Θεραπευτικές ιδιότητες κάθε βοτάνου. Αλφαβητικός κατάλογος των βοτάνων της ελληνικής φύσης!
Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί. Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Θεραπευτικές ιδιότητες κάθε βοτάνου. Αλφαβητικός κατάλογος των βοτάνων της ελληνικής φύσης!
Το δυνατό καί τo αδύνατο ... [Αριστοτέλης] |
Κι άς μιλήσουμε πρώτα γιά τό δυνατό καί τό αδύνατο. "Αν λοιπόν από δυο
αντίθετα πράγματα τό ενα είναι δυνατόν ή να ύπάρχη ή νά συμβή, τότε καί
τό άλλο φαίνεται εξ ϊσου δυνατό. Έπί παραδείγματι, αν είναι δυνατόν ό
άνθρωπος να άνακτήση την υγεία του, τότε είναι δυνατό καί νά άρρωστήση.
Γιατί τά αντίθετα έχουν
την ϊδια δυνατότητα, καθ' όσον είναι άντίθετα. Επίσης, αν άπό δυο δμοια
πράγματα, το ένα είναι δυνατό, το ιδιο δυνατό είναι καί τό άλλο. Καί αν
είναι δυνατό τό δυσκολώτερο, είναι δυνατό (κατά μείζονα λόγο) καί τό
εύκολώτερο Καί αν κάτι είναι δυνατό νά γίνη εξαίρετο καί ώραΐο, είναι
δυνατό καί άπλώς νά γίνη. Γιατί είναι δυσκολώτερο νά ύπάρχη ώραία οικία
παρά νά ύπάρχη άπλώς οικία. Καί όποιο πράγμα μπορει νά εχη
άρχή, μπορεί νά εχη καί τέλος. Γιατί τίποτε άπό τά άδύνατα ούτε γίνεται
ούτε αρχίζει νά γίνεται, έπί παραδείγματι, ή διάμετρος (τετραγώνου) ούτε
είναι ούτε μπορει νά άρχίση νά είναι σύμμετρος (με την πλευρά αύτου).
Καί όποιου πράγματος είναι δυνατή ή άρχή, είναι δυνατό καί τό τέλος του.
Γιατί όλα γίνονται άπό τήν άρχή. Καί αν ό,τι επακολουθεί στην ΰπαρξι ή
στή γένεσι είναι δυνατό νά γίνη, τότε είναι δυνατό νά γίνη καί αύτό πού
προηγείται. Έπί παραδείγματι, αν είναι δυνατό νά ύπάρξη άνδρας, είναι
δυνατό νά ύπάρξη καί παιδί, (γιατί αύτό προηγείται στή γένεσι). Καί αν
είναι δυνατό νά ύπάρξη παιδί, είναι δυνατό νά ύπάρξη καί άνδρας. Γιατί
τό παιδί είναι μιά άρχή. Καί τά πράγματα πού άγαπάμε ή επιθυμούμε είναι
δυνατά έκ φύσεως. Γιατί κανείς δεν άγαπά τά άδύνατα, ούτε τά επιθυμεί ώς
έπί τό πλειστο. Καί ό,τι είναι άντικείμενο επιστήμης ή τέχνης, είναι
δυνατό καί νά ύπάρχη καί νά γίνη.
Τελευταίες
έρευνες δείχνουν ότι η τροφή μας θα μπορούσε να επηρεάσει ενδότερα
κυτταρικά κέντρα, καθορίζοντας έτσι τη γενετική έκφραση.
Η
μελέτη που έγινε από τον Chen Yu Zhang του Πανεπιστημίου Nanjing στην
Κίνα, «μιλάει» για μεταφορά microRNA μεταξύ φυτών και ζώων. Τα microRNAs
που είναι μικρές ακολουθίες νουκλεοτιδίων, είναι τα δομικά στοιχεία του
γενετικού υλικού.
Παρά το γεγονός ότι τα microRNAs δεν κωδικοποιούν
πρωτεΐνες, αποτρέπουν όμως συγκεκριμένα γονίδια να εκδηλωθούν όσον
αφορά στις πρωτεΐνες που κωδικοποιούν.
Σύμφωνα με το μοντέλο της διπλής έλικας το μόριο του DNA παρουσιάζεται με τα ακόλουθα τρία βασικά χαρακτηριστικά:
Αποτελείται από δύο πολυνουκλεοτιδικές αλυσίδεςσε μορφή δύο αντιτακτών κλώνων που σχηματίζουν δεξιόστροφη διπλή έλικα.
Οι
αζωτούχες βάσεις (ή πρωτεϊνικές) κάθε κλώνου είναι κάθετες ως προς τον
άξονα του μορίου και προεξέχουν προς το εσωτερικό της συστροφής.
Οι
δύο δημιουργούμενοι κλώνοι συγκρατούνται μεταξύ τους με δεσμούς
υδρογόνου. Τα δε ζευγάρια των αζωτούχων βάσεων όπου αναπτύσσονται μεταξύ
τους δεσμοί υδρογόνου είναι καθορισμένα: η αδενίνη με τη θυμίνη και η
γουανίνη με την κυτοσίνη.
Μεταξύ της αδενίνης και της θυμίνης
σχηματίζονται δύο δεσμοί υδρογόνου , ενώ μεταξύ της γουανίνης και της
κυτοσίνης τρεις δεσμοί υδρογόνου
Δείγματα αίματος 21 εθελοντών
εξετάστηκαν για την παρουσία μέσα σε αυτό microRNA από καλλιεργούμενα
φυτά, όπως ρύζι, σιτάρι, πατάτες και λάχανο.
Τα αποτελέσματα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Cell Research»,
Aπό τα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια του φυτού καλέντουλα, που προς το
τέλος του χειμώνα συχνά στολίζουν τα βάζα μας, παρασκευάζεται ένα από τα
πιο καταπραϋντικά και επουλωτικά έλαια βάσης για το δέρμα. Tο όνομα του
φυτού στα λατινικά, συμβολικά, σημαίνει την αρχή κάθε ρωμαϊκού μήνα,
γιατί το φυτό ανθίζει τις πρώτες μέρες του κάθε μήνα. H καλέντουλα
χρησιμοποιούνταν στον αρχαίο ελληνικό, ρωμαϊκό, αραβικό και ινδικό
πολιτισμό ως θεραπευτικό βότανο, αλλά και ως συστατικό σε φαγητά και
καλλυντικά, ακόμη και σε υφάσματα. Tο λάδι της είναι γνωστό για τις
αντιφλογιστικές, αντιβακτηριδιακές, αντιμυκητιασικές και κυρίως για τις
επουλωτικές του ιδιότητες.
Xρήσιμα μέρη
Tο λάδι καλέντουλας
εξάγεται με εκχύλιση από τα άνθη του φυτού, που είναι πλούσια σε
φλαβονοειδή και καροτενοειδή, ουσίες με ευεργετικές για το δέρμα
ιδιότητες.
Iδιότητες
Tο λάδι της καλέντουλας βοηθά ιδιαίτερα
στη θεραπεία ήπιων δερματικών ερεθισμών που οφείλονται στον κρύο αέρα
και στις απότομες εναλλαγές της θερμοκρασίας. Bοηθάει, επίσης, στην
καταπράυνση του ερεθισμένου δέρματος, επουλώνει τσιμπήματα, κοψίματα και
πληγές. Aποτελεί εξαιρετική βάση για κρέμες, φυτικές αλοιφές, λοσιόν
και πολλά άλλα φυσικά καλλυντικά. Mπορεί να εφαρμοστεί απευθείας στο
δέρμα και θεωρείται ιδανικό λάδι για όλα τα μασάζ αρωματοθεραπείας,
καθώς αποτελεί άριστο φορέα που επιδέχεται την προσθήκη αιθέριων ελαίων.
Eίναι κατάλληλο για όλους τους τύπους δέρματος, αλλά ιδιαίτερα
ενδείκνυται για ξηρές, πολύ ξηρές και ευαίσθητες επιδερμίδες. Tέλος,
μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως βρεφικό λάδι.
Πως χρησιμοποιείται
συνέχεια
Η ταινία
υπήρξε παραγγελία της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος
της Σοβιετικής Ένωσης προς τον σκηνοθέτη, στο πλαίσιο των εορτασμών για
τα εικοσάχρονα της αποτυχημένης εξέγερσης του
1905 στην τσαρική Ρωσία, που αποτέλεσε προάγγελο της Οκτωβριανής
Επανάστασης του 1917. Ο Αϊζενστάιν επικεντρώθηκε σε ένα πραγματικό
γεγονός, την εξέγερση στο θωρηκτό Ποτέμκιν (Ποτιόμκιν ακριβέστερα), οι
ναύτες του οποίου στασίασαν κατά των αξιωματικών τους και το οδήγησαν
στην Οδησσό.
Δόντια και μνήμη: Έχουν κάτι κοινό;
Η απώλεια των δοντιών μπορεί να συνδέεται με το Αλτσχάιμερ και με την
άνοια. Μια νέα έρευνα βρήκε σχέση μεταξύ της απώλειας των δοντιών και
της απώλειας μνήμης. Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η απώλεια
των δοντιών μπορεί να συνδέεται με την εξέλιξη της άνοιας σε ηλικιωμένα
άτομα.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Behavioral and
Brain Functions», δείχνει ότι οι ηλικιωμένοι που χάνουν τα δόντια τους
μπορεί να διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης απώλειας μνήμης ή
αναπτυσσόμενης πρώιμου σταδίου, νόσου του Αλτσχάιμερ.
Η απώλεια των δοντιών συνδέεται με την άνοια
Σε μια πρόσφατη μελέτη που πραγματοποιήθηκε στην Ιαπωνία με περισσότερα
από 4.200 άτομα εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών, έγινε μια εκ βαθέων
οδοντιατρική εξέταση και ψυχολογική αξιολόγηση. Μετά την ανάλυση, οι
ερευνητές διαπίστωσαν ότι όσοι είχαν λιγότερα δόντια είχαν περισσότερες
πιθανότητες να πάθουν μιας ήπιας μορφής άνοια ή πάθουν σε πρώιμο στάδιο
νόσο του Αλτσχάιμερ.
Οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι λοιμώξεις
στα ούλα μπορούν να οδηγήσουν σε απώλεια δοντιών και μπορεί έτσι να
αποδεσμεύονται ουσίες, οι οποίες με τη σειρά τους να αποδυναμώσουν τον
εγκέφαλο, με αποτέλεσμα την επιτάχυνση της απώλειας μνήμης.
Η
έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι οι συμμετέχοντες με συμπτώματα απώλειας
μνήμης, ανάφεραν ότι σπάνια ή ποτέ δεν είχαν πάει στον οδοντίατρο και
αυτό μπορεί να είναι μια εξήγηση για τα ευρήματα της μελέτης.
Αν θέλουμε να κρίνουμε πόσο καλά τα πηγαίνουμε στη ζωή μας,ας κοιτάξουμε όλα τα στοιχεία
γύρω μας, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Είναι ισορροπημένα; Είναι
υγιή; Όσα δεν είναι θα μας δείξουν αμέσως που υπάρχουν ανισορροπίες
μέσα σας. Και πάντα έχουμε ανισορροπίες στο ένα η στο άλλο επίπεδο.
Για να το δούμε αυτό ας φανταστούμε ότι έχουμε μέσα μας έναν αριθμό από
διαφορετικούς χαρακτήρες. Μερικές φορές αυτοί οι χαρακτήρες ονομάζονται
υποπροσωπικότητες. Η ενέργεια (τσι, κι, πράνα) από την ψυχή ή τον
πνευματικό εαυτό μας κατεβαίνει περνώντας από το κέντρο του «είναι» μας
και αντανακλάται προς τα έξω μέσα από αυτές τις υποπροσωπικότητες.
Φανταστείτε τώρα ότι η κάθε μια παίζει ένα διαφορετικό μουσικό κομμάτι.
Βάσει του νομού της δόνησης (το όμοιο έλκει το όμοιο), θα προσελκύσουμε
κοντά μας τους ανθρώπους που ταιριάζουν περισσότερο με την μουσική που
παίζουν οι εσωτερικοί χαρακτήρες μας. Έτσι, μεταφορικά, αν ένας από τους
χαρακτήρες σας παίζει μπλουζ θα προσελκύσετε έναν άνθρωπο στον
εξωτερικό σας κόσμο ο οποίος παίζει επίσης μπλουζ η απλά αρέσκεται στο
να ακούει. Θα δημιουργηθεί δονητική εναρμόνιση και θα υπάρξει ροή
ενέργειας ανάμεσά σας. Ένα ακόμα πιο απλό παράδειγμα:
Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού
δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας
ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της
«οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της
εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.
Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα
στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με
συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως
του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται
αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους
Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην
πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός,
(υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως
ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην
χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν
αναφέρει:
«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς,
και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η
φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον
χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς.
Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το
Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες.
Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως
γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής
Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της
«Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.
Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην
πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες
γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων
καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές
στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του
θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα
δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο
Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα
Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300
χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε
στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα
που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής,
και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε
υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν,
εμέ ελατούσθαι»
«Cur moriatur homo cui Salvia crescit in horto?».
«Πώς γίνεται να πεθάνει κάποιος όταν έχει στον κήπο του φασκόμηλο;».
Φασκόμηλο: Φαρμακευτικές ιδιότητες και χρήσεις ανά τον κόσμο
Η ιστορική αυτή ρήση είναι μονάχα ένα δείγμα για το πόσο σπουδαία θεωρούταν σε πολλούς λαούς η χρήση του.
Το φασκόμηλο χρησιμοποιείται για τις θεραπευτικές ιδιότητες του εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Την αρχαιότερη γνωστή αναφορά στη χρήση του, αποτελεί η απεικόνιση του σε τοιχογραφία στη Κνωσό (1.400 π.κ.χ.).
Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν το φασκόμηλο για την περιποίηση πληγών (φρέσκα φύλλα σε μορφή “κομπρέσας”), την αντιμετώπιση δαγκωμάτων φιδιών, την αύξηση της γυναικείας γονιμότητας και σε πολλές ακόμη περιπτώσεις.
Οι Ρωμαίοι – οι οποίοι μάλιστα συγκέντρωναν το φασκόμηλο με “τελετουργικό τρόπο – το χρησιμοποιούσαν ως διουρητικό, ως τοπικό “αναισθητικό”, αλλά και ως “οδοντόπαστα” καθώς θεωρούσαν πως βελτιώνει τη μνήμη και ενισχύει τη λειτουργία του εγκεφάλου. Η ονομασία Salvia προέρχεται άλλωστε από το λατινικό salvere που σημαίνει “που σώζει”.
Την εποχή του Μεσαίωνα το αποκάλεσαν salvatrix (Φασκόμηλο ο σωτήρας) και αποτέλεσε ένα από τα 5 συστατικά του “Four Thieves Vinegar”, του φαρμάκου που “έδιωχνε” την πανώλη.
Το φασκόμηλο και οι θεραπευτικές του ιδιότητες αναφέρθηκαν από το Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό. Το παλιό Αγγλικό ρητό: “Όποιος δεν θέλει να πεθάνει, να τρώει Φασκόμηλο το Μάη” δείχνει την ιστορική σημασία του βοτάνου.
Η φασκομηλιά είναι φυτό δικότυλο της οικογένειας Labiatae (Χειλανθών) (τάξης Lamiales). Στο γένος Salvia sp υπάγονται περίπου 900 είδη κατεσπαρμένα στις εύκρατες και θερμές περιοχές της γης, είναι πολυετείς ή μονοετείς πόες φρυγανώδεις ή θαμνώδεις κατά το πλείστον αρωματικές. Στην Ελλάδα έχουν εντοπισθεί 23 είδη Σάλβια.
Η χαρακτηριστική ουσία που περιέχεται στο αιθέριο έλαιο που παράγουν τα φυτά του S.officinalis είναι η α και η β θουγιόνη. Άλλοι δευτερογενείς μεταβολίτες που παράγονται στο είδος αυτό είναι το β-πινένιο, διτερπένια, τριτερπένια, φλαβονοειδή, συστατικά φαινολικών οξέων και φαινολικοί γλυκοζίτες (Miura et al., 2000).
Στην περίπτωση του S. fruticosa τα κυριότερα χαρακτηριστικά του αιθέριου ελαίου είναι (Skoula et al., 2000) η 1,8 κινεόλη, το β-μυρκένιο, το α και β-πινένιο, η α και β-θουγιόνη και η καμφορά. Όλα αυτά αποτελούν το 90% του αιθέριου ελαίου.
Η χημική ταυτότητα των δύο αυτών ειδών, δηλαδή, η συνολικά παραγόμενη ποσότητα του αιθέριου ελαίου και η ποιοτική του και ποσοτική του σύσταση εξαρτάται από διάφορους παράγοντες. Αυτοί είναι: i) το τμήμα του φυτού, ii) η εποχή και iii) η γεωγραφική περιοχή που αναπτύσσεται το φυτό και οι κλιματικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτή. Η επίδραση των παραγόντων αυτών έχει μελετηθεί τόσο στο S. officinalis, όσο και στο S. fruticosa.