Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ελλήνων Ιστορία.
Ελλήνων Ιστορία
Η πολιορκία του Μπιζανίου τον Ιανουάριο του 1913
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Εμπρός δια της λόγχης - Η μεγάλη εξόρμηση 1912-1913")
«Με τόσα Τούρκικα κανόνια, ούτε πουλί πετούμενο δεν θα μπορεί να τον περάσει ...»
Τις νύχτες της επίθεσης από 7 ως 9 Ιανουαρίου, τις είχαμε ονομάσει «νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου».
Νωρίς το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 1913 άρχισαν τα πυροβόλα. Τα δικά μας χτυπούσαν το Μπιζάνι, τα δικά τους χτυπούσαν την Αετορράχη. Οι περισσότερες οβίδες τους πέφτανε στον απέναντι βράχο. Μόνο ένας Στρατιώτης του 15ου πληγώθηκε, κι αυτός ελαφρά, από όλη αυτή τη βροχή των οβίδων. Σαν τέλειωσε ο βομβαρδισμός, μαζί με τον Μιχάλη και το Διμοιρίτη μας, ανεβήκαμε προσεχτικά στην κορυφή του υψώματος να δούμε τι γίνεται παραπέρα. Απέναντί μας ήταν το Μπιζάνι και πιο χαμηλά αριστερά του, όπως κοιτάζαμε εμείς, ήταν το λεγόμενο «μικρό Μπιζάνι». Σε όλο το μήκος βλέπαμε μεγάλα τσιμεντένια οχυρά και μπροστά τους διπλά χαρακώματα και συρματοπλέγματα.
Τι μας βάσταγε; Το όνειρο για τα Γιάννενα και για το τέλος του πολέμου. Να πάρουμε το Γιάννενα, να πάρουμε τα' απολυτήριο και να πάμε σπίτι μας ...
https://www.facebook.com/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%C…/…
(Απόσπασμα από το βιβλίο "Εμπρός δια της λόγχης - Η μεγάλη εξόρμηση 1912-1913")
«Με τόσα Τούρκικα κανόνια, ούτε πουλί πετούμενο δεν θα μπορεί να τον περάσει ...»
Τις νύχτες της επίθεσης από 7 ως 9 Ιανουαρίου, τις είχαμε ονομάσει «νύχτες του Αγίου Βαρθολομαίου».
Νωρίς το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 1913 άρχισαν τα πυροβόλα. Τα δικά μας χτυπούσαν το Μπιζάνι, τα δικά τους χτυπούσαν την Αετορράχη. Οι περισσότερες οβίδες τους πέφτανε στον απέναντι βράχο. Μόνο ένας Στρατιώτης του 15ου πληγώθηκε, κι αυτός ελαφρά, από όλη αυτή τη βροχή των οβίδων. Σαν τέλειωσε ο βομβαρδισμός, μαζί με τον Μιχάλη και το Διμοιρίτη μας, ανεβήκαμε προσεχτικά στην κορυφή του υψώματος να δούμε τι γίνεται παραπέρα. Απέναντί μας ήταν το Μπιζάνι και πιο χαμηλά αριστερά του, όπως κοιτάζαμε εμείς, ήταν το λεγόμενο «μικρό Μπιζάνι». Σε όλο το μήκος βλέπαμε μεγάλα τσιμεντένια οχυρά και μπροστά τους διπλά χαρακώματα και συρματοπλέγματα.
Τι μας βάσταγε; Το όνειρο για τα Γιάννενα και για το τέλος του πολέμου. Να πάρουμε το Γιάννενα, να πάρουμε τα' απολυτήριο και να πάμε σπίτι μας ...
https://www.facebook.com/%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%C…/…
