Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Σισαμωτά λαδερά κουλουράκια!!!

Σισαμωτά λαδερά κουλουράκια!!!
Τα λαδερά κουλουράκια είναι από τα πιο αγαπημένα βουτήματα σε όλη την Ελλάδα. Είναι νόστιμα, υγιεινά, διατηρούνται για εβδομάδες και συνοδεύουν το πρωινό και το απογευματινό μας καφεδάκι αλλά και τις λεμονάδες τις πορτοκαλάδες, τις βυσσινάδες και όλους τους χυμούς φρούτων που μας δροσίζουν αυτή την εποχή.
http://www.mytaste.gr/click/index/616242/?site=cretangastronomy.blogspot.gr
Υλικά:
1 κούπα λάδι
1,5 κούπα ζάχαρη
2/3 κούπας χυμό πορτοκαλιού
1/3 κούπας ρακή
2 κουταλάκια του γλυκού σόδα
1 κουταλάκι κανέλα
1/2 κουταλάκι γαρύφαλλο
Το ξύσμα και το χυμό ενός λεμονιού
Περίπου 1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Επί το έργον:
Βάζουμε σε μια λεκάνη το λάδι με τη ζάχαρη , τη ρακή και τα κανελογαρύφαλλα και τα ανακατεύουμε για λίγο. Γίνεται ένα ρευστό, πηχτό μίγμα . Προσθέτουμε το ξύσμα λεμονιού και το χυμό των εσπεριδοειδών μέσα στον οποίο διαλύουμε τη σόδα, πάνω από τη λεκάνη ζυμώματος γιατί φουσκώνει πολύ. Ανακατεύουμε μέχρι να νοιώθουμε ελάχιστη ζάχαρη στα δάκτυλά μας.Στο τέλος βάζουμε το αλεύρι σε 3-4 δόσεις και ζυμώνουμε μέχρι να γίνει μια εύπλαστη ζύμη. Αν χρειαστεί προσθέτουμε καμιά χουφτίτσα ακόμη ώστε να μη κολλάει η ζύμη. Να μη γίνει όμως και σκληρή.
Αφήνουμε να ξεκουραστεί για 15-20 λεπτά. Πλένουμε το σουσάμι και τι βάζουμε σε σουρωτήρι να στραγγίξει. Το αναποδογυρίζουμε σε καθαρή πετσέτα που δεν αφήνει χνούδι και το πασπαλίζουμε ένα κουταλάκι ζάχαρη. Ανακατεύουμε να πάει παντού.
Παίρνουμε ένα κομματάκι ζύμης σαν μέτριο καρύδι και το πλάθουμε κορδονάκι. Το κυλάμε στο σουσάμι, και μετά απαλά στην επιφάνεια ζυμώματος ώστε να πιεστεί το σουσάμι και να κολλήσει. Αν θέλουμε το αφήνουμε μακρουλό –τριβιδάκι το λέμε εμείς- ή το γυρίζουμε σε κουλουράκι.
Η ζύμη αυτής της συνταγής πλάθεται εύκολα, δεν σπάει, και αν σας αρέσει να ασχολείστε με ζύμες, θα απολαύσετε το ζύμωμα των συγκεκριμένων κουλουριών.
Τα αραδιάζουμε σε λαδωμένο ταψάκι (ή σε στρωμένο με χαρτί ψησίματος) και τα ψήνουμε σε θερμοκρασία 180 βαθμούς (προθερμασμένος φούρνος) για 30-35 λεπτά, στη μεσαία σχάρα του φούρνου.
Τα διατηρούμε σε δοχείο που κλείνει καλά. Ακόμη και μετά από ένα μήνα είναι πολύ ωραία!
Γίνονται 80-100 κουλουράκια, ανάλογα με το μέγεθος, δηλαδή 3,5-4 ταψάκια της κουζίνας.

