Καλαμποκόψωμο

Αρτοποιεια & Συνταγες.

Καλαμποκόψωμο (Μπομπότα) για σήμερα! Αγαπημένο!

Υλικά

2 κούπες καλακομποκάλευρο,ίσως και λίγο παραπάνω
2 κούπες φαρίνα
2 κουταλιες ζάχαρη
4 κουταλάκια του γλυκού μπέiικν πάουντερ
1 κουταλάκι αλάτι
2 κούπες γάλα
2 αυγά ελαφρά χτυπημένα
1/4 της κούπας σπορέλαιο
1 κούπα σταφίδες ξανθές(προαιτερικά)

Εκτέλεση

Ανακατέψτε όλα τα στέρεα υλικά σε μια λεκάνη και κάντε ένα λάκκο στη μέση. Ρίξτε τα αυγά,το γάλα και το λάδι και ανακατέψτε με ένα κουτάλι,παίρνοντας λίγο-λίγο το καλαμποκάλευρο,ώσπου να γίνει ένα λείο μείγμα. Ρίξτε και ανακατέψτε τις σταφίδες,αν βάλετε.
Βουτυρώστε και αλευρώστε 2 φόρμες(22x9 εκ) και μοιράστε το μείγμα ή βάλτε το όλο σε ένα ταψάκι 30εκ. Ψήστε στους 200 βαθμούς για 25'30'! Σερβίρεται χλιαρή!

Καλή Επιτυχία!

Τα μυστικά για ένα επιτυχημένο κλαδέμα

Τα μυστικά για ένα επιτυχημένο κλαδέμα

Kλάδεμα είναι η αφαίρεση τμημάτων των φυτών με κατάλληλα εργαλεία, που πραγματοποιείται με σκοπό να ρυθμιστεί η ανάπτυξη τους ή η παραγωγή ανθέων και καρπών. Ο καλύτερος τρόπος για να κλαδεύετε είναι να παρατηρείτε μετά από το κλάδεμα, πώς οι ενέργειες σας επηρεάζουν την ανάπτυξη των φυτών σας και έτσι να κατανοήσετε γιατί και πως το κλάδεμα, τα βοηθάει. Είναι απαραίτητο σε φυτά και δένδρα, διότι τα κάνει πιο δυνατά και υγιή, αρκεί να ακολουθήσουμε ορισμένους κανόνες.

Κατάλληλη εποχή για κλάδεμα Τα περισσότερα κλαδέματα γίνονται κυρίως το χειμώνα και αρχές της άνοιξης, που οι λειτουργίες του φυτού ελαχιστοποιούνται. Η ακριβής χρονική στιγμή εξαρτάται πολύ από το κλίμα κάθε περιοχής.

Κάποια είδη, βέβαια, έχουν διαφορετικές ανάγκες κλαδέματος. Το κλάδεμα των φυλλοβόλων γίνεται το χειμώνα που βρίσκονται σε λήθαργο, ενώ τα αειθαλή αντίθετα μπορούμε να τα κλαδέψουμε όλο τον χρόνο με κάποιες προϋποθέσεις (καιρικές συνθήκες, ανθοφορία κ.ά). Φυτά που ανθίζουν το χειμώνα (όπως η τσιντόνια, η φορσύθια) δεν τα κλαδεύουμε άλλα περιμένουμε να τελειώσει η ανθοφορία τους.

Γιατί κλαδεύουμε

• Για να διαμορφώσουμε και να διατηρήσουμε το σχήμα των φυτών.
• Για να ανανεώσουμε το φυτό, όπου αφαιρούμε τα ξερά κλαδιά, όσα έχουν κίτρινα φύλλα ή όσα είναι σάπια, γιατί είναι πηγή ασθενειών.
• Για καλύτερο αερισμό και φωτισμό του φυτού.
• Κλαδεύουμε για καρποφορία ή ανθοφορία το οποίο στοχεύει στην επιλεκτική ενεργοποίηση καρποφόρων και ανθοφόρων οφθαλμών του φυτού.
• Για καλύτερη ανάπτυξη ενός υγιούς, ευθυτενούς και εύρωστου σκελετού του φυτού.
• Για να αναγεννηθούν φυτά  που έχουν υποστεί βαριά τραύματα (πχ μετά από πυρκαγιά) ή υποφέρουν από φυτοπαθολογικά προβλήματα (π.χ. η λεμονιά που έχει προσβληθεί από κορυφοξήρα).
• Σε ειδικές περιπτώσεις όπου επιβάλλεται η οριστική εξόντωση του φυτού (πχ η καταστροφή των φοινικοειδών που έχουν υποστεί εκτεταμένη προσβολή από το ρυγχωτό κάνθαρο).

Το σωστό κλάδεμα

• Ποτέ δεν τραβάμε τα κλαδιά με τα χέρια, ούτε και τα κόβουμε με εργαλεία που προκαλούν τραυματισμούς.
• Τα σημεία κοπής πρέπει να είναι λεία για να μειωθεί η πιθανότητα μολύνσεων.
• Αφαιρούμε τα κλαδιά που είναι ταλαιπωρημένα, στραβά ή ξερά.
• Η τομή γίνεται πάνω από το σημείο που βγαίνει ο νέος βλαστός.

• Οι τομές θα πρέπει να γίνονται με κλίση 45ο αντίθετα από τον τελευταίο οφθαλμό που διατηρούμε στο κλαδί.
• Τα κλαδιά τα αφαιρούμε από τη βάση τους.
• Να κλαδεύονται πρώτα τα γερά κλαδιά, ενώ τα άρρωστα να μένουν τελευταία.
• Αφαιρούμε πάντα τις παραφυάδες.
• Τέλος, απολυμαίνουμε τακτικά τα εργαλεία κλαδέματος. Βοηθά στην αποφυγή της μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών από φυτό σε φυτό.

Απαραίτητα εργαλεία

• Κλαδευτήρι που το χρησιμοποιούμε πολύ συχνά.
• Κλαδευτική ψαλίδα που χρησιμοποιείται για τις μπορντούρες και τους θάμνους.
• Πριόνι με το οποίο κόβουμε πιο χοντρά και σκληρά κλαδιά.
• Κλαδευτικό μαχαίρι (καλά ακονισμένο) για να λειαίνουμε τις μεγάλες τομές.
• Ειδική πάστα δενδροκομίας ή μίνιο που το χρησιμοποιούμε σε τομές με διάμετρο μεγαλύτερη από 2 εκ. Εμποδίζει να έρθει το ξύλο σε επαφή με υγρασία και ασθένειες.

• Γάντια που είναι απαραίτητα για την προστασία των χεριών. Καλό θα ήταν να έχετε έναν θρυμματιστή - τεμαχιστή. Είναι ένα μηχάνημα που κομματιάζει τα υπολείμματα του κλαδέματος και έτσι μπορούμε να τα βάλετε στον σωρό του κομπόστ για να «χωνευτούν» και να γίνουν χούμος.

Μυστικά για επιτυχημένο κλάδεμα

• Μην κλαδεύετε τις ημέρες που έχει έντονη βροχή ή πολύ αέρα.
• Επίσης, μην κλαδεύετε τις πολύ κρύες ημέρες του χειμώνα ή το καλοκαίρι με καύσωνα.
• Αν φυσά πολύς αέρας, ποτίστε περισσότερο το φυτό σας τις επόμενες ημέρες. Οι τομές που δημιουργούνται από το κλάδεμα αυξάνουν την εξάτμιση του νερού.
• Το κλάδεμα ανανέωσης ενός γερασμένου φυτού καλό είναι να συνοδεύεται από λίπανση. Το κλάδεμα θα το βοηθήσει να βγάλει νέους βλαστούς και το λίπασμα θα τους θρέψει.
• Αν αφαιρέσετε πολύ φύλλωμα, προστατέψτε το φυτό από τον ήλιο και τη ζέστη. Οι εσωτερικοί βλαστοί κινδυνεύουν από εγκαύματα.

Εκμεταλλευτείτε λοιπόν αυτόν το χειμώνα για ένα καλό κλάδεμα. Εάν δεν το έχετε ξανακάνει, σκεφτείτε ότι υπάρχει πάντα η πρώτη φορά. Με την εμπειρία θα μάθετε τα όποια λάθη σας, που θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε τις ανάγκες των φυτών σας και πώς να τα κλαδεύετε σωστά.

Πηγή:fytokomia.gr

Ελισσαίος Βγενόπουλος. κατακλυσμός

Ελισσαίος Βγενόπουλος.

κατακλυσμός

στην ανηφόρα του βουνού
αγκομαχούσε η λήθη
στα γκρεμνά τ’ ουρανού
κατρακυλούσανε τα πάθη
και λίγο έξω από την πόλη
σέρνονταν οι εξαθλιωμένοι επισκέπτες

στα δυτικά ξέκοψε ένας λόφος αναπόλησης
και χάθηκε στης συννεφιάς το σβέρκο
χαμηλά πίσω από τον κάλυκα μιας θλίψης
σφιγγόταν η ανυπεράσπιστη επιθυμία

άνοιξε τα χέρια σαν έτοιμος να πετάξει
πήρε μια επιθυμία από το ράφι τ’ ουρανού
και την έσφιξε στο στήθος μέχρι να την αποτελειώσει

βγήκε από την πίσω πόρτα της μέρας
και κατέβηκε στο σοκάκι μιας αναστάτωσης
ήξερε ότι το απόγευμα
θα τον ξερνούσε στα γόνατα
μιας αβάσταχτης κοινωνικής υποχρέωσης

ο κατακλυσμός που φύλαγε στην αποθήκη
ήρθε και ξέσπασε στο μισάνοιχτο παράθυρο
της αιώνιας λαχτάρας του
και γίναν όλα ένα πέλαγος
χωρίς κόλπους ακρωτήρια και χερσονήσους
όλα ένα σκοτεινό πέλαγος απόγνωσης

ζεστή κουβέρτα

The Creative Crochet Collective.

I love this - great use of colours, and another original and unusual design. http://www.crochet-world.com/newsletters.php?mode=article&article_id=3287&key=CWNL

Αν πλήττετε εύκολα, τότε πλέξτε διαφορετικά σε σχέδια, χρώματα , σχήματα και μεγέθη κομμάτια του πάζλ, και ενώστε τα σε μια ζεστή κουβέρτα, για τον καναπέ σας.
Καλή επιτυχία! 

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

http://www.palmografos.com/permalink/15778.html

Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Αρθρο του/της: Γιόλα Αργυροπούλου - Παπαδοπούλou

Η Σελήνη, όπως ακριβώς ο Ήλιος και η Αυγή, κατείχε μία σημαντική θέση στις μυθολογικές αντιλήψεις των Αρχαίων Ελλήνων, η δε λέξη Σελήνη σήμαινε και το φεγγάρι αλλά και την ομώνυμη θεά.

Σύμφωνα με τον περίφημο Ομηρικό Ύμνο «Εις Σελήνην» (ΧΧΧΙΙ), «οι Μούσες, οι γλυκόφωνες θυγατέρες του Δία, του γιου του Κρόνου» καλούνται να υμνήσουν «τη Σελήνη με τα μακριά φτερά, που το φως της αυτό, το οποίο ανεβαίνει στον ουρανό, πηγάζει από ένα αθάνατο κεφάλι και τυλίγει τη γη. Η Σελήνη στολίζει όλα τα πράγματα με τη λάμψη της και ο σκοτεινός αέρας φωτίζεται από το χρυσό της στέμμα. Οι αχτίδες της φθάνουν ως πέρα μακριά, όταν το βράδυ – στα μέσα του μήνα – η θεϊκή Σελήνη, έχοντας λούσει το όμορφο κορμί της στα νερά του Ωκεανού, έχοντας φορέσει ρούχα λαμπρά κι έχοντας ζέψει τα ολόφωτα άλογά της, τα βάζει να τρέξουνε, χτυπώντας τα με το μαστίγιό της. Τότε είναι ολόγιομη. Έχει μεγαλώσει ως εκεί που άλλο περισσότερο δεν παίρνει, και ρίχνει από τους ουρανούς το πιο δυνατό της φως, που είναι σημάδι και οιωνός για τους θνητούς». Στον ίδιο αυτό Ομηρικό Ύμνο προστίθεται και το ότι «ο γιος του Κρόνου (δηλαδή ο Δίας) συνδέθηκε ερωτικά με τη Σελήνη, η οποία γέννησε την Πανδία, μία από τις πιο όμορφες αθάνατες». Από τη συνεύρεσή της με τον κυρίαρχο του Ολύμπου λέγεται ότι απέκτησε και δύο άλλες κόρες, τη Νεμέα και την Έρση, σύμφωνα δε με κάποια άλλη μυθολογική παράδοση παντρεύτηκε τον Ήλιο και γέννησε τις Ώρες…

Κατά την επικρατέστερη εκδοχή, η Σελήνη – αδελφή του Ήλιου και της Αυγής – ήταν κόρη του Υπερίωνα και της Θείας. Ορισμένοι μύθοι αναφέρουν ότι πατέρας της Σελήνης ήταν ο Ήλιος, ενώ, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, γονείς της Σελήνης ήταν ο ύψιστος των θεών Δίας και η Λητώ.

Υπάρχουν πολλές μυθολογικές παραδόσεις σχετικές με τις ερωτικές περιπέτειες της θεάς Σελήνης. Η πιο σημαντική και η πιο γνωστή είναι αυτή που σχετίζεται με τον μύθο του Ενδυμίωνα, με τόπο δράσης την Ήλιδα και την Καρία. Η υπέρμετρη ομορφιά του νεαρού Ενδυμίωνα προσέλκυσε την προσοχή της Σελήνης, κάποια μέρα που ο Ενδυμίων κοιμόταν σε μια σπηλιά στο όρος Λάτμος. Από την ερωτική συνεύρεση της Σελήνης με τον όμορφο αυτό θνητό γεννήθηκαν πενήντα θυγατέρες. Σύμφωνα με μιαν άλλη παράδοση, ο Ενδυμίων έγινε δεκτός στα θεϊκά παλάτια του Ολύμπου, ο Δίας όμως τον έριξε στον Άδη, επειδή τόλμησε να κοιτάξει ερωτικά την Ήρα, ή – σύμφωνα με άλλη παράδοση – καταδικάστηκε σ’ έναν αιώνιο ύπνο για το ίδιο παράπτωμα. Κατά τον επικρατέστερο μύθο, ο Ενδυμίων, έχοντας πάρει από τον Δία το δικαίωμα να διαλέξει τον τρόπο ζωής που προτιμούσε, ζήτησε, για να μη γεράσει ποτέ, να κοιμάται αιώνια. Και η Σελήνη, ερωτευμένη πάντα μαζί του, πήγαινε κάθε νύχτα εκεί που κοιμόταν, τον θαύμαζε, τον χάιδευε και τον φιλούσε…

Ενδιαφέρον παρουσιάζει και κάποια αρκαδική παράδοση, σύμφωνα με την οποία ο τραγοπόδαρος θεός Παν – ο θεός των κοπαδιών – ξελόγιασε τη Σελήνη. Η μόνη πληροφορία που έχομε για το θέμα αυτό είναι αυτή που αντλούμε από τα περίφημα Γεωργικά του Λατίνου ποιητή Βιργιλίου: «Αν είναι να πιστέψουμε τη φήμη, ο Παν, ο θεός της Αρκαδίας, κατάφερε και σε ξελόγιασε, ω Σελήνη, χάρη στη λάμψη του άσπρου του τριχώματος, και σε παρέσυρε, καλώντας σε στα βάθη των δασών, και συ δεν στάθηκες κουφή στο κάλεσμά του».

Η λατρεία της Σελήνης, στην οποία οι άνθρωποι απηύθυναν χαιρετισμούς και επικλήσεις και πρόσφεραν σπονδές με καθαρό νερό καθώς και με διάφορα γλυκίσματα, είχε διαδοθεί κυρίως στην Πελοπόννησο. Σύμφωνα με κάποιον μύθο, η περιπέτεια με τον Ενδυμίωνα συνέβη στην Ήλιδα, ο δε Παυσανίας αναφέρει ότι στην αγορά της Ήλιδας είχαν στηθεί αγάλματα του Ήλιου και της Σελήνης, και ότι η Σελήνη εικονιζόταν με κέρατα στο κεφάλι. Η περιπέτειά της με τον Πάνα συνέβη μάλλον στην περιοχή της Πάτρας, αφού σε κάποιο νόμισμα της πόλης αυτής υπήρχε μια σχετική αναπαράσταση. Κατά μία άλλη παράδοση, ο Παν ξελόγιασε τη Σελήνη στην Αρκαδία, τόπο λατρείας του ιδιόμορφου αυτού θεού. Επίσης, είναι γνωστό ότι οι Σπαρτιάτες έδιναν ιδιαίτερη σημασία στις διάφορες φάσεις της Σελήνης, όταν ετοιμάζονταν για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους. Στην Αργολίδα, ένας αρχαίος μύθος ανέφερε ότι ο περίφημος Λέων της Νεμέας, τον οποίο – όπως είναι γνωστό – εξόντωσε ο Ηρακλής, ήταν καρπός του έρωτα του Δία με τη Σελήνη, και ότι η Σελήνη υπήρξε αντικείμενο ιδιαίτερης λατρείας στην πόλη της Νεμέας. Στην Αθήνα, πρόσφεραν στη Σελήνη τις λεγόμενες «νηφάλιες σπονδές», δηλαδή καθαρό νερό, χωρίς κρασί, καθώς και γαλέτες στρογγυλές. Τέλος, ίχνη λατρείας της θεάς Σελήνης υπήρχαν και σε πολλές ελληνικές αποικίες, ιδιαίτερα στην Αλεξάνδρεια, στη Ρόδο και στην Ηράκλεια (αρχαία πόλη στην Ιωνία της Μικράς Ασίας). Μάλιστα, κοντά σ’ αυτή την τελευταία πόλη βρισκόταν και η οροσειρά Λάτμος, όπου υπήρχε η σπηλιά στην οποία ο Ενδυμίων, βυθισμένος στον αιώνιο ύπνο του, δεχόταν κάθε νύχτα την επίσκεψη της αγαπημένης θεάς…

Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η επίδραση που εξασκούσε η Σελήνη στη ζωή των ανθρώπων επεκτεινόταν σε πολλούς τομείς και μάλιστα εντελώς διαφορετικούς μεταξύ τους. Στη Σελήνη οφειλόταν η δροσιά (αρχαιοελληνική λέξη «έρση» = δροσιά), αφού – σύμφωνα με μία μυθολογική παράδοση – η Έρση (προσωποποίηση αυτού του φυσικού φαινομένου) είχε πατέρα της τον Δία και μητέρα της τη Σελήνη. Η θεά επιδρούσε ιδιαίτερα και στην έμμηνο ρήση των γυναικών καθώς επίσης και στον τοκετό τους. Επίσης, βοηθούσε στην ανάπτυξη και των φυτών και των ζώων, γενικότερα δε η καλή ή η κακή υγεία των ανθρώπων εξαρτιόταν, ως ένα σημείο, απ’ αυτή. Τέλος, η Σελήνη ήταν και θεά του έρωτα, όπως καταδεικνύεται και από τις περιπέτειές της, η δε ένωσή της με τον Ήλιο υπήρξε το πρότυπο του γάμου…

Η ομοιότητα του μηνίσκου της Σελήνης με κέρατο βοδιού ή αγελάδας ώθησε τους Αρχαίους Έλληνες να φανταστούν τη Σελήνη επάνω σε κάποιον ταύρο ή καθιστή σε ένα άρμα, το οποίο σέρνουν αγελάδες ή ταύροι. Επίσης, την έβλεπαν ανεβασμένη σ’ ένα κριάρι, σ’ ένα άλογο, σ’ ένα μουλάρι, σ’ ένα ελάφι ή σ’ ένα κατσίκι. Λέγεται, ακόμη, ότι ιερά της ζώα ήταν το λιοντάρι και ο κυνοκέφαλος, ο συμβολισμός του οποίου είχε αιγυπτιακή προέλευση. Από τα είδη του ζωικού βασιλείου, άρρηκτα συνδεδεμένα με τη θεά Σελήνη ήταν επίσης ο πετεινός, η μέλισσα, η καραβίδα και η γαρίδα. Τέλος, τη θεά Σελήνη συμβόλιζαν το χρυσάφι, το ασήμι, ο σεληνιακός μηνίσκος, τα κέρατα του ταύρου, ο φωτοστέφανος, ο δίσκος, ο τροχός, το ακτινοφόρο στέμμα, ο πυρσός, η φαρέτρα και τα βέλη.

Ο τύπος της έφιππης Σελήνης υπάρχει σε πολλά αρχαιοελληνικά αγγεία, όπου απεικονίζονται εξαιρετικές σκηνές από τον απέραντο χώρο της Ελληνικής Μυθολογίας…

…Πες μου, Σελήνη θεϊκή, ο έρωτας πώς ήρθε.

Που παλαβώνει και τη νια και φεύγει από το σπίτι

κι ακόμη νύφη νιόπαντρη π’ αφήνοντας το στρώμα

ζεστό ακόμα τ’ άντρα της φεύγει και δεν γυρίζει…

(Απόσπασμα από το δεύτερο Ειδύλλιο του Θεοκρίτου με τίτλο Φαρμακεύτρια. Μετάφραση του Ν. Γ. Νικολάου)

Γιόλα Αργυροπούλου – Παπαδοπούλου.

Βιβλιογραφία: Jean Richepen (της Γαλλικής Ακαδημίας) “Μεγάλη Ελληνική Μυθολογία”, Τόμος Β΄. Μετάφραση του Άρη Αλεξάνδρου.

* Η κυρία Γιόλα Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου είναι επ. καθηγήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Από Palmografos.com: Palmografos.com - Η Σελήνη στην Ελληνική Μυθολογία - Της Γιόλας Αργυροπούλου-Παπαδοπούλου*

Ο ναός του Αγίου Τίτου όταν ήταν τζαμί!

http://www.cretalive.gr/history/view/o-naos-tou-agiou-titou-otan-htan-tzami/101665

Ο ναός του Αγίου Τίτου όταν ήταν τζαμί!

Ήταν αφιερωμένος στον κατακτητή του Χάνδακα, αρχιστράτηγο των Οθωμανών, Κιοπρουλή

του Αλέκου Ανδρικάκη
Μια φωτογραφία του ναού του Αγίου Τίτου, στο Ηράκλειο,  όταν ήταν ακόμη τζαμί, δημοσιεύουμε σήμερα, με την αφορμή της αυριανής γιορτής του. Η φωτογραφία, του 1900, είναι του Τουρκοκρητικού φωτογράφου Μπεχαεντίν και ο ίδιος στο καρτ ποστάλ που εξέδωσε αναφέρει το μνημείο ως «Τζαμί του Βεζίρη»  (Mosquée Vézir), όπως δηλαδή ονομαζόταν στην Τουρκοκρατία.
Ο ναός, που ήταν η έδρα της καθολικής αρχιεπισκοπής της Κάνδιας (Κρήτης) την περίοδο της Ενετοκρατίας, όπως και προηγουμένως η έδρα της επισκοπής, με την κατάκτηση της πόλης του Χάνδακα δόθηκε τιμητικά στον αρχιστράτηγο των τουρκικών δυνάμεων κατά την τελική φάση της πολιορκίας, στον Μέγα Βεζίρη Αχμέτ Φαζήλ Κιοπρουλή και μετατράπηκε σε τζαμί, ενώ τη θέση του κωδωνοστασίου πήρε ο μιναρές που φαίνεται στη φωτογραφία.
Ο ναός με τη σημερινή του μορφή χτίστηκε το 1869. Ο πρώτος ναός, στην ίδια θέση, χτίστηκε μετά την ανακατάληψη του νησιού από τον Νικηφόρο Φωκά το 961, σε ανάμνηση του αρχαίου ναού του Αγίου Τίτου στη Γόρτυνα, που ήταν η έδρα της επισκοπής του νησιού. Ο ναός του Ηρακλείου έγινε επίσης η έδρα της επισκοπής, ενώ στην Ενετοκρατία ήταν η έδρα της αρχιεπισκοπής της παπικής εκκλησίας.
Στο ναό, μέχρι και την κατάκτηση από τους Οθωμανούς, βρίσκονταν η κάρα του Αγίου Τίτου, η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Μεσοπαντίτισσας και άλλα λείψανα και κειμήλια που είχαν σώσει Χριστιανοί από το ναό της Γόρτυνας. Με την κατάκτηση μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου βρίσκονται, εκτός από την κάρα που μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο στις 15 Μαΐου 1966.
Στους μεγάλους σεισμούς που έγιναν την περίοδο 8 αιώνων,  ο ναός καταστράφηκε πολλές φορές. Όπως και στο σεισμό του 1856, όταν καταστράφηκε και χρειάστηκε να χτιστεί και πάλι εκ θεμελίων, σύμφωνα με σχέδια του Ηπειρώτη μηχανικού Μούση, που σχεδίασε και τον Άγιο Μηνά. Η καινούργια εκκλησία – ως Βεζίρ Τζαμί, δηλαδή- παραδόθηκε το 1869.
Ουσιαστικά λειτούργησε ως τζαμί μέχρι και τη Μικρασιατική Καταστροφή. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αναχώρηση των τελευταίων μουσουλμάνων από το Ηράκλειο, ο μιναρές γκρεμίστηκε και το μνημείο μετατράπηκε και πάλι σε ορθόδοξη εκκλησία. Στις 3 Μαΐου 1925, έγιναν τα εγκαίνιά του ως ναού και έγινε και πάλι λειτουργία  ύστερα από 256 χρόνια.

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ "ΕΩΘΙΝΟ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΗΛΙΑΣ ΛΑΓΙΟΣ "ΕΩΘΙΝΟ"

Την ώρα που μονούς μας ρύθμιζεν ο ύπνος

Υγρό το χέρι σου έρευσε να σου χαρίσει

Άρτο και οίνο, κοινωνίας κρυφής μεθύσι

Πλήρης ο πόθος ήτο ο μυστικός μας δείπνος.

.

Δεν είχε πλέον Γεσθημανή της προδοσίας,

Βαθιά κι ηδέως μας εψιθύριζεν η κτίση

Κι αν είχε τρεις φορές ο πετεινός λαλήσει

Ήταν για να προφέρει λόγια αθανασίας.

.

Μ’ άνθινο, μ’ ακάνθινο της ομορφιάς στεφάνι

Το γάλα σώμα σου είχε στέψει το κορμί μου.

Άναψα τότε το στεφάνι και μου εφάνη

.

Πως ήμουν μέγα δέντρο εν μέσω της ερήμου,

Γιγάντιο δέντρο, φουντωμένο ρόδα ή μήλα

Και ζωντανό νερό στη ρίζα του που εκύλα.

ΠΗΓΗ http://milwntasgiatoxioni.wordpress.com/

Σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1898

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Σαν σήμερα, 25 Αυγούστου 1898

Σφαγή 700 Ελλήνων και 15 Άγγλων στο Ηράκλειο (Κρήτη) από τους Τούρκους (η σημερινή κεντρική «οδός 25ης Αυγούστου» στην πόλη ονομάσθηκε έτσι από αυτό το γεγονός).

Τον Αύγουστο του 1898 οι Τούρκοι προχώρησαν σε άγριες σφαγές των Χριστιανών στο Ηράκλειο πράγμα που οδήγησε τους ξένους ναυάρχους στην απόφαση για την απομάκρυνση των Τούρκων. Η Τουρκική χωροφυλακή αποχώρησε μαζί με τον Τουρκικό στρατό, ενώ οι ναύαρχοι ανέλαβαν την διοίκηση της Μεγαλονήσου. Στο διάστημα που μεσολάβησε έως την άφιξη του πρίγκιπα Γεώργιου, τον Δεκέμβριο του 1898, η Μεγαλόνησος διοικείτο από τους Διοικητές των Διεθνών στρατευμάτων. Οι Άγγλοι διοικούσαν το νομό Ηρακλείου, οι Ρώσοι το νόμο Ρεθύμνου, οι Γάλλοι το νομό Λασιθίου και οι Ιταλοί τους νομούς Χανίων και Σφακιών.

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ "Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Γ. ΔΡΟΣΙΝΗΣ "Ὁ Ἥλιος καὶ ὁ Ἀέρας"

Ὁ Ἀέρας θύμωσε,
μὲ τὸν Ἥλιο μάλωσε.
Ὁ Ἀέρας ἔλεγε:
– Εἶμαι δυνατότερος!
Καὶ ὁ Ἥλιος ἔλεγε:
– Σὲ περνῶ στὴ δύναμη!
Ἕνας γέρος γεωργὸς
μὲ τὴ μαύρη κάπα του
στὸ χωράφι πήγαινε.

Ὁ Ἀέρας λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸν γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Φύσησε, ξεφύσησεν,
ἔσκασε στὸ φύσημα,
ἄδικος ὁ κόπος του.

Κρύωσεν ὁ γέροντας
καὶ διπλὰ τυλίχθηκε
στὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Μὰ κι ὁ Ἥλιος λάλησε:
– Ὅποιος ἔχει δύναμη
παίρνει ἀπὸ τὸ γέροντα
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του!

Ἔφεξεν ὁλόλαμπρος,
καλοσύνη σκόρπισε,
κι ἔβγαλεν ὁ γέροντας
τὴ χονδρὴ τὴν κάπα του.

Πάλι ξαναλάλησε:
– Ἄκουσε καὶ μάθε το,
σὲ περνῶ στὴ δύναμη,
γιατὶ πᾶς μὲ τὸ κακὸ
κι ἐγὼ πάω μὲ τὸ καλό!

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://www.panoramio.com/user/5409243?with_photo_id=47549817

Διώξτε τις μύγες με φυσικό τρόπο!

http://www.back-to-nature.gr/2013/06/blog-post_2.html

Διώξτε τις μύγες με φυσικό τρόπο!

Το καλοκαίρι,δεν υπάρχει πιο ενοχλητικό πράγμα από το να πετάει γύρω σου μια μύγα. Υπάρχουν, όμως, διάφοροι φυσικοί τρόποι με τους οποίους μπορέσετε να απομακρύνετε από την καθημερινότητά σας αυτή την ενοχλητική ρουτίνα.

Έχετε το παράθυρο ανοιχτό και δεν θέλετε να μπαίνουν μύγες;

Κανένα πρόβλημα, βάλτε στο παράθυρο ...ένα γλαστράκι με μαϊντανό ή ένα ποτηράκι με νερό που έχει μέσα κλωνάρι μαϊντανού.Οι μύγες απεχθάνονται τη μυρωδιά του μαϊντανού!
  

Ας δούμε και 4 φυσικά tips που μας δίνει το livegreen.gr

1. Η μυρωδιά της μέντας δεν αρέσει καθόλου στις μύγες. Επομένως, φυτέψτε μέντες και βάλτε τις στα πρεβάζια των παραθύρων. Κάθε φορά που περνάτε, κουνήστε λίγο το φύλλωμα με το χέρι σας, για να αναδειχτεί το άρωμά τους. Μπορείτε ακόμα να καίτε αιθέριο έλαιο μέντας ή να ψεκάζετε το δωμάτιο με σπρέι από αιθέριο έλαιο μέντας!
2. Κρεμάστε στο παράθυρο ένα τούλινο πουγκί με φύλλα ευκαλύπτου, καρφάκια γαρίφαλου και φύλλα δάφνης. Κάθε φορά που το πουγκάκι θα κουνιέται, τα αρώματα των υλικών θα απωθούν τις μύγες. Μπορείτε να φτιάξετε και ένα αρωματικό σπρέι με τα παραπάνω αιθέρια έλαια και ψεκάζετε τον χώρο. Διαλύστε τα αιθέρια έλαια πρώτα σε μια κουταλιά οινόπνευμα και στη συνέχεια σε νερό.
3. Βάλτε δίπλα στο φαγητό του σκύλου ένα μπολ με βασιλικό και γαρίφαλα.
4. Φτιάξτε μια αυτοσχέδια κολλητική ταινία. Ανακατέψτε 1/4 κούπας σιρόπι με 1 κ.σ. κρυσταλλική ζάχαρη και 1 κ.σ. μαύρη ζάχαρη. Κόψτε μια πλατιά λωρίδα από χοντρό χαρτόνι και αλείψτε το με το κολλώδες μίγμα. Αφήστε το ένα βράδυ για να στεγνώσει και την επόμενη ανοίξτε μια τρύπα στο ένα άκρο και κρεμάστε το ψηλά. Ανανεώνετέ το τακτικά!

Ένας ακόμη αποτελεσματικός τρόπος που βρήκαμε στο e-syrvival.blogspot.com είναι με τη χρήση ενός πλαστικού μπουκαλιού και τη φλούδα μπανάνας. Κόψτε ένα μπουκάλι όπως στη παρακάτω εικόνα και βάλτε μέσα τη φλούδα μιας μπανάνας.. Οι μύγες εγκλωβίζονται μέσα και δεν μπορούν να βγουν..

 

Εξοντώστε τα ενοχλητικά κουνούπια με φυσικό τρόπο και πάμφθηνα!!

Palmiers 'ΓΥΑΛΑΚΙΑ" με 1 σφολιάτα

Αρτοποιεια & Συνταγες

Palmiers 'ΓΥΑΛΑΚΙΑ" με 1 σφολιάτα

Υλικά

1 φύλλο σφολιάτας
1 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη
1/2 κουτ.γλυκού κανέλα σε σκόνη
250 γρ κουβερτούρα λιωμένη σε μπαιν-μαρι
1 κουτ.γλυκού ελαιόλαδο ή σπορέλαιο

Εκτέλεση

Στρώνουμε σε μεγάλη λαδόκολλα στον πάγκο και πάνω σε αυτή τοποθετούμε τη σφολιάτα.
Αλέιφουμε με λίγο νερό.
Ανακατεύουμε τη ζαχαρη με τη κανέλα.
Πασπαλίζουμε όλη τη επιφάνεια της σφολιάτας.
Τυλίγουμε σφιχτά τις 2 πλευρές σε 2 ρολά,τα οποία τηα συναντηθούν στη μέση.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180.Βάζουμε τη σφολιάτα,στη κατάψυξη για 10'.Έτσι κόβετε πιο εύκολα. Κόβουμε με ένα μαχαίρι σε στενές φέτες. Τα τοποθετύμε σε ταψί με λαδόκολλα. Ψήνουμε για 15'-18',μεχρι να πάρουν χρώμα.

Καλή Επιτυχία!

Δάφνη Απόλλωνα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B4%CE%AC%CF%86%CE%BD%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%B1

Δάφνη Απόλλωνα

Καταγωγή-ιστορία Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

 Η καταγωγή της είναι από τις περιοχές της Μεσογείου. Η δάφνη του Απόλλωνα ονομάζεται αλλιώς και Βάγια γιατί τα άνθη εμφανίζονται την περίοδο των Βαϊων. Στην Αρχαία Ελλάδα ήταν αγαπητό φυτό καθώς εξέφραζε τον σεβασμό και την επιβράβευση της προσπάθειας. Σε κάποιες εκδηλώσεις η στέψη των αθλητών γινόταν με δάφνινα στεφάνια. Σύμφωνα με τον μύθο η δάφνη ήταν μια νύμφη , κόρη του ποταμού Πηνειού, την οποί μεταμόρφωσε ο πατέρας της, σε θάμνο για να ξεφύγει από τον έρωτα του Απόλλωνα.

Ταυτότητα- μορφολογικά χαρακτηριστικά Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

Η δάφνη Απόλλωνος είναι αειθαλής θάμνος με ιδιαίτερα πλούσια ανάπτυξη όπου με το κατάλληλο κλάδεμα μπορεί να να αναπτυχθεί και ως δέντρο. Στην οικογένεια Lauraceae στην οποία ανήκει περιλαμβάνει περισσότερα από 2500 είδη των τροπικών και υποτροπικών περιοχών. Ανήκει στο γένος Laurus όπου ταξινομούνται μόνο τρία είδη δαφνών. Το L. novocanariensis ,το L. nobiliw και το L. azorica. Σε ύψος μπορεί να φτάσει τα 10-15 m, αν το βάλουμε στον κήπο μας όμως δύσκολα θα ξεπεράσει τα 5 m. Έχει γρήγορη ορθόκλαδη ανάπτυξη, με πυκνή και ζωηρή βλάστηση. Έχει αρωματικά άνθη, λογχοειδή, οξύληκτα με σκούρο πράσινο χρώμα. Τα άνθη του αναπτύσσονται ξεχωριστά τα αρσενικά με τα θηλυκά. Ανθίζει Απρίλιο με Μαϊο. Το φθινόπωρο στα θηλυκά εμφανίζονται οι καρποί που παίρνουν μια σκουρόχρωμη απόχρωση.

Απαιτήσεις- φροντίδες Δάφνη Απόλλωνα-θάμνος

Θέση: Καθόλου απαιτητικό φυτό αφού φυτεύεται σε όλες τις περιοχές της χώρας μας. Αντέχει στις υψηλές όσο και στις χαμηλές θερμοκρασίες αρκετά αφού παγώνει στους -10ºC. Σε ηλιόλουστες τοποθεσίες γενικά αλλά και σε ημισκιερές. Μπορεί να φυτεύεται σε παραθαλάσσιες περιοχές, ενώ είναι ανθεκτικό στην ατμοσφαιρική ρύπανση.

Χώμα : Αναπτύσσεται σε όλα σχεδόν τα εδάφη, προτιμότερο βέβαια θα ήταν να φυτεύεται σε πλούσια και καλά αποστραγγιζόμενα.

Πότισμα : Κάνουμε κανονικό πότισμα και τους καλοκαιρινούς μήνες λίγο πιο τακτικά ποτίσματα. Σε γλάστρα στο μπαλκόνι μας πιο συχνά ποτίσματα.

Λίπανση: Από τις αρχές της άνοιξης μέχρι τα μέσα φθινοπώρου λιπαίνουμε μια φορά το μήνα με κάποιο πλήρες ή οργανοκό λίπασμα.

Κλάδεμα : Στη αρχή της άνοιξης κάνουμε ένα κλάδεμα με σκοπό την αφαίρεση ξεραμένων κλαδιών και τον περιορισμό του μεγέθους. Στην περίπτωση που το έχουμε φυτέψει σε γλάστρα θα πρέπει να κλαδεύεται αρκετά τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο από την άνοιξη μέχρι το τέλος καλοκαιριού.

Πολλαπλασιασμός : Η δάφνη μπορεί να πολλαπλασιαστεί με σπόρους, με μοσχεύματα, με τις παραφυάδες του θάμνου και με καταβολάδες. Ο σπόρος συλλέγεται το φθινόπωρο. Φυτεύεται σε παλέτες με υπόστρωμα τύρφης και περλίτη σε προστατευμένο όμως χώρο . Μετά από 2 μήνες θα αρχίσουν να βλαστάνουν. Με μοσχεύματα ημιώριμων βλαστών, μήκους 15 cm, που κόβονται στο τέλος του καλοκαιριού και φυτεύονται κι αυτά σε υπόστρωμα τύρφης και περλίτη. (αναλογία 1:1).

Με λίγα λόγια η Δάφνη Απόλλωνα:

Σε ηλιόλουστες ή ημισκιερές θέσεις

Κανονικά ποτίσματα. Πιο τακτικά σε γλάστρα

Ανθεκτικό σε υψηλές θερμοκρασίες .Ανθεκτικό σε χαμηλές θερμοκρασίες

  

Άνθιση: Απρίλο-Μαϊο

Φτιάξτε απωθητικό για μέλισσες και σφήκες

Φτιάξτε απωθητικό για μέλισσες και σφήκες

http://www.back-to-nature.gr/2013/05/blog-post_24.html

Φτιάξτε απωθητικό για μέλισσες και σφήκες με δύο καθημερινά υλικά της κουζίνας σας…

Εάν οι μέλισσες και οι σφήκες δεν σας αφήνουν ν βγείτε έξω και να απολαύσετε τον κήπο σας, τότε σας έχουμε μια πολύ απλή και οικονομική λύση.

Θα πρέπει ωστόσο να θυμάστε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των μελισσών και όλων (δυστυχώς) των εντόμων στο οικοσύστημα μας.

Οπότε χρησιμοποιήστε αυτό το απωθητικό με φειδώ…

Πιάνετε ένα λεμόνι, το κόβετε στα δύο και σε κάθε μισό βάζετε από 10 γαρύφαλα (φαγητού – γλυκού) όπως στην εικόνα:

Οι μέλισες και οι σφήκες δεν αντέχουν αυτόν το συνδυασμό και δεν θα πλησιάζουν κοντά του…

σχέδια για μυλλάκια!

"Uncinetto mania".

20 Αυγούστου

Punti uncinetto (17 φωτογραφίες)

Πολλά σχέδια για μυλλάκια! Διαλέξτε και πλέξτε! Καλή επιτυχία!

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ "Πατρίδες"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Κ. ΠΑΛΑΜΑΣ "Πατρίδες"
...
Εδώ ουρανός παντού κι ολούθε ήλιου αχτίνα,
και κάτι ολόγυρα σαν του Υμηττού το μέλι,
βγαίνουν αμάραντ’ από μάρμαρο τα κρίνα,
λάμπει γεννήτρα ενός Ολύμπου η θεία Πεντέλη.

Στην ομορφιά σκοντάβει σκάφτοντας η αξίνα,
στα σπλάχνα αντί θνητούς θεούς κρατά η Κυβέλη,
μενεξεδένιο αίμα γοργοστάζ’ η Αθήνα
κάθε που τη χτυπάν του Δειλινού τα βέλη.

Της ιερής ελιάς εδώ ναοί και οι κάμποι
ανάμεσα στον όχλο εδώ που αργοσαλεύει
καθώς απάνου σ’ ασπρολούλουδο μια κάμπη,

ο λαός των λειψάνων ζη και βασιλεύει
χιλιόψυχος, το πνεύμα και στο χώμα λάμπει,
το νιώθω, με σκοτάδια μέσα μου παλεύει

Εκεί που ακόμα ζουν οι Φαίακες του Ομήρου
και σμίγ’ η Ανατολή μ’ ένα φιλί τη Δύση,
κι ανθεί παντού με την ελιά το κυπαρίσσι,
βαθύχρωμη στολή στο γαλανό του Απείρου

...
Πατρίδες! Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία,
αχάλαστα και αρχή και τέλος των πλασμάτων,
σα θα περάσω στη γαλήνη των μνημάτων,
θα σας ξανάβρω, πρώτη και στερνή ευτυχία!

...1895

Προστατευτική θήκη

The Creative Crochet Collective.

 

20 Αυγούστου

Aren't these cute? The pattern is here: http://www.ravelry.com/patterns/library/mobile-phone-covers I am sure you could make these larger for ipads, laptops, etc.

Πολύ καλή ιδέα! Προστατευτική θήκη για ό,τι έχει οθόνη! Εύκολο στο πλέξιμο, απλό παραλληλόγραμμο και μετά το διπλώνετε και το ράβετε! Καλή επιτυχία! 

Ρώσικη σαλάτα

Ρώσικη σαλάτα

Αυτή τη σαλάτα τη θυμήθηκα τώρα τελευταία ….είναι αλήθεια ότι η δική μου γενιά την είχε βαρεθεί γιατί παλιότερα , τραπέζι χωρίς ρώσικη σαλάτα δε γινόταν….μα έγινε τόσο νόστιμη που όλοι την τίμησαν δεόντως. Η κάπαρη για μένα είναι το καλύτερό της στοιχείο…τόσο πικάντικη, τόσο ιδιαίτερη ,  τόσο γευστική  (και πολύ ωφέλιμη) ! Ταιριάζει με όλα τα φαγητά και.. "πάει" παντού . Με λίγο ψωμί ή με ένα τόστ αποτελεί ένα υπέροχο , χορταστικό και νόστιμο κολατσιό .
Δείτε την :

Υλικά:

1 δόση μαγιονέζα σπιτική
4 μέτριες πατάτες βρασμένες (αλατισμένες)
2 καρότα βρασμένα (αλατισμένα)
2-3 κ.σ. κάπαρη
6 αγγουράκια τουρσί κομμένα σε ροδέλες
2 σφιχτοβρασμένα αυγά κομμένα σε κυβάκια {webgallery}
{/webgallery}
Εκτέλεση:
Eτοιμάζω όλα μου τα υλικά , τα βάζω σε μια λεκάνη και τα ανακατεύω απαλά για να μη διαλυθούν.
Μεταφέρω σε βαθύ μπωλ και γαρνίρω με φύλλα μαϊντανού. Σκεπάζω τη σαλάτα μου με μεμβράνη και την τοποθετώ  στο ψυγείο.!!!
Καλή όρεξη!

 
http://tasteoflife.com.gr/index.php/salates/35-rosiki-salata

Η Μαντζουράνα και οι χρήσεις της...

http://www.back-to-nature.gr/2013/04/blog-post_19.html

Η Μαντζουράνα και οι χρήσεις της...

Αγγειόσπερμο, δικότυλο, πολυετές φυτό η ματζουράνα (Ορίγανον η μαντζουράνα, λατ. Origanum majorana) ανήκει στην τάξη λαμιώδη και στην οικογένεια χειλανθή. Φυτό ποώδες με πολλές παραφυάδες, με φύλλα μικρά και μυρωδάτα, συγγενικό της ρίγανης. Τα άνθη της είναι φαιά με λέπια. Ανθίζει από Ιούλιο μέχρι Σεπτέμβριο. 

Ιθαγενές των χωρών της Μεσογείου με 6 είδη ποωδών φυτών. Το πιο σημαντικό είδος είναι η ματζουράνα ορίγανο ή κοινή, το ύψος της φτάνει τα 60 εκατοστά, ο βλαστός είναι τετραγωνικός, πολύκλαδος. Τα φύλλα της είναι μικρά, αντίθετα, χνουδωτά, ωοειδή και έχουν μία χαρακτηριστική όμορφη οσμή λεβάντας. Τα άνθη της είναι μικρά λευκού χρώματος. Τα φύλλα της χρησιμοποιούνται ως μπαχαρικό, συνήθως στο κρέας και το ψάρι, αλλά και ως αφέψημα. Από τα φύλλα του φυτού λαμβάνεται αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό και αντισπασμωδικό ενώ έχει χρήσεις και στην αρωματοποιία.

Στην Ελλάδα η ματζουράνα υπάρχει σαν αυτοφυές φυτό , ωστόσο είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια όπου την χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο κατά στομαχικών και εντερικών ενοχλήσεων. Ο Γαληνός προτρέπει την χρήση της ως χωνευτικού. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σαν αντισηπτικό. Σήμερα καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και αρωματικό φυτό σε γλάστρες και κήπους.

Η μαντζουράνα χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, την μαγειρική, την ζαχαροπλαστική και σαν θεραπευτικό υλικό. 

Στον ξένο τύπο έχει γραφτεί : απορούμε γιατί πεθαίνουν οι Έλληνες από την στιγμή που αυτοφύεται η μαντζουράνα. 

Χρήση: Ως αφέψημα, βράζουμε λίγα λεπτά ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα μπρίκι νερό. Το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι. Ως έγχυμα: ένα κουταλάκι του γλυκού μαντζουράνα σε ένα μπρίκι με καυτό νερό. Το αφήνουμε 10 λεπτά, το σουρώνουμε και το πίνουμε ζεστό με μέλι.

Το ρόφημα καταπραΰνει τους πονοκεφάλους, ιλίγγους, βοηθά στις νευρικές παθήσεις, καταπραΰνει το βήχα και τον πόνο των δοντιών, βοηθά σε πόνους ρευματισμών, σε εντερικές διαταραχές και πόνους της κοιλιάς.

Οι ανθισμένες της κορυφές χρησιμοποιούνται ως αρωματικό στην κουζίνα. Από αυτές βγαίνει και το έλαιο που χρησιμοποιείται στην φαρμακευτική και στην αρωματοποιία.

Εξωτερικά βοηθά στην αντισηψία των τραυμάτων. Αφέψημα μαντζουράνας στο νερό του μπάνιου καταπραΰνει και τονώνει (βράζουμε 100γρ. ρίγανης σε 1 λίτρο νερό).

Αιθέριο έλαιο: 3-4 σταγόνες σε μία κουταλιά μέλι, 2-3 φορές την ημέρα. Το έλαιο χρησιμοποιείται στην παρασκευή σαπουνιών, μύρων και οδοντόκρεμας.

Θεραπευτικές ιδιότητες

Οι ιδιότητες της μαντζουράνας είναι ίδιες με αυτές του θυμαριού και της μέντας. Η μαντζουράνα είναι πιο γνωστή για τις στομαχικές της ιδιότητες ως χωνευτικό και καταπραϋντικό για τους στομαχοπόνους. Είναι όμως και ηρεμιστικό και σε μεγάλες δόσεις ναρκωτικό .

Είναι πολύ καλό αναλγητικό σε μυϊκούς πόνους, διαστρέμματα, στραμπουλήγματα και νευραλγίες. Επίσης είναι έξοχο αντίδοτο στα μικρόβια του τυφοειδούς πυρετού.

Για τις παθήσεις του αναπνευστικού συστήματος θεωρείται αποχρεμπτικό, εφιδρωτικό και ευεργετικό για το νευρικό βήχα, το κρυολόγημα, τις αμυγδαλές, τη βρογχίτιδα, το άσθμα . 

Για τις ανωμαλίες του πεπτικού συστήματος είναι χωνευτικό, σπασμολυτικό, αντιεμετικό, ανακουφίζει από το μετεωρισμό και τη δυσπεψία, διεγείρει το συκώτι και τη σπλήνα . 

Είναι ακόμη διουρητικό, αγγειδιασταλτικό, υποτασικό, αντιδιαβητικό, αλλά και ευεργετικό σε νευρικής φύσεως παθήσεις, υπερευαισθησία, νευρασθένεια, ψυχασθένεια, άγχος, αϋπνίες, ημικρανίες, ίλιγγο, επιληψία, απώλεια μνήμης. Σε εξωτερική χρήση είναι επουλωτικό, παυσίπονο σε ρευματισμούς και πονόδοντο.