Το βιβλίο "Ο βασιλιάς Ντο" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας. http://minoas.gr/book-3773.minoas "Ακόμα και στα πιο τολμηρά όνειρά μου δεν είχα φανταστεί πως...
youtube.com
Τετάρτη 10 Σεπτεμβρίου 2014
Δίχρωμο ζελέ
Ελληνική
Κουζίνα, Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Οδηγίες για σίγουρη
επιτυχία από το Νο 1 περιοδικό μαγειρικής I COOK GREEK. ΣΥΝΤΑΓΕΣ
sintages online, Ελληνικές Συνταγές, συμβουλές μαγειρικής, greek
recipes, syntages
icookgreek.com|Από Konstantina Athanasiou
~~ ΑΚΤΑΙΩΝ – Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ~~
PHILOXENIA MetaCafe μαζί με Ekavi Laertiadou και 34 ακόμη στην τοποθεσία Greece
~~ ΑΚΤΑΙΩΝ – Ο ΑΡΙΣΤΟΣ ΚΥΝΗΓΟΣ ~~
Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μυθολογικό πρόσωπο, γιος του Αρισταίου και της Αυτονόης, κόρης του βασιλιά των Θηβών Κάδμου. Ήταν άριστος κυνηγός και διδάχτηκε την τέχνη του κυνηγιού από τον κένταυρο Χείρωνα.
Η πιο διαδεδομένη παράδοση σχετικά με τον Ακταίονα είναι αυτή που αναφέρουν ο Απολλόδωρος και ο Παυσανίας: κάποτε που ο Ακταίονας κυνηγούσε στα βουνά έφτασε στην ιερή κοιλάδα της Άρτεμης, την πυκνόδεντρη Γαργαφία, και εκεί αποκοιμήθηκε κουρασμένος πάνω σε έναν βράχο (Ακταίονος κοίτη), κοντά στην Παρθένιο πηγή, όπου έπαιρνε το λουτρό της η θεά Άρτεμη. Όταν ο Ακταίονας ξύπνησε, είδε γυμνή τη θεά, η οποία εξοργίστηκε επειδή κανένας θνητός δεν είχε τολμήσει να την αντικρίσει γυμνή. Τον τιμώρησε ρίχνοντας νερό από την πηγή στο πρόσωπό του και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Στη συνέχεια προκάλεσε λύσσα στα πενήντα σκυλιά του, τα οποία, χωρίς να τον αναγνωρίσουν, τον κατασπάραξαν.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι γονείς του Ακταίονα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον τραγικό θάνατο του γιου τους. Ο πατέρας του, ο Αρισταίος, εγκατέλειψε τη Βοιωτία και εγκαταστάθηκε στο νησί Σαρδώ, ενώ η μητέρα του, Αυτονόη, μετοίκησε στην Ερένεια των Μεγάρων όπου πέθανε από τη λύπη της.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι η Άρτεμις τιμώρησε τον Ακταίονα είτε γιατί είχε κρεμάσει τα τρόπαια του κυνηγιού του έξω από τον ναό της και ζήτησε κατόπιν τον έρωτά της είτε επειδή καυχιόταν ότι ήταν ανώτερός της στην τέχνη του κυνηγιού.
Κατά τον Ακουσίλαο και τον Στησίχορο, ο Ακταίονας τιμωρήθηκε από τον Δία γιατί διεκδίκησε για σύζυγό του τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, που ήταν η αδελφή της μητέρας του και αγαπημένη του Δία. Ωστόσο, οι κάτοικοι του Ορχομενού της Βοιωτίας ισχυρίζονταν ότι το φάντασμα του Ακταίονα περιφερόταν στην περιοχή τους και κατέστρεφε τους αγρούς. Αφού συμβουλεύτηκαν το Μαντείο των Δελφών, έθαψαν τα λίγα λείψανα του σώματός του, κατασκεύασαν χάλκινο είδωλο του Α. που το έδεσαν με σίδερα σε έναν βράχο και όρισαν ετήσιες θυσίες προς τιμήν του.
Ο μύθος του Ακταίονα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον μύθο του Ωρίωνα, επίσης ικανού κυνηγού που υπήρξε και αυτός θύμα της οργής της Άρτεμης, όταν θέλησε να τη συναγωνιστεί στον δίσκο.
Διάφοροι ερμηνευτές των αρχαίων μύθων, όπως ο Γάλλος Πολ Ντεσάρμ (Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας, 1879), θεωρούν και τους δύο αστρικούς ήρωες που συνοδεύουν τα σκυλιά τους, τον Σείριο ο Ωρίων και τα 50 σκυλιά ο Ακταίων. Οι μύθοι και των δύο αυτών ηρώων γεννήθηκαν από τις εντυπώσεις που δημιουργούσε η εμφάνιση στον ουρανό του αστερισμού του Ωρίωνα. Όταν ο τελευταίος ανατέλλει, επισκιάζει με τη λάμψη του όλα τα άλλα αστέρια και αντιπροσωπεύει τότε τον μυθικό κυνηγό Ωρίωνα, που με τον σκύλο του Σείριο καταδιώκει τις Πλειάδες. Μετά από πενήντα μέρες όμως εξαφανίζεται στον ορίζοντα μπροστά στη Σελήνη (Άρτεμη) που πλησιάζει, και τότε μετατρέπεται σε Ακταίων που κατασπαράσσεται από τα πενήντα σκυλιά του· είναι δηλαδή ο αστερισμός του Κυνός.
Ο μύθος του Ακταίονα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες (Αισχύλος, Ιοφών, Κλεοφών, Φρύνιχος, Πολύγνωτος κ.ά.), τα περισσότερα όμως από τα έργα τους έχουν χαθεί. Το αρχαιότερο μνημείο τέχνης είναι μια μετόπη στον ναό της Ήρας στον Σελινούντα της Σικελίας, όπου υπάρχει παράσταση του Ακταίονα να κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του μπροστά στην Άρτεμη, ενώ υπάρχει και η περίφημη σαρκοφάγος του Ακταίονα στο Λούβρο όπου εικονίζεται η Άρτεμη έκπληκτη, τη στιγμή που τη βλέπει στο λουτρό της ο Ακταίων και η μητέρα του Ακταίονα να θρηνεί πάνω στο σώμα του νεκρού γιου της.
Στην Πομπηία επίσης σώζεται τοιχογραφία με τον Ακταίονα τη στιγμή που αντικρίζει γυμνή την Άρτεμη και δίπλα τη στιγμή που κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του. Τέλος, πολλές παραστάσεις του μύθου του Ακταίονα αποτυπώνονται πάνω σε αρχαία αγγεία, δαχτυλίδια, κοσμήματα και νομίσματα.
Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν μυθολογικό πρόσωπο, γιος του Αρισταίου και της Αυτονόης, κόρης του βασιλιά των Θηβών Κάδμου. Ήταν άριστος κυνηγός και διδάχτηκε την τέχνη του κυνηγιού από τον κένταυρο Χείρωνα.
Η πιο διαδεδομένη παράδοση σχετικά με τον Ακταίονα είναι αυτή που αναφέρουν ο Απολλόδωρος και ο Παυσανίας: κάποτε που ο Ακταίονας κυνηγούσε στα βουνά έφτασε στην ιερή κοιλάδα της Άρτεμης, την πυκνόδεντρη Γαργαφία, και εκεί αποκοιμήθηκε κουρασμένος πάνω σε έναν βράχο (Ακταίονος κοίτη), κοντά στην Παρθένιο πηγή, όπου έπαιρνε το λουτρό της η θεά Άρτεμη. Όταν ο Ακταίονας ξύπνησε, είδε γυμνή τη θεά, η οποία εξοργίστηκε επειδή κανένας θνητός δεν είχε τολμήσει να την αντικρίσει γυμνή. Τον τιμώρησε ρίχνοντας νερό από την πηγή στο πρόσωπό του και τον μεταμόρφωσε σε ελάφι. Στη συνέχεια προκάλεσε λύσσα στα πενήντα σκυλιά του, τα οποία, χωρίς να τον αναγνωρίσουν, τον κατασπάραξαν.
Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι γονείς του Ακταίονα δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τον τραγικό θάνατο του γιου τους. Ο πατέρας του, ο Αρισταίος, εγκατέλειψε τη Βοιωτία και εγκαταστάθηκε στο νησί Σαρδώ, ενώ η μητέρα του, Αυτονόη, μετοίκησε στην Ερένεια των Μεγάρων όπου πέθανε από τη λύπη της.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ότι η Άρτεμις τιμώρησε τον Ακταίονα είτε γιατί είχε κρεμάσει τα τρόπαια του κυνηγιού του έξω από τον ναό της και ζήτησε κατόπιν τον έρωτά της είτε επειδή καυχιόταν ότι ήταν ανώτερός της στην τέχνη του κυνηγιού.
Κατά τον Ακουσίλαο και τον Στησίχορο, ο Ακταίονας τιμωρήθηκε από τον Δία γιατί διεκδίκησε για σύζυγό του τη Σεμέλη, τη μητέρα του Διονύσου, που ήταν η αδελφή της μητέρας του και αγαπημένη του Δία. Ωστόσο, οι κάτοικοι του Ορχομενού της Βοιωτίας ισχυρίζονταν ότι το φάντασμα του Ακταίονα περιφερόταν στην περιοχή τους και κατέστρεφε τους αγρούς. Αφού συμβουλεύτηκαν το Μαντείο των Δελφών, έθαψαν τα λίγα λείψανα του σώματός του, κατασκεύασαν χάλκινο είδωλο του Α. που το έδεσαν με σίδερα σε έναν βράχο και όρισαν ετήσιες θυσίες προς τιμήν του.
Ο μύθος του Ακταίονα παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με τον μύθο του Ωρίωνα, επίσης ικανού κυνηγού που υπήρξε και αυτός θύμα της οργής της Άρτεμης, όταν θέλησε να τη συναγωνιστεί στον δίσκο.
Διάφοροι ερμηνευτές των αρχαίων μύθων, όπως ο Γάλλος Πολ Ντεσάρμ (Μυθολογία της αρχαίας Ελλάδας, 1879), θεωρούν και τους δύο αστρικούς ήρωες που συνοδεύουν τα σκυλιά τους, τον Σείριο ο Ωρίων και τα 50 σκυλιά ο Ακταίων. Οι μύθοι και των δύο αυτών ηρώων γεννήθηκαν από τις εντυπώσεις που δημιουργούσε η εμφάνιση στον ουρανό του αστερισμού του Ωρίωνα. Όταν ο τελευταίος ανατέλλει, επισκιάζει με τη λάμψη του όλα τα άλλα αστέρια και αντιπροσωπεύει τότε τον μυθικό κυνηγό Ωρίωνα, που με τον σκύλο του Σείριο καταδιώκει τις Πλειάδες. Μετά από πενήντα μέρες όμως εξαφανίζεται στον ορίζοντα μπροστά στη Σελήνη (Άρτεμη) που πλησιάζει, και τότε μετατρέπεται σε Ακταίων που κατασπαράσσεται από τα πενήντα σκυλιά του· είναι δηλαδή ο αστερισμός του Κυνός.
Ο μύθος του Ακταίονα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες (Αισχύλος, Ιοφών, Κλεοφών, Φρύνιχος, Πολύγνωτος κ.ά.), τα περισσότερα όμως από τα έργα τους έχουν χαθεί. Το αρχαιότερο μνημείο τέχνης είναι μια μετόπη στον ναό της Ήρας στον Σελινούντα της Σικελίας, όπου υπάρχει παράσταση του Ακταίονα να κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του μπροστά στην Άρτεμη, ενώ υπάρχει και η περίφημη σαρκοφάγος του Ακταίονα στο Λούβρο όπου εικονίζεται η Άρτεμη έκπληκτη, τη στιγμή που τη βλέπει στο λουτρό της ο Ακταίων και η μητέρα του Ακταίονα να θρηνεί πάνω στο σώμα του νεκρού γιου της.
Στην Πομπηία επίσης σώζεται τοιχογραφία με τον Ακταίονα τη στιγμή που αντικρίζει γυμνή την Άρτεμη και δίπλα τη στιγμή που κατασπαράσσεται από τα σκυλιά του. Τέλος, πολλές παραστάσεις του μύθου του Ακταίονα αποτυπώνονται πάνω σε αρχαία αγγεία, δαχτυλίδια, κοσμήματα και νομίσματα.
Κοφτερή αγάπη, Νίνο Χαρατισβίλι
Ένας
έρωτας παράφορος, οριστικός, αμετάκλητος. Ένας έρωτας από αυτούς που
μόνο μια φορά τους ζεις, και σε σημαδεύουν για πάντα. Μια μεγάλη αγάπη
που δεν μπορεί να υπάρξει σε τούτο τον κόσμο. #inthemoodforlove
Κοφτερή αγάπη, Νίνο Χαρατισβίλι | Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου | http://www.metaixmio.gr/products/2299--.aspx
Κοφτερή αγάπη, Νίνο Χαρατισβίλι | Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου | http://www.metaixmio.gr/products/2299--.aspx
οροπέδιο Γιους Κάμπος
<<Ψηλά
πάνω από τα χωριά Σπήλι και Γερακάρι Ρεθύμνου συναντάμε το οροπέδιο
Γιους Κάμπος. Το όνομά του προέρχεται από το αρχαιοελληνικό Κάμπος της
Ηούς που είναι η θεά της αυγής. Αποτελεί ένα σύνολο από εκτεταμένα
ορεινά λιβάδια με υψόμετρο που κυμαίνεται από 700-800 μέτρα. Στον Κάμπο
της Γιους συναντάμε πληθώρα αγριολούλουδων. Το πιο φημισμένο από αυτά το
οποίο προσελκύει κάθε χρόνο επισκέπτες από κάθε γωνιά της γης που
έρχονται για να το δουν και να το φωτογραφήσουν είναι η τουλίπα
Doerfleri. Η στενοενδημική αυτή τουλίπα είναι μία από τις 5 αυτοφυείς
που συναντάμε στην Κρήτη και φυτρώνει μονάχα στον Κάμπο της Γιους και
πουθενά αλλού στον κόσμο.....>>
Το παραπάνω, που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον ,είναι από ανάρτηση του φίλου μου και συνάδελφου Giorgos Koutsantonakis ...Τρελός - με την καλή έννοια- φυσιολάτρης που στον ελεύθερο χρόνο του "πιάνει τα μουντάνια" * όπως λέμε εδώ στην Κρήτη!!
*μουντάνια =βουνά (ενετική ρίζα)
Το παραπάνω, που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον ,είναι από ανάρτηση του φίλου μου και συνάδελφου Giorgos Koutsantonakis ...Τρελός - με την καλή έννοια- φυσιολάτρης που στον ελεύθερο χρόνο του "πιάνει τα μουντάνια" * όπως λέμε εδώ στην Κρήτη!!
*μουντάνια =βουνά (ενετική ρίζα)
κατά της καταστροφής των χημικών
Το γύρο του διαδικτύου κάνει βίντεο, στο οποίο μια ακόμη ομάδα νέων εκφράζει την αντίθεσή της στην...
gr.news.yahoo.com
ΣΤΑΦΥΛΙ ΓΛΥΚΟ
Η ΚΡΗΤΗ ΣΤΟ ΙΝΤΕΡΝΕΤ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΛΟΥΣΙΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
kritipoliskaihoria.blogspot.com
4 Μαϊου 1953...
4 Μαϊου 1953... Ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ τιμάται με βραβείο Πούλιτζερ για το έργο του Ο Γέρος και η Θάλασσα.
Το μυθιστόρημα μιλάει για ένα γέρο ψαρά που μόνος και αβοήθητος παλεύει απελπισμένα στον ωκεανό, στα ανοιχτά της Κούβας, με έναν τεράστιο ξιφία...
ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ -ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ
ΠΑΜΠΛΟ ΠΙΚΑΣΟ -ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ
26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1937 - Η βασκική πόλη Γκερνίκα στην Ισπανία, βομβαρδίζεται από τη γερμανική αεροπορία.
Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), είναι το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο.
Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,54x7,82μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά.
Ο Πικάσσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, μόνο την 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1937 - Η βασκική πόλη Γκερνίκα στην Ισπανία, βομβαρδίζεται από τη γερμανική αεροπορία.
Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα ελληνικά), είναι το διασημότερο ίσως έργο του Πάμπλο Πικάσο.
Αυτός ο τεράστιος καμβάς (3,54x7,82μ.) περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Ήταν παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση του Παρισιού το 1937. Ο Πικάσο εμπνεύστηκε το Η Γκερνίκα (Guernica στα ισπανικά ή Γκουέρνικα, με λατινική απόδοση στα έργο όταν, στις 26 Απριλίου της ίδιας χρονιάς, στα πλαίσια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, Γερμανοί πιλότοι της αεροπορίας των εθνικιστών βομβάρδισαν την κωμόπολη Γκερνίκα της Χώρας των Βάσκων. Στο βομβαρδισμό εκείνο σκοτώθηκαν 1.650 άνθρωποι και ισοπεδώθηκε το 70% της πόλης με 32 τόνους εκρηκτικά.
Ο Πικάσσο πληροφορήθηκε τα γεγονότα από την εφημερίδα Le Soir, μόνο την 1η Μαΐου και το ολοκληρώνει στις 3 Ιουνίου του 1937.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Διηγήματα ελληνικής
Tο
λογοτεχνικό εγχείρημα ONE:STORY _Μια ιστορία κάθε μέρα ολοκληρώθηκε
έχοντας διάρκεια ακριβώς ενός έτους (1η Δεκεμβρίου 2011 - 30η Νοεμβρίου
2012) με την καθημερινή δημοσίευση 366 ιστοριών από διαφορετικούς
συγγραφείς.
onestory.gr
η Μονή της Παναγίας στη Κερασούντα
Ζωή» θα δώσουν οι Τούρκοι στο δεύτερο μεγαλύτερο μοναστήρι του Πόντου. Πρόκειται για την Μονή της... #Εκκλησίες #Πόντος
constantinoupoli.com|Από admin
Κάμπος της Ξάνθης
![Κάμπος της Ξάνθης. Στην Ελληνική Μυθολογία Κατά την ελληνική μυθολογία, υπήρξε ένας προπάτορας που λεγόταν Θραξ και ήταν γιος του θεού του πολέμου Άρη. Ο θεός Άρης λεγόταν ότι διέμενε στη Θράκη. Σε μια άλλη εκδοχή και σύμφωνα με τον Ευριπίδη (στο έργο του Των Θρακών οι χρυσές ασπίδες) αναφέρει ότι το όνομα του Άρη ήταν Θραξ, ο οποίος ήταν ο προστάτης των Θρακών και του οποίου η χρυσή ασπίδα φυλασσόταν στο ναό του στη Βιστονίδα της θράκης. Στην ελληνική μυθολογία η Θράκη ήταν κόρη του Ωκεανού και της Παρθενόπης, αδελφή της Ευρώπης. Οι Θράκες εμφανίζονται στην Ιλιάδα του Ομήρου ως σύμμαχοι των Τρώων με αρχηγούς τον Ακάμα και τον Πήρο ή Πήρρο. Αργότερα στη Ιλιάδα έκανε την εμφάνιση του και ένας άλλος βασιλιάς, ο Ρήσος, ο οποίος σκοτώθηκε μετά από νυχτερινή επιδρομή που έκανε ο Διομήδης και ο Οδυσσέας στο στρατόπεδο των Τρώων. Ένας άλλος μυθολογικός βασιλιάς των Θρακών ήταν ο Κισσεύς, ο οποίος ζούσε στη δυτική τότε Θράκη και μετέπειτα Μακεδονία, ο οποίος ήταν πατέρας του Τρώα πρεσβύτερου Αντήνορα. Ας σημειωθεί εδώ ότι η Ομηρική Θράκη εκτεινόταν ως τον Αξιό ποταμό δυτικά, τον Ελλήσποντο και την Μαύρη Θάλασσα ανατολικά. Βόρεια εκτεινόταν μέχρι και τη σημερινή Σερβία και ολόκληρη τη Βουλγαρία[εκκρεμεί παραπομπή]. Η ελληνική μυθολογία είναι γεμάτη από Θράκες βασιλείς όπως οι: Διομήδης των Θρακών, Τηρέας, Λυκούργος, Φινέας, Εύμολπος, Πολυμνήστωρ, Οίαγρος (πατέρας του Ορφέα) και άλλοι. Επίσης η φυλή που ο Όμηρος καλούσε Θράκες περιλάμβανε πολλές φυλές, διότι η αρχαία Θράκη ήταν τόπος διαμονής φυλών όπως οι Ηδωνοί που ζούσαν στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Στρυμόνα και Νέστου, οι Βισάλτες που ζούσαν στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και Στρυμόνα, οι Κίκονες στην περιοχή της σημερινής Ροδόπης, οι Βίστωνες, οι Δόβηρες, οι Μύγδονες, οι Σάτραι, οι Αψίνθιοι και πολλοί άλλοι. Αρχαϊκή και κλασική περίοδος Τα Άβδηρα, απο τις σημαντικότερες αρχαίες πόλεις της Θράκης, υπήρξαν μεγάλο ιωνικό κέντρο καλλιτεχνικής δραστηριότητας και πατρίδα των φιλοσόφων Δημοκρίτου, Λευκίππου και Αναξάρχου, του σοφιστή Πρωταγόρα, του ιστορικού Εκαταίου και του επιγραμματοποιού Νικαινέτη. Οι Θρακικές φυλές πριν την ρωμαϊκή κατάκτηση. Ο ιθαγενής πληθυσμός της Θράκης από νωρίς δέχτηκε την πολιτιστική επιρροή των Ελλήνων διατηρώντας όμως για πολύ καιρό τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους. Καθώς δε μιλούσαν Ελληνικά, θεωρούνταν από τους Έλληνες βάρβαροι. Οι πρώτες ελληνικές αποικίες στη Θράκη ιδρύθηκαν τον 6ο αιώνα π.Χ.. Η Θράκη νότια του Δούναβη (εκτός από την περιοχή των Βησσών), για μισό αιώνα ήταν προσαρτημένη στην Περσία από τον Δαρείο Α΄, που πραγματοποίησε εκστρατεία στην περιοχή από το 513 π.Χ. έως το 512 π.Χ.. Η Θράκη κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. και ανήκε στο βασίλειο της Μακεδονίας για ενάμιση αιώνα. Μετά τον Γ' Μακεδονικό Πόλεμο, η Θράκη έγινε χώρα υποτελής στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 279 π.Χ. Κέλτες εισέβαλαν στη Μακεδονία, τη Νότια Ελλάδα και τη Θράκη και, ενώ εκδιώχθηκαν γρήγορα από την νότια Ελλάδα και τη Μακεδονία, παρέμειναν στη Θράκη έως το τέλος του αιώνα. Θρησκεία - Πολιτισμός Η θρησκεία των Θρακών επικεντρώνεται γύρω από τη ζωή, το θάνατο και τη γονιμότητα. Οι Θράκες, εκτός των άλλων θεών των Ελλήνων, λάτρευαν περισσότερο τον Διόνυσο, στον οποίο πρόσφεραν θυσίες και έκαναν πολυήμερες γιορτές, ενώ αρκετοί αρχαίοι ιστορικοί αναφέρονται και στα Διονύσια μυστήρια. Σημαντικότερα από αυτά τα μυστήρια ήταν τα Καβείρια, τα οποία τελούσαν οι Κάβειροι, λαός που ζούσε στη σημερινή Ροδόπη και στη νήσο Σαμοθράκη. Πολλά φαλλικά σύμβολα βρέθηκαν κατά τις σύγχρονες ανασκαφές, τα οποία μαρτυρούν τη λατρεία αυτών των συμβόλων, η οποία προερχόταν από τη θρησκευτική λατρεία για τη γονιμότητα. Επίσης ο μυθικός ποιητής Ορφέας, αλλά και θεός της ποίησης των αρχαίων Ελλήνων, λατρευόταν και αυτός από τους αρχαίους λαούς της Θράκης. Ο πολιτισμός των αρχαίων Θρακών, όπως περιγράφεται από πολλούς ιστορικούς αλλά και από τα ευρήματα των ανασκαφών, αναφέρεται σε ένα λαό με πολλές φυλές, όπως αναφέρεται και στην παραπάνω ενότητα για τη μυθολογική Θράκη. Συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος (Βιβλίο 5) τους αποκαλεί το δεύτερο πολυπληθέστερο λαό (μετά τους Ινδούς) στον τότε γνωστό κόσμο γι΄αυτόν και ο πιο ισχυρός από όλους, αν υπολογίσουμε όλες τις φυλές ενωμένες. Κατά την κλασική περίοδο, οι Θράκες ήταν διηρημένοι σε πολυάριθμες φυλές. Ισχυρά βασίλεια παρέμειναν αυτά των Οδρυσών και της Δακίας. Αυτή την περίοδο (5ος - 4ος αιώνας π.Χ.), οι Θράκες ήταν περιζήτητοι από τις ελληνικές πόλεις-κράτη ως μισθοφόροι πελταστές. Οι πελταστές ήταν εξοπλισμένοι με την πέλτη, δηλ. μικρή ασπίδα η οποία είχε μία εσοχή σαν μισοφέγγαρο, και τρία ακόντια, τα οποία κρατούσαν το ένα στο ένα χέρι και τα άλλα δύο στο άλλο χέρι μαζί με την ασπίδα. Η ρωμαϊκή επαρχία της Θράκης. Το 46 μ.Χ. η Θράκη γίνεται ρωμαϊκή επαρχία, μετά από μακρά αντίσταση των Θρακών. Λόγω του ότι οι Θράκες ήταν επιδέξιοι και άφοβοι πολεμιστές, έγιναν επιθυμητοί και σεβαστοί μονομάχοι. Αυτός ο τύπος μονομάχου ονομαζόταν και Θραξ. Ο γνωστός μονομάχος και αρχηγός των σκλάβων Σπάρτακος καταγόταν από τη Θράκη. Βυζαντινή περίοδος Η μονή Κοσμοσώτειρας, που ιδρύθηκε από τον Ισαάκιο Άγγελο Κομνηνό το 1152, και σήμερα ονομάζεται ναός της Αγίας Σοφίας, στις Φέρρες, κοντά στο Έβρο είναι από τα αξιολογότερα βυζαντινά μνημεία. Κατα τη βυζαντινή περίοδο, η Θράκη αναβαθμίζεται σημαντικά. Η νέα πρωτεύουσα του κράτους, Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται στην περιοχή της Θράκης. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη συρροή πολλών ατόμων (αστυφιλία) στην περιοχή, προς αναζήτηση καλύτερης ζωής και το κέντρο του ελληνικού πολιτισμού μετατοπίζεται από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη. Μερικοί από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες κατάγονταν από τη Θράκη, όπως ο Ιουστίνος και ο ανιψιός και διάδοχός του Ιουστινιανός. Φυσικά πρόκειται για μία αυτοκρατορία που κυρίως στηρίζει τη συνεκτικότητά της στη θρησκεία και στη γλώσσα και όχι στον ελληνικό πολιτισμό. Όμως στην καθημερινότητα των απλών ανθρώπων πολλά από τα ήθη και έθιμά τους προέρχονται από τον ελληνικό πολιτισμό εμπλουτισμένα με τη χριστιανική θρησκεία, όπως του κιοπέκ μπέη, του καλόγερου, τα αναστενάρια κ.α. Στα βυζαντινά χρόνια έχουμε και τις συγκρούσεις με τα σλαβικά φύλα, καθώς και με το αλταϊκό φύλο των Βουλγάρων, τα οποία θα δημιουργήσουν ισχυρά ρήγματα στην πυκνότητα του ντόπιου πληθυσμού. Μεσαιωνική και Οθωμανική περίοδος Η κατάκτηση της περιοχής της Θράκης από τους Τούρκους πραγματοποιήθηκε νωρίτερα από την άλωση της Πόλης. Καθ' όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί διέκριναν τους υπηκόους σε μουσουλμάνους και μη μουσουλμάνους, δίνοντας φυσικά περισσότερα προνόμια στους μουσουλμάνους, ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Σαν παράδειγμα των μέτρων που έλαβαν οι Οθωμανοί μπορούμε να αναφέρουμε το παιδομάζωμα και τo χαράτσι ή κεφαλικό φόρο. Σε αυτήν την ιστορική φάση αρκετοί Θρακικοί πληθυσμοί έγιναν μουσουλμανικοί, είτε λόγω των παραπάνω κινήτρων είτε λόγω μίας μουσουλμανικής συγκρητιστικής αίρεσης, των κιζιλμπασήδων, η οποία φέρει αρκετά κοινά στοιχεία με το χριστιανισμό. Κάποια χρόνια αργότερα άλλαξε η πολιτική του Οθωμανικού κράτους λαμβάνοντας ηπιότερα μέτρα, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πλυθυσμού είχαν γίνει ήδη μουσουλμάνοι και με αυτό τον τρόπο δεν πλήρωναν φόρο, μειώνοντας κατά πολύ τα έσοδα του κράτους. Παράλληλα έχουμε και μεταφορές άλλων εθνοτήτων όπως Τσιγγάνους, Αρμένιους και Εβραίους. Παράλληλα έχουμε και μεταναστεύσεις ελληνικών φύλων προς τη Θράκη όπως Ηπειρώτες, Θεσσαλούς, Μακεδόνες και Πελοποννησίους. Παρακάτω αναφέρονται χαρακτηριστικά ονόματα χωριών: Πελοπόννησος: Καρυωτή, Μάνη, Ποιμενικόν, Σκουρτοχώρι(Σιτοχώρι), Παταγή, Αμπελάκια, Στέρνα, Κουφόβουνο, Βρυσικά, Ασπρονέρι, Ασβεστάδες, Κυανή. Ήπειρος: Ελληνοχώρι(πιθανώς αναμεμιγμένο με Βούλγαρους, γιατί το τουρκικό του όνομα στα ελληνικά ήταν Βουλγαροχώρι), Παληούρι, Μεταξάδες, Πάδη(Λάδη), Χιονάδες, Δοξαπάρα, Χανδράς, Σουφλί. Κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής (1913 - 1918), στη Δυτική Θράκη σημειώθηκαν μαζικές εκτοπίσεις Ελλήνων δια της βίας, σε σημείο τέτοιο, ώστε ο Ελληνισμός της περιοχής συρρικνώθηκε ανεπανόρθωτα. Έτσι, πριν την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1920 οι μουσουλμάνοι ήταν μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στην δυτική Θράκη[2]. Μετά το 1923 στην Ελληνική Θράκη εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από τη Μικρα Ασία, την ανατολική Θράκη και την Ανατολική Ρωμυλία(Βόρεια Θράκη). Σύγχρονη εποχή Με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου το 1878 ιδρύθηκε η "Μεγάλη Βουλγαρία", η οποία κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης. Με την αναθεώρηση της Συνθήκης από το Συνέδριο του Βερολίνου η εδαφική έκταση της αυτόνομης Βουλγαρίας περιορίστηκε και η βόρεια Θράκη έγινε ξεχωριστό κράτος, υποτελές στον Σουλτάνο, με το όνομα "Ανατολική Ρωμυλία". Η υπόλοιπη Θράκη παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία. Το 1886, μέσω πραξικοπήματος, η Ανατολική Ρωμυλία ενώθηκε με το βουλγαρικό κράτος. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 η Δυτική Θράκη προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία, ενώ η Ανατολική, συμπεριλαμβανομένης και της Αδριανουπόλεως, παρέμεινε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Η Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ με τη Συνθήκη των Σεβρών και η Ανατολική Θράκη ως τις Μέτρες περιήλθε στην Ελλάδα. Όμως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του Έβρου. Η συγκεκριμένη κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα. Την περίοδο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία βρέθηκαν υπό βουλγαρική κατοχή. Οι Εβραίοι της Θράκης εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο εξοντώσεως Τρεμπλίνκα.](https://fbcdn-sphotos-g-a.akamaihd.net/hphotos-ak-xap1/v/t1.0-9/s403x403/1531533_653934494679826_1883687681877992265_n.jpg?oh=9be1a2a6c6817c41cf40b4dec116dd0e&oe=548E2656&__gda__=1417866111_076d39942b235292b084320bbcd743f6)
Κάμπος
της Ξάνθης. Στην Ελληνική Μυθολογία Κατά την ελληνική μυθολογία,
υπήρξε ένας προπάτορας που λεγόταν Θραξ και ήταν γιος του θεού του
πολέμου Άρη. Ο θεός Άρης λεγόταν ότι διέμενε στη Θράκη. Σε μια άλλη
εκδοχή και σύμφωνα με τον Ευριπίδη (στο έργο του Των Θρακών οι χρυσές
ασπίδες) αναφέρει ότι το όνομα του Άρη ήταν Θραξ, ο οποίος ήταν ο
προστάτης των Θρακών και του οποίου η χρυσή ασπίδα φυλασσόταν στο ναό
του στη Βιστονίδα της θράκης. Στην ελληνική μυθολογία η Θράκη ήταν κόρη
του Ωκεανού και της Παρθενόπης, αδελφή της Ευρώπης. Οι Θράκες
εμφανίζονται στην Ιλιάδα του Ομήρου ως σύμμαχοι των Τρώων με αρχηγούς
τον Ακάμα και τον Πήρο ή Πήρρο. Αργότερα στη Ιλιάδα έκανε την εμφάνιση
του και ένας άλλος βασιλιάς, ο Ρήσος, ο οποίος σκοτώθηκε μετά από
νυχτερινή επιδρομή που έκανε ο Διομήδης και ο Οδυσσέας στο στρατόπεδο
των Τρώων. Ένας άλλος μυθολογικός βασιλιάς των Θρακών ήταν ο Κισσεύς, ο
οποίος ζούσε στη δυτική τότε Θράκη και μετέπειτα Μακεδονία, ο οποίος
ήταν πατέρας του Τρώα πρεσβύτερου Αντήνορα. Ας σημειωθεί εδώ ότι η
Ομηρική Θράκη εκτεινόταν ως τον Αξιό ποταμό δυτικά, τον Ελλήσποντο και
την Μαύρη Θάλασσα ανατολικά. Βόρεια εκτεινόταν μέχρι και τη σημερινή
Σερβία και ολόκληρη τη Βουλγαρία[εκκρεμεί παραπομπή]. Η ελληνική
μυθολογία είναι γεμάτη από Θράκες βασιλείς όπως οι: Διομήδης των Θρακών,
Τηρέας, Λυκούργος, Φινέας, Εύμολπος, Πολυμνήστωρ, Οίαγρος (πατέρας του
Ορφέα) και άλλοι. Επίσης η φυλή που ο Όμηρος καλούσε Θράκες περιλάμβανε
πολλές φυλές, διότι η αρχαία Θράκη ήταν τόπος διαμονής φυλών όπως οι
Ηδωνοί που ζούσαν στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Στρυμόνα και Νέστου,
οι Βισάλτες που ζούσαν στην περιοχή μεταξύ των ποταμών Αξιού και
Στρυμόνα, οι Κίκονες στην περιοχή της σημερινής Ροδόπης, οι Βίστωνες, οι
Δόβηρες, οι Μύγδονες, οι Σάτραι, οι Αψίνθιοι και πολλοί άλλοι. Αρχαϊκή
και κλασική περίοδος Τα Άβδηρα, απο τις σημαντικότερες αρχαίες πόλεις
της Θράκης, υπήρξαν μεγάλο ιωνικό κέντρο καλλιτεχνικής δραστηριότητας
και πατρίδα των φιλοσόφων Δημοκρίτου, Λευκίππου και Αναξάρχου, του
σοφιστή Πρωταγόρα, του ιστορικού Εκαταίου και του επιγραμματοποιού
Νικαινέτη. Οι Θρακικές φυλές πριν την ρωμαϊκή κατάκτηση. Ο ιθαγενής
πληθυσμός της Θράκης από νωρίς δέχτηκε την πολιτιστική επιρροή των
Ελλήνων διατηρώντας όμως για πολύ καιρό τη γλώσσα και τον πολιτισμό
τους. Καθώς δε μιλούσαν Ελληνικά, θεωρούνταν από τους Έλληνες βάρβαροι.
Οι πρώτες ελληνικές αποικίες στη Θράκη ιδρύθηκαν τον 6ο αιώνα π.Χ.. Η
Θράκη νότια του Δούναβη (εκτός από την περιοχή των Βησσών), για μισό
αιώνα ήταν προσαρτημένη στην Περσία από τον Δαρείο Α΄, που
πραγματοποίησε εκστρατεία στην περιοχή από το 513 π.Χ. έως το 512 π.Χ.. Η
Θράκη κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Β' της Μακεδονίας κατά τον 4ο αιώνα
π.Χ. και ανήκε στο βασίλειο της Μακεδονίας για ενάμιση αιώνα. Μετά τον
Γ' Μακεδονικό Πόλεμο, η Θράκη έγινε χώρα υποτελής στη Ρωμαϊκή
Αυτοκρατορία. Το 279 π.Χ. Κέλτες εισέβαλαν στη Μακεδονία, τη Νότια
Ελλάδα και τη Θράκη και, ενώ εκδιώχθηκαν γρήγορα από την νότια Ελλάδα
και τη Μακεδονία, παρέμειναν στη Θράκη έως το τέλος του αιώνα. Θρησκεία -
Πολιτισμός Η θρησκεία των Θρακών επικεντρώνεται γύρω από τη ζωή, το
θάνατο και τη γονιμότητα. Οι Θράκες, εκτός των άλλων θεών των Ελλήνων,
λάτρευαν περισσότερο τον Διόνυσο, στον οποίο πρόσφεραν θυσίες και έκαναν
πολυήμερες γιορτές, ενώ αρκετοί αρχαίοι ιστορικοί αναφέρονται και στα
Διονύσια μυστήρια. Σημαντικότερα από αυτά τα μυστήρια ήταν τα Καβείρια,
τα οποία τελούσαν οι Κάβειροι, λαός που ζούσε στη σημερινή Ροδόπη και
στη νήσο Σαμοθράκη. Πολλά φαλλικά σύμβολα βρέθηκαν κατά τις σύγχρονες
ανασκαφές, τα οποία μαρτυρούν τη λατρεία αυτών των συμβόλων, η οποία
προερχόταν από τη θρησκευτική λατρεία για τη γονιμότητα. Επίσης ο
μυθικός ποιητής Ορφέας, αλλά και θεός της ποίησης των αρχαίων Ελλήνων,
λατρευόταν και αυτός από τους αρχαίους λαούς της Θράκης. Ο πολιτισμός
των αρχαίων Θρακών, όπως περιγράφεται από πολλούς ιστορικούς αλλά και
από τα ευρήματα των ανασκαφών, αναφέρεται σε ένα λαό με πολλές φυλές,
όπως αναφέρεται και στην παραπάνω ενότητα για τη μυθολογική Θράκη.
Συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος (Βιβλίο 5) τους αποκαλεί το δεύτερο
πολυπληθέστερο λαό (μετά τους Ινδούς) στον τότε γνωστό κόσμο γι΄αυτόν
και ο πιο ισχυρός από όλους, αν υπολογίσουμε όλες τις φυλές ενωμένες.
Κατά την κλασική περίοδο, οι Θράκες ήταν διηρημένοι σε πολυάριθμες
φυλές. Ισχυρά βασίλεια παρέμειναν αυτά των Οδρυσών και της Δακίας. Αυτή
την περίοδο (5ος - 4ος αιώνας π.Χ.), οι Θράκες ήταν περιζήτητοι από τις
ελληνικές πόλεις-κράτη ως μισθοφόροι πελταστές. Οι πελταστές ήταν
εξοπλισμένοι με την πέλτη, δηλ. μικρή ασπίδα η οποία είχε μία εσοχή σαν
μισοφέγγαρο, και τρία ακόντια, τα οποία κρατούσαν το ένα στο ένα χέρι
και τα άλλα δύο στο άλλο χέρι μαζί με την ασπίδα. Η ρωμαϊκή επαρχία της
Θράκης. Το 46 μ.Χ. η Θράκη γίνεται ρωμαϊκή επαρχία, μετά από μακρά
αντίσταση των Θρακών. Λόγω του ότι οι Θράκες ήταν επιδέξιοι και άφοβοι
πολεμιστές, έγιναν επιθυμητοί και σεβαστοί μονομάχοι. Αυτός ο τύπος
μονομάχου ονομαζόταν και Θραξ. Ο γνωστός μονομάχος και αρχηγός των
σκλάβων Σπάρτακος καταγόταν από τη Θράκη. Βυζαντινή περίοδος Η μονή
Κοσμοσώτειρας, που ιδρύθηκε από τον Ισαάκιο Άγγελο Κομνηνό το 1152, και
σήμερα ονομάζεται ναός της Αγίας Σοφίας, στις Φέρρες, κοντά στο Έβρο
είναι από τα αξιολογότερα βυζαντινά μνημεία. Κατα τη βυζαντινή περίοδο, η
Θράκη αναβαθμίζεται σημαντικά. Η νέα πρωτεύουσα του κράτους,
Κωνσταντινούπολη, βρίσκεται στην περιοχή της Θράκης. Αυτό έχει ως
αποτέλεσμα τη συρροή πολλών ατόμων (αστυφιλία) στην περιοχή, προς
αναζήτηση καλύτερης ζωής και το κέντρο του ελληνικού πολιτισμού
μετατοπίζεται από την Αθήνα στην Κωνσταντινούπολη. Μερικοί από τους
βυζαντινούς αυτοκράτορες κατάγονταν από τη Θράκη, όπως ο Ιουστίνος και ο
ανιψιός και διάδοχός του Ιουστινιανός. Φυσικά πρόκειται για μία
αυτοκρατορία που κυρίως στηρίζει τη συνεκτικότητά της στη θρησκεία και
στη γλώσσα και όχι στον ελληνικό πολιτισμό. Όμως στην καθημερινότητα των
απλών ανθρώπων πολλά από τα ήθη και έθιμά τους προέρχονται από τον
ελληνικό πολιτισμό εμπλουτισμένα με τη χριστιανική θρησκεία, όπως του
κιοπέκ μπέη, του καλόγερου, τα αναστενάρια κ.α. Στα βυζαντινά χρόνια
έχουμε και τις συγκρούσεις με τα σλαβικά φύλα, καθώς και με το αλταϊκό
φύλο των Βουλγάρων, τα οποία θα δημιουργήσουν ισχυρά ρήγματα στην
πυκνότητα του ντόπιου πληθυσμού. Μεσαιωνική και Οθωμανική περίοδος Η
κατάκτηση της περιοχής της Θράκης από τους Τούρκους πραγματοποιήθηκε
νωρίτερα από την άλωση της Πόλης. Καθ' όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής
αυτοκρατορίας, οι Οθωμανοί διέκριναν τους υπηκόους σε μουσουλμάνους και
μη μουσουλμάνους, δίνοντας φυσικά περισσότερα προνόμια στους
μουσουλμάνους, ως πολίτες πρώτης κατηγορίας. Σαν παράδειγμα των μέτρων
που έλαβαν οι Οθωμανοί μπορούμε να αναφέρουμε το παιδομάζωμα και τo
χαράτσι ή κεφαλικό φόρο. Σε αυτήν την ιστορική φάση αρκετοί Θρακικοί
πληθυσμοί έγιναν μουσουλμανικοί, είτε λόγω των παραπάνω κινήτρων είτε
λόγω μίας μουσουλμανικής συγκρητιστικής αίρεσης, των κιζιλμπασήδων, η
οποία φέρει αρκετά κοινά στοιχεία με το χριστιανισμό. Κάποια χρόνια
αργότερα άλλαξε η πολιτική του Οθωμανικού κράτους λαμβάνοντας ηπιότερα
μέτρα, καθώς ένα μεγάλο μέρος του πλυθυσμού είχαν γίνει ήδη μουσουλμάνοι
και με αυτό τον τρόπο δεν πλήρωναν φόρο, μειώνοντας κατά πολύ τα έσοδα
του κράτους. Παράλληλα έχουμε και μεταφορές άλλων εθνοτήτων όπως
Τσιγγάνους, Αρμένιους και Εβραίους. Παράλληλα έχουμε και μεταναστεύσεις
ελληνικών φύλων προς τη Θράκη όπως Ηπειρώτες, Θεσσαλούς, Μακεδόνες και
Πελοποννησίους. Παρακάτω αναφέρονται χαρακτηριστικά ονόματα χωριών:
Πελοπόννησος: Καρυωτή, Μάνη, Ποιμενικόν, Σκουρτοχώρι(Σιτοχώρι), Παταγή,
Αμπελάκια, Στέρνα, Κουφόβουνο, Βρυσικά, Ασπρονέρι, Ασβεστάδες, Κυανή.
Ήπειρος: Ελληνοχώρι(πιθανώς αναμεμιγμένο με Βούλγαρους, γιατί το
τουρκικό του όνομα στα ελληνικά ήταν Βουλγαροχώρι), Παληούρι, Μεταξάδες,
Πάδη(Λάδη), Χιονάδες, Δοξαπάρα, Χανδράς, Σουφλί. Κατά τη διάρκεια της
Βουλγαρικής κατοχής (1913 - 1918), στη Δυτική Θράκη σημειώθηκαν μαζικές
εκτοπίσεις Ελλήνων δια της βίας, σε σημείο τέτοιο, ώστε ο Ελληνισμός της
περιοχής συρρικνώθηκε ανεπανόρθωτα. Έτσι, πριν την ανταλλαγή των
πληθυσμών το 1920 οι μουσουλμάνοι ήταν μια ξεκάθαρη πλειοψηφία στην
δυτική Θράκη[2]. Μετά το 1923 στην Ελληνική Θράκη εγκαταστάθηκαν
πρόσφυγες από τη Μικρα Ασία, την ανατολική Θράκη και την Ανατολική
Ρωμυλία(Βόρεια Θράκη). Σύγχρονη εποχή Με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου
το 1878 ιδρύθηκε η "Μεγάλη Βουλγαρία", η οποία κάλυπτε το μεγαλύτερο
μέρος της Θράκης. Με την αναθεώρηση της Συνθήκης από το Συνέδριο του
Βερολίνου η εδαφική έκταση της αυτόνομης Βουλγαρίας περιορίστηκε και η
βόρεια Θράκη έγινε ξεχωριστό κράτος, υποτελές στον Σουλτάνο, με το όνομα
"Ανατολική Ρωμυλία". Η υπόλοιπη Θράκη παρέμεινε υπό οθωμανική
κυριαρχία. Το 1886, μέσω πραξικοπήματος, η Ανατολική Ρωμυλία ενώθηκε με
το βουλγαρικό κράτος. Με τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 η
Δυτική Θράκη προσαρτήθηκε στη Βουλγαρία, ενώ η Ανατολική,
συμπεριλαμβανομένης και της Αδριανουπόλεως, παρέμεινε στην Οθωμανική
Αυτοκρατορία. Η Συνθήκη του Νεϊγύ το 1919 απέδωσε το μεγαλύτερο μέρος
της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα, ενώ με τη Συνθήκη των Σεβρών και η
Ανατολική Θράκη ως τις Μέτρες περιήλθε στην Ελλάδα. Όμως μετά τη
Μικρασιατική Καταστροφή ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να εκκενώσει την
Ανατολική Θράκη και να υποχωρήσει πέραν του Έβρου. Η συγκεκριμένη
κατάσταση παγιώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης που
οριστικοποίησε τα σημερινά ελληνοτουρκικά σύνορα. Την περίοδο του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου η Θράκη και η Ανατολική Μακεδονία βρέθηκαν υπό
βουλγαρική κατοχή. Οι Εβραίοι της Θράκης εκτοπίστηκαν στο στρατόπεδο
εξοντώσεως Τρεμπλίνκα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . http://www.ethnikosmaxitis.gr/chamos-stous-epistimones-ellines-echoume-gonidio-...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα &...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 18 Ιουνίου 2017 · Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο ...
