Ματωμένα χώματα

Συγνώμη που καθυστέρησα να αναφερθώ στο θέμα

Ν.Λυγερός - Γενοκτονία Ελλήνων του Πόντου,Θεσ/νικη 13/5/12 

                                                                                                                                                                      http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%85

 Η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου αναφέρεται σε σφαγές και εκτοπισμούς εναντίον Ελληνικών πληθυσμών στην περιοχή του Πόντου που πραγματοποιήθηκαν από το κίνημα των Νεότουρκων κατά την περίοδο 1914-1923^[1]. Εκτιμάται ότι στοίχισε τη ζωή περίπου 213.000-368.000 Ελλήνων^[2][3]. Οι επιζώντες κατέφυγαν στον Άνω Πόντο (στην ΕΣΣΔ) και μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, στην Ελλάδα. Τα γεγονότα αυτά αναγνωρίζονται επισήμως ως γενοκτονία από το Ελληνικό Κράτος και την Αυστραλία^[4] αλλά και από διεθνείς οργανισμούς όπως η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών.

Θεωρείται μια από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η γενοκτονία ήταν ένα προμελετημένο έγκλημα, το οποίο η κυβέρνηση των Νεότουρκων έφερε σε πέρας με συστηματικότητα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποίησε ήταν ο ξεριζωμός, η εξάντληση στις κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα, και τα στρατόπεδα θανάτου στην έρημο.

Η διεθνής βιβλιογραφία και τα κρατικά αρχεία πολλών χωρών βρίθουν μαρτυριών για το ειδεχθές έγκλημα, που διαπράχθηκε εναντίον του Ελληνικού λαού. Η Γενοκτονία των Ελλήνων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με γενοκτονίες σε βάρος και άλλων χριστιανικών πληθυσμών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δηλ. των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Κατόπιν εισήγησης του τότε Πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου, η η Βουλή των Ελλήνων αναγνώρισε τη γενοκτονία το 1994, και ψήφισε την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο».

Πίνακας περιεχομένων 1 Θύματα 2 Διεθνής αναγνώριση 3 Αναφορές 4 Προτεινόμενη βιβλιoγραφία 5 Εξωτερικοίο σύνδεσμοι

Θύματα

Για το ελληνικό πληθυσμό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη από την Άνοιξη του 1914 μέχρι το 1923, ο Αριστοκλής Ι. Αιγίδης στο σημαντικότατο βιβλίο που έγραψε για το προσφυγικό ζήτημα "Η Ελλάς χωρίς τους πρόσφυγας" (Αθήνα 1934) τονίζει ότι «1.200.000 ψυχές αποτελούν τον τραγικόν εις ανθρώπινας απώλειας απολογισμόν του αγώνος». Ο Θεοφάνης Μαλκίδης, διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών και διδάσκει στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τονίζει ότι «μιλάμε για πάνω από 800.000 Έλληνες». Στις 20 Μαρτίου 1922, ο Άγγλος διπλωμάτης Ρέντελ συνέταξε ένα μνημόνιο για τις τουρκικές ωμότητες σε βάρος των χριστιανών από το 1919 κι έπειτα. Στο προοίμιο αυτού του μνημονίου διαβάζουμε:

«Η επίτευξη της ανακωχής με την Τουρκία, στις 30 Οκτωβρίου 1918, φάνηκε να επέφερε μια προσωρινή παύση των διωγμών των μειονοτήτων εκ μέρους των Τούρκων, που διαπράχθηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου. Στην επιδίωξη αυτών των διωγμών, είναι γενικώς αποδεκτό ... ότι πάνω από 500.000 ‘Έλληνες εξορίστηκαν, εκ των οποίων συγκριτικώς ελάχιστοι επέζησαν...»^[5].

Διεθνής αναγνώριση

Πριν από τον όρο "Γενοκτονία" υπήρχε ο όρος "Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας". Πρόβλημα στη δίκη των γενοκτόνων μπορεί να υπάρξει με το νομικό όρο "nullum crimen nulla poena sine lege", δηλαδή δίχως προϊσχύοντα νόμο δεν υπάρχει έγκλημα ούτε ποινή. Ο όρος της Γενοκτονίας δεν υπήρχε την εποχή εκείνη, έτσι η τιμωρία και καταδίκη εκείνων τίθεται υπό ερωτηματικό. Το ποινικό Δίκαιο, για να εξασφαλίσει τη δίκαιη μεταχείριση των κατηγορουμένων δεν μπορεί να δράσει αναδρομικά. Από την άλλη άποψη όμως σε όλα τα νομικά πλαίσια υπήρχε η τιμωρία της δολοφονίας.

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Επίσης, στο 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».

Στο Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα^[6]:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,
ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη).»

Οι τουρκικές κυβερνήσεις αρνούνται πως υπήρξε γενοκτονία και τοποθετούν επισήμως το θάνατο των Ελλήνων στα πλαίσια των ευρύτερων απωλειών του πολέμου, του λιμού ή άλλων κοινωνικών αναταράξεων.^[1].                                                                                                                 

Ανοίξτε αυτό το σύνδεσμο

http://www.pontos-stuttgart.de/genoktonia/genoktonia.html

Παγκόσμια Ημέρα Μετρολογίας

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 20 Μαΐου 2012, 01:09

Η Παγκόσμια Ημέρα Μετρολογίας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 20 Μαίου, επειδή την ημερομηνία αυτή του 1875 υπογράφτηκε από αντιπροσώπους 17 κρατών η Συνθήκη του Μέτρου. Η συνθήκη αυτή θέτει το πλαίσιο για την παγκόσμια συνεργασία στον τομέα της μετρολογίας και των εφαρμογών της στη βιομηχανία, το εμπόριο και την καθημερινή ζωή.

