http://www.afipnisi.org/2011/04/blog-post_4864.html

 ''ΤΟ ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟ''

digg

Θα κάνουμε μια σύντομη έρευνα ορισμένων μηχανισμών, που σχετίζονται με την δημιουργία, την λειτουργία και την μετατροπή του ασυνείδητού μας σε συνειδητό. Το ασυνείδητο είναι όλα όσα υπάρχουν μέσα μας και δεν τα αντιλαμβανόμαστε, ή ακόμα δεν θέλουμε να αντιληφθούμε.

Οι παράγοντες που μετατρέπουν ένα γεγονός ή ένα στοιχείο του χαρακτήρα μας σε ασυνείδητο, μπορεί να ποικίλουν ξεκινώντας από την απλή αφηρημάδα ή την αδιαφορία, έως τον φόβο και τις ενοχές. Στο σημείο επαφής μεταξύ του συνειδητού και του ασυνείδητου υπάρχει ένα θα λέγαμε όριο, ένα «σύνορο». Ίσως θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε μηχανισμό εικονικής πραγματικότητας. Ένας παραμορφωτικός φακός από σκέψεις ο οποίος παραλλάσσει, ή αποκρύπτει από την αντίληψή μας, το περιεχόμενο του ασυνείδητου χώρου μέσα μας.

Πως κάτι, ένα γεγονός, μια ιδιότητά μας, καταβυθίζεται στο ασυνείδητο; Γιατί έχει πλέον χαθεί από το οπτικό μας πεδίο και δεν μπορούμε να την διακρίνουμε; Εξακολουθεί όμως να υφίσταται και να επιδρά επάνω μας και στην ζωή μας, μόνο που αυτή η επίδραση δεν μπορεί να ελεγχθεί.

Υποθέστε ότι κάποια στιγμή συμπεριφέρεστε άσχημα στους γονείς σας. Αυτό είναι ένα δυσάρεστο πλήγμα για την αυτοεικόνα σας, διότι πως είναι δυνατόν «ένας καλός άνθρωπος όπως εγώ να κάνω κάτι τέτοιο;». Έχετε λοιπόν στην συνέχεια δύο επιλογές: Να αλλάξετε την άποψη που έχετε για τον εαυτό σας, παραδεχόμενοι ότι δεν είστε το ιδεώδες άτομο όπως θέλατε έως τώρα να πιστεύετε, ή να εξαφανίσετε εντελώς από το συνειδητό σας το περιστατικό που υποσκάπτει την αυτοεικόνα σας, ή έστω να το αλλοιώσετε διατηρώντας τις προσωπικές σας αυταπάτες.

Να το επεξεργαστείτε με έναν ανάλογο τρόπο με τον οποίο οι εθνικώς αυτοπροσδιοριζόμενοι ιστορικοί, παρουσιάζουν μια δική τους εκδοχή των ιστορικών γεγονότων, κατά την οποία το δικό τους έθνος είναι συνεχώς το θύμα, ποτέ ο θύτης, και πάντοτε έχει το "δίκιο" με το μέρος του. Πως τώρα είναι δυνατόν όλη αυτή η «τελειότητα», όλο αυτό το δίκιο, να έχει συγκεντρωθεί σε έναν συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο, σε έναν και μόνο λαό, μένει να μας το εξηγήσουν οι ως επί το πλείστον ημιμαθείς αναγνώστες αυτών των συγγραμμάτων, οι οποίοι με περισσή όρεξη καταπίνουν αμάσητο ότι τους σερβίρουν αρκεί να τους κολακεύει.

Επιλέγετε λοιπόν να ξεχάσετε το περιστατικό, ή να το δικαιολογήσετε με κατάλληλα επιχειρήματα ξεχνώντας ταυτόχρονα ορισμένες δυσάρεστες για το άτομό σας λεπτομέρειες. Η πρώτη ενέργεια καταβυθίζει ολοκληρωτικά το περιστατικό στο ασυνείδητο, η δεύτερη κάνει επίσης το ίδιο, κρατάει όμως στο συνειδητό μια βολική διασκευή των γεγονότων που δεν έχει παρά μόνο μακρινή σχέση με την αλήθεια, κυρίως την εξωτερική. Η πραγματικότητα όμως έχει ξεχαστεί.

Στο όριο μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου εγκαθίσταται τότε ένας «φύλακας», ο οποίος εμποδίζει την ανάδυση του γεγονότος και την συνειδητοποίησή του από εμάς. Αυτό είναι ένα τείχος από σκέψεις. Είναι η δημιουργική (αλλά και πονηρή επίσης) πλευρά της φαντασίας μας. Η συνεχής εσωτερική μυθοπλασία.

Κάθε φορά λοιπόν που ένα οποιοδήποτε ερέθισμα ανακαλεί στην μνήμη μας το απωθημένο γεγονός, ο «φύλακας» ενεργοποιείται και παράγει τις απαραίτητες μυθοπλασίες προκειμένου να αλλοιώσει τις αναμνήσεις μας, αναμιγνύοντάς την φαντασία με την πραγματικότητα, ή απλώς επιχειρεί να στρέψει την προσοχή μας αλλού. Αρχίζουμε δηλαδή μια ατέρμονη και ουσιαστικά εκτός ελέγχου συζήτηση με τον εαυτό μας, που ως σκοπό έχει την αποκοίμιση της συνειδητότητάς μας ώστε αυτή να μην ανακαλέσει το επίμαχο περιστατικό.

Έχετε ποτέ προσέξει το περιεχόμενο των σκέψεών σας; Όχι των συλλογισμών που αφορούν τα τεχνικά θα λέγαμε ζητήματα, όπως τι θα φάμε το μεσημέρι, από ποιο δρόμο θα επιστρέψουμε στο σπίτι μας και τέτοια, αλλά όλων των υπόλοιπων σκέψεων που αποτελούν το 90% της διανοητικής μας δραστηριότητας. Δηλαδή των φαντασιώσεών μας. Θα δείτε ότι αυτές δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να ανασκευάζουν το παρελθόν μας, να προβάλλουν τις επιθυμίες μας στο μέλλον και γενικώς να συντηρούν το εγώ μας. Σκεφτόμαστε δηλαδή για τον εαυτό μας, ακόμα και όταν απασχολούμε την σκέψη μας με άλλους. Εμείς είμαστε κάπου εκεί στο παρασκήνιο, κάπου στο βάθος.

Οι μυθοπλασίες αυτές είναι το υλικό με το οποίο κατασκευάζουμε τον εικονικό μας εαυτό, τον ψεύτικο εαυτό μας και επίσης αποτελούν την δραστηριότητα υποστύλωσης και αναπαλαίωσης του υπό κατάρρευση εγώ μας.

Πως θα μπορούσαν να λειτουργήσουν όλα αυτά στο προαναφερθέν παράδειγμα; Θα επινοήσουμε κατ’ αρχήν μια δικαιολογία για την άσχημη συμπεριφορά μας. Η δικαιολογία αυτή ενδεχομένως να είναι βάσιμη και όσο πιο βάσιμη είναι τόσο μεγαλύτερη είναι και η ικανότητά της να παραπλανά την κρίση μας. Αφού έχουμε το «δίκιο» με το μέρος μας καλά κάναμε λοιπόν και συμπεριφερθήκαμε έτσι. Πως είναι όμως αυτό το «έτσι»; Εδώ η φαντασία μας αναπλάθει το περιστατικό ξανά και ξανά, κάνοντας τις απαραίτητες διορθώσεις. Π.χ. η έκφραση του προσώπου μας είναι ενδεχομένως ένα στοιχείο που απουσιάζει από την ανάπλαση του γεγονότος. Δεν θυμόμαστε καθόλου το πόσο είχαμε ασχημύνει, ή το πόσο δυσαρμονική και δυνατή είχε γίνει η φωνή μας, το πως χειρονομούσαμε χωρίς κανένα έλεγχο.

