Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Η ΤΕΧΝΗ ΤῆΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ τοῦ Σωτήρη Τριβιζᾶ

Η ΤΕΧΝΗ ΤῆΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ
τοῦ Σωτήρη Τριβιζᾶ

Πρόκειται γιά μιά σχεδόν λησμονημένη τέχνη. Χιλιάδες βιβλία γράφονται καί διαβάζονται κάθε χρόνο, ἐλάχιστοι εἶναι ὅμως οἱ ἄνθρωποι πού ἀναγιγνώσκουν: ἐκεῖνοι δηλαδή πού ἀναγνωρίζουν σ’ ἕνα βιβλίο μιά ἄγνωστη πλευρά τοῦ ἑαυτοῦ τους, μιά ξεχασμένη αἴσθηση ἤ μιά συγκίνηση πού ἔρχεται στήν ἐπιφάνεια μέ τή διακριτική μεσολάβηση τοῦ συγγραφέα. Αὐτοί, οἱ ἀληθινοί ἀναγνῶστες, καμμιά σχέση δέν ἔχουν μέ ὅσους περιδιαβάζουν στίς σελίδες ἑνός βιβλίου. Εἶναι οἱ τελευταῖοι μιᾶς φυλῆς ἡ ὁποία ἀναγνωρίζεται ἀκόμα ἀπό τό τυπικό μιᾶς τελετῆς πού ἐπαναλαμβάνεται ἀπαράλλαχτη ἐδῶ καί αἰῶνες.
Ὁ ἀναγνώστης διαλέγει ὁ ἴδιος τά βιβλία του. Τό βιβλιοπωλεῖο εἶναι ὁ φυσικός του χῶρος, τό δεύτερο σπίτι του. Ἀφοῦ παραπλεύσει τούς φορτωμένους πάγκους, ὁ ἀναγνώστης κατευθύνεται στά σκονισμένα ράφια. Ξέρει καλά πώς κάτω ἀπ’ τή σκόνη, μέσα στήν ἀδιαφορία καί τήν ἐγκατάλειψη, περιμένουν οἱ πραγματικοί θησαυροί, ὅπως τά ἐκλεκτά κρασιά πού παλαιώνουν στήν κάβα. Ἐκεῖ ἀφήνει τό μάτι του νά πλανηθεῖ σέ τίτλους, ὀνόματα συγγραφέων, λέξεις καί χρώματα. Ὅταν κάποιο βιβλίο τραβήξει τήν προσοχή του, τό κατεβάζει ἀπ’ τό ράφι καί τό ξεφυλλίζει μέ ἀνυπόμονα χέρια. Διαβάζει τό ὀπισθόφυλλο, τό βιογραφικό σημείωμα τοῦ συγγραφέα, κάποιες τυχαῖες περικοπές. Ὁ ἀναγνώστης προσέχει ἀκόμα τά τυπογραφικά στοιχεῖα, τήν εἰκόνα καί τό στήσιμο τοῦ ἐξωφύλλου, τήν ποιότητα τοῦ χαρτιοῦ. Μερικοί ἀναγνῶστες συνηθίζουν νά βυθίζουν τή μύτη τους μέσα στίς σελίδες ἑνός βιβλίου καί ν’ ἀπολαμβάνουν τό ἄρωμα τῆς τυπωμένης μελάνης. Μολονότι αὐτό γίνεται συνήθως στά κρυφά, πρέπει νά σημειώσουμε ὅτι ἀποτελεῖ μία καθ’ ὅλα νόμιμη πράξη. Τό βιβλίο ἀπευθύνεται σέ ὅλες τίς αἰσθήσεις μας, κι αὐτό εἶναι κάτι πού τό ξέρει καλά ὁ ἀναγνώστης.
Ὁ ἀναγνώστης διαβάζει πάντοτε μόνος. Γνωρίζει πώς ἡ ἀνάγνωση εἶναι μιά διαδικασία πού, ὅπως μιά δύσκολη καί ἀπαιτητική ἐρωμένη, ἀξιώνει ὁλόκληρη τήν προσοχή του. Φροντίζει, λοιπόν, νά ἐξασφαλίσει τήν ἀπόστασή του ἀπό τήν πραγματικότητα προκειμένου νά βυθιστεῖ ἀπερίσπαστος σ’ ἕναν καινούργιο κόσμο. Ἡ ἀνάγνωση σέ παραλίες, καφενεῖα, μέσα μαζικῆς μεταφορᾶς, παγκάκια πάρκων καί, γενικά, σέ πολυσύχναστα μέρη, εἶναι μιά προβληματική μορφή ἀνάγνωσης. Πράγματι, ἀρκεῖ ἕνας θόρυβος, μιά φωνή, ἡ ἄκαιρη παρέμβαση τοῦ σερβιτόρου, γιά νά ραγίσει ὁ κόσμος πού ὁ ἀναγνώστης οἰκοδομοῦσε μέσα του. Γι’ αὐτό ὁ ἀναγνώστης διαβάζει κατά μόνας στό ἥσυχο περιβάλλον τοῦ σπιτιοῦ του. Ἄλλες φορές μπορεῖ κατά τήν κρίση του νά ἐπιλέξει μιά ὄχι ἰδιαίτερα ἀναπαυτική πολυθρόνα στό σαλόνι ἤ μιά ἁπλή καρέκλα στό δροσερό μισοσκόταδο τῆς κουζίνας. Ἡ ἀνάγνωση στό κρεβάτι ἤ στόν καναπέ, μολονότι χαίρει ἰδιαίτερης προτίμησης ἀπό μιά ὁρισμένη κατηγορία ἀναγνωστῶν πού διακρίνονται γιά τή σωματική νωθρότητά τους, δέν ἐνδείκνυται, διότι οὐσιαστικά ὑποθάλπει καί τήν πνευματική νωθρότητα τοῦ ἀναγνώστη.
Ὁ ἀναγνώστης μπορεῖ νά συνοδεύσει τή διαδικασία τῆς ἀνάγνωσης μέ ὁρισμένα ἄλλα μέσα: τσιγάρο, πίπα, ποῦρο γιά τούς καπνιστές, ἀφεψήματα ἱκανά νά σβήσουν τή δίψα καί νά ἐνισχύσουν τήν ἀπόλαυση. Ἀνάμεσα στά τελευταῖα τά πλέον ἐνδεδειγμένα εἶναι τό τσάι καί ὁ καφές, πού κρατοῦν τόν ἀναγνώστη σέ ἐγρήγορση χωρίς νά τοῦ στεροῦν τίς πνευματικές του δυνάμεις. Ἀπεναντίας, πρέπει νά ἀποφεύγεται τό ἀλκοόλ, πού θολώνει τήν κρίση καί μειώνει τήν ἱκανότητα τῆς ἀντίληψης. Ὁρισμένοι ἀναγνῶστες προτιμοῦν νά διαβάζουν τά βιβλία τους μέ τή διακριτική συντροφιά τῆς μουσικῆς. Σ’ αὐτή τήν περίπτωση, ὅμως, ὁ ἀναγνώστης ὀφείλει νά εἶναι ἰδιαίτερα προσεκτικός στίς μουσικές ἐπιλογές του. Ἡ μουσική πρέπει νά περιορίζεται στόν συνοδευτικό της ρόλο καί σέ καμμιά περίπτωση δέν ἐπιτρέπεται ν’ ἀποσπᾶ τήν προσοχή τοῦ ἀναγνώστη.
Ὁρισμένοι ἀναγνῶστες προτιμοῦν τά ἄκοπα βιβλία, γιατί τούς δίνουν τήν εὐκαιρία μιᾶς πρώτης σωματικῆς ἐπαφῆς πού προηγεῖται τῆς διαδικασίας τῆς ἀνάγνωσης. Ὅπως αὐτοί πού προτιμοῦν τό ἐκλεκτό κρασί, θέλουν νά συμμετέχουν οἱ ἴδιοι στό μυστικό τῆς ἀποσφράγισης ἑνός καλοῦ βιβλίου. Γι’ αὐτό ὁ ἀναγνώστης εἶναι πάντα ἐφοδιασμένος μ’ ἕναν κοφτερό χαρτοκόπτη ἤ ἕνα κοινό μαχαίρι πού τό γλιστράει τρυφερά ἀνάμεσα στίς σελίδες τοῦ βιβλίου προσέχοντας νά μήν τό πληγώσει. Ἐνῶ κόβει τίς σελίδες, ὁ ἀναγνώστης ἐξετάζει μέ τήν ἄκρη τῶν δακτύλων τήν ὑφή τοῦ χαρτιοῦ, τό βάρος καί τήν πυκνότητά του, καί ἐπιτρέπει στό βλέμμα του νά πλανηθεῖ ἀνάμεσα στίς τυπωμένες σειρές λαμβάνοντας ἔτσι μιά πρώτη γεύση ἀπ’ τό βιβλίο, ἀκριβῶς ὅπως ὁ γευσιγνώστης στριφογυρίζει στό στόμα του μιά γουλιά ἀπό τό ἐκλεκτό ποτό μέχρι νά νιώσει ν’ ἀναδεικνύεται τό ἄρωμά του.
Ὁ ἀναγνώστης διαβάζει ἀργά, προσπαθώντας νά ἐναρμονίσει τόν ρυθμό τῆς ἀνάγνωσης μέ τούς ἐσωτερικούς ρυθμούς τῆς ἀφήγησης. Πολλές φορές ἀπολαμβάνει δύο καί τρεῖς φορές τήν ἀνάγνωση κάποιας σελίδας ἤ ἀφήνεται σέ μιά μυστική ὀνειροπόληση, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ μέρος τῆς σχέσης πού ἀναπτύσσεται μεταξύ ἐκείνου καί τοῦ συγγραφέα. Ὁ ἀναγνώστης ἔχει τήν ἱκανότητα νά διαβάζει ἀκόμα καί ἀνάμεσα στίς γραμμές, γιατί ξέρει ὅτι αὐτές οἱ μικρές σιωπές πού δημιουργοῦνται στά κενά τῆς ἀφήγησης εἶναι ἀποκλειστικά δικός του χῶρος: χῶρος γιά νά συλλογιστεῖ, γιά νά δημιουργήσει, γιά νά ὀνειρευτεῖ. Ποτέ ὁ ἀναγνώστης δέν ἀφήνει ἀδιάβαστες σελίδες γιά νά φτάσει πιό σύντομα στό τέλος τοῦ βιβλίου. Γιά τόν ἀναγνώστη σημασία ἔχει τό ταξίδι, ὄχι ὁ προορισμός.
Ὁ ἀναγνώστης ξέρει πώς ἕνα καλό βιβλίο πρέπει νά διαβάζεται ἀπνευστί, μέσα σέ μιά ἰδιαίτερη κατάσταση πού λίγο ἀπέχει ἀπό τόν πυρετό ἤ τή μέθη. Ἐάν κάποιο βιβλίο, λόγω μεγέθους, δέν εἶναι δυνατόν νά ὁλοκληρωθεῖ σέ μία καί μόνη ἀνάγνωση, τότε ὁ ἀναγνώστης κατατρύχεται ἀπό μιά παράξενη ἔξαψη, εἶναι ἀπρόσεχτος στίς καθημερινές ἀσχολίες του καί καταδιώκεται ἀπό τήν ἔμμονη ἰδέα τοῦ βιβλίου. Μέ σπουδή βιάζεται ν’ ἀπαλλαγεῖ ἀπό τίς βιοτικές του μέριμνες καί νά ἐξοικονομήσει τόν ἀπαραίτητο χρόνο γιά νά ὁλοκληρώσει τήν ἀνάγνωση. Ἀρκετοί ἀναγνῶστες προτιμοῦν νά θυσιάσουν τόν ὕπνο τους προκειμένου νά τελειώσουν τήν ἀνάγνωση ἑνός συγκεκριμένου βιβλίου. Ὡστόσο, ὅταν ἡ νύστα βαραίνει τά βλέφαρα, ὁ ἀναγνώστης δέν εἶναι σέ θέση νά συλλάβει ὅλες τίς ἀποχρώσεις τῆς ἀφήγησης, τή διαύγεια καί τή στιλπνότητα τοῦ ὕφους. Ὁ ἀναγνώστης θεωρεῖ τήν ἀνάγνωση ὡς τήν ὑψηλότερη μορφή ἀπόλαυσης καί ἀρνεῖται νά ὑποκύψει σέ τέτοιες ψυχαναγκαστικές διαδικασίες. Ἐπίσης, ὁ ἀναγνώστης νιώθει βαθιά περιφρόνηση γιά ὅσους ἀντιμετωπίζουν τήν τέχνη τοῦ λόγου ὡς μιά μορφή δραστικοῦ ὑπνωτικοῦ καί ἀρνεῖται νά διαβάσει «γιά νά νυστάξει».
Τυχαίνει κάποτε ὁρισμένα βιβλία ν’ ἀντιστέκονται στήν πράξη τῆς ἀνάγνωσης. Ὁ ἀναγνώστης πλήττει, δυσανασχετεῖ, χασμᾶται, συλλαμβάνει τόν ἑαυτό του νά παραβλέπει παραγράφους ἤ ἀκόμα καί ὁλόκληρες σελίδες τοῦ βιβλίου. Δύο πράγματα εἶναι πιθανόν νά συμβαίνουν: ἤ τό βιβλίο εἶναι πράγματι κακό, ὁπότε ὁ ἀναγνώστης δικαιοῦται νά τό ἐνταφιάσει στή βιβλιοθήκη του ἀναλογιζόμενος μέ πίκρα τήν ἀστοχία τῆς ἐπιλογῆς του, ἤ ὁ ἴδιος δέν εἶναι ἀκόμα ἕτοιμος γιά τήν ἀνάγνωση τοῦ συγκεκριμένου βιβλίου. Σ’ αὐτή τή δεύτερη περίπτωση ὁ ἀναγνώστης ἐπανέρχεται μετά ἀπό μῆνες ἤ καί χρόνια καί ἀνακαλύπτει στό βιβλίο πού δέν κατόρθωσε νά διαβάσει ἕνα αὐθεντικό ἀριστούργημα. Τό δέχεται χωρίς ἔκπληξη, γιατί ὁ ἀναγνώστης ξέρει ὅτι κι αὐτός ὡριμάζει, ὅπως ἀκριβῶς καί τά βιβλία.
Ὁ ἀναγνώστης ἀγαπᾶ καί φροντίζει τά βιβλία του. Διαβάζει προσεκτικά, ἀποφεύγοντας νά διπλώσει τή ράχη τους ἤ νά τσακίσει τίς σελίδες τους καί συχνά ἀντιστέκεται στόν πειρασμό νά ὑπογραμμίσει κάποια ἀποσπάσματα πού τοῦ προκαλοῦν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Ὡστόσο, ἡ βιβλιοθήκη του δέν ἀποτελεῖ μέρος τῆς τυπικῆς ἐπίπλωσης τοῦ σπιτιοῦ. Εἶναι ἕνας ζωντανός χῶρος, ὅπου συχνά συμβαίνει νά βασιλεύει τό χάος.
Ἡ ἀνάγνωση εἶναι μιά τέχνη τῆς ἀπόλαυσης καί ὡς τέχνη ἀσκεῖται ἀπό τούς μυημένους. Αὐτοί, οἱ ἀληθινοί ἀναγνῶστες, εἶναι οἱ τελευταῖοι μιᾶς φυλῆς πού σήμερα ἀπειλεῖται μέ ἐξαφάνιση. Γιατί ποιός εἶναι πρόθυμος στίς μέρες μας νά ἐντρυφήσει στά μυστικά μιᾶς σχεδόν λησμονημένης τέχνης;

[Ἀπό τή συλλογή δοκιμίων τοῦ Σωτήρη Τριβιζᾶ Τό Πνεῦμα τοῦ Λόγου, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2000. Το βιβλίο είναι εκτός κυκλοφορίας.]

[εικόνα: Marcel Jules Gingembre d’Aubépine, 1886, “Les joies du bibliophile”]

Η Ολυμπιακή φλόγα κατέκτησε τον πλανήτη


Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-


"Των παιδιών τα παιδιά "




"Των παιδιών τα παιδιά " Αναστασία Πρατικάκη - Έλενα Βιταλάκη , εκδόσεις ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ

Κυκλοφορεί στις 27 Μαϊου !!!!

Το βιβλίο "Των παιδιών μας τα παιδιά" της Αναστασίας Πρατικάκη και της Έλενας Βιταλάκη αναφέρεται στο σημαντικό ρόλο των παππούδων και των γιαγιάδων στη σύγχρονη οικογένεια.

Μάλιστα, ένας από τους βασικούς στόχους του βιβλίου είναι ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου των σύγχρονων παππούδων και γιαγιάδων στην οικογένεια μέσα από την ανάδειξη τρόπων αρμονικής συνύπαρξης με τους γονείς και τα εγγόνια τους. Στις μέρες μας, οι παππούδες και οι γιαγιάδες είναι πολύ διαφορετικοί από παλιότερα. Είναι πιο νέοι, υγιείς, δραστήριοι, μοντέρνοι και οι περισσότεροι εργάζονται και είναι καθοριστικοί στη ζωή ενός παιδιού.
Επειδή οι περισσότεροι γονείς εργάζονται, ο παππούς και η γιαγιά μπορούν να αποτελέσουν τα αμέσως επόμενα σημαντικά πρόσωπα για το μεγάλωμα του παιδιού μέσα στο σπίτι. Ουσιαστικά, οι παππούδες και οι γιαγιάδες προσδοκούν οι γονείς να τους συμπεριλάβουν στη ζωή των εγγονιών τους. Όσο για τα εγγόνια τους, θα ένιωθαν μεγάλη χαρά να τα δουν να γίνονται υπεύθυνοι και ώριμοι ενήλικοι, που θα θυμούνται τις όμορφες στιγμές που πέρασαν μαζί.
Το κλειδί για μια αρμονική σχέση ανάμεσα στους γονείς, τα εγγόνια και τη γιαγιά με τον παππού είναι η διαρκής επικοινωνία και η προσπάθεια ανταλλαγής συναισθημάτων για μια σωστή συνεννόηση ακόμα και στην περίπτωση που διαφωνούν
Πολλές φορές, οι σύγχρονοι παππούδες και οι γιαγιάδες καλούνται να αντιμετωπίσουν μια ποικιλία προκλήσεων και διλήμματα από καίρια ζητήματα της εποχής μας όπως, μια ενδεχόμενη εγκυμοσύνη στην εφηβεία, τα διαζύγια και η ανεργία. Οι περισσότεροι παππούδες και γιαγιάδες αντιμετωπίζουν ένα σωρό ερωτηματικά για το πώς θα ενσωματώσουν στην καθημερινότητα τους ένα νέο προκλητικό ρόλο, δηλαδή να στηρίζουν ηθικά αλλά και οικονομικά τόσο τους νέους γονείς όσο και το εγγόνια τους, με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες για τους ίδιους.

Ιωνική Επανάσταση (499 π.Χ.)

http://www.ellinikoarxeio.com

Ιωνική Επανάσταση (499 π.Χ.)


Η Ιωνική Επανάσταση ξεκίνησε το 499 π.Χ στην Ιωνία, επεκτάθηκε στην Αιολίδα, στη Δωρίδα, στην Κύπρο, στην Καρία και έληξε το 493 π.Χ με αποφασιστική νίκη των Περσών και κατάπνιξη της εξέγερσης. Αιτία της επανάστασης ήταν το μίσος των κατοίκων των ιωνικών πόλεων εναντίον των τυράννων, τους οποίους οι Πέρσες διόριζαν κυβερνήτες.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.ellinikoarxeio.com/2013/05/ionian-revolt-499-bc.html#ixzz2Tw1euYyp

Σήμερα ... 24/5




O Θεός και το καλύτερο "οικόπεδο" της Δημιουργίας


 
O Θεός και το καλύτερο "οικόπεδο" της Δημιουργίας

O Νιόνιος χρόνια πριν είχε αφηγηθεί μία όμορφη παραβολή.

Αφορούσε στις μέρες της Δημιουργίας και στη σκέψη του Θεού. Με τον μοναδικό τρόπο –που οι καλοί παραμυθάδες διαθέτουν- σε έπειθε πως ο Πλάστης έφτιαξε σαν καλός μάστορας τη γη και έπειτα μπήκε στον κόπο να μοιράσει τα οικόπεδά της. Στο νου Του όμως είχε ήδη να κρατήσει το καλύτερο κομμάτι της για … τα γεράματά Tου.
Έβαλε λοιπόν, τους λαούς στη σειρά και βάλθηκε να τους μοιράζει χώρες και κομμάτια από τη δημιουργία Του. Στους συνεπείς και πειθαρχημένους, στοιχηματίζω πως ανήκαν οι Γερμανοί, οι Φιλανδοί, οι Άγγλοι ίσως και οι Γάλλοι. Προσήλθαν άμεσα και μπήκαν πειθήνια στη σειρά. Από την άλλη, αυτά τα ιδιάζοντα όντα, οι Έλληνες, με κάτι άσχετο είχαν καταπιαστεί μάλλον και δεν πρόλαβαν να παραλάβουν χώρα εγκαίρως.
Τέλειωσε, λοιπόν ο Παντοκράτορας τη μοιρασιά του και πάνω που ικανοποιημένος έτριβε τα χέρια του και ετοιμαζόταν να αποσυρθεί στο οικοπεδάκι του, στην Μεσόγειο, νασου κι εμφανίζονται ασθμαίνοντας οι ... αλλοπαρμένοι Έλληνες.
- Που είσασταν τέκνα μου εσείς? (υποθέτω στο περίπου πως τους είπε ο Μεγαλοδύναμος). Κάτι δικαιολογίες ψέλλισαν εκείνοι αλλά η ουσία ήταν πως οι άνθρωποι είχαν μείνει χωρίς τόπο και δίχως στέγη. Τι να σου κάνει ο Φιλέσπλαχνος και Ελεήμων που τους συμπάθησε όπως τους είδε (λίγο καταφερτζήδες και λίγο πολυμήχανους) και εν τέλει σκέφτηκε … ας πάει και το παλιάμπελο. Μόνο που αντί για παλιάμπελο του ‘χε απομείνει εκείνο το «φιλετάκι», που λέγαμε πως κρατούσε για τον Εαυτό του. Πήρε, λοιπόν, το ύφος Του το αυστηρό και τους το έδειξε: Άντε, τους είπε (πάλι στο περίπου) σας το χαρίζω αλλά να το προσέχετε γιατί είναι τόπος θεϊκός κι όλοι θα σας ζηλεύουν.
Κι ως Παντογνώστης είχε ασφαλώς δίκιο. Οι Έλληνες ζούσαν ανά τους αιώνες στο θεϊκό Του οικόπεδο αλλά ουδέποτε ησύχασαν από τις επιβουλές των άλλων.....
Κάπου εδώ νομίζω η ιστορία του Νιόνιου τελείωνε... Ήταν βέβαια και ήσυχοι καιροί όταν την σκαρφίστηκε.... Στις μέρες μας, υποθέτω πως ο Ύψιστος όλο και κάποια φωνή θα ύψωνε (Φωνή Θεού, Οργή λαού). Αλλά μπορεί και να κάνω λάθος. Κάτι παραπάνω γνωρίζει Εκείνος για τα μελλούμενα. Κι άλλωστε το … οικόπεδο γλιτώνει ανά τους αιώνες.... Τόσο ανάξιοι απόγονοι φανήκαμε που να χαθεί επί των ημερών μας? .......(X)

Ανοιξιάτικο Μανιταροκυνήγι

http://www.back-to-nature.gr/2013/05/blog-post_22.html

Ανοιξιάτικο Μανιταροκυνήγι



Οι Μαγιάτικες βροχές επιτέλους έπεσαν! Τα μυκήλια κάτω από τη γη ξύπνησαν. Σε λίγες ημέρες θα βγουν τα πρώτα μανιτάρια, καλογεράκια, ρούσουλες, κανθαρέλες! Ετοιμάστε τα καλάθια σας! Ξεκινάει το ‘Ανοιξιάτικο Μανιταροκυνήγι’ του ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ στην Τσαγκαράδα!

Σας περιμένουμε για να ανακαλύψουμε και να γευτούμε μαζί τα δώρα της βροχής και του δάσους, συνδυάζοντας την αναζήτηση των μανιταριών, με το κολύμπι στην παραλία του Μυλοπόταμου και τη γαστρονομική θυσία των ‘θηραμάτων’ το βράδυ στη δροσερή αυλή του ξενώνα!
Η πρόταση του Ξενώνα ‘ΑΜΑΝΙΤΑ’ για ‘Ανοιξιάτικο Μανιταροκυνήγι’ αφορά τα πέντε επόμενα Σαββατοκύριακα:
Παρασκευή 24 – Κυριακή 26 Μαΐου 
Παρασκευή 31 Μαΐου – Κυριακή 2 Ιουνίου 
Παρασκευή 7 – Κυριακή 9 Ιουνίου 
Παρασκευή 14 – Κυριακή 16 Ιουνίου 
Παρασκευή 21 – Δευτέρα 24 Ιουνίου (τριήμερο Αγ. Πνεύματος, με 2 μανιταροεξόδους!)

Δεν υπάρχει πιο ιδανικός τόπος για να απολαύσει κάποιος τον Μάιο και τον Ιούνιο, από το Ανατολικό Πήλιο. Το βουνό, καταπράσινο. Η θάλασσα, τυρκουάζ. Η θερμοκρασία ευχάριστα ζεστή το μεσημέρι και δροσερή πρωί και βράδυ. Η φύση στα καλύτερά της. Στις αυλές οι ορτανσίες απλώνουν τεράστια λουλούδια σε δεκάδες αποχρώσεις του ροζ και του μωβ. Τα περιβόλια γεμάτα κεράσια και τζάνερα. Στην άγρια φύση, μεστώνει η ρίγανη, οι αγριοφράουλες ωριμάζουν και ανατέλλει η σύντομη εποχή των εαρινών μανιταριών. Πράσινες ρούσουλες, μικρές κανθαρέλες και ο βασιλιάς βωλίτης κάνουν την εμφάνισή τους στα δροσερά υψίπεδα, κάτω από τις καστανιές.
Η προσπάθειά μας είναι η διαμονή σας στον Ξενώνα ΑΜΑΝΙΤΑ, να είναι μια πραγματική ‘εμπειρία Πηλίου’. Να γίνει δηλαδή η επίσκεψή σας, όχι απλά μια ευκαιρία για γνωριμία με το μαγευτικό περιβάλλον, τη θάλασσα ή το δάσος και την γευστική κουλτούρα του Πηλίου, αλλά ενεργή συμμετοχή σε δραστηριότητες που θα σας πλουτίσει σε εμπειρίες και συναισθήματα.
ΑΜΑΝΙΤΑ Τσαγκαράδα 24260 49707

ξυδάτο χταποδάκι


Αλλά και το ξυδάτο χταποδάκι, υπέροχο...

http://bettyscuisine.blogspot.gr/2010/02/blog-post_11.html


Χταπόδι ξυδάτο

Μεζεδάκι ξεχωριστό και πολύ ευπρόσδεχτο... νηστεία, ουζάκι και θαλασσομεζέδες!

1 κιλό χταπόδι
4-5 κόκκους πιπέρι
1 καρότο
Λίγο σέλινο
½ φλιτζάνι ελαιόλαδο
1 ½ φλιτζάνι ξύδι από λευκό κρασί
Αλάτι
Ρίγανη
1-2 σκελίδες σκόρδο

Καθαρίζουμε το χταπόδι .
Το πλένουμε καλά και το βάζουμε σε κατσαρόλα με αλατισμένο νερό που βράζει.
Προσθέτουμε το πιπέρι, το ½ φλιτζάνι ξύδι, το καρότο και το σέλινο.
Αφήνουμε να βράσει για 1 ώρα περίπου, μέχρι να μαλακώσει καλά. Προσαρμόζουμε την ώρα βρασμού ανάλογα με το μέγεθος του χταποδιού.
Τo βγάζουμε από την κατσαρόλα και τo αφήνουμε να στραγγίσει.
Κόβουμε το χταπόδι σε ροδέλες, το βάζουμε σε μπολ, το περιχύνουμε με το ελαιόλαδο και το υπόλοιπο ξύδι. Ρίχνουμε και τη ρίγανη και το σκόρδο ψιλοκομμένο, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε στο ψυγείο τουλάχιστον 1 μέρα για να πάρει τη νοστιμιά από το λαδόξυδο.
Το σερβίρουμε με ψιλοκομμένο μαϊντανό. Το ουζάκι εννοείται !!!

Αγία Γαλήνη




Μικρή κωμόπολις του Νομού Ρεθύμνου, στή νότια ακτή της Κρήτης, η Αγία Γαλήνη είναι σήμερα πασίγνωστος παραθεριστικός προορισμός .... http://tinyurl.com/p773pl8

Αγία Γαλήνη

Αγία Γαλήνη
Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα
Μικρή κωμόπολις του Νομού Ρεθύμνου, στή νότια ακτή της Κρήτης, η Αγία Γαλήνη είναι σήμερα πασίγνωστος παραθεριστικός προορισμός.
Απο το μικρό ψαροχώρι της δεκαετίας του '70 εξελίχθηκε σε λίγα χρόνια σε τόπο διακοπών αφού προσφέρει ήρεμο τοπίο, δυνατότητα εκδρομών σε μια σειρά απο αξιόλογα αξιοθέατα και πεντακάθαρη θάλασσα.
Η Αγία Γαλήνη είναι κτισμένη στα ερείπεια της αρχαίας Σουλίας που αποτελούσε το επίνειο της Συβρίτου, και φαίνεται να ακμάζει μέχρι τον 6ο μ.Χ. αιώνα.
Στη νεότερη εποχή φέρεται να κατοικήθηκε λίγο πριν την Κρητική επανάσταση του 1888 για εμπορικούς λόγους με παράλληλη αγροτική και κτηνοτροφική ανάπτυξη της γύρω περιοχής.
Δέν είναι βέβαιο απο πού προέρχεται το όνομα της Αγίας Γαλήνης αλλά και μόνο το γεγονός ότι πάντα επικρατεί γαλήνη στη θάλασσα και στη στεριά ίσως να ήταν αρκετό.
Αν βρεθείτε στην Αγία Γαλήνη για τις διακοπές σας μπορείτε ανάμεσα σε πολλά άλλα να επισκεφθείτε τα Μάταλλα, τη Φαιστό και τη Γόρτυνα, την Αγία Τριάδα, το Ζαρό, τα Μοναστήρια του Βροντισίου και του Βαλσαμόνερου και το πανέμορφο Σπήλι.

Πώς να φτιάξετε ψάθινο καπέλο

http://www.back-to-nature.gr/2013/02/blog-post_26.html

Πώς να φτιάξετε ψάθινο καπέλο



Tο ψάθινο καπέλο, είναι ένα καλοκαιρινό αξεσουάρ, που μπορείς να το αγοράσεις σχεδόν παντού. Όμως, δεν αξίζει να δοκιμάσετε να φτιάξετε ένα , και με τα χεράκια σας;
 



Τι θα χρειαστείτε:
  • Χόρτο ψαθοπλεκτικής (ράφια) μπορείτε ακόμα  και  με χόρτο μπολιασματος η με τον αθαραπα [έτσι το λέμε εδώ στο νησί ]
  • Κλωστή ραψίματος (λευκή)
  • Βελόνα
  • Ψαλίδι


Λίγα λόγια για τη ράφια.

Η Ράφια (Raffia, ή Raphia ruffia) είναι ένα φοινικόδεντρο, που ευδοκιμεί στο δυτικό τμήμα της Μαγαδασκάρης. Τα φύλλα του μπορούν να χωριστούν σαν κλωστές και να γίνουν ύφασμα ή να πλεχτούν, για να φτιάξουν άλλα αντικείμενα, γεγονός που καθιστά το φυτό, ένα πολύτιμο εξαγώμενο προϊόν, για τη χώρα. Μια από τις πιο γνωστές χρήσεις του, είναι για τα ψάθινα καπέλα. Οι κλωστές των φύλλων του, πλέκονται και μετά ράβονται για να πάρουν σχήμα!
Το υλικό αυτό, πωλείται σε καταστήματα με είδη χειροτεχνίας ή με είδη συσκευασίας και ίσως σε κάποια βιβλιοπωλεία.

Οδηγίες

Πάρτε μερικές "κλωστές" από ψάθα (Ράφια) και πλέξτε τις σε πλεξούδα. Μπορείτε να πειραματιστείτε με δίκλωνες (δηλαδή αντί για τρεις μονές κλωστές, πλέξτε τρεις διπλές) και τρίκλωνες πλεξούδες, για να αποφασίσετε πιο πάχος και πιο στυλ, προτιμάτε για το καπέλο σας. Κάθε φορά που τελειώνει μια κλωστή, δένετε μια άλλη και συνεχίζετε το πλέξιμο.

Αφού έχετε πλέξει αρκετά, μπορείτε να ξεκινήσετε να διαμορφώνετε το καπέλο και στη συνέχεια αν χρειαστεί, το μεγαλώνετε κι άλλο με νήμα. Πάρτε την πλεξούδα και αρχίστε να την τυλίγετε σε κύκλο/σαν σπιράλ και παράλληλα ράβετε για να το σταθεροποιήσετε. Δοκιμάζετε κάθε τόσο την κατασκευή στο κεφάλι σας, για να ξέρετε πότε έχετε φτάσει στο επιθυμητό πλάτος, για την κορυφή του καπέλου. Αν αυτό σας δυσκολεύει, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα άλλο καπέλο για δείγμα, κατά προτίμηση ένα νούμερο μικρότερο, για να πλέξετε το καπέλο, επάνω του.

Λογικά τώρα, θα πρέπει να έχετε φτιάξει έναν ψάθινο δίσκο. Ράψτε την επόμενη σειρά, όχι από το πλάι, αλλά πάνω στο δίσκο και επαναλάβετε μέχρι να αρζίσει να σχηματίζεται, κάτι σαν δοχείο. Αυτό θα κάνει την κορυφή του καπέλου σας, κάπως πιο τετραγωνισμένη. Αν θέλετε στρογγυλό αποτέλεσμα, πρέπει να ράψετε μερικές σειρές, που να επανωτίζουν κατά το ήμισυ. Προσοχή όμως μη συνεχίσετε έτσι, για όλο το υπόλοιπο (κυρίως) μέρος του καπέλου, γιατί θα καταλήξει σαν ξεχειλωμένο!
Μετρώντας ξανά στο κεφάλι σας υπολογίζετε πόσο θέλετε να είναι το κυρίως μέρος και μετά πάμε να φτιάξουμε το γείσο. Αντίστοιχα με πριν, θέλουμε να δημιουργήσουμε γωνία, οπότε αντί να ράψουμε τη σειρά κάτω από τη προηγούμενη, τη ράβουμε γύρω-γύρω από την τελευταία σειρά μας, από την εξωτερική πλευρά, φυσικά. Συνεχίζουμε να ράβουμε γύρω-γύρω, μέχρι να φτάσουμε το γείσο στο επιθυμητό μέγεθος. Ράβουμε την άκρη από την κάτω μεριά, για πιο ομοιόμορφο τελείωμα. Το ψάθινο καπέλο σας, είναι έτοιμο! Μένει μόνο, να το διακοσμήσετε, σύμφωνα με το δικό σας γούστο!
 

Άλλες ιδέες

συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

Προσθέστε του κάτι ...!


 

Alinhavo meus retalhos com fios de sonhos.Bordo minha vida com múltiplos pontos de vista

 
Άν θέλετε κι εσείς να στολίσετε κάποιο ύφασμα μπορείτε με πολλούς τρόπους . 
Βάλτε κι εσείς τη φαντασία σας να δουλέψει , πειραματιστείτε και ανακαλύψτε δικούς σας τρόπους να πλουμίσετε, να διανθίσετε , να φτιάξετε το δικό σας πίνακα! 
Καλή Επιτυχία!

Κάρλος Καστανέ ντα-Η διδασκαλία του Δον Χουάν




" Κάθε δρόμος είναι μονάχα ένας δρόμος και δεν είναι ντροπή, ούτε για σένα ούτε για τους άλλους, να τον εγκαταλείψεις κάποια στιγμή, αν έτσι σου υπαγορεύει η καρδιά σου...Κοίταξε κάθε δρόμο, με προσοχή κι επιφυλακτικότητα. Δοκίμασε τον όσες φορές κρίνεις εσύ πως είναι απαραίτητο. Σκέψου και διαλογίσου πάνω σ'αυτόν. Κι ύστερα θέσε στον εαυτό σου ένα και μόνο ερώτημα: Έχει αυτός ο δρόμος καρδιά; αν έχει είναι καλός, αν δεν έχει είναι άχρηστος...

Θέλεις να σου πω πού οδηγεί ο δρόμος σου; Είναι εύκολο. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ίδιο μέρος: Πουθενά. Αυτό που έχει σημασία είναι να ακολουθείς τα Μονοπάτια που έχουν Καρδιά. Να ρωτάς: έχει καρδιά το μονοπάτι που βαδίζω; Αν ναι, ακολούθησε το και μη φοβάσαι τίποτε, ακόμη και αν όλος ο κόσμος θέλει να σε αποτρέψει από το να τ' ακολουθήσεις. Αν όχι, άφησέ το, δεν είναι καλό μονοπάτι. Να ψάχνεις πάντα τα μονοπάτια που έχουν καρδιά, κι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν έχουν, να μη διστάζεις να τα εγκαταλείπεις. Ποιο μονοπάτι σου λέει η καρδιά σου ότι είναι το σωστό; Σε περιμένει να το βαδίσεις. Πήγαινε. Τα μονοπάτια μπορούν να περιμένουν απίστευτα πολύ. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν αρκετό χρόνο στη διάθεσή τους!''


Από τό βιβλίο τού Κάρλος Καστανέ ντα-Η διδασκαλία του Δον Χουάν

...έπειτα από 1.700 χρόνια «σιωπής»

http://tothermometro.blogspot.gr/2013/05/1700.html

Το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης ξανανοίγει για το κοινό έπειτα από 1.700 χρόνια «σιωπής»



Για περισσότερα από 600 χρόνια το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης φιλοξενούσε πολιτιστικές αλλά και πολιτικές εκδηλώσεις. Στον χώρο του βρέθηκαν μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε’ και ο περίφημος στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας, Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης. Έπειτα από σιωπή και εγκατάλειψη 1.700 χρόνων, το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης ανοίγει και πάλι τις πύλες του, για το κοινό, το φετινό καλοκαίρι.

Τα εγκαίνια του αναστηλωμένου αρχαίου θεάτρου της Μεσσήνης θα γίνουν στις 3 Αυγούστου με γκαλά όπερας, που διοργανώνεται στο πλαίσιο του Ελληνικού Φεστιβάλ. Την εκδήλωση θα παρουσιάσει η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Κουρουπού και με τη συμμετοχή των ερμηνευτών Δημήτρη Πλατανιά και Τσέλιας Κοστέα. Η εκδήλωση υλοποιείται σε συνεργασία με το Σωματείο «Διάζωμα».

Το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης ανοίγει φέτος τις πύλες του για το κοινό για πρώτη φορά μετά το 300 μ.Χ. οπότε και σταμάτησε η λειτουργία του. Η αδιάκοπη λειτουργία του για έξι αιώνες (από το 300 π.Χ. όπως υπολογίζεται) έδωσε τη θέση της στην εγκατάλειψη και παρακμή. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι οι Βυζαντινοί κάτοικοι της περιοχής αποξήλωσαν πολλά από τα καθίσματα του μνημείου για να τα χρησιμοποιήσουν ως οικοδομικό υλικό σε ναούς και κατοικίες.

«Όταν ξεκινήσαμε τις ανασκαφές μας έπιασε απογοήτευση. Το θέατρο ήταν ανύπαρκτο, υπήρχαν μόνο κάποιες πεζούλες και γύρω ελαιώνες, οι οποίοι αγοράστηκαν. Οι επιχώσεις στην ορχήστρα και το κοίλο ήταν τεράστιες», λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο ομότιμος καθηγητής Αρχαιολογίας και «ψυχή» των ανασκαφών στην αρχαία Μεσσήνη, Πέτρος Θέμελης.

Η αναστήλωση και αποκατάσταση του αρχαίου θεάτρου της Μεσσήνης διήρκεσε περισσότερα από 20 χρόνια και χρηματοδοτήθηκε από το Β’ και Γ’ ΚΠΣ και από το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος». «Λίγα λίγα καταφέραμε να ενώσουμε, να αποκαταστήσουμε και να βάλουμε στη θέση τους περισσότερα από 2.000 καθίσματα» επισημαίνει ο κ. Θέμελης.

Οι εργασίες στο κοίλο δεν έχουν ολοκληρωθεί και θα συνεχιστούν και μετά το καλοκαίρι. Ως τις 3 Αυγούστου υπολογίζεται ότι θα έχει αποκατασταθεί το θέατρο ως τη 15η σειρά. Στην εκδήλωση, θα φιλοξενηθούν στους χώρους του θεάτρου 2.500 θεατές, ενώ μετά την ολοκλήρωση των εργασιών αποκατάστασης του θεάτρου υπολογίζεται ότι αυτό θα χωράει περίπου 5.000 θεατές, τους μισούς δηλαδή από την αρχική χωρητικότητά του.

Για την εκδήλωση του Αυγούστου θα τοποθετηθούν προσωρινά στον χώρο ένα ξύλινο πατάρι, όπου θα στέκονται τα μέλη της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, αντίσκηνα ως καμαρίνια των καλλιτεχνών και φωτισμοί. Δεν αγχώνει, όμως, τον κ. Θέμελη η παρουσία τόσου κόσμου σε ένα κλειστό για αιώνες θέατρο; «Είναι ανθεκτικό το μνημείο και τα καθίσματά του στο χρόνο και τα πατήματα. Η μόνη φθορά δημιουργείται από τα τακούνια των γυναικών. Το θέατρο όμως είναι για να χρησιμοποιείται, όχι για να παραμένει κλειστό. Το ρίσκο της φθοράς προέρχεται από το χρόνο και όχι από τους ανθρώπους» απαντά.

Το γκαλά όπερας του Ελληνικού Φεστιβάλ φαίνεται πως θα είναι μόνο η αρχή για τη νέα φάση της λειτουργίας του θεάτρου. Η συνεχής φιλοξενία δραστηριοτήτων και κοινού στους χώρους του θεάτρου, αλλά και σε όλη την αρχαία πόλη είναι το όραμα του κ. Θέμελη. «Αν δεν ζωντανέψει το μνημείο, καλύτερα να μην σκάβουμε. Θέλουμε το θέατρο να λειτουργεί για εκδηλώσεις, σχολεία, συνέδρια. Θέλουμε όλοι οι χώροι της αρχαίας Μεσσήνης να λειτουργήσουν πολλαπλώς. Είναι μια πόλη ολόκληρη, που μπορεί να ζωντανέψει, να έχει σχέση με την κοινωνία και με τους φορείς» τονίζει ο ίδιος.

Το αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά του αρχαιολογικού χώρου της αρχαίας Μεσσήνης. Η πρώτη φάση του θεάτρου χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ. Επισκευές πραγματοποιήθηκαν κατά τον 1ο και 2ο αιώνα μ.Χ. στους τοίχους της σκηνής, του προσκηνίου και της ορχήστρας. Το θέατρο λειτουργούσε για την ψυχαγωγία των πολιτών, αλλά και ως χώρος συγκεντρώσεων πολιτικού χαρακτήρα. Σε αυτό έλαβε χώρα η συνάντηση του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου Ε' και του Αράτου του Σικυώνιου το 214 π.Χ., μια μέρα μετά τη λαϊκή εξέγερση και τη σφαγή των αξιωματούχων της πόλης και διακοσίων εύπορων πολιτών. Σύμφωνα επίσης με μαρτυρία του Λιβίου, πολλοί κάτοικοι της Μεσσήνης συγκεντρώθηκαν στο θέατρο της πόλης, απαιτώντας να μεταφερθεί εκεί σε κοινή θέα ο περίφημος στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας Φιλοποίμην ο Μεγαλοπολίτης, που είχε αιχμαλωτιστεί από τους Μεσσήνιους το 183 π.Χ.

Το κοίλο εδράζεται σε τεχνητή επίχωση συγκροτούμενη από ισχυρό ημικυκλικό ανάλημμα. Την εντύπωση της φρουριακής δόμησης ενισχύουν οι υψηλές οξυκόρυφες πυλίδες με τα κλιμακοστάσια ανόδου. Αυτά τα στοιχεία, καθώς και το γεγονός ότι το ανάλημμα του κοίλου ήταν στο σύνολο του ορατό και προσιτό από έξω, καθιστούν το θέατρο της Μεσσήνης ιδιάζουσα περίσωση που προοιωνίζει τα κολοσσιαία θέατρα και αμφιθέατρα της ρωμαϊκής περιόδου.

Πηγή: ΑΠΕ via agelioforos.gr

Ξιφασκία - Πάλη

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Η αξία της φιλοσοφίας


Η αξία της φιλοσοφίας

http://www.awakengr.com/2012/02/blog-post_6337.html

 

Η αξία της φιλοσοφίας

Πρέπει λοιπόν να μην επιτρέπουμε το ελεύθερο παιδί να μην ακούει και μην παρακολουθεί όλα τ’ άλλα τα αποκαλούμενα εγκύκλια μαθήματα, αλλά αυτά μεν να τα μαθαίνει επιτροχάδην, έτσι που να πάρει μια γεύση (διότι είναι αδύνατο το τέλειο σε όλα), με τη φιλοσοφία όμως (πρέπει) να ασχολείται σοβαρά. Και μπορώ βέβαια με μια εικόνα να κάνω παραστατική τη γνώμη μου' όπως δηλαδή είναι καλό να περιηγηθεί κάποιος πολλές πόλεις, χρήσιμο όμως είναι να κατοικήσει στην άριστη... Ακόμη, ο Βίων ο φιλόσοφος με χαριτωμένο τρόπο έλεγε ότι, όπως οι μνηστήρες, επειδή δεν μπορούσαν να πλησιάσουν την Πηνελόπη συνευρίσκονταν με τις υπηρέτριες της, έτσι και οι αδυνατούντες να φθάσουν τη φιλοσοφία, ματαιοπονούν σε άλλα μαθήματα μηδαμινής αξίας. Γι’ αυτόν το λόγο επιβάλλεται να καταστήσουμε τη φιλοσοφία ένα είδος συγκεφαλαίωσης της υπόλοιπης παιδείας.


Δηλαδή, για μεν τη φροντίδα του σώματος οι άνθρωποι βρήκαν δύο επιστήμες, την Ιατρική και τη Γυμναστική, εκ των οποίων η μεν πρώτη εξασφαλίζει την υγεία και η δεύτερη την ευεξία· των ασθενειών όμως της ψυχής και των παθών μόνο η φιλοσοφία είναι φάρμακο.

Η αξια της φιλοσοφιας - παιδεία - ηθική
Διότι από αυτήν και με αυτήν είναι δυνατό να μάθουμε τι είναι καλό, τι αισχρό, τι δίκαιο, τι άδικο, τι γενικά είναι προτιμητέο, τι άξιο αποφυγής· πώς πρέπει να φερόμαστε στους θεούς, πώς στους γονείς, πώς στους γεροντότερους, πώς στους νόμους, (πώς στους ξένους), πώς στους άρχοντες, πώς στους φίλους, πώς στις γυναίκες, πώς στα τέκνα, πώς στους δούλους· ότι δηλαδή πρέπει τους μεν θεούς να σεβόμαστε, τους δε γονείς να τιμάμε, τους γεροντότερους να ντρεπόμαστε, στους νόμους να πειθαρχούμε, στους άρχοντες να υπακούουμε, τους φίλους να αγαπάμε, στις γυναίκες να είμαστε σώφρονες, στα παιδιά να δείχνουμε αγάπη, τους δούλους να μην καθυβρίζουμε' και, το κυριότερο, να μην είμαστε περιχαρείς στις ευτυχισμένες στιγμές, ούτε περίλυποι στις συμφορές μας, ούτε να είμαστε ακόλαστοι στις ηδονές, ούτε στους θυμούς παθιασμένοι και θηριώδεις. Αυτά βεβαίως εγώ κρίνω ως τα σοβαρότερα από όλα τα αγαθά που επισημαίνονται από τη φιλοσοφία· διότι το να υφίστασαι την ατυχία με αξιοπρέπεια είναι ιδιότητα σπουδαίου άνδρα, ενώ το να ευημερείς χωρίς φθόνο είναι ιδιότητα (σωστού) ανθρώπου, είναι ακόμη σοφού (ιδιότητα) να ελέγχει τις ηδονές με το μυαλό, και δεν είναι του όποιου τυχαίου άνδρα το να συγκρατεί το θυμό του.
Τέλος, τέλειους ανθρώπους θεωρώ αυτούς που μπορούν να ενώσουν και να συγκεράσουν την πολιτική δύναμη με τη φιλοσοφία, και, επειδή τα μέγιστα αγαθά είναι δύο, θεωρώ ότι αυτοί έχουν καλή επίδοση και στον κοινωφελή βίο, όταν πολιτεύονται, και στην ατάραχη και γαλήνια ζωή, όταν καταπιάνονται με τη φιλοσοφία. Διότι, ενώ υπάρχουν τρεις τρόποι ζωής, ένας εκ των οποίων είναι πρακτικός, ο άλλος θεωρητικός και ο τρίτος απολαυστικός, ο μεν τρίτος είναι ζωώδης και μικροπρεπής ως έκλυτος και δούλος των ηδονών, ο δε πρακτικός, όταν δεν μετέχει της φιλοσοφίας, είναι άμουσος και ελαττωματικός, ενώ ο θεωρητικός, όταν αστοχεί στο πρακτικό μέρος, είναι ανωφελής. Πρέπει λοιπόν να προσπαθούμε όσο μπορούμε και με τα κοινά να ασχολούμαστε και με τη φιλοσοφία να καταγινόμαστε, όσο το επιτρέπουν οι περιστάσεις. Έτσι έκανε στη ζωή του ο Περικλής, έτσι ο Αρχύτας ο Ταραντίνος, έτσι ο Δίων ο Συρακόσιος, έτσι ο Επαμεινώνδας ο Θηβαίος, ένας από τους οποίους υπήρξε σύντροφος του Πλάτωνα. Και δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει για την παιδεία να διαθέσω περισσότερο χρόνο, ασχολούμενος με περισσότερα. Πλέον των όσων έχουν αναφερθεί, είναι χρήσιμο, ή, καλύτερα, αναγκαίο, να μην αδιαφορούμε για την απόκτηση παλαιών συγγραμμάτων, αλλά να κάνουμε συλλογή από αυτά κατά τη γεωργική συνήθεια... κατά τον ίδιο τρόπο η χρήση των βιβλίων είναι το όργανο της παιδείας, και από αυτά σαν από πηγή συμβαίνει να διατηρούμε την επιστήμη (γνώση).
Πηγή: (Πλουτάρχου Περί Παίδων Αγωγής, κεφ 10, 7C-8b), "Η Παιδαγωγική - Διδακτική στους Αρχαίου Συγγραφείς", Α. Βερτσετης, Αθηνα 2001
Αναρτήθηκε από:

Πηγή: http://www.awakengr.com/2012/02/blog-post_6337.html#ixzz2TgUzQo5V Under Creative Commons License: Attribution Share Alike

Η προσευχή της Αγάπης


Η προσευχή της Αγάπης
« Κύριε,
Κάνε με όργανο της ειρήνης.
Κάνε στη θέση του μίσους, να βάζω
την αγάπη.
Στη θέση της ύβρης, να βάζω την
συγγνώμη.
Στη θέση της πλάνης, να βάζω την
πίστη.
Στη θέση της διχόνοιας, να βάζω
την ένωση.
Στη θέση της απελπισίας, να βάζω
την ελπίδα.
Στη θέση της λύπης, να δίνω τη χαρά.
Κύριε,
Κάνε να μη ζητώ τόσο να παρηγορηθώ,
όσο να παρηγορώ.
Να μη ζητώ τόσο να αγαπούμαι,
όσο να αγαπώ.
Γιατί όταν δίνουμε λαβαίνουμε.
Όταν λησμονούμε τον εαυτό μας,
τον ξαναβρίσκουμε.
Όταν συγχωρούμε λαβαίνουμε την
άφεση.
Όταν αποθνήσκουμε, βρίσκουμε την
αιώνια ζωή.»
Αμήν

Δημοφιλείς αναρτήσεις