Στάθης Μονιάκης - Ανέκδοτα

Αλεξανδριανό σε άμμο

 

Αλεξανδριανό σε άμμο

Τα Χριστούγεννα είναι σε απόσταση αναπνοής και ψάχνετε για δημιουργικούς τρόπους για να διακοσμήσετε το σπίτι σας; Φτιάξτε μόνες σας Αλεξανδριανό σε άμμο, σε ελάχιστο χρόνο, με τις παρακάτω οδηγίες!

ΘΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙΤΕ: - Κλαδιά από έντονα κόκκινο αλεξανδριανό όπως η ποικιλία Prestige ή Roman - Ένα απλό γυάλινο βάζο - Έναν πλαστικό σωλήνα σαν αυτούς που χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση της ορχιδέας - Άμμο για πουλιά - Κεριά - Κόκκινους καρπούς

1o βήμα Γεμίστε το βάζο με τη λεπτή άμμο που θα αγοράσετε σε ένα pet shop. 

2o βήμα Ρίξτε στην άμμο μία γεμάτη χούφτα από κόκκινους καρπούς που θα προμηθευτείτε από τη λαϊκή αγορά, ένα φυτώριο ή κάποιο ανθοπωλείο. Επιλέξτε ένα χρώμα που να ταιριάζει με αυτό των χρωματιστών φύλλων του φυτού. Στο τραπέζι που θα το τοποθετήσετε, στρώστε ένα έντονα κόκκινο τραπεζομάντιλο.

Οι Διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.

 

Οι Διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.

Στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία μας η διατροφή απασχολεί έντονα τον μέσο άνθρωπο και η σημασία της για την υγεία μας είναι πάρα πολύ μεγάλη. Οι διατροφικές μας συνήθειες διαφέρουν ριζικά από τις συνήθειες των αρχαίων μας προγόνων αν και ακόμη διατηρούμε κάποιες από αυτές. Οι αρχαίοι Έλληνες ξυπνούσαν μόλις εμφανιζόταν ο ήλιος και το πρωινό τους αποτελούνταν από τον «κυκεώνα» , ένα ρόφημα από βρασμένο θυμάρι, αρωματισμένο με σουσάμι ή μέντα, γάλα και χλιαρό νερό με μέλι, και το «ακράτισμα», που ήταν ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευόμενο από ελιές και σύκα.

Γύρω στις έντεκα έτρωγαν το «άριστον» που αποτελούνταν από ψωμί, τυρί, σκόρδο ή κρεμμύδι. Το μεσημέρι κατά τις τρεις είχαν το «εσπέρισμα», ένα ελαφρύ γεύμα προκειμένου να κρατηθούν μέχρι το βράδυ. Τα γεύματά τους ήταν στην πλειοψηφία τους μικρά και μόνο όταν νύχτωνε έτρωγαν πλούσια, το λεγόμενο«δείπνον». Αυτό αποτελούνταν από όσπρια, κρέας ή ψάρι, τυρί, ελιές, πίτες και ως επιδόρπιο φρούτα, ξηρούς καρπούς και γλυκά.

Το κρασί ήταν βασικό στοιχείο της καθημερινότητας των Ελλήνων. Το έπιναν όμως νερωμένο και ανάλογα με την ώρα της ημέρας έβαζαν την ανάλογη ποσότητα νερού. Όσο πλησίαζε η νύχτα, τόσο λιγότερο νερό έβαζαν. Τα συμπόσια ήταν μια άλλη αγαπημένη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων. Ξεκίναγαν συνήθως στις δέκα το πρωί και τέλειωναν με τη δύση του ηλίου. Το φαγητό και το κρασί έρεε άφθονο και σε συνδυασμό με κάθε είδους ηδονή και τις διαλογικές συζητήσεις πάνω σε κάθε κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος αποτέλεσαν ένα αξεπέραστο αρμονικό σύνολο που ποτέ άλλοτε δεν συναντάμε στην ιστορία.

Οι πρόγονοί μας λάτρευαν επίσης τα γλυκά. Το «μελίκρατον» (γάλα, μέλι και καρύδια), ο «μυττωτός» (πίτα με τυρί, λάδι, μέλι και σκόρδο), το «νωγάλευμα» (λιναρόσπορο και μέλι) καθώς και τηγανίτες και τυρόψωμα. Τα νωγαλεύματα, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τις λιχουδιές, σερβίρονται ως τελευταίο πιάτο.

Τζον Έρνστ Στάινμπεκ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Τζον Έρνστ Στάινμπεκ

Ο Τζον Έρνστ Στάινμπεκ (John Ernst Steinbeck: Σαλίνας Βάλεϋ, Καλιφόρνια, ΗΠΑ, 27 Φεβρουαρίου 1902 – Νέα Υόρκη, 20 Δεκεμβρίου 1968) ήταν αμερικανός συγγραφέας. Έγραψε το βραβευμένο με Βραβείο Πούλιτζερ μυθιστόρημα Τα Σταφύλια της Οργής (1939) και τη νουβέλα Άνθρωποι και Ποντίκια (1937). Συνέγραψε συνολικά είκοσι επτά βιβλία, τα οποία περιλαμβάνουν 16 μυθιστορήματα, έξι πραγματικές ιστορίες και πέντε συλλογές διηγημάτων. Το 1962 ο Στάινμπεκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

 

Ο Τζον Ερνστ Στάινμπεκ Ο Νεότερος γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1902 στην πόλη Σαλίνας στην Καλιφόρνια. Ήταν γερμανικής και ιρλανδικής καταγωγής. Ο Γιόχαν Άντολφ Γκροστάινμπεκ, ο προπάππος του Στάινμπεκ από την πλευρά του πατέρα του, είχε συντομεύσει το όνομα σε Στάινμπεκ όταν μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η οικογενειακή φάρμα στο Χάιλιχενχάους στη Γερμανία ονομάζεται μέχρι σήμερα Γκροστάινμπεκ.

Ο πατέρας του, Τζον Στάινμπεκ Ο Πρεσβύτερος, υπηρέτησε στην περιοχή του Μοντερέυ ως ταμίας. Η μητέρα του Τζον, Όλιβ Χάμιλτον, μια πρώην δασκάλα, μοιραζόταν με τον Τζον το πάθος για διάβασμα και γράψιμο. Ο Στάινμπεκ ζούσε σε μια μικρή αγροτική πόλη που ήταν ουσιαστικά ένας μεθοριακός οικισμός, ευρισκόμενος στη μέση μερικών από τις πιο εύφορες εκτάσεις γης του κόσμου. Περνούσε τα καλοκαίρια του δουλεύοντας σε κοντινά κτηνοτροφικά αγροκτήματα και μετά με μετανάστες εργάτες στο αγρόκτημα Spreckels. Γνώρισε τη σκληρότερη διάσταση της ζωής των μεταναστών και τη σκοτεινότερη πλευρά της ανθρώπινης φύσης, υλικό το οποίο εξέφρασε σε έργα όπως το Άνθρωποι και Ποντίκια. Εξερευνούσε επίσης το περιβάλλον του περπατώντας στα τοπικά δάση, αγρούς και φάρμες.

 

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ "Ο ΒΑΝΚΑΣ"

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΩΦ "Ο ΒΑΝΚΑΣ"

Στο διήγημα που ακολουθεί ο μεγάλος Pώσος συγγραφέας Άντον Τσέχωφ προβάλλει με ρεαλισμό και ευαισθησία το θέμα της παιδικής βιοπάλης. O Βάνκας είναι ένα εννιάχρονο, ορφανό παιδί που οι συνθήκες της ζωής το αναγκάζουν να στερηθεί το πιο αγαπημένο του πρόσωπο, τον παππού του, και να βιώσει μακριά του τη σκληρότητα των ανθρώπων. Τραγικό και χιουμοριστικό στοιχείο συμπλέκονται στο διήγημα μέσα από την αθώα ματιά του μικρού αφηγητή-ήρωα.)

 

O Βάνκας Ζούκοφ, ένα παιδάκι εννιά χρονών, δουλεύει εδώ και τρεις μήνες κάλφας στο τσαγκαράδικο του Αλιάχιν. Τη νύχτα της παραμονής των Χριστουγέννων δεν πλάγιασε. Περίμενε να φύγει το αφεντικό με τους μαστόρους για τον όρθρο. Και μόλις απόμεινε μονάχος στο μαγαζί, πήρε από το ντουλάπι του αφεντικού το καλαμάρι με το μελάνι, έναν κοντυλοφόρο με σκουριασμένη πένα, άπλωσε το χαρτί στο παλιοτράπεζο με τα εργαλεία και ετοιμάστηκε να γράψει. Προτού ζωγραφίσει το πρώτο γράμμα, γύρισε πολλές φορές το κεφαλάκι του κατά την πόρτα και το παραθύρι, ρίχνοντας κλεφτές, φοβισμένες ματιές, λοξοκοίταξε το μαυρισμένο εικόνισμα που ήταν σφηνωμένο ανάμεσα στα ράφια με τα καλαπόδια και αναστέναξε προσπαθώντας να λευτερώσει το λαιμό του από έναν κόμπο που τον έπνιγε. Ύστερα γονάτισε μπροστά στον τσαγκαράδικο πάγκο και άρχισε να γράφει:

Πολυαγαπημένε μου παππού Κωσταντή Μακάριτς.

Σου γράφω γράμμα. Σου εύχομαι καλά Χριστούγεννα κ

ο Θεός να σου δίνει όλα τα καλά. Δεν έχω πια ούτε

πατέρα ούτε μάνα, μονάχα εσύ μου απόμεινες.

O Βάνκας κοίταξε κατά το σκοτεινό παραθύρι και κει πάνω στο σκοτεινό τελάρο που τρεμούλιαζε το φως του κεριού ζωντάνεψε τη μορφή του παππού του, του Κωσταντή Μακάριτς, νυχτοφύλακα στο σπίτι του κυρίου και της κυρίας Ζιβάρεφ. Ήταν ένα γεροντάκι κοντό και ξερακιανό, μα πολύ σβέλτο και ζωηρό κάπου εξηνταπέντε χρονών. Η όψη του ήταν πάντοτε γελαστή και τα μάτια του μπιρμπίλιζαν. Την ημέρα κοιμόταν στην κουζίνα ή έπιανε κουβεντολόι με τις μαγείρισσες και τη νύχτα τυλιγμένος σε μια φαρδιά προβατόγουνα έφερνε γυροβολιά το χτήμα χτυπώντας τη ροκάνα του.

Τον ακολουθούσαν τα σκυλιά του, η γριά Καστάνκα και ο Χέλης, έτσι τον έλεγαν, γιατί είχε μαύρη τρίχα και το κορμί του ήταν μακρουλό. Αυτός ο Χέλης ήταν ένα πολύ υπάκουο και παιγνιδιάρικο σκυλί. Γλυκοκοιτούσε όλο τον κόσμο, ξένους και δικούς, μα μπέσα δεν είχε. Κάτω απ’ αυτά τα παγνιδιάρικα βλέμματα και την ταπεινοφροσύνη έκρυβε μια φαρμακερή κακία Ιησουίτη! Ήταν μοναδικός να ζυγώνει κρυφά και να κόβει δαγκωνιά στο πόδι του διαβάτη, να τρυπώνει στο κελάρι ή να αρπάζει από το λαιμό την κότα του χωριάτη. Πολλές φορές του είχαν λιώσει με τις μπαστουνιές τα πισινά του πόδια. Δυο φορές τον κρέμασαν στο δέντρο, κάθε βδομάδα τον σάπιζαν στο ξύλο και τον πετούσαν ψόφιο στο χαντάκι. Και όμως πάντα ζωντάνευε! Εφτάψυχος!

 

Αυτήν τη στιγμή, χωρίς άλλο, ο παππούς θα στέκεται μπροστά στην αυλόπορτα. Θα μισοκλείνει τα μάτια και θα αγναντεύει τα βαθυκόκκινα παράθυρα της εκκλησιάς του χωριού. Χτυπάει τα ποδήματά του στο κατώφλι να ζεσταθεί και ψιλοκουβεντιάζει με τις δούλες. Η ροκάνα κρέμεται στο ζουνάρι του. Τρίβει τα χέρια, κουλουριάζεται από το κρύο και με ένα γεροντικό γέλιο πειράζει πότε την καμαριέρα και πότε τη μαγείρισσα.

 

— Θα πάρετε λίγη πρέζα;, λέει στις γυναίκες και προσφέρει την ταμπακέρα του.

Oι γυναίκες παίρνουν ταμπάκο και φταρνίζονται και ο παππούς καταυχαριστιέται και ξεκαρδίζεται στα γέλια ευτυχισμένος. Δίνει και στα σκυλιά του πρέζα. Η Καστάνκα φταρνίζεται, στραβομουτσουνιάζει και τρυπώνει σε μια γωνιά παραπονεμένη. O Χέλης, σεβαστικός πάντοτε, δε φταρνίζεται, κουνάει μονάχα την ουρά του…

Και ο καιρός είναι θαυμάσιος. Ησυχία, όλα διάφανα και δροσερά. Η νύχτα είναι σκοτεινή, και όμως ξεχωρίζεις όλο το χωριό με τις άσπρες του στέγες και τον καπνό που ανεβαίνει από τις καμινάδες, τα δέντρα ασημωμένα από την πάχνη, τις στοίβες του χιονιού. O ουρανός είναι σπαρμένος με αστέρια που λαμπυρίζουν χαρούμενα και ο γαλαξίας αστράφτει, έτσι που νομίζεις πως τον σφουγγάρισαν και τον έτριψαν με χιόνι για τις γιορτές…

 

O Βάνκας αναστέναξε, βούτηξε την πένα στο καλαμάρι και εξακολούθησε το γράμμα του:

Ορθοστατική υπόταση: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε

 

 

 

 

 

 

 

Ορθοστατική υπόταση: όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε    

Ποια είναι τα συμπτώματα της ορθοστατικής πίεσης;

Το βασικό σύμπτωμα της ορθοστατικής υπότασης είναι η ζάλη και η τάση λιποθυμίας, όταν κάποιος προσπαθεί να σηκωθεί όρθιος. Σε άλλες περιπτώσεις βέβαια, ο «ασθενής» μπορεί να αισθανθεί ότι χάνει την όρασή του, ότι έχει ναυτία, αποπροσανατολισμό ή σύγχυση, αδυναμία, κούραση ακόμα και πόνο στο στήθος. Τα συμπτώματα αυτά συνήθως σταματούν, όταν ο ασθενής καθίσει ξανά κάτω ή ξαπλώσει για λίγα λεπτά.

Ποιες είναι οι αιτίες της ορθοστατικής πίεσης;

Οι αιτίες της ορθοστατικής πίεσης ποικίλουν. Αν και είναι σύνηθες φαινόμενο σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, αυτό δεν είναι απόλυτο. Η ηλικία είναι μία από τις πολλές αιτίες αλλά σε συνάρτηση με άλλους παράγοντες. Ωστόσο, η ορθοστατική υπόταση, μπορεί να προκαλείται από:

Aφυδάτωση.

Aκινησία, αν για παράδειγμα έχετε μείνει για αρκετή ώρα ακίνητος σε ένα κρεβάτι.

Eγκυμοσύνη.

Kαρδιολογικά περιστατικά, όπως έμφραγμα, ανακοπή κ.λπ.

Aναιμία.

Aσθένεια Πάρκινσον.

Aσθένειες του ενδοκρινολογικού, συμπεριλαμβανομένων του διαβήτη και των προβλημάτων θυρεοειδούς.

Προβλήματα, που έχουν προκληθεί από φαρμακευτικές αγωγές, οι οποίες χορηγούνται για την αρτηριακή πίεση.

Άλλες αγωγές, που χορηγούνται για την καταπολέμηση του άγχους, της κατάθλιψης, της στυτικής δυσλειτουργίας.

Ουσίες, που λαμβάνονται ταυτόχρονα με τη χορήγηση θεραπείας για την αρτηριακή πίεση (ναρκωτικά, αλκοόλ, βαρβιτουρικά κλπ).

Πώς διαγιγνώσκεται η ορθοστατική υπόταση;

Αν ο γιατρός σας θεωρεί ότι πάσχετε από ορθοστατική υπόταση, θα ελέγξει αρχικά την αρτηριακή σας πίεση, όταν είστε καθισμένος, ξαπλωμένος και όρθιος, προκειμένου να παρατηρήσει εαν υπάρχουν αλλαγές. Για καλύτερη διάγνωση, ενδεχομένως να σας υποβάλλει σε ειδικές εξετάσεις μεταξύ των οποίων οι:

 

ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

 

 ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ - ΤΟ ΛΟΥΛΟΥΔΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Ποϊνσέτια ή Αλεξανδρινό είναι ίσως το πιο δημοφιλές φυτό αυτή την εποχή και δίκαια αποκαλείται λουλούδι των Χριστουγέννων. Οι Γάλλοι το λένε «αστέρι της αγάπης».Eπίσης λέγεται και Αστέρι της Βηθλεέμ και το επιστημονικό του όνομα είναι Euphorbia pulcherrima (Ευφορβία η κομψότατη).

Το όνομά της το πήρε από τον πρώτο πρέσβη των ΗΠΑ στο Μεξικό Joel Poinsett, που εντυπωσιασμένος από τα κόκκινα λουλούδια που φύτρωναν στις άκρες του δρόμου, έστειλε μοσχεύματα στην πατρίδα του από όπου και ξεκίνησε η εξάπλωσή της.

MIA ΙΣΤΟΡΙΑ «Αλεξανδρινό. Δώρο στο Χριστό»

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.
Σ' ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο παπάς έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.
Οι κάτοικοι πήγαιναν πρώτα πρώτα στην εκκλησία, για ν' ακούσουν τη θεία λειτουργία, γονάτιζαν κι άναβαν το κεράκι τους μπροστά στη φάτνη. Κάθε κεράκι έπρεπε να σβήσει από μόνο του, λιώνοντας σιγά σιγά, γι' αυτό γύρω από τη φάτνη ήταν αμέτρητα κεράκια, όσα και οι πιστοί, κι η εκκλησία λαμποκοπούσε κι έφεγγε σαν να ήταν ο ήλιος μέσα της. Όταν η λειτουργία τελείωνε, ο κόσμος πήγαινε στα γύρω κεντράκια, για να φάει και να πιει, να γλεντήσει τη χαρά του για τη γέννηση του Χριστού. 

Γιορτές: Μέρες ξεκούρασης ή παράγοντας στρες;

  

Γιορτές: Μέρες ξεκούρασης ή παράγοντας στρες;

Αναμφίβολα, η περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς χρωματίζεται από ένα κλίμα αγάπης, ευτυχίας και χαράς. Τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Δυστυχώς, όμως, για πολλούς ανθρώπους οι γιορτές των Χριστουγέννων χαρακτηρίζονται από ένα αίσθημα κατάθλιψης και στρες.

Υπάρχουν πολλοί παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την ομορφιά, γοητεία και το πνεύμα των εορτών. Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού, για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους, βιώνει αυξημένη ένταση, καταθλιπτικό συναίσθημα, καθώς και αναστάτωση επειδή δεν μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλα όσα επιθυμεί ή μέσα στα χρονικά πλαίσια που του ορίζονται.

Εκτός από το συναισθηματικό στρες και τη νοητική ένταση που είναι δυνατόν να βλάψουν την υγεία μας κατά τη διάρκεια των εορτών, μεγάλο κακό προκαλούν και οι τροφές πλούσιες σε ζάχαρη, αλάτι και λιπαρά που τείνουμε να καταναλώνουμε τις χαρμόσυνες αυτές μέρες. Ας το παραδεχτούμε πως αποτελούν πειρασμό ακόμα και για τους πιο πειθαρχημένους στα θέματα διατροφής!

Μην καταπιέζετε το φτάρνισμα

 

 Μην καταπιέζετε το φτάρνισμα

Πόσες φορές δεν θελήσατε να φταρνιστείτε και για κάποιο λόγο καταπιέσατε την ανάγκη σας αυτή; Σίγουρα πολλές, και έχει συμβεί σε όλους μας. φτάρνισμα; Διαβάστε και θα εκπλαγείτε.
Οι αστικοί μύθοι έλεγαν ότι ποτέ δεν πρέπει να καταπιέζουμε το φτάρνισμα μας γιατί μπορεί να... εκραγεί το κεφάλι μας. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Κανένα κεφάλι δεν πρόκειται να σκάσει, αν και συχνά όταν καταπιέζουμε το φτάρνισμα νιώθουμε ένα πόνο – στιγμιαίο- στα μάτια στη μύτη και στα αυτιά.

Σύμφωνα με τους γιατρούς το φτάρνισμα είναι μια διαδικασία η οποία για να γίνει συμμετέχουν πολλές περιοχές του εγκεφάλου μας. Για να ξεκινήσει όμως η διαδικασία αυτή χριεάζεται να διεγερθούν με κάποιο τρόπο οι μεμβράνες της μύτης. Αλήθεια σε πόσες ταινίες δεν έχουμε δει να γαργαλάνε κάποιον με ένα φτερό στη μύτη και να φταρνίζεται.

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

  

Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΣΑΣ ΣΤΗ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΤΗΤΑ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Από το βιβλίο του DR. WAYNE W. DYER ( Η δύναμη της πρόθεσης)

Πριν από πολλά χρόνια βρισκόμουν μαζί με μία από τις κόρες μου, που ολοκλήρωνε ένα πρόγραμμα στην άγρια φύση, το οποίο θα τη βοηθούσε να αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά κάποια από τα εφηβικά της διλήμματα. Το τελευταίο πράγμα που της είπε η σύμβουλος της κατασκήνωσης ήταν: «Να θυμάσαι πάντα πως ότι σκέφτεσαι και ότι κάνεις επηρεάζει και άλλους ανθρώπους». Αυτό αληθεύει, και μάλιστα όχι μόνο όσον αφορά την επιρροή που ασκούμε στους φίλους, την οικογένεια, τους γείτονες και τους συναδέλφους μας. Πιστεύω πως η επίδραση μας εξαπλώνεται σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα. Έτσι, καθώς θα διαβάζετε αυτό το τμήμα του βιβλίου, μην ξεχνάτε πως όσα σκέφτεστε και κάνετε επηρεάζουν όλους τους άλλους ανθρώπους.

Στο βιβλίο του, Ισχύς εναντίον Δύναμης, ο δρ Ντέιβιντ Χόκινς γράφει: «Σε αυτό το σύμπαν όπου τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, κάθε φορά που βελτιώνουμε κάτι στον προσωπικό μας κόσμο, βελτιώνουμε και τον κόσμο γενι­κότερα, για όλους όσους κατοικούν σε αυτόν. Όλοι μας πλέουμε μέσα στο συλλογικό επίπεδο συνειδητότητας της Ανθρωπότητας, και καθετί που προσθέτουμε σε αυτό, επιστρέφει σε μας. Και η ικανότητα μας να επιπλέουμε πιο άνετα βελτιώνεται χάρη στην προσπάθεια μας να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Είναι αποδεδειγμένο επιστημονικά πως ότι είναι καλό για σας, είναι καλό και για μένα». Ο δρ Χόκινς βασίζει τις παρατηρήσεις και τα συμπεράσματά του στην εξαντλητική έρευνα που έκανε επί είκοσι εννέα χρόνια, και την οποία σας προτείνω να μελετήσετε, αν έχετε τη διάθεση. Θα εκθέσω συνοπτικά κάποια από τα συμπεράσματα αυτά, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο συνδέονται με την επίδραση που ασκείτε στους άλλους, όταν βρίσκεστε σε επαφή με την πρόθεση. 

Γαϊδουράγκαθο, ο άγγελος της υγείας σου

 

Γαϊδουράγκαθο, ο άγγελος της υγείας σου

Γαϊδουράγκαθο (Silybum marianum και ηπατικές παθήσεις)

Το Silybum Marianum ανήκει στην οικογένεια Asteraceae (Compositae), ή αλλιώς στα σύνθετα φυτά. Είναι μια πόα, γνωστή από την αρχαιότητα για τη δράση της σε ηπατικές παθήσεις, παθήσεις στη χολή, καθώς και ως ηπατοπροστατευτικό σε δηλητηριάσεις από χημικές και περιβαλλοντολογικές τοξίνες, δαγκώματα φιδιών, τσιμπήματα εντόμων, δηλητηριώδη μανιτάρια και λήψη υπερβολικής ποσότητας οινοπνεύματος. Σήμερα είναι το πιο μελετημένο φυτό για τη θεραπεία ηπατοπαθειών με πάνω από 450 δημοσιεύσεις παγκοσμίως.

Το φυτό αναφέρεται και ως Carduus marianus αλλά και ως Mariana lacteal. Κάποιες από τις πιό κοινές ονομασίες του σε παγκόσμιο επίπεδο είναι, Milk Thistle, Mary's thistle, blessed milk thistle, holy thistle, lady's thistle, Silybe de Marie, και ChardonMarie. Στην Ελλάδα είναι γνωστό με το όνομα γαιδουράγκαθο αλλά και ως κουφάγκαθο, αγκάθι και αγκάβατος. Επίσης από την αρχαιότητα ακόμα έχει επικρατήσει η ονομασία "Σίλυβο". Μια από τις πιο γνωστές ονομασίες του φυτού η ονομασία Milk Thistle οφείλεται στην ύπαρξη χαρακτηριστικών άσπρων λωρίδων κατά μήκος των νευρών των φύλλων του φυτού, ενώ η πλειοψηφία των υπολοίπων ονομασιών συσχετίζεται με το όνομα της Παναγίας. Το φυτό είναι μονοετής ή διετής αγκαθωτή πόα, ύψους έως 1,5 μέτρα. Τα φύλλα είναι εναλλασσόμενα, με παρυφές οδοντωτές, ανοιχτοπράσινα με άσπρα νεύρα, ενώ οι κεφαλές των ανθέων είναι μεγάλες και περιβάλλονται από πολυάριθμα βράκτια, με αγκαθωτές παρυφές, που καταλήγουν σε μακρύ, βελονοειδές εξάρτημα. Τα σωληνοειδή ανθίδια έχουν χαρακτηριστικό κόκκινο-ιώδες χρώμα και οι καρποί οι οποίοι αποτελούν τη δρόγη του φυτού, είναι μαύροι με σκληρό περίβλημα. Η συλλογή τους γίνεται κατά το τέλος του καλοκαιριού μετά την ωρίμανσή τους. Το Silybum Marianum είναι αυτοφυές κυρίως στη λεκάνη της Μεσογείου, ενώ καλλιεργείται στην υπόλοιπη Ευρώπη και στη Νότια Αμερική. Γενικά απαντάται συχνότερα στις άκρες των δρόμων σε μέρη ακαλλιέργητα, αλλά και σε καλλιεργούμενο έδαφος.

Ιγνάτιος ο Θεοφόρος

 

Ο Ιγνάτιος Αντιοχείας, γνωστός και ως Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, (περ. 50 - μεταξύ 98-117) είναι ο δεύτερος επίσκοπος Αντιοχείας, διάδοχος του Ευοδίου.

Η ζωή του

Γεννήθηκε στη Συρία. Στις επιστολές του αυτοαποκαλείται και Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, ενώ κατά το μαρτύριό του ονομάζεται ως «τον Χριστόν έχων εν στέρνοις», προφανώς λόγω της αφοσίωσής του σ' Αυτόν που ηταν παντα πιστος και καθε νύκτα προσευχοταν. Κατά τον Συμεώνα τον μεταφραστή, συγγραφέα του 10ου αιώνα και άλλους μεταγενέστερους, ονομάσθηκε έτσι διότι αυτός ήταν πιθανώς το παιδί το οποίον έστησε εν μέσω των μαθητών του ο Ιησούς Χριστός: «Εν εκείνη τη ώρα προσήλθον οι μαθηταί τω Ιησού λέγοντες: τις άρα μείζων εστίν εν τη Βασιλεία των ουρανών; Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν: αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την Βασιλείαν των ουρανών. Όστις εστιν ο μείζων εν τη Βασιλεία τω ουρανών. Και ός εάν δέξητε παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου, εμέ δέχεσθαι»^[1].

 

Υπέροχες πατάτες στη γάστρα με κρεμώδη σος

 

Υπέροχες πατάτες στη γάστρα με κρεμώδη σος

Ένα φαγητό για κάθε γιορτινό τραπέζι που σέβεται τον εαυτό του.

Υλικά

• 5-6 μεσαίες πατάτες
• 2 μεγάλα κρεμμύδια
• 15-20 γαύροι, καθαρισμένοι και στεγνοί
• 2κ.σ. βούτυρο
• 250ml κρέμα γάλακτος
• τριμμένη φρυγανιά
• φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Προθερμάνετε το φούρνο στους 200C.

Pieter de Hooch

Pieter de Hooch

O Pieter de Hooch (Ολλανδικά προφορά: [pitər də ɦoʊx] , επίσης ορίσει "Hoogh" ή "Hooghe") (20, Δεκεμβρίου 1629 - 24 Μαρτίου 1684 ) ήταν ένας ζωγράφος είδος κατά τη διάρκεια της ολλανδικής χρυσής εποχής . Ήταν σύγχρονος του ολλανδικού Μάστερ Jan Vermeer , με τους οποίους το έργο του κοινού θέματα και στυλ.

O De Hooch γεννήθηκε στο Ρότερνταμ για Hendrick Hendricksz Hooch de, ένα χτίστη , και Pieters Annetge, μια μαία . Ήταν ο μεγαλύτερος από τα πέντε παιδιά και όλα επιβιώσει από τα αδέλφια του. Σπούδασε τέχνη στο Χάρλεμ κάτω από το τοπίο ζωγράφος Nicolaes Berchem . Ξεκινώντας το 1650, εργάστηκε ως ζωγράφος και υπηρέτης για έναν συλλέκτη λινό-έμπορος τέχνης και το όνομα Justus de la Grange. Η θητεία του για τον έμπορο που απαιτείται για να τον συνοδεύει στα ταξίδια του στη Χάγη , Λέιντεν , και Delft , στην οποία τελικά μετακόμισε. Είναι πιθανό ότι η de Hooch παρέδωσε τα περισσότερα από τα έργα του για la Grange κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, σε αντάλλαγμα για το διοικητικό συμβούλιο και άλλα οφέλη, όπως αυτό ήταν μια κοινή εμπορική συμφωνία για ζωγράφους της εποχής, και αργότερα μια απογραφή κατέγραψε ότι la Grange διέθετε έντεκα πίνακές του.

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights)

 

Εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights)

Τα Ανεμοδαρμένα Ύψη (Wuthering Heights) είναι μυθιστόρημα της Έμιλι Μπροντέ που εκδόθηκε το 1847. Είναι το μοναδικό της μυθιστόρημα και γράφτηκε μεταξύ του Δεκεμβρίου 1845 και του Ιουλίου 1846. Παρέμεινε αδημοσίευτο μέχρι τον Ιούλιο του 1847 και δεν τυπώθηκε παρά το Δεκέμβριο του 1847 μετά την επιτυχία της αδερφής της, Σαρλότ Μπροντέ, με το μυθιστόρημα Τζέιν Έιρ. Τελικά εκδόθηκε με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ, ενώ μετά το θάνατο της συγγραφέως ακολούθησε και δεύτερη έκδοση, την οποία επιμελήθηκε η Σαρλότ. 

συνέχεια

 https://isklopa.blogspot.com/2020/12/wuthering-heights.html

Έμιλι Τζέιν Μπροντέ

Έμιλι Τζέιν Μπροντέ 

 

Η Έμιλι Τζέιν Μπροντέ (30 Ιουλίου 1818 - 19 Δεκεμβρίου 1848) ήταν Αγγλίδα συγγραφέας, γνωστή από το μοναδικό της μυθιστόρημα, Ανεμοδαρμένα Ύψη, το οποίο θεωρείται ένα από τα κλασικά έργα της αγγλικής λογοτεχνίας. Ήταν ένα από τα αδέλφια Μπροντέ, ανάμεσα στον αδελφό της Μπράνγουελ και τη νεαρότερη αδελφή Αν. Δημοσίευε τα έργα της με το ψευδώνυμο Έλλις Μπελ.

Η Έμιλι Μπροντέ γεννήθηκε στις 30 Ιουλίου 1818 στο Θόρντον, κοντά στο Μπράντφορντ του Γιορκσάιρ, και ήταν το πέμπτο από τα έξι παιδιά της Μαρίας Μπράνγουελ και του κληρικού και συγγραφέα Πάτρικ Μπροντέ[1], του οποίου το πατρικό όνομα ήταν Μπράντι αλλά το είχε αλλάξει. Η Μαρία Μπράνγουελ είχε αδύνατη κράση και πέθανε από καρκίνο το 1821, αφήνοντας έξι παιδιά. Μετά το θάνατο της μητέρας τους, οι μεγαλύτερες αδελφές της Έμιλι, Μαρία, Ελίζαμπεθ και Σαρλότ Μπροντέ, στάλθηκαν σε εκκλησιαστικό σχολείο στο Κάουαν Μπριτζ, όπου βίωσαν την κακοποίηση και τις στερήσεις που αργότερα περιέγραψε η Σαρλότ στο Τζέιν Έιρ.

Το 1824 η οικογένεια μετακόμισε στο Χάουορθ, όπου ο πατέρας της Έμιλι ήταν εφημέριος. Η Έμιλι στάλθηκε στο ίδιο σχολείο όπου πήγαιναν οι αδελφές της αλλά για σύντομο χρονικό διάστημα. Όταν μία επιδημία τύφου χτύπησε το σχολείο, η Μαρία και η Ελίζαμπεθ αρρώστησαν. Η Μαρία, η οποία μπορεί στην πραγματικότητα να είχε φυματίωση, στάλθηκε σπίτι της όπου και πέθανε. Στη συνέχεια, η Έμιλι απομακρύνθηκε από το σχολείο μαζί με την Σαρλότ και την Ελίζαμπεθ. Η Ελίζαμπεθ πέθανε λίγο μετά την επιστροφή τους στο σπίτι.

χριστουγεννιάτικες κάλτσες

χριστουγεννιάτικες κάλτσες

Οι Κάλτσες των δώρων ή χριστουγεννιάτικες κάλτσες αποτελούν ένα ακόμη χαρακτηριστικό έθιμο των εορτών των Χριστουγέννων που προέρχεται από τις Βόρειες χώρες. Είναι οι κάλτσες που ο Άγιος Βασίλης αφήνει τα δώρα για τα παιδιά, και συνήθως τοποθετούνται κοντά στο τζάκι ή στη βάση του Χριστουγεννιάτικου δένδρου, δίπλα στη φάτνη ή στην εξώπορτα.

Παράδοση του εθίμου

Σύμφωνα με τη «βόρεια» χριστιανική παράδοση όλα άρχισαν σε ένα σπίτι ενός πατέρα με τρεις κόρες που πρόσφατα είχαν χάσει τη μητέρα τους. Οι δουλειές του πατέρα δεν πήγαιναν καλά και η οικογένεια μετακόμισε σε ένα παλιό και μικρότερο σπίτι. Όταν όμως οι κόρες έφθασαν σε ηλικία γάμου ο πατέρας έπεσε σε απόγνωση καθώς δεν μπορούσε να τι προικίσει, τότε πλησίαζαν και τα Χριστούγεννα.