Γ. ΧΑΛΕΠΑΣ ( 14 Αυγούστου 1851 – Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938)

Γ. ΧΑΛΕΠΑΣ ( 14 Αυγούστου 1851 – Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 1938)                                          Η ΚΟΙΜΩΜΕΝΗ

Μορφή γοητευτική και καταραμένη, αγιοποιημένη και μυθοποιημένη, με μια πορεία ζωής οδυνηρή σκληρή και μυθιστορηματική, ο Χαλεπάς είναι από τους πιο σημαντικούς δημιουργούς της νεοελληνικής τέχνης.

Γεννημένος στον Πύργο της Τήνου από οικογένεια μαρμαράδων, θα ξεκινήσει την πορεία του στις αρχές τις δεκαετίας του 1870 με σπουδές στο Πολυτεχνείο της Αθήνας και έπειτα στην περίφημη Βασιλική Ακαδημία των Ωραίων Τεχνών του Μονάχου. Στην συνέχεια η εξέλιξη της ζωής και του έργου του είναι τα στοιχεία εκείνα που θα εδραιώσουν την φήμη και τον μύθο του, καταξιώνοντας τον όσο κανέναν άλλο καλλιτέχνη στη συλλογική συνείδηση.

Θα περιπλανηθεί στους δρόμους της τρέλας, θα γνωρίσει τα σκοτάδια του εγκλεισμού και της απομόνωσης, θα βιώσει την απαγόρευση και την καταπίεση, θα βυθιστεί στη σιωπή, τη μοναξιά και την «ανυπαρξία».

Το έργο του «Η Κοιμωμένη» αποτελεί το πιο αναγνωρίσιμο έργο της νεοελληνικής τέχνης.  Ξαπλωμένη σε αρχαιοπρεπές ανάκλιντρο, με το επάνω μέρος του σώματος ανασηκωμένο να ακουμπά σε μαξιλάρι, η νεαρή γυναίκα βυθίζεται σε γαλήνιο ύπνο - για τους αρχαίους ο Ύπνος είναι ο δίδυμος αδελφός του Θανάτου, για τους κλασικιστές ο θάνατος θεωρείται ο δίχως όνειρα ύπνος. Ο Χαλεπάς αξιοποιεί καθιερωμένους τύπους, προσφιλείς και διαδεδομένους στην επιτύμβια ευρωπαϊκή γλυπτική των αρχών του 19ου αιώνα (ξαπλωμένη γυναίκα που κοιμάται πάνω σε σαρκοφάγο, παρθενική μορφή που κρατά σταυρό ως σύμβολο θανάτου και λύτρωσης).

Αν και ξεκινάει με βάση τα αρχαία πρότυπα που είχαν περάσει στη γλυπτική του μπαρόκ και του κλασικισμού, σχεδιάζει και πλάθει ένα έργο πνοής, ξεχωριστό για την οικονομία των εκφραστικών του μέσων, στο οποίο η κλασικιστική χάρη υποχωρεί στη φυσιοκρατική απόδοση της νεαρής γυναίκας, στο όμορφο πρόσωπο με τα μισάνοιχτα χείλη, στην ελεγειακή αποτύπωση της θλίψης.

Η επεξεργασία του υλικού ενεργοποιεί την στιλπνότητα των γυμνών μερών, τις καλοσχηματισμένες καμπύλες του σώματος που διαγράφονται κάτω από το ρούχο και το σεντόνι, τη ρυθμική οργάνωση και τις διακοσμητικές λεπτομέρειες, τον συνδυασμό σχεδιαστικών και πλαστικών αξιών, την αμεσότητα της στιγμιαίας σύλληψης, την αίσθηση ηρεμίας και απόκοσμης σιωπής. «Καθαρά μπορεί να λεχθεί - σημειώνει το 1934 ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου - ότι το έργο αυτό είναι από τα πιο σπάνια που έδωσε η εποχή Χαλεπά σ' όλον τον κόσμο».

Η τεράστια φήμη της Κοιμωμένης δεν θα πρέπει να αναζητηθεί μόνο στην πρωτότυπη σύλληψη και απόδοση του θέματος αλλά, κατά κύριο λόγο, στο προσωπικό του δράμα. Η λαϊκή φαντασία θα συνδέσει αναπόσπαστα με τα δεσμά του έρωτα τον θάνατο της νεαρής Σοφίας με την «τρέλα» του, σε μια αναπάντεχη γοητευτική μυθοπλασία : ο νεαρός καλλιτέχνης που βάζει όλη την φλόγα της ψυχής του, την ένταση της δημιουργίας για να αποδώσει την νεκρή αγαπημένη του και στη συνέχεια χάνει τα λογικά του.

Από τον ιστορικό τέχνης Δημήτρη Παυλόπουλο έχει υποστηριχθεί ότι την Κοιμωμένη δεν τη δούλεψε σε μάρμαρο ο Χαλεπάς, αλλά ο Αλεξάκης Λάβδας, ένας ικανότατος μαρμαρογλύπτης, στενός φίλος και παλιός συμμαθητής του στο Σχολείο των Τεχνών, βοηθός του πατέρα του και για ένα διάστημα αρραβωνιασμένος με την αδελφή του Αικατερίνη. Την ίδια άποψη είχε διατυπώσει και ο Μιχάλης Τόμπρος σε άρθρο του στο περιοδικό Νέα Εστία (1954) και σε ομιλία του στην Ακαδημία Αθηνών (1971). Πάντως σε συνάντηση των δύο γλυπτών στην Αθήνα το 1930, ο Χαλεπάς απευθύνεται στον Λάβδα λέγοντας του : « Α!, ναι, εσύ μου την ξεχόντρισες», αναγνωρίζοντας δηλαδή τη συμβολή του στο πρώτο στάδιο της κατεργασίας του μαρμάρου.

Το μνημείο (Μάρμαρο, 77x178x76 εκ.) εκτίθεται στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, ενώ στην Εθνική Πινακοθήκη Αλέξανδρου Σούτσου υπάρχει το γύψινο εκμαγείο του μνημείου.

ΑΠΟ http://boulaki.pblogs.gr/

 

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ του Γιάννη Πλέσσια *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29502817464

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ

του Γιάννη Πλέσσια *

.

Tα μάτια του ανοίγουν λίγο πριν φωτίσει η οθόνη του κινητού που συνοδεύει τον ήχο αφύπνισης. Ένας ήχος πιο ενοχλητικός κι από την άχρωμη μελωδία των κλασσικών ξυπνητηριών προηγούμενης γενιάς έτοιμος να κάνει θρύψαλα την μέχρι πρότινος γαλήνη του δωματίου. Ο νεαρός άντρας σηκώνεται από το κρεβάτι του μα στο σκοτεινό δωμάτιο με τα κλειστά πατζούρια δεν διαγράφεται καμία καθαρή μορφή. Όμως αυτός με μια μηχανική κίνηση του ποδιού του πατά το κουμπί του πύργου του υπολογιστή που βρίσκεται στο παρκέ. Μια μικρή κίνηση μόνο που αρκεί να δώσει ζωή σε όλο τον σκοτεινό χώρο. Όλα ξεκίνησαν με έναν βόμβο αυξανόμενης έντασης κι ο κενός προηγουμένως τοίχος αποκαλύπτει επιφάνειες κι εξοχές που οριοθετούνται από μικρά λαμπάκια, κίτρινα, πράσινα και κόκκινα ενώ παράλληλα λευκό ψυχρό φως φωτίζει τις απέναντι πλευρές του δωματίου και τον ίδιο κατά πρόσωπο. Ποιος να του ‘λεγε πως πριν 50 χρόνια στο ίδιο μέρος χρειαζόσουν περίπου 15 λεπτά για να ανάψεις μια σόμπα χρησιμοποιώντας όλο σου το σώμα ενώ αυτός σήμερα κουνώντας ένα μόλις δάχτυλο των κάτω άκρων του, έδωσε στο δωμάτιο του μια άλλη οπτική, το «ενεργοποίησε». Γι’ αυτόν η συγκεκριμένη διεργασία ήταν ένα καθορισμένο συμβάν παλινδρόμησης, μια συσκευή ουσιαστικά τον ξύπνησε κι αυτός της ανταποδίδει την χάρη ξυπνώντας τις άλλες συσκευές .

Τσουλά την καρέκλα με τα ροδάκια πιο πίσω και παίρνει θέση στο γραφείο, η όραση του, λόγω της ξαφνικής αλλαγής της φωτεινότητας, είναι περιορισμένη μα αυτό δεν εμποδίζει τα χέρια του να τοποθετηθούν με χάρη στο ποντίκι και στο πληκτρολόγιο. Αυτό το κλειστό δωμάτιο έχει θέα ένα καταπράσινο λιβάδι με μπλε ουρανό που συνεχώς καλύπτεται με καρτέλες κειμένου, φωτογραφίες και έντονα χρώματα. Το περίεργο τοπίο ενορχηστρώνεται από ambient μουσική, ρυθμική και σταθερή που παρεμβάλλεται ηχητικών θεμάτων. Αυτός όμως, καθηλωμένος στην θέση του συνθέτει την δική του συμφωνία με τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στα πλήκτρα και στο ποντίκι μεταβάλλοντας τον ρυθμό πότε σε allegro και πότε σε largo, ακολουθώντας πίστα τα εξωκινούμενα παράθυρα της οθόνης σαν παρτιτούρες του Stravinsky.

Αδειάζει κι άλλο ένα μπουκαλάκι νερό στο στόμα του και το πετά στον κάδο ανακύκλωσης μαζί με τα υπόλοιπα ενώ παράλληλα το τροφοδοτικό του υπολογιστή του και η τεράστια οθόνη του καταπίνουν ασταμάτητα ενέργεια. Η διαδικασία είναι προβλεπόμενη, ανοίγει παράθυρα και επισκέπτεται ιστότοπους με σταθερό πρόγραμμα ενώ ανανεώνει αμέσως όλες τις σελίδες με την ανατροφοδότηση σε κεντρικό ρόλο. Συνεχίζει να γράφει «φορτώνοντας» με υλικό τις σελίδες του διαδικτύου μα κάθε φορά υπογράφει με άλλο όνομα και με διαφορετικό ύφος. Είναι χαμογελαστός και κάνοντας ένα κλικ κοιτά συνοφρυωμένος ενώ αμέσως μετά αφήνεται στην καρέκλα του και χαζεύει απαθής αλλά συνεχώς είναι σιωπηλός, σχεδόν αθόρυβος σαν την αναπνοή του… Ταπ! Ταπ! Ταπ! Το πόδι του δεν έχει σταματήσει να σπρώχνει το παρκέ, το συνειδητοποιεί και αφήνει τα δάχτυλα του στο γραφείο, τα παρατηρεί, κοιτά για μια στιγμή γύρω του αλλά όλα μακριά από το φως της οθόνης είναι πολύ σκοτεινά κι απόμακρα. Γυρίζει πάλι στην οθόνη, μέσα από ένα παράθυρο στο πράσινο λιβάδι μια κοπέλα με μακριά μαλλιά χορεύει, μα είναι τόσο θολή η εικόνα που δεν ξεχωρίζει άλλα χαρακτηριστικά, δυναμώνει λίγο την ένταση της μουσικής και γυρίζει από την σκοτεινή πλευρά του δωματίου. Οι κόρες του διαστέλλονται πολύ και καταφέρνει να ξεχωρίσει μια στενόμακρη βιβλιοθήκη και δύο κορνίζες αλλά όσο κι αν προσπαθεί, η νυχτερινή του όραση δεν βελτιώνεται άλλο. Το μάτι του πιάνει μια κίνηση, γυρνά στο πράσινο λιβάδι και βλέπει την εικόνα της κοπέλας να εξαφανίζεται σταδιακά μαζί με την μουσική της. «Ίσως αύριο» γράφει σε ένα ψηφιακό σημειωματάριο και σβήνει την οθόνη. Μετά από λίγο ησυχάζει και το υπόλοιπο δωμάτιο κι αυτός βρίσκεται ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, γυρισμένος στο πλάι.

Τα μάτια του ανοίγουν…

Ο Γιάννης Πλέσσιας είναι εκ προμελέτης Μηχανολόγος Μηχανικός και Εκπαιδευτικός Μηχανολογίας μα εκ φύσεως μουσικός και ερασιτέχνης ηθοποιός, δεν τον προβληματίζει τι να γράψει αλλά γράφει για αυτά που τον προβληματίζουν.

[ twitter ] [ youtube ]

ΕΛΛΗ

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=457928160908563&set=a.450274321673947.104660.108511895850193&type=1&theater

ΕΛΛΗ 

Στις 15 Αυγούστου του 1940, και περί ώρα 08:30' λίγο πριν τη λιτάνευση της ιερής εικόνας, και ενώ στη προκυμαία υπήρχε ήδη πολύς   κόσμος ,  υποβρύχιο
" εν καταδύσει "    πλησίασε 
τον θαλάσσιο χώρο εξαπολύοντας τρεις τορπίλες κατά του ευδρόμου ΕΛΛΗ, εκ των οποίων μόνο μία έπληξε αυτό, προκαλώντας έκρηξη στο μηχανοστάσιο και πυρπόληση των δεξαμενών πετρελαίου, με 9 νεκρούς και 24 τραυματίες. Οι δε άλλες δύο τορπίλες αστόχησαν και εξερράγησαν στη προκυμαία χωρίς ευτυχώς να προκαλέσουν θύματα. Παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλε το πλήρωμα τελικά το ΕΛΛΗ βυθίστηκε περίπου μία ώρα μετά στις 09:45΄ και το πλήρωμα αναγκάστηκε να το εγκαταλείψει πηδώντας στη θάλασσα.

Για καλή τύχη των τραυματισμένων ναυαγών, στην περιοχή βρίσκονταν τα αλιευτικά σκάφη ΠΡΟΠΟΝΤΙΣ και ΕΛΕΝΗ, ιδιοκτησίας Μιχάλη Σπυρ. Πετυχάκη. Αψηφώντας τον κίνδυνο της αναμενόμενης εκρήξεως της Έλλης, ο Καπετάν Μιχάλης Πετυχάκης έδωσε σήμα στα σκάφη του να προσεγγίσουν και να περισυλλέξουν 24 τραυματίες ναυαγούς προτού υπάρξουν περισσότερα θύματα. Για την ηρωική του πράξη τιμήθηκε μαζί με το πλήρωμα του από τον Βασιλιά Γεώργιο και την Ελληνική κυβέρνηση με Τιμητική Ευαρέσκεια.

Στη συνέχεια το υποβρύχιο απομακρύνθηκε χωρίς να καταστεί γνωστή η ταυτότητά του. Από την έρευνα που διενεργήθηκε στη συνέχεια από πραγματογνώμονες αξιωματικούς του ελληνικού Βασιλικού Ναυτικού, επί των θραυσμάτων των τορπιλών που είχαν εκραγεί στη προκυμαία, διεπιστώθη αμέσως ότι επρόκειτο για ιταλικές τορπίλες.

Η τότε ελληνική κυβέρνηση (του Ι. Μεταξά) τήρησε απόλυτα μυστική την πραγματογνωμοσύνη εκείνη, (η οποία τελικά δημοσιεύτηκε με φωτογραφίες δύο ημέρες μετά την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου, δηλαδή στις 30 Οκτωβρίου του 1940), αλλά και με ταυτόχρονη απαγόρευση στον τύπο για οποιοδήποτε υπαινιγμό εθνικότητας του υποβρυχίου. Παρά ταύτα όμως από την πρώτη στιγμή η ελληνική κοινή γνώμη ουδεμία αμφιβολία έτρεφε περί της εθνικότητας των υπευθύνων.

Ο τότε πρέσβης της Ιταλίας στην Αθήνα κόμης Εμμανουέλε Γκράτσι στα απομνημονεύματά του αλλά και σε ενυπόγραφο άρθρο του που δημοσίευσε η ιταλική εφημερίδα "Τζιορνάλε ντελ Ματτίνο" (φ. 19-8-1945) αποκαλύπτει ότι αν και η Ιταλία ουδέποτε ομολόγησε επίσημα την άνανδρη και "πειρατική" εκείνη πράξη υποβρυχίου της, εν τούτοις το υποβρύχιο ήταν ιταλικό που διατάχθηκε να κινηθεί επί τούτου από την ιταλική βάση υποβρυχίων Λέρου κατά διαταγή του Γενικού Διοικητή Δωδεκανήσου Ντε Βέκι, που ήταν μέλος της φασιστικής τριανδρίας, που γνώριζε ότι εθιμικά στην Τήνο την ημέρα αυτή θα υφίστατο ελληνικό πολεμικό πλοίο. Έτσι απέπλευσε το υποβρύχιο στο οποίο μετά και από μια αεροπορική αναγνώριση δόθηκε η εντολή του τορπιλισμού. Βέβαια ο Ντε Βέκι ενήργησε κατ' εντολή του ίδιου του Μπενίτο Μουσολίνι.

Στο σημείο αυτό ο κόμης Γκράτσι δίνει ακόμη μια εξήγηση της αψυχολόγητης εκείνης ενέργειας του Μουσολίνι που πολύ πιθανόν να οφειλόταν σε δική του τηλεγραφική του αναφορά που είχε υποβάλει από την Αθήνα, στο ιταλικό υπουργείο εξωτερικών, δύο ημέρες πριν, στις 13 Αυγούστου, κατά την οποία ο Γκράτσι βεβαίωνε ότι η ελληνική κυβέρνηση (σύμφωνα με άποψη του Ι. Μεταξά) δεν μπορεί να λάβει θέση ενάντια της Αγγλίας που ήδη κυριαρχεί στην Ανατολική Μεσόγειο. Το τηλεγράφημα αυτό, πάντα κατά τον Γκράτσι, πιθανόν να το διάβασε ο Μουσολίνι στο Παλάτσο Βενέτσια την ίδια ημέρα το βράδυ ή το πολύ την επομένη το πρωί και του προκάλεσε έκρηξη παραφοράς δίνοντας αμέσως εντολή στον Ντε Βέκι να αποδείξει αμέσως στον Μεταξά "ποιος είχε πράγματι την κυριαρχία της Ανατολικής Μεσογείου" .

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE%99_%28%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B4%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%29 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Το Πάσχα του Καλοκαιριού

Γειά σας Φίλοι μου!  Καθ' ότι εορτάζουσα δεν ασχολήθηκα με τη σελίδα το τελευταίο 24ωρο.

Τώρα έστω καθυστερημένα θέλω να στείλω τις ευχές μου σε όλους όσους γιόρταζαν χθές  και δεν είναι λίγοι!   

                                  

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!  

ΜΑΡΙΑ  ,  ΜΑΡΙΕ  ,   ΔΕΣΠΟΙΝΑ  ,  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ  ,  ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ,  ΘΕΟΤΟΚΗ  ,  ΘΕΟΤΟΚΙΑ   ΓΕΣΘΗΜΑΝΗ  ,   ΗΛΙΟΣΤΑΛΑΚΤΗ  ,  ΚΡΥΣΤΑΛΙΑ  ,  ΜΑΡΙΕΤΑ  ,  ΠΡΕΣΒΕΙΑ , ΣΥΜΕΛΑ  ΕΛΩΝΑ

και σε όλους και όλες που γιορτάζετε  στις 15 Αυγούστου στο Πάσχα του καλοκαιριού!

Αναφέρω τα πιο γνωστά. Είναι πολλά τα ονόματα που υπάρχουν, αποδιδόμενα στην εορτή της Παναγίας ,  καθώς είναι πολλές και οι ονομασίες που ο λαός μας από παλιά έχει αποδόσει στην Θεία  Μορφή της . Ονομασίες που προκύπτουν συνδεόμενες  με χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπό της. Δεν υπάρχει έθνος Χριστιανικό να έχει λατρέψει και τιμήσει την Θεομήτορα όσο το Ελληνικό.  Η Ελλάδα είναι κατάσπαρτη από εκκλησίες προς τιμήν της.  Πολλά και τα αφιερώματα μέσα από κάθε μορφής τέχνη.

                          

πηγήhttp://www.facebook.com/photo.php?fbid=370818362991222&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater 


 

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Κ. ΠΑΛΑΜΑ

ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ
 
«Δέσποινα,
κανένα φόρεμα τη γύμνια μου

δε φτάνει να σκεπάσει
……………………….
Πρόστρεξε, Μυροφόρα,
μονάχα εσένα πίστεψα
και λάτρεψα μονάχα εσένα,
κι ως τώρα μέσ’ στα αιματοστάλαχτα
μιας οργισμένης δύσης
Δέσποινα, στήριξέ με εσύ
και μη μ’ αφήσεις…..

«….Α! δείξου στο μικρό και στον ανήμπορο
και δείξου καθώς δείχνεσαι στους ταπεινούς
και φτάσε καθώς φτάνεις στους αμαρτωλούς
και δείξου καθώς δείχνεσαι στους σκλάβους
η Αγία Ελεούσα……»

 
ΒΡΑΔΙΝΗ ΦΩΤΙΑ

«…Και τα γόνατά της ν’ αγκαλιάσω
και τα χέρια της να γλυκοσκεπαστώ
και να της ξομολογηθώ και να της ξεσκεπάσω
ο,τι μέσα μου κρύβεται κλειστό
ο,τι ντρέπομαι να πω κι ο,τι φοβάμαι,
κάποιες άκαρπες, άθλιες αμαρτίες,
ο,τι σκληρό με τυραννά κι ο,τι θέλω να’ μαι
τις άγριες κυνηγήτρες μου Ερινύες…»

