Κορνήλιος Καστοριάδης

Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.

Γεννήθηκε το 1922 στην Κωνσταντινούπολη και την ίδια χρονιά, ένα μήνα πριν τη μικρασιατική καταστροφή, η οικογένεια του μετεγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Σημαντικές ήταν επιρροές από το οικογενειακό του περιβάλλον: ο πατέρας του: λατρεία για τη μόρφωση, άθεος, αντιβασιλικός, μητέρα:ιδιαίτερη μόρφωση, λατρεία για τη μουσική. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης άρχισε να διαβάζει φιλοσοφία απ'την ηλικία των 11-12 ετών, ενώ πρωτοήρθε σε επαφή με την μαρξιστική σκέψη σε ηλικία 13 ετών, οπότε και γεννήθηκε και το ενδιαφέρον του τόσο για την σκέψη όσο και για την πολιτική.

Η πρώτη ενεργός ανάμειξη και δραστηριοποίηση του στην πολιτική, ήρθε όταν επί δικτατορίας Μεταξά (1937) προσχώρησε στην ΟΚΝΕ. Ενεγράφη στο κομμουνιστικό κόμμα και το 1941 και λίγο μετά την αρχή της κατοχής συγκρότησε μαζί με άλλους νέους μία ομάδα που εναντιωνόταν στο προσανατολισμό του ΚΚΕ. Το 1943 προσχώρησε στην τροτσκιστική ομάδα του Σπύρου Στίνα, πράγμα που είχε ως συνέπεια τη δίωξή του όχι μόνο από τους Γερμανούς αλλά και από το ΚΚΕ. Το 1944 γράφει τα πρώτα του κείμενα για τις κοινωνικές επιστήμες και τον Μαξ Βέμπερ (Max Weber), τα οποία δημοσιεύει στο περιοδικό Αρχείο Κοινωνιολογίας και Ηθικής.

Σπούδασε αρχικά νομικά και οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τα Δεκεμβριανά, αποδοκίμασε την στάση του ΚΚΕ και, στη συνέχεια, μετέβη με το πορτογαλικό πλοίο Ματαρόα από τον Πειραιά στο Παρίσι όπου έμελλε να εγκατασταθεί μόνιμα. Συνεπιβάτες σε αυτό το πλοίο και οι άλλοι δύο Έλληνες, μετέπειτα στοχαστές του Παρισιού, ο Κώστας Αξελός και ο Κώστας Παπαϊωάννου, που μαζί με διακόσιους ακόμα (ανάμεσα στους οποίους και οι: Μέμος Μακρής, Μιμίκα Κρανάκη) είχαν εξασφαλίσει, με την βοήθεια του Οκτάβιου Μερλιέ (Octave Merlier), υποτροφία του Γαλλικού Ινστιτούτου από την γαλλική κυβέρνηση.

Στο Παρίσι έγινε μέλος της τροτσκιστικής Τετάρτης Διεθνούς και του Διεθνιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος, από τις οποίες όμως άρχισε σταδιακά να απομακρύνεται, ώσπου μετά το 1948 να εγκαταλείψει οριστικά το τροτσκιστικό κίνημα. Παράλληλα από την ίδια χρονιά άρχισε να εργάζεται στην υπηρεσία Στατιστικής Εθνικών Λογαριασμών και Μελετών Ανάπτυξης του Οργανισμού Οικονομικής Ανάπτυξης και Συνεργασίας (ΟΟΣΑ), μια θέση την οποία διατήρησε ως και το 1970.

Το 1946 ξεκίνησε και η γνωριμία του με τον διανοούμενο Κλωντ Λεφώρ, με τον οποίο συγκρότησαν μία εσωτερική τάση στο PCI, από το οποίο αποχώρησαν το 1948 και ίδρυσαν την ομάδα Socialisme ou Barbarie («Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα»), η οποία από το επόμενο έτος μέχρι το 1965 εξέδιδε το ομώνυμο περιοδικό. Από τα κείμενα εκείνης της περιόδου προέκυψαν τα βιβλία: Η Γραφειοκρατική Κοινωνία (1973), Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος (1974), Το Περιεχόμενο του Σοσιαλισμού, Σύγχρονος Καπιταλισμός και Επανάσταση, Η Γαλλική Κοινωνία (1979).

Μέσα από το συγκεκριμένο περιοδικό βρήκαν βήμα τα επόμενα χρόνια γνωστοί διανοούμενοι της Γαλλίας, όπως ο Ζαν-Φρανσουά Λιοτάρ και ο Γκυ Ντεμπόρ. Το περιοδικό κινείτο πέραν των τροτσκιστικών κύκλων και ήταν ιδιαίτερα επικριτικό στα καθεστώτα του υπαρκτού σοσιαλισμού.

Χαρακτηριστική της γραμμής του περιοδικού ήταν η ανάλυση του Καστοριάδη για το πολιτικό σύστημα της Σοβιετικής Ένωσης, το οποίο το χαρακτήρισε καθεστώς "Γραφειοκρατικού Καπιταλισμού". Ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η ρωσική επανάσταση οδήγησε στην εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου καθεστώτος εκμετάλλευσης και καταπίεσης όπου μια νέα κυρίαρχη τάξη, η γραφειοκρατία, σχηματίστηκε γύρω από το κομμουνιστικό κόμμα». Όσον αφορά τις «φιλελεύθερες δημοκρατίες» της Δύσης θεωρούσε ότι το κριτήριο ταξικής διαφοροποίησης είχε πάψει να είναι πλέον η κατοχή και ο έλεγχος των μέσων παραγωγής, αλλά η κατοχή και η ικανότητα άσκησης εξουσίας. Σταδιακά και προς τα τελευταία χρόνια της έκδοσης του περιοδικού ο Καστοριάδης απομακρύνθηκε από την μαρξιστική φιλοσοφία και θεωρία της Ιστορίας όσο και από την μαρξιστική οικονομική ανάλυση, πράγμα εμφανές στο κείμενο του «Μαρξισμός και επαναστατική κοινωνία» το οποίο αργότερα συμπεριελήφθη στο Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας.

Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι ενώ οι θέσεις και οι απόψεις του Καστοριάδη γνώρισαν μεγάλη απήχηση στους επαναστατικούς κύκλους πολλών χωρών της εποχής, ο ίδιος δεν είχε την ανάλογη αναγνώριση, καθώς ήταν αναγκασμένος να υπογράφει τα κείμενα του χρησιμοποιώντας διάφορα ψευδώνυμα (Pierre Chaulieu, Paul Cardan, Marc Noiraud κ.α). Αυτό συνέβαινε διότι δεν είχε γαλλική υπηκοότητα ή διαβατήριο ακόμη, με συνέπεια να βρίσκεται συνεχώς υπό τον φόβο της απέλασης στην Ελλάδα. Στις σελίδες του περιοδικού πρωτοεμφανίστηκαν και μερικά από τα σημαντικότερα κείμενα της πρώτης περιόδου της σκέψης του, τα οποία αργότερα έμελλε να δημοσιευθούν μέσα από τις εκδόσεις βιβλίων του, όπως τα: «Η Γραφειοκρατική Κοινωνία», «Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος» και του ίσως σημαντικότερου έργου του «Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας».

Το 1967 η ομάδα του Socialisme ou Barbarie διαλύεται, ωστόσο όμως δύο χρόνια αργότερα, τα κείμενα και η σκέψη της ομάδας και κυρίως του Καστοριάδη αποτελούν βασική πηγή έμπνευσης των εξεγερμένων φοιτητών του Μάη του '68. Το 1970 ο Καστοριάδης αποκτά την γαλλική υπηκοότητα και έτσι παύει πλέον ο συνεχής φόβος της απέλασης. Αυτή την περίοδο ο Καστοριάδης στρέφεται στην ψυχανάλυση, μάλιστα εργάζεται και ως ψυχαναλυτής ο ίδιος από το 1974, και γίνεται μέλος της επονομαζόμενης Τέταρτης Ομάδας, ενός κινήματος διαφωνούντων της σχολής του Λακάν (Jacques Lacan).

Αυτή η στροφή προς την ψυχανάλυση χαρακτηρίζει πλέον το σύνολο της σκέψης του, πράγμα το οποίο τον οδηγεί σε μια καινούργια φιλοσοφική κατανόηση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής του ανθρώπου, η οποία αποτυπώνεται στο κλασικό πλέον έργο του 'Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας'. Κεντρική θέση στην σκέψη του αποκτά η έννοια του Φαντασιακού, το οποίο θεωρεί ως το θεμέλιο στοιχείο της ανθρώπινης δημιουργίας. Ο Καστοριάδης αντιλαμβάνεται την κοινωνική διαφοροποίηση ως μια διαδικασία συνεχούς δημιουργίας ex nihilo σημασιών, νοημάτων, εικόνων οι οποίες θεσπίζονται και δομούν την εικόνα του κόσμου και της κοινωνίας κάθε εποχής. Ο Καστοριάδης αρνείται την ύπαρξη οποιουδήποτε ντετερμινισμού όσον αφορά την κοινωνική αλλαγή, οποιασδήποτε προδιαγεγραμμένης πορείας της κοινωνίας, καθώς αυτή είναι συνεχής δημιουργία που γεννιέται και νοηματοδοτείται μέσω του «Κοινωνικού Φαντασιακού». Σύμφωνα με τον Καστοριάδη, αν και όλες οι κοινωνίες δημιουργούν οι ίδιες τις φαντασιακές σημασίες τους (δηλαδή τους θεσμούς, τους κανόνες, τις πεποιθήσεις, τις αντιλήψεις κ.λπ.) δεν έχουν όλες συνείδηση του γεγονότος αυτού. Πολλές κοινωνίες συγκαλύπτουν τον κοινωνικό χαρακτήρα της θέσμισης των φαντασιακών σημασιών τους, αποδίδοντας την θέσμιση και την θεμελίωση τους σε εξω-κοινωνικούς παράγοντες (π.χ. το Θεό, την παράδοση, το νόμο, την ιστορία). Με βάση αυτή την συνείδηση της αυτοθέσμισης των φαντασιακών σημασιών από κάθε κοινωνία, ο Καστοριάδης διέκρινε μεταξύ των αυτόνομων κοινωνιών, αυτών δηλαδή που είχαν συνείδηση της αυτοθέσμισης αυτής, και των ετερόνομων κοινωνιών, στις οποίες η θέσμιση αποδιδόταν σε κάποια εξωκοινωνική αυθεντία.

Το 1979 ο Καστοριάδης εξελέγη διευθυντής της Ecoles des Hautes Etudes en Sciences Sociales, όπου διοργάνωσε σεμινάριο με τίτλο "Θέσμιση της κοινωνίας και ιστορική δημιουργία".

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Κορνήλιος Καστοριάδης επισκέφθηκε αρκετές φορές την Ελλάδα, δίνοντας σειρά διαλέξεων, μεταξύ άλλων στη Θεσσαλονίκη, το Ηράκλειο, τον Βόλο το Ρέθυμνο κ.α. Το 1989 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στις 24 Φεβρουαρίου 1993 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ο Κορνήλιος Καστοριάδης απεβίωσε σε ηλικία 75 ετών, στις 26 Δεκεμβρίου του 1997.
Φιλοσοφία
Αυτονομία

Βασική θέση στο έργο του Καστοριάδη κατέχει η έννοια της "Αυτονομίας", σε τέτοιο μάλιστα βαθμό, που ο ίδιος αποκαλέστηκε και "Φιλόσοφος της Αυτονομίας". Ετυμολογικά βέβαια, η λέξη σημαίνει την πολιτική πράξη κατά την οποία μια κοινωνία δημιουργεί τους δικούς της νόμους και θεσμούς. Εκτός όμως από τους ίδιους τους νόμους, οι κοινωνίες έχουν και την ανάγκη της "νομιμοποίησης" αυτών, την απάντηση δηλαδή στο γιατί αυτοί οι νόμοι να είναι οι δίκαιοι. Προγενέστερες κοινωνίες νομιμοποιούσαν τους νόμους τους μέσα από την μεταφυσική, λέγοντας κυρίως ότι τους είχαν δοθεί από κάποιο θεό ή θεϊκό πρόγονο. Ο Καστοριάδης παρατήρησε ότι οι προσπάθειες αυτές για νομιμοποίηση είναι, ως επί το πλείστον τους, ταυτολογικές. Οι νόμοι της Παλαιάς Διαθήκης για παράδειγμα, νομιμοποιούνται από το Θεό, η ύπαρξη του οποίου βεβαιώνεται από το γεγονός ότι έδωσε αυτούς τους νόμους. Ο καπιταλισμός από την άλλη έχει σαν νομιμοποίηση του την "ορθολογικότητα" [1], το ότι δηλαδή αποτελεί ένα σύστημα στηριγμένο στη λογική. Παρομοίως όμως, ορίζει πρώτα το τι είναι λογικό, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η μεγιστοποίηση ενός "προϊόντος" παραγωγής και η ελαχιστοποίηση ενός "κόστους", των οποίων τις έννοιες ορίζει και πάλι ο ίδιος. Ένας τέτοιος ορισμός της λογικής όμως δεν μπορεί να στηριχτεί ο ίδιος στη λογική, μιας και έχουν υπάρξει πολλές κοινωνίες, που σίγουρα δεν θα αποκαλούνταν "παράλογες", που τον αγνοούσαν πλήρως και έτσι απαιτείται να τον δεχτούμε ως παραδοχή. Μία δεύτερη νομιμοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος έχει επιχειρηθεί και με τη χρήση της Δαρβινικής θεωρίας της εξέλιξης των ειδών μέσω φυσικής επιλογής. Εδώ ο καπιταλισμός παρουσιάζεται ως "φυσικός", έχοντας δήθεν προέλθει από την ίδια διαδικασία που δημιούργησε και τον άνθρωπο. Ο Καστοριάδης, εκφράζοντας πρώτα την άποψη ότι η εφαρμογή της θεωρίας αυτής σε κοινωνικά μορφώματα είναι άτοπη, μας θυμίζει ότι η διαδικασία της εξέλιξης αφήνει πίσω της τον καταλληλότερου προς επιβίωση, με οποιοδήποτε μέσο, και όχι κάποιο ιδανικό αισθητικής ή δικαιοσύνης. Η νομιμοποίηση λοιπόν του καπιταλισμού είναι για άλλη μια φορά ταυτολογική, κάτι που δεν τον καθιστά αυτόματα λογικό ή φυσικό ως σύστημα.

Εδω παρατηρεί ότι πολλές κοινωνίες, τη στιγμή της δημιουργίας τους, παρουσιάζουν φαινόμενα αυτονομίας, όπως οι δημαρχιακές συναντήσεις πολιτών (town hall meetings) κατά την Αμερικανική Ανεξαρτησία και οι οργανώσεις πολιτών κατά την Κομμούνα του Παρισίου. Στην εξέλιξη τους όμως, τα συστήματα αυτά, δίνουν την νομοθετική εξουσία σε εκλεγόμενους άρχοντες με αποτέλεσμα την πλήρη αποξένωση του πολίτη από αυτήν. Κατά τον Καστοριάδη, μόνον η λεγόμενη εκτελεστική εξουσία που πρέπει να πράττει μόνο κατά κυριολεξία του όρου, εκτελώντας τα βουλεύματα του δήμου, μπορεί να μεταβιβάζεται σε ειδικούς ενώ οι υπόλοιπες, συμπεριλαμβανομένης και της δικαστικής, πρέπει να μένουν στα χέρια των πολιτών μέσω της άμεσης δημοκρατίας.

Σε αντίθεση αυτής της τάσης, οι Έλληνες κατά την αρχαιότητα ως πραγματικά αυτόνομη κοινωνία, γνώριζαν ότι οι νόμοι είναι ανθρώπινοι και κατ' ουσίαν αυτονομιμοποιούμενοι. Μπόρεσαν έτσι να τους αλλάζουν διαρκώς, συχνά με δημοκρατικά μέσα. Το ότι παρά τη συνειδητοποίηση αυτή, οι Έλληνες συνέχισαν να σέβονται και να υπακούουν τους νόμους τους, απέδειξε κατά τον Καστοριάδη ότι οι αυτόνομες κοινωνίες είναι δυνατές μέσα στην ιστορία σε αντίθεση με το επιχείρημα που παρουσιάζει τη θρησκεία ως αναγκαία προϋπόθεση για την διατήρηση της έννομης τάξης[2].
Φαντασιακή Θέσμιση της κοινωνίας

Ο Καστοριάδης πίστευε ότι η θέσμιση των κοινωνιών, είτε ως αυτόνομες είτε όχι, προϋποθέτει μια συγκεκριμένη σύλληψη του κόσμου και της σχέσης του ανθρώπου με αυτόν. Ο καπιταλισμός για παράδειγμα, αναδυόμενος μέσα από τη βιομηχανική επανάσταση, συλλαμβάνει έναν επιστημονικά ορισμένο κόσμο με μία κοινωνία βασισμένη σε αυτό που ο ίδιος ορίζει ως "ορθό λόγο" (λογική). Παραδόξως όμως, όπως επισημαίνει αναλυτικά στο πρωτοποριακό του έργο "Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας" [1975], ο Κομμουνισμός βασίζεται επίσης στην ίδια φαντασιακή σύλληψη, καθώς οραματίζεται με τη σειρά του μια κατ' ουσία βιομηχανική κοινωνία, όπου η ευημερία του ανθρώπου είναι υλικά μετρήσιμη και βελτιστοποιήσιμη μέσω της τεχνολογίας. Αποδέχεται έτσι τις ίδιες καπιταλιστικές κατηγορίες και ορισμούς, όπως το τι είναι "προϊόν", "κόστος" κλπ. Έτσι λοιπόν, η ιστορική εξέλιξη της Μαρξιστικής θεωρίας, όπως το παράδειγμα της Σοβιετικής Ένωσης, δεν αποτελεί δολιοφθορά ή "έκπτωση" της αρχικής της ιδεολογίας αλλά η μοιραία της πραγμάτωση μέσα στο χρόνο. Η Ιστορία, δηλαδή, "δείχνει στα γεγονότα αυτό που ή θεωρητική ανάλυση δείχνει απ' την πλευρά της στις ιδέες: ότι το Μαρξιστικό σύστημα αποτελεί μέρος της καπιταλιστικής κουλτούρας" [3]

Στο σημείο αυτό, επανέρχεται στο θέμα της αρχαίας Ελλάδας όπου το θεμελιώδες φαντασιακό, όπως φαίνεται από τον Όμηρο και τον Ησίοδο στις αντίστοιχες κοσμογονίες τους, έχει τον κόσμο να γεννιέται από το Χάος. Σήμερα, και ενώ ο όρος αυτός έχει αναχθεί σε επιστημονική θεωρία (Θεωρίας του Χάους), ο Καστοριάδης προτιμά τον ορισμό του ως "τίποτα"[4]. Αυτή η σύλληψη ήταν, κατά τον Καστοριάδη, η γενεσιουργός δύναμη της αρχαίας δημοκρατίας αφού αφήνει τον άνθρωπο δημιουργό του δικού του νοήματος, σε έλλειψη κάποιου ανώτερου προϋπάρχοντος νόμου.
Αρχαία Ελλάδα και Δύση

Ασχολούμενος με το φαινόμενο της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας ο Καστοριάδης βρίσκει πάλι το φαινόμενο της αυτοθέσμισης και αυτονομίας ενώ αντικρούει την άποψη που θέλει το πολίτευμα αυτό να πηγάζει από τα φαινόμενα της δουλείας, της γεωγραφίας του Ελλαδικού χώρου ή την οπλική φάλαγγα. Όπως παρατηρεί, σε μια διάλεξη του στο Λεωνίδιο το 1984[5], η Γερμανία, ενώ θα έπρεπε με βάση το επιχείρημα της γεωγραφίας να αποτελεί, ήδη από το Μεσαίωνα, ένα ενιαίο κράτος, γνωρίζουμε ότι κάτι τέτοιο δεν έγινε παρά μόνο πρόσφατα και ότι αυτός ο κατακερματισμός με τη σειρά του δεν οδήγησε σε καμία μορφή δημοκρατίας. Ούτε και η παρουσία της δουλείας σε άλλες κοινότητες η οποία μάλιστα δεν ήταν βασικό στοιχείο της πρώτης δημοκρατικής κοινωνίας την εποχή του Κλεισθένη, οδήγησε αυτόματα στη δημοκρατία. Αντίθετα, η δημοκρατία της αρχαίας Ελλάδος στηρίχτηκε όχι στην τάξη των δούλων αλλά σε αυτή των μικροεμπόρων, κάτι γνωστό στον ίδιο το Μαρξ όπως επισημαίνει στην ίδια διάλεξη.

Το φαινόμενο της μικρής αυτονομούμενης πόλης κράτους αναδύεται ξανά στις ανεξάρτητες πόλεις της βορείου Ιταλίας κατά την Αναγέννηση, βασιζόμενη ξανά στην τάξη των μικροεμπόρων.

Η αρχαία Ελλάδα κατά τον Καστοριάδη δεν πρέπει να αποτελέσει πρότυπο αλλά έμπνευση για μία σύγχρονη αυτόνομη δημοκρατία.
Εργογραφία

Τα περισσότερα έργα του Καστοριάδη έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά. Μερικά από αυτά είναι τα εξής:

Το Επαναστατικό Πρόβλημα Σήμερα
Η Πείρα του Εργατικού Κινήματος
Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας
Από την Οικολογία στην Αυτονομία
Τα Σταυροδρόμια του Λαβύρινθου
Η Άνοδος της Ασημαντότητας
Ο Θρυμματισμένος Κόσμος
Χώροι του Ανθρώπου
Ανθρωπολογία, Πολιτική, Φιλοσοφία
Η «Ορθολογικότητα» του Καπιταλισμού
Τα κινήματα της δεκαετίας του ’60, Μετάφρ. Μπάμπης Λυκούδης. Αντί 373 (1988), 34-37.
Η ελληνική ιδιαιτερότητα - ΤΟΜΟΣ Α' - Από τον Όμηρο στον Ηράκλειτο / ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ 1982-1983
Η ελληνική ιδιαιτερότητα - ΤΟΜΟΣ Β' - Η πόλις και οι νόμοι / ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ 1983-1984
Η ελληνική ιδιαιτερότητα - ΤΟΜΟΣ Γ' - Θουκιδίδης, η ισχύς και το δίκαιο / ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ 1984-1985

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

ΤΑ ΣΚΥΛΙΑ ΜΑΣ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
Αυτό που όλοι γνωρίζουμε αποδεικνύεται τώρα και επιστημονικά. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Claremont της Καλιφόρνιας έχουν βρει ό...
Δείτε περισσότερα

Αυτό που όλοι γνωρίζουμε αποδεικνύεται τώρα και επιστημονικά. Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Claremont της Καλιφόρνιας έχουν βρει ότι η ορμόνη τοξυτοκίνη, γνωστή και ως «ορμόνη του έρωτα», εκκρίνεται τόσο στο σώμα ανθρώπων όσο και στο σώμα σκύλων.

Η οξυτοκίνη είναι στενά συνυφασμένη με τη φιλία και τον έρωτα, αφού όπως έχει διαπιστωθεί τα επίπεδά της αυξάνονται, όταν υπάρχει ανταλλαγή ερωτικών διαχύσεων ανάμεσα στο ζευγάρι ή όταν υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ φίλων. Αυτό συμβαίνει τόσο στην περίπτωση ανθρώπων όσο και στην περίπτωση σκύλων.

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Σήμερα... 11/3

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! 

ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑ

Καταπολεμήστε τη φλεγμονή και το αυτοάνοσο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Καταπολεμήστε τη φλεγμονή και το αυτοάνοσο νόσημά σας σε 30 ημέρες!

Πώς να καταπολεμήσετε τη φλεγμονή και το αυτοάνοσο νόσημά σας σε 30 μέρες!!! Ονομάζω τον εαυτό μου «γιατρό της τελευταίας ευκαιρίας» αφού πολλοί από τους…

healingeffect.gr
https://www.healingeffect.gr/2016/01/30-2.html

Πώς να καταπολεμήσετε τη φλεγμονή και το αυτοάνοσο νόσημά σας σε 30 μέρες!!!

Ονομάζω τον εαυτό μου «γιατρό της τελευταίας ευκαιρίας» αφού πολλοί από τους ασθενείς μου είναι σχεδόν απελπισμένοι όταν έρχονται στο γραφείο μου. Η Merris, η οποία περιέγραψε τον εαυτό της ως φυλακισμένη μέσα στο ίδιο της το σπίτι, ήταν ένας από αυτούς.

Η Merris έπασχε απο κοιλιοκάκη, ένα αυτοάνοσο νόσημα που επηρεάζει το έντερο. Όταν οι άνθρωποι με κοιλιοκάκη καταναλώσουν οποιοδήποτε τρόφιμο που περιέχει γλουτένη, το ανοσοποιητικό τους σύστημα επιτίθεται στις εντερικές λάχνες. Το αποτέλεσμα είναι διάρροια, δυσκοιλιότητα, κοιλιακό άλγος, ναυτία και απόλυτη κατάπτωση.
Η συνήθης θεραπεία για την ασθένεια αυτή είναι η αυστηρή αποφυγή της γλουτένης. Η Merris το είχε εφαρμόσει για ενάμιση χρόνο, αλλά δεν είχε αποτέλεσμα. Ο γιατρός της υποψιάστηκε ότι έπασχε από επίμονη κοιλιοκάκη – μια σοβαρή και δυνητικά θανατηφόρα κατάσταση στην οποία οι ασθενείς υποβάλλονται σε θεραπεία με ισχυρά ανοσοκατασταλτικά στεροειδή και άλλα επικίνδυνα φάρμακα.
Η Merris ήθελε μια καλύτερη λύση. Όταν λοιπόν με είδε μια μέρα στην τηλεόραση να μιλώ για τη θεραπεία της φλεγμονής μέσω της διατροφής, αποφάσισε να με επισκεφτεί.
Αφού ακολούθησε τη μέθοδό μου μόνο για 4 μέρες, η σοβαρή της διάρροια σταμάτησε εντελώς. Μέσα σε 1 μήνα, ο πόνος και οι κράμπες της εξαφανίστηκαν. Δεν χρειαζόταν πια κανένα φάρμακο εκτός από αυτά για τον θυρεοειδή της. Από εκεί που δεν μπορούσε να κοιμηθεί για περισσότερο από 1 ή 2 ώρες, κατάφερε να κοιμάται ήσυχη όλη τη νύχτα.
Στα 66 της χρόνια η Merris δηλώνει ότι αισθάνεται σαν έφηβη. Και είναι πράγματι υγιέστατη, όπως μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο.
Ποιό είναι το ηθικό δίδαγμα στην περίπτωση της Merris; Ότι όταν πρόκειται για κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, οι λάθος τροφές μπορούν να σας βλάψουν ή ακόμα και να είναι θανατηφόρες, ενώ οι σωστές τροφές μπορούν να σας θεραπεύσουν. Πριν αναφερθώ σε αυτά τα τρόφιμα, ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στον ορισμό των αυτοάνοσων διαταραχών.
Τι είναι η αυτοανοσία;
Οι αυτοάνοσες διαταραχές προκύπτουν όταν το ανοσοποιητικό σύστημα εντοπίζει λανθασμένα ορισμένους ιστούς στο σώμα ως εισβολείς και όχι ως δικούς του. Όταν συμβαίνει αυτό, το ανοσοποιητικό σύστημα απελευθερώνει χημικές ουσίες που προκαλούν σωρεία καταστροφικών φλεγμονών.
Υπάρχουν περισσότεροι από 80 τύποι αυτοάνοσων νοσημάτων οι οποίοι δημιουργούν προβλήματα με διαφορετικούς τρόπους. Στη σκλήρυνση κατά πλάκας, για παράδειγμα, δέχεται επίθεση το κεντρικό νευρικό σύστημα. Στη ρευματοειδή αρθρίτιδα οι αρθρώσεις. Στη νόσο του Κρον (Crohn) και στην κοιλιοκάκη το πρόβλημα υπάρχει στο γαστρεντερικό σύστημα.
Οι αυτοάνοσες διαταραχές συνήθως παρουσιάζονται σε οικογένειες κι έχουν την τάση να επηρεάζουν τις γυναίκες συχνότερα από τους άντρες. Μερικές φορές, τα συμπτώματα του αυτοάνοσου νοσήματος είναι ήπια. Ωστόσο, πολλές φορές όπως στην περίπτωση της Merris είναι εξοντωτικά ή ακόμα και δυνητικά θανατηφόρα.
Δεν μπορούμε να θεραπεύσουμε τα αυτοάνοσα νοσήματα. Ωστόσο, μπορούμε να τα διατηρήσουμε σε ύφεση. Σε αυτό το σημείο σημαντικό ρόλο παίζει η διατροφή.
Η θεραπευτική δύναμη των τροφών
Οι συμβατικοί γιατροί έχουν συνειδητοποιήσει ότι τα τρόφιμα παίζουν ρόλο σε ορισμένες αυτοάνοσες διαταραχές. Για παράδειγμα, κατανοούν τις καταστροφικές επιπτώσεις της γλουτένης στην κοιλιοκάκη. Υπάρχει όμως κάτι που λίγοι από αυτούς γνωρίζουν: η διατροφή παίζει μεγάλο ρόλο στην επιδείνωση ή τη θεραπεία σχεδόν κάθε αυτοάνοσου νοσήματος.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή όταν τρώτε προφλεγμονώδεις τροφές (για παράδειγμα ζάχαρη και αλεύρι) θα επιδεινώσετε τη φλεγμονή, το κύριο χαρακτηριστικό όλων των αυτοάνοσων διαταραχών. Τα ανθυγιεινά τρόφιμα μπορεί επίσης να επιδεινώσουν την εντερική διαπερατότητα (σύνδρομο διαρρέοντος εντέρου), να διαταράξουν την ισορροπία των ορμονών σας και να σας οδηγήσουν σε σοβαρές διατροφικές ελλείψεις – κι όλα αυτά μπορούν να επιδεινώσουν τα συμπτώματα ενός αυτοάνοσου νοσήματος.
Αντιθέτως, με την κατανάλωση θεραπευτικών τροφών μπορείτε να μειώσετε τη φλεγμονή, να εξισορροπήσετε τις ορμόνες σας, να ενισχύσετε την υγεία της εντερικής χλωρίδας που βοηθά στην επούλωση του διαρρέοντος έντερου και να διορθώσετε τις σοβαρές διατροφικές ελλείψεις. Όταν συμβεί αυτό, συνήθως το αυτοάνοσο νόσημα οδηγείται σε ύφεση.
Έτσι, η δική μου μέθοδος δεν ξεκινά με επικίνδυνα χάπια ή ενέσεις. Αντιθέτως, αρχίζει από το ντουλάπι του ασθενούς.
Μέθοδος θεραπείας αυτοάνοσου νοσήματος: Στάδιο 1
Η μέθοδος που συστήνω σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα ξεκινά με την επαναφορά των 30 ημερών. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ζητώ από αυτούς να ακολουθήσουν μια δίαιτα αφαιρώντας εντελώς τα παρακάτω τρόφιμα:
Δημητριακά
Γαλακτοκομικά
Φασόλια και όσπρια
Πατάτες
Καλαμπόκι
Ρύζι
Σόγια
Μαγιά
Επεξεργασμένα σπορέλαια
Σάκχαρα και τεχνητές γλυκαντικές ουσίες
Πρόσθετα και χρωστικές ουσίες τροφίμων
Αλκοόλ
Αντί γι’ αυτά, τους ζητώ να καταναλώνουν αντιφλεγμονώδη τρόφιμα, όπως:
Φρέσκα φρούτα και λαχανικά
Κρέας και πουλερικά από ζώα ελεύθερης βοσκής
Αυγά
Θαλασσινά
Γλυκοπατάτες
Καρύδια
Υγιεινά έλαια όπως ελαιόλαδο, έλαιο αβοκάντο και έλαιο καρύδας

Επίσης, τους συστήνω να τρώνε ξινολάχανο και κιμτσί καθώς και προβιοτικά για τη βελτίωση της χλωρίδας του εντέρου τους. Η καθημερινή κατανάλωση ζωμού από κόκαλα επιβάλλεται, διότι διαθέτει κολλαγόνο, ζελατίνη και άλλα θρεπτικά συστατικά.

Επιπλέον, επειδή πολλοί άνθρωποι με αυτοάνοσα νοσήματα έχουν διατροφική ανεπάρκεια, τους συνταγογραφώ ένα καλό βασικό συμπλήρωμα διατροφής. Τους συμβουλεύω να λαμβάνουν ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, σελήνιο και ψευδάργυρο, τα οποία καταπραΰνουν τη φλεγμονή. Τέλος, τους συμβουλεύω να χρησιμοποιούν στη μαγειρική τους αντιφλεγμονώδη βότανα και μπαχαρικά, όπως δεντρολίβανο και κουρκουμά.
Αυτό τη μέθοδο ακολούθησε η Merris για να θέσει τα συμπτώματά της υπό έλεγχο. Είναι ένα βασικό, αυστηρό πρόγραμμα Παλαιολιθικής Δίαιτας. Συχνά, είναι αρκετό. Μερικές φορές όμως δεν αρκεί.
Μέθοδος θεραπείας αυτοάνοσου νοσήματος: Στάδιο 2
Αν οι ασθενείς συνεχίσουν να έχουν συμπτώματα μετά από την επαναφορά των 30 ημερών, τότε ξέρω ότι πρέπει να ληφθούν πρόσθετα μέτρα. Γι’ αυτό και τους ζητώ να αφαιρέσουν διάφορα τρόφιμα και ομάδες τροφίμων που θεωρούνται υγιεινές για τους περισσότερους ανθρώπους, αλλά μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα σε ορισμένα άτομα με αυτοάνοσες διαταραχές.
Τα κυριότερα τρόφιμα είναι τα παρακάτω:
Τα φρούτα και τα λαχανικά της οικογένειας των σολανιδών, δηλαδή οι ντομάτες, οι πιπεριές, οι μελιτζάνες, οι αγκινάρες, τα βατόμουρα, τα μούρα γκότζι και οι μπάμιες, καθώς και το πιπέρι καγιέν και η πάπρικα (το μαύρο πιπέρι επιτρέπεται). Ακολουθεί μια ενδιαφέρουσα θέση σχετικά με τον λόγο που τα τρόφιμα αυτά μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα καθώς και η πλήρης λίστα.
• Αυγά. Παρ’ όλο που τα αυγά αποτελούν μια υπερτροφή, ο οργανισμός ενός αρκετά μεγάλου αριθμού ανθρώπων αντιδρά άσχημα σε αυτά – κυρίως στο ασπράδι τους.
• Ξηροί καρποί και σπόροι. Πολλοί άνθρωποι είναι αλλεργικοί στους ξηρούς καρπούς. Επιπλέον, είναι δύσκολο για μερικούς ανθρώπους να τους αφομοιώσουν και αυτό μπορεί να είναι πρόβλημα για όσους έχουν κατεστραμμένο έντερο εξαιτίας αυτοάνοσων νοσημάτων. Καλό θα ήταν λοιπόν να μάθετε αν αυτά τα τρόφιμα σας προκαλούν κάποια συμπτώματα.
• Μη απορροφήσιμοι ζυμώσιμοι υδατάνθρακες (FODMAPS). Πρόκειται για ζυμώσιμους ολιγοσακχαρίτες, δισακχαρίτες, μονοσακχαρίτες και πολυόλες. Πιο απλά, είναι μόρια που μερικοί άνθρωποι δυσκολεύονται να απορροφήσουν. Όταν δεν χωνεύονται και δεν απορροφώνται πλήρως, ζυμώνονται στο έντερο προκαλώντας συμπτώματα όπως κοιλιακό πόνο, αέρια, διάρροια και δυσκοιλιότητα. Αυτή είναι η λίστα των FODMAPS.
Όλα αυτά ίσως σας φαίνονται πάρα πολλά, αλλά θα πρέπει να τα διακόψετε μόνο προσωρινά. Μετά από μερικές εβδομάδες, θα αρχίσετε σιγά σιγά να εισάγετε ξανά στη διατροφή σας όλες τις απαγορευμένες τροφές. Αν ένα τρόφιμο σας προκαλεί προβλήματα, θα το αφαιρείτε. Αν όχι, τότε θα το διατηρείτε στη διατροφή σας.
Με την ευκαιρία, ζητώ επίσης από τους ασθενείς μου να σταματήσουν όλες τις «προαιρετικές» φαρμακευτικές αγωγές. Πολλά φάρμακα – για παράδειγμα τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα – επιδεινώνουν τα προβλήματα του εντέρου.
Συμπέρασμα: η μέθοδος είναι εύκολη, ασφαλής και αποτελεσματική
Η μέθοδός μου είναι απλή, σαφής και εύκολη να την ακολουθήσει κανείς. Ορισμένοι ασθενείς αρχικά δυσκολεύονται να εγκαταλείψουν τα δημητριακά, τη ζάχαρη ή τα γαλακτοκομικά προϊόντα, αλλά γρήγορα αποφασίζουν ότι είναι μια πολύ μικρή θυσία όταν τα συμπτώματα που κυμαίνονται από πόνους στις αρθρώσεις μέχρι δερματολογικά εξανθήματα και διάρροια γρήγορα μειώνονται ή ακόμα και εξαφανίζονται.
Ακόμα περισσότερο, οι ασθενείς απολαμβάνουν τα οφέλη που δεν είναι μόνο ο έλεγχος των αυτοάνοσων προβλημάτων τους. Χάνουν βάρος, συχνά αναστρέφουν το μεταβολικό σύνδρομο, αισθάνονται πιο νέοι και πιο ευτυχισμένοι. Λάμπουν κυριολεκτικά.
Και κάτι άλλο σημαντικό: αυτή η μέθοδος είναι ασφαλής. Συγκρίνετέ τη με τα στεροειδή και άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που αποτελούν την παραδοσιακή θεραπεία για τα αυτοάνοσα νοσήματα. Καταλαβαίνω ότι μερικές φορές αυτά τα φάρμακα είναι απαραίτητα. Αλλά πολλοί από τους ασθενείς μου δεν τα χρειάζονται καθόλου ενώ πολλοί άλλοι καταφέρνουν να μειώσουν σημαντικά τη δοσολογία τους.
Έτσι, αν έχετε κάποιο αυτοάνοσο νόσημα και οι γιατροί σας λένε ότι η μόνη θεραπεία είναι η φαρμακευτική αγωγή, μην τους πιστέψετε. Δοκιμάστε να θεραπεύσετε το σώμα σας με φυσικό τρόπο μέσω της διατροφής. Δεν υπάρχει κανένα μειονέκτημα ενώ ταυτόχρονα θα σας δοθεί η ευκαιρία να διεκδικήσετε την παλιά σας ζωή, όπως η Merris.
“Τροφή”: Το κυριότερο που οφείλουμε να κάνουμε ενάντια στα αυτοάνοσα, μαζί με την διατροφή, είναι να βοηθήσουμε το ανοσοποιητικό μας να “ξεμπερδευτεί”, να ευθυγραμμιστεί θα μπορούσα να πω με την αρχική του λειτουργία και άρα να εξυπηρετεί σωστά τον σκοπό του.
Η καλλίτερη μακράν λύση που έχει η Φύσις για να στήσει γερό και λειτουργικό ανοσοποιητικό, στα θηλαστικά, είναι το μητρικό γάλα. Στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει η δυνατότητα να το εντάξουμε στην διατροφή μας ως: Πρωτόγαλα – Colostrum (αρχαίο: πύαρ)!
Advertisement
Άρθρο της δρος KellyAnn Petrucci, διατροφολόγου και φυσικοπαθητικού ιατρού
enallaktikidrasi.com Πηγή

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἓνας «φιλέλλην» εἰς τήν Ἑλλάδαν...

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

'Aνιχνευτές: Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἓνας «φιλέλλην» εἰς τήν Ἑλλάδαν...

Ὁ Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἦταν Γάλλος περιηγητὴς καὶ πρεσβευτὴς στὴν Κωνσταντινούπολιν. Γεννήθηκε τὸ 1752 (Παρίσι), καὶ πέθανε τὸ 1817 (Παρίσι). Καταλαμβάνῃ σύμφωνα μὲ τοὺς βιογράφους του καὶ τοὺς κριτικοὺς τῶν ἒργων του, ἐξέχουσα θέσι ἀνάμεσα στοὺς μελετητάς...

anihneftes.blogspot.com

http://anihneftes.blogspot.gr/2011/10/choiseul-gouffier-gabriel-marie.html

Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἕνας «φιλέλλην» εἰς τήν Ἑλλάδαν...

     

      Ὁ Choiseul-Gouffier (Gabriel Marie), ἦταν Γάλλος περιηγητὴς καὶ πρεσβευτὴς στὴν Κωνσταντινούπολη. Γεννήθηκε τὸ 1752 (Παρίσι), καὶ πέθανε τὸ 1817 (Παρίσι). Καταλαμβάνῃ σύμφωνα μὲ τοὺς βιογράφους του καὶ τοὺς κριτικοὺς τῶν ἔργων του, ἐξέχουσα θέση ἀνάμεσα στοὺς μελετητάς. Ὁ Choiseul Gouffier ὑπῆρξε προστάτης καὶ φίλος πολλῶν λογίων, συμπεριλαμβανομένων τοῦ Αbbe Barthelemy καὶ τοῦ DeLille.

      Τὸ πρῶτο του ταξείδι στὴν Ἑλλάδα τὸ ἔκανε τὸ 1776, καὶ συγκέντρωσε πολύτιμο ὑλικὸ γιὰ τὶς ἑλληνικὲς ἀρχαιότητες καὶ γιὰ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Ἑλλήνων συγχρόνων του.

Τὸ ὑλικὸ ποὺ συγκέντρωσε κατὰ τὴν διάρκεια τῆς δωδεκάμηνης περιήγησής του, τὸ δημοσίευσε τὸ 1782 στὸν πρῶτο τόμο τοῦ χρονικοῦ του, ποὺ θὰ ὀνόμασῃ «Voyage pittoresque de la Grece». Τὸ ἔργο αὐτὸ περιέχῃ ἕναν σημαντικὸ ἀριθμὸ χαλκογραφιῶν ποὺ συνοδεύονται ἀπὸ ἐπεξηγηματικὰ κείμενα, καὶ ἐπίσης ἕναν πρόλογο μὲ ἔντονα φιλελληνικὸ χαρακτήρα.

      Τὸ 1784 ὁ Choiseul Gouffier ἐξελέγῃ μέλος τῆς Γαλλικῆς Ἀκαδημίας καὶ τὸ 1785 διορίστηκε ἀπὸ τὸν Λουδοβίκο ΙΣΤ' πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας στὴν Κωνσταντινούπολη.

Ὁ δεύτερος τόμος τοῦ ἔργου του, ποὺ ἀποτελεῖται ἀπὸ δύο μέρη, περιέχῃ πολύτιμο ἀρχαιολογικό, ἱστορικὸ καί γεωγραφικὸ ὑλικό. Δεκάδες ἀρχαιολόγοι, φιλόλογοι, ζωγράφοι καὶ κάθε λογῆς ἐπιστήμονες συγκέντρωσαν ὑλικό, κατόπιν πολύμοχθους ἀναζήτησης στὴν Ἑλλάδα, ποὺ κράτησε χρόνια ὁλόκληρα. Ὁ Choiseul Gouffier ὅμως, δὲν προέβῃ σὲ κάποια ἠθικὴ ἀνταπόδοση γιὰ τὴν πνευματική τους προσφορά. Συνήθως ὁ Choiseul Gouffier προέβαλε τὸ δικό του ὄνομα καὶ μόνο σὲ μερικοὺς χάρτες καὶ πίνακες θὰ κάνῃ τὴν παραχώρηση νὰ σημειώσῃ μὲ τὰ μικρότερα στοιχεῖα, τὸ ὄνομα τῶν σχεδιαστῶν ἢ τὰ ἀρχικά τους.

      Ὁ ἐνθουσιασμὸς τοῦ περιηγητῆ γιὰ κάθε τι ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἀρχαία Ἑλλάδα εἶναι ἀπεριόριστος. Ὡστόσο, γιὰ τοὺς σύγχρονους Ἕλληνες δείχνῃ ἐπιφυλακτικότητα ἢ συγκαταβατική ἀδιαφορία. Καμία ἐκδήλωση συμπάθειας στὸ κείμενό του γιὰ τὴν σκληρὴ μοίρα τοῦ ὑπόδουλου Ἑλληνισμοῦ ἀφοῦ θεωρῇ ὅτι οἱ σύγχρονοί του Ἕλληνες, δὲν εἶναι ἀντάξιοι τῶν προγόνων τους.

Ὅπως σχολιάζῃ ὁ Κυρ. Σιμόπουλος στὸ βιβλίο του Ξένοι Ταξιδιῶτες στὴν Ἑλλάδα, κάποιες φορὲς ὁ Choiseul Gouffier κάνῃ ὑπερβολικές καὶ ἀνακριβεῖς περιγραφές, ἐνῶ συχνὰ πάλι, προβάλῃ μία ἔντονη φιλοτουρκικὴ στάσι, ἀποτέλεσμα τῆς ἰδιότητάς του ὡς πρεσβευτὴ καί, κατὰ συνέπεια, ὑπερασπιστὴ τῶν γαλλικῶν συμφερόντων στὴν Ἀνατολή.

Ὁ Choiseul Gouffier ὑπῆρξε μέλος τοῦ Ἑλληνόγλωσσου Ξενοδοχείου, μία ὀργάνωσι ποὺ ἰδρύθηκε μὲ σκοπὸ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση τοῦ Ἑλληνισμοῦ (Τό Ἑλληνόγλωσσον Ξενοδοχεῖον, θεωρεῖται πρόδρομος τῆς Ἐθνικῆς Ἐταιρείας).

      Παρ' ὅλες ὅμως τὶς καλὲς κριτικὲς ποὺ ἀκοῦμε γιὰ τὸ ἔργο του, δὲν μποροῦμε οὔτε νὰ ξεχάσουμε ἀλλὰ οὔτε νὰ παραβλέψουμε ὅτι ὑπῆρξε ἕνας ἀπὸ τοὺς δεκάδες ἢ καί ἑκατοντάδες «φιλέλληνες» ἀρχαιοκάπηλους ποὺ σάρωσαν τὴν Ἑλληνικὴ Γῆ, κατὰ τὴ διάρκεια τῶν πιὸ δύσκολων στιγμῶν της...
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐξ αἰτίας τοῦ πάθους του γιὰ τὶς ἀρχαιότητες εἶχε ἀναγάγῃ τὴν ἀρχαιοκαπηλία σὲ βασικὴ ἀπασχόληση του. Διενεργοῦσε ἀνασκαφὲς καὶ συγκέντρωνε ἀρχαῖα ἀντικείμενα στὴν κατοικία του. Μὲ τὴν ἰδιότητα τοῦ προξένου ὑποδεχόταν τοὺς περιηγητές, τοὺς ὁδηγοῦσε στοὺς ἀρχαιολογικοὺς χώρους καὶ φρόντιζε νὰ ξεπουλήσῃ τὸ ἐμπόρευμά του…
 

      Ὥς πρεσβευτὴς τῆς Γαλλίας στὴν Πόλη, ἀπέσπασε ἀπὸ τὸν σουλτάνο φιρμάνιο μὲ ἄδεια συλλογῆς ἀρχιτεκτονικῶν τμημάτων, μνημείων καὶ ἄλλων ἀρχαιοτήτων. Ἐκ τότε, μὲ τὸ φιρμάνιον στὸ χέρι καὶ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ προξένου τῆς Γαλλίας στὴν Ἀθἠνα Fauvel, ὁ Choiseul Gouffier ἐφόρτωσε ὁλόκληρα καράβια μὲ γλυπτὰ ἀπὸ τοὺς ἀρχαιολογικοὺς χώρους τῆς Ἀττικῆς.
 

      Ὁ Ἔλγιν τὸν ἀναγνώριζε ὡς δάσκαλό του καὶ εἶναι γεγονὸς ὅτι ὁ Choiseul Gouffier ἀπέσπασε πρῶτος, τμῆμα τῆς ζωφόρου τοῦ Παρθενῶνος καὶ μάλιστα, μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους του, εἶχαν ἔτοιμο σχέδιο γιὰ τὴν μεταφορὰ ὁλόκληρου τοῦ Θησείου. Ἂν τοῦ εἶχαν πάει ὅλα καλὰ σὲ αὐτήν του τὴν προσπάθεια, τὰ γλυπτὰ τοῦ Παρθενώνος θά βρίσκονταν τώρα στὸ μουσεῖο τοῦ Λούβρου καὶ ὄχι στὸ βρετανικὸ μουσεῖο.
Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ Choiseul Gouffier, τὸ 1817 στὸ Παρίσι, ἡ μεγάλη συλλογή του πουλήθηκε σὲ μουσεῖα καὶ ἰδιῶτες συλλέκτες. Τὸ μουσεῖο τοῦ Λούβρου ἀπέκτησε ἕνα μεγάλο τμῆμα τῆς συλλογῆς του.

      Πάντως, ὀφείλουμε νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουμε ὅτι παρὰ τὴν ἀπογοήτευση ποὺ ἔνοιωσε στὴν Ἑλλάδα ὁ Choiseul Gouffier, διατηροῦσε φλογερὴ ἐπιθυμία νὰ δῇ ἀνεστημένο τὸ μεγαλεῖο τῆς κλασσικῆς ἐποχῆς. Αὐτό μαρτυροῦσε ἡ προμετωπίδα τοῦ βιβλίου του, στὴν ὁποία ὑπάρχῃ ἡ σύνθεση μίας ἀλυσοδεμένης γυναικός, τῆς Ἑλλάδος, κάτω ἀπὸ τὸν ὀθωμανικὸ ζυγὸ καὶ γύρω της πένθιμα μνημεῖα τοῦ Λυκούργου, τοῦ Μιλτιάδη, τοῦ Ἀριστείδη καὶ ἄλλων. Αὐτὴ ἡ προμετωπίδα, ἦταν ἀρκετὴ γιὰ νὰ προβάλῃ τό ἑλληνικὸ δράμα στὴν εὐρωπαϊκὴ συνείδησι…

Βιβλιογραφία~πηγές
~ Voyage pittoresque de la Grece, Marie Gabriel Florent Auguste de Choiseul Gouffier, Paris 1782
~ Κυριάκος Σιμόπουλος, Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα, τόμ. Β' (1700-1800), ἒκδ. Στάχυ.
~ http://www.cosmovisions.com/Choiseul.htm
~ Marie Gabriel Florent Auguste de Choiseul Gouffier

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ο παρατηρητής

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΘΜΟΣ.

Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;
Ο Σάμσον γίνεται η σκιά άγνωστων γυναικών. Την ίδια στιγμή ένας μανιακός δολοφόνος αναστατώνει το Λονδίνο. Όλα δείχνουν αυτονόητα… ή μήπως όχι;

Ο παρατηρητής

Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;

klidarithmos.gr
http://www.klidarithmos.gr/o-paratiritis 

Παρακολουθεί. Περιμένει. Μήπως σκοτώνει κιόλας;
Ο Σάμσον Σίγκαλ παρακολουθεί άγνωστες γυναίκες. Θέλει να μάθει τα πάντα γι’ αυτές. Γαντζώνεται από τη ζωή τους για να ξεφύγει από τη δική του, να ξεχάσει τις αποτυχίες, την απόρριψη… Αγαπά με πάθος, αν και από απόσταση, την ωραία Τζίλιαν Γουόρντ. Γίνεται σκιά της, φύλακάς της. Στο μυαλό του «συμμετέχει» στην τέλεια ζωή της με τον όμορφο σύζυγο και τη χαριτωμένη της κόρη. Ώσπου ανακαλύπτει ότι έχει πέσει θύμα μιας απατηλής εικόνας: στη ζωή αυτής της γυναίκας τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται...
Την ίδια περίοδο, δύο άγριες δολοφονίες αναστατώνουν τους κατοίκους του Λονδίνου. Τα θύματα είναι μοναχικές γυναίκες, δολοφονημένες με τρόπο εκδικητικό, σαδιστικό –ίσως από τον ίδιο δράστη. Η αστυνομία αναζητά έναν ψυχοπαθή δολοφόνο, έναν άντρα που μισεί τις γυναίκες. Ύστερα, γίνεται άλλος ένας φόνος. Αλλά ο δολοφόνος ίσως να έκανε λάθος αυτή τη φορά –ο στόχος του μάλλον ήταν η όμορφη Τζίλιαν.
Και τότε, ξαφνικά, ο αλλόκοτος Σάμσον εξαφανίζεται...
Ένα συγκλονιστικό θρίλερ που έγινε μπεστ σέλερ στο περιοδικό Spiegel.  

Η Σαρλότε Λινκ γεννήθηκε στη Φρανκφούρτη. Είναι μια πιο τις πιο επιτυχημένες σύγχρονες Γερμανίδες συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων, και πολλά από τα βιβλία της έχουν γίνει διεθνή best seller. Μόνο στη Γερμανία έχουν πωληθεί περισσότερα από 26 εκατομμύρια αντίτυπα των βιβλίων της, ενώ με τον Παρατηρητή κατέκτησε αμέσως την κορυφή στη λίστα των best seller του περιοδικού Der Spiegel. Εξαιρετική επιτυχία γνωρίζουν και οι τηλεοπτικές μεταφορές των μυθιστορημάτων της, με τελευταία εκείνη του μπεστ σέλερ Das Andere Kind (Το άλλο παιδί). Ζει με την οικογένειά της κοντά στη Φρανκφούρτη.


\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Άστορ Πιατσόλα

Ο Άστορ Πιατσόλα (στα ισπανικά Ástor Piazzolla, 11 Μαρτίου 1921 στο Μαρ ντελ Πλάτα, Αργεντινή – 4 Ιουλίου 1992 στο Μπουένος Άιρες) θεωρείται ο πιο σημαντικός συνθέτης του τάγκο κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Οι συνθέσεις του έφεραν επανάσταση στο παραδοσιακό τάγκο, ενσωματώνοντας σ' αυτό στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής, και δημιούργησαν το nuevo tango (νέο τάγκο). Ήταν επίσης εξαίρετος μπαντονεονίστας και συχνά ερμήνευε τις συνθέσεις του με διάφορα μουσικά σχήματα. Στην Αργεντινή είναι γνωστός ως "El Gran Ástor" ("ο Μέγας Άστορ").

Γεννημένος στην Αργεντινή το 1921 από γονείς μετανάστες από την Ιταλία, ο Πιατσόλα πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων με την οικογένειά του στη Νέα Υόρκη. Εκεί έμαθε να μιλά καλά τέσσερις γλώσσες: ισπανικά, αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Έμαθε επίσης να παίζει μπαντονεόν, το οποίο τον ανέδειξε γρήγορα σε παιδί-θαύμα. Ενώ ήταν ακόμη νεαρός γνώρισε τον Κάρλος Γκαρδέλ, μια άλλη σπουδαία προσωπικότητα του αργεντινού τάγκο. Επέστρεψε στην Αργεντινή το 1937, όπου το παραδοσιακό τάγκο βασίλευε ακόμη, και έπαιξε σε νυχτερινά κέντρα με διάφορες άσημες μπάντες. Ο πιανίστας Άρθουρ Ρούμπινσταϊν (Arthur Rubinstein), ο οποίος τότε ζούσε στο Μπουένος Άιρες, τον συμβούλεψε να μαθητεύσει κοντά στον Αργεντινό συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα (Alberto Ginastera). Ερχόμενος σε τριβή με παρτιτούρες του Στραβίνσκι, του Μπάρτοκ, του Ραβέλ και άλλων, παράτησε προσωρινά το τανγκό και καταπιάστηκε με τη σύνθεση της σύγχρονης κλασικής μουσικής.

Με την παρότρυνση του Χιναστέρα, το 1953 ο Πιατσόλα συμμετείχε σε διαγωνισμό σύνθεσης με τη "Συμφωνία του Μπουένος Άιρες" και κέρδισε υποτροφία από τη γαλλική κυβέρνηση για να μαθητεύσει στο Παρίσι κοντά στη Γαλλίδα συνθέτρια και μαέστρο Νάντια Μπουλανζέ (Nadia Boulanger). Η διορατική Μπουλανζέ άλλαξε τη ζωή του σε μια μέρα, όπως διηγείται ο ίδιος ο Πιατσόλα:

Όταν τη συνάντησα της έδειξα συμφωνίες και σονάτες μου με το κιλό. Άρχισε να τις διαβάζει και ξαφνικά είπε το εξής φρικτό: ‘Είναι πολύ καλογραμμένα.’ Και σταμάτησε, βάζοντας μια μεγάλη τελεία, τεράστια σαν μπάλα ποδοσφαίρου. Μετά από λίγο είπε: “Εδώ είσαι σαν τον Στραβίνσκι, σαν τον Μπάρτοκ, σαν τον Ραβέλ, αλλά ξέρεις τι; Δεν βρίσκω τον Πιατσόλα εδώ πέρα.” Κι άρχισε να διερευνά την προσωπική μου ζωή: τι έκανα, τι έπαιζα και τι δεν έπαιζα, αν ήμουν εργένης ή με κάποιον, ήταν σαν πράκτορας του FBI! Και της είπα με ντροπή ότι ήμουν μουσικός του τάγκο. Στο τέλος της είπα, “Παίζω σε ‘νυχτερινό κέντρο.’” Δεν ήθελα να πω “καμπαρέ.” Κι εκείνη απάντησε, “Νυχτερινό κέντρο, ναι, δηλαδή καμπαρέ, δεν είναι;” “Ναι,” απάντησα, και σκέφτηκα, “Θα τη χτυπήσω αυτή τη γυναίκα μ' ένα ραδιόφωνο στο κεφάλι...” Δεν ήταν εύκολο να της πει ψέματα κάποιος.

Συνέχισε να ρωτάει: “Λες ότι δεν είσαι πιανίστας. Τι όργανο παίζεις τότε;” Και δεν ήθελα να της πω ότι έπαιζα μπαντονεόν γιατί σκέφτηκα ότι “Θα με ρίξει κάτω από τον τέταρτο όροφο.” Τελικά ομολόγησα και μου ζήτησε να της παίξω λίγα μέτρα από κάποιο δικό μου τανγκό. Άνοιξε ξαφνικά τα μάτια, μου άρπαξε το χέρι και είπε: “Βρε χαζέ, αυτός είναι ο Πιατσόλα!” Υστερα πήρα όλη τη μουσική που είχα συνθέσει, δέκα χρόνια της ζωής μου, και την έστειλα στον διάολο μέσα σε δύο δευτερόλεπτα.

Ο Πιατσόλα γύρισε από τη Νέα Υόρκη στην Αργεντινή το 1955, σχημάτισε το Οκτέτο Μπουένος Άιρες για να παίζει τάγκο, και δεν κοίταξε ποτέ ξανά πίσω.

Εισάγοντας τη νέα του προσέγγιση στο τάγκο (nuevo tango), έγινε αμφιλεγόμενη προσωπικότητα στη χώρα, τόσο μουσικά όσο και πολιτικά. Το αργεντίνικο ρητό "στην Αργεντινή όλα μπορούν να αλλάξουν — εκτός από το τάγκο" δείχνει λίγο την αντίσταση που συνάντησε ο Πιατσόλα στην πατρίδα του. Όμως η μουσική του έτυχε αποδοχής στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική, και τις διασκευές του του τάγκο υποδέχθηκαν με χαρά κάποια φιλελεύθερα τμήματα της αργεντινής κοινωνίας, τα οποία προωθούσαν πολιτικές αλλαγές παράλληλα με τη μουσική του επανάσταση.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του αργεντινού στρατού από το 1976 μέχρι το 1983, ο Πιατσόλα έζησε στην Ιταλία, αλλά επέστρεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή, ηχογράφησε εκεί, και τουλάχιστον σε μία περίπτωση γευμάτισε με τον δικτάτορα Χόρχε Ραφαέλ Βιδέλα. Όμως η σχέση του με τον δικτάτορα πρέπει να ήταν όχι και τόσο φιλική, όπως περιγράφεται στο βιβλίο Astor Piazzolla, A manera de Memorias:

Ε: Έναν χρόνο πριν από το θέμα Los Largartos πήγατε στο σπίτι του Βιδέλα και γευματίσατε μαζί του, γιατί αποδεκτήκατε την πρόσκληση;
A: Τι πρόσκληση, αλήθεια! Στείλανε δυο τύπους με μαύρα κοστούμια και μια επιστολή που πάνω έγραφε το όνομά μου η οποία έλεγε ότι ο Βιδέλα με περίμενε κάποια συγκεκριμένη μέρα σε κάποιον συγκεκριμένο τόπο. Κάπου έχω ένα βιβλίο, με φωτογραφίες όλων των καλεσμένων: Ελάδια Μπλάκες, Ντανιέλ Τινάιρε, Όλγα Φέρι, ο συνθέτης Χουάν Κάρλος Ταουριέγιο, ήταν ζωγράφοι, ηθοποιοί [...]

- Astor Piazzolla, A manera de Memorias, Libros Perfil 1998, ISBN 950-08-0920-6, σ. 85

Το 1990 έπαθε θρόμβωση στο Παρίσι και πέθανε δύο χρόνια αργότερα στο Μπουένος Άιρες.

Από τους συνεχιστές του, ο Μαρσέλο Νίσινμαν είναι ο πιο γνωστός αναδιαμορφωτής της μουσικής τανγκό στην νέα χιλιετία.

http://el.wikipedia.org/wiki/Άστορ_Πιατσόλα

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\