Εγκαθιστούμε λοιπόν την «διορθωμένη» αυτή εκδοχή των γεγονότων στο συνειδητό μας, υποστηρίζοντάς την με τις απαραίτητες δικαιολογήσεις, προστατεύοντας την εικόνα που θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας. Τι συμβαίνει όμως με το πραγματικό περιστατικό και το νόημά του; Αυτό βρίσκεται στο ασυνείδητο πλέον. Η διορθωμένη αυτή  εκδοχή είναι ο φύλακας, στον οποίο έχουμε αναθέσει την αποστολή να κρατήσει την αλήθεια καλά κρυμμένη από τα μάτια μας. Κάθε φορά που κάτι την ανακαλεί αυτός ενεργοποιείται, (είναι ένας παγιωμένος μηχανισμός) και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε. Σκεφτόμαστε για τον εαυτό μας, για το τι κάναμε, το τι μας είπαν, το τι θα μπορούσαμε να είχαμε πει, πως θα έπρεπε να ήταν τα πράγματα, γινόμαστε ήρωες, θύτες ή θύματα. Θα κατηγορήσουμε τους γονείς μας, την κυβέρνηση, το σύστημα, ή τον εαυτό μας.

Σκεφτόμαστε όμως για τα γεγονότα, δεν τα θυμόμαστε. Ούτε παρατηρούμε τις αντιδράσεις μας. Αν αυτές τις σκέψεις προσπαθήσουμε να τις σταματήσουμε, θα διαπιστώσουμε ότι ο νους μας δεν έχει καμία διάθεση να μας υπακούσει. Δεν έχουμε κανένα απολύτως έλεγχο. Σε περίπτωση όμως που αυτές οι σκέψεις σταματήσουν θα μας αρέσει η αλήθεια η οποία θα ξεπροβάλλει από πίσω τους;

Προσπαθούμε να διαλογιστούμε. Οι σκέψεις δεν λένε να σταματήσουν. Έχουμε την αίσθηση ότι πρέπει οπωσδήποτε να τις σκεφτούμε, ότι έχουν για μας ζωτική σημασία. Με αυτό τον τρόπο συντηρούμε το εικονικό μας εγώ. Την ψευδή αίσθηση του εαυτού μας που αποτελείται από το σύνολο των φαντασιώσεών μας. Αυτή δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Αν σταματήσουν οι σκέψεις μας, τότε η εικονική πραγματικότητα που έχουμε κατασκευάσει για τον εαυτό μας θα καταρρεύσει και θα αρχίσουμε να βλέπουμε αμερόληπτα την αλήθεια για το άτομό μας. Τα γεγονότα ξερά, έτσι όπως είναι, χωρίς επιδέξιους σχολιασμούς και μυθοπλασίες. Χωρίς επιβραβεύσεις ή αυτοκατάκριση.

Για να μπορέσουμε να διαλογιστούμε πρέπει να εξουδετερωθούν αυτοί οι «φύλακες», όπως τους ονομάσαμε. Πρέπει να τους δούμε σε λειτουργία, να τους κοιτάξουμε κατά πρόσωπο, να τους ξεμπροστιάσουμε, χωρίς να μιλάμε και πολύ στον εαυτό μας. Να τους δούμε, όχι να τους συμπεράνουμε με την βοήθεια βιβλίων που διαβάσαμε. Τότε θα δούμε τον ρόλο τους, καθώς και τι προσπαθούν να καλύψουν, ή να συντηρήσουν. Θα αρχίσουμε να διακρίνουμε τι συμβαίνει μέσα μας.

Η τεχνική είναι απλή. Ενώ ζούμε ένα γεγονός, οτιδήποτε, σημαντικό ή καθημερινό, πρέπει να παρακολουθούμε ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ τις προσωπικές μας αντιδράσεις. Τι σκεφτόμαστε, τι αισθανόμαστε και πως κινούμαστε. Μας λέει κάποιος κάτι. Εμείς παρακολουθούμε τι μας λέει, αλλά και τι σκεφτόμαστε και αισθανόμαστε την ώρα που αυτός μας μιλάει. Αν ενεργοποιηθεί μέσα μας κάποιος μηχανισμός αυτοπροστασίας του ασυνείδητού μας, θα τον εντοπίσουμε και θα διαπιστώσουμε τον ακριβή τρόπο λειτουργίας του. Από την εσωτερική μας ανταπόκριση θα καταλάβουμε αν κρύβεται κάτι στο ασυνείδητό μας. Θα έχουμε τέλος πάντων μια συνεχόμενη εποπτεία του εαυτού μας.

Κατόπιν θα πρέπει να αναρωτηθούμε το ΓΙΑΤΙ; Γιατί αντέδρασα έτσι, γιατί αισθάνθηκα έτσι; Η απάντηση που θα δώσουμε δεν πρέπει να είναι βεβιασμένη, ή να την αντλήσουμε από βιβλία. Δεν αρκεί να είναι λογική, πρέπει να είναι πραγματική. Τόσο πραγματική ώστε να δείχνει ακόμα και κοινότυπη. Μίλησα άσχημα; Άρα είμαι αγενής. Εδώ δεν χρειάζεται μεγάλη φιλοσοφία. Η ανακάλυψη της αιτίας της αγένειας είναι ένα δεύτερο στάδιο, όμως θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από την ίδια αφοπλιστική αμεσότητα. Και προπαντός λιτότητα σκέψης. Η παρατεταμένη συζήτηση με τον εαυτό μας πιστεύω ότι είναι ύποπτη.

Αυτή η διαρκής αυτοσυγκέντρωση απαιτεί να διαθέτουμε πολλή ενέργεια, γιατί οι εν λόγω μηχανισμοί είναι ισχυρότατοι και διακυβεύονται πολλά. Για τον πλαστό εαυτό μας είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου. Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι όλη αυτή η προσπάθεια είναι κουραστική. Είναι όμως ένας θεωρητικός ισχυρισμός από ανθρώπους που δεν έχουν προσωπική εμπειρία του ζητήματος. Αν εκτελεστεί σωστά, χωρίς πιέσεις προς τον εαυτό μας και χωρίς διανοητικοποίηση, θα διαπιστώσετε ότι μάλλον ξεκουράζει και μας φορτίζει με ενέργεια.

Ας δούμε τώρα κάτι άλλο. Ένα μικρό παιδί έχει χαμηλότερο βαθμό αυτοσυνειδησίας. Είναι λιγότερο συνειδητό από έναν ενήλικα. Θα λέγαμε ότι λειτουργεί υποσυνείδητα. Το ανώτερο στάδιο της συνειδητότητάς του, βρίσκεται κάπου μεταξύ συνειδητού και ασυνείδητου. Είναι ονειρώδες, πράγμα που εξηγεί και την ζωηρότατη φαντασία που εκδηλώνουν τα παιδιά στα παιχνίδια τους. Με την πάροδο του χρόνου το επίπεδο αυτό εξελίσσεται και έτσι εμφανίζονται και συνειδητές στιγμές.

Όταν ένα περιστατικό υποπέσει στην αντίληψή μας, αυτό καταγράφεται στο τρέχον επίπεδο της συνειδητότητάς μας. Στην περίπτωση ενός μικρού παιδιού αν το γεγονός αυτό καταγραφεί, με την πάροδο του χρόνου και με την ταυτόχρονη ανύψωση του επιπέδου της συνειδητότητας, προστίθενται διάφορα καινούργια «στρώματα» συνειδητότητας. Έτσι το περιστατικό βρίσκεται πλέον στο ασυνείδητο του ενήλικα, σε κάποια βαθύτερα στρώματα. Αυτό εξηγεί το γιατί τα γεγονότα της παιδικής μας ηλικίας σφραγίζουν την ζωή μας με έναν τρόπο που δύσκολα γίνεται αντιληπτός. Καθώς μεγαλώνουμε νέα γεγονότα έρχονται να προστεθούν στην αντίληψή μας έτσι ώστε τα παλαιότερα, που έχουν εγγραφεί σε στρώματα χαμηλότερης συνειδητότητας, «καθιζάνουν» στο ασυνείδητό μας. Υπάρχουν όμως και δρουν.

Το ίδιο συμβαίνει αν όταν δεχόμαστε μια εντύπωση είμαστε αφηρημένοι. Το επίπεδο της συνειδητότητάς μας είναι ήδη χαμηλό, και η νέα εντύπωση καταγράφεται σε αυτό το χαμηλό επίπεδο. Πράγμα που σημαίνει απουσία λογικής επεξεργασίας, απουσία κρίσης και αυτοελέγχου. Περνάει μέσα μας χωρίς κανένα έλεγχο. Δηλαδή το καταπίνουμε αμάσητο, όπως λέμε.

Δεν πρέπει να αυταπατόμαστε ότι είμαστε συνειδητοί, επειδή λειτουργούν τα αισθητήριά μας και επειδή σκεφτόμαστε. Μην νομίζετε ότι οι συνειρμοί μας ακολουθούν πάντα τους κανόνες της λογικής. Τα αυθαίρετα άλματα και συμπεράσματα είναι πολύ περισσότερα από όσα νομίζουμε και οι παραποιήσεις της πραγματικότητας είναι ο κανόνας. Οι πραγματικά συνειδητές στιγμές ίσως είναι πολύ λίγες. Με την αυτοπαρατήρηση όμως και με την επεξεργασία του εσωτερικού περιεχομένου μας αρχίζουμε να δημιουργούμε συνειδητά κομμάτια του ψυχισμού μας, και τότε το πραγματικό μας συνειδητό διευρύνεται. Το χτίζουμε κομμάτι κομμάτι, με την προσωπική μας εργασία. Δεν θα «φυτρώσει» από μόνο του. Το συνειδητό μας δεν αναπτύσσεται με ευχολόγια, ούτε με αποστήθιση γνώσεων (που δημιουργούν ψευδαίσθηση συνειδητότητας - την αίσθηση του «εγώ ξέρω»), αλλά με την αυτοπαρατήρηση και με το να θέτουμε στον εαυτό μας απλά αλλά καίρια ερωτήματα.

Καλό είναι να προσέξουμε το εξής: Πολλοί από εμάς έχουμε λάβει μια παιδεία που στρέφει την κρίση μας προς την αυτοκατάκριση. Προέρχεται από την θρησκευτική νοοτροπία της αμαρτωλότητας του ανθρώπου και από κακούς χειρισμούς εκείνων των γονιών που δεν διστάζουν να πληγώσουν τα παιδιά τους, λέγοντας ότι δεν αξίζουν, ότι είναι κακά και άλλα τέτοια. Όταν λοιπόν παρατηρούμε τον εαυτό μας ΔΕΝ ψάχνουμε οπωσδήποτε για κάτι το κακό, ούτε για κάτι το καλό. Παρατηρούμε τα γεγονότα, χωρίς να τους κολλήσουμε τις ετικέτες του καλού – κακού, ηθικού – ανήθικου και άλλες πολλές.

Μας ενδιαφέρουν τα γεγονότα και όχι η κρίση μας, που μπορεί να είναι καθοδηγούμενη από τους παράγοντες που ήδη αναφέραμε. Το συμπέρασμα μπορεί να επακολουθήσει, αλλά θα πρέπει να είναι συναισθηματικά ουδέτερο. Αν διακρίνουμε μέσα μας κάποια αδυναμία δεν θα πρέπει να αισθανθούμε απογοήτευση, θυμό, ενθουσιασμό, ή οτιδήποτε άλλο. Ο στόχος μας είναι να γνωρίσουμε και αν μπορέσουμε να βελτιώσουμε τα πράγματα, όχι να επιβαρύνουμε την θέση μας με κάποιες ενοχικές συμπεριφορές.

Αυτό είναι ένα πολύ λεπτό σημείο. Παρατήρηση σημαίνει παρατήρηση. Δεν ψάχνουμε για αμαρτίες ώστε να καταδικάσουμε τον εαυτό μας. Αυτό εξ’ άλλου είναι μια ασυνείδητη τάση, που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και να μην της επιτρέψουμε να παρεισφρήσει μέσα μας, αλλοιώνοντας έτσι τις προσπάθειές μας.

Πηγή

Γλυκό του κουταλιού αχλάδι

Γλυκό του κουταλιού αχλάδι
 

Ένα γλυκό με σχετικά ελαφριά γεύση. Ιδανικό τελείωμα για το τέλος ενός ελαφρού γεύματος.

• 2 κιλά αχλάδια μικρά και άγουρα

• 2 φλιτζάνια νερό
• 1 και 1/2 κιλό ζάχαρη
• 1/2 φλιτζάνι χυμό λεμονιού
• 1 ξυλάκι βανίλια ή ½ κ.τ.σ. μαστίχα ή 2-3 φυλλαράκια αρμπαρόριζα


Πλένουμε τα αχλάδια, τα ξεφλουδίζουμε και βγάζουμε τα κουκούτσια με το ειδικό εργαλείο.

Βάζουμε σε μία λεκάνη νερό 3-4 κουταλιές χυμό λεμονιού και τα αχλάδια και τα αφήνουμε για 4 ώρες.

Βράζουμε σε μία κατσαρόλα το νερό και τη ζάχαρη για περίπου 8 λεπτά.

Βάζουμε τα αχλάδια στην κατσαρόλα με το σιρόπι και τα βράζουμε για 10 λεπτά.

Όταν κρυώσουν βάζουμε τον υπόλοιπο χυμό λεμονιού και τα βάζουμε πάλι στη φωτιά μέχρι να δέσει το σιρόπι.

Προσθέτουμε τη βανίλια.

Όταν κρυώσει το γλυκό το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα και το κρατάμε στο ψυγείο.

glykokyriakis.gr

Χαλίλ Γκιμπράν "ΑΜΜΟΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΣ"

Ταξίδι στο Φως

Σφουγγάρι είν' ο νους μας, ποτάμι η καρδιά μας. Δεν είναι παράξενο ότι οι περισσότεροι διαλέγουν μάλλον να ρουφάνε παρά να κυλάνε;
Η μοναξιά μου γεννήθηκε όταν οι άνθρωποι εξύμνησαν τα φλύαρα λάθη μου και μέμφθηκαν τις σιωπηλές αρετές μου.
Χαλίλ Γκιμπράν "ΑΜΜΟΣ ΚΑΙ ΑΦΡΟΣ"

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ - Οι γάτες τ’ Αϊ-Νικόλα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ - Οι γάτες τ’ Αϊ-Νικόλα
Τον δ’ άνευ λύρας όμως υμνωδεί
θρήνον Ερινύος
αυτοδίδακτος έσωθεν

θυμός, ου το παν έχων
ελπίδος φίλον θράσος.
ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ, 990 επ.
«Φαίνεται ο Κάβο-Γάτα...», μου είπε ο καπετάνιος
δείχνοντας ένα χαμηλό γιαλό μέσα στο πούσι
τ’ άδειο ακρογιάλι ανήμερα Χριστούγεννα,
«... και κατά τον Πουνέντε αλάργα το κύμα γέννησε την Αφροδίτη·
λένε τον τόπο Πέτρα του Ρωμιού.
Τρία καρτίνια αριστερά!»
Είχε τα μάτια της Σαλώμης η γάτα που έχασα τον άλλο χρόνο
κι ο Ραμαζάν πώς κοίταζε κατάματα το θάνατο,
μέρες ολόκληρες μέσα στο χιόνι της Ανατολής
στον παγωμένον ήλιο
 
κατάματα μέρες ολόκληρες ο μικρός εφέστιος θεός.

Μη σταθείς ταξιδιώτη.
«Τρία καρτίνια αριστερά» μουρμούρισε ο τιμονιέρης.

...ίσως ο φίλος μου να κοντοστέκουνταν,
ξέμπαρκος τώρα
κλειστός σ’ ένα μικρό σπίτι με εικόνες
γυρεύοντας παράθυρα πίσω απ’ τα κάδρα.
Χτύπησε η καμπάνα του καραβιού
σαν τη μονέδα πολιτείας που χάθηκε
κι ήρθε να ζωντανέψει πέφτοντας
αλλοτινές ελεημοσύνες.

«Παράξενο», ξανάειπε ο καπετάνιος.
«Τούτη η καμπάνα ―μέρα που είναι―
μου θύμισε την άλλη εκείνη, τη μοναστηρίσια.
Διηγότανε την ιστορία ένας καλόγερος
ένας μισότρελος, ένας ονειροπόλος.

»Τον καιρό της μεγάλης στέγνιας,
―σαράντα χρόνια αναβροχιά―
ρημάχτηκε όλο το νησί·
πέθαινε ο κόσμος και γεννιούνταν φίδια.
Μιλιούνια φίδια τούτο τ’ ακρωτήρι,
χοντρά σαν το ποδάρι ανθρώπου
και φαρμακερά.
Το μοναστήρι τ’ Αϊ-Νικόλα τό ειχαν τότε
Αγιοβασιλείτες καλογέροι
κι ούτε μπορούσαν να δουλέψουν τα χωράφια
κι ούτε να βγάλουν τα κοπάδια στη βοσκή·
τους έσωσαν οι γάτες που αναθρέφαν.
Την κάθε αυγή χτυπούσε μια καμπάνα
και ξεκινούσαν τσούρμο για τη μάχη.
Όλη μέρα χτυπιούνταν ώς την ώρα
που σήμαιναν το βραδινό ταγίνι.
Απόδειπνα πάλι η καμπάνα
και βγαίναν για τον πόλεμο της νύχτας.
Ήτανε θαύμα να τις βλέπεις, λένε,
άλλη κουτσή, κι άλλη στραβή, την άλλη
χωρίς μύτη, χωρίς αυτί, προβιά κουρέλι.
Έτσι με τέσσερεις καμπάνες την ημέρα
πέρασαν μήνες, χρόνια, καιροί κι άλλοι καιροί.
Άγρια πεισματικές και πάντα λαβωμένες
ξολόθρεψαν τα φίδια μα στο τέλος
χαθήκανε· δεν άντεξαν τόσο φαρμάκι.
Ωσάν καράβι καταποντισμένο
τίποτε δεν αφήσαν στον αφρό
μήτε νιαούρισμα, μήτε καμπάνα.
Γραμμή!
Τι να σου κάνουν οι ταλαίπωρες
παλεύοντας και πίνοντας μέρα και νύχτα
το αίμα το φαρμακερό των ερπετών.
Αιώνες φαρμάκι· γενιές φαρμάκι».
«Γραμμή!» αντιλάλησε αδιάφορος ο τιμονιέρης.

Τετάρτη, 5 Φεβρουαρίου 1969

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ http://noctoc-noctoc.blogspot.gr/

6 Δεκεμβρίου...

6 Δεκεμβρίου.. Εορτή του Αγίου Νικολάου προστάτη των θαλασσών και των ναυτικών μας.

Στη Δύση η γιορτή του αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus, συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε. Και στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα με τον άγιο Βασίλειο, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον "πατέρα του χιονιού" κτλ.

Το ελληνικό παραδοσιακό καραβάκι αποτελεί παράδοση των παλαιών εποχών της χώρας μας, που τα παιδιά με αγάπη, χαρά και δημιουργικό νου κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους.

Αποτελούσε, όμως, και ένα είδος τιμής και καλωσορίσματος στους ναυτικούς, που επέστρεφαν από τα ταξίδια τους.
Ωστόσο, ως χώρα της θάλασσας, η Ελλάδα είχε το έθιμο του στολισμού του καραβιού. Το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού. Έθιμο που υποχώρησε με το χρόνο, μπροστά σε αυτό του δέντρου.

Πριν από 50 χρόνια, δηλαδή έως και την πρώτη μεταπολεμική δεκαετία, συναντούσαμε το καραβάκι σε πολλά ελληνικά σπίτια και στα χέρια των παιδιών που έλεγαν τα κάλαντα. Σήμερα, η παράδοση αυτή τείνει να εξαφανιστεί, μιας και έχει αντικατασταθεί από το ξενόφερτο έλατο.

«Συνυφασμένο με αποχωρισμούς και δυσάρεστες αναμνήσεις, όπως επισημαίνει ο συγγραφέας Δημήτριος Σ. Λουκάτος, αλλά και ως τάμα των ναυτικών σε στιγμές κινδύνου στη θάλασσα, το καράβι δεν θα μπορούσε να συμβολίσει οικογενειακές συνεστιάσεις θαλπωρής, με παρόντα όλα τα μέλη, ή να τονώσει το οικογενειακό αίσθημα. Για το λόγο αυτό, το καράβι σπάνια αποτέλεσε στοιχείο διακόσμησης των ελληνικών σπιτιών τα Χριστούγεννα.»

Εντούτοις, στις αρχές της δεκαετίας του 1970, συζητήθηκε έντονα στη χώρα μας το ζήτημα κατάργησης του χριστουγεννιάτικου δέντρου και αντικατάστασής του από το καράβι, δεδομένου ότι αυτό συνδύαζε την παράδοση με την οικολογική συνείδηση. Το ζήτημα βεβαίως δεν ήταν τόσο απλό, καθώς παρουσιάστηκε αδιάσειστη επιχειρηματολογία και από τις δύο πλευρές, με αναφορές σε οικολογικά ζητήματα και προτάσεις από ειδήμονες για χρήση φυτών και δέντρων, πλην του ελάτου.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι το Χριστουγεννιάτικο δέντρο εκτόπισε το παραδοσιακό καραβάκι που στόλιζαν οι Έλληνες τις ημέρες των Χριστουγέννων. Σε ορισμένες περιοχές (κυρίως στα νησιά) εξακολουθούν να στολίζουν «καραβάκια», ενώ τα τελευταία χρόνια γίνεται μια αξιέπαινη προσπάθεια ορισμένων Δήμων της χώρας, να επαναφέρουν το έθιμο στην αρχική του μορφή, στολίζοντας στις πλατείες τους καραβάκια αντί για έλατα.

Καρυδόπιτα με σοκολάτα 2

Καρυδόπιτα με σοκολάτα 2

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από Stella_chef, 12.11.08

 

Περιγραφή

Μία εύκολη συνταγή ευπαρουσίαστη και πολύ γευστική για τις γιορτές των Χριστουγέννων και όχι μόνο!

photo: Wendy

Τι χρειαζόμαστε:

Για την καρυδόπιτα:

• 1,5 ποτήρι νερού καρύδι ψιλοκομμένο
• 1,5 ποτήρι νερού φρυγανιά τριμμένη
• 1 ποτήρι νερού ζάχαρη
• 5-6 αυγά
• 1 ποτήρι κρασιού κονιάκ
• 2 κουταλάκια γλυκού μπέικιν πάουντερ
• το ξύσμα από 2 λεμόνια

Για το γλάσο:

• 1 κουβερτούρα και λίγο εβαπορέ γάλα λιωμένα σε μπεν μαρί

Για το σιρόπι:

• 1,5 ποτήρι νερό και 1,5 ποτήρι ζάχαρη(τα δένουμε σε σιρόπι)

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Κουζίνα

Ελληνική

Δυσκολία

Εύκολο

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

Αβγά

Γάλα

Σοκολάτα

 

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Καρυδόπιτα με σοκολάτα 2 

 http://www.sintagespareas.gr/sintages/karidopita-me-sokolata-2.html#ixzz22PG7FEOM

 

Εκκλησίες Αγίου Νικολάου

http://www.zakynthion.gov.gr/Default.aspx?tabid=568 Ναός Αγίου Νικολάου του Μώλου   Η εκκλησία του Αγ. Νικολάου του Μώλου είναι το μοναδικό βενετσιάνικο (ενετικού ρυθμού κτίσμα που διασώθηκε από τον καταστρεπτικό σεισμό και την πυρκαγιά του 1953 και ανοικοδομήθηκε διατηρώντας τα αρχικά του χαρακτηριστικά. Χτίστηκε το 1561 από την συντεχνία των Ναυτικών, η οποία για να τιμήσει τον Άγιο Διονύσιο τον εξέλεξε εφημέριο της. Αρχικά η εκκλησία είχε ανεγερθεί πάνω σ' ένα νησί που ένα γεφύρι ένωνε με τη στεριά, στη συνέχεια αυτό το νησί έγινε αναπόσπαστο τμήμα της πόλης, μετά από τις διάφορες επιχωματώσεις που έγιναν για την επέκταση της πόλεως, και έτσι ενώθηκε με το υπόλοιπο νησί. Η ανέγερσή του Ναού χρονολογείται τον 17ο αιώνα και είναι το πιο παλιό κτίριο στην Πλατεία Δ. Σολωμού,  κατασκευάστηκε σε αναγεννησιακό ρυθμό εκτός από το καμπαναριό που θυμίζει περισσότερο βυζαντινό ρυθμό.          Εξωτερικά έχει επενδυθεί με πέτρα και το καμπαναριό της το οποίο παλαιότερα φιλοξενούσε φανό του Λιμανιού έχει αναστηλωθεί. Ο ρυθμός που ακολουθεί είναι αυτός της Μονοκλιτης Βασιλικής. Στο εσωτερικό της φυλάσσονται τα αρχιερατικά άμφια του Αγίου Διονυσίου, ως φόρος τιμής της σχέσης του Αγίου με την εκκλησία αυτή. Από εδώ ξεκινά η λιτανεία της Μεγάλης Παρασκευής. Ο Ναός του Αγίου Νικολάου του Μώλου έχει χαρακτηρισθεί ως ιστορικό διατηρητέο (Αρχαίο) μνημείο βάσει του ΠΔ 18-2-1925, ΦΕΚ 61/Α/12-3-1925 , στην κατηγορία “Ιεροί Ναοί Χριστιανικοί, Λατρευτικοί Χώροι”(Βλ. Παράρτημα Ι)  -----------------------------------------------------   http://el.wikipedia.org Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Σύρου Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου Ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου είναι ορθόδοξος ναός που βρίσκεται στη Σύρο, πολιούχος της πρωτεύουσας Ερμούπολης. Είναι ο τρίτος αρχαιότερος Ιερός Ναός της Ερμούπολης, μετά τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Μεταμορφώσεως (1824) και τον Ιερό Ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1828). Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορικά στοιχεία 2 Αρχιτεκτονική και Διακόσμηση 3 Ο Ναός σήμερα 4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι Ιστορικά στοιχεία Από το 1841 είχε αποφασίσει ο Δήμος Ερμούπολης την ανέγερση μιας νέας εκκλησίας και πολλά σχέδια έγιναν γι' αυτήν. Το 1847 ο Λ. Ζαβός κατασκεύασε ξύλινη μακέτα του ναού. Το τελικό σχέδιο του Γ. Μεταξά χαλκογραφήθηκε και κυκλοφόρησε για να προσελκύσει ευεργέτες. Πολλοί αρχιτέκτονες πήραν μέρος στην ολοκλήρωσή του. Οι κυριότεροι ήταν οι αρχιτέκτονες του Δήμου Α. Ζηνόπουλος, Ι. Βλυσίδης και Δ. Ελευθεριάδης και ο Γάλλος J. Vaugarni. Για τα οικοδομικά του σχέδια ενδιαφέρθηκε προσωπικά ο Βασιλιάς Όθων. Αφού ο ίδιος τα υπέγραψε, τα επικύρωσε με Βασιλικό Διάταγμα του 1851, στο οποίο αναφέρεται επί λέξει: «Πάσα μεταρρύθμισις εις τα σχέδια ταύτα, η οποία ήθελε τυχόν φανή αναγκαία να επενεχθή εις αυτά προς ελάττωσιν της δαπάνης ή προς εκπλήρωσιν άλλου τινός σκοπού θέλει υποβάλλεσθαι εις την Ημετέραν έγκρισιν»! Η εικόνα του Αγίου Νικολάου ιστορήθηκε και επαργυρώθηκε στη Μόσχα το 1852 «δαπάνη της Ορθοδόξου δούλης του Θεού Σοφίας θυγατρός Μπερναρδάκη, εκ πόλεως Ταγανρόγ», όπως αναφέρει η αφιερωματική επιγραφή στο υποπόδιο του Αγίου. Ο μεγαλοπρεπής ναός θεμελιώθηκε από τον Μητροπολίτη Κυκλάδων Δανιήλ Κοντούδη στις 28 Φεβρουαρίου 1848 σε σχέδια του Γ. Μεταξά και εγκαινιάστηκε επισήμως στις 14 Σεπτεμβρίου 1870 από τον Αρχιεπίσκοπο Σύρου Αλέξανδρο Λυκούργο, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί ο εσωτερικός διάκοσμος. Μεγάλοι δωρητές και ευεργέτες υπήρξαν η Βασίλισσα Όλγα (προσέφερε 3.000 λίρες για την αποπεράτωση των καμπαναριών και τέσσερις φανούς της βασιλικής άμαξας, που μέχρι σήμερα περικοσμούν το εσωτερικό του ναού), ο τσάρος Νικόλαος, ο βαρόνος Σίνα η οικογένεια Σταματίου Πρωίου, ο Δημ. Βαφιαδάκης, οι πλοιοκτήτες Νικόλαος και Μηνάς Ρεθύμνης κ.ά. Αρχιτεκτονική και Διακόσμηση Το εσωτερικό του ναού Ο ναός σε σχήμα σταυρού, είναι τοποθετημένος σε υπερυψωμένη αυλή με μαρμάρινο στηθαίο και κιγκλίδωμα. Ανήκει στον τύπο της βασιλικής με τρούλο. Σκάλα ύψους 4 μ. οδηγεί στο ολομάρμαρο κεντρικό τμήμα της πρόσοψης, που έχει στο ισόγειο πρόπυλο με μορφή στοάς σε τέσσερις ιωνικούς κίονες και δυο παραστάδες με κορινθιακά επίκρανα. Στέφεται με αέτωμα και πλαισιώνεται από τους πύργους των κωδωνοστασίων. Οι πλάγιες όψεις διαιρούνται σε όλο το ύψος από παραστάδες με μαρμάρινα κορινθιακά επίκρανα και βάσεις. Τα πλαίσια των ανοιγμάτων είναι μαρμάρινα με εξαιρετική διακόσμηση. Ο τρούλος εδράζεται σε μαρμάρινους κορινθιακούς κίονες που πλαισιώνουν δίλοβα παράθυρα. Εσωτερικά, τοξοστοιχίες σε πεσσούς χωρίζουν τον ναό σε τρία κλίτη και γυναικωνίτης περιτρέχει τις τρεις πλευρές του. Κυριαρχεί το μάρμαρο, που προσδίδει ξεχωριστή αίγλη στον ναό: μαρμάρινοι κορινθιακοί κίονες, υπέρθυρα με ανάγλυφες φυτικές διακοσμήσεις, πλακόστρωση σε χρώμα γκρι - γαλάζιο. Το θαυμάσιο μαρμάρινο τέμπλο έγινε μετά από πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε ο Δήμος (1871). Δεν γνωρίζουμε τον σχεδιαστή, κατασκευάστηκε όμως από τον Τήνιο γλύπτη Γεώργιο Βιτάλη το διάστημα 1883-1899. Είναι από πεντελικό μάρμαρο, με ένθετα μάρμαρα Ιταλίας στα πλαίσια και τη βάση. Καλύπτεται από ανάγλυφα και εγχάρακτα κοσμήματα τονισμένα με χρυσό. Εντυπωσιακοί είναι οι ανάγλυφοι καθιστοί άγγελοι της Ωραίας Πύλης. Ο μαρμάρινος άμβωνας (δωρεά Δ.Βαφιαδάκη το 1868) σχεδιάστηκε από τον Αντ. Φραγκούλη με βάση τον άμβωνα της Μητρόπολης Αθηνών. Ο μαρμάρινος επισκοπικός θρόνος ήταν δωρεά των Σταμ. και Αγγελικής Κ. Πρωίου. Στα 1903-1905 διακοσμήθηκαν οι τοίχοι από τους Πέτρο και Αλέξανδρο Μπόγια με φορητές εικόνες διαφόρων αγιογράφων (Ι. Στάη, Α.Γ. Βεβελάκη, Ι. Παππαδάκη, Ε. Αρμενοπούλου, Α. Γενναδίου, Λ.Δ. Τρούμπου κ.ά) και δύο ξύλινα προσκυνητάρια ζωγραφισμένα το διάστημα 1864-1866 από τον Τήνιο Φραγκίσκο Δεσύπρη. Οι εικόνες δεξιά και αριστερά της Ωραίας Πύλης είναι έργα μοναχών του Αγίου Όρους (αρχές του [[20ός αιώνας|20ού αιώνα). Δύο εικόνες πάνω από την Ωραία Πύλη, ο Μυστικός Δείπνος και η Αποκαθήλωση, είναι έργα Ρώσων αγιογράφων και δωρήθηκαν το 1894 από τον Θεμιστοκλή Ζ. Πετροκόκκινο, που ζούσε στη Ρωσία. Ο Ναός σήμερα Το 2006 έγιναν εργασίες συντήρησης για την αποκατάσταση και ανακαίνιση του ναού και την ίδια χρονιά ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ενθρόνισε ιερό απότμημα από τα λείψανα του Αγίου. Σήμερα, ο ναός δεν αποτελεί μόνο αληθινό κόσμημα για την Ερμούπολη και τη Σύρο, αλλά και εστία ποικίλης ενοριακής, πνευματικής και κοινωνικής δραστηριότητας. Στο σκευοφυλάκιό του φυλάσσονται πολύτιμα ιερά σκεύη, Ευαγγέλια, Άγια Ποτήρια, σταυροί ευλογίας και χρυσοκέντητοι επιτάφιοι, ευλαβικά αφιερώματα πρέσβεων, πλοιοκτητών, επιχειρηματιών και προξένων από την Ελλάδα, τη Ρωσία και τις Παραδουνάβιες Χώρες.   -------------------------------------------------------------- http://imd.gr/site/catalog/poi/11/2 Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Βόλου - Μητροπολιτικός ΙΣΤΟΡΙΚΑ Στο κέντρο της πόλης του Βόλου, της νύμφης του Παγασητικού, με τις σπάνιες φυσικές ομορφιές και την πλούσια ιστορική και πολιτιστική φυσιογνωμία, προβάλλει μεγαλόπρεπα ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου, Πολιούχου της πόλης και προστάτη των ναυτικών. Ο Ναός του Αγίου Νικολάου αποτελεί το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής των κατοίκων του Βόλου, καθώς φιλοξενεί ανέκαθεν τις σπουδαιότερες εκδηλώσεις θρησκευτικού, εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ο Άγιός μας κατέχει ιδιαίτερη θέση στη ζωή και την καρδιά των Βολιωτών, γεγονός που αποδεικνύεται από τις εκδηλώσεις τιμής και ευλάβειας των πιστών προς το πανάγιο πρόσωπό του. Η ενορία που περιβάλλει τον Ιερό Ναό εκτείνεται σε 103 οικοδομικά τετράγωνα και στα όριά της διαμένουν ή εργάζονται κατά προσέγγιση 20.000 πρόσωπα. Διακονούν 3 μόνιμοι εφημέριοι ένας συνταξιούχος και ένας διάκονος. Στο έργο τους πλαισιώνονται από τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους, τους κατηχητές τά μέλη των επιτροπών φιλοπτώχου ταμείου και συσσίτιο απόρων και έναν αριθμό περίπου 550 εθελοντών. Ο περικαλλής, Βυζαντινός μετά τρούλου, Μητροπολιτικός Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Βόλου κτίσθηκε με πρωτοβουλία των εκάστοτε Δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίων της πόλης. Θεμελιώθηκε στις 9- 12- 1928 και εγκαινιάστηκε στις 2- 12- 1934 από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό . Είναι έργο του μεγάλου Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου πάνω στα θεμέλια παλαιότερου ναού που είχε καεί στις 21 Ιουνίου 1898. Το μοναδικής τέχνης Καμπαναριό του, ρυθμού μπαρόκ, κτίσθηκε μεταξύ των ετών 1886 - 1890 από Ιταλούς τεχνίτες με σχέδια του Ιταλού μηχανικού Εβαρίστο Ντε Κίρικο , πατέρα του γνωστού μεγάλου Ιταλού ζωγράφου. Υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς του 1980 και αναστηλώθηκε ως διατηρητέο μνημείο με τα ίδια μάρμαρα το 1999. Σημαντικές και ιστορικές για τον Ιερό Καθεδρικό μας Ναό υπήρξαν οι επισκέψεις του αειμνήστου Βασιλέως Γεωργίου Β΄ το 1938, των Πατριαρχών Αλέξανδρείας Νικολάου ΣΤ το 1970 και Πέτρου Ζ΄ το 2001, του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου το 1998 και το 2006. ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ & ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ ΕΡΓΟ Συνεχής και συνεπής είναι η τέλεση όλων των Ιερών Ακολουθιών ενώ η Θεία Λειτουργία τελείται πλήν της Κυριακής τακτικά κάθε Πέμπτη ( ημέρα αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στον Άγιο Νικόλαο ) και Σάββατο όπως και στις μεγάλες εορτές. Την Κυριακή τελούνται δύο Θ. Λειτουργίες από μήνα Οκτώβριο έως Μάιο . Ιερές Πανηγύρεις πραγματοποιούνται : • στις 6 Δεκεμβρίου Αγίου Νικολάου • στις 28 Ιανουαρίου επί τη ελεύσει του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου από το Ρίμινι Ιταλίας. • στις 10 Φεβρουαρίου του Αγίου Χαραλάμπους • στις 30 Ιουνίου των Αγίων Αποστόλων • στις 24 Αυγούστου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Καθημερινώς επιτελείται το Μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως και μηνιαίες Ιερές Αγρυπνίες. Κάθε Δευτέρα , Τρίτη Πέμπτη και Σάββατο στις 8.00 μ.μ. τελείται η ακολουθία του Μικρού Αποδείπνου και των Χαιρετισμών στην Υπεραγία Θεοτόκο. Κάθε Πέμπτη, μετά τον Εσπερινό, ψάλλεται η Παράκληση του Αγίου Νικολάου στον κυρίως Ναό και την Παρασκευή η ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μετακαλούνται Ιερά κειμήλια προς ευλογία και πνευματική ενίσχυση των πιστών όπως οι Θαυματουργές εικόνες της Παναγίας Σουμελά , Παναγίας Τρικεριώτισσας και Παναγίας Ξενιάς, τεμάχιο του Τιμίου Ξύλου από την Ι.Μ. Σουμελά , η κάρα του Αγ. Ιερομάρτυρος Ιγνατίου του Θεοφόρου κ.α. ΕΣΠΕΡΙΝΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ 1. Κάθε Δευτέρα στις 5 μ.μ. Σύναξη νέων κυριών και δεσποινίδων και στις 7.30 μ.μ. Επικοινωνία νέων ζευγαριών ( ακολουθεί Ιερό Απόδειπνο). 2. Κάθε Τρίτη στις 8.30 μ.μ. σύναξη φοιτητών τού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας νέων επιστημόνων και εργαζομένων με παρουσίαση θεμάτων από μέλη της συντροφιάς , ελεύθερο διάλογο . Πραγματοποιούνται έκτακτες λατρευτικές εκδηλώσεις , μετακλήσεις ομιλητών, εκδρομές και συνεστιάσεις. Η σύναξη αυτή συνδράμει το ευρύτερο έργο της ποιμαντικής φοιτητών της Ι. Μητροπόλεως . ( Προηγείται το Ιερό Απόδειπνο) . 3. Κάθε Πέμπτη στις 7.00 πραγματοποιείται εσπερινό κήρυγμα με μεγάλη συμμετοχή και στις 8.00 μ.μ. το Απόδειπνο, οι Χαιρετισμοί στην Παναγία με σύντομες σκέψεις σε σύναξη εργαζομένων. 4. Κάθε Παρασκευή στις 5.30 μ.μ. τελείται Ιερά Παράκληση και πολυπληθές εσπερινό κήρυγμα. ΕΚΤΑΚΤΕΣ ΣΥΝΑΞΕΙΣ 1. Τη δεύτερη Κυριακή του Νοεμβρίου πραγματοποιείται σύναξη των γονέων της ενορίας ( κατόπιν γραπτής πρόσκλησης) και παρουσίαση του νεανικού της έργου και των στελεχών του ενώ ακολουθεί προβολή, ομιλία ή μουσικό πρόγραμμα και μικρή δεξίωση. 2. Με την έναρξη του σχολικού έτους ή αμέσως μετά τις Εορτές σε συνεργασία με το γραφείο Α/βάθμιας Εκπαίδευσης προσκαλούνται οι εκπαιδευτικοί της ενορίας ( κυρίως των 5 δημοτικών σχολείων 2 νηπιαγωγείων και 4 ιδιωτικών παιδικών σταθμών). Μετακαλείται ειδικός προς παιδαγωγικά θέματα ομιλητής και ακολουθεί διάλογος , δεξίωση και προσφορά συμβολικού δώρου. 3. Με αφορμή επετειακά γεγονότα πραγματοποιούνται διαλέξεις με ειδικούς ομιλητές και εκθέσεις (εξωτ. Ιεραποστολή, έτος Κόντογλου, Άγιον Όρος κ.λ.π.).Οργανώθηκαν επίσης έως σήμερα τρείς εκθέσεις ζωγραφικής και μία χειροτεχνημάτων κρατουμένων. 4. Στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιανουαρίου καλούνται οι κυρίες που συνδράμουν το έργο του Εράνου Αγάπης. Προηγείται Θεία Λειτουργία υπέρ των ιδίων και των οικογενειών τους. Ακολουθεί ενημέρωση για τα αποτελέσματα του εράνου, προσφορά δώρου σε καθεμιά και δεξίωση. 5. Κάθε Κυριακή προσφέρεται καφές και γλυκίσματα και γίνεται συζήτηση πνευματικού περιεχομένου. 6. Τακτικές συνεστιάσεις των συνεργατών του Ναού πραγματοποιούνται την παραμονή της πανηγύρεως, πρό της Μ. Τεσσαρακοστής και στα τέλη Ιουνίου ( για τις εθελόντριες του κέντρου σίτισης απόρων). 7. Πραγματοποιείται κατ' έτος πολυήμερη προσκυνηματική και ψυχαγωγική εκδρομή το καλοκαίρι. Τακτικές μονοήμερες και απογευματινές εξορμήσεις γίνονται ανά δίμηνο. «ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ» Πρόκειται για τον υπόγειο χώρο του Ιερού Ναού πού καλύπτει χώρο 600 τ.μ. Στις δύσκολες περιόδους της κατοχής και του εμφυλίου υπήρξε το κέντρο της φιλανθρωπικής δραστηριότητας της Ι. Μητροπόλεως Δημητριάδος ( συσσίτια , διαμονή αστέγων διανομή ανθρωπιστικού υλικού ).Φιλοξένησε και την πρώτη στον ελλαδικό χώρο Σχολή Βυζαντινής Μουσικής από το 1947. Ως το 1990 λειτουργούσε κυρίως ως αποθηκευτικός χώρος οπότε με πρωτοβουλία του τότε προϊσταμένου π. Βασιλείου Ακριβοπούλου μετατράπηκε σ΄ έναν πολιτισμένο χώρο πολλαπλών δυνατοτήτων και δράσεων. Σήμερα λειτουργεί ως Πνευματικό Κέντρο του Ιερού μας Ναού με χώρους εορταστικών εκδηλώσεων, ενοριακών κατηχητικών συνάξεων, διαλέξεων, ενοριακών συγκεντρώσεων πρός τιμήν των εκπαιδευτικών, των γονέων και των μητέρων της ενορίας, αλλά και τελέσεως Μνημοσύνων ( όπου διακονούν εναλλασσόμενες ομάδες 45 κυριών ). Με τον ομώνυμο τίτλο εκδίδεται κάθε χρόνο από το 1996 πολυσέλιδη έκδοση πνευματικού , θεολογικού και λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. «ΔΟΣ ΗΜΙΝ ΣΗΜΕΡΟΝ» Η κορυφαία αυτή φιλανθρωπική δραστηριότητα της Ι. Μ. Δημητριάδος, λειτουργεί υπό την σκέπη του Αγίου Νικολάου από το 1999 χάρη στην προτροπή του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Ιγνατίου και την πρωτοβουλία του τότε προϊσταμένου Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου. Αποτελεί συνέχεια της μεγάλης παράδοσης του Μητροπολιτικού μας Ναού με τα εκτεταμένα λαϊκά συσσίτια από την εποχή της κατοχής και την πρώτη μεταπολεμική περίοδο. Στελεχώνεται από 65 εθελόντριες κυρίες και δύο μόνιμους υπαλλήλους ( μάγειρα και βοηθό) και λειτουργεί καθημερινά από τις 11π.μ. μέχρι τις 4 μ.μ. προσφέροντας από 250 έως 450 ( στις εορταστικές ημέρες όπου δεν λειτουργού τά λοιπά ενοριακά συσσίτια) μερίδες φαγητό σε πτωχούς, γέροντες, μοναχικούς, αποφυλακισμένους, αλλοδαπούς, ανέργους, φοιτητές, άστεγους και κοινωνικά αποκλεισμένους. Διαθέτει άρτιο επαγγελματικό εξοπλισμό και διοικείται από επταμελή Ειδική Ενοριακή Επιτροπή ενώ συντηρείται με δωρεές ή προσφορές ειδών διατροφής. Ανακηρύχθηκε κορυφαία φιλανθρωπική και κοινωνική δραστηριότητα για το 1999 στο Νομό Μαγνησίας και βραβεύτηκε από το Υπουργείο Υγείας και την Ελληνική Ραδιοφωνία. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ Η Χριστιανική Αλληλεγγύη της ενορίας αποτελεί παράρτημα του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ιεράς Μητροπόλεως . Διοικείται από πενταμελές συμβούλιο και συνεργάζεται με τον Σύλλογο Εθελοντών Αγάπης « Η ΔΙΑΚΟΝΙΑ» . Το Σύλλογο απαρτίζουν επαγγελματίες από διάφορους χώρους( ιατροί, δικηγόροι, τεχνίτες, νοικοκυρές, εκπαιδευτικοί κ.λ.π.) πού εθελοντικά προσφέρουν υπηρεσίες σε αναξιοπαθούντες ή πρόσωπα με ανάγκες και στερήσεις. Η Χριστιανική Αλληλεγγύη χάρη στο δίκτυο των συνεργατών της διαθέτει τράπεζα τροφίμων, ενδυμάτων και παιχνιδιών. Παράλληλα προσφέρει : • Τακτικά, μηνιαία βοηθήματα σε απόρους, πολυτέκνους, άγαμες μητέρες, γέροντες, ασθενείς και εγκαταλελειμμένους. • Υποτροφίες σε απόρους μαθητές και φοιτητές. • Έκτακτα οικονομικά βοηθήματα. • Τρόφιμα, ενδύματα, υποδήματα, φάρμακα, εισιτήρια. • Πληρώνει λογαριασμούς και ενοίκια απόρων. • Συνεργάζεται με κρατικές και ιδιωτικές υπηρεσίες για την διευθέτηση υποθέσεων αναξιοπαθούντων. • Συμπαρίσταται ηθικά, πνευματικά, ψυχολογικά σ' εκείνους που έχουν ανάγκη. Συνεργάτες στο σπουδαίο έργο της Χριστιανικής Αλληλεγγύης είναι όλοι οι Εφημέριοι του Ναού, το Κέντρο Συμπαραστάσεως Οικογενείας και η Κοινωνική Υπηρεσία της Ιεράς Μητροπόλεως. Για τη χρηματοδότησή της χρησιμοποιείται ειδικό παγκάρι, τακτικοί μηνιαίοι συνδρομητές, δωρητές και χρήματα που συγκεντρώνονται από δύο τακτικές ετήσιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις πολιτιστικού - ψυχαγωγικού χαρακτήρα. ΝΕΑΝΙΚΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ Κάθε Σάββατο στην «ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ», από το πρωί μέχρι το απόγευμα, λειτουργούν Νεανικές Συντροφιές Νηπίων, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου, ενώ εφαρμόζονται και προγράμματα μουσειοπαιδαγωγικής εκπαίδευσης. Τά προγράμματα κατήχησης υλοποιούνται σύμφωνα με τις οδηγίες της Ι. Μητροπόλεως από 19 καταρτισμένα σχετικά στελέχη. Συγκεκριμένα λειτουργούν : • Δύο παραρτήματα παιδιών προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας. • Τέσσερα παραρτήματα παιδιών δημοτικού. • Τρία παραρτήματα παιδιών Γυμνασίου • Δύο παραρτήματα νέων Λυκείου Παράλληλα λειτουργούν: • η Παιδική Βυζαντινή και Παραδοσιακή Χορωδία που ψάλλει κατά τη Β Θ. Λειτουργία και σε διάφορες εκδηλώσεις ενοριακές ή πολιτιστικές. • Δανειστική Βιβλιοθήκη με 4.500 τόμους βιβλίων • Το τμήμα εκμάθησης και εφαρμογής προγραμμάτων Η. Υ. • Θεατρική Ομάδα. • Μαθήματα εκμάθησης Γερμανικών και Γαλλικών. • Πραγματοποιούνται προσκυνηματικές, ψυχαγωγικές και εκπαιδευτικές εκδρομές δύο ή τρείς φορές το χρόνο. • Οργανώνονται τέσσερεις μεγάλες ενοριακές εκδηλώσεις κατ'- έτος : Χριστούγεννα, 2 Φεβρουαρίου (εορτή της Μητέρας κατά το ορθόδοξο εορτολόγιο), 25η Μαρτίου, τελετή λήξης κατηχητικού έτους (στο προαύλιο του ναού με αθρόα συμμετοχή ενοριτών). Σε όλες ακολουθεί δεξίωση και προσφορά μικρού αναμνηστικού. • Κάθε Τρίτη επίσης λειτουργεί η ποιμαντική πρωτοβουλία της Μητροπόλεώς μας για τους φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας παράλληλα προς τη λειτουργία γραφείου στη Γεωπονική Σχολή για τον πανεπιστημιακό ιερέα που είναι εφημέριος του ναού. ---------------------------------------------------------  http://www.metsovonet.gr/Metsovo_Files/Scripts/churches_gr.asp Μονή Αγ. Νικολάου Περιοχή:Μέτσοβο Πληροφορίες: Το μοναστήρι του Αγ. Νικολάου βρίσκεται νοτιοδυτικά του Μετσόβου και συγκεκριμένα στην όχθη του Μετσοβίτικου, παραπόταμου του Αράχθου. Σε βυζαντινές πηγές αναφέρεται ο Ησαϊας ως ηγούμενος στα 1380 του Μετσόβου και πιθανόν της Μονής Αγ. Νικολάου. Το μοναστήρι ανακαινίστηκε γύρω στα 1700, καθώς επίσης και στα 1960 από το Ίδρυμα Βαρώνου Μιχαήλ Τοσίτσα.      Το καθολικό του μοναστηριού είναι καμαροσκέπαστο και έχει είσοδο στην νότια πλευρά, κάτω από ένα μικρό προστώο. Το ανατολικό τμήμα του προστώου διαρρυθμίστηκε το 1800 σε παρεκκλήσι του νεομάρτυρα Αγίου Νικολάου εκ Μετσόβου. Στη δυτική εσωτερική πλευρά του παρεκκλησίου υπάρχει κοσμική διακόσμηση, η οποία παριστάνει τον οικισμό του Μετσόβου, έργο του 1800, του λαϊκού ζωγράφου Διονυσίου Μαρέσου.      Εσωτερικά ο ναός είναι κατάγραφος με τοιχογραφίες. Το εικονογραφικό πρόγραμμα είναι πλούσιο και καλύπτει διάφορα θέματα, όπως η Πλατυτέρα, ο Χριστός Παντοκράτωρ, θέματα από τον Χριστολογικό κύκλο κ.α. Οι τοιχογραφίες χρονολογούνται στα 1702 και είναι έργο του αγιογράφου Ευσταθίου. Εντούτοις στο διάκοσμο του ναού διακρίνουμε δύο τουλάχιστον ζωγράφους, από τους οποίους, ο πρώτος εικονογράφησε το μεγαλύτερο μέρος του ναού, ενώ ο δεύτερος το δυτικό τμήμα του, που χαρακτηρίζεται από έντονες δυτικές επιδράσεις.      Στον νάρθηκα του καθολικού φιλοξενείται συλλογή εικόνων, με κυριότερη την εικόνα του Αγίου Νικολάου (1698). Σήμερα, πολλές από τις εικόνες έχουν μεταφερθεί στο Μουσείο Ιδρύματος Τοσίτσα.      Η Μονή του Αγ. Νικολάου υπήρξε πολύ πλούσιο μοναστήρι και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Ο Άγγλος περιηγητής Leake (Νοέμβριος 1805) αναφέρει ότι τα Μοναστήρια της Παναγιάς και του Αγ. Νικολάου ήταν σταθμοί για τους ταξιδιώτες που ακολουθούσαν την διαδρομή Ιωάννινα-Ζυγός-Καλαμπάκα.  ---------------------------------------------------- http://el.wikipedia.org  Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος Η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Ναύπλιο. Πληροφορίες Xώρα Ελλάδα Έδρα Ναύπλιο Ίδρυση 1189; Μητροπολίτης Ιάκωβος Παχής από 23 Νοεμβρίου 1985 Μητροπολιτικός ναός Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Αριθμός ενοριών  ; Αριθμός εκκλησιών 76 εκκλησίες, 34 παρεκκλήσια, 264 εξωκκλήσια, 90 ναοί κοιμητηρίων, 8 μοναστηριακοί και 32 ιδιωτικοί. Αριθμός μοναστηριών 9 (1 ανδρική και 8 γυναικείες) Δικτυακός τόπος users.otenet.gr Άλλες πληροφορίες Mητροπολιτικό μέγαρο Μητροπολιτικό Μέγαρο Ναυπλίου Ραδιοφωνικός σταθμός 105,0 FM Η Ιερά Μητρόπολη Αργολίδος εδρεύει στο Ναύπλιο και στην περιφέρειά της υπάγεται διοικητικά ο Νομός Αργολίδας. Ο πλήρης τίτλος της Μητρόπολης είναι Ιερά Μητρόπολις Αργολίδος και σημερινός Μητροπολίτης είναι ο Σεβασμιότατος κ. Ιάκωβος Β' (κατά κόσμο Δαμιανός Παχής). Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία 2 Ιστορικοί Ναοί 3 Ιερές Μονές Αργολίδας 4 Αργειακή Αγιολογία 5 Κατάλογος Επισκόπων - Μητροπολιτών 6 Σημαντικές προσωπικότητες Μητρόπολης Αργολίδος 7 Παραπομπή 8 Πληροφοριακά στοιχεία 9 Πηγές 10 Εξωτερικές συνδέσεις   ____________________________ http://www.agios.nikolaos.plomariou.gr/e-enoria/o-naos   Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Ο ναός του αγίου Νικολάου είναι ο καθεδρικός της πόλεως του Πλωμαρίου. Χτίστηκε σύμφωνα με την επιγραφή το 1847, η επιγραφή είναι εντοιχισμένη εις τον τοίχο του ναού, η οποία αναφέρει << τω1847 Μαΐου 8 >>.  Εις την θέσιν, όπου χτίστηκε ο ιερός ναός, δεξιά του ποταμού Σεδούντα κοντά εις την θάλασσαν, υπήρχε παλαιό εξωκκλήσι του αγίου Νικολάου , και ήταν περιβόλι από λεμονιές και πορτοκαλιές, ιδιοκτησία του Εμμανουήλ Ξυπτερά, ο οπoίoς δώρησε το περιβόλι του προς την ανέγερση του ιερού ναού. Δια την άδεια<< φιρμάνι >> του ιερού ναού φρόντισε ο ιατρός Απόστολος Ρεπάνης ο οποίος ήταν ο προσωπικός ιατρός του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη . Για τον αρχιτέκτονα γνωρίζουμε ότι οι κάτοικοι του Πλωμαρίου όταν αποφάσισαν να χτίσουν την μεγάλη εκκλησία του αγίου Νικολάου, στον Ποταμό έτσι λεγόταν το Πλωμάρι ,έφεραν από την Αγιάσο τον Κάλφα που έχτισε τον ναόν της Παναγίας και τον ανέθεσαν να χτίσει με τα ίδια αρχιτεκτονικά σχέδια την δική τους εκκλησία στο Ποταμό. Ο ρυθμός είναι τρίκλιτος βασιλική του Λεσβιακού τύπου και η στέγη ξύλινη με κεραμοσκεπή. Οι περισσότερες εικόνες του τέμπλου φέρουν την επιγραφή << Έργον αδελφότητος Ιωσαφαίων Καυσοκαλύβια Άγιον Όρος 1899 >>   Το Πλωμάρι με τον καθεδρικό ναό του Αγίου Νικολάου διετέλεσε έδρα Μητροπόλεως (Ι924-1934 ) και η πρώτη θεία λειτουργία τελέσθηκε τον Μάιο του 1847. Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό για τον καθεδρικό ιερό ναό του Πλωμαρίου Άγιο Νικόλαο.   ©2010-2012 Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου. Developed by LesvosWeb & Supported by Google Sites. All rights reserved. Hosting by LesvosWeb