http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82
Πρόλογος
Οι βρετανικές δυνάμεις ανέλαβαν την κατοχή της Κρήτης από την περίοδο της Ιταλικής εισβολής στην Ελλάδα την 28η Οκτωβρίου 1940. Ο Ιταλικός στρατός αρχικά απωθήθηκε από τους Έλληνες, στην συνέχεια όμως Γερμανικές ενισχύσεις ανέτρεψαν τα δεδομένα. Με την επιτυχή Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα, 57.000 σύμμαχοι στρατιώτες διώχθηκαν από την ηπειρωτική Ελλάδα από το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό, εκ των οποίων αρκετοί κατέληξαν στην Κρήτη, οπού ενίσχυσαν την υπάρχουσα στρατιωτική δύναμη των 14.000 ανδρών.
Στην πραγματικότητα, στην αρχή της μάχης οι σύμμαχοι είχαν το
πλεονέκτημα της αριθμητικής ανωτερότητας και της ναυτικής υπεροχής. Οι
Γερμανοί είχαν αεροπορική υπεροχή και μεγαλύτερη κινητικότητα, κάτι που
τους επέτρεπε να συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους πιο αποτελεσματικά.
Συμμαχικές Δυνάμεις
Τον Μάιο του 1941 η άμυνα αποτελούνταν από περίπου 9.000 Έλληνες:
τρία τάγματα της V Μεραρχίας του Ελληνικού Στρατού, (τα οποία είχαν
μείνει πίσω όταν η υπόλοιπη μονάδα είχε μεταφερθεί στην ηπειρωτική
Ελλάδα για να αντιμετωπίσει την γερμανική εισβολή) την Κρητική
Χωροφυλακή (μια δύναμη με μέγεθος τάγματος), τη Φρουρά Ηρακλείου (τάγμα
άμυνας που αποτελούνταν κυρίως από προσωπικό για μεταφορικές και
διοικητική μέριμνα) και υπολείμματα του 12ου και του 20ου ελληνικού
τμήματος στρατού ( που είχαν καταφύγει στην Κρήτη και είχαν οργανωθεί
υπό βρετανική διοίκηση). Υπήρχαν, ακόμη, μαθητές της Ακαδημίας της
Χωροφυλακής και νεοσύλλεκτοι από τα κέντρα εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων στην
Πελοπόννησο, οι οποίοι είχαν μεταφερθεί στην Κρήτη για να
αντικαταστήσουν τους εκπαιδευμένους στρατιώτες που είχαν σταλεί για να
πολεμήσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Αυτές οι δυνάμεις ήταν ήδη
οργανωμένες σε αριθμημένα συντάγματα εκπαιδευομένων νεοσυλλέκτων και
αποφασίστηκε να χρησιμοποιηθεί η υπάρχουσα διαμόρφωση για την οργάνωση
των ελληνικών μονάδων, ενισχύοντάς τις με έμπειρους άνδρες που έφθαναν
από την ηπειρωτική χώρα.
Το στρατιωτικό απόσπασμα της Βρετανικής Κοινοπολιτείας αποτελούνταν
από την αρχική βρετανική φρουρά και 25.000 ακόμα στρατιώτες που είχαν
εγκαταλείψει την ηπειρωτική χώρα. Αυτοί οι 25.000 στρατιώτες ήταν ένα
μείγμα από ακέραιες μονάδες κάτω από δική τους διοίκηση, πρόχειρες
μονάδες φτιαγμένες βιαστικά από διοικητές, στρατιώτες κάθε είδους χωρίς
ηγεσία, και λιποτάκτες. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν βαρύ
εξοπλισμό.
Οι μονάδες-κλειδιά ήταν η 2η Νεοζηλανδική Μεραρχία (εκτός από την 6η
ταξιαρχία και την διοίκηση του τμήματος, που είχε σταλεί στην Αίγυπτο), η
αυστραλιανή 19η ταξιαρχία και η βρετανική 14η ταξιαρχία πεζικού. Οι
συμμαχικές δυνάμεις είχαν στη διάθεση τους 16 άρματα μάχης τύπου Cruiser Mk I.
