22 Οκτωβρίου 1798

Bigbook.gr.

 

Πολεμική αναμέτρηση, που διεξήχθη στις 22 Οκτωβρίου 1798 στα ερείπια της αρχαίας Νικόπολης, με αντιπάλους τους Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά από τη μία πλευρά και τις δυνάμεις Γάλλων και Ελλήνων από την άλλη. Ο Αλή με υπέρτερο στρατό νίκησε και κατέλαβε την Πρέβεζα.

Μετά τη συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (17 Οκτωβρίου 1797), με την οποία ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλυσε τη Γαληνοτάτη Δημοκρατία της Βενετίας, όλες οι ενετικές κτήσεις, ανάμεσά τους και η πόλη της Πρέβεζας, περιήλθαν στην κατοχή της Επαναστατικής Γαλλίας. Μία δύναμη 280 γρεναδιέρων υπό τον στρατηγό Ζαν ντε λα Σαλσέτ (1759-1834) εγκαταστάθηκε στην Πρέβεζα κι έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από το ντόπιο ελληνικό στοιχείο.

Οι Γάλλοι είχαν αναπτύξει κατ’ αρχάς φιλικές σχέσεις με τον Αλή Πασά, παρότι δεν ενέδωσαν στην απαίτησή του να του δοθούν οι γαλλικές κτήσεις στην Ήπειρο (Βουθρωτό, Πάργα, Πρέβεζα, Άρτα). Όταν ο Ναπολέων επιτέθηκε κατά της Αιγύπτου και ιδίως μετά την ήττα του από τους Άγγλους στην Ναυμαχία του Αβουκίρ (1 Αυγούστου 1798), ο ημι-ανεξάρτητος αλβανός αυθέντης της Ηπείρου άλλαξε στρατόπεδο. Διέρρηξε τις σχέσεις του με τους Γάλλους και αποφάσισε να ταχθεί ανοιχτά με το μέρος του Σουλτάνου Σελίμ Γ'.

Ο Αλή απαίτησε επιτακτικά από τους Γάλλους να του δοθούν όλες οι κτήσεις τους στην Ήπειρο και επιπροσθέτως η Λευκάδα και η Κέρκυρα. Για να γίνει πιο πειστικός συνέλαβε αιχμαλώτους δύο γάλλους αξιωματικούς, τους οποίους φυλάκισε στα Γιάννινα. Παράλληλα, άρχισε να προετοιμάζει στρατό για να επιτεθεί στην Πρέβεζα και τις υπόλοιπες γαλλικές κτήσεις της Ηπείρου. Οι Γάλλοι από την πλευρά τους με τις ισχνές δυνάμεις που διέθεταν και με τη βοήθεια των ντόπιων άρχισαν να κατασκευάζουν οχυρωματικά έργα στον ισθμό κοντά στην αρχαία Νικόπολη για να προστατεύσουν την Πρέβεζα.

Στις 22 Οκτωβρίου 1798 (12 Οκτωβρίου 1798, σύμφωνα με άλλες πηγές) οι δυνάμεις του Αλή έκαναν την εμφάνισή τους στην περιοχή του ισθμού. Με επικεφαλής τον ίδιο και τον γιο του Μουχτάρ, αριθμούσαν 4.000 πεζούς και 3.000 ιππείς, Αλβανούς και Τούρκους. Ο στρατηγός Λα Σαλσέτ έσπευσε να οργανώσει την άμυνα με τις λιγοστές δυνάμεις που διέθετε και τις αποτελούσαν 280 γάλλοι γρεναδιέροι, 200 ντόπιοι πολιτοφύλακες και 60 Σουλιώτες υπό τον καπετάν Χρηστάκη. Η πλειονότητα του ελληνικού στοιχείου που θα μπορούσε να βοηθήσει τους Γάλλους, παρέμεινε κλεισμένη στην Πρέβεζα ή είχε καταφύγει στα πέριξ, παρασυρμένη από την προπαγάνδα του Αλή Πασά.

Όταν βρόντηξαν τα όπλα, οι Γάλλοι γρεναδιέροι, που ανέλαβαν κυρίως το βάρος της μάχης, κατόρθωσαν να αποκρούσουν τις επιθέσεις των Τουρκαλβανών, αλλά μπροστά στην ορμητικότητα και τον όγκο του εχθρού, υποχώρησαν προς τα ερείπια της Νικόπολης. Οι Γάλλοι πολέμησαν γενναία, αλλά οι περισσότεροι έπεσαν στο πεδίο της μάχης. Οι μόνοι που απέμειναν ζωντανοί και πιάστηκαν αιχμάλωτοι ήταν εννέα γρεναδιέροι με τον στρατηγό Λα Σαλσέτ και τον λοχαγό Τισό.

Μετά τη νίκη του, ο Αλή κατέλαβε εύκολα την Πρέβεζα. Αποκεφάλισε όσους κατοίκους της είχαν συλληφθεί ως γαλλόφιλοι και παρέδωσε την πόλη στις φλόγες. Στη συνέχεια πραγματοποίησε θρίαμβο στα Γιάννινα με τους αιχμαλώτους, Έλληνες και Γάλλους, να κρατούν τα κομμένα κεφάλια των συμπολεμιστών τους, υπό τις επευφημίες του αλβανικού στοιχείου της πόλης, που είχε παραταχθεί κατά μήκος της διαδρομής.

Τις επόμενες ημέρες ο Αλή Πασάς έστειλε πεσκέσι στον σουλτάνο Σελίμ Γ' τέσσερα τσουβάλια με τα κεφάλια Ελλήνων και Γάλλων μαχητών, μαζί με εννέα γάλλους αξιωματικούς για ανάκριση, ανάμεσά τους και ο στρατηγός Λα Σαλσέτ. Μετά την Πρέβεζα, ο Αλή κατέλαβε όλες τις γαλλικές κτήσεις στην Ήπειρο, εκτός της Πάργας. Η Πρέβεζα παρέμεινε έως το 1822 υπό τις διαταγές του και μετά τον θάνατό του πέρασε και πάλι στην κυριαρχία του Σουλτάνου. Στις 12 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του Α' Βαλκανικού Πολέμου.
Σχετικά
Λέγεται ότι για την απελευθέρωση των Γάλλων αιχμαλώτων, η μητέρα του Ναπολέοντα, Μαρία Βοναπάρτη, δώρισε στον σουλτάνο ένα μεγάλο διαμάντι που ανήκε στην αποκεφαλισθείσα βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα και φυλάσσεται στο παλάτι-μουσείο του Τοπκαπί στην Κωνσταντινούπολη. Είναι το τέταρτο μεγαλύτερο διαμάντι του κόσμου, που «πρωταγωνίστησε» στην ταινία του Ζιλ Ντασέν Τοπκαπί (1964) με πρωταγωνίστρια τη Μελίνα Μερκούρη.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/570#ixzz2iQMKJQNf

Μάνος Χατζιδάκις

Γεωργία Νταγάκη | Georgia Dagaki.

Σαν σήμερα στις 23 Οκτωβρίου του 1925 γεννήθηκε στην Ξάνθη η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της σύγχρονης Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις. Μοναδικός καυστικός με όραση και άποψη για την πολιτική τον άνθρωπο την Ελλάδα,δεν ΄μάσησε΄’ ποτέ τα λόγια του. Κόντρα στο ρεύμα λοιδορήθηκε χλευάστηκε όμως τίμησε τις αξίες του μέχρι τέλος.

αξίζει να θυμηθούμε κάποια από τα λεγόμενα του

<<.......Δεν μ' αρέσει να παριστάνω τον πολύ Έλληνα. Θέλω να είμαι όσο είμαι. Καιρός είναι η έννοια Έλληνας να δώσει τη θέση της στην έννοια άνθρωπος. Και τότες πιστεύω πως θα συνδεθούμε με μια πιο βαθιά παράδοση που, κατά σύμπτωση, είναι κι αυτή γνησίως ελληνική.

….για το ΄λαικό τραγούδι...
«… Και για να εξηγηθούμε, όταν λέω κάτι λαϊκό δεν το εννοώ και για τον Λαό. Κατά σύμπτωση, ο Λαός κάθε άλλο παρά λαϊκός είναι. Τα μπουζούκια, οι μπαγλαμάδες και οι ζουρνάδες, είναι η συνήθεια του. Εμένα μ΄ ενδιαφέρουν εκείνες οι λίγες, οι μοναδικές του στιγμές που ζει, χωρίς καλά-καλά να καταλαβαίνει την αλήθεια του. Είναι οι στιγμές που είναι σκέτα άνθρωπος, χωρίς την βία του Χρόνου, χωρίς την αγωνία του Χώρου, χωρίς την φθορά της Τάξης του…»

Γεννήθηκα στην Ξάνθη! Μα, η Κρήτη κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μου!

http://www.cretalive.gr/history/view/gennhthhka-sthn-janthh-ma-h-krhth-kukloforei-mesa-sto-aima-mou/114665

Γεννήθηκα στην Ξάνθη! Μα, η Κρήτη κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μου!

Σαν σήμερα γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους συνθέτες μας

ΣΧΕΤΙΚΑ VIDEO
• Χατζηδάκης- Μελίνα Μερκούρη

-Γεννήθηκα στην Ξάνθη! λέει ο ίδιος. Μα η Κρήτη κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μου! Ακούω τις φωνές της, νοιώθω το πέλαγος να δέρνεται και να βογγά στα βράχια της, μυρίζομαι το χώμα της, τα περιβόλια της, χιμά ολοένα η ψυχή μου απάνω της να ρουφήξει δύναμη και ομορφιά…
Ο Μάνος Χατζιδάκις γεννήθηκε στην Ξάνθη στις  23 του Οκτώβρη του 1925 , γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι από τον Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου και της Αλίκης Αρβανιτίδου από την Ανδριανούπολη. Η μουσική του εκπαίδευση ξεκινά σε ηλικία τεσσάρων ετών και περιλαμβάνει μαθήματα πιάνου από την αρμενικής καταγωγής πιανίστρια Αλτουνιάν. Παράλληλα, εξασκείται στο βιολί και το ακορντεόν. Από το 1957 ξεκινά μία περίοδος έντονης δημιουργικής δράσης. Ο Χατζιδάκις συνθέτει ασταμάτητα για το θέατρο και τον κινηματογράφο, όπου το έργο του γνωρίζει μεγάλη δημοσιότητα, ενώ παράλληλα γράφει πολλά σημαντικά μουσικά έργα.
Το 1961 του απονέμεται το βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι "Τα παιδιά του Πειραιά", από την ταινία του Ζυλ Ντασέν "Ποτέ την Κυριακή". Η βράβευση αυτή του δίνει παγκόσμια δημοσιότητα, την οποία ο Χατζιδάκις προσπαθεί να αποφύγει με κάθε τρόπο, θεωρώντας ότι του στερεί την δυνατότητα να διαμορφώσει ο ίδιος την σχέση του με τον ακροατή του.
Το 1962 ο Χατζιδάκις χρηματοδοτεί τον "Διαγωνισμό Σύνθεσης Μάνος Χατζιδάκις" στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Δοξιάδη στην Αθήνα, με το πρώτο βραβείο να απονέμεται από κοινού στους Γιάννη Ξενάκη και Ανέστη Λογοθέτη. Το 1964 ιδρύει και διευθύνει την Πειραματική Ορχήστρα Αθηνών (1964-67). Στο σύντομο χρονικό διάστημα της λειτουργίας της, η ορχήστρα έδωσε 20 συναυλίες με πρεμιέρες δεκαπέντε έργων Ελλήνων συνθετών. Την ίδια περίοδο αρχίζει και η συνεργασία του με τον Μωρίς Μπεζάρ. Οι Όρνιθες ανεβαίνουν με τα Μπαλέτα του 20ού Αιώνα στις Βρυξέλλες.
Μερικά έργα της περιόδου αυτής είναι η μουσική για τη "Μήδεια" του Ευριπίδη (1958), το "Παραμύθι χωρίς όνομα", του Ι. Καμπανέλλη (1959) το "Ο κύκλος με την κιμωλία" του Μπρεχτ, η "Οδός ονείρων" (1962), αλλά και "Το χαμόγελο της Τζοκόντα" - δέκα τραγούδια για ορχήστρα γραμμένα αρχικά για φωνή, ειδικά για τη Ζακλίν Ντανό (Παρίσι, 1962).
Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις επισκέπτεται την Αμερική προκειμένου να ανεβάσει στο Broadway με τον Ζυλ Ντασέν και τη Μελίνα Μερκούρη τη θεατρική διασκευή του "Ποτέ την Κυριακή" με τον τίτλο "Illya Darling". Κατά την παραμονή του στην Αμερική έρχεται σε επαφή με την ποπ και ροκ αμερικανική μουσική σκηνή, γεγονός που έχει σαν αποτέλεσμα την ηχογράφηση του κύκλου τραγουδιών "Reflections" σε συνεργασία με το συγκρότημα "New York Rock and Roll Ensemble", ενώ ηχογραφεί και "Το Χαμόγελο της Τζοκόντα", στην -πασίγνωστη πλέον- συμφωνική του μορφή. Παράλληλα συνεχίζει την συνεργασία με τα μπαλέτα του 20ού Αιώνα στις Βρυξέλες, όπου διευθύνει έργα δικά του ή άλλων συνθετών. Άλλα σημαντικά έργα της περιόδου είναι η μουσική για την ταινία «Blue» (1958) του Silvio Narizzano, η "Ρυθμολογία" (έργο για πιάνο) και η "Αμοργός" (1970), έργο το οποίο ο συνθέτης άφησε ημιτελές.
Το 1972, επιστρέφει στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο ιδρύει το μουσικό καφεθέατρο "Πολύτροπο", με το οποίο επιδιώκει, σύμφωνα με τον ίδιο, "μια τελετουργική παρουσίαση του τραγουδιού, μ' όλα τα μέσα που μας παρέχει η σύγχρονη θεατρική εμπειρία"[8]. Η περίοδος αυτή, μέχρι το τέλος της ζωής του, θεωρείται η περισσότερο ώριμη στη μουσική του σταδιοδρομία και σηματοδοτείται με την ηχογράφηση του "Μεγάλου Ερωτικού".
Η πολυεπίπεδη δραστηριοποίηση του Χατζιδάκι στον χώρο της τέχνης και οι παρεμβάσεις του στα κοινά κορυφώνονται την περίοδο αυτή. Διορίζεται αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Λυρικής Σκηνής για το διάστημα 1975 - 1977 ενώ την περίοδο 1975 - 1982 αναλαμβάνει καθήκοντα Διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας καθώς και Διευθυντή του κρατικού ραδιοσταθμού Τρίτο Πρόγραμμα. Η παρουσία του στο Τρίτο Πρόγραμμα αποτελεί μέχρι σήμερα σημείο αναφοράς για την ελληνική ραδιοφωνία, και σηματοδοτεί -ίσως- την ποιοτικότερη περίοδο του ραδιοσταθμού.
Το 1979 ο Χατζιδάκις καθιερώνει τις "Μουσικές Γιορτές" στα Ανώγεια της Κρήτης, που περιλαμβάνουν τοπικούς λαϊκούς χορούς και τραγούδια. Παράλληλα διοργανώνει συνέδριο με θέμα την παράδοση, στο οποίο συμμετέχουν διανοούμενοι, καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί. Τον επόμενο χρόνο εγκαινιάζει τον "Μουσικό Αύγουστο" στο Ηράκλειο, ένα καλλιτεχνικό Φεστιβάλ με κύριο στόχο την παρουσίαση νέων ρευμάτων τόσο στη μουσική όσο και στο χορό, τον κινηματογράφο, τη ζωγραφική και το θέατρο. Την περίοδο 1981 - 1982 διοργανώνει επίσης τους αγώνες ελληνικού τραγουδιού στην Κέρκυρα, ένα μουσικό διαγωνισμό για νέους Έλληνες συνθέτες.
Το 1985 παρουσιάζει το πολιτιστικό περιοδικό "Το Τέταρτο" (1985 - 1986), το οποίο καταγράφει τα καλλιτεχνικά και κοινωνικά δρώμενα μέσα από τις πολιτικές τους διαστάσεις. Το 1985 επίσης, δημιουργεί την ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία "Σείριος", η οποία λειτουργεί μέχρι σήμερα, με σκοπό την ανάδειξη καλλιτεχνών και μουσικών δημιουργιών επί τη βάσει μη εμπορικών κριτηρίων. Παράλληλα, παρουσιάζει επιλεγμένα έργα και καλλιτέχνες στην μπουάτ "Σείριος" (Ζουμ).
Το 1989, ιδρύει την Ορχήστρα των χρωμάτων, προκειμένου να παρουσιάζει με πρωτότυπο τρόπο έργα κλασσικών και σύγχρονων συνθετών. Ο ίδιος ο Χατζιδάκις διηύθυνε την ορχήστρα των χρωμάτων μέχρι το τέλος της ζωής, του δίνοντας συνολικά είκοσι συναυλίες και δώδεκα ρεσιτάλ ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου. Το 1991, σε συνεργασία με τον Δήμο Καλαμάτας, ο Μάνος Χατζιδάκις διοργανώνει τους «Πρώτους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού Καλαμάτας».
Η έντονη ενασχόληση του Χατζιδάκι με τα κοινά, κατά την περίοδο αυτή, αποτυπώνεται σε σημαντικό τμήμα του έργου του. Χαρακτηριστικά έργα της περιόδου είναι "Η εποχή της Μελισσάνθης", έργο αυτοβιογραφικό αλλά και βαθιά πολιτικό, οι κύκλοι τραγουδιών "Τα παράλογα" (1978), "Οι μπαλάντες της οδού Αθηνάς" (1983), η μουσική παράσταση "Πορνογραφία" (1982) σε δική του σκηνοθεσία, η "Σκοτεινή μητέρα" και "Τα τραγούδια της αμαρτίας".
Ο Μάνος Χατζιδάκις πέθανε στις 15 Ιουνίου του 1994 από οξύ πνευμονικό οίδημα και ετάφη στην Παιανία.

Μια όχι και τόσο γνωστή  συνέντευξη του Μάνου Χατζιδάκι, δημοσιεύτηκε την Παρασκευή 26 Αυγούστου 1960, στην ελληνική εφημερίδα «Αίγυπτος (Ταχυδρόμος)» της Αλεξάνδρειας. Δυστυχώς,το όνομα του δημοσιογράφου, που συνομίλησε με τον Χατζιδάκι και απέδωσε τόσο γλαφυρά τα λεγόμενα αλλά και την εικόνα του Μάνου, δεν αναγράφεται στο φύλλο της εφημερίδας.

….Είναι  33 χρονών ο Χατζιδάκις. Παχύς και στο ανάστημα μέτριος. Το δέρμα του είαι σκούρο και μελαχρινό και κατάμαυρα τα μάτια του. Γλυκεία και απαλή η φωνή του, πειθαρχημένη κυλά και βγαίνει απ΄τα χείλη του, μα όταν υποστηρίζει κάτι, όταν υπογραμμίζει μία φράση, γίνεται σκληρή, βαριά σαν χτύπος καμπάνας και τα μάτια του πετούν αστραπές σαν το ατσάλι!
Για ένα που ξέρει να βλέπει, ο Χατζιδάκις, συμπληρώνει τον τέλειο χαρακτήρα του Κρητικού!
-Γεννήθηκα στην Ξάνθη! λέει ο ίδιος. Μα η Κρήτη κυκλοφορεί μέσα στο αίμα μου! Ακούω τις φωνές της, νοιώθω το πέλαγος να δέρνεται και να βογγά στα βράχια της, μυρίζομαι το χώμα της, τα περιβόλια της, χιμά ολοένα η ψυχή μου απάνω της να ρουφήξει δύναμη και ομορφιά…
Ο πατέρας του Χατζιδάκι, ανήσυχη ψυχή σαν όλους τους Κρητικούς, ξεκίνησε μια μέρα να πραγματοποιήσει ένα όνειρο. Να πλουτίσει εμπορευόμενος καπνά! Καλή η εποχή, έξυπνος έμπορος ήταν, είχε πείσμα και καρδιά και περίσσεια περηφάνια, δεν μπορούσε παρά να κερδίσει στο πάλεμα με τη ζωή. Τι Κρητικός ήταν;
Οι άνθρωποι τον θαύμαζαν, τον αγαπούσαν, ήταν μεγάλη η καρδιά του και το μυαλό του σπίθιζε. Γέννησε κι η γυναίκα του, του δωσε αγόρι, το βάφτισαν, μπήκε στους Χατζιδάκιδες, ένας Μανώλης ακόμη!
-Να πω πως τον ζήλεψε ο Χάρος; Πως πέρασε κάποια φορά έξω από το σπίτι μας άκουσε το κακαριστό  γέλιο του, έσκυψε και είδε την ευτυχία μας και μπήκε; Η συμφορά έπεσε απροσδόκητα, γκρέμισε το σπίτι μας, και μεις, η μητέρα μου κι εγώ, μια σταλιά παιδί, θάψαμε τον πατέρα μου, τα μαζέψαμε και ήρθαμε στην Αθήνα… Το χρυσό όνειρο είχε τελειώσει, η ζωή δεν ήταν τόσο ρόδινη όσο την ξέραμε ως τότε. Η βιοπάλη άρχιζε. Δούλευα και σπούδαζα, κι οι δυσκολίες με πεισμάτωσαν! Τούτα τα προσόντα του Κρητικού, δεν τα ήξερα ποτέ. Κυνηγούσα τα δύσκολα, τα παραπάνω από μένα και τις δυνάμεις μου. Χιλιάδες πρόγονοι που βλάστησαν και τάφηκαν στα χώματα της Κρήτης, ξυπνούσαν μέσα μου και φώναζαν. Δεν ξεκαθάριζα τις πεθυμιές τους, δεν είχα ο ίδιος κατασταλάξει πάνω στη γή, δεν μπορούσα ακόμη να δω και να ξεχωρίσω τους δρόμους…
Μεγάλη η γενιά των Χατζιδάκιδων στην Κρήτη, απλώνεται και πιάνει το νησί από τις τέσσερις άκρες του! Κισσαμίτες, Σφακιανοί, Αποκορωνιώτες, Ρεθυμιώτες, Καστρινοί, Μεραμπελιώτες και Γεραπετρίτες, πλούσιοι, φτωχοί, επιστήμονες, στρατιωτικοί. Μια φλέβα που κόπηκε με τον καιρό κομμάτια-κομμάτια κι άλλη θέλουν το «άκης» με «ήττα» κι άλλοι με «γιώτα» να χωρίζουν μεταξύ τους!
-Δέκα πέντε χρονών, κατέβηκα στην Κρήτη, κάθισα καιρό, ντύθηκε η ψυχή μου με τα χρώματά της… Μελέτησα τους ανθρώπους της, το φως της, ένοιωσα τη φοβερή δύναμη αφομοιώσεως που έχει σ’ αυτούς που πρωτοστατούν επάνω της, δέθηκα οριστικά μαζί της! Από παιδί μ’ άρεσε η μουσική, με είχαν μάθει κι έπαιζα πιάνο, μα μόνο σαν πάτησα στην Κρήτη η ψυχή μου κατάλαβε το νόημά της. Άρχισα να συνθέτω, να δημιουργώ, παράξενα συναισθήματα με πλημμύριζαν. Ένα θαύμα είχε γίνει μέσα μου…
-Μεγάλη είναι η Κρήτη, έχει Χατζιδάκιδες πολλούς. Ποια η δική σας φύτρα;
-Ηρακλειώτης!… Καστρινός, όπως συνηθίζουν να τους λένε, επειδή παλιά, Μεγάλο Κάστρο, έλεγαν το Ηράκλειο… Το δικό μας σόι, έχει πολλούς επιστήμονας και καθηγητάς. Ανθρώπους που ασχολιούνται με την λογοτεχνία και την ποίησι. Απ΄ό,τι έμαθα, δεν είχαμε άλλον μουσικόν.

ΠΗΓΕΣ:
Wikipedia.org
afmarx.wordpress.com

ΠΩΛ ΣΕΖΑΝ (19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906) ΠΙΝΑΚΑΣ "ΟΙ ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΕΣ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

ΠΩΛ ΣΕΖΑΝ (19 Ιανουαρίου 1839 – 22 Οκτωβρίου 1906)

ΠΙΝΑΚΑΣ "ΟΙ ΧΑΡΤΟΠΑΙΚΤΕΣ"

Σημαντικός Γάλλος ζωγράφος. Το έργο του αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τον ιμπρεσιονισμό στο κίνημα του κυβισμού. Ο Σεζάν γεννήθηκε στην Εξ-αν-Προβάνς της Γαλλίας όπου και πέρασε τα πρώτα του μαθητικά χρόνια. Την περίοδο 1859-1861 σπούδασε νομικά ενώ παράλληλα παρακολουθούσε και μαθήματα ζωγραφικής. Παρά τις αντιδράσεις του πατέρα του, αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του καλλιτέχνη και για το σκοπό αυτό, το 1861 επισκέφτηκε το Παρίσι μαζί με τον συγγραφέα Εμίλ Ζολά, με τον οποίο συνδεόταν φιλικά.
Κατά την παραμονή του στο Παρίσι γνωρίστηκε με τον Καμίλ Πισαρό και άλλους καλλιτέχνες που ανήκαν στο κίνημα του ιμπρεσιονισμού. Ο Σεζάν επηρεάστηκε σημαντικά από τους ιμπρεσιονιστές ζωγράφους, ωστόσο πρόσθεσε και προσωπικά χαρακτηριστικά στους πίνακες του. Σύμφωνα με τον ίδιο, ήθελε να μετατρέψει τον ιμπρεσιονισμό "σε κάτι στέρεο που διαρκεί όσο και η τέχνη που εκτίθεται στα μουσεία". Η μεγαλύτερη συνεισφορά του στον ιμπρεσιονισμό θεωρείται η πρόσθεση καθαρών γεωμετρικών στοιχείων που αργότερα επηρέασαν και το κίνημα του κυβισμού.
Σε όλη τη διάρκεια της σταδιοδρομίας του συμμετείχε σε λίγες εκθέσεις -- μεταξύ των οποίων ανήκουν και οι κοινές εκθέσεις των ιμπρεσιονιστών -- ενώ έζησε και αρκετά απομονωμένος, στην Προβηγκία της νότιας Γαλλίας, μακριά από το Παρίσι που αποτελούσε το κέντρο της καλλιτεχνικής δραστηριότητας της εποχής. Τα έργα του επικεντρώνονται σε μία περιορισμένη θεματολογία και κυρίως σε θέματα νεκρής φύσης, τοπίων και προσωπογραφιών.
Η επίδρασή του σε μεταγενέστερους ζωγράφους υπήρξε πολύ μεγάλη και θεωρείται ο πατέρας της μοντέρνας τέχνης.
Πέθανε στις 22 Οκτωβρίου του 1906 από πνευμονία.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Μεσόγειος - Μελίνα Μερκούρη

Ένας αγέρας·107 βίντεο

Μεταφορτώθηκε στις 11 Μάρ 2010

Μεσόγειος - Μελίνα Μερκούρη
Μουσική: Ζωρζ Μουστακί
Στίχοι: Δημήτρης Χριστοδούλου

Μεσόγειο τη λεν και παίζουνε γυμνά
παιδιά με μαύρα μάτια αγάλματα πικρά
γέννησε τους Θεούς, τον ίδιο το Χριστό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο

Το αίμα τους αιώνες σκάλισε εκεί
τα βράχια και τους κάβους και τη βαθιά σιωπή
νησιά σαν περιστέρια αιώνιες φυλακές
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τις βροχές,
μεσ' τη Μεσόγειο

Οι κάμποι κι οι ελιές χάνονται στη φωτιά
τα χέρια μένουν μόνα κι άδεια τα κορμιά
λαοί της συμφοράς και πίκρα του θανάτου
το καλοκαίρι εκεί δε χάνει τα φτερά του,
μεσ' τη Μεσόγειο

Κάτω στη λίμνη αυτή γεννήθηκα κι εγώ
μεσόγειος του φόβου και των πικρών καιρών
τα όνειρα που παίζαν στα βαθιά νερά
γινήκαν δέντρα μόνα στα ξερά νησιά,
μεσ' τη Μεσόγειο

Τον Παρθενώνα κρύβουν σύννεφα βαριά
στην Ισπανία εχάθη η λέξη λευτεριά
πάντα η Αθήνα μένει όνειρο πικρό
το καλοκαίρι εκεί δεν τρέμει τον καιρό,
μεσ' τη Μεσόγειο.

Η φυλακή της ψυχής στο Δαχτυλίδι του Γύγη

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/10/h-fylakh-ths-psyxhs-sto-daxtylidi-tou-gygh.html

Η φυλακή της ψυχής στο Δαχτυλίδι του Γύγη

By: ANASTASIOS NTINOS On: Παρασκευή, Οκτωβρίου 18, 2013  

Τον Πλάτωνα απασχολούσαν πάντοτε τα διττά - αντικρουόμενα ζεύγη καλού - κακού, ευτυχίας - δυστυχίας, γνώσης - άγνοιας, δικαιοσύνης - αδικίας, γενναιότητας - δειλίας, κοινωνικής προσφοράς - απραγίας, αρμονίας - δυσαρμονίας και οραματιζόταν την κυριαρχία του αγαθού σε ένα «φωτεινό», δηλαδή ευτυχισμένο και αρμονικό κόσμο.
Ο ευρηματικός φιλόσοφος, στο Β΄ βιβλίο της «Πολιτείας» του και με το στόμα του αδελφού του Γλαύκωνα, επινοεί ένα μύθο.

Ένας βοσκός του βασιλιά της Λυδίας ονόματι Γύγης βρίσκει τυχαία ένα μαγικό δακτυλίδι μετά από δύο καταστρεπτικά φυσικά φαινόμενα.
Την ώρα που έβοσκε τα πρόβατα του άρχοντα του, έπιασε φοβερή καταιγίδα και έγινε τόσο δυνατός σεισμός, ώστε άνοιξε η γη κάτω απ’ τα πόδια του. Κατέβηκε στο χάσμα που δημιουργήθηκε και εκεί μέσα στα σπλάχνα της γης, είδε ένα μεγάλο χάλκινο κούφιο άλογο. Από κάποια ανοίγματα στα πλευρά του κοίταξε μέσα του και διαπίστωσε ότι εκεί ήταν ξαπλωμένος ένας νεκρός με διαστάσεις σχεδόν γιγαντιαίες. Και το σημαντικότερο, φορούσε στο χέρι του ένα χρυσό δακτυλίδι. Ο Γύγης το πήρε και ανέβηκε πάλι στην επιφάνεια.
Κάποια μέρα διαπίστωσε ότι το πολύτιμο εύρημά του είχε μία αξιοπερίεργη μαγική δυνατότητα. Περιστρέφοντας την πέτρα του («σφενδόνην» την ονομάζει ο Πλάτωνας) προς το εσωτερικό της παλάμης του, γινόταν αόρατος και εμφανιζόταν πάλι, γυρίζοντας το δακτυλίδι προς την αντίστροφη φορά.
Ο ταπεινός βοσκός είχε λοιπόν στα χέρια του ένα τεράστιο όπλο. Μπορούσε να κάνει οτιδήποτε επιθυμούσε, χωρίς να γίνεται αντιληπτός και κυρίως, χωρίς να τιμωρείται ή έστω να επιπλήττεται. Έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη φορέας μιας τουλάχιστον παράδοξης και απρόσμενης δύναμης, η οποία μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελός του, πάντα όμως υπό το βάρος μιας έστω και λανθάνουσας αδικίας, που μπορούσε να φτάσει κι ως το έγκλημα.
Και πραγματικά έτσι έγινε. Ο ασήμαντος μέχρι τότε Γύγης έγινε εραστής της βασίλισσας και με τη βοήθειά της σκότωσε τον αφέντη του και πήρε ο ίδιος την εξουσία. Κατέλαβε λοιπόν μια θέση που του χάρισε η δύναμη ενός χρυσού κρίκου, χωρίς να υπολογίσει τα αθέμιτα μέσα που χρησιμοποίησε, αλλά με μοναδικά κίνητρά - συνηθισμένα στην ανθρώπινη φύση - τη δόξα και τον πλούτο.

Ο Γλαύκωνας, που διηγείται τη φανταστική αυτή ιστορία, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τελικά είναι στη φύση του ανθρώπου να αδικεί, όταν μάλιστα ξέρει εκ των προτέρων ότι δε θα υποστεί τις συνέπειες της αδικίας του. Και αυτό γιατί η κοινή λογική ενός ανθρώπου λέει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι τελικά ένα αγαθό στη ζωή μας, αφού η εφαρμογή της προσκρούει στο προσωπικό μας συμφέρον και είναι ανασταλτικός παράγοντας, τις περισσότερες φορές, για τα οποιασδήποτε ποιότητας κέρδη μας.
Για όλους μας λοιπόν το βασανιστικό ερώτημα «αδικειν η αδικεισθαι;» γίνεται πολύ απλό. Και η απάντηση στη συνείδησή μας δεν είναι τουλάχιστον μία ανώδυνη ουδετερότητα, αλλά μία συνειδητή επιλογή συμφέροντος: «αδικειν» και μάλιστα αν είναι δυνατόν ατιμώρητα.
Ένα δακτυλίδι λοιπόν έγινε η αιτία να διαφθαρεί ένας απονήρευτος βοσκός και να περάσει από το φως του ενάρετου στη σκιά του εγκληματία. Ένα αντικείμενο γίνεται η φυλακή μιας συνείδησης, ο μοχλός καταστροφής μιας έντιμης ζωής, το παραδεισένιο μήλο, που όμως ως γνωστόν καταδικάζει τον άνθρωπο να ζει αιώνια στο σκοτάδι της αμαρτίας. Αμαρτία που ο Πλάτωνας ονομάζει αδικία, δηλαδή άρση της δικαιοσύνης.

Καταρχήν, θεμελιώνεται ανθρωπολογικά η αξία της αδικίας και ερμηνεύεται ιστορικοκοινωνικά η προέλευση της δικαιοσύνης. Συγκεκριμένα, ο άνθρωπος επιθυμεί εκ φύσεως την αδικία, για τα οφέλη που αυτή του προσφέρει· επειδή όμως σε μια κατάσταση γενικευμένης αδικίας είναι αδύνατο να δρέπει κανείς τους καρπούς της αδικίας του, χωρίς ταυτοχρόνως να υφίσταται τη βλάβη από την αδικία των συνανθρώπων του, η ανθρωπότητα προχώρησε σ' έναν συμβιβασμό, ένα είδος κοινωνικού συμβολαίου, που ορίζει πως κανείς δεν θα αδικεί, ούτε θα αδικείται. Κατά συνέπεια, η αδικία αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης φύσης, ενώ αντιθέτως η δικαιοσύνη εντάσσεται στην περιοχή των ανθρώπινων συμβάσεων.
Από την παραπάνω παραδοχή του συμβατικού χαρακτήρα της δικαιοσύνης απορρέει αναγκαστικά το επόμενο συμπέρασμα του Γλαύκωνα: κανείς δεν είναι δίκαιος με τη θέλησή του, επειδή αναγνωρίζει την αξία της δικαιοσύνης, αλλά από ανάγκη, γιατί δεν έχει τη δυνατότητα να αδικεί χωρίς να αδικείται. Για να ενισχύσει τον ισχυρισμό του ο Γλαύκωνας, καλεί τους συνομιλητές του να κάνουν ένα διανοητικό πείραμα. Προτείνει να παραχωρήσουν σ' έναν δίκαιο κι έναν άδικο απεριόριστη εξουσία, ώστε να μπορούν να κάνουν ό,τι επιθυμούν, και στη συνέχεια να παρακολουθήσουν τη συμπεριφορά τους.
Θα διαπίστωναν λοιπόν τότε πως και οι δύο θα έπαιρναν τον ίδιο δρόμο προς την αδικία, γιατί η ανθρώπινη φύση επιδιώκει την πλεονεξία (ο όρος δεν δηλώνει μόνο την απληστία, αλλά γενικότερα την επιθυμία για εξουσία, υπεροχή έναντι των άλλων ανθρώπων), και μόνο βίᾳ εξαναγκάζεται να παραδεχθεί την ισοτιμία όλων των ανθρώπων (παράγεται ἐπὶ τὴν τοῦ ἴσου τιμήν). Το διανοητικό πείραμα αποσαφηνίζεται στη συνέχεια με τον μύθο του Γύγη.
Όπως στον Πρωταγόρα, έτσι και στον λόγο του Γλαύκωνα ο μύθος χρησιμοποιείται παράλληλα με τον λόγο και έχει την ίδια λειτουργία: επεξηγεί ευχάριστα τη σοφιστική διδασκαλία, προσθέτοντας κι ένα στοιχείο εντυπωσιασμού. Η ιστορία του Γύγη, που παραδίδεται και από τον Ηρόδοτο (I.7-13),]διασώζεται στον Πλάτωνα σε μια λαϊκότερη εκδοχή, καθώς τα τυπικά χαρακτηριστικά της την εντάσσουν στην περιοχή του μαγικού παραμυθιού:

(α) ανωνυμία των ηρώων·
(β) έντονη παρουσία του μαγικού και υπερφυσικού στοιχείου, που συνδράμει τον ήρωα στην αποστολή του και προαναγγέλλει το ένδοξο μέλλον του (στον Ηρόδοτο, αντιθέτως, η ιστορία παίρνει τη μορφή ρεαλιστικής νουβέλας, στην οποία κεντρική θέση έχει η παθολογία των ερωτικών και εξουσιαστικών σχέσεων).

Η σοφιστική πηγή του Πλάτωνα πάντως ή ο ίδιος ο Πλάτωνας προσάρμοσε τον μύθο στις ανάγκες της συγκεκριμένης επιχειρηματολογίας, όπως είχε κάνει και ο Πρωταγόρας με τον δικό του μύθο. Αυτό γίνεται φανερό, αν προσέξουμε τη δυσανάλογα μεγάλη επιμονή της αφήγησης στην παρουσίαση των μαγικών ικανοτήτων του δακτυλιδιού, καθώς και το απότομο και βεβιασμένο κλείσιμο της ιστορίας, αφού οι λεπτομέρειες της κατάληψης της εξουσίας από τον Γύγη δεν ενδιαφέρουν ιδιαίτερα την επιχειρηματολογία.
Ο Γλαύκωνας προτείνει στους ακροατές του να φανταστούν πως ο δίκαιος και ο άδικος του πειράματός τους κατέχουν ένα δακτυλίδι σαν εκείνο του Γύγη και να αναρωτηθούν πώς θα συμπεριφερόντουσαν. Η πιθανότερη εκδοχή είναι πως κανείς δεν θα μπορούσε να αντισταθεί στους πειρασμούς της αδικίας και να αποφύγει να ενεργεί σαν θεός, εκπληρώνοντας οποιαδήποτε επιθυμία του (η σύγκριση του άδικου με τον θεό στο σημείο αυτό ασφαλώς ειρωνική).
Κατά συνέπεια, το διανοητικό πείραμα επιβεβαιώνει πλήρως τη θέση που μεταφέρει ο Γλαύκωνας, χωρίς να την αποδέχεται (όπως φροντίζει να μας υπενθυμίσει: μέγα τοῦτο τεκμήριον ἂν φαίη τις, ὡς φήσει ὁ περὶ τοῦ τοιούτου λόγου λέγων), πως κανείς δεν είναι δίκαιος με τη θέλησή του, αλλά από ανάγκη (οὐδεὶς ἑκὼν δίκαιος, σαφής η αντίθεση με το σωκρατικό δόγμα οὐδεὶς ἑκὼν κακός). Κι αυτό συμβαίνει γιατί ο καθένας θεωρεί την αδικία ωφελιμότερη από τη δικαιοσύνη σε ατομικό επίπεδο.
Ακόμη κι αν υπήρχε ένας τόσο παράξενος άνθρωπος, που δεν θα χρησιμοποιούσε για άδικους σκοπούς την απεριόριστη δύναμή του, η συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων απέναντί του θα επιβεβαίωνε την άποψη που εκθέτει ο Γλαύκωνας: οι συνάνθρωποί του θα τον θεωρούσαν τελείως ανόητο και αξιολύπητο, έστω κι αν μπροστά του θα τον επαινούσαν, από φόβο μήπως τους αδικήσει.
Στο τρίτο μέρος της επιχειρηματολογίας του, ο Γλαύκωνας προχωρά σ' ένα νέο συμπέρασμα με βάση τα προηγούμενα: σημασία δεν έχει το να είναι κανείς πραγματικά δίκαιος, αλλά το να φαίνεται· κι απ' αυτή την άποψη ο απόλυτα άδικος θα βρίσκεται σε πλεονεκτικότερη θέση από τον απόλυτα δίκαιο. Γιατί, ο απόλυτα δίκαιος θα πρέπει να τιμά τη δικαιοσύνη για την αξία της καθεαυτήν και όχι για τις τιμές ή την εκτίμηση που αυτή του προσφέρει· κατά συνέπεια η δικαιοσύνη του θα είναι απόλυτη, αν ακριβώς στερείται της εκτίμησης των συνανθρώπων του και η αρετή του συνεχώς δοκιμάζεται.
Αντιθέτως, ο απόλυτα άδικος, επειδή θα προσποιείται τον δίκαιο και θα έχει τελειοποιήσει την αδικία του, ώστε να μην συλληφθεί, πέρα από την ευημερία του θα κερδίσει και την εκτίμηση των συνανθρώπων του, και ίσως, όπως ειρωνικά τονίζεται, και την εύνοια των θεών, αφού θα μπορεί να τους προσφέρει πλουσιότερες θυσίες.
Η θέση την οποία εκθέτει στην Πολιτεία ο Γλαύκωνας επιχειρεί να συνθέσει σε μια ενιαία θεωρία τις αντίθετες αρχές της φύσης και του νόμου ως ρυθμιστών της ανθρώπινης πράξης. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο άνθρωπος ακολουθεί τη φύση του και προτιμά την αδικία, όταν δεν υπάρχει κίνδυνος να αποκαλυφθεί, και αντιθέτως υποτάσσεται υποχρεωτικά στους κανόνες της δικαιοσύνης, που υπαγορεύουν τον αμοιβαίο σεβασμό, όποτε η συμπεριφορά του γίνεται αντιληπτή.
Ο διπλός αυτός καθορισμός της ανθρώπινης πράξης είναι αναγκαστικός· οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά. Ο W.K.C. Guthrie συσχετίζει την παραπάνω θεωρία με τη ρεαλιστική άποψη του Θουκυδίδη για την ανθρώπινη ιστορία, και θεωρεί πως αυτή δεν έχει κανονιστικό, αλλά αυστηρά περιγραφικό χαρακτήρα.
Όπως ο Θουκυδίδης, έτσι και ο Γλαύκωνας δεν εισηγείται μια ηθική θεωρία, παρά μόνο περιγράφει τους παράγοντες που ρυθμίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Στη συνέχεια της Πολιτείας ο Σωκράτης θα κληθεί να ανασκευάσει τη θεωρία που παρουσίασε ο Γλαύκωνας και να αποδείξει πως η αξία της δικαιοσύνης δεν απορρέει μόνο από τις κοινωνικές συμβάσεις, αλλά και από την ίδια την ανθρώπινη φύση, ότι ταιριάζει στη φύση του ανθρώπου να συμπεριφέρεται δίκαια.
Ο Σωκράτης θα πετύχει να θεμελιώσει ανθρωπολογικά τη δικαιοσύνη με τη θεωρία του για την τριμερή διαίρεση της ανθρώπινης ψυχής, που τις σχέσεις των μορίων της θα πρέπει να τις διέπει η δικαιοσύνη. Θα εισηγηθεί, συνεπώς, μια περιγραφή της ανθρώπινης φύσης εντελώς αντίθετη από εκείνη του Γλαύκωνα. Σε ανταπόκριση προς αυτή την πλατωνική ψυχολογία θα οικοδομηθεί στη συνέχεια η δίκαιη πλατωνική πολιτεία.

antikleidi

► Λάχανο καρότο με πράσινο μήλο και βινεγκρέτ με μέλι και μουστάρδα

Απλές λύσεις.

► Λάχανο καρότο με πράσινο μήλο και βινεγκρέτ με μέλι και μουστάρδα

Για τη σαλάτα
• 300 γρ. λάχανο λευκό ,λεπτοκομμένο
• 200 γρ λάχανο κόκκινο, λεπτοκομμένο
• 60 γρ. πιπεριές κόκκινες ζουλιεν
• 60 γρ. πιπεριές κίτρινες ζουλιεν
• 80 γρ. πράσινο μήλο ζουλιέν
• 100 γρ. καρότο ζουλιεν
• 200 γρ. βινεγκρέτ μέλι-μουστάρδα
• φύλλα μαϊντανού

Για τη βινεγκρέτ μέλι-μουστάρδα
• 100 γρ. ηλιέλαιο
• 180 γρ. ελαιόλαδο
• 60 γρ. ξίδι λευκό, μπαλσάμικο
• 20 γρ. μουστάρδα ντιζόν
• 30 γρ. μουστάρδα με κόκκους
• 50 γρ. μέλι
• 50 γρ. νερό
• αλάτι

Για τη σαλάτα
Αναμιγνύουμε όλα τα υλικά.

Για τη βινεγκρέτ μέλι-μουστάρδα
Τοποθετούμε όλα τα υλικά εκτός από το ελαιόλαδο, το ηλιέλαιο και το νερό στον κάδο του μπλέντερ.

Ξεκινάμε το μπλέντερ και προσθέτουμε σιγά σιγά το ελαιόλαδο και το ηλιέλαιο.

Αν δούμε ότι η βινεγκρέτ πήζει πολύ αραιώνουμε με νερό.

Πηγή: yiannislucacos.gr

σύγχρονη τέχνη από περίσσευματα χρωμάτων

Απλές λύσεις.

► Diy Καταπληκτική σύγχρονη τέχνη από περίσσευματα χρωμάτων, για να διακοσμήσετε τους τοίχους σας

Αυτά τα πολύχρωμα αφηρημένα έργα τέχνης δημιουργούνται χρησιμοποιώντας απομεινάρια χρώματος. Έχουν αναπτύξει καινοτόμες τεχνικές για την εργασία με το χρώμα, και τα αποτελέσματα είναι καταπληκτικά!

Το παρακάτω υπέροχο βίντεο δείχνει την κατασκευή αφηρημένης ζωγραφικής με επανάχρηση χρώματων που έχουν απομείνει από τα βαψίματα στο σπίτι.

http://youtu.be/rNA-xHqfZjA

Η τεχνική είναι αυθόρμητη και τα έργα αυτά περιλαμβάνουν ένα έμπειρο μάτι για το χρώμα, και γνώση σχετικά με τις ιδιότητες των χρωμάτων. Χρειάζεται αντοχή και επιδεξιότητα, καθώς δοχεία των χρωμάτων και των υγρών από χρώμα φορτωμένο καμβάδες είναι βαριά.

Δεν νομίζετε ότι θα ήταν καταπληκτικό ένα δικό σας diy έργο αφηρημένης τέχνης και για τους δικούς σας τοίχους;

Πηγή: texnotropieskaidiakosmisi.com

Βιοκαύσιμο θέρμανσης

http://www.back-to-nature.gr/2013/10/blog-post_6477.htmlΒιοκαύσιμο θέρμανσης σε σχολεία

Παρασκευή, Οκτωβρίου 18, 2013  

Βιοκαύσιμο θέρμανσης από χρησιμοποιημένα μαγειρικά έλαια προμηθεύονται σχολεία της Πάτρας, για να γεμίσουν τους καυστήρες. Ειδικότερα, σύμφωνα με τον δήμο Πατρέων βρίσκεται σε εξέλιξη η συλλογή χρησιμοποιημένων μαγειρικών ελαίων, τα οποία μετατρέπονται, ύστερα από επεξεργασία, σε βιοκαύσιμο, στο πλαίσιο πιλοτικού προγράμματος που υλοποιούν η Αναπτυξιακή Δημοτική Επιχείρηση και η αντιδημαρχία Περιβάλλοντος.

Ήδη, έχει γίνει επεξεργασία 2.800 λίτρων μαγειρικών ελαίων που συλλέχθηκαν στα 23 σχολεία που συμμετέχουν στο πιλοτικό πρόγραμμα συλλογής και μετατροπής τηγανέλαιων σε βιοκαύσιμο. Η προαναφερόμενη ποσότητα επεστράφη, έπειτα από επεξεργασία στα ίδια σχολεία και τοποθετήθηκε στις δεξαμενές πετρελαίου θέρμανσης, όπου το βιοκαύσιμο αναμεμειγμένο με το πετρέλαιο θέρμανσης, μετατρέπεται σε καύσιμο θέρμανσης.

Σύμφωνα με τον προϊστάμενο του τμήματος Περιβάλλοντος και Βιώσιμης Ανάπτυξης της ΑΔΕΠ ΑΕ Κωνσταντίνο Κωνσταντακόπουλο, υπάρχουν αρκετά αιτήματα για επέκταση του πιλοτικού προγράμματος και σε άλλα σχολεία της Πάτρας.

Στο μεταξύ, με την έναρξη λειτουργίας του Ενεργειακού Κέντρου Πληροφόρησης για τη βιομάζα, που αναμένεται να γίνει τον επόμενο μήνα, θα επεκταθεί το πιλοτικό πρόγραμμα και σε άλλες ομάδες πολιτών.

ΠΗΓΗ

► Το αγόρι και τα καρφιά

Απλές λύσεις.

► Το αγόρι και τα καρφιά

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι με άσχημο χαρακτήρα. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα μέσα στον φράχτη όποτε έχανε την υπομονή του ή μάλωνε με κάποιον.

Την πρώτη ημέρα κάρφωσε πολλά καρφιά στον φράκτη. Έμαθε όμως να συγκρατείται γιατί ήταν πιο εύκολο αυτό από το να καρφώνει τις πρόκες.

Τελικά, έφθασε μια ημέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε κανένα καρφί και το είπε στον πατέρα του.

Τότε εκείνος του είπε να αφαιρεί ένα καρφί για κάθε ημέρα που δεν έχανε την υπομονή του. Οι ημέρες πέρασαν και τελικά το αγόρι μπόρεσε να πει στον πατέρα του ότι είχε αφαιρέσει όλα τα καρφιά.

Ο πατέρας του είπε:
Όλα καλά, αλλά κοίταξε όλες τις τρύπες που υπάρχουν στο φράχτη.
Δεν θα είναι ποτέ όπως πριν. Όποτε εσύ κάνεις κάτι κακό αφήνεις στον άλλον μία πληγή.

Μπορείς να καρφώσεις ένα μαχαίρι σε έναν άνθρωπο και έπειτα να το βγάλεις, αλλά θα μείνει πάντα ένα τραύμα. Ακόμη και να σε συγχωρήσουν το τραύμα θα μείνει. Ένα λεκτικό τραύμα κάνει περισσότερη ζημιά από το φυσικό τραύμα.

Οι φίλοι είναι σπάνια κοσμήματα, σε κάνουν να χαμογελάς και σε βοηθούν. Είναι έτοιμοι να σε ακούσουν οπότε έχεις ανάγκη.
Σε υποστηρίζουν και σου ανοίγουν την καρδιά τους. Σταμάτα να τους πληγώνεις και δείξε τους πόσο τους αγαπάς.

Πηγή: enallaktikidrasi.com

► Τούρτα μους σοκολάτα

Απλές λύσεις.

► Τούρτα μους σοκολάτα

• 2 πακέτα μπισκότα πτι-μπερ
• 500 γρ. σοκολάτα κουβερτούρα
• 5 κ.σ. κοφτές βούτυρο
• 1 φλιτζ. ζάχαρη άχνη
• 6 αυγά
• ½ ποτήρι γάλα
• 6 κ.σ. κονιάκ
• τρούφα σοκολάτα
• ελάχιστο αλάτι
• 100 γρ. σαντιγύ
• κερασάκια για γαρνίρισμα

Λιώνετε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί μαζί με το βούτυρο και 3 κ.σ. νερό.

Χωρίζετε τους κρόκους από τα ασπράδια. Όταν η σοκολάτα λιώσει τη βγάζετε από τη φωτιά και προσθέτετε τους κρόκους (ελαφρά χτυπημένους), τη ζάχαρη και το μισό κονιάκ. Χτυπάτε τα ασπράδια με ελάχιστο αλάτι στο μίξερ ώσπου να γίνουν σφιχτή μαρέγκα.

Προσθέτετε τη μαρέγκα στο μίγμα της σοκολάτας. Στρώνετε τα πτι-μπερ (αφού τα έχετε βρέξει στο γάλα και το υπόλοιπο κονιάκ) σε μία πιατέλα και απλώνετε από πάνω τους τη μισή μους σοκολάτα.

Επαναλαμβάνετε με νέα στρώση από μπισκότα και μους σοκολάτα. Γαρνίρετε με τρούφα, σαντιγύ, κερασάκια και βάζετε την τούρτα στο ψυγείο.

Πηγή: jenny.gr

Ν.Καζαντζάκης ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ, της Ελένης Ν. Καζαντζάκη,

Μυθικη Αναζητηση.

"Τίποτα, θαρρώ, δε μου λείπει.

Έχω μονάχα την αγιάτρευτη αγωνία της Ελλάδας, 

που θέλουν να την γκρεμίσουν.

Μα αυτή 'ναι αιώνια, το ξέρω καλά, 

και θα βγει κι από τη δοκιμασία αυτή γιγαντωμένη.

Είμαι βέβαιος πως μεγάλες ψυχές και μεγάλα έργα γεννιούνται 

και θα γεννηθούν από το αίμα αυτό κι από τα δάκρυα.
Ποτέ δεν είχα τόση πίστη κι εμπιστοσύνη στη ράτσα μας, όπως τώρα.
Πρέπει, αλήθεια, να 'μαστε περήφανοι 

για τη σύμπτωση αυτή να γεννηθούμε Έλληνες.
Και συνάμα να νιώθουμε, κάθε στιγμή, σε κάθε μας λόγο, 

σε κάθε γραμμή και στίχο που γράφουμε, 

πως έχουμε μεγάλη ευθύνη."

Ν.Καζαντζάκης ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ, της Ελένης Ν. Καζαντζάκη,

Κρεμασμένος απ’ τα κρόσσια μιας αυγής

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Κρεμασμένος απ’ τα κρόσσια μιας αυγής 
που εξάγνισε τα νύχτια παρελθόντα
Γεύομαι τους καινούριους ήχους, 
άθλους της δροσιάς που επίστεψαν στα δέντρα
Μια χλωρή παρουσία προχωράει στις ρίζες της κι αποκτάει τη μέρα
Σαν καρδιά που μπαίνει πια στη θέση της
Σαν γυναίκα που νιώθει πια τα νιάτα της
Και χαρίζει ανοίγοντας τους κόσμους των ματιών της ηδονή ανεξάντλητη

Μέρα ξανθή, του ήλιου ανταμοιβή και του Έρωτα.
Ο. ΕΛΥΤΗΣ

«Μικρόπολη»

Εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ.

«Φανταστήκατε ποτέ μια πόλη όπου οι άνθρωποι, τα αυτοκίνητα, τα σπίτια, τα μαγαζιά, τα λουλούδια είναι μικροσκοπικά; Αυτή η καταπληκτική πόλη υπάρχει και τη λένε #Μικρόπολη! Εκεί ζουν η μικρή Λούλα και η φίλη της η μεγάλη χελώνα, που τη λένε Λώνα. Όταν όμως η ανυπάκουη Λούλα αποφασίζει να φύγει από την όμορφη Μικρόπολη και να πάει να ζήσει σε μια άσχημη μεγάλη πόλη, θα μπει σε μεγάλες περιπέτειες…»

Η «Μικρόπολη» ξεχειλίζει από χρώματα, αξίες και συναισθήματα: η φιλία, η εμπιστοσύνη, η εκτίμηση, η αλληλεγγύη έχουν μια θέση εδώ… Ελάτε κι εσείς στη Μικρόπολη – γιατί στο μέρος αυτό χωράμε όλοι, μικροί και μεγάλοι! Ένα υπέροχο #βιβλίο για #παιδιά 3-6 ετών από την Κέλλυ Αλχανάτη με εικονογράφηση του Γιώργου Πετρίδη.

http://www.minoas.gr/book-3719.minoas
Κέλλυ Αλχανάτη - Μικρόπολη

Χοιρινό!

Elizabeth Pentheroudaki.

Ιδέες για πεντανόστιμο Χοιρινό!

http://bettyscuisine.blogspot.gr/search/label/Χοιρινό

Το Επταπύργιο ή Καστρούδι ή Γεντί Κουλέ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΗΤΤΑΣ.

Το Επταπύργιο ή Καστρούδι ή Γεντί Κουλέ 
Οι ιστορικοί, λένε ότι κατασκευάσθηκε από τους Παλαιολόγους και μόνο ο κεντρικός πύργος κτίστηκε το 1431 από τον Σιουκούρ Τσαούς ή Τσαούς Μπέη, που ήταν και ο πρώτος στρατιωτικός διοικητής της πόλης μετά την Άλωση από τους Οθωμανούς. Ονομάστηκε έτσι από τους επτά του πύργους, καθένας από τους οποίους έχει τις παρακάτω ονομασίες: 1. Πύργος του Φαναρίου ή Φενέρ Κουλεσί 2. Ψαλιδωτός Πύργος ή Μακασλί Κουλέ 3. Πύργος του Νερού ή Σου Κουλεσί 4. Πύργος των Πυρομαχικών ή Τζέπχανί Κουλεσί 5. Πύργος των Φυλακών ή Χαπίσχανε Κουλεσί 6. Πύργος της Κόρης ή Κιζ Κουλεσί 7. Πύργος των σιτηρών ή Ζεχιρέ Ληπαρί Κουλεσί. Στη συνέχεια οι πύργοι έγιναν 10 .

Κοφτερή αγάπη

Ekdoseis Metaixmio.

Η Νίνο Χαρατισβίλι στο Ινστιτούτο Γκαίτε (2 φωτογραφίες)

Η Νίνο Χαρατισβίλι (Nino Haratischwili) γεννήθηκε το 1983 στην Τιφλίδα της Γεωργίας. Σε νεαρή ηλικία εγκαταστάθηκε στη Γερμανία όπου ζει και εργάζεται μέχρι σήμερα. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή θεατρικών κειμένων και τη σκηνοθεσία θεάτρου. 
Σε ηλικία 15 ετών διηύθυνε την ανεξάρτητη γερμανο-γεωργιανή θεατρική ομάδα Fliedertheater, ενώ αργότερα σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου στην Τιφλίδα και σκηνοθεσία θεάτρου στο Αμβούργο.
Το βιβλίο Κοφτερή αγάπη είναι το δεύτερο μυθιστόρημά της.

http://www.metaixmio.gr/products/2299--.aspx