Εικονοθεραπεία 46

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Bigbook.gr

ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, A CHRISTMAS CAROL
του Ρόμπερτ Ζαμέκις, με τους Τζιμ Κάρεϊ, Γκάρι Όλντμαν, Κόλιν Φερθ, Μπομπ Χόσκινς.

Ο Εμπενίζερ Σκρουτζ (Τζιμ Κάρεϊ) ξεκινάει και φέτος τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές με τη γνωστή του μίζερη και περιφρονητική διάθεση, βάζοντας τις φωνές στον πιστό του υπάλληλο (Γκάρι Όλντμαν) και στον ευδιάθετο ανιψιό του (Κόλιν Φερθ). Ο Σκρουτζ ξεκαθαρίζει ότι δεν έχει καμία πρόθεση να απολαύσει τα Χριστούγεννα, που ο ίδιος χαρακτηρίζει ως μια εποχή που σε βρίσκει «κατά ένα χρόνο μεγαλύτερο, αλλά ούτε κατά μια ώρα πλουσιότερο». Επιστρέφοντας στο σπίτι, μόνος όπως πάντα, δέχεται μια καθόλου ευχάριστη επίσκεψη από το φάντασμα του νεκρού συνεργάτη του, Τζόζεφ Μάρλεϊ. Ο Μάρλεϊ, που τώρα πληρώνει το τίμημα για τη σκληρόκαρδη ζωή του, προσπαθεί να προειδοποιήσει τον Σκρουτζ για το τι τον περιμένει και τον ενημερώνει ότι θα τον επισκεφτούν τρία πνεύματα. Πράγματι, τα Χριστουγεννιάτικα Πνεύματα του Παρελθόντος, του Παρόντος και του Μέλλει Γενέσθαι εμφανίζονται και παρασύρουν τον Σκρουτζ σε ένα μαγευτικό ταξίδι στο χρόνο, αποκαλύπτοντάς του τις αλήθειες που δε θέλει να παραδεχτεί. Ο Σκρουτζ θα πρέπει να μαλακώσει την καρδιά του, για να αναθεωρήσει τη σκληρή στάση μιας ολόκληρης ζωής και να επανορθώσει τα σφάλματα του, προτού είναι πολύ αργά...

Δέκα δοκίμια που αξίζει να διαβάσετε

http://www.tovima.gr/books-ideas/article/?aid=490222 

Δέκα δοκίμια που αξίζει να διαβάσετε

Στοχασμοί για το σήμερα ανατρέχοντας στο παρελθόν ή προβλέποντας το μέλλον

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  24/12/2012 08:46

Ο Γ. Γραμματικάκης, δεύτερος από αριστερά, σε παρουσίαση βιβλίου στον «Ιανό»

 

Δέκα δοκίμια στοχάζονται για το σήμερα άλλοτε ανατρέχοντας στο παρελθόν κι άλλοτε προβλέποντας το μέλλον. Αξίξει να τα διαβάσετε.

Μανωλόπουλος Ιάσων, « Το "επαχθές" χρέος της Ελλάδας» (Μελάνι)

Επενδυτής ο ίδιος ο συγγραφέας, γνωρίζει καλά τι θα περίμενε ένας ξένος να βρει ως επενδυτικό κλίμα στην Ελλάδα. Η ανάλυσή του εντυπωσίασε όταν το βιβλίο πρωτοβγήκε το 2011 στο Λονδίνο.

Δημήτρης Ψαρράς, «Η μαύρη βίβλος της Χρυσής Αυγής» (Πόλις)

Μια πλήρης σχεδόν μελέτη του κόμματος της Χρυσής Αυγής και της ιδεολογίας της. Μια απάντηση στο πώς φτάσαμε ως εδώ, πώς η ανοικτή ελληνική κοινωνική έγινε ξενοφοβική και επέτρεψε στους ναζιστές να ταλαιπωρούν το πολιτικό σκηνικό.

Terry Eagleton, «Γιατί ο Μαρξ είχε δίκιο» (Πατάκης)

Ο συγγραφέας απαντάει στις δέκα πιο συχνές επικρίσεις που δέχεται η μαρξιστική θεωρία δίνοντας πειστικά επιχειρήματα και αναπτύσσοντας ένα πεδίο σύγχρονων προβληματισμών.

Νίκος Θεοτοκάς, «Ο βίος του στρατηγού Μακρυγιάννη» ( Βιβλιόραμα)

Μια αιρετική βιογραφία του στρατηγού Μακρυγιάννη που αναιρεί την ηθικο-εθνική ματιά της γενιάς του ΄30 και τον τοποθετεί πιο ισορροπημένα στην εποχή του. Προσαρμόστηκε στη νέα πραγματικότητα αλλά και παρέμενε θεματοφύλακας των παλιών αξιών.

Γιώργης Γραμματικάκης, «Ενας αστρολάβος του Ουρανού και της ζωής» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Μια περιήγηση στον κόσμο του σύμπαντος και τα μεγάλα θέματα που χρόνια μας απασχολούν. Παράλληλα σκέψεις του συγγραφέα για την κρίση και τα προβλήματα που θέτει για το μέλλον της χώρας μας.

Tony Judt, «Τα δεινά που μαστίζουν τη χώρα» (Αλεξάνδρεια)

Ο ιστορικός λίγο πριν φύγει είχε γράψει αυτό το βιβλίο αναρωτώμενος «Σε ποιες συνθήκες μπορεί και αξίζει να ζουν οι άνθρωποι». Ξαναδιαβάζει το παρελθόν για να δει πού έγινε το λάθος και καλεί να ξαναβρούμε τους τρόπους να οδηγηθεί η ανθρώπινη κοινωνία στην ευτυχία.

Παναγιώτης Κονδύλης, «Η κριτική της μεταφυσικής στη νεότερη σκέψη» (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης)

Ολοκληρωμένο για πρώτη φορά στα ελληνικά το έργο του έλληνα φιλοσόφου. Ο Π. Κονδύλης οργανώνει το σύνολο της αντιμεταφυσικής σκέψης από τον όψιμο Μεσαίωνα έως τον 20ό αιώνα δείχνοντας πώς η κριτική της μεταφυσικής καθόρισε την πνευματική φυσιογνωμία των Νέων Χρόνων.

Nial Ferguson, «Πολιτισμός» (Παπαδόπουλος)

Μια μελέτη για το τι είχε ο πολιτισμός της Δυτικής Ευρώπης και του επέτρεψε να αποκτήσει προβάδισμα απέναντι στις φαινομενικά ανώτερες αυτοκρατορίες της Ανατολής. Τα πλεονεκτήματα ήταν έξι: ανταγωνισμός, επιστήμη, δημοκρατία, ιατρική, καταναλωτισμός και εργασιακή ηθική.

Δημήτρης Ραυτόπουλος, «Εμφύλιος και λογοτεχνία» (Πατάκης)

Ο τελευταίος μεγάλος κριτικός μας γράφει για 17 έργα πεζογράφων της ελληνικής λογοτεχνίας που αντανακλούν πτυχές του εμφυλίου αναζητώντας την αλήθεια μέσα από τη λογοτεχνία.

Δημήτρης Χριστόπουλος, «Ποιος είναι έλληνας πολίτης» (Βιβλιόραμα)

Πώς καθορίστηκε ιστορικά το ποιος είναι έλληνας πολίτης. Τα ερωτήματα που τίθενται σήμερα, υπό την πίεση των ξενοφοβικών αλλά και της πραγματικότητας του μεταναστευτικού ρεύματος. Τι προβλέπει ο νέος κώδικας ιθαγένειας.

Όταν το παιδί βγάζει... γλώσσα!

 

Όταν το παιδί βγάζει... γλώσσα!

Πώς να αντιδράσετε στην αναίδειά του

Το παιδί σας έχει πάρει πολύ θάρρος τον τελευταίο καιρό. Σας φωνάζει με το μικρό σας όνομα, σας ειρωνεύεται, σας κοροϊδεύει, βγάζει μονίμως γλώσσα. Από τη μία θέλετε να το μαλώσετε, υπάρχουν φορές όμως που διασκεδάζετε με αυτά που λέει.

Η αναίδεια απέναντι στους γονείς είναι ένα στάδιο της εξέλιξης του παιδιού. Το παιδί εκφράζει την προσωπικότητά του κάνοντας πονηριές, αυθαδιάζοντας και προκαλώντας. Εσείς ακόμα κι αν πιστεύετε ότι αυτά που λέει είναι ένδειξη εξυπνάδας δεν πρέπει να αφήνετε το παιδί σας να σας προκαλεί χωρίς να αντιδράτε. Το παιδί σας διαμορφώνει το χαρακτήρα του, μαθαίνει τις απαγορεύσεις και τα όρια και χρειάζεται έναν γονέα που να πατάει γερά στα πόδια του, που να εμμένει σταθερά στη θέση του και στον οποίον μπορεί να στηριχτεί. Δεν πρέπει να γελάτε με τα αστεία του. Όσο περισσότερο γελάτε τόσο περισσότερο δε θα σας υπολογίζει κι επιπλέον με αυτόν τον τρόπο το ενθαρρύνετε να συνεχίσει τα αστεία του και ενδεχομένως στο μέλλον να παρεκτραπεί.

Πώς να αντιδράσετε

Κοιτάξτε το παιδί με αυστηρότητα και πείτε του για παράδειγμα «αποκλείεται να μου μιλάς έτσι. Δεν ανέχομαι αυτή τη συμπεριφορά. Μπορείς να με εμπιστεύεσαι, να βασίζεσαι σε μένα, να μου λες ό,τι σκέφτεσαι αλλά είμαι η μητέρα σου κι απαιτώ σεβασμό». Εάν το παιδί σας συνεχίζει να σας προκαλεί, ζητήστε από το σύζυγό σας να επέμβει και να του μιλήσει κι εκείνος ανάλογα. Εάν δε βάζει μυαλό θα πρέπει να επαναλάβετε τις απαγορεύσεις και ανάλογα με την ηλικία του να του επιβάλλετε μία τιμωρία.

newsbeast.gr

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ

Ο Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (αγγλ. Humphrey Bogart) (25 Δεκεμβρίου 1899 - 14 Ιανουαρίου 1957) ήταν αμερικανός ηθοποιός βραβευμένος με Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου. Αποτελεί θρύλο του σινεμά λόγω τη συμμετοχής του σε μια σειρά αστυνομικών ταινιών μυστηρίου κατά την χρυσή εποχή του Χόλυγουντ. Είναι γνωστός για τις ταινίες Το Απολιθωμένο Δάσος του 1936, Το γεράκι της Μάλτας του 1941, Καζαμπλάνκα του 1942, Η σειρήνα της Μαρτινίκα του 1944, Πάθος και Αίμα του 1946, Ο θησαυρός της Σιέρα Μάντρε του 1948 και την ταινία που του χάρισε το όσκαρ το 1951 Η βασίλισσα της Αφρικής.

Ο Μπόγκαρτ, γιος εύπορης οικογένειας, ξεκίνησε με την προϋπόθεση ν' ακολουθήσει το επάγγελμα του πατέρα του και γράφτηκε στην Ιατρική στο Γέιλ απ' όπου αποβλήθηκε. Αργότερα το 1918 κατατάχθηκε στο ναυτικό όπου σ' ένα καυγά απέκτησε το σημάδι στα χείλη που θα τον έκανε αργότερα διάσημο. Στις αρχές της δεκαετίας του '20, μετά τη θητεία του στο ναυτικό, ο Μπόγκαρτ έκανε διάφορες δουλειές. Κάποια στιγμή με τη βοήθεια των γνωριμιών του κατάφερε να δουλέψει σαν ηθοποιός σε μικρούς ρόλους στο θέατρο. 
Στα τέλη της δεκαετίας του '20 έλαβε μέρος σε κάποιες ταινίες της Fox και το 1930 υπέγραψε συμβόλαιο. Οι ταινίες στις οποίες συμμετείχε όμως δεν ήταν πετυχημένες κι η Fox διέκοψε το συμβόλαιό του, μέχρι που το 1936 ο φίλος του Λέσλι Χάουαρντ έπεισε το Τζακ Γουόρνερ να προσλάβει το Μπόγκαρτ για τη μεταφορά του θεατρικού Το Απολιθωμένο Δάσος. Ο ρόλος του γκάνγκστερ Duke Mantee που είχε ξαναερμηνεύσει στο θέατρο, κέρδισε τους κριτικούς και την ίδια χρονιά υπέγραψε συμβόλαιο με τη Warner. Από το 1936 μέχρι το 1940 ο Μπόγκαρτ έπαιζε δεύτερους ρόλους μέχρι που ήρθαν οι ταινίες Το γεράκι της Μάλτας και Καζαμπλάνκα κι ο Μπόγκαρτ έγινε πρώτο όνομα στο Χόλυγουντ. Παντρεύτηκε τέσσερις φορές, την τελευταία με την συμπρωταγωνίστριά του στο φιλμ Η σειρήνα της Μαρτινίκα, Λορίν Μπακόλ, που ήταν μικρότερη του κατά εικοσιπέντε χρόνια. Πέθανε το 1957 στο Λος Άντζελες από καρκίνο του οισοφάγου. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει πρώτο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%AC%CE%BC%CF%86%CF%81%CE%B5%CF%8A_%CE%9C%CF%80%CF%8C%CE%B3%CE%BA%CE%B1%CF%81%CF%84

Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

 Σουφλέ από την γαλοπούλα των γιορτών

Μερικά αυγά, λίγο γάλα και αλεύρι και ξαφνικά κρύφτηκε το κρέας της γαλοπούλας που απέμεινε από τα Χριστούγεννα. Υπέροχος τρόπος να ανακυκλώσεις το φαγητό που έμεινε και να μην το πετάξεις. Μια ακόμη υπέροχη ιδέα της Μάρθας Συριανάκη

• Για κάθε 1 φλιτζάνι κοτόπουλο βρασμένο στήθος χωρίς πέτσες ψιλοκομμένο

• 4 αβγά
• 5 κ.σ. βούτυρο
• 7 κ.σ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 & 1/3 φλιτζάνια γάλα καυτό
• Ελάχιστο μοσχοκάρυδο
• Αλάτι / Λευκό πιπέρι
Λιώσε το βούτυρο και πρόσθεσε το αλεύρι να γίνει ένα

Ρίξε σιγά, σιγά και το καυτό γάλα και ανακάτεψε να πήξει και να γίνει μια μπεσαμέλ

Κατέβασε από τη φωτιά και πρόσθεσε τα κομμάτια γαλοπούλας, τους κρόκους των αυγών καλά χτυπημένους, το αλάτι, το πιπέρι και το μοσχοκάρυδο

Μόλις το μείγμα κρυώσει τελείως, συμπλήρωσε τα ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα

Ανακάτευσε ελαφρά και άδειασε σε βουτυρωμένο πυρέξ ή φόρμα

Ψήσε στους 180οC για 30 λεπτά

Σέρβιρε αμέσως
tlife.gr

Αρχίζετε κιόλας να πετάτε ...

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

"Αρχίζετε κιόλας να πετάτε γύρω από τον ΚΟΣΜΟ με τη ΣΚΕΨΗ.
Αρχίζετε κιόλας να τραγουδάτε την ΑΠΕΡΑΝΤΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΩΚΕΑΝΟΥ.
Γνωρίζετε ΗΔΗ τη χαρά της Δημιουργίας.
Τραγουδάτε την έκσταση που φέρνει η ωραιοποίηση της ΖΩΗΣ.
Πολλά έχουν ΗΔΗ γίνει....

Φίλοι ΜΟΥ!

Γιατί δεν αποφασίζετε να περάσετε ΟΛΗ σας τη ζωή σαν ΗΡΩΕΣ;;;"
"Η Λογική, είναι οδηγός της ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗΣ.
Η ορθολογιστική σκέψη αυτή τη στιγμή, ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΑΙ
και μαζί της και οι παράλογες πράξεις έχουν ΚΑΙ αυτές
ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ...
Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει κάποια δύναμη που θά' πρεπε
να συμπληρώνει τη δράση του Λογικού.
Η ΚΑΡΔΙΑ θα έπρεπε να είναι ο ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΚΡΙΤΗΣ...
'Οντας συνείδηση των λαών,
θα φέρει ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ...."
"Το προκαθορισμένο ΔΕΝ είναι ΤΥΧΑΙΟ...
Και τα φύλλα των δέντρων, πέφτουν στην ώρα τους!
Κι όμως, ο χειμώνας δεν είναι ΠΑΡΑ ο αγγελιοφόρος της άνοιξης...
'Όλα ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ...
'Όλα είναι ΚΑΤΟΡΘΩΤΑ..."
"Καλύτερα ένα ΓΕΜΑΤΟ κύπελλο ΔΥΣΤΥΧΙΑΣ,
Παρά μία ζωή ΗΠΙΑΣ ΘΛΙΨΗΣ"
"Απορρίπτοντας, ΕΞΑΓΝΙΖΕΣΑΙ...
Με το θάρρος, ΕΠΙΒΑΛΕΣΑΙ...
Με τη σοφία, ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΕΙΣ...
Καλύτερα να ΣΠΕΥΔΕΙΣ, παρά να κοιμάσαι ΠΡΟΣΔΟΚΩΝΤΑΣ"
Φύλλα από τον κήπο του Μορύα

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ποϊνσέτια ή Αλεξανδρινό είναι ίσως το πιο δημοφιλές φυτό αυτή την εποχή και δίκαια αποκαλείται λουλούδι των Χριστουγέννων. Οι Γάλλοι το λένε «αστέρι της αγάπης».Eπίσης λέγεται και Αστέρι της Βηθλεέμ και το επιστημονικό του όνομα είναι Euphorbia pulcherrima (Ευφορβία η κομψότατη).

Το όνομά της το πήρε από τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό Joel Poinsett, που εντυπωσιασμένος από τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στις άκρες του δρόμου, έστειλε μοσχεύματα στην πατρίδα του από όπου και ξεκίνησε η εξάπλωσή της.

MIA ΙΣΤΟΡΙΑ «Αλεξανδρινό. Δώρο στο Χριστό»

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ' ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν' ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι' αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού.
Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν.
Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.
Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.
Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν' αγοράσουν δώρο στο Χριστό.
Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;
Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά.
Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και  του πρόσφεραν το δώρο τους.
Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:
- Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;
Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον».
Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:
- Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;
Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.
- Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα, για ν' αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.
- Γι' αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι.
Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα.
Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;
Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.
- Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της,
αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.
Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ' ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.
- Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα.
Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.
Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.
- Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!
Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.
- Μα τι έγινε;
- Θαύμα!
- Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!
Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη, δοξολογώντας το Χριστό γι' αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.
Η γριούλα - ποια να 'ταν άραγε; - είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα...
Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει «λουλούδια των Χριστουγέννων».
Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού». Το λουλούδι λέγεται αλεξανδρινό.
Ανθίζει Δεκέμβριο με Ιανουάριο και η ανθοφορία του διαρκεί 6 - 8 εβδομάδες.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ http://magdalini.pblogs.gr/

Ο Καρυοθραύστης

Ο Καρυοθραύστης (Ρωσικά: Щелкунчик, Σσιελκούντσικ) είναι μπαλέτο σε δύο πράξεις και τρεις σκηνές του ρώσου συνθέτη Πιότρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι. 
Ο Τσαϊκόφσκι συνέθεσε το έργο το 1892, ενώ το λιμπρέτο βασίστηκε στη διασκευή του παραμυθιού 
Ο Καρυοθραύστης και ο βασιλιάς των ποντικών του Ε. Τ. Α. Χόφμαν από τον Αλέξανδρο Δουμά. 
Η πρωτότυπη χορογραφία είναι του Λεβ Ιβανόφ.[1]. Η πρεμιέρα του έργου δόθηκε στο θέατρο Μαριίνσκι στην Αγία Πετρούπολη την Κυριακή, 18 Δεκεμβρίου 1892, σε μια διπλή παράσταση μαζί με την όπερα του Τσαϊκόφσκι, Γιολάντα.

Η ιστορία αναφέρεται στο δώρο που έκανε στη μικρή Κλάρα ο νονός της, ο Ντροσελμάγιερ, την παραμονή των Χριστουγέννων σε μια μικρή Γερμανική πόλη. Ήταν ένας κινούμενος στρατιώτης, που λειτουργεί ως καρυοθραύστης. Όταν η γιορτή τελειώνει και οι καλεσμένοι φεύγουν, η Κλάρα μπαίνει στο ήσυχο σαλόνι για να κοιμίσει τον καρυοθραύστη. Καθώς το ρολόι χτυπά μεσάνυχτα, το κορίτσι αποκοιμάται και μεταφέρεται σε έναν παραμυθένιο κόσμο. Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο μεγαλώνει μαγικά, όλα τα παιχνίδια, ανάμεσά τους και ο καρυοθραύστης, ζωντανεύουν και ρίχνονται στη μάχη με μεγάλα ποντίκια που εισβάλλουν στο δωμάτιο. Τελικά ο καρυοθραύστης κερδίζει τη μάχη και μεταμορφώνεται σε έναν όμορφο πρίγκηπα.

Στη δεύτερη πράξη η Κλάρα και ο πρίγκηπας - Καρυοθραύστης ξεκινούν για ένα μαγικό ταξίδι. περνούν από την Βασίλισσα του Χιονιού αλλά και από την χώρα των Ζαχαρωτών με την νεράιδα Ζαχαρένια. Η Κλάρα δεν θέλει να αποχωριστεί τον Καρυοθραύστη της, όμως την ημέρα των Χριστουγέννων καθώς ξυπνά κοντά στην οικογένειά της, το μόνο που κρατά στα χέρια της είναι ο Καρυοθραύστης, η κούκλα που της είχε χαρίσει ο νονός της.
 
Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 1892 στο θέατρο Μαριίνσκι της Αγίας Πετρούπολης. Η πρώτη παράσταση στο εξωτερικό δόθηκε 42 χρόνια αργότερα, στο Λονδίνο το 1934. Από τότε έχουν γίνει πολλές παραστάσεις σε όλο τον κόσμο, με αρκετές διασκευές στη χορογραφία, καθώς ο κάθε χορογράφος προσπαθεί να δώσει τη δική του εκδοχή της ιστορίας, πάντα μέσα στα πλαίσια του πρωτότυπου κειμένου.Το μπαλέτο έχει χορογραφηθεί επίσης και από δύο εκ των κορυφαίων χορευτών του 20ου αιώνα. Από τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ για τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας και τον Μιχαήλ Μπαρίσνικοφ για το American Ballet Theater. Η συνηθέστερη εποχή που ανεβαίνει είναι τα Χριστούγεννα, καθώς τότε είναι κατάλληλο το ρεαλιστικό σκηνικό για τη φανταστική αυτή ιστορία και παρουσιάζεται κάθε χρόνο.

Μπιρλιμπίμ

Bigbook.gr

Όλο το χρόνο οι καλικάντζαροι, πριονίζοντας το Δέντρο της Γης, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να διηγούνται τα κατορθώματα και τις σκανταλιές της προηγούμενης χρονιάς, αλλά και να ονειρεύονται τις καινούργιες δωδεκαήμερες διακοπές τους στη γιορτινή πολιτεία των ανθρώπων. 
Ο Μπιρλιμπίμ, ο μικρός καλικάντζαρος που για πρώτη φορά ανεβαίνει στη γη, βρίσκει κάτι πιο ενδιαφέρον από τις γνωστές... ζαβολιές. 
Αυτό θα βάλει σε κίνδυνο τον ίδιο, αλλά και τη συμμετοχή του στους ετήσιους αγώνες για τη μεγαλύτερη ζαβολιά. 
Μια τρυφερή ιστορία για όλα τα... καλικαντζαράκια που αγαπούν τις τρέλες, τις σκανταλιές και τα... παραμύθια.

http://bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=42291

Χριστούγεννα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Χριστούγεννα

Ὄξω πέφτει ἀδιάκοπα καὶ πυκνὸ τὸ χιόνι,

κρύα καὶ κατασκότεινη κι ἀγριωπὴ ἡ νυχτιά.

Εἶναι ἡ στέγη ὁλόλευκη, γέρνουν ἄσπροι κλῶνοι,

μὲς τὸ τζάκι ἀπόμερα ξεψυχᾶ ἡ φωτιά...

Τρέμει στὰ εἰκονίσματα τὸ καντήλι πλάγι
καὶ φωτάει στὴ σκυθρωπή, στὴ θαμπὴ ἐμορφιά.
Νὰ ἡ φάτνη, οἱ ἄγγελοι κι ὁ Χριστὸς κι οἱ Μάγοι
καὶ τὸ ἀστέρι ὁλόλαμπρο μὲς στὴ συννεφιά!
 

Κι οἱ ποιμένες, ποὺ ἔρχονται γύρω ἀπὸ τὴ στάνη
κι ἡ μητέρα τοῦ Χριστοῦ στὸ Χριστὸ μπροστά.
Τὸ μικρὸ τὸ εἰκόνισμα ὅλ᾿ αὐτὰ τὰ φτάνει,
μαζεμένα ὅλα μαζὶ καὶ σφιχτὰ-σφιχτά.

Πέφτει ἀκόμη ἀδιάκοπο κι ἄφθονο τὸ χιόνι,
ὅλα ξημερώνονται μ᾿ ἄσπρη φορεσιὰ
στὸν ἀγέρα ἀντιλαλοῦν τοῦ σημάντρου οἱ στόνοι,
κάτασπρη, γιορτάσιμη λάμπει ἡ ἐκκλησιά...

Τέλλος Ἄγρας

Τοιχογραφία Φ.Κόντογλου

Zουάν Μιρό

Ο Zουάν Μιρό (στα καταλανικά αποδίδεται Ζουάν ή Τζουάν Μιρό, ενώ η ισπανική εκδοχή Χουάν Μιρό είναι λανθασμένη προφορά του ονόματος) (Joan Miró i Ferrá, 20 Απριλίου 1893 – 25 Δεκεμβρίου 1983) ήταν Καταλανός ζωγράφος και γλύπτης και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε το 1893 στην Βαρκελώνη και σε ηλικία 14 ετών φοίτησε στην Εμπορική Σχολή, αν και παράλληλα παρακολουθούσε κρυφά μαθήματα στην Σχολή Καλών Τεχνών και αργότερα στην Ακαδημία Galí μέχρι το 1915. Το 1920 μετακόμισε στο Παρίσι όπου συμμετείχε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μονμάρτης και γνωρίστηκε αρχικά με το κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα με τους υπερρεαλιστές, κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του. Ο μεγαλύτερος ίσως θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ο Αντρέ Μπρετόν, αναφερόμενος στον Μιρό δήλωσε πως "είναι ο περισσότερο σουρρεαλιστής από όλους". Το 1921 πραγματοποιήθηκε η πρώτη ατομική του έκθεση στο Παρίσι, ενώ περίπου δέκα χρόνια αργότερα, η πρώτη ατομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη.

Το 1926 ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σε συνεργασία με τον Μαξ Ερνστ σχεδίασε τα κοστούμια και τα σκηνικά για τα Ρώσικα Μπαλέτα Σεργκέι Ντιαγκίλεφ. Το 1955 εγκατέλειψε προσωρινά τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε περισσότερο στις γραφικές τέχνες και τα κεραμικά.

Το 1975 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Ζουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη. Ο ίδιος ο Μιρό δώρισε στο ίδρυμα περίπου 5000 σχέδια του.

Πέθανε το 1983 στην πόλη της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών. 

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A7%CE%BF%CF%85%CE%AC%CE%BD_%CE%9C%CE%B9%CF%81%CF%8C

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

ΤΟ ΧΡΙΣΤΟΨΩΜΟ

http://whitewomenfront-cooking.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html
 
Το Χριστόψωμο ή Σταυρόψωμο ή Κουλούρα του Χριστού, ευλογείται στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Παλιά ήταν από τα κυριότερα φαγητά στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μαζί με μεγάλες ποσότητες από ξερά σύκα, ξηρούς καρπούς και μέλι. Παραδοσιακά την παραμονή των Χριστουγέννων κάθε νοικοκυρά έψηνε το δικό της Χριστόψωμο. Έβαζαν ό,τι πιο εκλεκτό υπήρχε και με μεγάλη δεξιοτεχνία οι νοικοκυρές στόλιζαν (κεντούσαν) το ψωμί με σύμβολα που αντιπροσώπευαν την κύρια ασχολία του αρχηγού του σπιτιού. Η αφθονία των σπόρων και των ξηρών καρπών είναι σύμβολα γονιμότητας της γης και καλής σοδειάς και η χρήση τους στο γιορτινό ψωμί διατηρείται από την αρχαιότητα. Τα Κρόνια (παρόμοια με τα Σατουρνάλια των Ρωμαίων) γίνονταν στην Αττική προς τιμή του Κρόνου, του Θεού του θερισμού των δημητριακών, καρπών και προστάτη των γεωργών.

Συνήθως γίνεται ένα στρογγυλό ψωμί, παρόμοιο με το Πασχαλινό ψωμί. Σ’ αυτό προστίθενται σταφίδες, ξηροί καρποί, όπως αμύγδαλα, καρύδια, κουκουνάρι, και μπαχαρικά όπως κανέλα, γαρύφαλλα, μοσχοκάρυδο τα οποία είναι μερικά από τα πολλά υλικά που μπαίνουν σ’ αυτό το παραδοσιακό γλυκό ψωμί. Η κύρια διαφορά με τα άλλα συνήθη ψωμιά είναι ο πλούσιός του στολισμός με λογής-λογής κεντήματα (κεντίδια) ή «πλουμίδια» όπως ονομάζονται. Αυτά δε τα πλουμίδια δεν είναι τυχαία και επιπόλαια κεντίδια αλλά σεβαστά σχήματα που συμβολίζουν τον καημό και το όνειρο της ελληνικής αγροτιάς.

Ένα κεφαλαίο Β συμβολίζει το ζυγό του αλετριού (από την ιστορία της σποράς) ενώ άλλες παραστάσεις αλέτρι βόδια κλπ συμβολίζουν το αυτό. Στο άλλο μισό της επιφάνειας του Χριστόψωμου με «σωρό» ζύμης παρίσταται η «στοίβα» (οι θημωνιές), πλαισιωμένη με φύλλα αμπέλου και ελιάς, η προσδοκία, το όνειρο για το ερχόμενο Καλοκαίρι. Επίσης πολλές φορές απεικονίζεται και το σπίτι στο οποίο και θα έρθει η ευτυχία της χρονιάς μια ιδιαίτερη σημασία που τονίζεται και στα κάλαντα:
«Σ' αυτό το σπίτι πού ΄ρθαμε πέτρα να μη ραΐσει κι ο νοικοκύρης του σπιτιού χίλια χρονιά να ζήσει»
Ασφαλώς και δεν εννοείται ράγισμα πέτρας αλλά την απευχή του θανάτου που με τους θρήνους και ολοφυρμούς μπορούν να κάνουν και «τις πέτρες να ραΐσουν» γι΄ αυτό και αμέσως μετά η ευχή "καμιά συμφορά κι ο νοικοκύρης χίλια χρόνια να ζήσει".

Αυτό το ψωμί αφιερώνει η ελληνική οικογένεια με ευλάβεια στη Γέννηση του Χριστού που θα στέρξει να μεταβάλει τα «πλουμίδια» σε ευλογημένη πραγμάτωση. Αυτή είναι και η βάση της λατρευτικής ψυχολογίας από πανάρχαιους χρόνους της ελληνικής φυλής που βεβαίως έχει προσαρμοστεί στη νεότερη Θρησκεία της.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας παρασκευάζουν κουλούρες τα «Χριστοκούλουρα» που μοιάζουν με τα Χριστόψωμα, είναι όμως μικρότερα, τα οποία και κρεμούν δίπλα στα εικονίσματα για όλο το έτος ενισχύοντας τους πόθους της οικογένειας. 

ΑΠΟ http://whitewomenfront-cooking.blogspot.gr/2011/12/blog-post.html

Χριστόψωμο, Παραδοσιακή Συνταγή

Χρόνος προετοιμασίας: Όλο το πρωινό!
Χρόνος ψησίματος: 2 ώρες

Υλικά:
• 2 κιλά αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 1 κουταλάκι αλάτι
• 2 φακελάκια μαγιά (18 γρ.)
• 1 φλιτζάνι χλιαρό νερό (105F, 40C)
• 1 φλιτζάνι χλιαρό κόκκινο ξηρό κρασί
• 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
• Χυμό 2 πορτοκαλιών (περίπου ½ ποτήρι)
• 1/4 ποτηριού κονιάκ
• Το ξύσμα 2 πορτοκαλιών
• 1 φλιτζάνι ζάχαρη
• 1 φλιτζάνι σταφίδες
• 1 φλιτζάνι καρύδια, χονδροκομμένα
• 1 φλιτζάνι αμύγδαλα χονδροκομμένα ή κουκουνάρια
• 1 κουταλάκι κοπανισμένη μαστίχα ή 1 κουταλάκι κοπανισμένο γλυκάνισο
• 1 κουταλάκι κανέλλα τριμμένη
• 1 κουταλάκι γαρύφαλλα τριμμένα
• ¼ κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο
• 1 κουταλάκι κόλιαντρο κοπανισμένο
• ½ κουταλάκι σπόρια από κάρδαμο, κοπανισμένα

Για επάλειψη και στόλισμα
• γάλα
• 2 ολόκληρα καρύδια
• σουσάμι

Εκτέλεση:

1. Το προηγούμενο βράδυ βάζουμε το ¼ από το αλεύρι, τη μαγιά και τα ζυμώνουμε με χλιαρό νερό. Σκεπάζουμε το μπωλ με μεμβράνη και από επάνω το σκεπάζουμε με πετσέτες ή και με κουβέρτα.

2. Την επομένη σε μεγάλη λεκάνη κοσκινίζουμε το αλεύρι, προσθέτουμε το αλάτι και κάνουμε μια λακκούβα στο κέντρο. Βάζουμε το ζυμάρι με τη μαγιά και ζυμώνουμε με το χλιαρό κρασί και χλιαρό νερό.

3. Ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μαλακή ζύμη και σκεπάζουμε με μεμβράνη κουζίνας και με νωπή πετσέτα. Αφήνουμε τη ζύμη να φουσκώσει για 1 1/2 έως 2 ώρες, μέχρι να διπλασιαστεί σε όγκο.

4. Ξαναζυμώνουμε μέχρι να κάτσει η ζύμη και προσθέτουμε το λάδι, το χυμό πορτοκαλιού, το κονιάκ, το ξύσμα πορτοκαλιού και το υπόλοιπο αλεύρι.

5. Σε ξεχωριστό μπωλ ανακατεύουμε με τη ζάχαρη, τα αμύγδαλα, τη σταφίδα, τα καρύδια, το κουκουνάρι και όλα τα μπαχαρικά. Ζυμώνουμε καλά όλα τα υλικά μέχρι η ζύμη να μην κολλάει (γύρω στα 10 λεπτά) το σκεπάζουμε με το συνηθισμένο τρόπο και το αφήνουμε να φουσκώσει για μισή ώρα.

6. Σε ταψί βάζουμε λαδόκολλα και τη λαδώνουμε ελαφρά. Σχηματίζουμε δύο ψωμιά στρογγυλά (το ένα ψωμί ήταν για τους ανθρώπους και το άλλο για τα ζώα της οικογένειας), κρατώντας λίγη ζύμη για να το στολίσουμε. Πλάθουμε κορδόνια και με αυτά σχηματίζουμε σταυρό και σε κάθε άκρη και στο κέντρο βάζουμε ½ καρύδι.. Εάν θέλουμε κάνουμε άλλα σχέδια της αρεσκείας μας. Ξανασκεπάζουμε και αφήνουμε να φουσκώσουν μέχρι να διπλασιαστούν σε όγκο.

7. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180ο και ψήνουμε περίπου 1.30 ώρα. Στη μισή ώρα αλείβουμε το ψωμί με γάλα και πασπαλίζουμε με σουσάμι. Συνεχίζουμε το ψήσιμο και αφήνουμε να κρυώσει. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, όταν το βγάζουν απ' το φούρνο, το αλείφουν με λίγο μέλι αραιωμένο σε νερό.

Συμβουλή: Την ημέρα που θα ζυμώσετε φτιάξετε κάποιο φαγητό στο φούρνο, έτσι η κουζίνα θα είναι ζεστή για να βοηθήσει τη ζύμη να φουσκώσει. 

Παραδοσιακά το ζύμωμα γίνεται εφτά φορές (ζυμώνουμε, αφήνουμε να ξεκουραστεί και να φουσκώσει, ξαναζυμώνουμε -επτάκις) και η νοικοκυρά "ζυμώνει" μαζί και προφορικές ευχές και προσευχές για την οικογένειά της.

Καλά Χριστούγεννα, με παράδοση και όχι κατανάλωση.

Εικονοθεραπεία 45

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

Τι είναι και πως "πιάνουν" προζύμι.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_2011.html

Τι είναι και πως "πιάνουν" προζύμι.

Πολύ δύσκολα βρίσκουμε πλέον ψωμί με κανονικό προζύμι. Πολλοί φούρνοι που διαφημίζουν ότι φτιάχνουν ψωμί με προζύμι κατά 99% το φτιάχνουν μόνο με μαγιά αλλά με μια τεχνική που μοιάζει με το προζύμι. Έτσι για άλλη μια φορά το σπιτικό ψωμί μπορεί να γίνει ισάξιο ή και καλύτερο από το ψωμί των καλύτερων φούρνων.

Με το προζύμι φτιάχνουμε με διαφορά το πιο νόστιμο, πιο υγιεινό και με καλύτερα οργανοληπτικά χαρακτηριστικά ψωμί απ'ότι με οποιοδήποτε άλλο τρόπο.

Ιστορικά(ότι θυμάμαι, μην ανοίγω paper τώρα με τις κοίλες...)
-------------------------------------------------------------
Ο άνθρωπος ξεκίνησε την κατανάλωση άγριων, στην αρχή, δημητριακών που πρώτα τα έψηνε σε φωτιά. Οταν ξεκίνησε να καλλιεργεί την γή τα δημητριακά έγιναν η βασική τροφή κυρίως σε μορφή χυλού.

Η μέθοδος εξελίχθηκε στην Αίγυπτο όπου υπάρχουν οι πρώτες αποδείξεις οτι ψήνονταν σε φούρνους ζυμάρια, τα οποία όμως δεν ήταν φουσκωμένα(πως είναι το καλαμποκίσιο το σκέτο, τέτοια φάση). Επίσης στην Αίγυπτο λειτούργησαν οι πρώτοι επαγγελματικοί φούρνοι ψωμιού οι οποίοι ήταν ικανοί να παράγουν τεράστιες για την εποχή ποσότητες ψημένων ζυμαριών και να θρέφουν ανάλογο κόσμο.
Η πιο κοινώς αποδεκτή θεωρία για την ανακάλυψη του προζυμιού είναι πως ζυμάρι που έμεινε για 1-2 μέρες(σ/κ?) χωρίς να το φτιάξουν στον πάτο ενός πυθαριού φούσκωσε και έτσι έγινε το πρώτο "φουσκωτό" ψωμί.

Τί είναι το προζύμι
----------------------
Η λέξη προζύμι δεν είναι τόσο καλή για να προσδιορίσει ακριβως τί είναι. Το προζύμι είναι μια συμβιοτική καλλιέργεια μικροοργανισμών. Οι μικροοργανισμοί είναι των οικογενειών

• saccharomyces
  και
• lactobacillus

O σακχαρομύκητας είναι κυρίως υπεύθυνος για την παραγωγή CO2 και είναι συνήθως σε πολύ μικρότερες ποσότητες από τον λακτοβάκιλο.
Ο λακτοβάκιλος είναι υπεύθυνος για την παραγωγή οξέων (lactic, acetic acid)

Υπάρχουν και άλλοι μικροοργανισμοί σε μικρότερους αριθμούς στην καλλιέργεια αλλά αν διατηρούνται οι συνθήκες κατάλληλες τότε οι κυρίαρχοι είναι οι παραπάνω και το αποτέλεσμα τους μας δίνει ένα φανταστικό ψωμί.

Γιατί είναι πιο υγιεινό

Παλιότερα πίστευαν πως το ψωμί με προζύμι γιατρεύει τον καρκίνο  το aids(και όλα τα ΣΜΝ), την φαλάκρα και την δυσοσμία των κάτω άκρων. Επιστημονικές έρευνες έδειξαν πως όλα αυτά είναι αλήθεια :P

Η ζύμωση του ζυμαριού από το προζύμι του δίνει, εκτός απο φανταστική γεύση και μυρωδιά, κάποιες ιδιότητες που δεν έχει το ψωμί με μαγιά. Tα έξτρα χαρακτηριστικά τα δίνουν κυρίως οι λακτοβάκιλοι.

1. Κατά την κατανάλωση ψωμιού με προζύμι το σάκχαρο στο αίμα ανεβαίνει πολύ πιο ομαλά και σε χαμηλότερα επίπεδα απ'ότι με το ψωμί με μαγιά. Αυτή η επίδραση κρατάει για αρκετές ώρες μετά την κατανάλωση ψωμιού, σαν φάρμακο που ρυθμίζει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Έτσι είναι ψιλοιδανικό για κατανάλωση ακόμα και απο διαβητικούς.
2. Το ίδιο συμβαίνει και με την γλουτένη έτσι άνθρωποι με δυσανεξία στην γλουτένη μπορούν πολύ πιο εύκολα να τρώνε ψωμί με προζύμι.
3. Ένα σημαντικό που δεν ήξερα ειδικά για το ολικής άλεσης ψωμί είναι πως περιέχει φυτικό οξύ(phytic acid) που δεν επιτρέπει στον οργανισμό μας να αφομοιώσει κάποια στοιχεία Fe, Mg κλπ κάτι το οποίο μακροχρόνια έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία του ανθρώπου. Το προζύμι διασπά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του φυτικού οξέως, αντίθετα με την μαγιά που διασπά πολύ λιγότερο.

Πως πιάνουμε το προζύμι;
--------------------------------

Για να πιάσουμε προζύμι χρειάζεται μονο να φτιάξουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να αναπτυχθούν και να κυριαρχήσουν οι μικροοργανισμοί που θέλουμε.

Αφου δεν βάζουμε μαγιά όμως απο που θα βρούμε τους μικροοργανισμούς?
Υπαρχουν δύο θεωρίες με την δεύτερη να με κερδίζει

• Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται στον αέρα και έτσι αφήνουμε ξεσκέπαστο το μπολάκι με το αλευρι-νερο
• Οι μικροοργανισμοί βρίσκονται στο ίδιο το αλεύρι

και μόλις βρεθούν σε σωστές συνθήκες αρχίζουν την ζύμωση και πολλαπλασιάζονται. Και οι δύο δουλεύουν, αν δηλαδή αφήσεις ξεσκέπαστο το μπολάκι ή το κλείσεις με σελοφάν δεν θα έχει μεγάλη διαφορά στο τελικό αποτέλεσμα.

Πως θα τους αιχμαλωτίσουμε
----------------------------------------------------------

Η διαδικασία είναι πολύ απλή. Ανακατεύουμε αλεύρι με νερό(70-100% νερό) σε θερμοκρασίες 18+-5 βαθμούς. Τα υλικά μπορεί να είναι απο αλεύρι για όλες τις χρήσεις και νερό βρύσης μέχρι 60% σίκαλη 40% σταρένιο ολικής και αποσταγμένο νερό. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι με σταφίδες, με προσθήκη ή όχι ζάχαρης... Μπορούμε να πιάσουμε με διάφορους τρόπους, εγώ θα σας δώσω τον πιο απλό.
Η μόνη διαφορά στους τρόπους αφορά το strain του σακχαρομύκητα και λακτοβάκιλου που θα πιάσουμε με μηδαμινές αλλαγές στο τελικό αποτέλεσμα.

Τί θα χρειαστούμε:
1 βάζο 0.5->1 λίτρο διάφανο για να βλέπουμε τί γίνεται
αλεύρι
νερό
υπομονή λιγότερη απο την μπύρα βέβαια
αφοσίωση να ταΐζουμε και να προσέχουμε το καινούργιο μας ζωάκι

Διαδικασία - Συνταγή
---------------------------------------

*Ανάλογα τις θερμοκρασίες οι διαδικασία ταΐσματος ανανέωσης αλλάζουν κατα μερικά λεπτά μέχρι και μερικές ώρες. Επίσης εγώ σπάνια προσέχω την απολύμανση.


Μέρα 1η
............

Καθαρίζουμε το βάζο και το κουτάλι με βραστό νερό(δεν το κάνω)

Προσθέτουμε στο βάζο:

• 50γρ νερό
• 50γρ αλεύρι

Ανακατεύουμε και το αφήνουμε ένα 24ωρο.

Ανάλογα με την θερμοκρασία καμιά φορά ξεκινάνε πιο αργά άλλες πιο γρήγορα. Ιδανική είναι 30 C αλλά όσο πιο ψηλά είναι  τόσο πιο εύκολο είναι να χάσουμε κάποιο "τάισμα" και "κακοί" μικροοργανισμοί να μας σκοτώσουν το προζύμι. Κυρίως στους 18C έχω πιάσει πιο εύκολα προζύμι.


Μέρα 2η
............

Δεν θα έχει γίνει καμια τρελή αλλαγή στο μελλοντικό προζύμι.

Προσθέτουμε στο βάζο:

• 50γρ νερό
• 50γρ αλεύρι

Ανακατεύουμε με καθαρό κουτάλι και αφήνουμε για άλλο ένα 24ωρο.


Μέρα 3η
............

Ακόμα δεν θα δούμε καμια κινητικότητα στο ζυμάρι

Προσθέτουμε άλλη μια κλασσική δόση με:

• 50γρ νερό
• 50γρ αλεύρι

Ανακάτεμα, κούμπωμα του βάζου και άλλο ένα 24ωρο

Μερα 4η
............

Κάπου εδώ ίσως δούμε μερικές φουσκάλες στο ζυμάρι.

Πετάμε το περισσότερο και κρατάμε το πολύ μια μεγάλη κουταλιά. Αυτό γίνεται για δύο λογους. Ενας οτι θα γεμίσει το βάζο αλλα κυρίως γιατί μια δόση φαγητό μπορεί να διατηρήσει τους μικροοργανισμούς που βρίσκονται σε μια κουταλιά για ενα 12ωρο και έτσι για 12 ώρες θα έχουν να φάνε και δεν θα πεθάνουν(κυριολεκτικά) της πείνας.

Δίνουμε μια διπλή δόση φαγητό με 100γρ νερό και 100γρ αλεύρι
Ανακατεύουμε και αφήνουμε για άλλο ενα 24ωρο


Μερα 5η
............

Θα έχει φουσκάλες αλλά δεν είναι πως θα έχει αυξηθεί πολύ σε όγκο.

Πάλι πετάμε το περισσότερο και το ταίζουμε με 100γρ νερό 100γρ αλεύρι, το αφήνουμε κλασσικά ένα 24ωρο

Μερα 6η
............

Βλέπουμε οτι άρχισε να αυξάνει και σε όγκο, περίπου κατα 1/3 και έχει φουσκάλες στην επιφάνεια. Σε μυρωδιά ίσως έχει μια περίεργη ωριμο-φρουτένια.

Πάντα αφήνουμε περίπου μια κουταλιά προζύμι, πετάμε το υπόλοιπο και το ταίζουμε κλασσικά με 100γρ νερό και 100γρ αλεύρι. Το αφήνουμε για την επόμενη μέρα.

Μέρα 7η-και πέρα
.........................

Συνεχίζουμε αυτόν τον κύκλο για κανα περίπου 2 μέρες όπου θα το δούμε οτι θα διπλασιάζεται σε μέγεθος. Τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε ψωμί αλλά θέλει καμια βδομάδα μέχρι να έχουμε μια σταθερή καλλιέργεια. Η μυρωδιά θα περάσει διάφορες φάσεις απο μπανανοκατάσταστη(wyest 3068??) και γενικά φρουτώδη σε τυροξυνίλα και θα είναι έτοιμο όταν στο τέλος του 24ωρου έχει έντονη μυρωδιά απο ξύδι(acetic acid).
Ανάλογα τις θερμοκρασίες και τα ταίσματα μπορούμε να το "ρυθμίσουμε" να παράγει lactic acid ή acetic acid αλλά δεν είναι για μετά αυτή η κουβέντα.

*Η συνταγή και μερικές φωτογραφίες είναι απο sourdough.com αλλαγμένη λίγο. Εγώ το κάνω οπτικά πλέον αλλά αν το περιέγραφα σε κάποιον κάπως έτσι θα το έλεγα.

Προβήματα κατά το πιάσιμο του προζυμιού
---------------------------------------------

Αν δεν βγάζει φουσκάλες σε αυτά τα χρονικά διαστήματα δώστε του περισσότερο χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην μολυνθει με κατάλληλους μικροοργανισμούς.

Αν οι μυρωδιές περιέχουν sulfur δεν σημαίνει οτι σίγουρα χάλασε, μεταφέρουμε μια κουταλιά σε καθαρό βάζο και συνεχίζουμε τα κλασσικά ταίσματα.

Γενικά οταν αποκτήσει μια υποτυπώδη δραστηριότητα δεν το ταίζουμε/ανενεώνουμε πολύ νωρίς γιατί μπορεί να μην έχει προλάβει να πολ/σιαστεί πριν το πετάξουμε, με αποτέλεσμα να το γυρίσουμε πισω κανα δυο μέρες.

Πηγή: forum.beer.gr