Υπήρχαν ακόμα περίπου 85 πυροβόλα διαφόρων διαμετρημάτων. Πολλά από
αυτά ήταν ιταλικά που είχαν περιέλθει σε ελληνικά χέρια και δεν διέθεταν
στόχαστρα βομβαρδισμού.
Στις 30 Απριλίου ο Νεοζηλανδός στρατηγός Μπέρναρντ Φράιμπεργκ διορίστηκε διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων στην Κρήτη.
Η κατοχή του νησιού παρείχε στο βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό άριστα
λιμάνια για την ανατολική Μεσόγειο. Από την Κρήτη, μπορούσαν να
βομβαρδίσουν τις πετρελαιοπηγές του Πλοϊέστι
στην Ρουμανία. Επιπλέον, με την Κρήτη σε συμμαχικά χέρια, η
νότιο-ανατολική θέση των δυνάμεων του Άξονα δεν θα ήταν ποτέ ασφαλής,
κάτι που θα ήταν ζωτικής σημασίας πριν ξεκινήσει η επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, δηλαδή η εισβολή στην Ρωσία,
στις 22 Ιουνίου 1941. Οι Γερμανοί πραγματοποίησαν επιχειρήσεις με
συνεχείς βομβαρδισμούς του νησιού, κάτι που τελικά ανάγκασε την
βρετανική Βασιλική Αεροπορία να μεταφέρει τα αεροσκάφη της στην Αλεξάνδρεια, δίνοντας έτσι στην Γερμανική Αεροπορία (Luftwaffe) την αεροπορική υπεροχή. Παρόλα αυτά το νησί παρέμενε απειλή και θα έπρεπε τελικά να κατακτηθεί.
Δυνάμεις του Άξονα
Στις 25 Απριλίου, ο Αδόλφος Χίτλερ
υπέγραψε την Διαταγή του υπ' αριθμ. 28, διατάζοντας έτσι την εισβολή
στην Κρήτη. Οι δυνάμεις του βρετανικού Βασιλικού Ναυτικού από την
Αλεξάνδρεια διατηρούσαν τον έλεγχο του υδατικού χώρου γύρω από την
Κρήτη, έτσι κάθε αμφίβια επίθεση θα αποφασιζόταν από τη φύση μίας μάχης
αέρος-θαλάσσης, κάνοντας το ένα ριψοκίνδυνο τόλμημα στην καλύτερη
περίπτωση. Με τη γερμανική υπεροχή από αέρος δεδομένη, αποφασίστηκε
εισβολή από αέρος.
Αυτή θα ήταν η πρώτη πραγματική μεγάλης κλίμακας αεροπορική εισβολή,
παρόλο που οι Γερμανοί είχαν χρησιμοποιήσει αλεξιπτωτιστές και
ανεμοπλάνα σε επιθέσεις (αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα) στην εισβολή
στη Γαλλία και στις Κάτω Χώρες, στη Νορβηγία
αλλά και στην ηπειρωτική Ελλάδα. Στην τελευταία αυτή περίπτωση,
Γερμανοί αλεξιπτωτιστές είχαν σταλεί να καταλάβουν την γέφυρα της
διώρυγας της Κορίνθου που οι Βρετανοί Βασιλικοί Μηχανικοί (σκαπανείς)
ετοιμάζονταν να ανατινάξουν. Γερμανοί μηχανικοί προσγειώθηκαν με
ανεμοπλάνα κοντά στη γέφυρα, ενώ πεζικό αλεξιπτωτιστών ασκούσαν πίεση
στις περιμετρικές δυνάμεις άμυνας. Η γέφυρα υπέστη ζημιές κατά τη
διάρκεια της σύρραξης, κάτι που καθυστέρησε την Γερμανική προέλαση και
έδωσε στους Συμμάχους χρόνο να μεταφέρουν 18.000 στρατιώτες στην Κρήτη
και 23.000 ακόμα στην Αίγυπτο, με κόστος όμως την απώλεια ενός μεγάλου
τμήματος του βαρέως οπλισμού.
Υπήρχε η πρόθεση να χρησιμοποιηθούν Fallschirmjäger (Γερμανοί αλεξιπτωτιστές της γερμανικής αεροπορίας)
για να καταληφθούν θέσεις-κλειδιά του νησιού, συμπεριλαμβανομένων και
αεροδρομίων τα οποία μετέπειτα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για
μεταφορά προμηθειών και πολεμοφοδίων από αέρος. Για την πραγματοποίηση
της επίθεσης, το 11ο Αερομεταφερόμενο Σώμα (XI Fliegerkorps) θα έπρεπε
να συνεργαστεί με την 7η Αερομεταφερόμενη Μεραρχία, η οποία και θα
έρριπτε τους άνδρες της με αλεξίπτωτα και ανεμοπλάνα, ακολουθούμενη από
την 22η Μεραρχία Αεραπόβασης, όταν τα αεροδρόμια θα ήταν ασφαλή. Η
επίθεση ήταν αρχικά προγραμματισμένη για τις 16 Μαΐου, αναβλήθηκε, όμως,
για τις 20 και η 5η "Ορεινή" Μεραρχία αντικατέστησε την 22η Μεραρχία.
Στρατηγικό σχέδιο, τακτικές, πληροφορίες, όπλα και εξοπλισμός
Κατασκοπεία και Πληροφορίες
Οι βρετανικές πληροφορίες και οι υποκλοπές Ultra
Μέχρι τότε, οι διοικητές των Συμμάχων ήταν ενήμεροι για την επικείμενη εισβολή μέσω των υποκλοπών Ultra.
Ο στρατηγός Φρέυμπεργκ είχε ενημερωθεί για το σχέδιο μάχης των Γερμανών
και είχε ξεκινήσει να ετοιμάζει την άμυνα κοντά στα αεροδρόμια και στις
βόρειες ακτές. Παρ' όλα αυτά καθυστέρησε σημαντικά λόγω έλλειψης
σύγχρονου εξοπλισμού, και συνειδητοποίησε ότι ακόμα και οι ελαφρά
οπλισμένοι αλεξιπτωτιστές είχαν ίση ή μεγαλύτερη δύναμη πυρός από τα
δικά του στρατεύματα. Ακόμα, πρέπει να σημειωθεί ότι αν και οι
πληροφορίες που είχε ο Φρέυμπεργκ από τις υποκλοπές της Ultra ήταν πολύ
λεπτομερείς, η μετάφραση από τα γερμανικά είχε γίνει από γλωσσολόγους
και όχι ειδικούς στην τακτική. Το αποτέλεσμα ήταν παραπλανητικές
πληροφορίες που είχαν βγει από τα συμφραζόμενα. Για παράδειγμα, τα
γερμανικά μηνύματα ανέφεραν ναυτικές επιχειρήσεις, κάτι που επηρέασε
σημαντικά την τοποθέτηση των στρατευμάτων του Φρέυμπεργκ καθώς περίμενε
αμφίβια απόβαση ενώ ο πραγματικός στόχος των Γερμανών ήταν το αεροδρόμιο
του Μάλεμε.
Γερμανική κατασκοπεία
Ο ναύαρχος Βίλχελμ Κανάρις, αρχηγός της γερμανικής Άμπβερ
(υπηρεσίας πληροφοριών), αρχικά ανέφερε ότι υπήρχαν μόνο 5.000 Βρετανοί
στρατιώτες στην Κρήτη και καθόλου ελληνικές δυνάμεις. Δεν είναι
ξεκάθαρο αν ο Κανάρις, ο οποίος είχε ένα εκτενές δίκτυο κατασκοπείας στη
διάθεσή του, ήταν παραπληροφορημένος ή προσπαθούσε να σαμποτάρει τα
σχέδια του Χίτλερ (ο Κανάρις αργότερα θα εκτελούνταν για τη δράση του
εναντίον της πολιτικής του Χίτλερ). Η Άμπβερ
επιπλέον είχε προβλέψει ότι ο κρητικός πληθυσμός θα υποδεχόταν τους
Γερμανούς σαν απελευθερωτές, λόγω των ισχυρών τους δημοκρατικών και
αντιμοναρχικών πεποιθήσεων τους, και ότι θα ήθελαν να συμμετάσχουν στην
"ευνοϊκή" συμφωνία που απολάμβανε η ηπειρωτική Ελλάδα. Ενώ αληθεύει ότι ο
δημοκρατικός πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος
ήταν Κρητικός και έχαιρε μεγάλης υποστήριξης από το νησί, οι Γερμανοί
υποτίμησαν σοβαρά το βάθος του πατριωτισμού των Κρητικών. Στην
πραγματικότητα, ο βασιλιάς Γεώργιος Β' και η ακολουθία του είχαν
εγκαταλείψει την Ελλάδα μέσω της Κρήτης με τη βοήθεια Ελλήνων και
Κοινοπολιτειακών στρατιωτών, Κρητών πολιτών, και ακόμα μίας ομάδας
φυλακισμένων που είχαν απελευθερωθεί λόγω της προέλασης των Γερμανών.
Η υπηρεσία πληροφοριών της γερμανικής 12ης Στρατιάς περιέγραφε την
κατάσταση ως λιγότερο αισιόδοξη, αλλά πίστευε ότι υπήρχαν πολύ λιγότεροι
Βρετανοί και Κοινοπολιτειακοί στρατιώτες απ' ότι υπήρχαν στην
πραγματικότητα, και ακόμα υποτίμησε τον αριθμό των Ελλήνων στρατιωτών
που είχαν εγκαταλείψει την ηπειρωτική χώρα. Ο στρατηγός Αλεξάντερ Λερ
(Alexander Löhr) ήταν πεπεισμένος ότι θα μπορούσε να κατακτήσει το νησί
με δύο μεραρχίες, αλλά αποφάσισε να κρατήσει την 6η Ορεινή Μεραρχία
στην Αθήνα σαν εφεδρεία. Τα γεγονότα που ακολούθησαν θα επαλήθευαν ότι αυτή ήταν μία σοφή απόφαση.
------------------------------------------------------
ΚΡΗΤΗ 1941
Από Manos Solidakis
6 Φωτογραφίες
Σκηνές απο την εκτέλεση κατοίκων στο Κοντομάρι Χανίων τον Ιούνιο του 1941, λίγο μετα τη κατάληψη της Κρήτης απο τους Γερμανούς.
Κάποιοι ισχυρίζονται οτι τέτοια γεγονότα πρέπει να τα αφήνωμε στη λήθη του χρόνου. Κάποιοι αλλοι ομως πιστεύουν πως τέτοια γεγονότα δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχνάμε.
Οι φωτογραφίες είναι από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο.
Την επόµενη µέρα µετά την τελική επικράτηση των δυνάµεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερµανίας προχωρούν, για αντίποινα, στηνπρωτοφανή αντίσταση που αντιµετώπισαν από τις δυνάµεις Ελλήνων και Συµµάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντοµαρί Χανίων.
Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε ανελέητη και καταστροφική για τους Γερµανούς, οι οποίοι είχαν βαριές απώλειες, µε σηµαντικότερη συνέπεια την αχρήστευση ενός σηµαντικού όπλου της ναζιστικής πολεµικής µηχανής, τους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι αν και είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ναζιστική επιτυχία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, στη µάχη της Κρήτης είχαν τέτοιες απώλειες που πλέον δεν ξαναχρησιµοποιήθηκε σε τέτοιο βαθµό µέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου.
Οι Γερµανοί αποφάσισαν σκληρά αντίποινα στον τοπικό πληθυσµό και από την εποµένη της λήξης της µάχης, επιδόθηκαν στην φρικιαστική εκδίκησή τους.
Την εποµένη της ήττας των Ελλήνων και Συµµάχων, µια µονάδα αλεξιπτωτιστών υπό τον υπολοχαγό Horst Trebes, ως αντίποινα κατά του λαού που προέβαλλε λυσσαλέα αντίσταση µε αποτέλεσµα οι Γερµανοί, αν και νικητές να έχουν περισσότερες απώλειες από τους ηττηµένους, εισέβαλλαν στο χωριό Κοντοµαρί.
Μετά το τέλος του Πολέµου ειπώθηκε πως την εντολή για τη σφαγή έδωσε ο στρατηγός Kurt Student ο οποίος αποκάλυψε στη δίκη της Νυρεµβέργης ότι διατάχθηκε από τον ίδιο τον Hermann Göring, τον επικεφαλής της γερµανικής αεροπορίας.
Οι ναζιστικές δυνάµεις συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, συνέλαβαν 25 άνδρες, ηλικίας από 18 έως 50 ετών και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, αφήνοντας να ζήσουν µονάχα οι ηλικιωµένοι.
Λίγο αργότερα, οι ναζιστικές δυνάµεις προχώρησαν σε ακόµα έναέγκληµα πολέµου, το Ολοκαύτωµα της Καντάνου.
Οι Γερµανοί εκτέλεσαν τους περίπου 180 κατοίκους του χωριού, έσφαξαν ακόµα και τα ζώα τους ενώ πυρπόλησαν όλα τα σπίτια.
Το έγκληµα πολέµου στο Κοντοµάρι κατέγραψε µε το φωτογραφικό φακό του ο Γερµανός υπολοχαγός Franz-Peter Weixler, ο οποίος υπηρετούσε ως ανταποκριτής προπαγάνδας για τη Wehrmacht – αργότερα το ίδιο έτος αποµακρύνθηκε από τη θέση του για «πολιτικούς λόγους» και µάλιστα κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, λόγω διαρροής των συγκεκριµένων φωτογραφιών.
Ο επικεφαλής της µονάδας των εκτελεστών – αλεξιπτωτιστών Horst Trebes τιµήθηκε µε τον Σταυρό του Ιππότη του ναζιστικού καθεστώτος για την επιχείρηση στην Κρήτη. Σκοτώθηκε το 1944 σε πολεµική επιχείρηση στη Νορµανδία.
Η Ελλάδα, µετά το τέλος του πολέµου ζήτησε από τη Βρετανία την έκδοση του στρατηγού Kurt Student, αλλά εισέπραξε άρνηση. Ο Student δικάστηκε από τους Βρετανούς για κακοµεταχείριση κρατουµένων και δολοφονία αιχµαλώτων στην Κρήτη και κρίθηκε ένοχος για 3 από τις 8 κατηγορίες. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών αλλά απελευθερώθηκε το 1948 για«ιατρικούς λόγους».
∆εν δικάστηκε ποτέ για εγκλήµατα κατά αµάχων.
Κάποιοι ισχυρίζονται οτι τέτοια γεγονότα πρέπει να τα αφήνωμε στη λήθη του χρόνου. Κάποιοι αλλοι ομως πιστεύουν πως τέτοια γεγονότα δεν πρέπει ποτέ να τα ξεχνάμε.
Οι φωτογραφίες είναι από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Αρχείο.
Την επόµενη µέρα µετά την τελική επικράτηση των δυνάµεων του Άξονα στη Μάχη της Κρήτης, οι στρατιώτες της ναζιστικής Γερµανίας προχωρούν, για αντίποινα, στηνπρωτοφανή αντίσταση που αντιµετώπισαν από τις δυνάµεις Ελλήνων και Συµµάχων, στην εκτέλεση όλων των ανδρών του χωριού Κοντοµαρί Χανίων.
Η Μάχη της Κρήτης υπήρξε ανελέητη και καταστροφική για τους Γερµανούς, οι οποίοι είχαν βαριές απώλειες, µε σηµαντικότερη συνέπεια την αχρήστευση ενός σηµαντικού όπλου της ναζιστικής πολεµικής µηχανής, τους αλεξιπτωτιστές, οι οποίοι αν και είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο στην ναζιστική επιτυχία στην Ευρωπαϊκή ήπειρο, στη µάχη της Κρήτης είχαν τέτοιες απώλειες που πλέον δεν ξαναχρησιµοποιήθηκε σε τέτοιο βαθµό µέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσµίου Πολέµου.
Οι Γερµανοί αποφάσισαν σκληρά αντίποινα στον τοπικό πληθυσµό και από την εποµένη της λήξης της µάχης, επιδόθηκαν στην φρικιαστική εκδίκησή τους.
Την εποµένη της ήττας των Ελλήνων και Συµµάχων, µια µονάδα αλεξιπτωτιστών υπό τον υπολοχαγό Horst Trebes, ως αντίποινα κατά του λαού που προέβαλλε λυσσαλέα αντίσταση µε αποτέλεσµα οι Γερµανοί, αν και νικητές να έχουν περισσότερες απώλειες από τους ηττηµένους, εισέβαλλαν στο χωριό Κοντοµαρί.
Μετά το τέλος του Πολέµου ειπώθηκε πως την εντολή για τη σφαγή έδωσε ο στρατηγός Kurt Student ο οποίος αποκάλυψε στη δίκη της Νυρεµβέργης ότι διατάχθηκε από τον ίδιο τον Hermann Göring, τον επικεφαλής της γερµανικής αεροπορίας.
Οι ναζιστικές δυνάµεις συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, συνέλαβαν 25 άνδρες, ηλικίας από 18 έως 50 ετών και τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ, αφήνοντας να ζήσουν µονάχα οι ηλικιωµένοι.
Λίγο αργότερα, οι ναζιστικές δυνάµεις προχώρησαν σε ακόµα έναέγκληµα πολέµου, το Ολοκαύτωµα της Καντάνου.
Οι Γερµανοί εκτέλεσαν τους περίπου 180 κατοίκους του χωριού, έσφαξαν ακόµα και τα ζώα τους ενώ πυρπόλησαν όλα τα σπίτια.
Το έγκληµα πολέµου στο Κοντοµάρι κατέγραψε µε το φωτογραφικό φακό του ο Γερµανός υπολοχαγός Franz-Peter Weixler, ο οποίος υπηρετούσε ως ανταποκριτής προπαγάνδας για τη Wehrmacht – αργότερα το ίδιο έτος αποµακρύνθηκε από τη θέση του για «πολιτικούς λόγους» και µάλιστα κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία, λόγω διαρροής των συγκεκριµένων φωτογραφιών.
Ο επικεφαλής της µονάδας των εκτελεστών – αλεξιπτωτιστών Horst Trebes τιµήθηκε µε τον Σταυρό του Ιππότη του ναζιστικού καθεστώτος για την επιχείρηση στην Κρήτη. Σκοτώθηκε το 1944 σε πολεµική επιχείρηση στη Νορµανδία.
Η Ελλάδα, µετά το τέλος του πολέµου ζήτησε από τη Βρετανία την έκδοση του στρατηγού Kurt Student, αλλά εισέπραξε άρνηση. Ο Student δικάστηκε από τους Βρετανούς για κακοµεταχείριση κρατουµένων και δολοφονία αιχµαλώτων στην Κρήτη και κρίθηκε ένοχος για 3 από τις 8 κατηγορίες. Καταδικάστηκε σε φυλάκιση 5 ετών αλλά απελευθερώθηκε το 1948 για«ιατρικούς λόγους».
∆εν δικάστηκε ποτέ για εγκλήµατα κατά αµάχων.
-------------------------------------------
Σήμερα,
επέτειος της Μάχης της Κρήτης, 71 χρόνια μετά την 20 Μαίου 1941, το
Γερμανικό Νεκροταφείο στο Μάλεμε μας θυμίζει τη γενναιότητα των γονιών
μας που δέ δίστασαν να βγούνε μπροστά με ότι εργαλείο είχανε και να
προσπαθήσουνε να αποτρέψουνε τη Γερμανική επιδρομή στο τόπο. Αν το
καταφέρανε δεν έχει σημασία. Αυτό που μέτρησε τότε ήτανε ο αριθμός των
Γερμανών που έπεσαν με το που πάτησαν τα πόδια τους στο έδαφος, αλλά και
η ευρύτερη ζημιά που προξενήθηκε στίς δυνάμεις τους και στα σχέδιά τους.
Η ταμπέλα στην είσοδο του νεκροταφείου αριθμεί 4464 νεκρούς που έχουν ταφεί σ αυτό το χώρο.
Ερχονται χιλιάδες απόγονοι των νεκρών κάθε χρόνο για να βάλουν λίγα λουλούδια στο τάφο των δικών τους που έπεσαν τότε.
Ελπίζω να θυμούνται πάντα πώς η Ελλάδα αλλά είδικά η Κρήτη τους τίμησε όπως τους άξιζε. Ειμαι σίγουρος πώς και στο μέλλον αν ξαναχρειαστεί, το ίδιο θα γίνει. Με άλλον ίσως τρόπο, πιό πολιτισμένο, η με τον ίδιο, αλλά πάντα σαν απάντηση στο μέτρο της δικής τους επίθεσης.
Η ταμπέλα στην είσοδο του νεκροταφείου αριθμεί 4464 νεκρούς που έχουν ταφεί σ αυτό το χώρο.
Ερχονται χιλιάδες απόγονοι των νεκρών κάθε χρόνο για να βάλουν λίγα λουλούδια στο τάφο των δικών τους που έπεσαν τότε.
Ελπίζω να θυμούνται πάντα πώς η Ελλάδα αλλά είδικά η Κρήτη τους τίμησε όπως τους άξιζε. Ειμαι σίγουρος πώς και στο μέλλον αν ξαναχρειαστεί, το ίδιο θα γίνει. Με άλλον ίσως τρόπο, πιό πολιτισμένο, η με τον ίδιο, αλλά πάντα σαν απάντηση στο μέτρο της δικής τους επίθεσης.
---------------------------------------------------------------
http://www.facebook.com/pages/%CE%86%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%82-%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%94%CE%AE%CE%BC%CE%BF-%CE%97%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%BB%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CF%81%CE%AE%CF%84%CE%B7%CF%82/108057459245240
Xαράματα της 20 Μαίου 1941 γερμανικά μεταγωγικά ju 52 απογειώθηκαν από αεροδρόμια
της Ηπειρωτικής Ελλάδος για την κατάληψη της ελεύθερης έως τότε
Κρήτης.Η"επιχείρηση Ερμής" προέβλεπε την αποστολή επίλεκτων μονάδων για
την γρήγορη κατάληψη των τριών μεγάλων πόλεων,Ηρακλείου,Χανίων και
Ρεθύμνου και των αεροδρομίων της Κρήτης.Μετά από ένα δεκαήμερο σκληρών
αναμετρήσεων,η μάχη της Κρήτης,έληξε με μια "πύρρειο νίκη" των γερμανών
και τεράστιες απώλειες της αφρόκρεμας του επίλεκτου σώματος των
αλεξιπτωτιστών.Η Κρήτη στην συνέχεια ,πλήρωσε τραγικά το τίμημα της
αντίστασης.Εκτελέσεις.θηριωδίε
Το
χρονικό της Μάχης της Κρήτης 20 Μαΐου 1941: Στις 6.30 το πρωί αρχίζει η
Γερμανική επίθεση. Το αεροδρόμιο του Μάλεμε δέχεται έναν ανελέητο
βομβαρδισμό από το επίλεκτο σώμα των γερμανικών αλεξιπτωτιστών. Το
απόγευμα της ίδιας μέρας γίνεται επίθεση στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Η
επίθεση συνάντησε τη σθεναρή αντίσταση των
αμυνομένων που περίμεναν τον εχθρό στα σημεία επιθέσεων αφού οι Άγγλοι
γνώριζαν το σχέδιο της Γερμανικής επιθέσεως. Η Αντίσταση του λαού ήταν
καθολική και άμεση. Οι Έλληνες στρατιώτες και οι συμμαχικές δυνάμεις και
όσοι από τους κατοίκους είχαν στην κατοχή τους οπλισμό αποδεκάτισαν τα
πρώτα κύματα των επιτιθεμένων. 21 Μαΐου 1941 (Δεύτερη μέρα επίθεσης):
Κανένα από τα αεροδρόμια δεν είχε περιέλθει στα χέρια των Γερμανών. Οι
αλεξιπτωτιστές, που θεωρούνταν το φοβερό και αήττητο όπλο των Γερμανών,
είχαν αποδεκατιστεί και βρίσκονταν σε φοβερά δύσκολη θέση. Πολλά επίσης
από τα αεροπλάνα ή καταρρίπτονται ή συντρίβονται χτυπημένα στο έδαφος.
Στο Ηράκλειο και στο Ρέθυμνο αποτυγχάνουν καθ’ ολοκλήρου. Οι προσπάθειες
των Γερμανών να αποβιβάσουν στρατεύματα από τη θάλασσα δεν είχαν
αποτέλεσμα. Ο Αγγλικός στόλος που έπλεε γύρω από το νησί , εξουδετερώνει
τη γερμανική υπομονή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15
επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων. Το απόγευμα της 21ης Μαΐου.
Οι αλεξιπτωτιστές του 1ου συντάγματος καταλαμβάνουν το αεροδρόμιο του
Μάλεμε, στο οποίο προσγειώνονται οπλιταγωγά με ένα σύνταγμα της 5ης
ορεινής μεραρχίας. 22 Μαΐου 1941: Η Γερμανική αεροπορία εξαπολύει κατά
του Αγγλικού ναυτικού σφοδρή επίθεση και βυθίζει πολλά πλοία . Γίνεται
προσπάθεια ανακάλυψης του αεροδρομίου του Μάλεμε από ελληνικές και
συμμαχικές δυνάμεις χωρίς αποτέλεσμα. Η 5η ορεινή μεραρχία αντεπιτίθεται
και διεξάγονται μερικές από τις πιο αιματηρές μάχες όλης της
επιχείρησης. Οι Έλληνες και οι σύμμαχοι πολεμούν υποχωρώντας , όμως
υποκύπτουν στην τέλεια οργάνωση και τον εξοπλισμό του εχθρού, πράγματα
που οι υπερασπιστές της Κρήτης δεν διέθεταν. 23 Μαΐου 1941: Ο Τσόρτσιλ
στέλνει μήνυμα στο στρατηγείο και τονίζει «Η μάχη της Κρήτης πρέπει να
κερδιθεί». 24 Μαΐου 1941: Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης
συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των
κινήσεων. Οι αμυνόμενοι στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο δηλώνουν ότι θα
συνεχίσουν τη μάχη «μέχρι εσχάτων». 25 Μαΐου 1941: Οι Γερμανοί
καταλαμβάνουν την Κάντανο 26 Μαΐου 1941: Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι
συμμαχικές δυνάμεις μάχονται για να προστατέψουν τα Χανιά. Ο στρατηγός
Φρόϊμπεργκ με δήλωσή του επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία έχουν
περιέλθει οι συμμαχικές δυνάμεις. 27 Μαΐου 1941: Ο αρχιστράτηγος της
Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να αποχωρήσουν οι συμμαχικές
δυνάμεις από την Κρήτη. Για τη μεταφορά και διάσωσή τους στέλνονται
πλοία του βρετανικού στόλου. Αυτή τη μέρα καταλαμβάνονται τα Χανιά και
το λιμάνι της Σούδας. 28 Μαΐου 1941: Αρχίζει η αποχώρηση των συμμαχικών
δυνάμεων προς τα Σφακιά. Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές
δυνάμεις τη νύχτα εκκενώνουν την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται
στα πλοία που για το σκοπό αυτό καταφθάνουν στο λιμάνι. Εν τω μεταξύ
Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται
στην Σητεία και καταλαμβάνουν το νομό Λασιθίου. 29-30 Μαΐου 1941: Ως τις
30 Μαΐου πέφτουν το Ηράκλειο και το Ρέθυμνο κάτω από την πίεση των
Γερμανικών δυνάμεων, που προχωρώντας προς ανατολάς ενώνονται με τους
αλεξιπτωτιστές. 30 Μαΐου ο στρατηγός Φράϊμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.
1η Ιουνίου 1941: Ολοκληρώνεται η αποχώρηση των Βρετανικών δυνάμεων, που
είχαν συγκεντρωθεί στα νότια παράλια της Κρήτης. Με πλοία του συμμαχικού
στόλου μεταφέρονται αρχικά στην Αίγυπτο, μετά στην Νότια Αφρική για να
καταλήξουν στο Λονδίνο. Μαζί τους έφυγαν και ο βασιλιάς και η Ελληνική
κυβέρνηση. Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο
αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου παραδίδονται,
συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά. Η Γερμανική κατοχή απλώνεται σε
όλο το νησί. Η Γερμανική σημαία κυματίζει παντού, ταυτόχρονα αρχίζει και
η αντίσταση του Κρητικού λαού. Οι επιπτώσεις της μάχης της Κρήτης. Στην
επιχείρηση των 10 ημερών τα θύματα των Γερμανών ήταν τόσο πολλά που
ξεπερνούσαν τα θύματα όλου του πολέμου κατά της Ελλάδος. Ο στρατός πού
χάθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την κατάληψη της Κύπρου, της
Συρίας, του Ιράκ και πιθανόν της Περσίας. Η επίλεκτη Μεραρχία των
Αλεξιπτωτιστών στο μέλλον δεν θα παίξει πια κανένα ρόλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου