Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα 17 Ιουνίου 2018

http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-tou-patera-554117

Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 17 Ιουνίου 2012, 03:46

Η Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα πρωτογιορτάστηκε στις 19 Ιουνίου 1910 και έκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα απ' όλη την οικογένεια τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους.

Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του Πατέρα ήταν η αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 17 Ιουνίου 2012, 03:50

                             --------------------------------------------------------------------

http://www.bloglines.gr/articles/663735/Pagkosmia-Imera-tou-Patera#.T95lMlLzpAA

ενδιαφέροντα | http://24wro.blogspot.com/ | 2012-06-17 12:04:05

                                                                    

Η    παγκοσμια     Ημέρα     του   πατερα    πρωτογιορτάστηκε    στις  19  Ιουνίου   1910...

και εκτοτε γιορτάζεται κάθε τρίτη Κυριακή του Ιουνίου. Με δώρα απ' όλη την οικογένεια τιμώνται ο πατέρας, ο παππούς ή ο προπάππους.

Εμπνεύστρια της Παγκόσμιας Ημέρας του πατερα ήταν η αμερικανίδα Σονόρα Σμαρτ Ντοντ, που θέλησε να καθιερώσει μια γιορτή ανάλογη με την Ημέρα της Μητέρας, προκειμένου να τιμήσει τον πατέρα της Γουίλιαμ Τζάκσον Σμαρτ, βετεράνο του Αμερικανικού Εμφυλίου, που ανέθρεψε μόνος του τα 6 παιδιά της οικογένειας.

Sansimera.gr

Αναδημοσίευση απο http://24wro.blogspot.com/








 

                              

17 Ιουνίου 1885 - Το άγαλμα της ελευθερίας

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

17 Ιουνίου 1885 - Το άγαλμα της ελευθερίας φθάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.
Το άγαλμα της Eλευθερίας είναι ψηλό άγαλμα, το οποίο εικονίζει την Ελευθερία ως γυναικεία μορφή και βρίσκεται στη νησίδα Έλλις Άιλαντ (Ellis Island) στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης. Η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Την προτομή του αγάλματος την είχε δει από τη μορφή του Φωτοφόρου Απόλλωνος, η βάση του αγάλματος βασίζεται στον Κολοσσό της Ρόδου. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του, ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο Γουστάβος Άιφελ.
Όταν τελείωσε, το αμερικανικό Κογκρέσο αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης. Εγκαινιάστηκε στις 28 Οκτωβρίου του 1886.
Το άγαλμα ζυγίζει 225 τόνους και καλύπτεται από περίβλημα χαλκού. Το ύψος του, χωρίς τη βάση, είναι 46,5 μέτρα, ενώ με τη βάση διπλασιάζεται. Στο εσωτερικό του, 168 σκαλιά επιτρέπουν την άνοδο στο κεφάλι και άλλα 58 στο χέρι, που κρατάει τον πυρσό.
Η βάση του φιλοξενεί από το 1972 το Μουσείο Μετανάστευσης.

Φωτ : Άγαλμα Ελευθερίας Νέα Υόρκη, 1920
http://el.wikipedia.org/wiki/Άγαλμα_της_Ελευθερίας

ΔΑΙΔΑΛΟΣ και ΙΚΑΡΟΣ

ΔΑΙΔΑΛΟΣ και ΙΚΑΡΟΣ ***********************

  Ίκαρος, το πρώτο θύμα αεροπορικού ατυχήματος, παγκοσμίως.
Ο Δαίδαλος, γιος του Ευπαλάμου και της Αλκίππης, ζούσε στην Αττική. Ήταν ξακουστός και περιώνυμος γλύπτης, άριστος τεχνίτης, αρχιτέκτονας και εφευρέτης εργαλείων, μέλος της βασιλικής οικογένειας των Κεκροπιδών και του Κέκροπα, πρώτου βασιλέα των Αθηνών.
Αφ᾽ότου καταδικάστηκε από τον Άρειο Πάγο σε εξορία, κατέφυγε στην Κρήτη, όπου και βρήκε καταφύγιο κοντά στο Μίνωα.
Εκεί, μαζί με το γιο του, Ίκαρο, καρπό της σχέσης του με τη δούλη του Μίνωα, Ναυσικράτη, τού ανατέθηκαν διάφορα έργα : ο Λαβύρινθος, τα ανάκτορα της Κνωσού, το άγαλμα Αριάδνης και άλλα.
Τα έργα του Δαιδάλου ήταν τόσο κομψά και τόσο ρεαλιστικά που λέγεται ότι ο Ηρακλής λιθοβόλησε ένα απ’ αυτά, νομίζοντας ότι ήταν πραγματικό· ανάμεσα σ’ αυτά ήταν το άγαλμα του Ηρακλή στη Θήβα, το πριόνι, το τσεκούρι, το νήμα της στάθμης, το τρυπάνι, ο κεραμικός τροχός, αλλά και οι ιστοί και οι κεραίες των πλοίων.
Κατασκεύασε τα ανάκτορά του Μίνωα στην Κνωσό, ένα μνημειώδες έργο, μεγάλης αρχιτεκτονικής αξίας, που είδε το φως μετά τις εκεί ανασκαφές του Έβανς.
Πρόκειται για ένα τεράστιο κτίριο με 1300 αίθουσες, αυλές και αποθήκες, διακοσμημένο με θαυμάσιες τοιχογραφίες, μερικές από τις οποίες σώζονται σε άριστη κατάσταση μέχρι σήμερα.
Ο Μίνωας, από φόβο μήπως κτίσει άλλα παρόμοια παλάτια σε άλλες πόλεις, τον κρατούσε στην υπηρεσία του για αρκετό καιρό.
Όταν ο Θησέας ήρθε στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, ο Δαίδαλος έδειξε στην Αριάδνη, κόρη του βασιλιά Μίνωα, το δρόμο για το λαβύρινθο. Μαθαίνοντάς το ο Μίνωας, οργίστηκε και φυλάκισε το Δαίδαλο και τον Ίκαρο στο Λαβύρινθο. Άλλος ένας λόγος για την οργή του ήταν το γεγονός ότι ο Δαίδαλος βοήθησε τη γυναίκα του, Πασιφάη, να ικανοποιήσει την αρρωστημένη ερωτική της έλξη και πόθο για τον ταύρο του Ποσειδώνα. Ο Δαίδαλος, κατασκευασε ξύλινο ομοίωμα αγελάδας, κούφιο από μέσα (την περίφημη Δάμαλη), το οποίο σκέπασε με δέρμα φρεσκοσφαγμένης αγελάδας. Μέσα στο ομοίωμα μπήκε η Πασιφάη, εξαπατώντας τον ταύρο, που ενώθηκε με την «αγελάδα» και από την παράδοξη αυτή ένωση γεννήθηκε ο Μινώταυρος, φοβερό τέρας με κεφάλι ταύρου και σώμα ανθρώπου, που κατοικούσε στα υπόγεια του Λαβύρινθου και τρεφόταν με ανθρώπινη σάρκα.
Ο πολυμήχανος Δαίδαλος κάθε μέρα προσπαθούσε να βρει τρόπο να ξεφύγει από τη φυλακή του. Μια μέρα σκέφτηκε ότι, αφού οι επίγειοι, υπόγειοι και θαλάσσιοι τρόποι είχαν αποτύχει ή ήταν αδύνατοι, έπρεπε να δοκιμάσει ένα άλλο τρόπο, τον υπέργειο. Βλέποντας τα πουλιά σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να κατασκευάσει μια συσκευή που θα επέτρεπε στον ίδιο και τον γιο του να φύγουν, πετώντας, από το νησί και να φτάσουν σε άλλα μέρη.
Έτσι, σοφίστηκε να κατασκευάσει φτερά, τα οποία κόλλησε με κερί στο γιο του και στον ίδιο, κάνοντας την πρώτη πτήση ανθρώπου. Έμαθε το γιο του να πετά και τον συμβούλεψε να μην πετά πολύ ψηλά, γιατί ο Ήλιος θα έλιωνε το κερί των φτερών του και θα έπεφτε στη θάλασσα, αλλά ούτε πολύ χαμηλά, γιατί ο αφρός της θάλασσας θα έβρεχε τα φτερά του, κάνοντάς τα βαριά και δυσχεραίνοντας την πτήση του.
Έτσι και έγινε και μία μέρα, όταν και οι δύο ένιωσαν έτοιμοι, άρχισαν να πετούν, φεύγοντας από την Κρήτη. Ενώ, όμως, ο Δαίδαλος πετούσε σε μέσο ύψος, ο Ίκαρος, όντας νεαρός και λαχταρώντας για περιπέτεια, πετούσε άλλοτε χαμηλά και άλλοτε ψηλά· κάποια στιγμή τα φτερά του, βαριά από τον αφρό των κυμάτων και ταλαιπωρημένα από τη θερμότητα του Ηλίου, το κερί τους έλιωσε και ο Ίκαρος ευθύς έπεσε στη θάλασσα, όπου και πνίγηκε.
Ο πατέρας του έψαχνε το θαλασσοπνιγμένο του γιο για μέρες, παρακαλώντας τους θεούς να τον βοηθήσουν να τον βρει. Οι Ωκεανίδες λυπήθηκαν τον Δαίδαλο και έβγαλαν το πτώμα του στο νησί Ιχθυόεσσα. Καθοδηγούμενος από τις Ωκεανίδες, έθαψε το σώμα του γιου του στο νησί αυτό, που πήρε το όνομα Ικαρία, κοντά στο πέλαγος, που πήρε το όνομα Ικάριο.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θάνατος του Ικάρου υπήρξε η πρώτη ελληνική προσφορά-θυσία στο βωμό της αεροπορικής ιδέας. Ο Δαίδαλος, αφού ανέκαμψε από το θρήνο του, συνέχισε την πτήση του, φθάνοντας στη Σικελία. Εκεί του προσέφερε καταφύγιο ο βασιλιάς Κώκαλος. Ο Μίνωας όμως τον κυνήγησε μέχρι εκεί, γεγονός που έκανε τους κατοίκους του νησιού να σκοτώσουν τον Κρητικό βασιλιά, από φόβο μήπως τους πάρει τον έξοχο καλλιτέχνη και δημιουργό.
Το θέμα της πτώσης του Ίκαρου ενέπνευσε αρκετούς καλλιτέχνες της αρχαιότητας αλλά και των νεότερων εποχών.
Στην αρχαία Αττική τού αφιερώθηκε μικρός δήμος που ονομαζόταν «Δαιδαλίδες» (της Κεκροπίδος φυλής).
Το όνομα του Δαιδάλου προέρχεται από το ρήμα «δαιδάλλω» που σημαίνει «τεχνουργώ, κατασκευάζω, μαστορεύω, ποικίλλω, στολίζω, διακοσμώ».
Το όνομα του Δαίδαλου φέρει ο αστεροειδής αρ. 1864, ενώ του Ικάρου, ο αστεροειδής αρ. 1566.
Ο Ίκαρος θεωρείται το πρώτο θύμα αεροπορικού ατυχήματος παγκοσμίως.

Fernando Pessôa

Fernando Pessôa... Ο Φερνάντο Πεσσόα (Fernando António Nogueira de Seabra Pessôa) ήταν Πορτογάλος ποιητής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στη Λισαβώνα το 1888.
Χάνει νωρίς τον πατέρα του. Γρήγορα η μητέρα του ξαναπαντρεύεται με έναν διπλωμάτη που διορίζεται στο Ντέρμπαν της Νότιας Αφρικής. Η οικογένεια τον ακολουθεί και έτσι ο Πεσσόα θα αρχίσει και θα ολοκληρώσει τις σπουδές του στην αγγλική γλώσσα και θα αποκτήσει μια στέρεη αγγλική λογοτεχνική παιδεία.

Το 1903 μπήκε πρώτος στο πανεπιστήμιο του Κεηπ Τάουν, κερδίζοντας και το Βραβείο της Βασίλισσας Βικτωρίας για την αγγλική γλώσσα.

Το 1905 επέστρεψε στην Πορτογαλία, και μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα να σπουδάσει φιλολογία στη Λισαβώνα, εγκατέλειψε τις σπουδές του και μπήκε στο εμπορικό κύκλωμα για να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Αντιπρόσωπος διάφορων εμπορικών οίκων στη Λισαβώνα, έζησε μια ζωή εργένης, συγκατοικώντας αρχικά με τη θεία του, και αργότερα με την ετεροθαλή αδελφή του.

Το μεγαλύτερο μέρος του σπουδαίου έργου του έμεινε αδημοσίευτο ως το θάνατο του, 30 Νοεμβρίου 1935. Ως τότε, ο Πεσσόα είχε δημοσιεύσει το πρώτο του βιβλίο στα Πορτογαλικά, με τίτλο Mensagem, δύο πλακέτες με αγγλικά ποιήματα -γιατί ο Πεσσόα ήταν δίγλωσσος και έγραφε με μεγάλη άνεση στην αγγλική γλώσσα- καθώς και μερικά λογοτεχνικά και πολιτικά μανιφέστα. Ήταν επίσης γνωστός ως εκδότης της επιθεώρησης Athena (1924-25), και ως συνεργάτης σε διάφορα πρωτοποριακά έντυπα, και κυρίως στο Orpheu (1915), όργανο του μοντερνιστικού κινήματος.

Μετά το θάνατο του (από κολικό του νεφρού), τα άπαντα του εκδόθηκαν σε οκτώ τόμους, υπογραμμένα με τα διάφορα ψευδώνυμα που χρησιμοποιούσε κατά καιρούς ο Πεσσόα και που, όπως έλεγε, εξέφραζαν τις διάφορες προσωπικότητες που συνυπήρχαν μέσα του: του <<Αλβέρτο Καρέιρο>>, του <<Αλβάρο δε Κάμπος>> και του <<Ρικάρδο Ρέις>>.

Σε ηλικία δεκαεπτά ετών επιστρέφει στη Λισαβώνα, που δεν θα την εγκαταλείψει ποτέ. Διαλέγει το επάγγελμα του συντάκτη-μεταφραστή και αναλαμβάνει την εμπορική αλληλογραφία μερικών οίκων της εμπορικής Κάτω Πόλης της Λισαβώνας, εργασία με πενιχρές αποδοχές, που όμως τον απαλλάσσει από τις δεσμεύσεις του ωραρίου και του συγκεκριμένου χώρου.

Είναι δυνατό να είναι κάποιος συγχρόνως πλούσιος και δαιμόνιος τραπεζίτης κι ένας ολοκληρωμένος αναρχικός που πολεμά για την απελευθέρωση της κοινωνίας; σύμφωνα με τον Πεσσόα, ναι.

<<Ένα μεγάλο τμήμα των διαλόγων τραπεζίτη-συνομιλητή αφιερώνεται στους πολλούς και εναλλακτικούς ορισμούς των εννοιών αναρχία, τυραννία και ελευθερία. Ο αναγνώστης διαλέγει και παίρνει ανάμεσα σε ορισμούς που συχνά -όπως στη ζωή- αλληλοαναιρούνται. Από την στιγμή που ο <<τραπεζίτης>> πείθεται ότι η αναρχία είναι ένα όνειρο που υλοποιείται άμεσα μόνο στο προσωπικό επίπεδο, αποφασίζει να ριχτεί στη μάχη του κέρδους. Όπως υποστηρίζει η ελευθερία είναι το κυριότερο αγαθό ενός αναρχικού. Τα χρήματα επομένως θα τον λυτρώσουν από τις δουλείες και τις υποχρεώσεις του μέσου αστού που είναι αναγκασμένος να συντηρήσει την οικογένεια του, να σπουδάσει τα παιδιά του, και να κρατήσει κατά κάποιον τρόπο μια θέση στον ήλιο>>. Θόδωρος Κουλουμπής..
Όταν το 1935 πέθανε διαλυμένος από το ποτό σε ηλικία 47 ετών, βρέθηκε στο σπίτι του ένα μπαούλο με 27.453 χειρόγραφα, από τα οποία ένα μεγάλο μέρος μένει ακόμη να μελετηθεί και να εκδοθεί, επιφυλάσσοντας ενδεχομένως και άλλες εκπλήξεις στους επιμελητές. Ο Πεσσόα πέθανε γνωστός στους λογοτεχνικούς κύκλους, όμως ο πορτογαλικός λαός άργησε να αναγνωρίσει στα πολλά του πρόσωπα το συγγραφέα που εκφράζει τους πόθους του και τις αγωνίες του και να τον τιμήσει σαν τον εθνικό του ποιητή.

Το βιβλίο του O Banqueiro Anarquista (Ο Αναρχικός Τραπεζίτης) μεταφράστηκε στα Ελληνικά από την Μ.Παπαδήμα (εκδ. "Νεφέλη")

http://el.wikipedia.org/wiki/Φερνάντο_Πεσσόα








 

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ

Η εκπομπή της Δημόσιας Τηλεόρασης που μας καθήλωνε στους δέκτες μας κάθε Δευτέρα από τον Ιανουάριο του 1976 και μέχρι το 1992 και παρουσίασε περισσότερα από 400 θεατρικά έργα. Με αυτήν μεγαλώσαμε και αγαπήσαμε το Θέατρο. Γνωρίσαμε γίγαντες των Γραμμάτων και των Τεχνών. Ξενόπουλος. Παντελής Χορν, Δ. Ψαθάς, Αρθουρ Μίλλερ, Μολιέρος, Πιραντέλλο, Ερρίκος Ιψεν, Στρίμπεργκ, Μπρεχτ ,μας δίδαξαν,μας προβλημάτισαν ,μας ψυχαγώγησαν . Ηθοποιοί γίγαντες παρήλασαν από τις οθόνες μας.
Η προσφορά της ΕΡΤ στον Πολιτισμό τεράστια και σε αυτόν τον τομέα.

Στον παρακάτω σύνδεσμο υπάρχουν όλες οι θεατρικές παραστάσεις από το «Θέατρο της Δευτέρας » με πολλές πληροφορίες και σχόλια.

http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/Το_θέατρο_της_Δευτέρας_(1976)

Το σ.ε.ξ. και το σκούπισμα

http://www.ideostato.gr/2013/06/blog-post_5716.htmlΔιήγημα : Το σ.ε.ξ. και το σκούπισμα

της Έφης Γεωργάκη *

Το σ.ε.ξ και το σκούπισμα δεν πάνε με τίποτα μαζί. Ας πούμε ότι μόλις τελείωσες το σκούπισμα και ακόμα δεν έχεις μαζέψει τη σκούπα. Και έρχεται ο άλλος και σου κλείνει το μάτι πονηρά, ή σου το λέει ευθέως: πάμε για σ.ε.ξ; Τότε τι απαντάς; Ε, τι; Τις περισσότερες φορές λες πως θες να μαζέψεις τη σκούπα και να κάνεις ένα ντουζάκι. Τώρα αν δεν έχεις σκουπίσει και σου πει ο άλλος για σ.ε.ξ τον απομακρύνεις διακριτικά για να σκουπίσεις πρώτα. Και αν σου έρθει την ώρα που σκουπίζεις.... έ, αυτό δεν γίνεται με τίποτα. Και τότε πια είναι η λύση;
Καθαριότητα η σ.ε.ξ; Και στα αλήθεια η λύση είναι πολύ απλή όταν δεν έχεις παιδιά. Η αναλογία είναι υπέρ του σ.ε.ξ. Τι γίνεται όμως όταν έχεις παιδιά; Τότε η ζυγαριά γέρνει προς τη σκούπα.....  Σ.ε.ξ ή σκούπισμα λοιπόν; Μήπως να δούμε τα υπέρ και τα κατά;
Σκούπα: Καθαρίζει, φεύγουν τα νεύρα-εκτόνωση, είναι όπλο-αν μπει ξαφνικά ένας κλέφτης.
Σ.ε.ξ: Φεύγουν τα νεύρα-εκτόνωση, είναι όπλο-κερδίζει και τον χειρότερο εχθρό... αλλά δεν καθαρίζει.
Αυτό το «δεν καθαρίζει» είναι που με τρελαίνει. Έχετε πάει σε sex-shop;;; Έχουν τόσα απίθανα πράγματα να προτείνουν αλλά τίποτα που να συνδυάζει και το καθάρισμα χωρίς έξτρα κόπο. Και αυτές οι απίθανες σκούπες που δείχνουν στις επιδείξεις κάνουν τέλειο καθάρισμά.... αλλά σ.ε.ξ δεν κάνουν.
Μεγάλο το αδιέξοδο. Όταν γνώρισα τον έρωτα, μου έφερνε δώρο παγωτά για να συνοδεύουν το σ.ε.ξ. Τώρα φέρνει τις σακούλες για να γεμίζω τη σκούπα.
Ποια η σπουδαιότητα όλων αυτών;;; Η Λυσιστράτη κορίτσια, σ.ε.ξ είπε να μην κάνουν, όχι σκούπισμα, η παροιμία λέει make love not war, δεν λέει βάλτε σκούπα. Οπότε ας αποθέσουμε το σκουπόξυλο εις την αποθήκη και το κορμί μας εις το κρεβάτι, ή στον πάγκο της κουζίνας, ή στα πλακάκια ή ας κρεμαστούμε από το φωτιστικό και ας αλλάξουμε λίγο την παροιμία και ας λέμε η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά και η άλλη μισή είναι.... τι άλλο:......Σ.Ε.Ξ.

Γλωσσάριο
Η σκούπα είναι εργαλείο καθαρισμού. Φτιάχνεται από βούρλο ή καλάμια ενώνεται με ένα ξύλο (το γνωστό σκουπόξυλο) και άλλα τέτοια. Μάλλον όλοι ξέρουμε τι είναι σκούπα. Η ηλεκτρική μπαίνει στη μπρίζα και ρουφάει τη σκόνη από μακριά. Το σκούπισμα είναι μια πολύ παλιά ιστορία. Οι άνθρωποι των σπηλαίων μάζευαν κλαδάκια και τα έκαναν σκούπα και σκούπιζαν, στην αρχαία Ελλάδα, είχαν τους δούλους και σκούπιζαν, στο Mεσαίωνα δεν πολυ-σκούπιζαν (τις καβαλούσαν οι μάγισσες) αλλά από την Aναγέννηση και μετά το σκούπισμα έγινε must. Έγινε μάλιστα τόσο της μόδας που άρχισαν πέρα από τα σπίτια να καθαρίζουν και τα μαγαζιά, τους δρόμους, τα πάρκα, τις παραλίες. Γενικά η σκούπα μπήκε έντονα στην καθημερινότητα μας. Υπάρχουν στην αγορά από παιχνίδια σκούπες των 2 € μέχρι σκούπες που κάνουν τα πάντα σε άλλα μαγαζιά και έχουν 2.500 €. Προσοχή αυτές των παιχνιδάδικων δεν καθαρίζουν!

Το σ.ε.ξ ή αλλιώς σ.υνουσία ονομάζεται η σ.ε.ξ.ουαλική πράξη μεταξύ ανθρώπων ή άλλων μελών του ζωικού βασιλείου, με πρωταρχικό στόχο την αναπαραγωγή ή την ευχαρίστηση. Κι εδώ η παράδοση έρχεται από τις απαρχές του είδους. Οι τρόποι, οι τύποι διαφέρουν οι προτιμήσεις μπορεί, επίσης αλλού πληρώνεται με χρήμα και αλλού...με ιδρώτα… ή σκούπα.

* Η Έφη Γεωργάκη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Για το ότι γεννήθηκε υπάρχουν αποδείξεις, για το ότι μεγάλωσε μόνο ενδείξεις. Της αρέσει να παίζει ακόμα, με τα παιδιά της, με τις λέξεις, με περίεργα υλικά. Γράφει ακόμα ημερολόγιο και πάει ακόμα στο σχολείο (Στο ΕΑΠ-τμήμα Ευρωπαϊκού Πολιτισμού). Κάνει ακόμα Θέατρο (το οποίο σπούδασε) με παιδιά. Στόχο ζωής (αυτή τη στιγμή) δεν έχει- στόχο στιγμής έχει: να σπάσει μερικούς ακόμα κανόνες του παιχνιδιού.

ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ

http://epistimonikos.wordpress.com

ΓΡΑΠΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 7270 ΕΤΩΝ ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ! ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΝ ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

 

ΑΝΑΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ Ο ΜΥΘΟΣ ΠΕΡΙ ΦΟΙΝΙΚΙΚΟΥ …ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ!!! Το πρώτο γραπτό κείμενο στην Ευρώπη – Το 1998 ο καθηγητής κ. Γ. Χουρμουζιάδης δήλωσε πως είναι αδύνατη η δημοσίευση του κειμένου Είναι εμφανές πως η όποια επίσημη δημοσίευσή της θα ανέτρεπε όλο το ιστορικό σκηνικό περί ανακάλυψης της γραφής, της αποτύπωσης της έναρθρης φωνής του ανθρώπου με γράμματα (και όχι με ιδεογράμματα) και μάλιστα στο γεωγραφικό χώρο της Ελλάδας, στο γεωγραφικό χώρο της Ευρώπης. Θα ανατρέπονταν δηλαδή η θεωρία πως οι Έλληνες έλαβαν και αυτοί, το φως εξ ανατολάς ( από βαβυλώνιους, σουμέριους, φοίνικες κλπ. !!) και θα έπρεπε να καλύψουν το μεγάλο κενό των τεσσάρων χιλιάδων χρόνων, όταν δηλαδή, οι ανατολικοί λαοί εκφράζονταν με ιδεογράμματα, οι Έλληνες έγραφαν με συλλαβές όπως σήμερα. Είναι καταφανές ότι αυτό δηλώνει πρώιμο στάδιο σκέψης και πολιτισμού. Σύμφωνα με τη σημερινή θεωρία – που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία – οι Έλληνες έμαθαν γραφή περί το 800 π.Χ. από τους Φοίνικες. Εκείνο που δεν μπορούν να μας εξηγήσουν πως είναι δυνατόν η ελληνική γλώσσα να έχει 800.000 λήμματα,πρώτη γλώσσα στον πλανήτη, όταν η αμέσως επόμενη έχει 250.000 λήμματα. Πως είναι δυνατόν να γράφηκαν τα Ομηρικά έπη περί το 800 π.Χ. όταν δηλαδή έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες; Παρουσιάστηκαν ξαφνικά οι αρχαίοι Έλληνες στο ιστορικό προσκήνιο τον 8ο αιώνα π.Χ., με γλώσσα εκατοντάδων χιλιάδων λημμάτων, που για να δημιουργηθεί απαιτείται γλωσσική προϊστορία τουλάχιστον 10.000 ετών (σύμφωνα με επίσημη αμερικανική γλωσσολογική έκθεση). Η αγγλική γλώσσα είναι 1.600 ετών και έχει 48% ελληνικές λέξεις με σύνολο λημμάτων 240.000. Η γερμανική είναι 1.700 ετών και έχει 250.000 λήμματα με ελληνικές λέξεις 46%. Η ομηρική γλώσσα τι ηλικία έχει; Έμαθαν να γράφουν οι Έλληνες από τους ανατολικούς λαούς και ξαφνικά έγραψαν τα ομηρικά έπη που έχουν ιστορικό βάθος τριών χιλιάδων ετών; Τι είναι αυτό που προβληματίζει τους ιστορικούς;Μήπως γιατί δεν χάθηκαν στη σκόνη της ιστορίας και οι Έλληνες όπως οι Χαναναίοι, οι Σουμέριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Φοίνικες κλπ.; Τι γράφει το δημοσίευμα πριν δεκαπέντε χρόνια : Το παλιότερο οργανωμένο γραπτό κείμενο που βρέθηκε στη γη της Ευρώπης και χρονολογείται πριν από 7.254 χρόνια(!) από σήμερα αποκαλύφθηκε στη λίμνη της Καστοριάς. Είναι μια ξύλινη πινακίδα με άγνωστο μήνυμα χαραγμένο από ένα νεολιθικό ψαρά ή έμπορο λιμνιαίου προϊστορικού οικισμού στο Δισπηλιό Καστοριάς,γραμμένο δύο χιλιάδες χρόνια πριν από τα γραπτά ευρήματα των Σουμερίων και τέσσερις χιλιάδες χρόνια πριν από τις κρητομυκηναϊκές πήλινες πινακίδες της γραμμικής γραφής. Τη συγκλονιστική ανακοίνωση έκανε χθες στη διάρκεια του αρχαιολογικού συνεδρίου για το φετινό ανασκαφικό έργο στη Βόρεια Ελλάδα ο καθηγητής της Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ κ. Γιώργος Χουρμουζιάδης, που αποκάλυψε το ντοκουμέντο στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας το περασμένο καλοκαίρι. Η ξύλινη πινακίδα με την επιγραφή χρονολογήθηκε επακριβώς με τη μέθοδο του άνθρακα-14 στον «Δημόκριτο» στο 5260 (!) π.Χ., δηλαδή στο τέλος της μέσης νεολιθικής περιόδου. Ο κ. Χουρμουζιάδης με επιστημονικά επιχειρήματα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα χαράγματα της επιγραφής, που είναι οργανωμένα σε στίχους, δεν πρέπει να είναι διακοσμητικά, αλλά «γράμματα» που μπορούν να ενταχθούν στο σύστημα της παλαιοευρωπαϊκής.

peramatozoa

Ιππασία, ένα διαφορετικό χόμπι.

http://www.back-to-nature.gr/2013/06/blog-post_11.html

Ιππασία, ένα διαφορετικό χόμπι.

Γυμναστική, ηρεμία και επαφή με τη φύση. Τρεις λόγοι που κάνουν κάποιο να ασχοληθεί με την ιππασία. Εξασφαλίζει την απόδραση από την καθημερινότητα αφού πρόκειται για ένα ξεχωριστό άθλημα κατά το οποίο ο αθλητής προσπαθεί να εναρμονιστεί και να συντονιστεί με το άλογο. 

Η Ιππασία είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα. Η εφαρμογή ίδιων κανόνων αξιολόγησης και βαθμολόγησης ανδρών και γυναικών, καθώς επίσης και η επιβράβευση όχι μόνο του ιππέα ή της αμαζόνας αλλά και του αλόγου, καθιστούν την Ιππασία μοναδική ως άθλημα.

Ο ιππέας ή η αμαζόνα και το άλογο θεωρούνται μια ομάδα. Απαιτούνται χρόνια συστηματικής προσπάθειας προκειμένου να μπορούν να εκτελούν ασκήσεις δεξιοτεχνίας, ταχύτητας, αντοχής και υπερπήδησης εμποδίων. Η ιππασία είναι ολυμπιακό άθλημα από το 1900.

Αν μέχρι τώρα πιστεύατε ότι η ιππασία ξεκίνησε ως άθλημα των δυτικοευρωπαίων ευγενών, ίσως εκπλαγείτε μαθαίνοντας πως οι πρώτες αθλητικές συναντήσεις ιππέων έλαβαν χώρα για πρώτη φορά το 680 π.Χ. στην αρχαία Ελλάδα με τις αρματοδρομίες, ενώ από το 648 π.Χ. οι ιπποδρομίες αποτελούσαν τα δύο από τα δέκα αγωνίσματα των Ολυμπιακών Αγώνων. 

Με τα χρόνια η ιππασία έγινε ένα από το δημοφιλέστερα και πιο ιδιαίτερα αθλήματα, αφού όχι μόνο εφαρμόζει τους ίδιους κανόνες για τους άνδρες και τις γυναίκες ιππείς, αλλά επιβραβεύει την καλή εμφάνιση τόσο των ιππέων όσο και του αλόγου, που κάνει άλλωστε και όλη τη σκληρή «δουλειά». Ο ιππέας και το άλογο στον αγώνα γίνονται ένα, και μετά από χρόνια συστηματικής προπόνησης καταφέρνουν να εκτελέσουν εντυπωσιακές ασκήσεις. Αν και στα πρώτα ελληνικά μ.Χ. χρόνια η ιππασία ως άθλημα περιορίστηκε αρκετά, έκανε πάλι την εμφάνισή της λίγο πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και με πρωτοβουλία μιας ομάδας ανώτερων αξιωματικών του στρατού ιδρύθηκε ο Ελληνικός Ιππικός Όμιλος στις εγκαταστάσεις ενός κτήματος στο Χολαργό. Αυτός έγινε και ο πρώτος επίσημος Ιππικός Όμιλος στην Ελλάδα, ο οποίος επαναδραστηριοποιήθηκε πλέον μεταπολεμικά. 

Σήμερα η ιππασία αποτελεί ένα από τα αγαπημένα αθλήματα των νέων, με αρκετά μεγάλη απήχηση για τα δεδομένα της χώρας μας και με συνεχώς αναπτυσσόμενους ομίλους, οι οποίοι -επίσημοι και μη- φτάνουν περίπου τους 60. Στους ιππικούς ομίλους της χώρας μπορεί κανείς να εκπαιδευθεί σε προγράμματα ιππασίας, είτε είναι αρχάριος είτε όχι, και να απολαύσει το μοναδικό αυτό άθλημα σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους και αγροκτήματα, με έμπειρο προσωπικό, εκπαιδευμένα άλογα και απόλυτα φυσικές διαδρομές και μονοπάτια. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ιππασίας έχει αναγνωρίσει επτά αγωνίσματα (υπερπήδηση εμποδίων, ιππική δεξιοτεχνία, ιππικό τρίαθλο, reining, γυμνιππευτική, μαραθώνιος και αμαξοδήγηση), τα οποία συμπεριλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παγκόσμιων Πρωταθλημάτων Ιππικών Αγώνων, που διεξάγονται ανά τέσσερα χρόνια, στο ζυγό έτος μεταξύ δύο θερινών Ολυμπιάδων. 

 Τι πρέπει να γνωρίζει ο επίδοξος ιππέας 

Κάθε σωστά οργανωμένος ιππέας οφείλει πρώτα από όλα να συνοδεύεται από το κατάλληλο άλογο. Και για να βρείτε το κατάλληλο άλογο θα πρέπει να έρθετε σε επαφή με τον ιππικό όμιλο στον οποίο θα επιλέξετε να εκπαιδευθείτε. Εκεί θα επιλέξετε ή θα σας αναταθεί ο προπονητής σας, ο οποίος και θα είναι σε θέση να γνωρίζει ποιο άλογο σας ταιριάζει. Το άλογο πρέπει να μένει στο στάβλο του ιππικού ομίλου γιατί εκεί του παρέχεται καλύτερη φροντίδα και ασφάλεια. Αξίζει να αναφέρουμε ότι παλαιότερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα αρσενικά άλογα για ιππασία, και μάλιστα τα ευνουχισμένα για να τα ιππεύουν οι γυναίκες, και τα θηλυκά μόνο για αναπαραγωγή. Σήμερα, όμως, αυτό δεν ισχύει και στην ιππασία χρησιμοποιούνται και ευνουχισμένα αλλά και θηλυκά άλογα. Για τους νεώτερους αναβάτες προτιμότερα είναι τα πόνι, άλογα με ύψος γύρω στο 1,40 με 1,50, τα οποία είναι γεροδεμένα, ζωηρά και ιδιαίτερα αγαπητά στα παιδιά. 

Άθλημα ή χόμπι

Σήμερα η ιππασία με τα τρία από τα οκτώ αγωνίσματά της, την Υπερπήδηση Εμποδίων, την Ιππική Δεξιοτεχνία και το Ιππικό Τρίαθλο αποτελεί επίσημο άθλημα των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Αυτό όμως δεν την αποκλείει από το να γίνει ένα χαλαρό χόμπι που να βοηθάει τους ανθρώπους να ξεφεύγουν και να χαλαρώνουν. Μπορείτε είτε να μπείτε σε ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα, όπου να προπονείστε συγκεκριμένες μέρες και ώρες κάθε εβδομάδα ή να επισκέπτεστε το χώρο όποτε εσείς μπορείτε και θέλετε και να κάνετε ιππασία με την επίβλεψη καθηγητή.

Τα αθλητικά προγράμματα κοστίζουν γύρω στα 200 ευρώ το μήνα ανάλογα με τις προσφορές του κάθε ιππικού ομίλου. Τα προγράμματα ελεύθερης συμμετοχής υπάρχουν σε ορισμένους ομίλους. Η υπεύθυνη του Ελληνικού Ιππικού Ομίλου, που εδρεύει στον Παράδεισο Αμαρουσίου, μας πληροφόρησε πως ένα τέτοιο πρόγραμμα θα ξεκινήσει στον όμιλό τους από το Μάιο του 2011, ενώ σε άλλους όπως ο Αττικός Όμιλος Ιππασίας στο Κορωπί προσφέρει ήδη στους πελάτες του αυτή την επιλογή. Στον συγκεκριμένο έχει κανείς τη δυνατότητα να πληρώνει με το μάθημα (20 ευρώ). Έτσι, μετά από ραντεβού, μπορείτε να δοκιμάσετε τις ικανότητές σας στην ιππασία, χωρίς να δεσμεύεστε να συνεχίσετε τα μαθήματα.

Πηγή: www.in2life.gr

Η αγάπη είναι ο δρόμος προς την Σωτηρία

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Η αγάπη είναι ο δρόμος προς την Σωτηρία.

Τό νά προσφέρεις στούς ἄλλους φαίνεται βαρύ, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει ἐλαφρύ. Τό νά παίρνεις ἀπό τούς ἄλλους φαίνεται εὐχάριστο, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει δυσάρεστο. Τό νά κακολογεῖς τούς ἄλλους φαίνεται ἀπολαυστικό, ἡ ἀγάπη ὅμως τό κάνει πικρό.
Γιά τήν ἀγάπη ἡ μεγαλύτερη ἀπόλαυση εἶναι ὁ καλός λόγος καί ὁ ἔπαινος ὅλων.
Ὁ θυμός, πάλι, δίνει κάποιαν ἄγρια εὐχαρίστηση, ὄχι ὅμως στόν ἄνθρωπο τῆς ἀγάπης, γιατί αὐτός δέν γνωρίζει τόν θυμό.
Ἄν τόν λυπήσει ὁ συνάνθρωπός του, δέν θυμώνει, ἀλλά ξεσπάει σέ δάκρυα, παρακάλια καί ἱκεσίες.
Ἄν δεῖ τόν συνάνθρωπό του νά ἁμαρτάνει, θρηνεῖ καί πονάει ψυχικά· μά ὁ πόνος τοῦτος εἶναι γλυκός, γιατί τά δάκρυα καί ἡ λύπη τῆς ἀγάπης εἶναι ἀνώτερα ἀπό κάθε γέλιο καί κάθε χαρά.
Τήν εἰρήνη καί τήν ἀνάπαυση, πού αἰσθάνονται ὅσοι κλαῖνε γιά τ’ ἀγαπημένα τους πρόσωπα, δέν τήν αἰσθάνονται ὅσοι γελοῦν.
Ἵσως θά μέ ρωτήσετε: Δέν φέρνει εὐχαρίστηση, ἔστω καί ἄτοπη, ὁποιαδήποτε ἀγάπη; Ὄχι. Μόνο ἡ γνήσια ἀγάπη φέρνει καθαρή καί ἀνόθευτη χαρά. Καί γνήσια ἀγάπη δέν εἶναι ἡ κοσμική, ἡ ἀγοραία, πού ἀποτελεῖ μᾶλλον κακία καί ἐλάττωμα, ἀλλά ἡ χριστιανική, ἡ πνευματική, ἐκείνη πού μᾶς ζητάει ὁ Παῦλος, ἐκείνη πού ἀποβλέπει στό συμφέρον τοῦ πλησίον. Αὐτήν τήν ἀγάπη εἶχε ὁ ἀπόστολος, πού ἔλεγε: «Ποιός ἀσθενεῖ καί δέν ἀσθενῶ κι ἐγώ; Ποιός ὑποκύπτει στόν πειρασμό καί δέν ὑποφέρω κι ἐγώ;» (Β΄ Κορ. 11, 29).
Τίποτα δέν παροργίζει τόσο τόν Θεό, ὅσο ἡ ἀδιαφορία μας γιά τόν πλησίον. Γι’ αὐτό πρόσταξε νά τιμωρηθεῖ αὐστηρά ὁ δοῦλος πού ἔδειξε σκληρότητα στούς συνδούλους του. Γι’ αὐτό εἶπε πώς οἱ μαθητές Του πρέπει νά ἔχουν γνώρισμά τους τήν ἀγάπη. Γιατί ἡ ἀγάπη φυσιολογικά ὁδηγεῖ στό ἐνδιαφέρον γιά τόν πλησίον.
Καί πάλι θά μέ ρωτήσετε:Φροντίζοντας γιά τόν πλησίον, δέν θά παραμελήσουμε τήν δική μας σωτηρία; Δέν ὑπάρχει τέτοιος κίνδυνος. Ἀπεναντίας, μάλιστα. Γιατί ἐκεῖνος πού ἐνδιαφέρεται γιά τούς ἄλλους, σέ κανέναν δέν προξενεῖ λύπη. Ὅλους τους συμπαθεῖ καί ὅλους τους βοηθάει, ὅσο μπορεῖ. Δέν ἁρπάζει τίποτε ἀπό κανένα. Οὔτε πλεονέκτης εἶναι, οὔτε κλέφτης, οὔτε ψεύτης. Κάθε κακό τό ἀποφεύγει καί τό καλό πάντα ἐπιδιώκει. Προσεύχεται γιά τούς ἐχθρούς του. Εὐεργετεῖ ὅσους τόν ἀδικοῦν. Δέν βρίζει καί δέν κακολογεῖ, ὅ,τι κι ἄν τοῦ κάνουν. Μέ ὅλα τοῦτα δέν συμβάλλουμε στή σωτηρία μας;
Ἡ ἀγάπη, λοιπόν, εἶναι ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας. Αὐτόν τόν δρόμο ἄς ἀκολουθήσουμε, γιά νά κληρονομήσουμε τήν αἰώνια ζωή.

από το βιβλίο: Θέματα Ζωής Α΄
Ιερά Μονή Παρακλήτου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΒΕΡΟΙΑΣ ΝΑΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ

αν περπατάτε ξυπόλητοι

Χορηγά Σωτηρία.

Τι να προσέξετε αν περπατάτε ξυπόλητοι....Το να περπατάτε ξυπόλητοι είναι από τις απλές χαρές του καλοκαιριού. Ωστόσο, ορισμένοι που απαλλάσσονται από τα παπούτσια και τις κάλτσες τους μπορεί να υποφέρουν από τραυματισμούς και πληγές. Σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσονται μολύνσεις που χρειάζονται επέμβαση.

Αν κυκλοφορείτε ξυπόλητοι, πάρτε τις ακόλουθες προφυλάξεις, σύμφωνα με το Αμερικανικό Κολέγιο Χειρούργων Πέλματος και Αστραγάλου:

Να βάζετε αντηλιακό στο πάνω και κάτω μέρος του πέλματος για να προστατευτείτε από το έγκαυμα. Σπανίως αλλά μοιραίως, ο καρκίνος του δέρματος μπορεί να εμφανιστεί στο πέλμα.

Να φοράτε σαγιονάρες ή σανδάλια όταν βρίσκεστε γύρω από πισίνες, και παραλίες. Θα σας βοηθήσουν να προστατευτείτε έναντι κοψιμάτων από σκληρές επιφάνειες και αιχμηρά αντικείμενα που είναι κρυμμένα στην άμμο. Παράλληλα θα εμποδίσουν την επαφή με ιούς και βακτήρια που μπορούν να προκαλέσουν το 'πόδι του αθλητή' και πολλά προβλήματα.

Χρησιμοποιείστε τον κοινό νου. Κάθε χρόνο άνθρωποι χάνουν δάχτυλα περπατώντας ξυπόλητοι και άλλοι υποφέρουν από σοβαρά εγκαύματα. Να θυμάστε ότι ποτάμια και λίμνες μπορεί να κρύβουν αιχμηρά αντικείμενα κάτω από το νερό.

Σιγουρευτείτε ότι έχετε εμβολιαστεί για τέτανο. Οι έφηβοι και οι ενήλικες θα πρέπει να εμβολιάζονται κάθε δέκα χρόνια.

Άνθρωποι με διαβήτη δεν θα πρέπει να περπατούν ξυπόλητοι, ακόμα και σε εσωτερικούς χώρους, γιατί μπορεί να μη νιώσουν κάποιον τραυματισμό στο πόδι.

Αν υποστείτε πληγή διάτρησης στο πόδι, επισκεφτείτε γιατρό μέσα σε 24 ώρες. Τέτοια πληγή θα πρέπει να καθαριστεί κατάλληλα και να παρακολουθηθεί κατά τη διάρκεια επούλωσης, για να αποφευχθούν επιπλοκές, όπως μολύνσεις στον ιστό και το οστό ή βλάβη σε τένοντες ή μυς.

Ελέγξτε το πόδι σας ως μέρος ρουτίνας, για προβλήματα στο δέρμα, όπως κάλους, νύχια που γυρνούν προς τα μέσα, ύποπτους σπίλους, λεκέδες ή φακίδες. Όσο πιο γρήγορα εντοπιστεί μια πάθηση τόσο πιο εύκολα αντιμετωπίζεται.

Ε Ξ Ο Δ Ο Σ !!

Ε Ξ Ο Δ Ο Σ !!

Τα πολύχρωμα όνειρα, τ' ανθού της νεολαίας,
οι ελπίδες του αύριο, της μελλοντικής γενιάς,
οι οραματισμοί ζωής, μιας 'Ανοιξης αθώας,
σχέδια γοητευτικά, κόκκινα, ερωτικά,
στα μαυρόνερα, στη λάσπη, στα βαθιά του ποταμού,
στα τοξικά απόβλητα, μιας τάξης βιαστών,
βουτήχτηκαν, βυθίστηκαν' η ζωή μες την σκουριά,
την εποχή της σκοτεινότητας, της βίας των αστών.
Έξοδος!! Έξοδος!!

Ιδέες προοδευτικές, διόλου επιθυμητές,
σκέψεις πρωτοποριακές, αλλά όχι συμβατές,
γνώσεις πολυδιάστατες, στο σύστημα μη δεκτές,
αντιλήψεις ανατρεπτικές, πού 'παν όχι στις σκιές,
απαξιώθηκαν ταχιά, πριν ανθίσουν μια φορά,
ξέμειναν μες την σκουριά, άχρηστες παντοτινά,
πνίγηκαν με μια θηλιά, στου βορβόρου τα νερά,
θάφτηκαν στην χωματερή, σαν σκουπίδια της ζωής.
Έξοδος!! Έξοδος!!

Μέσα ενημέρωσης, προκατασκευασμένα,
ν' αποβλακώνουν το μυαλό, προσανατολισμένα,
με κάλπικα λόγια, πλανερά, την αλήθεια αφανίζουν
θρασιά παραπληροφορούν, διαφθείρουν, εκμαυλίζουν,
μ' εικόνες χρωματιστές, τις μάζες τρομοκρατούν,
υποταγμένες, άβουλες, τις συνειδήσεις κρατούν.
Ατέλειωτη η λίστα των δειλών, ατέλειωτη και των τυφλών,
για να ζουν σε φυλακή, χώρια μυαλό, χώρια κορμί.
'Εξοδος!! Έξοδος!!

Κι' όλα τα στρεβλά που παίρνουν, στο μυαλό αποθηκεύουν,
η ζωή ένα μακελιό και προστρέχουν στον Θεό!
Δύσμοιροι και πεινασμένοι' σεις! εξαθλιωμένοι,
νεκροθάφτες των εφήβων' άθλιοι των Αθηνών,
βάλτε θάρρος στην ψυχή και σηκώστε το κορμί,
δεν αντέχεται η φθορά, η ζωή μες την σκιά,
βγάλτε τον φόβο απ' την καρδιά και γεμίστε με φωτιά,
τούτ' η μάχη όλους αφορά και η λύση είναι μια!
Έξοδος!! Έξοδος!!

Η Έξοδος στο Μεσολόγγι οδηγεί!
Σ.Κ.

Πωλ ΜακΚάρτνεϋ

Ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ (αγγλ.Paul McCartney) (18 Ιουνίου 1942 - ) είναι βραβευμένος Άγγλος τραγουδιστής, στιχουργός και συνθέτης, καθώς και χρισμένος ιππότης, ο οποίος κέρδισε παγκόσμια φήμη ως ένα από τα ιδρυτικά μέλη του μουσικού συγκροτήματος των Beatles. Κατέχει τον τίτλο του πιο εμπορικά επιτυχημένου τραγουδοποιού στην ιστορία της δημοφιλούς μουσικής, σύμφωνα με το Βιβλίο Γκίνες. Μαζί με τον Τζων Λένον έγραψαν τραγούδια τα οποία έχουν γίνει γνωστά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μετά από την αποχώρησή του από τους Beatles, ο ΜακΚάρτνεϋ προώθησε μία επιτυχή σόλο σταδιοδρομία και διαμόρφωσε το μουσικό συγκρότημα "Wings" με τη σύζυγό του, Λίντα ΜακΚάρτνεϋ. Έχει ασχοληθεί επίσης με γυρίσματα ταινιών, με την κλασσική μουσική και την περιβαλλοντική/ηλεκτρονική μουσική καθώς επίσης έχει συμμετάσχει στα προγράμματα βοήθειας για τις διεθνείς φιλανθρωπίες. Μετά τον θάνατο της συζύγου του, Λίντα, ο Πωλ ΜακΚάρτνεϋ ασχολείται με φιλανθρωπικές συναυλίες.

http://el.wikipedia.org/wiki/Πωλ_ΜακΚάρτνεϋ

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ (16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010)

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ (16 Νοεμβρίου 1922 - 18 Ιουνίου 2010)

-- Παρά λοιπόν τις αντιλήψεις που θέλουν την εικόνα κυρίαρχη, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο;

«Και ναι και όχι. Οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, για να συμβεί όμως αυτό πρώτα απ' όλα θα πρέπει να ειπωθούν. Οχι όμως μόνο να ειπωθούν αλλά και να πέσουν σε γόνιμο έδαφος ώστε να μετατραπούν σε κινητήρα δράσης. Η αλήθεια είναι ότι διανύουμε καιρούς κατά τους οποίους λέξεις και μηνύματα αρνητικά, όπως το "πρέπει να θριαμβεύσεις", για παράδειγμα, βρίσκονται στο απόγειό τους. Αυτό σημαίνει, υπονοείται σαφέστατα, ότι η παρέμβαση του καθένα μας στη ζωή θα πρέπει να υπόκειται σε αυτή τη σύμβαση. Αυτό όμως βλέπουμε ότι οδηγεί τελικά στον εγωισμό, στην αδιαφορία και στη μη αλληλεγγύη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ηττηθήκαμε όσοι υποστηρίζουμε μια διαφορετική πορεία; Λέω πάντα ότι όπως οι νίκες έτσι και οι ήττες δεν είναι ποτέ οριστικές. Δεν έχει νόημα να πιστεύει κανείς ότι επειδή κέρδισε τώρα αυτή η νίκη του θα διαρκέσει για πάντα. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για την ήττα. Η ήττα αυτή τη στιγμή είναι γι' αυτούς που πιστεύουν σε μια διαφορετική λογική οικοδόμησης του κόσμου. Προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ηττημένο, ηττημένο όχι στις προσωπικές μου πεποιθήσεις, αφού αυτές κανένας δεν μπορεί να μου τις πάρει, ηττημένο όμως με την έννοια ότι όταν επιχειρήθηκε να τεθεί σε εφαρμογή μια νέα αντίληψη για τη ζωή απέτυχε παταγωδώς. Από την άποψη αυτή θεωρώ τον εαυτό μου ηττημένο. Είμαι όμως απολύτως πεπεισμένος ότι, ακόμη και αν εγώ δεν θα βρίσκομαι εδώ, η σημερινή ήττα θα μετατραπεί σε νέα πάλη και νέα νίκη που με τη σειρά της δεν θα είναι και αυτή οριστική. Δεν πρόκειται απλώς για ελπίδα, έχει να κάνει με το ότι δε θέλω να χάσω τον μόνο λόγο που έχω για να ζω: τη συνείδηση του ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε δεν είναι ένας κόσμος καλός, το αντίθετο, και ότι είναι ανάγκη να τον αλλάξουμε».
ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΣΤΟ
http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=104062

Μαξίμ Γκόρκι

 



 Ο Μαξίμ Γκόρκι (Ρώσικα: Максим Горький, Maksim Gorky) ήταν Ρώσος συγγραφέας, ιδρυτής του σοσιαλιστικού ρεαλισμού κι ενεργό πολιτικό στέλεχος. Το πραγματικό του όνομα ήταν Αλεξέι Μαξίμοβιτς Πέτσκοφ (Алексей Максимович Пешков) ενώ το Γκόρκι το επέλεξε ως ψευδώνυμο επειδή σημαίνει πικρός. Αντιτάχτηκε πολλάκις με το τσαρικό καθεστώς και πέρασε πολύ καιρό στις φυλακές ή στην εξορία.
Γεννήθηκε από φτωχούς γονείς, στην πόλη Νίζνι Νόβγκοροντ (Nizhny Novgorod) στις 28 Μαρτίου 1868 και πέθανε στη Μόσχα στις 18 Ιουνίου 1936. Στα 1873 πεθαίνει ο πατέρας του. Η μητέρα του θα ξαναπαντρευτεί κι ο Μαξίμ Γκόρκι θα μείνει με τον παππού και τη γιαγιά του. Οι ιστορίες, τα παραμύθια κι η τρυφερή παρουσία της τελευταίας άσκησαν μεγάλη επίδραση πάνω του.

Αναγκάζεται από τη φτώχεια να φύγει από το σπίτι σε ηλικία μόλις 9 ετών και ν' αναζητήσει μόνος την τύχη του. Δοκιμάζει διάφορα επαγγέλματα: βοηθός υποδηματοποιού, βοηθός αγιογράφου, λαντζέρης σε καράβι, αχθοφόρος στην Οδησσό, νυχτοφύλακας σε ψαράδικο, φούρναρης, καθαριστής καμινάδων, εργάτης στα χωράφια. Ρακένδυτος, πεζός και πεινασμένος γυρνά όλη τη Ρωσία, γνωρίζει τους ανθρώπους και τη δυστυχία τους για πάνω από 5 χρόνια, κάτι που ήταν εξίσου καθοριστικό για τη μετέπειτα λογοτεχνική αλλά και την πολιτική του πορεία.

Το Δεκέμβρη του 1887 αυτοπυροβολείται μ' ένα παλιό πιστόλι στο στήθος. Η σφαίρα θα μείνει στα πνευμόνια του 40 ολόκληρα χρόνια. Η αιτία ήταν μάλλον ο θάνατος της γιαγιάς του. Παρά τις αντιξοότητες αυτές, από το 1892 κιόλας, αρχίζει να εκδηλώνεται η αγάπη του για τη λογοτεχνία. Ξεκινά να γράφει πρώτα για βιοποριστικούς λόγους, επιφυλλίδες σ' επαρχιακές εφημερίδες. Τότε εργαζόταν στην εφημερίδα Tiflis του Καυκάσου κι ακόμα χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Jehudiel Khlamida, αλλ' από κείνη τη χρονιά και μετά επιλέγει το Γκόρκι. τρία χρόνια μετά, γνωρίζεται με το συγγραφέα Βλαντιμίρ Κορολένκο (Vladimir Korolenko) που του δημοσιεύει το διήγημα, «Τσελκάς» και γνωρίζει κάποιον ενδιαφέρον. Το 1899 οι τυπωμένες συλλογές των διηγημάτων του, γνωρίζουν καταπληκτική επιτυχία. Γίνεται γνωστός σ' όλη την Ευρώπη.

Το 1902 η Ακαδημία τον εκλέγει μέλος της. Λίγες μέρες μετά ο Τσάρος Νικόλαος ο Β' ακυρώνει την εκλογή του, επειδή τα βάζει με τη λογοκρισία του τύπου που εφαρμόζεται, μ' αποτέλεσμα οι Τσέχωφ και Κορολένκο να παραιτηθούν. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με τον Λένιν και γίνονται φίλοι. Τρία χρόνια μετά αναλαμβάνει τη διεύθυνση του περιοδικού Νέα Ζωή κι αγωνίζεται για την επανάσταση. Γράφεται στο κομμουνιστικό κόμμα. Συλλαμβάνεται και κλείνεται στο φρούριο Πετροπαβλόφσκ, κατά τη διάρκεια της αποτυχημένης επανάστασης του 1905 κι εκεί μέσα γράφει ένα βιβλίο που φαινομενικά αναφέρεται στην επιδημία χολέρας του 1862, μα ουσιαστικά μιλά για το παρόν. Λογοτέχνες απ' όλο τον κόσμο κάνουν έκκληση για τη σωτηρία του.

Την επόμενη χρονιά φεύγει στο Κάπρι μέχρι το 1913 κι όταν επιστρέφει συμμετέχει στα πολιτικά δρώμενα που συντέλεσαν στο να ξεσπάσει η επανάσταση του 1917 και συμμετέχει ενεργά και σ' αυτήν. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου το δωμάτιό του στην Πετρούπολη είχε γίνει καταφύγιο μπολσεβίκων. Μέχρι να ξεσπάσει η επανάσταση, δεν του επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τη χώρα.

Δυο βδομάδες μετά το ξέσπασμα της επανάστασης, τον Οκτώβρη του 1917, έρχεται σε σύγκρουση με τα ηγετικά στελέχη του κόμματος. Γράφει χαρακτηριστικά:

...Οι Λένιν και Tρότσκι δεν έχουν οιαδήποτε ιδέα για την ελευθερία ή τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αλλοτριώνονται ήδη από το βρωμερό δηλητήριο της εξουσίας. Αυτό είναι ορατό από την επαίσχυντη ασέβεια στην ελευθερία του λόγου αλλά κι όλων των άλλων αστικών ελευθεριών για τις οποίες η δημοκρατία πάλεψε...

Ο Λένιν απαντά με απειλές, το 1919:

...Συμβουλή μου είναι ν' αλλάξετε τις απόψεις, τις ιδέες και γενικά τους τρόπους σας, διαφορετικά μπορεί να χάσετε τη ζωή σας.

Τον Αύγουστο του 1921 συλλαμβάνονται οι φίλοι του λογοτέχνες, Νικολάι Γκουμίλιοφ (Nikolai Gumilyov) κι η σύζυγός του Άννα Αχμάτοβα (Anna Akhmatova), για φιλομοναρχικές τάσεις. Γυρίζει εσπευσμένα στη Μόσχα πετυχαίνοντας να τους λευτερώσει με προσωπική διαταγή του ίδιου του Λένιν, μα όταν σπεύδει να τους δει, διαπιστώνει πως ήδη έχουν πυροβολήσει θανάσιμα τον Νικολάι. Κοντά σ' αυτά έρχεται η επιδείνωση της υγείας του, μια παλιά φυματίωση από τον καιρό που γυρνούσε στους δρόμους, και τον Οκτώβρη της ίδιας χρονιάς, μεταναστεύει ξανά στο Κάπρι για λόγους υγείας. Τούτη τη φορά θα μείνει μέχρι το 1929.

Επιστρέφει στη Ρωσία κατά διαστήματα και δέχεται τιμές από τον Στάλιν. Τ' όνομά του δίνεται σε κεντρική λεωφόρο και μετονομάζεται και η γενέτειρά του, επίσης ένα από τα μεγαλύτερα αεροπλάνα της εποχής στη Ρωσία, το Τουπόλεφ 20 ονομάζεται Γκόρκι, όπως κι ένα μεγάλο πάρκο μες στο κέντρο της Μόσχας. Είναι γεγονός πως το κόμμα εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τ' όνομά του για να προωθήσει την προπαγάνδα του στον έξω κόσμο.

Το 1936 πεθαίνει ξαφνικά κάτω από ανεξιχνίαστες συνθήκες. Οι Στάλιν και Μολότωφ, ήταν από κείνους που μετέφεραν το φέρετρό του στην κηδεία. Η δε γενέτειρά του ξαναπήρε την προηγούμενή της ονομασία (Νίζνι-Νόβγκοροντ) το 1990, μετά την πτώση του κομμουνισμού.
Ελληνικές μεταφράσεις έργων του

Η Μάνα (μυθιστόρημα, 1907) : Μέλπω Αξιώτη ("Θεμέλιο")
Ιστορίες από την Ιταλία (διηγήματα, 1911-1913) : Σόφη Κεφάλα ("Σύγχρονη Εποχή")
Τα παιδικά χρόνια (α΄μέρος αυτοβιογραφίας, 1913-14) : Νίκος Κυτόπουλος ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος")
Στα ξένα χέρια (β΄μέρος αυτοβιογραφίας, 1916) : Άρης Αλεξάνδρου ("Γκοβόστης")
Τα πανεπιστήμιά μου (γ΄μέρος αυτοβιογραφίας, 1923) : Νίκος Κυτόπουλος ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος")
Το αφεντικό (αφήγημα) : Νίκος Κυτόπουλος ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος")
Μικροαστοί (δράμα, 1901) : Κώστας Μερτβάγος ("Γκοβόστης")
Στο βυθό (δράμα, 1902) : Αθηνά Σαραντίδη ("Γκοβόστης")
Οι βάρβαροι (δράμα, 1905) : Αθηνά Σαραντίδη ("Γκοβόστης")
Οι εχθροί (δράμα, 1906) : Αθηνά Σαραντίδη ("Γκοβόστης")
Ο Συνοδοιπόρος μου Μετάφραση Νίκος Καστρινός, Εκδόσεις Μαΐστρος
Ο Περαστικός Μετάφραση Νίκος Καστρινός, Εκδόσεις Μαΐστρος
http://el.wikipedia.org/wiki/Μαξίμ_Γκόρκι

17 Ιουνίου :Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας

 


















17 Ιουνίου :Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποίησης και της Ξηρασίας
Η μετατροπή των εύφορων εδαφών σε έρημο, με κύριο ένοχο τον άνθρωπο, πλήττει σοβαρά πάνω 100 χώρες στον κόσμο. Προκαλεί εξάντληση των διαθέσιμων αποθεμάτων νερού, διάβρωση και κατολίσθηση των εδαφών, καθώς και πλημμύρες.
Η ερημοποίηση της γης έχει ως συνέπειες, την ανυπολόγιστη απώλεια στο γεωργικό και κτηνοτροφικό εισόδημα, τη ραγδαία χειροτέρευση του περιβάλλοντος και της ποιότητας ζωής.

200 χώρες του κόσμου συντονίζουν της ενέργειές τους για την καταπολέμηση του φαινομένου, μέσω του ΟΗΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή καθιερώθηκε και η 17η Ιουνίου ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Ερημοποιησης και της Ξηρασίας.

Στη χώρα μας, το ένα τρίτο των εδαφών υπόκειται σε υψηλό δυνητικό κίνδυνο ερημοποίησης.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/41#ixzz2WSIyalTU