"…Ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει"

► "…Ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει"

Ένας αυτοκράτορας στην Άπω Ανατολή, γερνούσε και καταλάβαινε ότι έφτασε η ώρα να διαλέξει το διάδοχό του. Αντί να διαλέξει έναν από τους βοηθούς του ή έναν από τα παιδιά του, αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό. Προσκάλεσε μια μέρα πολλούς νέους του βασιλείου του και τους είπε. "Έφτασε η ώρα μου να παραιτηθώ και να διαλέξω τον επόμενο αυτοκράτορα. Έχω αποφασίσει να διαλέξω έναν από σας".

Οι νέοι ξαφνιάστηκαν! Αλλά ο αυτοκράτορας συνέχισε. "Θα δώσω σήμερα στον καθένα σας ένα σπόρο, έναν πολύ ειδικό σπόρο. Θέλω να τον φυτέψετε, να τον ποτίζετε και να ξαναρθείτε εδώ μετά ένα χρόνο από σήμερα με ό,τι έχει φυτρώσει απ' αυτόν τον ένα σπόρο. Εγώ θα κρίνω τότε τα φυτά που θα φέρετε κι αυτός, το φυτό του οποίου θα διαλέξω, θα είναι ο επόμενος αυτοκράτορας!"

Ένα αγόρι που λεγόταν Λίνγκ, ήταν εκεί εκείνη την ημέρα και όπως όλοι οι άλλοι, πήρε κι αυτός ένα σπόρο. Πήγε σπίτι του και γεμάτος ενθουσιασμό διηγήθηκε στη μητέρα του τι συνέβη. Η μητέρα του τον βοήθησε να βρει μια γλάστρα και χώμα κι αυτός φύτεψε το σπόρο και τον πότισε προσεχτικά. Του άρεσε να τον ποτίζει κάθε μέρα και να παρακολουθεί να δει αν είχε φυτρώσει.

Υστερα από τρεις εβδομάδες περίπου, μερικοί από τους άλλους νέους, άρχισαν να μιλούν για τους σπόρους τους και για τα φυτά που άρχισαν να μεγαλώνουν.

Ο Λίνγκ συνέχισε να παρακολουθεί το σπόρο του, αλλά τίποτα δεν φύτρωσε ποτέ. Πέρασαν τρεις εβδομάδες, τέσσερις εβδομάδες, πέντε εβδομάδες κι ακόμα τίποτα. Τώρα όλοι οι άλλοι μιλούσαν με ενθουσιασμό για τα φυτά τους, ο Λίνγκ όμως δεν είχε φυτό και αισθανόταν αποτυχημένος.

Πέρασαν έξι μήνες κι ακόμα δεν φύτρωσε τίποτα στη γλάστρα του Λίνγκ. Άρχισε να πιστεύει ότι είχε σκοτώσει το σπόρο του. Όλοι οι άλλοι είχαν δέντρα και ψηλά φυτά, αυτός όμως τίποτα. Όμως ο Λίνγκ δεν έλεγε τίποτα στους φίλους του. Απλά περίμενε να φυτρώσει ο σπόρος του.

Τελικά πέρασε ένας χρόνος και όλοι οι νέοι του βασιλείου έφεραν τα φυτά τους στον αυτοκράτορα για επιθεώρηση. Ο Λίνγκ είπε στη μητέρα του ότι δεν θα πήγαινε μια άδεια γλάστρα, αλλά αυτή τον συμβούλεψε να πάει. Και επειδή ήταν τίμιος με ό,τι συνέβη και παρ' όλο που αισθανόταν αδιαθεσία στο στομάχι, παραδέχτηκε ότι η μητέρα του είχε δίκιο. Πήγε λοιπόν την άδεια γλάστρα του στο παλάτι. Όταν έφτασε εκεί ο Λίνγκ έμεινε κατάπληκτος από την ποικιλία των φυτών που καλλιέργησαν οι άλλοι νέοι. Ήταν όμορφα σε όλα τα σχήματα και μεγέθη. Ο Λίνγκ ακούμπησε την άδεια γλάστρα του στο πάτωμα και πολλοί από τους άλλους άρχισαν να τον περιγελούν. Μερικοί τον λυπήθηκαν και του είπαν. "Δεν πειράζει, προσπάθησες για το καλύτερο".

Όταν έφτασε ο αυτοκράτορας, εξέτασε την αίθουσα και χαιρέτησε τους νέους. Ο Λίνγκ προσπάθησε να κρυφτεί στο πίσω μέρος της αίθουσας. "Τι μεγάλα φυτά, δέντρα και λουλούδια καλλιεργήσατε", είπε ο αυτοκράτορας. "Σήμερα ένας από σας θα εκλεγεί σαν ο επόμενος αυτοκράτορας"!. Ξαφνικά διέκρινε το Λίνγκ με την άδεια του γλάστρα, στο πίσω μέρος της αίθουσας. Διέταξε αμέσως τους φρουρούς του να τον φέρουν μπροστά του. Ο Λίνγκ ήταν κατατρομαγμένος. "Ο αυτοκράτορας γνωρίζει ότι είμαι αποτυχημένος", είπε. "Ίσως θα πρέπει να με σκοτώσει".

Όταν ο Λίνγκ ήλθε μπροστά ο αυτοκράτορας τον ρώτησε πώς λέγεται. "Λέγομαι Λίνγκ" απάντησε. Οι υπόλοιποι άρχισαν να γελούν και να τον κοροϊδεύουν. Ο αυτοκράτορας ζήτησε να ηρεμήσουν όλοι. Κοίταξε τον Λίνγκ και κατόπιν ανάγγειλε στο πλήθος, "Ιδού ο νέος σας αυτοκράτορας! Το όνομά του είναι Λίνγκ"!. Ο Λίνγκ δεν μπόρεσε να το πιστέψει. Δεν μπόρεσε ούτε το σπόρο του να κάνει να φυτρώσει! Πώς θα μπορούσε να γίνει ο νέος αυτοκράτορας;

Τότε ο αυτοκράτορας είπε, "Πριν ένα χρόνο, σαν σήμερα, έδωσα στον καθένα από σας εδώ ένα σπόρο. Σας είπα να πάρετε το σπόρο, να τον φυτέψετε, να τον ποτίσετε και να μου τον φέρετε πίσω σήμερα. Η αλήθεια είναι ότι έδωσα σε όλους σας βρασμένους σπόρους, που δεν θα φύτρωναν. Όλοι σας, εκτός από τον Λίνγκ, μου έχετε φέρει δέντρα και φυτά και λουλούδια. Όταν ανακαλύψατε ότι οι σπόροι δεν θα βλάσταιναν, αντικαταστήσατε το σπόρο που σας έδωσα μ' έναν άλλο. Ο Λίνγκ ήταν ο μόνος που είχε το θάρρος και την εντιμότητα να μου φέρει μια γλάστρα που είχε μέσα το δικό μου σπόρο. Γι' αυτό είναι αυτός που θα γίνει ο νέος αυτοκράτορας!.

Αν σπείρεις εντιμότητα, θα θερίσεις εμπιστοσύνη.
Αν σπείρεις καλοσύνη, θα θερίσεις φίλους.
Αν σπείρεις ταπεινοφροσύνη, θα θερίσεις μεγαλείο.
Αν σπείρεις επιμονή, θα θερίσεις νίκη.
Αν σπείρεις στοχασμό, θα θερίσεις αρμονία.
Αν σπείρεις σκληρή δουλειά, θα θερίσεις επιτυχία.
Αν σπείρεις συγχώρηση, θα θερίσεις συμφιλίωση.
Αν σπείρεις ειλικρίνεια, θα θερίσεις καλές σχέσεις.
Αν σπείρεις υπομονή, θα θερίσεις βελτίωση.
Αν σπείρεις πίστη, θα θερίσεις θαύματα.
Αν σπείρεις ανεντιμότητα, θα θερίσεις δυσπιστία.
Αν σπείρεις εγωισμό, θα θερίσεις μοναξιά.
Αν σπείρεις περηφάνια, θα θερίσεις καταστροφή.
Αν σπείρεις ζήλια, θα θερίσεις ταλαιπωρία.
Αν σπείρεις οκνηρία, θα θερίσεις στασιμότητα.
Αν σπείρεις πικρία, θα θερίσεις απομόνωση.
Αν σπείρεις πλεονεξία, θα θερίσεις απώλεια.
Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς.
Αν σπείρεις στενοχώριες, θα θερίσεις ρυτίδες.
Αν σπείρεις αμαρτίες, θα θερίσεις ενοχές.

Πρόσεχε, λοιπόν, τι σπέρνεις τώρα. Αυτό θα καθορίσει τι θα θερίσεις αύριο. Οι σπόροι που σπέρνεις θα κάνουν τη ζωή χειρότερη ή καλύτερη, τη δική σου ζωή ή αυτών που θα έλθουν μετά.

Να είσαι βέβαιος ότι, κάποια μέρα, θα απολαύσεις τους καρπούς της εντιμότητας και της εκεραιότητάς σου ή θα πληρώσεις για τις εγωιστικές επιλογές που έσπειρες σήμερα.

Μετάφραση από το περιοδικό " Rosicrucian Beacon"

Π

ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ "Αλμπατρος"

1. ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

   5 Νοεμβρίου

   
   
   

   ΣΑΡΛ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ "Αλμπατρος"
   
   
   

   
   Συχνά για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
   άλμπατρος πιάνουνε, πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
   που ακολουθούνε σύντροφοι, το πλοίο, νωχελικοί
   καθώς γλιστράει στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.
   
   Και μόλις στο κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
   αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού, αδέξιοι, ντροπιασμένοι,
   τ' αποσταμένα τους φτερά στα πλάγια παρατούν
   να σέρνονται σαν τα κουπιά που η βάρκα τα πηγαίνει.
   
   Πώς κείτεται έτσι ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
   Τ' ωραίο πουλί τι κωμικό κι αδέξιο που απομένει!
   Ένας τους με την πίπα του το ράμφος του χτυπά
   κι άλλος, χωλαίνοντας, το πώς πετούσε παρασταίνει.
   
   Ίδιος με τούτο ο Ποιητής τ' αγέρωχο πουλί
   που ζει στη μπόρα κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
   σαν έρθει εξόριστος στη γη και στην οχλοβοή
   μέσ' στα γιγάντια του φτερά χάνει τα βήματά του.
   
   μτφρ. Αλέξανδρος Μπάρας
   
   L'Albatros
   
   Souvent, pour s'amuser, les hommes d'équipage
   Prennent des albatros, vastes oiseaux des mers,
   Qui suivent, indolents compagnons de voyage,
   Le navire glissant sur les gouffres amers.
   
   À peine les ont-ils déposés sur les planches,
   Que ces rois de l'azur, maladroits et honteux,
   Laissent piteusement leurs grandes ailes blanches
   Comme des avirons traîner à côté d'eux.
   
   Ce voyageur ailé, comme il est gauche et veule!
   Lui, naguère si beau, qu'il est comique et laid!
   L'un agace son bec avec un brûle-gueule,
   L'autre mime, en boitant, l'infirme qui volait!
   
   Le Poète est semblable au prince des nuées
   Qui hante la tempête et se rit de l'archer;
   Exilé sur le sol au milieu des huées,
   Ses ailes de géant l'empêchent de marcher.
   
   — Charles Baudelaire
   
   ΠΗΓΗ http://www.sarantakos.com/language/par-albatros.html

   — μαζί με Σοφία Νινιού.

   
   

Οδός ονείρων (Κάθε κήπος) | Γιώργος Μαρίνος

Οδός ονείρων (Κάθε κήπος) | Γιώργος Μαρίνος

https://www.youtube.com/watch?v=2zhAovBQra8

Οδός ονείρων (Κάθε κήπος) | Γιώργος Μαρίνος

  Thanasis1212·134 βίντεο

Μεταφορτώθηκε στις 11 Ιούλ 2009

Μουσική / στίχοι: Μάνος Χατζιδάκις
Ερμηνεύει ο Γιώργος Μαρίνος με τη συνοδεία χορωδίας. Από την "Οδό ονείρων", 1962

Κάθε κήπος έχει
μια φωλιά για τα πουλιά.
Κάθε δρόμος έχει
μια καρδιά για τα παιδιά.
Μα κυρά μου εσύ,
σαν τι να λες με την αυγή
και κοιτάς τ' αστέρια
που όλο πέφτουν σαν βροχή.
Δως μου τα μαλλιά σου
να τα κάνω προσευχή,
για να ξαναρχίσω
το τραγούδι απ' την αρχή.
Κάθε σπίτι κρύβει
λίγη αγάπη στη σιωπή.
Μα ένα αγόρι έχει
την αγάπη για ντροπή.

• Κατηγορία:

  
  

  Μουσική

Οι Απολλώνιες Μούσες

Μυθικη Αναζητηση.

5 Νοεμβρίου

Νήτη, Μέση και Υπάτη: Οι Απολλώνιες Μούσες.
"Οι Απολλώνιες Μούσες ήσαν τρεις κόρες του θεού Απόλλωνα και ονομάζονται Κηφισώ, Απολλωνίς και Βορυσθένις ή Νήτη, Μέση και Υπάτη (Πλούταρχου Συμπόσιο 9.14) και ελατρεύοντο στο μαντείο των Δελφών. Ο Απόλλωνας ήταν ο ηγέτης τους (Μουσηγέτης). Οι τελευταίες ονομασίες αντιπροσώπευαν την χαμηλή,μέση και υψηλή κλίμακα των χορδών της λύρας...http://mythiki-anazitisi.blogspot.gr/2013/11/blog-post_4060.html

Αλεπούδες στην πλαγιά

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - PATAKIS PUBLICATIONS.

5 Νοεμβρίου

Τις τελευταίες μέρες πριν την οικονομική κρίση ένας λέκτορας που πλησιάζει τα σαράντα και προσπαθεί μάταια να τελειώσει το βιβλίο του για τον Κλόουν του Χάινριχ Μπελ συναντάει μια παλιά του φίλη. Υπήρξαν κάποτε συμφοιτητές στη φιλοσοφικής χολή και συνάδελφοι σε επαρχιακά λύκεια, όμως πια δυσκολεύονται να αναγνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Καθώς προετοιμάζονται για ένα στάσιμο μέλλον στην υπόλοιπη ζωή τους ανατρέπεται το παρελθόν τους.

Πρώτο και εξαιρετικό βιβλίο του Ιάκωβου Ανυφαντάκη.

http://bit.ly/17Dadtz

«Τέλεψα το χρέος και φεύγω»!

http://www.cretalive.gr/history/view/telepsa-to-chreos-kai-feugw/117714

«Τέλεψα το χρέος και φεύγω»!

Ένας απέριττος πέτρινος τάφος με ένα ξύλινο σταυρό και μια επιγραφή είναι ότι υπάρχει πάνω στον Προμαχώνα Μαρτινένγκο. Στη επιγραφή γράφει: « Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι λέφτερος » Από τότε έχουν περάσει 56 χρόνια …σαν σήμερα !

ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEO
• Η κηδεία του Νίκου Καζαντζάκη

«Τέλεψα το χρέος και φεύγω.»! Ν. Καζαντζάκης Αναφορά στο Γκρέκο
Μα τώρα το μεροκάματο τέλεψε, μαζεύω τα σύνεργά μου, ας έρθουν άλλοι σβώλοι χώματα να συνεχίσουν τον αγώνα, είμαστε, εμείς οι θνητοί, το τάγμα των αθανάτων, κόκκινο κοράλλι το αίμα μας, και χτίζουμε απάνω στην άβυσσο ένα νησί. Χτίζεται ο Θεός, έβαλα κι εγώ το δικό μου κόκκινο πετραδάκι, μια στάλα αίμα, να τον στερεώσω, να μη χαθεί, να με στερεώσει, να μη χαθώ, έκαμα το χρέος μου.
Έχετε γεια!
Απλώνω το χέρι, φουχτώνω το μάνταλο της γης, ν΄ανοίξω την πόρτα να φύγω, μα κοντοστέκουμε στο φωτεινό κατώφλι ακόμα λίγο, δύσκολο, δύσκολο πολύ, να ξεκολλήσουν τα μάτια, τ’αυτιά, τα σπλάχνα από τις πέτρες και τα χόρτα το κόσμου λες: Είμαι χορτάτος, είμαι ήσυχος, δε θέλω πια τίποτα, τέλεψα το χρέος και φεύγω, μα η καρδιά πιάνεται από τις πέτρες κι από τα χόρτα, αντιστέκεται, παρακαλάει….. “Στάσου ακόμα!»
Δεν γινόταν όμως να σταθεί κι « έφυγε »…σε μια κλινική στο Φράιμπουργκ της Γερμανίας στις 26 Οκτωβρίου του 1957. Ήθελε να θαφτεί στην γη του, στην Κρήτη, στο χώμα που τον γέννησε κι έτσι έκανε άλλο ένα μεγάλο ταξίδι, νεκρός πια. Κι εδώ αρχίζουν οι περιπέτειες και τα παράλογα. Η σορός του  έφτασε στην Αθήνα στις 4 Νοέμβριου του 1957  και ο Αρχιεπίσκοπος των Αθηνών Θεόκλητος άρπαξε την  ευκαιρία να πάρει εκδίκηση ενάντια στον «αθυρόστομο  υβριστή και συκοφάντη».
Είναι γνωστό πως στάλθηκαν τηλεγραφήματα στον Μητροπολίτη Κρήτης να αρνηθεί το μυστήριο και να μην επιτραπεί η κηδεία του σε κανένα νεκροταφείο της εκκλησίας. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, τότε, διέθεσε ένα αεροπλάνο της Ολυμπιακής και μετέφερε τον μεγάλο νεκρό στην ιδιαίτερη πατρίδα του, στην γενέτειρα πόλη του.
Κοσμοσυρροή στο αεροδρόμιο Ηράκλειου .Άνθρωποι από όλα τα « στρώματα», άνθρωποι της παγκόσμιας τέχνης , του θεάτρου, της πολιτικής των τοπικών αρχών ήταν εκεί και τον περίμεναν. Το φέρετρο τοποθετήθηκε στον Μητροπολιτικό ναό του Άγιου Μήνα με την έγκριση του Μητροπολίτη της Κρήτης Ευγένιου που αψήφησε τις απειλές της Ιεραρχίας και έψαλε μια σύντομη επιμνημόσυνο δέηση. Βρακοφόροι Κρητικοί και κοπελιές του Λυκείου με εθνικές ενδυμασίες και μαύρες μαντίλες στάθηκαν δίπλα στο φέρετρο. Εκατοντάδες στέφανα κατατέθηκαν στην τιμή του Κρητικού και το λαϊκό προσκύνημα κράτησε μέχρι αργά τα μεσάνυχτα.
Την επόμενη μέρα στις 5 Νοεμβρίου έγινε η ταφή. Κάθε δρόμος και σοκάκι του Κάστρου είχε σκεπαστεί από μια τεράστια πυκνή ανθρωποθάλασσα που θρηνούσε σιωπηλά και με αξιοπρέπεια τον μεγάλο νεκρό. Στα μπαλκόνια και καταστήματα κυμάτιζαν Εθνικές θλιμμένες σημαίες. Έκλεισαν τα σχολειά , άνοιξαν παράθυρα και πόρτες και ξεμύτισαν έξω οι Καστρινοί για να αποχαιρετήσουν τον συμπατριώτη τους.
Ο Μητροπολίτης Ευγένιος έψαλε την νεκρώσιμη ακολουθία παρουσία του πρωτοσύγκελου αρχιμανδρίτη Φιλόθεου Βουζουνεράκη (μετέπειτα μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας) Ο δήμαρχος του Ηρακλείου, ο συναρχηγός των Φιλελευθέρων Γεώργιος Παπανδρέου, Ο Νορβηγός συγγραφέας Μαξ Ταου, πρυτάνεις του Πανεπιστημίου, ο Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων και διάφοροι λογοτεχνικοί σύλλογοι προσφώνησαν και τίμησαν με γενναιοδωρία τον μεγαλύτερο λογοτέχνη του αιώνα μας. Και η πομπή περνώντας από τους πιο κεντρικούς δρόμους του Ηράκλειου κατευθύνθηκε στον προμαχώνα του Μαρτινέγκο. « Στάθηκε αψηλά», όπως γράφει ο ίδιος , « σε μια τάπια χορταριασμένη. Κοίταξε πέρα το πέλαο , χοχλακιαστό , κατάμπλαβο, να στραταλίζει στον ήλιο και να χαίρεται,πέρα, καταβορρά, κατά την Ελλάδα…»
Η Δημοτική μουσική του Ηρακλείου προηγήθηκε της νεκρικής πομπής παίζοντας τον Κρητικό ύμνο .Το φέρετρο συνόδευσαν βρακοφόροι και κοπελιές του Λυκείου κρατώντας τα κατατεθέντα στέφανα . Ακολούθησαν η χήρα του νεκρού Ελένη Καζαντζάκη, οι αδελφές του Αναστασία και Μαρία , και Έλληνες επίσημοι. Πήραν σειρά οι φοιτητές της παιδαγωγικής Ακαδημίας και άνθρωποι των γραμμάτων και θεάτρου κρατώντας τα βιβλία του Καζαντζάκη και πίσω ακολούθησε χιλιάδες λαός. Σαν τοποθετήθηκε ο νεκρός μέσα στον πρόχειρο τάφο στην γη που τον γέννησε, η Ελλάδα ολόκληρη έγειρε το κεφάλι και τον μοιρολόγησε. Αυτή την συγκινητική εικόνα ζωγράφισαν οι Ελληνικές εφημερίδες. Η Φιλαρμονική του Δήμου έπαιξε ξανά με δέηση τον ύμνο της Κρήτης : “Από φλόγες η Κρήτη ζωσμένη τα βαριά της τα σίδερα σπα και σαν πρώτα χτυπιέται χτυπά και γοργή κατεβαίνει. ” …
Και τότε σύμφωνα με την συνέντευξη που δόθηκε χρόνια αργότερα από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Κρήτης στην Ελένη Κατσουλάκη τα πράγματα έγινα ως εξής :
-Εγώ τον αγαπούσα πολύ τον Καζαντζάκη, μου εξομολογείται χωρίς δισταγμό. Τον θαύμαζα στα κρυφά. Ξέρετε, η εκκλησία είναι στενοκέφαλη. Δεν μπορούσα να εκφράσω τα πραγματικά μου αισθήματα.. Θα με πετούσαν έξω. Έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία του. Τι πένα είναι αυτή κοπελιά μου; Πιάνει πουλιά στον αέρα! Ο Καζαντζάκης κατά μένα είναι ο πρωτοψάλτης της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η εκκλησία τον παρεξήγησε. Ο Καζαντζάκης ήταν φιλόσοφος και αλληγορικός συγγραφέας.
-Μα η εκκλησία τον αφόρισε!
-Δεν είναι αλήθεια. Ο Καζαντζάκης ποτέ δεν αφορίστηκε , αγαπητή μου. Η Ιερά Συνοδός τον καταράστηκε και τον αφόρισε και ζήτησε από τον Πατριάρχη Αθηναγόρα να επικυρώσει την αφόριση του. Ο Πατριάρχης πέταξε την αίτηση σ' ένα συρτάρι και ακόμα εκεί είναι. Ποτέ δεν την υπέγραψε. Όχι μόνο αυτό, αλλά τα βιβλία του Καζαντζάκη στολίζουν και τώρα ακόμα την βιβλιοθήκη του Πατριαρχείου!
Είχα μείνει άφωνη, λύγισαν τα γόνατα μου. Έκαμα κόμπο την καρδιά μου και σώπασα.
-Εγώ , δεσποινίς Κατσουλάκη πήγα και στην κηδεία του! Παρ’ όλες τις απειλές, διαταγές, εκκλήσεις και κατάρες που πήρα γραπτώς και προφορικώς -μπροστά μου και πίσω από την πλάτη μου- έδωσα άδεια να μπει η σωρός του στον Άγιο Μηνά και έκανα μάλιστα και την νεκρική δέηση!
-Δεν φοβηθήκατε;
-Ήταν δύσκολη η θέση μου. Είχα μεγάλη πίεση και από την Ιεραρχία και από τις τοπικές αρχές. Αν δεν άφηνα την σωρό του Καζαντζάκη στον Άγιο Μηνά, θα γινόταν η επανάσταση του 1821 και θα αιματοκυλιόμαστε εδώ κάτω! Οι Κρητικοί το 'χαν πάρει πολύ πατριωτικά το θέμα. Ήταν ανήμερα θηρία! Στην κηδεία κόντεψε να γίνει μεγάλο μακελειό. Κάμποσοι κληρικοί χωρίς ράσα ακολούθησαν την νεκρική πομπή βρίζοντας τον νεκρό, αρπάχτηκαν στα χέρια με ντόπιους Κρητικούς. Δύσκολες ώρες και για μένα ένα ανώτατο κληρικό!
-Εσείς τον θάψατε;
-Όχι, αλίμονο μου! Θα με αφόριζε η Ιερά Σύνοδος! Είχαμε διαταγή να μην γίνει η ταφή του από κανένα Ορθόδοξο παπά. Εγώ δεν ήμουνα κοντά στην σωρό του Καζαντζάκη.
-Οι εφημερίδες έγραψαν ότι θάφτηκε από ιερέα ο Καζαντζάκης.
- Ο κόσμος είχε άγνοια. Όταν έφτασε η σωρός του στο Μαρτινέγκο, κάποιος έβγαλε επικήδειο λόγο. ( Σημείωση: Τον επικήδειο εκφώνησε ο Μενέλαος Παρλαμάς) Μα κανείς κληρικός δεν ήταν γύρω για να θάψει τον νεκρό. Σκεφτείτε τώρα μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου και τις φωτογραφικές μηχανές του διεθνούς τύπου! Πουθενά παπάς. Οι Βρακοφόροι Κρητικοί άρχισαν να φουρτουνιάζουν, έμαθα από άλλους παρόντες, άναψαν τα αίματα και ήθελαν να βουτήξουν το φέρετρο και να το θάψουν με τα ίδια τους τα χέρια. Κείνη την τραγική στιγμή ως εκ θαύματος παρουσιάστηκε ένα νέος παπάς με ράσα και με θυμιατό! Ούτε ήξερα ποιος ήταν και πως βρέθηκε εκεί, από πού ξεφύτρωσε! Κανείς δεν ήξερε!
Στην ίδια συνέντευξη η Ελένη Κατσουλάκη συνεχίζει…
Ο παπάς που έθαψε τον Καζαντζάκη και η ιστορία του
-Τον Νοέμβριο του 1957 ήμουνα στρατιώτης και παπάς και υπηρετούσα την θητεία μου στο Ηράκλειο. Μια μέρα πριν την κηδεία του Καζαντζάκη, ο διοικητής κάλεσε όλους τους στρατιωτικούς και έδωσε διαταγή να μην βγει κανείς έξω από το στρατόπεδο στις 5 Νοέμβριου. Οι αρχές και ο στρατός φοβόνταν μεγάλες φασαρίες, γιατί είχε έρθει εκκλησιαστική διαταγή να μην ταφεί ο Καζαντζάκης. Όταν θα το 'παιρναν χαμπάρι οι Κρητικοί θα έκαναν μεγάλες φασαρίες. Εγώ σαν παπάς ένιωσα πολύ άσχημα. Η συνείδηση μου με πείραζε πολύ. Ήμουν παπάς. Δεν άντεχα να πάρω στον λαιμό μου τέτοιο άδικο. Δεν μπορούσα να αρνηθώ τα ιερά μυστήρια σ' ένα βαφτισμένο Χριστιανό που δεν έκανε ποτέ κάτι ανήθικο η εγκληματικό. Όσο αφορά τα βιβλία του δεν είμαι εγώ άξιος να τον κρίνω.
-Πως τα καταφέρετε;
-Το 'σκασα κρυφά από τον στρατό την μέρα της κηδείας. Πήρα αθόρυβα τα ράσα μου και έτρεξα στον Μαρτινέγκο και τον έθαψα.
-Ο κόσμος που περίμενε στον Μαρτινέγκο ήξερε τι έγινε;
-Όχι . Όλοι νόμισαν ότι με έστειλε η εκκλησία να τον κηδέψω. Είχαν δει και τον Μητροπολίτη Ευγένιο στον Άγιο Μηνά. Δεν ήξερε κανείς τι γινόταν στα παρασκήνια!
-Τιμωρηθήκατε;
-Ναι. Πέρασα από στρατιωτικό δικαστήριο και μπήκα φυλακή για έξη μήνες!
Κοίταξα κατάματα τον ανώτατο τούτο άνθρωπο, με απέραντη ευλάβεια. Του 'πιασα τα χέρια με τρυφεράδα και τα φίλησα με όλη μου την ειλικρίνεια. Ήταν η πρώτη και η τελευταία φορά που φίλησα τα χέρια ενός κληρικού!».

Ένας απέριττος πέτρινος τάφος με ένα ξύλινο σταυρό και μια επιγραφή είναι ότι υπάρχει πάνω στον Προμαχώνα Μαρτινένγκο. Στη επιγραφή γράφει:

« Δεν φοβάμαι τίποτα. Δεν ελπίζω τίποτα. Είμαι λέφτερος »

Από τότε έχουν περάσει 56 χρόνια …σαν σήμερα !
 

ΠΗΓΕΣ:

Μουσείο Νίκου Καζαντζάκη
Συνέντευξη στην Ελένη Κατσουλάκη (oistros-reportaz1.blogspot)
Κώστας Μπογδανίδης
Εφημερίδα «ΠΑΤΡΙΣ»
Νέα Εστία, Ν.Καζανζάκης
Ιστορικό Μουσείο Κρήτης
Εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (6/11/1957)
Νίκος Καζαντζάκης, Η μορφή και το έργο του, Γεωρ. Παναγιωτάκη, Κρήτη 2001

Α.ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ "Γιατὶ βαθιά μου δόξασα"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

5 Νοεμβρίου

 

Α.ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ "Γιατὶ βαθιά μου δόξασα"

Γιατὶ βαθιά μου δόξασα καὶ πίστεψα τὴ γῆ

καὶ στὴ φυγὴ δὲν ἅπλωσα τὰ μυστικὰ φτερά μου,

μὰ ὁλάκερον ἐρίζωσα τὸ νοῦ μου στὴ σιγή,

νὰ ποὺ καὶ πάλι ἀναπηδᾶ στὴ δίψα μου ἡ πηγή,
πηγὴ ζωῆς, χορευτικὴ πηγή, πηγὴ χαρά μου...
Γιατὶ ποτὲ δὲ λόγιασα τὸ πότε καὶ τὸ πῶς,
μὰ ἐβύθισα τὴ σκέψη μου μέσα στὴν πάσαν ὥρα,
σὰ μέσα της νὰ κρύβονταν ὁ ἀμέτρητος σκοπός,
νὰ τώρα πού, ἡ καλοκαιριὰ τριγύρα μου εἴτε μπόρα,
λάμπ᾿ ἡ στιγμὴ ὁλοστρόγγυλη στὸ νοῦ μου σὰν ὀπώρα,
βρέχει ἀπ᾿ τὰ βάθη τ᾿ οὐρανοῦ καὶ μέσα μου ὁ καρπός!...

Γιατὶ δὲν εἶπα: «ἐδῶ ἡ ζωὴ ἀρχίζει, ἐδῶ τελειώνει...»
μὰ «ἂν εἶν᾿ ἡ μέρα βροχερή, σέρνει πιὸ πλούσιο φῶς...
μὰ κι ὁ σεισμὸς βαθύτερη τὴ χτίση θεμελιώνει,
τὶ ὁ ζωντανὸς παλμὸς τῆς γῆς ποὺ πλάθει εἶναι κρυφός...»
νὰ πού, ὅ,τι στάθη ἐφήμερο, σὰ σύγνεφο ἀναλιώνει,
νὰ ποὺ ὁ μέγας Θάνατος μοῦ γίνηκε ἀδερφός!...

(ἀπὸ τὸν Λυρικὸ Βίο, B´, Ἴκαρος 1966)

— Μαζί με Σοφία Νινιού και με Βασω Βασιλελλη.

Η οικονομική κατάσταση επηρεάζει και το κρυολόγημα

Απλές λύσεις

► Η οικονομική κατάσταση επηρεάζει και το κρυολόγημα
Τα παιδιά και οι έφηβοι που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλότερο κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, είναι πιο ευάλωτα στο να κρυολογούν ως ενήλικες, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα. Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Κάρνεγκι Μέλον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Brain, Behavior and Immunity", συνέκριναν την υγεία μιας ομάδας εθελοντών 18 έως 55 ετών σε σχέση με το κατά πόσο οι γονείς τους είχαν δικό τους σπίτι ή νοίκιαζαν (ένα κριτήριο για το επίπεδο του οικογενειακού εισοδήματος), όταν οι εθελοντές ήσαν ενός έως 18 ετών.

Η μελέτη έδειξε ότι για κάθε παραπάνω χρόνο που οι γονείς των παιδιών δεν είχαν ιδιόκτητο σπίτι, αφενός αύξανε κατά 9% η πιθανότητα τους ως ενηλίκων να αρρωστήσουν από τον ιό του κοινού κρυολογήματος και αφετέρου ήταν μειωμένο κατά 5% το μήκος των τελομερών. Τα τελομερή είναι οι προστατευτικές πρωτεΐνες στις άκρες των χρωμοσωμάτων, που μειώνονται σταδιακά με το πέρασμα του χρόνου, καθώς κανείς γερνάει. Όσο ταχύτερα συρρικνώνονται, τόσο ο οργανισμός έχει μικρότερες άμυνες απέναντι στις λοιμώδεις και άλλες νόσους, ενώ υποκύπτει ευκολότερα σε χρόνιες ασθένειες, όπως ο καρκίνος και οι καρδιαγγειακές παθήσεις.

Η νέα έρευνα δείχνει ότι το χαμηλό οικογενειακό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο έχει σαφή βιολογική επίδραση, καθώς σχετίζεται τόσο με την μείωση των τελομερών, όσο και με την μεγαλύτερη συχνότητα κρυολογημάτων.

«Το περιβάλλον της παιδικής ηλικίας μπορεί να επηρεάσει την υγεία των ενηλίκων. Βρήκαμε στοιχεία υπέρ μιας βιολογικής εξήγησης για τη σημασία που έχουν οι παιδικές εμπειρίες, πράγμα που εξηγεί γιατί όσοι ανατράφηκαν από γονείς με σχετικά χαμηλό κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να ασθενήσουν ως ενήλικες», δήλωσε ο επικεφαλής της έρευνας.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Το φύλλο της λεύκας

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Το φύλλο της λεύκας

Έτρεμε τόσο που το πήρε ο άνεμος
έτρεμε τόσο πως να μη το πάρει ο άνεμος
πέρα μακριὰ
μιὰ θάλασσα
πέρα μακριὰ
ένα νησὶ στον ήλιο
και τα χέρια σφίγγοντας τα κουπιὰ
πεθαίνοντας την ώρα που φάνηκε το λιμάνι
και τα μάτια κλειστὰ
σα θαλασσινὲς ανεμώνες.
'Ετρεμε τόσο πολὺ
το ζήτησα τόσο πολὺ
στη στέρνα με τους ευκαλύπτους
την άνοιξη και το φθινόπωρο
σ᾿ όλα τα δάση γυμνὰ
θεέ μου το ζήτησα.
Γ. Σεφέρης
Την εικόνα δανειστήκαμε από http://peiramatikotsouk.blogspot.gr/

— με Marios Pandazidis

Επίδειξη μετατροπής βιομάζας σε πέλλετ στο Βελεστίνο

http://www.agrotikabook.gr/%CE%B5%CF%80%CE%AF%CE%B4%CE%B5%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE%CF%82-%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B6%CE%B1%CF%82-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B5%CF%84-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF

Επίδειξη μετατροπής βιομάζας σε πέλλετ στο Βελεστίνο

Δευ, 2013-11-04 15:45

Η διαδικασία μετατροπής της συλλεγμένης από αγριαγκινάρα βιομάζας σε στερεό καύσιμο (πέλλετ) θα παρουσιαστεί την Παρασκευή 8 Νοεμβρίου στις 10.30 το πρωί στο αγρόκτημα της Γεωπονικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στο Βελεστίνο Μαγνησίας.
Η εν λόγω εκδήλωση υλοποιείται στο πλαίσιο του Πειραματικού Προγράμματος Μεταφοράς Τεχνογνωσίας για την προώθηση της Αγροενέργειας  που «τρέχει» το Εργαστήριο Γεωργίας και Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας Φυτών του Τμήματος Γεωπονίας Φυτικής Παραγωγής και Αγροτικού Περιβάλλοντος και το Εργαστήριo Αγροτικού Χώρου του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας, Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και το οποίο στοχεύει στην υποστήριξη της οικοδόμησης συνεργασιών με παραγωγούς που επιθυμούν να καλλιεργήσουν ενεργειακά φυτά (όπως για παράδειγμα αγριαγκινάρα) για παραγωγή βιομάζας.
Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος και με στόχο την ενημέρωση των παραγωγών που ήδη συνεργάζονται αλλά και αυτών που έχουν εκδηλώσει έμπρακτα το ενδιαφέρον τους για την καλλιέργεια ενεργειακών φυτών καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να συμμετέχουν στην παραπάνω αναφερόμενη συνάντηση, όπου θα γίνει επίδειξη .
•παραγωγής πέλλετ από συλλεγμένη αγριαγκινάρα σε εξοπλισμό οικιακής μορφής
•και καύσης του παραγόμενου στερεού καυσίμου (πέλλετ).
Σημειώνεται επιπλέον ότι θα συζητηθούν θέματα που αφορούν τόσο την καλλιέργεια της αγριαγκινάρας καθώς και προβλήματα που ήδη αντιμετωπιστήκανε κατά την καλλιέργεια.
Υπεύθυνος της οργάνωσης είναι ο κ. Δημήτρης Μπαρτζιάλης Δρ Περιβαλλοντολόγος, Εργαστήριο Γεωργίας και Εφαρμοσμένης Φυσιολογίας Φυτών, Παν. Θεσσαλίας
Περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εγγραφή, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθυνθούν στο τηλέφωνο: 24210/74463, αρμόδια κα. Γάκη Δήμητρα (από Δευτέρα έως Παρασκευή : 11.00-14.00)