣ Γ. ΚΟΥΔΟΥΜΟΓΙΑΝΝΑΚΗΣ

Όλα είναι έτοιμα για να αρχίσει η μεγαλύτερη ανασκαφή που έγινε ποτέ στην πόλη της Ιεράπετρας. Μέσα στον μήνα Αύγουστο σύμφωνα με δήλωση της Προϊστάμενης της ΚΔ’ Εφορίας Αρχαιοτήτων κυρίας Χρύσας Σοφιανού θα αρχίσει το έργο της ανασκαφής στο αρχαίο θέατρο της Ιεράπετρας στον αρχαιολογικό χώρο των Βιγλιών όπου εκεί βρίσκεται θαμμένο το ένα από τα Ρωμαϊκά θέατρα της πόλης.
 

Μετά από πολύχρονες προσπάθειες όλα είναι έτοιμα για να έρθει στο φως το ένα εκ των δύο θεάτρων της αρχαίας Ιεράπυτνας. Σύμφωνα με την κα Σοφιανού, υπό την διεύθυνση της οποίας θα γίνουν οι ανασκαφικές εργασίες του αρχαίου θεάτρου, η ανασκαφή θεωρείται πολύ σημαντική. «Μας ξεσήκωσε όλους τότε ο Αντιδήμαρχος κ. Μάνος Μαρκόπουλος. Μέσα στον μήνα Αύγουστο θα ξεκινήσουμε με καθαρισμό της επιφάνειας και στη συνέχεια θα κάνουμε δοκιμαστικές τομές στο χώρο του θεάτρου. Οι ανατινάξεις που είχαν προκαλέσει τα στρατεύματα κατοχής μας δημιουργεί ένα διάχυτο φόβο για το αποτέλεσμα. Πιθανόν να μην έχει μείνει τίποτα. Θα υπογραφεί προγραμματική σύμβαση με τον Δήμο Ιεράπετρας που αναλαμβάνει τα έξοδα της ανασκαφής».
 

Όλα ξεκίνησαν με την γεωφυσική μελέτη για την χαρτογράφηση και ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων Ιεράπετρας και του Κουφονησίου που εκπόνησε το Εργαστήριο Γεωφυσικής – Δορυφορικής Τηλεπισκόπησης και Αρχαιοπεριβάλλοντος του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας, για λογαριασμό της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Λασιθίου. Η μελέτη παρουσιάστηκε το 2010 στο Νομαρχιακό Συμβούλιο Λασιθίου από τον Δρ. Απόστολο Σαρρή και το Δρ. Νίκο Παπαδόπουλο. 

Ήταν μια προσπάθεια που ξεκίνησε ο τότε νομάρχης Λασιθίου και σημερινός Δήμαρχος Ιεράπετρας κ. Σήφης Αναστασάκης σε συνεργασία με το Σωματείο «ΔΙΑΖΩΜΑ» στο οποίο ηγείται ο κ. Σταύρος Μπένος, πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, με στόχο την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων της χώρας.

Η τεχνική έκθεση παραδόθηκε τότε στην κα Βίλλυ Αποστολάκου, Προϊστάμενη της ΚΔ’ Εφορίας Αρχαιοτήτων, με απώτερο στόχο την υλοποίηση των ανασκαφικών και αναστηλωτικών εργασιών των δύο αρχαίων θεάτρων.
 

Η έρευνα των ειδικών επιστημόνων στον αρχαιολογικό χώρο των Βιγλιών όπου, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των αρχαιολόγων, βρίσκεται θαμμένο το μεγάλο ρωμαϊκό θέατρο της Ιεράπετρας, είναι πιθανόν να ανατρέψει όλα όσα γνωρίζαμε μέχρι τώρα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες, η γεωφυσική χαρτογράφηση (γεωσκόπηση) που έγινε στο χώρο, με υπερσύγχρονα ηλεκτρονικά και δορυφορικά συστήματα, δείχνει ότι μάλλον στο σημείο αυτό βρίσκεται θαμμένο το μικρότερο εκ των δύο αρχαίων θεάτρων της Ιεράπετρας. Την θέση αυτή έχει στηρίξει και σε πόνημα του ο φυσιοδίφης συνταξιούχος εκπαιδευτικός κ. Γιάννης Ροβυθάκης που δημοσιεύτηκε το 2010 με τίτλο «ΑΡΧΑΙΑ ΘΕΑΤΡΑ ΤΗΣ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ»
Το αρχαίο θέατρο της Ιεράπετρας εντάχθηκε σε ένα συνολικό σχεδιασμό για αναστήλωση 140 αρχαίων θεάτρων σε ολόκληρη την Ελλάδα, που υποστηρίζεται από το «ΔΙΑΖΩΜΑ», από τα οποία τα πέντε βρίσκονται στην Κρήτη.
Ο Δήμος Ιεράπετρας στα πλαίσια της πολιτικής του για την διαφύλαξη της πολιτιστικής κληρονομιάς έχει ψηφίσει για το τεχνικό πρόγραμμα 2012 το ποσό των 50.000 ευρώ για σύναψη Προγραμματικής Σύμβασης με το Υπουργείο Πολιτισμού για την ανασκαφική έρευνα στο αρχαίο θέατρο Ιεράπετρας.

Εθελοντές
Ο πρώην Αντιδήμαρχος κ. Μάνος Μαρκόπουλος αμέσως τον δεύτερο χρόνο της θητείας του επί Δημαρχίας κ. Μανώλη Μαστοράκη ασχολήθηκε ενεργά με το θέμα της ανάδειξης και προβολής των αρχαιοτήτων της πόλης και ιδιαίτερα του αρχαίου θεάτρου των Βιγλιών. «Υπάρχει λίστα εθελοντών επιστημόνων της πόλης μας που δήλωσαν από τότε έτοιμοι να συμβάλουν στις ανασκαφικές εργασίες. Με την συμβολή των εθελοντών θα μειωθεί σημαντικά το εργατικό κόστος και θα δώσει την χαρά σε συμπολίτες μας να συμβάλλουν στην μεγάλη προσπάθεια για να αναδειχθούν οι ρίζες του πολιτισμού μας».


Τα αρχαία θέατρα και το αμφιθέατρο της Ιεράπετρας
Η Ιεράπετρα υπήρξε μια από τις σπουδαίες πόλεις στην αρχαιότητα, με το όνομα Κύρβα. Η στρατηγική της θέση την ανέδειξε σε μεγάλη δύναμη κατά τους Ελληνιστικούς χρόνους. Άλλοτε με διπλωματική οδό (Συνθήκες με Κρητικές, αλλά και εκτός Κρήτης πόλεις), και άλλοτε με επιθέσεις εναντίον εχθρών της κατόρθωσε να κυριαρχήσει σε όλη την ανατολική Κρήτη. Με την υποταγή της στους Ρωμαίους το 67 π.Χ. η άνθιση της ήταν ακόμη μεγαλύτερη και αναδείχθηκε σε τεράστιο εμπορικό κέντρο.
Οι περιηγητές που επισκέφτηκαν την πόλη από τον 16ο έως τον 19ο αιώνα ανέφεραν την ύπαρξη δύο θεάτρων, ενός μικρότερου – αμφιθεάτρου, «ναυμαχίας» και θερμών, αλλά και εντυπωσιακών αρχιτεκτονικών μελλών.
Τον 1ο π.Χ. αιώνα η Ιεράπετρα είχε γίνει ένα από τα πολύ σημαντικά λιμάνια της Κρήτης, εκμεταλλευόμενη φυσικά τη στρατηγική της θέση για εμπορικές συναλλαγές με τα κράτη της Ανατολικής και Νότιας Μεσογείου.

 

Το μικρό και μεγάλο Θέατρο και το Αμφιθέατρο

Το Ρωμαϊκό αμφιθέατρο της Ιεράπετρας ήταν στη θέση του οικοπέδου «Μίνως» το ποίο έχει αγοράσει ο Δήμος. Υπάρχουν σημεία ακόμα και σήμερα τα οποία μαρτυρούν την ύπαρξη του αμφιθεάτρου. Το αρχαίο αμφιθέατρο της Ιεράπυτνας δεν έπρεπε να διαφέρει από τα ρωμαϊκά αμφιθέατρα εκείνης της εποχής.
Το μεγάλο θέατρο της Ιεράπετρας χωροθετείται βόρεια της πλατείας Πλαστήρα. Στη συμβολή των οδών Ιωάν. Κονδυλάκη και Γρ. Αυξεντίου στην νοτιοανατολική άκρη του οικοπέδου του Παν. Ι. Ματθαίου που οικοδομήθηκε το 1993-1994 (ζαχαροπλαστείο Ιωάννη Περυσινάκη) αποκαλύφτηκαν και ερευνήθηκαν ισχυροί τοίχοι από μεγάλους πελεκητούς ογκόλιθους από πώρο. Η αρχαιολογική υπηρεσία επέβλεπε για πολλούς μήνες την δόμηση στο σημείο αυτό και υποχρέωσε τους κατασκευαστές να αφήσουν χώρο κάτω από τα θεμέλια της οικοδομής για να φαίνεται μέρος των αρχαίων ευρημάτων.
Το μικρό θέατρο τοποθετείται στη θέση «Βιγλιά» σε ακίνητο που βρίσκεται επί της δημοτικής οδού Ιεράπετρας-Βιάννου, όπου έχουν εντοπιστεί αρχιτεκτονικά μέλη και αγάλματα. Σε προπολεμικές φωτογραφίες του ακινήτου είναι ορατά ερείπια ύψους 6-7μ. Η έκταση που υπολογίζεται ότι καταλαμβάνει το θέατρο σήμερα είναι αστικό οικόπεδο, περιφραγμένο από την ΚΔ΄ ΕΠΚΑ.

 

Περιγραφή του μνημείου

Η πληρέστερη μέχρι σήμερα περιγραφή του θεάτρου οφείλεται στον περιηγητή Onorio Belli ο οποίος το 1586 αναφέρει ότι το θέατρο ήταν σκαμμένο σε ύψωμα, πως η σκηνή του ήταν πλούσια διακοσμημένη με κίονες, θριγκούς και άλλα διακοσμητικά στοιχεία, ενώ εκθειάζει τα θαυμάσιας κατασκευής κιονόκρανα. Ο Άγγλος ναύαρχος Spratt στα μέσα του 19ου αι. εντόπισε το θέατρο, που ήταν πια ελάχιστα ορατό και μέτρησε τη διάμετρό του 154 πόδια (47μ. περίπου). Σε προπολεμικές φωτογραφίες του ακινήτου είναι ορατά ερείπια ύψους 6-7μ.
Μικρής κλίμακας σωστική έρευνα έγινε το 1980 από την ΚΔ΄ ΕΠΚΑ και εντοπίστηκαν ίχνη ρωμαϊκών κτισμάτων, τρία αγάλματα και μια επιγραφή. Η γεωφυσική διασκόπηση που έγινε το 2010 έδωσε ενδείξεις για την ύπαρξη θεάτρου ελλειπτικού σχήματος, αρχιτεκτονικών δομών και δρόμων.

Οι παραχαράκτες

                                                      Οι παραχαράκτες 

Αλήθεια πιστεύετε ότι οι Ρώσοι έστειλαν στο διάστημα μια σκυλίτσα που την έλεγαν Λάικα; Ποιος βρίσκεται πίσω από τον χάρτη της Βίνλαντ, ένα διάσημο πλαστό έγγραφο που αποδεικνύει ότι οι Βίκινγκς ανακάλυψαν την Αμερική; Ποιος πλαστογράφησε τα αρχεία της Στάζι; Πίσω από όλες αυτές τις καλοστημένες απάτες βρίσκεται μια διεθνής μυστική οργάνωση, ο ΟΠΠ (Όμιλος Παραχάραξης της Πραγματικότητας), ειδικευμένη στη χειραγώγηση και την εξαπάτηση σε παγκόσμια κλίμακα. Είναι η ιστορία ενός νεαρού άνδρα ο οποίος έχει προσληφθεί στον ΟΠΠ και πασχίζει να καταλάβει γιατί και για ποιον εργάζεται. Είναι η ιστορία μιας παρέας φίλων που θέλουν να τα καταφέρουν στη ζωή τους, χωρίς να πολυκαταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Είναι, κατά κάποιον τρόπο,η ιστορία του αιώνα μας. Οι περιπέτειες των ηρώων των "Παραχαρακτών" συνεχίζονται στο μυθιστόρημα του Αντουάν Μπελό "Les Eclaireurs", που τιμήθηκε με το βραβείο France Culture/Telerama.

 

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=168044#.UA63AqCv_p0

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=450268625007850&set=a.108588595842523.8617.108511895850193&type=1&theater

Από Google....

115η επέτειος από την γέννηση της Αμέλια Έρχαρτ...

Η Αμέλια Μαίρη Έρχαρτ (Amelia Mary Earhart) (24 Ιουλίου 1897 – αγνοούμενη από τις 2 Ιουλίου 1937, κηρυχθείσα θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939) ήταν Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών. Η Έρχαρτ ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης, ως η πρώτη γυν αίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της στους αιθέρες, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους.

 

Η Αμέλια Έρχαρτ εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κοντά στη νήσο Χάουλαντ, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή της, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν όμως μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.

                  --------------------------------------------------------- 

 πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%B1_%CE%88%CF%81%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84

                  Αμέλια Έρχαρτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

 

Η Αμέλια Μαίρη Έρχαρτ (Amelia Mary Earhart) (24 Ιουλίου 1897 – αγνοούμενη από τις 2 Ιουλίου 1937, κηρυχθείσα θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939) ήταν Αμερικανίδα πρωτοπόρος της αεροπορίας, συγγραφέας και υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών.^[1][2] Η Έρχαρτ ήταν η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης^[3], ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε μόνη της τον Ατλαντικό Ωκεανό^[4]. Έκανε πολλά ρεκόρ^[2], έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της στους αιθέρες, τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία, και συνέβαλε στη δημιουργία της οργάνωσης The Ninety-Nines, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους^[5].

Η Αμέλια Έρχαρτ εξαφανίστηκε πάνω από τον κεντρικό Ειρηνικό ωκεανό, κοντά στη νήσο Χάουλαντ, κατά τη διάρκεια της προσπάθειάς της να κάνει τον γύρο της Γης, το 1937. Η ζωή της, η σταδιοδρομία και η εξαφάνισή της συνεχίζουν όμως μέχρι σήμερα να προσελκύουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης.^[6]

Αμέλια Έρχαρτ

Αμέλια Μέρι Έρχαρτ (1935)
Γέννηση	24 Ιουλίου 1897 Άτκισον, Κάνσας
Θάνατος	Ακριβής ημερομηνία θανάτου άγνωστη Αγνοούμενη από τις 2 Ιουλίου 1937 πάνω από τον Ειρηνικό Ωκεανό, κηρυχθείσα θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939
Ιδιότητα	Αεροπόρος, Συγγραφέας, Υπέρμαχος των δικαιωμάτων των γυναικών

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο Μεγαλύτερος Θησαυρός του Κόσμου

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=448247551876624&set=a.443963645638348.102981.108511895850193&type=1&theater 

                       Ο Μεγαλύτερος Θησαυρός του Κόσμου    

«Αυτά που έχουν πραγματική αξία στη ζωή δεν αγοράζονται, προσφέρονται από καρδιά σε καρδιά» Τρεις φίλοι βρήκαν έναν σπάνιο χάρτη για το μεγαλύτερο θησαυρό του κόσμου. Ο Σπίθας ετοιμάζεται για την περιπέτεια. Η Χρύσα φοβάται. Η Δροσιά, αμφιβάλλει για το αν τελικά υπάρχει θησαυρός. “Ο θησαυρός είναι αλλού!” λέει το αλλόκοτο πλάσμα, που παρουσιάζεται, για να τους καθοδηγήσει. “Ο καθένας σας πρέπει να φτάσει εκεί μέσα από το δρόμο που του ταιριάζει!” Τους δίνει κι από ένα ρητό που αν το ακολουθήσουν θα φτάσουν στον στόχο τους. «Πάντα να βοηθάς, ποτέ να μη βλάπτεις» «Όλους πάντα ν’ αγαπάς και το φόβο να πετάς» «Η αγάπη δίνει και συγχωρεί, ο εγωισμός παίρνει και λησμονεί». Έτσι η περιπέτεια ξεκινά! Το κυνήγι του θησαυρού είναι γεμάτο διασκέδαση, δράση κι ανατροπές. Συναντάνε απίθανα πλάσματα μέσα σε ένα δάσος γεμάτο ζωή. Δέντρα, ζώα, πουλιά, γίγαντες και ξωτικά γίνονται αφορμή να αναμετρηθούν… με τον εαυτό τους! Μόνος τους αντίπαλος ο ύπουλος Ίγκο, ο φύλακας του θησαυρού, που προσπαθεί να τους αποπροσανατολίσει με ένα μόνο τρόπο: «την αρνητική έκφραση του εαυτού τους». Θα καταφέρουν να τον νικήσουν και με ποιον τρόπο; Θα εκδηλώσουν τις ποιότητες που χρειάζονται, όπως το θάρρος, η ανιδιοτελής προσφορά, η συνεργασία, η αποδοχή της διαφορετικότητας, η ευγνωμοσύνη, η συγχώρεση, ή τελικά θα χαθούν στο δάσος; Θα καταφέρουν να φτάσουν στη σπηλιά και να ανακαλύψουν το θησαυρό, ξεπερνώντας τις νέες εκπλήξεις που κρύβονται εκεί;Ελάτε κι εσείς! Ελάτε να βρούμε μαζί το «Μεγαλύτερο Θησαυρό του κόσμου» … γιατί αυτός ο Θησαυρός ανήκει σε όλους μας!

Έργο Ο Μεγαλύτερος Θησαυρός του Κόσμου
Θίασος Λώτινος Ήλιος
Αριθμ. έγκρισης Υπ. Παιδείας 102956/Γ7
Κείμενα-Στίχοι Άννα Παπαμάρκου – Λεωνίδας Ψέλτουρας
Σκηνοθεσία Άννα Παπαμάρκου
Μουσική Σύνθεση Βασίλης Μούστος
Μουσική Επιμέλεια Ευδαίμων Άμροτος
Κοστούμια Ντομινίκ Ντελκός
Animation Λεωνίδας Ψέλτουρας
Σκηνικά -Μάσκες-Κούκλες Άννα Παπαμάρκου
Σκηνικά Απολλωνία Θεοχάρις
Παίζουν Ειρήνη Ανδρέου, Μαρία Λογοθέτη, Χριστίνα Παπαβασιλείου, Άννα Παπαμάρκου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο Ηρακλής και οι Αθλοι του

 πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=447523018615744&set=a.443963645638348.102981.108511895850193&type=1&theater

Ο Ηρακλής και οι Αθλοι του,

 της Κάρμεν Ρουγγέρη

Κηποθέατρο Νίκ. Καζαντζάκης 22-23-24-25 Ιουλίου 2012 ....Εισιτήρια προπωλούνται :

Κηποθέατρο Νίκος Καζαντζάκης - ΄Οαση Ηράκλειο

Βιβλιοπωλείο Δοκιμάκης ( Καντανολέων 4, 2810288544)

Μετά από μια πολύ επιτυχημένη χρονιά στο Θέατρον του Ελληνικού Κόσμου ο "Ηρακλής" της Κάρμεν Ρουγγέρη συνεχίζει το συναρπαστικό ταξίδι στον μαγικό κόσμου του θεάτρου για παιδιά περιοδεύοντας σε διάφορα θέατρα της Ελλάδας.

Η αγαπημένη των παιδιών, Κάρμεν Ρουγγέρη, αναφέρει για την παράσταση: Παραμυθένια είναι η αντιμετώπισή μας αλλά συγχρόνως ακριβής. Βασισμένη πάνω σε ότι έχει γραφτεί για τον ήρωα και τη ζωή του έτσι ώστε τα παιδιά να σχηματίσουν μια σαφή εικόνα του Ηρακλή, του ήρωα των ηρώων, που με τους άθλους του έμεινε στην ιστορία ως ο πιο ονομαστός και αγαπητός ήρωας της ανθρωπότητας. Μέσα απ' αυτή την παράσταση τα παιδιά θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν:

τη γέννηση του ήρωα, τη ζωή του, τους άθλους του, την καθιέρωση των Ολυμπιακών αγώνων, το θάνατό του και τέλος τη μετάβασή του στον Όλυμπο όπου θα απολαμβάνει όλες τις τιμές και θα ζήσει ανάμεσα στους δώδεκα θεούς ίσος με αυτούς.

Μια παράσταση με χαρισματικούς ηθοποιούς, με πλούσια σκηνικά και εκπληκτικά κοστούμια από την Χριστίνα Κουλουμπή, εξαιρετική μουσική από τον Γιάννη Μακρίδη, και εμπνευσμένη χορογραφία από τον Πέτρο Γάλλια.

Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν με αλφαβητική σειρά οι ηθοποιοί: Αλέξανδρος Αλεξανδράκης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Πέτρος Κιοσσές, Στέφανος Κοσμίδης, Γιάννης Νικολάου, Τάσος Παπαδόπουλος, Σπύρος Περδίου, Δέσποινα Πολυκανδρίτου, Ελένη Ρουσσινού, Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου, Θανάσης Τσιδίμης, Γιάννης Τσουρουνάκης

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω