Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016
Αυτό το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ σαπίζει τα κόκκαλά μας
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη ΜΑΓΕΙΡΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ. ·
Αυτό το ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ σαπίζει τα κόκκαλά μας και όχι μόνο … Δείτε ποιο είναι που το πίνουμε κάθε μέρα!
Υγεία
- Αυτό το δηλητήριο σαπίζει τα κόκκαλα μας και το πίνουμε κάθε μέρα! Τι
πραγματικά συμβαίνει στο σώμα σας όταν πίνετε… ένα κουτάκι Cola; Στην…
earthshareme.com
Τι συμβολίζει ο "δράκοντας"
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Η
λέξη «Πυθία» προέρχεται από το αρχαίο ρήμα "πυνθάνομαι" που σημαίνει
πληροφορούμαι... Ελάτε λοιπών στην «Πυθία» να πληροφορηθείτε για ΌΛΑ τα…
pythiablog.blogspot.com
...
Επί του θέματος.
Αν διαβάσεις όλες τις παραλλαγές γεννήσεως της Θεάς Αθηνάς θα ιδείς τις εξής:
-Γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία στον Όλυμπο.
-Γεννήθηκε από τον Δία και την Ήρα στον ουρανό.
-Γεννήθηκε από τον Ποσειδώνα και την Τριτωνίδα αλλά μάλωνε με τον πατέρα της , έφυγε από κοντά του και την υιοθέτησε ο Δίας.
-Γεννήθηκε στην Κρήτη όταν ο Ζευς με τον κεραυνό του διέλυσε ένα σύννεφο και μέσα από αυτό πετάχτηκε η Θεά Αθηνά.
-Γεννήθηκε από τον φτερωτό γίγαντα Πάλλαντα, ο οποίος μόλις είδε την κόρη του θέλησε να την βιάσει και η Θεά Αθηνά τον σκότωσε.
-Η πανθομολογούμενη σωστή εκδοχή είναι η πρώτη, παρ όλα αυτά υπάρχουν και ύμνοι και πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή της Θεάς και την τιμούν.
-Σε ότι αφορά την πόρπη με το κεφάλι της Μέδουσας που συγκρατούσε την Αιγίδα της Αθηνάς, ήταν ο διακόπτης ή το τηλεχειριστήριο θα λέγαμε σήμερα, που συμβόλιζε τις τερατώδεις δυνάμεις που είχε η Μέδουσα και τις όποίες περιέκλειε και η Αιγίδα.
-Ο Κέκροπας όταν έγινε βασιλιάς της Ακτικής ή Ακτής, από τον βασιλιά της Ακταίο, την μετονόμασε σε Κεκροπία πολύ πριν αυτή ονομαστεί σε Αθήνα μετά από τον ανταγωνισμό της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα. Ο Κέκροπας ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι, το φίδι δήλωνε την γήινη καταγωγή του και το ανθρώπινο την ουράνια. Έμενε πάνω στην Ακρόπολη αφού πρώτα έκτισε τα τείχη.
-Η Αθηνά με την μετονομασία της Ακτής σε Αθήνα, δεν ήθελε να καταργήσει την ιστορική διαδρομή της πόλεως που έφερε το όνομά της, Έτσι διατήρησε την παράσταση που δείχνει το φίδι στο τέλος του ποδήρη χιτώνα της και είναι ο Κέκροπας.
-Το φίδι που προστατεύεται από την Ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος. Όταν η Αθηνά πήγε στο εργαστήριο του Ηφαίστου να παραγγείλει μια νέα πανοπλία ο Ήφαιστος θέλησε να την βιάσει, η Αθηνά τον χτύπησε με το ακόντιο αλλά το σπέρμα του Ήφαιστου έπεσε στο πόδι της.
-Τότε η θεά πήρε μια τούφα μαλλί, σκούπισε το πόδι της και το πέταξε στη Γη. -Η Γη γονιμοποιήθηκε και γέννησε τον Εριχθόνιο (έριο = μαλλί και χθων = γη) που ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι. Τόσο στην εποχή του Κέκροπα όσο και του Εριχθόνιου, η κραταιά θεά του κόσμου ήταν η Γαία.
-Η Αθηνά πήρε τον Εριχθόνιο και τον έκλεισε στο ναό της Ακροπόλεως, που ονομάστηκε Ερεχθείο, Αργότερα ο Εριχθόνιος έγινε Βασιλιάς των Αθηνών.
-Η παράσταση που δείχνει το φίδι πίσω από την ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος τον οποίον προστατεύει χωρίς να το βλέπουν οι άλλοι.
-Υπ’ όψη ότι το Ερεχθείο παρουσιάζει τα ισχυρότερα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα του βράχου της Ακροπόλεως των Αθηνών.
-Επομένως η προσωνυμία «Δράκαινα» σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεται στην καταγωγή της από τον αστερισμό του Δράκοντα των αποστατών ή ότι έχει καμία σχέση με αυτούς, τους οποίους συνεχίζει να τους πολεμά μέχρι σήμερα, αλλά σχετίζεται με τους δύο μυθολογικούς βασιλιάδες της πόλεως των Αθηνών που φέρει το όνομά της.
Αν διαβάσεις όλες τις παραλλαγές γεννήσεως της Θεάς Αθηνάς θα ιδείς τις εξής:
-Γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία στον Όλυμπο.
-Γεννήθηκε από τον Δία και την Ήρα στον ουρανό.
-Γεννήθηκε από τον Ποσειδώνα και την Τριτωνίδα αλλά μάλωνε με τον πατέρα της , έφυγε από κοντά του και την υιοθέτησε ο Δίας.
-Γεννήθηκε στην Κρήτη όταν ο Ζευς με τον κεραυνό του διέλυσε ένα σύννεφο και μέσα από αυτό πετάχτηκε η Θεά Αθηνά.
-Γεννήθηκε από τον φτερωτό γίγαντα Πάλλαντα, ο οποίος μόλις είδε την κόρη του θέλησε να την βιάσει και η Θεά Αθηνά τον σκότωσε.
-Η πανθομολογούμενη σωστή εκδοχή είναι η πρώτη, παρ όλα αυτά υπάρχουν και ύμνοι και πόλεις που διεκδικούν την καταγωγή της Θεάς και την τιμούν.
-Σε ότι αφορά την πόρπη με το κεφάλι της Μέδουσας που συγκρατούσε την Αιγίδα της Αθηνάς, ήταν ο διακόπτης ή το τηλεχειριστήριο θα λέγαμε σήμερα, που συμβόλιζε τις τερατώδεις δυνάμεις που είχε η Μέδουσα και τις όποίες περιέκλειε και η Αιγίδα.
-Ο Κέκροπας όταν έγινε βασιλιάς της Ακτικής ή Ακτής, από τον βασιλιά της Ακταίο, την μετονόμασε σε Κεκροπία πολύ πριν αυτή ονομαστεί σε Αθήνα μετά από τον ανταγωνισμό της Αθηνάς με τον Ποσειδώνα. Ο Κέκροπας ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι, το φίδι δήλωνε την γήινη καταγωγή του και το ανθρώπινο την ουράνια. Έμενε πάνω στην Ακρόπολη αφού πρώτα έκτισε τα τείχη.
-Η Αθηνά με την μετονομασία της Ακτής σε Αθήνα, δεν ήθελε να καταργήσει την ιστορική διαδρομή της πόλεως που έφερε το όνομά της, Έτσι διατήρησε την παράσταση που δείχνει το φίδι στο τέλος του ποδήρη χιτώνα της και είναι ο Κέκροπας.
-Το φίδι που προστατεύεται από την Ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος. Όταν η Αθηνά πήγε στο εργαστήριο του Ηφαίστου να παραγγείλει μια νέα πανοπλία ο Ήφαιστος θέλησε να την βιάσει, η Αθηνά τον χτύπησε με το ακόντιο αλλά το σπέρμα του Ήφαιστου έπεσε στο πόδι της.
-Τότε η θεά πήρε μια τούφα μαλλί, σκούπισε το πόδι της και το πέταξε στη Γη. -Η Γη γονιμοποιήθηκε και γέννησε τον Εριχθόνιο (έριο = μαλλί και χθων = γη) που ήταν μισός άνθρωπος μισός φίδι. Τόσο στην εποχή του Κέκροπα όσο και του Εριχθόνιου, η κραταιά θεά του κόσμου ήταν η Γαία.
-Η Αθηνά πήρε τον Εριχθόνιο και τον έκλεισε στο ναό της Ακροπόλεως, που ονομάστηκε Ερεχθείο, Αργότερα ο Εριχθόνιος έγινε Βασιλιάς των Αθηνών.
-Η παράσταση που δείχνει το φίδι πίσω από την ασπίδα της Θεάς είναι ο Εριχθόνιος τον οποίον προστατεύει χωρίς να το βλέπουν οι άλλοι.
-Υπ’ όψη ότι το Ερεχθείο παρουσιάζει τα ισχυρότερα ηλεκτρομαγνητικά φαινόμενα του βράχου της Ακροπόλεως των Αθηνών.
-Επομένως η προσωνυμία «Δράκαινα» σε καμία περίπτωση δεν στηρίζεται στην καταγωγή της από τον αστερισμό του Δράκοντα των αποστατών ή ότι έχει καμία σχέση με αυτούς, τους οποίους συνεχίζει να τους πολεμά μέχρι σήμερα, αλλά σχετίζεται με τους δύο μυθολογικούς βασιλιάδες της πόλεως των Αθηνών που φέρει το όνομά της.
1η Ιανουαρίου 1919
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ελλήνων Ιστορία.
Ελλήνων Ιστορία
1η Ιανουαρίου 1919
Αρχίζει η εκστρατεία στην Ουκρανία (Κριμαία)
Η πρώτη μεγάλη εκστρατεία της Ελλάδας απο τότε που έγινε ανεξάρτητο κράτος, με την μεταφορά ατμοπλωΐκός του εκστρατευτικού της Σώματος (Α΄ΣΣ) δυνάμεως 23.351 αντρών, στα λιμάνια της Μεσηβρινής Ρωσίας για την ενίσχυση των συμμαχικών επιχειρήσεων κατά των Ρώσων Ερυθρών ΜΠΟΛΣΕΒΙΚΩΝ.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, με προτροπή των Γάλλων, αποστέλλει χιλιάδες έλληνες στρατιώτες στη μεσημβρινή Ρωσία (σημερινή Ουκρανία) στις αρχές του 1919, για να καταπνίξουν την επανάσταση των Μπολσεβίκων. Η επιχείρηση θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία.
Την περίοδο εκείνη, στη Ρωσία μαινόταν ο Εμφύλιος Πόλεμος. Οι Μπολσεβίκοι είχαν υπό την κυριαρχία τους τις μεγάλες πόλεις (Πετρούπολη, Μόσχα κλπ), αλλά στην ύπαιθρο συναντούσαν ισχυρή αντίσταση από τις τσαρικές και εν γένει αντικομμουνιστικές δυνάμεις. Οι μεγάλες χώρες της Δύσης βρήκαν τότε την ευκαιρία να επέμβουν στο πλευρό των αντεπαναστατών, έχοντας ξεμπερδέψει από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στην περιοχή της Ουκρανίας, που μας αφορά, η κατάσταση ήταν αρκετά περίπλοκη. Ουκρανοί ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ, οπαδοί του Τσάρου, τοπικοί οπλαρχηγοί, στρατηγοί και πρίγκιπες με προσωπικές πολιτικές φιλοδοξίες, ένοπλες οργανώσεις, πολιτικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί των Μπολσεβίκων δημιουργούσαν μια κατάσταση γενικευμένης σύγχυσης. Μέτωπο δεν υπήρχε, ούτε κανείς γνώριζε ποιος είναι ακριβώς ο εχθρός.
Οι γαλλικές δυνάμεις ήταν παρούσες στην περιοχή από τις 5 Δεκεμβρίου του 1918. Ο γάλλος πρωθυπουργός, Ζορζ Κλεμανσό, ζήτησε από τον ομόλογό του Ελευθέριο Βενιζέλο τη συμμετοχή Ελληνικών δυνάμεων στις επιχειρήσεις, με αντάλλαγμα την ευμενή στάση της χώρας του υπέρ των εθνικών διεκδικήσεων σε Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία στη Διάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων. Ο Βενιζέλος ζύγισε την κατάσταση, καθώς στις περιοχές αυτές υπήρχε ισχυρή ελληνική παρουσία και προβλέψιμος ο κίνδυνος αντεκδικήσεων από τους Μπολσεβίκους, και απάντησε θετικά στο αίτημα του Κλεμανσό.
Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α' Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ, που μόλις είχε ολοκληρώσει την αποστολή αποκατάστασης της ελληνικής κυριαρχίας στην Ανατολική Μακεδονία. Η μεταφορά των ελληνικών δυνάμεων (2η και 13η Μεραρχία) άρχισε στις 2 Ιανουαρίου 1919, ενώ η 1η Μεραρχία παρέμεινε στην Καβάλα αναμένοντας διαταγές.
https://www.facebook.com/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%C…/…
Ο Μεγάλος Αγιασμός των Θεοφανείων
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ιησούς Χριστός Νικά - Ic Xc Nika.
Ο Μεγάλος Αγιασμός που τελείται την παραμονή των Θεοφανείων και ανήμερα της εορτής είναι ακριβώς ο ίδιος.
Εσφαλμένα κάποιοι θεωρούν ότι δήθεν τελείται την παραμονή ο «μικρός Αγιασμός» και την επόμενη ο «Μέγας». Καί στις δύο περιπτώσεις τελείται ο Μεγάλος Αγιασμός. Μικρός Αγιασμός τελείται την πρώτη μέρα κάθε μήνα, καθώς και εκτάκτως όταν το ζητούν οι χριστιανοί σε διάφορες περιστάσεις (εγκαίνια οικιών, καταστημάτων και ιδρυμάτων, σε θεμελίωση κτισμάτων κ.λπ.). Ο Μεγάλος Αγιασμός τελείται μόνο δύο φορές το χρόνο (την 5η και 6η Ιανουαρίου) στο Ναό.
2. Πού φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός και για ποιό λόγο;
Ο Μεγάλος Αγιασμός φυλάσσεται όλο το χρόνο στο Ναό. Φυλάσσεται όχι άνευ λόγου. Καί ο λόγος δεν είναι άλλος, παρά για να «μεταλαμβάνεται» από τους πιστούς υπό ορισμένες συνθήκες και προϋποθέσεις. Συνηθισμένη είναι η περίπτωση που αφορά στους διατελούντες υπό επιτίμιο του Πνευματικού, που εμποδίζει τη συμμετοχή τους στη Θεία Κοινωνία, για ορισμένο καιρό, και είθισται να δίδεται σε αυτούς, για ευλογία και παρηγοριά τους, Μέγας Αγιασμός. Κανένα κώλυμα δεν υφίσταται προς τούτο, εφ' όσον μάλιστα βρίσκονται «εν μετανοία και εξομολογήσει».
Απαραίτητα όμως πρέπει να συνειδητοποιούν ότι ο Μέγας Αγιασμός δεν υποκαθιστά ούτε αντικαθιστά τη Θεία Κοινωνία του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, για την οποία οφείλουν με τη μετάνοια να προετοιμάζονται, για να απαλλαγούν από τα κωλύματα της αμαρτίας, ώστε να αξιωθούν να κοινωνήσουν το ταχύτερο.
3. Μπορεί ο Μέγας Αγιασμός να φυλάσσεται στο σπίτι και να πίνουν απ' αυτόν σε καιρό ασθένειας ή για αποτροπή βασκανίας και κάθε σατανικής ενέργειας;
Η απάντηση είναι θετική. Παρέχεται απ' αυτό τούτο το ιερό κείμενο της Ακολουθίας του Μεγάλου Αγιασμού, που προβλέπει «ίνα πάντες οι αρυόμενοι και μεταλαμβάνοντες έχοιεν αυτό (το ηγιασμένον ύδωρ...) προς ιατρείαν παθών, προς αγιασμόν οίκων, προς πάσαν ωφέλειαν επιτήδειον», και δη και «δαίμοσιν ολέθριον, ταίς εναντίαις δυνάμεσιν απρόσιτον» (πρβλ. και τη συναφή ευχή σε βασκανία· «φυγάδευσαν και απέλασαν πάσαν διαβολικήν ενέργειαν, πάσαν σατανικήν έφοδον και πάσαν επιβουλήν... και οφθαλμών βασκανίαν των κακοποιών ανθρώπων»).
Αναντίρρητα χειραγωγείται με τον τρόπο αυτό ο πιστός να αποφεύγει άλλες διεξόδους («ξόρκια», μαγείες και άλλες μεθοδείες του πονηρού), και να καταφεύγει στα έγκυρα «αγιάσματα» της Εκκλησίας, όπως είναι ο Μέγας Αγιασμός, αλλά και ο «μικρός» λεγόμενος Αγιασμός, ως συνειδητό μέλος της Εκκλησίας, της ταμειούχου της θείας χάριτος, και μέτοχος των αγιαστικών της μέσων. Προϋποτίθεται βέβαια ότι στις οικίες όπου φυλάσσεται ο Μέγας Αγιασμός, και το καντήλι θα ανάβει και θα καίει επιμελώς, και η ευλάβεια θα υπάρχει στα μέλη της οικογενείας, τους συζύγους και τα παιδιά, και θα αποφεύγεται κάθε αιτία που αποδιώχνει τη θεία χάρη (όπως βλασφημίες ή άλλες ασχημοσύνες).
4. Ποιά η σχέση νηστείας και Μεγάλου Αγιασμού;
Η ιστορική αρχή του Μεγάλου Αγιασμού είναι η εξής: Στην αρχαία Εκκλησία την παραμονή των Θεοφανείων -όπως την παραμονή του Πάσχα και της Πεντηκοστής- γινόταν η βάπτιση των Κατηχουμένων, δηλ. των νέων χριστιανών. Τα μεσάνυχτα τελούνταν ο αγιασμός του ύδατος για την τελετή του Βαπτίσματος· τότε εισήχθη η συνήθεια -όπως μας πληροφορεί ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος- οι χριστιανοί να παίρνουν από το αγιασμένο νερό και να πίνουν ή να το μεταφέρουν στα σπίτια τους για ευλογία και να το διατηρούν ολόκληρο το χρόνο· «Διά τούτο και εν μεσονυκτίω κατά την εορτήν ταύτην άπαντες υδρευσάμενοι, οίκαδε τα νάματα αποτίθενται, και εις ενιαυτόν ολόκληρον φυλάττουσιν» (Λόγος εις το άγιον βάπτισμα του Σωτήρος· ΡG 49, 366).
Αργότερα όμως, σε καιρούς λειτουργικής παρακμής, η ακολουθία του Αγιασμού απομονώθηκε από αυτή του Βαπτίσματος, παρόλο που διατήρησε πολλά στοιχεία του. Παρέμεινε η συνήθεια ώστε οι πιστοί να παίρνουν από το αγιασμένο νερό «προς αγιασμόν οίκων», όπως αναφέρει η καθαγιαστική ευχή του Μεγάλου Αγιασμού.
Νωρίς επίσης επικράτησε η συνήθεια της νηστείας πριν από την εορτή των Θεοφανείων, για δύο λόγους:
Πρώτο, οι δύο μεγάλες εορτές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων στην αρχαία Εκκλησία ήταν ενωμένες σε μία, αυτή των Θεοφανείων ή Επιφανείων, που τελούταν την 6η Ιανουαρίου (συνήθεια που διατηρείται στην Αρμενική Εκκλησία μέχρι σήμερα)· όμως ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (4ος αι.) χώρισε τις δύο γιορτές και όρισε η μεν Γέννηση του Χριστού να γιορτάζεται την 25η Δεκεμβρίου, η δε Βάπτιση και φανέρωση της αγίας Τριάδας την 6η Ιανουαρίου. Πριν από κάθε Δεσποτική εορτή προηγούνταν νηστεία για την ψυχική και σωματική κάθαρση των πιστών. Ας θυμηθούμε πως η νηστεία έχει μέσα της το στοιχείο του πένθους για τις αμαρτίες. Έτσι όταν χώρισαν οι δύο εορτές, η νηστεία που προηγούνταν ακολούθησε την εορτή των Χριστουγέννων· γι' αυτό η Εκκλησία όρισε να νηστεύουμε μόνο την παραμονή των Θεοφανείων σαν προετοιμασία για την εορτή, και όχι περισσότερες ημέρες, γιατί βρισκόμαστε σε εορταστική περίοδο, το άγιο Δωδεκαήμερο.
Καί δεύτερο· αρχαία συνήθεια ήταν επίσης αυτοί που θα βαπτίζονταν να νηστεύουν και μαζί με αυτούς οι Ανάδοχοι, οι συγγενείς, αλλά και άλλοι χριστιανοί οι οποίοι τηρούσαν εθελοντικά νηστεία «υπέρ των βαπτιζομένων». Δεν ήταν λοιπόν δύσκολο στη συνείδηση των χριστιανών να συνδεθούν η πόση του αγιασμού και η νηστεία, χωρίς να υπάρχει αιτιώδης σχέση μεταξύ αυτών.
Έτσι λοιπόν, μεταφέροντας το ζήτημα στη σημερινή εποχή μπορούμε να πούμε ότι οι τακτικώς μεταλαμβάνοντες των αγίων Μυστηρίων και τηρούντες τις νηστείες της Εκκλησίας μας, όπως και της 5ης Ιανουαρίου, είναι ήδη έτοιμοι ώστε να πιούν από το Μεγάλο Αγιασμό της 5ης και 6ης Ιανουαρίου. Σε άλλη περίπτωση, ενδείκνυται να τελούν σχετική νηστεία, όπως ορίζει σ' αυτούς ο Πνευματικός τους.
Τέλος όσοι εκτάκτως πίνουν από το Μεγάλο Αγιασμό που φυλάσσουν στο σπίτι τους, σε ώρες ασθενειών και κινδύνων κ.λπ., μετά ή άνευ νηστείας, ας μην υστερούν στην πνευματική νηστεία απέχοντες «από παντός μολυσμού σαρκός τε και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β΄ Κορ. 7,1).
Τού μακαριστού Μητροπολίτου Πατρών κυρού Νικοδήμου.
στη γλώσσα των αριθμών
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ-ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ
«Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι»
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
«Στη
λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι.» Καλοκαίρι στην Κρήτη. Ένας
ντόπιος γέροντας συναντά ένα νεαρό ζευγάρι. Θα τους αποκαλύψει τα
μυστικά…
share-news.gr
από το βιβλίο: Η εν θεώ ζωή μας εκδ.: Εν πλω
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Εκκωφαντική Σιωπή.
Εκκωφαντική Σιωπή
Η Αλήθεια έγινε Πρόσωπο.
Τί είναι αυτό που μαθαίνουμε από το γεγονός ότι ο Θεός είναι ο άνθρωπος Ιησούς Χριστός, όπως περιγράφεται από τον απόστολο Παύλο;
Το πρώτο πράγμα που νομίζω έχει τεράστια σημασία είναι το γεγονός ότι ο Θεός είναι προσωπικός. Μόνο ένας Θεός που είναι πρόσωπο μπορεί να ενωθεί με ένα ανθρώπινο πρόσωπο. Δεν μπορεί να υπάρξει ένωση μεταξύ ανθρώπου και απρόσωπου Θεού –μπορεί να υπάρξει διαποτισμός της ανθρωπότητας του ανθρώπου, αλλά όχι ένωση.
Και αυτό είναι μεγάλης σπουδαιότητας με όρους αποκάλυψης, διότι ή σπουδαιότερη αποκάλυψη που μας προσφέρθηκε εν Χριστώ είναι η δυνατότητα που έχουμε ως ανθρώπινα πρόσωπα να συναντηθούμε ενώπιος ενωπίω με ένα θεία Πρόσωπο.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο που συνέβη με τον Ιησού: γενώμενος Υιός του Ανθρώπου, ο Υιός του Θεού εισέρχεται στην ανθρώπινη ιστορία· προσλαμβάνοντας σάρκα, ο Λόγος του Θεού ενώνει Εαυτόν με τον υλικό κόσμο. Καθετί κτιστό, ότι είναι ανθρώπινο και ότι είναι υλικό –είτε ορατό και απτό, είτε τόσο απειροελάχιστο που να είναι αόρατο, ή τόσο απροσμέτρητο που να είναι ασύλληπτο- εν Αυτώ συγκεφαλαιούται, αποκτά κεφαλή, γίνεται μέρος ενός συνθέτου όλου, που δεν είναι πλέον, (αν ήταν ποτέ) αδρανής ύλη αλλά μία συντεταγμένη ύπαρξη.
Υπάρχει μία διαφορά μεταξύ αλήθειας και πραγματικότητας. Πραγματικότητα είναι κάθετί κτιστό και άκτιστο, συμπεριλαμβανομένου και του Θεού. Αλήθεια είναι ό,τι μπορούμε να αποφανθούμε με ακρίβεια, ό,τι μπορούμε να πούμε για την πραγματικότητα, στο βαθμό που τη συλλαμβάνουμε και την κατανοούμε, στον βαθμό που μας αποκαλύπτεται, και στον βαθμό που γινόμαστε ικανοί να τη γνωρίσουμε και να κοινωνήσουμε μαζί της. Όμως με την Ενσάρκωση, η πραγματικότητα και η αλήθεια, η διατύπωση και ό,τι αυτή διατυπώνει, συμπίπτουν.
Ο Χριστός είναι η πληρότητα της πραγματικότητας, της κτιστής και της άκτιστης –αυτό σημαίνει η Ενσάρκωση- και την ίδια ώρα είναι η τέλεια πεπληρωμένη αποκάλυψη σύνολης της πραγματικότητας, τόσο του Θεού όσο και του κτιστού κόσμου. Όμως αυτή η αλήθεια, η βεβαιωμένη, η διατυπωμένη, η αποκεκαλυμμένη στο πρόσωπο του Ένσαρκου Κυρίου δεν μπορεί πλέον απλά να εκφραστεί, αν συλληφθεί, να περιγραφεί με διανοητικές κατηγορίες, επειδή ερχόμαστε πλέον ενώπιος ενωπίω με την Αλήθεια που έγινε Πρόσωπο. Και πάλι βρισκόμαστε μπροστά στην επισήμανση που έχω ήδη κάνει: είναι η αποκάλυψη ενός Προσώπου, που μπορεί να γίνει αντικείμενο σύλληψης, εμπειρίας και κηρύγματος μόνο από το καθολικό ανθρώπινο πρόσωπο και τον πλήρη άνθρωπο που είναι η ανθρωπότητα και η Εκκλησία.
Η γνώση του Θεού τελικά δεν προκύπτει μέσα από την πρόοδο διανοητικών ή άλλων διατυπώσεων, αλλά μέσα από την ταυτόχρονη λειτουργία όλου του πλούτου και την συνθετότητας των διατυπώσεων του λόγου, των χρωμάτων, των στίχων, της μουσικής, της τελετουργίας, των χειρονομιών, του μεγαλείου ή της ταπείνωσης, και ταυτόχρονα –και κατά κύριο λόγο- με την μυστηριακή κοινωνία που η ίδια η γνώση του Θεού εγκαθιδρύει μέσα από τις θείες πράξεις που ονομάζουμε Μυστήρια, και τα οποία μας καθιστούν μετόχους αυτού που δεν μπορεί να γνωριστεί αλλιώς παρά μονάχα μέσα από τη μετοχή, μέσα από την κοινωνία σε μία ζωή.
-Antony Bloom-
από το βιβλίο: Η εν θεώ ζωή μας
εκδ.: Εν πλω
Εύκολα τυροπιτάκια με σουσάμι
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Συνταγές Μαγειρικής.
Εύκολα, οικονομικά και πεντανόστιμα!!! 👌
Εύκολα τυροπιτάκια με σουσάμι
lovecook.gr|Από Συνταγές Μαγειρικής
Υλικά
Χτυπάμε σε ένα μπολ τα αυγά, προσθέτουμε το γιαούρτι και τα λάδι, τα μπαχαρικά, το αλάτι και το αλεύρι μαζί με το τυρί. Τα ζυμώνουμε όλα μαζί και τα πλάθουμε σαν μικρά σουτζουκάκια. Ρίχνουμε σε μία επιφάνεια εργασίας το σουσάμι και ρολάρουμε επάνω τα τυροπιτάκια ώστε να κολλήσει στην επιφάνειά τους. Τα βάζουμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά.
Καλή επιτυχία!
Πηγή: http://www.lovecook.gr
- 2 αυγά
- 300 γρ. φέτα
- ½ κιλό φαρίνα
- 1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό αγελαδινό
- 1 φλ.τσ. ελαιόλαδο
- Πιπέρι
- Αλάτι
- Μοσχοκάρυδο
- 200 γρ. σουσάμι
ΕκτέλεσηΧτυπάμε σε ένα μπολ τα αυγά, προσθέτουμε το γιαούρτι και τα λάδι, τα μπαχαρικά, το αλάτι και το αλεύρι μαζί με το τυρί. Τα ζυμώνουμε όλα μαζί και τα πλάθουμε σαν μικρά σουτζουκάκια. Ρίχνουμε σε μία επιφάνεια εργασίας το σουσάμι και ρολάρουμε επάνω τα τυροπιτάκια ώστε να κολλήσει στην επιφάνειά τους. Τα βάζουμε σε ταψί με αντικολλητικό χαρτί και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 35-40 λεπτά.
Καλή επιτυχία!
Πηγή: http://www.lovecook.gr
H συμβουλή του Αϊνστάιν
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
Mια
νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να
προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή.
Ήρεμος και…
tilestwra.com
Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα.
«Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».
Δεν έχουν όμως πειστεί όλοι ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δε διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δε συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι. Ας δούμε γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμη πνευματική «τροφή» για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά:
Mια νεαρή μητέρα ρώτησε τον Αϊνστάιν τι θα μπορούσε να κάνει για να προετοιμάσει καλύτερα το πεντάχρονο παιδί της για το σχολείο και τη ζωή. Ήρεμος και χαμογελαστός, ο μεγάλος φυσικός της απάντησε: «Να του λέτε παραμύθια». «Καλά τα παραμύθια, αλλά τι άλλο;» απόρησε η νέα μητέρα.
«Πολλά παραμύθια», επέμεινε ο άνθρωπος που σφράγισε τη σύγχρονη επιστήμη. Και όταν η μητέρα ρώτησε τρίτη φορά, κάπως δύσπιστα: «Καλά, εντάξει, αλλά και τι άλλο;», ο Αϊνστάιν είπε πως «δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Μονάχα κι άλλα παραμύθια. Πάρα πολλά παραμύθια».
Δεν έχουν όμως πειστεί όλοι ότι τα παραμύθια είναι τόσο σημαντικά για τα παιδιά. Έρευνα που έγινε σε γονείς στη Βρετανία αναφέρει ότι το 25% δε διαβάζουν παραμύθια σε παιδιά κάτω των 5 ετών, είτε επειδή θεωρούν ότι είναι πολύ τρομακτικά, είτε επειδή δε συμφωνούν με το πρότυπο ζωής που δίνουν στα παιδιά (τι πρότυπο δίνει η Ωραία Κοιμωμένη που περιμένει τον ωραίο πρίγκιπα να τη φιλήσει για να ξυπνήσει;).
Κάνει τόσο λάθος ο Αϊνστάιν λοιπόν; Μάλλον όχι. Ας δούμε γιατί τα παραμύθια είναι πολύτιμη πνευματική «τροφή» για τα παιδιά προσχολικής ηλικίας, ακόμη και τα πιο τρομακτικά:
- Τα παραμύθια δείχνουν στα παιδιά πώς να λύνουν προβλήματα: Μικροί και μεγάλοι μαθαίνουν από τους πρωταγωνιστές μίας ιστορίας. Όπως συμβαίνει με μία διδακτική θεατρική παράσταση ή ένα καλό βιβλίο, έτσι ακριβώς τα παιδιά διδάσκονται από ένα κλασικό παραμύθι. Αυτές οι ιστορίες που συμβαίνουν «μια φορά κι έναν καιρό», βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη. Να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό και να δουν ότι με τη φαντασία, το θάρρος και την υπομονή λύνονται τα προβλήματα. Όπως ακριβώς έγινε και με την «Ωραία Κοιμωμένη».
- Τα παιδιά νικούν το φόβο: «Τα παραμύθια δε λένε στα παιδιά ότι υπάρχουν δράκοι. Τα παιδιά ήδη γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν δράκοι. Τα παραμύθια λένε στα παιδιά ότι οι δράκοι μπορούν να ηττηθούν», είχε πει ο Βρετανός συγγραφέας G.K. Chesterton. Ο διάσημος συγγραφέας και παιδοψυχολόγος, Bruno Bettelheim, πίστευε ότι τα παραμύθια είναι σημαντικά για την ανάπτυξη των παιδιών, επειδή οι βασικοί χαρακτήρες–που είναι και οι ίδιοι παιδιά πολλές φορές–επιδεικνύουν θάρρος και νικούν σε έναν κόσμο γιγάντων και εχθρικών ενηλίκων.
- Τα παραμύθια προετοιμάζουν τα παιδιά για τις δυσκολίες της ζωής: Μέσα από τα παραμύθια, τα παιδιά συναντούν προκλήσεις με τις οποίες παλεύουν και οι ενήλικες: την προδοσία, τις ίντριγκες, τους τσακωμούς και τη ζήλια. Είναι οι άσχημες πλευρές της ζωής, που δε λείπουν από τους παραδοσιακούς μύθους και τα παραμύθια. «Τα παραμύθια επεξεργάζονται τόσες πολλές φοβίες, όχι μόνο προσωπικές, αλλά όλης της κοινωνίας, αλλά το κάνουν με έναν τρόπο ασφαλή, γιατί όλα αυτά συμβαίνουν…μια φορά κι έναν καιρό», εξηγεί η Μαρία Τατάρ, καθηγήτρια στο Harvard College.
- Δίνουν ευκαιρία για διάλογο: Τέτοιες ιστορίες «ελεγχόμενου φόβου» δίνουν μία θαυμάσια ευκαιρία στους γονείς να συζητήσουν με τα παιδιά τους τις πιο βαθιές τους ανησυχίες και ανασφάλειες από τον πραγματικό κόσμο. Οι φανταστικοί χαρακτήρες συνεισφέρουν θετικά στο διάλογο. Δεν μπορεί να γίνει το ίδιο με μία ταινία, ούτε καν με το θέατρο.
- Τα παραμύθια μιλούν μία παγκόσμια γλώσσα: «Γνωρίζουμε τα παραμύθια ως παιδιά, είτε μέσω της αφήγησης, είτε ακόμη και μέσω της παντομίμας. Ζούμε με αυτά, αναπνέουμε με αυτά, ξέρουμε το τέλος τους», γράφει ο Neil Gaiman. Ορισμένα παραμύθια, όπως η Σταχτοπούτα, υπάρχουν σε πολλές κουλτούρες, αν και με μικρές διαφορετικές πινελιές σε κάθε χώρα. Όλες οι διαφορετικές εκδοχές όμως, μοιράζονται κάτι κοινό: μία σαγηνευτική ιστορία για την ανάγκη να νικήσει το καλό.
- Τα παραμύθια διδάσκουν στα παιδιά τα βασικά στοιχεία ενός διηγήματος, μίας ιστορίας: Τους διδάσκουν τη διαφορά ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ότι οι ιστορίες μπορεί να εξελίσσονται σε άλλο περιβάλλον, σε άλλη χώρα και σε άλλο χρόνο. Ότι οι πρωταγωνιστές έχουν διαφορετικά γνωρίσματα και διαφορετικούς χαρακτήρες. Εάν το παιδί κατανοήσει αυτές τις διαφορές από πολύ μικρή ηλικία, τότε ενισχύεται η ικανότητά του να κατανοεί τη σχέση αιτίας-αποτελέσματος και να προβλέπει το επόμενο βήμα.
- Τα παραμύθια αναπτύσσουν την παιδική φαντασία: «Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη. Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε τη φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε έναν κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα», είχε πει ο Άλμπερτ Αϊνστάιν.
- Τα παραμύθια προσφέρουν ηθικά διδάγματα:Τα παραμύθια θέτουν το ηθικό πρόβλημα της συνύπαρξης του καλού και του κακού (που συμβολίζουν συνήθως οι δράκοι, οι γίγαντες και οι μάγισσες). Συνήθως το καλό υπερισχύει και ο κακός χάνει. Μέσω της ταύτισης με τον ήρωα, το παιδί παίρνει το ηθικό δίδαγμα.
Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Αγγελική Παπαγεωργίου.
Εξαιρετικο
Το
1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την
απαράβατη ντιρεκτίβα: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη…
prodromikos.wordpress.com
Το 1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την απαράβατη ντιρεκτίβα:
«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»
«Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη»
Του Νίκου Καλογερόπουλου
Έχουμε φθάσει στο τέλος μιας μακράς διαδικασίας που έχει αρχίσει από το
1973 και φθάνει σήμερα να πλησιάζει τον τελικό της σκοπό. Δεν
θα σταματήσω να το τονίζω, όπως ο Κάτων: Delenda Carthago και Delenda η
οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδος. Την θέση του Κάτωνος έχουν σήμερα οι
κληρονόμοι του ιστορικού γεγονότος που λέγεται «το Ανατολικό Ζήτημα».
Άρχισε επί Αικατερίνης συνεχίζεται με την Ιερή Συμμαχία και υπάρχει
ολοζώντανο μέχρι σήμερα, το μόνο που έχει αλλάξει είναι οι πρωταγωνιστές
και τα αίτια.
Όχι όμως και οι προθέσεις των Ισχυρών… Τα αίτια τότε ήσαν «ο δρόμος
προς τις Ινδίες». Σήμερα είναι «ο θεός Πετρέλαιον». Και είναι η σαθρή
βάση όπου, με την ευθύνη των Αμερικανικών κυβερνήσεων, ετέθη εξ αρχής το
θέμα του Ισραήλ. Για το τελευταίο θα βρω ευκαιρία να επανέλθω άλλη φορά
διότι δεν είναι το κύριο θέμα αυτού του άρθρου. Με συντομία θα πω ότι η
σαθρότης της βάσεως είναι ότι η δίκαιη απόφαση για ίδρυση του κράτους
ακολουθείται με την άδικη μεταχείρηση του λαού της Παλαιστίνης ο οποίος,
εξ αρχής εθεωρήθη αλαζονικά από τις ΗΠΑ, ως λαός εσχάτης κατηγορίας.
Το ότι δεν απεκατεστάθη ταυτοχρόνως ο λαός της Παλαιστίνης με ένα πλουσιοπάροχο είδος Σχεδίου Μάρσαλ έχει οδηγήσει σε τραγικό αδιέξοδο που είναι και η κύρια, μάλιστα η μοναδική, αιτία της εξαπλώσεως της τρομοκρατίας και του Μουσουλμανικού κινδύνου που διείδε, κάπως αργά, ο Huntington. Οι ΗΠΑ επήραν αλαζονικά, μετά τον πόλεμο, τον ρόλο της Πλανητικής Ηγεμονίας. Αρχικώς τελείως άπειροι και ανώριμοι, απεδείχθησαν ανίκανοι να μάθουν από τα πάθη τους. Ανιστόρητοι θεμελιωδώς, δεν αντελήφθησαν τίποτε από την σοφή πολιτική ψυχολογικής διεισδύσεως του μαθητή του Αριστοτέλους Αλέξανδρου την οποίαν κατόπιν εφήρμοσαν οι Ρωμαίοι, με μίαν Pax Romana όπου κυριαρχεί το Ρωμαίκό Δίκαιο, που εκράτησε σταθερά πάνω από 700 έτη με συνέχειαν άλλων 1.000 θαυμαστών ετών της Βυζαντινής κυριαρχίας. Μετέβαλαν την Pax Romana σε obese αλαζονία που κατέληξε να δημιουργήσει τον τύπο του Ugly American (όπως το έδειξε ένα ομώνυμο φιλμ με ευρείαν απήχηση).
Τι συνέβη ακριβώς, το έχουμε όλοι οι Έλληνες συνειδητοποιήσει; Πώς μία χώρα και ένας περήφανος λαός, από το 1953 μέχρι και το 1973 προχωρούσε με ετήσια άυξηση του ΑΕΠ 8% και των ιδιωτικών επενδύσεων 10% του ΑΕΠ και ΞΑΦΝΙΚΑ (πράγματι ξαφνικά) με την έλευση του «Εθνάρχη» φθάνει το 1975 σε αύξηση ΑΕΠ 3,5% και, το τραγικότερο, πτώση των ιδιωτικών επενδύσεων στο …0,6%; Μηδέν, κόμμα έξη, που συνεχίζεται και μετά την έλευση το 1981 του «Χαρισματικού» ο οποίος, κατά την Τσαρούχειον δήλωση «μεγάλος οικονομολόγος» εξ Αμερικής, κατόρθωσε να κατεβάσει το ΑΕΠ στο 1,5%!
Και έκτοτε η συνέχεια της εκκολάψεως με τον αχαλίνωτο δανεισμό για εξαγορά ψήφων, με το «Τσοβόλα δώσ’τα όλα» τα δανεικά, με την δαιμονοποίηση και δίωξη του επενδυτή επιχειρηματία, με την Orwellική κοπρολόγηση λέξεων όπως πατρίδα, έθνος, προσπάθεια πρωτιάς, αγώνας για εργασία και βελτίωση, με την πιστή εφαρμογή της αποδιδομένης δήθεν στον Kissinger εθνικής εξουθενώσεως και ευτελισμού αλλά εφαρμοζομένης από πλήθος προθύμων «Ελλήνων», η από 1975 εκκόλαψις τελικώς έτεκεν όχι μυν αλλά όρος.
Η Πτώχευση με μουσική υπόκρουση το περίφημο τραγούδι που ξαναθυμώμαστε «Βρέχει την φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου». Και παρηγοριά για καλύτερες μέρες το Μνημόνιο, ύστερα από «σκληρή διαπραγμάτευση» του αδαούς πηδαλιούχου με το μηδέν στο πηλίκιο και στο σπασμένο πηδάλιο!
Βεβαίως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος πιστεύει ότι η Ελλάδα ΔΕΝ θα χρεοκοπήσει. Έχει χρεοκοπήσει ήδη από το 1984 (το 1984!) όταν έγραφα στο βιβλίο μου Ο Μαρξιστικός Μύθος (σελ. 37 Σημ. 2) «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσον ιστορικώς τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική καταστροφή». Και προσθέτω τώρα: για τους ίδιους λόγους! Ποιούς ακριβώς; Αλλά πώς είναι δυνατόν ένας λαός που ανέδειξε την πρώτη Ναυτιλία στον κόσμο (αναπτυσσόμενη εκτός Ελλάδος), που δοξάστηκε με δύο βραβεία Νόμπελ και μεγάλους καλλιτέχνες στο εξωτερικό, που επί μία εικοσαετία (1953-1973) είχε την δραχμή ως «σκληρό νόμισμα», που ήταν δεύτερος στην ανάπτυξη μετά την Ιαπωνία, που όλη η Ευρώπη μίλαγε για το «ελληνικό οικονομικό θαύμα», πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός ΞΑΦΝΙΚΑ να γίνει διεθνώς περίγελως ως τεμπέλης, ως απατεών, ως ΤΙΠΟΤΑ;
Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός να βλέπει τα παιδιά του να μαθαίνουν στο σχολείο από την ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας ότι «δεν είναι Έλληνες», να ακούει από τον πρωθυπουργό Σημίτη ότι πρέπει «να αποτρέψει με κάθε κόστος την ιδέα του έθνους», να βλέπει τον νυν πρωθυπουργό του να λέει στον Ερντογκάν σαν ψοφοδεής ραγιάς «φοβάμαι μη μου επιτεθείς και μου πάρεις κανένα νησί»; Ποιοί και γιατί τον έκαναν να ντρέπεται για την Ιστορία του και για τα «κίνητρα» που τον έφεραν στην Επανάσταση του 1821;;
Θα πω με λίγα λόγια τον λόγο για όλα αυτά. Μετά την εξουθένωση του πολέμου και την «ολόμαυρη ράχη» που άφησε η κομμουνιστική ανταρσία, οι Αμερικανοί βοήθησαν στην οικονομική ανάπτυξη. Όχι από φιλελληνισμό αλλά διότι εσκέφθηκαν ότι αν τον αφήσουν στην εξαθλίωση θα γινόταν κομμουνιστής. Αλλά με τον θρίαμβο της 20ετίας, την εισροή των Ελλήνων της διασποράς και του επενδυτικού κεφαλαίου προς την πατρίδα, είδαν ότι η κατάσταση του προτεκτοράτου κινδύνευε να τους ξεφύγει από τα χέρια. Η Ελλάς «κινδύνευε» να γίνει μεγάλη Οικονομική Δύναμις.
Έτσι, όπως ο Μαρδόνιος, ανεζήτησαν τους πρόθυμους Εφιάλτες. Είναι πάντοτε παρόντες στην Ιστορία της Ελλάδος, από την αρχαιότητα. Έχουν άλλοτε την ωραία μορφή του Αλκιβιάδη, άλλοτε την αποκρουστική του Σατύρου. Τότε ακούστηκαν οι φωνές για το «μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που πίνει το αίμα του λαού». Τότε άρχισε ο διωγμός των επενδυτών με την επιδοκιμασία των αγυρτών «καλά κάναν και τους τα πήρανε». Τότε ξεριζώθηκε κάθε βιομηχανία που μόλις είχε αρχίσει να φυτρώνει και αναπτύσσεται. Τότε, μπροστά στην φυγή του κεφαλαίου των επενδυτών που οι αγύρτες «πηδαλιούχοι» προκάλεσαν, άρχισε ο ασύστολος δανεισμός με τις παροχές για την εξαγορά ψήφων.
Το χρέος, από τα 700 εκατ. Δολάρια το 1973 που το άφησε η Χούντα, οι αγύρτες της πολιτικής το έφθασαν 400 δισεκατομμύρια! Και η Ελλάς έγινε ΤΙΠΟΤΑ. Διατί απορούμε γι’ αυτό το κατάντημα; Όλα αυτά «τυχαίως» έγιναν; «Ο όφις με ηπάτησε» είχε πει η αγαθή πρωτόπλαστη. Λαός «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» είπε ο ποιητής. Η φιλοσοφία του Ανατολικού Ζητήματος υπό μακράν εκκόλαψη πλέον των 35 ετών έτεκεν τελικώς όρος. Το 1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την απαράβατη ντιρεκτίβα: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη». Και ούτω «επληρώθη το υπό του Προφήτου λεχθέν». Πηγή ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
Το ότι δεν απεκατεστάθη ταυτοχρόνως ο λαός της Παλαιστίνης με ένα πλουσιοπάροχο είδος Σχεδίου Μάρσαλ έχει οδηγήσει σε τραγικό αδιέξοδο που είναι και η κύρια, μάλιστα η μοναδική, αιτία της εξαπλώσεως της τρομοκρατίας και του Μουσουλμανικού κινδύνου που διείδε, κάπως αργά, ο Huntington. Οι ΗΠΑ επήραν αλαζονικά, μετά τον πόλεμο, τον ρόλο της Πλανητικής Ηγεμονίας. Αρχικώς τελείως άπειροι και ανώριμοι, απεδείχθησαν ανίκανοι να μάθουν από τα πάθη τους. Ανιστόρητοι θεμελιωδώς, δεν αντελήφθησαν τίποτε από την σοφή πολιτική ψυχολογικής διεισδύσεως του μαθητή του Αριστοτέλους Αλέξανδρου την οποίαν κατόπιν εφήρμοσαν οι Ρωμαίοι, με μίαν Pax Romana όπου κυριαρχεί το Ρωμαίκό Δίκαιο, που εκράτησε σταθερά πάνω από 700 έτη με συνέχειαν άλλων 1.000 θαυμαστών ετών της Βυζαντινής κυριαρχίας. Μετέβαλαν την Pax Romana σε obese αλαζονία που κατέληξε να δημιουργήσει τον τύπο του Ugly American (όπως το έδειξε ένα ομώνυμο φιλμ με ευρείαν απήχηση).
Τι συνέβη ακριβώς, το έχουμε όλοι οι Έλληνες συνειδητοποιήσει; Πώς μία χώρα και ένας περήφανος λαός, από το 1953 μέχρι και το 1973 προχωρούσε με ετήσια άυξηση του ΑΕΠ 8% και των ιδιωτικών επενδύσεων 10% του ΑΕΠ και ΞΑΦΝΙΚΑ (πράγματι ξαφνικά) με την έλευση του «Εθνάρχη» φθάνει το 1975 σε αύξηση ΑΕΠ 3,5% και, το τραγικότερο, πτώση των ιδιωτικών επενδύσεων στο …0,6%; Μηδέν, κόμμα έξη, που συνεχίζεται και μετά την έλευση το 1981 του «Χαρισματικού» ο οποίος, κατά την Τσαρούχειον δήλωση «μεγάλος οικονομολόγος» εξ Αμερικής, κατόρθωσε να κατεβάσει το ΑΕΠ στο 1,5%!
Και έκτοτε η συνέχεια της εκκολάψεως με τον αχαλίνωτο δανεισμό για εξαγορά ψήφων, με το «Τσοβόλα δώσ’τα όλα» τα δανεικά, με την δαιμονοποίηση και δίωξη του επενδυτή επιχειρηματία, με την Orwellική κοπρολόγηση λέξεων όπως πατρίδα, έθνος, προσπάθεια πρωτιάς, αγώνας για εργασία και βελτίωση, με την πιστή εφαρμογή της αποδιδομένης δήθεν στον Kissinger εθνικής εξουθενώσεως και ευτελισμού αλλά εφαρμοζομένης από πλήθος προθύμων «Ελλήνων», η από 1975 εκκόλαψις τελικώς έτεκεν όχι μυν αλλά όρος.
Η Πτώχευση με μουσική υπόκρουση το περίφημο τραγούδι που ξαναθυμώμαστε «Βρέχει την φτωχογειτονιά, βρέχει και στην καρδιά μου». Και παρηγοριά για καλύτερες μέρες το Μνημόνιο, ύστερα από «σκληρή διαπραγμάτευση» του αδαούς πηδαλιούχου με το μηδέν στο πηλίκιο και στο σπασμένο πηδάλιο!
Βεβαίως ούτε εγώ ούτε κανείς άλλος πιστεύει ότι η Ελλάδα ΔΕΝ θα χρεοκοπήσει. Έχει χρεοκοπήσει ήδη από το 1984 (το 1984!) όταν έγραφα στο βιβλίο μου Ο Μαρξιστικός Μύθος (σελ. 37 Σημ. 2) «η οικονομική καταστροφή της Ελλάδος είναι τόσον ιστορικώς τελεσίδικη όσο και η Μικρασιατική καταστροφή». Και προσθέτω τώρα: για τους ίδιους λόγους! Ποιούς ακριβώς; Αλλά πώς είναι δυνατόν ένας λαός που ανέδειξε την πρώτη Ναυτιλία στον κόσμο (αναπτυσσόμενη εκτός Ελλάδος), που δοξάστηκε με δύο βραβεία Νόμπελ και μεγάλους καλλιτέχνες στο εξωτερικό, που επί μία εικοσαετία (1953-1973) είχε την δραχμή ως «σκληρό νόμισμα», που ήταν δεύτερος στην ανάπτυξη μετά την Ιαπωνία, που όλη η Ευρώπη μίλαγε για το «ελληνικό οικονομικό θαύμα», πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός ΞΑΦΝΙΚΑ να γίνει διεθνώς περίγελως ως τεμπέλης, ως απατεών, ως ΤΙΠΟΤΑ;
Πώς είναι δυνατόν αυτός ο λαός να βλέπει τα παιδιά του να μαθαίνουν στο σχολείο από την ΓΓ του Υπουργείου Παιδείας ότι «δεν είναι Έλληνες», να ακούει από τον πρωθυπουργό Σημίτη ότι πρέπει «να αποτρέψει με κάθε κόστος την ιδέα του έθνους», να βλέπει τον νυν πρωθυπουργό του να λέει στον Ερντογκάν σαν ψοφοδεής ραγιάς «φοβάμαι μη μου επιτεθείς και μου πάρεις κανένα νησί»; Ποιοί και γιατί τον έκαναν να ντρέπεται για την Ιστορία του και για τα «κίνητρα» που τον έφεραν στην Επανάσταση του 1821;;
Θα πω με λίγα λόγια τον λόγο για όλα αυτά. Μετά την εξουθένωση του πολέμου και την «ολόμαυρη ράχη» που άφησε η κομμουνιστική ανταρσία, οι Αμερικανοί βοήθησαν στην οικονομική ανάπτυξη. Όχι από φιλελληνισμό αλλά διότι εσκέφθηκαν ότι αν τον αφήσουν στην εξαθλίωση θα γινόταν κομμουνιστής. Αλλά με τον θρίαμβο της 20ετίας, την εισροή των Ελλήνων της διασποράς και του επενδυτικού κεφαλαίου προς την πατρίδα, είδαν ότι η κατάσταση του προτεκτοράτου κινδύνευε να τους ξεφύγει από τα χέρια. Η Ελλάς «κινδύνευε» να γίνει μεγάλη Οικονομική Δύναμις.
Έτσι, όπως ο Μαρδόνιος, ανεζήτησαν τους πρόθυμους Εφιάλτες. Είναι πάντοτε παρόντες στην Ιστορία της Ελλάδος, από την αρχαιότητα. Έχουν άλλοτε την ωραία μορφή του Αλκιβιάδη, άλλοτε την αποκρουστική του Σατύρου. Τότε ακούστηκαν οι φωνές για το «μεγάλο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο που πίνει το αίμα του λαού». Τότε άρχισε ο διωγμός των επενδυτών με την επιδοκιμασία των αγυρτών «καλά κάναν και τους τα πήρανε». Τότε ξεριζώθηκε κάθε βιομηχανία που μόλις είχε αρχίσει να φυτρώνει και αναπτύσσεται. Τότε, μπροστά στην φυγή του κεφαλαίου των επενδυτών που οι αγύρτες «πηδαλιούχοι» προκάλεσαν, άρχισε ο ασύστολος δανεισμός με τις παροχές για την εξαγορά ψήφων.
Το χρέος, από τα 700 εκατ. Δολάρια το 1973 που το άφησε η Χούντα, οι αγύρτες της πολιτικής το έφθασαν 400 δισεκατομμύρια! Και η Ελλάς έγινε ΤΙΠΟΤΑ. Διατί απορούμε γι’ αυτό το κατάντημα; Όλα αυτά «τυχαίως» έγιναν; «Ο όφις με ηπάτησε» είχε πει η αγαθή πρωτόπλαστη. Λαός «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» είπε ο ποιητής. Η φιλοσοφία του Ανατολικού Ζητήματος υπό μακράν εκκόλαψη πλέον των 35 ετών έτεκεν τελικώς όρος. Το 1855 ο Τσάρος Νικόλαος Α’ άκουγε τον Βρετανό Πρέσβυ να θέτει την απαράβατη ντιρεκτίβα: «Δεν θα επιτρέψουμε ποτέ η Ελλάδα να γίνει Μεγάλη Δύναμη». Και ούτω «επληρώθη το υπό του Προφήτου λεχθέν». Πηγή ΕΛΕΥΣΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝ
ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ - ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΡΙΟΣ
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
(To
simadi - Giannis Parios) Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος Μουσική: Μάριος
Τόκας Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνα Άλλες ερμηνείες: Γιάννης Πάριος Θέλω
να κρύψω την ...
youtube.com
ο Αγέλαος από τη Ναύπακτο
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Μιχάλης Καλόπουλος - official Mixalis Kalopoulos.
Η μεγάλη μορφή που ανέδειξε η Αιτωλική Συμπολιτεία υπήρξε ο Αγέλαος από τη Ναύπακτο. Διακρινόταν για τη μεγάλη πολιτική οξύνοια και διορατικότητα, καθώς και για το φιλειρηνικό του πνεύμα!
Δεν είχε την τύχη να γράψει γι' αυτόν κάποιος αμερόληπτος ιστορικός. Ο Πολύβιος ήταν αρνητικά τοποθετημένος απέναντι στους Αιτωλούς, αλλά παρ' όλα αυτά ο Αγέλαος παρουσιάζεται μέσα απ' τα γραπτά του Πολυβίου, σαν σπουδαία πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα.
Το 217 π.Χ. ο Αγέλαος πρωτοστάτησε στη σύναψη ειρήνης στη Ναύπακτο, μεταξύ των Αιτωλών και των Αχαιών.
Εκείνη την περίοδο ο Φίλιππος E' της Μακεδονίας έκρινε πρόσφορη για να επιτεθεί εναντίον της Ιλλυρίας κα Ιταλίας. Γι' αυτό προσπάθησε να επιβάλει την ειρήνη μεταξύ των εμπόλεμων Αιτωλών και Αχαιών. απελευθέρωσε αμέσως τον Ναυπάκτιο Κλεόνικο, άνδρα με πολλές ικανότητες, τον οποίο κρατούσαν αιχμάλωτο οι Αχαιοί και τον έστειλε να μεταφέρει προτάσεις ειρήνης στους Αιτωλούς.
Οι Αιτωλοί δέχτηκαν να γίνει διάσκεψη των αντιπάλων στη Ναύπακτο. Η συνάντηση έγινε στη θέση "Κοίλα της Ναυπάκτου", βορειοδυτικά της πόλης και σε απόσταση από αυτήν είκοσι σταδίων. Στη διάσκεψη ακούστηκαν πολλές ομιλίες από όλες τις πλευρές, τις οποίες ο ιστορικός Πολύβιος παραλείπει ως μη άξιες λόγου. Αναφέρει μόνο ως σπουδαία τη δημηγορία του στρατηγού Αγέλαου για τις πατριωτικές της παραινέσεις για αλληλεγγύη, ενότητα και ομόνοια, μπροστά στον επερχόμενο ρωμαϊκό κίνδυνο.
«Το καλύτερο που θα μπορούσαν να κάνουν οι Έλληνες» είπε «θα ήταν να μην πολεμούν μεταξύ τους, αλλά να χρωστούν μεγάλη χάρη στους Θεούς, και αν δίνοντας τα χέρια, όπως γίνεται συνήθως, όταν πολλοί μαζί θέλουν να περάσουν το ίδιο ποτάμι, ενώνονταν μεταξύ τους και έσωζαν έτσι από τις επιθέσεις των βαρβάρων τους εαυτούς τους και τις πόλεις. Αλλά αν αυτό δεν μπορεί να γίνει, θα έπρεπε, τουλάχιστον στις σημερινές περιστάσεις, να συμφωνήσουν μεταξύ τους, στρέφοντας την προσοχή τους στα γεγονότα που συμβαίνουν τώρα στη Δύση (Ιταλία) γιατί δεν χρειάζεται να έχει ασχοληθεί κανείς πολύ με την πολιτική, για να καταλάβει ότι είτε οι Καρχηδόνιοι νικήσουν τους Ρωμαίους, είτε οι Ρωμαίοι νικήσουν τους Καρχηδόνιους, οι νικητές δεν θα περιοριστούν μόνο στην Ιταλία και στη Σικελία, αλλά θα έλθουν εδώ και θα επεκτείνουν την κυριαρχία τους πέρα του πρέποντος. Γι’ αυτό λοιπόν, πρέπει όλοι να καιροφυλακτούν και ιδιαίτερα ο Φίλιππος. Αυτό σημαίνει, ότι πρέπει να σταματήσει να φθείρει τις δυνάμεις των άλλων Ελλήνων πολεμώντας εναντίον τους και κάνοντάς τους εύκολη λεία των επιτιθέμενων, αλλά αντίθετα να φροντίζει εξίσου για όλους, σαν να ανήκει όλη η Ελλάδα στον ίδιο. Γιατί μόνο έτσι θα έχει την εύνοια και ακόμα την υποστήριξή τους σε κάθε ξένη επιβουλή. Έπειτα εκείνος που θα θελήσει να επιτεθεί εναντίον του θα διστάσει να το πράξει, αν γνωρίζει ότι οι άλλοι Έλληνες είναι με το μέρος του…».
Στο βασιλιά της Μακεδονίας συνέστησε επίσης να στρέψει τη δραστηριότητά του στη Δύση, γιατί δεν θα ήταν καθόλου απίθανο στην κατάλληλη περίσταση να επεκτείνει την κυριαρχία του και εκεί. Η παρούσα περίσταση, είπε, είναι κατάλληλη για την πραγματοποίηση αυτής της ελπίδας. Τον συμβούλεψε ακόμα, τυχόν διαφορές του με τους άλλους Έλληνες, να αναβάλει για αργότερα, όταν δηλαδή δεν θα υπήρχε εξωτερικός κίνδυνος. «Γιατί αν ποτέ» είπε «τα νέφη της Δύσης έρθουν στην Ελλάδα, πολύ φοβούμαι ότι, χωρίς να το θέλουμε, θα σταματήσουμε να φιλονικούμε μεταξύ μας, ή να συμβιβαζόμαστε όπως τώρα. Τότε θα παρακαλούμε τους Θεούς να μας δώσουν και πάλι την ελευθερία να ρυθμίζουμε τις διαφορές μας μόνοι μας, όποτε θέλουμε-αλλά θα είναι πολύ αργά»
Η διάσκεψη της Ναυπάκτου ήταν το τελευταίο πανελλήνιο συνέδριο που έγινε στην ελεύθερη Ελλάδα. Η εμπνευσμένη ομιλία του Αγέλαου προκάλεσε βαθιά απήχηση, ώστε ο κάθε σύνεδρος φεύγοντας από τη Ναύπακτο μετέφερε στη πατρίδα του το πολύτιμο δώρο της ειρήνης. Οι Αθηναίοι τίμησαν τον Αγέλαο για την σπουδαία συμβολή του στην εδραίωση της ειρήνης και τον ανακήρυξαν στρατηγό τους. Αργότερα όμως, καθώς γίνεται με όλους τους μεγάλους άνδρες στο τέλος, τον κατηγόρησαν, πως δήθεν τους στέρησε όλες τις εξωτερικές ωφέλειες και ελπίδες για το μέλλον, εφ’ όσον είχε συνάψει ειρήνη, όχι με μερικούς, αλλά με όλους τους Έλληνες. Ο βαρυσήμαντος λόγος του Αγέλαου και οι προτροπές του για ειρήνη είναι μία μεγάλη στιγμή του Ελληνισμού της αρχαιότητας.Δυστυχώς οι φόβοι του επαληθεύτηκαν. Δεν πέρασαν είκοσι χρόνια και οι Ρωμαίοι πάτησαν στην σπαρασσόμενη από εμφυλίους Ελλάδα...
martino.gr
konstantinosdavanelos.blogspot.com/
ΠΗΓΗ: http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/…/…/blog-post_72.html
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Δημοφιλείς αναρτήσεις
-
Maria Dimitriou 1 Απριλίου στις 3:51 μ.μ. · exypnes-idees.gr 7 Μοναδικά φυτά εσωτερικού χώρου που δεν χρε...
-
Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση . 17 Ιουλίου 2017 · Η Anna Nikolaidou κοινοποίησε ένα βίντεο σ...
-
Ο Σταφυλίνακας Kλικ στη φωτογραφία για περισσότερα http://toperivoli.com/content/%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%86%CF%85%CE%BB%CE%...
-
http://share24.gr/9-tropi-gia-na-antidrasis-otan-kapios-se-pligosi/ 9 Τρόποι για να Αντιδράσεις Όταν Κάποιος σε Πληγώσει - share24.gr...
-
Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση του George Styl Όταν ήμουν μικρός η γιαγιά μου τα έβαζε στο καντήλι για φυτίλι !!! Ξε...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο . 4 σημάδια-καμπανάκια ότι ο μεταβολισμός σας είναι στα κόκκινα και κιν...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Bossnews.gr . · Πως να απαλλαγείτε από το νύχι που μπαίνει μέσα στο δέρμ...
-
Maria Dimitriou 22 Αυγούστου στις 12:22 π.μ. · olympospress.blogspot.com Γιατί οι Δελφοί έστειλαν τους Σ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Dimitra Nikolaou . Η αρμπαρόριζα η θαυματουργή για τα νεύρα ...
-
Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Διατροφη Υγεια . Αγιόκλημα: Ένα θαυματουργό φαρμακευτικό φυτό που πρέπει να...
