Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Ελληνικά μέλια ...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και…
thesecretrealtruth.blogspot.com
 
Έρευνα από το ΑΠΘ εξέτασε 48 διαφορετικά ελληνικά μέλια και το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό!

Νέα έρευνα από το ΑΠΘ αποδεικνύει την ευεργετική δράση των ελληνικών μελιών στο ανθρώπινο οργανισμό. Συλλέχθηκαν 48 διαφορετικά δείγματα μελιού από όλη την Ελλάδα και από όλες τις ανθοφορίες, και κανείς δεν περίμενε ότι η σύνθεση τους κρύβει τόσες ιδιότητες καλύτερες ακόμα και από τα πολυδιαφημισμένα μέλια του εξωτερικού όπως πχ το manuka!
Στην έρευνα συμμετείχαν μέλι βελανιδιάς, πεύκου, ελάτου, καστανιάς, πορτοκαλιάς, θυμαριού και για όλα υπήρχε κάτι ξεχωριστό, που σύμφωνα με την καθηγήτρια Χρυσούλα Τανανάκη είχαν τρομερή αντιοξειοδοτική δράση και μπορούσαν με απίστευτη αποτελεσματικότητα να καταπολεμήσουν τις ελεύθερες ρίζες και τον εκφυλισμό των κυττάρων που προκαλούν το καρκίνο. Σπάνια ευρήματα λοιπόν για το ελληνικό μέλι! Επίσης αυτές οι αντιοξειοδοτικές ιδιότητες δημιουργούσαν στον οργανισμό τη δυνατότητα να τον "υπερφορτώσουν" με αμυντικούς μηχανισμούς για όλες τις ασθένειες.

Η γλυκόζη και η φρουκτόζη στο μέλι είναι στην πιο απλή τους μορφή. Τόσο εύπεπτες για τον οργανισμό που μπορούν να κάνουν ένα πραγματικό θαύμα. Δεν υπάρχει ουδεμία σχέση με τη ζάχαρη που καταστρέφει τα όργανα και την εύρυθμη λειτουργία τους. Το μέλι όταν μπαίνει στον οργανισμό, αναγνωρίζεται ως "βιολογικό προϊόν" και η γλυκόζη που απορροφάται στο αίμα γίνεται με μέτρο (παίρνει όση έχει ανάγκη ο οργανισμός) και όχι ανεξέλεγκτη όπως συμβαίνει με τη ζάχαρη.

Αυτές πρόκειται για πολύ σημαντικές ανακαλύψεις που μας θυμίζουν για άλλη μια φορά την ανεκτίμητη αξία που έχει το ελληνικό μέλι και οτι πρέπει να καταναλώνεται οπωσδήποτε δύο φορές κάθε ημέρα. Ακόμη και για όποιον έχει προβλήματα με το ζάχαρο το μέλι μπορεί να γίνει φάρμακο, και ιδανικό θεωρείτε αυτό της κουμαριάς (πικρό) που έχει τη χαμηλότερη περιεκτικότητα σε σάκχαρα.

Το μέλι είναι από τα λίγα προϊόντα σήμερα που δεν έχει επηρεαστεί από την εξέλιξη του ανθρώπου, τη βιομηχανική δραστηριότητα, τα φυτοφάρμακα κλπ. Η μέλισσα έχει τον τρόπο της να συλλέγει μόνο τα καθαρά λουλούδια, και να παράγει "θησαυρό" σε όποιο μέρος και αν βρίσκεται. Το μόνο που θα πρέπει να προσέξουμε στην αγορά του, είναι να το πάρουμε κατευθείαν απο κάποιο παραγωγό, και όχι τυποποιημένο από κάποιο σουπερ μάρκετ διότι εκεί αλλάζουν τα πράγματα.

Στην έρευνα που έκανε το ΑΠΘ, έγινε αλλη μια τρομερή ανακάλυψη. Πήραν δείγμα απο μέλι manuka (το μέλι του εξωτερικού που διαφημίζεται παγκοσμίως ως το καλύτερο για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες) και σύγκριναν την σύνθεση του με τα δικά μας. Το αποτέλεσμα ήταν απρόσμενο. Το πολυδιαφημισμένο μέλι manuka δεν είχε τέτοια αντιοξειοδοτική δράση όπως το ελληνικό μέλι. Συγκεκριμένα η έρευνα έδειξε ότι το μέλι με την περισσότερο αντ. δράση ήταν το μέλι βελανιδιάς και ακολουθούσαν το έλατο, το ερείκι, η καστανιά το πεύκο το θυμάρι και η πορτοκαλιά.

Συμπεραίνοντας, η Ελλάδα έχει ένα θησαυρό στα χέρια της. Μέλι που δεν παράγεται πουθενά αλλού σε ολόκληρο το κόσμο. Και αν πρέπει να γίνει κάτι στο μέλλον αυτό είναι να αναδείξουμε το πλούτο μας και να κάνουμε μια προώθηση που θα φτάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Να φτάσουμε την Ελλάδα μας στη κορυφή. Γιατί το αξίζει!

Πηγή από το site μελισσοκομίας Ορεινή Μέλισσα - orinimelissa

Ο Άγιος Υάκινθος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
Η Κρήτη έχει τον δικό της Βαλεντίνο και τη δική της γωνιά των ερωτευμένων, τιμώντας κάθε χρόνο στις 3 Ιουλίου στα ορεινά Ανώγεια στο Ρέθυμνο τον Άγιο Υάκινθο της αγάπης. Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου ξεκινά από τα Ανώγεια της Κρήτης, με τα…
cretanmagazine.gr

Η Κρήτη έχει τον δικό της Βαλεντίνο και τη δική της γωνιά των ερωτευμένων, τιμώντας κάθε χρόνο στις 3 Ιουλίου στα ορεινά Ανώγεια στο Ρέθυμνο τον Άγιο Υάκινθο της αγάπης.


Η σύγχρονη λατρεία του Αγίου ξεκινά από τα Ανώγεια της Κρήτης, με τα Υακίνθεια που πραγματοποιούνται κάθε καλοκαίρι και αποτελούν σημείο αναφοράς εντός και εκτός συνόρων και συνδέονται κυρίως με πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Όσοι προτιμούν να γιορτάζουν τον, κατά την κρητική παράδοση, Έλληνα Άγιο της αγάπης επισκέπτονται τον ναό του Αγίου Υακίνθου, ένα λιτό, κυκλικό, πέτρινο κρητικό ναό που είναι κτισμένος σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στον Ψηλορείτη.
Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία, ο Υάκινθος υπήρξε θαλαμηπόλος του αυτοκράτορα Τραϊανού, ο οποίος του ζήτησε να απαρνηθεί τον Χριστό. Εκείνος αρνήθηκε και φυλακίστηκε 12 χιλιόμετρα νότια από τα Ανώγεια της Κρήτης, στην ορεινή περιοχή Φούρνοι, όπου του έδιναν φαγητά ποτισμένα με το αίμα ζώων που είχαν θυσιαστεί σε είδωλα.
Ο Άγιος αρνήθηκε το φαγητό επί σαράντα ημέρες και τελικά πέθανε από ασιτία το 98 μΧ, σε ηλικία 20 ετών. Οι φρουροί του βρήκαν στο κελί του αγγέλους που κρατούσαν λαμπάδες να τον στεφανώνουν.
Ο αυτοκράτορας Τραϊανός, κατά την ελληνορθόδοξη παράδοση, έδωσε εντολή να πετάξουν το λείψανό του στα θηρία, αλλά το φύλασσαν άγγελοι και τα θηρία δεν το πείραξαν. Τελικά, το λείψανο ετάφη στην πατρίδα του, την Καισάρεια, από έναν συγκλητικό που του ξαναέδωσε το φως του.
Παράλληλα, το όνομα Υάκινθος είναι συνυφασμένο και με τα πανάρχαια ήθη. Προς τιμήν του γίνονταν κάθε χρόνο γιορτές στην Τύλισσο, στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Γιόρταζαν τον θάνατο και την ανάστασή του, καθώς θεωρούνταν ένας προελληνικός θεός της βλάστησης και της γονιμότητας.

Έπινε χυμό καρότου κάθε πρωί...

Έπινε χυμό καρότου κάθε πρωί για 8 μήνες. Δείτε τι της συνέβη μετά 
 
ellas-press.blogspot.com
Η Ann Cameron είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Διαγνώστηκεμε καρκίνο του παχέως εντέρου και το 2012 υπεβλήθη σε επέμβαση. Έχοντας βιώσει τις χημειοθεραπείες με το σύζυγό της ο οποίος πέθανε από καρκίνο των πενυμόνων το 2005 δεν 'ηθελε να περάσει η ίδια αυτή τη διαδικασία.
Μετά την επέμβαση αισθανόταν καλύτερα, χωρίς τις χημειοθεραπείες όμως, ο καρκίνος εξαπλώθηκε στους πενύμονες. Τότε αποφασισε να περάσει τον χρόνο της μελετώντας εναλλακτικές λύσεις και ανακάλυψε την ιστορία ενός 26χρονου που έπασχε από καρκίνο του δέρματος. Έγραφε ο νεαρός ότι νίκησε τον καρκίνο πίνοντας 2,5 κιλά χυμό καρότο την ημέρα.
Έτσι, η Ann άρχισε να πίνει καθημερινά την ίδια ποσότητα χυμού καρότο. Μετά από 8 εβδομάδες ισχυρίζεται η ίδια ότι ο καρκίνος σταμάτησε να εξαπλώνεται, και οι όγκοι και οι λεμφαδένες άρχισαν να συρρικνώνονται. Τους επόμενους τέσσερις μήνες οι ιστοί άρχισαν να επανέρχονται και οι όγκοι να υποχωρούν. Μετά από 8 μήνες, η μαγνητική τομογραφία στην οποία υπεβλήθη, έδειξε ότι ο καρκίνος είχε φύγει.
Τα καρότα είναι πλούσια σε φυσικά παρασιτοκτόνα, αντικαρκίνικές ιδιότητες και η καροτίνη εμποδίζει τη δημιουργία καρκινικών κυττάρων.
 

Η ΕΛΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
theolabrinos.blogspot.com
 
Η φυσιογνωμία ενός λαού θεμελιώνεται καθοριστικά εκτός των άλλων και μέσα από τη σχέση του με τον περιβάλλοντα χώρο. Κι αν θα έπρεπε να δώσουμε το στίγμα της ελληνικής φύσης κατονομάζοντας κάποια καρποφόρα δέντρα που επέδρασαν στις κοινωνικοοικονομικές πραγματικότητες την πρώτη θέση αναμφίβολα διεκδικεί η ελιά.

Δέντρο του μεσογειακού χώρου η ελιά, επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξη του πολιτισμού σ’ ένα χώρο όπου αναπτύχθηκαν μερικοί από τους πιο πρώιμους πολιτισμούς.

Η σύνδεση της με τη διατροφή και τη λατρεία αποτελεί σημαντικό φαινόμενο που εισχωρεί στη μυθολογία των μεσογειακών λαών και διαμορφώνει λατρευτικές πρακτικές, δοξασίες, έθιμα και συνήθειες αρκετές από τις οποίες διατηρούνται ακόμα και σήμερα.

Η καλλιέργεια της ελιάς πιστεύεται, ότι αποτελεί ένα ξεχωριστό στοιχείο πολιτισμού που οδηγεί στις πιο σύνθετες κοινωνικές δομές. Αποτελεί πολιτισμικό ορόσημο στην εξέλιξη του μεσογειακού πολιτισμού.

Τα πρώτα στάδια εκμετάλλευσης της ελιάς από τους κατοίκους του προϊστορικού Αιγαίου παραμένουν ακόμη σκοτεινά. Πιστεύεται, ωστόσο, ότι από τη Νεολιθική τουλάχιστον εποχή, μαζί με τους βρώσιμους καρπούς διαφόρων δέντρων, θα γινόταν ευκαιριακά και συλλογή των καρπών της αγριελιάς (Olea europaea oleaster) για τη συμπλήρωση και τον εμπλουτισμό του διαιτολογίου.

Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας- Αρχαιολογικά ευρήματα


 Απολιθωμένα φύλλα ελιάς 50-60 χιλιάδων χρόνων που ανακαλύφθηκαν στη Θήρα (Σαντορίνη). Οι απαρχές της ελαιοκαλλιέργειας τοποθετούνται συνήθως στο χρονικό ορίζοντα της λεγόμενης Πρώιμης Χαλκοκρατίας δηλαδή την 3η χιλιετίας π.Χ.

Από τον
20 αι. π.Χ. ως τον 10 αι. π.Χ. παρατηρείται μια εντυπωσιακή αύξηση της ελαϊκής γύρης σύμφωνα με παλαιοβοτανικά δεδομένα, που ίσως σηματοδοτεί και τη μεγάλη αύξηση της ελαιοκαλλιέργειας στον ελληνικό χώρο.

Σήμερα επιστήμες όπως η ιστορία, η αρχαιολογία, η γεωλογία και η γεωπονική, έχουν αποδείξει ότι όντως η ελιά είναι ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργούμενα δέντρα της Μεσογείου και η έρευνα στρέφεται στον εντοπισμό του αρχικού είδους που επιβίωσε ως τις μέρες μας.

Παράλληλά η παλαιοβοτανική ερευνά, με τη συγκέντρωση και εργαστηριακή ανάλυση υπολειμμάτων από ελαιόδεντρα ( ελαιοπυρήνες, ξύλο, φύλλα ), και προσπαθεί να προσδιορίσει το χρόνο κατά τον οποίο το άγριο δέντρο εξημερώνεται, οπότε αρχίζει και η συστηματική του καλλιέργεια, αλλά και η έκταση, τοπικά και ποσοτικά, αυτής.

Η Γυρεολογία που ως κλάδος της Παλαιοβοτανικής πρωτοεμφανίστηκε στον ελληνικό χώρο το 1965 ασχολείται με τη μικροσκοπική ανάλυση και τη στατιστική μέτρηση των γυρεόκοκκων σε αποθέσεις κυρίως στον πυθμένα ελών και λιμνών, δίνει πολύτιμα στοιχεία ως προς την παρουσία και καλλιέργεια του ελαιόδεντρου σε ένα τόπο, σε μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο αλλά και διαχρονικά.

Σύμφωνα με αυτά η παρουσία της ελιάς στον ελλαδικό χώρο ανάγεται στη νεολιθική εποχή. Από τους τελευταίους μάλιστα αιώνες της περιόδου αυτής διαθέτουμε και τα παλαιότερα έως τώρα δείγματα γύρης ελιάς, από την Κρήτη και από τη Βοιωτία.

Επίσης γυρεόκοκκοι της ελιάς εμφανίζονται στην Ήπειρο, στην Ανατολική Στερεά, Θεσσαλία κ.α.

Μέχρι σήμερα, ωστόσο, την προσοχή των ειδικών τράβηξε προπάντων η Κρήτη, λόγω βέβαια και του εντοπισμού συγκριτικά αφθονότερων οργανικών καταλοίπων, ενώ σημαντικά στοιχεία απέδωσε μόλις πρόσφατα η μελέτη του σχετικού υλικού από τον Υστεροκυκλαδικό Ι οικισμό του Ακρωτηρίου στη γειτονική Θήρα.

Καταγωγή - Εξάπλωση της ελιάς στη λεκάνη της Μεσογείου

 Σχετικά με την καταγωγή και την προέλευση της ελιάς έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις.

Ο A. De Candolle στη μελέτη του «Οι ρίζες των καλλιεργούμενων φυτών», καθώς και άλλοι ιστορικοί συγγραφείς, θεωρούν σαν πιο πιθανό τόπο προέλευσης της ελιάς, τις περιοχές της Συρίας και της Μικράς Ασίας, των οποίων οι βουνοπλαγιές είναι κατάφυτες με αγριελιές. Το στοιχείο όμως αυτό δε θεωρείται καθοριστικό, γιατί αγριελιές συναντώνται διάσπαρτες σ’ όλη τη λεκάνη της Μεσογείου, στα βόρεια παράλια της Αφρικής, στην Ισπανία, τη Νότια Ιταλία, στην Ελλάδα και κυρίως στην Μικρά Ασία .

Αλλοι πιστεύουν ότι η ελιά προέρχεται από την Αφρική (Αβησσυνία, Αίγυπτος ). Από κει διαδόθηκε στην Κύπρο και στα βόρεια παράλια της Αφρικής ( Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία και αλλού ) από τους Φοίνικες που παρουσίασαν σημαντική ακμή στην Καρχηδόνα. Ο ιστορικός Θεόφραστος αναφέρει ότι η ελιά φύτρωνε στην Κυρηναϊκή χερσόνησο, στη Νότια Ιταλία, στη Συρία και Αραβία (προς τη μεριά της θάλασσας ), στην Αίγυπτο και αλλού. Στις χώρες αυτές βρέθηκαν ευρήματα που μαρτυρούν τη διασπορά της εξάπλωσης του δέντρου. Πηγές από την αιγυπτιακή βιβλιογραφία μαρτυρούν ότι στην Αίγυπτο καλλιεργούνταν η ελιά, πριν από πολλά χρόνια.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η ελιά από τη Βόρεια Συρία διαδόθηκε στα ελληνικά νησιά και από κει στην ηπειρωτική Ελλάδα από τους Φωκαείς και το 600 π.Χ. στην Ιταλία, στη Σικελία και στη Σαρδηνία και μετά στις υπόλοιπες μεσογειακές χώρες.

Στη νότια Κρήτη η παρουσία της αγριελιάς είναι έντονη. Πολλοί ερευνητές ισχυρίζονται ότι η ύπαρξη των πρώτων άγριων ελαιόδεντρων στο νοτιότερο τμήμα του νησιού συνδέεται με τις στενές σχέσεις που είχαν οι κάτοικοι της Κρήτης με τους λαούς των βορείων ακτών της Αφρικής. Ίσως να οφείλεται και σ’ αυτό το γεγονός η ανάπτυξη των πρωτομινωϊκών οικισμών στα νότια του νησιού, όπου εκτείνονταν μεγάλα δάση άγριων ελαιόδεντρων. Μικρά δάση του φυτού – πρόγονου της καλλιεργήσιμης ελιάς που σώζονται στην περιοχή του Κόφινα, στην οροσειρά των Αστερουσίων, μας δίνουν την εικόνα του τι συνέβαινε στα προϊστορικά χρόνια. Σύμφωνα με τον ερευνητή Ζαχ. Κυπριωτάκη, τα δάση της αγριελιάς έχουν μειωθεί λόγω υπερβόσκησης, αλλά μεμονωμένα δέντρα ή συστάδες μπορεί να δει κανείς σε πολύ απόκρημνες περιοχές, σε γκρεμούς και σε χάσματα βράχων. Αναμφισβήτητα η συστηματική καλλιέργεια της ελιάς συνέβαλε στην αλματώδη ανάπτυξη του μινωϊκού πολιτισμού.

Ανεξάρτητα από την προέλευση και τον τρόπο διάδοσης της ελιάς, είναι γεγονός ότι η καλλιέργεια της εξαπλώθηκε σε μεγάλη έκταση στην ευρωπαϊκή ήπειρο και αυτός ίσως είναι ο λόγος της γνωστής ονομασίας ελιά η Ευρωπαϊκή. Ειδικότερα για τη λεκάνη της Μεσογείου η ελιά αποτελεί τη βασικότερη καλλιέργεια από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Στη Μινωική Εποχή

 συνέχεια εδώ http://theolabrinos.blogspot.gr/2014/12/blog-post_26.html

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ NEMESIS!

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΛΙΓΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΞΕΡΟΥΝ, ΕΝΩ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΣΕ ΟΛΑ , ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΧΡΗΣΤΟΙ....

 
kalamatanews.blogy.gr
Εκτός από την Ελλάδα που «τρώει τις σάρκες της» και σκυβει το κεφάλι στους ξένους δανειστές ζητώντας καινούρια δανεικά, υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται, κατασκευάζει πρωτοποριακά προϊόντα και κατακτά τις ξένες αγορές.
 
Η πρώτη του παραγγελία αφορά ξένη χώρα, αφού το σχέδιο και οι προδιαγραφές από την αρχή προσέλκυσαν ξένη χρηματοδότηση.
Η γάστρα του σκάφους έχει κατασκευαστεί από Fiberglass με πυραντοχικό πολυεστέρα και ίνες Binaxial ενώ διαθέτει αλεξίσφαιρη προστασία η οποία αποτελείται από υλικό Dyneema της ολλανδικής εταιρείας DSM!
Το υλικό αυτό προστατεύει το πλήρωμα από πυρά όπλων όπως τα ΑΚ-47 7,62×39 FMC (ταχύτητα βλήματος 720 μέτρα το δευτερόλεπτο).
Το παραπάνω κατέστη δυνατό με την εφαρμογή της τεχνογνωσίας της ναυπηγού εταιρείας ELMON στο τομέα της αλεξίσφαιρης προστασίας και της συνεργασίας της με την ολλανδική DNM.
Οι διαστάσεις του σκάφους είναι μήκος 11,6 μέτρα με μήκος γάστρας 10,20 μέτρα, μέγιστο εξωτερικό πλάτος 3,44 μέτρα και βάρος 4,3 τόνους. Οι διαστάσεις του σκάφους μπορούν να μεγαλώσουν ανάλογα με τις απαιτήσεις του πελάτη
Το ΝΕΜΕΣΙΣ προωθείται από δύο εσω-έξω κινητήρες diesel D6-370 Α/DP PENTA της εταιρείας VOLVO (ΣΑΡΑΚΑΚΗΣ A.E). Ο 6κύλινδρος κινητήρας D6-370 Α/DP PENTA έχει βάρος 770 κιλά, απόδοση 370 ίππους έκαστος ενώ και οι δύο κινητήρες επιτρέπουν στο σκάφος να πετύχει μέγιστη ταχύτητα μέχρι και 65 κόμβους.
Η αυτονομία του σκάφους φτάνει τις 12 ώρες και η εμβέλεια του τα 480 ναυτικά μίλια.
Σε ότι αφορά τη μεταφορική του ικανότητα το σκάφος μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 10 οπλισμένους στρατιώτες, ενώ το πλήρωμα του αποτελείται από δύο άτομα και δύο πολυβολητές, ένα στην πλώρη και ένα στην πρύμνη.
Οι 10 στρατιώτες κάθονται σε δύο ξεχωριστές διατάξεις. Στο κέντρο του σκάφους και πίσω ακριβώς από το διμελές πλήρωμα. Στο κέντρο του σκάφους υπάρχουν δύο σειρές καθισμάτων με 4 καθίσματα έκαστη, με τους καθήμενους στρατιώτες να βρίσκονται πλάτη με πλάτη.
Οι υπόλοιποι δύο μεταφερόμενοι στρατιώτες κάθονται ακριβώς πίσω από τους δύο χειριστές του σκάφους.
Ο βασικός οπλισμός του σκάφους αποτελείται από δύο πολυβόλα των 12,7 χλστ της εταιρείας ΑΤΚ τα οποία είναι τοποθετημένα στην πλώρη και στην πρύμνη σε ειδικούς έστορες.
Επιπρόσθετα εάν ο χρήστης το επιθυμεί μπορεί να αντικαταστήσει το πρωραίο πολυβόλο των 12,7 χλστ. (μπορεί να εγκατασταθεί και τηλεχειριζόμενος πύργος) με ένα εκτοξευτή ρουκετών (απλές ή κατευθυνόμενες) καθώς και κατευθυνόμενων πυραύλων μικρής εμβέλειας δυτικής ή ρωσικής κατασκευής.
Επιπλέον για προστασία το σκάφος διαθέτει εκτοξευτές καπνογόνων τοποθετημένους στις δύο πλευρές του Roll Bar. Για την ασφαλέστερη ναυσιπλοΐα του σκάφους το ΝΕΜΕΣΙΣ διαθέτει το σχετικό ραντάρ με εμβέλεια 24 ναυτικά μίλια.
Η INTRACOM έχει τοποθετήσει το σύστημα ελέγχου και διοίκησης Spartan, με αποτέλεσμα ένα 100% ελληνικό προϊόν, πλην των δύο εσωλέμβιων μηχανών Penta της Volovo.
Στις 14 Ιουνίου το ΝΕΜΕΣΙΣ είχε πραγματοποιήσει ένα σπάνιο και αξιοζήλευτο ρεκόρ για σκάφος της κατηγορίας του όταν μετά από πλεύση 21 ωρών και με μόνο ανεφοδιασμό στην Μάλτα, έφτασε στην Λιβύη όπου επιδείχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας καθώς ενδιαφέρονται για την προμήθειά του.
Το σκάφος είχε ξεκινήσει στις 02.30 τα ξημερώματα της Παρασκευής 14 Ιουνίου από το Πόρτο Ράφτη και με έναν ανεφοδιασμό στην Μάλτα, έφτασε στις 23.00 το βράδυ της ίδιας ημέρας στην Λιβύη!
Μάλιστα μεταξύ Μάλτας και αφρικανικών ακτών αντιμετώπισε κατάσταση θάλασσας 7 Μποφόρ, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.
Δείτε το εντυπωσιακό βίντεο για να γίνει καλύτερα αντιληπτό τί κατασκευάστηκε από ελληνικά χέρια, χωρίς την παραμικρή κρατική χρηματοδότηση και χωρίς η πορεία του στην διεθνή αγορά να εξαρτάται από εγχώριες παραγγελίες, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί το πρώτο «glass-cockpit» (!) όπως φαίνεται και στο βίντεο, φουσκωτό σκάφος άκαμπτης γάστρας τύπου RHΙΒ (Rigid-Hulled Inflatable Boat), παγκοσμίως!!!!!
 
 https://
 
ΑΠΟ pronews
 

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 
 
theolabrinos.blogspot.com

Ιππότες του Ναού (Ναΐτες)

 


Μέλη του στρατιωτικοθρησκευτικού τάγματος του Ναού τού Σολομώντος, οι οποίοι έφεραν και την ονομασία Ακτήμονες Ιππότες του Χριστού και του Ναού του Σολομώντος.
 Κατηγορήθηκαν για αποκρυφιστικές μυητικές τελετές (θεωρούνται πρόδρομοι των Μασόνων), ενώ συνεισέφεραν σημαντικά στην εξέλιξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Το τάγμα των Ναϊτών ιδρύθηκε από τον Ούγο ντε Πεν (1070-1136) και εννέα άλλους γάλλους ιππότες στην Παλαιστίνη, αμέσως μετά την Α' Σταυροφορία (1119), σύμφωνα με τα ιπποτικά πρότυπα του δυτικού μοναχισμού της εποχής. Σκοπός της ίδρυσής του ήταν η προστασία των ιερών προσκυνημάτων και των προσκυνητών από πιθανές επιθέσεις μουσουλμάνων.
Ο βασιλιάς της Ιερουσαλήμ, Βαλδουίνος Β’, τους παραχώρησε μία πτέρυγα του παλατιού, που βρισκόταν κοντά στον παλαιό Ναό του Σολομώντος, για να οργανώσουν τη δράση τους. Ο αρχηγός του τάγματος ονομαζόταν μέγας μάγιστρος, τα δε μέλη διακρίνονταν σε τέσσερις τάξεις: ιππότες, αξιωματούχοι, εφημέριοι κληρικοί και υπηρέτες.
Όλα τα μέλη του τάγματος έδιναν όρκους πτωχείας και εγκράτειας και όφειλαν αυστηρή υπακοή στις εντολές στους προϊσταμένους τους.
 Μόνο η τάξη των ιπποτών έφερε τα επίσημα διάσημα του τάγματος, ενώ το επίσημο ένδυμα των Ναϊτών καθορίστηκε από τον Πάπα το 1148 σε χρώμα λευκό με επίχρυσο σταυρό.
Η υποστήριξη των Ναϊτών από τον περίφημο Άγιο Βερνάρδο του Κλερβό, ο οποίος εγκωμίασε την ιερότητα του σκοπού και τις αρετές τους, ευνόησε την ανάπτυξη του τάγματος.
Σε περιόδους ακμής τα μέλη του έφταναν και τις είκοσι χιλιάδες.
Το 1139 πέτυχαν να εξαιρεθούν από τη δικαιοδοσία των τοπικών επισκόπων και να υπαχθούν απευθείας στην αυθεντία του Πάπα, αυξάνοντας έτσι τη δύναμη και την επιρροή τους στη Δύση.
Η σταδιακή αύξηση της περιουσίας τους στην Παλαιστίνη, εξαιτίας της προστασίας που προσέφεραν στους προσκυνητές και της ανάπτυξης μιας μορφής τραπεζικού συστήματος, καθώς και οι προσφορές των πλούσιων προσκυνητών, υπήρξαν οι βασικοί για την ευρύτερη ακτινοβολία τους. Βασιλείς και ευγενείς της Γαλλίας, της Ισπανίας, της Αγγλίας και των άλλων χριστιανικών κρατών της Δύσης παραχώρησαν στους Ναΐτες φρούρια, περιοχές και κτήρια για την ενίσχυση της δραστηριότητάς τους.
Η οικονομική και η στρατιωτική τους δύναμη αποτελούσαν εγγύηση για τις τραπεζικές τους δραστηριότητες, οι οποίες κάλυπταν όχι μόνο τους προσκυνητές, αλλά και πολλούς ευγενείς των χριστιανικών κρατών, σε μία εποχή που απαγορευόταν στους χριστιανούς να δανείζουν με τόκο. Η συσσώρευση πλούτου και δύναμης απομάκρυνε σταδιακά τους Ναΐτες από τους ιδρυτικούς σκοπούς του τάγματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι Ναΐτες ανέλαβαν επανειλημμένα την οικονομική ενίσχυση του βασιλιά της Γαλλίας με σοβαρά πάντοτε ανταλλάγματα, αλλά και με συνεχή διόγκωση της δυσφορίας έναντι των οικονομικών τους δραστηριοτήτων.
Η αποκατάσταση της αραβικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη ανάγκασε τους Ναΐτες να καταφύγουν στην Κύπρο και να αναπτύξουν συστηματικότερα τις τραπεζικές τους φιλοδοξίες, οι οποίες αποχρωμάτισαν τον θρησκευτικό χαρακτήρα του τάγματος. Οι φήμες για την εισαγωγή αποκρυφιστικών μυητικών τελετών προβλημάτισαν ακόμη και τον παπικό θρόνο.
Ο βασιλιάς της Γαλλίας Φίλιππος Δ' ο Ωραίος, που ήταν καταχρεωμένος στους Ναΐτες, αποφάσισε να προχωρήσει στη διάλυση του τάγματος και τη δήμευση της περιουσίας του στη Γαλλία για να μην πληρώσει τα χρέη του. Στις 13 Οκτωβρίου 1307 συνέλαβε τα ηγετικά μέλη των Ναϊτών ως αιρετικά και τα υπέβαλε σε βασανιστήρια, προκειμένου να αποκαλύψουν άνομες πράξεις, όπως λατρεία του Σατανά, παιδεραστία, ποδοπάτημα του Τιμίου Σταυρού και κατοχή απόκρυφων δυνάμεων. Ο Φίλιππος είχε σύμμαχό του τον γαλλικής καταγωγής Πάπα Κλήμη Ε', ο οποίος με τη βούλα «Vox In Excelsio» της 22ας Μαρτίου 1312, αποφάσισε την επίσημη διάλυση του Τάγματος.
Η αυλαία της δράσης των Ιπποτών του Ναού έπεσε στις 19 Μαρτίου 1314, όταν ο Μέγας Μάγιστρος Ζακ Ντε Μολέ κάηκε στην πυρά ως αιρετικός. Λέγεται ότι προτού ξεψυχήσει καταράστηκε τον βασιλιά και τον Πάπα. Η κατάρα του «έπιασε» και ο μεν Κλήμης πέθανε τον επόμενο μήνα, ο δε Φίλιππος οκτώ μήνες αργότερα.
Έχει υποστηριχθεί από λάτρεις της συνωμοσιολογίας, ότι μέλη των Ναϊτών, που διέφυγαν από τους διωγμούς στη Γαλλία, κατέφυγαν στη Σκωτία, όπου διατήρησαν αναμμένη την σπίθα του Τάγματος, μέσα από τις γραμμές του Ελευθεροτεκτονισμού (Μασονίας) και από ξεχωριστές μυστικές οργανώσεις, όπως οι σύγχρονες Templar Research Institute και CIRCES International Inc. Έχοντας μάθει να χειραγωγούν την εξουσία και να διαχειρίζονται αριστοτεχνικά τον πλούτο, οι Ναΐτες βρίσκονται στο υπόβαθρο της Δυτικής κοινωνίας και απλώς περιμένουν την κατάλληλη στιγμή για να αποκαλυφθούν και να δείξουν την πραγματική τους δύναμη
 
 

ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΑΛΗΤΗΣ"

 
Γεωργία Παπαδοπούλου
ΠΡΟΣΩΠΑ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ "ΑΛΗΤΗΣ" ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ
1)Ο Αλήτης, κατά την Ελληνική Μυθολογία ήταν γιος του Αίγισθου.
Όταν ο Ορέστης ταξίδεψε στην Ταυρική για να αναζητήσει την Ιφιγένεια, ο Αλήτης, εκβιαστικά και αυτοβούλως ανέλαβε την εξουσία στις Μυκήνες. Με την επιστροφή του ο Ορέστης τον σκότωσε και επανήλθε στον θρόνο των Μυκηνών.
2)Αλήτης του Ιππότη
Ο Αλήτης ήταν γιος του Ιππότη, ενός από τους τέσσερις ηγέτες των Δωριέων που εισέβαλαν στην Πελοπόννησο και κατέλυσαν τα βασίλεια των Αχαιών. Μετά τον θάνατο του Ιππότη, τον διαδέχτηκε στην θέση του αρχηγού και οδήγησε το τέταρτο τμήμα των Δωριέων στην Κορίνθία, την οποία κατέλαβε, διώχνωντας την προηγούμενη δυναστεία των Σισυφιδών. Η κατάληψη της Κορινθίας έγινε 30 χρόνια μετά το πέρασμα των Δωριέων στην Πελοπόννησο. Ο Αλήτης ήταν ο ιδρυτής της δυναστείας των Βακχιάδων η οποία κυβέρνησε στην Κόρινθο μέχρι τα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ.
"Κορινθιακά" Παυσανία - Κεφ. 4
"[1] Αυτά ήταν όσα διάβασα. Όχι μακριά από το μνήμα βλέπει κανείς το ιερό της Χαλινίτιδας Αθηνάς. Λένε ότι η Αθηνά βοήθησε τον Βελλεροφόντη πιο πολύ απ' όλους τους θεούς και σε άλλα και του χάρισε τον Πήγασο, αφού τον τιθάσευσε και πέρασε το χαλινάρι στο άλογο η ίδια. Το άγαλμά της είναι ξόανο, αλλά το πρόσωπο, τα χέρια και οι άκρες των ποδιών της είναι από λευκό μάρμαρο.

[2] Ότι ο Βελλεροφόντης δεν βασίλεψε με απόλυτη εξουσία, αλλά ότι βρισκόταν κάτω από την εποπτεία του Προίτου και των Αργείων το γνωρίζω κι εγώ και όποιος έχει διαβάσει προσεκτικά τα έπη του Ομήρου. Φαίνεται πως, όταν ο Βελλεροφόντης μετοίκησε στη Λυκία, οι Κορίνθιοι εξακολούθησαν να είναι υπήκοοι των βασιλιάδων του Άργους ή των Μυκηνών. Δεν είχαν δικό τους αρχηγό του στρατού κατά της Τροίας, αλλά συμμετείχαν σε κοινό εκστρατευτικό σώμα Μυκηναίων και άλλων που διοικούσε ο Αγαμέμνονας.
[3] Ο Σίσυφος δεν απέκτησε μόνο τον Γλαύκο, τον πατέρα του Βελλεροφόντη· είχε γιο και τον Ορνυτίωνα, τον Θέρσανδρο και τον Άλμο. Γιος του Ορνυτίωνα ήταν ο Φώκος, που λεγόταν και γιος του Ποσειδώνα. Ο Φώκος εγκαταστάθηκε στην Τιθορέα της λεγόμενης Φωκίδας, ενώ ο νεότερος γιος του Ορνυτίωνα, ο Θόας, έμεινε στην Κόρινθο. Γιος του Θόαντα ήταν ο Δαμοφώντας, του Δαμοφώντα ο Προπόδας και του Προπόδα ο Δωρίδας και ο Υανθίδας. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του οι Δωριείς εκστράτευσαν εναντίον της Κορίνθου. Αρχηγό είχαν τον Αλήτη, γιο του Ιππότη, γιου του Φύλαντα, γιου του Αντιόχου, γιου του Ηρακλή. Ο Δωρίδας, λοιπόν, και ο Υανθίδας παρέδωσαν την εξουσία στον Αλήτη και παρέμειναν στην Κόρινθο, ο δήμος όμως των Κορινθίων παραμερίστηκε από τους Δωριείς, αφού ηττήθηκε σε μάχη.
[4] Ο Αλήτης και οι απόγονοι του βασίλεψαν πέντε γενιές μέχρι τον Βάκχη, τον γιο του Προύμνη. Οι Βακχίδες απ' αυτόν πήραν το όνομά τους και έμειναν στην εξουσία άλλες πέντε γενιές μέχρι τον Τελέστη, γιο του Αριστοδήμου, που τον σκότωσαν από μίσος ο Αριέας και ο Περάντας. Από τότε δεν έγινε κανείς πια βασιλιάς, παρά μόνον από τους Βακχίδες πρυτάνεις, άρχοντες για ένα χρόνο, ώσπου ο Κύψελος, γιος του Ηετίωνα, έγινε τύραννος και ανέτρεψε τους Βακχίδες. Ο Κύψελος ήταν απόγονος του Μέλανα, γιου του Αντάσου. Ο Μέλανας από τη Γονούσσα, πάνω από τη Σικυώνα, που είχε εκστρατεύσει με τους Δωριείς εναντίον της Κορίνθου, ο Αλήτης, σύμφωνα με απόφαση του θεού, τον διέταξε να φύγει σ' άλλο μέρος της Ελλάδας. Αργότερα, παραβαίνοντας τον χρησμό, δέχτηκε να εγκατασταθεί εκεί. Αυτά έμαθα για τους βασιλιάδες της Κορίνθου.
[5] Το ιερό της Αθηνάς Χαλινίτιδας είναι κοντά στο θέατρο και κοντά υπάρχει ξόανο του Ηρακλή γυμνού. Λένε ότι το έφτιαξε ο Δαίδαλος. Όλα τα έργα του Δαιδάλου είναι αδέξια στην όψη, αλλά έχουν κάτι ένθεο. Πάνω από το θέατρο είναι ιερό του Καπετωλίου Δία, όπως λέγεται στη γλώσσα των Ρωμαίων· στην Ελληνική γλώσσα θα ονομαζόταν Κορυφαίος. Όχι μακριά απ' αυτό το θέατρο υπάρχει το παλιό γυμνάσιο και πηγή, που λέγεται Λέρνα. Έχει κίονες ολόγυρα και καθίσματα, για να δροσίζονται όσοι μπαίνουν εκεί το καλοκαίρι. Κοντά στο γυμνάσιο αυτό υπάρχουν ναοί του Δία και του Ασκληπιού. Το άγαλμα του Ασκληπιού και της Υγείας είναι από λευκό μάρμαρο, ενώ του Δία χάλκινο.
[6] Ανεβαίνοντας στον Ακροκόρινθο —είναι η κορυφή του βουνού πάνω από την πόλη, που την έδωσε στον Ήλιο ο Βριάρεως με δικαστική απόφαση και ο Ήλιος, όπως λένε οι Κορίνθιοι, την παραχώρησε στην Αφροδίτη— σ' αυτό τον Ακροκόρινθο ανεβαίνοντας βλέπεις τεμένη της Ίσιδας, το ένα στην επονομαζόμενη Πελαγία και το άλλο στην Αιγύπτια, και δύο του Σάραπη, από τα οποία το ένα του λεγόμενου Σάραπη του Κανώβου. Μετά απ' αυτά βρίσκονται βωμοί στον Ήλιο και ιερό της Ανάγκης και της Βίας, αλλά απαγορεύουν την είσοδο σ' αυτά.
[7] Πιο ψηλά απ' αυτό είναι ναός της Μητέρας των θεών και στήλη και θρόνος. Η στήλη και ο θρόνος είναι μαρμάρινα. Στον ναό των Μοιρών, της Δήμητρας και της Κόρης δεν υπάρχουν φανερά αγάλματα. Εκεί είναι και το ιερό της Βουναίας Ήρας, που ίδρυσε ο Βούνος, ο γιος του Ερμή· γι’αυτό και η θεά ονομάζεται Βουναία."

Δημοφιλείς αναρτήσεις