Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Τὸ παράπονο" (ἀπόσπασμα)

Ο. ΕΛΥΤΗΣ "Τὸ παράπονο" (ἀπόσπασμα)
Ἀναρωτιέμαι μερικὲς φορές: εἶμαι ἐγὼ ποὺ σκέφτομαι καθημερινὰ πὼς ἡ ζωή μου εἶναι μία; Ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι τὸ ξεχνοῦν; Ἢ πιστεύουν πὼς θὰ ἔχουν κι ἄλλες, πολλὲς ζωές, γιὰ νὰ κερδίσουν τὸν χρόνο ποὺ σπαταλοῦν;
Μοῦτρα. Ν᾿ ἀντικρίζεις τὴ ζωὴ μὲ μοῦτρα. Τὴ μέρα, τὴν κάθε σου μέρα. Νὰ περιμένεις τὴν Παρασκευὴ ποὺ θὰ φέρει τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ γιὰ νὰ ζήσεις. Κι ὕστερα νὰ μὴ φτάνει οὔτε κι αὐτό, νὰ χρειάζεται νὰ περιμένεις τὶς διακοπές. Καὶ μετὰ οὔτε κι αὐτὲς νὰ εἶναι ἀρκετές. Νὰ περιμένεις μεγάλες στιγμές. Νὰ μὴν τὶς ἐπιδιώκεις, νὰ τὶς περιμένεις.
Κι ὕστερα νὰ λὲς πὼς εἶσαι ἄτυχος καὶ πὼς ἡ ζωὴ ἦταν ἄδικη μαζί σου.
Καὶ νὰ μὴ βλέπεις πὼς ἀκριβῶς δίπλα σου συμβαίνουν ἀληθινὲς δυστυχίες ποὺ ἡ ζωὴ κλήρωσε σὲ ἄλλους ἀνθρώπους. Σ᾿ ἐκείνους ποὺ δὲν τὸ βάζουν κάτω καὶ ἀγωνίζονται. Καὶ νὰ μὴν μαθαίνεις ἀπὸ τὸ μάθημά τους. Καὶ νὰ μὴ νιώθεις καμία φορὰ εὐλογημένος ποὺ μπορεῖς νὰ χαίρεσαι τρία πράγματα στὴ ζωή σου, τὴν καλὴ ὑγεία, δύο φίλους, μιὰ ἀγάπη, μιὰ δουλειά, μιὰ δραστηριότητα ποὺ σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι ὅτι δημιουργεῖς, ὅτι ἔχει λόγο ἡ ὕπαρξή σου.
Νὰ κλαίγεσαι ποὺ δὲν ἔχεις πολλά. Ποὺ κι ἂν τὰ εἶχες, θὰ ἤθελες περισσότερα. Νὰ πιστεύεις ὅτι τὰ ξέρεις ὅλα καὶ νὰ μὴν ἀκοῦς. Νὰ μαζεύεις λύπες καὶ ἀπελπισίες, νὰ ξυπνᾶς κάθε μέρα ἀκόμη πιὸ βαρύς. Λὲς καὶ ὁ χρόνος σου εἶναι ἀπεριόριστος.
Κάθε μέρα προσπαθῶ νὰ μπῶ στὴ θέση σου. Κάθε μέρα ἀποτυγχάνω. Γιατὶ ἀγαπάω ἐκείνους ποὺ ἀγαποῦν τὴ ζωή. Καὶ ποὺ ἡ λύπη τους εἶναι ἡ δύναμή τους. Ποὺ κοιτάζουν μὲ μάτια ἄδολα καὶ ἀθῷα, ἀκόμα κι ἂν πέρασε ὁ χρόνος ἀδυσώπητος ἀπὸ πάνω τους. Ποὺ γνωρίζουν ὅτι δὲν τὰ ξέρουν ὅλα, γιατὶ δὲν μαθαίνονται ὅλα.
Ποὺ στύβουν τὸ λίγο καὶ βγάζουν τὸ πολύ. Γιὰ τοὺς ἑαυτούς τους καὶ γιὰ ὅσους ἀγαποῦν. Καὶ δὲν κουράζονται νὰ ἀναζητοῦν τὴν ὀμορφιὰ στὴν κάθε μέρα, στὰ χαμόγελα τῶν ἀνθρώπων, στὰ χάδια τῶν ζώων, σὲ μιὰ ἀσπρόμαυρη φωτογραφία, σὲ μιὰ πολύχρωμη μπουγάδα.

Εδώ στου δρόμου τα μισά
έφτασε η ώρα να το πω
Άλλα είν’ εκείνα που αγαπώ
γι’ αλλού γι’ αλλού ξεκίνησα

Στ’ αληθινά στα ψεύτικα
το λέω και τ’ ομολογώ
Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ
μες στη ζωή πορεύτηκα

Ὅσο κι ἂν κανεὶς προσέχει
ὅσο κι ἂν τὸ κυνηγᾶ
πάντα, πάντα θά ῾ναι ἀργά,
δεύτερη ζωὴ δὲν ἔχει.

https://www.youtube.com/watch?v=ZbX0AKHPDPA

Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν

Ἀθηνᾶ καὶ Ποσειδῶν
Καμέα, σαρδόνυξ καὶ ὄνυξ, 1ος αἰ. π.Χ.
Ἀρχαιολογικὸν Μουσεῖον Ναυπλίου.
Τὰ γράμματα ΠΥ χαραγμένα στὸ κάτω μέρος, δείχνουν ὃτι τὸ ἒργο αὐτό θὰ μποροῦσε νὰ ἀποδοθῇ στὸν Πυργοτέλη τῆς Ὓστερης Ἑλληνιστικῆς Περιόδου. Αὐτὸ τὸ διάσημο κόσμημα ἀπεικονίζει τὴ σκηνὴ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ μεταξὺ τοῦ Ποσειδῶνα καὶ τῆς Ἀθηνᾶς γιὰ τὴν κυριαρχία τῆς Ἀθήνας τὴν ἐποχὴ τοῦ μυθικοῦ βασιλέα Κέκροπα. Ὁ Ποσειδῶν δημιούργησε μία βρὐση ἀπὸ τὴν ὁποία ἒτρεχε θαλασσινὸ νερὸ, τὴ «θάλασσα τοῦ Ἐρεχθέα», ἐνῶ τὸ δῶρο τῆς Ἀθηνᾶς ἦταν ἓνα δέντρο ἐλιᾶς. Μία ἐκδοχὴ τοῦ μύθου διηγεῖται ὃτι οἱ Ἀθηναῖοι, χάρη στὴ γυναικεία συμμετοχὴ στὴν ψηφοφορία, ἐπέλεξαν τὸ δῶρο τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς, καὶ ἡ πόλη πῆρε ἒτσι ἀπὸ αὐτὴν τὸ ὂνομά της. Ἀνάμεσα στὶς δύο θεότητες εἶναι ἡ ἐλιὰ καὶ ἓνα φίδι (στὸ ὁποῖο ὁ Κέκροπας ἢ τὸ παιδὶ Ἐριχθόνιος, ἐνσαρκώθηκε), ποὺ καὶ τὰ δύο φυλάσσονταν στὸ Ἐρεχθεῖο τὴν Κλασικὴ ἐποχή…