Κεκάκια με αχλάδι και φουντούκια

 
Ελληνική Κουζίνα, Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Οδηγίες για σίγουρη επιτυχία από το Νο 1 περιοδικό μαγειρικής I COOK GREEK. ΣΥΝΤΑΓΕΣ sintages online, Ελληνικές Συνταγές, συμβουλές μαγειρικής, greek recipes, syntages
icookgreek.com|Από Christina Tsamoura

Ο Μ. Αλέξανδρος της Ακρόπολης

 
Ένα από τα καλύτερα σωζόμενα γλυπτά του Μουσείου της Ακρόπολης είναι το πορτρέτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Δείτε τα υπόλοιπα γλυπτά από μουσεία σε όλο...
Το πορτρέτο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, που βρέθηκε το 1886 κοντά στο Ερέχθειο και σήμερα εκτίθεται στο Μουσείο της Ακρόπολης, διεκδικεί τα πρωτεία ως ένα από τα καλύτερα σωζόμενα και πιο όμορφα γλυπτά του.
Ο Μακεδόνας στρατηλάτης παριστάνεται σε νεαρή ηλικία, όπως θα ήταν την εποχή της επίσκεψής του στην Αθήνα, μετά τη μάχη της Χαιρώνειας το 338 π.Χ. Κύρια χαρακτηριστικά είναι τα πλούσια μαλλιά του, τα σφριγηλά μάγουλα, το στραμμένο προς τα επάνω βλέμμα και τα μισάνοιχτα χείλη. Η μορφή αποδίδεται με εξιδανικευμένα χαρακτηριστικά, όπως συνήθως συμβαίνει με τα πορτρέτα του νεαρού βασιλιά. Έχει θεωρηθεί ως πρωτότυπο έργο του γλύπτη Λεωχάρη, που φιλοτέχνησε και τα χρυσελεφάντινα πορτρέτα της μακεδονικής βασιλικής οικογένειας στο Φιλίππειο της Ολυμπίας ή ως ρωμαϊκό αντίγραφο του έργου του γλύπτη Λυσίππου.
Οι άλλοι Αλέξανδροι
Φυσικά αυτό το πορτρέτο του Αλέξανδρου δεν είναι το μοναδικό, αλλά πολλά άλλα διεκδικούν τα πρωτεία από καλλιτεχνικής ή ιστορικής πλευράς. Της Πέλλας, της Ολυμπίας, των Αθηνών και της Θάσου. Το εντυπωσιακό είναι ότι αρκετά γλυπτά του εκτίθενται σε μουσεία όλου του κόσμου ως προϊόντα λαθρανασκαφής, αρχαιοκαπηλείας και αρπαγής, όπως στη Γαλλία,τη Γερμανία, την Ισπανία, τη Δανία και την Αμερική. Αντίγραφα, αλλά και πρωτότυπα πορτρέτα βρίσκονται και σε περιοχές όπου δημιούργησε πόλεις ή είχαν ελληνικό πλησθυσμό. Στην Αίγυπτο, την Συρία, την Κύπρο και την Κωσνταντινούπολη.
news247.gr  συνέχεια στο σύνδεσμο

Φαράγγι Κοτσυφού ...

Φαράγγι Κοτσυφού ... μια απο τις πύλες για το Νότο της Ρεθύμνης.
Kotsifou gorge, one of the gates to thw South of Rethymnon

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ


ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ στις 27 Αυγούστου 1997, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Μεταξά» του Πειραια
Κορυφαία τραγουδίστρια του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 22 Αυγούστου 1921 στο χωριό Χάλια της Χαλκίδας. Ήταν μέλος εύπορης οικογένειας και η μεγαλύτερη από τα τέσσερα αδέλφια της. Είχε το όνομα του αγαπημένου της παππού, Σωτήρη Παπασωτηρίου, που ήταν παπάς στο Σχηματάρι. Στο πλευρό του, «ζυμώθηκε» από μικρή με τους εκκλησιαστικούς ήχους και τη βυζαντινή μουσική.

