Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2018

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
H Μαρία Αννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Ν. Υόρκη - την ίδια χρονιά που οι γονείς της μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. Από νωρίς εκδηλώνει το μεγάλο ταλέντο της στη μουσική και το 1931 ξεκινά μαθήματα πιάνου και σολφέζ. Την πρώτη της επαφή με τη μουσική την αποδεικνύει μια μαγνητοταινία από το 1935, στην οποία η Κάλλας με το ψευδώνυμο Νίνα Φορέστι μιλάει και κατόπιν τραγουδάει την άρια "un bel di vedremo" από τη Μαντάμ Μπάτερφλάϊ.
 
homouniversalisgr.blogspot.com
H Μαρία Αννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 2…
 

ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΛΑΣ


  H Μαρία Αννα Καικιλία Σοφία Καλογεροπούλου γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου του 1923 στη Ν. Υόρκη - την ίδια χρονιά που οι γονείς της μετανάστευσαν στις Η.Π.Α. Από νωρίς εκδηλώνει το μεγάλο ταλέντο της στη μουσική και το 1931 ξεκινά μαθήματα πιάνου και σολφέζ. Την πρώτη της επαφή με τη μουσική την αποδεικνύει μια μαγνητοταινία από το 1935, στην οποία η Κάλλας με το ψευδώνυμο Νίνα Φορέστι μιλάει και κατόπιν τραγουδάει την άρια "un bel di vedremo" από τη Μαντάμ Μπάτερφλάϊ.
Το 1937 η Μαρία Κάλλας επιστρέφει με τη μητέρα της στην Ελλάδα και έχοντας ήδη εκδηλώσει τα φωνητικά της χαρίσματα γίνεται δεκτή δωρεάν από το Εθνικό Ωδείο και φοιτά στην τάξη της Μαρίας Τριβέλλα. Η πρώτη καθοριστική επιρροή της όμως προήλθε στο διάστημα 1939-1943 όταν φοιτούσε στο Ωδείο Αθηνών από την καθηγήτρια της Elvira de Hidalgo. Η διδασκαλία της - η οποία συχνά κρατούσε από το πρωί μέχρι το βράδυ - θεωρείται ότι έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής της προσωπικότητας. Για τη χρυσή φωνή ο κριτικός Ζακ Μπουρζουά σημείωσε πως "είναι σαν την Ακρόπολη: όλο και πιο ωραία όσο φθείρεται". Ακόμη και μετά το θάνατό της, το 1977, ζει στις μνήμες όλων ως μια ανεπανάληπτη υψίφωνος αλλά και ως μια μεγάλη ηθοποιός που διέγραψε εκθαμβωτική τροχιά στον κόσμο της όπερα.
Το 1939 ερμηνεύει τη Santuzza στην "Cavalleria Rusticana" σε μαθητική παράσταση του Ωδείου Αθηνών. 
 Ως Tosca

Το 1940 εμφανίζεται με το Ωδείο ως Αμέλια στο "Un Ballo in Maschera" και ως Aida στην ομώνυμη όπερα του Verdi. Στις 27 Νοεμβρίου του ίδιου χρόνου πραγματοποιεί την πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση με τη Λυρική Σκηνή όπου γίνεται η Βεατρίκη στο "Boccaccio" του Suppe. Για τα επόμενα πέντε χρόνια (1940 - 1945) συνεργάζεται με τη Λυρική Σκηνή. Τραγουδά Tosca, Cavalleria, τη Σμαράγδα στον "Πρωτομάστορα" του Μ.Καλομοίρη, τη Μάρθα στο "Tiefland" του d' Albert και τη Leonora στο "Fidelio". Στις 3 Αυγούστου 1947 κάνει την πρώτη εντυπωσιακή της εμφάνιση στην Αρένα της Βερόνα με την "La Gioconda" του Ponchielli. Τον ίδιο χρόνο ερμηνεύει την Ιζόλδη στη Βενετία. 
 Η Μαρία με τον σύζυγό της Τζοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι

Το 1948 θριαμβεύει με το Turandot. Ο ένας θρίαμβος διαδέχεται τον άλλο. Το 1949 εμφανίζεται στο Buenos Aires με τη Norma στο Theatro Collon. Το 1950 στο Μεξικό γίνεται Leonora στο "Il Trovatore", Fiorila στο "Il Turco in Italia" στη Ρώμη, Traviata στο Communale της Φλωρεντίας. Τον ίδιο χρόνο πάλι στο Communale της Φλωρεντίας ερμηνεύει την Ελένη στο "I Vespri Siciliani" και την Ευρυδίκη στο "Ορφέας και Ευρυδίκη". Στις 2 Απριλίου 1952 πρωτοεμφανίζεται στη Σκάλα του Μιλάνου ως Κοστάντζα στο "Die Entfuhrung aus dem Serail" του Mozart. Τραγουδάει Armida στη Φλωρεντία, Lucia και Jilda στο "Rigoletto" στο Μεξικό, και Lady Macbeth στο "Macbeth" στη Σκάλα. Το 1953 στο Μουσικό Μάιο της Φλωρεντίας ερμηνεύει εκπληκτικά τη Μήδεια στην ομώνυμη όπερα του Cherubini. Οι τίτλοι, φυσικά, δεν σταματούν εδώ. Η εκπληκτική της πορεία συνεχίζεται....

Για έξι χρόνια (1954-1960) κυριαρχεί στη Σκάλα του Μιλάνου. Η καριέρα της απογειώνεται. Γίνεται Αλκηστη, Ελισάβετ στο "Don Carlos", Julia στο "La Vestale", Madalena στο "Andrea Chenier", Rozina στο "Il Barbiere di Siviglia", Fedora, Anna Bolena, Ιφιγένεια εν Ταύροις, Amelia στο "Un Ballo in Maschera", Ιμογένη στο "Il Pirata" και Paulina στο "Poliuto". Η παράσταση της "Traviata" το 1955 σε σκηνοθεσία Λουκίνο Βισκόντι υπήρξε θριαμβευτική. Το 1957 επιστρέφει στην Αθήνα και εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Αθηνών. Το 1960-61 τραγουδάει στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου Νόρμα και Μήδεια σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή. Το 1962 αποθεώνεται σαν Μήδεια με σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη. Το 1964 σημειώνει νέο καλλιτεχνικό θρίαμβο στην Όπερα του Παρισιού με τη Νόρμα. Στις 5 Ιουλίου 1965 εμφανίζεται για τελευταία φορά σε παράσταση όπερας. Είναι στο Covent Garden του Λονδίνου με την "Tosca" σε σκηνοθεσία Φράνκο Τζεφιρέλι. Το 1970 γυρίζει σε ταινία τη "Μήδεια" σε σκηνοθεσία Πιερ Πάολο Παζολίνι. Το 1973 κλείνει την καριέρα της με το Giuseppe di Stefano να σκηνοθετεί το "I Vespri Siciliani" του Verdi. Η 8η Δεκεμβρίου 1973 θεωρείται η τελευταία της δημόσια εμφάνιση όπου η Μαρία Κάλλας τραγούδησε άριες στην όπερα του Παρισίου. Εκείνη την ημέρα το κοινό την κάλεσε στη σκηνή 10 φορές. Η κραυγή "Viva Maria" συγκλόνιζε την αίθουσα όσο οι ανθοδέσμες έπεφταν στη σκηνή. Πρόκειται πραγματικά για μια ανεπανάληπτη, εξαιρετική καλλιτεχνική σταδιοδρομία από την οποία δεν είναι δυνατό να παραλειφθεί τίποτα. Οι επιτυχίες της Κάλλας δημιουργούν ως ψηφίδες το ψηφιδωτό της μοναδικότητάς της. Υπήρξε μοναδική προσωπικότητα.
Γι αυτήν ο Antonio Gringielli, 24 χρόνια διευθυντής της Σκάλα του Μιλάνου, αυτός που γνώρισε και συμβούλευσε καλλιτεχνικά τη μεγάλη λυρική τραγωδό είπε πως "Η Μαρία Κάλλας δεν έχει δύσκολο χαρακτήρα, απλώς έχει χαρακτήρα με προσωπικότητα". Η προσωπική ζωή της Μαρίας Κάλλας έθρεψε ακόμη περισσότερο το μύθο της. Η εμμονή της με τη δίαιτα και κυρίως ο έρωτας της για τον Αριστοτέλη Ωνάση και η 9ετής σχέση τους, υπήρξαν συνεχής σχεδόν τροφή των κοσμικογράφων της εποχής - οι οποίοι ναι μεν συνέβαλαν στη δημιουργία του μύθου της αλλά παρακολουθούσαν με ασφυκτικό μερικές φορές τρόπο, την προσωπική της ζωή. Ο γάμος της με τον κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερό της βιομήχανο Giovanni Battista Meneghini το 1949 αλλά και η θέση άλλων ανδρών στη ζωή της όπως ο Pier Paolo Pasolini και ο τενόρος Giuseppe di Stefano απασχόλησαν την κοινή γνώμη.

Ο θάνατος από καρδιακή προσβολή στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο διαμέρισμά της στο Παρίσι μοιάζει με γεγονός που δεν συνέβη ποτέ. Το σώμα της αποτεφρώθηκε και η τέφρα της ρίχθηκε στη θάλασσα του Αιγαίου. Τα καταγάλανα νερά έγιναν ο μόνιμος και αιώνιος τόπος κατοικίας της.
Με τον  Αριστοτέλη Ωνάση

Η ίδια η Μαρία Κάλλας εκμυστηρεύεται στην τελευταία της συνέντευξη: "Ξέρεις, είναι πολύ παράξενο συναίσθημα να είμαι ζωντανός μύθος, ενώ βρίσκομαι ακόμη στη γη. Ίσως θα ήταν καλύτερο αν όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θαυμάζουν τη φωνή μου, αποφάσιζαν να με θεωρούν αθάνατη μετά το θάνατό μου. Αν γινόταν αυτό θα καθόμουν πάνω σε κάποιο σύννεφο, θα κοίταζα κάτω και θα απολάμβανα το θέαμα αντί να κάθομαι και να ανησυχώ αν θα καταφέρω να βγάλω τις ψηλές μου νότες". Μέσα από τις συνεντεύξεις και τις βιογραφίες της, αποκαλύπτεται η ανθρώπινη ευαίσθητη πλευρά της Μαρία Κάλλας, της γυναίκας που αγαπήθηκε, θαυμάστηκε και αποθεώθηκε.


Η ζωή της Μαρίας Κάλλας υπήρξε ασύγκριτη, μοναδική και ανεπανάληπτη σαν κι αυτή την ίδια. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι έχουν ταυτίσει το όνομά της με την όπερα και το λυρικό θέατρο, ενώ ρόλοι όπως αυτός της Μήδεια για παράδειγμα, είναι δύσκολο να γίνουν πλέον αποδεκτοί με διαφορετική ερμηνεία. Η εικόνα της Μαρία Κάλλας ενσαρκώνει την "απόλυτη Ντίβα" - και κατ' αυτό τον τρόπο η μορφή της θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στις καλύτερες σελίδες της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας.

Ως "Μήδεια" του Cherubini
Ταινίες για την Κάλλας
  • E la nave va, 1983 (ελλ.: Και το πλοίο φεύγει), σε σκηνοθεσία του Φεντερίκο Φελίνι
  • Callas Forever, 2002 (ελλ.: Κάλλας για πάντα), σε σκηνοθεσία του Φράνκο Τζεφιρέλι και στο ρόλο της Κάλλας η Φανί Αρντάν
Με τη Marylin...

Υποτροφίες Μαρία Κάλλας
Το 1960 και το 1961, η Μαρία Κάλλας πρόσφερε τα έσοδά της από τις παραστάσεις της στην Επίδαυρο για την ίδρυση φορέα που θα πρόσφερε υποτροφίες σε νέους καλλιτέχνες. Ο φορέας για τις Υποτροφίες Μαρία Κάλλας ιδρύθηκε και έκανε τον πρώτο διαγωνισμό το 1963

Η Μαρία Κάλλας ως Ιφιγένεια


Γιώτα Αργυροπούλου - [ΚΙ ΑΝ ΖΗΛΕΨΑ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ]


Κι αν ζήλεψα την Μαρία Καλογεροπούλου
που κατάγονταν από ένα άσημο Νιοχώρι
στου Μελιγαλά τις παρυφές
δεν είναι μόνο γιατί ενσάρκωσε το θεϊκό ταλέντο
και έμεινε η Κάλλας,
η ντίβα η απόλυτη σ’ όλες τις εποχές.

Είναι διότι τό ’σκάσε
από το σήμα και τον τάφο
και δονείται στο Αιγαίο
στων κυμάτων το βιμπράτο
πάλι αντηχώντας

— στις σπηλιές!

Από το βιβλίο: Γιώτα Αργυροπούλου, «Για Σίκινο, Ανάφη, Αμοργό», Εκδόσεις Gutenberg, Αθήνα 2017, σελ. 27.
                          
 συνέχεια
 
 

ΑΝΤΩΝΗΣ Δ. ΣΚΙΑΘΑΣ - ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Ο Αντώνης Σκιαθάς είναι ποιητής, ανθολόγος και κριτικός λογοτεχνίας.
 
homouniversalisgr.blogspot.com
 
Ο Αντώνης Σκιαθάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960 και σήμερα ζει στην Πάτρα. Είναι ποιητής, ανθολόγος και κριτικός λογοτεχνίας.
Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές του συλλογές: "Παραμεθόριο νεκροταφείο" (1983), "Ο ίππος των κυμάτων" (1990), "Παραμεθόριο νεκροταφείο. Ο ίππος των κυμάτων" (1992), "Θερινό ανεμούριο" (1993), "Φαντασιώσεις ενός οδοιπόρου" (1996), "Χαίρε αιώνα" (2002), "Ποιήματα-Περίληψη" (1983-2006) (2006), "Έρωτος επέτειος εαρινή" (2008), "Φιλόξενος πόλις" (2010), "Ευγενία" (2016) και "Ο μόνος πιστός ένοικος" (τρίγλωσση συλλεκτική έκδοση, 2018).
Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε 11 γλώσσες ενώ έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Άρθρα και δοκίμιά του για την ποίηση, την ιστορία και την εκπαίδευση έχουν δημοσιευτεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.
Συνδιηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό "Ελίτροχος" στη δεκαετία του ’90. Στη συνέχεια δημιούργησε και διαχειρίζεται το "Γραφείον Ποιήσεως" και το Βραβείο Ποίησης "Zαν Mορεάς"

Μεταφράσεις

Ποιήματα του έχουν μεταφραστεί:

στα Γαλλικά από την Salima Ait Mohamcd, “Poesie Grecque Contemporaine – Des iles et des muses” 

στα Αγγλικά από τον Philip Ramb, σε Ανθολογία με τίτλο “GreeK Writers Today” 

στα Γερμανικά από τους Hans και Νίκη Eideneier, σε Ανθολογία για τους Ολυμπιακούς Αγώνες Αθήνα 2004, με τίτλο «ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΘΕΑΜΑΤΑ – Αθλητισμός και λογοτεχνία στην Ελλάδα σήμερα» - “WortundSpiele – Sportund Literaturim Griechenlandder Neuzeit”.
Τα ποιήματα από τη Συλλογή "Ο μόνος πιστός ένοικος" (τρίγλωσση συλλεκτική έκδοση, 2018) έχουν μεταφραστεί στην ισπανική και την αγγλική γλώσσα, χάρη στους διακεκριμένους μεταφραστές έργων της νεοελληνικής λογοτεχνίας Mario Dominguez Parra και Δέσποινα & Ρόμπερτ Λ. Κριστ αντίστοιχα.

Ποιήματά του ακόμα, έχουν μεταφραστεί στα: αλβανικά, ρώσικα, βουλγάρικα, σέρβικα, ισπανικά, ιταλικά, σουηδικά, ολλανδικά, δανέζικα.
Πολιτιστικές Δράσεις

α. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 

Πρόεδρος του Δ.Σ. της Εταιρείας Πολιτισμού «Ελί-τροχος», 1993 - 
Μέλος του Δ.Σ. της Δημοτικής Επιχείρησης Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πατρών (ΔΕΠΑΠ), 1998 - 2006 
Μέλος του Δ.Σ. του Φορέα της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης, Πάτρα 2006 
Μέλος της Μόνιμης Επιτροπής Θεμάτων Πολιτισμού Τ.Ε.Ε. Δυτικής Ελλάδος 
Πρόεδρος Πολιτιστικού Οργανισμού Δημοτικής Βιβλιοθήκης Πατρών, 2011-2012 

β. ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 

Μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων 
Εκδότης του Λογοτεχνικού Περιοδικού «Ελί-τροχος», 1992-1997 
Συνεργάτης του Φεστιβάλ Σύμης, 1994-1998 
Σύμβουλος για τα Λογοτεχνικά Περιοδικά στο Ελληνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ), 1995-1999 
Μέλος του δικτύου πολιτιστικών πρωτευουσών της Ευρώπης 1998-2006 
Μέλος του Κύκλου Ποιητών 

γ. ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ 

Μέλος της πενταμελούς κριτικής επιτροπής του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Διηγήματος «Αντώνης Σαμαράκης» 
Μέλος της κριτικής επιτροπής ποίησης του αρχείου Ιστορίας & Τέχνης Κοζάνης (Καισάρεια) 

ΠΟΙΗΣΗ 

"Παραμεθόριο νεκροταφείο" (1983)


I.

Στις οριακές στιγμές της άλωσης,

Ο ποιητής ψάχνει αμήχανα τις πρόκες

του κορμιού του.

Οξειδωμένο το πανί που πρόβαρε πριν

φύγει. Είναι η δεύτερη φορά που

κόβεται ο λώρος και το κορμί

ισορροπεί ακρόπρωρο στο σύμπαν.

Κυριαρχούν οι δαίμονες μέχρι π’ανοίγει

το μαυροσύννεφο

κι ο Άι Γιώργης καλπάζει ελεύθερος

κι ο δράκος λαμπαδιάζει

σε δάση με λεύκες.

"Ο ίππος των κυμάτων" (1990)


Σημείωση ενδέκατη

Τη φίλησε

όπως οι άγγελοι στο στέρνο

κι αυτή πέταξε αργά στο πέλαγος

έγινε Σκόπελος, Ίος, Εύβοια

καθώς το σώμα της

σκέπαζε η αρχαία μεσόγειος

της Κρήτης.

"Θερινό ανεμούριο" (1993)


VI.

Καθώς το όστρακο έφεραν

Στους ώμους τους οι ιερείς,

λίγα σημάδια θύμιζαν

τις θάλασσες που πέρασε

-το θέρος των αγίων-

τους ουρανούς που χόρτασε

με το δεξί του μάτι,

την άργιλο που έσπειρε

στις κόρες των πορνείων.

Καθώς το όστρακο έφτασε

στις κοίτες με τα κρίνα


σμήνη τα όρνεα όρμησαν

και έφαγαν το πρόσωπο

που θύμιζε σελήνη.

Όταν το σώμα έμεινε

ακίνητο στους λόφους

οι γυιοί του επλησίασαν

το σκέπασαν με στάχτη.


"Φαντασιώσεις ενός οδοιπόρου" (1996)


Η διαθήκη / φύλλο πρώτο

Δεν έχουμε τίποτα

πουλήσαμε και το νερό,

νομάδες στην ιλύ της νήσου Μήλος,

Μας εγκατέλειψαν τα παιδιά.

Μας περονιάζει η φωτιά

και ο καημός

για τα σπασμένα βράχια του Ευξείνου.

Τους αναστεναγμούς της θάλασσας

ακούει μόνο ο εσταυρωμένος.

Ο άνεμος σκορπίζει στις ακτές

προγόνων τα κειμήλια.

Χαρτιά που ο ήλιος εφρυγάνισε

ξεκόλλησαν

τα σωθικά του σύμπαντος.

Η πόλις απειλείται

το φως κρημνίζεται σε σήραγγες

ανδρειωμένων οπλιτών.

Η πόλις απειλείται

τις προγραφές εμπέδωσαν

οι συγγενείς

ευνοουμένων ποιητών.

Η πόλις απειλείται

τα ανοίγματα στο έδαφος

θυμίζουν την ισχύ μας.


"Χαίρε αιώνα" (2002)


Το καφενείο του Αρμένη

Στον Α.Μ.

Το μεγάλο υπόστεγο προς τη μεριά του λιμανιού

κράταγε τα νερά της βροχής

και το καφενείο του Αρμένη.

Άλλοτε κρατούσε ένα απόσπασμα χωροφυλακών,

δύο-τρεις νταβατζήδες και την Ελένη.

Δυο λευκές μπακέτες

από τη συμφωνική της Σμύρνης ήταν

τα πόδια της.

Ο κόρφος της,

ο κόρφος της Ελένης, μύριζε βότανα καθώς φύτευε

στο αυλάκι του

βασιλικό, μέντα, δυόσμο και τις γιορτινές μέρες

ένα αγριοτριαντάφυλλο.

Στου Αρμένη, όλα τα σπόρια των καρπών της

Σαλονίκης

έκλειναν δουλειές για μπάρκα, γυναίκες, χασίσι

και μετανάστες.

Εκεί ο Ιάσονας, γιατρός από την Τασκένδη,

με το ξύλινο κουτί να παίζει Τσαϊκόφσκυ∙

σ’ αυτούς που ‘χασαν την πατρίδα,

σ’ αυτούς που τη βρήκαν ξένη.

Τα βαπόρια έφερναν και έπαιρναν ψυχές,

χειμώνα-καλοκαίρι, μέρα-νύχτα.

Κάθε πρωί ο Ιάσονας άνοιγε το ξύλινο κουτί,

φόραγε το ακορντεόν και έπαιζε τον Εθνικό Ύμνο,

για να τον μαθαίνουν τα παιδιά

που μάζευε ο Αρμένης.

Τα βαπόρια έφερναν και έπαιρναν ψυχές

στο μεγάλο υπόστεγο,

προς τη μεριά του λιμανιού.


"Ποιήματα-Περίληψη" (1983-2006) (2006)


Ή αγγελία

Μαύρα πουλιά

καί πυρκαγιές πρωτόγονες

στην άτρακτο της πόλης.

Ξεράθηκαν οι ποταμοί,

τα σπλάχνα τους ρετσίνια.

Ή αγγελία τ’ Άρχοντα:

Των νεωκόρων τα παιδιά

να σφαγιάσουν οι προύχοντες

στο ξεραμένο δάσος.

'H κατάρα έπιασε.

"Όλα

αηδόνια έγιναν,

τα πρωινά του έαρος

στα ξώθυρα της εκκλησιάς,

συγχώρεση εμοίραζαν

και δυο σταγόνες ξίδι.

Σελ. 100


"Έρωτος επέτειος εαρινή" (2008)

Με τον τρόπο του ποιητή

Στα όρη του καλοκαιριού

που οι έρωτες τυλίγονται βροχές

και αρώματα κανέλας,

αρμάτωσα Σπετσιώτικο σκαρί

για πλόες Μεσόγειους

τριγύρω στο κορμί σου


"Φιλόξενος πόλις" (2010)


Βολεύτηκαν στους χρόνους της

φυγής με λιγοστά εφόδια για

τις άγουρες πατρίδες. Μόνο το

ξύλο της σκεπής κρύψανε στις

τσέπες. Να βλέπουν στα όνειρα

τους τις γειτονιές που έχασαν

και τους γονείς που ρήμαξαν.

"Φιλό-ξενος Πόλις" 2010. Ποίηση: Αντώνης Δ. Σκιαθάς. Φωτογραφία: Άρτεμις Σκούλικα.



Όποια σκιά και αν του χάρισαν,

αυτός γνωρίζει τους χρησμούς

του ήλιου και της σελήνης.

Καμαρώνει άνδρας Αχαιός,

ου έχασε στην Τροία!

"Φιλό-ξενος Πόλις" 2010. Ποίηση: Αντώνης Δ. Σκιαθάς. Φωτογραφία: Άρτεμις Σκούλικα.


Νεράϊδα
Το πρόσωπο της έχει την 
αρμονία της αυγής κι ας είναι 
ακόμα νύχτα. Μα το κορμί της 
ανθάκι γιασεμιού ανηφορίζει, 
σε μια ξεφτισμένη μάντρα μ' 
αρώματα που φτιάχνουν 
κόσμους καινούργιους κόσμους 
στις αντάρτες του πελάγους. 

"Φιλό-ξενος Πόλις" 2010. Ποίηση: Αντώνης Δ. Σκιαθάς. Φωτογραφία: Άρτεμις Σκούλικα. *Παραλλαγή


"Ευγενία" (2016)



Ποιητής της ονομαζόμενης γενιάς του '80, με πλούσια συγγραφική παραγωγή, ο Αντώνης Σκιαθάς, επιστρέφει στην ποιητική φόρμα μετά από μακρόχρονη σιωπή, με την τριλογία υπό τον γενικό τίτλο Ευγενία.
Όπως αναφέρει στο βιβλίο ο ποιητής: 
"Η ποίηση δομεί διά βίου την απαραίτητη σιωπή και την αναγκαία άσκηση. Τα τελευταία χρόνια από την έκδοση του προηγούμενού μου βιβλίου, σιώπησα και ασκήθηκα ως όφειλα εν οδοιπορία ποιήσεως.
Η Τριλογία,
Οι πρόγονοι στα ιερά του Μελάμποδα
Οι γεννήτορες στη νήσο των Σπετσών
Οι συγγενείς στα ιαματικά νερά της Αιδηψού,
θα μπορούσε να έχει εκδοθεί σε τρεις αυτόνομες εκδόσεις. 
Επέλεξα συνειδητά, όμως, να εκδοθεί υπό το γενικό τίτλο "Ευγενία", συμπληρωμένη με τα αναγκαία σχόλια και τις αντίστοιχες σελίδες ημερολογίου, υπηρετώντας με αυτόν τον τρόπο το όλον της "Πυθαγόρειας" σιωπής και με τον τρόπο της Πλατωνικής θέασης, τους κώδικες του ποιητικού βίου".
Οι τρεις ενότητες που απαρτίζουν το βιβλίο συνομιλούν με παρουσίες και απουσίες προσώπων, συνοδοιπορούν και συνδιαλέγονται με προγόνους της ελληνικής ιστορίας και της λογοτεχνικής παράδοσης, χαρτογραφώντας τόπους, ιστορικές στιγμές, διαδρομές και τραύματα της ατομικής και της συλλογικής μνήμης. 
Το βιβλίο κοσμεί προμετωπίδα του χαράκτη και ζωγράφου Γιάννη Στεφανάκι, ειδικά δημιουργημένη για την παρούσα έκδοσηhttp://www.biblionet.gr/


Δραπέτης Χρόνος

Είχε προχωρήσει για τα καλά

ο αιώνας.

Σ’ ένα µεγάλο µπόγο

όλα τα ασηµικά της φάρας του

Γιαννούλη Χαλεπά,

µε µια αλλαξιά εσώρουχα του

στρατηγού της επανάστασης,

Ιωάννη Ρούκη εξ Ευβοίας

και

τις επτά ταριχεύσεις του Εγώ,

διπλοραµµένες σε µια φόδρα

του ταγέρ της Μαντούς

Μαυρογένους.

Έτσι φορτωµένοι, περάσαµε τη

Γέφυρα του Ευρίπου, µε

χιλιάδες κλουβιά ωδικών να

γεµίζουν

πούπουλα µε χρώµατα τις

όχθες του µοιραίου τραβήξαµε

κατά την άβυσσο των

σιωπηλών λιµένων της πόλεως

του Ανακρέοντος.

Κατέβασμα βιβλίου σε μορφή pdf

"Ο μόνος πιστός ένοικος" (τρίγλωσση συλλεκτική έκδοση, 2018).


Η εν λόγω έκδοση, πολυτελούς τυπογραφικής δουλειάς και μεγάλου σχήματος, φιλοξενεί 14 ποιητικές συνθέσεις του Αντώνη Δ. Σκιαθά που διατρέχουν όλες τις θεματικές της ποιητικής παραγωγής του ποιητή. Από την αγάπη ως τα έμμετρα βιώματα και από τις μυθικές μορφές στους τόπους του σύγχρονου ελλαδικού τόπου το ποιητικό εγώ μελετά τα συναισθήματα και τις μνήμες, ενώ ταυτόχρονα διερευνά τη δυνατότητα της γλώσσας να μετουσιώσει τη σύλληψη του ποιητή σε αίσθημα στον αναγνώστη. 

Ταυτόχρονα, οι μεταφράσεις των ποιημάτων στην ισπανική και την αγγλική γλώσσα, χάρη στους διακεκριμένους μεταφραστές έργων της νεοελληνικής λογοτεχνίας Mario Dominguez Parra και Δέσποινα & Ρόμπερτ Λ. Κριστ αντίστοιχα, επιχειρούν να προσφέρουν ταυτόχρονα το ελληνόγλωσσο ποιητικό κείμενο στο αγγλόφωνο και ισπανόφωνο κοινό του, ακολουθώντας την επιθυμία του ποιητή για εξωστρέφεια της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Παράλληλα, 16 υδατογραφίες της Κατερίνας Καρούλια πλαισιώνουν το ποιητικό κείμενο, συνδιαλέγονται μαζί του και προσφέρουν πλούσιο έδαφος για ερμηνείες συγκριτικής προσέγγισης και διάδρασης των ποικίλων μορφών της τέχνης. 
Ενδεικτικά, η Κατερίνα Καρούλια σημειώνει αναφορικά με την έκδοση: "O Αντώνης Δ. Σκιαθάς με ένα μωσαϊκό πλούσιο συναισθημάτων, μνήμες, λέξεων είναι ο δωρητής. Η συλλογή Υδατογραφίας "Μετα-νόηση" είναι το αντίδωρο του δώρου. Κώδικες ανάγνωσης και κατανόησης, της κοινής πορείας μας τα παιδιά. Μόνο στο παιχνίδι ενός παιδιού ή ενός καλλιτέχνη υπάρχει γέννηση και θάνατος, χτίσιμο και γκρέμισμα, πορεία και στάση, αθώα, χωρίς κανένα ηθικό καταλογισμό." 
"Ο μόνος πιστός ένοικος: Με δεκαέξι υδατογραφίες της Κατερίνας Καρούλια" κυκλοφορεί σε αριθμημένα και υπογεγραμμένα αντίτυπα ως συλλεκτικό βιβλίο από τις εκδόσεις "Πικραμένος".http://www.biblionet.gr/

συνέχεια
 

Δημοφιλείς αναρτήσεις