Athena and Poseidon.
Cameo. Sardonyx-onyx. 1st century B.C.
Inv. No. 25837.
Naples, National Archaeological Museum.
The letters Py incised at the bottom suggests that this work could be attributed to a Pyrgoteles of the late Hellenistic age. This famous cameo depicts the scene of the competition between Poseidon and Athena for the rule of Athens at the time of the mythical king Cecrops. Poseidon created a salt-water fountain, the “sea of Erechtheus”, while the gift of Athena was an olive tree. A version of the myth narrates that the Athenians, thanks to womens’ participation in the vote, chose the goddess’ gift, and the city was named after her. Between the two deities there is the olive tree and a snake (in which Cecrops or the child Erichthonius became incarnate), both kept in the Erechtheum in the Classic age.

© 1996 Photo, text: Stefano De Caro, “The National Archaeological Museum of Naples”.
Soprintendenza Archeologica di Napoli e Caserta. Electa, Napoli, 2001, p. 341.

http://ancientrome.ru/art/artworken/img.htm?id=2198

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ...ΕΛΛΑΔΑ

http://www.apocalypsejohn.com/2013/02/ainigma-anasazi.html

Το αίνιγμα των Ανασάζι

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΜΕ...ΕΛΛΑΔΑ
Η λέξη "ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" .Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των «Ανασάζι» που εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους γείτονές τους.
Οι Ανασάζι έχτισαν ακροπόλεις και φρούρια όμοια με εκείνα των Μυκηναίων , κατασκεύασαν δρόμους , αμφιθέατρα και αρδευτικά έργα. Έκαναν ηλιακές παρατηρήσεις και κατασκεύαζαν πήλινα αγγεία και σκεύη παραμφερή πρός εκείνα της Ελληνικής γεωμετρικής περιόδου.
Τα σύμβολα και σχέδια των Ανασάζι που είναι σκαλισμένα πάνω σε πέτρες , τα κεραμικά σχέδια και ιδιαίτερα οι μύθοι που διασώζουν οι Χόπι , φωτίζουν αυτά που για τους «ειδικούς» φαντάζουν σαν "άλυτα μυστήρια".
Ο Γάλλος συγραφέας Pierre Honnore παρατηρεί ότι "η γραφή των Μάγια είναι εντελώς όμοια με την Μινωϊκή γραμμική Α' . Πιθάρι Κρητικής προέλευσης που βρέθηκε στο Μπίμινι διμιουργεί ένα αναπάντεχο δήθεν «αίνιγμα». Χάλκινοι διπλοί Κρητικοί πελέκεις βρέθηκαν στο Ουισκόνσιν και το Οχάϊο των ΗΠΑ. (Τι μπορεί να σημαίνουν όλα αυτά;)
Επιστρέφοντας στους Ανασάζι ,συναντάμε τα γνωστά Ελληνικά σύμβολα ( σπειροειδής κυματοειδής κύκλος , μαίανδρος οφιοειδής , μέδουσα κλπ) , τα οποία βρίσκουμε παντού στην Εσπερία (Εσπερία = η χώρα που βρίσκεται εκεί που δύει ο ήλιος ).
Τελειώνοντας να προσθέσουμε οτι στους μύθους των Χόπι συναντάμε πολλές ομοιότητες με τους αρχαιοελληνικούς μύθους .

ΠΗΓΗ

ΠΗΓΗ

Ακτινίδιο το «θαυματουργό»

► Ακτινίδιο το «θαυματουργό»

Εξωτικό, θρεπτικό και ιδιαίτερα ωφέλιμο για τον οργανισμό, το ακτινίδιο είναι το κατεξοχήν φρούτο του χειμώνα. Είναι πολύ ζουμερό και έχει μια χαρακτηριστική γλυκόξινη γεύση, που ίσως και να αποθαρρύνει πολλούς να το προτιμούν. Οι ευεργετικές του όμως ιδιότητες, σίγουρα θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε.

Το ακτινίδιο δεν είναι μόνο ευεργετικό για την υγεία, αλλά έχει και ιδιαίτερα χαμηλή θερμιδική αξία, για όσους προσέχουν ιδιαίτερα τη διατροφή τους. Μπορείτε να το καταναλώσετε ωμό ή σε κάποιο γλυκό, ή να φτιάξετε τη δική σας μαρμελάδα από ακτινίδιο. Η διατροφική του αξία διατηρείται σε οποιαδήποτε μορφή του.

Αν συνεχίζετε να «ξινίζετε» στην όψη του ακτινιδίου, διαβάστε για τα οφέλη που προσφέρει στον οργανισμό μας και σίγουρα θα σπεύσετε να προμηθευτείτε μια σακούλα ακτινίδια, από το πλησιέστερο μανάβικο.

Προστατεύει από το άσθμα και ασθένειες του αναπνευστικού

Έρευνες έχουν δείξει ότι η συστηματική κατανάλωση ακτινιδίων σε συνδυασμό με μια ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα και λαχανικά, προστατεύει ιδιαίτερα τα παιδιά από την εμφάνιση ασθματικών κρίσεων. Συγκεκριμένα πρόσφατες μελέτες που διενεργήθηκαν στην Ιταλία, σε παιδιά ηλικίας 6-7 ετών, απέδειξαν τα οφέλη του ακτινιδίου για την αναπνευστική λειτουργία. Τα παιδιά που κατανάλωναν 5 με 7 μερίδες εσπεριδοειδών και ακτινιδίων την εβδομάδα, εμφάνισαν μικρότερες πιθανότητες άσθματος σε ποσοστό 44%, σε σύγκριση με τα παιδιά που κατανάλωναν ακτινίδιο μόνο μια φορά την εβδομάδα. Ακόμη η έρευνα έδειξε ότι ο βραδινός βήχας μειώθηκε κατά 27%, η δύσπνοια κατά 32%, η καταρροή κατά 28%, ενώ ο έντονος «συριγμός» στην αναπνοή, κατά 41% και ο χρόνιος βήχας κατά 25%. Αυτό συμβαίνει λόγω της υψηλής περιεκτικότητας του φρούτου σε βιταμίνη C, τόσο, που καλύπτει την συνιστώμενη αναγκαία ποσότητα που χρειάζεται ο οργανισμός.

