μηλο-νοστιμιές

Elizabeth Pentheroudaki.

Χθες

Ποιά μηλόπιτα σας αρέσει περισσότερο;

Αναζητήστε αυτές και πολλές ακόμα μηλο-νοστιμιές στο

http://bettyscuisine.blogspot.gr/

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΙΕΣ...

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/04/blog-post_1335.html?spref=fb

Τετάρτη, 3 Απριλίου 2013

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΩΤΙΕΣ... ΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΩΤΙΣΣΑΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΑΝΝΑΣ ΓΑΛΑΝΟΥ

Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Έχει πάρει το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα σε πανελλήνιο διαγωνισμό, με το Θεατρικό έργο Το τέλος μιας κωμωδίας. Επίσης έχει γράψει ποίηση, πεζογραφήματα και παιδικά παραμύθια. 

Τρία αδέρφια… Ο Μάριος, ο Ιάκωβος, ο Αργύρης.

Ο Μάριος ζει το παραμύθι ενός μεγάλου έρωτα στο Παρίσι με την Υβόν. Μια χορεύτρια κλασικού μπαλέτου, που τον εγκαταλείπει ξαφνικά για τη μεγάλη καριέρα που ονειρεύεται. Απογοητευμένος, φεύγει για το Κορκ της Ιρλανδίας. Η Σάλλυ είναι συγγραφέας και ζει εκεί. Η σχέση τους, φιλική στην αρχή, εξελίσσεται σ’ ένα μονόπλευρο παθιασμένο έρωτα. Κάποτε οι ψευδαισθήσεις τελειώνουν και οΜάριος κάνει τη μεγάλη ανατροπή όταν συνειδητοποιεί ότι κινδυνεύει να τη χάσει για πάντα.

Ο Ιάκωβος στη Νέα Υόρκη απολαμβάνει πλούτο, εξουσία, δύναμη και μεγάλο κύρος. Ξαφνικά ο παράδεισος γίνεται κόλαση και βρίσκεται απολογούμενος, φυλακισμένος, με ελάχιστες ελπίδες και μπροστά σε αδιέξοδο. Ηττημένος, επιστρέφει στην Ελλάδα και πηγαίνει στο Ρέθυμνο. Η Κατερίνα ζει εκεί. Μια αγωνίστρια της ζωής που ανατρέφει μόνη της το μικρό Σήφη και που παρά τις δυσκολίες δεν σκύβει ποτέ το κεφάλι. Οι δρόμοι τους συναντιούνται και μια αληθινή σχέση ζωής δημιουργείται ανάμεσά τους. 

  

Ο Αργύρης από την εφηβεία κουβαλά ένα τραγικό οικογενειακό μυστικό, που του αλλάζει χαρακτήρα και στόχους, και το σκληρό πρόσωπο της μοναξιάς γίνεται συγκάτοικός του. Κάνει δουλειές του ποδαριού, περιπλανιέται δεξιά κι αριστερά για να ξεφύγει από την τραγικότητα της διαλυμένης του οικογένειας. Όταν αρρωσταίνει σοβαρά και κινδυνεύει να πεθάνει, τότε συνειδητοποιεί το μεγαλείο της ζωής και ανακαλύπτει αξίες κι ομορφιές που δεν γνώριζε… Τον αληθινό έρωτα στο πρόσωπο της Όλγας και την πατρότητα στην αγνή καρδιά του μικρού Χασάν. Τότε αρχίζει να αισθάνεται, να αγαπά, να δημιουργεί… Επιτέλους να ζει!

Τρία αδέλφια, που η ζωή τα χωρίζει για πολλά χρόνια και τα ενώνει ξανά με το πιο αληθινό και δυνατό συναίσθημα… την αγάπη.

8 Oκτωβρίου 1998 - Το Νόμπελ Λογοτεχνίας για πρώτη φορά απονέμεται σε Πορτογάλο, το Ζοζέ Σαραμάγκου.

Bigbook.gr.

Χθες

8 Oκτωβρίου 1998 - Το Νόμπελ Λογοτεχνίας για πρώτη φορά απονέμεται σε Πορτογάλο, το Ζοζέ Σαραμάγκου.
O Ζοζέ (Ιωσήφ) ντε Σόζα Σαραμάγκου (José de Sousa Saramago, πορτογαλική προφορά: ʒuˈzɛ sɐɾɐˈmaɡu, Ζουζέ Σαραμάγκου, 16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010), ήταν Πορτογάλος συγγραφέας, ποιητής, σεναριογράφος και δημοσιογράφος, τιμημένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Τα έργα του, μερικά από τα οποία μπορούν να θεωρηθούν αλληγορικά, γενικά παρουσιάζουν ανατρεπτικές όψεις πάνω στα ιστορικά γεγονότα, δίνοντας έμφαση στον ανθρώπινο παράγοντα. Ο Σαραμάγκου κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1998. Ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο για την Προάσπιση του Πολιτισμού (Λισσαβώνα, 1992) μαζί με τον Αρμίντο Φρέιτας-Μαγκαλιάες και άλλους. Ζούσε στο νησί Λανθαρότε των Κανάριων Νήσων της Ισπανίας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Ζοζέ_Σαραμάγκου

Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΡΟΥΣΩΝΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2013/04/blog-post_2757.html?spref=fb

Τετάρτη, 3 Απριλίου 2013

Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΚΡΟΥΣΩΝΑ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

Μια σημαντική αρχαιολογική θέση είναι ο λόφος Κούπος,  της περιοχής  Κρουσώνα Μαλεβιζίου, όπου από δεκαετίες είχε εντοπιστεί οικισμός των γεωμετρικών, αρχαϊκών, μυκηναϊκών χρόνων, έχουν γίνει ανασκαφικές έρευνες και τα αποτελέσματα της έρευνας υπήρξαν ενδιαφέροντα. Τα ευρήματα (αρχιτεκτονικά λείψανα και κινητά ευρήματα) ήταν ιδιαίτερα σημαντικά.

Αποκαλύφτηκαν τμήματα από τρία κτήρια των αρχαϊκών χρόνων (7^ου – 6^ου αιώνα π.Χ.) με καλοχτισμένα ευρύχωρα ορθογώνια ή τετράγωνα δωμάτια, που ορισμένα σώζουν τις εισόδους με παραστάδες και κατώφλια από καλοδουλεμένες ορθογώνιες πλάκες και διατηρούν στο εσωτερικό τους τις πέτρινες στρογγυλές βάσεις από ένα ή δύο ξύλινους κίονες που στηρίζουν την οροφή. Λόγω της κλίσης της πλαγιάς του λόφου η μία πλευρά της τοιχοδομίας των κτιρίων, έχει στηριχθεί στο φυσικό βράχο που λαξεύτηκε ως τοίχωμα ακολουθώντας μια οικοδομική τεχνική που έχει εφαρμοστεί και  σε άλλους αρχαϊκούς οικισμούς της Κρήτης.
Ενδιαφέρον είναι ότι σε δύο κτίρια βρέθηκε και το εγκαίνιο τους. Πρόκειται  για μικρό στρογγυλό λάκκο, λαξευμένο στο βράχο, σε μια γωνιά των κτιρίων, που στο βάθος του είχε τοποθετηθεί μια μικρή στρογγυλή πέτρινη πλάκα και επάνω της είχε αποτεθεί ένα μικρό αγγείο. Μέσα στο λάκκο το χώμα ήταν μαύρο και καμμένο.
Το ένα από τα τρία κτίρια που χρονολογείται στον 6^ο αιώνα π.Χ, είναι ένα ιδιαίτερα καλοχτισμένο οίκημα με άριστη τοιχοδομία από καλοπελεκημένες και καλά αρμοσμένες πέτρες. Αποκαλύφθηκε ένα ορθογώνιο δωμάτιο διαστάσεων 10,50 επί 5.00 μ. με καλοφτιαγμένη είσοδο και μια στεγασμένη αυλή ανοιχτή προς την απότομη πλαγιά του λόφου, που η στέγη  της στηριζόταν σε δύο κολόνες, των οποίων βρέθηκαν οι βάσεις και τμήμα της μίας. Το κτίριο αυτό, έχει κτιστεί επάνω σε  λείψανα παλαιότερου κτίσματος, ίσως πρωϊμότερων  αρχαϊκών  χρόνων, που παρουσιάζει ανάλογη εικόνα: καλοχτισμένο τοίχο στηριγμένο στο λαξευμένο φυσικό βράχο και βάση κίονα που στήριζε τη στέγη.
Από τα ευρήματα που αποκαλύφτηκαν στα κτίρια αυτά αναφέρονται: ενδιαφέρουσα κεραμική των αρχαϊκών χρόνων (αρυβαλλοειδές ληκύθιο, σφαιρικός αρύβαλλος, κρατήρας σκύφοι, λυχνάρι, ορθογώνιο σκεύος με λαβές, κ.λ.π.), δύοπήλινα ειδώλια ζώων, σιδερένια εργαλεία, ένας πήλινος κύβος, πήλινα σφονδύλια και ψήφοι, κομμάτι πιθαριού με ανάγλυφο κεφάλι αιλουροειδούς κ.α. επίσης βρέθηκαν: ένα μικρό χάλκινο επιχρυσωμένο μετάλλιο με ανάγλυφο γοργόνιο, ένα μικρό ομοίωμα φτερωτής μορφής από  περίτμητο χάλκινο επιχρυσωμένο έλασμα και μια ασημένια αγκιστροειδής περόνη και τα τρία κοντά σε πρόχου των ελληνιστικών χρόνων, καθώς και η προτομή ενός ζωδίου αλόγου των υστερογεωμετρικών χρόνων.

Σημαντική τέλος επιτυχία της ανασκαφής ήταν ο εντοπισμός ενός αποθέτη των αρχαϊκών χρόνων, που αν και διαταραγμένος και διασκορπισμένος από τους αρχαιοκάπηλους απέδωσε σπουδαία ευρήματα: σειρά από δεκάδες ακέραια και ελλιπή πήλινα πλακίδια με ανάγλυφη πα΄ρασταση γυναικείας θεότητας που φέρνει το ένα χέρι στο στήθος ή και τα δύο κατά μήκος των μηρών, έχει τη χαρακτηριστική δαιδαλική κόμμωση και φέρει ψηλό πόλο. Βρέθηκαν ακόμη, ανάλογα πλακίδια με ανάγλυφη πα΄ρασταση γυμνής θεάς, πλακίδια με ανάλγυφο άλογο και τμήματα δύο γυναικείων ειδωλίων. Όλα τα παραπάνω ευρήματα χρονολογούνται σε διάφορες φάσεις του 7^ου αιώνα π.Χ.
Σπουδαιότατο όμως εύρημα στον ίδιο χώρο ήταν τα κομμάτια από το λαιμό ενός πιθαριού, του 6^ου αιώνα π.Χ  που διακοσμείται με επαναλαμβανόμενη μυθολογική σκηνή σε ελαφρότατο ανάγλυφο: παριστάνεται ο φόνος μιας γυναίκας ντυμένης με πολυποίκιλτα ενδύματα (χιτώνα, ζωσμένο πέπλο και ωμοφόριο) και με πόλο στο κεφάλι με τη δαιδαλική κόμμωση, από δύο γυμνούς άνδρες που την πλαισιώνουν, από τους οποίους ο ένας την συγκρατεί ενώ ο άλλος υψώνει κατά πάνω της ένα ξίφος. Μια δεύτερη γυναίκα στο πλάι, ντυμένη ανάλογα με την πρώτη και με όμοιο κάλυμμα στο κεφάλι παρακολουθεί τη σκηνή. Η παράσταση πιθανότατα αποδίδει σκηνή της Ορέστειας, ίσως του φόνου της Κλυταιμνήστρας.


ΠΗΓΗ - http://www.rizaonline.gr

"Τιμωρούμε τους εαυτούς μας διαπράττοντας μια τεράστια ύβρι"

http://www.antifono.gr/portal/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82/%CE%A4%CE%AD%CF%87%CE%BD%CE%B5%CF%82/%CE%86%CF%81%CE%B8%CF%81%CE%B1/4559-o-poiitis-mixalis-gkanas-syzita-me-ton-poiiti-dimitri-kosmopoylo-gia-tin-poiisi-kai-toys-kairoys-mas.html

"Τιμωρούμε τους εαυτούς μας διαπράττοντας μια τεράστια ύβρι"

Τρίτη, 08 Οκτώβριος 2013 07:30Γραπτός Λόγος

Συνέντευξη του  Μιχάλη Γκανά  στη Νέα Ευθύνη*
Η Άψινθος είναι το καινούργιο ποιητικό σας βιβλίο μετά από πολλά χρόνια.Πρόκειται για εννιαίο συνθετικό ποίημα ή για συναγωγή επι μέρους ποιημάτων;

Η(Ο) Άψινθος εκδόθηκε πριν από ένα χρόνο περίπου και απέχει 9 χρόνια από το προηγούμενο ποιητικό μου βιβλίο (Ο ύπνος του καπνιστή, 2003).

Είναι μια ποιητική σύνθεση όπως και το προηγούμενο και το προπροηγούμενο (Παραλογή, 1993) και όλα τα βιβλία μου θα έλεγα.

Υπάρχει σε όλα ένας ευδιάκριτος θεματικός πυρήνας γύρω από τον οποίο περιστρέφονται τα ποιήματα ακολουθώντας το καθένα την δική του τροχιά και δημιουργώντας, θέλω να πιστεύω, ένα μικρό σύμπαν με κεντρομόλες και φυγόκεντρες τάσεις.

Μέσα σε μια τέτοια σύνθεση εντάσσονται συνήθως και κάποια σκόρπια ποιήματα που είναι γραμμένα σε διάφορες περιόδους και δεν «χωρούσαν» σε άλλα βιβλία μου, ενώ στο νέο περιβάλλον συνομιλούν και συνεργάζονται αρμονικά μεταξύ τους. Αυτό συμβαίνει και στην Άψινθο, ειδικά στην τρίτη ενότητα.

Ποιός είναι ο πυρήνας αυτής της σύνθεσης;

Δύσκολο να το πω με άλλα λόγια. Μάλλον πρέπει να διαβάσει το βιβλίο κανείς ...

Στην Άψινθο ο αναγνώστης και γνώστης του προγενέστερου ποιητικού σας έργου παρατηρεί δύο πράγματα: το πρώτο είναι η συμπύκνωση των κεντρικών στοιχείων του ποιητικού σας σύμπαντος. Το δεύτερο είναι μια συνεχής συνομιλία με άλλους ποιητές, από τον Σεφέρη και τον Ελύτη μέχρι τον Παυλόπουλο, την Δημουλά και ποιητές της ευρωπαικής γραμματείας. Πώς προέκυψε αυτό; 

Αυτό δεν είναι νέο, πάντα συνέβαινε. Τα ποιήματα που με έχουν αναστατώσει, αυτά, δηλαδή, που ζηλεύω και θα ήθελα πολύ να έχω γράψει, από το πολύ να τα διαβάζω και να τα μουρμουρίζω, δίκην άσματος, έχουν γίνει πιο δικά από τα δικά μου, και πιο αγαπημένα, γιατί είναι και πιο... καλογραμμένα από τα δικά μου, έτσι νιώθω συχνά διαβάζοντας ποιήματα άλλων.

Γι’ αυτό παραθέτω συχνά στίχους ποιητών με τους οποίους έχω ανοιχτούς λογαριασμούς, αλλά και ολόκληρα ποιήματα, όπως αυτό του Γιώργη Παυλόπουλου, «Πού είναι τα πουλιά» που έβαλα στην Άψινθο.

Ποιά είναι η σχέση της Αψίνθου με το κείμενο της Αποκαλύψεως του Ιωάννου;

Η πιο εμφανής σχέση είναι ο εσχατολογικός χαρακτήρας τους. Όλοι ξέρουμε ότι ο κόσμος μας κάποτε θα τελειώσει «μ’έναν πάταγο» ή «μ΄έναν λυγμό», με φωτιά ή με πάγο... Δεν ξέρω αν μας τιμωρεί ο Θεός για τις αμαρτίες μας ή αν εμείς τιμωρούμε τους εαυτούς μας διαπράττοντας μια τεράστια Ύβρι απέναντι στον κόσμο που μας χαρίστηκε.

Δανείζομαι φράσεις από την Αποκάλυψη, που με έχουν σημαδέψει νοηματικά και ποιητικά, και προσπαθώ να επινοήσω ένα είδος συνέντευξης, όπου αυτές οι φράσεις είναι οι ερωτήσεις και τα ποιήματά μου οι, τραυλές ίσως, απαντήσεις.

Οι καιροί μας είναι -πιστεύετε-κατά έναν τρόπο αποκαλυπτικοί; Και γιατί;

Οι καιροί μας είναι σημαδιακοί. Έχουν πολλά στοιχεία «Αποκάλυψης Τώρα». Τα σημάδια είναι εμφανή στην δραματική αλλαγή των κλιματολογικών συνθηκών. Τα πυρηνικά ατυχήματα στο Τσερνόμπιλ(που στα ρώσικα σημαίνει Άψινθος λένε) και στην Φουκουσίμα δείχνουν ότι έχουμε στα χέρια μας μια τεράστια δύναμη, που δεν ελέγχουμε πλήρως και αυτό μπορεί να έχει ανυπολόγιστες συνέπειες για μας αλλά και για τον ίδιο τον πλανήτη.

Οι περίφημες «Αγορές» κάνουν ό,τι θέλουν και φαίνεται να μην μπορεί κανείς να τις αντιμετωπίσει, ούτε μεγάλα κράτη (ΗΠΑ) ούτε συνασπισμοί κρατών (Ευρωπαϊκή Ένωση).

Αποτέλεσμα; Ποτέ τόσοι πολλοί δεν χρωστούσαν τόσο πολλά σε τόσο λιγους. Πού θα πάει αυτό; Δεν ξέρω. Ανάθεμα κι αν ξέρει κανένας.

Και στην Άψινθο συναντά κανείς μόνιμα στοιχεία της ποιητικής σας. Εννοώ την συνεχή συνομιλία με το δημοτικό τραγούδι και με την εμμετρότητα, την ρυθμική τάξη του ποιητικού λόγου και την ομοιοκαταληξία. Πώς σχολιάζετε την τοποθέτηση κάποιων ότι όλα αυτά σήμερα είναι παρωχημένα;

Με τρομάζει η βεβαιότητα κάποιων ανθρώπων για το τι είναι παρωχημένο και τι πρωτοποριακό.Τόση αγωνία να προσηλυτίσουν το μέλλον στις απόψεις τους!

Δεν σχολιάζω αυτά που λένε. Γράφω ποιήματα. Με τον τρόπο μου φυσικά.

Κατά κοινή ομολογία και εμπειρία ζούμε σε μια κοινωνία όπου πολλά αυτονόητα καταρρέουν. Η Ελλάδα της κρίσης είναι γόνιμή πρόκληση για την ποιητική δημιουργία; Πώς βλέπετε τα ποιητικά μας πράγματα σήμερα;

Η ποιητική δημιουργία και οι τέχνες γενικότερα ανθίζουν και στα «πεδινά» της ευμάρειας και στο «ορεινά» της κρίσης.

Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια λοιπόν αν είχαμε να κάνουμε με μια απλή οικονομική κρίση. Αυτό που ζούμε σήμερα, ειδικά στην Ελλάδα, είναι κάτι πολύ περισσότερο. Είναι μια κρίση σε όλα τα επίπεδα κι αυτό θα έχει και διάρκεια και ένταση και θύματα φοβάμαι.

Επίκειται η Συγκεντρωτική έκδοση του έργου σας. Ποιό νόημα έχει για σας; 

Μέσα Νοεμβρίου περίπου θα κυκλοφορήσει η συγκεντρωτική έκδοση των ποιημάτων μου, «Ποιήματα 1975-2012», από τις εκδόσεις «Μελάνι», με τη φροντίδα και την ιδιαίτερη αισθητική της Πόπης Γκανά.

Εφτά ποιητικές συλλογές(εξίμισι για τη ακρίβεια) μέσα σε 37 χρόνια, ένα βιβλίο κάθε πενταετία περίπου κατά μέσο όρο.

Θα προτιμούσα να κυκλοφορούν οι συλλογές μόνες τους αλλά αυτό είναι πολυτέλεια σήμερα, έτσι θα στεγαστούν σε έναν τόμο. Ίσως αυτή η συνύπαρξη να κάνει τα ποιήματα πιο αλληλέγγυα μεταξύ τους και να διαβάζονται διαφορετικά στο νέο τους περιβάλλον από τους αναγνώστες των συλλογών.Τι σημαίνει για μένα αυτή η έκδοση; Είναι η έκφραση βαθύτατης ευγνωμοσύνης στην γραφή, που με συντρόφεψε τόσα χρόνια, ακόμη και όταν δεν έγραφα.

Αυτό γιορτάζω και θέλω να το μοιραστώ με τους συνοδοιπόρους αυτής της πορείας πρώτα αλλά και με νέους αναγνώστες εφόσον προκύψουν.

*Με τον Μιχάλη Γκανά συζήτησε ο Δημήτρης Κοσμόπουλος.

πηγή: Aντίφωνο, Από το περιοδικό "Νέα Ευθύνη" τ. 19, (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 2013)

Cottage pie με μανιτάρια

Elizabeth Pentheroudaki.

Χθες

Τι θα λέγατε για μια λαχταριστή

Cottage pie με μανιτάρια

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2011/01/cottage-pie.html

ΑΛΚΗ ΖΕΗ Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

http://nearhouparaplous.blogspot.gr/2013/10/blog-post.html

Τρίτη, 8 Οκτωβρίου 2013

ΑΛΚΗ ΖΕΗ Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο

  Στη Β΄ Λυκείου στο μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας διδάσκουμε τα περί βιογραφίας, αυτοβιογραφίας, μυθιστορηματικής βιογραφίας και πολλές φορές αναζητούμε κείμενα που να ασκούν γοητεία στους μαθητές και να εξυπηρετούν τις ανάγκες του μαθήματος. Ένα τέτοιο βιβλίο μάς προέκυψε φέτος με την αυτοβιογραφία της Άλκης Ζέη με τίτλο «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο» στις εκδόσεις Μεταίχμιο. Παρακολουθούμε την αγαπημένη συγγραφέα που με ένα ξεχωριστό δικό της τρόπο μας αποκαλύπτει πρόσωπα, πράγματα, τόπους και καταστάσεις.

«Γεννήθηκα στην Αθήνα, στην οδό Κέας, στην πλατεία Κολιάτσου. Στις 15 του Δεκέμβρη».

  Έτσι ξεκινά η αφήγηση που μας ταξιδεύει από την Αθήνα στη Σάμο των παιδικών διακοπών με τον παππού στο Βαθύ και το Μαραθόκαμπο και μας κάνει να ανασύρουμε από τα ράφια της νεανικής βιβλιοθήκης «Το καπλάνι της βιτρίνας», και να  ξαναδούμε επεισόδια από την τηλεοπτική μεταφορά του.

Λόγος λαγαρός νεανικός, γοητευτικός,  βλέμμα  ενός παιδιού που μεγαλώνει με το θείο Πλάτωνα που παντρεύτηκε τη Διδώ Σωτηρίου, κάνει όνειρα σε μια Αθήνα προπολεμική   γράφοντας σπαραξικάρδια γράμματα για τους αγαπημένους  των υπηρετριών   στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας  μ' ένα καλά ξυσμένο μολύβι και αναδεικνύει έτσι το συγγραφικό της ταλέντο. 

« Τις ατέλειωτες μεσημεριανές ώρες πήγαινα στην κουζίνα. Είχαμε μια υπηρέτρια, τη Θοδώρα, λίγο πιο μεγάλη από μας, πολύ όμορφη, με μεγάλα κατάμαυρα μάτια και δυο πλεξούδες στεφάνι γύρω γύρω στο κεφάλι. Με περίμενε με ανυπομονησία. Είχε πλύνει γρήγορα γρήγορα τα πιάτα και ήθελε να της γράψω γράμμα στον αγαπημένο της στη Σάμο.
Έπαιρνα μια κόλα αλληλογραφίας με γραμμές και το καλά ξυσμένο μολύβι μου φάμπερ νούμερο δύο, καθόμουνα στο μαρμάρινο τραπέζι της κουζίνας, κι εκεί άρχισε η περιπέτεια της γραφής που κρατάει ως σήμερα.
Αγαπημένε μου Πυθαγόρα –δεν υπάρχει χωριό στη Σάμο που να μην έχει κάποιον Πυθαγόρα–, Πολυαγαπημένε μου Πυθαγόρα, μ’ έβαζε να διορθώσω η Θοδώρα. Κι ύστερα δεν μιλούσε πια. Καθότανε στην καρέκλα απέναντί μου και αν τύχαινε να σπάσει η μύτη του μολυβιού μου, αναστατωνότανε, και μόνο όταν με έβλεπε να παίρνω την ξύστρα να το ξύσω πήγαινε η καρδιά στη θέση της, παρακολουθώντας με αγωνία πότε θα τέλειωνα το γράμμα που της το διάβαζα αμέσως. Και τι δεν έγραφα σ’ αυτόν τον κακομοίρη τον Πυθαγόρα. […]

 Με αβίαστο τρόπο ξεπηδούν από το χαρτί τα νεανικά χρόνια της συγγραφέα, οι γνωριμίες της με ξεχωριστούς ανθρώπους των γραμμάτων και του κοινωνικού  βίου:

Ζωρζ Σαρή, Διδώ Σωτηρίου, Γιώργος Σεβαστίκογλου, Κάρολος Κουν, Νίκος Γκάτσος, Οδυσσέας Ελύτης,  Ανδρέας Εμπειρίκος, Κώστας Αξελός, Μάνος Χατζιδάκις, Μέλπω Αξιώτη, Μελίνα, Μικκιέξ, και τόσοι άλλοι. Από τον μεσοπόλεμο  και τη δικτατορία του Μεταξά στην Κατοχή, το Θέατρο Τέχνης και τον Ίκαρο, την ΕΠΟΝ και την Αντίσταση.  

Ένα βιβλίο που το χαίρεσαι και αν το αρχίσεις, δύσκολα διακόπτεις την ανάγνωση. Και όχι μόνο αυτό αλλά πας στη βιβλιοθήκη σου και ξεφυλλίζεις ξανά το Μεγάλο περίπατο του Πέτρου, χαϊδεύεις το Καπλάνι της βιτρίνας, και συνεχίζεις την ανάγνωση στην Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα. 

Αναρτήθηκε από Ρουμπάκης Γιάννης στις 8:01 μ.μ.

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Χθες

ΜΠ.ΜΠΡΕΧΤ "ΕΓΚΩΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΜΦΙΒΟΛΙΑ"
Ευλογημένη να’ ναι η αμφιβολία ! Σας συμβουλεύω
να τιμάτε χαρούμενα και προσεκτικά εκείνον
που το λόγο σας ξετάζει σαν κάλπικη μονέδα !
Άμποτε νά 'σαστε συνετοί και να μη
δίνετε το λόγο σας με σιγουριά πάρα πολλή.

Την ιστορία διαβάστε και θα δείτε
την ξέφρενη φυγή ανίκητων στρατών.
Παντού
κάστρα απάτητα κυριεύονται και
της Αρμάδας τα καράβια, που ήταν
αμέτρητα σαν έκανε πανιά, στο γυρισμό
εύκολα τα μετρούσες.

Έτσι μια μέρα στάθηκε ένας άνθρωπος στην απάτητη βουνοκορφή
κι ένα πλεούμενο έφτασε στην άκρη της
απέραντης θάλασσας

Α , όμορφο που ' ναι το κούνημα του κεφαλιού
για τις "ατράνταχτες αλήθειες!
Α , θαρρετή που ' ναι η φροντίδα του γιατρού
για τον άρρωστο που γιατρεμό δεν έχει !


Μα απ’ όλες τις αμφιβολίες ομορφότερη είναι σαν οι φοβισμένοι
αδύναμοι σηκώνουν το κεφάλι και
παύουν να πιστεύουν
στων τυράννων τους τη δύναμη!

Α , με πόσο κόπο καταχτήθηκε κείνο το σοφό αξίωμα!
Πόσες θυσίες κόστισε !
Πόσο δύσκολο στάθηκε να βρεθεί
πως τα πράγματα ήταν έτσι κι όχι αλλιώς!
Με στεναγμό ανακούφισης το ' γραψε ένας άνθρωπος μια μέρα
στης Γνώσης το βιβλίο .
Καιρό πολύ έμεινε χαραγμένο εκεί μέσα και γενιές ολόκληρες
ζήσανε μαζί του , το ' βλεπαν σαν αλήθεια αιώνια
κι όσοι το ξέρανε καταφρονούσαν όσους τ' αγνοούσαν.
Μα κάποτε , μια υποψία μπορεί να γεννηθεί , γιατί μια καινούρια
εμπειρία
τραντάζει το ατράνταχτο αξίωμα . Ξυπνάει η αμφιβολία.
Και μιαν άλλη μέρα ένας άλλος άνθρωπος στοχαστικά σβήνει
απ' το βιβλίο της Γνώσης
το αξίωμα με μια μονοκοντυλιά.

Ενώ διαταγές τον ξεκουφαίνουν , ενώ τον εξετάζουν
για τις φυσικές του ικανότητες γιατροί μουσάτοι , ενώ
τον επιθεωρούν
λαμπερά υποκείμενα με χρυσά γαλόνια , ενώ τον κατηχούνε
πανηγυριώτικοι παπάδες που του τριβελίζουνε τ' αυτιά μ' ένα
βιβλίο γραμμένο απ' το Θεό τον ίδιο
ενώ τον δασκαλεύουν
ανελέητοι δάσκαλοι , ο φτώχος ακούει να του λένε
πως ο κόσμος μας είναι ο καλύτερος των κόσμων
και πως την τρύπα στη σκεπή της κάμαράς του
την έχει σχεδιάσει ο Θεός αυτοπροσώπως.
Αληθινά, του είναι δύσκολο πολύ
ν' αμφιβάλει για τον κόσμο τούτο.
Ιδρωκοπάει ο άνθρωπος χτίζοντας σπίτι όπου ποτέ του
δε θα κατοικήσει.
Μα δεν ιδρωκοπάει λιγότερο κι όποιος δικό του χτίζει σπίτι.

Να οι αστόχαστοι που ποτέ δεν αμφιβάλλουν.
Η χώνεψη τους είναι άψογη , και η κρίση τους αλάθευτη.
Δεν πιστεύουν στα γεγονότα , πιστεύουν μόνο στον εαυτό τους .
Αν χρειαστεί , πρέπει αυτούς τα γεγονότα να πιστέψουν.
Είναι απέραντα υπομονετικοί με τον εαυτό τους .
Τα επιχειρήματα τα ακούν με αυτί σπιούνου.

Στους αστόχαστους που ποτέ δεν αμφιβάλλουν
συνταιριάζουν οι στοχαστικοί που ποτέ δεν δρούνε.
Τούτοι αμφιβάλλουν όχι για να πάρουν μιαν απόφαση , αλλά
για να μην πάρουν απόφαση καμιά. Τα κεφάλια τους
τα χρησιμοποιούνε μόνο για να τα κουνάνε . Με σκοτισμένο
πρόσωπο
ειδοποιούν τους επιβάτες των καραβιών που βουλιάζουν,
πως το νερό είν' επικίνδυνο.
Κάτω απ' του δήμιου το μπαλτά
αναρωτιούνται αν δεν είναι άνθρωπος κι αυτός.
Μουρμουρίζουν σκεφτικά
πως " το θέμα δεν έχει ξεκαθαριστεί ακόμα " , και
πηγαίνουνε να πέσουν.
Μοναδική τους δράση , ο δισταγμός.
Αγαπητή τους φράση : " Δεν είναι ακόμα ώριμο για συζήτηση".

Γι' αυτό , αν παινεύεις την αμφιβολία
μην παινέψεις
την αμφιβολία που καταντάει απελπισία!
Τι ωφελεί η αμφιβολία εκείνον
που δε μπορεί ν' αποφασίσει ;
Μπορεί να πράξει λάθος
όποιος δε γυρεύει πολλούς λόγους για να δράσει.
Μα όποιος π ά ρ α π ο λ λ ο ύ ς γυρεύει
μένει άπραγος την ώρα του κινδύνου.

Εσύ , που είσαι αρχηγός , μην ξεχνάς
πως έγινες ό,τι είσαι, επειδή είχες αμφιβάλει γι' άλλους
αρχηγούς !
Άσε λοιπόν αυτούς που οδηγείς
ν' αμφιβάλλουνε κι εκείνοι !

Δ.Κυριακός: Ο άνθρωπος που σχεδίασε το Ηράκλειο

http://www.madeincreta.gr/el/article/%CE%B4%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-

Δ.Κυριακός: Ο άνθρωπος που σχεδίασε το Ηράκλειο

Στις αρχές του 1900 ο Δημήτρης Κυριακός σχεδίασε το σχέδιο πόλης του Ηρακλείου, την Εθνική Οδό, τα δημόσια κτίρια ενώ έβαλε τα "θεμέλια" και για το σιδηρόδρομο

07.10.2013

Στις αρχές του 1900 σχεδίασε την Ε.Ο, τους κάθετους άξονες, το σχέδιο πόλης ενώ ήταν και ο πρώτος που εμπνεύστηκε το σιδηρόδρομο, και άλλα πρωτοποριακά για την εποχή.
 Ο Δημήτρης Κυριακός άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του, σε μια πόλη που τον πλήγωσε

Της Κορίνας Καφετζοπούλου  Εμπνεύστηκε και σχεδίασε το σχέδιο πόλης ως τη σημερινή πεταλοειδή,  την Ε.Ο της ανατολικής Κρήτης, τους κάθετους άξονες, το  σιδηρόδρομο για να ενωθεί το Ηράκλειο με τα Χανιά και το Ηράκλειο με το Τυμπάκι,  τα δημόσια κτίρια της Λ. Δικαιοσύνης και τα  ωραιότερα νεοκλασικά του Ηράκλειου. Ήταν ο άνθρωπος που έσωσε από την κατεδάφιση ό,τι παλιό υπήρχε και αυτός που επέμενε να στρέψει η πόλη του Ηρακλείου το βλέμμα της στη θάλασσα και να βγει εκτός τειχών. Ήταν τόσο πρωτοποριακός που λοιδορήθηκε για τις απόψεις του. Το Ηράκλειο τον πίκρανε δεν τον δόξασε. Σε μια σπάνια συνέντευξη του αναφέρει ότι  πρέπει η πόλη να στραφεί προς τη θάλασσα, και δεν κρύβει την πικρία του για την αντιμετώπιση  που έτυχαν τα σχέδια του. Όλα αυτά στις αρχές του 1900 επί Κρητικής Πολιτείας! Ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος; Ο  Δημήτρης Κυριακός (1881-1971). Ό,τι έγινε αρκετές δεκαετίες μετά στηρίχθηκε πάνω στα δικά του  σχέδια. Ο Δημήτρης Κυριακός πέθανε στην Αθήνα. Δυστυχώς το αρχείο του λέγεται ότι καταστράφηκε από πλημμύρα ή κλοπή κατά άλλους. Τα αριστουργήματά του άφησαν ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην πόλη του Ηρακλείου. Η  άφιξη στο Ηράκλειο και τα έργα του Ο Δημήτρης Κυριακός γεννήθηκε στην Αθήνα το έτος 1881, αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου Αθηνών και στη συνέχεια μετακόμισε στο Ηράκλειο ακολουθώντας την Ηρακλειώτισσα σύζυγό του όπου άρχισε να εργάζεται στο Δήμο Ηρακλείου.
 Παράλληλα διορίζεται ως Νομομηχανικός  στη Νομαρχία Ηρακλείου και Λασιθίου και στη συνέχεια ως διευθυντής τεχνικών υπηρεσιών.
 Τις πρώτες υπογραφές του ως ελεγκτής Μηχανικός του Δήμου είναι το Φεβρουάριο του 1904 και στις 10 Δεκεμβρίου 1906 υπογράφει την πρώτη άδεια οικοδομής ιδιοκτησίας  Σεμερτζάκη Γεωργίου. Μέχρι τις 14-8-1913, περίοδος της Κρητικής πολιτείας,  όπου και υπάρχει το σχετικό αρχείο στη Βικελαία βιβλιοθήκη φαίνεται να μελετά 30 κτήρια στην πόλη του Ηρακλείου. Ο Κυριακός ξεχωρίζει ως Αρχιτέκτονας. Την περίοδο εκείνη  σχεδιάζοντας νεοκλασικά κτήρια  με μια ιδιαίτερη φινέτσα αφήνοντας τη σφραγίδα του σ’ αυτά. Το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων της 25ης Αυγούστου είναι δικά του σχέδια. Πελάτες του είναι χριστιανοί αλλά και αρκετοί Τουρκοκρητικοί. Ως Νομομηχανικός ή ως Διευθυντής Δημοσίων Έργων ξεκινά τον Νοέμβριο του 1903 και  μελετά και επιβλέπει όλα τα μεγάλα έργα των νομών Ηρακλείου και Λασιθίου. Ιδιαίτερα από το έτος 1904 έως και 1908 μελετά γέφυρες και κεντρικές αρτηρίες των δύο νομών , όπως Ηράκλειο – Άγιος Νικόλαος, Άγιος Νικόλαος- Νεάπολη, Ηράκλειο – Μεσσαρά, Ηράκλειο – Αρχάνες, Ιεράπετρα- Βιάννος, Ηράκλειο- Κνωσός- γέφυρα Ξηροπόταμος και Αλμυρός ποταμός – γέφυρα στον Αναποδάρη , στο Αβδού, Απομαρμά, Κανλί Καστέλι, κατασκευή σιδηροτροχιών και βαγονιών, γερανών, περιστροφικών πλακών για το σιδηρόδρομο Ηρακλείου. Στις 28 Μαρτίου του 1918 παραιτείται από την τεχνική υπηρεσία του Δήμου.  

Το 1920 σχεδίασε τα κτίρια  επί της Λεωφόρου Δικαιοσύνης, όταν τα βρήκε ως ενιαίους τούρκικους στρατώνες. Πραγματοποίησε συγκεκριμένα την τριχοτόμηση των ενιαίων Τουρκικών Στρατώνων (Κισλάδων) στη Λεωφόρο Δικαιοσύνης, προτείνοντας, από τότε, τη στέγαση της Νομαρχίας, του Δικαστικού Μεγάρου και της Αστυνομίας. Μέχρι σήμερα παραμένουν τα ίδια. Σχεδίασε επίσης το Ηρώο. Παράλληλα κτίζει ως μελετητής αρκετές οικοδομές στην εκτός τοιχών πόλη του Ηρακλείου. Το 1933-1935 ο Κυριακός μαζί με τον επίσης  μεγάλο αρχιτέκτονα Κίμων Λάζαρη μελετά το συγκρότημα των εργατικών πολυκατοικιών στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας στην Αθήνα Στα 1928 παραδίδει το σχέδιο πόλεως στη περιοχή Ακ Ντάμπια δηλ. στην Ανάληψη Ηρακλείου. Στις 6-12-1930 εγκαλείται από τον δήμαρχο Ηρακλείου γιατί καθυστερεί να παραδώσει το σχέδιο πόλεως εντός και εκτός τειχών. Στα 1933 φαίνεται ότι έχει ολοκληρώσει το σχέδιο πόλεως Ηρακλείου εντός και εκτός τειχών που περιλαμβάνει τις περιοχές έως και τη σημερινή πεταλοειδή Μίνωος – ΕΟΚ -  Σμπώκου – Ατσαλένιο – Πατέλλες. Το 1936 το παραπάνω σχέδιο δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Οι  οικοδομές που σχεδιάστηκαν από το Δ. Κυριακό και σώζονται έως και σήμερα στο Ηράκλειο.

Μέγαρο Λιοπυράκη, ιδιοκτησίας σήμερα ΥΠΠΟ και κληρονόμων Αποστολίδη, αποτελεί το κορυφαίο δείγμα ρομαντικού νεοκλασικισμού και ένα από τα μεγαλύτερα κτίρια του Ηρακλείου. Κτίστηκε το 1909 επί της οδού 25ης Αυγούστου και Επιμενείδου

Κτίριο ιδιοκτησίας Χατζιδάκη Φανή πρώην οικίας Λογιάδη επί της οδού Αβέρωφ και Ζωγράφου, πρώην Γαλλικό ινστιτούτο. Τα σχέδια έγιναν στις 21-4-1907 και έχουν ομοιότητα με την βίλα του γερουσιαστή Μανούσου Κούνδουρου στα Χανιά

Κτίριο ιδιοκτησίας τράπεζας ALPHA BANK επί της οδού Γιαμαλάκη. Σχεδιάστηκε στις 25-1-1908 ως κατοικία του Ζαχαρία Ιερωνυμάκη. Λαμπρό δείγμα όψιμου νεοκλασικισμού. Το κτίριο είναι γνωστό και ως οικία Μαυράκη

Οικία Τσαχάκη στην οδό Θεσαλονίκης 11, εξαίρετο δείγμα του ρομαντικού νεοκλασικισμού, ίσως το ωραιότερο κτίσμα στην πόλη του Ηρακλείου. Σχεδιάστηκε στις 4-1-1911. Ο Κυριακός σίγουρα έχει επηρεαστεί στην αρχιτεκτονική λύση που επέλεξε από τον Ε. Τσίλερ, στο μέγαρο Σταθάτου στην Αθήνα, στη γωνία Λεωφόρου Β. Σοφίας με οδό Ριζάρη

Κτίριο επί της 25ης Αυγούστου και Κορωναίου. Στεγάζει την τράπεζα Πειραιώς. Το κτίριο εντάσσεται στον αρχιτεκτονικό τύπο του Μέγαρου. Κτίστηκε το 1906.

Κτίριο επί της οδού 25ης Αυγούστου ιδιοκτησίας Πανεπιστημίου Κρήτης και οικογένειας κληρονόμων Μανασάκη. Το κτίριο αποτελούσε για χρόνια κατοικία του Κυριακού.Δυστυχώς είναι εγκαταλελειμμένο και πρέπει άμεσα να γίνουν εργασίες ανακαίνισης , γιατί είναι επικίνδυνο για κατάρρευση.

Το κτίριο σχεδιάστηκε στις 8-5-1912, βρίσκεται στις αρχές της 25ης Αυγούστου, ιδιοκτησίας μουσουλμανικών θρησκευτικών ιδρυμάτων (εφκάφι). Αποτελεί μοναδικό παράδειγμα κτιρίου αυτής της περιόδου στο Ηράκλειο. Για τη μορφή των όψεων χρησιμοποιήθηκαν αμιγώς στοιχεία της Αραβικής αρχιτεκτονικής. Σήμερα σώζεται μόνο η όψη αφού κατεδαφίστηκε το υπόλοιπο κτίριο.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η άποψη και η πικρία για το Ηράκλειο Για  τις ιδέες του  μιλά ο ίδιος σε μια σπάνια συνέντευξη του στην εφημερίδα Ελεύθερη σκέψη στις 1-8-1932. Μια από τις ερωτήσεις αφορούν και στη γνώμη του για την πόλη του Ηρακλείου Απάντηση: «Είναι πόλις συμπαθής και όμορφη. Εντούτοις κυριαρχεί στις τάσεις της μια οπισθοδρομικότητα αντιλήψεων κι αφού οι παλιοί παραμέρισαν πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία αλλού. Κατά τη γνώμη μου φταίει το κλείσιμό μας μέσα στα τείχη. Η κλεισούρα αυτή κάνει στενή την σκέψη μας, τη διανόησή μας. Δε λέω πως πρέπει να χαλάσουμε τα τείχη – φρονώ μάλιστα πως πρέπει νa τα χρησιμοποιήσουμε. Ζητώ να βγούμε έξω από την πόλη και να δημιουργήσουμε τόπους περιπάτου. Για τούτο και το σχέδιό μου το έξω των τειχών εσχεδίασα τους περίφημους δακτυλίους που γι’ αυτούς με γέλασαν, γιατί ήθελα, λέει, να καταστρέψω τις περιουσίες των ανθρώπων ……"για περιπάτους".  Πιστέψτε με όμως πως αν ο Χανιώτης είναι ανώτερος από διανοητική άποψη από τον Ηρακλειώτη σε τούτο συνετέλεσε η τάση που δημιουργήθηκε να επεκταθούν τα Χανιά έξω από την παλιά πόλη με τα καλντερίμια και τις Βενετικές συνοικίες. Το ίδιο θα πρέπει να γίνει κα εδώ. Θα έλεγα ακόμη η πόλις να τραπεί και προς τη θάλασσα, μα δυστυχώς αυτό είναι αδύνατο πια όπως εκμεταλλευτήκαμε το λιμάνι. Δεν ξέρω εάν είναι το άριστο που θα μπορούσε να δώσει ένας λιμενολόγος, ένας πολεοδόμος όμως θα το σχεδίαζε από την Κιτρική, έστω και με μειονεκτήματα, για να αφήσει την υπόλοιπη θάλασσα στην διάθεση των κατοίκων. Οπωσδήποτε μας απομένει να καλλωπίσουμε το Μπεντενάκι  και όσα μπεντένια έχουν θέα στη θάλασσα. Το απέναντι του  "Αλκαζάρ" τείχος για παράδειγμα είναι εγκληματικό που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή αφοδευτηρίου αντί να γίνει εκεί πέρα ένα όμορφο δημοτικό παβιγιόν, που να αποτελέσει το καλύτερο κέντρο του Ηρακλείου». *Τα στοιχεία και το φωτογραφικό υλικό  για τη ζωή και το έργο του Δημήτρη Κυριακού παραχωρήθηκαν στο MadeinCreta  από τον αρχιτέκτονα –μηχανικό Ηρακλή Πυργιανάκη. Η παρουσίαση του εκτός απο την προσωπική του έρευνα στηρίζεται σε στοιχεία της Βικελαίας αλλά και σε βιβλία της αείμνηστης Χρυσούλας Τζομπανάκη.