πετσέτες και κουρτίνες έργα τέχνης

Issabbellita coolcrochet.

πριν από μία ώρα περίπου

cortinas para ver e inspirarse ... (27 φωτογραφίες)

πετσέτες και κουρτίνες έργα τέχνης

   

Ναγκίμπ Μαχφουζ

Bigbook.gr.

πριν από μία ώρα περίπου

 

Ο Ναγκίμπ Μαχφουζ γεννήθηκε 11 Δεκεμβρίου 1911 στο Κάιρο, και πέθανε στις 30 Αυγούστου 2006. Εργάστηκε στο δημόσιο μέχρι το 1972, οπότε και συνταξιοδοτήθηκε. Άρχισε να γράφει στα δεκαεφτά του, και το πρώτο μυθιστόρημα, που διαδραματίζεται στην αρχαία Αίγυπτο, εκδόθηκε στα 1939. Από τότε έγραψε γύρω στα τριάντα μυθιστορήματα και περισσότερα από εκατό διηγήματα, πολλά από τα οποία έγιναν επιτυχημένες ταινίες. Το 1988 η Σουηδική Ακαδημία Γραμμάτων τίμησε τον Μαχφούζ με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του. Το 1994 έγινε αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, από φανατικούς ισλαμιστές[1].

Βιβλία του που κυκλοφορούν στα ελληνικά:

Αγάπη κάτω απ' τη βροχή
Αδίσταχτος έρωτας
Απόμεινε από το χρόνο μια ώρα
Η αρχή και το τέλος - μετάφρ.Έτμαν Αχμέτ ("Ψυχογιός")
Η δική μου Αίγυπτος
Κρυμμένα όνειρα στο Χαν ελ Χαλίλι
Μέρες και νύχτες της Αραβίας
Μιραμάρ - μετάφρ.Μ.Χωρεάνθης ("Ψυχογιός")
Η τριλογία του Καϊρου
Ο δρόμος κοντά στο παλάτι - μετάφρ.Μ.Χωρεάνθης & Μ.Σταυρίδου ("Ψυχογιός")
Το παλάτι των επιθυμιών - μετάφρ.Π.Κουμούτσης ("Ψυχογιός")
Οι δρόμοι του Νείλου - μετάφρ.Ε.Κεκροπούλου & Μ.Σταυρίδου ("Ψυχογιός")
Ο καθρέφτης μιας ζωής
Ράδοπις
Τα παιδιά του Γκεμπελάουι
Το έπος των Χαραφίς
Το σοκάκι της αμαρτίας
Φλυαρία πάνω στον Νείλο
Ενώπιον του θρόνου

ΚΟΥΛΟΥΡΙΑ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

Αρτοποιεια & Συνταγες.

πριν από μία ώρα περίπου

(Bessy)
Μια συνταγή με ελαιόλαδο.

ΚΟΥΛΟΥΡΙΑ ΜΕ ΣΟΚΟΛΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ

ΥΛΙΚΑ

450 ΓΡ ΑΛΕΥΡΙ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ
50 ΓΡ ΚΑΚΑΟ
120 ΓΡ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ
200 ΓΡ ΖΑΧΑΡΗ ΑΧΝΗ
1 ΑΥΓΟ ΜΕΣΑΙΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ
200 ΓΡ ΓΑΛΑ ΠΛΗΡΕΣ
15 ΓΡ ΜΠΕΙΚΙΝ
ΞΥΣΜΑ ΑΠΟ 1/2 ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΑΚΕΡΩΤΟ
1/2 ΚΟΥΤΑΛΑΚΙ ΤΟΥ ΓΛΥΚΟΥ ΚΑΝΕΛΑ

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

ΠΡΟΘΕΡΜΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΥΡΝΟ ΣΤΟΥΣ 160-170.
ΧΤΥΠΑΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΣΤΟ ΜΙΞΕΡ,ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΑΛΕΥΡΙ.
ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΟΜΟΓΕΝΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΚΑΛΑ.ΣΤΡΩΝΟΥΜΕ ΛΑΔΟΚΟΛΛΑ ΣΤΟ ΤΑΨΙ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΛΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΤΙ ΣΧΗΜΑ ΘΕΛΟΥΜΕ,ΨΗΝΟΥΜΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΓΙΑ 20-25,ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΣΦΗΧΤΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΑΝΑ. ΤΑ ΦΥΛΑΜΕ,ΜΟΛΙΣ ΚΡΥΩΣΟΥΝ ΣΕ ΜΕΤΑΛΛΙΚΟ ΚΟΥΤΙ.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ♥

Πολύ εύκολο και όμορφο

 

The Creative Crochet Collective.

πριν από μία ώρα περίπου

Here's something delightful: http://www.facilececile.com/archives/2012/09/24/25150655.html