Τραγουδίστρια αποφάσισε να γίνει όταν είδε στον κινηματογράφο την ταινία «Η Προσφυγοπούλα» με τη Σοφία Βέμπο. Οι γονείς της, όμως, είχαν αντιρρήσεις κι έτσι σε ηλικία 17 ετών αποφάσισε να κατεβεί μόνη στην Αθήνα. Εκεί παντρεύτηκε τον Βαγγέλη Τριμούρα, ελεγκτή στα λεωφορεία, με τον οποίο είχε γνωριστεί όσο ήταν ακόμη στη Χαλκίδα. Ο γάμος τους κράτησε μόνο έξι μήνες και η Σωτηρία βρέθηκε στις φυλακές «Αβέρωφ», όταν στον τελευταίο τους καβγά του έριξε βιτριόλι στο πρόσωπο. Στο Εφετείο η ποινή της μειώθηκε από 3,5 χρόνια σε 6 μήνες και αφέθηκε ελεύθερη.
Το μαρτύριό της συνεχίστηκε όταν επέστρεψε στο πατρικό της στη Χαλκίδα, καθώς οι δικοί της θεωρούσαν ότι τους ντρόπιαζε. Μην αντέχοντας το καθημερινό ξύλο, αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την τύχη της στην πρωτεύουσα. Καθώς η μέρα αυτού του ταξιδιού της συνέπεσε με την 28η Οκτωβρίου 1940, πέρασε όλη την περίοδο του πολέμου και τα χρόνια της Κατοχής κάτω από δύσκολες συνθήκες και κάνοντας διάφορες δουλειές. Ανάμεσα στα άλλα τραγουδούσε για ένα χαρτζιλίκι σε διάφορα ταβερνάκια, με μια κιθάρα που είχε αγοράσει στο μεταξύ.
Μετά την απελευθέρωση και αφού γνώρισε από κοντά την αγριότητα και τις διώξεις του Εμφυλίου, όντας ενεργό μέλος του αντάρτικου, την ανακάλυψε σε μια ταβέρνα των Εξαρχείων ο θεατρικός συγγραφέας Κίμων Καπετανάκης και τη σύστησε στο φίλο του Βασίλη Τσιτσάνη. Ο βάρδος του ρεμπέτικου ενθουσιάστηκε από τη φωνή της και της πρότεινε να μπουν μαζί στο στούντιο.
Η επιτυχία των πρώτων της ηχογραφήσεων με τον αξέχαστο Τσιτσάνη («Συννεφιασμένη Κυριακή», «Τα Καβουράκια», «Όταν πίνεις στην ταβέρνα», «Κάνε λιγάκι υπομονή») την καθιέρωσε ως λαϊκή τραγουδίστρια, ενώ τα χρόνια 1948 - 1955 ήταν περιζήτητη ανάμεσα στους κορυφαίους συνθέτες. Μεταξύ άλλων, συνεργάστηκε με τους Γιάννη Παπαϊωάννου («Γύρνα στη ζωή την πρώτη», «Κάνε κουράγιο καρδιά μου», «Άνοιξε, άνοιξε»), Γιώργο Μητσάκη («Ο ναύτης», «Το σβηστό φανάρι»), Απόστολο Καλδάρα («Είπα να σβήσω τα παλιά»), Απόστολο Χατζηχρήστο, Μανώλη Χιώτη κ.ά.
Η καριέρα της γνώρισε μία κάμψη στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας '60. Από το 1966, όμως, κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους, προχωρώντας σε πρωτοποριακές συνεργασίας με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες: Μούτσης («Το φράγμα»), Σαββόπουλος («Το βαρύ ζεϊμπέκικο»), Ανδριόπουλος («Λαϊκά προάστια»), Κουνάδης («Δεν περισσεύει υπομονή»), Λάγιος («Λαός»), Ανδριόπουλος κ.ά. Παράλληλα, ξανατραγούδησε παλιά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, από τα οποία την αγάπησε η νέα γενιά και τη στήριξε στις αδιάκοπες εμφανίσεις της στα λαϊκά κέντρα, στις μπουάτ της Πλάκας, καθώς και σε μεγάλες συναυλιακές και άλλες πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Το Μάρτιο του 1993 ήρθε αντιμέτωπη με τα πρώτα σοβαρά προβλήματα υγείας, όταν εισήχθη επειγόντως στο νοσοκομείο «Σωτηρία» με βαριά αναπνευστική ανεπάρκεια και πνευμονικό εμφύσημα. Λίγο αργότερα, διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα. Έχασε τη φωνή της και δύο ημέρες πριν τα 76 γενέθλιά της, στις 27 Αυγούστου 1997, άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο «Μεταξά» του Πειραια

Ζύμη για πίτσα και πεϊνιρλί

 
Ελληνική Κουζίνα, Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Οδηγίες για σίγουρη επιτυχία από το Νο 1 περιοδικό μαγειρικής I COOK GREEK. ΣΥΝΤΑΓΕΣ sintages online, Ελληνικές Συνταγές, συμβουλές μαγειρικής, greek recipes, syntages
icookgreek.com|Από Konstantina Athanasiou

Πυρογραφίες

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε το άλμπουμ της Pyrographies Pyrographies: Αγιος Λουκας.
 
Φωτογραφία του χρήστη Pyrographies Pyrographies.Φωτογραφία του χρήστη Pyrographies Pyrographies. 

ΥΣΣΩΠΟΣ

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
ΥΣΣΩΠΟΣ (Ύσωπος ο φαρμακευτικός, Hyssopus officinalis L.)
Οικογένεια: Χειλανθή

Περιγραφή: Ο ύσωπος απαντάται αυτοφυής αλλά και καλλιεργημένος σε μερικές περιοχές στη νότια και κεντρική Ευρώπη, στις μεσογειακές χώρες και στη δυτική Ασία. Στη χώρα μας "ύσωπος" ονομάζεται ένα άλλο είδος που είναι αυτοφυές και γνωστό με την ονομασία "μικρομέρια", αλλά σεν είναι γνωστές οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Ο ύσωπος είναι θαμνώδες φυτό με πολλά όρθια στελέχη, ύψους 20- 60 εκ., ξυλοποιημένα στη βάση τους και διακλαδισμένα. Το ποώδες τμήμα των στελεχών είναι ελαφρώς χνουδωτό, όπως άλλωστε και μερικές διακλαδώσεις του φυτού. Τα φύλλα του είναι μικρά, αντίθετα, λογχοειδή, άμισχα, λεία ή χνουδωτά. Τα άνθη είναι μικρά, βιολέ, ή με ζωηρό κυανό χρώμα ή ρόδινα, με ιώδεις στήμονες, διατεταγμένα σε επάκριο στάχυ μήκους 10 εκ., στραμμένο προς τη μία μόνο μεριά. Πολλαπλασιάζεται και καλλιεργείται σχετικά εύκολα με σπόρο, με μοσχεύματα, με καταβολάδες και με παραφυάδες, με πολύ καλά αποτελέσματα. Οι σπόροι σπέρνονται την άνοιξη σε γραμμές, ενώ τα μικρά φυτά μεταφυτεύονται το Σεπτέμβριο ή και κατά την άνοιξη. Το φυτό δεν έχει απαιτήσεις για το χώμα και η συγκομιδή μπορεί να αρχίσει από την πρώτη χρονιά. Η εποχή της άνθησης είναι Ιούλιος- Σεπτέμβριος και χρησιμοποιούμενα μέρη το ανθισμένο φυτό.
Ιστορία: Το φυτό ήταν γνωστό στους αρχαίους και ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε με επιτυχία κατά των βρογχικών παθήσεων.
Συστατικά: Το φυτό, η χρήση του οποίου χρειάζεται μεγάλη προσοχή, ιδιαίτερα από τα νευρικά άτομα, είναι πολύ αρωματικό και κυρίως η τούφα του που αναδίδει χαρακτηριστικό άρωμα. Χημικά, ο ύσωπος περικλείει ένα πτητικό έλαιο, ένα γλυκοσίδιο (τη διοσμίνη), τανίνη, υσωπίνη και θειάφι.
Θεραπευτικές ιδιότητες: Τονωτικός, χωνευτικός. αντιφυσητικός, στυπτικός και εμμηναγωγός, ο ύσωπος είναι χρήσιμος σε πάρα πολλές περιπτώσεις, ως διεργετικός, αντιβηχικός, αποχρεμπτικός, στομαχικός, ανθελμινθικός, εφιδρωτικός και επουλωτικός των πληγών. Ακόμα, είναι κατά της δυσπεψίας και τους άσθματος, κατά του βραχνιάσματος, της έμφραξης των εντέρων, των χολολίθων και των λίθων των νεφρών καθώς και κατά του ίκτερου.
Εφαρμογές: Ο ύσωπος, που έχει γενικά τις ίδιες ιδιότητες με το φασκόμηλο, χρησιμοποιείται σε ζεστό αφέψημα (herba hyssopi) εναντίον της χρόνιας βρογχίτιδας και του άσθματος, καθώς και ως αντιβηχικό, αποχρεμπτικό, αντιφυσητικό, ανθελμινθικό και εμμηναγωγό. Το ίδιο αφέψημα, εξάλλου, είναι εξαίρετο επουλωτικό αλλά και αποτελεσματικό αντιφλεγμονώδες. Γαργάρες με αυτό, μαλακώνουν τον πονόλαιμο και είναι ακτά της αμυγδαλίτιδας. Ακόμα, χρησιμοποιείται το έγχυμα του φυτού σε δόση 2-3 φλυτζάνια τη μέρα, ως τονωτικό, δυναμωτικό των νεύρων και διαλυτικό (εξωτερικά) και για διάφορες παθήσεις τους στήθους. Με ζεστά επιθέματα, συντελεί στη διάλυση των εκχυμώσεων και στη θεραπεία των στραμπουληγμάτων. Επίσης, συστήνεται η παρασκευή σιροπιού (1 κιλό ανθισμένες κορυφές, 1 λίτρο νερό, 1.600 γρ. ζάχαρη), που λαμβάνεται σε δόση 100 γρ. τη μέρα. Αφέψημα ή αλοιφή χρησιμοποιούνται, σε εξωτερική εφαρμογή, στα φλογισμένα βλέφαρα, καθώς και κατά της ωτίτιδας. Ο ύσωπος χρησιμοποιείται στην αρωματοποιΐα και στην ποτοποιΐα.
(Εγκυκλοπαίδεια Βοτάνων)

Η διπλωματική ικανότητα του Αλέξιου Κομνηνού

Η διπλωματική ικανότητα του Αλέξιου Κομνηνού
Κάθε φάση του αγώνα αυτού είναι και μία απόδειξη για την πολιτική μεγαλοφυΐα και την ασύγκριτη διπλωματική τέχνη του Κομνηνού. Εναντίον του Ροβέρτου Γυισκάρδου χρησιμοποίησε τη Βενετία, εναντίον του Τσαχά τους αντιμαχόμενους εμίρηδες, κατατρόπωσε τους Πατζινάκες με τη βοήθεια των Κουμάνων, χρησιμοποίησε εναντίον των Τούρκων τους σταυροφόρους και εναντίον των ηγεμονιών των σταυροφόρων τους Τούρκους...
εικόνα: εξαιρετική μινιατούρα από το παλάτι την εποχή των Κομνηνών. Διακρίνονται ο αυτοκράτορας Αλέξιος Κομνηνός, η κόρη του Άννα Κομνηνή, ο πατριάρχης και ένας Σταυροφόρος.
Ο Αλέξιος Κομνηνός και το έργο του, του βυζαντινολόγου Georg Ostrogorsky http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/03/1081-1118.html

Σοκολατένια μους με γιαούρτι

 
Ελληνική Κουζίνα, Συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Οδηγίες για σίγουρη επιτυχία από το Νο 1 περιοδικό μαγειρικής I COOK GREEK. ΣΥΝΤΑΓΕΣ sintages online, Ελληνικές Συνταγές, συμβουλές μαγειρικής, greek recipes, syntages
icookgreek.com|Από Klio Kabouri

Το χρυσό κλειδί

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

 
This poem is by the winner of the 1979 Nobel Prize for Literature, poet Odysseas Elytis (1911-1996). His poems are written in an opulent language, full of hi...
youtube.com

Οι 21 κορυφαίες αντικαρκινικές τροφές

 
Υγεία - Οι 21 κορυφαίες αντικαρκινικές τροφές - Έχουν γραφτεί πολλά άρθρα για τις ...
biologikaorganikaproionta.com

Φρουτάλια

 
Συνταγή για φρουτάλια. Παραδοσιακή συνταγή της Άνδρου
icookgreek.com|Από Konstantina Athanasiou

Μπανάνα: 10 λόγοι για να τη βάλουμε στη διατροφή μας

 
Η μπανάνα είναι υγιεινό φρούτο που δίνει πολλά οφέλη. Δείτε τα οφέλη υγείας και ομορφιάς που μας χαρίζει.
icookgreek.com|Από Klio Kabouri

AΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ (1081-1118)

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ο χρήστης Bυζαντινών Ιστορικά πρόσθεσε 2 νέες φωτογραφίες.
AΛΕΞΙΟΣ ΚΟΜΝΗΝΟΣ (1081-1118)
Ο Αλέξιος Α΄ Κομνηνός ήταν αυτοκράτορας τoυ Βυζαντίου από το 1081 ως το 1118.
Εξέχουσα στρατιωτική και πολιτική μορφή, ήταν ο ουσιαστικός θεμελιωτής της δυναστείας των Κομνηνών, μιας από τις ενδοξότερες της βυζαντινής ιστορίας. Προσπάθησε και ως ένα σημείο το πέτυχε, να αναδιοργάνώσει την αυτοκρατορία σε όλα τα επίπεδα, δίνοντας τη δυνατότητα να αποκτήσει το βηματισμό της μέσα σε ένα εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον που συνεχώς μεταβαλλόταν. Ο κορυφαίος βυζαντινολόγος Georg Ostrogorsky γράφει για την εποχή του Αλέξιου Κομνηνού.

Ο Αλέξιος Κομνηνός πέτυχε, ύστερα από αδιάκοπο αγώνα που διήρκεσε σχεδόν τέσσερες δεκαετίες, να παλινορθώσει τη δύναμη της βυζαντινής αυτοκρατορίας σε σημαντικό βαθμό.
Διπλωματία- στρατός, Εσωτερικό μέτωπο, Αλλαγές στη γραφειοκρατία - νέοι τίτλοι, Αλλαγές στα Θέματα,Οικονομία - νομισματική πολιτική, Ο θεσμός της προνοίας,Μοναστήρια – Εκκλησία,Φεουδαρχία,Η Δύση…συνεχίστε την ανάγνωση…. http://vizantinaistorika.blogspot.gr/2014/03/1081-1118.html

Η ΝΕΚΡΙΚΗ ΑΜΑΞΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

 
ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΡΜΑΜΑΞΑΣ Γιά τήν κατασκευή της χρειάσθηκαν σχεδόν δύο χρόνια καί δαπανήθηκαν πολλά τάλαντα. Πρώτα κατασκευάσθηκε ένα φέρετρο από σφυρήλατο χρυσό καί τό μέρος γύρω από τό σώμα τό γέμι...
theancientweb.wordpress.com

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΡΜΑΜΑΞΑΣ
Γιά τήν κατασκευή της χρειάσθηκαν σχεδόν δύο χρόνια καί δαπανήθηκαν πολλά τάλαντα.
Πρώτα κατασκευάσθηκε ένα φέρετρο από σφυρήλατο χρυσό καί τό μέρος γύρω από τό σώμα τό γέμισαν μέαρώματα που τού έδιναν
ευωδία καί τό διατηρούσαν άφθαρτο.

Επάνω στό φέρετρο ήταν απλωμένη μία χρυσοποίκιλτη πορφυρή στολή καί τά όπλα τού νεκρού.

Στό επάνω μέρος τής Αμαξας κατασκεύασαν έναν χρυσό θόλο που είχε πλάτος 8 πήχεις καί μήκος  12, σκεπασμένο μέ πετάλια από πολύτιμους λίθους.
Κάτω από τήν οροφή, καθ’ όλο τό μήκος τού έργου, υπήρχε ένας θριγκός χρυσός σέ σχήμα τετραγώνου, μέ ανάγλυφες προτομές τραγελάφων, από τίς οποίες κρέμονταν χρυσοί κρίκοι διπάλαμοι, στούς οποίους ήταν κρεμασμένη μία πομπική γιρλάντα, διακοσμημένη μέ λαμπερά χρώματα.
Στίς άκρες υπήρχαν θύσανοι δικτυωτοί από τούς οποίους κρέμονταν καμπάνες που έκαναν αισθητή τήν διέλευση τής άμαξας, από μεγάλη απόσταση.
Σέ κάθε γωνία τού θόλου κάθε πλευράς ήταν ένα χρυσό άγαλμα τής Νίκης τροπαιοφόρου.
Η κιονοστοιχία που στήριζε αυτόν τόν θόλο ήταν χρυσή μέ Ιωνικά κιονόκρανα, καί μέσα στήν
κιονοστοιχία υπήρχε ένα χρυσό δίχτυ που η πλοκή του είχε πάχος ενός δακτύλου καί έφερε τέσσερις
μεγάλους ζωοφόρους πίνακες, που ενώνονταν στίς άκρες, καθένας ίσος στό μήκος μέ τήν αντίστοιχη
πλευρά τής κιονοστοιχίας.

Ο πρώτος πίνακας παρίστανε ένα πολεμικό άρμα μέ επάνω του τόν Αλέξανδρο κρατώντας ένα λαμπρό σκήπτρο.



Γύρω του ήταν οπλισμένοι ακόλουθοι, μία ομάδα Μακεδόνων καί μία άλλη Περσών Μηλοφόρων καί μπροστά απ’ αυτούς Μακεδόνες στρατιώτες.
Ο δεύτερος πίνακας έδειχνε ελέφαντες μέ πολεμική εξάρτηση, μέ Ινδούς αναβάτες, ακολουθούμενους επίσης από στρατιώτες.
Ο τρίτος πίνακας έδειχνε ίλες ιππικού σέ σχηματισμό μάχης καί ο τέταρτος πλοία έτοιμα γιά ναυμαχία.
Τήν είσοδο πλαισίωναν δύο ολόχρυσα λιοντάρια.
Σέ κάθε κίονα μιά χρυσή άκανθα πλέκονταν από τή βάση του ως τήν κορυφή.
Από τήν καμάρα τής εισόδου κρέμονταν μία πορφυρή σημαία μέ ένα μεγάλο χρυσό στεφάνι ελιάς που φαίνονταν ν’ αστράφτει από μεγάλη απόσταση.
Η άμαξα είχε δύο άξονες καί οι τροχοί ήταν Περσικού τύπου μέ επίχρυσες πλήμνες καί ακτίνες.
Στό μέσον τού μήκους τών αξόνων υπήρχε κατάλληλη στήριξη (ανάρτηση) ώστε ο θάλαμος νά μένη
ασάλευτος στά τραντάγματα από ανωμαλίες τού δρόμου.

Η άμαξα είχε τέσσερα τιμόνια καί σέ κάθε τιμόνι ήταν ζεμένες τέσσερις σειρές από τέσσερις ημιόνους, ώστε ο συνολικός αριθμός τών ημιόνων έφτανε τούς 64.
Κάθε ημίονος ήταν στεφανωμένος μέ χρυσό στεφάνι κι από τό σαγόνι του κρέμονταν χρυσό κουδούνι καί στόν τράχηλο είχε λιθοκόλλητη λαιμαριά.
Η Αρμάμαξα συνοδεύονταν από πλήθος τεχνιτών, οδοποιών καί στρατιωτών.

Δημοφιλείς αναρτήσεις