Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2019

Μωσαϊκό: ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Μωσαϊκό: ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ: Η Maria Dimitriou κοινοποίησε σύνδεσμο από Κρήτη Πόλεις και χωριά . 3 Δεκεμβρίου ΚΡΗΤΗ ΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ: ΤΟ ΧΡΙ...

μέρες καλικάντζαρων!


Της Ελένης Μπετεινάκη*
«Η τρομπέτα ήχησε ξανά. Άνοιξαν κι άλλα μικρά περάσματα, και τα καλικαντζαράκια έτρεξαν σαν σίφουνες να μπουν απ όπου μπορούσαν. Έπρεπε όλοι να προλάβουν! Ο Τρακατρούκας έφτασε σε έναν μικρό θάμνο που είχε ένα άνοιγμα. Μπήκε μέσα και προχώρησε αργά μέσα στο σκοτάδι, με μάτια μισόκλειστα. Όλα ήταν άγνωστα για εκείνον. Ξαφνικά ένοιωσε να ζεσταίνεται. Σε κάθε βήμα του άκουγε παράξενους θορύβους …
Κρακ, Κρατς…
-Ωωω! Φωτιά, φωτιά!Δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό σε μένα! Φοβάμαι τη φωτιά, όλοι οι καλικάντζαροι φοβούνται την φωτιά! Πως θα βγω στη γη; φώναξε ο Τρακατρούκας, κρατώντας σφιχτά τον μικρό του σάκο, που ήθελε να τον γεμίσει με εμπειρίες και πράγματα από τον απάνω κόσμο και προσπαθώντας να μην χάσει την ψυχραιμία του.»*
Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων! 

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!

Καλικάντζαροι, καλιβρούσηδες, καλακάντζουρα,παγανά, εξαποδώ, καρακάντζαλε, δαιμόνια, καλκάνια, κωλοβελόνηδες…Όποια κι αν είναι η ονομασία τους είναι εκείνα τα κακομούτσουνα, τριχωτά, κοντοστούπικα, μαυριδερά πλάσματα με τα κόκκινα μάτια, τα χέρια της μαϊμούς και τα στραβοκάνικα πόδια που εμφανίζονται κάθε χρόνο στη γη την παραμονή των Χριστουγέννων κάνοντας τον επάνω κόσμο, άνω-κάτω, μέχρι το ξημέρωμα των Φώτων λίγο πριν αγιάσει ο παπάς τα νερά… Λέει ο μύθος πως όλο το χρόνο κάτω από τη γη πριονίζουν το δέντρο που την κρατά «σταθερή» και μόλις είναι έτοιμη να πέσει φτάνει η παραμονή των Χριστουγέννων και πρέπει να ανέβουν στη γη. Ο κορμός όσες μέρες λείπουν ξαναγίνεται από την αρχή γερός και μόλις επιστρέψουν ξαναρχίζουν από την αρχή.
Καλικάντζαρους έλεγαν και τα παιδιά που γεννιούνταν την ημέρα των Χριστουγέννων και ειδικά αν η σύλληψή τους είχε γίνει την ημέρα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στις 25 Μαρτίου, αλλά δεν είχαν και πολύ σχέση με τούτα δω τα παράξενα πλάσματα 

Τι λέει όμως ο λαός μας για τους καλικάντζαρους ;

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!

Xίλιες δυο παραδόσεις σώζονται ως τις μέρες μας που έχουν σχέση με τα καλικαντζαράκια, τα παγανά και τα τελώνια. Άλλοι τα θεωρούν βλαβερά και φέρνουν κακή τύχη σε όποιον τα συναντήσει κι άλλοι πως είναι μόνο πλάσματα της λαϊκής φαντασίας ή της μυθολογίας μας. Οι ρίζες τους κρατούν από τα χρόνια τα πολύ παλιά. Λένε πως τα δαιμόνια τούτα είναι οι ψυχές που κατοικούσαν στον Άδη, οι Κήρες, οι οποίες πίστευαν στην Αρχαία Αθήνα πως στην γιορτή των Ανθεστηρίων που ο Κάτω Κόσμος ήταν ανοιχτός επέστρεφαν στη γη με διάφορους τρόπους και ενοχλούσαν τους ανθρώπους κυρίως μολύνοντας τις τροφές τους.
Σε πολλά μέρη της Ελλάδας πίστευαν επίσης πως κατέβαιναν μόνο από τις καμινάδες και κρατούσαν καντάρι για να μετρήσουν το γνέσιμο των κοριτσιών κι αν το έβρισκαν λειψό τα πείραζαν και τα «βασάνιζαν» με τις σκανταλιές τους. Αλλού πάλι λέγαν πως πείραζαν μόνο τους τεμπέληδες, τους μεθυσμένους τους κακούς και τα άτακτα παιδιά. Το σίγουρο είναι ένα και μόνο πράγμα! Εμφανίζονται κάθε χρόνο την παραμονή των Χριστουγέννων και μένουν στη γη δώδεκα μέρες και νύχτες ίσαμε την ημέρα των Φώτων, κι είναι το γνωστό σε όλους μας Δωδεκαήμερο.

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!

Ο φόβος των καλικαντζάρων μέχρι και πρόσφατα υπέβαλλε τους ανθρώπους σε διάφορες μεθόδους απομάκρυνσής τους. Άλλοι κρεμούσαν πίσω από τη πόρτα του σπιτιού ή μέσα στην καμινάδα ένα κατωσάγονο χοίρου που πίστευαν πως είχε αποτρεπτική δύναμη, άλλοι έκαιγαν αλάτι ή ένα παλιοπάπουτσο στην φωτιά. Άλλοι έδεναν ένα σκουλί λινάρι στο κρικέλι της πόρτας που μέχρι να μετρήσουν τις ίνες του λαλούσε ο πετεινός κι εξαφανίζονταν. Άλλοι έβαζαν ένα κόσκινο κοντά στη φωτιά που επίσης μέχρι να μετρηθούν οι τρύπες του, χάνονταν στον λογαριασμό, έτσι κυκλικό που ήταν και τους έβρισκε το ξημέρωμα. Άλλοι έκαναν γλυκά με στάρι, αλεύρι, σταφίδες, ζάχαρη και καρύδια ,σύκα και κανέλα και τα μοίραζαν στα γύρω σπίτια. Η προσφορά αυτή κρατούσε μακριά τα παγανά. Αλλά την πιο μεγάλη δύναμη την έχει η φωτιά…
Η φωτιά των αβάπτιστων ημερών δηλαδή του δωδεκαήμερου είναι αναμμένη στην εστία του σπιτιού μέρα και νύχτα. Λένε πως οι καλικάντζαροι την φοβούνται γιατί η δύναμή της είναι τόσο μεγάλη που τους κρατάει πολύ πολύ μακριά. Την παραμονή των Χριστουγέννων λοιπόν κάθε νοικοκύρης φέρνει και τοποθετεί στο τζάκι του ένα χοντρό ξύλο κομμένο από ξύλο αγκαθωτό όπως είναι η αχλαδιά ή η αγριοκερασιά. Τα αγκάθια και γενικά ότι είναι αγκαθωτό απομακρύνουν όλα τα δαιμονικά. Το κούτσουρο αυτό το λένε Χριστόξυλο ή δωδεκαμερίτη ή σκάρντζαλο. Λίγο πριν το τοποθετήσουν στο τζάκι το ραίνουν με καρπούς, αμύγδαλα και καρύδια. Το κούτσουρο αυτό θα πρέπει να ανάβει συνεχώς για δώδεκα μέρες και οι καλικάντζαροι δεν πρόκειται να πλησιάσουν το σπίτι τους. Σ αλλά μέρη πάλι σταύρωναν τα ξύλα, ένα μεγάλο ίσιο, αρσενικό, κι ένα με παραφυάδες δηλ. θηλυκό, έριχναν από πάνω λίγο λάδι και λίγο κρασί κι έκαναν το λεγόμενο πάντρεμα της φωτιάς.
Παρόλα αυτά οι καλικάντζαροι επιμένουν αν και όπως είπαμε φοβούνται τη φωτιά να κατεβαίνουν από τις καπνοδόχους. Η καπνοδόχος έχει ένα συμβολισμό. Στις λαϊκές παραδόσεις Ελλήνων και Σλάβων είναι η «οδός» για τον ΄Αδη, ο τρόπος και το μέσον επικοινωνίας με τον κάτω κόσμο. Κι όλοι οι επισκέπτες του σπιτιού έρχονται από κει, ο «Βραχνάς» ή εφιάλτης, η μάγισσα, οι δράκοι ακόμα και ο Άγιος Βασίλης που θεωρείται καλός οιωνός και αγωγός για την οικογένεια. Οι καλικάντζαροι λοιπόν δεν θα μπορούσαν να έχουν κανέναν άλλο καλύτερο δρόμο να ανέβουν στην γη και μάλιστα αφού γνωρίζουμε την μεγάλη αδυναμία που έχουν για τις στάχτες. Από την στάχτη έρχονται και στη στάχτη κρύβονται και μάλιστα λένε πως τα μικρά καλικαντζαρούδια εκεί γεννιούνται. Γονιμοποιός η δύναμη που έχει η στάχτη και για αυτό και οι μέρες του δωδεκαήμερου που η φωτιά δεν σβήνει η στάχτη που μένει φυλάσσεται προσεκτικά και την παραμονή των Φώτων μαζεύεται όλη και ρίχνεται στα δέντρα, στα περιβόλια, στα χωράφια και στα ζώα. Ακόμα και στις γωνιές των σπιτιών γιατί πίστευαν πως το σπίτι θα είχε ευτυχία, η χρονιά σε καρπό θα πήγαινε καλά και τα ζώα θα γεννοβολούσαν γερά μικρά. Κι επειδή οι μέρες του δωδεκαήμερου ήταν μέρες μεταμφιέσεων και παραλλαγών των καλικάντζαρων, όσοι άνθρωποι μεταμφιέζονταν το έκαναν γιατί παρίσταναν τους νεκρούς προγόνους και μαζί τους κουβαλούσαν σακούλες με στάχτη που χτυπούσαν μ αυτές τους περαστικούς και τις στείρες γυναίκες, αφού την θεωρούσαν γονιμοποιό δύναμη.

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!

Υπάρχουν ωστόσο κάποια μέρη στην Ελλάδα που οι καλικάντζαροι για να έρθουν στη γη δεν περνούσαν από τη στάχτη και τη φωτιά αλλά από το νερό. Μια υπέροχη λαϊκή παράδοση από την Σκιάθο λέει πως την πρώτη μέρα του σαρανταημέρου οι καλικάντζαροι ετοιμάζουν το καράβι τους για να έρθουν στο νησί. Την πρώτη μέρα έκοβαν τα ξύλα στο δάσος και τα ετοίμαζαν και ακούγονταν παντού οι κούφιοι κτύποι από τα μαδέρια. Σαν πλησιάσουν τα Χριστούγεννα, του έβαζαν πίσσα, το καλαφάτιζαν και την τελευταία μέρα το έριχναν στο γιαλό. Σ΄ άλλα νησιά έρχονται πλέοντας μέσα σε καρυδότσουφλα ή παλιά καΐκια κι έρχονταν από την θάλασσα.
Οι καλικάντζαροι την σημερινή εποχή είναι πιο πολύ γνωστοί σε μας μέσα από τα παραμύθια και σκαρώνουν χίλιες δυο σκανταλιές στα σπίτια και στα μαγαζιά των ανθρώπων. Τρομάζουν τους περαστικούς και τους μοναχικούς ανθρώπους και θεωρούνται οι κατεξοχήν παραδοσιακοί μουσαφίρηδες και καλοπερασάκηδες των δώδεκα ημερών μέχρι την ημέρα των Φώτων. Στις 6 του Γενάρη ο αγιασμός των υδάτων έχει και την έννοια της απαλλαγής από την επίδραση τους. Ο φόβος νικιέται και πάλι θριαμβεύει το καλό και το κακό σκορπιέται ή επιστρέφει κάτω απ τη γη ως την επόμενη χρονιά…
Εσείς καλού κακού αφήστε λίγη ζάχαρη άχνη, κανένα κουραμπιέ ή μελομακάρονο πάνω στο τραπέζι ! Τρελαίνονται να βουτάνε μέσα τα καλικαντζαράκια, να «πουδράρονται» και να γλείφουν τα δάκτυλα από την γλυκασιά…
Μην ξεχνάτε έρχονται Χριστούγεννα και τέτοιες μέρες χωρίς καλικαντζαράκια …τι θα απογίνουν τόσοι παραμυθάδες στον απάνω κόσμο;
Καλά Χριστούγεννα !

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες καλικάντζαρων!


Πηγές

«Χριστούγεννα και των Γιορτών », Δημ. Σ. Λουκάτου, εκδ. Φιλιππότη, 1997 | Ελληνικές γιορτές και έθιμα της Λαϊκής Λατρείας, Γ. Α. Μέγα, εκδ. Εστία 2013 | *«Ο Τρακατρούκας ο Καλικάντζαρος!» Μπετεινάκη Ελένη, εκδ. Ελληνοεκδοτική,2016 | zhtunteanagnostes.blogspot.gr

Τα ζώα συμβάλλουν στην υγεία

Ρίγανη

Η Ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι εξαιρετικό φαρμακευτικό φυτό (φυσικό αντιβιοτικό) με αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.
Η Ελληνική ρίγανη (Greek Oregano) είναι εξαιρετικό φαρμακευτικό φυτό (φυσικό αντιβιοτικό) με αντιβακτηριακές και αντιοξειδωτικές ιδιότητες.

Μπρόκολο

100 βιβλία του 2019 που ξεχωρίσαμε

Τα 27 κοσμογράμματα των Ελλήνων Θεών


olympospress.blogspot.com
Τα 27 κοσμογράμματα των Ελλήνων Θεών!!!

ΠΡΙΝ 80.000 ΧΡΟΝΙΑ Ο ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΣΤΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΙΕΡΟ ΑΛΕΦΑ ΒΗΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΣ ΚΑΝΕΙ "ΈΛΛΗΝΕΣ ΕΨΙΛΟΝ}" 

ΤΑ 27 ΚΟΣΜΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΘΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ΣΥΜΒΟΛΑ..
[Α] άλεφα =1 [Ι] γιώτα =10 [Q] κόπα =100 Υπέρυθρο
[Β] βήτα =2 [Κ] κάπα =20 [Ρ] ρω =200 Κόκκινο
[Γ] γάμα =3 [Λ] λάμδα =30 [Σ] σίγμα =300 Πορτοκαλί
[Δ] δέλτα =4 [Μ] μι =40 [Τ] ταυ =400 Κίτρινο
[Ε] έψιλον =5 [Ν] νί =50 [Υ] ύψιλον =500 Πράσινο
[U] βάου =6 [Ξ] ξι =60 [Φ] φι =700 Μπλέ
[Ζ] ζήτα =7 [Ο] μικρών=70 [Χ] χι =600 Λουλακί
[Η] χήτα =8 [Π] πει =80 [Ψ] ψί =800 Βιολετί
[Θ] θήτα =9 [C] τσαδαί =90 [Ω] ωμέγα =900 Υπεριώδες



{Επαμεινώνδας η Ηραίος Ένας Ελεύθερος Ενεργός Ελλάνιος }

ΤΑ 3 ΙΕΡΑ ΑΡΧΕΤΥΠΑ ΠΟΥ ΑΝΑΙΡΕΘΗΚΑΝ 

1) Το μυστηριώδες ΒΑΟΥ ή Δίγαμα το έκτο γράμμα του θυροειδούς.
Εκφράζει την ουσία του όντος και προφέρεται Βάου, χρησιμοποιείται κυρίως ως ΟΥ ή ΑΥ ή ΕΥ σαν εσωτερικό ΒηΦ.
Αποτελείται από δύο Γάμα που μας δίνουν τον αριθμό 6 δηλ. Γ+Γ=F=6, καθώς επίσης και την σειρά κατάταξης στο Αλεφάβητο των Ελλήνων Θεών.

2) Το Ιερό Τσαδαί ή CΑΔΑΙ=90 ή Σταδαι (Δαιστα) , το 18ο γράμμα της επίφυσης, ο κεραυνός του Ολυμπίου Διός. Η κοσμογονική Δυναμογεννήτρια των Ελλήνων.
Η Ζωτική ενέργεια του ατόμου και της φύσης και το νόημα των τριών προφορικών εκδηλώσεών του.
«ΤΖΙ» Εσωτερική Ενέργεια Εκδηλωμένη Εξωτερικά[ Πατήρ Δίας -Ήρα
«ΤΣΙ» Εσωτερική Ενέργεια Εκδηλωμένη Εσωτερικά Υιός Απόλλων[
«ΣΤΙ» Σταθεροποίηση της ενεργού Ύλης Άγιο Πνεύμα Αθηνά[
Αποτελείται από δυο γωνίες 45ο = 90 => η σειρά κατάταξης στο Αλεφάβητο των Θεών.
Το Ελληνικό Τzαδαί έχει τη μορφή του κεραυνού ( / ).

3) Το μαγικό Κχόπα ή QOPA=100 , το 19ο γράμμα της Υπόφυσης.
Η αστρική Πύλη του {Απολλώνιου} φωτός. Ο κορμογονικός μετασχηματιστής των Ελλήνων, του ατόμου και της φύσης.
Εκφράζει το αυτεξούσιο του Ατόμου, δηλ.
1. φανερώνει λέξεις πνευματικής αυτοκυριαρχίας πχ. Κχυρία(Qυρία), Κχύριος(Qύριος),

2. φανερώνει λέξεις με περιεχόμενο πχ. κχούπα(Qούπα), κχρανίο(Qρανιο), κχουβάς(Qουβάς), κχουφέτο(Qουφέτο), κχρύσταλλος(Qρύσταλλος), κχορόνα(Qορόνα), κχορμί(Qορμί)

3. φανερώνει λέξεις με θηλυκές ιδιότητες πχ. κχόλπος(Qόλπος), κχορίτσι(Qορίτσι), κχοπέλα(Qοπέλα),

4. επίσης ενέχει την έννοια του μετασχηματισμού της φύσης πχ. κχόκαλλο(Qόκαλλο), κχεραυνός(Qεραυνός), κχοπίδι(Qοπίδι), κχράμα(Qράμα), κχεχριμπάρι(Qεχριμπάρι), κχοράλλι(Qοράλλι), κχοχύλι(Qοχύλι), κχαρύδι(Qαρύδι), κ.λ.π


Αλέφα = Ζευς
Βήτα = Ερμής
Γάμα = Άρτεμης
Δέλτα = Αφροδίτη
Έψιλόν = Αθηνά
U Βάου = Ήρα
Ζήτα = Απόλλων
χΉτα = Ερμής
Θήτα = Δήμητρα
γΙώτα = Αθηνά
Κάππα = Πλούτωνας
Λάμδα = Θέμις
Μύ = Ποδειδώνας
Νύ = Άρης
Ξει & Σίγμα = Άρτεμης & Απόλλων
Ωμέγα & Όμικρον = Πάνας
Πεί & Φεί = Άρης
Τzαδαί = Ήρα & Αθηνά
Κχόππα = Ποσειδώνας
Ρω = Ήλιος & Απόλλων
Σανπί ή Ψί = Ήφαιστος & Άδης
Ταυ = Πάνας & Γαία


Το Αλεφάβητο των Θεών και οι αντιστοιχίες του και το νόημα των τεσσάρων κυριών :
Κύριος με Κάπα μεγάλο είναι ο εξουσιαστής
Κύριος με κάπα μικρό είναι ο εξουσιαζόμενος
qύριος με κόπα μικρό ή κχύριος είναι ο αυτεξούσιος, ενώ
Qύριος Κόπα μεγάλο είναι μόνο ο Απόλλων, ο θεός των Ελλήνων. 


Η ΙΕΡΗ ΠΕΝΤΑΛΦΑ ΚΑΙ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ 

Είναι το αρχαίο ιερό σύμβολο της Μα-Γαίας, της Μητέρας Γης.
Είναι η Γεωμετρική αναπαράσταση του Δελφικού Έψιλον και κατ' επέκταση των Ελλήνων Έψιλον.
Είναι το αρχαίο έμβλημα του «ε» Σειρίου.
Συμβολίζει την ένωση των πέντε στοιχείων της μητέρας φύσης που δημιουργούν ζωή πάνω στη Γαία : Φωτιάς, Νερού, Αιθέρος, Αέρος & Γης.
Είναι το ιερότατο σύμβολο του Απόλλωνα, του θεού των Ελλήνων Έψιλον. Είναι η Νέμεσις των Ελλήνων (κατά τους Πυθαγόρειους), είναι ο γάμος - η ένωση του Ουρανού και της Γαίας.
Είναι το ιερό πενταγράμματον Ε.Λ.Λ.Α.Σ, είναι το ιερό σύμβολο της μαγικής τέχνης ή Τέχνης των Σοφών.
Είναι το ιερό σύμβολο του Μάγου ή του Έλληνα.
Αλλά τι είναι ο Μάγος? 

Ο Μάγος είναι ο Σοφός τεχνίτης που έρχεται σε επαφή με την Μητέρα Γη και συνεργάζεται με τις δυνάμεις της Μητέρας Φύσης για να προωθήσει το σχέδιο της εξέλιξης των Θείων Όντων. Είναι το αρχέτυπο του Μαγικού Γάμου. 
Οι πέντε αρετές των πέντε {Ε} κοσμικών στοιχειών είναι οι έξης η αρετή της φωτιάς των σοφών είναι η Αγάπη η αρετή του νερού τον σοφών είναι η Καλοσύνη η αρετή του αιθέρα τον σοφών είναι η Αλήθεια η αρετή του αέρα τον σοφών είναι Σοφία η αρετή της {Μα-γαίας} Γης Των σοφών είναι η Δικαιοσύνη. Η κατάκτηση τον Πέντε {Ε} αρετών οδηγεί τον Άνθρωπο στην Θεότητα και τον κάνει θεάνθρωπο η ακτινοβόλο αστέρι. Η Μαγική τέχνη είναι η επιστημονική λατρεία τον Ουρανίων θεών της φύσης και όχι του εναντίου 

Κάθε άλλη, μεταγενέστερη, ερμηνεία είναι ανακριβής ψευδής και αναξιόπιστη χωρίς καμιά πρακτική σημασία Ηραιός. Τα πέντε
{Τα πέντε} μαγικά αξιώματα μαζί με τα πέντε μαγικά όπλα είναι τα έξης Θέληση. Γνώση. Σεβασμός. Τόλμη. Σιωπή.
Το Ραβδί. Η Κούπα. Ο Κεραυνός. Το Ξίφος. Η Πεντάλφα. Η Φωτιά. Το Νερό. Ο Αιθέρας. Ο αέρας. Η Μητέρα γη.
Το Κρόκινο. Το Μπλε. Το Λευκό. Το Κίτρινο. Το Πράσινο.
οι κύριοι τον πέντε κοσμικών στοιχειών είναι οι έξης
Η Εστία Ο Ποσειδών Ο Δίας Η Ήρα Η Δήμητρα
ΗΡΑΚΛΗΣ. ΟΔΥΣΣΕΑΣ. ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ. ΠΕΡΣΕΑΣ. ΘΗΣΕΑΣ Η ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ


diaelefsis

Ο τέταρτος μάγος βασιλιάς

Y TU... CUANTOS REGALOS DE AMOR LE HAZ DADO A JESÚS?
EL CUARTO REY MAGO
Hay una leyenda que sin ser parte de la Revelación, nos enseña lo que Dios espera de nosotros.
Se cuenta que había un cuarto Rey Mago, que también vio brillar la estrella sobre Belén y decidió seguirla. Como regalo pensaba ofrecerle al Niño un cofre lleno de perlas preciosas. Sin embargo, en su camino se fue encontrando con diversas personas que iban solicitando de su ayuda.
Este Rey Mago las atendía con alegría y diligencia, e iba dejándoles una perla a cada uno. Pero eso fue retrasando su llegada y vaciando su cofre. Encontró muchos pobres, enfermos, encarcelados y miserables, y no podía dejarlos desatendidos. Se quedaba con ellos el tiempo necesario para aliviarles sus penas y luego procedía su marcha, que nuevamente era interrumpida por otro desvalido.
Sucedió que cuando por fin llegó a Belén, ya no estaban los otros Magos y el Niño había huido con sus padres hacia Egipto, pues el Rey Herodes quería matarlo. El Rey Mago siguió buscándolo, ya sin la estrella que antes lo guiaba.
Buscó y buscó y buscó... y dicen que estuvo más de treinta años recorriendo la tierra, buscando al Niño y ayudando a los necesitados. Hasta que un día llegó a Jerusalén justo en el momento que la multitud enfurecida pedía la muerte de un pobre hombre. Mirándolo, reconoció en sus ojos algo familiar. Entre el dolor, la sangre y el sufrimiento, podía ver en sus ojos el brillo de aquella estrella. Aquel miserable que estaba siendo ajusticiado era el Niño que por tanto tiempo había buscado.
La tristeza llenó su corazón, ya viejo y cansado por el tiempo. Aunque aún guardaba una perla en su bolsa, ya era demasiado tarde para ofrecérsela al Niño que ahora, convertido en hombre, colgaba de una Cruz. Había fallado en su misión. Y sin tener a dónde más ir, se quedó en Jerusalén para esperar que llegara su muerte.
Apenas habían pasado tres días cuando una luz aún más brillante que mil estrellas llenó su habitación. ¡Era el Resucitado que venía a su encuentro! El Rey Mago, cayendo de rodillas ante Él, tomó la perla que le quedaba y extendió su mano mientras hacía una reverencia. Jesús le tomó tiernamente y le dijo:
“Tú no fracasaste. Al contrario, me encontraste durante toda tu vida. Yo estaba desnudo, y me vestiste. Yo tuve hambre, y me diste de comer. Tuve sed y me diste de beber. Estuve preso, y me visitaste. Pues yo estaba en todos los pobres que atendiste en tu camino. ¡Muchas gracias por tantos regalos de amor! Ahora estarás conmigo para siempre, pues el Cielo es tu recompensa.”
La historia no requiere explicación... nosotros somos el cuarto Rey Mago y Jesús espera que le encontremos en cada persona necesitada que se cruce en nuestro camino... hoy termina el tiempo litúrgico de la Navidad... pero deseo que la Epifanía—ese encuentro con Jesús que vive en cada hermano y hermana que sufre—nos acompañe durante todos los días de este año que comienza...
Και εσύ... πόσα δώρα αγάπης δίνεις στον Ιησού;

Ο τέταρτος μάγος βασιλιάς

Υπάρχει ένας μύθος που χωρίς να είναι μέρος της αποκάλυψης, μας διδάσκει αυτό που περιμένει ο Θεός από εμάς.

Λένε ότι υπήρχε ένας τέταρτος μάγος βασιλιάς, ο οποίος είδε επίσης το αστέρι να λάμπει πάνω από τη Βηθλεέμ και αποφάσισε να τον ακολουθήσει. Σαν δώρο σκέφτηκα να προσφέρω στο παιδί ένα στήθος γεμάτο με πολύτιμα μαργαριτάρια. Ωστόσο, στο δρόμο του βρέθηκε με διάφορους ανθρώπους που ζήτησαν τη βοήθειά του.

Αυτός ο μάγος βασιλιάς τους παρακολουθούσε με χαρά και επιμέλεια, και άφηνε ένα μαργαριτάρι στον καθένα. Αλλά αυτό καθυστέρησε την άφιξη του και αδειάζει το στήθος του. Βρήκε πολλούς φτωχούς, άρρωστους, κρατούμενους και άθλια, και δεν μπορούσε να τους αφήσει αφύλακτο. Έμεινε μαζί τους τον απαραίτητο χρόνο για να τους δώσει τις λύπες τους και στη συνέχεια ήρθε ο Μάρτιος τους, που και πάλι διακόπηκε από έναν άλλο αβοήθητο.

Συνέβη ότι όταν τελικά έφτασε στη Βηθλεέμ, οι άλλοι μάγοι δεν ήταν πια και το παιδί είχε φύγει με τους γονείς του στην Αίγυπτο, επειδή ο βασιλιάς Ηρώδης ήθελε να τον σκοτώσει. Ο μάγος βασιλιάς συνέχισε να τον ψάχνει, χωρίς το αστέρι που τον οδηγός.

ζήτησε και αναζήτησε και αναζήτησε... και λένε ότι ήταν πάνω από τριάντα χρόνια κάνοντας βόλτες στη γη, ψάχνοντας για το παιδί και βοηθώντας αυτούς που έχουν ανάγκη. Μέχρι που μια μέρα ήρθε στην Ιερουσαλήμ ακριβώς τη στιγμή που το θυμωμένο πλήθος ζήτησε το θάνατο ενός φτωχού ανθρώπου. Κοιτάζοντας τον, αναγνώρισε κάτι οικείο στα μάτια του ανάμεσα στον πόνο, το αίμα και τον πόνο, μπορούσε να δει στα μάτια του τη φωτεινότητα αυτού του αστέρα. Αυτός ο φουκαράς που εκτελέστηκε ήταν το παιδί που για τόσο καιρό το ήθελε.

Η θλίψη γέμισε την καρδιά του, ήδη γέρος και κουρασμένος από τον χρόνο. Αν και είχε ακόμα ένα μαργαριτάρι στην τσάντα του, ήταν πολύ αργά για να το προσφέρει στο παιδί που τώρα, μετατράπηκε σε άντρα, κρέμεται από σταυρό. Είχε αποτύχει στην αποστολή του. Και χωρίς να έχει που αλλού να πάει, έμεινε στην Ιερουσαλήμ για να περιμένει τον θάνατό του.

Ήταν μόλις τρεις μέρες όταν ένα ακόμα πιο φωτεινό φως από χίλια αστέρια γέμισε το δωμάτιό τους. Ήταν ο αναστήθηκε που ήρθε να τον συναντήσει! Ο μάγος βασιλιάς, που έπεσε στα γόνατα πριν από αυτόν, πήρε το μαργαριτάρι που είχε αφήσει και επεκταθεί το χέρι του ενώ υποκλίσεις. Ο Ιησούς τον πήρε τρυφερά και του είπε:

" δεν απέτυχες. Αντίθετα, με βρήκες σε όλη σου τη ζωή. Ήμουν γυμνή και με ντυμένος. ήταν και μου έδωσες μεσημεριανό. εγώ και μου έδωσες ένα ποτό. Ήμουν φυλακισμένος, και με επισκέφθηκε. Λοιπόν ήμουν σε όλους τους φτωχούς που παρακολούθησαν το δρόμο σας. Σας ευχαριστώ πολύ για τα τόσα πολλά δώρα αγάπης! Τώρα θα είσαι μαζί μου για πάντα, γιατί ο παράδεισος είναι η ανταμοιβή σου."

Η ιστορία δεν απαιτεί εξήγηση... Είμαστε ο τέταρτος βασιλιάς μάγος και ο Ιησούς περιμένει από εμάς να τον βρούμε σε κάθε άτομο που έχει ανάγκη που περνάει το δρόμο μας... Σήμερα τελειώνει η λειτουργική ώρα των Χριστουγέννων... αλλά εύχομαι η επιφοίτηση - ότι συνάντηση με τον Ιησού που ζει σε κάθε αδελφό και αδελφή που υποφέρει-να μας συντροφεύει κατά τη διάρκεια κάθε μέρας αυτού του χρόνου που ξεκινά...

Δημοφιλείς αναρτήσεις