Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού και Αντισημιτισμού

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2012, 00:40

Ads by Google
Διαγωνισμοί εξωτερικούΠροετοιμασία υποψηφίων για Διεθνείς Οργανισμούς (ΕΕ, ΟΗΕ, ΝΑΤΟ κλπ)
eu-competitions.blogspot.com

Η Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού και Αντισημιτισμού εορτάζεται κάθε χρόνο στις 9 Νοεμβρίου, σε ανάμνηση του πογκρόμ των Εβραίων που οργανώθηκε με κρατική καθοδήγηση στη ναζιστική Γερμανία του 1938.

Η Νύχτα των Κρυστάλλων, όπως έμεινε στην ιστορία, ήταν το πρώτο βήμα για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και το εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Παράλληλα, η μέρα είναι αφιερωμένη στην καταδίκη του νεοναζισμού και του ρατσισμού.

Η Διεθνής Ημέρα κατά του Φασισμού και του Αντισημιτισμού γιορτάζεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ και με πρωτοβουλία της οργάνωσης-ομπρέλα «Ενωμένοι για τη διαπολιτισμική δράση», που συσπειρώνει στους κόλπους της αντιφασιστικές, αντιρατσιστικές, τσιγγάνικες και εβραϊκές οργανώσεις απ' όλη την Ευρώπη.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 9 Νοεμβρίου 2012, 00:46

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ 

http://el.wikipedia.org

Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Άγιος Νεκτάριος ή Νεκτάριος Πενταπόλεως ή Νεκτάριος Αιγίνης (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.

Πίνακας περιεχομένων 1 Ο βίος του 1.1 Παιδική ηλικία 1.2 Στην Κωνσταντινούπολη 1.3 Στη Χίο 1.4 Ανώτερες θεολογικές σπουδές 1.5 Στην Αλεξάνδρεια 1.6 Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα 1.7 Η αποκατάσταση της αλήθειας 1.8 Η Ριζάρειος σχολή 1.9 Το έργο του στη Ριζάρειο 1.10 Στην Αίγινα 1.11 Το έργο του στην Αίγινα 1.12 Τα τελευταία χρόνια 1.13 Θαύματα μετά θάνατον 2 Το συγγραφικό του έργο 3 Υμνολογία - Υμνογραφία 4 Αγιογραφία 5 Εορτή ιεράς μνήμης 6 Οστά 7 Παραπομπές 7.1 Βιβλιογραφία 7.2 Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Ο βίος του

Παιδική ηλικία

Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846, στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά, φτωχής οικογένειας, με αρχοντική, όμως, βυζαντινή καταγωγή. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με την δύσκολη πραγματικότητα της εποχής, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρήσει όλα τα μέλη της, ενώ η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να πάρει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή στην Κωνσταντινούπολη, σε ηλικία 13 ετών.

 http://www.impantokratoros.gr

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

Ο Άγιος Νεκτάριος

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ

(Από τον φοιτητή Θεολογίας κ. Σοφό Μιχάλη)

Δεν θα παύση η Αγία του Χριστού Ορθόδοξος Εκκλησία, να αναδεικνύη αγίους έως της συντελείας του αιώνος. Χαίρει η Εκκλησία διά τους νεοφανείς αγίους, εξαιρέτως δε, διά το νέκταρ το γλυκύτατον της εναρέτου ζωής, το πολύτιμον σκεύος των δωρεών του Παναγίου Πνεύματος, τον Θεοφόρον Ιεράρχη, τον Άγιον Νεκτάριον επίσκοπον, Πενταπόλεως.

Ο Άγιος του Θεού, γεννήθηκε την 1 Οκτωβρίου του 1846 στην Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης κι έλαβε το όνομα Αναστάσιος. Οι γονείς του ήταν ο Δημοσθένης Κεφάλας κι η Μαρία Κεφαλά. Η μητέρα του ήταν πολύ ευσεβής και όταν ο Άγιος ήταν πέντε ετών του δίδαξε τον ν' ψαλμό του Δαβίδ. Όταν ο Αναστάσιος έφθανε στον στίχο "διδάξω ανόμους τας οδούς σου" τον επαναλάμβανε πολλές φορές, σαν να ήξερε πόσο καθοριστικός θα ήταν ο ρόλος του αργότερα.

Για λόγους οικονομικούς αφού τελείωσε το Δημοτικό και το Σχολαρχείο στην πατρίδα του, έφυγε σε ηλικία δεκατεσσάρων χρονών για την Κωνσταντινούπολη, και προσελήφθη ως υπάλληλος σε συγγενικό κατάστημα με μόνη αμοιβή στέγη και τροφή. Παρά τις δύσκολες συνθήκες βρίσκει καταφύγιο στη μελέτη, τη μόνιμη στη ζωή του συντροφιά και, μάλιστα, όσα από τα ρητά τα θεωρούσε ωφέλιμα για τους αγοραστές του, τα σημείωνε στα περιτυλίγματα του καπνού. Αργότερα εργάστηκε ως παιδονόμος στο Αγιοταφικό Μετόχι της Πόλης, όπου διευθυντής ήταν ο θείος του. Αγαπούσε και συμμετείχε σχεδόν κάθε ημέρα στις εκκλησιαστικές ακολουθίες. Ο πόθος διά την Μοναχική Πολιτεία ήταν διακαής.

Το 1868 σε ηλικία είκοσι ετών φεύγει από την Πόλη και μεταβαίνει στην Χίο και υπηρετεί ως γραμματοδιδάσκαλος στο Λιθί, έως το 1873, όπου προσέρχεται στην Νέα Μονή και μετά από τριετή δοκιμασία λαμβάνει στις 7 Νοεμβρίου 1876 το αγγελικό σχήμα με το όνομα Λάζαρος. Στις 15 Ιανουαρίου (ημέρα της βαπτίσεώς του) το 1877 χειροτονείται διάκονος από τον μητροπολίτη Χίου, Γρηγόριο και μετονομάζεται σε Νεκτάριο. Στην Χίο φοιτά στο Γυμνάσιο, αλλά ο σεισμός του 1881 τον αναγκάζει να έρθει στην Αθήνα, όπου στο Βαρβάκειο δίνει τις απολυτήριες εξετάσεις, ως κατ' οίκον διδαχθείς και παίρνει το απολυτήριο.

Το 1881 ταξιδεύει στην Αλεξάνδεια, όπου συναντά τον πατριάρχη Σωφρόνιο, ο οποίος τον παροτρύνει να σπουδάσει στο πανεπιστήμιο, κάτι που γίνεται εφικτό με την οικονομική υποστήριξη των αδελφών Χωρέμη. Το 1882 πήρε την υποτροφία του κληροδοτήματος Α.Γ. Παπαδάκη. Πήρε το πτυχίο του τον Οκτώβριο του 1885 με βαθμό "καλώς".

Στις 23 Μαρτίου του 1886 χειροτονείται πρεσβύτερος από τον Αλεξανδρείας Σωφρόνιο. Στις 6 Αυγούστου του ιδίου έτους χειροθετείται Μέγας Αρχιμανδρίτης και Πνευματικός και τοποθετείται στην Πατριαρχική Αντιπροσωπεία Καΐρου. Εργάζεται συνεχώς με ζήλο και αυταπάρνηση. Η Εκκλησία της Αλεξανδρείας τον αμείβει με το ύπατο αξίωμα. Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 χειροτονείται μητροπολίτης Πενταπόλεως, στον Άγιο Νικόλαο Καΐρου (ο οποίος ανακαινίστηκε ριζικώς υπό του Αγίου), από τον Πατριάρχη Σωφρόνιο, τον πρώην Κερκύρας Αντώνιο και τον Σιναίου Πορφύριο. Ως μητροπολίτης συνέχισε να ασκεί τα ίδια καθήκοντα, χωρίς μάλιστα να πληρώνεται, λόγω της δεινής οικονομικής κατάστασης του Πατριαρχείου. Έλαβε ενεργό μέρος για τις εκδηλώσεις της 50ετηρίδος της αρχιερατείας του ευεργέτη και προστάτη του Πατριάρχη, που έμελλε να γίνει διώκτης του. Με μεγάλη ταπείνωση δέχτηκε το αξίωμα της αρχιερωσύνης και είναι αξιοσημείωτο να αναφέρωμεν τι έλεγε προς τον Κύριο: "Κύριε διατί με ανύψωσες εις τοσούτον μέγα αξίωμα; Εγώ σου εζήτησα να γίνω μόνον Θεολόγος κι όχι Μητροπολίτης. Εκ νεαράς ηλικίας Σου εζήτησα να γίνω ένας απλός εργάτης του Θείου Λόγου Σου, και Συ, Κύριε, τώρα με δοκιμάζεις με τόσα πράγματα. Αλλ' υποτάσσομαι, Κύριε, εις το θέλημα Σου, και δέομαι: καλλιέργησε εντός μου την ταπεινοφροσύνην και τον σπόρον των λοιπών αγίων αρετών, δι' ων τρόπων γνωρίζεις, και αξίωσόν με να ζήσω πάσας τας επί γης ημέρας μου συμφώνως προς τους λόγους του μακαρίου Παύλου, όστις λέγει: "Ζω Δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός". Και ο Κύριος εισάκουσε τη δέηση του ταπεινού Ιεράρχου. Οι αρετές του Αγίου διεδόθηκαν παντού και όλοι μιλούσαν με θαυμασμό για το θησαυρό που τους χάρισε ο Θεός. Όμως ο δημιουργός της κακίας, ο διάβολος, δεν άργησε να κάνει την εμφάνισή του. Πράγματι κάποιοι φιλόδοξοι κληρικοί που είχαν εισχωρήσει στο περιβάλλον του ενενηντάχρονου Πατριάρχη διέβαλαν τον Άγιο ότι δήθεν ξεσηκώνει το λαό και επιδιώκει να αναλάβει τον Θρόνο της Αλεξανδρείας. Μάλιστα υπαινίχθησαν και ηθικές παρεκτροπές του δικαίου Νεκταρίου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την παύση του Αγίου από τη Διεύθυνση του Πατριαρχικού Γραφείου και … του επέτρεπαν να λαμβάνει μέρος τροφής εν τη κοινή τραπέζη μετά των ιερέων και να διαμένει στο οίκημα της Πατριαρχικής Επιτροπείας. Μετ' ολίγον αποπέμπεται από την Αίγυπτο με την αιτιολογία "μη δυνειθείς να εξοικειωθή προς το κλίμα της Αιγύπτου". Μάταια ζήτησε να συναντήσει τον Πατριάρχη. Οι πιστοί εθλίβησαν που στερήθησαν τον "συμπαθέστατον των Αρχιερέων και τον αγαθώτατον και δραστηριώτατον των κληρικών".

Εδέχθη ο θείος πατήρ την αδικίαν ταύτην και πικρή δοκιμασία εν πολλή ευχαριστία προς τον Κύριον και ανεχώρησε από την Αίγυπτο κι ήλθε στην Αθήνα το 1889, χωρίς χρήματα και απογοητευμένος αναζητώντας εργασία, αδυνατώντας να πληρώσει ακόμη και τα ενοίκια στην Νεάπολη (Εξάρχεια). Μετά από αγώνες καταφέρνει να πάρει μία θέση ιεροκήρυκος στην Εύβοια. Τον Ιούλιο του 1893 μετατίθεται στην νομό Φθιωτοφωκίδος όπου εργάζεται ακάματα για μόλις έξι μήνες, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις. Τον Μάρτιο του 1894 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Εργάζεται με ζήλο Θεού για την εμφύτευση του ιερού ζήλου της ιεροσύνης στους ιεροσπουδαστές του, αλλά και την επαγγελματική τους αποκατάσταση, την αναμόρφωση του αναλυτικού προγράμματος της σχολής, ακόμη και για την καλυτέρευση του φαγητού και την άθληση. Κατάφερε να χορηγούνται τέσσερις υποτροφίες κάθε χρόνο για μαθητές προερχόμενους από τη Μικρά Ασία. Το κυριότερο είναι ότι αποτελεί για αυτούς ένα ζωντανό παράδειγμα. Ιδιαίτερη έμφαση έδωσε στη λατρευτική ζωή και ανέδειξε ως λατρευτικό κέντρο το ναό του Αγίου Γεωργίου της Ριζαρείου και τη σχολή πνευματικό ίδρυμα προσκαλώντας επιστήμονες να δίνουν διαλέξεις. Η προσευχή του ήταν το σημαντικότερο λίπασμα για την άνθηση της σχολής. Παράλληλα ασκούσε και λειτουργικό, κηρυκτικό, εξομολογητικό και φιλανθρωπικό έργο. Σχετίζεται με τον παπα-Πλανά και παίρνει μέρος στις αγρυπνίες στο εκκλησάκι του Αγίου Ελισαίου όπου έψαλαν οι Παπαδιαμάντης και Μωραϊτίδης. Τον Ιούλιο του 1898 επισκέπτεται για πρώτη φορά το Άγιο Όρος. Διέμεινε για ένα μήνα και επισκέφτηκε τα κυριότερα μοναστήρια και σκήτες. Συνδέθηκε ιδιαίτερα με τον Γέροντα Δανιήλ με τον οποίο διατήρησε μία πολύχρονη φιλία. Επίσης συνεδέθη με τον π. Ιερώνυμο Σιμωνοπετρίτη ο οποίος αργότερα διαδέχθηκε τον Άγιο Σάββα της Καλύμνου στην πνευματική καθοδήγηση της μονής στην Αίγινα. Το επόμενο καλοκαίρι (Αύγουστος 1898) ταξίδεψε στην Κωνσταντινούπολη και την γενέτειρά του Σηλυβρία. Είχε την ευκαιρία να προσκυνήσει την εικόνα της Παναγίας της Σηλυβριανής και τους τάφους των γονέων του. Το 1904 έγινε πραγματικότητα η επιθυμία του για ίδρυση γυναικείας μοναστικής αδελφότητος, αρχικά αποτελουμένης από τέσσερις αδελφές. Ο Άγιος δεν έπαυε να τις κατευθύνει πνευματικά, να τις στηρίζει ηθικά και οικονομικά. Στις 7 Φεβρουαρίου του 1908 υπέβαλε την παραίτησή του από τη διεύθυνση της Ριζαρείου λόγω ασθενείας.

Αφοσιώνεται στην καθοδήγηση των μοναχών, στην ανοικοδόμηση της μονής, στη συγγραφή και στην πνευματική και οικονομική στήριξη των αδυνάτων κατοίκων του. Οι δοκιμασίες όμως δεν σταμάτησαν. Για ποικίλους λόγους η επίσημη αναγνώριση της μονής δεν ήλθε παρά μόνο όταν ο Άγιος είχε κοιμηθεί. Επιπλέον, κατηγορήθηκε για ανηθικότητα από τη μητέρα μίας κοπέλας που κατέφυγε στη μονή να μονάσει. Όλες αυτές τις δοκιμασίες τις βίωνε με απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό και είναι χαρακτηριστικό πως μία από τις προσφιλείς ασχολίες του ήταν η φιλοτέχνηση σταυρών στους οποίους έγραφε "Σταυρός μερίς του βίου μου".

Η υγεία του Αγίου ήταν πάντα εύθραυστη. Από τις αρχές του 1919 η πάθηση του προστάτη άρχισε να επιδεινώνεται. Μετά από παράκληση των μοναχών εισάγεται στις 20 Σεπτεμβρίου στο Αρεταίειο νοσοκομείο των Αθηνών, όπου νοσηλεύτηκε για πενήντα ημέρες. Την Κυριακή 8 Νοεμβρίου του 1920, προς το μεσονύκτιο παρέδωσε πλήρης ουρανίου γαλήνης την μακαρία ψυχή του εις χείρας Θεού ζώντος, τον οποίο αγάπησε εκ νεότητος και δι' όλου του βίου εδόξασεν, σε ηλικία 74 ετών. Το τίμιο λείψανο του Αγίου ευωδίαζε και ευώδες μύρον έκβλυζε από το πρόσωπό του. Αυθημερόν μεταφέρθηκε στην Αίγινα, στο Μοναστηράκι του κι εψάλη η εξόδιος ακολουθία και ετάφη εν συρροή κλήρου και λαού.

Ο τάφος του ανοίχτηκε επανειλημμένα κατά τα επόμενα χρόνια και για είκοσι και πλέον έτη το σώμα του ήταν σώον και αδιάφθορον, εκχέον την άρρητον ευωδίαν της αγιότητος ως μυροθήκη του Αγίου Πνεύματος. Αλλ' ύστερον διελύθη, κρίμασιν οις οίδεν ο Θεός, ως διελύθησαν πολλά αδιάφθορα λείψανα αγίων. Στις 2 Σεπτεμβρίου του 1953 έγινε η ανακομιδή των χαριτόβρυτων λειψάνων του, υπό του Μητροπολίτη Ύδρας Προκοπίου, παρισταμένων και άλλων κληρικών, μοναχών και πλήθους λαού. Μια άρρητη ευωδία πλημμύρισε την περιοχή. Το 1961 έγινε η επίσημος αναγνώρισις του Αγίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

"Μέγας ο Κύριος ημών και της μεγαλοσύνης Αυτού ουκ έσται πέρας, ο δοξάζων τους δοξάσαντας αυτού" ως αψευδώς επηγγήλατο. Όντως ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο Άγιος του αιώνος μας, ο γλυκύς, ο πράος, ο ανεξίκακος, ο ταπεινός και διά τούτο έλαβε και λαμβάνει τόση χάρη από τον Κύριος της Δόξης. Ο συμπαθής Άγιος να παρέχει ενί εκάστω, εν παντί και πάντοτε την πατρική και σωστική αντίληψίν του και βοήθειαν. Αμήν.

Πηγή: http://www.i-m-patron.gr/agiosnektarios/bio.htm

Άγιος Νεκτάριος: «Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν» Πολλά όμως διεσπείροντο από τους κακούς ανθρώπους στην Αθήνα περί του Πενταπόλεως και της ανέγερσης της Μονής... (8/11/09)

  

users.uoa.gr

Ἅγιος Νεκτάριος ὁ θαυματουργός

Περὶ τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Βιογραφικὰ Στοιχεῖα
Ὁ Ἅγιος καὶ τὸ βίωμα τῆς Ὀρθοδοξίας
Διδάγματα ἀπὸ τὴν ζωὴ τοῦ ἁγίου
Πτυχιοῦχος τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Διακονία εἰς τὴν Ῥιζάρειον Σχολήν
Προσκύνημα στὸ Ἅγιον Ὄρος
Ὁμολογία ἀσκητοῦ περὶ τῆς Ἁγιότητος
Κοίμησις καὶ ἐνταφιασμός
Πηγάζων ἰάσεις δαψιλεῖς
Πανθαύμαστη θεραπεία
Σύγχρονο θαῦμα στὴν Ἀθήνα
Ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου
Θεολόγος, Συγγραφεύς, Ἐπιστήμων
Ὑμνογραφικὸν ἔργον
Ἡ ὁλοκλήρωση στὸν μοναχισμό
Δείκτης ἀληθοῦς προσανατολισμοῦ τοῦ ἀνθρώπου
Στάσις ἔναντι αἱρέσεων κ᾿ σχισμάτων
Πρόδρομος ὑγιοῦς οἰκολογικοῦ ἐνδιαφέροντος
Προστάτης τῆς γυμναστικῆς ἀθλήσεως
Ἀπόψεις περὶ γυμναστικῆς καὶ συλλόγων
Ἐκζήτηση συγνώμης ἀπὸ τὸν Ἅγιο

 

Ἔργα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου
Περὶ ἀγάπης
Ὦ Θεία Ἀγάπη (ποίημα)
Υἱὸς ἀνθρώπου (Χριστολογία)
Περὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου
Περὶ τῆς ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου
Περὶ βλασφημίας
Περὶ τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ
Περὶ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου
Περὶ ὅρκου
Περὶ προσευχῆς
Τὰ ἱερὰ Μυστήρια (Ποιμαντική)
Περὶ Μυστηρίου Θείας Εὐχαριστίας
Περὶ ἐτησίων μνημοσύνων
Περὶ Ἑλλ. Φιλοσοφίας ὡς παιδαγωγοῦ
Περὶ σεβασμοῦ εἰς τὴν Θεοτόκον
Ἡ Πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος
Ἀνατολικὴ κ᾿ Δυτικὴ Ἐκκλησία
Περὶ τῶν σχέσεων μὲ αἱρετικούς
Διδαχές
Ὁ χαρακτὴρ τοῦ μὴ κατ᾿ ἐπίγνωσιν ζηλωτοῦ

Κατάλογος ἔργων τοῦ Ἁγίου
Κατάλογος βιβλίων γιὰ τὸν Ἅγιο

Σύνδεσμοι

Κεντρικὴ σελίδα

 

-------------------------------------------------------

http://www.saint.gr

Οσία Θεοκτίστη η Λέσβια

Ημερομηνία εορτής:	09/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Οσια Θεοκτιστη Η Λεσβια (; - 889)

Λέσβου τὸ θρέμμα, παρθένος Θεοκτίστη, Κτίστῃ Θεῷ πρόσεισι νύμφη παγκάλη.

Βιογραφία Η Οσία Θεοκτίστη ήταν μια ενάρετη μοναχή από τη Μήθυμνα της Λέσβου που έζησε στα χρόνια του βασιλιά του Λέοντα του Σοφού (816 μ.Χ.). Παιδί ακόμα έμεινε ορφανή και ανατράφηκε σε Παρθενώνα της πόλης. Κάποια μέρα πήγε να επισκεφθεί την αδελφή της, που ήταν σε μια κοντινή κωμόπολη. Τότε συλλήφθηκε μαζί με τους κατοίκους της κωμόπολης αυτής από τους πειρατές της Κρήτης και μεταφέρθηκε με τους άλλους αιχμαλώτους στην Πάρο για πώληση. Εκεί κατόρθωσε να δραπετεύσει και να κρυφτεί στα βουνά, όπου και παρέμεινε μόνη 35 χρόνια, τρεφόμενη με χόρτα. Ανακαλύφθηκε τυχαία από έναν κυνηγό, ο όποιος, μετά από παράκληση της, έφερε σ' αυτή τα θεία μυστήρια. Όταν δε κοινώνησε των Άχραντων Μυστηρίων, πέθανε και τάφηκε από τον ίδιο κυνηγό στον ναό της ιστορικής Μονής Εκατονταπυλιανής. Τα οστά της κατά θαυμαστό τρόπο ευρέθησαν στην Ικαρία και φυλάσσονται στην Ιερά Μονή Λευκάδος, όπου η αγία τιμάται δεόντως. Για την Οσία αυτή, υπάρχει και μια διήγηση του μονάχου Συμεών του Πάριου, που μοιάζει πολύ με αυτή της Οσίας Μαρίας της Αιγύπτιας και είναι εντελώς φανταστική. Ο Δημήτρης Κόκορης στο βιβλίο του «Ορθοδοξα Ελληνικά Μοναστήρια» (Επτάλοφος, 1997, σελ. 380) γράφει για την Ιερά Μονή της Οσίας Θεοκτίστης στην Ικαρία: «Άγνωστο πότε ιδρύθηκε. Πρέπει να υπήρχε προ του 1688. Βρίσκεται στην Ικαρία κοντά στο χωριό Φραντάτο, στο βόρειο μέρος της νήσου, δυτικά του χωριού Πηγή σε δασώδη περιοχή. Ο ναός είναι βασιλική αφιερώμενος στην Οσία Θεοκτίστη την Λεσβία. Εορτάζει στις 9 Νοεμβρίου, αλλά γίνεται περιφορά των λειψάνων της την 1η Κυριακή του Σεπτεμβρίου για τους λουόμενους. Υπάρχει επιγραφή στο ναό που λέγει ότι εκτίσθη από τον Χατζή Παντελή αναγνώστου από την Χίο το 1688. Έχει περί τα 15 κελλιά. Χρησιμοποιούνται ως ξενώνες. Άνευ μοναχών. Δρόμος καλός βατός». --------------------------------------------------- Εγώ έχω να παραθέσω τα παρακάτω   Αυτή είναι μια κάρτα με την Αγία Θεοκτίστη, που την αγόρασα από την εκκλησία Εκατονταπυλιανή στην Πάρο το 2001.  Τότε λοιπόν άκουσα μια εκδοχή που αναφέρθηκε από τον ιστορικό ξεναγό που ενημέρωνε τους επισκέπτες, σύμφωνα με την οποία εκεί ήταν γυναικείο μοναστήρι και μια από τις μοναχές ήταν και η Θεοκτίστη. Κάποτε αποβιβάστηκαν πειρατές στο νησί και πήγαν στο μοναστήρι με άσεμνες διαθέσεις. Επικράτησε πανικός και οι μοναχές έτρεχαν να γλυτώσουν. Καθώς έτρεχε η μοναχή Θεοκτίστη πάτησε σ αυτό το μάρμαρο και το μάρμαρο βούλιαξε . Όταν το είδε αυτό ο πειρατής που την κυνηγούσε κατάλαβε ότι μια ανώτερη δύναμη υπάρχει εκεί και αμέσως φώναξε να σταματήσουν και να φύγουν. Έτσι κι έγινε. Εκεί μέσα στην Εκατονταπυλιανή υπάρχει το μάρμαρο αυτό στον τάφο της Αγίας Θεοκτίστης.

«Microsoft» 9 Νοεμβρίου 1975

Bigbook.gr

9 Νοεμβρίου 1975: Δύο νεαροί φερέλπιδες επιχειρηματίες, ο Μπιλ Γκέιτς και ο Πολ Άλεν, ονομάζουν τη νεοσύστατη εταιρία τους «Microsoft». 

Μια επιχείρηση, που έμελλε τα επόμενα χρόνια να εξελιχθεί σε μια γιγάντια εταιρία, σχεδόν μονοπωλιακού χαρακτήρα, στο χώρο της πληροφορικής.

Η περιπέτεια του Μπιλ Γκέιτς με τους υπολογιστές ξεκίνησε στα 13 του χρόνια, στο διακεκριμένο Γυμνάσιο του Λέικσαϊντ, στο Σιάτλ των ΗΠΑ. Στο ίδιο σχολείο φοιτούσε και ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερός του Πολ Αλεν, που μοιραζόταν το ίδιο πάθος για τις νέες τεχνολογίες.

Η φιλία τους συνεχίστηκε και στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, λίγα χρόνια αργότερα. Φοιτητές όντες, οι δυο τους συνεταιρίστηκαν προκειμένου να δημιουργήσουν την πρώτη γλώσσα προγραμματισμού για τους προσωπικούς υπολογιστές, με βάση τη γλώσσα BASIC.

Η δουλειά τους έγινε γρήγορα γνωστή και προσέλκυσε το ενδιαφέρον μεγάλων εταιριών της εποχής. Η εταιρία υπολογιστών MITS εξεδήλωσε την επιθυμία να συνεργαστεί μαζί τους και οι δύο φίλοι δημιούργησαν τη Microsoft προκειμένου να την προμηθεύουν με μικροϋπολογιστικό λογισμικό - microcomputer software στ' αγγλικά. Από τα πρώτα συνθετικά των δύο αυτών λέξεων προήλθε και η ονομασία της νέας εταιρίας.

Ο φόρτος εργασίας δεν επέτρεψε στον Μπιλ Γκέιτς να ολοκληρώσει τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, παρά μόνο πολλά χρόνια αργότερα, όταν ήταν ήδη φτασμένος επιχειρηματίας και ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/37#ixzz2DafRkVKU

8 και 9 Νοεμβρίου 1866 , Ολοκαύτωμα της μονής Αρκαδίου ...

Bigbook.gr

8 και 9 Νοεμβρίου 1866 , Ολοκαύτωμα της μονής Αρκαδίου ...
Ο τουρκικός ζυγός στο νησί της Κρήτης μετρούσε ήδη διακόσια πενήντα χρόνια όταν-μετά από συνεχιζόμενους ξεσηκωμούς-Κρήτες επαναστάτες άρχισαν να συγκεντρώνονται στο Αρκάδι από τις 3 Μαρτίου του 1866 για να φθάσουν το Μάιο να αριθμούν τους 1500 πολεμιστές από όλη την Κρήτη που συγκεντρώθηκαν για να εξελέξουν πληρεξουσίους για τις διάφορες επαρχίες της Κρήτης. Η μονή Αρκαδίου από την πρώτη στιγμή της Επανάστασης υπήρξε το επίκεντρο των αγώνων λόγω της σπουδαίας στρατηγικής της σημασίας. Οι Τούρκοι ζήτησαν από τον ηγούμενο Γαβριήλ Μαρινάκη να διώξει την Επαναστατική Επιτροπή από το μοναστήρι με την απειλή ότι θα το καταστρέψουν αλλά ο ηγούμενος αρνήθηκε. Στις 24 Σεπτεμβρίου αφίχθηκε ο συνταγματάρχης του Ε.Σ. Π. Κορωναίος με λίγους εθελοντές και ανακηρύχθηκε αρχηγός. Ο Κορωναίος έκρινε ότι η τοποθεσία δεν ήταν κατάλληλη για άμυνα, όμως ο Ηγούμενος της Μονής Γαβριήλ δεν ήθελε να την εγκαταλείψει. Έτσι προχώρησε σε αμυντικές προπαρασκευές, εγκατέστησε ως φρούραρχο τον ανθυπολοχαγό Ι. Δημακόπουλο και μετέβη στις επαρχίες προς στρατολόγηση πολεμιστών.

Ο τουρκικός στρατός, αποτελούμενος από 15.000 τακτικό στρατό και υποστηριζόμενος από τριάντα κανόνια, υπό τον Μουσταφά Ναϊλή Πασά, εξεστράτευσε εναντίον της Μονής. Παράλληλα ζήτησε από τον ηγούμενο Γαβριήλ να παραδοθεί. Η απάντηση ήταν αρνητική. Στο μοναστήρι υπήρχαν 964 ψυχές, 325 άνδρες και οι υπόλοιποι γυναικόπαιδα[3].

Η επίθεση ξεκίνησε στις 8 Νοεμβρίου. Στις μάχες διακρίθηκαν οι: Δημακόπουλος, Αδάμ Παπαδάκης, Σπύρος Ολύμπιος, Κούβος, Δενιανάκης, Γαληνάκης. Τη δεύτερη όμως ημέρα η εξωτερική γραμμή άμυνας διασπάται, σκοτώνεται ο Ηγούμενος Γαβριήλ και οι Τούρκοι εισέρχονται στον περίβολο της Μονής. Εξαντλημένοι και με βέβαιη την αιχμαλωσία και όλα τα συνακόλουθα, ο Κωνσταντίνος Γιαμπουδάκης από το χωριό Άδελε του Ρεθύμνου κλείνεται μαζί με άλλους πολεμιστές και γυναικόπαιδα στην πυριτιδαποθήκη. Η πυροδότηση των βαρελιών με το μπαρούτι προκάλεσε την καταστροφή της Μονής και το θάνατο πολλών Ελλήνων αλλά και περίπου Τούρκων εισβολέων. Ο κρότος λέγεται ότι ακούστηκε μέχρι το Ηράκλειο. Μετά την ανατίναξη της πυριτιδαποθήκης ο Ι. Δημακόπουλος συνέχισε να μάχεται κατά των Τουρκαλβανών στον περίβολο της Μονής. Ο ίδιος την 9η Νοεμβρίου αποφάσισε να παραδοθεί στον τακτικό τουρκικό στρατό όταν έλαβε εγγυήσεις για την ζωή των τελευταίων υπερασπιστών που μάχονταν μέσα από τα ερείπια. Ωστόσο, την επομένη εκτελέστηκε με αποκεφαλισμό τόσο αυτός όσο και οι περισσότεροι αιχμάλωτοι.

Από όλες τις θυσίες που πρόσφερε η Κρήτη μεσουρανεί το Αρκάδι. Η μονή Αρκαδίου ύψωσε το αίτημα της κρητικής ελευθερίας και ξεσήκωσε τα φιλελληνικά αισθήματα της Ευρώπης, αλλάζοντας τη νοοτροπία και την τακτική των ευρωπαϊκών δυνάμεων απέναντι στο Κρητικό ζήτημα.

Μετά την καταστροφή του, το 1866, ανοικοδομήθηκε πλήρως και αναστηλώθηκε στην πρότερή του μορφή. Μόνο ένα μισοκαμένο τέμπλο στα αριστερά της Αγίας Τράπεζας και μια μπάλα κανονιού σφηνωμένη στο αιωνόβιο κυπαρίσσι στα δεξιά στης εκκλησίας μαρτυρούν το αίμα που χύθηκε πριν 140 χρόνια.

Η Ουνέσκο έχει χαρακτηρίσει το Αρκάδι Ευρωπαϊκό Μνημείο Ελευθερίας.

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1960 -Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, Έλληνας αρχιμουσικός και συνθέτης, καταρρέει ενώ διευθύνει τη Σκάλα του Μιλάνου.

ΕΝΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΑΠΟ ΤΟ "ΒΗΜΑ"

"Υπηρέτησε μόνο την τέχνη"

Είχε πει κάποτε ότι θα ήθελε να πεθάνει πέφτοντας από την κορυφή ενός βουνού. Και, τελικά, ακόμη και στον θάνατό του υπήρξε συνεπής. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος, που ήταν δεινός ορειβάτης, πέθανε στις 2 Νοεμβρίου 1960 «πέφτοντας» από μία από τις ψηλότερες κορυφές του ανθρώπινου πνεύματος: διευθύνοντας την Ορχήστρα της Σκάλας του Μιλάνου στην πρόβα της Τρίτης Συμφωνίας του Γκούσταφ Μάλερ. «Βρισκόταν σε τέτοια κατάσταση έκστασης και παροξυσμού ώστε μας κοιτούσε σαν να ήταν κάποιος προφήτης της Παλαιάς Διαθήκης που βοά στην έρημο.Τη στιγμή εκείνηήμουν ολότελα συντετριμμένος. Δεν σταμάτησα βέβαια να παίζω,ήμουν υποχρεωμένος να το κάνω, αλλά δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου. Και αυτό μπορούσε να συμβεί με τον Μητρόπουλο οποτεδήποτε, με οποιοδήποτε μουσικό έργο». Ετσι τον θυμάται να διευθύνει την είσοδο των κόρνων στο πρώτο μέρος της Δεύτερης Συμφωνίας του Σεργκέι Ραχμάνινοφ ο Γκάθνερ Σούλερ, κορνίστας στη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης τα χρόνια που ο Δημήτρης Μητρόπουλος βρισκόταν επικεφαλής της.

Η μαρτυρία του Σούλερ είναι ίσως και η πιο βαθιά και εναργής περιγραφή της ουσίας του Δημήτρη Μητρόπουλου και όσων προσέφερε στην τέχνη του. Η εντελώς μοναδική μουσική ευαισθησία, η ενέργεια και η ιδιοφυΐα του όμως δεν στάθηκαν αρκετές για να τον προφυλάξουν από κάτι που ούτε γνώριζε ούτε τον ενδιέφερε στη ζωή του να γνωρίσει ή να υπηρετήσει: την «πολιτική» της μουσικής. Ετσι το μέγα και καθοριστικό πλήγμα ήρθε από την ίδια του την Ορχήστρα: «Μη μου μιλάτε για τη Φιλαρμονική της Νέας Υόρκης. Αυτή δεν είναι ορχήστρα. Είναι πτέρυγα δολοφόνων. Αν δεν με πιστεύετε, δείτε τι έκαναν στον καημένο τον Μητρόπουλο» απάντησε ο σκληρότερος ίσως αρχιμουσικός της εποχής των «μεγάλων», ο Γκέοργκ Σελ, όταν, στα 1968, του προτάθηκε να αναλάβει τη Νέα Υόρκη για να την περισώσει από την παρακμή στην οποία τότε κατρακυλούσε. Αγνόησε τη μουσική βιομηχανία

Τι ήταν όμως αυτό που «έκαναν» στον Μητρόπουλο οι Νεοϋορκέζοι, Ορχήστρα και κριτικοί- με «επικεφαλής» στην εναντίον του εκστρατεία τον «πρύτανη» των νεοϋορκέζων μουσικοκριτικών της εποχής Τάουμπαν; Μάλλον πρόκειται για λάθος ερώτημα. Το σωστό ερώτημα είναι το ακριβώς αντίστροφο: Τι «έκανε» ο Μητρόπουλος σε όλους αυτούς; Και η απάντηση είναι απλή: με τη ζωή και τη δουλειά του υπηρέτησε αποκλειστικά και μόνο την τέχνη του παραβλέποντας εντελώς τα χρήματα, τις ανάγκες της διαρκώς ανερχόμενης, ανθούσας τότε δισκογραφικής βιομηχανίας αλλά και την «υψηλή κοινωνία» της Νέας Υόρκης με τις απαιτήσεις και τις προδιαγραφές της.

Από το 1949 που ανέλαβε τη Φιλαρμονική Ορχήστρα της Νέας Υόρκης ως τα μέσα προς τέλη της δεκαετίας του 1950 που σταδιακά βρέθηκαν σε σύγκρουση αρχιμουσικός και Ορχήστρα θεωρούνταν από πολλούς στην Αμερική και στην Ευρώπη περίπου ό,τι σημαντικότερο διέθετε η διεθνής μουσική σκηνή. Την εποχή εκείνη και στις δύο όχθες του Ατλαντικού η μουσική βιομηχανία ηχογραφούσε ασταμάτητα. Με τον Μητρόπουλο όμως κάτι τέτοιο δεν ήταν απλό καθώς προσανατόλιζε το ρεπερτόριό του κυρίως στα τέλη του ρομαντισμού ως και τη σύγχρονη μουσική της εποχής του. Το «βαρύ πυροβολικό» της μουσικής που οι εταιρείες ήθελαν να ηχογραφήσουν και οι καταναλωτές ήθελαν να αγοράσουν εν πολλοίς απουσίαζε από τις επιλογές του: δεν σκέφτηκε ποτέ να ηχογραφήσει κύκλους συμφωνιών του Χάιντν, του Μότσαρτ, του Μπετόβεν, ακόμη και του Μπραμς, την ίδια ώρα που άλλες ορχήστρες το έκαναν, σε ορισμένες περιπτώσεις δύο ή ακόμη και τρεις φορές. Το πλήγμα για τη βιομηχανία ήταν τεράστιο. Η ανάγκη του να διερευνήσει άλλα πεδία της μουσικής, ανάγκη που τον είχε κάνει τόσο αγαπητό νωρίτερα στη Μινεάπολη, όπου έμεινε από το 1938 ως το 1949, αλλά και οδήγησε την Ευρώπη να τον λατρέψει ιδίως τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του, ήταν μια ανάγκη την οποία ουδέποτε αποδέχθηκε πραγματικά η υπερσυντηρητική μουσική κοινωνία της Νέας Υόρκης της εποχής.

Ενα οδυνηρό διαζύγιο

Το «διαζύγιό» του με τη Φιλαρμονική τού στοίχισε πολύ. Η δεύτερη και πολύ σοβαρή καρδιακή προσβολή ήρθε τον Ιανουάριο του 1959. Οι συστάσεις των για τρών του να σταματήσει ήταν απόλυτες. Φυσικά δεν σταμάτησε. Αντίθετα, συνέχισε να διευθύνει όλο και πιο απαιτητικά σε μουσικές δυνάμεις έργα.

Αν και τα περισσότερα χρόνια του τα πέρασε στην Αμερική, η Ευρώπη ήταν εκείνη που τον σεβάστηκε όσο ελάχιστους αρχιμουσικούς τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι, όταν πέθανε ο Βίλχελμ Φουρτβένγκλερ, ο θρυλικός γερμανός αρχιμουσικός, το Φεστιβάλ του Σάλτσμπουργκ κάλεσε τον Δημήτρη Μητρόπουλο να πάρει τη θέση του στο πόντιουμ.

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος άφησε πίσω του ελάχιστες «επίσημες» ηχογραφήσεις, εκ των οποίων οι περισσότερες είναι σε έργα γραμμένα στα τέλη του 19ου ή στις αρχές και στα μέσα του 20ού αιώνα. Σήμερα οι λεγόμενες «ζωντανές» ηχογραφήσεις του εκδίδονται και επανεκδίδονται ασταμάτητα. Και οι μουσικόφιλοι όλου του κόσμου τις αποθησαυρίζουν σαν ένα είδος «γκράαλ» της δισκογραφίας. Ανάμεσά τους ορισμένες από τις συμφωνίες του Γκούσταφ Μάλερ, των οποίων υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους υπερασπιστές σε εποχές που οι περισσότεροι τις αντιμετώπιζαν με καχυποψία. Ο Δημήτρης Μητρόπουλος ήταν ο πρώτος αρχιμουσικός που, στα 1940, στη Μινεάπολη, ηχογράφησε την Πρώτη Συμφωνία του συνθέτη.

Και έτσι, κατά κάποιον τρόπο, με τον Μάλερ ξεκίνησε και με τον Μάλερ ολοκλήρωσε το συγκλονιστικό πέρασμά του από τον κόσμο των θνητών, που δεν χωρούσε το πνεύμα του...

ΑΠΟ http://www.tovima.gr/#

ΠΤΩΧΟΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

Bigbook.gr

Η Ένωση Φιλολόγων Νομού Ηρακλείου διοργανώνει διάλεξη με θέμα: "Ανάθεμα τα γράμματα". 
Η καινούργια έκδοση των Πτωχοπροδρομικών ποιημάτων, τη Δευτέρα, 5 Νοεμβρίου 2012, στις 19.30 στη δημοτική αίθουσα της Παλαιάς Λαχαναγοράς.
Ομιλητής της εκδήλωσης θα είναι ο γνωστός Γερμανός ελληνιστής Χανς Αϊντενάιερ, ομότιμος καθηγητής Βυζαντινολογίας και Νεοελληνικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου και επίτιμος διδάκτωρ του ΑΠΘ.

http://www.cretalive.gr/new/118539/civilization/Anathema_ta_grammata

Βήχας: Πότε είναι «φυσιολογικός» και πότε χρειάζεται θεραπεία;

Απλές λύσεις

 Βήχας: Πότε είναι «φυσιολογικός» και πότε χρειάζεται θεραπεία;

Ο βήχας είναι μέρος μιας αυτο-προστατευτικής αντίδρασης του οργανισμού. Ο βήχας μπορεί να είναι μια κουραστική και ενοχλητική εμπειρία. Ωστόσο, είναι βασικό κομμάτι του μηχανισμού αυτο-καθαρισμού του οργανισμού. Χρησιμεύει κυρίως στον καθαρισμό των αεραγωγών, προστατεύοντας έτσι τους πνεύμονες.

Ο βήχας προκαλείται όταν ενεργοποιηθούν οι ειδικοί νεύρο-υποδοχείς στους αεραγωγούς. Για παράδειγμα, ο καπνός, η σκόνη ή τα ψίχουλα της τροφής προκαλούν μια άμεση αντίδραση βήχα. Το οξύ από το στομάχι που ανεβαίνει στον οισοφάγο (γνωστό ως γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση) μπορεί επίσης να προκαλέσει αυτήν την αντίδραση καθώς και το οπισθορινικό στάξιμο εκκρίσεων στην ιγμορίτιδα. Ο βήχας είναι κοινό σύμπτωμα σε αναπνευστικά νοσήματα όπως το Άσθμα και η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια και καμιά φορά μπορεί να είναι σύμπτωμα φαρμακευτικής αγωγής. Η υπερβολική ποσότητα εκκρίσεων (φλέματος) στους αεραγωγούς μπορεί επίσης να ενεργοποιήσει το αντανακλαστικό του βήχα, ιδιαίτερα όταν τα φλέματα είναι παχύρευστα και κολλώδη και εμποδίζουν τα μαλακά τριχάκια (κροσσοί) που υπό φυσιολογικές συνθήκες μεταφέρουν τη βλέννα έξω από τους αεραγωγούς.

Οι ενεργοποιημένοι υποδοχείς στέλνουν νευρικά σήματα στον εγκέφαλο, ο οποίος απαντά προσπαθώντας να αποβάλει τον ερεθιστικό παράγοντα. Οι δυνατές, αιφνίδιες αποβολές αέρα από τους πνεύμονες μέσω του βήχα βοηθάνε στη μεταφορά της ερεθιστικής ουσίας στην τραχεία και από εκεί έξω από τον οργανισμό. Όταν ο οργανισμός είναι υγιής, οι αεραγωγοί καθαρίζονται επιτυχώς με το βήχα. Όταν όμως είμαστε άρρωστοι και ιδιαίτερα όταν τα φλέματα είναι παχύρευστα και κολλώδη, η αντίδραση του βήχα δεν αρκεί για να αποβάλει το φλέμα. Υπάρχουν ισχυρές βλεννολυτικές ουσίες, όπως η αμβροξόλη που κάνουν τα φλέματα πιο λεπτόρρευστα και επομένως, ευκολότερο να αποβληθούν.

■ Πότε πρέπει να καλέσετε γιατρό

Ο βήχας μπορεί να είναι σύμπτωμα ενός κοινού κρυολογήματος ή μιας ήπιας λοίμωξης του αναπνευστικού και συχνά, περνάει μέσα σε μια εβδομάδα. Ωστόσο, μπορεί να είναι ένδειξη για κάτι πιο σοβαρό.

Η παρακάτω λίστα ελέγχου θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε πότε πρέπει να ζητήσετε τη συμβουλή του γιατρού σας.

■ Καλέστε ασθενοφόρο αμέσως, αν:

Δυσκολεύεστε να πάρετε εισπνοή ή, έχετε έντονη δύσπνοια (π.χ. δεν μπορείτε να μιλήσετε), ή η αναπνοή σας είναι πολύ θορυβώδης.

Δυσκολεύεστε να καταπιείτε, έχει πρηστεί ή πονάει ο λαιμός σας, έχει κοκκινίσει το πρόσωπό σας.

Τα χείλη ή το πρόσωπό σας αρχίζουν να μελανιάζουν.

Δεν μπορείτε να ελέγξετε το βήχα που ξέσπασε ξαφνικά, ιδιαίτερα αν αυτό συνέβη μετά από τσίμπημα εντόμου, ή άλλο γεγονός που μπορεί να προκάλεσε αλλεργική αντίδραση.

Έχετε εκτεθεί σε καπνό, αναθυμιάσεις, ή φωτιά που σας προκάλεσαν δυσκολία στην αναπνοή.

Ο βήχας συνοδεύεται από υψηλό πυρετό (38,1 °C) και είστε άνω των 60 χρόνων, ή έχετε διαβήτη, HIV λοίμωξη, κάνετε χημειοθεραπεία ή παίρνετε υψηλές δόσεις κορτιζόνης, ή υποφέρετε από άλλες παθήσεις που αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σας ή δεν μπορείτε να σηκωθείτε από το κρεβάτι.

■ Καλέστε το γιατρό σας αν:

Έχετε υψηλό πυρετό που διαρκεί πάνω από 24 ώρες ή πυρετό που επανέρχεται ενώ είχε πέσει για 24 ώρες ή περισσότερο.

Ακούτε ένα έντονο σφύριγμα όταν παίρνετε εισπνοή.

Έχετε βήχα και κιτρινοπράσινα φλέματα που μυρίζουν άσχημα.

Έχετε βήχα που συνοδεύεται με αιμόπτυση.

Έχετε βήχα που συνοδεύεται από πόνο στο στήθος.

Έχετε βήχα που διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα.

Μια σύντομη περίοδος ανάρρωσης ακολουθείται από έντονη επιδείνωση, ειδικά με ναυτία, εμετό, πόνο στο στήθος ή υψηλό πυρετό.

Έχετε συνοδό απώλεια βάρους

Πότε θα αρχίσετε να νιώθετε καλύτερα

■ Οδηγίες για την ανάρρωση

Ακολουθήστε τις παρακάτω απλές οδηγίες, για να βεβαιωθείτε ότι η ανάρρωσή σας κυλάει όσο το δυνατόν πιο ομαλά:

Φροντίστε να υπάρχει καθαρός αέρας και παίρνετε βαθιές ανάσες για να παρέχετε στον οργανισμό σας περισσότερο οξυγόνο και να βοηθήσετε τους πνεύμονές σας να αναρρώσουν πιο γρήγορα.

Διακόψτε το κάπνισμα.

Λαμβάνετε άφθονα υγρά

Μην κουράζεστε και μην καταπονείτε τον οργανισμό σας με έντονη δραστηριότητα.

Διατηρήστε το ηθικό σας υψηλό κάνοντας πράγματα που σας αρέσουν, για τα οποία συνήθως δεν έχετε χρόνο.

Βεβαιωθείτε ότι έχετε αναρρώσει πλήρως πριν επιστρέψετε στο συνηθισμένο ρυθμό της ζωής σας.

Αν έχετε παραγωγικό βήχα μπορείτε να πάρετε ένα βλεννολυτικό σιρόπι, όπως η αμβροξόλη. Τα φλέματα θα γίνουν πιο αραιά. Ο βήχας θα είναι λιγότερο ενοχλητικός. Θα αναπνέετε ευκολότερα. Η αμβροξόλη μπορεί να συγχορηγηθεί με αντιβίωση, και είναι κατάλληλη και για διαβητικούς. Επίσης είναι το μόνο βλεννολυτικό που η συνιστώμενη δόση πρέπει να λαμβάνεται 2 φορές την ημέρα.

health.in.gr