Ηράκλειτος

http://gerasimos-politis.blogspot.com/2011/08/blog-post_7833.html#.T8uuYVKwTK0

Ηράκλειτος ο ''σκοτεινός'' φιλόσοφος ;

Γεράσιμος Πολίτης 2011-08-03T22:41:00+03:00

Ηράκλειτος 475 - 540 Π.Χ.

Βιογραφικό Σημείωμα: Ο Ηράκλειτος γεννήθηκε κ έζησε στήν Έφεσο,ήταν υιός του Βλάσωνος ή Βαύτωρος,έζησε ώς φυσικός φιλόσοφος κ ονομάσθηκε σκοτεινός. Δέν μαθήτευσε σε κανέναν διάσημο φιλόσοφο παρά μόνο για λίγο είς τον Ξενοφάνη,όπως αναφέρει ο Σωτίων οτί είπαν μερικοί. Όσα έγραψε τα μελέτησε με βάση την φυσική του ικανότητα κ' την παρατηριτικότητα του.Άνηκε στο ποιό αριστοκρατικό γένος της πατρίδος του,κατάγεται απο τον οικιστή της Εφέσου Ανδρόκλο,υιό του μυθικού βασιλέως των Αθηνών ΚΟΔΡΟΥ. Οί πρωτότοκοι απόγονοι του Ανδρόκλου έφεραν τίτλο του βασιλέως,αλλά παραιτήθει υπέρ του νεώτερου αδερφού του.Ώς αριστοκράτης κ βασιλεύς (έστω κ με περιορισμένα δικαιώματα),με την αγωγή κ την μόρφωση που του έδωσαν,έπρεπε να είχε γίνει οτιδήποτε άλλο εκτός απο φιλόσοφος,κ μάλιστα εκπονητής μίας καθαρά προοδευτικής κοσμοθεωρίας. Για την εποχή εκείνη,η κοσμοθεωρία του ήταν τόσο προοδευτική,που πολλοί σημερινοί κομμουνιστές,μήδε του Λένιν εξαιρουμένου,προσπάθησαν να τον εμφανίσουν ώς πρόδρομο του Μαρξισμού.Ο Ηράκλειτος έγραψε ένα βιβλίο το "Περί Φύσεως" με όλα του τα πιστεύω,επιστημονικά,πολιτ​ικά κ θεολογικά,το οποίο όμως δεν διεσώθη,για να γνωρίζουμε ακριβώς,με ποιά λογική σκέψη κατέληξε στα συμπεράσματα του. Έφθασαν όμως μέχρι εμάς,ωρισμένα αποσπάσματα του έργου του,με μερικά τελικά συμπεράσματα του μέσω τρίτων συγγραφέων κ ιστορικών,οι οποίοι τα μνημονέουν στα δικά τους έργα για να στηρίξουν κάποια κρητική,η κάποια δική τους ιδέα.

Το έργο του έκαψε ο Ηρώστρατος για να καταστεί περίφημος το 356 π.χ. τότε δε,έκαψε κ τον περίφημο Ναό Τής Αρτέμιδος.Η πράξη αυτή του Ηρώστρατου έλαβε χώρα την ίδια νύχτα που γεννήθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος. Στή εποχή του Ηρακλείτου,δεν ήταν γνωστοί φυσικά οι επιστημονικοί όροι:Ηλεκτρόνια,Φωτόνια,πρ​ωτόνια κ.τλ. κ στήριζαν τις μελέτες τους στα Τέσσερα(4) στοιχεία μόνο, το πύρ,το νερό,τον αέρα,κ την γή.<<Εάν σκεφθούμε την δυσκολία αυτή,πρέπει να θεωρήσουμε κυριολεκτικά Θεϊκό το πνεύμα των ανθρώπων εκείνων κ δή το πνεύμα του Ηρακλείτου>>,ο οποίος όχι απλώς θα δικαιωθεί μιά μέρα,αλλά γιά να τον αντιληφθούν πλήρως οι ανθρώποι θα χρειασθούν άλλα 500 χρόνια. Ο Ηράκλειτος χρησιμοποιούσε το Πύρ όπως εμείς σήμερα τα φωτόνια,γι'αυτό κ οδηγήθηκε σε επιστημονικά συμπεράσματα που θα μείνουν αιωνίως αθάνατα κ αξιοθαύμαστα,θα αποτελούν τα θεμέλια κ το επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης. Ο Ηράκλειτος κατάφερε με δύο (2) μόνο λέξεις κ ένα άρθρο να ορίσει το αιώνιο θεμέλιο κ συγχρόνως επιστέγμασμα της φυσικής επιστήμης <<ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ>>. Όταν ο Σωκράτης διάβασε το βιβλίο του Ηράκλειτου,τον ρώτησαν τι κατάλαβε,κ απάντησε:<<Αυτά που κατάλαβα είναι πολύ σπουδαία,αλλά αυτά που δέν κατάλαβα πρέπει να είναι ποιό σπουδαία.>>

<< Ρήσεις Του Ηρακλείτου >>

Ρήση Υπ.Αρίθ.1: Η συγχώρεση είναι ανώτερη απο την τιμωρία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.2: Τον κόσμο αυτό δεν τον έπλασε κανείς, ούτε θεός ούτε άνθρωπος, αλλά υπήρχε, υπάρχει κ θα υπάρχει πάντα: Είναι μιά φωτιά αιώνια ζωντανή που ανάβει κ σβήνει σύμφωνα με ορισμένα μέτρα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.3: Μία είναι η σοφία: Να γνωρίζουμε τη σκέψη η οποία ρύθμισε τα πάντα για πάντα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.4: Να προσπαθούμε να σβήνουμε την ύβρη μάλλον, παρά την πυρκαγιά.

Ρήση Υπ.Αρίθ.5: Ο λαός πρέπει να υπερασπίζεται το νόμο όπως ακριβώς τα τείχη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.6: Τα πάντα σχηματίζονται απο τη φωτιά κ στη φωτιά διαλύονται.

Ρήση Υπ.Αρίθ.7: Όλα γίνονται σύμφωνα με τις επιταγές της μοίρας κ τα όντα εναρμονίζονται μέσα απο τις αντιθέσεις τους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.8: Τα πάντα είναι γεμάτα ψυχές κ πνεύματα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.9: Δεν μπορείς να βρείς τα όρια της ψυχής, όποιο δρόμο κ αν πάρεις. Τόσο βαθιές είναι οι αιτίες της ύπαρξης της.

Ρήση Υπ.Αρίθ.10: Τα πάντα μεταβάλλονται με τη φωτιά κ γίνονται με αραίωση κ πήκνωση.

Ρήση Υπ.Αρίθ.11: Όλα γίνονται μέσα απο αντιθέσεις κ το σύνολο κυλά σαν ποτάμι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.12: Το σύμπαν είναι πεπερασμένο κ ο κόσμος είναι ένας.

Ρήση Υπ.Αρίθ.13: Όλα καθορίζονται απο την ειμαρμένη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.14: Απο τα ενάντια, αυτό που οδηγεί στη γένεση λέγεται πόλεμος κ έρις κ αυτό που οδηγεί στη μετατροπή σε φωτιά λέγεται συμφωνία κ ειρήνη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.15: Δεν πρέπει να πιθανολογούμε για τα σπουδαία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.16: Αν η ευτυχία βρίσκονταν στις σωματικές απολαύσεις, θα λέγαμε πως τα βόδια είναι ευτυχισμένα όταν βρούν λαθούρι να φάνε.

Ρήση Υπ.Αρίθ.17: Η ψυχή είναι άφθαρτη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.18: Το περιοδικό πύρ είναι αιώνιο κ η ειμαρμένη λόγος που δημιουργεί τα όντα απο την εναντιοδρομία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.19: Τα πάντα γίνονται σύμφωνα με την ειμαρμένη κ ότι υπάρχει αυτή κ η ανάγκη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.20: Ο κόσμος είναι ένας.

Ρήση Υπ.Αρίθ.21: Ο κόσμος γίνεται όχι σύμφωνα με το χρόνο, αλλά σύμφωνα με τη σκέψη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.22: Ενώ αληθινός λόγος είναι καθολικός, τα ανθρώπινα πλήθη ζούν με οδηγό τις επιμερούς νοοτροπίες τους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.23: Οι κοινοί ανθρώποι ξεχνούν όσα κάνουν στον ξύπνιο τους με τον ίδιο τρόπο που ξεχνούν τα όνειρα τους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.24: Ο ήλιος όχι μόνο είναι κανούργιος κάθε μέρα, αλλά είναι πάντοτε νέος συνεχώς.

Ρήση Υπ.Αρίθ.25: Το αντίρροπο είναι χρήσιμο κ η ωραότερη συναρμογή προκύπτει απο τα διαφορετικά.

Ρήση Υπ.Αρίθ.26: Όλα είναι αλληλένδετα: Τα σύνολα κ τα μή-σύνολα, τα συγκλίνοντα κ τα αποκλίνοντα, η συγχωρδία κ η μονωδία. Όλα συνταιριάζονται σε ένα κ απο το ένα προέρχονται όλα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.27: Ο καλλιεργημένος άνθρωπος δεν πρέπει να είναι ρυπαρός ή, ακάθαρτος ούτε να βρίσκει ευχαρίστηση στα βρομόνερα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.28: Θα μπορέσει ίσως κάποιος να αποφύγει το αισθητό φώς, το νοητό όμως είναι αδύνατο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.29: Οι πολλοί δε στοχάζονται πάνω στη φύση των πραγμάτων που συναντούν μπροστά τους, ούτε τα γνωρίζουν πραγματικά έστω κ αν τα διδαχθούν, αλλά απλώς νομίζουν πως τα γνωρίζουν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.30: Αν δεν ελπίσει κανείς το ανέλπιστο, δεν πρόκειτα να το ανακαλύψει γιατί είναι ανεξερεύνητο κ απρόσιτο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.31: Όσοι δεν ξέρουν να ακούν, δεν ξέρουν κ να μιλούν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.32: Όσα βλέπουμε ξύπνιοι, είναι θάνατος, όσα βλέπουμε κοιμισμένοι, ύπνος.

Ρήση Υπ.Αρίθ.33: Οι χρυσοθήρες πολύ χώμα σκάβουν κ λίγο χρυσάφι βρίσκουν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.34: Αν δεν υπήρχαν τα αδικήματα οι ανθρώποι δεν θα γνώριζαν το όνομα της δίκης.

Ρήση Υπ.Αρίθ.35: Όσοι σκοτώθηκαν στη μάχη τους τιμούν θεοί κ άνθρωποι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.36: Η μεγαλοσύνη της ζωής μετριέται με τη μεγαλοσύνη του θάνατου.

Ρήση Υπ.Αρίθ.37: Τους ανθρώπους, όταν πεθαίνουν, τους περιμένουν πράγματα που ούτε ελπίζουν ούτε φαντάζονται.

Ρήση Υπ.Αρίθ.38: Αντί για όλα τα θνητά πράγματα, οι άριστοι επιλέγουν ένα μόνο: Την αιώνια δόξα. Αντίθετα οι πολλοί αρκούνται στο να χορταίνουν σαν τα ζώα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.39: Η πολυμάθεια δε διδάσκει τον νού.

Ρήση Υπ.Αρίθ.40: Το ένα, το σοφό κ δε θέλει κ θέλει να ονομάζεται Ζεύς

Ρήση Υπ.Αρίθ.41: Νόμος είναι κ το να υπακούς ακόμα κ στις αποφάσεις του ενός.

Ρήση Υπ.Αρίθ.42: Όσοι δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τον αληθινό λόγο, ακόμα κ όταν τον ακούσουν είναι σαν τους κουφούς. Το λέει κ το ρητό: Παρόντες Απόντες.

Ρήση Υπ.Αρίθ.43: Είναι απόλυτα απαραίτητο κριτές των πολλών να είναι οι φιλόσοφοι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.44: Οι ψυχές, όταν πεθαίνουν, γίνονται νερό κ το νερό όταν πεθαίνει, γίνεται Γή. Απο τη γή γενιέται το νερό κ απο το νερό η ψυχή.

Ρήση Υπ.Αρίθ.45: Οι χοίροι πλένονται στη λάσπη, τα πουλερικά στη σκόνη, ή στη στάχτη

Ρήση Υπ.Αρίθ.46: Η σοφία είναι ένα μόνο πράγμα: Να γνωρίζεις οτί ορθός λόγος κυβερνά τα πάντα μέσα απο τις εσωτερικές τους σχέσεις.

Ρήση Υπ.Αρίθ.47: Η οίηση είναι αρώστια θεόσταλτη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.48: Ας μην στοχαζόμαστε με εικασίες για τα σπουδαιότατα ζητήματα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.49: Το όνομα τους βίος είναι ζωή, έργο του δε είναι ο θάνατος.

Ρήση Υπ.Αρίθ.50: Ένας άριστος αξίζει όσο δέκα χιλιάδες.

Ρήση Υπ.Αρίθ.51: Στα ίδια ποτάμια μπαίνουμε κ δεν μπαίνουμε, υπάρχουμε κ δεν υπάρχουμε.

Ρήση Υπ.Αρίθ.52: Το πάν είναι διαιρετό κ αδιαίρετο, γενητό κ αγένητο, θνητό κ αθάνατο, λόγος κ χρόνος, πατέρας κ γιός, θεός κ δίκαιο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.53: Όσοι άκουσαν όχι εμένα, αλλά το λόγο, είναι σοφό να συμφωνήσουν οτι τα πάντα είναι ένα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.54: Είναι αρμονία όταν ένα πράγμα έρχεται σε αντίθεση με τον εαυτό του, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεται σε συμφωνία με αυτόν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.55: Ο χρόνος είναι παιδί που παίζει πεσσούς, η βασιλεία ανήκει στο παιδί.

Ρήση Υπ.Αρίθ.56: Ο πόλεμος είναι πατέρας κ κυβερνήτης των πάντων.

Ρήση Υπ.Αρίθ.57: Αυτός άλλους τους αναδικνύει θεούς κ άλλους ανθρώπους, άλλους τους κάνει δούλους κ άλλους ελεύθερους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.58: Η αρμονία που δεν φαίνεται είναι ισχυρότερη απο τη φανερή.

Ρήση Υπ.Αρίθ.59: Προτιμητέα είναι τα πράγματα που είναι αντικείμενα της όρασης, της ακοής κ της αντίληψης.

Ρήση Υπ.Αρίθ.60: Το καλο κ το κακό είναι ένα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.61: Ο ανήφορος κ ο κατήφορος είναι ένας κ ο αυτός δρόμος.

Ρήση Υπ.Αρίθ.62: Η θάλασσα είναι το ποιό καθαρό κ ταυτόχρονα το ποιό ακάθαρτο νερό: Για τα ψάρια είναι πόσιμο κ ζωοποιό, για τους ανθρώπους μή πόσιμο κ θανατηφόρο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.63: Θεοί-Ανθρώποι, Ανθρώποι-Θεοί: Οι θεοί ζούν αιώνια χάρη στο θάνατο των ανθρώπων, οι θνητοί όταν πεθάνουν χάνουν την αιώνια ζωή των θεών.

Ρήση Υπ.Αρίθ.64: Το πύρ κυβερνά τα πάντα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.65: Το πύρ θα έρθει να κρίνει κ να κυριεύσει τα πάντα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.66: Ο θεός είναι ημέρα νύχτα, χειμώνας καλοκαίρι, πόλεμος ειρήνη, χορτασμός πείνα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.67: Οι ανθρώπινες δοξασίες είναι σαν τα παιδικά παιχνίδια.

Ρήση Υπ.Αρίθ.68: Ο λόγος κυβερνά τα πάντα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.69: Δεν πρέπει να ενεργούμε κ να μιλάνε σαν κοιμισμένοι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.70: Δεν πρέπει να ενεργούμε κ να μιλούμε σαν παιδιά των γονιών μας - δηλαδή, σύμφωνα με τις αντιλήψεις που παραλάβαμε.

Ρήση Υπ.Αρίθ.71: Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες κ συνεργοί σε όσα συμβαίνουν στον κόσμο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.72: Η φωτιά ζεί το θάνατο του αέρα, κ ο αέρας ζει το θάνατο της φωτιάς. Το νερό ζεί το θάνατο της γής κ η γή το θάνατο του νερού.

Ρήση Υπ.Αρίθ.73: Ο θάνατος της φωτιάς είναι η γένεση του αέρα κ ο θάνατος του αέρα η γένεση του νερού.

Ρήση Υπ.Αρίθ.74: Ο θάνατος της γής είναι να γίνει νερό,κ ο θάνατος του νερού είναι να γίνει αέρας, κ του αέρα να γίνει φωτιά, κ αντίστροφα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.75: Η σοφία δεν είναι σύμφυτη με τον ανθρώπινο χαρακτήρα αλλά με το θείο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.76: Το θεϊκό όν αποκαλεί τον άνδρα μωρό, με τον ίδιο τρόπο που ο άνδρας προσφωνεί το παιδί.

Ρήση Υπ.Αρίθ.77: Πρέπει να γνωρίζουμε οτι ο πόλεμος είναι παγκόσμιο φαινόμενο κ οτι η φιλονικία είναι δικαιοσύνη: Όλα γενιούνται κ πηγάζουν αναγκαστικά απο τη φιλονικία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.78: Ο ωραιότερος πίθηκος είναι άσχημος σε σύγκριση με τους ανθρώπους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.79: Ο ποιό σοφός απο τους ανθρώπους σε σύγκριση με το θεό είναι πίθηκος ώς προς τη σοφία κ την ομορφία κ όλα τα υπόλοιπα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.80: Η φωτιά αναπαύεται μέσα απο τη συνεχή μεταλαγή.

Ρήση Υπ.Αρίθ.81: Το κουραστικό είναι να μοχθείς πάντα για τα ίδια πράγματα κ όλο με αυτά να αρχίζεις.

Ρήση Υπ.Αρίθ.82: Είναι δύσκολο να πολεμήσεις το θυμό, γιατί αγοράζει αυτό που θέλει με τίμημα την ψυχή.

Ρήση Υπ.Αρίθ.83: Τα περισσότερα Θεϊκά πράγματα μας διαφέυγουν κ δεν τα γνωρίζουμε, εξαιτίας της απιστίας μας.

Ρήση Υπ.Αρίθ.84: Το ίδιο πράγμα είναι το ζωντανό κ το πεθαμένο, το ξύπνιο κ το κοιμησμένο, το νεαρό κ το γερασμένο: Απο τη μεταλλαγή των μέν προκύπτουν τα δέ, κ αντίστροφα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.85: Για τους ξύπνιους ο κόσμος είναι ένας κ κοινός, ενώ ο κάθε κοιμισμένος καταφεύγει σε ένα δικό του κόσμου.

Ρήση Υπ.Αρίθ.86: Τα πάντα προκύπτουν απο τη μεταλλαγή της φωτιάς κ με τη σειρά τους όλα γίνονται φωτιά, όπως το χρυσάφι γίνεται χρήμα κ το χρήμα χρυσάφι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.87: Δεν μπορείς να μπείς δυό φορές στο ίδιο ποτάμι.

Ρήση Υπ.Αρίθ.88: Η Σιβύλλα μέσα στην ενθεή μανία της προφητεύει χωρίς γέλια, φτασίδια κ αρώματα κ με τη φωνή της διασχίζει χίλια χρόνια χάρη στο θεό.

Ρήση Υπ.Αρίθ.89: Ο βασιλιάς του δελφικού μαντείου δεν αποκαλύπτει με το λόγο ούτε κ αποκρύπτει, αλλά εκφράζεται με σημεία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.90: Ο ήλιος δε θα υπέρβει τα καθορισμένα μέτρα. Διαφορετικα, οι Ερινύες, οι βοηθοί της δίκης, θα τον ανακαλύψουν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.91: Την αμάθεια του είναι προτιμότερο κανείς να την κρύβει, τούτο όμως είναι δύσκολο στην ανάπαυση κ στα συμπόσια.

Ρήση Υπ.Αρίθ.92: Τα πτώματα των νεκρών πρέπει να τα πετούν σαν τις κοπριές κ χειρότερα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.93: Τα σκυλιά γαυγίζουν όσους δε γνωρίζουν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.94: Οι ψυχές οσφραίνονται στον Άδη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.95: Αν δεν υπήρχε ο ήλιος, η ύπαρξη των άλλων άστρων θα αρκούσε για να υπάρχει η νύχτα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.96: Για το θεό όλα είναι ωραία κ καλά κ δίκαια, ενώ οι ανθρώποι άλλα τα θεωρούν άδικα κ άλλα δίκαια.

Ρήση Υπ.Αρίθ.97: Σε μιά πλήρη κυκλική περιφορά, η αρχή συμπίπτει με το τέλος.

Ρήση Υπ.Αρίθ.98: Τα μάτια κ τα αυτιά, όσων έχουν βάρβαρες ψυχές είναι κακοί μάρτυρες για τους ανθρώπους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.99: Απο όλους όσους άκουσα να μιλούν, κανείς δεν εφθασε στο σημείο να γνωρίζει οτι η σοφία είναι διαχωρισμένη απο όλα τα πράγματα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.100: Δεν είναι καλύτερο για τους ανθρώπους να πραγματοποιούνται όλα όσα επιθυμούν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.101: Η ασθένεια είναι που κάνει την υγεία γλυκιά κ καλή, η πείνα τον κορεσμό, η κούραση την ανάπαυση.

Ρήση Υπ.Αρίθ.102: Η ορθή σκέψη είναι η μεγαλύτερη αρετή κ η σοφία είναι το να λέμε την αλήθεια κ να πράτουμε σύμφωνα με τη φύση, όπως αρμόζει σε ανθρώπους που έχουν γνώση.

Ρήση Υπ.Αρίθ.103: Η δυνατότητα του σκέπτεσθαι είναι κοινή σε όλους.

Ρήση Υπ.Αρίθ.104: Εκείνοι που μιλούν με ορθοφροσύνη θα πρέπει να αντλούν την ισχύ τους απο αυτό που είναι κοινό στα πάντα, όπως ακριβώς η πόλη αντλεί ισχύ απο τον νόμο.

Ρήση Υπ.Αρίθ.105: Όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται απο ένα κ μόνο νόμο, το θείο νόμο: Αυτός υπερισχύει των υπολοίπων σε όση έκταση θέλει κ επαρκεί για όλους κ επιζεί όλων.

Ρήση Υπ.Αρίθ.106: Στην ψυχή ανήκει ο λόγος που αυξάνει απο μόνος του.

Ρήση Υπ.Αρίθ.107: Όλοι οι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να γνωρίζουν τον εαυτό τους κ να σκέφτονται σωστά.

Ρήση Υπ.Αρίθ.108: Ο άνδρας, όταν μεθύσει, έχει οδηγό του αμούστακο παιδί: Σκοντάφτει, δεν ξέρει που πάει, επειδή έχει την ψυχή υγρή.

Ρήση Υπ.Αρίθ.109: Λάμψη στο βλέμμα, ξηρή ψυχή, η ποιό σοφή κ άριστη. Ή μάλλον: Η ξηρή ψυχή είναι η ποιό σοφή κ άριστη.

Ρήση Υπ.Αρίθ.110: Ο δαίμων που συνοδεύει κάθε άνρωπο είναι ο χαρακτήρας του.

Ρήση Υπ.Αρίθ.111: Στη φύση αρέσει να κρύβεται.

Ρήση Υπ.Αρίθ.112: Ακόμα κ ο Κικέωνας διαχωρίζεται, αν δεν τον ανακινήσεις.

Ρήση Υπ.Αρίθ.113: Ο πλούτος είναι τυφλός, είναι η αιτία όχι της αρετής, αλλά της κακίας.

Ρήση Υπ.Αρίθ.114: Τα ψυχρά θερμαίνονται, τα θερμά ψυχραίνονται, τα υγρά ξεραίνονται, τα ξερά υγραίνονται.

Ρήση Υπ.Αρίθ.115: Όλα είναι ρευστά κ τίποτα δεν είναι σταθερό - ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΡΕΙ.

Ρήση Υπ.Αρίθ.116: Απο ένα γίνονται όλα, κ απο όλα ένα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.117: Γιατί,ποιόν νού η ποιά φρόνηση έχουν;πείθονται στούς δημαγωγούς του λαού,κ χρειάζονται για διδάσκαλο τον όχλο,χωρίς να ξεχωρίζουν ότι "οι πολλοί είναι κακοί,λίγοι δε είναι οι αγαθοί.

Ρήση Υπ.Αρίθ.118: Οι πνευματικά ανεπτυγμένοι ανθρώποι δεν ομαδοποιούνται,δέν πειθαρχούν σε ομάδα.

Ρήση Υπ.Αρίθ.119: Μακάρι να μη σας λείψει ποτέ ο πλούτος Εφέσιοι,ώστε ν'αποδεικνύεται συνεχώς η μικρότητα σας.

Ρήση Υπ.Αρίθ.120: Όπως η αράχνη,καθισμένη στο μέσον του ιστού αντιλαμβάνεται αμέσως πώς κάποια μύγα έσπασε ένα νήμα του κ τρέχει γρήγορα στο σημείο αυτό σαν να την πονούσε η διάρρηξη του νήματος,με το ίδιο τρόπο κ η ανθρώπινη ψυχή,όταν πληγωθεί ένα μέλος του σώματος σπεύδει αμέσως αμέσως εκεί σαν να μην μπορεί να υπομείνει τον τραυματιστό του σωμάτος με το όποιο είναι συνδεδεμένη στερεά κ συμφώνα με κάποια αναλογία.

Ρήση Υπ.Αρίθ.121: Ενώ όλοι έχουν γεννηθεί να σκέπτωνται,λίγοι είναι εκείνοι που το κατορθώνουν,μιας κ οι περισσότεροι βολεύονται μέσα στην ασφάλεια πού τους προσφέρει η ομάδα κ αρνούνται να αρθούν πάνω από τις μεροληπτικές τους θέσεις,κ να φθάσουν είς την φιλοσοφικήν γνώσιν.

Ρήση Υπ.Αρίθ.122: Ίσως όμως η φύσης να επιθυμή τα αντίθετα κ από αυτά να δημιουργεί την αρμονία της κ όχι απο τα όμοια ,όπως ακριβώς ένωσε το αρσενικό με το θυληκό,κ όχι το καθένα τους με ομόφυλο του.Δημιούργησε δηλαδή την πρώτη αρμονική τάξη διά των αντιθέτων,κ όχι διά των ομοίων...όλα είναι αλληλένδετα:τα σύνολα κ τα μή σύνολα,τα συγκλίνοντα κ τα αποκλίνοντα,η συγχορδία κ η μονωδία.Όλα συνταιριάζουν σε ένα,κ από το ένα προέρχονται όλα.

Δεκάλογος από τις Ρήσεις του Ηράκλειτου

1. “ Κόσμον τόνδε, τόν αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, άλλ, ήν αεί και έσται πύρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα ”.

Αυτόν εδώ τον κόσμο, που είναι κοινός για όλα όντα (έμψυχα και άψυχα), δεν τον δημιούργησε κανείς Θεός και κανείς Άνθρωπος. Αλλά ήταν, είναι και πάντα θα είναι, πύρ αείζωο, αιώνιο πύρ που αναφλέγεται με μέτρο και σβήνει με μέτρο.

« Αυτό ισχύει στους αιώνιους κανόνες της αρμονίας του χάους, που διέπει το Σύμπαν ».

2. “ Τοίς εγρηγορόσιν ένα και κοινόν κόσμον είναι, των δε κοιμωμένων έκαστος είς ίδιον αποστρέφεσθαι».

Όσοι είναι σε εγρήγορση έχουν συναίσθηση ότι ο κόσμος είναι ένας και κοινός, αντιθέτως όσοι κοιμούνται (δηλ. αδρανούν), ιδιωτεύουν ο καθένας στον δικό του κόσμο.

« Η ρήση αυτή είναι κάτι παραπάνω από εύγλωτη, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά ».

3. “ Χρή τον δήμον μάχεσθαι υπέρ του νόμου όκωσπερ τείχεος ”.

Οι πολίτες οφείλουν να υπερασπίζωνται τους συντεταγμένους νόμους της πολιτείας τους, όπως ακριβώς και τα σύνορά της.

« Παρόμοια προτροπή κάνει το 121ο άρθρο του Συντάγματος μας – η τήρησης του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων »..

4. “ Ξύν νοώι λέγοντες, ισχυρίζεσθαι χρή τώι ξυνώι πάντων, όκωσπερ νόμωι, πόλις, και πολύ ισχυρότερος ”.

Και για να μιλάμε με φρόνηση, πρέπει να αντλούμε τη σκέψη μας από το κοινό που ενυπάρχει και διέπει τα πάντα, όπως οι νόμοι την πόλη και ακόμη πιο πολύ.

« Δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο, μιλάει μόνο του»

5. “ Δεί έπεσθαι ΄τωι < ξυνώι, τουτέστι τώι > κοινώι: ξυνός γάρ ο κοινός του λόγου δε έόντος ξυνού ζώιουσιν οι πολλοί ως ίδιαν έχοντες φρόνησιν”

Πρέπει να ακολουθούμε το κοινά. Τα κοινά αφορούν σε κάθε έκφραση της ζωής και του σύμπαντος. Ενώ ο λόγος είναι κοινός σε όλους, οι πολλοί ζούν σαν να έχουν δική τους φρόνηση.

« Δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό»

6. “ Αιρεύνται έν αντί απάντων οι άριστοι, κλέος άέναον θνητών, οι δε πολλοί κεκόρηνται όκωσπερ κτήνεα ”.

Από όσα (αγαθά) υπάρχουν εν ζωή, οι άριστοι (αξιόλογοι) επιλέγουν (να απολαύσουν) το ένα: να μείνη αιώνια στη μνήμη των ανθρώπων η δόξα του όνοματός τους. Οι υπόλοιποι των ανθρώπων, οι πλειονότητα, αρκείται στο να χορταίνει σαν τα κτήνη.

« Αρκούντως σαρκαστικός για τους κοιλιόδουλους, δεν νομίζετε; »

7. “ Τις γάρ αυτών νόος ή φρήν; Δήμων άοιδοίσι πείθονται και διδασκάλωι χρείωνται όμίλωι, ούκ ειδότες ότι οι πολλοί κακοί, ολίγοι δε αγαθοί “.

Μα ποια λογική και είδους μυαλό έχουν οι πολλοί; Θαυμάζουν τους λαϊκούς τραγουδιστές και δασκαλεύωνται από τον αμαθή όχλο. Και αγνωούν ότι οι πολλοί είναι κακοί, και λίγοι είναι οι καλοί.

« Όποιαδήποτε ομοιότητα με την σημερινή πραγματικότητα, είναι εντελώς συμπτωματική….. Υπάρχει διαχρονικότητα όπως βλέπουμε… J».

8.“ Ξυνόν έστι πάσι το φρονέειν. ‘Ανθρώποισι πάσι μέτεστι γινώσκειν έωυτούς καί σωφρονείν”

Η φρόνηση είναι κοινή για όλους. Οι Άνθρωποι όλοι έχουν την δυνατότητα να γνωρίσουν τον έαυτό τους και να αποκτήσουν σωφροσύνη.

« Το γνώθι σ’αυτόν- σε όλο του το μεγαλείο!»

9 “Ειδέναι δε χρή τον πόλεμο έόντα ξυνόν, και δίκην έριν, γινόμενα πάντα κατ’ έριν και χρεών“

Πρέπει να γνωρίζουν όλοι ότι ό πόλεμος είναι κοινός και σύμφυτος (έμφυτος) σε όλα τα όντα, ότι ή δικαιοσύνη είναι διχόνοια, ότι όλα τα κινεί ή έριδα, κι ότι όλα γίνονται κατ’ ανάγκην.

« Ή αλλοιώς - Ανάγκα και Θεοί πείθωνται – σας θυμίζει τίποτε;»

10. “ Πόλεμος πάντων μέν πατήρ έστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μέν Θεούς έδειξε τους δε Άνθρωπους, τους δούλους έποίησε, τους δ’ έλευθέρους “

Ο πόλεμος είναι ο πατέρας όλων των εξελίξεων, είναι ο βασιλιάς των πάντων. Αυτός ανέδειξε και τους Θεούς , αυτός και τους Ανθρώπους, άλλους τους (υποδούλωσε) κατέστησε δούλους, και άλλους (ελευθέρωσε) ελεύθερους.

... ενός φίλου

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

Ναός Αγίου Γεωργίου Ιεράπετρας

http://lasithitour.bpis.teicrete.gr/religious/map.php?page=map&lang=el&scrollto=info&type=mon&id=1058

Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Γεωργίου

 Ο Ιερός Μητροπολιτικός ναός του Αγίου Γεωργίου, Πολιούχου της Ιεραπέτρας, είναι τρίκλιτος, με ημισφαιρικό τρούλο επάνω σε υψηλό τύμπανο. Μορφολογικά, ακολουθεί τους ρυθμούς των ορθοδόξων ναών της Τουρκοκρατίας και χαρακτηρίζεται από κατασκευαστικά κυρίως στοιχεία της Οθωμανικής αρχιτεκτονικής. Κτίστηκε το 1856, σύμφωνα με την επιγραφή που σώζεται στο υπέρθυρο της νότιας πλευράς του ναού από κάποιο τεχνίτη Χατζημανώλη,πιθανόν Καρπάθιο. Όμως, σε χάρτη της περιοχής του 1640 υπάρχει ήδη καταγεγραμμένος Ιερός Ναός στο σημείο που βρίσκεται σήμερα.

Όλα τα μέλη της ανωδομής του ναού (τόξα, θόλοι, στέγη, τρούλος), είναι κατασκευασμένα με φέροντα ξύλινο σκελετό που καλύπτεται με ξύλινους πτυχίσκους (μπαγδουτί) επιχρισμένους με τα κονιάματα του ναού. Ανάλογη κατασκευή με αυτή του μεταγενέστερου ναού του  Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο.
Το νότιο θύρωμα φέρει βαθύ λιθόγλυπτο υπέρθυρο μεταξύ μαρμάρινων ημικιόνων με ιονικού ρυθμού κιονόκρανα, ενώ το βόρειο είναι κλασσικό με αετωματική επίστεψη.
Οι πλευρές του ναού τονίζονται από γωνιαίες παραστάδες με λαξευτούς λίθους που φέρουν ανάγλυφο κόσμημα. Κάτω από το λίθινο προεξέχον γείσο της επίστεψης του ναού, υπάρχουν μεταξύ των παραθύρων του άνω τμήματος λίθινα διακοσμητικά με ανάγλυφα κοσμήματα. Η στέγη είναι δίρριχτη καλυμένη με κεραμίδια, ενώ ο τρούλος είναι μολυβοσκεπής. Επίσης, ενδιαφέρον παρουσιάζει η λίθινη τοιχοποιΐα του ναού εξωτερικά.
Ο Άγιος Γεώργιος είναι ο προστάτης και πολιούχος της Ιεράπετρας, ο οποίος τιμάται με ιδιαίτερη ευλάβεια και πίστη από το λαό της. Είναι συγκινητικές οι διηγήσεις ότι στο παρελθόν ο Άγιος Γεώργιος γινόταν έντονα αισθητός με τα βήματα του αλόγου του, καθώς έφιππος διερχόταν τα στενά σοκάκια της παλιάς πόλης. Αλλά και στην εποχή της Τουρκοκρατίας προστάτευε με θαυμαστές επεμβάσεις το λαό του από τις αυθαιρεσίες των Τούρκων, ενώ πολλοί από τούς τελευταίους τον ευλαβούνταν και τον τιμούσαν ιδιαίτερα.
Το έτος 2000 ολοκληρώθηκαν οι εργασίες ανακαίνισης του Ναού.

Πληροφορίες σχετικά με το μνημείο :

Τουαλέτες :
Χώροι στάθμευσης :
Σημαντικές ώρες : ανοικτά 7:00-11:30 και 17:00-19:30
Σημαντικές ημερομηνίες (ημέρα/μήνας) : 23/4 3/11
Τύπος δρόμου : Άσφαλτος
Όνομα υπεύθυνου χώρου : Πατήρ Μιχαήλ Τζώρτζης
Τηλέφωνο υπεύθυνου χώρου : +30 2842022618 , +30 6977450655
Όνομα υπεύθυνου επικοινωνίας : Νικόλαος Μανδουραράκης
Τηλέφωνο υπεύθυνου επικοινωνίας : +30 28420 28994
Ιστότοπος: www.imis.gr

Το παιδί με τα παγωμένα χέρια του Φάνη Α, Τσαπικούνη

 http://www.onestory.gr/post/24214691638

_ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ

του Φάνη Α. Τσαπικούνη *

. 

Ξημερώνει η 7^η ή 8^η Ιανουαρίου του 1977 και η μητέρα φωνάζει: ξύπνα, πρέπει να σηκωθείς, να πας σχολείο, τέρμα οι διακοπές. Έχουν τελειώσει οι διακοπές των Χριστουγέννων και αρχίζει πάλι το σχολείο. Λίγο μετά το χτύπημα του κουδουνιού και την πρωινή προσευχή τα παιδιά μπαίνουν στις αίθουσες, ανάμεσα τους και ένα ξανθοκάστανο αγόρι - που όταν ξεκινούσε ο χειμώνας τα χέρια του κάθε πρωί πάγωναν - κατευθύνεται στην αίθουσα Α3 του γυμνάσιου Βάρδας.

Μπαίνοντας στην αίθουσα τα παιδιά διαπιστώνουν ότι τα τζάμια στα παράθυρα είναι σπασμένα και στο πάτωμα το νερό είναι τουλάχιστον 2-3 δάχτυλα και η θερμοκρασία … σε κανονικά για την εποχή επίπεδα. Με χέρια και πόδια παγωμένα ξεκίνησε το μάθημα. Όλα πηγαίνουν καλά αλλά τα παιδιά είναι πάντα παιδιά και στην ηλικία των 13 ετών δεν σκέφτονται όπως οι μεγάλοι. Έτσι κάποιος πλατσουρίζει στα παγωμένα νερά με τις σόλες των παπουτσιών και φυσικά αυτό γενικεύεται. Ο καθηγητής ωρύεται και απειλεί θεούς και δαίμονες.

Εκείνη την στιγμή ο πιτσιρικάς με τα παγωμένα χέρια πετάχτηκε επάνω γεμάτος εκνευρισμό και είπε: δεν πάει άλλο, είναι απαράδεκτο, δεν είμαστε ζώα. Ένας άλλος πιτσιρικάς πετάχτηκε και αυτός επάνω και γεμάτος νεύρο είπε: να βγούμε έξω, να διαμαρτυρηθούμε. Αυτό ήταν, μέσα σε πανδαιμόνιο η αίθουσα αδειάζει και όλος ο μαθητόκοσμος βρίσκεται στον διάδρομο και από εκεί στο δρόμο. Οι άλλες δυο αίθουσες αντιλαμβάνονται τον αλαλαγμό και ξεχύνονται και αυτές έξω.

Για την ιστορία, τρεις αίθουσες του τότε γυμνάσιου Βάρδας στεγάζονται σε παλιά αποθήκη λιπασμάτων και τα μονό κομφόρ ήταν ο πινάκας, οι κιμωλίες και το ρεύμα. Το δε πάτωμα φαγωμένο από τα λιπάσματα και φυσικά τα περί θέρμανσης δεν υπήρχαν ακόμα στο λεξιλόγιο μας. Οι υπόλοιπες αίθουσες ήταν σε μάλλον καλύτερη κατάσταση και μόνο τα γραφεία των καθηγητών ήταν εντός ενοικιαζόμενου σπιτιού, κανονικού σπιτιού και όχι αποθήκης.

Ο χώρος διαμαρτυρίας είναι μια διασταύρωση από δυο κάθετους οδικούς άξονες και οι αίθουσες σε απόσταση μερικών δεκάδων μέτρων, σε ενοικιαζόμενα κτίρια, λάθος σε αποθήκες. Εκεί μέσα – στην διασταύρωση - σε λίγα λεπτά έχει μαζευτεί γυμνάσιο και λύκειο. Όλοι φωνάζουν αλλά περισσότερο οι μικροί. Οι μεγάλοι του λυκείου περισσότερο παρακολουθούν με απορία και συχνά με ειρωνική διάθεση. Αυτοί είχαν άλλα προβλήματα στο μυαλό τους, προφανώς είχαν εισαγωγικές αλλά και τους πρώτους έρωτες, που χώρος και χρόνος στο μυαλό για τις παγωμένες αίθουσες.

Οι μικρότεροι όμως δεν είχαν τέτοιες σκοτούρες, είχαν παγωμένα χέρια και αυτό τους ένοιαζε.

Εκεί έξω εκτός από τους μικρούς, πρώτοι μαζεύτηκαν οι καθηγητές και προσπαθούσαν να τους πείσουν να μπούνε στις αίθουσες, φοβόντουσαν φαίνεται τους γονιούς. Κανα μισάωρο αργότερα εμφανίζονται και οι πρώτοι γονείς, οι πιο κοντινοί που πήραν χαμπάρι την αντάρα. Σε 1-2 ώρες εκατοντάδες γονείς έχουν περικυκλώσει την διασταύρωση και τρία μέτωπα είναι σε εξέλιξη. Οι μικροί και μαζί τους οι μεγαλύτεροι του λυκείου, οι καθηγητές και οι γονείς. Πηγαδάκια δίνουν και παίρνουν και πάνω από χίλιοι άνθρωποι εκφέρουν άποψη.

Έτσι είμαστε διαχρονικά εμείς οι έλληνες έχουμε άποψη για όλα και για όλους. Όμως καμία πρωτοβουλία από κανένα.

Οι μικροί φωνάζουν όλο και πιο δυνατά και στις παροτρύνεις των καθηγητών και γονιών να μπούμε στις αίθουσες ξαναζωντανεύουν το όχι. Απλή λέξη γεμάτη νόημα και φέρουσα έντονους συνειρμούς. Τους λένε ότι εκεί μέσα δεν ξαναμπαίνουν. Και έτσι φτάνουμε στο μεσημέρι και χωρίς την παρουσία ματ και καπνογόνων (αυτά επινοήθηκαν αργότερα από τους ηγέτες αυτής της χώρας) διαλύεται ήρεμα η μάζωξη.

Και φτάνει το πρωί της επόμενης ημέρας και η ομήγυρη των μικρών ξανά στις επάλξεις. Εμείς δεν μπαίνουμε εκεί μέσα. Και ξανά οι καθηγητές από την μια και οι γονείς από την άλλη. Και αυτά στην μέση και μέσα στην οργή τους και την παιδική αντρειοσύνη έντονος ο φόβος ότι θα αρχίσουν τα χαστούκια και θα αρπάξουν το ξύλο της ζωή τους από γονείς και καθηγητές.

Τότε για όποιον δεν θυμάται, όλοι βαράγανε και μάλιστα άσχημα, και χωρίς να υπονοώ κάτι θα ήθελα να πω ότι τότε, ακόμα τότε, τα σχολειά έβγαζαν ανθρώπους. Σήμερα δεν ξέρω τι βγάζουν.

Αν ξεκινούσε το ξύλο δεν ξέρω τι θα γινόταν, πιθανόν ένα πρόδρομο ΟΑΚΑ, πιθανόν θα ξεκινούσε αντάρτικο και θα γενικευόταν ένας χαμός. Ήταν αποφασισμένα τα μικρά.

Εκείνη την κρίσιμη ώρα και ενώ έχουν έρθει ο πρόεδρος της κοινότητας, ο νομάρχης, ο αστυνόμος, ο παπάς και 1-2 βουλευτές, κάποιος αποφαίνεται ότι τα παιδιά έχουν δίκιο. Την επομένη στιγμή τον λόγο παίρνει ο νομάρχης και ανακοινώνει ότι η κυβέρνηση είναι ενήμερη και ξεκινά τις διαδικασίες για νέο γυμνάσιο λύκειο. Έδωσε προσωπικά την υπόσχεση του ότι όσο το δυνατόν γρηγορότερα θα στεγαζόμασταν σε νέο κτίριο.

Τους είπαν ότι θα τους παρακολουθούν και αν διαπιστώσουν κοροϊδία θα γίνει το έλα να δεις. Μετά μπήκαν στις αίθουσες. Λίγες εβδομάδες μετά μάθαιναν ότι είχε βρεθεί το οικόπεδο και ακόμα λίγες εβδομάδες αργότερα έβλεπαν τις μπουλντόζες να πιάνουν δουλειά.

Μια απίστευτη αίσθηση είχε κυρίευση το μυαλό και το σώμα τους. Ήταν μικροί και ταυτόχρονα οι λιγότεροι, τα είχαν βάλει με τους μεγαλύτερους και τους περισσότερους και είχαν νικήσει.

Δεκαεννέα – 19- μήνες μετά

Δεκαεννέα μήνες μετά η γνώριμη φωνή της μητέρας ακούγεται και πάλι να λέει: ξυπνά πρέπει να πας σχολείο. Τότε τα παιδιά απλά έβαζαν τα ρούχα που έβρισκαν μπροστά τους – σήμερα η τσάντα πρέπει να ταιριάζει με τα παπούτσια - άρπαζαν την τσάντα και έφευγαν σφαίρα. Προφανώς δεν γνώριζαν ακόμα την σημασία τους πρωινού στην διατροφή, αλλά και το κυλικείο δεν είχε όλες εκείνες τις μαλ…. που έχει σήμερα.

Το παιδί με τα παγωμένα χέρια έφτασε τρέχοντας, τρία τετράγωνα μακριά, στο σχολείο, προσευχή και μετά στις αίθουσες. Φρεσκοβαμμένη, με μωσαϊκό στο πάτωμα, καλοριφέρ και ο ήλιος να ανεβαίνει και να χαϊδεύει αργά την αίθουσα του καθότι ανατολική. Ήταν η πρώτη μέρα στο νέο τους σχολείο.

Αν υπήρχαν κανάλια, αναλυτές & διαδίκτυο;

Εκείνη η τάξη απέδωσε στην κοινωνία επιχειρηματίες, καθηγητές, δάσκαλους, οικογενειάρχες, γονείς, διδάκτορες, συγγραφείς, στελέχη τραπεζών, επιχειρήσεων αλλά και του δημοσίου τομέα, αλλά και απλούς εργαζόμενους που δεν ανέβηκαν άλλα σκαλιά μετά το λύκειο. Πάνω από όλα όμως έδωσε στην κοινωνία ανθρώπους που ποτέ με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν σχολιαστήκαν αρνητικά από τον περίγυρο.

Έντιμοι, εργατικοί, ζυμωμένοι με τις δυσκολίες και μαθημένοι να αγωνίζονται; Ποιος ξέρει;

Αν υπήρχαν τα κανάλια και οι αναλυτές πιθανόν δεν θα είχαν βγει ποτέ στον δρόμο και αν είχαν βγει το όλο θέμα θα ξεφούσκωνε ύστερα από δεκάδες ώρες αναλύσεων.

Αν υπήρχε το διαδίκτυο θα ξεκινούσαν πρώτα με το όνομα, μετά με το καταστατικό και τέλος με την ιδρυτική.

Είχαν μόνο την ηλικία και την ορμή της. Είχαν αίσθημα δίκαιου και αποστολής. Είχαν την ασυναίσθητη αντίληψη της ανάγκης για βελτίωση και εξέλιξη. Είχαν την πανανθρώπινη και συνάμα αρχέγονη πίστη για προστασία και αδελφοσύνη. Είχαν για οδηγό ένα αλάνθαστο ένστικτο.

Δεν είχαν τις εφημερίδες και τα κανάλια με το μέρος τους, ούτε το κεφάλαιο και τους τραπεζίτες. Ούτε μπλοκ και ιστοσελίδες.

Τρεις δεκαετίες μετά τι;

Τρεις δεκαετίες αργότερα, το παιδί με τα παγωμένα χέρια, βλέπει εκείνους τους νεαρούς αγωνιστές να βγαίνουν σε σύνταξη πριν τα 45, να έχουν τρεις θέσεις ταυτόχρονα, να αφήνουν την εργασία στην υπηρεσία για να πάνε να ψωνίσουν ή να πιουν ουζάκι ενώ στο βιβλίο γράφουν εκτός έδρας για υπηρεσία, να ξενυχτάνε στα μπαράκια με αλλοδαπές ή σε γκαρσονιέρες με αλλοδαπούς, να τρέχουν πίσω από τον Παπανδρέου, το Σαμαρά, τους τοπικούς βουλευτές, να κοκορεύονται ότι είναι κολλητοί του Α ή του Β και μεταξύ σοβαρού και αστείου να λένε τα κατορθώματα τους αναφερόμενοι σχεδόν πάντα σε παρατυπίες και παρανομίες.

Σήμερα και μέσα από το πλαίσιο αξίων που διαμόρφωσε η πολιτική ηγεσία τα τελευταία 38 χρόνια, η επιτυχία μετράται είτε σε σταθερή εργασία, είτε σε χρήματα, είτε σε ακίνητα, είτε σε σημαντικές γνωριμίες και για όποιον και όποια έχει τα προσόντα σε αδερφίστικη συμπεριφορά και εμφάνιση γλάστρας. Η αδερφίστικη συμπεριφορά και τα ατέλειωτα πόδια είναι το εισιτήριο επιμένει το σύστημα να γαλουχεί τα νέα παιδιά (μην παρεξηγηθώ, δεν έχω τίποτε με τους ανθρώπους και την σεξουαλική τους ιδεολογία).

Σήμερα

Το ξυπνητήρι χτύπησε όπως πάντα στις 07.00 το πρωί. Όπως πάντα πρώτα η προσευχή μετά πρωινό, καφές και μια ματιά στην πρωινή ζώνη των καναλιών. Ένα σοβαρό τροχαίο με νεκρούς στην παραλιακή, 170 λουκέτα σε μια μέρα, ήττα της Ελλάδας στο διεθνές δικαστήριο για το όνομα Μακεδονία.

Κλείνει την τηλεόραση και ανεβαίνει στον επάνω όροφο. Βγαίνει στο μπαλκόνι, μια μυρωδιά καμένου πλαστικού – όπως τα περισσότερα πρωινά – έχει πλημμυρίσει την ατμόσφαιρα. Τα χέρια του αρχίζουν να παγώνουν, είναι αρχές Δεκεμβρίου. Κάπου υπάρχει ένα θερμόμετρο που δείχνει 10 βαθμούς. Χαζεύοντας τριγύρω και κοιτώντας την φύση (ότι έχει μείνει να φαίνεται ανάμεσα από τα χτισμένα σπίτια), ασυναίσθητα η μνήμη του πηγαίνει τρεις δεκαετίες πίσω σε εκείνο το πρωινό που τίποτε απολύτως, τίποτε δεν προμήνυε ότι ένα τσούρμο πιτσιρίκια θα γινόντουσαν ήρωες.

Κρατώντας την κούπα με τον ζεστό καφέ και ατενίζοντας τον ορίζοντα και έχοντας στο μυαλό του όλα εκείνα που συμβαίνουν σήμερα, μια ολόκληρη χώρα να οδηγείται στην κατάψυξη, στην απαξίωση και τον εξευτελισμό, σκέφτεται ότι έχει έρθει πάλι η ώρα να ξανασηκωθεί όρθιος, και αυτή τη φορά ανάμεσα σε συμπολίτες που τελούν εν υπνώσει, και να ξαναφωνάξει: ξυπνήστε, δεν πάει άλλο, είναι απαράδεκτο αυτό που συμβαίνει.

. 

Ο Φάνης Α. Τσαπικούνης είναι πτυχιούχος Γεωπονίας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με διδακτορικό δίπλωμα από το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών. Τα επιστημονικά βιβλία που έχει συγγράψει κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Σταμούλη. Ο δικτυακός τόπος του βρίσκεται στη διεύθυνση www.tsapikounis.gr

[ δικτυακός τόπος ] [ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Το μυστήριο της αόμματης όρασης

http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/06/mysthrio-aommaths-orashs.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook#.T8uATlKwTK0

Βλέπουμε μόνο χάρη στα μάτια μας; Το μυστήριο της αόμματης όρασης

Γεράσιμος Πολίτης 2012-06-03T13:56:00+03:00

Βλέπουμε μόνο χάρη στα μάτια μας; Οχι, ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί κάλλιστα να «βλέπει» χωρίς τα μάτια. Άτομα τυφλά, εκ γενετής ή ύστερα από ατύχημα, είναι ικανά να αποκτούν μια ικανοποιητική αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου. Οπως αποδεικνύουν πολυάριθμες έρευνες, η όραση μέσω των ματιών δεν είναι ούτε ο μοναδικός ούτε ο αποκλειστικός τρόπος για να έχουμε μια ακριβή εικόνα του περιβάλλοντος.

Εξάλλου, ήταν από καιρό γνωστό ότι για να αποκτήσει ο εγκέφαλος μια ακριβή «εικόνα» της πραγματικότητας απαιτείται η συμβολή και ο συνδυασμός όλων μας των αισθήσεων. Απ' ό,τι φαίνεται οι δυνατότητες της όρασης υπερβαίνουν κατά πολύ τη λειτουργία των οφθαλμών: τα «μάτια» του νου είναι πολύ πιο ισχυρά από τα πραγματικά μάτια. Και σε ορισμένες περιπτώσεις αυτή η λεγόμενη «τυφλή όραση» λειτουργεί καλύτερα από την πραγματική!

Υπάρχουν πολυάριθμες περιπτώσεις ατόμων που υποφέρουν από πλήρη ή μερική τύφλωση και τα οποία, ωστόσο, είναι ικανά να δημιουργούν μια ικανοποιητική εικόνα του κόσμου που τα περιβάλλει. Το πώς ακριβώς τα καταφέρνουν αποτελούσε ένα από τα μεγάλα αινίγματα της σύγχρονης νευρολογίας.

Οι άνθρωποι που διαθέτουν ένα φυσιολογικό οπτικό σύστημα δημιουργούν μια πιστή εικόνα του κόσμου που τους περιβάλλει, βασιζόμενοι κυρίως στην όραση μέσω των οφθαλμών. Ο εγκέφαλός τους μπορεί να κατασκευάζει μια ακριβή εσωτερική, δηλαδή οπτική, αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου, η οποία βασίζεται στα όσα καταγράφουν τα μάτια τους. Αυτό προφανώς δεν μπορεί να συμβαίνει με τα τυφλά άτομα, τα οποία δεν διαθέτουν ένα ακέραιο και φυσιολογικό οπτικό σύστημα.

Εντούτοις ακόμη και οι άνθρωποι που δεν έχουν την ικανότητα να βλέπουν καθόλου, τυφλοί είτε εκ γενετής είτε έπειτα από κάποιο ατύχημα, μπορούν να δημιουργούν νοητικές εικόνες για τα αντικείμενα του εξωτερικού κόσμου. Ορισμένα μάλιστα εξαιρετικά προικισμένα τυφλά άτομα κατάφεραν να διαπρέψουν ακόμη και στις... εικαστικές τέχνες.

Η πιο διάσημη, αλλά καθόλου μοναδική, περίπτωση είναι αυτή του Τούρκου ζωγράφου Esref Armagan, ο οποίος κατάφερε να αποτυπώσει στα εντυπωσιακά έργα του (ζώα, τοπία, πορτρέτα) τις πολύ ιδιαίτερες εντυπώσεις που του γεννά η επαφή του με τον περιβάλλοντα κόσμο, έναν κόσμο που του είναι αδύνατον να «δει», αφού είναι εκ γενετής τυφλός. Αυτός ο τυφλός ζωγράφος διαμόρφωσε με τα χρόνια μια προσωπική και πρωτότυπη τεχνική, στην οποία τα χέρια, και συνεπώς η αφή, έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πράγματι, χρησιμοποιεί τα χέρια στη θέση των πινέλων για να απλώνει τα χρώματα και κυρίως για να έχει, μέσω της αφής, μια άμεση τοπολογική αίσθηση της ανάπτυξης του έργου πάνω στον καμβά. Χάρη στα χέρια του μπορεί να αντιλαμβάνεται τον ίδιο κόσμο που οι άλλοι ζωγράφοι βλέπουν με τα μάτια τους.

Το ότι είναι τόσο δύσκολο να φανταστεί κανείς έναν τυφλό ζωγράφο ή φωτογράφο οφείλεται στην αναμφισβήτητη κυριαρχία της όρασης πάνω στις υπόλοιπες αισθήσεις (αφή, όσφρηση κ.ά.). Γεγονός που με τη σειρά του γεννά τη βαθύτατα ριζωμένη προκατάληψη ότι μόνο με τη διαμεσολάβηση των ματιών μπορούμε να έχουμε μια ακριβή εσωτερική αναπαράσταση του εξωτερικού κόσμου, κοντολογίς μια πιστή «εικόνα» της πραγματικότητας.

Είναι όμως φανερό ότι για να μπορεί ένα τυφλό άτομο να περιγράφει τον κόσμο που το περιβάλλει μέσω ενός πίνακα ή μιας φωτογραφίας, θα πρέπει να διαθέτει εξαρχής μια λίγο πολύ σαφή «νοητική αναπαράσταση» του αντικειμένου που αναπαριστά με το έργο του! Η επιστημονική επιβεβαίωση αυτής τής, κατά τα άλλα, εύλογης εικασίας αποδείχτηκε εξαιρετικά δύσκολη και απαίτησε πολύχρονες έρευνες. Από τις έρευνες αυτές προέκυψε μια νέα και άκρως ανατρεπτική αντίληψη σχετικά με τη λειτουργία της όρασης και του οπτικού εγκεφάλου.

Οι πρώτες σαφείς ενδείξεις ότι οι τυφλοί είναι ικανοί να σχηματίζουν νοητικές εικόνες, όπως ακριβώς κάνουν και όσοι βλέπουν φυσιολογικά, προέκυψαν κατά τη δεκαετία του 1960. Ηδη από εκείνα τα χρόνια οι ειδικοί άρχισαν να παρατηρούν ότι, όπως ακριβώς κάνουν όσοι βλέπουν φυσιολογικά, και οι εκ γενετής τυφλοί τείνουν να απομνημονεύουν συγκεκριμένες λέξεις ή προτάσεις που αναφέρονται σε άμεσα αντιληπτά αντικείμενα, παρά σε λέξεις ή προτάσεις που αναφέρονται σε αφηρημένες έννοιες. Αλλες ενδείξεις προέκυψαν από πειράματα «νοητικής περιστροφής». Σε αυτά έδειχναν ένα γράμμα (π.χ. το Κ) ανεστραμμένο σε ένα άτομο ικανό να βλέπει και κατόπιν ζητούσαν από έναν τυφλό να αναγνωρίσει διά της αφής το ίδιο γράμμα ανεστραμμένο.

Ετσι διαπίστωσαν ότι ο χρόνος που απαιτούνταν για να απαντήσουν τόσο το άτομο που βλέπει όσο και ο τυφλός εξαρτιόταν αποκλειστικά από τη γωνία περιστροφής του γράμματος. Και στις δύο περιπτώσεις ο χρόνος που χρειάστηκε για να απαντήσουν εξαρτήθηκε από τον χρόνο που χρειάστηκαν για να σχηματίσουν μια νοητική εικόνα του γράμματος. Αυτές οι ενδείξεις ώθησαν τους ειδικούς να ερευνήσουν βαθύτερα τις περίπλοκες σχέσεις ανάμεσα στις νοητικές αναπαραστάσεις και τους εγκεφαλικούς μηχανισμούς οπτικής αντίληψης.

Ανακαλύπτοντας την «τυφλή όραση»

Οσοι από εμάς βλέπουν καλά πιστεύουν αυθόρμητα ότι η «όραση με τα μάτια» και η «όραση με τον νου» ταυτίζονται. Δεν είναι όμως έτσι. Εξαιτίας αυτής της εξαιρετικά διαδεδομένης παρανόησης οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν εσφαλμένα ότι βλέπουμε με τα μάτια μας. Οπως όμως προκύπτει από όλες τις σχετικές έρευνες, τα μάτια ούτε «βλέπουν» τίποτα ούτε και θα μπορούσαν να δουν τίποτα από μόνα τους. Μόνο ο εγκέφαλός μας «βλέπει».

Για την ακρίβεια, η όραση δεν είναι ποτέ η αυτόματη και παθητική αισθητηριακή λειτουργία που συνήθως φανταζόμαστε διαισθητικά. Αντίθετα, πρόκειται για μια πολύπλοκη νοητική διεργασία επεξεργασίας των οπτικών πληροφοριών από τον εγκέφαλο, όπως προκύπτει από τις πρόσφατες νευροεπιστημονικές μελέτες. Συνεπώς, το θεμελιώδες ερώτημα είναι: Πώς ακριβώς η δομή του οπτικού εγκεφάλου μας καθορίζει τη μορφή και τα όρια κάθε οπτικής μας αντίληψης;

Για να απαντήσουν σε αυτό το αποφασιστικό ερώτημα οι σύγχρονοι νευροεπιστήμονες δεν περιορίστηκαν μόνο στη λεπτομερή μελέτη της δομής του οπτικού εγκεφάλου (βλ. σχετικό πλαίσιο), αλλά επιχείρησαν να κατανοήσουν τη λειτουργία του βασιζόμενοι στη μελέτη όχι μόνο της πλήρους τυφλότητας αλλά και των διαφόρων οπτικών ανωμαλιών που οι ειδικοί περιγράφουν ως «οπτικές αγνωσίες». Ανακάλυψαν λοιπόν ότι τέτοιες ανωμαλίες της όρασης εξαρτώνται πάντα από κάποιες συγκεκριμένες και σαφώς εντοπισμένες ανατομικά βλάβες του οπτικού εγκεφάλου. Ετσι η «αχρωματοψία», δηλαδή η αδυναμία αναγνώρισης των χρωμάτων, αφορά μια βλάβη στην περιοχή V4 του οπτικού φλοιού, ενώ η «ακινητοψία», δηλαδή η αδυναμία αναγνώρισης της κίνησης των αντικειμένων που βλέπουμε, εξαρτάται από μια ανωμαλία στη γειτονική περιοχή V5 του οπτικού φλοιού.

Μια απρόσμενη ανακάλυψη κατά τη δεκαετία του 1970 οδήγησε τους ερευνητές να κατανοήσουν ότι στον εγκέφαλό μας η οπτική συνείδηση και η οπτική αντίληψη δεν ταυτίζονται πάντα, αλλά σε ορισμένες ανώμαλες περιπτώσεις μπορεί να διαφοροποιούνται σημαντικά, δημιουργώντας φαινομενικά παράδοξες καταστάσεις, όπως η «τυφλή όραση». Το 1974 ο Larry Weiskrantz πρότεινε τον οξύμωρο όρο «blindsight» (τυφλή όραση) για να περιγράψει τη μαγική ικανότητα κάποιων ασθενών με ολική ή μερική βλάβη στον πρωτεύοντα οπτικό φλοιό (τον λεγόμενο V1) να αναγνωρίζουν κάποια οπτικά αντικείμενα, ενώ οι ίδιοι δεν τα βλέπουν συνειδητά.

Η πιο διάσημη μέχρι σήμερα περίπτωση τυφλής ή ανεπίγνωστης όρασης είναι ο D.Β. στον οποίο ύστερα από μια αναγκαία χειρουργική επέμβαση αφαιρέθηκε μεγάλο μέρος του πρωτογενούς οπτικού ή ταινιωτού φλοιού V1, στον οποίο καταλήγουν όλες οι οπτικές πληροφορίες που έρχονται από τα μάτια, και από αυτόν διανέμονται για περαιτέρω ανάλυση στις εξωταινιωτές περιοχές του οπτικού φλοιού (V2-V5). Μολονότι λοιπόν μετά την εγχείρηση ο D.Β. έμεινε τυφλός κατά το ήμισυ του οπτικού του πεδίου, μπορούσε να αναγνωρίζει «διαισθητικά» πολλά χαρακτηριστικά αντικειμένων που του παρουσίαζαν αποκλειστικά στην τυφλή περιοχή του οπτικού του πεδίου, για την παρουσία των οποίων δεν είχε καθόλου επίγνωση.

Με άλλα λόγια οι περίεργοι ασθενείς -όπως ο D.Β. καταφέρνουν να αναγνωρίζουν τη μορφή, το χρώμα ή τον προσανατολισμό ενός αντικειμένου που ενώ βρίσκεται μπροστά τους δεν μπορούν να το δουν αφού από κάποια βλάβη έχει καταστραφεί η εγκεφαλική περιοχή που το καθιστά ορατό. Η μελέτη ασθενών με «τυφλή όραση» ήταν η πρώτη που έθεσε υπό αμφισβήτηση τη μέχρι τότε καθολική βεβαιότητα ότι οι διεργασίες της οπτικής αντίληψης και της οπτικής συνείδησης είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και τελικά ταυτίζονται πάντα σε κάθε οπτική μας εμπειρία!

Ενα άλλο πεδίο έρευνας που τα τελευταία χρόνια γνωρίζει εκπληκτική ανάπτυξη είναι η μελέτη των ιδιαίτερων αντιληπτικών ικανοτήτων που συχνά αναπτύσσουν τα άτομα που είναι εκ γενετής ή έπειτα από κάποιο ατύχημα τυφλά. Βέβαια, η μελέτη των αναπαραστάσεων που δημιουργεί ο εγκέφαλος των ατόμων που στερούνται ολοκληρωτικά τη δυνατότητα όρασης δημιουργεί συχνά ανυπέρβλητα προβλήματα στους ερευνητές. Χάρη όμως στις πρωτόγνωρες δυνατότητες που άνοιξαν οι νέες τεχνικές παρακολούθησης του ζωντανού εγκεφάλου (τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων και λειτουργική μαγνητική τομογραφία) οι δυσκολίες αυτές έχουν αρχίσει να παρακάμπτονται.

Με τη βοήθεια αυτών των τεχνικών οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο εγκέφαλος των τυφλών ατόμων αναδιοργανώνεται ώστε να τους επιτρέπει να δημιουργούν συνεκτικές και σχετικά ακριβείς αναπαραστάσεις του κόσμου μέσα στον οποίο ζουν και κινούνται. Ετσι απέδειξαν ότι οι περιοχές του οπτικού εγκεφάλου στα τυφλά άτομα δεν είναι καθόλου αδρανείς, αντίθετα αναδιοργανώνονται και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην επεξεργασία των πολύτιμων πληροφοριών της αφής και της ακοής.

Διαπίστωσαν, για παράδειγμα, ότι οι περιοχές του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται όταν φανταζόμαστε με τον νου ένα αντικείμενο που έχουμε δει με τα μάτια μας είναι ακριβώς οι ίδιες με εκείνες που ενεργοποιούνται στον εγκέφαλο ενός τυφλού όταν φαντάζεται ένα αντικείμενο που έχει γνωρίσει μέσω της αφής. Αυτό που αλλάζει στις δύο περιπτώσεις είναι η ένταση της ενεργοποίησης των συγκεκριμένων οπτικών περιοχών του εγκεφάλου. Επίσης διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανάμεσα στους τυφλούς: η αναδιοργάνωση των οπτικών περιοχών ενός ατόμου που έχασε πρόσφατα την όρασή του είναι εντελώς διαφορετική από έναν εκ γενετής τυφλό.

Οταν ο νευροεπιστήμονας Alvaro Pascual-Leone ανέλυσε στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ με λειτουργική μαγνητική τομογραφία τον εγκέφαλο του τυφλού ζωγράφου Esref Armagan ενώ ετοιμαζόταν να ζωγραφίσει, διαπίστωσε έκπληκτος ότι όλος ο οπτικός του εγκέφαλος ήταν έντονα ενεργός, μολονότι ήταν τελείως τυφλός!

Είναι λοιπόν φανερό ότι αυτό που καταγράφεται ή δεν καταγράφεται από τα μάτια μας και αυτό που αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας δεν ταυτίζονται: ο νους βλέπει πολύ περισσότερα από αυτά που του «διηγούνται» τα μάτια.

Πώς βλέπει τον κόσμο ο εγκέφαλός μας

Το γεγονός ότι η όραση φαίνεται να είναι μια απολύτως φυσική και αυτόματη βιολογική λειτουργία αποτελεί το μεγαλύτερο εμπόδιο για να αναγνωρίσουμε την πολυπλοκότητά της.

Φαίνεται αρκετά απλό: ανοίγουμε τα μάτια μας και όλος ο πλούσιος κόσμος από χρώματα, σχήματα και μορφές εισέρχεται και καταγράφεται χωρίς καμία προσπάθεια μέσα στον εγκέφαλό μας.

Σταδιακά βέβαια οι επιστήμονες κατάλαβαν ότι αυτή η απλοϊκή αντίληψη για την όραση κάθε άλλο παρά σωστή είναι και αφήνει αναπάντητα όλα τα θεμελιώδη ερωτήματα. Για τη σύγχρονη νευροεπιστήμη η όραση δεν είναι μια απλή παθητική αισθητηριακή καταγραφή του κόσμου που μας περιβάλλει, αλλά μια εξαιρετικά πολύπλοκη νοητική διαδικασία που μας επιτρέπει να γνωρίζουμε τον κόσμο.

Ο εγκέφαλός μας δεν καταγράφει παθητικά σαν φωτογραφική μηχανή τις δισδιάστατες εικόνες που φτάνουν σε αυτόν από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα των ματιών, αλλά κατασκευάζει ενεργητικά τον πλούσιο τρισδιάστατο κόσμο που βλέπει. Τα πολλά και διαφορετικά είδη οπτικών πληροφοριών που φτάνουν στα μάτια μας με το φως, οι πληροφορίες που αφορούν το χρώμα, τη μορφή, την κίνηση κ.ο.κ., αναλύονται στοιχειωδώς από τον αμφιβληστροειδή χιτώνα και μέσα από πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς καταλήγουν στον οπτικό φλοιό του εγκεφάλου.

Ο οπτικός φλοιός, που καλύπτει τους δύο ινιακούς λοβούς στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, δεν είναι μια ενιαία δομή (βλ. εικόνα), αλλά χωρίζεται σε πολλά επιμέρους διαμερίσματα, καθένα από τα οποία είναι ικανό να αναλύει μια ορισμένη ιδιότητα των οπτικών πληροφοριών. Τα οπτικά σήματα που ταξιδεύουν από τα μάτια στον οπτικό εγκέφαλο εισέρχονται σε αυτόν μέσω μιας μοναδικής πύλης που ονομάζεται πρωτοταγής ή ταινιωτός οπτικός φλοιός (V1). Από αυτόν τα οπτικά σήματα διανέμονται στα εξωταινιωτικά διαμερίσματα που βρίσκονται γύρω από αυτόν (περιοχές V2 - V5) που εξειδικεύονται στην ανάλυση μεμονωμένων χαρακτηριστικών της οπτικής σκηνής (χρώμα, μορφή, κίνηση του ορατού αντικειμένου).

Πηγή: Του ΣΠΥΡΟΥ ΜΑΝΟΥΣΕΛΗ - Ελευθεροτυπία, Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

 

Μέγας Αριστοκλής - Πλάτων

http://www.afipnisi.org/2011/06/427-347.html

                                                     

 

Σύντομη Βιογραφία


Ο Πλάτων (427 π.Χ. - 347 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος από την Αθήνα, ο πιο γνωστός μαθητής του Σωκράτη και δάσκαλος του Αριστοτέλη. Το έργο του με τη μορφή φιλοσοφικών διαλόγων έχει σωθεί ολόκληρο (του αποδίδονται ακόμα και μερικά νόθα έργα) και άσκησε τεράστια επιρροή στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία και γενικότερα στη δυτική φιλοσοφική παράδοση μέχρι τις ημέρες μας. Ο Πλάτων, μεταξύ άλλων, έγραψε την Απολογία του Σωκράτους, η οποία θεωρείται ως μια σχετικά ακριβής καταγραφή της απολογίας του Σωκράτη στη δίκη που τον καταδίκασε σε θάνατο, το Συμπόσιο όπου μιλά για την φύση του έρωτα, ενώ σε δύο μακρούς διαλόγους, την Πολιτεία και τους Νόμους, περιέγραψε την ιδανική πολιτεία.

O Πλάτων γεννήθηκε στην Αθήνα και καταγόταν από αριστοκρατική αθηναϊκή οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αρίστωνας, ο οποίος καταγόταν από το γένος του βασιλιά Κόδρου, και μητέρα του ήταν η Περικτιόνη, η οποία ήταν αδερφή του Χαρμίδη, ενός από τους Τριάκοντα τυρράνους, και ανιψιά του Κριτία, επίσης μέλος των Τριάκοντα, με καταγωγή από το γένος του νομοθέτη Σόλωνος. Αδέρφια του ήταν οι Αδείμαντος και Γλαύκων. Το πρώτο του όνομα ήταν Αριστοκλής, αλλά αργότερα ονομάστηκε Πλάτωνας γιατί είχε ευρύ στέρνο και πλατύ μέτωπο. Γνώρισε τον Σωκράτη σε ηλικία 20 ετών και έμεινε κοντά του μέχρι τον θάνατο του μεγάλου δασκάλου (399 π.Χ.).

Μετά τη θανάτωση του Σωκράτη για λίγο καιρό κατέφυγε στα Μέγαρα, κοντά στον συμμαθητή του Ευκλείδη. Ύστερα γύρισε στην Αθήνα, όπου για 10 χρόνια ασχολήθηκε με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων, τα οποία φέρουν τη σφραγίδα της σωκρατικής φιλοσοφίας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στην Αίγυπτο και στην Κυρήνη, όπου σχετίστηκε με τον μαθηματικό Θεόδωρο, και τέλος στον Τάραντα της Ιταλίας, όπου γνώρισε τους πυθαγόρειους, από τη φιλοσοφική σκέψη των οποίων επηρεάστηκε αποφασιστικά. Μετά πέρασε στη Σικελία. Στην αυλή του βασιλιά των Συρακουσών Διονυσίου Α΄ γνώρισε τον βασιλικό γυναικάδελφο Δίωνα, με τον οποίον συνδέθηκε φιλικά. Η φιλία όμως αυτή προκάλεσε τις υποψίες του Διονυσίου για συνωμοσία, γι' αυτό έδιωξε τον Πλάτωνα από τη Σικελία. Στην Αίγινα κινδύνεψε να πουληθεί ως δούλος αλλά τον εξαγόρασε ο Κυρηναίος φίλος του Αννίκερης.

Επιστρέφοντας στην Αθήνα άνοιξε τη φιλοσοφική σχολή του, την Ακαδημία (387 π.Χ.). Η προσπάθεια όμως των δύο φίλων να προσηλυτίσουν στις ιδέες τους τον νέο ηγεμόνα Διονύσιο τον Πρεσβύτερο απέτυχαν. Για τρίτη φορά ήρθε στην αυλή των Συρακουσών το 361 π.Χ., με σκοπό να συμφιλιώσει τον Δίωνα με τον Διονύσιο. Αυτή τη φορά κινδύνεψε και η ζωή του. Τον έσωσε η επέμβαση του πυθαγόρειου Αρχύτα. Αλλά ο Δίωνας δεν γλίτωσε. Δολοφονήθηκε το 353 π.Χ.. Έτσι ο Πλάτωνας έχασε τον άνθρωπο στον οποίο στήριξε τις ελπίδες του για την επιβολή των πολιτικών του ιδεών. Από τότε και μέχρι τον θάνατό του ασχολήθηκε με τη διδασκαλία και με τη συγγραφή φιλοσοφικών έργων.

Τα έργα του Πλάτωνα είναι 36 και όλα, εκτός από την Απολογία, διαλογικά. Στον Πλάτωνα αποδίδονται και 13 επιστολές, η γνησιότητα των οποίων γενικά αμφισβητείται, εκτός από την Επιστολή Ζ' όπου περιγράφει ο Πλάτωνας τη δράση του στη Σικελία. Και στη συγγραφή ο φιλόσοφος μιμήθηκε τη διδασκαλία του Σωκράτη, ο οποίος δίδασκε διαλογικά. Οι διάλογοί του επιγράφονται με το όνομα κάποιου από τα διαλεγόμενα πρόσωπα, π.χ. Τίμαιος, Γοργίας, Πρωταγόρας, κλπ. Τρεις μόνο διάλογοι, το Συμπόσιο, η Πολιτεία και οι Νόμοι τιτλοφορούνται από το περιεχόμενό τους. Σ' όλους τους διαλόγους τη συζήτηση διευθύνει ο Σωκράτης, εκτός από τους Νόμους όπου απουσιάζει εντελώς. Στους παλαιότερους διαλόγους διατηρεί την εικόνα του πραγματικού Σωκράτη, ενώ στους νεότερους, όπως εικάζουν οι φιλόλογοι, κάτω από το πρόσωπο του δάσκαλου κρύβεται ο ίδιος ο μαθητής.

Το σύνολο του πλατωνικού έργου διακρίνεται σε τρεις περιόδους με βάση τη χρονολογική σειρά, ωστόσο υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ των φιλολόγων για την ακριβή σειρά συγγραφής των έργων στο εσωτερικό κάθε περιόδου. Το βέβαιο είναι ότι άρχισε να γράφει τα έργα του μετά τη θανάτωση του Σωκράτη και ότι έγραφε ως το τέλος της ζωής του:

 Πλατωνικό Έργο

(α) Περίοδος νεότητας (400 π.Χ. - 387 π.Χ.). Σ΄ αυτήν ανήκουν οι διάλογοι:

* Απολογία: με την πλατωνική εκδοχη της απολογίας του Σωκράτη στο δικαστήριο,

* Κρίτων: με θέμα το δίκαιο και την αδικία,

* Χαρμίδης: όπου αναπτύσσεται η έννοια της σωφροσύνης,

* Πρωταγόρας: για το αν μπορεί να διδαχτεί η αρετή,

* Λάχης,

* Ευθύφρων,

* Ιππίας Μείζων,

* Ιππίας Ελάσσων,

* Ίων

* Λύσις.

(β) Περίοδος ωριμότητας (386 π.Χ. - 367 π.Χ.). Σ' αυτήν ανήκουν οι διάλογοι:

* Μενέξενος: στο μεγαλύτερο μέρος του ένας επιτάφιος λόγος

* Κρατύλος: όπου συζητώνται γλωσσολογικά ζητήματα

* Ευθύδημος,

* Γοργίας,

* Μένων,

* Παρμενίδης,

* Φαίδων: όπου περιγράφονται οι τελευταίες στιγμές του Σωκράτη. Ο ίδιος ο Πλάτωνας απουσίαζε αφού, όπως λέει ένας από τους συνομιλιτές, «Πλάτων δὲ οἶμαι ἠσθένει» («Ο Πλάτωνας νομίζω ότι ήταν άρρωστος») [59b].

* Φαίδρος,

* Πολιτεία: εκτεταμένη περιγραφή μίας ιδανικής πολιτείας

* Συμπόσιον: για την φύση του έρωτα,

* Θεαίτητος.

και (γ) Περίοδος γήρατος (366 π.Χ. - 348 π.Χ.). Περιλαμβάνονται οι διάλογοι:

* Σοφιστής,

* Πολιτικός,

* Φίληβος,

* Τίμαιος: για την δημιουργία του κόσμου

* Κριτίας: ένας ημιτελής διάλογος με αναφορές στην Ατλαντίδα,

* Νόμοι: διάλογος σε 12 βιβλία όπου ο Πλάτωνας επανέρχεται στο ζήτημα των ορθών νόμων για μία πολιτεία

* Έβδομη επιστολή: με αυτοβιογραφικές πληροφορίες για τη δράση του στη Σικελία

Πιπεριές κέρατο γεμιστές

                        Πιπεριές κέρατο

Χρειαζόμαστε  πιπεριές, σίγουρα , τυρί φέτα, ελαιόλαδο και ρίγανη (αν θέλουμε) Αυτά για το φούρνο.   Διότι αν τις κάνουμε τηγανιτές θα χρειαστούμε και κουρκούτι. 
Και στις δύο περιπτώσεις θα έχουμε  ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό  και όχι μόνο αλλά βασικά είναι ένα πανεύκολο φαγητό γρήγορο και δεν απαιτεί να έχουμε πολλά υλικά διαθέσιμα.            
Πλένουμε τις πιπεριές, κόβουμε το μέρος του κοτσανιού είτε εντελώς δημιουργώντας τρύπα ή όσο χρειάζεται για να μπορέσουμε να τις γεμίσουμε, τις αδειάζουμε και τις αλατίζουμε ελαφρά απ έξω.  Όποιος θέλει αφήνει και το κοτσάνι για ιδιαίτερη αισθητική στο πιάτο.      
Σε ένα μπολ βάζουμε όση φέτα πιστεύουμε ότι θα χρειαστεί για να γεμίσουμε τις πιπεριές .   Ενδεικτικά λέμε περίπου 4 κουταλάκια φέτα που την έχουμε κάνει μικρά κομματάκια , για κάθε πιπεριά. Στή φέτα ρίχνουμε το ανάλογο λάδι (λίγο) και  το ανακατεύουμε , επίσης βάζουμε τη ρίγανη ανάλογη όσο χρειάζεται για το άρωμα , όχι υπερβολές. Όταν είναι έτοιμο το μίγμα γεμίζουμε τις πιπεριές χωρίς να ξεχειλήσουν και κλείνουμε την άκρη με το μέρος που έχει το κοτσάνι είτε είναι εντελώς κομμένο (το σφηνώνουμε), είτε είναι μισοκομμένο. Όποιος δεν θέλει να το βάλει, θα πρέπει να τοποθετήσει με τέτοιο τρόπο τις πιπεριές , ώστε το μέρος του ανοίγματος να είναι λίγο ανασηκωμένο για να μή χυθεί η φέτα που θα λιώσει κατά το ψήσιμο.

Αν ψήσουμε στο φούρνο τοποθετούμε τις πιπεριές σε ταψί ελαφρά λαδωμένο , τις περιχύνουμε με λάδι (όχι πολύ) και τις πασπαλίζουμε με ρίγανη. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο  μέχρι να ροδίσουν αρκετά.

Αν τις τηγανίσουμε, φτιάχνοιυμε κουρκούτι πυκνόρευστο με αλεύρι νερό και λίγο πιπέρι. Τις βουτάμε προσεκτικά να μή φύγει η φέτα, βάζουμε και λίγο κουρκούτι πάνω από τη φέτα στο άνοιγμα της κάθε πιπεριάς Τηγανίζουμε μέχρι να πάρουν χρώμα. Τις βγάζουμε σε πιατέλα και τις βρέχουμε με ξύδι.

Καλή επιτυχία! και Καλή σας όρεξη!

Η πολυτάραχη ζωή της σταθεράς π

 http://users.uoa.gr/~nektar/science/history/pi_constant.htm

Η πολυτάραχη ζωή της σταθεράς π

του Steve Connor, The Independent

Μαθηματικά ΒΗΜΑ Science
Κυριακή 19 Μαρτίου 2006

---

Όπως κάθε σημαντική οντότητα σε αυτόν τον πλανήτη, έτσι και ο αριθμός π, η περίφημη σταθερά του Αρχιμήδη, έχει πλέον τη δική του ημέρα στο εορταστικό ημερολόγιο. Τον γιορτάσαμε στις 14 Μαρτίου και δραττόμεθα της ευκαιρίας για να διηγηθούμε την απολαυστική ιστορία του.

Η περασμένη Τρίτη ήταν η 14η Μαρτίου, την οποία οι Αμερικανοί αναφέρουν ως 3/14. Αν διαθέτετε έναν συγκεκριμένο τύπο εγκεφάλου, σίγουρα θα προσέξατε ότι τα τρία αυτά ψηφία βρίσκονται πολύ κοντά σε έναν από τους πιο σημαντικούς αριθμούς των μαθηματικών: τον π. Έτσι η 14η Μαρτίου έχει ανακηρυχθεί Παγκόσμια Ημέρα του αριθμού π, προς τιμήν της μαθηματικής σταθεράς που έχει μαγέψει και μπερδέψει γενεές επί γενεών μαθηματικών από την εποχή της αρχαίας Βαβυλώνας.

Όπως μαθαίνουμε όλοι στο σχολείο, το π είναι ο λόγος της περιφέρειας ενός κύκλου προς τη διάμετρο του. Με άλλα λόγια, σε οποιονδήποτε κύκλο, αν διαιρέσετε το μήκος της περιφέρειας με τη διάμετρο του, θα έχετε πάντα ως αποτέλεσμα τον ίδιο αριθμό, το π.

Πρόκειται για έναν βασικό κανόνα της τριγωνομετρίας που μαθαίνουμε βάσει της αρχής της σταδιακής όσμωσης και ξεχνάμε βάσει της αρχής της ταχείας διάχυσης, η απλή αλήθεια του οποίου έχει προκαλέσει ανά τους αιώνες χιλιάδες προβλήματα στους μαθηματικούς.

Το πρώτο και πιο ενδιαφέρον είναι η εύρεση της ακριβούς τιμής του, και αυτό γιατί τα δεκαδικά ψηφία του συνεχίζονται επ' άπειρον. Για συντομία εμείς μπορούμε να πούμε τώρα ότι η τιμή του π είναι 3,1416. Οι ακριβολόγοι θα σας πουν φυσικά ότι αυτή είναι μια κατά προσέγγιση εκτίμηση και θα προτιμήσουν το περισσότερο ακριβές 3,14159265358979323846. Οι υπερορθόδοξοι ακριβολόγοι θα προτιμήσουν να προσθέσουν ακόμη μερικές χιλιάδες ψηφία, και έτσι όμως δεν θα επιτύχουν τη σωστή τιμή.

Ένας υπερυπολογιστής στο Τόκιο υπολόγισε κάποτε περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια ψηφία του π. Δεν μπόρεσε παρ' όλα αυτά να φθάσει ως το τελευταίο δεκαδικό ψηφίο, γιατί, όπως γνωρίζουν όλοι οι μαθηματικοί, αυτό βρίσκεται κάπου πέρα από το άπειρο, σε ένα μέρος όπου φθάνουν μόνο στα όνειρά τους.

«Όλοι οι αριθμοί είναι ενδιαφέροντες, μερικοί όμως είναι πιο ενδιαφέροντες από τους άλλους και το π είναι ο πιο ενδιαφέρων από όλους» λέει ο Ιαν Στιούαρτ, καθηγητής των Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο του Γουόρικ.

Το περίεργο είναι ότι το π είναι ταυτοχρόνως άρρητος και υπερβατικός αριθμός. Άρρητος επειδή δεν μπορεί να εκφραστεί ως ο λόγος δύο ακέραιων αριθμών και υπερβατικός επειδή αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη ότι δεν μπορούμε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.

Όταν οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι άρχισαν να χτίζουν τη Βαβυλώνα ασχολήθηκαν ιδιαίτερα με τη γεωμετρία. Ήδη από τον 20ό αι. π.Χ. διαπίστωσαν ότι όταν η περιφέρεια οποιουδήποτε κύκλου διαιρείται διό της διαμέτρου της, το αποτέλεσμα είναι πάντοτε περίπου τρία. Υπολόγισαν μάλιστα την τιμή αυτού του λόγου στα 25/8, τα οποία απέχουν μόλις κατά 0,5% της πραγματικής τιμής του. Πολύ λιγότερο ακριβής είναι η άλλη από τις αρχαιότερες τιμές του η, που συναντάμε στη Βίβλο (Βασιλέων Α, 7, 23), σύμφωνα με την οποία η κυκλική λίμνη του οίκου του Σολομώντα είχε διάμετρο δέκα πήχεις και περιφέρεια τριάντα πήχεις, τοποθετώντας την τιμή ακριβώς στο τρία.

Μία από τις αρχαιότερες και ακριβέστερες τιμές είναι αυτή του αιγυπτίου γραφέα Αχμές. Την έχει καταγράψει σε έναν πάπυρο του Μέσου Βασιλείου, περίπου το 1650 π.Χ., αντιγράφοντας ουσιαστικά έναν ακόμη αρχαιότερο πάπυρο. Ο Αχμές περιέγραψε το π ως το αποτέλεσμα της διαίρεσης του 256 διά του 81, δηλαδή 3,160.

Εκείνος όμως ο οποίος θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος που προσέγγισε τον υπολογισμό π σε μια πιο θεωρητική βάση ήταν ο Αρχιμήδης, γι' αυτό και το π είναι γνωστό και ως σταθερά του Αρχιμήδη.

Κινέζοι, ινδοί και πέρσες σοφοί προσπάθησαν όλοι να υπολογίσουν τη σταθερά αυτή. Ωστόσο, το όνομα με το οποίο τη γνωρίζουμε σήμερα της δόθηκε το 1706, όταν ο ουαλλός μαθηματικός Γουίλιαμ Τζόουνς πρότεινε να ονομαστεί η σταθερά του Αρχιμήδη με το ελληνικό γράμμα π, από τη λέξη «περιφέρεια».

Οι μεγάλες δυσκολίες με το π τότε δεν είχαν ακόμη αρχίσει. Το 1761 ο Γιόχαν Λάμπερτ απέδειξε ότι το π είναι άρρητος αριθμός. Με απλά λόγια αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να εκφραστεί ως κλάσμα δύο ακέραιων αριθμών. Στο σχολείο τα παιδιά μαθαίνουν ότι το π είναι περίπου 22/7, η τιμή αυτή είναι όμως και πάλι κατά προσέγγιση, γιατί το π βρίσκεται εκτός μαθηματικής λογικής.

Η δεύτερη μεγάλη ανακάλυψη σημειώθηκε το 1882, όταν ο Φέρντιναντ φον Λίντεμαν απέδειξε ότι το π είχε μία ακόμη ασυνήθιστη ιδιότητα: ήταν υπερβατικός αριθμός. Στη μαθηματική ορολογία αυτό σημαίνει ότι δεν αποτελεί τη ρίζα καμιάς αλγεβρικής εξίσωσης με ρητούς συντελεστές.

Στη μη μαθηματική ορολογία αυτό σημαίνει ότι το π αποτελεί την απόδειξη του παλαιού ρητού ότι δεν μπορεί κανείς να τετραγωνίσει τον κύκλο. Δεν μπορεί δηλαδή κανείς, χρησιμοποιώντας μόνο έναν κανόνα και έναν διαβήτη, να φτιάξει ένα τετράγωνο που να έχει ακριβώς το ίδιο εμβαδόν με έναν δεδομένο κύκλο.

Η κομψότητα της φύσης του π συνοψίζεται όμως στις τόσες προσπάθειες που έχουν γίνει και εξακολουθούν να γίνονται για τη συμπλήρωση των αριθμών του. Η επίμονη αναζήτηση ξεκίνησε ίσως με τον γερμανό μαθηματικό Λούντολφ βαν Τσόι-λεν, ο οποίος γύρω στο 1600 υπολόγισε τα πρώτα 35 δεκαδικά ψηφία του π. Ηταν τόσο υπερήφανος γι᾿ αυτό το έργο, στο οποίο αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του, που ζήτησε να γράψουν τα 35 ψηφία στην επιτύμβια στήλη του. Εξίσου επίμονος, ο Γουίλιαμ Σανκς αφιέρωσε από την πλευρά του 20 χρόνια στους υπολογισμούς προχωρώντας το π στα 707 δεκαδικά ψηφία. Δυστυχώς το επίτευγμα του υπέστη τεράστιο πλήγμα όταν οι πρώτο ψηφιακοί υπολογιστές ανακάλυψαν ότι είχε κάνει λάθος στο 528ο δεκαδικό ψηφίο, αχρηστεύοντας όλα τα επόμενα.

Η επέκταση του π στο άπειρο έχει επίσης επανειλημμένως προσελκύσει το ενδιαφέρον των συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Ο σπουδαίος αμερικανός αστρονόμος Καρλ Σαγκάν στο βιβλίο του «Επαφή» έκρυψε την υπογραφή των εξωγήινων μέσα στα δήθεν τυχαία ψηφία του π, τα οποία στην πραγματικότητα δεν ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη διάταξη. «Ηταν πολύ πονηρό, γιατί αυτό δεν γίνεται» λέει ο καθηγητής Στιούαρτ. «Δεν μπορείς να τακτοποιήσεις το π σε συγκεκριμένη διάταξη. Ήταν ένα ωραίο απατηλό τέχνασμα εκ μέρους του Σαγκάν. Υπό μίαν έννοιαν ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν θα μπορούσε να βρει μια διάταξη μέσα στο π».

Για τη διευκόλυνση της απομνημόνευσης μέρους τού αριθμού π θα συναντήσει κανείς σε πολλές γλώσσες στιχάκια στα οποία ο αριθμός γραμμάτων κάθε λέξης συμπίπτει με τα πρώτα δεκαδικά ψηφία τού π, ένα προς ένα. Στα ελληνικά επινοήθηκε τετράστιχο που προσπαθεί να περιγράψει τον π:

Αεί ο Θεός ο μέγας γεωμετρεί
το κύκλου μήκος ίνα ορίση διαμέτρω
παρήγαγεν αριθμόν απέραντον
και ον φευ! ουδέποτε όλον θνητοί θα εύρωσι.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω