Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί.
Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Ρώσος
πολιτικός, ο εμπνευστής και ο ηγέτης της «Οκτωβριανής Επανάστασης» του
1917. Θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους πολιτικούς ηγέτες στην
ιστορία της ανθρωπότητας. Γεννήθηκε στις 10 Απριλίου 1870...
sansimera.gr
Βλαντίμιρ Λένιν
1870 – 1924
Ρώσος πολιτικός, ο εμπνευστής και ο ηγέτης της «Οκτωβριανής
Επανάστασης» του 1917. Θεωρείται ένας από τους επιδραστικότερους
πολιτικούς ηγέτες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Υπήρξε ο δημιουργός και
ο πρώτος ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και ο ιδρυτής της Γ’
Διεθνούς (γνωστή και ως Κόμιντερν), η οποία συσπείρωνε τα κομμουνιστικά
κόμματα που ακολουθούσαν τις πολιτικές υποθήκες του. Το συγγραφικό του
έργο ξεπερνά τους 55 τόμους και τον κατατάσσει στις σημαντικότερες
προσωπικότητες της πολιτικής επιστήμης. Ο Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στις 10 Απριλίου
1870 στο Σιμπίρσκ (νυν Ουλιάνοφσκ), μία πόλη 893 χιλιόμετρα ανατολικά
της Μόσχας. Ήταν το τρίτο από τα έξι παιδιά μιας πολύ δεμένης και
ευτυχισμένης οικογένειας, με γονείς υψηλής παιδείας και καλλιέργειας. Ο
πατέρας του ήταν σχολικός επιθεωρητής και η μητέρα του κόρη γιατρού.
Ο
νεαρός Βλαδίμηρος ήταν πολύ καλός μαθητής και τίποτε δεν προμήνυε ότι
θα γινόταν επαναστάτης, εκτός ίσως από το ότι δήλωνε άθεος. Όλα τα
παιδιά της οικογένειας Ουλιάνοφ στράφηκαν στο επαναστατικό κίνημα, όπως
και άλλα μέλη της ρωσικής ιντελιγκέντσιας, από την οποία το τσαρικό
σύστημα στερούσε δικαιώματα και ελευθερίες.
Δύο
γεγονότα σημάδεψαν τη ζωή του νεαρού παιδιού: η απειλή απόλυσης του
πατέρα του, λίγο πριν από τον πρόωρο θάνατό του, και η εκτέλεση του
μεγαλύτερου αδερφού του, επειδή ανήκε σε επαναστατική οργάνωση που
συνωμοτούσε κατά του τσάρου. Αίφνης, στην ηλικία των 17 ετών, ο Λένιν
έγινε ο επικεφαλής της οικογένειάς του, η οποία έφερε πλέον το στίγμα
ότι είχε αναθρέψει έναν «εγκληματία κατά του κράτους».
Το
φθινόπωρο του 1887 άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο του
Καζάν, αλλά τρεις μήνες μετά αποβλήθηκε από τη σχολή για επαναστατική
δράση και εξαναγκάστηκε από την τσαρική αστυνομία να ζήσει για δύο
χρόνια υπό περιορισμό στην κατοικία του παππού του στο χωριό Κακούσκινο.
Σε αυτό το διάστημα, ο Λένιν ήρθε σε επαφή με τους εξόριστους
επαναστάτες και διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ.
Με
τα πολλά, το κράτος πείστηκε να τον αφήσει να τελειώσει τις σπουδές του
και να του επιτρέψει να δικηγορήσει στην Αγία Πετρούπολη. Σύντομα,
όμως, εξορίστηκε για τρία χρόνια στη Σιβηρία, λόγω της επαναστατικής
δραστηριότητάς του. Εκεί πήρε το επαναστατικό ψευδώνυμο «Λένιν» (από την
ονομασία του ποταμού Λένα) και νυμφεύθηκε τη συναγωνίστριά του
Ναντέζντα Κρούπσκαγια (1869-1939). Μετά τη λήξη της εξορίας του το 1900 κατέφυγε στο Μόναχο, όπου
εξέδιδε μαζί με άλλους το περιοδικό «Ίσκρα» («Σπίθα»). Ήρθε σε ρήξη με
όσους πίστευαν ότι ο μαρξισμός δεν ήταν εφαρμόσιμος στην αγροτική Ρωσία,
επειδή δεν υπήρχε προλεταριάτο, δηλαδή βιομηχανική εργατική τάξη, και
με όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε πρώτα να γίνει μία επανάσταση της
μπουρζουαζίας (αστικής τάξης) και να ακολουθήσει η επανάσταση του
προλεταριάτου. Ο Λένιν υποστήριζε ότι η κατάσταση ήταν ώριμη για την εκδήλωση μιας
σοσιαλιστικής επανάστασης, διότι στη Ρωσία υπάρχει καπιταλισμός, συνεπώς
υπάρχει και η ρωσική εργατική τάξη, που είναι η κινητήρια δύναμη της
επανάστασης. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα «κόμμα ενός νέου τύπου», το
οποίο πρέπει να είναι οργανωμένο γύρω από ένα πυρήνα πεπειραμένων
επαγγελματιών επαναστατών και να διέπεται από τον «δημοκρατικό
συγκεντρωτισμό» και την απόλυτη κομματική πειθαρχία. «Δώστε μας μια
οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία» διατυμπάνιζε.
Όταν το 1898 ιδρύθηκε το Ρωσικό Σοσιαλδημοκρατικό Εργατικό Κόμμα
(μετέπειτα Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης), η πλευρά του
Λένιν αποκαλέστηκε «μπολσεβίκοι» (δηλαδή, πλειοψηφούντες) και η άλλη
«μενσεβίκοι» (μειοψηφούντες). Σύμφωνα με τα λόγια ενός μενσεβίκου, «δεν
υπήρχε άλλος άνθρωπος τόσο απορροφημένος από την επανάσταση 24 ώρες το
24ωρο, που δεν σκεφτόταν άλλο από την επανάσταση και που ακόμη και στον
ύπνο τον ονειρευόταν την επανάσταση». Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
το 1914, ο Λένιν προέτρεψε τους σοσιαλιστές να «μετατρέψουν τον
ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε εμφύλιο», λέγοντάς τους ότι ο εχθρός δεν ήταν ο
εργάτης στο απέναντι χαράκωμα, αλλά οι καπιταλιστές συμπατριώτες τους.
Τελικά, τον Μάρτιο του 1917 ο αποκαμωμένος από τον πόλεμο ρωσικός λαός
ανέτρεψε τον τσάρο Νικόλαο Β’. Την εξουσία ανέλαβε μία προσωρινή
κυβέρνηση, αποτελούμενη από φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες
πολιτικούς. Ο Λένιν επέστρεψε στη Ρωσία ένα μήνα αργότερα, χαρακτήρισε
«ιμπεριαλιστική» τη νέα κυβέρνηση και απαίτησε να παραδώσει την εξουσία
στα Σοβιέτ, τα συμβούλια εκπροσώπων των εργατών, στρατιωτών και αγροτών. Οι ιδέες του περί επιβολής μιας «δικτατορίας του προλεταριάτου» είχαν όλο και μεγαλύτερη απήχηση. Στις 26 Οκτωβρίου
1917 οι στρατιώτες, που είχαν συνταχθεί με τους Μπολσεβίκους του Λένιν,
καταλαμβάνουν τα χειμερινά ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης και
ανατρέπουν την προσωρινή κυβέρνηση του σοσιαλδημοκράτη Αλεξάντρ Κερένσκι
(1881-1970). Η εξουσία περνά στα Σοβιέτ και ο Λένιν εκλέγεται πρόεδρος
της επαναστατικής κυβέρνησης. Ως ηγέτης, πλέον, της Ρωσίας, ο Λένιν αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες
από τον αιματηρό εμφύλιο μεταξύ Κόκκινων (κομμουνιστών) και Λευκών
(φιλοτσαρικών), που διάρκεσε σχεδόν τρία χρόνια και την απόπειρα δολοφονίας του
από την Φάνι Καπλάν το 1918 ως την κατεστραμμένη οικονομία της αχανούς
χώρας του. Κατόρθωσε, όμως, να τις ξεπεράσει, χάρη στις αναμφισβήτητες
πολιτικές του ικανότητες. Για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του,
όμως, κατέφευγε σε σκληρά μέτρα και στην καταδίωξη κάθε αντιφρονούντος. Το
1921 άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι σκληρές μέθοδοι του «πολεμικού
κομμουνισμού» δεν μπορούν να διατηρηθούν μετά την αποκατάσταση της
ειρήνης. Χωρίς την εισροή κεφαλαίων δεν ήταν δυνατή η πραγματοποίηση του
εκβιομηχανισμού της χώρας κι επομένως η θεμελίωση του σοσιαλισμού. Γι’
αυτό ήταν αναγκαίο να επανέλθει ένας τύπος καπιταλιστικής οικονομίας σε
ορισμένους τομείς και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η «Νέα
Οικονομική Πολιτική» (ΝΕΠ), που εισηγήθηκε τον Μάρτιο του 1921, είχε
ευεργετικά αποτελέσματα στη σοβιετική οικονομία. Το 1922 ο Στάλιν
ανέλαβε γενικός γραμματέας του κόμματος κι επιδόθηκε στη συγκέντρωση
όλων των εξουσιών στα χέρια του. Ο Λένιν προσπάθησε να ανακόψει αυτές
τις τάσεις, αλλά αρρώστησε βαριά. Στην πολιτική «διαθήκη του», όπως
αποκαλείται το κείμενο που υπαγόρευσε στη γραμματέα του στα τέλη του
1923 ή στις αρχές του 1924, εξέφρασε το φόβο του για τη σταθερότητα του
κόμματος υπό την ηγεσία ισχυρών, αλλά ολότελα διαφορετικών
προσωπικοτήτων, όπως ήταν ο Στάλιν και ο Τρότσκι. Το πρωί της 21ης Ιανουαρίου
1924 υπέστη ένα ακόμα εγκεφαλικό επεισόδιο και ο ασθενικός οργανισμός
του δεν άντεξε. Πέθανε το ίδιο βράδυ στο Γκόρκι, κοντά στη Μόσχα, σε
ηλικία 53 ετών. Χωρίς αμφιβολία, ο Λένιν υπήρξε μέγας οργανωτής και τακτικιστής,
βαθύς γνώστης της μηχανορραφίας και της δημαγωγίας. Άκαμπτος, επίμονος,
αλλά και προσαρμοστικός στις κρίσιμες στιγμές. Η στάση του απέναντι στη
θεωρία του Μαρξ υπήρξε ωφελιμιστική και οπουρτουνιστική. Γνήσιο τέκνο
του Μακιαβέλι,
προείχε γι’ αυτόν η επιτυχία του σκοπού, και η επιλογή των μέσων τον
άφηνε αδιάφορο και ασυγκίνητο. Όσο, όμως, στην πολιτική του ζωή ήταν
αδίστακτος και αμοραλιστής, τόσον στην ιδιωτική του ζωή υπήρξε
μετριόφρων, λιτός, και στις προσωπικές του σχέσεις συνετός.
Δενδρολίβανο,
γνωστό ως ροζμαρίνι, αρισμαρί, λασμαρί, δυσομαρίνι. Ονομάζεται και
«δροσιά της θάλασσας», λόγω της συνήθειάς του να φυτρώνει κοντά στη
θάλασσα. Το δεντρολίβανο το χρησιμοποιούσαν παλιότερα ως λιβάνι γι΄ αυτό
λεγόταν και λιβανόδενδρο.
Ανήκει
στην οικογένεια φυτών των Χειλανθών, Lamiaceae ενώ η βοτανική του
ονομασία είναι ροζμαρίνος ο φαρμακευτικός Rosmarinus officinalis L. Το
δενδρολίβανο (αρχ. ελλ. ἀπόσπληνος), είναι ένας πολυετής (15-20 χρόνια),
αειθαλής θάμνος που φτάνει σε ύψος τα 1,8 m. Τα φύλλα του είναι
δερματώδη, γραμμοειδή, άμισχα χρώματος βαθύ πράσινου έως και ασημί. Τα
άνθη του είναι γαλάζια μικρά χωρίς ποδίσκο, τα οποία φύονται πολλά μαζί
στις μασχάλες των φύλλων. Πολλά από τα κύρια ενεργά πτητικά συστατικά
βρίσκονται στον κάλυκα Τα κλαδιά του θάμνου μετά το δεύτερο χρόνο ξυλοποιούνται.
Είναι
φυτό που ήταν γνωστό στην αρχαιότητα και αναφέρεται από τον
Διοσκουρίδη και τον Οβίδιο, επίσης το χρησιμοποιούσαν για να κάνουν
τα στεφάνια των νικητών των αγώνων μαζί με μυρτιά και δάφνη.
Ήταν γνωστό στους αρχαίους Αιγύπτιους, Άραβες και Ρωμαίους, οι
οποίοι το χρησιμοποιούσαν ως αρωματικό και το καλλιεργούσαν.
Στην
αρχαιότητα το χρησιμοποιούσαν για τον τέτανο, τους δε σπόρους του για
τη θεραπεία της παράλυσης. Εχει τονωτικές και αντισηπτικές ιδιότητες.
Καταπολεμά την αναιμία, την αϋπνία και τη ζαλάδα. Βελτιώνει την αιμάτωση
του εγκεφάλου, ενώ σήμερα ερευνούν τη συμβολή του στην καταπολέμηση της
νόσου Αλτσχάιμερ και του διαβήτη. Ως καλλυντικό, μπορεί να
χρησιμοποιηθεί σε μορφή ατμού για βαθύ καθαρισμό του προσώπου. Η
κομπρέσα από δεντρολίβανο ξεπρήζει τα πρησμένα μάτια, ενώ χαρίζει λάμψη,
βελτιώνει το σκούρο χρώμα, δρα κατά της πιτυρίδας και συνιστάται για τα
λιπαρά μαλλιά, θεωρείται αναζωογονητικό για το μπάνιο κι έχει
αποσμητική δράση στο ποδόλουτρο. Ως λοσιόν, σταματά την τριχόπτωση, ενώ
από τα φύλλα και τα άνθη του παράγεται αιθέριο έλαιο.
Σαν
φυσικά συμπληρώματα διατροφής χρησιμοποιούνται το αιθέριο έλαιο του και
τα αποξηραμένα φύλλα του, για εξωτερική χρήση σαν παρασκευάσματα ή
αφεψήματα ή ακόμα και στο καθημερινό λουτρό. Αναφέρεται ότι αφέψημα
δενδρολίβανου, κέδρου και τερβινθίνης ήταν ένα ελιξίριο νεότητας, που
ονομαζόταν το νερό της βασίλισσας της Ουγγαρίας.
Στα νοσοκομεία παλιά έκαιγαν δεντρολίβανο για να απολυμάνουν τον αέρα.
Τα δραστικά συστατικά
του δενδρολίβανου είναι : φλαβονοειδή (διοσμετίνη, διοσμίνη), φαινόλες
(καφεϊκό οξύ, χλωρογενικό οξύ), ενώ το αιθέριο έλαιο του έχει σαν
κύρια συστατικά: τερπενικούς υδρογονάνθρακες (α- και β- πινένιο,
καμφένιο, καμφορά σε περιεκτικότητα από 20-50%).
Ιδιότητες:
Το
δενδρολίβανο παρουσιάζει σπασμολυτικές, κατευναστικές,
αντιφλεγμονώδεις, αντί-ηπατοτοξικές, διουρητικές και αντιμικροβιακές
ιδιότητες. Περιέχει συστατικά που μπορούν να επάγουν τη διέγερση του
ανοσοποιητικού συστήματος, να βελτιώσουν την αιματική κυκλοφορία και τη
διαδικασία πέψης. Παράλληλα, περιέχει ενώσεις που ασκούν
αντι-φλεγμονώδεις ιδιότητες, οι οποίες μπορούν να συμβάλλουν στη μείωση
της σοβαρότητας των κρίσεων του άσθματος.
Τέλος
το δενδρολίβανο διευκολύνει την κυκλοφορία του αίματος, είναι
διουρητικό και βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού, γεγονός που το
καθιστά θαυματουργό σύμμαχο για καταπολέμηση της κυτταρίτιδας!
Για τον πονοκέφαλο
Το
δενδρολίβανο μειώνει τη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα να
ανακουφίζεστε από τον πονοκέφαλο. Επίσης είναι θερμαντικό και διεγείρει
την κυκλοφορία του αίματος προς τον εγκέφαλο και εκτός του ότι
βελτιώνει τη συγκέντρωση και τη μνήμη, είναι χρήσιμο για τους νευρικούς
πονοκεφάλους και τις ημικρανίες!
Για τον τυμπανισμό
O
τυμπανισμός είναι ένα συνηθισμένο σύμπτωμα που οφείλεται στην ανάπτυξη
αερίων στο στομάχι και στο έντερο και προκαλεί αίσθημα βάρους και
δυσφορία. Για να απαλλαγείτε από τον τυμπανισμό, ρίξτε 50 γρ. ανθισμένο
δεντρολίβανο, φρέσκο ή ξερό, και αφήστε το σκεπασμένο για 10 λεπτά μέσα
σε βραστό νερό. Πίνετε ένα φλιτζάνι από το αφέψημα έπειτα από κάθε
γεύμα. Γνωστό από την αρχαιότητα για τις χωνευτικές και σπασμολυτικές
του ιδιότητες, το δεντρολίβανο είναι γενικά πολύ αποτελεσματικό στην
αντιμετώπιση πολλών γαστρεντερολογικών προβλημάτων.
Για την μνήμη και την πνευματική κόπωση
Θεωρείται
ότι καταπολεμά την πνευματική κόπωση, καθώς και ότι ενισχύει τη
συγκέντρωση και την αιμάτωση του εγκεφάλου. Μάλιστα, οι μαθητές στην
αρχαία Ελλάδα φορούσαν στεφάνια από δεντρολίβανο όταν μελετούσαν για τις
εξετάσεις τους, ώστε να αποδίδουν καλύτερα.
Σε
εθελοντές που είχαν εκτεθεί στο άρωμα δενδρολίβανου είχε ενισχυθεί κατά
πολύ η μνήμη τους έναντι των υπολοίπων. Η βελτίωση των γνωστικών
ικανοτήτων συνδεόταν με τα επίπεδα της 1,8-κινεόλης στο πλάσμα του
αίματος μετά την έκθεση στο δενδρολίβανο. Παρατηρήθηκε, λοιπόν, ότι το
άρωμα του δενδρολίβανου συμβάλλει με κάποιο τρόπο στην βελτίωση και
ενεργοποίηση της μνήμης, στην αύξηση της εγρήγορσης, στην αύξηση της
συγκέντρωσης και στην αποτελεσματικότερη πνευματική και νοητική απόδοση
όλων των ατόμων που εκτίθενται σε αυτό.
Χρήσεις:
Τα
φύλλα και το αιθέριο έλαιο του δενδρολίβανου που χρησιμοποιούνται σαν
φυσικά συμπληρώματα διατροφής, ενδείκνυνται για τον πονοκέφαλο και την
ημικρανία, ανακουφίζουν από την δυσπεψία, τις μυαλγίες, την ισχιαλγία
και τις νευραλγίες. Βοηθά στην τριχόπτωση.
Η
χρήση του είναι ευρέως διαδεδομένη στη μαγειρική όπου προστίθεται για
να προσδώσει μοναδικό άρωμα και γεύση στα κρέατα, στα ψάρια, στις
σαλάτες αλλά και στα διάφορα dressings.
Αφέψημα
Kόβετε
50 γρ. ανθισμένου φυτού, το ρίχνετε σε 1 λίτρο βραστό νερό και το
αφήνετε να μείνει για 10 λεπτά. Θα πίνετε ένα φλιτζάνι έγχυμα έπειτα από
κάθε γεύμα για όσες μέρες νιώθετε ενόχληση. Για τον υπόλοιπο χρόνο,
μπορείτε να αποξηράνετε μια ποσότητα ανθισμένου δεντρολίβανου και να
χρησιμοποιείτε κάθε φορά 30 γρ. για 1 λίτρο νερό.
Για το στομάχι
Αφού
βράσετε τζίντζερ σε λίγο νερό και το ρίξετε στην κούπα σας, προσθέστε
μία κουταλιά του γλυκού δενδρολίβανο. Αφήστε το να δράσει για 10 λεπτά
σουρώστε και μετά πιείτε το. Καλό θα είναι να το επαναλάβετε 3 φορές τη
μέρα.
Για αποτοξίνωση
Φτιάξε
ένα αφέψημα από τα φύλλα του δεντρολίβανου και πρόσθεσε μερικές
σταγόνες λεμόνι. Πιες το κάθε πρωί, πριν το πρωινό σου και σύντομα θα
φύγει το πρήξιμο και θα δεις διαφορά στο σώμα σου!
Για την μνήμη
Όταν
θέλουμε να ενισχύσουμε την μνήμη μας να αυξήσουμε την συγκέντρωσή μας
και να ενισχύσουμε την πνευματική μας απόδοση αρωματίζουμε τον χώρο μας
με ένα μείγμα από:
- δέκα (10) σταγόνες αιθέριο έλαιο δενδρολίβανου
- έξι (6) σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμονιού και
- μία (1) σταγόνα αιθέριο έλαιο φασκόμηλου
Για την κυτταρίτιδα
Αναμίξτε μερικές σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανου με αιθέριο έλαιο γκρέιπ φρουτ και χρησιμοποιήστε το στο μπάνιο.
Βάλτε
λίγη ποσότητα από το μείγμα στο σφουγγάρι σου και κάνε ελαφρύ μασάζ, με
κυκλικές κινήσεις στα επίμαχα σημεία, μέχρι να κοκκινίσει ελαφρά το
δέρμα και να γίνει υπεραιμία.
Δοσολογία συνιστώμενη ημερησίως :
Υγρό εκχύλισμα: 2-4 ml (διάλυμα 1:1 σε 45% αλκοόλη), 3 φορές την ημέρα.
Αφέψημα: 2-4 γραμμάρια αποξηραμένων φύλλων, 3 φορές την ημέρα.
Εξωτερική χρήση: 50 γραμμάρια ξερό ή νωπό δενδρολίβανο για ένα λουτρό.
Αντενδείξεις:
Λαμβανόμενο
από το στόμα το αιθέριο έλαιο του δενδρολίβανου σε μεγάλες ποσότητες
μπορεί να προκαλέσει επιληπτικούς σπασμούς, λόγω της περιεκτικότητας του
σε καμφορά.
Σκευάσματα
τοπικής εφαρμογής με δενδρολίβανο πρέπει να χρησιμοποιούνται με προσοχή
από άτομα που παρουσιάζουν υπερευαισθησίες στα συστατικά του.
Το αιθέριο έλαιο του μπορεί να προκαλέσει ερύθημα ή δερματίτιδες σε ευαίσθητες επιδερμίδες.
Μπορεί επίσης να προκαλέσει και φωτοευαισθησία.
ΠΡΟΣΟΧΗ
Επειδή
δεντρολίβανο δεν έχει μελετηθεί σε παιδιά, δεν συνιστάται για ιατρική
χρήση σε άτομα κάτω των 18 ετών. είναι ασφαλή για κατανάλωση ως
καρύκευμα σε τρόφιμα, όμως.
Δεν πρέπει να καταναλώνεται από εγκύους, γιατί το φυτό αναφέρεται και ως εκτρωτικό και εμμηναγωγό.
Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από επιληπτικούς ασθενείς σε μεγάλες ποσότητες.
Φτιάχνεται από ανθρώπους συνεταιριστικής κοινότητας
Πρωτοτυπεί και πάλι η Κρήτη!
Μέλη της συνεταιριστικής κοινότητας "Από κοινού", έφτιαξαν μία καινούρια
μουστάρδα με σπόρους βρούβας, όπως διαβάσαμε στο νέο site του Ηρακλείου
voltarakia.gr.
Το εκλεκτό προϊόν δεν παρασκευάζεται από κάποια πολυεθνική.
Παρασκευάζεται από ανθρώπους που μπορεί να συναντήσουμε στο δρόμο και
αποτελούν μέλη της συνεταιριστικής κοινότητας αυτάρκειας «Από Κοινού», η
οποία γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης την άνοιξη της κρίσης του 2013.
Δείτε τί αναφέρουν τα voltarakia.gr για το νέο αυτό προϊόν:
Ένα από τα πιο εκλεκτά τρόφιμα που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην Κρήτη
είναι η μουστάρδα από σπόρους… βρούβας! Τη δοκιμάσαμε και πραγματικά δε
μπορούσαμε να πιστέψουμε πως μια τόσο υπέροχη γεύση βγαίνει από ένα τόσο
ταπεινό χορταρικό. Η γνώμη μας αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα με δεδομένο το
γεγονός ότι δεν ήμασταν ποτέ φαν της μουστάρδας. Όμως, η κρητική
μουστάρδα μας κέρδισε με μιας. Από εκείνο το καλοκαίρι που μας έδωσαν αν
τη δοκιμάσουμε στο πάρκο Γεωργιάδη, όπου ελάμβανε χώρα το γνωστό
φεστιβάλ χειροτεχνών και οικοτεχνών «Εν Οίκω».
Από τότε δε λείπει από την κουζίνα μας. Συχνά τη χρησιμοποιούμε ως ντιπ
μέσα στο οποίο βυθίζουμε τα κριτσίνια και τα λαχανικά μας. Η κρητική
μουστάρδα εκτός από τους σπόρους βρούβας, περιέχει ακόμα αγνό λάδι,
σπιτικό ξύδι, σταφίδα και μπαχαρικά. Κυκλοφορεί επίσης μουστάρδα από
σπόρο βρούβας με λιαστή ντομάτα & μουστάρδα από σπόρο βρούβας με
μέλι (αντί σταφίδα). Το καλύτερο… Το καλύτερο σας το αφήσαμε για το
τέλος. Αυτό το εκλεκτό προϊόν δεν παρασκευάζεται από κάποια πολυεθνική.
Παρασκευάζεται από ανθρώπους που μπορεί να συναντήσουμε στο δρόμο και
αποτελούν μέλη της συνεταιριστικής κοινότητας αυτάρκειας «Από Κοινού»
(http://www.apokinou.gr/el). Η κοινότητα αυτή γεννήθηκε στο Ηράκλειο
Κρήτης την άνοιξη της κρίσης του 2013. Αποτελείται από ανθρώπους με
διαφορετικά ενδιαφέροντα και εμπειρίες, που έχουν έναν κοινό σκοπό: Μια
ζωή πιο δίκαιη, πιο ηθική, με βάση την αειφορία, την επαφή με τη φύση,
τις τέχνες και με εμπιστοσύνη στις ανθρώπινες σχέσεις…
Αυτά τα Ζιζάνια του Κήπου Έχουν Ευεργετικές Ιδιότητες – Την Επόμενη Φορά Ξανασκεφτείτε το Πριν τα Πετάξετε
Τα ζιζάνια έχουν
τρομερή προσαρμοστικότητα στις συνθήκες της περιοχής όπου φύονται και
από τη στιγμή που θα εγκατασταθούν είναι δύσκολο να απαλλαγούμε από
αυτά. Αρκετά από αυτά φαίνεται να ξεφυτρώνουν εκεί όπου το έδαφος
καλλιεργείται. Αυτό συμβαίνει επειδή οι μικροσκοπικοί σπόροι τους
μπορούν να επιβιώνουν για αρκετά χρόνια στο χώμα και όταν βρίσκουν
ευκαιρία και μικρό ανταγωνισμό βλασταίνουν.
Οι ιδιότητες του εδάφους και η σύστασή
του παίζουν καθοριστικό ρόλο για το είδος των ζιζανίων που θα φυτρώσουν
σε μια περιοχή. Ενώ για τους περισσότερους, τα ζιζάνια δεν είναι τίποτα
άλλο από μια ενόχληση για την καλλιέργειά τους, μερικά από τα πιο κοινά
ζιζάνια του κήπου είναι επωφελή βότανα με ευεργετικές ιδιότητες.
Τα Κοινά Ζιζάνια που μπορούν να Χρησιμοποιηθούν σαν Ευεργετικά Βότανα
Πάρα πολλά ζιζάνια έχουν χρησιμοποιηθεί
για τις φαρμακευτικές και αρωματικές τους ιδιότητες και άλλα είναι
βρώσιμα και προσθέτονται στην μαγειρική. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι:
Χρυσόβεργα (Solidago virgaurea)
Το βότανο αυτό είναι ένα αυτοφυές
«ζιζάνίο» που φύεται σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές της Ελλάδας. Η
προέλευσή του είναι από τη Β. Αμερική και την Δυτική Ασία. Το φυτό αυτό
χρησιμοποιήθηκε από αρχαίους πολιτισμούς για τη θεραπεία αναπνευστικών
προβλημάτων. Επίσης, χρησιμοποιήθηκε για την επούλωση πληγών, για το
διαβήτη και τη φυματίωση. Τα φύλλα της χρυσόβεργας αποξηραίνονται και
μπορεί κάποιος να φτιάξει με αυτά τσάι (αφέψημα) για τη θεραπεία του
άγχους και της κατάθλιψης.
Πικραλίδα (Taraxacum officinale)
Οι πικραλίδες (ή αλλιώς ταραξάκο ή αγριοράδικο)
είναι άλλο ένα ζιζάνιο που χρησιμοποιείται ως ευεργετικό και βρώσιμο
βότανο. Μπορείτε επίσης να το αναγνωρίσετε από τις κίτρινες κεφαλές των
ανθέων και από τους σπόρους που φέρουν χνουδωτό λευκό αλεξίπτωτο και
διασπείρονται από τον άνεμο. Ενώ για τους περισσότερους οι πικραλίδες
είναι ενοχλητικά ζιζάνια, στην ουσία είναι μια πλούσια πηγή βιταμινών Α,
βιταμινών του συμπλέγματος Β, C και D, καθώς και ανόργανων στοιχείων
όπως ο σίδηρος, το κάλιο και το ψευδάργυρο. Το βρώσιμο βότανο έχει
χρησιμοποιηθεί για την τόνωση της πέψης, τη θεραπεία κονδυλωμάτων και
την ανακούφιση των συμπτωμάτων που σχετίζονται με το κοινό κρυολόγημα.
Είναι πολύ γνωστό ζιζάνιο και το
χαρακτηριστικό του είναι οι πέντε νευρώσεις των φύλλων από που παίρνει
και το όνομά του. Αυτό το επιβλαβές ζιζάνιο μπορεί να φυτρώσει γρήγορα
στο γκαζόν και να το χαλάσει. Λέγεται ότι έχει στυπτικές ιδιότητες και
αντιμετωπίζει τη φλεγμονή του δέρματος. Ως αποτέλεσμα αυτών, έχει
χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ήσσονος σημασίας ερεθισμών του δέρματος,
όπως τσιμπήματα, δαγκώματα, εγκαύματα και κοψίματα.
Άλλο ένα ζιζάνιο που μπορεί να φυτρώσει
ανεξέλεγκτα σε ορεινές περιοχές και σε δασικό περιβάλλον. Ο
πολτοποιημένος χυμός των φύλλων του μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως
απωθητικό σκόρου, αλλά και ολόκληρο το φυτό έχει εντομοαπωθητική δράση.
Χαμοκέρασο (Fragaria vesca)
Το χαμοκέρασο ή αλλιώς άγρια φράουλα
μπορεί να έχει ταχεία εξάπλωση στις περιοχές που εγκαθίσταται. Ωστόσο,
είναι βρώσιμο και έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες. Μεταξύ αυτών
περιλαμβάνεται η χρήση του ως αντιπηκτικό, αντισηπτικό, και αντιπυρετικό
Τα φρέσκα φύλλα μπορούν επίσης να πολτοποιηθούν και να απαλειφθούν στο
δέρμα ως θεραπεία για εγκαύματα, τριχοφυτίες, και τσιμπήματα εντόμων.
Στελλάρια (Stellaria media)
Η στελλάρια είναι πιθανώς ένα από τα πιο
κοινά ζιζάνια σε όλο τον κόσμο. Εξαπλώνεται και καλύπτει γρήγορα όλο το
έδαφος, αν δεν ελεγχθεί στα πρώτα στάδια της ανάπτυξής της. Απ’ την
άλλη όμως, είναι πραγματικά πολύ νόστιμη σε σαλάτες και σούπες ή όταν
χρησιμοποιείται ως γαρνιτούρα στα πιάτα. Αυτό το ζιζάνιο είναι επίσης
μια καλή πηγή βιταμινών Α, Β και C, ασβεστίου και καλίου.
Αθανασία (Tanacetum parthenium)
Η αθανασία λέγεται αλλιώς και τανατσέτο ή βαλσαμόχορτο
και είναι πολυετές ζιζάνιο της οικογένειας των συνθέτων στην οποία
ανήκουν οι μαργαρίτες. Στην χώρα μας το συναντάμε σε περιοχές της
Βόρειας Ελλάδας. Ολόκληρο το φυτό βρίσκει χρήση στην φαρμακευτική και
μερικές από τις ιδιότητές του είναι η ανακούφιση των ημικρανιών και της
αρθρίτιδας.
Αγριαψιθιά (Achillea millefolium)
Αλλιώς λέγεται αχίλλεια ή τσουκνίδα διαβόλου.
Δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί όταν εγκατασταθεί σε μια περιοχή. Τα
αρωματικά και πτεροειδή φύλλα του προσθέτουν μια πιπεράτη γεύση στις
σαλάτες. Το έλαιο αυτού του φυτού, επίσης λέγεται ότι είναι ένα
αποτελεσματικό εντομοαπωθητικό, ενώ τα φύλλα του όταν πολτοποιούνται
μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να σταματήσουν την αιμορραγία των πληγών.
Το βερμπάσκο ή αλλιώς φλόμος
είναι άλλο ένα φυτό που βρίσκουμε στον κήπο και το θεωρούμε ζιζάνιο. Παρ
‘όλα αυτά, έχει αποδειχθεί αποτελεσματικό ενάντια σε ασθένειες του
αναπνευστικού συστήματος, του βήχα, του πονόλαιμου, των αιμορροΐδων και
της διάρροιας.
Αντράκλα (Portulaca oleracea)
Η αντράκλα αλλιώς λέγεται γλυστρίδα ή ανδράχλη
και είναι ένα πολύ συνηθισμένο ζιζάνιο των αγρών με σαρκώδη βλαστό και
μικρά λογχοειδή φύλλα. Είναι ιδιαίτερα θρεπτικό και χρησιμοποιείται στις
σαλάτες. Επίσης, δρα ως καθαρτικό του αίματος και ως διουρητικό.
Αυτά και άλλα πολλά ζιζάνια που
φυτρώνουν στον κήπο είναι βρώσιμα ή παρουσιάζουν θεραπευτικές ιδιότητες.
Υπάρχουν ακόμα περισσότερα που δίνουν όμορφα λουλούδια όταν ανθίζουν.
Έτσι, πριν απομακρύνετε τα ζιζάνια του κήπου, δώστε τους μια καλή
ευκαιρία κάπου αλλού που μπορεί να σας φανούν χρήσιμα. Μπορείτε να
ξαφνιάσετε τον εαυτό σας αν αποφασίσετε κάποια στιγμή να αφήσετε χώρο
στον κήπο σας για να αναπτυχθούν μερικά επιθυμητά “ζιζάνια”.
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο
http://share24.gr δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την γνωμάτευση του
ιατρού σας. Αν αποφασίσετε να ακολουθήσετε κάποια διατροφή ρωτήστε τον
προσωπικό ιατρό σας.
Το
φθινόπωρο του 1887 άρχισε να σπουδάζει νομικά στο Πανεπιστήμιο του
Καζάν, αλλά τρεις μήνες μετά αποβλήθηκε από τη σχολή για επαναστατική
δράση και εξαναγκάστηκε από την τσαρική αστυνομία να ζήσει για δύο
χρόνια υπό περιορισμό στην κατοικία του παππού του στο χωριό Κακούσκινο.
Σε αυτό το διάστημα, ο Λένιν ήρθε σε επαφή με τους εξόριστους
επαναστάτες και διάβασε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ.
Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος,
το 1914, ο Λένιν προέτρεψε τους σοσιαλιστές να «μετατρέψουν τον
ιμπεριαλιστικό πόλεμο σε εμφύλιο», λέγοντάς τους ότι ο εχθρός δεν ήταν ο
εργάτης στο απέναντι χαράκωμα, αλλά οι καπιταλιστές συμπατριώτες τους.
Τελικά, τον Μάρτιο του 1917 ο αποκαμωμένος από τον πόλεμο ρωσικός λαός
ανέτρεψε τον τσάρο Νικόλαο Β’. Την εξουσία ανέλαβε μία προσωρινή
κυβέρνηση, αποτελούμενη από φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες
πολιτικούς. Ο Λένιν επέστρεψε στη Ρωσία ένα μήνα αργότερα, χαρακτήρισε
«ιμπεριαλιστική» τη νέα κυβέρνηση και απαίτησε να παραδώσει την εξουσία
στα Σοβιέτ, τα συμβούλια εκπροσώπων των εργατών, στρατιωτών και αγροτών.
Το
1921 άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι σκληρές μέθοδοι του «πολεμικού
κομμουνισμού» δεν μπορούν να διατηρηθούν μετά την αποκατάσταση της
ειρήνης. Χωρίς την εισροή κεφαλαίων δεν ήταν δυνατή η πραγματοποίηση του
εκβιομηχανισμού της χώρας κι επομένως η θεμελίωση του σοσιαλισμού. Γι’
αυτό ήταν αναγκαίο να επανέλθει ένας τύπος καπιταλιστικής οικονομίας σε
ορισμένους τομείς και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η «Νέα
Οικονομική Πολιτική» (ΝΕΠ), που εισηγήθηκε τον Μάρτιο του 1921, είχε
ευεργετικά αποτελέσματα στη σοβιετική οικονομία.