«Η σκέπη και του ανθρώπου εσύ, τ’ αγγέλου εσύ και η δόξα,
με τη χαρά σου χαίρεται, χαριτωμένη η κτίση!
Μητέρα των ανέλπιδων κι όλου του κόσμου σκέπη,
κάτω από σε και οι ανέλπιδοι κι όλος ο κόσμος ίσοι!
Μπρος στην εικόνα σου γυρτός ο κόσμος με το στόμα
τρεμουλιαστό, κρεμάμενο μόνο απ’ τόνομά σου
κι από τη σκέψη σου, Κυρά, κι από τ’ανάβλεμμά σου,
μ’ ένα τροπάρι μυστικό, με μια πνιχτή μουρμούρα
δυό απέραντα μονόλογα: Χαίρε Χαριτωμένη!…»

 
Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ

«Μοναχική, ξαρμάτωτη κι απάνω εδώ αραγμένη
μακριάθε, ανέγγιχτη, άχαρη και σαν πνιγμένη μέσα
σ’ ένα φακιόλι κόκκινο, σ’ ένα μαντό γεράνιο
χωρίς κοντάρι και σκουτάρι, ουδέ γοργόνειο σκιάχτρο
μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά, το χέρι στην καρδιά της,
μια σιταράτη, μια γλυκειά, μια ταπεινή σα χήρα
σαν κουρασμένη, σα φτωχιά, σαν έρμη, σαν κλαϋμένη,
μηδέ κοντή, μηδέ ψηλή, μα σα να βρίσκεται όλο
σε ψήλωμα που ξετυλιέται, αγάλια, αγάλια, θάμα.
Μόνο άπλωνε τα χέρια της κι όσοι μπροστά της πέφταν
και κάτω από το χέρι της γονατιστοί λυγίζαν,
μόνο η ματιά της κοίταζε κάτω απ’ τη ματιά της
μάρμαρα ανθρώπων και θεοί ραγίζανε και λιώναν…»

ΑΠΟ http://

proskynitis.blogspot.gr/

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=370805796325812&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ο.ΕΛΥΤΗ

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΙ
 
Με το καίκι και με τα πανιά της Παναγίας
Έφυγαν με το κατευόδιο των ανέμων.......

Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν απ' την αρχική φωτιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας.

ΝΑΥΤΑΚΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΟΛΙΟΥ

Η αυγή σφυρίζει στην κοχύλα της
Μια πλώρη έρχεται αφρίζοντας
Άγγελοι! Σία τα κουπιά
Ν' αράξει εδώ η Ευαγγελίστρια!
..........................
Νονά των άσπρων μου πουλιών
Γοργόνα Ευαγγελίστρα μου!
..........................

Γρήγορα Παναγιά μου γρήγορα
Κιόλας ακούω τραχειά φωνή ψηλά πάνω απ' τις ντάπιες
Χτυπάει χτυπάει στις χάλκινες αμπάρες
Χτυπάει χτυπάει κι αντριεύεται
..........................

«Η Παναγία χαίρεται η Παναγία χαμογελά
το πέλαγο έτσι που κυλάει βαθιά πόσο της μοιάζει! …
Ετοιμασίες της Παναγίας που για να γιορτάσει ελπίζει
άσπρα πανιά και γαλανές σημαιούλες» (Ήλιος ο Πρώτος) 

 ---------------------------------

"Έλα Κυρά και Παναγιά
με τ' αναμμένα Σου κεριά
Δώσε το φως το δυνατό
στον Ήλιο και στο Θάνατο."

ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ

Άξιον εστί εορτάζοντας τη μνήμη
Των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίτης
Ένα θαύμα να καίει στους ουρανούς τα' αλώνια
Ιερείς και πουλιά να τραγουδούν το χαίρε :

Χαίρε η καιομένη και χαίρε η Χλωρή
Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται
Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία
Χαίρε της ερημίας των νησιών η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος, χαίρε η Πελαγινή
Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο
Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας τον δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των Κήπων
Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή
Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική.

 
ΑΝΕΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Στα πρώτα σπλάχνα του ο καιρός. Μπορείς να δεις ακόμη
Πριν απ' την αρχική φωλιά την ομορφιά της άμμου
Όπου έπαιζες τον όρκο σου κι όπου είχες την ευχή
Εκατόφυλλη, ανοιχτή στον άνεμο της Παναγίας!


ΤΑ ΤΖΙΤΖΙΚΙΑ

Η Παναγιά το πέλαγο κρατούσε στην ποδιά της,
Τη Σίκινο, την Αμοργό και τα' άλλα τα παιδιά της...

ΑΠΟ http://radiofloga.blogspot.gr/

πηγή :  http://www.facebook.com/pages/Odysseas-Elytis/29092503225

«Λίγο για μια στιγμή να παίξεις πάνω στην κιθάρα σου
Ε, ε, Χρυσομαλλούσα/ ε, ε, Χρυσοσκαλίτισσα
Να ξεπετιέται πάλι το βουνό με τ’ άσπρο σπίτι στην πλαγιά
τ’ άλογο με τα δύο φτερά/ και η άγρια φράουλα της θάλασσας
Λάμπουσα και Κανάλα μου και Παραπόρτιανή μου
θα δεις την πράσινη ψαρόβαρκα σκαμπανεβάζοντας να χάνεται
μέσα στ’ αραποσίτια
τον Μήτσο με τιε τρίχες και με τ’ αλυσιδάκι στο λαιμό
Ε, Παναγιά Τα Μάγκανα/ ε, Παναγιά Τόσο Νερό

Να βλαστημάει και ν’ ανεβάζει ανίδεος μες στα δίχτυα του
τέσσερα – πέντε αρχαία ελληνικά
το τέλλεσθε και το νηυσί, το μέλεα και το κρίναι σα
Καρυστιανή κι Ακλειδιανή/ Δαφνιώτισσα κι Αργιώτισσα
Που μια στιγμή τα παίζεις πάνω στην κιθάρα σου
κι απ’ τ’ αναμμένο πέλαγο αντικρύ σου ακούς
Έι, Κρουσταλλένια, έι Δροσιανή/ έι Παναγιά του Νίκους
Να σχίζεται στα δύο τ’ ουρανού το καταπέτασμα
κι ένας παμπάλαιος έφηβος απαράλλαχτος εσύ
να κατεβαίνει- κοίτα:
Στα κύματα μ’ ένα καμάκι ορθός και στους αφρούς να πλέει
Σπηλιώτισσα και Μερσινιά και Θαλασσίστρα μου έι!»

 

  

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=370776922995366&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Είναι τα περιβόητα κρινάκια της θάλασσας (Pancratium maritimum) ή κρινάκια της Παναγιάς μιας και πρωτοανθίζουν το Δεκαπενταύγουστο, ένα υπέροχο και σπάνιο φυτό που ανθίζει και με τη δυνατή και γλυκιά μυρωδιά του αποτελεί ένα αληθινό στολίδι της φύσης !!!

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=393751827346111&set=a.173416672712962.57044.173232792731350&type=1&theater

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγιάς. Αυτό τον μήνα οι Έλληνες με αφορμή τον εορτασμό της Κοίμησης της Θεοτόκου τιμούν την Παναγία την οποία επικαλούνται σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής τους. Τα πανηγύρια του Δεκαπενταύγουστου έχουν μεγαλοπρέπεια και είναι ένα θρησκευτικό και πολιτιστικό γεγονός στο οποίο συμμετέχει πλήθος κόσμου.
Η Παναγιά η Χρυσοσκαλίτισσα στο νομό Χανίων πήρε το όνομά της από ένα χρυσό σκαλοπάτι το τελευταίο από τα 98 που είχε. Ένα σκαλοπάτι που αναγκάστηκε να πουλήσει ο πατριάρχης μαζί με τα κτήματα της μονής για να πληρώσει τους αβάσταχτους φόρους που είχε επιβάλει ο σουλτάνος.

— με Αγαπαω Κρητη

πηγήhttp://www.facebook.com/photo.php?fbid=490099121001980&set=a.490099057668653.115937.409941222351104&type=1&theater

 

 

Ι.Μ.ΜΑΛΕΒΗΣ (8 φωτογραφίες)

Το πρώτο μοναστήρι ιδρύθηκε το 717 μ.Χ. Είναι κτισμένο στον Πάρνωνα, κοντά στην κορυφή του Μαλεβού, από όπου πήρε την ονομασία Μαλεβή (Χάρτης Ζ6) (Διαδρομή Δ2). Είναι αφιερωμένο στην Παναγία. Η επανίδρυση της σημερινής Μονής έγινε από τον ιερομόναχο Ιωσήφ Καρατζά. Στη Μαλεβή μόνασε από το 1601 ως το 1651 ο Ν. Τερζάκης με το όνομα Νείλος, που μετά το θάνατό του διαπιστώθηκε η αγιότητά του και εορτάζεται στις 7 Μαΐου στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τον Αγ. Πέτρο Κυνουρίας ενώ στη Μονή εορτάζεται στις 12 Νοεμβρίου η Κοίμησή του. Στη μάχη που έγινε μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων το 1786 η Μονή καταστράφηκε επειδή οι μοναχοί πολέμησαν εναντίων των απίστων. Όσοι μοναχοί επέζησαν μετά τη μάχη της Μαλεβής διασκορπίστηκαν σε άλλα μοναστήρια. Η Μονή μετατράπηκε από ανδρική σε γυναικεία το 1949 με τρεις μοναχές, που εστάλησαν, από την Μονή της Επάνω Χρέπας. Κατά την Κατοχή οι αντάρτες την χρησιμοποίησαν ως νοσοκομείο και οι γερμανοί την χτύπησαν με αεροπλάνα. Λίγα χρόνια μετά καταστράφηκε από σεισμό και άρχισαν οι επισκευές. Το 1968 έγινε ανέγερση του παρεκκλησίου του Αγ. Νείλου. Στο μοναστήρι υπάρχει μία θαυματουργική εικόνα από τις 70, που ζωγράφισε ο Ευαγγελιστής Λουκάς, που από το 1964 αναβλύζει Άγιο Μύρο, χάρη στο οποίο πολλοί ασθενείς θεραπεύονται. Τα θαύματα της Παναγίας στη Μονή αυτή είναι αναρίθμητα.

 

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ

πηγήhttp://www.facebook.com/photo.php?fbid=476584895686736&set=a.476584725686753.112463.409941222351104&type=1&theater

Η Μονή Παναγίας Σουμελά ή Μονή Σουμελά, είναι ένα πασίγνωστο χριστιανικό ορθόδοξο μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο επί 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.
 
Σύμφωνα με την παράδοση, το 386 οι Aθηναίοι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος οδηγήθηκαν στις απάτητες βουνοκορφές του Πόντου μετά από αποκάλυψη της Παναγίας, με σκοπό να ιδρύσουν το μοναχικό της κατάλυμα. Eκεί, σε σπήλαιο τηςαπόκρημνης κατωφέρειας του όρους, σε υψόμετρο 1063 μέτρα, είχε μεταφερθεί από αγγέλους η ιερή εικόνα της Παναγίας της Aθηνιώτισσας, την οποία, πάντα κατά την παράδοση, εικονογράφησε ο Eυαγγελιστής Λουκάς.

Oι μοναχοί Bαρνάβας και Σωφρόνιος έκτισαν με τη συμπαράσταση της γειτονικής μονής Bαζελώνα κελί και στη συνέχεια εκκλησία μέσα στη σπηλιά, στην οποία είχε μεταφερθεί θαυματουργικά η εικόνα. Tο σοβαρό πρόβλημα της ύδρευσης του μοναστηριού λύθηκε, επίσης σύμφωνα με την παράδοση, κατά θαυματουργό τρόπο. H ανθρώπινη λογική αδυνατεί να απαντήσει στο θέαμα που βλέπουν και οι σημερινοί ακόμη προσκυνητές, να αναβλύζει αγιασματικό νερό μέσα από ένα γρανιτώδη βράχο. Oι θεραπευτικές του ιδιότητες έκαναν πασίγνωστο το μοναστήρι όχι μόνο στους χριστιανούς, αλλά και στους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν τη χάρη της Παναγίας.

Kοντά στο σπήλαιο κτίστηκε το 1860 ένας πανοραμικός τετραώροφος ξενώνας 72 δωματίων και άλλοι λειτουργικοί χώροι για τις ανάγκες των προσκυνητών, καθώς και βιβλιοθήκη. Γύρω από τη μονή ανοικοδομήθηκαν μικροί ναοί αφιερωμένοι σε διάφορους αγίους.

πηγήhttp://www.facebook.com/photo.php?fbid=394050567316237&set=a.173416672712962.57044.173232792731350&type=1&theater

Η Μονή Κουδουμά,στα νότια του Ηρακλείου, είναι αφιερωμένη στην Παναγία και γιορτάζει σήμερα 15 Αυγούστου, οπότε πλήθος κόσμου κατεβαίνει στο μοναστήρι από την προηγούμενη μέρα και διανυκτερεύει στους ξενώνες και στην παραλία.
Χρόνια σας πολλά φίλες και φίλοι,χρόνια πολλά ιδιαίτερα σε όσους γιορτάζουν σήμερα,να δίνει η φώτιση της Παναγίας,Δύναμη,Υγεία και Πίστη σε όλους μας.....Καλά να περνάτε..!!!

— με Αγαπαω Κρητη

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω.