Ορφισμός - Πυθαγορισμός

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/orfismos-puthagorismos.html

Ορφισμός - Πυθαγορισμός

«ΣΥΣΧΕΤΙΣΜΟΣ ΟΡΦΙΣΜΟΥ - ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΥ

ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - ΣΤΟΧΟΙ- ΗΘΙΚΗ- ΑΠΟΦΑΣΗ»

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Η εργασία αυτή έχει γίνει για τη διδασκαλία του 6ου θέματος της Α΄ Ενότητας της εισαγωγικής σειράς. Παρουσιάζεται ο Ορφισμός και ο Πυθαγορισμός με βάση τα τέσσερα στοιχεία που ορίζουν μια νοοτροπία (εικόνα του κόσμου, , στόχοι, ηθική απόφαση) πράγμα που επιτρέπει να φανεί ότι ο Πυθαγόρας είναι ο κύριος εκφραστής του Ορφισμού στη φιλοσοφική του εκδοχή.Στις απαρχές της ελληνικής σκέψης συναντάμε τις Σχολές Μυστηρίων που θα προηγηθούν και θα εμπνεύσουν τις Σχολές φιλοσοφίας. Ο ορφισμός, κορωνίδα όλων των θρησκευτικών ρευμάτων της αρχαϊκής περιόδου είναι ο συνδετικός κρίκος της παραδοσιακής θρησκείας με τα Μυστήρια και τη φιλοσοφία.

ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στην ορφική θεογονία τίποτα δεν είναι δυνατόν να λεχθεί για τη φύση της πρώτης αρχής που είναι τελείως άγνωστη και απόρρητη. Εκτός από αυτή την πρώτη αρχή που είναι αγέννητη σύμφωνα με την ορφική φιλοσοφία, οι αριθμοί αποτελούν αιώνιες και αναλλοίωτες πρώτες αρχές, θεωρία που οι Πυθαγόρειοι παραλαμβάνουν από τους ορφικούς αργότερα επεκτείνοντας την κυριαρχία των αρχών αυτών μέχρι τα αισθητά αντικείμενα. Κατά τον Ορφέα «η ουσία του αριθμού είναι μεν η αρχή προνοούσα για τον ουρανό, τη γη και την μεταξύ τους φύση, και επιπλέον η αρχή της ύπαρξης και των θείων και των Θεών και των δαιμόνων».(Ιαμβλ. Πυθαγορικός βίος 146-147). Ο Ορφέας είναι ο Θεμελιωτής της θεωρίας των αριθμών αντιστοιχώντας νοητές αρχές και αριθμούς αναγνωρίζοντας ότι με τους αριθμούς μπορούν να εκφραστούν οι άρρητες πνευματικές αρχές. Το ορφικό σύμπαν είναι άφθαρτο και αιώνιο. Η εξέλιξη του σύμπαντος συντελείται μέσα στο χρόνο με βάση ένα παγκόσμιο νόμο. Το σύμπαν είναι για τους ορφικούς ένας ζωντανός οργανισμός (αϊδιος ζωή) η ατέλειωτη ζωή, που παρέχει επίσης ζωή, σε κάθε δημιούργημα χάρις την πύρινη πνοή του (πυρίπνουν) όλα γεννιούνται από αυτό, υπάρχουν σε αυτό και παραμένουν σε αυτό μετά τον θάνατο. Ολόκληρο το σύμπαν διέπεται από ένα παγκόσμιο νόμο ο οποίος διασφαλίζει την τάξη του σύμπαντος. Όλα τα φαινόμενα, φυσικά, βιολογικά, ηθικά, διέπονται από μερικότερους νόμους, που συγκροτούν τον ένα και μόνο παγκόσμιο νόμο.

Οι φάσεις της δημιουργίας του κόσμου δίνονται από τις γενεαλογίες θεών που εκφράζουν τις δημιουργικές τους δυνάμεις των αρχών. Στην πρώτη θέση εμφανίζονται το ΥΔΩΡ και η ΥΛΗ από την οποία στερεοποιήθηκε η γη. Από αυτές τις δύο αρχές γεννήθηκε ο Χρόνος. Ο Χρόνος ενώθηκε με την Αδράστεια. Από την ένωση αυτή γεννιέται ο Αιθέρας, το Χάος και η Νύκτα. (Η διαφορετικά, όταν το φως έσκισε τον Αιθέρα φώτισε όλη την πλάση. Ο Ορφέας ονόμασε αυτό το φως Φάνητα). Στο τέλος αυτών των διαδοχών συναντάμε τον Διόνυσο Ζαγρέα.

Ο Θεός αυτός γιος του Δία και της Περσεφόνης, παιδί ακόμη, λαμβάνει από το Δία τη βασιλεία του κόσμου, εγκαινιάζοντας έτσι μια νέα περίοδο (6 εποχή), οι Τιτάνες τον ξεγελούν με έναν καθρέπτη και παρασύροντάς τον δολοφονούν. Εκείνος προσπαθώντας να ξεφύγει μεταμορφώνεται διαδοχικά (βρέφος, παλικάρι, έφηβος- Δίας, γέρο - Κρόνος φίδι, λιοντάρι, άλογο, τίγρης, ταύρος) ώσπου οι Τιτάνες τον αιχμαλωτίζουν με τη μορφή Ταύρου, και αφού τον διαμελίσουν τον καταβροχθίζουν. Η Αθηνά σώζει την καρδιά του ενώ στη συνέχεια ο θεός ανασυντίθεται με τη δύναμη του Δία. Ο Δίας κατακεραυνώνει τους Τιτάνες για το ανοσιούργημά τους και από την τέφρα τους αναμεμειγμένη με το αίμα του Διονύσου πλάθει το γένος των ανθρώπων.Σε αυτό το μύθο για την προέλευση του ανθρώπου θεμελιώνεται η διπλή υπόσταση της ανθρώπινης φύσης θεία (διονυσιακή) και τιτανική. Από τον κόσμο των θεών η ψυχή του πέφτει στον κόσμο των γήινων υπάρξεων ενσαρκωμένη σε γήινο σώμα που είναι γι' αυτήν όργανο και φυλακή - τάφος, για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες της. Ο άνθρωπος οφείλει να απαλλαγεί από αυτό το σώμα, να νικήσει το τιτανικό στοιχείο μέσα του για να απελευθερώσει την ψυχή.

Το πεδίο αυτής της διεργασίας είναι ο κύκλος των μετενσαρκώσεων που με τις επίγειες δοκιμασίες και τις τιμωρίες και ανταμοιβές της ψυχής στον Άδη την ανεβάζουν σε ολοένα ψηλότερους κύκλους συνείδησης και ζωής.

Η ορφική διδασκαλία επιδιώκει λοιπόν την απελευθέρωση από αυτόν τον τροχό των μετενσαρκώσεων, τη λύτρωση από τις γήινες συνθήκες και την ένωση με το θείο στον ιερό γάμο της ψυχής με το Διόνυσο, το θεϊκό της νυμφίο, για τη μυστική αναγέννηση του Διονύσου.

Αυτό το όραμα της τελείωσης και της επαναθέωσης γεννά έναν τρόπο ζωής, ένα ηθικό ιδεώδες. Η εφαρμογή του κρέμεται από την ανάπτυξη της ατομικής συνείδησης. Για τον ορφισμό η απόκτηση της αιωνιότητας εξαρτιόταν από τον γήινο βίο και υποστήριξε την ανάγκη άσκησης. Η τήρηση κάποιων κανόνων, οι εξαγνισμοί, η συμμετοχή σε ιερές τελετές όπως η ωμοφαγία, συγκροτούν αυτό που έμεινε γνωστό ως ορφικός βίος. Ο ορφικός βίος χαρακτηρίζεται από την εγκράτεια και τη λιτότητα. Οι Ορφικοί υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε σωματικές δοκιμασίες ακολουθώντας ασκητικούς κανόνες ζωής. Σ' αυτά τα πλαίσια όφειλαν επίσης, ν' απέχουν από το φόνο και το φάγωμα εμψύχων.

Από την κοινή καταγωγή και την απόδοση μιας θεϊκής ρίζας στην ανθρώπινη φύση πηγάζει η αδελφότητα, η αλληλεγγύη, και ο σεβασμός.

Μέγιστη σημασία στον ορφισμό έχει η αγνότητα και η ηθική γαλήνη, γιατί το θείο πνεύμα μόνο σε μια καθαρμένη ψυχή1 μπορεί να εισδύει και μόνο σε μια τέτοια ψυχή είναι δυνατή η επίδραση των ευμενών ροπών των πνευματικών δυνάμεων. Αυτή η ηθική γαλήνη και η αγνότητα επιτυγχάνονταν με τη μύηση στα ορφικά Μυστήρια.

Η ορφική μύηση καθαρίζοντας τον άνθρωπο από το προπατορικό αμάρτημα του, ξαναγεννώντας τον στην σφαίρα μιας φωτισμένης ζωής- προοίμιο της μελλοντικής του μακαριότητας- και δίνοντας του ένα κανόνα ζωής που καθορίζει το θεϊκό στοιχείο από την τιτανική του φύση, οδηγεί στην υπέρβαση του δυαδισμού. Η μύηση ισοδυναμεί με την κατάκτηση της αθανασίας και τη μετουσίωση της ανθρώπινης φύσης σε θεϊκή. Οι ψυχές που μυήθηκαν στα μυστήρια αυτά, στην ανέλιξή του έπρεπε να ακολουθήσουν τον δρόμο του Διονύσου ώσπου να αποθεωθούν.

ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ

Ο Πυθαγόρας, ξεκινώντας από τη μυστηριακή βάση και θέλοντας, όπως και ο Ορφέας να αναμορφώσει τον κοινωνικό βίο, ανανέωσε το περιεχόμενο της θρησκείας, θεμελιώνοντας τη στη γνώση. Θεράπευε με τη θρησκεία την τάση της ψυχής για γνώση, αλλά και την κοινωνία γιατί όταν οι θρησκευτικές πεποιθήσεις ριζώνουν στη γνώση οι ηθικοί καρποί που γεννιόνται είναι άριστοι.

Σαν πρώτη αρχή του σύμπαντος, οι Πυθαγόρειοι λαμβάνουν το είδος και τη μορφή που ταυτίζονται με τους αριθμούς. Οι Πυθαγόρειοι λαμβάνουν την θεωρία των αριθμών ως ουσία των όντων, που είδαμε στον Ορφισμό, επεκτείνοντας ως τα αισθητά.

Η γένεση του κόσμου είναι η γένεση από τη μονάδα και τους πρώτους αριθμούς των αριθμητικών και γεωμετρικών μεγεθών. Ο επίγειος κόσμος είναι πλασμένος κατά το υπόδειγμα του νοητού κόσμου των αριθμών. Οι διαφορές μεταξύ των φυσικών σωμάτων οφείλονται στο διαφορετικό σχήμα των ελάχιστων μορίων τους (κύβους - γη, 20εδρο - νερό, 8εδρο - αέρας, πυραμίδα - πυρ, 12εδρο - αιθέρας). Όλα έχουν σχηματιστεί από την επίδραση του ορίου πάνω στο απεριόριστο. Το πέρας και η τάξη είναι αγαθά. Η αντίθεση ανάμεσα στο άπειρο - πεπερασμένο ανταποκρίνεται στη σύνθεση των αριθμών από τα στοιχεία του άρτιου - περιττού.

Το σύμπαν είναι για τους πυθαγόρειους «Κόσμος», δηλαδή χαρακτηρίζεται από τάξη , ομορφιά, αρμονία. Κάθε αρμονία και τάξη στον κόσμο προϋποθέτει αριθμητικές αναλογίες. Η αρμονία της φύσης είναι αποκάλυψη της θεότητας, δύναμη διάχυτη σ' όλον τον κόσμο. Η ουσία του κόσμου και της θεότητας δηλαδή του αγαθού είναι η αρμονία.

Η τετρακτύς, η οποία είναι επίσης ορφικής προέλευσης εξομοιώνεται με την αρμονία. Ως άθροισμα των 4 πρώτων αριθμών απ' όπου πηγάζει η ιερή δεκάδα είναι η πηγή και ρίζα της αέναης φύσης.

Το σύμπαν διαιρείται σε τρία μέρη:

α. τον Όλυμπο που περιλαμβάνει τα άριστα στοιχεία, τον αιθέρα και τη σφαίρα παντός.

Β. τον κόσμο που περιλαμβάνει τη σφαίρα των απλανών αστέρων και των πλανητών, κατοικία των γενητών θεών και

Γ. τον ουρανό που περιλαμβάνει όλα όσα υπάρχουν κάτω από τη σελήνη και υπόκεινται στη φθορά.

Το σύμπαν για τους πυθαγόρειους όπως και για τους ορφικούς είναι ένα αιώνιο και θείο. Περιβάλλεται από άπειρο πνεύμα (πνοή) που του δίνει ζωή. Έτσι η ζωή του άπειρου σύμπαντος και των επιμέρους ζωντανών υπάρξεων είναι ένα (συγγένεια της φύσης που είδαμε και στους ορφικούς).

Οι άνθρωποι είναι πολλοί, χωρισμένοι και θνητοί στο σώμα, όμως η ψυχή τους προϋπάρχει του σώματος, είναι αθάνατη μέρος της θείας ψυχής που έχει σαν λειτουργία να συνδέει την ατομική μοίρα με την κοσμική τάξη. Αποκομμένη η ψυχή από τη θεία αρχή της, φυλακισμένη σε θνητό σώμα για να εξιλεωθεί για το αμάρτημά της, οφείλει να αποκαθαρθεί μέσα από μια σειρά μετενσαρκώσεων σε σώματα (ορφικό δόγμα των μετενσαρκώσεων).

ΣΤΟΧΟΙ

Έργο λοιπόν του ανθρώπινου βίου είναι ο ηθικό καθαρμός και η τελείωσή του. Όπως στον «ορφικό βίο» έτσι κι εδώ σκοπός είναι η απελευθέρωση της ψυχής από τον κύκλο των γεννήσεων και η ανάκτηση της πρότερης κατάστασης της θείας ευδαιμονίας, μέσω της ένωσης με το θεό.

Ο δρόμος κι εδώ όπως κι εκεί είναι ο ίδιος: η κάθαρση από το αισθησιακό, η στροφή από το γήινο. Υπάρχει όμως η διαφορά στον τρόπο που επιτυγχάνεται αυτή η κάθαρση. Ο Τελετουργικός χαρακτήρας που συναντάμε στου ορφικούς πνευματοποιείται εδώ.

ΗΘΙΚΗ

Το νέο στοιχείο που προσθέτει ο Πυθαγόρας είναι η δυνατότητα της κάθαρσης και ένωσης με το θείο μέσω της φιλοσοφίας. Ο Πυθαγόρας ως φιλόσοφος υποστήριξε ότι αν θέλουμε να ταυτιστούμε με τον «κόσμο» με τον οποίο είμαστε ουσιαστικά συγγενείς, θα πρέπει χωρίς να παραμελήσουμε τους παλιούς θρησκευτικούς κανόνες, να μελετήσουμε τους τρόπους του. Αυτό θα μας δώσει τη δυνατότητα να ζήσουμε τη ζωή μας σύμφωνα με τις αρχές που ο κόσμος μας αποκαλύπτει. Αφού ο καθένας μας είναι ένας «κόσμος» σε μικρογραφία που αναπαράγει τις ίδιες δομικές αρχές, αναπτύσσοντας την τάξη μέσα μας, γινόμαστε «κόσμοι» ψυχικά.

Η φιλοσοφία εξαγνίζει τον άνθρωπο απαλλάσσοντας τον από το άλογο στοιχείο της ύλης και του θνητού σώματος και τον τελειοποιεί μέσω της ομοίωσης προς το θεό. Πριν όμως από τη θεία αρετή, πρέπει να κατακτηθεί η ανθρώπινη. Η πρακτική φιλοσοφία μέσω των ηθικών αρετών κάνει τον άνθρωπο αγαθό προετοιμάζοντάς τον για την γνώση της αλήθειας και την θεία αρετή (την ομοίωση προς το θειο), που επιτυγχάνεται μέσω των επιστημών (γεωμετρία, μαθηματικά), της θεωρητικής φιλοσοφίας.

Σκοπός της φιλοσοφίας είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο στη γνώση του εαυτού και την απελευθέρωση από τη θνητή του φύση, τη θεοποίησή του. Αυτό είναι ο τελειότατος καρπός της φιλοσοφίας: η θεώρηση των ρυθμών του Σύμπαντος. «Επεσθαι τω θεώ και ομοιούσθαι αυτώ» είναι η αρχή και ο στόχος του πυθαγορικού βίου. Η πυθαγόρεια ηθική ενώνει το έργο με την προσευχή. Ο άνθρωπος εργάζεται έχοντας πάντα τη διάνοια στραμμένη στην πρώτη αιτία του αγαθού. «Εργάζεται όσα εύχεται και εύχεται όσα εργάζεται».

Απαιτείται προθυμία για τη μίμηση του θείου, ζωή που χαρακτηρίζεται από αρμονία και τάξη, γνώση και εφαρμογή του μέτρου, αποφεύγοντας τα άκρα «διότι μέρος της αρετής είναι να γνωρίζει κάποιος να σώζει το όργανον και να συναρμόζει αυτό προς την φιλόσοφο χρήση». Η Εγκράτεια και η καρτερία του ανθρώπου απέναντι στα άλγη, βασικές ηθικές αρετές και του ορφισμού, απορρέουν από το νόμο της ανταπόδοσης γιατί ότι εμείς οι ίδιοι έχουμε πράξει. Ο αυστηρός αυτοέλεγχος, η λιτότητα στη δίαιτα και σ' όλα τα αναγκαία για τη ζωή μέσα, ή βραχυολογία, ο καθαρισμός και η τέλεση καθημερινών έργων, λουτρών, περιπάτου, γυμναστικής και μουσικής αγωγής, αποσκοπούσαν στο να κάνουν «τα άλογα μέρη της ψυχής υπάκουα στο λόγο».

Ένας πολύ σημαντικός αγώνας της ζωής των πυθαγορείων ήταν η άσκηση μνήμης. Ο Ιάμβλιχος λέει ότι οι πυθαγόρειοι είχαν την υποχρέωση να θυμούνται όλα όσα είχαν μάθει, δει και ακούσει και να αναθυμούνται κάθε βράδυ όλα τα γεγονότα της μέρας που πέρασε.

Πέρα από την ηθική αξία ενός ελέγχου της συνείδησης αυτή η ανάμνηση αν έφτανε στο σημείο να αγκαλιάζει την ιστορία της ψυχής θα επέτρεπε στον άνθρωπο να μάθει ποιος είναι, να γνωρίζει την ψυχή του, αυτό τον «δαίμονα» που ενσαρκώθηκε στο πρόσωπό του. Η ανάμνηση αυτή βάζει ένα τέλος στο χρόνο τον αποτελούμενο από μια ατελείωτη διαδοχή κύκλων επιτρέποντας το σμίξιμο του τέλους με την αρχή, την απολύτρωση από το γίγνεσθαι και το θάνατο πραγματώνοντας τη μύηση σε μια νέα κατάσταση, τη ριζική μεταβολή της χρονικής εμπειρίας.

Σημαντικές ηθικές αρετές είναι επίσης ο σεβασμός στους θεούς, τους γονείς, τους πρεσβύτερους μαθητές της σχολής, τους άρχοντες και τους νόμους της πολιτείας, πιστή στους φίλους, επιείκεια, φιλαλήθεια, αγάπη στην δικαιοσύνη.

Η δικαιοσύνη θεωρείται η τελειότερη των αρετών. Στον άνθρωπο ερμηνεύεται ως αρμονία μεταξύ των 3 μερών της ψυχής (λογικό, θυμικό, επιθυμητικό) κι έτσι εμπεριέχει τις αντίστοιχες αρετές: τη φρόνηση, την ανδρεία, σωφροσύνη. Η δικαιοσύνη είναι το κλειδί της ηθικής γιατί όταν αυτή κατοικεί στην ψυχή κάθε πράξη είναι ορθή.

Ακολουθώντας το υπόδειγμα της φύσης της οποίας η τάξη διδάσκει την ιεραρχία και τη διαφοροποίηση, υποστήριξαν ότι τα δικαιώματα του ατόμου είναι ανάλογα με τις υπηρεσίες που προσφέρει.

ΑΠΟΦΑΣΗ

Θέτοντας ως υπέρτατη αρχή το «έπου θεώ» οι πυθαγόρειοι ρύθμιζαν το κάθε τι στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τους βίο ώστε πάντα να είναι σύμφωνοι προς το Θείο Νόμο, τον αυστηρότατο και δικαιότατο κριτή των πράξεων του ανθρώπου. Ο άνθρωπος βούλεται και πράττει ότι είναι σύμφωνο προς τον ορθό λόγο, προς το θείο νόμο, ότι δεν εμποδίζει την ομοίωση με το θεό.

Η αληθινή ευδαιμονία του ανθρώπου πηγάζει από την υποταγή του στο φυσικό νόμο ή στον ορθό λόγο που είναι ο θείος νόμος.Έχοντας εν συντομία διανύσει την πορεία μέσα από την κοσμοαντίληψη το στόχο, τις ηθικές αρχές και τον τρόπο εφαρμογής τους, διαπιστώνουμε ότι βρισκόμαστε μπροστά στο παράδειγμα του περάσματος από τη Μυστηριακή στη Φιλοσοφική διεργασία, από το μυστηριακό φως του Διόνυσου στο φως του ορατού κόσμου του Απόλλωνα. Εκεί όπου η φιλοσοφία βγαίνει μέσα από τον μύθο.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

-«Μύθος και Σκέψη στην Αρχαία Ελλάδα» Jean Pierre Vernant, εκδ. Εγνατία

- «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής θρησκείας» M.P. Nilson, εκδ. Παπαδήμα

- «Έλληνες φιλόσοφοι» W.K.C. Guthrie, εκδ. Παπαδήμα.

- «Τα ορφικά Μυστήρια» Γεώργιος Σιέττος, εκδ. Πύρινος Κόσμος

- «Πυθαγόρου Χρυσά Επη» εκδ. Πάπυρος

- «Πυθαγορικός βίος» Ιάμβλιχου», εκδ. Πύρινος Κόσμος

- «Ιστορία της ελληνικής φιλοσοφίας' Τσέλλερ Νέστλε, εκδ. Εστία

- «Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια» Δρανδάκη

- «Μεγάλοι Μύστες» Shure

- «Ελληνική Μυθολογία» Κακρίδη.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Κροκέτες από σπανάκι

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=305817862858924&set=a.267803109993733.59782.264580240316020&type=1&theater

Κροκέτες από σπανάκι

1 1/2 φλιτζάνι τσαγιού ψίχα ψωμιού
1 κρεμμύδι μέτριο
1 φλιτζάνι τυρί τριμμένο

αλάτι

πιπέρι

φρυγανιά κοπανισμένη

1 1/2 κιλό σπανάκι

3 αυγά

2 κουταλιές της σούπας κοφτές φυτική μαργαρίνη

Με άφθονο νερό και λίγο ξίδι καθαρίζετε και βράζετε το σπανάκι για 10 λεπτά. Το σουρώνετε σε τρυπητό και το πιέζετε να φύγει όλο το νερό.

Τοποθετείτε λίγο- λίγο επάνω σε μάρμαρο ή και μέσα σε πιάτο και το κόβετε με δύο μαχαίρια ψιλά -ψιλά κομματάκια.

Το βάζετε σε σουπιέρα βαθιά και προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, ψωμί τριμμένο στεγνό, το ένα αυγό ολόκληρο και τους δύο κρόκους, το βούτυρο, το τυρί και το κρεμμύδι περασμένο από ψιλό τρίφτη.

Τα ζυμώνετε όλα και παίρνοντας λίγο- λίγο,πλάθεται σε σχήμα κυλινδρικό ή στρογγυλό.

Χτυπάτε ελαφρά τα ασπράδια με 2 κουταλιές νερό, βουτάτε τις κροκέτες σε φρυγανιά κοπανισμένη, μετά στο αυγό, μετά πάλι σε φρυγανιά και τις τηγανίζετε σε φυτικη μαργαρίνη ώσπου να ροδίσουν απ' όλες τις πλευρές.

newsbeast.gr
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΧΟΥΑΝ ΧΙΛ ΑΛΜΕΡΤ «Η Κυριακή»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

  

ΧΟΥΑΝ ΧΙΛ ΑΛΜΕΡΤ «Η Κυριακή»
ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΛΩΝΤ ΜΟΝΕ

Σίγουρο πράμα η Κυριακή φαντάζει
κι όπως τρανός πατριαρχικός αφέντης

φτάνει στους κάμπους μας.
Την καθημερινή ησυχία διαδέχτηκε
σήμερα μια ησυχία μεγαλειώδης.
Πιο γλύκα, πιο λιακάδα/ πιο ανορεξιά/ πιο μοναξιά.
Το καθισιό ειν’ αυτή τη μέρα απόλυτο:
σπάνιο το πηγαινέλα των πουλιών.
Κάθεται και λουφάζει ο κόσμος όλος.
Και της γης ο σφυγμός μάς δίνει κάτι απ’ το σβήσιμο της αγνότητάς της/ της ζωτικότητάς της.
Πειρασμοί!/ Τι θα γινόμασταν αν η Κυριακή
δεν τους αράδιαζε όλους σαν νεράιδες
μπρος στους πόθους μας!/ Να κάθεσαι! Να κάθεσαι!
Μια ευωδιά σου πηγαίνει την ψυχή
πιο πέρα απ’ τη δουλειά.
Άλλοι κοιμούνται βαριά, άλλοι γυρνάνε
ξημερώματα . Ο σκύλος τους βιγλίζει/ σαν να ‘ταν ξένοι.
Όλα γίναν μπορετά μέσα σ’ ώρες:
πλήξη, ηδονή, αλλαγές απρόσμενες
και πάνω απ’ όλα τούτο:
το να νιώθεις πως όταν δε δουλεύεις
έχεις μιαν αναπόφευκτη υποχρέωση
που λιγοστοί εκπληρώνουν:
να είσαι ευτυχής για το ότι/ δεν κάνεις τίποτα.
(Χουάν Χιλ- Άλμπερτ, Σύγχρονη ισπανική ποίηση, εκδ. Γνώση)
AΠO http://itzikas.wordpress.com/ 
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ

πηγή http://www.facebook.com/media/set/?set=a.512417795436779.121539.409941222351104&type=1

ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ

Μετόχι του Παναγίου Τάφου βρίσκεται στην καρδιά της Πλάκας, στην παλιά συνοικία των Αναφιώτικων, και ουσιαστικά υπάγεται στον Άγιο Τάφο της Ιερουσαλήμ.
Ανάγεται στον 17ο αιώνα και αρχικά λειτουργούσε ως μοναστήρι. Από εκείνη τη χρήση του, σώζονται μέχρι τις μέρες μας διάφορα κελιά, στην εσωτερική αυλή.
Είναι αφιερωμένο στους Αγίους Αναργύρους και συνδέεται άμεσα με το Άγιο Φως, μιας και εδώ είναι το πρώτο σημείο που φτάνει από τους Αγίους Τόπους

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Γενική Εφημερίς της Ελλάδος

Η Γενική Εφημερίς της Ελλάδος ήταν το επίσημο έντυπο της Διοίκησης, από τις 7 Οκτωβρίου του 1825 μέχρι τον Μάρτιο του 1832. Επί επτά συνεχόμενα έτη κάλυπτε τις ανάγκες της Κυβέρνησης και είναι προδρομικό έντυπο της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως. Οι τόποι έκδοσής του θα είναι διαδοχικά το Ναύπλιο, η Αίγινα, ο Πόρος. Εκδότες του διετέλεσαν οι Θεόκλητος Φαρμακίδης (1825-1827), Γεώργιος Χρυσίδης (1827-1831), Ιωάννης Γαλιάτσας (1831-1832).

Ως επίσημο όργανο δημοσίευε επίσημα έγγραφα και αποφάσεις, κυβερνητικές ανακοινώσεις, τα Πρακτικά του Βουλευτικού. Η ύλη της όμως δεν περιοριζόταν σε αυτή τη θεματολογία. Αποβλέποντας στην ενημέρωση και διαπαιδαγώγηση του αναγνωστικού κοινού, αντλούσε τη θεματολογία της και από έντυπα του εξωτερικού. Οι στόχοι του εντύπου διαγράφονται από τον πρώτο του εκδότη, στην Προκήρυξιν που δημοσιεύει στις 30 Σεπτεμβρίου 1830: απηχώντας τις ιδέες του Διαφωτισμού, προβάλει, με γλώσσα απλή, τις αρχές της ελευθεροτυπίας και το αγαθό της παιδείας. Κατά τη διάρκεια της διευθύνσεως του Φαρμακίδη, η εφημερίδα θα δημοσιεύσει και άρθρα στηλιτευτικά της κυβερνητικής πολιτικής. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα έξι μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του να απομακρυνθεί από το ΄΄Βουλευτικόν΄΄.[1]

Τον Ιούνιο του 1827 η Αντικυβερνητική Επιτροπή διόρισε τον Γεώργιο Χρυσίδη. Στις 18 Ιουνίου 1827 θα δημοσιεύσει κι αυτός ένα κείμενο ΄΄αρχών΄΄ για το πως αντιλαμβανόταν τον ρόλο της εφημερίδας. Κινούμενος στον αντίποδα του προκατόχου του, συμμορφώνεται με την κυβερνητική αντίληψη ΄περί τύπου: περιορισμός της ελεύθερης γνώμης, έλεγχος της κοινής γνώμης.[2] O Χρυσίδης θα παραμείνει στην διεύθυνση του εντύπου μέχρι τον Δεκέμβριο του 1831 αφού θα τον αντικαταστήσει ο Ιωάννης Γαλιάτσας στενός φίλος του Προέδρου της Ελληνικής Κυβερνήσεως Αυγουστίνου Καποδίστρια. Για πρώτη φορά θα καταβάλλεται στον εκδότη και μισθός, «φοίνικαι 200 κατά μήνα».[3] Με ύλη πολύ φτωχή και «διαποτισμένη από το καποδιστριακό πνεύμα»[4], μετά την πτώση του Αυγουστίνου Καποδίστρια και την επικράτηση των Συνταγματικών , τον Μάρτιο του 1832 θα κλείσει οριστικά για να τη διαδεχθεί η Εθνική Εφημερίς ως επίσημο φύλλο των ελληνικών κυβερνήσεων.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CE%95%CF%86%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%AF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο πατέρας μου - του Λεο Μπουσκάλια

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ο πατέρας μου - του Λεο Μπουσκάλια

Συνέβη πολλά χρόνια πριν,τον καιρό που ήμουν υπεύθυνος ενός εκπαιδευτικού προγράμματος για ανάπηρα παιδιά.
Παρακολουθούσα το μάθημα σε μια τάξη για ελαφρώς καθυστερημένα παιδιά της τετάρτης.
Κάθησα μαζί τους και με τη δασκάλα τους,

την ώρα που διάβαζαν μια ιστορία,
για μια μικρή πάπια που δεν είχε πατέρα.
Όπως όλα τα καλά παιδικά βιβλία,
έτσι και αυτό ήταν γεμάτο από επαναλαμβανόμενες φράσεις.
Η επωδός ήταν πάντα η ίδια: «Όμως,η μικρή πάπια δεν είχε πατέρα».

Η δασκάλα,που είχε σπουδάσει σ ένα περίφημο εκπαιδευτικό ίδρυμα 

και είχε αφομοιώσει την καλύτερη τεχνική διδασκαλίας,

διάβαζε προσεκτικά,καθαρά και με αίσθημα.
Όταν τελείωσε την ιστορία συνέχισε με ερωταποκρίσεις,

για να ελέγξει αν οι μαθητές είχαν καταλάβει το νόημά της,

όπως κάνουν όλοι οι καλοί παιδαγωγοί
«Μάρθα», ρώτησε ένα πολύ συμπαθητικό κοριτσάκι της ομάδας,
«πες μας, είχε πατέρα η μικρή πάπια»;
Το παιδί απάντησε χωρίς δισταγμό «ναι».
Η δασκάλα σταμάτησε για ένα λεπτό,
ελαφρά ξαφνιασμένη από την απάντησή του.
Τελικά χαμογέλασε και είπε:
«Μάρθα, θα σου διαβάσω άλλη μιά φορά την ιστορία και άκουσέ την προσεκτικά,σε παρακαλώ».
Επανέλαβε τότε διάφορα μέρη της ιστορίας

τονίζοντας κάθε φορά τη γνωστή επωδό 

«Όμως,η μικρή πάπια δεν είχε πατέρα».
Σίγουρη για την επιτυχία της αυτή τη φορά, ρώτησε πάλι τη Μάρθα:

«Είχε πατέρα η μικρή πάπια;»
Τεταμένη σιωπή βασίλευε σε όλη την ομάδα

όσο η Μάρθα ξανασκεφτόταν την ερώτηση 

Μετά από αρκετά λεπτά απάντησε, πολύ σίγουρα, «ναι».
Στο σημείο αυτό, η απογοήτευση της δασκάλας είχε αρχίσει να φαίνεται, 

αλλά ήταν αποφασισμένη να δώσει στο παιδί να καταλάβει τη σωστή απάντηση. Ελαφρά ενοχλημένη, πήρε το κοριτσάκι στα γόνατά της

κι έφερε το πρόσωπό του κοντά στο δικό της 

«Άκουσε Μάρθα,πρόσεξέ με.Θα διαβάσω άλλημια φορά». 

Διάβασε πάλι από το βιβλίο:
«Η μικρή πάπια δεεεν είχε πατέρα.»
Όλη η ομάδα και η καημένη η Μάρθα, 

που βρισκόταν τώρα αιχμάλωτη στην αγκαλιά της δασκάλας,
αναπήδησε στον ήχο του παρατεταμένου «δεν».
«Λοιπόν», ρώτησε η δασκάλα γλυκά,
έχοντας ανακτήσει την ψυχραιμία της,
«είχε η μικρή πάπια πατέρα;»
Εν τω μεταξύ, τα μεγάλα σκούρα μάτια της Μάρθας 

είχαν γεμίσει με δάκρυα φόβου και απογοήτευσης.
Όλη η ομάδα περίμενε σιωπηλά και με αγωνία,
όσο εκείνη ξανασκεφτόταν την όλη κατάσταση
Τελικά απάντησε πάλι «ναι,η μικρή πάπια είχε πατέρα».
Η δασκάλα έχασε εντελώς τον έλεγχό της.
«Μάρθα,με απογοήτευσες!
Απλώς δεν προσέχεις καθόλου.
Το λέει και το ξαναλέει στην ιστορία ότι η μικρή πάπια δεν είχε πατέρα». 

Τώρα τα δάκρυα στα μάτια της Μάρθας 

ξεχείλισαν και έτρεχαν ποτάμι στα μάγουλά της.
«Μα κυρία,είπε,όλοι έχουν έναν πατέρα».
Η δασκάλα,εντελώς σαστισμένη,πήρε τη Μάρθα στην αγκαλιά της,
της χαμογέλασε σαν να της ζητούσε συγγνώμη 

και έδειξε ότι τώρα κατάλαβε τι ήθελε να πει
Όλη η ομάδα χαμογέλασε με ανακούφιση.
Πείτε τον μπαμπά,πατερούλη,πατέρα,ό,τι θέλετε,είναι το ίδιο.
Είναι πανανθρώπινο,όλοι έχουν έναν πατέρα

Paolo Veronese

The Eternal Father

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Εικονοθεραπεία 19

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Οι διωγμοί κατά των φιλοσόφων

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/oi-diwgmoi-kata-twn-filosofwn.html

Οι διωγμοί κατά των φιλοσόφων

Η φιλοσοφία ήταν πάντα ένας τρόπος ζωής για τους ανθρώπους που ήθελαν και θέλουν να νικήσουν την άγνοια. Αυτό δείχνει και η ίδια η λέξη φιλοσοφία, αγάπη στη Σοφία, που αποδίδεται στον Πυθαγόρα.

Μέσω της φιλοσοφίας ο άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει κάθε δογματισμό, φανατισμό και σκοταδισμό, γιατί όλα αυτά είναι παιδιά της άγνοιας, την οποία πάντα πολεμά ο φιλόσοφος με όπλο τη γνώση. Μέσα στην πορεία του χρόνου βρίσκουμε πολλούς φιλόσοφους και φιλοσοφικές σχολές, που με αθάνατα έργα και με αντίστοιχο προς αυτά τρόπο ζωής - π.χ. Πυθαγόρας, Σωκράτης, Πλάτωνας, Πλωτίνος και πολλοί άλλοι - έδωσαν απαντήσεις σε αιώνια ερωτήματα του ανθρώπου σε σχέση με τον εαυτό του, το Θεό, το Σύμπαν. (βλ."Θεμελιώσειςτου εσωτερισμού", περί των τριών κέντρων.)Ποιος είμαι -πού βρίσκομαι και πού πηγαίνω, είναι ένα τριπλό ερώτημα που πάντααπασχόλησε τον άνθρωπο. Ποιοι κανόνες καθορίζουν τη σχέση μου με τους άλλους ανθρώπους; Πάντα η φιλοσοφία έδωσε απαντήσεις. Ο ενδιαφερόμενος δεν έχει παρά να μελετήσει για τους φιλοσόφους και τα φιλοσοφικά ρεύματα όλων των εποχών και σε όλες τις χώρες, στην Ανατολή και τη Δύση. Ομως σ' αυτή την προσπάθεια η φιλοσοφία πάντα κυνηγήθηκε από το κατεστημένο κάθε εποχής,που στηρίζεται στην άγνοια της μάζας, την οποία ποδηγετεί και ελέγχει, και αυτή με τη σειρά της είναι ο καλύτερος φίλος και υποστηρικτής του κάθε λογής δογματισμού και κατεστημένου τρόπου σκέψης. Κι αυτό γιατί οι φιλοσοφικές γνώσεις και αξίες προϋποθέτουν τον άνθρωπο - άτομο και όχι τον άνθρωπο μάζα. Ο άνθρωπος της μάζας πάντα ήταν υποχείριος της κάθε μορφής εξουσίας και κυρίως της άγνοιας και του φανατισμού του. Ετσι κάθε μορφή φιλοσοφικής σκέψης που απελευθέρωνε τον άνθρωπο από τα δεσμά της άγνοιας καιτης μισαλλοδοξίας κυνηγήθηκε με κάθε τρόπο. Οι φανατικοί πιστοί - κυρίως στον Μεσαίωνα - πάντα ήταν από τους πρωτοπόρους στις διώξεις κατά των φιλοσόφων. Θα παρουσιάσουμε μερικά ξεχωριστά παραδείγματα στην ιστορία της φιλοσοφίας του Δυτικού πολιτισμού, που δείχνουν ακριβώς ότι διώξεις και διωγμοί δεν έγιναν μόνο κατά των Χριστιανών - που μια και έγιναν επίσημη θρησκεία σίγουρα τους έχουν μεγαλοποιήσει - αλλά και κατά των φιλοσόφων. Ακόμη φαίνεται ότι οι διωγμοί κατά της φιλοσοφίας δεν σταματούν, κάτι που δείχνει ότι η φιλοσοφία ποτέ δε γίνεται κατεστημένο και πάντα ενοχλεί - σαν αλογόμυγα όπως έλεγε ο Σωκράτης - τους κάθε λογής "βολεμένους". Πυθαγόρας. Βρισκόμαστε στην αυγή της Δυτικής φιλοσοφίας.

Πυθαγόρας

Οπως αναφέραμε πιο πάνω, πρώτος ο Πυθαγόρας χρησιμοποίησε τη λέξη φιλόσοφος για τον εαυτό του. Μετά από πολλά ταξίδια και περιπέτειες, και αφού μυήθηκε στα άδυτα της Αρχαίας Αιγύπτου και στα μυστηριακά κέντρα πολλών άλλων χωρών, ο Πυθαγόρας καταλήγει στην Νότιο Ιταλία, στη λεγόμενη Μεγάλη Ελλάδα. Ιδρύει τη φιλοσοφική σχολή του, το Ομακοείο στον Κρότωνα.Η μεγάλη γνώση και ακτινοβολία του προσελκύει μαθητές από παντού. Το φιλοσοφικό του σύστημα εκπαίδευσης με μυητική πειθαρχία δημιούργησε τους ανώτερους χαρακτήρες που μπορούσε να επιδείξει η εποχή του. Οι Πυθαγόρειοι επαινέθηκαν πάντα για την ηθική τους, την ταπεινοφροσύνη τους και τη συνέπεια του λόγου της τιμής τους. Ομως....δύο ρήτορες μοιράζονταν τις δημαγωγικές αγορεύσεις και έστρεφαν τον λαό-μάζα κατά των Πυθαγορείων: ο Κύλων και ο Νίνων. Ο πρώτος δεν είχε γίνει δεκτός από τον Πυθαγόρα στη σχολή, όταν αυτοεπαινούμενος είχε πάει στον Πυθαγόρα ζητώντας να γίνει μαθητής του. Ηταν πλούσιος, καλής καταγωγής αλλά φορτικός, βίαιος και τυραννικός, χρησιμοποιώντας τον κύκλο των φίλων του και τη δύναμη του πλούτου του για να μπορεί ν' αδικεί. Θεωρούσε ότι ήταν πιο άξιος απ' όλους για να γίνει μέτοχος και στη φιλοσοφία του Πυθαγόρα.(Πορφύριος "Πυθαγόρου βίος"54). Ο δε Νίνων αναφέρει ο Ιάμβλιχος: "προσποιούμενος μεν εξητακέναι τα των Πυθαγορείων απόρρητα, πεπλακώς δε και γεγραφώς εξ ων μάλιστα αυτούς ήμελλε διαβαλείν, και δους τω γραμματεί βιβλίον εκέλευσεν αναγιγνώσκειν, ην δ' αυτώ επιγραφή μεν λόγος ιερός...", δηλ. "ισχυριζόμενος ότι είχε εξετάσει τα μυστικά των Πυθαγορείων και αφού πλαστά σχεδίασε και συνέγραψε τέτοιες λεπτομέρειες, οι οποίες ήταν ειδικά υπολογισμένες να ενοχοποιήσουν τους Πυθαγορείους, έδωσε στο γραμματέα το βιβλίο και διέταξε να το διαβάσει, το βιβλίο επιγραφόταν Ιερός Λόγος ..." (Ιαμβλίχου "Πυθαγορικός βίος" 258, σελ. 180, εκδ. Πύρινος Κόσμος.). Και συνεχίζει παρακάτω ότι " τόσο πολύ εξαγρίωσε το πλήθος με τις συκοφαντίες του, ώστε μετά από λίγες μέρες μεγάλο πλήθος λαού συναθροίστηκε με την πρόθεση να επιτεθεί κατά των Πυθαγορείων".Αν και ο Πυθαγόρας έχαιρε άκρας εκτίμησης, όμως το πλήθος που "άγεται και φέρεται" γρήγορα γοητεύθηκε από τους δημαγωγούς και τον "αποτυχημένο μαθητή" Κύλωνα. Ετσι απέδιδαν στον Πυθαγόρα και τους οπαδούς του όλα τα κακά που έπλητταν την πόλη. Σεισμός, λοιμός, κακοκαιρίες, ό,τι άσχημο και να γινόταν οφειλόταν στις "τελετές" των Πυθαγορείων που εξόργιζαν τα "πνεύματα".

Κάποια μέρα το εξαγριωμένο πλήθος επιτέθηκε και έκαψε τη Σχολή σκοτώνοντας τους περισσότερους μαθητές.Πολλοί λίγοι σώθηκαν και ανάμεσα τους και ο Πυθαγόρας, ο οποίος όμως μετά από λίγο χρονικό διάστημα πέθανε από τη λύπη του. Σήμερα εξακολουθούμε στα σχολεία να διδάσκουμε το "Πυθαγόρειο θεώρημα" στη γεωμετρία (Τα Μαθηματικά ήταν κύριο μάθημα της φιλοσοφίας και μάλιστα στους Πυθαγόρειους το σημαντικότερο.) και γίνονται συνέδρια για αυτόν, τη Σχολή και τη Διδασκαλία του. Θεωρείται ο θεμελιωτής της ελληνικής φιλοσοφίας και από τους πρωτοπόρους του Δυτικού πολιτισμού. Ομως πολύς κόσμος αγνοεί ότι διώχτηκε, κυνηγήθηκε, και η Σχολή του κάηκε από το εξαγριωμένο πλήθος που οδήγησαν οι δημαγωγοί.

Σωκράτης

"Τάδε εγράψατο και αντωμόσατο Μέλητος Μελήτου Πιτθεύς Σωκράτει Σωφρονίσκου Αλωπεκήθεν αδικεί Σωκράτης, ους μεν η πόλις νομίζει θεούς ου νομίζων, έτερα δε καινά δαιμόνια εισηγούμενος αδικεί δε και τους νέους διαφθείρων. Τίμημα θάνατος". Μετάφραση : Ο Πιτθεύς Μέλητος του Μελήτου κατήγγειλε και ενόρκως διαβεβαίωσε κατά του Σωκράτους του Σωφρονίσκου εκ του δήμου Αλωπεκής τα ακόλουθα: Ο Σωκράτης είναι ένοχος αρνούμενος να αναγνωρίσει τους θεούς που αναγνωρίζει το κράτος, και ως εισηγούμενος νέας θεότητας είναι επιπλέον ένοχος, διότι διαφθείρει τους νέους.Η προτεινόμενη ποινή είναι θάνατος. (Διογ. Λαερτίου "Βίοι φιλοσόφων" Β-5.40) Αυτή ήταν η κατηγορία με την οποία οι Αθηναίοι έστειλαν το Σωκράτη στο Δικαστήριο και καταδικάστηκε να πιεί το κώνειο. Μάρτυρας της Φιλοσοφίας, μαζί με τον Τζορντάνο Μπρούνο, ο Σωκράτης αποτελεί ένα από τα συγκλονιστικώτερα παραδείγματα ανθρώπου που διώχτηκε και πέθανε για την ελεύθερη σκέψη του.

Ο Σωκράτης είχε πάρει το αριστείο της ανδρείας για τη συμμετοχή του σε μάχες. Είχε αρνηθεί να καταδώσει στους τριάκοντα τυρράνους κάποιο πολίτη που ήθελαν να θανατώσουν. Ακόμη, σύμφωνα με το Διογένη το Λαέρτιο, ο Σωκράτης ήταν ο μόνος που εναντιώθηκε στην καταδίκη σε θάνατο των δέκα στρατηγών της ναυμαχίας των Αργινουσών - οι οποίοι διώκονταν επειδή λόγω κακοκαιρίας δεν είχαν περισυλέξει και θάψει τους νεκρούς - και πήγε ενάντια στους εξαγριωμένους πολίτες έχοντας την προεδρία της Βουλής (του δικαστηρίου που έκρινε την υπόθεση).Ο Σωκράτης, ενώ μπορούσε να δραπετεύσει από τη φυλακή, δεν το έκανε, ούτε είχε δεχτεί να έχει δούλους ή άλλες προσφορές από πλούσιους φίλους και μαθητές του. Παρόλα αυτά όμως διώχτηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, προς μεγάλη απογοήτευση του τότε νεαρού μαθητή του και αργότερα μεγάλου φιλοσόφου, Πλάτωνα. Μέσα στην ιστορία της φιλοσοφίας ο Σωκράτης κατέχει σήμερα μια πολύ σημαντική θέση. Αποτελεί μάλιστα σταθμό για να χωρίζονται οι περίοδοι της φιλοσοφίας, αφού έχουμε ως γνωστόν την προσωκρατική φιλοσοφία, τη σωκρατική και τις σωκρατικές σχολές.

Η ζωή του ήταν ένα υπόδειγμα αφοσίωσης στη φιλοσοφία και τα λόγια του αποτελούν αιώνιες σελίδες ηθικής φιλοσοφίας μέσα στα γραπτά του Πλάτωνα. Ακόμη και τις ημέρες και τις ώρες πριν από το θάνατό του τις αφιέρωσε σε συζητήσεις για την αθανασία της ψυχής και τη μετενσάρκωση. Μέχρι το τέλος πρότρεπε τους μαθητές του να συνεχίσουν να ασχολούνται με τη φιλοσοφία, όπως διηγείται ο Πλάτωνας στο Φαίδωνα.Ο ίδιος ομολογούσε την άγνοιά του με το πασίγνωστο "εν οίδα ότι ουδέν οίδα", αν και το μαντείο των Δελφών είχε πει ότι αυτός ήταν ο πιο σοφός απ' όλους. Αυτή η μαρτυρία στάθηκε όμως και η αιτία για να τον φθονήσουν πολλοί, όπως μας λέει ο Διογένης ο Λαέρτιος.Ο Σωκράτης στάθηκε σ' όλη του τη ζωή ο κυριότερος πολέμιος των σοφιστών. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να δείξει την υπεροχή της πραγματικής επιστήμης - γνώσης απέναντι στη δοκισισοφία - άγνοια που αυτοί εκπροσωπούσαν. Ομως παρόλα αυτά, και πολλά άλλα, διώχτηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο, επειδή εισήγε "καινά δαιμόνια"!. Οι Αθηναίοι βέβαια μετάνιωσαν γρήγορα γι' αυτή τους την απόφαση. Εξόρισαν τους κατήγορους, καταδίκασαν το Μέλητο σε θάνατο και έφτιαξαν άγαλμα του Σωκράτη. Τον Ανυτο που κατέφυγε στην Ηράκλεια τον καταδίωξαν οι κάτοικοί της.Ο Σωκράτης παραμένει ένα φωτεινό παράδειγμα στην ιστορία της φιλοσοφίας και της ελεύθερης σκέψης. Ηταν ένας άνθρωπος που πέθανε χωρίς να προδώσει τις ιδέες του και με το θάνατό του τις επιβεβαίωσε ακόμη περισσότερο.

Αναξαγόρας

Για "αθεϊα" κατηγορήθηκε ο φιλόσοφος Αναξαγόρας, στον οποίο ανακοίνωσαν ταυτόχρονα με την καταδίκη του σε θάνατο και την καταδίκη των παιδιών του. Τότε λέγεται ότι είπε: "Πολύ καιρό πριν η φύση έχει καταδικάσει σε θάνατο και εμένα και τους δικαστές μου". Σύμφωνα με μια εκδοχή, για τα παιδιά του είπε: "ήξερα ότι τα γέννησα θνητά". Παρά τη δίωξη, ο φιλόσοφος σώθηκε χάρη στον Περικλή, ο οποίος ήταν μαθητής του και έπεισε τους Αθηναίους να του χαρίσουν τη ζωή. Τα λόγια του Περικλή καθώς και η άσχημη κατάστασή του, εξαιτίας της φυλάκισης, επηρέασαν τους δικαστές. Αποσύρθηκε στη Λάμψακο όπου και πέθανε σε λίγο καιρό. Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει ότι, όταν τον ρώτησαν ποια ήταν η τελευταία επιθυμία του, είπε: "Να αφήνετε τα παιδιά να παίζουν κάθε χρόνο το μήνα του θανάτου μου". Ετσι, οι κάτοικοι της Λαμψάκου καθιέρωσαν την τελευταία επιθυμία του σα συνήθεια.

Πλάτωνας

Μέσα στις διώξεις αυτές, με διάφορες προφάσεις διώχτηκε και ο Πλάτωνας, ο οποίος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φιλόσοφους όλων των εποχών. Ιδιαίτερα χαρακτηρίστηκε για το θάρρος και το ελεύθερο πνεύμα του. Είχε πάρει το αριστείο της ανδρείας για το θάρρος του στη μάχη. Λέγεται ότι κάποτε ανέβαινε στην Ακρόπολη μαζί με το στρατηγό Χαβρία, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε θάνατο. Μόνος απ' όλους τους Αθηναίους τον υπεράσπισε ο Πλάτωνας. Τότε πλησίασε τον Πλάτωνα ένας συκοφάντης, ο Κρωβύλος, και του είπε: "Ερχεσαι άλλον να υπερασπιστείς και δεν ξέρεις ότι και σένα σε περιμένει το κώνειο του Σωκράτη". Τότε ο Πλάτωνας επικαλέσθηκε τη διάκρισή του στη μάχη και του είπε: "Και όταν πολεμούσα για την πατρίδα υπέμενα τους κινδύνους, και τώρα για το χρέος μου προς ένα φίλο θα τους υπομείνω". Ο Πλάτωνας διώχτηκε από τους τυράννους των Συρακουσών, όταν πήγε εκεί σε μια προσπάθεια να ιδρύσει μια πολιτεία βασισμένη στις αρχές του ομόνυμου διαλόγου του. Στην αρχή ο τύραννος Διονύσιος του Ερμοκράτη τον ανάγκασε να τον συναναστρέφεται. Ομως ήρθε σε αντίθεση με το πνεύμα του Πλάτωνα, ο οποίος εξέφραζε ελεύθερα τις ιδέες του. Σκέφτηκε μάλιστα να σκοτώσει τον Πλάτωνα και θα το έκανε, αν δεν το συγκρατούσαν οι φίλοι του. Ετσι τον πούλησε σα δούλο. Τον έδωσε σε κάποιο Σπαρτιάτη, ο οποίος τον πούλησε στην Αίγινα που τότε βρισκόταν σε θανάσιμη έχθρα με τους Αθηναίους. Τότε τον κάλεσαν αμέσως σε δίκη, για να τον καταδικάσουν σε θάνατο. Σύμφωνα με μια παράδοση, το δικαστήριο κράτησε απόλυτη σιωπή περιμένοντας το αποτέλεσμα. Τελικά αποφάσισαν να μην τον σκοτώσουν, αλλά να τον πουλήσουν πάλι, σαν αιχμάλωτο πολέμου πια. Τότε βρέθηκε ο Αννίκερις ο Κυρηναίος κατά τύχη στην Αίγινα και τον αγόρασε, για να τον αφήσει αμέσως ελεύθερο. Μάλιστα λέγεται ότι δε δέχτηκε τα χρήματα που του πρόσφεραν μετά οι φίλοι του Πλάτωνα.Ο θρύλος λέει ότι ο Λακεδαιμόνιος Πόλλις που τον πούλησε, πνίγηκε από την οργή του θεού για τη συμπεριφορά του προς το φιλόσοφο. Ο Πλάτωνας είχε επίσης πολλές περιπέτειες και με το Διονύσιο το Νεώτερο. Πιστεύεται ότι αυτός κράτησε στην αρχή θετική στάση απέναντι στον Πλάτωνα, ο οποίος ήταν τότε γνωστός σ' όλη την Ελλάδα. Γρήγορα όμως υπερίσχυσε το τυραννικό του πνεύμα και ο φιλόσοφος βρέθηκε ξανά σε θανάσιμο κίνδυνο. Τελικά επέστρεψε στην Αθήνα χάρη στη βοήθεια των φίλων του. Κύριο ρόλο σ' αυτές τις περιπέτειες και τις διώξεις κατά του Πλάτωνα έπαιξε το γεγονός ότι ο Φιλόσοφος είχε το θάρρος να λέει την αλήθεια κατά πρόσωπο.

Αριστοτέλης

Ο Αριστοτέλης, ο μεγάλος Σταγειρίτης φιλόσοφος και ιδρυτής της φιλοσοφικής σχολής του Λυκείου, όπως είναι γνωστό, ήταν δάσκαλος του Αλέξανδρου. Ο Φίλιππος και ο Αλέξανδρος είχαν επιβάλει την ενότητα στις πόλεις - κράτη της Ελλάδας. Στην Αθήνα υπήρχαν δύο αντιμαχόμενες φατρίες: η φιλομακεδονική και η αντιμακεδονική, με κύριο εκπρόσωπο το μεγάλο ρήτορα Δημοσθένη. Οσο ζούσε ο Αλέξανδρος ο Αριστοτέλης δε διέτρεχε κίνδυνο. Ομως ήταν δάσκαλός του, και η καταγωγή του από τα Στάγειρα για τους αντιμακεδονικούς τον τοποθετούσε αυτόματα στην αντίθετη παράταξη. Υπήρξαν βέβαια και αυτοί που υποστήριξαν την αντίθεσή του με τη σχολή της Ακαδημίας. Θεωρείται ότι υπήρχε μια αντιζηλία ανάμεσα στις δύο σχολές. Ξέρουμε όμως ότι όξυναν τις διαφορές τους οι φιλόσοφοι των πολλών φιλοσοφικών σχολών. Γίνονταν δημόσιες συζητήσεις και αναγνώσεις έργων, γράφονταν νέα έργα για διάφορα φιλοσοφικά θέματα κλπ.Μετά το θάνατο του Μ. Αλεξάνδρου η κατάσταση οξύνθηκε.

Αρχισε ο διωγμός όλων όσων θεωρούνταν αντίπαλοι. Βέβαια ο Αριστοτέλης ήταν αναγνωρισμένος μεγάλος φιλόσοφος με πολλούς μαθητές. Αλλά πάλι βρέθηκε η μαγική συνταγή... κατηγορία "επί ασεβεία". Μετά τον Αναξαγόρα και το Σωκράτη, έφθασε η σειρά του. Η κατηγορία ξεκίνησε από τις τιμές που απέδωσε στον Ερμεία Τύραννο του Αταρνέως (θεωρήθηκε ότι οι τιμές που του απέδωσε ο Αριστοτέλης ήταν τιμές θεού. Με το πρόσχημα αυτό στηρίχτηκε η κατηγορία "επί ασεβεία".), προς τιμήν του οποίου συνέθεσε ο Αριστοτέλης τον περίφημο "Υμνο προς την Αρετή" (βλ. Γράβιγγερ): "Αρετά πολύμοχθε γένει βροτείω θήραμα κάλιστον βίω..." Λέγεται ότι ο Αριστοτέλης είπε ότι δε θα άφηνε τους Αθηναίους να αμαρτήσουν ξανά εναντίον των φιλοσόφων (εννοώντας το θάνατο του Σωκράτη) και έφυγε από την Αθήνα. Κατέφυγε στη Χαλκίδα όπου πέθανε σε ένα χρόνο, ορίζοντας διάδοχο του Λυκείου το Θεόφραστο.

Υπατεία

Ενα τραγικό παράδειγμα στην ιστορία της φιλοσοφίας ήταν η Υπατεία, η τελευταία φιλόσοφος της Αλεξάνδρειας, που έζησε μέσα στην ταραχή των συγκρούσεων των Χριστιανών και των "εθνικών", κατά τις οποίες ομάδες φανατικών χριστιανών, ανάμεσα σε άλλα, κατέστρεφαν με σφυριά τις παραστάσεις των Αιγυπτιακών ναών, πιστεύοντας ότι εκτελούσαν "θεάρεστο" έργο. Οι μεγάλες γνώσεις και η ευγένεια του χαρακτήρα της Υπατείας, που είχε αναλάβει τη διεύθυνση του Μουσείου (έτσι ονομαζόταν η φιλοσοφική Νεωπλατωνική σχολή στην Αλεξάνδρεια), προσέλκυσαν πάρα πολλούς μαθητές. Ασχολήθηκε με τα μαθηματικά και θεωρείται σαν μια από τις εξέχουσες φυσιογνωμίες της εποχής της στο χώρο της φιλοσοφίας. Οι σχέσεις της με όλους ήταν πολύ καλές. Ομως ο χριστιανικός φανατισμένος όχλος - οπαδοί του επίσκοπου Κύριλου- καιροφυλακτούσε. Λόγω των καλών σχέσεών της με τον έπαρχο, "θεώρησαν" ότι αυτή έφταιγε για κάποια δυσμενή απόφαση. Ετσι μια μέρα, ενώ διέσχιζε το δρόμο, όρμησαν, την κατέβασαν από την άμαξα και την τράβηξαν μέχρι την πιο κοντινή εκκλησία. Εκεί την κομμάτιασαν ζωντανή σε μικρά κομμάτια με κοχύλια, την έκαψαν και σκόρπισαν τη στάχτη. Μέσα σ' ένα πανδαιμόνιο εγκληματικής ατμόσφαιρας εξόρκιζαν το "σατανά" που προσωποποιούσε και ενσάρκωνε η φιλοσοφία.

Ο αυτοκράτορας για "τιμωρία" απαγόρευσε στους μοναχούς να εμφανίζονται δημόσια στην πόλη.Η Υπατεία ήταν ο τελευταίος μάρτυρας της φιλοσοφίας στην Αλεξάνδρεια. Τα έργα της χάθηκαν και το όνομά της παραμελήθηκε για αιώνες. Δεν παύει όμως να ανήκει στους μάρτυρες της ελεύθερης σκέψης και στα θύματα της μισαλλοδοξίας και του θρησκευτικού φανατισμού.Τζορντάνο Μπρούνο. Μέσα στο Μεσαίωνα της Ευρώπης και στον τρόμο που προκαλούσε η Ιερά Εξέταση, εμφανίζεται ένας κοσμοπολίτης φιλόσοφος, ο Τζορντάνο Μπρούνο. Γεννημένος στη Νόλα της Νάπολης, πρωτοπόρος της ιδέας της Ενωμένης Ευρώπης, ταξιδεύει παντού. Εκπλήττει τους πάντες με τη βαθειά γνώση του, πολλές φορές ανεξήγητη, τον αντιδογματισμό και την ευθύτητά του. Δεν "κάνει πολιτική" αλλά εκφράζει καθαρά και ξάστερα τις ιδέες του αντίθετα προς το κάθε λογής κατεστημένο. Μέσα σ' ένα θρησκόληπτο όχλο που κυριαρχεί στην Ευρώπη μιλά για άπειρους κόσμους, για την ενότητα της ζωής, για τον ολιστικό άνθρωπο, για τη δύναμη της δημιουργικής φαντασίας και το ρόλο της, για την ολοκλήρωση καθώς και για τη μνημοτεχνική.

Θεωρείται μάλιστα ότι κατείχε ένα σύστημα μνημοτεχνικής τόσο αποτελεσματικό, που τον ζητούσαν παντού να το διδάξει. Επίσης έφερε στο φως διδασκαλίες των προσωκρατικών, του Πλάτωνα και ακόμη του μυθικού Ερμή του Τρισμέγιστου, χτυπώντας την Αριστοτέλεια λογική που, μέσω μιας εκφυλισμένης σχολαστικής μορφής της, κυβερνούσε τη βυθισμένη στο Μεσαίωνα Δύση.Ομως η Ιερά Εξέταση καιροφυλακτεί. Ενας αποτυχημένος μαθητής τον προδίδει κι έτσι σύντομα βρίσκεται έγκλειστος στις τρομερές φυλακές "Πιόμπι" της Ρώμης, φυλακές υποβρύχιες όπου ο χτύπος των νερών "θρυμματίζει" το νου κάθε φυλακισμένου. Εκεί έμεινε έγκλειστος ο Τζορντάνο Μπρούνο επτά ολόκληρα χρόνια. Λίγες μέρες πριν από τη δίκη του κατορθώνει να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα της πολύχρονης φυλάκισης που τον είχε μετατρέψει σε ζωντανό τέρας και με θάρρος κατακεραυνώνει τους δικαστές του που τον δίκαζαν "στο όνομα του θεού" και του πάπα. Καταδικάζεται να καεί στο "Κάμπο ντι Φιόρι" της Ρώμης, πλατεία που πουλούσαν λουλούδια... Μαζί του καίγονται και πολλά από τα βιβλία του, τα οποία μετά τις "μάγισσες" και τους "μάγους" θεωρούνταν από την Ιερά Εξέταση ο υπ' αριθμόν ένα εχθρός της "πίστης".Λέγεται ότι, όταν άκουσε την απόφαση, είπε στους δικαστές: "Εσείς που με δικάζετε και λέτε την απόφαση τρέμετε περισσότερο από μένα που την ακούω".

Ο Τζορντάνο Μπρούνο υπήρξε ένας φιλόσοφος μάρτυρας των ιδεών του. Δεν υποχώρησε όπως ο Γαλιλαίος, δε μίλησε με καλυμμένα λόγια ούτε κρύφτηκε. Ηταν ένας γνήσιος εκφραστής της ελεύθερης σκέψης σε μια εποχή που βασίλευε ο σκοταδισμός, η κυριαρχία του πάπα, ο φανατισμός των μοναχικών ταγμάτων και κυρίως η άγνοια. Σαν νέος Σωκράτης πέθανε για τις ιδέες του. Σκόρπισαν τις στάχτες του στους ανέμους και για δύο σχεδόν αιώνες το όνομά του και τα έργα του δεν αναφέρονταν καν. Ομως ο κύκλος του σκοταδισμού έκλεισε και ένας νέος κύκλος έρευνας ξεκίνησε μετά τις πυρές της Ιεράς Εξέτασης. Οπως συμβαίνει με όλους τους μάρτυρες, εκ των υστέρων ο Τζορντάνο Μπρούνο αναγνωρίστηκε σα γνήσιος εκφραστής της ελεύθερης σκέψης και στην πλατεία που κάηκε υψώνεται σήμερα ένα πανύψηλο μπρούντζινο άγαλμα με παραστάσεις της ζωής και της δίκης του ανάγλυφες στο βάθρο του. Στη βάση του βρίσκονται πάντα φρέσκα λουλούδια που τοποθετούν θαυμαστές του απ' όλο τον κόσμο γι' αυτόν που ήξερε να ζήσει αλλά και να πεθάνει για τις ιδέες του.

Επίλογος

Κάναμε μια αναδρομή κατά μήκος της Ιστορίας και αναφέραμε ενδεικτικά τα ονόματα μερικών μόνο φιλοσόφων. Ο κατάλογος όμως θα ήταν πολύ μακρύς, αν επιμέναμε έστω και λίγο. Γιατί η πρωτοπορία στη σκέψη πάντα ήταν ενοχλητική για τους κάθε λογής φανατικούς. Ετσι ονόματα όπως του Ηράκλειτου, του Εμπεδοκλή, των μεγάλων τραγικών αλλά και του φιλόσοφου αυτοκράτορα Ιουλιανού - ο οποίος φαίνεται ότι δολοφονήθηκε από τους χριστιανούς - ανήκουν στη λίστα αυτή. Από τη λίστα των απαγορευμένων βιβλίων της Ιεράς Εξέτασης στη Δύση, δε γλίτωσαν παρά ελάχιστα. Κάποια στιγμή απαγορεύτηκαν μέχρι και τα βιβλία του Καντ.

Στην Ανατολή ο Γνωστικισμός - που συνδύαζε πάρα πολλά φιλοσοφικά στοιχεία με τη θρησκεία - κυνηγήθηκε άγρια με την ταμπέλα της "αίρεσης".Στη Δύση οι Καθαροί και οι Ναϊτες εξοντώθηκαν εντελώς. Πολλοί κάλυψαν τη διδασκαλία με τις αλληγορίες τις οποίες μετά ειρωνεύονται, εξηγώντας τις κατά γράμμα οι διάφοροι καλόγεροι.

Ομως η Αναγέννηση ήταν αναπόφευκτη. Με την αραβική επίδραση η Επιστήμη και η Φιλοσοφία ακμάζουν ξανά στην άκρη της Ευρώπης. Στην Ιταλία ο Φιτσίνο μεταφράζει Πλάτωνα και γεννιούνται οι νέες Ακαδημίες.Βέβαια πολλοί νοσταλγούν το παρελθόν και ο ολιστικός τύπος ανθρώπου που ενσαρκώνει ο Ντα Βίντσι δεν τους συγκινεί. Αλλά η πορεία προς την αλήθεια δεν μπορεί να εμποδιστεί. Σιγά σιγά με την ολοκληρωμένη παρακμή της πολιτικής και οικονομικής δύναμης του Βατικανού - και όχι μόνο της θρησκευτικής - θα έλθουν στο φως πολλά εγκλήματα του καθολικισμού όχι μόνο διώξεις κατά της φιλοσοφίας αλλά και πολλά άλλα, όπως η γενοκτονία των Ινδιάνων της Βορείου και Νοτίου Αμερικής "στο όνομα του Χριστού", η "δουλεία" των μαύρων στο όνομα αυτού που έλεγε ότι δεν υπάρχει δούλος και οι οπαδοί του διακήρυξαν ότι καταργήθηκε η δουλεία και όμως η δουλεία των μαύρων στους χριστιανούς αποίκους ήταν η χειρότερη που υπήρξε στην ιστορία και με χριστιανούς κυρίως. Και όλα αυτά γιατί ο πολιτισμός δε χρειάζεται μόνο τη θρησκεία ή την τεχνολογία.Πρέπει να βασίζεται στην αρμονική συνύπαρξη Θρησκείας, Επιστήμης, Τέχνης, Φιλοσοφίας. Τότε δεν θα παρατηρούμε φαινόμενα "αφορισμού" όπως του Νίκου Καζαντζάκη, που τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και παντού στις σελίδες του "ψάχνει να βρει το θεό", ή όπως του Θεόφιλου Καϊρη, ο οποίος δίδασκε τη "Θεοσέβεια", με αποτέλεσμα να φυλακιστεί, να πεθάνει από τις κακουχίες και το σώμα του να το γεμίσουν ασβέστη, να το κάψουν και να σκορπίσουν τη στάχτη του στους τέσσερις ανέμους, γιατί ήταν "αιρετικός".

Σήμερα όμως έχει στηθεί το άγαλμά του και η προτομή του και πολλοί δρόμοι έχουν το όνομά του. Εκ των υστέρων αναγνώριση. Δε θα έπρεπε να μας προβληματίσουν όλα αυτά; Η μήπως η εποχή μας είναι καλύτερη;Οι εθνικισμοί και οι θρησκευτικοί φανατισμοί ξαναγεννιούνται από τις στάχτες τους και το κυνήγι μάγων και μαγισσών ξαναζωντανεύει. Η φιλοσοφία και σήμερα είναι υπό διωγμόν. Οποιος αμφιβάλλει ας διακηρύξει ανοιχτά τις ιδέες του.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Κ ΠΑΛΑΜΑΣ «Βραδινή Φωτιά»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Κ ΠΑΛΑΜΑΣ «Βραδινή Φωτιά»

ΠΙΝΑΚΑΣ Κ ΠΑΡΘΕΝΗΣ «Τοπίο»
Θυμάσαι τη φτωχούλα την καλύβα στο πλούσιο δάσος, πέρα απ' το χωριό;
Θυμάμαι την καλύβα τη φτωχούλα, σαν ξωκλήσι και σαν ασκηταριό.

Τον ασκητή θυμάσαι της καλύβας; (Τάχα κλέφτης; καλόγερος; βοσκός;)
Θυμάμαι. Ακόμα κλαίει μες στον αγέρα της φλογέρας του ο πόνος, μυστικός
Θυμάσαι τη χλωμή σωμένη του όψη και τ' αλαφροσκυμμένο του κορμί;
Θυμάμαι κάτου απ' τα δασά του φρύδια τη σαγινεύτρα της ματιάς του ορμή.
Θυμάσαι τη φωτιά στο πλούσιο δάσος, τη βραδινή φωτιά την ξαφνική;

Θυμάμαι. Λάμια. Στάχτη και η καλύβα. Το πλούσιο δάσος πάει. Ώρα κακή.

Θυμάσαι; Τι ν' απόγινε; Κανένας δεν τον ξανάειδε πια τον ασκητή.

Δεν ξέρω. Όμως απάνου απ' όλα ο νους μου της καλύβας τη θύμηση κρατεί,

γιατί στ' αποκαίδια της γερμένος ένας Έρωτας ξέγνοιαστα, σκληρά,

τα βρεφικά του ζέσταινε τα χέρια και τ' αρχαγγελικά του τα φτερά.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Καταψύξτε φρέσκα μυρωδικά!

Απλές λύσεις

 

Καταψύξτε σε λάδι ή βούτυρο φρέσκα μυρωδικά!

Κάποιες ιδέες, αξίζει να τις μοιράζεσαι. Γιατί είναι διαφορετικές, εύκολες και έξυπνες! Και ό,τι σου λύνει τα χέρια στην κουζίνα, είναι τέλειο!

Φασκόμηλο, μαϊντανός, βασιλικός, άνηθος, μάραθος... ή ρίγανη μαζί με θυμάρι... εσείς αποφασίζετε το μπουκέτο μυρωδικών που θα καταψύξετε ή αν θα τα καταψύξετε ξεχωριστά ανά είδος. Έτσι εκτός από φρέσκα μυρωδικά θα έχετε και μπόνους αρωματισμένο λαδάκι!

Πώς να καταψύξεις αρωματικά βότανα σε λάδι

Διαλέξτε φρέσκα, υγιή μυρωδικά και αν θέλετε ψιλοκόψτε τα ή όχι. Εννοείται τα έχουμε πλύνει καλά!

Αφήστε τα να στεγνώσουν και ξεχωρίστε τα κατά είδος, ή φτιάξτε ένα ματσάκι με διάφορα αγαπημένα σας μυρωδικά.

Ρίξτε τα βότανα σε θήκες για παγάκια μέχρι τα 2/3.

Ρίξτε ελαιόλαδο ή λιωμένο βούτυρο πάνω από την κάθε θήκη με τα μυρωδικά.

Καλύψτε με μια πλαστική μεμβράνη και βάλτε τα με προσοχή στην κατάψυξη.

Βγάλτε τα παγωμένα λαδοπαγάκια και φυλάξτε τα σε σακουλάκια ή μικρές πλαστικές σακουλίτσες στην κατάψυξη.

Μην ξεχάσετε να βάλετε μια ετικέτα με τι μυρωδικά έχει η κάθε σακουλίτσα με παγάκια!

donkeyandthecarrot.blogspot.g

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ζοζέ Σαραμάγκου

Bigbook.gr

Ζοζέ Σαραμάγκου, πορτογάλος συγγραφέας

8 Οκτωβρίου 1998, τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας

O Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου (José de Sousa Saramago, πορτογαλική προφορά: ʒuˈzɛ sɐɾɐˈmaɡu, Ζουζέ Σαραμάγκου, γεννηθείς στις 16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010), ήταν Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, τιμημένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα έργα του, μερικά από τα οποία μπορούν να θεωρηθούν αλληγορικά, γενικά παρουσιάζουν ανατρεπτικές όψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα, δίνοντας έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Ο Σαραμάγκου κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο για την Προάσπιση του Πολιτισμού (Λισσαβώνα, 1992) μαζί με τον Αρμίντο Φρέιτας-Μαγκαλιάες και άλλους. Ζούσε στο νησί Λανθαρότε των Κανάριων Νήσων της Ισπανίας.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω