Δευτέρα 23 Ιουλίου 2012

Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ του Ευθύμιου Καλλή *

πηγή :  http://www.onestory.gr/post/21938226136

Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΜΕ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ

του Ευθύμιου Καλλή *

Αν επρόκειτο να ταξιδέψω σήμερα με τραίνο, θα προτιμούσα να είναι ένα από αυτά της δεκαετίας του 30 με τα οποία πηγαινοερχόμουνα Σέρρες-Αθήνα. Το σημερινό μονόχωρο βαγόνι, με τα αεροπορικού τύπου καθίσματα, καθαρό και περιποιημένο, ψυχρό και απρόσωπο, έστω και αν ταξιδεύει γρήγορα, δεν με συγκινεί. Εξ άλλου εγώ δεν βιάζομαι. Μετά από 40 τόσα χρόνια τρεχαλητού στα νοσοκομεία και στη ζωή, ενδιαφέρομαι κυρίως για το ρελαντί.
Η ταχεία αμαξοστοιχία ήταν το καμάρι μας και η προτίμησή μας.
Είχαμε το προνόμιο και την εξαιρετική τύχη να ταξιδεύουμε στη Β! θέση, με μειωμένο εισιτήριο, λόγω της δημοσιοϋπαλληλικής ιδιότητας του πατέρα μας. Τα παιδιά κάτω των 4 ετών ταξίδευαν δωρεάν, ενώ τα μεγαλύτερα πλήρωναν μισό. Δηλαδή το μισό του μισού.
Νομίζω πως αυτή η Β! θέση ήταν η καλλίτερη του τραίνου. Η Α! ήταν πολυτελής αλλά φάνταζε ψυχρή και δυσπρόσιτη. Η Γ! ήταν κοσμοβριθής και χωρίς καθόλου ανέσεις, για ένα ταξίδι πολλών ωρών που μερικές φορές διαρκούσε περισσότερο από μια ολόκληρη νύχτα.
Σε αυτές τις περιπτώσεις το ξημέρωμα και το αντίκρισμα της αυγής σε αποζημίωνε για το σκοτάδι της νύχτας, που μόνη της όαση ήταν οι φωτισμένοι, και με τη δική τους ο καθένας ατμόσφαιρα σταθμοί.
Καθώς με σχετική δυσκολία ανέβαινα τα σκαλιά του βαγονιού, γιατί ήταν πολύ ψηλά για μένα, έμπαινα στο χώρο των ονείρων μου. Ένα μακρύς διάδρομος με τη δική του μυρωδιά και ατμόσφαιρα. Από τη μια μεριά τα παράθυρα του διαδρόμου, όπου ήξερα ότι θα πέρναγα πολλές ώρες όρθιος, και από την άλλη τα κουπέ. Η αναζήτηση του δικού μας κουπέ ήταν μια εύκολη υπόθεση. Κάθε κουπέ είχε πάνω από την πόρτα του τον αριθμό, που ήταν γραμμένος και στο εισιτήριό μας. Στους καναπέδες του κουπέ ήταν επίσης ψηλά γραμμένος ακόμα ένας αριθμός που καθόριζε τη θέση του κάθε επιβάτη. Τρεις από την κάθε μεριά. Η καλύτερη θέση ήταν κοντά στο παράθυρο και με πρόσωπο προς τη μηχανή. Να ταξιδεύεις τρέχοντας μαζί της προς τα εμπρός και όχι να τρέχεις με την πλάτη προς τα πίσω. Να είσαι ας πούμε ένα είδος φανταστικού συνοδηγού.
Να μπορείς να βλέπεις τα πράγματα πριν φθάσουν στο παράθυρό σου και φύγουν γρήγορα.
Να αναρωτιέσαι για αυτό που έρχεται καταπάνω σου, και να προσπαθείς να μαντέψεις τη φύση του. Να προλαβαίνεις να μετράς τα τηλεγραφόξυλα αλλά και να μαντεύεις τον επόμενο σταθμό έγκαιρα.
Και όταν πια το τραίνο έστριβε προς τη μεριά που καθόσουνα, τότε όλα ήταν δικά σου.
Η θέα απεριόριστη. Έβλεπες τον μηχανοδηγό στο πλάι να παρατηρεί τη διαδρομή και τους τεράστιους τροχούς να γυρίζουν ασταμάτητα. Τα έμβολα της μηχανής να παλινδρομούν δυνατά και να νοιώθεις πως είσαι μέρος αυτής της δύναμης.
Να βλέπεις το τραίνο να ξεχύνεται στον κάμπο ξέφρενα και να πάσχεις μαζί του στο αγκομαχητό του ανήφορου.
Με την συχνότητα του ρυθμικού θορύβου από τις ενώσεις των ραγών, ρύθμιζες και συ τους ρυθμούς σου. Μερικές φορές παίζαμε συγχρονίζοντας τον επαναλαμβανόμενο θόρυβο με την αναπνοή μας. Έτσι ήξερες πόσο γρήγορα τρέχει το τραίνο. Καταλάβαινες τον ανήφορο και τον κατήφορο. Πεταγόσουν στο παράθυρο του διαδρόμου μόλις έπιανες αργό ρυθμό.
Μάντευες πως επιβραδύνει. Κάποιο εμπόδιο? Πρόβλημα στις ράγες? Κάτι έκτακτο?
Γνώριμοι οι περισσότεροι από τους κύριους σταθμούς. Τα ονόματά τους φάνταζαν μυθικά.
Δεν χόρταινες τα πέτρινα κτίριά τους με τις κόκκινες γραμμές και τις πράσινες πόρτες.
Κρεμασμένος στα παράθυρα του διαδρόμου απολάμβανα την κίνηση του σταθμού. Αναγνώριζα στον σταθμάρχη υπερεξουσίες και μια μεγαλοπρέπεια. Περίμενα τις κινήσεις του για να επιβεβαιώσω όσα προέβλεπα ότι θα κάνει. Έψαχνα για κάποιον καθυστερημένο και θαύμαζα τον επιθεωρητή που πήδαγε τελευταίως στο τραίνο που είχε αρχίσει να κινείται.
Παρακολουθούσα το σταθμό να απομακρύνεται και ξαναγύριζα στο παράθυρό μου για τη συνέχιση των παρατηρήσεων.
Η εναλλαγή του τοπίου ήταν φανταστική. Πεδιάδες, ζώα, βουνά, ποτάμια, γέφυρες. Γνώριμα όλα τα ποτάμια και οι γέφυρες.
Με λαχτάρα η αναμονή για την γαλαρία
Θαύμαζα τη γέφυρα της Παπαδιάς και με δέος και σχετικό φόβο κάθε φορά την περνούσα. Το βάθος ήταν τεράστιο και τα αντικείμενα και οι άνθρωποι στο ποτάμι φαινόντουσαν μικροσκοπικά.
Η πολυτέλεια του κουπέ ασυναγώνιστη. Δυο καναπέδες με ύφασμα βελούδινο σε χρώμα βαθύ κόκκινο. Πάνω από τους καναπέδες σε ειδικά δίχτυα και ράφια οι θέσεις για τις αποσκευές. Δίπλα στο παράθυρο αναδιπλούμενο μικρό τραπεζάκι και κάτω από αυτό ένα περίεργο σταχτοδοχείο, που η θήκη του γύριζε ανάποδα για να αδειάσει, χωρίς να βγαίνει από τη θέση της. Φαίνεται πως πολλοί θα το είχαν ζηλέψει. Λίγο πάνω από το έδαφος περνούσε ένας ειδικός σωλήνας που εξασφάλιζε τη θέρμανση το χειμώνα.
Κουρτίνες στόλιζαν το παράθυρο και εξασφάλιζαν σκιά .
Κουρτίνες επίσης στην πόρτα και στα δύο μικρά πλαϊνά της παράθυρα εξασφάλιζαν την απομόνωση από τους περαστικούς του διαδρόμου, αλλά σκοτείνιαζαν και το χώρο τις νυκτερινές ώρες.
Η πόρτα του κουπέ ένα έργο τέχνης. Βαριά, συρρόμενη και με ένα μηχανισμό για να κλείνει, μπρούντζινο, μοναδικής ομορφιάς.
Το ταξίδι πολύωρο και μερικές φορές με ένα συνδυασμό νύχτας και μέρας αφού ξεπέρναγε το 12ωρο. Όνειρο ανεπανάληπτο.
Κράταγες στα χέρια σου αυτά τα μικρά και σκληρά εισιτήρια που σου άνοιγαν το δρόμο για την ανείπωτη ευτυχία.
Δίχρωμα ενίοτε, με γράμματα και αριθμούς ακαταλαβίστικους, αλλά μαγευτικούς για αυτό. Και περίμενες με καμάρι να το δώσεις στον ελεγκτή, έστω και μισό, για να του δείξεις πως μεγάλωσες και πληρώνεις πια εισιτήριο. Και τότε εκείνος με το μικρό του περίεργο και μαγικό εργαλείο του έκανε μια τρυπίτσα που άφηνε ένα μικρό και χαρακτηριστικό θόρυβο και επιβεβαίωνε πως ταξιδεύεις. Οι επιθεωρήσεις σε ένα τέτοιο ταξίδι ήταν αρκετές. Όταν φθάναμε στον προορισμό μας, το εισιτήριο ήταν κατατρυπημένο.
Ποτέ δεν κατάλαβα αν οι τρύπες αυτές ήταν τυχαίες ή ανάλογα με τη θέση τους πάνω στο εισιτήριο είχαν τη σημασία τους. Είχαν όμως διαφορετικό σχήμα από ελεγκτή σε έλεγκτή. Στρογγυλή, τρίγωνη, τετράγωνη, σαν αστεράκι κ. ά. Είχα βγάλει το αυθαίρετο συμπέρασμα πως είναι η ταυτότητα του ελεγκτή. Δεν ρώτησα και δεν έμαθα ποτέ. Ούτε και σήμερα. Και δεν ενδιαφέρομαι να μάθω. Μου φτάνει πως πέρασα μαζί τους κάποιες από τις ατέλειωτες ώρες του ταξιδιού, χαζεύοντας τα διάφορα και μυστηριώδη σχήματα, με τη φαντασία μου να τρέχει σε εξηγήσεις ποικίλες.
Κρεμασμένος ψηλά στο παράθυρο αγωνιούσες να προλάβεις το σουβλάκι πριν το τραίνο φύγει.
Τα σουβλάκια, ήταν σε καλαμάκι πελεκημένο και καψαλισμένο για να μην τραυματίζει. Τα σημερινά ξυλάκια δεν είχαν ακόμα ανακαλυφθεί. Στην μύτη τους ήταν καρφωμένο το ψωμάκι, που έπαιρνε και αυτό λίγο από το νόστιμο ζουμί που άφηναν τα σουβλάκια και δεν χόρταινες να το τρως. Πάντα μας φαινόταν λίγο και απορούσαμε γιατί δεν έδιναν περισσότερο. Τα σουβλάκια όλα ήταν όλα τακτοποιημένα σε ένα ταψί ολόγυρα που το σήκωνε ψηλά με το ένα χέρι ο σουβλατζής.
Τα καλύτερα και με πανελλαδική φήμη σουβλάκια ήταν αυτά στο σταθμό Λιανοκλάδι και στο Σχηματάρι.
Προϊόντα και τρόπος διατροφής της στερεάς Ελλάδας. Οι Μακεδόνες και οι άλλοι άργησαν να ανακαλύψουν την νοστιμάδα του ψητού.
Το σουλατσάρισμα στο διάδρομο εμπειρία μοναδική. Είχες τη δυνατότητα να επιλέγεις τη θέα. Να σκύβεις όσο έφθανε το μπόι σου για να σε κτυπάει ο αέρας, ανάμικτος με καρβουνάκια της μηχανής, στο πρόσωπο έστω και αν αυτό ήταν απαγορευμένο.
Το έγραφε μια πολύ όμορφη μικρή πινακίδα, με καλλιτεχνικά μαύρα γράμματα, στα Γαλλικά, στο κάτω μέρος του παραθύρου. Είχα αποστηθίσει αυτή τη μικρή φράση, με τη δική μου αυθαίρετη προφορά, αφού Γαλλικά δεν ήξερα.
Με την παραβίασή της δοκίμαζα τις δυνάμεις μου και τις αντοχές των δικών μου κατά την πρόσκαιρη ελευθερία του διαδρόμου .
Αυτός ο διάδρομος είναι που ακόμα και σήμερα με θέλγει σε ένα τραίνο. Απέριψα αργότερα τα διάφορα ωτομοτρίς και τα σύγχρονα παρόμοιά τους. Από τότε πολύ σπάνια ταξίδεψα με τραίνο.
.
Ο Ευθύμιος Καλλής είναι συνταξιούχος γιατρός. Έχει γράψει ένα βιβλίο με 18 ιστορίες που κινούνται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας με τίτλο: “Ιστορίες νοσταλγίας και παραφροσύνης”.
[ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

18 Ιουλίου 2012 - Διεθνής Ημέρα Νέλσον Μαντέλα

Και φυσικά ακολουθεί το τιμώμενο πρόσωπο για τους αγώνες του στο όνομα της δικαιοσύνης έναντι του  λαού της Ν. Αφρικής. Είναι ο Νέλσον Μαντέλα.

πηγή :  http://www.unric.org/el/index.php?option=com_content&view=article&id=26897:18-2012-&catid=4:latest-news&Itemid=18 

MandelaFB

18 Ιουλίου 2012 - Διεθνής Ημέρα Νέλσον Μαντέλα

Μήνυμα Μπαν Κι-Μουν, Γενικού Γραμματέα ΟΗΕ

"Το δώρο μας στον Νέλσον Μαντέλα μπορεί - και πρέπει - να είναι να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο."
 
" Σήμερα, με μεγάλη χαρά εύχομαι Χρόνια Πολλά στον Νέλσον Μαντέλα. Ο Νέλσον Μαντέλα υπήρξε δικηγόρος και αγωνιστής της ελευθερίας. Πολιτικός κρατούμενος, ειρηνοποιός και πρόεδρος ...

Θεραπευτής των εθνών ... και μέντορας ηγετών και ανθρώπων από όλα τα μονοπάτια της ζωής σε όλο τον κόσμο. Ο Νέλσον Μαντέλα αφιέρωσε 67 χρόνια από τη ζωή του για να φέρει την αλλαγή στον λαό της Νότιας Αφρικής.

Το δώρο μας σε αυτόν μπορεί - και πρέπει - να είναι να κάνουμε τον κόσμο μας καλύτερο.

Σήμερα, ενώνω τη φωνή μου με το Ίδρυμα Νέλσον Μαντέλα, και κάνω έκκληση σε κάθε έναν από εσάς να προσφέρει 67 λεπτά κοινωνικού έργου στην Διεθνή Ημέρα Νέλσον Μαντέλα - ένα λεπτό για κάθε έτος προσφοράς του  Μαντίμπα στην ανθρωπότητα. 

Διδάξτε ένα παιδί. Δώστε φαγητό σε κάποιον που πεινάει. Φροντίστε το περιβάλλον. Γίνετε εθελοντές σε ένα νοσοκομείο ή σε μία κοινότητα. Γίνετε μέρος του κινήματος Μαντέλα, ώστε να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος

Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να ευχηθούμε στον Νέλσον Μαντέλα, ευτυχισμένα ενενηκοστά τέταρτα γενέθλια ! 

Είναι ο καλύτερος τρόπος να τον ευχαριστήσουμε, για το ότι αποτελεί  έμπνευση για όλους μας.Αναλάβετε δράση. Εμπνεύστε την αλλαγή. Κάντε κάθε μέρα, μια Ημέρα Νέλσον Μαντέλα." 

                                               --------------------------------------------
πηγή :  http://www.my-family.gr/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1/18-%CE%B9%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE%CF%82-%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B1-%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CF%83%CE%BF%CE%BD-%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AD%CE%BB/
18 Ιουλίου – Διεθνής ημέρα Νέλσον Μαντέλα!

nelson madelaΣύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Ο.Η.Ε. καθιερώθηκε η 18η Ιουλίου ως Διεθνής Ημέρα για τον Νέλσον Μαντέλα. Η ημέρα αυτή, συμπίπτει με την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στον πρώην πρόεδρο της Νοτίου Αφρικής.

Με συναίνεση των 192 κρατών – μελών, η Γενική Συνέλευση του Ο.Η.Ε. αποφάσισε να καθιερώσει τον εορτασμό της συγκεκριμένης ημέρας, ως ένδειξη τιμής στον Νέλσον Μαντέλα, για την αφοσίωση του και τους αγώνες του για την προώθηση της ειρήνης στην Νότιο Αφρική.

Ο Νέλσον Μαντέλα γεννήθηκε στις 18 Ιουλίου το 1918 στην Τρανσκέϊ της Νότιας Αφρικής. Για διάστημα 20 ετών τέθηκε επικεφαλής στη μεγάλη εκστρατεία κατά της ρατσιστικής πολιτικής της κυβέρνησης της Νότιας Αφρικής. Ο Νέλσον Μαντέλα υπήρξε ο πρώτος «έγχρωμος» πρόεδρος, δημοκρατικά εκλεγμένος της Νότιας Αφρικής. Υπήρξε ενεργό μέλος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου.

Φυλακίστηκε για 27 χρόνια από το καθεστώς των λευκών και αποφυλακίστηκε τον Φεβρουάριο του 1990, όταν ο πρόεδρος Φρεντερίκ ντε Κλερκ αναγνώρισε το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο και ανέστειλε τις εκτελέσεις. Η απελευθέρωσή του το 1990, ήταν και η απαρχή των θεμελιακών αλλαγών στο αφρικανικό κράτος.

Έχασε έναν γιο από τον ιό του AIDS και τον δεύτερο από τροχαίο ατύχημα. Ο Νέλσον Μαντέλα τότε, έγινε εξαιρετικά δραστήριος συμμετέχοντας σε αγώνες και εκστρατείες ενημέρωσης για το AIDS, βοηθώντας τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι και αυτό είναι μια φυσιολογική ασθένεια και δεν σημαίνει ότι όσοι προσβάλλονται απ’ αυτήν πηγαίνουν στην κόλαση.

Ο πρεσβευτής της Νότιας Αφρικής στον Ο.Η.Ε., Μπάσο Σάνγκου είχε αναφέρει:
“Ο Μαντέλα δεν γεννήθηκε Θεός, ούτε άγιος. Απλώς είναι ένας άνθρωπος λίγο πιο σοφός, λόγο πιο αποφασιστικός, λίγο καλύτερος από όλους εμάς”

Share on printεκτυπώστε το άρθρο
αν σας άρεσε το άρθρο μοιραστείτε με τους φίλους σας:

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

17 Ioυλίου, Παγκόσμια Ημέρα Διεθνούς Δικαιοσύνης

Έστω καθυστερημένα θα κάνουμε μνεία αυτής της έρμης της δικαιοσύνης που πολύ φοβάμαι πως στις περισσότερες των περιπτώσεων παραμένει στα χαρτιά μόνο.

πηγή :  http://www.tsekouratoi.gr/2012/07/17-io.html

17 Ioυλίου, Παγκόσμια Ημέρα Διεθνούς Δικαιοσύνης 


 
Η Παγκόσμια Ημέρα Διεθνούς Δικαιοσύνης γιορτάζεται με πρωτοβουλία του «Συμμαχίας για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο» (ενός συνασπισμού MKO), κάθε χρόνο στις...
17 Ιουλίου για να κάνει γνωστό σε παγκόσμια κλίμακα το αναδυόμενο σύστημα της τακτικής διεθνούς ποινικής δικαιοσύνης, που επιλαμβάνεται υποθέσεων για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου κ.ά.).


Στις 17 Ιουλίου 1998 υιοθετήθηκε η Σύμβαση της Ρώμης, με την οποία συνεστήθη το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με έδρα τη Χάγη και τέθηκε σε ισχύ από το 2002. Μέχρι τότε, των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας επιλαμβάνονταν τα λεγόμενα ad hoc δικαστήρια (δικαστήρια εκ των υστέρων, συνιστώμενα για να δικάσουν μία υπόθεση), όπως της Νυρεμβέργης και του Τόκιο για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, της Χάγης για τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της Τανζανίας για τη γενοκτονία στη Ρουάντα).


Από το 2002, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας υπάγονται στην αρμοδιότητα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, το οποίο έχει δικαιοδοσία μόνο στα κράτη που έχουν επικυρώσει τη Σύμβαση της Ρώμης και αυτή την περίοδο είναι 106 από τα 192 που συγκροτούν τον ΟΗΕ. Χώρες με μεγάλη επιρροή στη διεθνή πολιτική σκηνή, όπως οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία, η Ινδία, το Ισραήλ και η Τουρκία, δεν είναι μέλη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, δυσχεραίνοντας την απονομή της διεθνούς δικαιοσύνης και αποτελώντας τροχοπέδη στην επιβολή της.

defencenet.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δημοφιλείς αναρτήσεις