Πολύ εύκολο και όμορφο

Μπρόκολο εναντίον αρθρίτιδας

Μπρόκολο εναντίον αρθρίτιδας

Προστατευτική δράση κατά της αρθρίτιδας φαίνεται ότι έχει το ταπεινό μπρόκολο σύμφωνα με νέα μελέτη βρετανών ερευνητών από το Πανεπιστήμιο East Anglia. Εργαστηριακές δοκιμές σε κύτταρα και ποντίκια που πραγματοποίησαν οι επιστήμονες, έδειξαν ότι η ουσία σουλφοραφάνη, η οποία εντοπίζεται τόσο στο μπρόκολο, όσο και στα λαχανάκια Βρυξελλών και στο λάχανο, «μπλοκάρει» τη δράση ενός ενζύμου-«κλειδί» για την καταστροφή των χόνδρων.
«Υπέρ»-μπρόκολο εν δράσει
Στην παρούσα φάση, οι ερευνητές έχουν προχωρήσει σε δοκιμές σε 20 ασθενείς με αρθρίτιδα, οι οποίοι πρόκειται να υποβληθούν σε δύο εβδομάδες σε χειρουργική επέμβαση για την αντικατάσταση χόνδρου.
Στο πλαίσιο της δοκιμής, έχουν ζητήσει από τους εθελοντές να καταναλώνουν καθημερινά και για δύο εβδομάδες, 100γρ «υπερ»-μπρόκολου, που δημιούργησαν από την διασταύρωση του κοινού μπρόκολου και ενός άγριου είδους από την Σικελία.  Πρόκειται για μια ποικιλία με ενισχυμένες θρεπτικές ουσίες, η κατανάλωση της οποίας πιστεύεται ότι θα έχει πιο δραστικά και άμεσα αποτελέσματα.
Άλλοι 20 ασθενείς στην ίδια κατάσταση, δεν θα ακολουθήσουν την διατροφή ώστε να χρησιμοποιηθούν ως ομάδα ελέγχου.
Στη συνέχεια, οι ειδικοί πρόκειται να εξετάσουν τους ιστούς που θα αφαιρεθούν χειρουργικά από τους ασθενείς για να εντοπίσουν την επίδραση του μπρόκολου.
«Ζητήσαμε από τους ασθενείς να τρώνε 100γρ μπρόκολο καθημερινά, επί δύο εβδομάδες. Πρόκειται για μια μερίδα η οποία αντιστοιχεί περίπου σε μια χούφτα μπρόκολου» εξηγεί η επικεφαλής της μελέτης δρ Ρόουζ Ντέιβιντσον.
Στοίχημα με τον χρόνο
Παρά το γεγονός ότι οι δυο εβδομάδες αποτελούν ιδιαίτερα περιορισμένο χρονικό διάστημα ώστε να φανεί κάποια δραστική αλλαγή, η δρ Ντέιβιντσον πιστεύει ότι είναι αρκετές για να δείξουν κατά πόσο μια ενισχυμένη ποικιλία μπρόκολου θα μπορούσε να προσφέρει ευεργετικά αποτελέσματα σε ασθενείς με αρθρίτιδα.
«Δεν ξέρω κατά πόσο θα καταφέρει να επιδιορθώσει ή να αναστρέψει βλάβες, ωστόσο θα μπορούσε να αποτελέσει έναν φυσικό τρόπο για την πρόληψη της αρθρίτιδας» αναφέρει η ειδικός.
«Μέχρι σήμερα, δεν έχει αποδειχθεί ερευνητικά ότι η διατροφή μπορεί να παίξει κάποιο ρόλο ως προς το φρενάρισμα της εξέλιξης της οστεοαρθρίτιδας και για τον λόγο αυτόν, εάν τα αρχικά αποτελέσματα σε ζώα επιβεβαιωθούν και σε ανθρώπους τότε θα μιλάμε για μια πραγματική καινοτομία» σχολιάζει ο καθηγητής Άλαν Σίλμαν από τον οργανισμό Arthritis Research UK, που χρηματοδοτεί τη μελέτη της δρος Ντέιβιντσον.
Και συνεχίζει: «Γνωρίζουμε ότι η σωματική άσκηση και η διατήρηση ενός υγιούς βάρους μπορεί να βελτιώσει τα συμπτώματα των ασθενών και να περιορίσει την εξέλιξη της νόσου, ωστόσο μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες γύρω από το πώς η διατροφή θα μπορούσε να παίξει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της αρθρίτιδας».
Τα αποτελέσματα από τις δοκιμές σε ζώα της δρος Ντέιβιντσον, γύρω από την ευεργετική δράση του μπρόκολου κατά της αρθρίτιδας, δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «Arthritis & Rheumatism».
ΒΗΜΑ

"Πακετάκια" με Σφολιάτα ΚΑΝΑΚΙ!

ΚΑΝΑΚΙ.

πριν από 2 ώρες

Φτιάξτε τα πιο νόστιμα "Πακετάκια" με Σφολιάτα ΚΑΝΑΚΙ! Γεμίστε τα με δροσερές καλοκαιρινές αλμυρές ή γλυκές γεύσεις και... απολαύστε τα!!! Βρείτε τον τρόπο χρήσης ακολουθώντας τον σύνδεσμο: http://www.kanaki.gr/?pname=Usage&use=62&prod=4&la=1 Καλή επιτυχία!

Σκύρος: Τα μπλόκια Μια μικρή καλοκαιρινή ιστορία για την Σκύρο, από τον Δημήτρη Αλέξίου ΣΧΟΛΙΑ (0) 98 Magnify Image Στον Γιάννη Κατεβαίναμε μαζί ξυπόλυτοι τον δρόμο απ' τη Χώρα προς τα Μαγαζιά. Ο Τάκης με το αιώνια ξεβαμμένο λαδί κοντοβράκι –σχεδόν χακί πια απ' τον ήλιο και την αλμύρα– να κατεβαίνει επικίνδυνα στον κώλο, με χρώμα πλάτης από άλλη ήπειρο και γρατζουνιές στα γόνατα. Εγώ λευκός ακόμα σαν φύλλο κρούστας που μόλις πήρε να ροδίζει, στο κόκκινο μπλε σορτσάκι με την αθλητική μάρκα και το γαλάζιο μου μπλουζάκι που καμάρωνα που έλεγε «Santorini». «Ρε μαλάκα, τι το θες το μπλουζάκι στη θάλασσα; Και γράφει κι άλλο νησί πάνω. Θα μπερδέψεις τους τουρίστες». Προσπαθούσα να κινήσω τα δικά μου παραπανίσια κιλά στον δικό του ρυθμό ιδρώνοντας. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να περπατήσω πιο αργά γιατί η άσφαλτος έκαιγε. Μπορεί να μην ήξερα τότε τι είναι οι αναστενάρηδες, αλλά μάλλον είχα καταλάβει πώς αισθάνονται από πρώτο χέρι. Τι μου ήρθε και τον άκουσα ν' αφήσω τις σαγιονάρες σπίτι; «Ωραία, φυσάει προς τα μέσα. Σήμερα θα φάμε καμιά γρανίτα». Δεν κατάλαβα τον συσχετισμό, αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Είχε κιόλας βουτήξει και πήγαινε προς τα μπλόκια, λίγες δεκάδες μέτρα πέρα από την παραλία. «Το βρακί σου έχει κατέβει, ρε!». Του φώναξα με την ελπίδα να ανακόψω την τρελή κούρσα του προς τα βράχια, μήπως και τον προλάβω. Δεν ξέρω αν δεν άκουσε ή αν δεν τον ένοιαζε, αλλά εγώ έφτασα πάνω δέκα λεπτά αργότερα και αφού αυτός είχε κάνει ήδη καμιά δεκαριά βουτιές. «Μην πατήσεις τα κοχύλια που έφερα» μου είπε αδιάφορα καθώς πηγαινοερχότανε πάνω στα ριγμένα βράχια για να βρει διαφορετική εξέδρα κάθε φορά. «Μάλλον, βάλ' τα καλύτερα στην τσέπη σου που έχει φερμουάρ. Και κοίτα μην τα χάσεις, μπουχέσα!». Τρεις ώρες βουτούσαμε διαρκώς από τα μπλόκια. Κάθετες με τα πόδια, με το κεφάλι, ο Τάκης έκανε και μία με ανάποδη τούμπα. Εγώ έκανα τις πιο εντυπωσιακές «μπόμπες» όμως. Λιγότερες. Τρεις δικές του βουτιές, μία δικιά μου. Βεντούζες είχε στα χέρια του κι ανέβαινε έτσι ξανά στα βράχια; Είχα καθίσει στα βράχια να ξεκουραστώ και χάζευα τη Χώρα της Σκύρου. Έψαχνα με τα μάτια να βρω το σπίτι της θειας-Αμέρσας που έφτιαχνε τις ωραίες λαδόπ'τες. Δεν το θυμόμουνα από πέρσι το καλοκαίρι. Δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι' αυτό. Εγώ είδα πρώτος το καπέλο που πήρε ο αέρας στριφογυρίζοντας από την παραλία και το έστειλε μέσα. Ψαθωτό, πλατύγυρο, έκανε σβούρες στην αμμουδιά και μετά στην επιφάνεια της θάλασσας μέχρι να φτάσει στο ύψος απ' το μπλόκι που βρισκόμασταν. «Τάκη!» του φώναξα μόλις βγήκε το κεφάλι του απ' τη βουτιά. Σαν να το περίμενε, γύρισε μία το κεφάλι γύρω-γύρω, είδε το καπέλο να σπαρταράει πάνω στη θάλασσα και ξεκίνησε τις απλωτές. «Βγες έξω» μου φώναξε πριν απομακρυνθεί, λες και οργάνωνε ποδοσφαιρικό αγώνα κι εγώ έπρεπε να πάρω θέση για άμυνα. Δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του στα βαθιά, αλλά βούτηξα. Κολύμπησα λοξά μέχρι την παραλία, κοιτώντας τον να κυνηγάει ακόμα το καπέλο που είχε βάλει πλώρη σχεδόν για Μυτιλήνη. Το έφτασε, το έπιασε κι άρχισε να κολυμπάει πιο αργά –με τα πλάγια– προς τα πίσω. Ανάσανα λίγο και τον περίμενα εκεί που πάτωνα να βγούμε μαζί. «Μπράβο, ρε! Έκανες σπριντ, όχι αστεία». Η κυρία που είχε χάσει το καπέλο –κυρία μου φαινόταν τότε, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος– μας περίμενε στην ακροθαλασσιά. Πήρε το καπέλο κι έδωσε αυθόρμητα ένα φιλί στον Τάκη. Μου φάνηκε ότι το μαύρισμα σκούρυνε στο πρόσωπο κι έβαλε τα χέρια του μπροστά στο βρακί του αμήχανος. «Ευχαριστώ πολύ! Τι τυχερή που ήμουνα που κάνατε βουτιές στα μπλόκια. Δεν θα προλάβαινα τέτοια απόσταση από την παραλία». Ο Τάκης απάντησε λίγο απότομα πριν προλάβω να πω τίποτα. «Δεν κάναμε βουτιές». Η κυρία –ας τη λέμε έτσι μάλλον, δεν θα με παρεξηγήσει πια– παραξενεύτηκε. «Μα, αφού σας χάζευα. Κάνατε και πολύ ωραίες βουτιές». «Δεν κάναμε ΜΟΝΟ βουτιές» συνέχισε ο Τάκης. «Μαζεύαμε κοχύλια. Δώσ' τα, ρε!». Έβαλα μηχανικά το χέρι μου στην τσέπη, άνοιξα το φερμουάρ κι έδειξα τα κοχύλια των οποίων είχα οριστεί φύλακας. «Είναι πολύ όμορφα τα κοχύλια σας» είπε η κυρία σκύβοντας πιο πολύ. «Σαν κι εσάς». «Τα πουλάμε τα κοχύλια». Αυτήν τη φορά το είπε τόσο απότομα, που σχεδόν κι εγώ φοβήθηκα. Άπλωσα κι άλλο το χέρι μου σαν να είχα λάβει στρατιωτικό παράγγελμα. «Θα τα αγοράσω εγώ, λοιπόν. Γιατί μ' αρέσουν. Και ίσως αργότερα πάω κι εγώ στα μπλόκια να μαζέψω κι άλλα. Ευχαριστώ». Έβγαλε ένα κατοστάρικο και μου το έδωσε. Μετά έδωσε άλλο ένα φιλί στον Τάκη στο κεφάλι, πήρε το καπέλο και τα κοχύλια της και γύρισε στην ξαπλώστρα της. Ο Τάκης έφυγε σχεδόν τρέχοντας κι εγώ γύρισα μόνο δυο φορές να χαμογελάσω, γιατί νόμιζα ότι έτσι έπρεπε. Στη γωνία βγαίνοντας στη δημοσιά, ο Τάκης μπήκε στο μαγαζάκι και αγόρασε δυο γρανίτες λεμόνι σε διάφανο πλαστικό. Άρχισα να ρουφάω τη δικιά μου με όρεξη, συνειδητοποιώντας ότι δεν είχα φάει τίποτα. Εκείνος τράβηξε δυο ρουφηξιές, ξίνισε τα μούτρα του και μου έδωσε και το δικό του ποτήρι. «Δε μ' αρέσουν τελικά οι γρανίτες. Είχε δίκιο ο πατέρας μου που ποτέ δεν μου πήρε». Δρόσισα τη γλώσσα μου μέχρι να μουδιάσει. Αλλά δεν βοήθησε τις πατούσες που έκαιγαν στην άσφαλτο. Πηγή: www.lifo.gr

Σκύρος: Τα μπλόκια Μια μικρή καλοκαιρινή ιστορία για την Σκύρο, από τον Δημήτρη Αλέξίου ΣΧΟΛΙΑ (0) 98 Magnify Image Στον Γιάννη Κατεβαίναμε μαζί ξυπόλυτοι τον δρόμο απ' τη Χώρα προς τα Μαγαζιά. Ο Τάκης με το αιώνια ξεβαμμένο λαδί κοντοβράκι –σχεδόν χακί πια απ' τον ήλιο και την αλμύρα– να κατεβαίνει επικίνδυνα στον κώλο, με χρώμα πλάτης από άλλη ήπειρο και γρατζουνιές στα γόνατα. Εγώ λευκός ακόμα σαν φύλλο κρούστας που μόλις πήρε να ροδίζει, στο κόκκινο μπλε σορτσάκι με την αθλητική μάρκα και το γαλάζιο μου μπλουζάκι που καμάρωνα που έλεγε «Santorini». «Ρε μαλάκα, τι το θες το μπλουζάκι στη θάλασσα; Και γράφει κι άλλο νησί πάνω. Θα μπερδέψεις τους τουρίστες». Προσπαθούσα να κινήσω τα δικά μου παραπανίσια κιλά στον δικό του ρυθμό ιδρώνοντας. Η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσα να περπατήσω πιο αργά γιατί η άσφαλτος έκαιγε. Μπορεί να μην ήξερα τότε τι είναι οι αναστενάρηδες, αλλά μάλλον είχα καταλάβει πώς αισθάνονται από πρώτο χέρι. Τι μου ήρθε και τον άκουσα ν' αφήσω τις σαγιονάρες σπίτι; «Ωραία, φυσάει προς τα μέσα. Σήμερα θα φάμε καμιά γρανίτα». Δεν κατάλαβα τον συσχετισμό, αλλά δεν πρόλαβα να αντιδράσω. Είχε κιόλας βουτήξει και πήγαινε προς τα μπλόκια, λίγες δεκάδες μέτρα πέρα από την παραλία. «Το βρακί σου έχει κατέβει, ρε!». Του φώναξα με την ελπίδα να ανακόψω την τρελή κούρσα του προς τα βράχια, μήπως και τον προλάβω. Δεν ξέρω αν δεν άκουσε ή αν δεν τον ένοιαζε, αλλά εγώ έφτασα πάνω δέκα λεπτά αργότερα και αφού αυτός είχε κάνει ήδη καμιά δεκαριά βουτιές. «Μην πατήσεις τα κοχύλια που έφερα» μου είπε αδιάφορα καθώς πηγαινοερχότανε πάνω στα ριγμένα βράχια για να βρει διαφορετική εξέδρα κάθε φορά. «Μάλλον, βάλ' τα καλύτερα στην τσέπη σου που έχει φερμουάρ. Και κοίτα μην τα χάσεις, μπουχέσα!». Τρεις ώρες βουτούσαμε διαρκώς από τα μπλόκια. Κάθετες με τα πόδια, με το κεφάλι, ο Τάκης έκανε και μία με ανάποδη τούμπα. Εγώ έκανα τις πιο εντυπωσιακές «μπόμπες» όμως. Λιγότερες. Τρεις δικές του βουτιές, μία δικιά μου. Βεντούζες είχε στα χέρια του κι ανέβαινε έτσι ξανά στα βράχια; Είχα καθίσει στα βράχια να ξεκουραστώ και χάζευα τη Χώρα της Σκύρου. Έψαχνα με τα μάτια να βρω το σπίτι της θειας-Αμέρσας που έφτιαχνε τις ωραίες λαδόπ'τες. Δεν το θυμόμουνα από πέρσι το καλοκαίρι. Δεν μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι' αυτό. Εγώ είδα πρώτος το καπέλο που πήρε ο αέρας στριφογυρίζοντας από την παραλία και το έστειλε μέσα. Ψαθωτό, πλατύγυρο, έκανε σβούρες στην αμμουδιά και μετά στην επιφάνεια της θάλασσας μέχρι να φτάσει στο ύψος απ' το μπλόκι που βρισκόμασταν. «Τάκη!» του φώναξα μόλις βγήκε το κεφάλι του απ' τη βουτιά. Σαν να το περίμενε, γύρισε μία το κεφάλι γύρω-γύρω, είδε το καπέλο να σπαρταράει πάνω στη θάλασσα και ξεκίνησε τις απλωτές. «Βγες έξω» μου φώναξε πριν απομακρυνθεί, λες και οργάνωνε ποδοσφαιρικό αγώνα κι εγώ έπρεπε να πάρω θέση για άμυνα. Δεν ήθελα να τον αφήσω μόνο του στα βαθιά, αλλά βούτηξα. Κολύμπησα λοξά μέχρι την παραλία, κοιτώντας τον να κυνηγάει ακόμα το καπέλο που είχε βάλει πλώρη σχεδόν για Μυτιλήνη. Το έφτασε, το έπιασε κι άρχισε να κολυμπάει πιο αργά –με τα πλάγια– προς τα πίσω. Ανάσανα λίγο και τον περίμενα εκεί που πάτωνα να βγούμε μαζί. «Μπράβο, ρε! Έκανες σπριντ, όχι αστεία». Η κυρία που είχε χάσει το καπέλο –κυρία μου φαινόταν τότε, τώρα πια δεν είμαι σίγουρος– μας περίμενε στην ακροθαλασσιά. Πήρε το καπέλο κι έδωσε αυθόρμητα ένα φιλί στον Τάκη. Μου φάνηκε ότι το μαύρισμα σκούρυνε στο πρόσωπο κι έβαλε τα χέρια του μπροστά στο βρακί του αμήχανος. «Ευχαριστώ πολύ! Τι τυχερή που ήμουνα που κάνατε βουτιές στα μπλόκια. Δεν θα προλάβαινα τέτοια απόσταση από την παραλία». Ο Τάκης απάντησε λίγο απότομα πριν προλάβω να πω τίποτα. «Δεν κάναμε βουτιές». Η κυρία –ας τη λέμε έτσι μάλλον, δεν θα με παρεξηγήσει πια– παραξενεύτηκε. «Μα, αφού σας χάζευα. Κάνατε και πολύ ωραίες βουτιές». «Δεν κάναμε ΜΟΝΟ βουτιές» συνέχισε ο Τάκης. «Μαζεύαμε κοχύλια. Δώσ' τα, ρε!». Έβαλα μηχανικά το χέρι μου στην τσέπη, άνοιξα το φερμουάρ κι έδειξα τα κοχύλια των οποίων είχα οριστεί φύλακας. «Είναι πολύ όμορφα τα κοχύλια σας» είπε η κυρία σκύβοντας πιο πολύ. «Σαν κι εσάς». «Τα πουλάμε τα κοχύλια». Αυτήν τη φορά το είπε τόσο απότομα, που σχεδόν κι εγώ φοβήθηκα. Άπλωσα κι άλλο το χέρι μου σαν να είχα λάβει στρατιωτικό παράγγελμα. «Θα τα αγοράσω εγώ, λοιπόν. Γιατί μ' αρέσουν. Και ίσως αργότερα πάω κι εγώ στα μπλόκια να μαζέψω κι άλλα. Ευχαριστώ». Έβγαλε ένα κατοστάρικο και μου το έδωσε. Μετά έδωσε άλλο ένα φιλί στον Τάκη στο κεφάλι, πήρε το καπέλο και τα κοχύλια της και γύρισε στην ξαπλώστρα της. Ο Τάκης έφυγε σχεδόν τρέχοντας κι εγώ γύρισα μόνο δυο φορές να χαμογελάσω, γιατί νόμιζα ότι έτσι έπρεπε. Στη γωνία βγαίνοντας στη δημοσιά, ο Τάκης μπήκε στο μαγαζάκι και αγόρασε δυο γρανίτες λεμόνι σε διάφανο πλαστικό. Άρχισα να ρουφάω τη δικιά μου με όρεξη, συνειδητοποιώντας ότι δεν είχα φάει τίποτα. Εκείνος τράβηξε δυο ρουφηξιές, ξίνισε τα μούτρα του και μου έδωσε και το δικό του ποτήρι. «Δε μ' αρέσουν τελικά οι γρανίτες. Είχε δίκιο ο πατέρας μου που ποτέ δεν μου πήρε». Δρόσισα τη γλώσσα μου μέχρι να μουδιάσει. Αλλά δεν βοήθησε τις πατούσες που έκαιγαν στην άσφαλτο. Πηγή: www.lifo.gr

Φάρμακα από φύλλα ελιάς !

http://www.agrotikabook.gr

Καινοτόμα εφαρμογή: Φάρμακα από φύλλα ελιάς !

Παρ, 2013-08-30 11:00

Η απομόνωση φαρμακευτικών ουσιών από τα φύλλα της ελιάς και η χρήση οικολογικών νανο-υλικών για τις κατασκευές είναι δύο καινοτόμες εφαρμογές των Ανώτατων Ιδρυμάτων των Χανίων. Οι εμπνευστές τους βραβεύτηκαν στο πλαίσιο της συνάντησης επιστημόνων για το έργο 'Ενθάρρυνση και Υποστήριξη Ακαδημαϊκών και Ερευνητικών Ιδρυμάτων για Έρευνα και Ανάπτυξη στη Βιομηχανία, που στόχο έχει τη σύνδεση επιχειρήσεων με τα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα.

Μία Aπλή μέθοδος απομόνωσης ολεοευρωπαΐνης από φύλλα ελιάς ήταν μια από τις καινοτομικές προτάσεις που βραβεύτηκαν του κ. Παναγιώτη Κεφάλα, συντονιστή Σπουδών και Ερευνας του Προγράμματος Ποιότητας Τροφίμων και Χημείας Φυσικών Προϊόντων του M.A.I.X. Στο πλαίσιο της δραστηριότητας του εργαστηρίου μας βρήκαμε μια μέθοδο σχετικά γρήγορη, όχι ακριβή, εφαρμόσιμη εύκολα σε επίπεδο βιομηχανικό, για την απομόνωση της ολεοευρωπαΐνης, μιας γνωστής ουσίας που βρίσκεται στα φύλλα ελιάς. Αυτή η ουσία στην επιστημονική αλληλογραφία παρουσιάζεται να έχει πολλές ιδιότητες, όπως αντιική, αντικαρκινική, καταπολεμά τον διαβήτη, ανέφερε ο κ. Κεφάλας.

Ο ίδιος επεσήμανε πως η συγκεκριμένη ουσία δεν έχει καμία σχέση με τη φραπελιά. Η κα Π. Μαραβελάκη, καθηγήτρια του Πολυτεχνείου Κρήτης (Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών), βραβεύτηκε για την καινοτόμο πρότασή της για Οικολογικά νανο-υλικά για την προστασία σύγχρονων και παραδοσιακών κτηρίων από τη φθορά.

Όπως είπε στους δημοσιογράφους είναι δύο υλικά που έχουν ανόργανη φύση, άρα παρουσιάζουν πολύ μεγάλη συμβατότητα με τα δομικά υλικά των κατασκευών. Το ένα έχει σκοπό τη στερέωση της δομής των δομικών υλικών και το δεύτερο έχει την ικανότητα, επειδή είναι αυτοκαθαριζόμενο, όταν εφαρμόζεται ως προστατευτικό υλικό, να είναι αδιάβροχο και ταυτόχρονα αποτρέπει την επικάθιση ρύπων. Και τα δύο επιτρέπουν στην υγρασία να φεύγει και συμβάλλουν στο να μην παρουσιάζονται μούχλες και τα άλλα προβλήματα από τα διαλυτά άλατα που παρατηρούμε στις κατασκευές.

Και τα δύο υλικά μπορούν να αναπαραχθούν βιομηχανικά και ήδη το πρώτο έχει κατασκευαστεί από την εταιρεία Νanophos. Στόχος του προγράμματος είναι να φέρει σε συνεργασία τα Ερευνητικά Ακαδημαϊκά Ιδρύματα του Νομού μας μαζί με τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Περιλαμβάνει προτάσεις και καινοτομίες που μπορούν να αφομοιωθούν από τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, ώστε να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και εξωστρεφείς, δήλωσε ο κ. Γ. Μπαουράκης, διευθυντής του Μ.Α.Ι.Χ., ενώ ο καθηγητής Χρηματοοικονομικής Διοίκησης στο Πολυτεχνείο Κρήτης κ. Κ. Ζοπουνίδης τόνισε πως το Πολυτεχνείο Κρήτης είναι ο κατ' εξοχήν αρωγός σε τέτοιες προσπάθειες, μένοντας ιδιαίτερα στο τρίπτυχο επιχειρηματικότητα, καινοτομία και εκπαίδευση.

Τέλος, στη σημασία της σύνδεσης του πρωτογενούς τομέα με τα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα και τις καινοτόμες προτάσεις τους αναφέρθηκε ο πρόεδρος του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. κ. Σ. Μάμαλης.

prismanews.gr

The isolation of drugs from olive leaf and using green nano - materials for construction are two innovative applications of higher institutions of Chania. The instigators were awarded during the meeting of scientists on the project 'Encouraging and Supporting Academic and Research Institutes for Research and Development in Industry , which aims to connect businesses with Academic Institutions .

A method of isolation Apli oleoefropainis olive leaf was one of the innovative proposals awarded Mr. Panagiotis Kefalas coordinator Studies and Research Program Food Quality and Chemistry of Natural Products MAIX In the context of our laboratory found a method for fast, inexpensive , easily applicable in industry level , to isolate oleoefropainis , a known substance found in olive leaves . This substance to scientific correspondence appears to have many properties, such as antiviral , anticancer , fights diabetes , said Mr. Kefalas .
He pointed out that the substance in question has nothing to do with the frapelia . Mrs. P. Maravelaki , Professor of Engineering ( Faculty of Architecture ) was awarded for its innovative proposal for Ecological nano - materials for the protection of modern and traditional buildings from damage.

25 λόγοι που λατρεύουμε τον παππού και τη γιαγιά μας

http://gr.omg.yahoo.com/

25 λόγοι που λατρεύουμε τον παππού και τη γιαγιά μας

Yaho

• Προβολή φωτογραφίας25 λόγοι που λατρεύουμε τον παππού και τη γιαγιά μας

Γινόμαστε πάλι παιδιά και θυμόμαστε γιατί λατρεύαμε να είμαστε με τον παππού και τη γιαγιά! Ιδού λίγοι από τους ...

λόγους για τους οποίους τα παιδιά λατρεύουν τους γονείς των γονιών τους.

1. Είναι πάντα έτοιμοι για μια περιπέτεια!

Εκδρομές, επισκέψεις σε μουσεία, πικ νικ! Οι παππούδες μας λατρεύουν να βγαίνουν έξω τόσο όσο και τα παιδιά!

2. Ξέρουν πολλές ιστορίες

Σε κάθε παιδί αρέσει να ακούει ιστορίες από τη ζωή του παππού και της γιαγιάς. Ειδικά οι προσωπικές τους ιστορίες είναι αυτές που μας κάνουν να τους θαυμάζουμε τόσο πολύ αλλά και να αναρωτιόμαστε αν θα πετύχουμε ποτέ τόσα πολλά όσο εκείνοι.

3. Ασχολούνται με τον κήπο

Φραουλίτσες, μποστάνια, φυτά και λουλούδια, ο κήπος είναι από τις αγαπημένες ασχολίες των παιδιών και μόνο οι γιαγιάδες έχουν την όρεξη και το χρόνο για να το κάνουν!

4. Μας διαβάζουν βιβλία και παραμύθια

Οι γονείς συνήθως δεν έχουν το χρόνο να...
διαβάσουν στα παιδιά πολλά βιβλία και παραμύθια. Η γιαγιά και ο παππούς όμως είναι αυτοί που μαθαίνουν στο παιδί να τους αρέσει το διάβασμα.

5. Ξέρουν τα πάντα!

Κάθε παιδί πιστεύει ότι ο παππούς είναι κινητή εγκυκλοπαίδεια ενώ αν κάτι δεν το γνωρίζει, τότε σίγουρα θα αφιερώσει τον χρόνο για να το βρει και να απαντήσει σε όποια ερώτηση του γίνει.

6. Γίνονται παιδιά

Ό,τι κι αν ζητήσει ένα παιδί από τη γιαγιά και τον παππού, όσο παιδικό και χαζό κι αν είναι, θα το κάνουν. Να τους καβαλήσουν, να τους φορέσουν αστεία καπέλα, να τους βάψουν το πρόσωπο με μπογιές. Οι παππούδες ξέρουν πώς είναι να είσαι παιδί και δεν το αλλάζουν με τίποτα!

7. Δεν βιάζονται

Δεν βιάζονται να ετοιμαστούν τα παιδιά για να πάνε στο σχολείο ούτε να κάνουν τα μαθήματά τους. Έχουν πολύ χρόνο και τους τον δίνουν απλόχερα.

8. Είναι το καλύτερο κοινό

Όταν το παιδί μαθαίνει ένα ποίημα, μια χορευτική κίνηση, το πρώτο του κομμάτι στο πιάνο, η γιαγιά και ο παππούς είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν να ακούσουν.

9. Τους αρέσουν τα ταξίδια

Διακοπές στη Disneyland; Μέσα! Βόλτα στη Χαλκίδα με το τρένο; Φύγαμε!

10. Λένε στα παιδιά ιστορίες από τους γονείς τους

Ποιος ξέρει καλύτερα από όλους τους γονείς μας; Οι παππούδες μας. Για αυτό και μας αρέσει να τους ακούμε να μιλούν για τα παιδικά τους χρόνια ενώ κάθε «το ίδιο έκανε και η μάνα σου μικρή»

11. Μαγειρεύουν άψογα

Τα φαγητά της γιαγιάς και το πρωινό του παππού δεν συγκρίνονται με κανένα φαγητό. Όλοι το ξέρουμε.

12. Ξέρουν πολλά τραγούδια

Ξέρουν σκοπούς από τους προσκόπους, παιδικά τραγούδια, μαθαίνουν γρήγορα όποιο τραγούδι λένε τα πιτσιρίκια και χαίρονται να το τραγουδούν μαζί τους.

13. Ακούνε

Χαίρονται πάντα να ακούνε όσα έχουν να τους πουν τα παιδιά χωρίς μάλιστα να κρίνουν. Απλώς ακούνε και βοηθούν.

14. Ξέρουν ιστορία

Δεν είναι μόνο ότι έχουν γνώσεις. Έχουν ζήσει πράγματα. Θυμούνται πότε ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση στην Ελλάδα, έχουν ζήσει πολέμους και κακουχίες από πρώτο χέρι και έχουν να πουν πράγματα που δεν τα γράφουν ούτε τα βιβλία.

15. Έχουν παράξενα αντικείμενα στο σπίτι

Από γουδοχέρι μέχρι πορσελάνες, οι παππούδες έχουν κάθε λογιών αντικείμενα που δεν βλέπουμε κάθε μέρα και τραβούν την περιέργεια των παιδιών. Αν, πάλι, χαλάσει κάτι δεν θα το κάνουν και θέμα.

16. Κάνουν δώρα

Αν και οι περισσότεροι δεν έχουν τα χρήματα, αγοράζουν δώρα στα παιδιά ή τους χαρίζουν αντικείμενα της ιδιοκτησίας τους.

17. Χαρτζιλικώνουν

Για τις δουλειές του σπιτιού, που η μαμά θεωρεί δεδομένο ότι θα κάνουμε, η γιαγιά και ο παππούς δίνουν το κατιτίς τους.

18. Πιστεύουν τα πάντα

- Είδα ένα φάντασμα έξω από το σπίτι.

- Άντε! Πώς έμοιαζε;

19. Μαθαίνουν στα παιδιά ικανότητες

Η γιαγιά και ο παππούς θα μάθουν στο παιδί πώς να ψαρεύει, να ράβει, να ανοίγει φύλλο, πράγματα για τα οποία οι γονείς δεν έχουν το χρόνο ή τις γνώσεις.

20. Ξέρουν να "στέκονται"

Όταν το παιδί έχει ένα πρόβλημα, ξέρουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Είτε αυτό σημαίνει να το συζητήσουν είτε να καθίσουν με το παιδί αμίλητοι και να δουν κινούμενα σχέδια.

21. Δεν μας μαλώνουν

Συνήθως οι παππούδες δεν περνούν όλη τη μέρα με τα παιδιά και έτσι όταν κάτι πάει στραβά, απλώς το προσπερνούν.

22. Μας σκέφτονται

Ακόμα κι αν βρίσκονται πολύ μακριά, πάντα θα πάρουν τηλέφωνο να δουν τι κάνουμε και θα μας δείξουν ότι μας νοιάζονται και μας σκέφτονται.

23. Μαθαίνουν από τα παιδιά

Θα μάθουν πράγματα από τα παιδιά, που δεν έχει κάποιος άλλος την υπομονή να τους τα δείξει, όπως πώς να χρησιμοποιήσουν το τηλέφωνο ή ακόμα και το Skype!

24. Κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή

Θέλουν να κάνουν την κάθε μέρα ξεχωριστή για το παιδί. Βρίσκουν πράγματα που θα του τραβήξουν το ενδιαφέρον, τα δελεάζουν και ανακαλύπτουν διαρκώς νέες ασχολίες.

25. Των παιδιών μου τα παιδιά...

Αν μη τι άλλο, αξίζουν την αγάπη των παιδιών γιατί τα λατρεύουν χωρίς όρους, χωρίς να περιμένουν κάτι από αυτά. Ακόμα κι όταν περνούν την εφηβεία και τους ξεχνούν, η γιαγιά και ο παππούς δεν παραπονιούνται ποτέ. Χρειάζεστε καλύτερο λόγο;
www.mama365.gr

Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου 1824 Ναυμαχία του Γέροντα

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Σαν σήμερα, 29 Αυγούστου 1824

Ναυμαχία του Γέροντα: Μοίρα του ελληνικού στόλου, υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, κατατροπώνει τον ενωμένο τουρκο-αιγυπτιακό στόλο.

Η ναυμαχία αυτή ήταν η μεγαλύτερη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 και έλαβαν μέρος 100 Τουρκικά Αιγυπτιακά Αλγερινά και Τυνησιακά πλοία εναντίον 75 περίπου Ελληνικών πλοίων. Ο Ισλαμικός στόλος συνετρίβη και μάλιστα συνελήφθη αιχμάλωτος ο ναύαρχος της Τυνησίας.

Έλαβε χώρα στις 29 Αυγούστου 1824 απέναντι από τη Λέρο, ανάμεσα στον τουρκοαιγυπτιακό στόλο, υπό την αρχηγία του Ιμπραήμ και του Χοσρέφ Πασά, και του ελληνικού, που αποτελούνταν κυρίως από πυρπολικά από την Ύδρα και τις Σπέτσες και που διοικούσε ο Ανδρέας Μιαούλης. Την ναυμαχία παρακολούθησαν πολλοί κάτοικοι της Λέρου από τα υψώματα του νησιού. Πολλά τουρκικά πλοία χάθηκαν, ενώ ο Υδραίος Βατικιώτης πυρπόλησε μια τυνησιακή φρεγάτα. Ο Τουρκικός στόλος διασπάσθηκε, ενώ μετά την πυρπόληση τολμηροί ψαράδες πλησίασαν με τα καΐκια τους και λαφυραγώγησαν το πεδίο της μάχης. Με το τέλος της μέρας ο τουρκικός στόλος αποσύρθηκε προς την Αλικαρνασσό.

Μ ΓΚΑΝΑΣ «Οι δρόμοι του αρχάγγελου»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

 

Μ ΓΚΑΝΑΣ «Οι δρόμοι του αρχάγγελου»

Χρυσά φτερά, βυζαντινό μου βλέμμα,
αρχάγγελοι χορεύανε στο αίμα,
κι ένα τραγούδι μέσα στη φωνή μου,
μού γύρευε μιαν έξοδο κινδύνου.

Γιάννενα και Τρίπολη και Σύρα,
όμορφη σκονισμένη μου πορφύρα,
Χίος, Κεφαλλονιά και Μυτιλήνη,
μοίρα μου πελαγίσια Ρωμιοσύνη.

Χάλκινο το τραγούδι μας στο στόμα,
τίποτε δεν το φίμωσε ακόμα.

Τρελή φυλή που κλαίει και γελάει,
μ'έναν καημό κοιμάται και ξυπνάει,
να σπείρει τα πελάγη με σιτάρι,
για να θερίσει το μαργαριτάρι.

Γιάννενα και Τρίπολη και Κρήτη,
ρίζα μου περηφάνεια Ψηλορείτη,
Ζάτουνα και νησιά της αγωνίας,
φλέβα μου μυστική της Ιωνίας.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ - ΜΥΣΤΡΑΣ