Σπιτικό παγωτό σοκολάτας

Σπιτικό παγωτό σοκολάτας

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από μαριουλινι, 16.12.08

Περιγραφή

Αυτη η συνταγη ειναι σκετη απολαυση.

photo: karavour

Τι χρειαζόμαστε:

• 1 λιτρο φρεσκο γαλα
• 160ml κρεμα γαλακτος
• 200γρ. κουβερτουρα σε κομματια και λιωμενη σε μπεν μαρι
• 100γρ. κακαο (σκονη)
• 320γρ. ζαχαρη
• 2 ξυλακια κανελσς
• 1 ασπραδι αυγου

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Παγωτά, Γρανίτες, Σορμπέ

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Με φωτο

Περιέχει

Αβγά

Κρέμα γάλακτος

Σοκολάτα

Γάλα

Σερβίρει

6 ατομα

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Σπιτικό παγωτό σοκολάτας http://www.sintagespareas.gr/sintages/spitiko-pagoto-sokolatas.html#ixzz23t6cVp00
 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

πηγή : http://www.emergencyservices.gr/tributes/everything/item/46716-world-day-against-mosquito.html

Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών

• Γράφτηκε από την  Ν.Ε.
• Δευτέρα, 20 Αυγούστου 2012 00:15
• μέγεθος γραμματοσειράς
• Εκτύπωση
• E-mail
• Έκθεση εικόνων

Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

(0 ψήφοι)

 

  World Day against Mosquito

Κάθε χρόνο στις 20 Αυγούστου με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ένωσης για τον Έλεγχο των Κουνουπιών (AMCA),  γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών.  

Στόχος της Ημέρας είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του παγκόσμιου κοινού σχετικά με την βλαβερή συμπεριφορά των κουνουπιών και των άλλων συναφών εντόμων απέναντι στον άνθρωπο.

Η 20η Αυγούστου επελέγη, γιατί την ημέρα αυτή του 1897 ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος της Σχολής Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ ανακοίνωσε μια σημαντική ανακάλυψη που έσωσε εκατομμύρια ζωές έκτοτε: ότι για την μάστιγα της ελονοσίας ευθύνονται τα κουνούπια.

Νέοι ιοί που μεταδίδονται με κουνούπια ανακαλύπτονται κάθε χρόνο σε παγκόσμια βάση ενώ άλλοι ιοί μεταφέρονται μεταξύ των ηπείρων. Ο Ιός Chikungunya μεταφέρεται ταχέως κατά τα τελευταία χρόνια από τον Ινδικό Ωκεανό στην Ευρώπη και έχει θέσει σε συναγερμό το Εθνικό Κέντρο Πρόληψης των Λοιμώξεων στην άλλη πλευρά της γης τις ΗΠΑ (CDC). «Τροπικά» νοσήματα που μεταδίδονται με κουνούπια έχουν εισβάλει στον ελλαδικό χώρο αυτή την περίοδο. Νέοι μεταφερόμενοι ιοί μέσω κουνουπιών ανακαλύπτονται κάθε χρόνο σε παγκόσμια βάση. Ο Ιός Chikungunya μεταφέρεται ταχέως κατά τα τελευταία χρόνια από τον Ινδικό Ωκεανό στην Ευρώπη.

Το κουνούπι δεν προκαλεί μόνο τοπικό ερεθισμό ή τοπική αλλεργική αντίδραση που ελέγχεται με απλή αντιισταμινική αλοιφή. Ορισμένες φορές αναπτύσσεται σοβαρός τοπικός φλέγμων. Τα πιο σοβαρά συστηματικά νοσήματα που μεταδίδονται μέσω κουνουπιών στην Ελλάδα είναι η εγκεφαλίτιδα του Νείλου και η ελονοσία. Οι σκνίπες είναι μέσο μετάδοσης κάλα αζάρ φλεβοιών και δυστυχώς τσιμπούν και κατά την διάρκεια της ημέρας. Σποραδικά κρούσματα δάγκειου πυρετού έχουν αναφερθεί επίσης στην Ελλάδα.

Iός του δυτικού Νείλου

Ο ιός του Δυτικού Νείλου απομονώθηκε το 1937, στην Ουγκάντα, σε περιοχή του Δυτικού Νείλου, όπου πήρε το όνομά του. Ο ιός ανήκει στην κατηγορία των αρμποϊών. Κρούσματα από τον ιό, έχουν εμφανιστεί σε όλο τον κόσμο. Στο παρελθόν, στην Ευρώπη σημαντικές επιδημίες έχουν αναφερθεί από την Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και από την Ρουμανία το 1996.

Παρά το γεγονός ότι θηλαστικά και πτηνά είναι ξενιστές του ιού, η βασική δεξαμενή του παθογόνου είναι τα πουλιά. Πολλά προσβεβλημένα άτομα δεν αναπτύσσουν συμπτώματα. Σε μικρότερο ποσοστό εμφανίζεται πυρετός με συμπτώματα ίωσης (π.χ. καταβολή, πονόλαιμος, πονοκέφαλος, διαταραχές γαστρεντερικού). Εξάνθημα ή ήπια νευρολογικά συμπτώματα μπορεί να εμφανιστούν. Η σοβαρή μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα από τον ιό είναι σπανιότερες.

Τα συχνότερα νευρολογικά σημεία στις περιπτώσεις αυτές είναι η αυχενική δυσκαμψία και η σοβαρή διαταραχή του πνευματικού επιπέδου. Σπασμοί, παραλύσεις, μυϊκή αδυναμία είναι σημεία νευρολογικής προσβολής. Η ηλικία άνω των 70 ετών και η καταστολή του ανοσοποιητικού αποτελούν κύριους παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση σοβαρής μηνιγγοεγκεφαλίτιδας και θανάτου. Επιπλοκές της νόσου είναι η πνευμονία, η λοίμωξη του ουροποιητικού, μόνιμες νευρολογικές βλάβες, σύνδρομα κόπωσης, έλκη.

Η διάγνωση γίνεται κυρίως με ειδικό έλεγχο αντισωμάτων σε υγρά του σώματος (αίμα-εγκεφαλονωτιαίο υγρό).

Ιατρικώς χορηγείται υποστηρικτική αγωγή και ειδικά φάρμακα με ποικίλη ωστόσο ανταπόκριση κατά την θεραπεία.

Ελονοσία

Παρά το γεγονός ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για επιδημία ελονοσίας στην Ελλάδα, αρκετά κρούσματα ελονοσίας καταγράφονται κάθε χρόνο. Το φαινόμενο εν μέρει οφείλεται στην ύπαρξη μολυσμένων μεταναστών από ενδημικές περιοχές.

Η ελονοσία μεταδίδεται με το τσίμπημα του θηλυκού ανωφελούς κώνωπα. Οι σποροζωίτες, που απελευθερώνονται, πηγαίνουν στο συκώτι, μολύνουν τα ηπατικά κύτταρα και στη συνέχεια ως μεροζωίτες από το συκώτι μολύνουν τα ερυθρά αιμοσφαίρια του αίματος. Σημαντικοί αριθμοί κυκλοφορούντων παρασίτων αναπτύσσονται, ορισμένα εξελίσσονται σε σεξουαλικά γαμετοκύτταρα και επαναμολύνουν τα κουνούπια, επιτρέποντας τη συμπλήρωση του κύκλου ζωής του παρασίτου και τη μόλυνση νέων ατόμων. Σε ενδημικές περιοχές και μετά από συνεχείς μολύνσεις το άτομο τελικώς, αποκτά ανοσία. Η ανοσία αυτή προστατεύει από θανατηφόρα έκβαση τα άτομα (ενηλίκους και εφήβους), που κατορθώνουν να επιβιώσουν από τις προσβολές της παιδικής ηλικίας. Τέσσερα είδη του γένους plasmodium κλασσικά προκαλούν όλα τα είδη της ελονοσίας στον άνθρωπο. Το falciparum είναι υπεύθυνο σχεδόν για όλες τις πιο σοβαρές περιπτώσεις της νόσου. Κυριαρχεί σε πολλές ενδημικές περιοχές. Το vivax είναι εξίσου σύνηθες με το falciparum. Το ovale και το malariae είναι λιγότερο κοινά αίτια της νόσου. Το knowlesi είναι περιστασιακός πρόξενος μοιραίων περιστατικών της νόσου.

Η οξεία προσβολή χαρακτηρίζεται από πυρετό, ατονία, εφίδρωση που προσομοιάζει με ίωση. Τα εμπύρετα επεισόδια πολλές φορές ακολουθούνται από διαστήματα απυρεξίας, κατά την διάρκεια των οποίων ο ασθενής νοιώθει καλά. Πονοκέφαλος, κακουχία, μυαλγίες, αρθραλγίες, βήχας, θωρακικός πόνος, κοιλιακός πόνος, ανορεξία, ναυτία, πυρετός, διάρροια, είναι συχνά. Ο κίνδυνος να εκδηλώσει κάποιος ελονοσία διαρκεί δύο μήνες έως και δύο χρόνια από τη στιγμή του τσιμπήματος του κουνουπιού, ανάλογα με το στέλεχος. Λόγω των αλλοιώσεων που προκαλεί στα ερυθροκύτταρα κυρίως το πλασμώδιο falciparum (αλλά όχι μόνο), ενδέχεται να εμφανιστούν σοβαρές επιπλοκές με αναιμία, δυσλειτουργία όλων των οργάνων, νευρολογικές αλλοιώσεις και διαταραχές συνείδησης, σπασμοί, κώμα, υπόταση, πνευμονικό οίδημα, νεφρική ανεπάρκεια, αιμόλυση, υπογλυκαιμία, ηπατική δυσλειτουργία, ανωμαλίες πηκτικότητας, επιλοιμώξεις.

Η διάγνωση γίνεται με ειδικές αιματολογικές εξετάσεις ανίχνευσης του παρασίτου στο αίμα και η θεραπεία γίνεται με ειδικά ανθελονοσιακά φάρμακα.

Καλά αζάρ
Η βασική οδός μετάδοσης είναι από το σκύλο στον άνθρωπο μέσω της σκνίπας. Το καλά αζάρ χαρακτηρίζεται από εμπύρετα επεισόδια με μακρές περιόδους απυρεξίας και απώλεια βάρους. Προοδευτικά αναπτύσσεται διόγκωση του σπλήνα. Το υπεύθυνο παθογόνο είναι παράσιτο που μολύνει κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος προκαλώντας χρόνια λοίμωξη και εξαντλώντας προοδευτικά τις αμυντικές εφεδρείες του οργανισμού. Εάν δεν χορηγηθεί θεραπεία, ο θάνατος επέρχεται λόγω εξαντλήσεως του οργανισμού ή παρεμπίπτουσας λοίμωξης.

Ο πυρετός απο φλεβοϊούς

Το πιο σύνηθες σύνδρομο είναι ο πυρετός του φλεβοτόμου, που αποτελεί καλόηθες βασικά εμπύρετο σύνδρομο, που μεταδίδεται με τη σκνίπα και έχει κύκλο τριών ημερών. Σπανιότερος είναι ο πυρετός της Τοσκάνης, που συχνά προκαλεί μηνιγγίτιδα. Απαντάται κυρίως σε Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και είναι σπανιότατος στην Ελλάδα.

Δάγκειος πυρετός
Ο δάγκειος πυρετός προκαλούσε πριν το 1990 επιδημίες στην Ελλάδα. Παρά το γεγονός ότι έχει ελεγχθεί στην Ελλάδα, η εκτεταμένη διασπορά της νόσου στη Μέση Ανατολή, στην Ασία, στην Αφρική σε συνδυασμό με τις κλιματολογικές αλλαγές και τα υψηλά ποσοστά μεταναστών και προσφύγων από τις χώρες αυτές δημιουργεί φόβους επανεμφάνισης κρουσμάτων στο μέλλον. Το κουνούπι που προκαλεί τον δάγκειο πυρετό συνήθως αναπαράγεται κοντά σε κατοικίες χρησιμοποιώντας το γλυκό νερό που λιμνάζει. Εισβάλλει με κεφαλαλγία, οπισθοβολβικό άλγος και ισχυρή μυαλγία, οσφυαλγία, δερματική υπερευαισθησία, εξάνθημα, ανορεξία, ναυτία, έμετο. Σε σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζεται αιμορραγικό εξάνθημα και αιμορραγίες σε διάφορες εστίες του σώματος.

Μετά το τσίμπημα κουνουπιού συρρέουν τοπικά παράγοντες φλεγμονής, εκλύεται ισταμίνη με αποτέλεσμα την εμφάνιση κνησμού, πρηξίματος, ερυθρότητας. Η τοπική εφαρμογή αντισηπτικού και αντιισταμινικής αλοιφής ανακουφίζει από τα συμπτώματα και παρέχει αντισηψία.

Τι άλλο πρέπει να γνωρίζετε για τα τσιμπήματα των κουνουπιών:

- Να μην ξύνετε την περιοχή του τσιμπήματος. Έτσι αυξάνετε την πιθανότητα μολύνσεων.

- Εάν τα τοπικά συμπτώματα επεκταθούν ή επιμείνουν η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη.

- Εάν εμφανίσετε συστηματικά συμπτώματα (π.χ. πυρετό) η ιατρική εξέταση είναι απαραίτητη.

Η Πρόληψη των τσιμπημάτων

Γενικά μέτρα

- Απομακρύνετε και αποφεύγετε χώρους με λιμνάζοντα ύδατα. Κουρεύετε γρασίδι θάμνους φυλλωσιές (είναι σημεία παραμονής κουνουπιών).

- Χρησιμοποιείτε ανεμιστήρες ή κλιματιστικά: Ο δροσερός αέρας μειώνει τη δραστηριότητα των κουνουπιών.

- Μην κυκλοφορείτε σε εξωτερικούς χώρους από το σούρουπο έως την αυγή. Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν χρησιμοποιείστε μακριά ρούχα, που να σκεπάζουν τα χέρια και τα πόδια, παπούτσια κλειστά αντί για σανδάλια και πουκάμισα που να «μπαίνουν» μέσα στην φούστα ή το παντελόνι.

- Να χρησιμοποιείτε εντομοαπωθητικά κατά τη νύχτα.

Πηγή του φωτογραφικού υλικού: http://www.google.gr/images?

                                      -------------------------------------------------------

πηγή   http://www.neolaia.gr/2012/08/20/20-avgoustou-pagkosmia-hmera-kata-twn-kounoupiwn/

20 Αυγούστου | Παγκόσμια Ημέρα κατά των κουνουπιών

Αρθρογράφος: Stella_Georgiou
Αυγούστου 20, 2012 0

 

Επόμενη εκπομπή:
Dimitris Mpagetakos

Παίζει τώρα:
Giorgos Tsalikis

Κλείσε την εκπομπή σου!

 

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά των Κουνουπιών γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Αυγούστου με πρωτοβουλία της Αμερικανικής Ενωσης γιά τον Ελεγχο των Κουνουπιών (AMCA).

Στόχος της θέσπισης της σημερινής ημέρας ως τέτοια είναι η ενημέρωση και η ευαισθητοποίηση του κοινού για τη βλαβερή συμπεριφορά των κουνουπιών και των άλλων εντόμων.

Η 20η Αυγούστου επελέγη, γιατί την ημέρα αυτή του 1897 ο άγγλος γιατρός Ρόναλντ Ρος της Σχολής Τροπικής Ιατρικής του Λίβερπουλ ανακοίνωσε μιά σημαντική ανακάλυψη, που έσωσε εκατομμύρια ζωές έκτοτε: Ότι γιά τη μάστιγα της ελονοσίας ευθύνονται τα κουνούπια.

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/08/20/20-avgoustou-pagkosmia-hmera-kata-twn-kounoupiwn/#ixzz247QfOTaS

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η μάχη των Συρακουσών

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorias/h-maxh-twn-surakouswn.html 

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη

Η μάχη των Συρακουσών

212 π.Χ. Κάτω από τα τείχη των Συρακουσών, μερικά μέτρα από τη θάλασσα, ένας γέροντας χαράζει κύκλους πάνω στην υγρή άμμο με μια ξύλινη βέργα. Ο ρυθμικός παφλασμός των κυμάτων διευκολύνει τη μελωδική ροή των σκέψεών του, καθώς αυτός ξιφομαχεί με τα τέρατα της λογικής για την καρδιά της αλήθειας.

Είναι μια συνήθεια που τη διατηρεί από μικρό παιδί, να κατεβαίνει λίγο πριν ξημερώσει στην ακρογιαλιά, όταν αυτή είναι ακόμα έρημη και ήσυχη, και να διαλογίζεται πάνω σε κάποιο μαθηματικό αίνιγμα. Η απέραντη γαλήνη του πρωινού τοπίου μαζί με τον καθαρό θαλασσινό αέρα, κάνουν τις σκέψεις του απολύτως διαυγείς, και η αυστηρή ομορφιά των μαθηματικών, ανεβάζει το πνεύμα του σ' έναν παράδεισο λεπτών διανοητικών απολαύσεων.

Καθώς οι πρώτες ηλιαχτίδες γλιστρούν δειλά-δειλά από τον ορίζοντα επάνω στη θάλασσα και συναντούν το σκυφτό και σκεφτικό πρόσωπό του γέροντα, αυτός, ξεχνώντας για μια στιγμή το θεώρημα που προσπαθεί να αποδείξει, και με δάκρυα στα μάτια, κοιτά τον νεογέννητο ήλιο που πασχίζει ν' αναδυθεί απ' τα σκοτεινά νερά της Μεσογείου. Ο Αρχιμήδης παρακολουθεί την τελευταία ανατολή της επίγειας ζωής του.

Όταν τα σύννεφα του πολέμου άρχισαν να μαζεύονται απειλητικά πάνω απ' τις Συρακούσες, λόγω του ανταγωνισμού μεταξύ Ρώμης και Καρχηδόνας, ο βασιλιάς Ιέρων παρακάλεσε τον Αρχιμήδη να εφαρμόσει τις μηχανικές ανακαλύψεις του για την οχύρωση και την άμυνα της πόλης. Αφήνοντας για μια ακόμη φορά τις έρευνές του, για να ικανοποιήσει τον φίλο του, ο Αρχιμήδης δέχτηκε και ανέλαβε τη διεύθυνση της άμυνας της πόλης εναντίον των Ρωμαίων. Ήταν ένας άθλος το να οχυρωθούν αποτελεσματικά τα 22 χιλιόμετρα τείχους που περιέβαλαν την πόλη, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την επικείμενη επίθεση του πανίσχυρου ρωμαϊκού στρατού, που σάρωνε θριαμβευτικά όσες σικελικές κτήσεις τολμούσαν να αντισταθούν στο πέρασμά του. Αλλά ο πραγματικός άθλος, ήταν η βούληση ενός ανθρώπου, που μπόρεσε, σαν θεϊκός αγωγός, να διοχετεύσει τη φωτιά της διάνοιας πάνω στα τρικυμισμένα νερά της ύλης, κάνοντας για μια στιγμή, τα παιχνίδια της μοίρας να παγώσουν και τους ήχους των τυμπάνων να σωπάσουν.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Πλούταρχου για τα αμυντικά μηχανήματα που κατασκεύασε την περίοδο εκείνη ο Αρχιμήδης:

«Ο ίδιος δεν τα θεωρούσε κάτι άξιο προσοχής, γιατί τα περισσότερα τα είχε δημιουργήσει ως πάρεργο, παίζοντας με τα γεωμετρικά προβλήματα, ενώ πρώτος ο βασιλιάς Ιέρων ενδιαφέρθηκε και έπεισε τον Αρχιμήδη να κατευθύνει ένα μέρος της τέχνης του από τα νοητά στα υλικά πράγματα και αφού κατά κάποιον τρόπο αναμείξει τη θεωρία με την απτή πραγματικότητα να την κάνει πιο κατανοητή στους πολλούς... Ο Αρχιμήδης όμως είχε τόσο υψηλό φρόνημα και βάθος ψυχής και κατείχε τέτοιο πλούτο θεωρημάτων, ώστε για τα έργα, από τα οποία απέκτησε όνομα και δόξα όχι ανθρώπινης αλλά κάποιας θείας σωφροσύνης, δεν θέλησε ν' αφήσει σύγγραμμα, επειδή όμως θεωρούσε την απασχόληση με τη μηχανική - και γενικά κάθε τέχνη που υπηρετεί την ανάγκη ταπεινή και βάναυση - περιόριζε τον ζήλο του μόνο σ' εκείνα στα οποία το ωραίο και το μοναδικό συνυπάρχουν χωρίς να τα νοθεύει καθόλου η ανάγκη και σε όσα από τη μια είναι ασύγκριτα με τα άλλα και από την άλλη παρέχουν πεδίο άμιλλας της ύλης με τη θεωρία, γιατί η πρώτη προσφέρει το μέγεθος και την ομορφιά και η δεύτερη την ακρίβεια και την υπερφυσική δύναμη».

Η μάχη εκτυλίχθηκε το 215 π.Χ. και έφερε αντιμέτωπους τον Μάρκελλο, τον μεγαλύτερο ρωμαίο στρατηγό και τον Αρχιμήδη, τον μεγαλύτερο Έλληνα μαθηματικό. Αυτοί ήταν τα πνεύματα που κινούσαν τα νήματα των αιματηρών συγκρούσεων, μέσα απ' τον σιωπηλό ναό των σκέψεών τους, με τη διαφορά ότι ο Αρχιμήδης προσπαθούσε να σώσει τους συμπολίτες του, ενώ ο Μάρκελλος το όνομά του.

Εξήντα ρωμαϊκές πεντήρεις, γεμάτες με κάθε είδους όπλα και βέλη, εμφανίστηκαν μπροστά στην πόλη σε διάταξη μάχης, επιτιθέμενες προς τη συνοικία της Αχραδινής, όπου το τείχος βρίσκεται στην άκρη της θάλασσας φτάνοντας μέχρι την προκυμαία. Οι Ρωμαίοι τοξότες πήραν θέση και έστειλαν εκατοντάδες βέλη στο πάνω μέρος του τείχους. Ακολούθησαν οι σφενδονιστές, ρίχνοντας στην πόλη βροχή από πέτρες. Ο δε Μάρκελλος, αφού ένωσε οχτώ πλοία, δένοντάς τα ανά δύο με χοντρά σχοινιά, έστησε πάνω τους μια πελώρια μηχανή και κατέπλεε εναντίον του τείχους, έχοντας εμπιστοσύνη στο πλήθος των δυνάμεών του, στη λαμπρότητα της προετοιμασίας του και στη δόξα που τον περιέβαλλε. Την ίδια στιγμή, ρωμαίοι πεζικάριοι οδηγούμενοι από τον αντιστράτηγο Άππιο Κλαύδιο όρμησαν από το βουνό, προσπαθώντας με πολιορκητικές χελώνες να δημιουργήσουν ένα άνοιγμα για να εισβάλουν στην πόλη από την περιοχή των Εξαπύλων.

Οι Συρακούσιοι βλέποντάς τα όλα αυτά αισθάνθηκαν έκπληξη και δεν μιλούσαν, από δέος, γιατί αμφέβαλλαν αν θα μπορούσαν ν' αντέξουν σε τόση ορμή και δύναμη. Οι Ρωμαίοι ήλπιζαν ότι μέσα σε πέντε ημέρες, καθώς εργάζονταν πολλοί, θα ξεπεράσουν στις προετοιμασίες τους αντιπάλους τους, χωρίς να υπολογίσουν την ικανότητα του Αρχιμήδη και χωρίς να προβλέψουν ότι σε μερικές περιστάσεις μια ψυχή είναι πιο αποτελεσματική από τη δύναμη όλων των χεριών.

Οι Ρωμαίοι στρατιώτες τρέχουν χωρίς κάλυψη, βγάζοντας πολεμικές κραυγές για να ενθαρρύνουν τους εαυτούς τους. Είναι χιλιάδες. Οι Συρακούσιοι παρακολουθούν σιωπηλοί. Ο Αρχιμήδης θέτει σε κίνηση τις μηχανές του. Ένα σφύριγμα καλύπτει την οχλοβοή. Πίσω από τα τείχη, τεράστιοι βράχοι εκτινάσσονται στον αέρα. Έρχονται να προσγειωθούν πάνω στους πεζικάριους, καταπλακώνοντάς τους. Οι Συρακούσιοι ζητωκραυγάζουν καθώς οι εναπομείναντες στρατιώτες τρέπονται πανικόβλητοι σε φυγή.

Ταυτόχρονα, από την άλλη πλευρά του τείχους, πρόβαλαν ξαφνικά εναντίον των πλοίων αιωρούμενα δοκάρια, που άλλα σκάφη σπρώχνοντάς τα με το βάρος τους από ψηλά τα καταβύθιζαν, και άλλα, αδράχνοντάς τα από την πλώρη με σιδερένια χέρια, τα σήκωναν όρθια πάνω από τη θάλασσα και τα βύθιζαν με την πρύμνη προς τα κάτω, ή στριφογυρίζοντάς τα με σχοινιά και κάνοντάς τα να διαγράψουν κύκλους, τα χτυπούσαν στους απότομους βράχους κάτω από το τείχος και τους σκοπέλους, αφανίζοντας μ' αυτή τη συντριβή και πολλούς από τα πληρώματα.

Η μηχανή που μετέφερε ο Μάρκελλος πάνω στα ενωμένα πλοία λεγόταν σαμβύκη, γιατί είχε κάποια ομοιότητα με το ομώνυμο μουσικό όργανο. Είναι ένα είδος πύργου, που αποτελείται από μετακινούμενες σκάλες προστατευμένες από ξύλινους ταμπλάδες. Τοποθετώντας τη μία σκάλα πάνω στην άλλη μπορούσε κανείς να ξεπεράσει το ύψος των οχυρωμάτων.

Αν η σαμβύκη έφτανε μέχρι το τείχος, θα ήταν το τέλος των Συρακουσών. Στρατιώτες, έτοιμοι για μάχη, περίμεναν κάτω από τις σκάλες. Δεκάδες ανδρών τραβούσαν τα σχοινιά, για να τις στήσουν όρθιες ενώ άλλοι τοποθετούσαν σφήνες και μαδέρια για να τις σταθεροποιήσουν. Η επίθεση θα ξεσπούσε από στιγμή σε στιγμή. Ήδη οι στρατιώτες ανέβαιναν τις σκάλες.

Εκείνη τη στιγμή, ένας τεράστιος βράχος πέρασε πάνω από τα τείχη κάνοντας έναν εκκωφαντικό θόρυβο. Πριν ακόμα βρει το στόχο του, έσκισε τον αέρα ένας δεύτερος, το ίδιο μεγάλος, και ακολούθησε ένας τρίτος. Η σαμβύκη χτυπήθηκε τρεις φορές. Στεκόταν εκεί, κρεμασμένη στον αέρα. Σιωπή. Όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω της. Ταλαντεύθηκε ανεπαίσθητα.

Οι στρατιώτες που είχαν σκαρφαλώσει στις σκάλες έβγαλαν κραυγές τρόμου. Οι άνδρες που είχαν μείνει στο κάτω μέρος της σκάλας, βλέποντας την να κινείται πάνω από τα κεφάλια τους, ένωσαν τα ουρλιαχτά τους με αυτά των συντρόφων τους που έπεφταν στη γέφυρα και συντρίβονταν μπροστά στα πόδια τους. Άλλοι εκσφενδονίστηκαν στη θάλασσα και πνίγηκαν. Η σαμβύκη κατέρρευσε πάνω στα καράβια που την υποστήριζαν, βυθίζοντας αρκετά από αυτά.

Θύμα των μηχανών του Αρχιμήδη, το κύριο όπλο των Ρωμαίων, αυτό που επρόκειτο να τσακίσει τις Συρακούσες, χάθηκε μέσα στα νερά, σηκώνοντας τεράστια κύματα και ανατρέποντας τα πλοία που την συνόδευαν, μπροστά στα τείχη της Αχραδινής. Στις υπόλοιπες γαλέρες, οι Ρωμαίοι παρακολουθούσαν παγωμένοι την καταστροφή της σαμβύκης. Το ηθικό τους είχε γίνει σμπαράλια.

Όμως ο Μάρκελλος ήταν ο μεγαλύτερος Ρωμαίος στρατηγός. Τη νύχτα, αθόρυβα, έφερε τα πλοία του κάτω από τα τείχη. Γιατί οι μηχανές που χρησιμοποιούσε ο Αρχιμήδης, λόγω της μεγάλης δύναμής τους, θα πετούσαν τα βέλη πάνω από τα κεφάλια τους, από κοντά όμως δεν θα είχαν αποτελεσματικότητα, γιατί η απόσταση της βολής ήταν μικρή.

Ο Αρχιμήδης όμως, όπως φάνηκε, είχε από καιρό προετοιμάσει και για τέτοιες περιστάσεις τα μηχανήματά του. Οι συστοιχίες από βαλλίστρες και καταπέλτες ήταν τοποθετημένες σαν τους σωλήνες του εκκλησιαστικού οργάνου, η καθεμιά με διαφορετική εμβέλεια. Έτσι τα βλήματά τους πετύχαιναν τα ρωμαϊκά πλοία, σε οποιαδήποτε απόσταση από τα τείχη και αν βρίσκονταν. Επίσης, στα ανοίγματα του τείχους που δεν ήταν μεγάλα αλλά πολλά και πυκνά είχε τοποθετήσει σκορπιούς, που χτυπούσαν σε μικρό διάστημα και οι εχθροί δεν μπορούσαν να τους δουν.

Όταν λοιπόν πλησίασαν οι Ρωμαίοι πιστεύοντας ότι δεν τους είχαν αντιληφθεί, δέχτηκαν πάλι πολλά βέλη και πλήγματα: πέτρες έπεφταν από την κορυφή πάνω τους σχεδόν κάθετα και το τείχος από όλα τα μέρη του εκτόξευε βέλη. Έτσι αναγκάστηκαν να οπισθοχωρήσουν. Όμως κι όταν βρέθηκαν σε μακρινή απόσταση, τα βέλη τους έφταναν κι έπεφταν πάνω τους, όσο κι αν απομακρύνονταν.

Ο Αρχιμήδης τα περισσότερα μηχανήματά του τα είχε τοποθετήσει κάτω από το τείχος και οι Ρωμαίοι φαίνονταν σαν να μάχονταν με τους θεούς, καθώς πολλά δεινά έπεφταν πάνω τους, χωρίς εκείνοι να γνωρίζουν από πού.

Στη συνέχεια, ο Αρχιμήδης ενεργοποίησε άλλη μια εφεύρεσή του. Τεράστια δοκάρια κατρακύλησαν από το πάνω μέρος των τειχών, διαλύοντας κυριολεκτικά τα πλοία του Μάρκελλου. Και ακόμα χειρότερα, μετά το χτύπημα, τα δοκάρια επέστρεφαν εκεί απ' όπου είχαν ξεκινήσει. Συγκρατημένα με σχοινιά, μπορούσαν να ξανασηκωθούν μέχρι την κορυφή του τείχους και να ξαναπέσουν πάνω στα πλοία που θεωρούσαν ότι ήταν ασφαλή.

Οι σκληροτράχηλοι στρατιώτες και ναύτες, που είχαν ακολουθήσει το Μάρκελλο σε όλες του τις εκστρατείες, άρχισαν να τα χάνουν. Ποτέ δεν είχαν συναντήσει τέτοια αντίσταση. Ο μεγαλύτερος Ρωμαίος στρατηγός είχε ηττηθεί μπροστά στα τείχη των Συρακουσών. Ο Μάρκελλος δεν μπορούσε να καταλάβει τι είδους δύναμη προκαλούσε αυτούς τους άθλους.

Αν γνώριζε τις μελέτες στις οποίες είχε αφοσιωθεί ο Αρχιμήδης τα τελευταία χρόνια, όλα θα είχαν γίνει πιο ξεκάθαρα. Το μήκος του μοχλού, τη μάζα που απαιτείται, ό,τι έχει σχέση με την τέχνη των ζυγών, ο Αρχιμήδης το κατέχει πλήρως. Είναι ο μάγος των μοχλών και των ζυγών. Με τη βοήθεια της γεωμετρίας έχει καταγράψει τους νόμους της μηχανικής. Οι Συρακούσιοι παρακολουθούσαν τα κατορθώματα του χωρίς καμιά έκπληξη. Γιατί στην πραγματικότητα όλοι οι υπόλοιποι Συρακούσιοι ήταν το σώμα της παρασκευής του Αρχιμήδη και μία η ψυχή που κινούσε και έστρεφε τα πάντα, και ενώ όλα τα όπλα έμεναν αδρανή, μόνο τα δικά του χρησιμοποιούσε τότε η πόλη και για την άμυνα και για την ασφάλειά της.

Στο τέλος ο Μάρκελλος, καθώς είδε ότι οι Ρωμαίοι ήταν τόσο τρομοκρατημένοι ώστε, αν κάποιο σχοινί ή κάποιο ξύλο φαινόταν να προβάλλει πάνω από το τείχος, μονάχα αυτό βλέποντας φώναζαν πως ο Αρχιμήδης βάζει σε κίνηση κάποια μηχανή εναντίον τους κι έφευγαν πανικόβλητοι, παραιτήθηκε από κάθε μάχη και επίθεση, αναθέτοντας την εξέλιξη της πολιορκίας στον χρόνο. Αυτό που δεν κέρδισε με τα όπλα, ήλπιζε να το κερδίσει με την πείνα. Δύο χρόνια αργότερα, οι Συρακούσες αντιστέκονταν ακόμα.

Όμως το μήκος του τείχους του Διονυσίου, που υπήρξε η σωτηρία τους, έμελλε να γίνει και η καταστροφή τους. Ήταν αδύνατο να εποπτεύσει κανείς ένα τόσο μακρύ τείχος για ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάποιο βράδυ που η πόλη είχε τη γιορτή της Άρτεμης, και οι Συρακούσιοι το είχαν ρίξει στο πιοτό και στη διασκέδαση, μια ομάδα πεινασμένοι προδότες άνοιξαν μια κακοφυλαγμένη πύλη, στις Επιπολές. Οι Ρωμαίοι όρμησαν στην πόλη. Οι Συρακούσες είχαν πέσει.

Το χάραμα, ο Μάρκελλος κατέβηκε προς τα Εξάπυλα, ενώ οι αξιωματικοί του τον μακάριζαν. Και λέγεται ότι μόλις είδε από πάνω και παρατήρησε καλά την έκταση και την ομορφιά της πόλης, έμεινε για πολύ ώρα δακρυσμένος, από συμπόνια γι' αυτό που επρόκειτο να της συμβεί, καθώς διαισθάνθηκε πώς θα καταντούσε μετά από λίγο με τη λεηλασία του στρατού. Γιατί κανένας από τους αρχηγούς δεν τολμούσε να αντιταχθεί στους στρατιώτες, που ζητούσαν να ωφεληθούν από τη διαρπαγή, ενώ πολλοί, μάλιστα, παρακινούσαν να την κάψουν και να την ισοπεδώσουν. Τέτοια πρόταση ο Μάρκελλος ούτε να την ακούσει δεν ήθελε, αναγκάστηκε όμως παρά τη θέλησή του να τους αφήσει να ωφεληθούν από τη λεηλασία και τους δούλους. Τους ελεύθερους όμως απαγόρευσε να τους αγγίξουν.

Εκείνη την ώρα, ο Αρχιμήδης βρισκόταν στην ακρογιαλιά. Μελετούσε κάτι μόνος του πάνω σ' ένα διάγραμμα και η σκέψη και το βλέμμα του ήταν τόσο απορροφημένα στη θεωρητική του εργασία, ώστε δεν αντιλήφθηκε ούτε την επιδρομή των Ρωμαίων, ούτε την άλωση της πόλης. Ωστόσο, δεν χρειαζόταν να τα αντιληφθεί, γιατί τα είχε προβλέψει εδώ και πολύ καιρό. Όταν ξεκινούσε το βράδυ, λίγο πριν την επιδρομή των Ρωμαίων, τον περίπατό του προς τη θάλασσα, γνώριζε ότι δεν θα γυρνούσε στην πόλη ζωντανός. Ο Αρχιμήδης όμως είχε επιτελέσει το χρέος του απέναντι στην ανθρωπότητα. Κι όταν ξαφνικά στάθηκε ένας στρατιώτης μπροστά του και τον διέταξε να τον ακολουθήσει και να πάνε στον Μάρκελλο, αυτός ούτε σηκώθηκε, ούτε τον κοίταξε. Ήξερε πως οι Ρωμαίοι θα εκμεταλλεύονταν τις γνώσεις του για πολεμικούς σκοπούς. Ήξερε επίσης ότι θα του πρόσφεραν μεγάλες τιμές και αξιώματα για να συνεργαστεί μαζί τους. Αυτός όμως είχε περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του υπερασπίζοντας την πόλη του. Και τώρα η πόλη του είχε πέσει. Δεν υπήρχε πια πατρίδα γι' αυτόν επάνω στη Γη.

Γι' αυτό, όταν ο στρατιώτης σήκωσε το ξίφος του απειλώντας ότι θα τον σκοτώσει, ο Αρχιμήδης χαμογέλασε στον θάνατο λέγοντας πως οι κύκλοι που είχε χαράξει στην άμμο είχαν γι' αυτόν μεγαλύτερη αξία απ'ο τη ζωή του.Το ξίφος του λεγεωνάριου, αγγελιαφόρος της οργής, δε συνάντησε στην κάθοδό του παρά ένα άδειο δοχείο, γιατί η ψυχή του Αρχιμήδη, είχε διαβεί συνειδητά το κατώφλι του θανάτου, αναδυόμενη στην αιωνιότητα.

Joomla SEF URLs by Artio
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ (5 Ιουνίου 1898 - 19 Αυγούστου 1936)

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=372213202851738&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ (5 Ιουνίου 1898 - 19 Αυγούστου 1936)

Ενα "άγνωστο"ποίημά του και η τελευταία φωτογραφία του

Ο ήλιος έγινε κομμάτια
ανάμεσα σε μπακιρένια σύννεφα.

Απ’ τα γαλαζωπά βουνά έρχεται αέρας ηχηρός.

Μέσ’ το λιβάδι τ’ ουρανού

ανάμεσα σε λούλουδα αστεριών

περνά το μισοφέγγαρο

σα χρυσαφένια αγκύλη.

Μέσα στον κάμπο (που προσμένει τα κοπάδια των ψυχών)

παίρνω το δρόμο μοναχός

τη θλίψη φορτωμένος

μα ή καρδιά μου

τραγουδά ένα παράξενο όνειρο

πάθους κρυφού

σ’ ατέλειωτη απόσταση.

Απόηχοι λευκών χεριών

πάνω στο κρύο μέτωτό μου,

πάθος που ωρίμασε

με κλάμα των ματιών μου. 

Μετάφραση ΤΑΚΗ ΔΡΑΓΩΝΑ

Ένα ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα που μένει ακόμα άγνωστο για το ευρύ Κοινό. Ο ποιητής το ’χε

χαρίσει στο φίλο του ζωγράφο της Γρανάδα Αντόνιο Γκαρρίντο ντ’ ελ Καστίγιο. Δημοσιεύτηκε για πρώτη

φορά στο περιοδικό «Sendas» της Γρανάδα, τεύχος 4, το Καλοκαίρι του 1946. Εκεί το πρόσεξε και τ’

αποθησαύρισε ο Κλώντ Κουφφόν. Δεν έχει ακόμα περιληφθεί ούτε στα ισπανικά, ούτε στα γαλλικά

«Άπαντα» του ποιητή, δηλαδή στις εκδόσεις «Αγκιλάρ» Μαδρίτης, «Λοσάδα» Μπουένος Άιρες

«Γκαλλιμάρ» Παρίσι.

 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Η τελευταία φωτογραφία του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα,σ’ ένα καφενείο της Μαδρίτης, λίγες μέρες πριν φύγει για τη Γρανάδα 

ΑΠΟ  

http://www.britsos.gr/admin/uploads/lorca%20006.pdf
 
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ του Μανόλη Χουρσανίδη *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29817755572

Η ΑΧΡΗΣΤΗ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

του Μανόλη Χουρσανίδη *

.

“Δεν λιγοστεύ’ η συμφορά όσω και αν την λέγης.

Αλλ’ είναι πόνοι που ήσυχα μες στην καρδιά δεν μένουν.

Διψούν με το παράπονο να βγουν να ξεθυμάνουν.”

Κ. Π. Καβάφης Από τα αποκηρυγμένα «Ένας Έρως»

.

Έψαξε για ακόμα μια φορά στα συρτάρια. Δεν πήρε τίποτε άλλο. Άνοιξε με δύναμη και τόλμη, τούτη τη φορά, την πόρτα και βγήκε. Ήταν αποφασισμένη να αφήσει για πάντα πίσω όλα εκείνα που τόσα χρόνια δεν την άφηναν να φύγει. Ο πράσινος σταυρός που αναβόσβηνε στο απέναντι φαρμακείο ήταν το μοναδικό σημάδι ζωής στον ανηφορικό δρόμο, έξω από το σπίτι. Όποτε είχε πονοκέφαλο έτρεχε σε τούτο το φαρμακείο για καμιά ασπιρίνη. Τελευταία όμως ούτε και για αυτό είχε διάθεση. Προτιμούσε να μένει με τον πονοκέφαλο και την μόνιμη «ζωντανή» της συντροφιά …τον θόρυβο από τους σωλήνες του νερού, μέσα στον τοίχο ή τα δυο φλιτζάνια καφέ που από συνήθεια ετοίμαζε κάθε απόγευμα και άφηνε στο περβάζι του παράθυρου να κρυώσουν.

Πριν από λίγο αποχαιρέτησε με μια τυπική καληνύχτα κείνο το νέο, με το ξεκούμπωτο πουκάμισο που την είχε επισκεφθεί απόψε. Θα φτάνει στις σκάλες του Αϊ-Νικόλα τώρα. Είναι σίγουρη πως ακούει το δυνατό και ασυγκράτητο γέλιο του και τον φαντάζεται να τραβάει το δρόμο του ήσυχος, ξεκουμπώνοντας άλλο ένα κουμπί …σαν απελευθέρωση.

Το φεγγάρι κρύφτηκε πίσω από ένα σύννεφο, ζωντανεύοντας τις σκιές στην άκρη του δρόμου. Κοντοστάθηκε, όχι από φόβο, ακούμπησε κάτω την βαλίτσα και αποφάσισε ότι δεν την χρειαζόταν. Της ήταν αρκετά τα μαντίλια της, τα στραβοπατημένα της παπούτσια, η μαύρη τσάντα και τα ποιήματά της.

Επιτέλους απελευθερώθηκε από τούτο το σπίτι, τη φθορά του, κυρίως όμως από την ατολμία της τόσων χρόνων να βγει, να δει την πολιτεία, να γλιτώσει από τις σκιές. Άσπρισαν τα μαλλιά της εδώ μέσα, ζάρωσε το πρόσωπο και χλόμιασε. Το σώμα λύγισε, καμπούριασε με τόσο πόνο και μοναξιά. Βαρέθηκε να παλεύει με τις σκιές και τον ήχο, από τα ξυλοπάπουτσα των τύψεων, κάθε βράδυ. Οι σκιές στο σπίτι μπορούν ανενόχλητες πλέον να γράφουν στη σκόνη του πιάνου λόγια που της θύμιζαν τις μεγάλες ελπίδες που στήριζαν οι δικοί της στο μουσικό της ταλέντο σαν ήταν κοριτσάκι με δυο ξανθές πλεξούδες.

Η πολιτεία απλώνει μπροστά της διαδρόμους τα φώτα της, αέρινη, μεταφυσική, άυλη. Κει μέσα της θα χωθεί, μακριά από το σπίτι, από το χρόνο, τη φθορά, από τον εαυτό της. Δυο δυνατά φτερά θα την σύρουν στον γαλάζιο αέρα χωρίς να έχει σημασία προς τα πού. Αρκεί να μπορέσουν να το κάνουν, για να ασπρίσει επιτέλους η καρδιά της, όπως ασπρίσαν τα μαλλιά της. Θα πετάξει στον ανοιξιάτικο αέρα μοναχή, όπως πορεύθηκε στον έρωτα, την δόξα και τον θάνατο. Μοναχή και ας το ξέρει πως δεν ωφελεί. Τίποτε πια δεν την κρατά. Το στοιχειωμένο σπίτι, τα κάδρα, οι σουβάδες, η ξεκοιλιασμένη πολυθρόνα, την διώχνουν μακριά. Όλοι όσοι κάθισαν σε τούτη την πολυθρόνα κάνοντας όνειρα, όπως ταιριάζει στους νέους, δεν υπάρχουν πια. Κάτω από το χώμα ξεκουράζονται δίχως να τους νοιάζει το φεγγάρι ή η βροχή. Θα αφήσει τα μαντίλια σα πανί ψαρόβαρκας να ανοίξουν διάπλατα στον ουρανό μια που δεν έχει τίποτα να κρατήσει δεμένο μέσα τους και να ξεφύγει έτσι από κείνη την κουραστική ιδιοτροπία της με τα μαντίλια.

Θα σταθεί στο εκκλησάκι του Αϊ Νικόλα, για να βγάλει από πάνω της τη ζέστα από το «τυχαίο» άγγιγμα του σακακιού του νέου και να συνομιλήσει ξανά με τον θεό, όπως έκανε και άλλες ανοιξιάτικες νύχτες, όταν ντυμένος στο σεληνόφως εμφανίστηκε μπροστά της. Κάθε φορά που ένοιωθε τα αχόρταγα μάτια των αντρών να την πολιορκούν, μιλούσε μαζί του για να ξεφύγει από την λάγνα σάρκα και τα πάθη. Τόσα χρόνια, μέρες, νύχτες και μεσημέρια, έμεινε μόνη, ανένδοτη, μόνη και πάναγνη, γράφοντας στίχους, γι’ αυτόν.

Η ώρα είναι περασμένη.

Επιτέλους …Βγήκε από αυτό το σπίτι. Πρέπει να ακούσει τα βήματα της πολιτείας, να σταματήσει να ακούει τα βήματα του θεού, να μάθει να περπατάει χωρίς τις σκιές και τον ήχο του πιάνου, χωρίς τους νεκρούς και τους ραγισμένους καθρέπτες. Να δει επιτέλους καθάριο και αδιαίρετο το πρόσωπο της, τις δυο ξανθές πλεξούδες και τον άσπρο γιακά. Πρέπει να πετάξει από πάνω της τη δαντελένια σκουφίτσα και τους κρίκους, τα τριβόλια και τα αγκάθια και να δείξει όλη της την ανυπακοή στο λουρί και της πενταροδεκάρες των άλλων. Κουράστηκε να λέει «ευχαριστώ » και να βυθίζεται σε μια κουζίνα ανάμεσα σε πιάτα, δίσκους και πρέπει. Την κούρασε και ο ίλιγγος της σιωπής, το φεγγάρι που την τραβάει μέσα, κείνες οι αέρινες σκιές στο σκοτάδι που ζωντανεύουν και οι απόκοσμες φωνές που ακούει, σαν την ανάσα του ωκεανού. Προτιμά «τη σονάτα του σεληνόφωτος », έστω… από το ραδιόφωνο του απέναντι μπαρ.

Το φεγγαρόφωτο λάμπει ξανά. Και στις γωνιές οι σκιές σφίγγονται από μιαν σχεδόν οργή, όχι τόσο για τη ζωή όσο για την άχρηστη εξομολόγηση.

.

Ο Μανόλης Χουρσανίδης γεννήθηκε στο Τεφέλι Ηρακλειου το 1965. Σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο του Ουρμπίνο της Ιταλίας Ζει στο Ηράκλειο Κρήτης και εργάζεται ως Καθηγητής σε δημόσιο Σχολειο της πόλης.

[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ο αγώνας της ζωής μου

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=459601157407930&set=a.458330504201662.106904.108511895850193&type=1&theater 

 Ο αγώνας της ζωής μου

Ενας θρύλος του Ολυμπιακού στο Ηράκλειο την Τρίτη 21 Αυγούστου 2012 στις 19.30 στο βιβλιοπωλείο ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ ( Καντανολέων 4 )

Για το βιβλίο θα μιλήσει ο ίδιος ο Αντώνης Νικοπολίδης. Θα υπογράψει βιβλία και θα μιλήσει με μικρούς και μεγάλους που αγαπούν το ποδόσφαιρο.

Με αυτό το βιβλίο δοκιμάζεται η υπομονή σου. Είναι τόσα πολλά από την πορεία του Αντώνη Νικοπολίδη που θα ήθελες να μάθεις μεμιάς. Ας πούμε, ποια ήταν η μεγαλύτερη αγωνιστική του αδυναμία που δεν αντιληφθήκαμε όσο έπαιζε; Τι ρόλο έπαιξε στην καριέρα του η πλαστογραφία ενός δελτίου; Ποια είναι τα δύο ματς που θα ήθελε να ξαναπαίξει για να αλλάξει το αποτέλεσμα; Τι πραγματικά έγινε στη Ριζούπολη και σε ποιον Με αυτό το βιβλίο δοκιμάζεται η υπομονή σου. Είναι τόσα πολλά από την πορεία του κόστισε περισσότερο; Γιατί έγινε μέλος στον Ολυμπιακό; Ποια ήττα τον πονάει πιο πολύ και γιατί; Τι κρύβεται πίσω από τη σημαδιακή νίκη των ερυθρόλευκων στη Βρέμη; Κόκκαλης ή Βαρδινογιάννης; Ποιο ήταν το μεγάλο μυστικό του Ρεχάγκελ; Ένα βιβλίο που έχει τις απαντήσεις...

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=210983#.UC5sI6Cv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Ναός Σουάν Κονγκ

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=492435544101671&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater

 Ο Μετέωρος Ναός

Ο Μετέωρος Ναός, γνωστός και ως Ναός Σουάν Κονγκ, βρίσκεται στην επαρχία Σανσί της βόρειας Κίνας και απέχει μια ώρα οδικώς από την πόλη Ντατόνγκ. Χτίστηκε πριν από 1400 χρόνια πάνω στις απότομες βουνοπλαγιές. Αντίθετα με πολλούς άλλους ναούς, εδώ λατρεύεται, ταυτόχρονα, στην ίδια αίθουσα ο Βουδισμός, ο Ταοϊσμός και ο Κομφουκιανισμός, καταδεικνύοντας την αρμονία που διαθέτουν μεταξύ τους τα τρια αυτά συστήματα θρησκευτικής και όχι μόνο πίστης. 

Η ονομασία του ναού προέρχεται από την κινεζική λέξη «σουάν» που στα κινεζικά σημαίνει «μυστήριο» και στον ταοϊσμό σημαίνει «σκοτεινή μάθηση». Η λέξη «κονγκ» σημαίνει «κενότητα» και καταδεικνύει την ουσία του Βουδισμού, σύμφωνα με την οποία «τα πάντα είναι κενότητα».

Ο ναός βρίσκεται σε ένα φαράγγι, στους πρόποδες του βουνού Χενγκ. Όσον αφορά την αρχιτεκτονική, η παγόδα αποτελεί σπάνιο δείγμα, καθώς μοιάζει να αιωρείται στο κενό. Χτίστηκε στους γκρεμούς του περάσματος Τζινλόνγκ και διαθέτει 40 αίθουσες, πύργους και περίπτερα, τα οποία υποστηρίζονται από ιπτάμενα δοκάρια και ξύλινα θεμέλια που εισχωρούν μέσα στα βράχια, συνδέοντας τους περιστρεφόμενους διαδρόμους. Ολόκληρο το οικοδόμημα φαίνεται να κρέμεται από μια κλωστή στο χείλος του γκρεμού.
Ο ναός αποτελεί ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό αριστούργημα, καθώς κρέμεται από τα βράχια σε ύψος 50 μέτρων από το έδαφος, μακριά από τον κίνδυνο της πλημμύρας που συχνά έπληττε την κοιλάδα. Πάνω από τον ναό, ένας τεράστιος βράχος ξεπροβάλει μέσα από το βουνό και τον προστατεύει από τις υψηλές θερμοκρασίες και τις βροχοπτώσεις. Ο ναός είναι εκτεθιμμένος στην ηλιοφάνεια μόνο για τρεις ώρες κάθε μέρα. Γι' αυτό και το ξύλινο αυτό οικοδόμημα διατηρήθηκε ανέπαφο μετά από όλα αυτά τα χρόνια.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Στέφανος Σκουλούδης (1838-20 Αυγούστου 1928)

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=459598364074876&set=a.450274321673947.104660.108511895850193&type=1&theater

 Στέφανος Σκουλούδης

Ο Στέφανος Σκουλούδης (1838-20 Αυγούστου 1928) υπήρξε Πρωθυπουργός της Ελλάδας το 1915-1916, είχε θητεύσει υπουργός και είχε εκλεγεί πολλές φορές βουλευτής. Αρχικά είχε γίνει τραπεζίτης και στη συνέχεια ασχολήθηκε με την πολιτική. Ήταν επίσης σημαντικός συλλέκτης πινάκων. Τη συλλογή του κληροδότησε στην Εθνική Πινακοθήκη.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου και περάτωσε τις γυμνασιακές του σπουδές. Ακολούθως φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μετά την αποφοίτησή του επέστρεψε στη γενέτειρά του όπου και ανέλαβε την διεύθυνση της «εν Τουρκία» αντιπροσωπείας των καταστημάτων των αδελφών Ράλλη. Σε σύντομο μετέπειτα χρόνο ίδρυσε μαζί με τους Ανδρέα Συγγρό και Γ. Κορωνιό την «Τράπεζα της Κωνσταντινούπολης». Απέκτησε μεγάλη περιουσία και αποφάσισε να εγκατασταθεί, το 1876, στην Αθήνα. Μετά την ίδρυση της «Εταιρείας Κωπαΐδας» έπαυσε ν΄ ασχολείται με τραπεζικές εργασίες και άρχισε ν΄ αναμιγνύεται με την πολιτική.

Το 1881 εκλέχτηκε βουλευτής για πρώτη φορά της Σύρου και Θηβών συντασσόμενος στο κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη. Το 1883 διετέλεσε Πρεσβευτής της Ελλάδας στην Ισπανία (Μαδρίτη). Αργότερα χρημάτισε υπουργός Ναυτικών στην Κυβέρνηση Χαρίλαου Τρικούπη 1892 και Εξωτερικών. Μετά δε την παραίτηση της Κυβέρνησης Ζαΐμη (1915), σχημάτισε Κυβέρνηση (την Κυβέρνηση Στέφανου Σκουλούδη 1915) της οποίας μετείχαν όλοι οι αρχηγοί της αντιπολίτευσης και η οποία κατά το τότε Σύνταγμα εγκρίθηκε από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄. Το 1916 κατόπιν ιταμού τελεσιγράφου των Συμμάχων η Κυβέρνηση εκείνη αναγκάσθηκε να παραιτηθεί και απογοητευμένος να αποσυρθεί πλέον από την ενεργό πολιτική.

Δύο χρόνια αργότερα, το 1918, επερχόμενου του Βενιζέλου από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα, απαγγέλθηκε στον Στέφανο Σκουλούδη, που είχε ταχθεί με τις απόψεις του Στέμματος, αλλά πλέον ιδιώτευε, κατηγορία «επί εσχάτη προδοσία» η οποία όμως στην πραγματικότητα ατόνησε λόγω της μετά τις εκλογές του 1920 επικράτηση της βασιλόφρονης παράταξης.

Ο Στέφανος Σκουλούδης εκτός των αρχικών του τραπεζικών απασχολήσεων και εκείνης αργότερα στην πολιτική υπήρξε ένας μανιώδης συλλέκτης πινάκων ζωγραφικής καταρτίζοντας μια πολύτιμη εξ αυτών συλλογή. Την πολύτιμη εκείνη συλλογή πινάκων αργότερα κληροδότησε στην Εθνική Πινακοθήκη (Αθήνα)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%84%CE%AD%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B7%CF%82

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΦΑΡΟΙ

πηγή : http://www.tanea.gr/vivliodromio/?aid=7561

Γήσης Παπαγεωργίου

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΠΕΤΡΙΝΟΙ ΦΑΡΟΙ

ΕΚΔ. ΑΜΜΟΣ, ΣΕΛ. 255, ΤΙΜΗ: 60 ΕΥΡΩ

Στο σύμβολο της ναυτικής ζωής και του νόστου, τον φάρο, είναι αφιερωμένη η έκδοση που μια δεκαετία μετά το ντεμπούτο της στα ράφια των βιβλιοπωλείων επιστρέφει ανανεωμένη με δυο νέα κεφάλαια, που αφορούν στην εξέλιξη και την ιστορία των φάρων ανά τον κόσμο. Η μοναδική τούτη καταγραφή των ελληνικών πέτρινων επιτηρούμενων φάρων και η εξέλιξη του φαρικού δικτύου στην Ελλάδα πλαισιώνονται από σκίτσα, σχέδια και ακουαρέλες καθώς και από σπάνιο αρχειακό υλικό. 


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΦΑΡΟΙ

      

 


























Πολύ ενδιαφέροντες σχετικοί σύνδεσμοι

http://wwk.kathimerini.gr/kath/7days/1995/08/13081995.pdf
http://manthos67.blogspot.gr/

                              --------------------------------------------------------------------

πηγή :  http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%AC%CF%81%CE%BF%CF%82

Φάρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Φάρος (lighthouse) ονομάζεται ένα ειδικής και τυποποιημένης κατασκευής κτίσμα που οικοδομείται σε διάφορα σημεία των ηπειρωτικών ή νησιωτικών ακτών ή και επί βραχονησίδων στο επάνω μέρος του οποίου φέρεται ειδικός μηχανισμός που φωτοβολεί, (εκπέμπει), συνήθως περιοδικό φως, χαρακτηριζόμενο εκ του σκοπού του ως ιδιαίτερο βοηθητικό μέσο στην ασφαλή ναυσιπλοΐα.

Με το όνομα Φάρος χαρακτηρίζεται τόσο το κτίσμα όσο και η μηχανή φωτοβολίας που είναι εγκατεστημένη σ΄ αυτό.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Ιστορία
• 2 Γενική διάκριση
• 3 Ταυτότητα Φάρων
• 4 Είδη Φάρων
• 5 Μέτρηση χαρακτηριστικού
• 6 Τομείς Φάρων
• 7 Ισχύς Φάρων
• 8 Εποπτεία Φάρων
• 9 Δείτε επίσης
• 10 Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω