Εξερευνήστε την πραγματική Κρήτη

Maria Dimitriou από mykriti.gr

Εξερευνήστε την πραγματική Κρήτη με το DISCOVERY SAFARIS

Ψάχνετε για μια νέα περιπέτεια; Τώρα ήρθε η ώρα να εξερευνήσετε την Κρήτη με το DISCOVERY SAFARIS, που σας προσφέρει μία από τις πιο συναρπαστικές και…

checkincreta.com

Ψάχνετε για μια νέα περιπέτεια; Τώρα ήρθε η ώρα να εξερευνήσετε την Κρήτη με το DISCOVERY SAFARIS, που σας προσφέρει μία από τις πιο συναρπαστικές και αξέχαστες εκδρομές. Όλες οι δραστηριότητες του DISCOVERY SAFARIS είναι υπό την άμεση επίβλεψη ειδικευμένου οδηγού, καθώς η ασφάλειά σας αποτελεί την ύψιστη προτεραιότητα και για το λόγο αυτό σας παρέχει πλήρη ασφαλιστική κάλυψη.
Μια από τις πιο συναρπαστικές περιπέτειες στην Κρήτη είναι να εξερευνήσετε το νησί με ένα όχημα off-road. Το DISCOVERY SAFARIS σας προσφέρει την καλύτερη από τις καλύτερες επιλογές: τζιπ κάμπριο για ανεμπόδιστη θέα στις κοιλάδες, στα βουνά και σε άλλα πολιτιστικά αξιοθέατα. Οι έμπειροι οδηγοί και γνώστες της Κρήτης σας μεταφέρουν σε τόπους που είναι δύσκολο να βρει κανείς για να θαυμάσετε την εντυπωσιακή θέα και να νιώσετε τον ενθουσιασμό του να ταξιδεύεις στα εκτός δρόμου μοναδικά τοπία της Κρήτης - όλα σε μια μέρα!
Σας δίνεται, λοιπόν, η δυνατότητα να απολαύσετε τη χλωρίδα και την πανίδα της αγροτικής Κρήτης, τα απομακρυσμένα χωριά και τα τοπία με πολλές ευκαιρίες για φωτογραφίες. Μετά την οδήγηση εκτός δρόμου παράλληλα με τη θάλασσα, θα έχετε την ευχαρίστηση να κολυμπήσετε και να χαλαρώσετε σε μια παραλία στο Λιβυκό πέλαγος με κρυστάλλινα νερά σε ένα μαγευτικό τοπίο της φύσης, μακριά από τις συνηθισμένες πολυσύχναστες παραλίες. Σε ένα μικρό αγροτικό χωριό στα νότια θα έχετε ένα πλήρες νόστιμο γεύμα και θα έχετε επίσης την ευκαιρία να αισθανθείτε και να βιώσετε την κρητική φιλοξενία.
Το σαφάρι με τζιπ είναι ιδανικό για όλες τις ηλικίες και αποτελεί έναν υπέροχο τρόπο για να γνωρίσετε την Κρήτη.
Για περισσότερες πληροφορίες http://www.discovery-safari.gr/

Maria Dimitriou από Αφύπνιση Συνείδησης ( Consciousness Awakening )

Η σύγκρουση στη ψυχή, είναι φλεγμονή στο σώμα

Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων.Οι φλεγμονές διακρίνονται σε οξείες (διάρκειας λίγων ημερών) και σε…

awakengr.com

Η σύγκρουση στη ψυχή, είναι φλεγμονή στο σώμα

Posted on 14/08/2016

 








Φλεγμονή είναι το σύνολο των τοπικών και συστηματικών μηχανισμών που ενεργοποιεί ο οργανισμός αντιδραστικά μετά από την επίδραση σε αυτόν διαφόρων βλαπτικών παραγόντων.

Οι φλεγμονές διακρίνονται σε οξείες (διάρκειας λίγων ημερών) και σε χρόνιες (μεγαλύτερης διάρκειας)»

Η φλεγμονή είναι στην πραγματικότητα ένας «πόλεμος μέσα στο σώμα», όπου μια απειλητική υπεροπλίαεχθρικών στοιχείων (βακτηριδίων, ιών, τοξινών) αντιμετωπίζεται και καταπολεμάται από τα αμυντικά συστήματα του οργανισμού.
Η μάχη αυτή γίνεται αντιληπτή με συμπτώματα όπως πρήξιμο, κοκκίνισμα, πόνο και πυρετό. Αν το σώμα καταφέρει τελικά να καταπολεμήσει την εισβοή των μικροβίων, η φλεγμονή περνά. Αν νικήσουν τα βακτηρίδια, ο ασθενής πεθαίνει. Αυτό το παράδειγμα μας επιτρέπει να κατανοήσουμε εύκολα την αναλογικότητα, δηλαδή την αντιστοιχία της φλεγμονής προς τον πόλεμο.
Αναλογικότητα σημαίνει ότι τόσο ο πόλεμος όσο και η φλεγμονή – αν και δεν υπάρχει μεταξύ τους αιτιώδης σχέση – έχουν την ίδια εσωτερική δομή και ότι μέσα τους πραγματοποιείται η ίδια αρχή, απλώς σε διαφορετικό επίπεδο έκφρασης.
Η γλώσσα μας γνωρίζει άριστα τους εσωτερικούς αυτούς συσχετισμούς. Η λέξη φλεγμονή εμπεριέχει τη πασίγνωστη φλόγα, τη σπίθα, που μπορεί ν’ ανατινάξει ολόκληρο βαρέλι με πυρίτιδα. Ο αντίστοιχος αγγλικός όρος inflammation, σημαίνει «ανάφλεξη».
Με τόσο πολύ μπαρούτι, σύντομα θα ακολουθήσει η έκρηξη, όπου εκρήγνυται ξαφνικά κάτι που ήταν συσσωρευμένο, πράγμα που δεν παρατηρούμε μονάχα στο σώμα μας, όταν εκρήγνυται (και αδειάζει) ένα μικρό σπυράκι ή ένα μεγάλο απόστημα, αλλά και σε ένα ακόμα αναλογικό επίπεδο, την ψυχή. Ακόμα κι ένας άνθρωπος μπορεί να εκραγεί.
Και αυτό δεν σημαίνει ένα απόστημα, αλλά μια συναισθηματική αντίδραση, μέσω της οποίας κάποια εσωτερική σύγκρουση προσπαθεί να απελευθερωθεί.
Η πολικότητα της συνείδησής μας μας τοποθετεί πάντα μέσα σε μία σύγκρουση…Πρέπει συνεχώς να αποφασίζουμε ανάμεσα σε δύο δυνατότητες. Παραιτούμενοι από τη μία δυνατότητα, πραγματοποιούμε την άλλη. Έτσι πάντοτε μας λείπει κάτι, παραμένουμε πάντα αλύτρωτοι.
Μακάριοι όσοι ομολογούν και αισθάνονται αυτήν την μόνιμη ένταση, το συγκρουσιακό χαρακτήρα του ανθρώπινου είδους, γιατί οι περισσότεροι τείνουν να πιστεύουν ότι το να μη βλέπουν και να μην αισθάνονται τη σύγκρουση, είναι ασφαλές κριτήριο ότι δεν αντιμετωπίζουν συγκρούσεις. Η ίδια αφέλεια ωθεί τα μικρά παιδιά να πιστεύουν ότι, κλείνοντας τα μάτια τους, γίνονται αόρατα.
Αλλά τις συγκρούσεις δεν τις απασχολεί αν τις αντιλαμβανόμαστε ή όχι:είναι πάντοτε παρούσες.
Όποιος δεν είναι πρόθυμος να τις ανεχθεί στη συνείδησή του, να τις επεξεργαστεί και να τις οδηγήσει σταδιακά σε μια λύση, τις σωματοποιεί, οπότε γίνονται αντιληπτές ως φλεγμονές.
Κάθε φλεγμονή είναι μια σύγκρουση που μετατράπηκε σε ύλη. Η σύγκρουση που αποφεύγεται στην ψυχή (με όλους τους πόνους και τους κινδύνους της) επιβάλλεται δικαιωματικά στο επίπεδο του σώματος, ως φλεγμονή.Ας παρακολουθήσουμε την πορεία της: Οι νοσογόνοι παράγοντες εισχωρούν στο σώμα. Είναι βακτηρίδια, ιοί ή δηλητήρια (τοξίνες).
Η εισβολή αυτή, δεν εξαρτάται – όπως πιστεύουν σήμερα πολλοί ερασιτέχνες – από την παρουσία μολυσματικών παραγόντων, αλλά πολύ περισσότερο από την ετοιμότητα του οργανισμού, που τους επιτρέπει την είσοδο. Η ιατρική την αποκαλεί «ύφεση του ανοσοποιητικού συστήματος». Το πρόβλημα όμως της φλεγμονής δεν οφείλεται, όπως πιστεύουν πάντοτε οι φανατικοί της αντισηψίας, στην παρουσία μικροβίων ή ιών, αλλά στην ικανότητα ή μη, να συμβιώσει το σώμα μ’ αυτά.
Η φράση αυτή βρίσκει κατά γράμμα εφαρμογή στο συνειδησιακό επίπεδο, γιατί δεν πρόκειται για τη διαβίωση του ανθρώπου σε ένα άσηπτο περιβάλλον, δηλαδή σ’ έναν κόσμο δίχως προβλήματα και συγκρούσεις, αλλά την ικανότητά του να ζει μέσα σε συγκρούσεις.
Η κατάσταση του ανοσοποιητικού συστήματος ρυθμίζεται από τον ψυχικό κόσμο, κι αυτό δεν χρειάζεται να εξηγηθεί με λεπτομέρειες, δεδομένου ότι η ίδια η επιστήμη διερευνά ολοένα και βαθύτερα τη σχέση αυτή (έρευνα του άγχους). Πολύ περισσότερο εντυπωσιακό είναι να παρακολουθήσουμε με προσοχή αυτήν τη σχέση μέσα στον εαυτό μας.
Όποιος δεν θέλει να ανοίξει την συνείδησή του σε μια συγκρουσιακή κατάσταση, που θα του προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση, αναγκάζεται αντί γι αυτό να ανοίξει το σώμα του στους μολυσματικούς παράγοντες. Τα μικρόβια προσκολλώνται σε ορισμένες ευαίσθητες περιοχές του σώματος, που ονομάζονται loci minoris resistentiae (λατ. σημεία μειωμένης αντίστασης) τα οποία η ακαδημαϊκή ιατρική θεωρεί ότι υφίστανται εκ γενετής ή κληρονομικά…
Η ψυχοσωματική είχε ωστόσο εξ αρχής παρατηρήσει, ότι ορισμένες κατηγορίες προβλημάτων συσχετίζονται με συγκεκριμένα όργανα, και συγκρούσθηκε με την ακαδημαϊκή θεωρία των «σημείων μειωμένης αντίστασης».
Παρακολουθώντας από ένα τρίτο σημείο, παρατηρούμε το σώμα να είναι ορατή έκφραση της συνείδησης, όπως ένα κτίριο είναι η ορατή έκφραση της ιδέας του αρχιτέκτονα. Η ιδέα και η εκδήλωση έχουν αμοιβαία αντιστοιχία, όπως μια εκτυπωμένη φωτογραφία αντιστοιχεί στην αρνητική πλάκα της, χωρίς να είναι όμως το ίδιο πράγμα. Κάθε μέρος του σώματος και κάθε όργανο αντιστοιχεί σε ένα ορισμένο ψυχικό περιεχόμενο, ένα συναίσθημα και μια συγκεκριμένη προβληματική.
Ο άνθρωπος ενσαρκώνεται έχοντας μια συγκεκριμένη συνείδηση, που τη συγκεκριμένη στιγμή εκφράζει τη μέχρι τώρα μαθησιακή του πορεία.Φέρνει μαζί του ένα συγκεκριμένο μοντέλο προβλημάτων, που τον προκαλούν και τον καλούν σταδιακά να τα επιλύσει, διαμορφώνοντας το πεπρωμένο του, γιατί χαρακτήρας+χρόνος=πεπρωμένο. Ο χαρακτήρας ούτε κληρονομείται, ούτε σφραγίζεται από το περιβάλλον, αλλά «μεταφέρεται» – ως έκφραση της συνείδησης, την οποία ενσαρκώνει.
Αν όμως το σώμα είναι έκφραση της συνείδησης, συναντούμε μέσα του και πάλι το ανάλογο σχέδιο, που σημαίνει ότι οι διάφοροι τομείς προβλημάτων έχουν μια σωματική ή οργανική αντιστοιχία, που εκφράζεται με μια συγκεκριμένη ευπάθεια.
Το «σημείο μειωμένης αντίστασης», είναι το όργανο εκείνο, που πάντοτε αναγκάζεται να αναλάβει στο σωματικό επίπεδο τη μαθησιακή διαδικασία, όταν ο άνθρωπος δεν επεξεργάζεται ενσυνείδητα το ψυχικό πρόβλημα που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο όργανο του σώματός του.
Όσοι γνωρίζουν την αντιστοιχία κάθε οργάνου σε συγκεκριμένα προβλήματα διαβλέπουν σε κάθε νοσηρή διεργασία τελείως νέες διαστάσεις, ενώ όσοι δεν τολμούν να απελευθερωθούν από τον αιτιώδη τρόπο σκέψης, στερούνται αυτήν την ενορατική ικανότητα.
Στην πρώτη φάση του ερεθισμού, οι νοσογόνοι οργανισμοί εισβάλουν στο σώμα. Η διαδικασία αυτή σε ψυχικό επίπεδο αντιστοιχεί στην πρόκληση που ενεργοποιείται από κάποιο πρόβλημα. Μια διέγερση, με την οποία μέχρι στιγμής δεν είχαμε ασχοληθεί, εισχωρεί στην άμυνα των συνειδησιακών μας συνόρων και μας ερεθίζει. Αναφλέγει την τάση κάποιας πολικότητας, την οποία βιώνουμε πλέον συνειδητα ως σύγκρουση.
Αν η ψυχική μας αντίσταση λειτουργεί πολύ καλά, η διέγερση δεν μπορεί να φτάσει στην επιφάνεια της συνείδησής μας, είμαστε άνοσοι έναντι κάθε εμπειρίας και εξέλιξης. Και εδώ ισχύει το μαύρο-άσπρο της πολικότητας: αν η συνείδησή μας δεν αρνηθεί, διατηρούμε τη σωματική ανοσία, αν όμως η συνείδησή μας εμφανίσει «ανοσία» σε κάθε νέα διέγερση, ανοίγεται το σώμα στους νοσογόνους οργανισμούς. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τη προσβολή, μπορούμε μονάχα να επιλέξουμε το επίπεδο διεξαγωγής του πολέμου.
Όταν οι νοσογόνοι οργανισμοί έχουν σταθεροποιηθεί, σχηματίζουν εστία φλεγμονής. Από κάθε κατεύθυνση συρρέει ορός, αισθανόμαστε το οίδημα των ιστών και την τάση.
Αν παρατηρήσουμε την ψυχική μας σύγκρουση σ’ αυτό το δεύτερο στάδιο, βλέπουμε ότι κι εδώ αυξάνεται η τάση. ‘Ολη μας η προσοχή επικεντρώνεται στο νέο πρόβλημα, είμαστε ανίκανοι να σκεφθούμε οτιδήποτε άλλο, το πρόβλημα μας ακολουθεί μέρα-νύχτα, δεν μιλάμε για τίποτε άλλο, όλες μας οι σκέψεις στρέφονται αδιάκοπα γύρω απ’ αυτό το πρόβλημα.
Το σύνολο της ψυχικής μας ενέργειας ρέει προς το σημείο της σύγκρουσης, τροφοδοτούμε το πρόβλημα, το μεγενθύνουμε, ωσότου γιγαντωθεί μπροστά μας σαν ανυπέρβλητο βουνό. Η σύγκρουση έχει προσδέσει όλες τις ψυχικές μας δυνάμεις στο άρμα της.
Ο οργανισμός εν όψει των νοσογόνων παραγόντων, δημιουργεί ειδικά αντισώματα στο αίμα και στον μυελό των οστών. Τα λεμφοκύτταρα και τα κοκκιοκύταρα υψώνουν ένα τείχος γύρω από τα μικρόβια και τα μακροφάγα κύτταρα αρχίζουν να καταβροχθίζουν τους εισβολείς. Ο πόλεμος στο σωματικό επίπεδο βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη: οι εχθροί περικυκλώνονται και αποδεκατίζονται. Αν η σύγκρουση δεν δεν επιλυθεί σε τοπικό επίπεδο, κηρύσσεται γενική επιστράτευση.
Η κατάσταση αυτή γίνεται αισθητή στο σώμα ως πυρετός. Ο οργανισμός απαντά στην τοπική φλεγμονή με γενική άνοδο της θερμοκρασίας. Το ύψος του πυρετού συμβαδίζει με την ταχύτητα πορείας της νόσου και γι αυτό τον λόγο χρειάζεται να περιορίζεται κάθε αντιπυρετική αγωγή, όσο ο πυρετός κινείται σε τιμές οριακές , πέρα από τις οποίες απειλεί την ίδια τη ζωή. Μην προσπαθούμε πανικοβλημένοι να κατεβάσουμε τεχνητά κάθε μικρή άνοδο της θερμοκρασίας.
Στο ψυχικό επίπεδο η σύγκρουση σ΄αυτή τη φάση απορροφά ολόκληρη τη ζωή και την ενέργειά μας. Οι χαρακτηριστικές ομοιότητες του σωματικού πυρετού με τον ψυχικό ερεθισμό, γεννούν τις εκφράσεις «πυρετώδης αναμονή». Το γνωστό ποπ τραγούδι Fever αναφέρεται σ’ αυτήν ακριβώς την αμφισημία. «Καιγόμαστε» από ερεθισμό, χτυπά η καρδιά μας, κοκκινίζουμε (από έρωτα ή θυμό…), ιδρώνουμε από ταραχή, τρέμουμε από ένταση. Όλα αυτά δεν είναι βέβαια πολύ ευχάριστα, είναι όμως υγιεινά. Υγιεινός δεν είναι μόνο ο πυρετός, αλλά ακόμα περισσότερο η αντιμετώπιση των συγκρούσεων και παρ’ όλ’ αυτά, προσπαθούμε κάθε φορά να καταπνίξουμε είτε τον πυρετό, είτε την σύγκρουση εν τη γενέσει τους- και καμαρώνουμε μάλιστα για την τέχνη της καταπίεσης (…μακάρι η καταπίεση να μη μας ευχαριστούσε τόσο!)
Ας υποθέσουμε ότι οι αμυντικές δυνάμεις του οργανισμού έδρασαν με επιτυχία: απέκρουσαν τους ξένους εισβολείς, εν μέρει τους εγκολπώθηκαν (τους καταβρόχθισαν!), με αποτέλεσμα την αποσύνθεση των αντισωμάτων και των μικροβίων και τη δημιουργία πύου (=απώλειες και στα δύο μέτωπα!).
Οι νοσογόνοι οργανισμοί εγκαταλείπουν το σώμα σε μεταλλαγμένη, αφοπλισμένη μορφή. Συγχρόνως και ο οργανισμός έχει υποστεί μεταβολή, γιατί τώρα: α) διαθέτει την ικανότητα αναγνώρισης των συγκεκριμένων μικροβίων, με άλλα λόγια διαθέτει ειδική ανοσία, και β) έχει εξασκήσει το σύνολο των αμυντικών του δυνάμεων, πράγμα που τον ενδυναμώνει, έχει δηλαδή αποκτήσει «μη εξειδικευμένη ανοσία». Στη στρατιωτική ορολογία είναι νίκη της μιας πλευράς, μετά από απώλειες και στα δύο στρατόπεδα. Αλλά ο νικητής βγαίνει από την όλη σύγκρουση ενισχυμένος, γιατί προσαρμόστηκε στον εχθρό, τον γνωρίζει καλύτερα και στο μέλλον θα είναι σε θέση να αντιδράσει εξεδικευμένα. Η Χρονιοποίηση της νόσου συμβαίνει, αν κανένα από τα δύο στρατόπεδα δεν καταφέρει να επιλύσει τη σύγκρουση προς το συμφέρον του και επέρχεται συμβιβασμός μεταξύ των νοσογόνων οργανισμών και των αμυντικών δυνάμεων: τα μικρόβια παραμένουν στο σώμα χωρίς να νικήσουν (= θάνατος), αλλά και χωρίς να ηττηθούν από τον οργανισμό(=ολοκληρωτική ίαση).
Τα συμπτώματα της χρόνιας μορφής είναι: αυξημένος αριθμός λεμφοκυτάρων και κοκκιοκυτάρων, των αντισωμάτων δηλαδή, ελαφρά αύξηση της καθίζησης του αίματος (BSG) και ελαφρός πυρετός.
Η μη εκκαθαρισμένη σύγκρουση δημιουργεί στο σώμα εστία, στην οποία δεσμεύεται συνεχώς ενέργεια που αποσύρεται από τον υπόλοιπο οργανισμό.
Ο ασθενής αισθάνεται κόπωση, εξάντληση, απάθεια. Δεν είναι ούτε τελείως άρρωστος ούτε τελείως υγιής – ούτε αληθινός πόλεμος, ούτε γνήσια ειρήνη, αλλά συμβιβασμός, κι επομένως, όπως κάθε συμβιβασμός, σάπιος. Οι συμβιβασμοί αποτελούν τον πάγιο στόχο των δειλών, των «χλιαρών», που συνεχώς φοβούνται τις συνέπειες των πράξεών τους και τις ευθύνες που θα προκύψουν.
Δυστυχώς ο συμβιβασμός ποτέ δεν αποτέλεσε λύση, γιατί δεν αποκαθιστά την απόλυτη ισορροπία μεταξύ των δύο πόλων, ούτε όμως έχει τη δύναμη να ενώνει. Συμβιβασμός σημαίνει χρόνια τριβή κι επομένως στασιμότητα. Πόλεμος χαρακωμάτων, που συνεχίζει να καταναλώνει ενέργεια και υλικό, διαβρώνοντας και παραλύοντας όλους τους υπόλοιπους τομείς, την οικονομία, τον πολιτισμό κλπ.
Στον ψυχικό τομέα η χρονιοποίηση αντιστοιχεί με μια χρόνια σύγκρουση. Το άτομο «κολλά» στη σύγκρουση, μην βρίσκοντας ούτε το θάρρος ούτε τη δύναμη να επιφέρει κάποια απόφαση. Κάθε απόφαση κοστίζει θυσίες – στην πραγματικότητα μπορούμε να κάνουμε τη ίδια στιγμή μόνον το ένα ή το άλλο – και οι αναπόφευκτες αυτές θυσίες εμπνέουν τον φόβο.
Πολλοί άνθρωποι παγώνουν κάπου στη μέση της σύγκρουσής τους, ανίκανοι να συμβάλλουν στη νίκη του ενός ή του άλλου πόλου. Ασταμάτητα σταθμίζουν τις πιθανές λύσεις, ποια είναι η σωστή και ποια λάθος, χωρίς να κατανοούν ότι με την αφηρημένη έννοια, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, γιατί για να ολοκληρωθούμε, χρειαζόμαστε ούτως ή άλλως και τους δύο πόλους, όμως στα πλαίσια της πολικότητας δεν μπορούμε να τους πραγματώσουμε συγχρόνως, αλλά τον ένα μετά τον άλλον. Επομένως ας αρχίσουμε με έναν από τους δύο – ας αποφασίσουμε επιτέλους!
Κάθε απόφαση απελευθερώνει! Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε.
Όπως το σώμα βγαίνει δυναμωμένο από την φλεγμονή, έτσι και η ψυχή, δυναμώνει μέσα από την σύγκρουση, γιατί αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα διδάχτηκε, διεύρυνε τα όριά της μέσω της ενασχόλησης με τους αντιθετικούς πόλους, κι έγινε έτσι πιο ενσυνείδητη.
Μέσα από κάθε βιωμένη σύγκρουση ανακτούμε ως κέρδος την πληροφόρηση, τη συνειδητοποίηση, που, αντίστοιχα με την ειδική ανοσία, κάνει τον άνθρωπο ικανό να αντιμετωπίζει μελλοντικά το ίδιο πρόβλημα με ακίνδυνο τρόπο.
Κάθε βιωμένη σύγκρουση διδάσκει ακόμα τον άνθρωπο να αντιμετωπίζει καλύτερα και με θάρρος τις συγκρούσεις, αντίστοιχα με τη γενική ανοσία του οργανισμού. ..
Οπως το σώμα έτσι και η ψυχή πρέπει να κάνει μεγάλες θυσίες όταν λαμβάνει αποφάσεις. Πολλές παλιότερες απόψεις και γνώμες, πολλές καθημερινές, αγαπητές ασχολίες και συνήθειες παραδίνονται στον θάνατο, όπως κάθε νέο προϋποθέτει τον θάνατο του παλιού.
«Πόλεμος πατήρ πάντων» είχε πει ο Ηράκλειτος. Ο πόλεμος, η σύγκρουση, η τάση των πόλων, δίνουν τη ζωτική ενέργεια εξασφαλίζοντας την πρόοδο και την εξέλιξη.
Ζούμε σε μια εποχή κι ένα πολιτισμό ακραία εχθρικό σε κάθε σύγκρουση. Σε όλα τα επίπεδα γίνεται προσπάθεια αποφυγής των συγκρούσεων, χωρίς να κατανοούμε ότι έτσι καταπολεμούμε κάθε συνειδητοποίηση.
Ο άνθρωπος δεν είναι βέβαια σε θέση να αποφύγει με οποιονδήποτε τρόπο τις συγκρούσεις στα πλαίσια του πολωμένου κόσμου, ωστόσο όμως οι αέναες προσπάθειες καταστολής προκαλούν ολοένα και πιο σύνθετες εκφορτίσεις σε άλλα επίπεδα, των οποίων τους εσωτερικούς συσχετισμούς είναι αδύνατο να ελέγξει. Κάθε απόφαση απελευθερώνει!
Η χρόνια υποβόσκουσα σύγκρουση απορροφά συνεχώς ενέργεια και προκαλεί ακεφιά, έλλειψη κινήτρων και απογοήτευση στον ψυχικό τομέα. Αν όμως καταφέρουμε να φτάσουμε στον ένα πόλο της σύγκρουσης, θα νιώσουμε αμέσως την ενέργεια που απελευθερώθηκε.
Η ψυχική σύγκρουση και η σωματική φλεγμονή σχεδόν ποτέ δεν εκτυλίσσονται συγχρόνως και παράλληλα στον άνθρωπο. ΄Οταν η σύγκρουση-ερεθισμός διαπεράσει την άμυνα της συνείδησης, κάνοντας το άτομο να την συνειδητοποιήσει, τότε η διαδικασία της επεξεργασίας αυτής της σύγκρουσης λαμβάνει χώρα στην ψυχή και μόνο και κατά κανόνα δεν καταλήγει σε φλεγμονή στο σώμα.
Αν όμως το άτομο δεν ανοιχθεί στη σύγκρουση, απωθώντας οτιδήποτε θα μπορούσε να αμφισβητήσει τον τεχνητά στημένο, «όμορφο» κόσμο του, η σύγκρουση βυθίζεται στη σωματικότητα, όπου αναγκαστικά θα βιωθεί ως φλεγμονή στο σωματικό επίπεδο. Φλεγμονή=μια σύγκρουση στο επίπεδο της ύλης. Η αλήθεια είναι πως οι συγκρούσεις είναι πάντοτε επώδυνες. Είτε πόλεμος, είτε εσωτερική αντίσταση, είτε αρρώστια, ποτέ δεν είναι ευχάριστες.
Αλλά πάλι το «ευχάριστο-δυσάρεστο» δεν μπορούμε να το αποφύγουμε στην κατάσταση της πολικότητας στην οποία ζούμε, απλά όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του ψυχικές εκρήξεις, επιτρέπει την έκρηξη μέσα στο σώμα του!(απόστημα)
Η σύγκρουση είναι ο κινητήρας της εξέλιξης, δηλ. της ζωης, κάθε καταπίεση μιας σύγκρουσης είναι επίθεση κατά της δυναμικότητας της ζωής.(αντιβιοτικά=εναντίον του βίου).

Εξωτερικές πηγές: TH.DETLEFSEN, R.DALKE
KRANKHEIT ALS WEG
ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ renakomninou.blogspot.gr en-gr.com

Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών 17-5

Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών 17-5

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B7%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B5%CF%82  Τηλεπικοινωνίες Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση Με τον γενικό όρο τηλεπικοινωνίες, (telecommunications), χαρακτηρίζεται η κάθε μορφής ενσύρματη ή ασύρματη, ηλεκτρομαγνητική, ηλεκτρική, κ.λπ., ακουστική και οπτική επικοινωνία που πραγματοποιείται ανεξαρτήτως απόστασης. Στους σύγχρονους καιρούς, αυτή η διαδικασία σχεδόν πάντα περιλαμβάνει την αποστολή ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων ή ηλεκτρικών σημάτων από κατάλληλες ηλεκτρονικές συσκευές, όπως το τηλέφωνο ή ο ασύρματος, αλλά παλαιότερα περιελάμβανε τη χρήση ακουστικών σημάτων, όπως τυμπάνων, ή οπτικών, όπως ο σηματοφόρος καπνός ή η λάμψη της φωτιάς. Πίνακας περιεχομένων 1 Ιστορία των Τηλεπικοινωνιών 2 Τηλεπικοινωνιακές συσκευές 3 Εταιρίες τηλεπικοινωνιών 4 Βλέπε επίσης Ιστορία των Τηλεπικοινωνιών Οι πρώτες μορφές τηλεπικοινωνιών πραγματοποιούνταν με την χρήση φωτιάς Ο Όμηρος αναφέρει πως οι Αχαιοί, χρησιμοποίησαν τις φρυκτωρίες, δηλαδή μεγάλες φωτιές στις κορυφές βουνών, για να αναγγείλουν την πτώση της Τροίας στις Μυκήνες. Η χρήση της φωτιάς ως μέσο τηλεπικοινωνίας συνεχίστηκε μέχρι τον 19ο αιώνα. Τηλεπικοινωνιακές συσκευές Σήμερα οι τηλεπικοινωνίες είναι εξαιρετικά διαδεδομένες και οι συσκευές που υποβοηθούν τη διαδικασία, όπως και το τηλέφωνο, το ραδιοτηλέφωνο, ο ασύρματος, το τηλέτυπο, το τηλεομοιοτυπικό, γνωστότερο ως φαξ, αλλά και το ραδιόφωνο η τηλεόραση κ.λπ. και πιο σύγχρονα το διαδίκτυο, είναι πολύ κοινές στα περισσότερα μέρη του πλανήτη. Υπάρχει επίσης μια απέραντη σειρά δικτύων που δια συνδέουν αυτές τις συσκευές, όπως τα δίκτυα υπολογιστών, τα δημόσια τηλεφωνικά δίκτυα, τα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας, καθώς και τα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά δίκτυα. Τα δίκτυα αυτά σχηματίζονται από τηλεπικοινωνιακά κανάλια, φυσικές διόδους οι οποίες επιτρέπουν σε σήματα κωδικοποιημένα μέσω μίας συγκεκριμένης φυσικής ποσότητας να μεταδοθούν κατά μήκος τους, και κόμβους, ή σταθμούς, στα άκρα αυτών των καναλιών, δηλαδή τηλεπικοινωνιακές συσκευές όπως αυτές που προαναφέρθηκαν. Τα συστήματα τηλεπικοινωνιών σχεδιάζονται εν γένει από τους μηχανικούς τηλεπικοινωνιών. Οι πρώτοι εφευρέτες στον τομέα ήταν ο Ελίσα Γκρέι (Elisha Gray), ο Νικόλα Τέσλα, ο Γκουλιέλμο Μαρκόνι και ο Τζον Λόγκι Μπερντ (John Logie Baird). Τα τηλεπικοινωνιακά τους συστήματα ήταν αναλογικά αλλά κατά τις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα επικράτησαν καθολικά τα ψηφιακά συστήματα, καταγόμενα από τα δίκτυα υπολογιστών. Έτσι οι περισσότερες τηλεπικοινωνιακές συσκευές σήμερα ουσιαστικώς είναι ηλεκτρονικοί υπολογιστές, ακόμα και αν δεν έχουν την εμφάνιση ενός τυπικού μικροϋπολογιστή γενικής χρήσης. Από τη δεκαετία του 1970 κι έπειτα η οπτική ίνα έχει βελτιώσει ριζικά το εύρος ζώνης που είναι διαθέσιμο για τη διηπειρωτική επικοινωνία, γεγονός που βοηθά στην ταχύτερη μεταφορά δεδομένων και την παροχή πλουσιότερων υπηρεσιών. Η ψηφιακή τηλεόραση έχει εξαλείψει τα προβλήματα όπως το «χιόνι» στην εικόνα και τα παράσιτα, προσφέροντας παράλληλα υψηλή ποιότητα σήματος. Οι τηλεπικοινωνίες παραμένουν ένας σημαντικός τομέας της παγκόσμιας οικονομίας και το εισόδημα της βιομηχανίας τηλεπικοινωνιών είναι 3% του Ακαθάριστου Παγκόσμιου Προϊόντος. Εταιρίες τηλεπικοινωνιών Οι εταιρείες που απασχολούνται στον τομέα των τηλεπικοινωνιών είτε κατασκευάζουν / πωλούν τηλεπικοινωνιακές συσκευές, είτε παρέχουν σε συνδρομητές τους πρόσβαση σε τηλεπικοινωνιακά δίκτυα μέσω αυτών των συσκευών. Κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις του χώρου είναι οι παρασκάτω: Cisco Ericsson Nokia Siemens Networks Alcatel Avaya ΟΤΕ Cosmote Forthnet Vodafone WIND Βλέπε επίσης Διαδίκτυο Δορυφορικές επικοινωνίες Δίκτυα υπολογιστών Ασύρματα δίκτυα Κινητή τηλεφωνία Τηλέφωνο Ραδιοτηλέφωνο Φαξ Τηλεόραση Ραδιόφωνο ----------------------------------------                                                                                                                            http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-tilepikinonion-ke-kinonias-tis-pliroforias-533228

Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών και Κοινωνίας της Πληροφορίας

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 17 Μαΐου 2012, 02:39

Στις 17 Μαΐου κάθε χρόνο εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Τηλεπικοινωνιών και Κοινωνίας της Πληροφορίας, σε ανάμνηση της ίδρυσης αυτή τη μέρα του 1865 της Παγκόσμιας Τηλεγραφικής Ένωσης που σήμερα ονομάζεται Παγκόσμια Τηλεπικοινωνιακή Ένωση.

Όλα ξεκίνησαν στις 24 Μαΐου του 1844, όταν ο Σάμιουελ Μορς έστειλε το πρώτο του μήνυμα μέσω τηλεγραφικής γραμμής από την Ουάσιγκτον στη Βαλτιμόρη, εγκαινιάζοντας την τηλεπικοινωνιακή πραγματικότητα. 10 χρόνια αργότερα, ο τηλέγραφος ήταν διαθέσιμος στο κοινό και στις 17 Μαΐου 1865 ιδρύθηκε στο Παρίσι ο Παγκόσμια Τηλεγραφική Ένωση από 20 κράτη, ανάμεσά τους και η Ελλάδα.

Από τον τηλέγραφο, το τηλέφωνο, τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές στη συνέχεια, τις δορυφορικές επικοινωνίες και σήμερα το Ίντερνετ, η Π.Τ.Ε. βοήθησε σημαντικά να τιθασευτεί η δύναμη της επιστήμης και της τεχνολογίας με στόχο την ικανοποίηση της βασικής ανθρώπινης ανάγκης για επικοινωνία.

Σήμερα, η Παγκόσμια Τηλεπικοινωνιακή Ένωση είναι ένας διεθνής οργανισμός που κινείται εντός του ΟΗΕ, όπου οι κυβερνήσεις και ο ιδιωτικός τομέας συντονίζουν τα παγκόσμια τηλεπικοινωνιακά δίκτυα και υπηρεσίες. Από το 2006 ο ΟΗΕ δίνει περισσότερο έμφαση στις νέες τεχνολογίες και στο Ίντερνετ, σε μια προσπάθεια να καταπολεμήσει το «ψηφιακό χάσμα».

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Πέμπτη, 17 Μαΐου 2012, 02:44

Σ ΕΒΛΕΠΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ - ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ - 1968.

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το βίντεο του χρήστη Τα τραγούδια του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Τα τραγούδια του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Χθες στις 2:44 μ.μ. ·

Σ ΕΒΛΕΠΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ - ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ - 1968.

Ο απίστευτος άθλος του Καζαντζάκη

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του Dionysios Tortorelis.

Η ίδια η τελειότητα της γλώσσας αποκαλύπτει την πανάρχαια και παγκόσμια φύση της.

Ο απίστευτος άθλος του Καζαντζάκη: Η «Οδύσειά» του περιέχει 7.500 αθησαύριστες λέξεις που δεν υπάρχουν σε κανένα λεξικό της ελληνικής!

iefimerida.gr

«Πρέπει να φροντίσω το κορμί μου, αλλιώς αυτό το έργο θα με ρίξει καταγής», έγραψε για την «Οδύσειά» του των 33.333 στίχων ο Νίκος Καζαντζάκης. 33.333 στίχοι, με τις περιπέτειες, φυσικές και πνευματικές, και τα ταξίδια τού Οδυσσέα αφ' ότου επέστρεψε στην Ιθάκη και έφυγε ξανά, μέχρι τον θάνατό του στον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό.
Επειδή ο Νίκος Καζαντζάκης -σε συνεργασία με τον Ι. Κακριδή- μετέφρασε την Οδύσσεια και την Ιλιάδα τού Ομήρου, μερικοί συγχέουν τη μετάφραση του ομηρικού έπους με την "Οδύσεια" του Νίκου Καζαντζάκη, η οποία είναι εντελώς πρωτότυπο έργο, διαφορετικό και ανεξάρτητο από τη μετάφραση της Οδύσσειας τού Ομήρου. Η «Οδύσεια» του Νίκου Καζαντζάκη αφηγείται τις περιπέτειες και τα ταξίδια του Οδυσσέα αφ' ότου επέστρεψε στην Ιθάκη, και μετά έφυγε ξανά, μέχρι τον θάνατό του στον Νότιο Παγωμένο Ωκεανό.
 

Σύμφωνα με τον Νικόλαο Μαθιουδάκη, ειδικό ερευνητή του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιο Θράκης και συγγραφέα της μελέτης «Ποιητικοί νεολογισμοί στην "Οδύσεια" του Νίκου Καζαντζάκη: Χιλιάδες αθησαύριστες λέξεις αναζητούν την ταυτότητά τους»:
«Η ΟΔΥΣΕΙΑ του Νίκου Καζαντζάκη είναι μια σύγχρονη επική δημιουργία η οποία ουσιαστικά αποτελεί τη συνέχεια της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ του Ομήρου. Το ποίημα αποκαλύπτει την αγωνία και τον αγώνα του συγγραφέα να δημιουργήσει ένα έπος προκειμένου να θεωρηθεί ως ένα από τα σπουδαιότερα έργα της (sic) «λευκής φυλής» (Πρεβελάκης 1984) και να γίνει ισάξιο της ομηρικής δημιουργίας. Μετά από δεκατρία ολόκληρα χρόνια σκληρής δουλειάς, ο Καζαντζάκης, ως άλλος Οδυσσέας, περιπλανώμενος σε χιλιάδες στίχους, ανάμεσα σε εκατοντάδες λέξεις, αναγράφοντας την ποιητική του ιδέα εφτά φορές, αναζητά την αθάνατη πηγή, την προσωποποίηση του Θεού, καταλήγοντας μονιάς στην τελική μορφή του μεγαλειώδους έργου των εικοσιτεσσάρων (24) ραψωδιών και των τριάντα τριών χιλιάδων τριακοσίων τριάντα τριών (33.333) στίχων».

Η «Οδύσεια» του Καζαντζάκη αποτελεί σήμερα αντικείμενο εκτεταμένων ερευνών φιλόλογων και γλωσσολόγων για το λόγο ότι το συγκεκριμένο έργο περιέχει 7.500 νεολογισμούς, δηλαδή αθησαύριστες λέξεις, οι οποίες δεν υπάρχουν σε κανένα από τα μείζονα λεξικά της ελληνικής γλώσσας (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Σπουδών (1998-2002), Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Μπαμπινιώτη (2008), Λεξικόν της Νέας Ελληνικής Γλώσσας της Πρωίας (1933) και Μέγα λεξικόν όλης της Ελληνικής Γλώσσης του Δημητράκου (1964). Για μία ολοκληρωμένη παρουσίαση του ζητήματος, μπορεί κανείς να αναγνώσει online ολόκληρο το κείμενο της μελέτης του κ. Μαθιουδάκη, η οποία περιλαμβάνεται στα πρακτικά του 10ου Διεθνούς Συνεδρίου Ελληνικής Γλωσσολογίας που έλαβε χώρα το 2012, πατώντας εδώ. 

Πηγή: Ο απίστευτος άθλος του Καζαντζάκη: Η «Οδύσειά» του περιέχει 7.500 αθησαύριστες λέξεις που δεν υπάρχουν σε κανένα λεξικό της ελληνικής! | iefimerida.gr

λεξικό με κρητικές λέξεις από τον 18ο αιώνα!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη mykriti.gr.

Απίστευτο: Έφτιαξαν λεξικό με κρητικές λέξεις από τον 18ο αιώνα!

Απίστευτο: Έφτιαξαν λεξικό με κρητικές λέξεις από τον 18ο αιώνα! | mykriti.gr

Το «κρητικό λεξικό», με λέξεις από την κρητική παράδοση αιώνων, κατάφερε να διαμορφώσει ο Γεώργιος Χουστουλάκης.

mykriti.gr

Το «κρητικό λεξικό», με λέξεις από την κρητική παράδοση αιώνων, κατάφερε να διαμορφώσει ο Γεώργιος Χουστουλάκης.
Ο κ. Χουσουλάκης γράφει σχετικά: «Θα το βρίσκετε στην νέα μας ιστοσελίδα «κρητικό λεξικό», ή cretanlexiko.gr, είναι παράλληλα με λεξικό, και λαογραφική αναφορά, αλλά εγώ θα το έλεγα και μνημειακό, αφού καταφέρνει να διασώσει χαμένες λέξεις που ξέθαψα εγώ ο ίδιος από το μακρινό παρελθόν. Αυτές τις λέξεις, κανείς έως τώρα φορέας ή άτομο, δεν μπήκε στον κόπο να τις περισυλλέξει πριν χαθούν οριστικά και αμετάκλητα.
Θα είναι το λεξικό αυτό, εργαλείο για όσους αγαπούν την κρητική λογοτεχνία και ποίηση, αφού επεξηγεί και αναπτύσσει τις περισσότερες άγνωστες λέξεις που θα συναντήσει κανείς διαβάζοντας Καζαντζάκη, Κονδυλάκη κλπ, και που διακαώς θα ήθελε να μάθει την επεξήγησή τους.
Οι συγγραφείς και ποιητές της κρητικής λαογραφίας, χρησιμοποιούσαν πολύ τις «λέξεις δανείων» από την τουρκική διότι είχαν ελληνοποιηθεί πλέον, και αρκετές από αυτές τις αναφέρουμε. Οι λέξεις δανείων που ήταν κοινόχρηστες δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να πούμε την αρχική τους προέλευση, αν είναι τούρκική η ελληνική, απλά τις αναφέρουμε. Επίσης, αναφέρουμε λέξεις που χρησιμοποιούν και στην υπόλοιπη Ελλάδα, όταν στην Κρήτη χρησιμοποιούνται κατά κόρον με διαφοροποιημένη έννοια.
Οι λέξεις που γράφω, ήθελα να έχουν «άρωμα Μεσαράς» για αυτό από τις τυχόν πολλές συνώνυμες μιας λέξης, αναφέρω πρώτα την ντόπια Μεσαρίτικη εκδοχή, και ακολουθούν οι άλλες των άλλων περιοχών.
Αξίζει να τονίσω, ότι παρόλο που υπήρχε αγράμματος πληθυσμός στα χωριά παλαιότερα, το εύρος των χρησιμοποιουμένων λέξεων από τον κάθε ένα είναι εντυπωσιακή! Σήμερα, δυστυχώς, είναι φτωχότερο το λεξιλόγιό μας, και στην Κρήτη ξεχαστήκανε χιλιάδες λέξεις.
Όταν ξεκίνησα το λεξικό, είχα κατά νου να γράφω τις λέξεις που θα έλεγε σήμερα ο παππούς μου αν ζούσε, που γεννήθηκε στα τέλη του 18ου αιώνα και πέθανε αρχές του 1980.
Είναι δύσκολη η συγγραφή ενός τέτοιου λεξικού, γιατί δεν υπάρχουν πλέον άνθρωποι να σου πουν την επεξήγηση μιας παλιάς λέξης.
Κανονικά αυτό θα ήταν δουλειά ομάδας πολλών ανθρώπων που να αλληλοσυμπληρώνει τι γνωρίζει ο κάθε ένας για μια λέξη για να ‘ναι καλύτερα τεκμηριωμένη.
Όμως έπεσε σε μένα ο …κλήρος αυτή τη δουλειά να την κάνω εντελώς μόνος, για αυτό και ζητάω τη σχετική επιείκεια για τυχόν λάθη και παραλείψεις, τα οποία βέβαια έχουν μελλοντικά τη δυνατότητα διόρθωσης».
candianews.gr

Κράμπες τέλος με εντελώς φυσικό τρόπο!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Natural Vitamins.

Τέλος στις κράμπες, στούς μυικούς πόνους και στους πονοκεφάλους!

Κράμπες τέλος με εντελώς φυσικό τρόπο!

Γιατί λέμε το Mαγνήσιο το Θαυματουργό; Το Πανεπηστήμιο του Maryland της Αμερικής συστήνει το μαγνήσιο για την πρόληψη και αντιμετώπιση των παρακάτω: • Άσθμα • Kράμπες • Κατάθλιψης • Διαβήτη • Ινομυαλγίας •…

http://naturalvitamins.gr/m%CE%B1%CE%B3%CE%BD%CE%AE%CF%83%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CE%B8%CE%B1%CF%85%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C/

Mαγνήσιο το Θαυματουργό

Γιατί λέμε το Mαγνήσιο το Θαυματουργό;
Το Πανεπηστήμιο του Maryland της Αμερικής συστήνει το μαγνήσιο για την πρόληψη και αντιμετώπιση των παρακάτω:
• Άσθμα
• Kράμπες
• Κατάθλιψης
• Διαβήτη
• Ινομυαλγίας
• Βελτίωση της ακοής που έχει xαθεί από πολύ δυνατούς θορύβους.
• Αρρυθμίες και Καρδιακή Ανεπάρκεια
• Αρτηριακή Πίεση
• Ημικρανίες – Πονοκέφαλοι
• Οστεοπόρωση
• Προεκλαμψία και Εκλαμψία
• Προεμμηνορροϊκό σύνδρομο
• Το σύνδρομο ανήσυχων ποδιών
• Καρκίνος του παχέους εντέρου
• Πόνος κατά την περίοδο
• Δυσκοιλιότητα

Τι είναι όμως το μαγνήσιο; Το μαγνήσιο είναι ένα μέταλλο και είναι συμπαράγοντας σε περισσότερα από 300 ενζυμικά συστήματα (8) που ρυθμίζουν ποικίλες βιοχημικές αντιδράσεις στο σώμα μας(9), συμπεριλαμβανομένης της σύνθεσης πρωτεϊνών, της μυϊκής και νευρικής λειτουργίας, του ελέγχου της γλυκόζης στο αίμα και της ρύθμισης της πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο υπάρχει σε φυτικά και ζωικά τρόφιμα και σε ποτά. Γενικά, το μαγνήσιο βρίσκεται σε τρόφιμα που είναι πλούσια σε φυτικές ίνες, ενώ προστίθεται επίσης σε ορισμένα δημητριακά πρωινού και σε άλλα εμπλουτισμένα τρόφιμα.
Το μαγνήσιο είναι πολύ σημαντικό στοιχείο της ανθρώπινης διατροφής. Το σώμα ενός ενήλικα περιέχει περίπου 24 γραμμάρια μαγνησίου, με το 60% από αυτό να βρίσκεται στο σκελετό και το 40% στα κύτταρα. Είναι απαραίτητο στη διαδικασία απορρόφησης του ασβεστίου, ενώ παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση του νευρικού συστήματος, τη λειτουργία των κυττάρων των μυών και της καρδιάς(10,11,12), καθώς και στον σχηματισμό των οστών(1,2). Επιπλέον, συμβάλλει στη λειτουργία του μεταβολισμού(3,4,5) και αυξάνει την ευαισθησία των κυττάρων στην ινσουλίνη, της ορμόνης που ρυθμίζει την είσοδο του σακχάρου στα κύτταρα. Η έλλειψη μαγνησίου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την καρδιά, τη μνήμη και τη διάθεση(6,7).

Έχετε έλλειψη μαγνησίου;

Ναυτία και έμετος: Τα πρώιμα σημάδια της έλλειψης μαγνησίου μπορεί να περιλαμβάνουν γαστρεντερικές διαταραχές. Αυτές μπορεί να κυμαίνονται από μια απώλεια της όρεξης μέχρι ναυτία και έμετο.
Πίεση αίματος: Πολλές μελέτες έχουν δείξει ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ των επιπέδων μαγνησίου και της αρτηριακής πίεσης. Σε αυτές τις μελέτες, οι εθελοντές με χαμηλό μαγνήσιο ήταν πιο πιθανό να έχουν υπέρταση ή υψηλή πίεση του αίματος.
Προβλήματα ύπνου: Η χρόνια αϋπνία και άλλες διαταραχές του ύπνου μπορεί να συνδέονται με την ανεπάρκεια μαγνησίου. Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι τα συμπληρώματα μαγνησίου μπορεί να παίξουν ρόλο-κλειδί στη ρύθμιση του ύπνου.
Άγχος και κατάθλιψη: Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει μια σύνδεση μεταξύ του μαγνησίου και του νευρικού συστήματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το συγκεκριμένο μέταλλο φαίνεται να έχει μια θετική επίδραση στο στρες, το άγχος και ορισμένα συμπτώματα της κατάθλιψης.
Καρδιακά προβλήματα: Παρά το γεγονός ότι τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου μπορεί να επηρεάσουν σχεδόν κάθε σύστημα στο σώμα, μία από τις πιο σημαντικές επιπτώσεις μπορεί να είναι στην καρδιά. Οι άνθρωποι που έχουν έλλειψη μαγνησίου είναι επιρρεπείς σε αρρυθμίες ή μη φυσιολογικό καρδιακό ρυθμό. Σε σχετικές μελέτες, τα άτομα με στεφανιαία νόσο είχαν μια υψηλότερη συχνότητα της έλλειψης μαγνησίου από εκείνους χωρίς την πάθηση.
Σύνδρομο ανήσυχων ποδιών: Η αιτία αυτού του συνδρόμου δεν είναι σαφής, αλλά μερικές φορές μπορεί να συνδεθεί με μια υποκείμενη παθολογική κατάσταση, όπως η έλλειψη μιας βιταμίνης ή η ανεπάρκεια μετάλλων στον οργανισμό, όπως το μαγνήσιο.
Μειωμένη ενέργεια: Αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η έλλειψη μαγνησίου κάνει το σώμα να εργάζεται πιο σκληρά για να φέρει εις πέρας τις καθημερινές λειτουργίες. Σε μια πρόσφατη μελέτη, οι εθελοντές χρησιμοποιούσαν περισσότερο οξυγόνο κατά τη διάρκεια μιας σωματικής δραστηριότητας, όταν τα επίπεδα μαγνησίου τους ήταν χαμηλά. Δεν έχει σημασία αν ασκείστε πολύ ή όχι. Τα συμπτώματα αυτά είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν σε άτομα με χαμηλό μαγνήσιο, ανεξάρτητα από το αν το άτομο είναι δραστήριο ή διάγει καθιστικό βίο.
Μυϊκοί σπασμοί και αδυναμία: Το μαγνήσιο έχει αποδειχτεί ότι σταθεροποιεί το κεντρικό νευρικό σύστημα και ειδικά τη νευρώδη ίνα που μεταδίδει πληροφορίες από τα νευρικά κύτταρα προς το υπόλοιπο σώμα. Όταν η ποσότητα του μαγνησίου πέφτει, το αποτέλεσμα είναι η υπερβολική νευρομυϊκή δραστηριότητα, που μπορεί να εκδηλωθεί με μυϊκό τρόμο, σπασμούς και γενικευμένη αδυναμία.
Αν λάβουμε μαγνήσιο σε μικρή δόση το πιο πιθανό είναι να μην απορροφηθεί όλη η ποσότητα από τον οργανισμό μας, με αποτέλεσμα να μην ωφεληθούμε. Για την πιο σωστή απορρόφηση του μαγνησίου πρέπει να λαμβάνουμε περίπου 500 mg μαγνήσιο ανά ημέρα. Αυτή η δοσολογία είναι η κατάλληλη για να έχουμε πιο γρήγορα αποτελέσματα σε συνδυασμό μαγνησίου σε διάφορες μορφές του. Τι σημαίνει αυτό; Το μαγνήσιο παράγεται σε διάφορες μορφές. Η κιτρική μορφή και το οξείδιο του μαγνησίου παρέχουν την υψηλότερη απορρόφηση μαγνησίου. Ένα ιδανικό συμπλήρωμα μαγνησίου είναι το Magnesium – 500mg της Natural Vitamins, το οποίο μάλιστα περικλείεται σε φυτικές κάψουλες για ακόμη πιο γρήγορη απορρόφηση από τον οργανισμό μας.