Παγκόσμια ημέρα γάμου

Η ιδέα για τον εορτασμό του γάμου (της συζυγικής πίστης, της αμοιβαίας αγάπης, μπλα, μπλα, μπλα), ξεκίνησε από το Μπατόν Ρουζ της Λουϊζιάνας το 1981, όταν ένα ζευγάρι πρότεινε στο Δήμαρχο, τον Κυβερνήτη και τον τοπικό Επίσκοπο, να κηρύξουν την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ως Ημέρα του Γάμου.

Ακολουθήστε μας στην σελίδα μας στο facebook : Δείτε Τι Έγινε Σαν Σήμερα Στον Κόσμο
Η ιδέα άρεσε τόσο που από το 1983 απέκτησε και την αυτοτέλειά της και γιορτάζεται κάθε δεύτερη Κυριακή του Φεβρουαρίου, ενώ το 1993 η Παγκόσμια Ημέρα του Γάμου ευλογήθηκε και από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ. Στα πλαίσια του αστείου, αν όχι γελοίου, που κυμαίνεται αυτή η Ημέρα, αν αναλογιστεί κανείς πως γιορτάζει ιδέες που τείνουν προς εξαφάνιση και που μόνο χαρά δεν φέρνουν στην πράξη, όντας πολύ πιο ρεαλιστές και χωρίς να αποζητούν την «θεία» έγκριση, πήραν κάποιοι την πρωτοβουλία να καθιερώσουν την Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Γάμου.
Γιατί ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, περιπλέκει περιουσίες και τραπεζικούς λογαριασμούς και αποκλείει την προοπτική να γνωρίσουμε κάποτε το πραγματικό μας ταίρι. Έτσι τα άτομα αυτά όρισαν την 30η Αυγούστου ω

http://www.pinnokio.gr/arthro/pagkosmia-hmera-gamoy

Τὸ ἀηδόνι και το γεράκι

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

 

 

Τὸ ἀηδόνι και το γεράκι
«Ἄκουσε, γεράκι, τὸ καημένο τ' ἀηδόνι. Ἡ ζωή μου εἶναι στὴν ἐξουσία σου, ὅπως καὶ τὸ πέταγμά μας αὐτὸ μέσα στὰ σύννεφα, ὅπου δὲν εἶχα φτάσει ποτέ. Ἀλλὰ ἄκουσέ με: Ἀπὸ τὶς μυστικὲς πηγὲς τῆς φύσης ἐρχόταν μιὰ ἤπια πνοὴ καὶ συναντοῦσε μιὰν ἄλλη, ἐξίσου ἤπια, μέσα στὸ στῆθος μου. Αὐτὴ ἡ πνοὴ γινόταν τραγούδι, ὅπως καὶ τὸ φύλλωμα τοῦ δέντρου ποὺ μὲ φιλοξενοῦσε, ὅπως τὰ ἄστρα ποὺ ἔλαμπαν ψηλά. Ἡ ὀμορφιὰ τῶν πραγμάτων ποὺ ἦταν γύρω μου μὲ συγκινοῦσε καὶ μεταβαλλόταν σὲ μουσική. Εἶδα κι ἐσένα νὰ ἔρχεσαι καταπάνω μου, καὶ ὁ φόβος μου νικήθηκε ἀπὸ τὸ θαῦμα τῆς γρήγορης καὶ μεγαλόπρεπης πτήσης σου, ποὺ τὴ θαύμαζα σὰν δῶρο τῶν θεῶν. Ἀλλὰ τὴ στιγμὴ ἐκείνη, ἀπὸ ἀπροσμέτρητο βάθος, ἑτοιμάζονταν ν' ἀναβρύσουν ἀπὸ μένα τραγούδια θλίψης γιὰ ἕνα ρόδο ποὺ τὸ μάδησε ὁ ἀέρας. Τὰ ἄρχιζα, τὰ τραγούδια αὐτά, ἐγὼ πού, ὅταν ξεσποῦσε ὁ κεραυνός, ἔνιωθα νὰ μοῦ τρέμει τὸ στῆθος, καθὼς ἤμουν μαζεμένο μέσα στὸ νέο φύλλωμα. Ἄφησέ με νὰ ζήσω μιὰ στιγμὴ μόνο, ὅσο γιὰ νὰ βγάλω στὸν αἰθέρα καὶ γιὰ τὸ αὐτί σου τὸ θησαυρὸ ποὺ αἰσθάνομαι μέσα μου. Μὴ σκοτώσεις αὐτὸ ποὺ πρέπει νὰ γεννηθεῖ!».

Καθὼς τὸ ἀηδόνι μιλοῦσε, τὸ γεράκι χαλάρωνε τὸ ἁρπακτικὸ νύχι του, καὶ μὲ τὸ ἄλλο ἔκανε φιλικὸ νεΰμα στὸ ἀηδόνι, ποὺ ὅμως τὴ στιγμὴ ἐκείνη ξεψύχησε.

Διονύσιος Σολωμός

Terry Sohl

ΔΕΙΛΙΝΑ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ - Άλκηστις Πρωτοψάλτη

Από την συναυλία της ορχήστρας σύγχρονης μουσικής και της χορωδίας της ΕΡΤ,στο Ηρώδειο το 1996,υπό την διεύθυνση του Ανδρέα Πυλαρινού,με έργα του Ηλία Ανδριόπουλου.('Προσανατολισμοί" σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη,"Λαϊκά προάστια" σε στίχους Μιχάλη Μπουρμπούλη και "Γράμματα στο Μακρυγιάννη" σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και Μιχάλη Μπουρμπούλη.)

Δειλινα στη Σπάρτη

Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Συλλογή:Γράμματα στον Μακρυγιάννη ( 1979 )

Τα χελιδόνια τ' Αναπλιού
περνούν απ' τις Μυκήνες
κι εσύ που μοιάζεις με φωτιά
μού 'καψες όπως τα χαρτιά
στην Κόρινθο τις μέρες μου
και κάπου αλλού τους μήνες.

Όταν φέρνει ο αγέρας
μυρωδιές κι αρώματα
κάποιος μέσα στ' όνειρό του
κλαίει τα ξημερώματα.

Τα περιστέρια του Μαγιού
χάνονται μέσ' στο χάρτη
κι εσύ σαν φίδι που γλιστρά
τα βράδια μέσα στο Μυστρά
στα χρόνια μου βάζεις φωτιά
τα δειλινά στη Σπάρτη.

Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ (1928)

Την Ξανθούλα έγραψε ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός
και τη μελωποίησε ο Νικόλαος Μάντζαρος,

Η ΞΑΝΘΟΥΛΑ (1928)

Την είδα την ξανθούλα,
την είδα 'ψες αργά
που εμπήκε στη βαρκούλα
να πάει στην ξενιτιά.

Εφούσκωνε τ' αέρι
λευκότατα πανιά
ωσάν το περιστέρι
που απλώνει τα φτερά.

Εστέκονταν οι φίλοι
με λύπη με χαρά
κι αυτή με το μαντίλι
τους αποχαιρετά.

Και το χαιρετισμό της
εστάθηκα να ειδώ,
ως που η πολλή μακρότης
μου το 'κρυψε κι αυτό.

Σ' ολίγο, σ' ολιγάκι
δεν ήξερα να πω
αν έβλεπα πανάκι
ή του πελάγου αφρό.

Και αφού πανί, μαντίλι
εχάθη στο νερό
εδάκρυσαν οι φίλοι
εδάκρυσα κ' εγώ.

Δεν κλαίγω για τη βαρκούλα
δεν κλαίγω τα πανιά
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
που πάει στην ξενιτιά.

Δεν κλαίγω τη βαρκούλα
με τα λευκά πανιά
μόν' κλαίγω την Ξανθούλα
με τα ξανθά μαλλιά

http://youtu.be/upvM8petqdM

Χαριτωμένα και ευτράπελα

http://mikros-romios.gr/3580/athina/

Χαριτωμένα και ευτράπελα όταν κτιζόταν η Αθήνα

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Έτοιμος να… κατακτήσει την Αθήνα για να υπερασπιστεί την περιουσία του ήταν ο στρατηγός Ν. Κριεζώτης, μόλις πληροφορήθηκε ότι η διάνοιξη της οδού Ερμού θα έθιγε ένα κτήμα του στο Ροδακιό, εκεί που σήμερα συμβάλλουν η Ερμού με την οδό Βουλής. Από τη Χαλκίδα όπου βρισκόταν διεμήνυσε στους υπαλλήλους που ήταν επιφορτισμένοι με την υλοποίηση του ρυμοτομικού να σεβαστούν την περιουσία του διότι ήταν έτοιμος να κατέβει στην Αθήνα με τα παλικάρια του για να την υπερασπιστεί. Τελικά το πρόβλημα λύθηκε με την παρέμβαση των ψυχραιμότερων και με μια γενναία αποζημίωση που εισέπραξε ο στρατηγός.

Είναι ένα από τα ευτράπελα, όπως φαντάζουν σήμερα, επεισόδια της εποχής που ανεγειρόταν η νέα Αθήνα. Όταν η πλατεία Συντάγματος βρισκόταν ακόμη έξω από την πόλη και μόνον η ανέγερση του Παλατιού την καθιστούσε ελκυστική. Από τα πρώτα ακίνητα που ανεγέρθηκαν, στη συμβολή της Ερμού με την πλατεία Συντάγματος, ήταν του Ανδρέα Κορομηλά το 1835. Μόνον δυσοίωνες προβλέψεις και αρνητικά μηνύματα δεχόταν ο ιδιοκτήτης. «― Κυρ Αντρέα, κουκουβάγιες θα λαλήσουν σ’ αυτό το παλάτι!…», του έλεγαν οι περισσότεροι που πίστευαν πως η πρωτεύουσα του ελληνισμού θα μεταφερόταν σύντομα στην Κωνσταντινούπολη!

Άλλο κτίριο με ενδιαφέρουσα ιστορία ήταν του συγγραφέα της «Ηρωίδος της Ελληνικής Επαναστάσεως» Στέφανου Ξένου, στη συμβολή των οδών Όθωνος και Φιλελλήνων. Αργότερα έγινε ξενοδοχείο και πήρε την ονομασία «Ξενοδοχείον των Ξένων». Επίσης στη γωνία των σημερινών οδών Πανεπιστημίου και Γεωργίου Α΄, ανεγέρθηκε το Μέγαρο του Αντωνίου Δημητρίου ή Λημνιού, με δύο πολυτελείς κατοικίες για τα δύο του παιδιά. Είναι το ίδιο κτίριο που στέγασε από το 1856 τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή και από τα 1873 το Ξενοδοχείο της «Μεγάλης Βρεταννίας». Η δε οδός Ερμού υπήρξε το κέντρο της ζωής και του εμπορίου.

Σήμερα...10/2

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ

Ολυμπιακά δρώμενα 6

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στα τρυπημένα σημεία λέει: μετά, Σίδνεϊ, συνοδούς

ΣΦΑΙΡΙΚΟ ΑΓΓΕΙΟ

APXAIA EΛΛAΣ

ΣΦΑΙΡΙΚΟ ΑΓΓΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟΛΙΘΙΚΟ ΟΙΚΙΣΜΟ ΤΟΥ ΔΙΜΗΝΙΟΥ
Το αγγείο είναι μοναδικό σε σχήμα και διακόσμηση και αποτελεί το τελειότερο δείγμα του ρυθμού της πολύχρωμης κεραμικής, που κυριαρχεί στη Νεότερη Νεολιθική περίοδο (5300-4800 π.Χ.). 

Είναι χειροποίητο, με σφαιρικό σώμα, κοντό λαιμό, στενό στόμιο και επίπεδη βάση και έχει δύο κατακόρυφες λαβές στο κέντρο του σώματός του. Η σύνθετη γραμμική διακόσμηση καλύπτει όλο το σώμα του και γίνεται με καστανόμαυρη και ερυθρή βαφή σε στιλβωμένη επιφάνεια. Τα μοτίβα είναι όμοια και στις δύο όψεις: καμπύλες γραμμές, που τέμνονται μεταξύ τους και δημιουργούν τρεις μεγάλες τριγωνικές επιφάνειες. Η κεντρική επιφάνεια καλύπτεται από σκουρόχρωμο ημικύκλιο και σπείρα, ενώ οι δύο πλαϊνές από μηνοειδή κοσμήματα με έντονο ερυθρό χρώμα. Το αγγείο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα της κεραμικής, που προέρχεται από τον οικισμό του Διμηνίου και ξεχωρίζει για την πολύ καλή της ποιότητα, τόσο στην κατασκευή όσο και στη διακόσμηση.

http://history-pages.blogspot.gr/2012/05/blog-post_16.html

Πώς θα διατηρήσεις τα κρεμμύδια για 8 μήνες!

 Πώς θα διατηρήσεις τα κρεμμύδια για 8 μήνες!

Μάθε πως θα διατηρήσεις τα ξερά κρεμμύδια για περισσότερο διάστημα, γιατί στην κρίση δε χρειάζεται να πετάμε τίποτα!

Το λάθος που κάνεις
Τα κρεμμύδια πρέπει να φυλάσσονται σε μέρος δίχως υγρασία και σε καμία περίπτωση σε πλαστικές σακούλες που ευνοούν την ανάπτυξη της μούχλας.

Μικρά τρικ για διατήρηση

* Είτε το πιστεύεις, είτε όχι το καλσόν είναι ένας πολύ καλός αποθηκευτικός χώρος για κρεμμύδια, παρατείνοντας τη διατήρησή τους σε άριστη κατάσταση! Τα κρεμμύδια που θα αποθηκεύσεις μέσα στο καλσόν μπορούν να διατηρηθούν μέχρι και οκτώ μήνες!

* Αντί για καλσόν μπορείς να χρησιμοποιήσεις χαρτί με το οποίο θα τυλίξεις κάθε κρεμμύδι.

Από τη Δήμητρα Γκούντρα

womenonly.gr