Η Μετρολογία είναι η επιστήμη που ασχολείται με τις μετρήσεις, τα όργανα μέτρησης, την αξιοπιστία των οργάνων και των μετρήσεων, τις μονάδες μέτρησης και γενικότερα με ότι αφορά στον ακριβή και αποδεκτό προσδιορισμό των τιμών των μεγεθών που προσδιορίζουν τις ιδιότητες των σωμάτων ή των συστημάτων. Ο βασικός σκοπός της συνθήκης είναι η εξασφάλιση της ομοιομορφίας των μετρήσεων παγκοσμίως.

Η Ελλάδα προσχώρησε στη Συνθήκη του Μέτρου μόλις το 2001 και αρμόδια υπηρεσία για την εφαρμογή της είναι το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας, που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 20 Μαΐου 2012, 01:12                                                 http://www.zougla.gr/kosmos/article/pagosmia-imera-metrologias

                                 -----------------------------------------------

http://polymichano.eng.auth.gr/index.php?id=212&tx_ttnews[tt_news]=1223&cHash=47ce534723c2d7de6e99c62b12dbbe41

Στα δέκα και πλέον χρόνια λειτουργίας του το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας (ΕΙΜ) έχει πετύχει να αναδειχθεί και να κερδίσει καταξίωση στο χώρο του, ακόμη και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Μετρολογίας, στις 20 Μαΐου, η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ διοργάνωσε εσπερίδα παρουσίασης του Ινστιτούτου, το οποίο βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Θεσσαλονίκη, στη βιομηχανική περιοχή της Σίνδου, και στεγάζεται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις.

 

«Αν και είναι κοινή σε όλους μας η πεποίθηση ότι η επιστήμη είναι επαναστατική, θα έλεγα ότι η Μετρολογία είναι επιπλέον  επαναστατική, διότι είναι γέννημα - θρέμμα της Γαλλικής Επανάστασης. Με τη θέσπιση πρότυπων μέτρων και σταθμών διασφαλίζεται η αξιοπιστία των συναλλαγών και εξασφαλίζεται η ανάπτυξη της επιστήμης σε στέρεες και γενικά αποδεκτές βάσεις. Αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά, που μου δίνεται η ευκαιρία να κηρύξω την έναρξη αυτής της εκδήλωσης, η οποία ευελπιστώ να οδηγήσει σύντομα σε πλήρη και αγαστή συνεργασία τα Τμήματα του Α.Π.Θ. με το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας, προς εξυπηρέτηση του κοινού συμφέροντος», ανέφερε στο χαιρετισμό του κατά την έναρξη της εκδήλωσης ο Κοσμήτορας της Πολυτεχνικής Σχολής, καθηγητής κ. Ν. Ι. Μάργαρης.

 «Το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας (ΕΙΜ) είναι η εθνική υποδομή που ως ομπρέλα διασφαλίζει την αξιόπιστη λειτουργία του Μετρολογικού Συστήματος προς όφελος της ποιότητας, της ανταγωνιστικότητας, της ασφάλειας και της προστασίας τού πολίτη και του καταναλωτή. Αποτελεί τη μοναδική τεχνική υποδομή τού Συστήματος Ποιότητας της χώρας που υποστηρίζει τη διαπίστευση, την πιστοποίηση και τις δοκιμές. Το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας στα 10 και πλέον χρόνια λειτουργίας του έχει πετύχει την αναγνώριση του ρόλου του, τόσο στην εγχώρια αγορά, όσο και στο εξωτερικό», ανέφερε ο πρόεδρος του Ινστιτούτου, κ. Κωνσταντίνος Αθανασιάδης. Σύμφωνα με τον ίδιο, το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας «δεν αποτελεί άλλη μια εργαστηριακή υποδομή ανάμεσα στις εκατοντάδες των εργαστηρίων ποιοτικού ελέγχου ή των ερευνητικών εργαστηρίων της χώρας, αλλά αποτελεί εκείνη την εργαστηριακή υποδομή, η οποία υλοποιεί και διαχέει τις μονάδες μέτρησης προς τις υπόλοιπες εργαστηριακές μονάδες». 

Συνεργασία με το Πολυτεχνείο

Το ΕΙΜ και η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ συνεργάζονται εδώ και χρόνια σε διάφορα ερευνητικά προγράμματα. Με την ευκαιρία της εκδήλωσης, εκφράστηκε η θέληση για συνέχιση και εμβάθυνση της συνεργασίας σε πεδία όπως η πρακτική άσκηση των τελειόφοιτων της σχολής στις εργαστηριακές εγκαταστάσεις του Ελληνικού Ινστιτούτου Μετρολογίας, η εκπόνηση πτυχιακών εργασιών φοιτητών από κοινού με το ΕΙΜ, οι διακριβώσεις μετρητικών συσκευών και οργάνων της Πολυτεχνικής σχολής από το ΕΙΜ, η εκπόνηση κοινών ερευνητικών προγραμμάτων, τόσο εθνικών, όσο και ευρωπαϊκών, καθώς και η κοινή συνεργασία με φορείς χωρών Ν.Α. Ευρώπης.

Λίγα λόγια για το ΕΙΜ

Το Ελληνικό Ινστιτούτο Μετρολογίας, είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου  (ΝΠΙΔ) εποπτευόμενο από τη Γενική Γραμματεία Βιομηχανίας τού Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Το ΕΙΜ ιδρύθηκε με το νόμο 2231 του 1994. Οι σύγχρονες κτιριακές του εγκαταστάσεις περατώθηκαν το 2001 και από τότε βρίσκεται στο κέντρο της Βιομηχανικής περιοχής Θεσσαλονίκης στη Σίνδο.

Το ΕΙΜ είναι ο Τεχνικός Σύμβουλος της Πολιτείας σε θέματα μετρήσεων και μετρολογίας με σκοπούς, σύμφωνα με το Ν.2231/94, οι οποίοι περιλαμβάνουν:

• Την τήρηση των εθνικών προτύπων μέτρησης της χώρας
• Τη λειτουργία εργαστηρίων και τη χορήγηση πιστοποιητικών διακρίβωσης
• Την υποστήριξη της λειτουργίας του Μετρολογικού Συστήματος.
• Τη διάδοση και διάχυση της μετρολογικής γνώσης.
• Την εκπροσώπηση της χώρας στους Διεθνείς Οργανισμούς Μετρολογίας

Στo πλαίσιο των σκοπών του, το ΕΙΜ:

•  Λειτουργεί 16 εθνικά εργαστήρια, στα πεδία των μηχανικών, φυσικών και ηλεκτρικών μετρήσεων για την τήρηση των αντίστοιχων εθνικών προτύπων μέτρησης και επιπλέον δύο εθνικά περιφερειακά εργαστήρια, στα πεδία χημικών και πυρηνικών μετρήσεων, σε συνεργασία, αντίστοιχα, με το Γενικό Χημείο του Κράτους και την Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας.

• Παράγει επιστημονικό έργο και τεχνογνωσία στο πεδίο των μετρήσεων και της μετρολογίας (μέθοδοι και τεχνικές μέτρησης και αξιολόγησης αξιοπιστίας μετρήσεων)
• Χορηγεί εξειδικευμένες υπηρεσίες διακρίβωσης, μεταφοράς τεχνογνωσίας και εκπαίδευσης για την υποστήριξη του μετρολογικού συστήματος και της διαπίστευσης.
• Διοργανώνει συνέδρια, ημερίδες και συναντήσεις, πραγματοποιεί δημοσιεύσεις και εκδόσεις.
• Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Μετρολογίας (EURAMET), εκπροσωπεί τη χώρα στο Διεθνές Γραφείο Μέτρων & Σταθμών (BIPM) και στη Διαδικασία Αμοιβαίας Αναγνώρισης (MRA).
• Αναπτύσσει διμερείς και πολυμερείς συνεργασίες στην Ευρώπη και στην ευρύτερη περιοχή.
• Αναπτύσσει συνέργιες και συνεργασίες με τους φορείς ποιότητας της χώρας.
• Χορηγεί εξειδικευμένες υπηρεσίες και συμβουλές ως Σύμβουλος της Πολιτείας.

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, το ΕΙΜ υλοποιεί νέα έργα υπηρεσιών στο εγχώριο, αλλά και στο διεθνές περιβάλλον (Κύπρος, Γεωργία και Βαλκανικές χώρες). Επίσης, συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Μετρολογικής Έρευνας (EMRP – European Metrology Research Program), στο οποίο συμμετέχουν όλα τα Εθνικά Ινστιτούτα Μετρολογίας της Ευρώπης στα πλαίσια της EURAMET.

Project

Το ΕΙΜ αναπτύσσει σημαντικές δραστηριότητες και έργα στα πλαίσια του ρόλου του με σημαντικά πολλαπλασιαστικά και  μακροοικονομικά και κοινωνικά οφέλη, όπως ενδεικτικά:

• Έχει προτείνει μεθοδολογία για τον έλεγχο εισροών–εκροών καυσίμων στα πρατήρια καυσίμων. 
• Έχει προτείνει συνεργασία στο Υπουργείο Περιβάλλοντος για την οργάνωση συστήματος υπολογισμού των εκπομπών CO2 από τη βιομηχανία στο πλαίσιο των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας.
• Έχει προχωρήσει και επεκτείνει συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις για την ανάληψη όλων των υπηρεσιών διακρίβωσης του μετρητικού εξοπλισμού των ενόπλων δυνάμεων, η ανάθεση των οποίων έως πρόσφατα γινόταν στις ΗΠΑ.
• Συνεχίζει έργα διάδοσης της μετρολογίας και της τεχνογνωσίας που κατέχει με τη διοργάνωση προγραμμάτων μεταφοράς τεχνογνωσίας και εκπαίδευσης. Το ΕΙΜ, από το 2000 έως σήμερα, έχει εκπαιδεύσει περισσότερα από 400 στελέχη στην Ελλάδα και άλλα περίπου 100 στο εξωτερικό.
  
  

Η Μάχη της Κρήτης

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82

Πρόλογος

Οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν την κατοχή της Κρήτης από την περίοδο της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940. Ο Ιταλικός στρατός αρχικά απωθήθηκε από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διώχθηκαν από την ηπειρωτική Ελλάδα από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.

Στην πραγματικότητα, στην αρχή της μάχης οι σύμμαχοι είχαν το πλεονέκτημα της αριθμητικής ανωτερότητας και της ναυτικής υπεροχής. Οι Γερμανοί είχαν αεροπορική υπεροχή και μεγαλύτερη κινητικότητα, κάτι που τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πιο αποτελεσματικά.

Συμμαχικές Δυνάμεις

Τον Μάιο του 1941 η άμυνα αποτελούνταν από περίπου 9.000 Έλληνες: τρία τάγματα της V Μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού, (τα οποία είχαν μείνει πίσω όταν η υπόλοιπη μονάδα είχε μεταφερθεί στην ηπειρωτική Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την γερμανική εισβολή) την Κρητική Χωροφυλακή (μια δύναμη με μέγεθος τάγματος), τη Φρουρά Ηρακλείου (τάγμα άμυνας που αποτελούνταν κυρίως από προσωπικό για μεταφορικές και διοικητική μέριμνα) και υπολείμματα του 12ου και του 20ου ελληνικού τμήματος στρατού ( που είχαν καταφύγει στην Κρήτη και είχαν οργανωθεί υπό βρετανική διοίκηση). Υπήρχαν, ακόμη, μαθητές της Ακαδημίας της Χωροφυλακής και νεοσύλλεκτοι από τα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων στην Πελοπόννησο, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί στην Κρήτη για να αντικαταστήσουν τους εκπαιδευμένους στρατιώτες που είχαν σταλεί για να πολεμήσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτές οι δυνάμεις ήταν ήδη οργανωμένες σε αριθμημένα συντάγματα εκπαιδευομένων νεοσυλλέκτων και αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί η υπάρχουσα διαμόρφωση για την οργάνωση των ελληνικών μονάδων, ενισχύοντάς τις με έμπειρους άνδρες που έφθαναν από την ηπειρωτική χώρα.

Το στρατιωτικό απόσπασμα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αποτελούνταν από την αρχική βρετανική φρουρά και 25.000 ακόμα στρατιώτες που είχαν εγκαταλείψει την ηπειρωτική χώρα. Αυτοί οι 25.000 στρατιώτες ήταν ένα μείγμα από ακέραιες μονάδες κάτω από δική τους διοίκηση, πρόχειρες μονάδες φτιαγμένες βιαστικά από διοικητές, στρατιώτες κάθε είδους χωρίς ηγεσία, και λιποτάκτες. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν βαρύ εξοπλισμό.

Οι μονάδες-κλειδιά ήταν η 2η Νεοζηλανδική Μεραρχία (εκτός από την 6η ταξιαρχία και την διοίκηση του τμήματος, που είχε σταλεί στην Αίγυπτο), η αυστραλιανή 19η ταξιαρχία και η βρετανική 14η ταξιαρχία πεζικού. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν στη διάθεση τους 16 άρματα μάχης τύπου Cruiser Mk I. Υπήρχαν ακόμα περίπου 85 πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων. Πολλά από αυτά ήταν ιταλικά που είχαν περιέλθει σε ελληνικά χέρια και δεν διέθεταν στόχαστρα βομβαρδισμού.

Στις 30 Απριλίου ο Νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ διορίστηκε διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη.

Η κατοχή του νησιού παρείχε στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό άριστα λιμάνια για την ανατολική Μεσόγειο. Από την Κρήτη, μπορούσαν να βομβαρδίσουν τις πετρελαιοπηγές του Πλοϊέστι στην Ρουμανία. Επιπλέον, με την Κρήτη σε συμμαχικά χέρια, η νότιο-ανατολική θέση των δυνάμεων του Άξονα δεν θα ήταν ποτέ ασφαλής, κάτι που θα ήταν ζωτικής σημασίας πριν ξεκινήσει η επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, δηλαδή η εισβολή στην Ρωσία, στις 22 Ιουνίου 1941. Οι Γερμανοί πραγματοποίησαν επιχειρήσεις με συνεχείς βομβαρδισμούς του νησιού, κάτι που τελικά ανάγκασε την βρετανική Βασιλική Αεροπορία να μεταφέρει τα αεροσκάφη της στην Αλεξάνδρεια, δίνοντας έτσι στην Γερμανική Αεροπορία (Luftwaffe) την αεροπορική υπεροχή. Παρόλα αυτά το νησί παρέμενε απειλή και θα έπρεπε τελικά να κατακτηθεί.

Δυνάμεις του Άξονα

Στις 25 Απριλίου, ο Αδόλφος Χίτλερ υπέγραψε την Διαταγή του υπ' αριθμ. 28, διατάζοντας έτσι την εισβολή στην Κρήτη. Οι δυνάμεις του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού από την Αλεξάνδρεια διατηρούσαν τον έλεγχο του υδατικού χώρου γύρω από την Κρήτη, έτσι κάθε αμφίβια επίθεση θα αποφασιζόταν από τη φύση μίας μάχης αέρος-θαλάσσης, κάνοντας το ένα ριψοκίνδυνο τόλμημα στην καλύτερη περίπτωση. Με τη γερμανική υπεροχή από αέρος δεδομένη, αποφασίστηκε εισβολή από αέρος.

Αυτή θα ήταν η πρώτη πραγματική μεγάλης κλίμακας αεροπορική εισβολή, παρόλο που οι Γερμανοί είχαν χρησιμοποιήσει αλεξιπτωτιστές και ανεμοπλάνα σε επιθέσεις (αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα) στην εισβολή στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, στη Νορβηγία αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, Γερμανοί αλεξιπτωτιστές είχαν σταλεί να καταλάβουν την γέφυρα της διώρυγας της Κορίνθου που οι Βρετανοί Βασιλικοί Μηχανικοί (σκαπανείς) ετοιμάζονταν να ανατινάξουν. Γερμανοί μηχανικοί προσγειώθηκαν με ανεμοπλάνα κοντά στη γέφυρα, ενώ πεζικό αλεξιπτωτιστών ασκούσαν πίεση στις περιμετρικές δυνάμεις άμυνας. Η γέφυρα υπέστη ζημιές κατά τη διάρκεια της σύρραξης, κάτι που καθυστέρησε την Γερμανική προέλαση και έδωσε στους Συμμάχους χρόνο να μεταφέρουν 18.000 στρατιώτες στην Κρήτη και 23.000 ακόμα στην Αίγυπτο, με κόστος όμως την απώλεια ενός μεγάλου τμήματος του βαρέως οπλισμού.

Υπήρχε η πρόθεση να χρησιμοποιηθούν Fallschirmjäger (Γερμανοί αλεξιπτωτιστές της γερμανικής αεροπορίας) για να καταληφθούν θέσεις-κλειδιά του νησιού, συμπεριλαμβανομένων και αεροδρομίων τα οποία μετέπειτα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για μεταφορά προμηθειών και πολεμοφοδίων από αέρος. Για την πραγματοποίηση της επίθεσης, το 11ο Αερομεταφερόμενο Σώμα (XI Fliegerkorps) θα έπρεπε να συνεργαστεί με την 7η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, η οποία και θα έρριπτε τους άνδρες της με αλεξίπτωτα και ανεμοπλάνα, ακολουθούμενη από την 22η Μεραρχία Αεραπόβασης, όταν τα αεροδρόμια θα ήταν ασφαλή. Η επίθεση ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 16 Μαΐου, αναβλήθηκε, όμως, για τις 20 και η 5η "Ορεινή" Μεραρχία αντικατέστησε την 22η Μεραρχία.

Στρατηγικό σχέδιο, τακτικές, πληροφορίες, όπλα και εξοπλισμός

Κατασκοπεία και Πληροφορίες

Οι βρετανικές πληροφορίες και οι υποκλοπές Ultra

Μέχρι τότε, οι διοικητές των Συμμάχων ήταν ενήμεροι για την επικείμενη εισβολή μέσω των υποκλοπών Ultra. Ο στρατηγός Φρέυμπεργκ είχε ενημερωθεί για το σχέδιο μάχης των Γερμανών και είχε ξεκινήσει να ετοιμάζει την άμυνα κοντά στα αεροδρόμια και στις βόρειες ακτές. Παρ' όλα αυτά καθυστέρησε σημαντικά λόγω έλλειψης σύγχρονου εξοπλισμού, και συνειδητοποίησε ότι ακόμα και οι ελαφρά οπλισμένοι αλεξιπτωτιστές είχαν ίση ή μεγαλύτερη δύναμη πυρός από τα δικά του στρατεύματα. Ακόμα, πρέπει να σημειωθεί ότι αν και οι πληροφορίες που είχε ο Φρέυμπεργκ από τις υποκλοπές της Ultra ήταν πολύ λεπτομερείς, η μετάφραση από τα γερμανικά είχε γίνει από γλωσσολόγους και όχι ειδικούς στην τακτική. Το αποτέλεσμα ήταν παραπλανητικές πληροφορίες που είχαν βγει από τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, τα γερμανικά μηνύματα ανέφεραν ναυτικές επιχειρήσεις, κάτι που επηρέασε σημαντικά την τοποθέτηση των στρατευμάτων του Φρέυμπεργκ καθώς περίμενε αμφίβια απόβαση ενώ ο πραγματικός στόχος των Γερμανών ήταν το αεροδρόμιο του Μάλεμε.

Γερμανική κατασκοπεία

Αεροσκάφος Junkers Ju 52 κατά τη διάρκεια της μάχης της Κρήτης

Ο ναύαρχος Βίλχελμ Κανάρις, αρχηγός της γερμανικής Άμπβερ (υπηρεσίας πληροφοριών), αρχικά ανέφερε ότι υπήρχαν μόνο 5.000 Βρετανοί στρατιώτες στην Κρήτη και καθόλου ελληνικές δυνάμεις. Δεν είναι ξεκάθαρο αν ο Κανάρις, ο οποίος είχε ένα εκτενές δίκτυο κατασκοπείας στη διάθεσή του, ήταν παραπληροφορημένος ή προσπαθούσε να σαμποτάρει τα σχέδια του Χίτλερ (ο Κανάρις αργότερα θα εκτελούνταν για τη δράση του εναντίον της πολιτικής του Χίτλερ). Η Άμπβερ επιπλέον είχε προβλέψει ότι ο κρητικός πληθυσμός θα υποδεχόταν τους Γερμανούς σαν απελευθερωτές, λόγω των ισχυρών τους δημοκρατικών και αντιμοναρχικών πεποιθήσεων τους, και ότι θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην "ευνοϊκή" συμφωνία που απολάμβανε η ηπειρωτική Ελλάδα. Ενώ αληθεύει ότι ο δημοκρατικός πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν Κρητικός και έχαιρε μεγάλης υποστήριξης από το νησί, οι Γερμανοί υποτίμησαν σοβαρά το βάθος του πατριωτισμού των Κρητικών. Στην πραγματικότητα, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η ακολουθία του είχαν εγκαταλείψει την Ελλάδα μέσω της Κρήτης με τη βοήθεια Ελλήνων και Κοινοπολιτειακών στρατιωτών, Κρητών πολιτών, και ακόμα μίας ομάδας φυλακισμένων που είχαν απελευθερωθεί λόγω της προέλασης των Γερμανών.

Η υπηρεσία πληροφοριών της γερμανικής 12ης Στρατιάς περιέγραφε την κατάσταση ως λιγότερο αισιόδοξη, αλλά πίστευε ότι υπήρχαν πολύ λιγότεροι Βρετανοί και Κοινοπολιτειακοί στρατιώτες απ' ότι υπήρχαν στην πραγματικότητα, και ακόμα υποτίμησε τον αριθμό των Ελλήνων στρατιωτών που είχαν εγκαταλείψει την ηπειρωτική χώρα. Ο στρατηγός Αλεξάντερ Λερ (Alexander Löhr) ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να κατακτήσει το νησί με δύο μεραρχίες, αλλά αποφάσισε να κρατήσει την 6η Ορεινή Μεραρχία στην Αθήνα σαν εφεδρεία. Τα γεγονότα που ακολούθησαν θα επαλήθευαν ότι αυτή ήταν μία σοφή απόφαση.

                              ------------------------------------------------------

http://www.facebook.com/Manos.Solidakis

ΚΡΗΤΗ 1941

Από Manos Solidakis

6 Φωτογραφίες

Σκηνές απο την εκτέλεση κατοίκων στο Κοντομάρι Χανίων τον Ιούνιο του 1941, λίγο μετα τη κατάληψη της Κρήτης απο τους Γερμανούς.

Κάποιοι ισχυρίζονται οτι τέτοια γεγονότα πρέπει να τα αφήνωμε στη λήθη του χρόνου. Κάποιοι αλλοι ομως πιστεύουν πως τέτοια γεγονότα δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχνάμε.

Οι φωτογραφίες είναι από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο.

Την επόµενη µέρα µετά την τελική επικράτηση των δυνάµεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερµανίας προχωρούν, για αντίποινα, στηνπρωτοφανή αντίσταση που αντιµετώπισαν από τις δυνάµεις Ελλήνων και Συµµάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντοµαρί Χανίων.

Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε ανελέητη και καταστροφική για τους Γερµανούς, οι οποίοι είχαν βαριές απώλειες, µε σηµαντικότερη συνέπεια την αχρήστευση ενός σηµαντικού όπλου της ναζιστικής πολεµικής µηχανής, τους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι αν και είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ναζιστική επιτυχία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, στη µάχη της Κρήτης είχαν τέτοιες απώλειες που πλέον δεν ξαναχρησιµοποιήθηκε σε τέτοιο βαθµό µέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου.

Οι Γερµανοί αποφάσισαν σκληρά αντίποινα στον τοπικό πληθυσµό και από την εποµένη της λήξης της µάχης, επιδόθηκαν στην φρικιαστική εκδίκησή τους.

Την εποµένη της ήττας των Ελλήνων και Συµµάχων, µια µονάδα αλεξιπτωτιστών υπό τον υπολοχαγό Horst Trebes, ως αντίποινα κατά του λαού που προέβαλλε λυσσαλέα αντίσταση µε αποτέλεσµα οι Γερµανοί, αν και νικητές να έχουν περισσότερες απώλειες από τους ηττηµένους, εισέβαλλαν στο χωριό Κοντοµαρί.

Μετά το τέλος του Πολέµου ειπώθηκε πως την εντολή για τη σφαγή έδωσε ο στρατηγός Kurt Student ο οποίος αποκάλυψε στη δίκη της Νυρεµβέργης ότι διατάχθηκε από τον ίδιο τον Hermann Göring, τον επικεφαλής της γερµανικής αεροπορίας.

Οι ναζιστικές δυνάµεις συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, συνέλαβαν 25 άνδρες, ηλικίας από 18 έως 50 ετών και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, αφήνοντας να ζήσουν µονάχα οι ηλικιωµένοι.

Λίγο αργότερα, οι ναζιστικές δυνάµεις προχώρησαν σε ακόµα έναέγκληµα πολέµου, το Ολοκαύτωµα της Καντάνου.

Οι Γερµανοί εκτέλεσαν τους περίπου 180 κατοίκους του χωριού, έσφαξαν ακόµα και τα ζώα τους ενώ πυρπόλησαν όλα τα σπίτια.

Το έγκληµα πολέµου στο Κοντοµάρι κατέγραψε µε το φωτογραφικό φακό του ο Γερµανός υπολοχαγός Franz-Peter Weixler, ο οποίος υπηρετούσε ως ανταποκριτής προπαγάνδας για τη Wehrmacht – αργότερα το ίδιο έτος αποµακρύνθηκε από τη θέση του για «πολιτικούς λόγους» και µάλιστα κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, λόγω διαρροής των συγκεκριµένων φωτογραφιών.

Ο επικεφαλής της µονάδας των εκτελεστών – αλεξιπτωτιστών Horst Trebes τιµήθηκε µε τον Σταυρό του Ιππότη του ναζιστικού καθεστώτος για την επιχείρηση στην Κρήτη. Σκοτώθηκε το 1944 σε πολεµική επιχείρηση στη Νορµανδία.

Η Ελλάδα, µετά το τέλος του πολέµου ζήτησε από τη Βρετανία την έκδοση του στρατηγού Kurt Student, αλλά εισέπραξε άρνηση. Ο Student δικάστηκε από τους Βρετανούς για κακοµεταχείριση κρατουµένων και δολοφονία αιχµαλώτων στην Κρήτη και κρίθηκε ένοχος για 3 από τις 8 κατηγορίες. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών αλλά απελευθερώθηκε το 1948 για«ιατρικούς λόγους».
∆εν δικάστηκε ποτέ για εγκλήµατα κατά αµάχων.

                                        -------------------------------------------

 http://www.facebook.com/Manos.Solidakis

Σήμερα, επέτειος της Μάχης της Κρήτης, 71 χρόνια μετά την 20 Μαίου 1941, το Γερμανικό Νεκροταφείο στο Μάλεμε μας θυμίζει τη γενναιότητα των γονιών μας που δέ δίστασαν να βγούνε μπροστά με ότι εργαλείο είχανε και να προσπαθήσουνε να αποτρέψουνε τη Γερμανική επιδρομή στο τόπο. Αν το καταφέρανε δεν έχει σημασία. Αυτό που μέτρησε τότε ήτανε ο αριθμός των Γερμανών που έπεσαν με το που πάτησαν τα πόδια τους στο έδαφος, αλλά και η ευρύτερη ζημιά που προξενήθηκε στίς δυνάμεις τους και στα σχέδιά τους.

Η ταμπέλα στην είσοδο του νεκροταφείου αριθμεί 4464 νεκρούς που έχουν ταφεί σ αυτό το χώρο.

Ερχονται χιλιάδες απόγονοι των νεκρών κάθε χρόνο για να βάλουν λίγα λουλούδια στο τάφο των δικών τους που έπεσαν τότε.

Ελπίζω να θυμούνται πάντα πώς η Ελλάδα αλλά είδικά η Κρήτη τους τίμησε όπως τους άξιζε. Ειμαι σίγουρος πώς και στο μέλλον αν ξαναχρειαστεί, το ίδιο θα γίνει. Με άλλον ίσως τρόπο, πιό πολιτισμένο, η με τον ίδιο, αλλά πάντα σαν απάντηση στο μέτρο της δικής τους επίθεσης.

                         ---------------------------------------------------------------

  http://www.facebook.com/pages/%CE%86%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF-%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/108057459245240

Μάχη της Κρήτης & Κατοχή

Xαράματα της 20 Μαίου 1941 γερμανικά μεταγωγικά ju 52 απογειώθηκαν από αεροδρόμια της Ηπειρωτικής Ελλάδος για την κατάληψη της ελεύθερης έως τότε Κρήτης.Η"επιχείρηση Ερμής" προέβλεπε την αποστολή επίλεκτων μονάδων για την γρήγορη κατάληψη των τριών μεγάλων πόλεων,Ηρακλείου,Χανίων και Ρεθύμνου και των αεροδρομίων της Κρήτης.Μετά από ένα δεκαήμερο σκληρών αναμετρήσεων,η μάχη της Κρήτης,έληξε με μια "πύρρειο νίκη" των γερμανών και τεράστιες απώλειες της αφρόκρεμας του επίλεκτου σώματος των αλεξιπτωτιστών.Η Κρήτη στην συνέχεια ,πλήρωσε τραγικά το τίμημα της αντίστασης.Εκτελέσεις.θηριωδίες,συλλήψεις,εμπρησμοί,τα αντίποινα των γερμανών σε βάρος του Κρητικού λαού.- (Νικ.Φουκ)

Το χρονικό της Μάχης της Κρήτης 20 Μαΐου 1941: Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως. Η Αντίσταση του λαού ήταν καθολική και άμεση. Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα πρώτα κύματα των επιτιθεμένων. 21 Μαΐου 1941 (Δεύτερη μέρα επίθεσης): Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε περιέλθει στα χέρια των Γερμανών. Οι αλεξιπτωτιστές, που θεωρούνταν το φοβερό και αήττητο όπλο των Γερμανών, είχαν αποδεκατιστεί και βρίσκονταν σε φοβερά δύσκολη θέση. Πολλά επίσης από τα αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος. Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν καθ’ ολοκλήρου. Οι προσπάθειες των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα δεν είχαν αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει τη γερμανική υπομονή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Το απόγευμα της 21ης Μαΐου. Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης ορεινής μεραρχίας. 22 Μαΐου 1941: Η Γερμανική αεροπορία εξαπολύει κατά του Αγγλικού ναυτικού σφοδρή επίθεση και βυθίζει πολλά πλοία . Γίνεται προσπάθεια ανακάλυψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας , όμως υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού, πράγματα που οι υπερασπιστές της Κρήτης δεν διέθεταν. 23 Μαΐου 1941: Ο Τσόρτσιλ στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδιθεί». 24 Μαΐου 1941: Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Οι αμυνόμενοι στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρι εσχάτων». 25 Μαΐου 1941: Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο 26 Μαΐου 1941: Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις. 27 Μαΐου 1941: Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται πλοία του βρετανικού στόλου. Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και το λιμάνι της Σούδας. 28 Μαΐου 1941: Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών δυνάμεων προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι. Εν τω μεταξύ Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου. 29-30 Μαΐου 1941: Ως τις 30 Μαΐου πέφτουν το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο κάτω από την πίεση των Γερμανικών δυνάμεων, που προχωρώντας προς ανατολάς ενώνονται με τους αλεξιπτωτιστές. 30 Μαΐου ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη. 1η Ιουνίου 1941: Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού στόλου μεταφέρονται αρχικά στην Αίγυπτο, μετά στην Νότια Αφρική για να καταλήξουν στο Λονδίνο. Μαζί τους έφυγαν και ο βασιλιάς και η Ελληνική κυβέρνηση. Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά. Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε όλο το νησί. Η Γερμανική σημαία κυματίζει παντού, ταυτόχρονα αρχίζει και η αντίσταση του Κρητικού λαού. Οι επιπτώσεις της μάχης της Κρήτης. Στην επιχείρηση των 10 ημερών τα θύματα των Γερμανών ήταν τόσο πολλά που ξεπερνούσαν τα θύματα όλου του πολέμου κατά της Ελλάδος. Ο στρατός πού χάθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας. Η επίλεκτη Μεραρχία των Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ρόλο.

Από: Άγνωστες γωνιές στο Δήμο Ηρακλείου Κρήτης 71 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ. Μέχρι τώρα συνηθίζαμε να λέμε ότι οι Ελληνες, πολεμούν σαν ήρωες.Τώρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες. Winston Churchill.

Βάσει σχεδίου

http://www.facebook.com/intzesnikos

Νίκος Ιντζές

12 Μαΐου

Για να αντισταθούμε επιτυχώς σε οποιαδήποτε σε βάρος μας επίθεση, το σημαντικότερο που πρέπει να γνωρίζουμε, είναι τα όπλα που χρησιμοποιεί ο αντίπαλός μας. Δυστυχώς, αντίπαλοί μας εκτός των διεθνών τοκογλύφων, είναι και οι εγχώριοι υποτακτικοί τους, που αρέσκονται να αυτοαποκαλούνται πολιτικοί σωτήρες.

Στη διάρκεια των τελευταίων πενήντα ετών, η κατακλυσμιαία πρόοδος της επιστήμης άνοιξε μια ολο ένα και πιο βαθειά τάφρο ανάμεσα στις γνώσεις του ευρέως κοινού και στις γνώσεις που κατέχουν και χρησιμοποιούν οι ιθύνουσες ελίτ. Χάρη στη βιολογία, τη νευροβιολογία και την εφαρμοσμένη ψυχολογία, το «σύστημα» έφτασε σε μια εξελιγμένη γνώση του ανθρώπινου όντος, και από την άποψη της φυσιολογίας και από την άποψη της ψυχολογίας.
Το σύστημα έφτασε να γνωρίζει τον μέσο άνθρωπο καλύτερα απ’όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του. Αυτό σημαίνει ότι στην πλειονότητα των περιπτώσεων, το σύστημα ασκεί έναν πολύ πιο αυξημένο έλεγχο και επιβάλλεται με μια μεγαλύτερη ισχύ επάνω στα άτομα απ’όσο τα άτομα στον ίδιο τον εαυτό τους.

Στις τεχνικές για τη Χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης που περιγράφει ο Noam Chomsky, θα διαπιστώσουμε πλήρη ταύτιση με τα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας.

- Η τεχνική της δημιουργίας προβλημάτων, και στη συνέχεια παροχής των λύσεων:
Αυτή η τεχνική ονομάζεται επίσης «πρόβλημα-αντίδραση-λύση». Πρώτα δημιουργείτε ένα πρόβλημα, μια «έκτακτη κατάσταση» για την οποία μπορείτε να προβλέψετε ότι θα προκαλέσει μια συγκεκριμένη αντίδραση του κοινού, ώστε το ίδιο να ζητήσει εκείνα τα μέτρα που εύχεστε να το κάνετε να αποδεχτεί.
Για παράδειγμα: αφήστε να κλιμακωθεί η αστική βία, ή οργανώστε αιματηρές συμπλοκές, ώστε το κοινό να ζητήσει τη λήψη μέτρων ασφαλείας που θα περιορίζουν τις ελευθερίες του. Ή, ακόμη: δημιουργήστε μια οικονομική κρίση για να κάνετε το κοινό να δεχτεί ως αναγκαίο κακό τον περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων και την αποδόμηση των δημοσίων υπηρεσιών.

- Η τεχνική της υποβάθμισης:
Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.

- Η στρατηγική της αναβολής:
Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον.
Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’ απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.

- Η τεχνική του να απευθύνεστε στο συναίσθημα μάλλον παρά στη λογική
Η επίκληση στο συναίσθημα είναι μια κλασική τεχνική για να βραχυκυκλωθεί η ορθολογιστική ανάλυση, επομένως η κριτική αντίληψη των ατόμων. Επιπλέον, η χρησιμοποίηση του φάσματος των αισθημάτων επιτρέπει να ανοίξετε τη θύρα του ασυνείδητου για να εμφυτεύσετε ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις ή συμπεριφορές...

- Η τεχνική του να αντικαθιστάς την εξέγερση με την ενοχή.
Συνίσταται στο να κάνεις ένα άτομο να πιστεύει ότι είναι το μόνο υπεύθυνο για την συμφορά του, εξαιτίας της διανοητικής ανεπάρκειάς του, της ανεπάρκειας των ικανοτήτων του ή των προσπαθειών του. Έτσι, αντί να εξεγείρεται εναντίον του οικονομικού συστήματος, απαξιώνει τον ίδιο τον εαυτό του και αυτο-ενοχοποιείται, κατάσταση που περιέχει τα σπέρματα της νευρικής κατάπτωσης, η οποία έχει μεταξύ άλλων και το αποτέλεσμα της αποχής από οποιασδήποτε δράση. Και χωρίς τη δράση, γλιτώνετε την επανάσταση!..

Noam Chomsky – Πρακτικές για τη Χειραγώγηση της Κοινής Γνώμης.

στο σύνδεσμο παρακάτω υπάρχει όλο το κείμενο σε PDF

http://papageorgopoulos.blogspot.com/2012/02/10.html

ΝΟΑΜ ΤΣΟΜΣΚΙ:10 ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω