Έξυπνες κατασκευές για τον κήπο σας χωρίς ευρώ!!!

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

6 Μαΐου 2016 ·

botanologika.gr

Έξυπνες κατασκευές για τον κήπο σας χωρίς ευρώ!!!

Έξυπνες ιδέες για κατασκευές κήπου χωρίς να ξοδέξετε ευρώ.

"Η πυραμίδα της Βοσνίας ειναι Ελληνική

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.

6 Μαΐου 2016 ·

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ

6 Μαΐου 2016 ·

"Η πυραμίδα της Βοσνίας ειναι Ελληνική και γι αυτό δεν ακούμε τώρα τίποτα γι αυτήν."

Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο

ellaniapili.blogspot.com

ΕΛΛΑΝΙΑ ΠΥΛΗ: "Η πυραμίδα της Βοσνίας ειναι Ελληνική και γι αυτό δεν ακούμε τώρα τίποτα γι αυτήν."

"Η πυραμίδα της Βοσνίας ειναι Ελληνική και γι αυτό δεν ακούμε τώρα τίποτα γι αυτήν."

Η πυραμίδα της Βοσνίας ειναι ελληνικη και γι αυτο δεν ακουμε τωρα τιποτα γι αυτην.
Πρωτα τοσος ντορος γινοταν:
Το Βίσοκο όπου ο Βοσνιος Οσμανάγκικ έχει κάνει τις ανασκαφές βρίσκεται στην αρχαία Ιλλυρία.
Εκει ειναι η πυραμίδα της Βοσνίας. Απο την πυραμιδα αυτη, έβλεπαν τοτε το βραδυ τον Αρκτούρο -άστρο άλφα του Βοώτη- να εφάπτεται στον ορίζοντα της γης .




Ο Αρκτούρος ήταν τότε αειφανής -δηλ. δεν έδυε ποτέ.

Τωρα παμε για την εξηγηση οτι η πυραμιδα αυτη ηταν ελληνικη. Στην ελληνική μυθολογία ο Ιλλυριός ήταν ο τελευταίος γιος του Κάδμου και της Αρμονίας.

Γεννήθηκε κατά την εποχή της εκστρατείας εναντίον της Ιλλυρίας, οπότε και η χώρα αυτή πήρε το όνομά του.Προς τα τέλη της ζωής τους, οι γονείς του Ιλλυριού, αλλά και ο ίδιος, έφυγαν από τη Θήβα και πήγαν στην Ιλλυρία.

Εκεί πέθαναν και εκεί ενταφιάσθηκαν. Τους «τάφους» τους, τους έδειχναν στους ιστορικούς χρόνους της αρχαιότητας.

Ειπαμε οτι απο την πυραμιδα της Βοσνιας που πηγαν εκει οι θηβαιοι, εβλεπαν τον Αρκτούρο -άστρο του Βοώτη - που δεν εδυε ποτε. Απο τον Βοώτη λοιπον δωσανε το ονομα στην Βοιωτια όπου βρίσκεται η Θήβα.Δεν πειστηκατε; Καλως εχετε δικαιο.Δειτε την δευτερη φωτο.

Ειναι σε ευθεια γραμμη πυραμιδα αιγυπτου, Παρθενωνας, Πυλος , Ολυμπος και το τριτο σημαδι μετα τον Ολυμπο ειναι η πυραμιδα της Βοσνιας .Δεν πειστηκατε παλι;

Στην πυραμιδα εκει βρεθηκε η διπλανη εικονα το ελληνικο Τετραγαμμα.


Διπλα ελληνικο Τετραγαμμα.Εχει και αλλα στοιχεια αλλα βαριεμαι να τα βρω τωρα .

Βολευομαστε και με αυτα νομιζω γιατι τωρα εχω ενδιαφερον για τις πετρινες μπαλες που βρεθηκαν στην πυραμιδα και ειναι ιδια με τις Υπερβορειας και της Λατινικης Αμερικης .

Θελω να λυσω το προβλημα .Μαλλον ελληνικες θα τις βγαλω . Μπορει να γελατε αλλα σκεφτηκατε ποτε γιατι οι προγονοι μας κανανε τον δισκο που πετουν στην δισκοβολια με τετοιο αεροδυναμικο σχημα και οχι αλλο;


Δεν μοιαζει με UFO;

Γιατι το κανανε ετσι και οχι π.χ.τετραγωνο.

Μηπως εβλεπαν τα ουφο να πετανε και προσπαθουσανε να τα μιμηθουν ή να μην τα ξεχασουν .

Πηγή: ntourntoubaki.blogspot.gr

Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

6 Μαΐου 2016 ·

youtube.com

Τ' ΑΣΤΕΡΙ ΤΟΥ ΒΟΡΙΑ - ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ

στίχοι: Νίκος Γκάτσος ερμηνεύουν: Βασίλης Ριζιώτης & Γιώργος Ρωμανός

Φροντιστήριο με τη γιαγιά

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα βίντεο.

10 Μαρτίου 2017 ·

https://www.facebook.com/maria.dimitriou.5/posts/1260400240723422

Moda a Crochet

10 Μαρτίου 2017 ·

Tutorial granny square 7

Φροντιστήριο με τη γιαγιά πλατεία 7

1η Ιανουαρίου1822 - Το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1η Ιανουαρίου1822: Ψηφίζεται από την A' Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου το πρώτο Ελληνικό Σύνταγμα. Μεταξύ άλλων, καθορίζει το γαλάζιο και το λευκό ως τα χρώματα της ελληνικής σημαίας.

Διαβάστεπερισσότερα: http://www.sansimera.gr/almanac/0101#ixzz2Gi8Bn42U

Το Σύνταγμα της Ελλάδας είναι ο θεμελιώδης νόμος επάνω στον οποίο βασίζεται η διαμόρφωση ολόκληρης της νομοθεσίας της Ελλάδας όσον αφορά τα δικαιώματα και υποχρεώσεις του πολίτη, την οργάνωση και βασικούς κανόνες λειτουργίας του ελληνικού κράτους και των θεσμών. Μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 δημιουργήθηκαν διάφορα βραχύβια συντάγματα που δεν ευδοκίμησαν είτε λόγω των αδυναμιών τους είτε λόγω της εσωτερικής διαμάχης μεταξύ των πολιτικών.
Πρώτο σύνταγμα ήταν αυτό που ψηφίστηκε από την Α' Εθνοσυνέλευση στις 1 Ιανουαρίου 1822 στην Επίδαυρο με ονομασία «Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος» και αναθεωρήθηκε το 1823 από την Β' Εθνοσυνέλευση στο Άστρος με τον «Νόμο της Επιδαύρου». Η Γ' Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας το 1827 ψήφισε το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» το οποίο όμως αναστάλθηκε από την Δ' Εθνοσυνέλευση του Άργους μετά από πρόταση του Ιωάννη Καποδίστρια.

Το 1832 η Ε' Εθνοσυνέλευση Ναυπλίου στο Ναύπλιο ψήφισε το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος του 1832» (που αναφέρθηκε και ως «Ηγεμονικόν Σύνταγμα» το οποίο όμως δεν εφαρμόστηκε και ο Όθων βασίλευσε χωρίς σύνταγμα μέχρι το Μάρτιο του 1844. Σύνταγμα παραχωρήθηκε μετά από την εξέγερση της Γ' Σεπτεμβρίου 1843. Αυτό το Σύνταγμα του 1844, εγκαθίδρυσε τη συνταγματική μοναρχία και βασίστηκε αρκετά στο γαλλικό σύνταγμα του 1830 και το βελγικό του 1831. Μετά την ανατροπή του Όθωνα ψηφίστηκε στην Αθήνα Σύνταγμα του 1864 το οποίο εισήγαγε τον θεσμό της βασιλευομένης δημοκρατίας. Το σύνταγμα του 1864 αναθεωρήθηκε με το Σύνταγμα του 1911 ενώ τα έτη 1920 και 1924 αποπειράθηκε να αναθεωρηθούν ξανά αλλά η διαδικασία διακόπηκε λόγω επαναστατικών πράξεων.

Το σύνταγμα αυτό ήταν ένα από τα πρώτα στον κόσμο που καθιέρωσε την καθολική ψηφοφορία (των ανδρών) ανεξαρτήτως οικονομικού εισοδήματος. Μόνον οι πλήρως οικονομικά εξαρτημένοι άνδρες (τσιράκια ή οικόσιτοι) δεν είχαν δικαίωμα ψήφου. Αυτό, σε αντιδιαστολή με τα άλλα δυτικά συντάγματα της εποχής όπου μόνον οι γαιοκτήμονες αστοί είχαν δικαίωμα ψήφου. Για να εκτιμήσουμε αυτή τη διαφορά αρκεί να πούμε ότι ενώ στην Γαλλία ή στην Αγγλία την εποχή εκείνη είχε δικαίωμα ψήφου το 10% των ενήλικων ανδρών περίπου, στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό ήταν περίπου 90%.

Το 1926 συντάχθηκε το «Σύνταγμα της τριακονταμελούς επιτροπής» το οποίο δεν ίσχυσε αφού συντάχθηκε νέο από αναθεωρητική βουλή που ψήφισε το «Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας» με το οποίο το πολίτευμα μετατρεπόταν σε αβασίλευτη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Το 1935 επανήρθε η μοναρχία με το σύνταγμα του 1864/1911 αλλά μετά την δικτατορία της 4 Αυγούστου 1936 έπαυσαν να ισχύουν ουσιώδεις διατάξεις του. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το σύνταγμα αναθεωρήθηκε το 1952.
Η δικτατορία της Χούντας των Συνταγματαρχών παρουσίασε νέο Σύνταγμα το 1968 το οποίο επικυρώθηκε στο δημοψήφισμα του ίδιου έτους και ένα νεώτερο το 1973 που επίσης επικυρώθηκε με δημοψήφισμα το 1973, το οποίο έπαυσε να έχει ισχύ με την πτώση της το 1974, οπότε μετά από το Δημοψήφισμα του 1974 που διεξάχθηκε τη 8η Δεκεμβρίου 1974, το πολίτευμα της Ελλάδας μετατράπηκε ξανά σε αβασίλευτη δημοκρατία και συντάχθηκε νέο σύνταγμα από την πέμπτη Αναθεωρητική Βουλή και τέθηκε σε ισχύ στις 11 Ιουνίου 1975, το οποίο ισχύει σήμερα όπως αναθεωρήθηκε το 1986, το 2001 και το 2008.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

Ο Τζόζεφ Ράντγιαρντ Κίπλινγκ (30 Δεκεμβρίου 1865 - 18 Ιανουαρίου 1936) ήταν Βρετανός συγγραφέας και ποιητής. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το Βιβλίο της Ζούγκλας (1894), το μυθιστόρημα Κιμ (1901) και το ποίημα "Αν..." (1895). Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ήταν ο πρώτος αγγλόφωνος συγγραφέας που κέρδιζε το βραβείο αυτό και μέχρι σήμερα αποτελεί το νεαρότερο κάτοχο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Κίπλινγκ γεννήθηκε στη Βομβάη της Ινδίας. Όταν ήταν 6 χρόνων, αυτός και η τρίχρονη αδερφή του στάλθηκαν στην Αγγλία υπό τη φροντίδα μιας γυναίκας. H άσχημη μεταχείριση και παραμέλησή του μέχρι τα 12 του χρόνια θα πρέπει να επηρέασε τη γραφή του, και πιο ιδιαίτερα τη συμπόνοιά του για τα παιδιά.

Αφού πέρασε μια μεγάλη περίοδο σε οικοτροφείο, ο Κίπλινγκ γύρισε το 1882 στη Λαχόρη της Ινδίας (τώρα η πόλη ανήκει στο Πακιστάν). Ξεκίνησε να εργάζεται ως συντάκτης σε μια μικρή τοπική εφημερίδα, την Civil & Military Gazette, και έκανe τα πρώτα του βήματα στο χώρο της ποίησης, εκδίδοντας τα πρώτα του επαγγελματικά έργα το 1883.

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80, ταξίδευε σε όλη την Ινδία σαν ανταποκριτής της εφημερίδας Allahabad Pioneer, ενώ δραστηριοποιήθηκε και στην πεζογραφία, εκδίδοντας έξι μικρά βιβλία το 1888. Από εκείνη την περίοδο είναι και η νουβέλα "Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς".

Τον επόμενο χρόνο, ο Κίπλινγκ ξεκίνησε ένα μεγάλο ταξίδι πίσω στην Αγγλία, περνώντας από τη Βιρμανία, την Κίνα, την Ιαπωνία και την Καλιφόρνια, διασχίζοντας τέλος τον Ατλαντικό και φτάνοντας στο Λονδίνο. Από τα πιο γνωστά ποιήματά του εκείνης της εποχής είναι η Μπαλάντα της Ανατολής και της Δύσεως.

Το 1892, ο Κίπλινγκ παντρεύτηκε την Καρολίν (Κάρι) Μπαλεστιέ. Κατά το μήνα του μέλιτος, η τράπεζα του Κίπλινγκ χρεωκόπησε. Εξαργυρώνοντας τα ταξιδιωτικά τους εισιτήρια, κατάφεραν να επιστρέψουν μέχρι το Βερμόντ. Ο Κίπλινγκ και η σύζυγός του έζησαν στην Αμερική για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, περίοδο κατά την οποία ο Κίπλινγκ στράφηκε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων, για τα οποία είναι σήμερα και περισσότερο γνωστός (Το Βιβλίο της Ζούγκλας).

Το 1898, ο Κίπλινγκ άρχισε να κάνει ταξίδια χειμερινών διακοπών στην Αφρική και τα συνέχισε και τα επόμενα χρόνια. Της περιόδου αυτής είναι το ποίημα του Κίπλινγκ "Γκούνγκα Ντιν" (1892), ενώ το 1901 εκδόθηκε το μυθιστόρημά του Κιμ. Το 1907, του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Και το 1910, εκδόθηκε το γνωστότερο ποίημα του, "Αν...".

Πολλές παλιές εκδόσεις βιβλίων του Κίπλινγκ έχουν στο εξώφυλλο μια σβάστικα, κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηρίσει τον Κίπλινγκ ως οπαδό των Ναζί. Ωστόσο, ο Κίπλινγκ χρησιμοποιούσε τη σβάστικα σαν αρχαίο ινδικό σύμβολο καλής τύχης και ευεξίας. Όταν το σύμβολο άρχισε να χρησιμοποιείται από τους Ναζί, ο Κίπλινγκ το αφαίρεσε από τα βιβλία του.
Έργα του Κίπλινγκ στα Ελληνικά
Kim (1901) : Ντίνος Γαρουφαλιάς ("Κονιδάρης") Captains Courageous (1897) : Κ. Σφαέλλου-Βενιζέλου ("De Agostini Hellas") The finest story in the World (Το ωραιότερο διήγημα στον κόσμο κ.α.διηγήματα : Κοσμάς Πολίτης ("Άγρα") The Jungle Book (Το Βιβλίο της Ζούγκλας, 1894) : Αιμ.Ζαρίφη ("Ελευθερουδάκης-Νίκας") Plain Tales from the Hills (Απλές ιστορίες από τους Λόφους, (1888) : Τίνα Πλυτά ("Σ.Ι.Ζαχαρόπουλος") The Man Who Would Be King (Ο άνθρωπος που θα γινόταν βασιλιάς κ.α.διηγήματα) : Παλμύρα Ισμυρίδου ("Άγρα") http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%81%CE%BD%CF%84_%CE%9A%CE%AF%CF%80%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA

Βασιλόπιτα Σμυρναίικη

 Βασιλόπιτα Σμυρναίικη
Μια συνταγή για Βασιλόπιτα εγγυημένα από τις πετυχημένες που θα βρείτε! Από τη Σμύρνη με αγάπη!
• 2 φλ. ζάχαρη • 3/4 φλ. βούτυρο φρέσκο
• 1 πορτοκάλι (ξύσμα + χυμός ξεχωριστά)
• 6 αβγά
• 1/2 φλ. κονιάκ
• 6 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
• 3 κ.γ. μπέικιν πάουντερ
• Ζάχαρη άχνη για τη διακόσμηση

Χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια.

Χτυπάμε τα ασπράδια με σύρμα χειρός ή στο μίξερ μέχρι να πάρουμε μια σφιχτή μαρέγκα. Αν δεν είστε εξοικειωμένοι με τον όρο «σφιχτή μαρέγκα» κάντε κλικ εδώ για να δείτε πώς θα την πετύχετε.

Σε ένα ξεχωριστό μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ.

Χτυπάτε στο μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη για περίπου 10 λεπτά μέχρι το μείγμα να ασπρίσει και να αφρατέψει.

Προσθέτετε στη συνέχεια τους κρόκους των αβγών και το χυμό του πορτοκαλιού. Συνεχίζετε 2-3 λεπτά ακόμα.

Μειώνετε την ένταση του μίξερ και ρίχνετε εναλλάξ το αλεύρι και τη μαρέγκα. Ανακατεύουμε συνεχώς για να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Βουτυρώνουμε καλά και αλευρώνουμε ένα στρογγυλό ταψί και ρίχνουμε μέσα το μείγμα.

Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς ή μέχρι να ροδίσει.

Βγάζουμε την πίτα από το φούρνο και περιμένουμε λίγο να κρυώσει πριν την ξεφορμάρουμε.

Διακοσμούμε με ζάχαρη άχνη και κάνουμε αν θέλουμε σχεδιάκια με κανέλα.

Χρόνος προετοιμασίας: 30΄ Χρόνος ψησίματος: 45-50΄

lovecooking.gr

Μωσαϊκό: Μέγας Βασίλειος ή Άγιος Βασίλειος

Μωσαϊκό: Μέγας Βασίλειος ή Άγιος Βασίλειος: http://el.wikipedia.org Βασίλειος Καισαρείας Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια ...

http://el.wikipedia.org

Βασίλειος Καισαρείας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

    Για την μυθική μορφή που ονομάζεται Άγιος Βασίλης, δείτε: Άγιος Βασίλης.

Ο Μέγας Βασίλειος σε μικρογραφία του 15ου αιώνα(Μονή Διονυσίου, Άγιο Όρος)

Χριστιανισμός σειρά λημμάτων

[εμφάνιση]Θεμελιώδη

[εμφάνιση]Αγία Γραφή

[εμφάνιση]Χριστιανική θεολογία

[εμφάνιση]Ιστορία και παραδόσεις

[εμφάνιση]Σημαντικές μορφές Πρότυπο: π • σ • ε

 

Ο Βασίλειος Καισαρείας, γνωστότερος ως Μέγας Βασίλειος ή Άγιος Βασίλειος (μεταξύ 329 και 333 - 379), υπήρξε Πατέρας της Εκκλησίας, επίσκοπος Καισαρείας, κορυφαίος θεολόγος του 4ου αιώνα και ένας από τους Τρεις Ιεράρχες, που θεωρούνται προστάτες της παιδείας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Η ζωή του 2 To Έργο του Μεγάλου Βασιλείου 3 Συγγραφικό έργο 4 Παραπομπές 5 Πηγές 6 Βιβλιγραφία 7 Εκδόσεις έργων του Μεγάλου Βασιλείου σε νεοελληνική απόδοση 8 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η ζωή του

Γεννήθηκε από Άγιους γονείς το 330 στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και όχι της Καππαδοκίας, όπως αναφέρεται πολλές φορές λανθασμένα, αφού η Νεοκαισάρεια είναι πόλη της Μητρόπολης Νεοκαισάρειας που είναι κυρίως τμήμα των ορίων που ονομάζουμε Πόντο. Ο πατέρας του Άγιος Βασίλειος ασκούσε το επάγγελμα του καθηγητή ρητορικής στη Νεοκαισάρεια και η μητέρα του Αγία Εμμέλεια ήταν απόγονος οικογένειας Ρωμαίων αξιωματούχων (ο πατέρας της είχε πεθάνει ως Χριστιανός μάρτυρας). Στην οικογένεια εκτός από το Βασίλειο υπήρχαν άλλα οκτώ ή εννέα παιδιά. Μεταξύ αυτών, ο Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, ο Ναυκράτιος που έγινε ασκητής και θαυματουργός Άγιος, η Μακρίνα (Οσία Μακρίνα) και ο Πέτρος, Επίσκοπος Σεβαστείας, ενώ κάποιο φαίνεται να πέθανε σε βρεφική ηλικία.

Ο Βασίλειος μεταφέρθηκε από τη γιαγιά του Μακρίνα στο κτήμα των Αννήσων κοντά στον ποταμό Ίρι, όπου ανατράφηκε από αυτήν μέχρι το θάνατό της και μετέπειτα από την πρωτότοκη αδερφή του Μακρίνα η οποία επηρέασε καθοριστικά τον μικρό Βασίλειο να στραφεί στην Χριστιανική πίστη. Την εγκύκλια παιδεία έλαβε από τον πατέρα του ενώ μετά την εκδημία του (γύρω στα 345) μετέβη στην Καισάρεια. Κατόπιν η ανάγκη του για περαιτέρω μόρφωση τον έφερε στην Κωνσταντινούπολη, όπου φοίτησε κοντά στο γνωστό δάσκαλο της εποχής Λιβάνιο και επακόλουθα στην Αθήνα (352).

Στην Αθήνα γνωρίστηκε με το Γρηγόριο από την Καππαδοκία, αναπτύσσοντας μία μεγάλη φιλία, εγγράφηκε στη σχολή του Χριστιανού φιλοσόφου Προαιρεσίου και παρακολούθησε τη διδασκαλία του καθώς και τη διδασκαλία άλλων φιλοσόφων όπως ο Ιμέριος.

Η Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου (Subleyras Pierre, 1743, Μουσείο Ερμιτάζ, Αγία Πετρούπολη)

Επέστρεψε στην πατρίδα του το καλοκαίρι του 356, εγκαταστάθηκε στην Καισάρεια και, συνεχίζοντας την παράδοση του πατέρα του, έγινε καθηγητής της ρητορικής. Το 358, επηρεασμένος από το θάνατο του αδερφού του μοναχού Ναυκρατίου, βαπτίζεται Χριστιανός, πιθανόν από τον επίσκοπο Διάνιο, και αποφασίζει να αφιερώσει τον εαυτό του στην ασκητική πολιτεία. Το φθινόπωρο του ίδιου έτους ξεκινά ένα οδοιπορικό σε γνωστά κέντρα ασκητισμού της Ανατολής, επιθυμώντας την ανεύρεση κατάλληλου τόπου διαμονής. Επέστρεψε το 359 στον Πόντο και για μικρό χρονικό διάστημα διέμεινε στην Αριανζό, κοντά στο φίλο του Γρηγόριο.

Τον Ιανουάριο του 360 φαίνεται να συμμετείχε, ως παρατηρητής εντεταλμένος από τον επίσκοπο Διάνιο, στην αρειανική Σύνοδο, που συνήλθε στην Κωνσταντινούπολη, για την έριδα μεταξύ Ομοουσιανών και Ομοιανών. Μετά την υπογραφή, από μέρους του Διανίου, του συμβόλου των Ομοιανών, ο Βασίλειος απογοητευμένος αποσύρθηκε στο ησυχαστήριο της αδερφής του εγκαινιάζοντας τη μνημειώδη αλληλογραφία του με το Γρηγόριο.

Το καλοκαίρι του 364 ο Ευσέβιος Καισαρείας τον χειροτόνησε πρεσβύτερο. Η μεγάλη δραστηριότητα και η μόρφωση του Βασιλείου προκάλεσαν τα ζηλόφθονα αισθήματα του Ευσεβίου γεγονός που οδήγησε τον πρώτο, για ακόμα μία φορά, να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η μεσολάβηση, όμως, του Γρηγορίου επιφέρει εξομάλυνση των σχέσεων και την επιστροφή του Βασιλείου στην Καισάρεια. Μετά το θάνατο του Ευσεβίου, με τη συνδρομή του Ευσεβίου επισκόπου Σαμοσάτων και του Γρηγορίου επισκόπου Ναζιανζού, εκλέγεται διάδοχός του στην επισκοπική έδρα της Καισάρειας και αναλαμβάνει συν τω χρόνω, λόγω του κύρους της προσωπικότητάς του, την εξαρχία της Αρχιεπισκοπής του Πόντου.

Στον εκκλησιαστικό τομέα, ως επίσκοπος πλέον, ο Βασίλειος αντιμετώπισε την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ουάλη να επιβάλει τον Ομοιανισμό (ρεύμα του Αρειανισμού), όντας σε επιστολική επικοινωνία με το Μέγα Αθανάσιο, Πατριάρχη Αλεξανδρείας και τον Πάπα Ρώμης Δάμασο. Στην περιφέρεια της ποιμαντικής του ευθύνης είχε να αντιμετωπίσει την έντονη παρουσία του αρειανικού στοιχείου και άλλων χριστιανικών, μη ορθόδοξων, ομολογιών. Σε αυτό τον τομέα έδρασε και ως επίσκοπος, δηλαδή οργανωτικά, αλλά και με την αντιρρητική του γραμματεία. Μέσα από τις επιστολές του φαίνονται οι προσπάθειες που κατέβαλε για την ανάδειξη άξιων κληρικών στο ιερατείο, την καταπολέμηση της σιμωνίας των επισκόπων, την πιστή εφαρμογή των ιερών κανόνων από τους πιστούς καθώς και η ποιμαντική μέριμνα, που επέδειξε έναντι των αποκομμένων και περιθωριοποιημένων μελών της Εκκλησίας. Η όλη του δραστηριότητα επιφέρει τη βαθμιαία αναγνώρισή του ως κοινού έξαρχου ολόκληρου του ασιατικού θέματος της Αυτοκρατορίας.

Στην οικουμενική Εκκλησία ο Βασίλειος αναλαμβάνει τα πνευματικά ηνία από το Μέγα Αθανάσιο, ο οποίος βαθμιαία αποσύρεται από την ενεργό δράση λόγω γήρατος. Εργάζεται για την επικράτηση των ορθόδοξων χριστιανικών αρχών και υπερασπίζεται το δογματικό προσανατολισμό της Οικουμενικής Συνόδου της Νίκαιας. Προσπαθεί να βρίσκεται σε αλληλενέργεια με τα ορθόδοξα πατριαρχεία και ουσιαστικά υποκαθιστά και αντικαθιστά την αρειανίζουσα ιεραρχία του πολιτικού κέντρου της Αυτοκρατορίας. Σε αυτή την προσπάθεια συναντά την αδιάφορη ή προκατειλημμένη στάση των άλλων πατριαρχείων, γεγονός, που παρά την απογοήτευση που του επιφέρει δεν τον καταβάλει στη συνέχιση του αγώνα του.

Έργο ζωής και σημαντικό σταθμό στην πορεία του, αποτελεί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδας. Εκεί διοχετεύει όλη την ποιμαντική του ευαισθησία, καθιστώντας την πρότυπο κέντρου περίθαλψης και φροντίδας των ασθενέστερων κοινωνικά ατόμων. Ουσιαστικά η Βασιλειάδα υπήρξε ένας πρότυπος οίκος για τη φροντίδα των ξένων, την ιατρική περίθαλψη των φτωχών άρρωστων και την επαγγελματική κατάρτιση των ανειδίκευτων. Καθίσταται η μήτρα ομοειδών οργανισμών που δημιουργήθηκαν σε άλλες επισκοπές και στάθηκε η σταθερή υπενθύμιση στους πλουσίους του προνομίου τους να διαθέτουν τον πλούτο τους με έναν αληθινά χριστιανικό τρόπο.

Καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε, ο Βασίλειος πεθαίνει την 1 Ιανουαρίου του 379 σε ηλικία 50 ετών. Ο θάνατός του βυθίζει στο πένθος όχι μόνο το ποίμνιό του αλλά και όλο το χριστιανικό κόσμο της Ανατολής. Στην κηδεία του συμμετέχουν Ιουδαίοι, πιστοί της εθνικής θρησκείας και ένα πλήθος ανομοιογενούς θρησκευτικής και εθνικής απόχρωσης. Η παρακαταθήκη του υπήρξε το τεράστιο σε μέγεθος και σημασία θεολογικό – δογματικό του έργο μαζί με τη συμβολή του στη λειτουργική και την πρωτότυπη ανθρωπιστική του δράση.

Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την 1η Ιανουαρίου ενώ από το 1081 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης Ιωάννης Μαυρόπους (ο από Ευχαΐτων) θέσπισε έναν κοινό εορτασμό των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Ιωάννη Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου, στις 30 Ιανουαρίου ως προστατών των γραμμάτων και της παιδείας. Η Αγγλικανική και η Καθολική εκκλησία τιμούν την μνήμη του στις 2 Ιανουαρίου, ενώ η Λουθηρανική και η Επισκοπελιανή, στις 14 Ιουνίου.