Λιπαρά μαλλιά που σπάνε στις άκρες

Απλές λύσεις

Λιπαρά μαλλιά που σπάνε στις άκρες

Οδηγίες για την αντιμετώπιση του προβλήματος

Αν τα μαλλιά σας είναι λιπαρά αλλά σπάνε στις άκρες, ακολουθήστε τις παρακάτω οδηγίες, για να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα...

Αρχικά, βουρτσίστε τα μαλλιά, ώστε να ξεμπλέξουν τελείως χωρίς βέβαια να χρησιμοποιείται μεταλλική βούρτσα.

Στη συνέχεια, χρησιμοποιήστε μάσκα για μεικτά μαλλιά με βάση το λεμόνι. Εάν δεν έχετε μια τέτοια, απλώστε μια μικρή ποσότητα ενυδατικής κρέμας στα μαλλιά, ώστε να τα προστατέψετε από ουσίες του σαμπουάν που τα ξηραίνουν.

Πριν χρησιμοποιήσετε σαμπουάν, βρέξτε τα με χλιαρό νερό και κάντε μασάζ. Αφού το κάνετε αυτό, βάλτε σαμπουάν στο χέρι και απλώστε το αρχικά πίσω από τα αυτιά, από πάνω και προς τον αυχένα.

Αφού σιγουρευτείτε ότι έχει πάει σε όλο το κεφάλι, ξανακάντε μασάζ για να προκληθεί αιμάτωση.

Ξεβγάλετε καλά και στεγνώστε με πετσέτα και στη συνέχεια βάλτε μόνο στις άκρες όποιο προϊόν χρησιμοποιείται για την σπασμένη τρίχα. Περιμένετε να δράσει και ξεπλύνετε.

newsbeast.gr

ΒΙΤΡΙΟΛΙ της Μαρίας Ξυλούρη *

http://www.onestory.gr/post/36174768958

ΒΙΤΡΙΟΛΙ

της Μαρίας Ξυλούρη *

.

Εδώ και μισή ώρα ο ψαρομάλλης κάνει κύκλους στην αυλή. Κινείται σύμφωνα με τη φορά του ρολογιού και κάθε που φτάνει στις έξι η ώρα πέφτει κι αρχίζει τις μετάνοιες. Δέκα μετάνοιες κάθε φορά. Μετά σηκώνεται και συνεχίζει. Απ’ τα μάτια του κυλάνε δάκρυα.

Η γιαγιά μου σα να μην τον βλέπει. Είναι αρκετές βδομάδες εδώ, θα έχει συνηθίσει το θέαμα. «Πώς είναι ο πατέρας σου;», με ρωτά. Είναι η τρίτη ή η τέταρτη φορά που κάνει την ερώτηση σήμερα. Έχουμε συμφωνήσει με τη μάνα μου να μην της λέμε ότι πάνε τρία χρόνια που έχει πεθάνει. Αδυνατεί να το θυμηθεί και μια-δυο φορές που κάναμε το λάθος να της το πούμε δεν μας πίστεψε. «Μου λέτε ψέματα. Πού κρύβετε το γιο μου;» Της λέω ότι είναι καλά κι ότι στέλνει χαιρετίσματα. «Ποτέ δεν έρχεται να με δει», παραπονιέται. «Είπαμε, είναι στη Γερμανία. Δουλεύει». «Κι εγώ είχα πάει στη Γερμανία. Δεν ήτανε καλά εκεί». Η γιαγιά δεν έχει ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδας. Δεν έχει καν διαβατήριο. «Αλλά προχθές που τον είδα μου είπε ότι είναι αλλιώς τώρα στη Γερμανία», συνεχίζει. «Ότι τώρα είναι καλά». Δεν έχει νόημα να της θυμίσω ότι πριν από λίγα λεπτά παραπονιόταν ότι δεν έρχεται να τη δει. Τα χθες και τα προχθές της αλλάζουν κάθε λίγο και λιγάκι κι αδυνατεί ν’ αντιληφθεί τις αλληλοαναιρέσεις τους.

Βγάζει απ’ την τσέπη της και μου δείχνει ένα δίευρο μέσα σε μια τσαλακωμένη χαρτοπετσέτα. «Μου πήρανε τα λεφτά απ’ την τσάντα μου. Ό,τι λεφτά είχα. Αυτό εδώ έπεσε απ’ τη νοσοκόμα κι έσκυψα και το πήρα. Στο κάτω-κάτω λεφτά δικά μου δεν είναι; Αφού απ’ την τσάντα μου τα πήρανε».

Στην άκρη της αυλής είναι ένα μικρό κτίσμα. Η πόρτα του είναι μεταλλική μ’ ένα καγκελόφρακτο παράθυρο. Προσπαθώ ν’ αποφασίσω αν είναι αποχωρητήριο ή κάποιου είδους απομόνωση. Πίσω απ’ τα κάγκελα διακρίνεται ένα πρόσωπο. Κοιτάζει έξω σαν κάποιον να ψάχνει. Ένας νοσοκόμος πάει και του ανοίγει την πόρτα. Το πρόσωπο βγαίνει έξω, συμπληρωμένο τώρα με το άχαρα γερασμένο σώμα ενός πολύ ψηλού ανθρώπου. Η γιαγιά ξανατυλίγει το δίευρο με τη χαρτοπετσέτα, το βάζει πίσω στην τσέπη της και βγάζει ένα κουλουράκι. «Κρατάω λίγο απ’ το φαγητό, επειδή αν περάσει η ώρα του φαγητού δεν σου δίνουν να φας». Της γνέφω. Ο ψηλός κάνει κύκλους γύρω από μια λεμονιά. Ο ψαρομάλλης φτάνει στις έξι η ώρα και ξαναρχίζει τις μετάνοιες του.

Την προηγούμενη φορά που ήρθα, ήμουν μαζί με τη μάνα μου. Η γιαγιά τής έβαλε τις φωνές ότι την παρατήσαμε εδώ για να μην βλέπει τον γιο της. Τη μάζεψαν δυο νοσοκόμες. Φύγαμε ανάστατοι, η μητέρα μου έκανε μέρες να συνέλθει. Δεν βοηθούσε κι η γειτόνισσα, που ούτε λίγο, ούτε πολύ της είπε πως όλη η γειτονιά πιστεύει ότι την φέραμε στην κλινική για να την ξεφορτωθούμε. «Να τη γιατροπορέψετε εσείς τότε», της φώναξε η μάνα μου.

«Χθες είχα βάλει στην τσέπη μια μπανάνα. Είδε μια νοσοκόμα ότι κάτι μεγάλο είχα στην τσέπη, ήρθε και μου την πήρε. Τι την πείραξε μια μπανάνα;» Δεν ξέρω πόσα απ’ τα παράπονα της γιαγιάς είναι αληθινά. Μάλλον κανένα.

Ο ψηλός στέκεται ακόμα δίπλα στη λεμονιά. «Πέθανε ο μπαμπάς μου, πέθανε ο μπαμπάς μου», λέει και ξαναλέει. Η φωνή του είναι επίπεδη, χωρίς συναίσθημα. Θα μπορούσε να μιλά για τον καιρό. «Θα μείνω εδώ να μαζέψω στοιχεία και μετά θα τους καταγγείλω», μου ψιθυρίζει η γιαγιά. «Θα τους βγάλω στην τηλεόραση, στα κανάλια θα τους βγάλω».

Ο ψαρομάλλης έχει φτάσει στις δέκα. Σκέφτομαι να πάρω τη γιαγιά απ’ το χέρι και να τη βάλω μέσα στην κλινική. Σε λίγο ούτως ή άλλως θα τους μαζέψουν για να τους δώσουν το απογευματινό τους φρούτο. Θα ζητήσω μιας νοσοκόμας να μου δώσει ένα ντεπόν μήπως και μου περάσει ο πονοκέφαλος. «Ο πατέρας σου πώς και δεν έρχεται να με δει;», με ρωτάει πάλι. Αν αντί άλλης απάντησης της έλεγα απλά «Μπλα, μπλα, μπλα» ή ανοιγόκλεινα το στόμα μου χωρίς ήχο δεν θα καταλάβαινε τη διαφορά, μα ακόμα κι αν την καταλάβαινε, σε λίγα λεπτά θα το ξεχνούσε. «Είναι στη Γερμανία. Δουλεύει». «Κι εγώ είχα πάει στη Γερμανία. Δεν ήτανε καλά εκεί».

Ο ψηλός έχει κόψει ένα φύλλο της λεμονιάς και το τυλίγει σε ρολό στα δάχτυλά του. Το κρατά σα να ’ναι τσιγάρο.

«Θα ζητήσω του γιου μου να φέρει μια κάμερα για να καταγράψω τι γίνεται εδώ μέσα. Τι κάνουν εδώ μέσα», μου λέει η γιαγιά. «Εντάξει, γιαγιά. Θα του πω να σου φέρει μια κάμερα».

Ο ψηλός προσπαθεί να ρουφήξει απ’ το τσιγάρο-λεμονόφυλλό του. Δεν τα καταφέρνει και το τσαλαπατά με μανία. Έπειτα έρχεται προς τη μεριά μας. «Μήπως έχεις ένα τσιγάρο;» με ρωτά. Του λέω πως όχι. «Μήπως έχεις δύο τσιγάρα; Πέθανε ο μπαμπάς μου», επιμένει. «Δεν έχω τσιγάρα». «Μήπως έχεις τρία τσιγάρα; Πέθανε ο μπαμπάς μου». «Όχι». Σε κάθε μου άρνηση ζητά περισσότερα τσιγάρα. «Μήπως έχεις τέσσερα τσιγάρα;»

Η γιαγιά σηκώνεται με κόπο, τον πιάνει απ’ το χέρι και του δείχνει τη νοσοκόμα. «Να παιδί μου, αυτή έχει τα τσιγάρα σου, ζήτησέ της να σ’ τα δώσει». Ο ψηλός μας αφήνει και πάει στον ψαρομάλλη (τέσσερις η ώρα). «Μήπως έχεις ένα τσιγάρο; Πέθανε ο μπαμπάς μου». Ο ψαρομάλλης δεν του δίνει σημασία, πηγαίνει στις πέντε.

«Μια κυρία απ’ το δίπλα δωμάτιο μου πήρε τη ρόμπα μου», μού λέει η γιαγιά. «Τι την θέλει την ρόμπα μου; Την κλαρωτή τη ρόμπα». Τα ρούχα της γιαγιάς μου είναι όλα μαύρα απ’ όταν πέθανε ο πατέρας μου. Καταλάβαινε ακόμα τότε, πήρε και έβαψε τις ρόμπες της κι όσα ρούχα δεν έβαψε τα πέταξε. Λίγο μετά άρχισε να παραπονιέται ότι οι γείτονες τής έκλεβαν τα ρούχα. Στην αρχή ανησυχήσαμε μήπως έμπαινε στ’ αλήθεια κάποιος και την έκλεβε, όμως αρκούσε να ρίξουμε μια ματιά για να καταλάβουμε ότι τα πράγματά της ήταν ακόμα εκεί. Ήθελε να εκδικηθεί αυτές τις κλοπές, φώναζε κι απειλούσε. Έκρυβε ρούχα και αντικείμενα αξίας για να μην τα βρουν και μετά δεν θυμόταν πού ήταν. Όταν της τα βρίσκαμε έλεγε ότι οι κλέφτες τα είχαν ξαναβάλει στη θέση τους για να την περάσουμε για τρελή.

Η νοσοκόμα μου είπε ότι προχθές φώναζε πως είχε κρύψει βιτριόλι κάτω απ’ το στρώμα της για να κανονίσει τους κλέφτες. Τα ίδια έλεγε κι όταν την πήραμε στο σπίτι μας. Στριφογύριζε στο δωμάτιο, φώναζε να την ξεκλειδώσουμε ενώ η πόρτα δεν είχε καν κλειδωνιά, κι έλεγε ότι είχε θαμμένο βιτριόλι στον κήπο και θα μας κανόνιζε. «Άμα τ’ αποφασίσω θα πάρω πολύ κόσμο στο λαιμό μου». Απ’ το πρωί ως το βράδυ απειλούσε. Έψαχνε ευκαιρία να βγει στη βεράντα, παραμόνευε να βρει αφύλαχτο το συρτάρι με τα μαχαιροπίρουνα για να πάρει μαχαίρι, σηκωνόταν τις νύχτες μ’ αποτέλεσμα η μάνα μου να πετάγεται στον παραμικρό θόρυβο, και πάντα παραπονιόταν ότι κάποιος της έκλεβε τις κλαρωτές ρόμπες της κι ότι η μάνα μου δεν την άφηνε να δει το γιο της.

Ο ψηλός ξανάρχεται. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» Ο μπαμπάς, προφανώς, είμαι εγώ. «Όχι, δεν είμαι ο μπαμπάς σου», του λέω και κάνω να τον αποδιώξω, αλλά μου κρατά το χέρι σφιχτά. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» Η γιαγιά παίρνει το χέρι του από πάνω μου και το κρατάει σταθερά. «Όχι, δεν είναι ο μπαμπάς σου. Πάμε στις νοσοκόμες να σου δώσουν τα τσιγάρα σου, να σε πάνε στον μπαμπά σου». «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» συνεχίζει ο άλλος, το βλέμμα του όμως αβέβαιο τώρα, ερωτηματικό. Η γιαγιά τον κρατάει απ’ το χέρι κι εγώ βάζω το χέρι μου στον ώμο της και προχωράμε προς την είσοδο της κλινικής ενώ ο ψαρομάλλης βρίσκεται και πάλι στις έξι και κάνει τις μετάνοιες του.

Μια νοσοκόμα βλέπει την παράξενη παρέλασή μας κι έρχεται να μας μαζέψει. «Πάμε να σου δώσω τα τσιγάρα σου». «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου! Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου!» «Πάψε, ούτε αποτσίγαρο δεν θα σου δώσω αν κάνεις έτσι». «Τα βλέπεις;», μου κάνει η γιαγιά συνωμοτικά. «Μην αρχίζεις πάλι κι εσύ», της πετάει η νοσοκόμα ενώ τραβάει τον ψηλό προς τα μέσα. Γυρνάω τα μάτια στην αυλή. Ο ψαρομάλλης κάνει την τελευταία του μετάνοια και προχωράει προς τις εφτά η ώρα κι εγώ πρέπει να φύγω. Η γιαγιά με κοιτάζει σα να ξέρει, ξαφνικά, τα πάντα. Σα να ξέρει ότι δεν θυμάται τίποτα, σα να ξέρει όσα δεν θυμάται. Μέσα σ’ αυτή την ανοϊκή γριούλα κρύβεται ακόμα η παλιά γιαγιά μου. «Ναι παιδί μου, να φύγεις. Αλλά να ξανάρθεις». Θα ξανάρθω, της λέω, κι από μέσα μου προσθέτω ότι θα ξανάρθω για να την πάρω και να την πάω σ’ ένα ξενώνα για ανοϊκούς. Καθώς προχωρώ προς την έξοδο, προσέχω τον ψηλό που ’χει σταθεί δίπλα στη νοσοκόμα και καπνίζει γαλήνιος. Τον πλησιάζω, βγάζω το πακέτο μου και του δίνω δυο τσιγάρα. «Εσύ είσαι ο μπαμπάς μου», μου λέει, και καταλαβαίνω ότι δεν μπορεί να μ’ ευχαριστήσει αλλιώς. Την επόμενη φορά, σκέφτομαι, θα κρατάω και μερικά μπισκότα για την τσέπη της γιαγιάς μου.

Πρώτη δημοσίευση στις Ιστορίες με καλό τέλος της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ

Τα μυθιστορήματα της Μαρίας Ξυλούρη, Rewind (2009) και Πώς τελειώνει ο κόσμος (2012) κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καλέντη. Το μπλογκ της είναι το mxilouri.wordpress.com

Το σχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Απλές λύσεις

Το σχέδιο για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά

Μέχρι 4 χρόνια, περίοδο χάριτος, επιτόκιο 1,5% και μηνιαία δόση κάτω από 200 ευρώ είναι οι ρυθμίσεις που περιλαμβάνονται στο σχέδιο που επεξεργάζεται το υπουργείο Ανάπτυξης για τη ρύθμιση των στεγαστικών και των ενυπόθηκων καταναλωτικών δανείων.

Σημειώνεται ότι οι συγκεκριμένες ρυθμίσεις τελούν υπό την αίρεση της Τρόικας και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ωστόσο, όπως ανέφερε ο υπουργός Ανάπτυξης Ανταγωνιστικότητας Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων Κωστής Χατζηδάκης στην σύσκεψη που είχε σήμερα με τα την Ένωση Ελληνικών Τραπεζών οι αλλαγές που θέλει να επιφέρει η Κυβέρνηση θα αρχίσουν να εφαρμόζονται στην αγορά από τις αρχές του 2013, εφόσον εγκριθούν.

Σύμφωνα με πηγές του υπουργείου Ανάπτυξης η ρύθμιση θα αφορά μισθωτούς, συνταξιούχους και όσους έχουν τεκμαιρόμενη εξαρτημένη σχέση εργασίας (μπλοκάκια), το οικογενειακό εισόδημα των οποίων θα πρέπει να είναι έως 25.000 ευρώ και να έχει μειωθεί από την 1η Ιανουαρίου του 2010 τουλάχιστον κατά 35%. Κατά την περίοδο χάριτος ο δανειολήπτης θα πληρώνει μόνο τόκους του δανείου με όριο το 30% του εισοδήματός του. Σε περίπτωση που η δόση υπερβαίνει το ποσοστό αυτό θα είναι χαμηλότερη. Στη ρύθμιση εντάσσεται η πρώτη κατοικία, η αντικειμενική αξίας της οποίας για μισθωτούς και συνταξιούχους δεν θα πρέπει να ξεπερνά τις 180.000 ευρώ, ενώ για τους πολύτεκνους τις 200.000 ευρώ. Σημειώνεται ότι στην προωθούμενη ρύθμιση εντάσσονται ευπαθείς κοινωνικές ομάδες χωρίς εισοδηματικά κριτήρια όπως άνεργοι, ανάπηροι και πολύτεκνοι, ενώ οι άνεργοι κατά την περίοδο χάριτος δεν θα καταβάλλουν δόση.

Επίσης, η προωθούμενη ρύθμιση προβλέπει την επέκταση της αναστολής πλειστηριασμών μέχρι το τέλος του 2013. Παράλληλα σχεδιάζεται η τροποποίηση του νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά. Στο πλαίσιο αυτό θα αρκεί η σύμφωνη γνώμη του 51% των πιστωτικών ιδρυμάτων και όχι του 100% αυτών που απαιτούνταν μέχρι σήμερα. Επιπλέον την ημέρα που θα καθορίζεται η δικάσιμος ο δανειολήπτης θα ξεκινά να καταβάλλει ελάχιστο ποσό το οποίο θα είναι στο 10% της προηγούμενης δόσης που είχε ορισθεί με την τράπεζα με ελάχιστη δόση τα 40 ευρώ το μήνα και το ποσό θα μετρά για το κεφάλαιο. Παράλληλα καταργείται ο ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ με τη μορφή που ισχύει σήμερα.

Στις προωθούμενες αλλαγές εντάσσεται και η επιβράβευση των συνεπών δανειοληπτών με προγράμματα που θα βγάλει η κάθε τράπεζα.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης

http://www.apocalypsejohn.com/2012/11/afypnisi-mnimi.html

Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης

 

Ο κόσμος , έτσι όπως είναι και υπάρχει και διατηρεί την έννοια της υλικότητας και της μορφής , κατά την φυσική επιστήμη οφείλεται στην Βαρύτητα. Η Βαρύτητα, πού καταγράφετε ώς η πρώτη θεμελιώδης δύναμη του σύμπαντος, και πού είναι αυτή πού συγκρατεί τον Ήλιο και όλα τα ουράνια σώματα , καθώς και το δικό μας σε δομική ύπαρξη στον χώρο, είναι μια ανεξιχνίαστη ιδιότητα ακόμα, η οποία ερευνάται . 

Όμως, εκείνο που μπορεί να φαντασθεί και να υποθέσει κανείς και από το οποίο μπορεί να εξάγει κάποιο συμπέρασμα για να την προσδιορίσει , είναι η πιθανότητα η Βαρύτητα να είναι αποτέλεσμα δύο αντίθετων δυνάμεων. Της έλξης και της απώθησης. Ως έλξη θεωρείται το κέντρο, και ως απώθηση η περιφέρεια. 

Στο κέντρο των σωμάτων διατηρείται το πύρ , ή ψυχή του σώματος, που προέρχεται από την Πρώτη Αρχή, ενώ στην περιφέρεια υπάρχει η απώθηση αυτής της ενέργειας. Στο κέντρο υπάρχει ο Ήλιος του Μεσονυκτίου, ο Διόνυσος, ενώ έξω από την περιφέρειά του ο Ήλιος Απόλλων.

Αφορά το εσωτερικό και εξωτερικό φώς. Δηλαδή ενώ η ενέργεια λειτουργεί εσωτερικά μαγνητικά διαμορφώνοντας έναν κεντρικό πυρήνα, η εκπεμπόμενη από έξω λειτουργεί ηλεκτρικά , δημιουργώντας ένα στατικό πεδίο ανάμεσα στα σώματα. Και οι δύο μαζί δημιουργούν την δεύτερη δύναμη του σύμπαντος , τον ηλεκτρομαγνητισμό .

Αυτή ή δεύτερη δύναμη , ισχυρότερη της βαρύτητας , έχει την ικανότητα εξουδετέρωσης της. Όπως όταν ηλεκτρίζοντας διά της τριβής ένα στυλό σηκώνουμε μικρά τμήματα χαρτιού, αυτό σημαίνει ότι η βαρύτητα χάνει την δύναμή της και την εξουσία της.

Το στατικό πεδίο του ηλεκτρομαγνητικού κύματος πού δημιουργείται με την επίδραση ηλεκτρισμού και μαγνητισμού το ονομάζουμε ατμόσφαιρα και αύρα των σωμάτων. Είναι το Αστρικό ή και ψυχή των σωμάτων . Αυτή η σχέση δημιουργεί την Βαρύτητα. Και από την Βαρύτητα διαμορφώνονται οι Νόμοι κάτω από τους οποίους εξαρτώνται, ελέγχονται και δεσμεύονται όλα τα σώματα.

Στο σημείο λοιπόν αυτό του διαφράγματος, εκεί που συσσωρεύονται οι επιθυμίες , τελειώνει η υπό την Σελήνη διαδρομή καθόδου των ψυχών στην υλική μορφοποίηση, ο κοσμικός Τριτόκοσμος, και αρχίζει η ανοδική πορεία απελευθερώσεώς της , η οποία δεν είναι άλλο από την ενσυνείδητη , και πέραν της Λήθης , οδήγησή της στην Αλήθεια και το Φώς. 

Γιαυτό , για να μπορέσει ή ψυχή να απεγκλωβιστεί από τά γήινα δεσμά της και να ταξιδέψει πέρα από τον ήλιο μας στον συμπαντικό χώρο προς τον Δημιουργό, θα πρέπει να αφυπνισθεί. Η αφύπνιση έρχεται μέσω της μνήμης . Η έδρα της μνήμης είναι στην παρεγκεφαλίτιδα. Ο Απόλλων – Ήλιος περιτριγυρίζετε από τις Μούσες , κόρες της Μνημοσύνης και του Διός.

Από το διάφραγμα ,που ώς σκύλος Κέρβερος, φύλακας του Άδη σύμφωνα με τον μύθο, που δεν αφήνει εύκολα να βγεί κανείς από τον σκοτεινό αυτόν χώρο προς το φώς, ενώ με χαρά τον δέχεται στο δεσμωτήριο, εκεί που πάλλετε η καρδιά, αρχίζει το επίπεδο της συνειδητότητας.

Με τον Θύμο αδένα, και σε συνδυασμό με την καρδιά , γίνετε χώρος έκφρασης των συναισθημάτων, καί σχετίζετε με την κυκλοφορία του αίματος και το ανοσοποιητικό σύστημα μέσω της παραγωγής λευκών αιμοσφαιρίων.

Στον ουράνιο χώρο βρίσκουμε την αντιπροσωπευτική θέση της καρδιάς να την κατέχει ο Ήλιο μας , που διαμέσου των πόλών του γίνεται η διέλευση της συμπαντικής ενέργειας όπως η κυκλοφορία του αίματος , και η συγκοινωνία με τους άλλους ήλιους.

Την θέση του διαφράγματος – Κέρβερου , παίρνει η υποσελήνια περιοχή, και γιαυτό στις μυστικιστικές παραδόσεις βλέπουμε την Σελήνη να την συνδυάζουν με τον σκύλο. Για τον ίδιο λόγο, στους λυκάνθρωπους συνδέουν την μεταμορφωτική τους ικανότητα με την πανσέληνο.

Ο Θυρεοειδής αδένας που βρίσκετε στο λαιμό, κοντά στο σημείο, που προφανώς όχι τυχαία, έχει ονομασθεί «Μήλο του Αδάμ» , μια και αυτός ό καρπός του Παραδείσου ήταν η αιτία της «πτώσης» του ανθρώπου κατά τις εβραϊκές γραφές και κατ’ επέκταση και στην Χριστιανική θρησκεία, αντιπροσωπεύονται στον ουράνιο χώρο από το πέρασμα του αστερισμού των Διδύμων στην περιοχή του Ταύρου.

Το κομβικό αυτό τμήμα που είναι ένα είδος φράγματος ανάμεσα στο κάτω, κόσμος συναισθημάτων και συγκινήσεων = Ήλιος μας {θύμος – καρδιά} , και το πάνω , κόσμος σκέψεων = Σείριος {εγκέφαλος- Υπόφυση – Επίφυση}, το φυλά ο σκύλος Άργος.

Για να καταφέρει να ξεφύγει κάποιος από την προσοχή του Κέρβερου , θα πρέπει να σκοτώσει τον Δράκο, ή τον Μινώταυρο, ή να κόψει το κεφάλι της Μέδουσας και να αντιμετωπίσει τον Άργο. 

Τα τέρατα αυτά είναι εκφράσεις των ενστίκτων και των άλογων επιθυμιών, που ξεκινούν από τον «κοιλιακό εγκέφαλο» από το βαθύ σκοτεινό μέρος του σώματος, πού αν ανέβουνε στο συγκινησιακό τμήμα του στέρνου, το θυμικό, τότε επηρεάζουν με την μορφή πάθους πού επιφέρουν τά πάθη, και εγκλωβίζονται στον θυρεοειδή μέχρι να βρούνε τρόπο έκφρασης. Η έκφραση σηματοδοτείται μέσω του στόματος. 

Πρώτον, με την κατάποση τροφής και κατ’ επέκταση ικανοποίησης του κάτω τμήματος και της εν ακολουθία συντήρησης του σώματος με ενέργεια, και δεύτερον με την δια του λόγου εκφραζόμενη αναζήτηση πραγμάτωσης των επιθυμιών και των πόθων. Αυτό το δεύτερο είναι και το πιο επικίνδυνο. Διότι ο λόγος, ως ενεργειακός ήχος των φωνητικών χορδών, δονεί τον εγκέφαλο μέσω του οργάνου της γλώσσας , και παράγονται ηλεκτρομαγνητικά κύματα. 

Αυτά επιδρούν σαν πληροφοριακό υλικό στο DNA, το οποίο επηρεάζεται δια μέσω του λόγου ή της σκέψεως. Μπορούμε να κατανοήσουμε τις επιδράσεις επάνω του αν συγκρίνουμε την απειλή μιας κατάρας με την ευλογία μιας ευχής. Η μία προέρχεται από τα χαμηλά ένστικτα , ενώ η άλλη από τα ανώτερα συνειδησιακά μέρη .

Με τον αδένα της Υπόφυσης , κλείνει η επιρροή τών νόμων, τών υπό την φύση, και ανοίγετε η προς το φώς πύλη. Για να την περάσει ο άνθρωπος θα πρέπει να έχει περιέλθει στην θέωση , πράγμα το οποίο γίνετε κατορθωτό όταν τα δύο ημισφαίρια του εγκεφάλου έχουν ενοποιηθεί με την από κοινού συνεργασία τους. Στον ουράνιο χώρο το σημείο αυτό είναι εκείνο που αποκαλείται Ενοποιημένο Πεδίο. 

Εκεί όπου οι τέσσερις δυνάμεις που συγκροτούν το κοσμικό Σύμπαν , η βαρύτητα , ο ηλεκτρομαγνητισμός , η ασθενής πυρηνική αντίδραση όπως και η ισχυρή, γίνονται μια ενοποιημένη αρχή, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αρχικό εγκέφαλο εκπόρευσης, Δημιουργό , Θεό.

Το σημείο – πύλη, το πέρασμα δηλαδή προς το άχρονο χώρο της δημιουργίας, προς το Φώς, γίνεται από τον Σείριο. Στις μυστικές παραδόσεις θεωρείται ιερό άστρο και αν στην ανατολική φιλοσοφία το προσφωνούν με το όνομα του θεού Σουρία, και στην Αίγυπτο ήταν ο αναγραμματισμός του Όσιρη , εμείς οι Έλληνες μέσω της συμπαντικής έκφρασης της γλώσσας μας , έχουμε πολύ σωστά προσδώσει στις έννοιες , αλυσίδα, ένας πίσω από τον άλλον , γραμμή , επανάληψη, και ότι παρόμοιο, την λέξη Σειρά. 

Γιατί ο Σείριος θεωρείται το άστρο – πύλη από όπου εισέρχεται το δημιουργικό φώς στον κόσμο και κατέρχεται με σειρά την κλίμακα έως τα βαθύτερα μέρη της δημιουργίας . Έτσι , και το σημείο της Επίφυσης θεωρείται είσοδος του φωτός μέσα μας.

ΠΗΓΗ

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΦΙΛΗΜΩΝ ΒΑΛΕΡΙΟΣ

             



http://www.pigizois.net/sinaxaristis/11/22_11.htm

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΦΙΛΗΜΩΝ ο Απόστολος, ΑΡΧΙΠΠΟΣ, ΟΝΗΣΙΜΟΣ & ΑΠΦΙΑ
Και για τους τέσσερις Αγίους αναφέρεται ο Απ. Παύλος στην προς Φιλήμονα επιστολή του. Ο Φιλήμων και η σύζυγός του, Απφία, ήταν χριστιανοί στην πόλη των Κολοσσών, με ανεπτυγμένο αίσθημα φιλανθρωπίας. Χρησιμοποιούσαν τα πλούτη τους με προθυμία για την ανακούφιση φτωχών, ασθενών και για την ανάπτυξη του έργου του Χριστού. Στο χριστιανισμό προσήλθαν δια του Απ. Παύλου, όταν αυτός είχε έλθει στην πόλη τους. Μάλιστα, για τις αγαθοεργίες του Φιλήμονα γράφει συγκεκριμένα: "Χάριν έχομεν πολλήν και παράκλησιν επί τη αγάπη σου ότι τα σπλάγχνα των αγίων άναπέπαυται δια σου, αδελφέ"1. Δηλαδή, έχουμε πολλή χαρά και παρηγοριά για την αγάπη σου, διότι οι καρδιές των αδελφών χριστιανών έχουν βρει ανάπαυση με τις ευεργεσίες και αγαθοεργίες σου, αδελφέ. Για τον Άρχιππο λέγεται ότι ήταν συγγενής, ίσως και γιος του Φιλήμονα και της Απφίας. Ο Παύλος, επειδή ο Άρχιππος είχε μεγάλη αφοσίωση στη διάδοση του Ευαγγελίου, στην προς Φιλήμονα επιστολή του τον ονομάζει στρατιώτη. Ο Ονήσιμος ήταν υπηρέτης του Φιλήμονα, από τον όποιο απέδρασε και πήγε στη Ρώμη. Εκεί έπεσε στα δίχτυα του Απ. Παύλου, που τον έστειλε πίσω στο Φιλήμονα, χριστιανό πλέον. Και παρακαλεί τον Φιλήμονα να δεχθεί τον Ονήσιμο, όχι σαν υπηρέτη, αλλά σαν αδελφό. Κατά την παράδοση, όλοι μαρτύρησαν για τη διάδοση του Ευαγγελίου.

1. Προς Φιλήμονα, 7.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάβαλε.
Τετράς η θεόλεκτος, των Αποστόλων Χριστού, Φιλήμων και Άρχιππος, και συν Άπφία ομού, ο θείος Όνήσιμος, λάμψαντες τοις έν σκότει, άληθείας την γνώσι, ήθλησαν όμοφρόνως, και την πλάνην καθείλον. Και νυν έξευμενίζονται, πάσι τόν Κύριον.