Καταπολεμά τις καρδιαγγειακές παθήσεις

Η καθημερινή κατανάλωση ακτινιδίων, δρα ευεργετικά για την καρδιά μας. Το ακτινίδιο είναι περισσότερο αποτελεσματικό σε σύγκριση με την ασπιρίνη, που καταναλώνουμε προληπτικά για την προστασία της καρδιάς. Αυτό συμβαίνει γιατί τα ακτινίδια δεν προκαλούν φλεγμονές ή λοιπές παρενέργειες στο έντερο. Μελέτη που διενεργήθηκε σε Πανεπιστήμιο της Νορβηγίας, έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση 2 με 3 ακτινιδίων την ημέρα, μειώνει σημαντικά τη συγκέντρωση των αιμοπεταλίων και το ενδεχόμενο δημιουργίας θρομβώσεων στο αίμα, σε ποσοστό 18%. Ανάλογα ενθαρρυντικά ήταν και τα δείγματα για την μείωση των τριγλυκεριδίων, σε ποσοστό της τάξης του 15%. Με τον τρόπο αυτό ο οργανισμός προστατεύεται από την δημιουργία «πλακών» στα τοιχώματα των αρτηριών και συνεπώς και από τις καρδιακές παθήσεις.

Έχει αντικαρκινική δράση

Τα ακτινίδια περιέχουν μεγάλες ποσότητες από φλαβονοειδή και καροτενοειδή, τα οποία έχουν πλούσια αντιοξειδωτική δράση. Τα συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά βοηθούν σημαντικά στην προστασία και αποτροπή οξυγόνωσης του DNA. Η προστασία του DNA είναι σημαντική καθώς έτσι μειώνεται αισθητά ο κίνδυνος εμφάνισης και ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων.

Βοηθά στην καλύτερη πέψη

Το ακτινίδιο είναι μια πολύ καλή πηγή φυτικών ινών. Οι συγκεκριμένες ίνες βοηθούν στην καλύτερη λειτουργία της πέψης, καθώς λειτουργούν ρυθμιστικά και απομακρύνουν τις περιττές για τον οργανισμό τοξίνες, ιδίως από το έντερο. Η εν λόγω λειτουργία βοηθά στην αποτροπή της εμφάνισης του καρκίνου στο παχύ έντερο. Καταλυτική είναι και η δράση του ακτινιδίου σε προβλήματα δυσκοιλιότητας και λοιπά γαστρεντερικά προβλήματα.

Προστατεύει τα μάτια

Το ακτινίδιο είναι πλούσια πηγή λουτεΐνης και ζεαξανθίνης, δύο αντιοξειδωτικών που βρίσκονται σε μεγάλη συγκέντρωση στο κεντρικό μέρος του αμφιβληστροειδούς χιτώνα του ματιού. Η λουτεΐνη φιλτράρει το μπλε φως και καταπολεμά τη συσσώρευση ελεύθερων ριζών που μπορεί να οδηγήσουν σε καταρράκτη και την σχετική με την ηλικία, εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, που αποτελεί τη βασική αιτία τύφλωσης για τους ανθρώπους άνω των 55. Πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι η ημερήσια κατανάλωση 3 περίπου ακτινιδίων, μειώνει σημαντικά το ρίσκο εμφάνισης παθήσεων στο μάτι, όπως γλαύκωμα, εκφύλιση της ώχρας κηλίδας κ.ά.

Ρυθμίζει την αρτηριακή πίεση

Τα ακτινίδια είναι καλοί ρυθμιστές των επιπέδων της πίεσης του αίματος. Είναι πλούσια σε ηλεκτρολύτες και ιδίως σε κάλιο. Το κάλιο είναι σημαντικό στοιχείο των κυττάρων και των σωματικών υγρών. Βοηθά στον έλεγχο του καρδιακού ρυθμού και στη αρτηριακή πίεση, αντιμετωπίζοντας τις βλαβερές συνέπειες από την τυχόν μεγάλη ποσότητα νατρίου.

Είναι καλό για την επιδερμίδα μας

Το ακτινίδιο είναι πλούσιο σε βιταμίνη Ε, ένα πολύ σημαντικό αντιοξειδωτικό που προστατεύει και χαρίζει ένα υγιές και φωτεινό δέρμα, αποτρέποντας την εμφάνιση τυχόν ανεπιθύμητων παθήσεων.

Ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα

Χάρη στην υψηλή περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C, που είναι ένα από τα πιο «δυνατά» αντιοξειδωτικά για τον οργανισμό μας, τα ακτινίδια θωρακίζουν τον οργανισμό από εξωτερικούς «εχθρούς», ενώ παράλληλα χαρίζουν ενέργεια και ευεξία.

Καταπολέμα την ανδρική στειρότητα

Λόγω του ότι το ακτινίδιο περιέχει αργινίνη, ένα αμινοξύ με αγγειοδιασταλτικές ιδιότητες, βοηθά στην καλύτερη αιμάτωση της περιοχής των ανδρικών γεννητικών οργάνων, καταπολεμώντας σημαντικά τη στυτική δυσλειτουργία.

Βοηθά τις εγκύους

Η μεγάλη ποσότητα φυλλικού οξέος που περιέχει το ακτινίδιο, το κάνει ιδιαίτερα ευεργετικό για τις εγκύους, καθώς βοηθά σημαντικά στην ανάπτυξη των κυττάρων του αίματος του εμβρύου στη μήτρα. Ενδείκνυται λοιπόν για τις γυναίκες κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης να καταναλώνουν ακτινίδια, προκειμένου να αποφύγουν τυχόν γενετικές ανωμαλίες στα κυοφορούμενα έμβρυα.
https://www.clickatlife.gr/

Νίκος Καζαντζάκης

Ο Νίκος Καζαντζάκης (18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957) ήταν Έλληνας μυθιστοριογράφος, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και ως ο περισσότερο μεταφρασμένος παγκοσμίως. Έγινε ακόμα γνωστότερος μέσω της κινηματογραφικής απόδοσης των έργων του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται, Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά και Ο Τελευταίος Πειρασμός.

Ο Νίκος Καζαντζάκης γεννήθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης στις 18 Φεβρουαρίου του 1883[1], εποχή κατά την οποία το νησί αποτελούσε ακόμα μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας[2]. Ήταν γιος του καταγόμενου από το χωριό Βαρβάροι (σημερινή Μυρτιά), εμπόρου γεωργικών προϊόντων και κρασιού[3], Μιχάλη Καζαντζάκη (1856 - 1932), και της Μαρίας (-1932) και είχε δύο αδελφές. Στο Ηράκλειο έβγαλε το γυμνάσιο και το 1902 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ξεκίνησε νομικές σπουδές. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1906 δημοσιεύοντας το δοκίμιο Η Αρρώστια του Αιώνος και το πρώτο του μυθιστόρημα Όφις και Kρίνο (με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβάμη). Τον επόμενο χρόνο ξεκίνησε μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι. Παράλληλα, σημαντική επίδραση στον Καζαντζάκη είχαν οι διαλέξεις του Ανρί Μπεργκσόν, τις οποίες παρακολουθούσε. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, δημοσίευσε αρκετές κριτικές μελέτες σε διάφορα περιοδικά και εξέδωσε το 1909 τη διατριβή του επί υφηγεσία Ο Φρειδερίκος Νίτσε εν τη Φιλοσοφία του Δικαίου και της Πολιτείας. Το 1910 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Το 1911 παντρεύτηκε τη Γαλάτεια Αλεξίου, στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου, στο νεκροταφείο Ηρακλείου, κι αυτό γιατί φοβόταν τον πατέρα του, που δεν ήθελε για νύφη τη Γαλάτεια. Στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1912, κατατάχτηκε εθελοντής, αποσπασμένος στο γραφείο του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου. Στη συνέχεια, πρωτοστάτησε στην κίνηση για την ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου, μέσω του οποίου συνδέθηκε φιλικά, το 1914, με τον ποιητή Άγγελο Σικελιανό. Μαζί ταξίδεψαν στο Άγιον Όρος, όπου διέμειναν περίπου σαράντα ημέρες, ενώ περιηγήθηκαν και σε πολλά ακόμα μέρη της Ελλάδας. Την περίοδο αυτή ήρθε σε επαφή και με το έργο του Δάντη, τον οποίο ο ίδιος χαρακτηρίζει στα ημερολόγιά του ως έναν από τους δασκάλους του, μαζί με τον Όμηρο και τον Μπεργκσόν. Το 1915 άρχισε μια επιχείρηση ξυλείας, που απέτυχε, στο Άγιο Όρος, μαζί με τον Ιωάννη Σκορδίλη.
Προτομή του Καζαντζάκη στο Ηράκλειο

Το 1919 ο Ελευθέριος Βενιζέλος διόρισε τον Καζαντζάκη Γενικό Διευθυντή του Υπουργείου Περιθάλψεως με αποστολή τον επαναπατρισμό Ελλήνων από την περιοχή του Καυκάσου. Οι εμπειρίες που αποκόμισε αξιοποιήθηκαν αργότερα στο μυθιστόρημα του Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται. Τον επόμενο χρόνο, μετά την ήττα του κόμματος των Φιλελευθέρων, ο Καζαντζάκης αποχώρησε από το Υπουργείο Περιθάλψεως και πραγματοποίησε αρκετά ταξίδια στην Ευρώπη. Το 1922 επισκέφτηκε τη Βιέννη, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Φρόυντ και τις βουδιστικές γραφές. Επισκέφτηκε ακόμα τη Γερμανία, ενώ το 1924 έμεινε για τρεις μήνες στην Ιταλία. Την περίοδο 1923-1926 πραγματοποίησε επίσης αρκετά δημοσιογραφικά ταξίδια στη Σοβιετική Ένωση, την Παλαιστίνη, την Κύπρο και την Ισπανία, όπου του παραχώρησε συνέντευξη ο δικτάτορας Πρίμο ντε Ριβέρα. Τον Οκτώβριο του 1926 πήγε στη Ρώμη και πήρε συνέντευξη από τον Μπενίτο Μουσολίνι. Επίσης, εργάστηκε ως ανταποκριτής των εφημερίδων Ελεύθερος Τύπος και Η Καθημερινή. Είχε, βέβαια, γνωριστεί με την Ελένη Σαμίου, το 1924, - το διαζύγιο με την Γαλάτεια εκδόθηκε το 1926 - με την οποία έζησε 21 χρόνια χωρίς γάμο. Παντρεύτηκαν το 1945 κι αυτό γιατί με τον καλό του φίλο, τον Άγγελο Σικελιανό και τη δεύτερη γυναίκα του, θα πήγαιναν στις ΗΠΑ. Τον Αύγουστο του 1924, ο Καζαντζάκης φυλακίστηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης, επειδή είχε αναλάβει την πνευματική ηγεσία μιας κομμουνιστικής οργάνωσης δυσαρεστημένων προσφύγων. Σ' αυτό το επεισόδιο αναφέρεται ο Παντελής Πρεβελάκης και η Έλλη Αλεξίου.

Τον Μάιο του 1927 απομονώθηκε στην Αίγινα με σκοπό την ολοκλήρωση της Οδύσσειας. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε την ανθολογία των ταξιδιωτικών του άρθρων για την έκδοση του πρώτου τόμου του Ταξιδεύοντας, ενώ το περιοδικό Αναγέννηση, του Δημήτρη Γλυνού, δημοσίευσε την Aσκητική, το φιλοσοφικό του έργο. Τον Οκτώβριο του 1927, ο Καζαντζάκης φεύγει για τη Μόσχα προσκαλεσμένος από την κυβέρνηση της Σοβιετικής Ένωσης, για να πάρει μέρος στις γιορτές για τα δεκάχρονα της Οκτωβριανής Επανάστασης. Εκεί γνωρίστηκε με τον Ελληνορουμάνο λογοτέχνη Παναΐτ Ιστράτι, μαζί με τον οποίον επέστρεψε στην Ελλάδα. Τον Ιανουάριο του 1928 στο θέατρο «Αλάμπρα», στην Αθήνα, μιλάνε εξυμνώντας τη Σοβιετική Ένωση, ο Καζαντζάκης και ο Ιστράτι. Στο τέλος της ομιλίας έγινε και διαδήλωση. Τόσο ο Καζαντζάκης όσο και ο συνδιοργανωτής της εκδήλωσης Δημήτρης Γληνός διώχθηκαν δικαστικά. Η δίκη ορίσθηκε στις 3 Απριλίου, αναβλήθηκε μερικές φορές και δεν έγινε ποτέ. Τον Απρίλιο, ο Καζαντζάκης, ξαναβρέθηκε στη Ρωσία, όπου ολοκλήρωσε ένα κινηματογραφικό σενάριο με θέμα τη Ρωσική Επανάσταση. Τον Μάιο του 1929 απομονώθηκε σε ένα αγρόκτημα στην Τσεχοσλοβακία, όπου ολοκλήρωσε στα γαλλικά τα μυθιστορήματα Toda-Raba (μετονομασία του αρχικού τίτλου Moscou a crie) και Kapetan Elia. Τα έργα αυτά εντάσσονταν στην προσπάθεια του Καζαντζάκη να καταξιωθεί διεθνώς ως συγγραφέας. Η γαλλική έκδοση του μυθιστορήματος Toda-Raba έγινε με το ψευδώνυμο Νικολάι Καζάν.

Το 1930 θα δικαζόταν, πάλι, ο Καζαντζάκης για αθεϊσμό, για την «Ασκητική». Η δίκη ορίσθηκε για τις 10 Ιουνίου, αλλά κι αυτή δεν έγινε ποτέ.

To 1931 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε εκ νέου στην Αίγινα, όπου ανέλαβε τη συγγραφή ενός γαλλοελληνικού λεξικού. Mετέφρασε ακόμα τη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Επίσης, έγραψε ένα μέρος των ωδών, που τα ονόμασε "κάντα". Αυτά ενσωματώθηκαν, αργότερα, σ' έναν τόμο με τον τίτλο Τερτσίνες (1960. Αργότερα, ταξίδεψε στην Ισπανία ξεκινώντας παράλληλα τη μετάφραση έργων Ισπανών ποιητών. Το 1935 πραγματοποίησε ταξίδι στην Ιαπωνία και την Κίνα εμπλουτίζοντας τα ταξιδιωτικά του κείμενα. Το 1938 ολοκλήρωσε την Οδύσσεια, ένα επικό ποίημα στα πρότυπα της Οδύσσειας του Ομήρου, αποτελούμενο από συνολικά 33.333 στίχους και 24 ραψωδίες. Η «Οδύσσεια» είχε φτάσει τους 42.000 στίχους. Αφαίρεσε, όμως, μερικές χιλιάδες ο Καζαντζάκης, γιατί θεωρούσε γούρικο αριθμό το 3. Για το έργο αυτό ο Καζαντζάκης εργαζόταν για δεκατρία χρόνια και πριν την τελική του μορφή προηγήθηκαν οκτώ αναθεωρημένες γραφές. Η πρώτη αυτοέκδοση της «Οδύσσειας» έγινε στην Αθήνα τον Οκτώβρη του 1938 με χρήματα της Αμερικανίδας Joe MacLeod. Το ίδιο διάστημα, πλήθος κειμένων του δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες ή περιοδικά, ενώ το μυθιστόρημά του Ο Βραχόκηπος, που το είχε γράψει στα Γαλλικά, εκδόθηκε στην Ολλανδία και τη Χιλή. Κατά την περίοδο της κατοχής, συνεργάστηκε με τον Ιωάννη Κακριδή για την μετάφραση της Ιλιάδας. Το 1943 ολοκλήρωσε το γράψιμο του μυθιστορήματός του «Ο βίος και η πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά».

Μετά την αποχώρηση των Γερμανών, δραστηριοποιήθηκε έντονα στην ελληνική πολιτική ζωή, αναλαμβάνοντας την προεδρία της Σοσιαλιστικής Εργατικής Κίνησης, ενώ διετέλεσε και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου της κυβέρνησης του Σοφούλη από τις 26 Νοεμβρίου του 1945 έως τις 11 Ιανουαρίου του 1946. Παραιτήθηκε από το αξίωμά του μετά από την ένωση των σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων. Το Μάρτιο του 1945 προσπαθεί να πάρει μια θέση στην Ακαδημία της Αθήνας, αλλά αποτυγχάνει για δύο ψήφους. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου παντρεύεται την Ελένη Σαμίου, στον Άι - Γιώργη τον Καρύτση, με κουμπάρους τον Άγγελο και την Άννα Σικελιανού.

Τρεις φορές προτάθηκε ο Καζαντζάκης για το Βραβείο Νόμπελ. Την πρώτη απ' την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, που τον έχει Πρόεδρο, έχοντας συνυποψήφιό του τον Άγγελο Σικελιανό. Επίσης δυο φορές προτάθηκε, το 1952 και 1953, απ' τη Νορβηγική Εταιρεία Λογοτεχνών, ποτέ όμως απ' την Ακαδημία της Αθήνας. Τον επόμενο χρόνο διορίστηκε στην UNESCO με αποστολή την προώθηση μεταφράσεων κλασικών λογοτεχνικών έργων, με απώτερο στόχο τη γεφύρωση των διαφορετικών πολιτισμών. Παραιτήθηκε τελικά το 1948, προκειμένου να αφοσιωθεί στο λογοτεχνικό του έργο. Για τον σκοπό αυτό εγκαταστάθηκε στην Αντίμπ της Γαλλίας, όπου τα επόμενα χρόνια ακολούθησε μία ιδιαίτερα παραγωγική περίοδος, κατά την οποία ολοκλήρωσε το μεγαλύτερο μέρος του πεζογραφικού του έργου.
Φωτογραφία από τον τάφο του Καζαντζάκη.

Το 1953 προσβλήθηκε από μία μόλυνση στο μάτι, γεγονός που τον υποχρέωσε να νοσηλευτεί αρχικά στην Ολλανδία και αργότερα στο Παρίσι. Τελικά έχασε την όρασή του από το δεξί μάτι. Ενώ ο Καζαντζάκης είχε επιστρέψει από την Αντίμπ στην Ελλάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία εκκινούσε τη δίωξή του. Κατηγορήθηκε ως ιερόσυλος, με βάση αποσπάσματα από τον Kαπετάν Mιχάλη και το σύνολο του περιεχομένου του Τελευταίου Πειρασμού (1953), έργο το οποίο δεν είχε ακόμη κυκλοφορήσει στην Ελλάδα. Το 1954 η Ιερά Σύνοδος με έγγραφό της ζητούσε από την κυβέρνηση την απαγόρευση των βιβλίων του Νίκου Καζαντζάκη[4]. Ο ίδιος ο Καζαντζάκης, απαντώντας στις απειλές της εκκλησίας για τον αφορισμό του, έγραψε σε επιστολή του: «Μου δώσατε μια κατάρα, Άγιοι Πατέρες, σας δίνω μια ευχή: Σας εύχομαι να 'ναι η συνείδησή σας τόσο καθαρή όσο η δική μου και να 'στε τόσο ηθικοί και θρήσκοι όσο είμαι εγώ». Τελικά η Εκκλησία της Ελλάδος δεν τόλμησε να προχωρήσει στον αφορισμό του Νίκου Καζαντζάκη, καθώς ήταν αντίθετος σε κάτι τέτοιο ο οικουμενικός πατριάρχης Αθηναγόρας. Η Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και υπάγεται στο Οικουμενικό Πατριαρχείο μόνο δογματικά. Επομένως, για τις οποιεσδήποτε ποινές που θα επιβάλλει δε χρειάζεται την έγκριση του Πατριαρχείου. Βέβαια, τελικά δεν αφορίστηκε ο Καζαντζάκης, αλλά η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδας τον κατέκρινε και το όνομά του εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να φέρει το στίγμα αυτό της εκκλησίας. Επίσης, ο Τελευταίος Πειρασμός καταγράφτηκε στον Κατάλογο των Απαγορευμένων Βιβλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το καταργηθέν πλέον Index Librorum Prohibitorum. Ο Καζαντζάκης απέστειλε τότε σχετικό τηλεγράφημα στην Επιτροπή του Index με τη φράση του χριστιανού απολογητή Τερτυλλιανού «Ad tuum, Domine, tribunal apello», δηλαδή «στο Δικαστήριό σου, Κύριε, κάνω έφεση». Ο «Ζορμπάς» του Καζαντζάκη, εκδόθηκε στο Παρίσι το 1947 και με την επανέκδοση του, το 1954, βραβεύτηκε, ως το καλύτερο ξένο βιβλίο της χρονιάς. Το 1955, ο συγγραφέας μαζί με τον Κακριδή αυτοχρηματοδότησαν την έκδοση της μετάφρασης της Ιλιάδας, ενώ την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε τελικά στην Ελλάδα ο Τελευταίος Πειρασμός. Τον επόμενο χρόνο, τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης στη Βιέννη, ένα βραβείο το οποίο προερχόταν από το σύνολο των τότε Σοσιαλιστικών χωρών. Καθώς μια από αυτές ήταν η Κίνα επιχείρησε δεύτερο ταξίδι εκεί τον Ιούνιο του 1957, προσκεκλημένος της κινεζικής κυβέρνησης. Επέστρεψε με κλονισμένη την υγεία του προσβληθείς από λευχαιμία. Νοσηλεύτηκε στην Κοπεγχάγη της Δανίας και το Φράιμπουργκ (Freiburg im Breisgau) της Γερμανίας, όπου τελικά κατέληξε στις 26 Οκτωβρίου του 1957 σε ηλικία 74 ετών. Εντούτοις, σύμφωνα με άλλες μαρτυρίες, η λευχαιμία εμφανίστηκε στον Καζαντζάκη κατά το χειμώνα του 1938, 19 χρόνια πριν απ' το τέλος του, το οποίο αποδίδεται σε βαριάς μορφής ασιατική γρίπη.[5] Η σορός του μεταφέρθηκε στο στρατιωτικό αεροδρόμιο της Ελευσίνας. Η Ελένη Καζαντζάκη ζήτησε από την Εκκλησία της Ελλάδος να τεθεί η σορός του σε λαϊκό προσκύνημα, επιθυμία την οποία ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Θεόκλητος απέρριψε. Έτσι, η σορός του συγγραφέα μεταφέρθηκε στο Ηράκλειο. Έπειτα από μεγάλη λειτουργία στον Ναό του Αγίου Μηνά, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ευγενίου και 17 ακόμη ιερέων, έγινε η ταφή του Νίκου Καζαντζάκη, στην οποία όμως εκείνοι δεν συμμετείχαν κατόπιν απαγόρευσης του Αρχιεπισκόπου. Η ταφή έγινε στην ντάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα Βενετσάνικα τείχη, διότι η ταφή του σε νεκροταφείο απαγορεύτηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος. Τη σορό συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας Αχιλλέας Γεροκωστόπουλος και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης, ο οποίος αργότερα τιμωρήθηκε.

Στον τάφο του Νίκου Καζαντζάκη χαράχθηκε, όπως το θέλησε ο ίδιος, η επιγραφή: Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος.
 

Εργογραφία
Πεζογραφία

Όφις και Κρίνο [με το ψευδώνυμο Κάρμα Νιρβαμή], χ.ε., Αθήνα, 1906
Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, Τυπ. Δημητράκου, Αθήνα, 1946[6]
Ο Καπετάν Μιχάλης, Μαυρίδης, Αθήνα, 1953
Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Δίφρος, Αθήνα, 1954[7]
Ο τελευταίος πειρασμός, Δίφρος, Αθήνα, 1955[8]
Τόντα-Ράμπα, μετάφρ. Γιάννη Μαγκλή, Δίφρος, Αθήνα, 1956[9]
Ο φτωχούλης του Θεού, Δίφρος, Αθήνα, 1956
Ο Βραχόκηπος, μετάφρ. Παντελή Πρεβελάκη, Εστία, Αθήνα, 1960[10]
Αναφορά στον Γκρέκο, Τυπ. Κωνσταντινίδη, Αθήνα 1961
Οι αδερφοφάδες, χ.ε., Αθήνα, 1963

Ποίηση

Οδύσεια, Πυρσός, Αθήνα, 1938
Τερτσίνες, Τυπ. Κωνσταντινίδη & Μιχαλά, Αθήνα, 1960

Δοκίμια

Ασκητική, Salvatores Dei, χ.ε., Αθήνα, 1945[11]
Συμπόσιον, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1971

Θεατρικά Έργα

Θέατρο Α' - Τραγωδίες με αρχαία θέματα: Προμηθέας (τριλογία), Κούρος, Οδυσσέας, Μέλισσα, Δίφρος, Αθήνα 1955
Θέατρο Β΄ - Τραγωδίες με βυζαντινά θέματα: Χριστός, Ιουλιανός ο Παραβάτης, Νικηφόρος Φωκάς, Κωνσταντίνος ο Παλαιολόγος, Δίφρος, Αθήνα 1956
Θέατρο Γ' - Τραγωδίες με διάφορα θέματα: Καποδίστριας, Χριστόφορος Κολόμβος, Σόδομα και Γόμορρα, Βούδας, Δίφρος, Αθήνα 1956

Ταξιδιωτικά

Ταξιδεύοντας: Ιταλία - Αίγυπτος - Σινά, Σεράπειον, Αλεξάνδρεια, 1927
Τι είδα στη Ρουσία (από τα ταξίδια μου), Στοχαστής, Αθήνα, 1928
Ταξιδεύοντας: Ισπανία, Πυρσός, Αθήνα, 1937
Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία - Κίνα, Πυρσός, Αθήνα, 1938
Ταξιδεύοντας: Αγγλία, Πυρσός, Αθήνα, 1941
Ταξιδεύοντας: Ρουσία, Δίφρος, Αθήνα, 1956
Ταξιδεύοντας: Ιταλία - Αίγυπτος - Σινά - Ιερουσαλήμ - Κύπρος - Ο Μοριάς, χ.ε., Αθήνα, 1961

Παιδικά Μυθιστορήματα

Μέγας Αλέξανδρος, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1979
Στα παλάτια της Κνωσού, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα, 1980

Επιστολές

Επιστολές προς τη Γαλάτεια, Δίφρος, Αθήνα, 1958
Τετρακόσια γράμματα του Καζαντζάκη στον Πρεβελάκη, Ελ. Καζαντζάκη, Αθήνα 1965

Μεταφράσεις

Νίτσε, Η γέννησις της τραγωδίας, Φέξης, Αθήνα, 1912
Νίτσε, Τάδε Έφη Ζαρατούστρας, Φέξης, Αθήνα, 1913
Μπερξόν, Το γέλοιο, Φέξης, Αθήνα, 1914
Δάντης, Η Θεία Κωμωδία, Κύκλος, Αθήνα, 1934
Γκαίτε, Φάουστ [Α΄μέρος], εφημερίδα Καθημερινή (8/3-5/7/1937)
Γιοχάνες Γιόργκενσεν (Johannes Jørgensen), Ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, χ.ε., Αθήνα, 1951
Ομήρου Ιλιάδα (σε συνεργασία με τον Ι. Θ. Κακριδή), χ.ε., Αθήνα, 1955
Ομήρου Οδύσσεια (σε συνεργασία με τον Ι.Θ. Κακριδή), Τυπ. Μ. Ρόδη, Αθήνα, 1965
Ο φτωχούλης του θεου 1956 (Αθήνα)

Κινηματογραφικές και τηλεοπτικές μεταφορές

Βασισμένες σε έργα του Νίκου Καζαντζάκη είναι οι ταινίες:

Αλέξης Ζορμπάς - πληροφορίες από το www.Cine.gr

Ο τελευταίος πειρασμός - πληροφορίες από το www.Cine.gr

Μια ακόμα ταινία γυρίστηκε το 1956 βασισμένη στο μυθιστόρημα του Καζαντζάκη, "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται". Ο τίτλος της ταινίας που τη σκηνοθέτησε ο Ζυλ Ντασέν, είναι, "Εκείνος που έπρεπε να πεθάνει".

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται προβλήθηκε σαν σειρά από την ΕΡΤ την περίοδο 1975-1976.

Οι ταινίες του προκάλεσαν έντονες αντιδράσεις από πλήθος θρησκευόμενων πολιτών αλλά και εισαγγελικές παρεμβάσεις και μηνύσεις[

Αρχαίο Θέατρο Θορικού

http://art-hellas.blogspot.gr/2012/12/blog-post_22.html

Αρχαίο Θέατρο Θορικού στο Λαύριο

Το αρχαίο θέατρο Θορικού, στο Λαύριο, είναι ίσως το αρχαιότερο σωζόμενο στην Ελλάδα. Χρονολογείται μεταξύ του 525 και του 480 π.κ.χ.

Το κοίλο, με χτιστά λίθινα εδώλια, δεν αποτελεί όπως στα άλλα θέατρα ημικύκλιο, άλλα μισή έλλειψη και έχει στη μια πάροδο ναΐσκο του Διονύσου και στην αντικρινή σύμπλεγμα μικρών δωματίων. Το θέατρο, στην πρώιμη του μορφή, λειτούργησε ήδη από τα τέλη της αρχαϊκής περιόδου. Το κοίλον του θεάτρου δεν έχει το τυπικό ημικυκλικό σχήμα αλλά ελλειψοειδές, ενώ η ορχήστρα, που δεν ήταν κυκλική, ήταν η πιο μεγάλη από τις άλλες ορχήστρες των αρχαίων ελληνικών θεάτρων. Η χωρητικότητα του θεάτρου ήταν γύρω στους 4.000 θεατές.

Ο Άγγλος περιηγητής Christopher Wordsworth (Κρίστοφερ Γουόρντσγουορθ, 1807-1885) περιγράφει : «Η απόσταση από την Ανάφλυστο, στα δυτικά της χερσονήσου, μέχρι τον Θορικό, στην ανατολική ακτή του ακρωτηρίου, ήταν εξήντα στάδια. Και πράγματι, το άκρο του Σουνίου απέχει σχεδόν την ίδια απόσταση, εξήντα στάδια, από τα δυο αυτά σημεία. Έτσι οι τρεις αυτές κώμες βρίσκονταν στις τρεις γωνίες ενός ισόπλευρου τριγώνου. Διασχίζουμε τώρα τη χώρα και φτάνουμε ως την ανατολική ακτή. Κατευθυνόμαστε προς τον Θορικό, το σημερινό Θερικό. Οι λόφοι είναι κατάσπαρτοι με χαμηλούς κέδρους. Το έδαφος όπου βαδίζουμε είναι στρωμένο με πολυκαιρισμένους σωρούς σκουριάς από το αργυρό μετάλλευμα με το οποίο ήταν κάποτε εμπλουτισμένο το χώμα.»

Η εμφανέστερη φάση του είναι εκείνη του 450, ενώ μια τρίτη, του 425 π.κ.χ., δείχνει πως οι μετασκευές είχαν σημασία. Όπως φαίνεται από τη σημερινή κατάσταση και τα προβλήματά του, ως πρώτο (και ασφαλώς πρωτοπόρο) πλήρωσε φόρο γι’ αυτό.

Επί παραδείγματι, δεν είχε αγωγό αποστράγγισης της σκηνής («εύριπο» όπως είπε ο διευθυντής αναστήλωσης Αθ. Νακάσης στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο). Κατά την αρχαιότητα, ένας κρυφός τοίχος στήριζε αναλημματικό τοίχο του κοίλου. Η ανάγκη στήριξης προέκυψε λόγω ωθήσεων γαιών από την ορθογώνια ορχήστρα, αφού τα νερά δεν απομακρύνονταν αμέσως. Δεύτερος αναλημματικός τοίχος χτίστηκε κατά τη δεκαετία του ’50, για τους ίδιους λόγους.

Η διεύθυνση αναστήλωσης και η Β′ Εφορεία Αρχαιοτήτων Αττικής αποφάσισαν να λύσουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας λεπτούς μεταλλικούς πασσάλους, που θα είναι αόρατοι, διότι θα «φυτευθούν» στο έδαφος.

Θα έχουν διάμετρο 12 εκατοστών. Θα τοποθετηθούν 38 πάσσαλοι σε μήκος 24 μέτρων και θα φέρουν τα φορτία, ώστε να σταματήσει το πρόβλημα.

στο σύνδεσμο δείτε περισσότερες φωτογραφίες

Μιχαήλ Άγγελος

Ο Μιχαήλ Άγγελος γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου του 1475, στο Καπρέζε της Ιταλίας, μια κωμόπολη 60 χλμ μακριά από τη Φλωρεντία και που σήμερα, προς τιμή του λέγεται, Καπρέζε Μικελάντζελο. Υπήρξε γιος του Λουντοβίκο ντι Μπουοναρότι ντι Σιμόνι και της Φραντσέσκα ντι Νέρι ντελ Μινιάτο ντι Σιένα. Η οικογένεια Μπουοναρότι είχε καταγωγή από παλαιά φλορεντική οικογένεια και μέλη της είχαν στο παρελθόν καταλάβει σημαντικά αξιώματα. Η οικονομική ευημερία της φαίνεται πως ανατράπηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1474, ο πατέρας του διορίστηκε ως τοποτηρητής (podestà) στην πόλη Κιούζι και αργότερα στο Καπρέζε. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε άλλα τέσσερα αδέρφια ενώ κατά την γέννα του τελευταίου, το 1481, η μητέρα του πέθανε. Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Σετινιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου ο Λουντοβίκο εμπιστεύτηκε την ανατροφή του Μιχαήλ σε μία παραμάνα.

Παρά την εμφανή κλίση του στη ζωγραφική και κατόπιν επιθυμίας του πατέρα του, σπούδασε αρχικά υπό την καθοδήγηση του ουμανιστή Φραντσέσκο ντ' Ουρμπίνο, αλλά το 1487 ξεκίνησε ως μαθητευόμενος στο εργαστήριο ζωγραφικής του Ντομένικο Γκιρλαντάγιο. Εκεί ήρθε σε επαφή με την τεχνική της νωπογραφίας και εξασκήθηκε στο σχέδιο. Θεωρείται πιθανό πως ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στο εργαστήριο του Γκιρλαντάγιο στην διάρκεια τριών ετών μαθητείας, σύμφωνα με σχετική σύμβαση που είχε υπογράψει ο πατέρας του το 1488, ωστόσο υπήρξε σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτος. Επισκεπτόμενος τον Κήπο των Μεδίκων, όπου διατηρείτο σημαντική συλλογή από αρχαία γλυπτά υπό την εποπτεία του γλύπτη Μπρετόλντο ντι Τζοβάνι, διδάχθηκε την τέχνη της γλυπτικής ενώ παράλληλα γνώρισε τον Λορέντσο των Μεδίκων, επιφανή άρχοντα της Φλωρεντίας, ο οποίος τον εισήγαγε στην αυλή του. Εκπαιδεύτηκε δίπλα στους γιους του Λορέντσο, ενώ συνδέθηκε με τον Μαρσίλο Φιτσίνο και τον ποιητή Άντζελο Πολιτσιάνο καθώς και τις ιδέες του νεοπλατωνισμού. Σε αυτή την περίοδο, ο Μιχαήλ Άγγελος ολοκλήρωσε δύο μαρμάρινα ανάγλυφα, την Παναγία της Σκάλας (1490-1492) και την Μάχη των Κενταύρων (1491-1492), έργο κατά παραγγελία του Λορέντσο και βασισμένο σε ένα θέμα που πρότεινε ο Πολιτσιάνο.

Μετά το θάνατο του Λορέντσο, στις 8 Απριλίου του 1492, και αφού επέστρεψε για ένα διάστημα στο πατρικό του σπίτι, στη συνέχεια φιλοξενήθηκε στο μοναστήρι του Σάντο Σπίριτο (Santo Spirito), όπου του δόθηκε η δυνατότητα να αποκτήσει γνώσεις ανατομίας, μελετώντας τα πτώματα του γειτονικού νοσοκομείου. Σε ανταπόδοση της φιλοξενίας, ο Μιχαήλ Άγγελος φιλοτέχνησε έναν ξυλόγλυπτο Εσταυρωμένο (1493), έργο το οποίο δώρισε στο μοναστήρι. Στην ίδια χρονική περίοδο ανήκει και το πρώτο ίσως πολύ σημαντικό γλυπτό του, ο Ηρακλής, έργο που αρχικά τοποθετήθηκε στο Παλάτσο Στρότσι αλλά αργότερα μεταφέρθηκε στη Γαλλία όπου πιθανά καταστράφηκε τον 18ο αιώνα.

Ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην υπηρεσία των Μεδίκων, μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον γιο του Λορέντσο, τον Πιέρο των Μεδίκων, ωστόσο το καθεστώς του επρόκειτο να καταρεύσει μετά από την άνοδο του μοναχού Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα και της απήχησης των κηρυγμάτων του. Υπό τον φόβο αντιποίνων, ως ευνοούμενος των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος εγκατέλειψε την Φλωρεντία και αφού έμεινε για ένα διάστημα στη Βενετία, εγκαταστάθηκε αργότερα στη Μπολόνια. Εκεί εξασφάλισε μία σημαντική παραγγελία για την ολοκλήρωση τριών ημιτελών γλυπτών, για την εκκλησία του Σαν Ντομένικο. Παρέμεινε στη Μπολόνια για περισσότερο από ένα χρόνο και επέστρεψε στη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1495. Ο Μιχαήλ Άγγελος, σε αντίθεση με τον Λεονάρντο ντα Βίντσι που θεωρούσε τον Σαβοναρόλα φανατικό, επηρεάστηκε από τα κηρύγματά του, τα οποία ενδεχομένως να συνέβαλαν στην θρησκευτική του συγκρότηση.
Ρώμη

Στις 26 Ιουνίου του 1496, επισκέφτηκε τη Ρώμη. Νωρίτερα, είχε φιλοτεχνήσει έναν μαρμάρινο ερωτιδέα, του οποίου όμως η θεματολογία έκανε αδύνατη την πώλησή του, στο καθεστώς της Φλωρεντίας του Σαβοναρόλα. Για το λόγο αυτό, ο Λορέντσο Ποπολάνο, συγγενής των Μεδίκων, πρότεινε να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του έργου ώστε να φαίνεται ως αρχαία δημιουργία. Με αυτό τον τρόπο πωλήθηκε στον καρδινάλιο Ραφαέλε Ριάριο, ο οποίος - όταν αργότερα αποκαλύφθηκε η αλήθεια - προσκάλεσε τον Μιχαήλ Άγγελο στη Ρώμη προκειμένου να γνωρίσει τον ταλαντούχο καλλιτέχνη. Στη Ρώμη, ο Μικελάντζελο φιλοτέχνησε ένα Βάκχο μετά από παραγγελία του Ριάριο, ενώ αργότερα ανέλαβε την δημιουργία της πιετά (αποκαθήλωση) του Βατικανού, στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, έργο που απεικονίζει την Παναγία να κρατά στα χέρια της το σώμα του Χριστού μετά τη σταύρωση. H πιετά συνέβαλε καθοριστικά στην καταξίωσή του, ενώ αποτελεί και το μοναδικό έργο που φέρει την υπογραφή του Μικελάντζελο, ο οποίος φρόντισε να χαράξει τις λέξεις MICHEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT.
Δαβίδ, Galleria dell'Accademia

Ο Μιχαήλ Άγγελος έμεινε στην πόλη της Ρώμης για περίπου πέντε χρόνια και στη συνέχεια επέστρεψε στην Φλωρεντία, η οποία προερχόταν από μία περίοδο πολιτικής αστάθειας μετά την καταδίκη του Σαβοναρόλα. Χάρη στη φήμη που είχε αποκτήσει στη Ρώμη, ανέλαβε αρκετές παραγγελίες έργων. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζει η ανάθεση του Δαβίδ, για τον καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας, ενός μαρμάρινου γλυπτού μεγάλων διαστάσεων. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1504 προσδίδοντας μεγάλο κύρος στο Μικελάντζελο. Αποτέλεσε παράλληλα σύμβολο της νέας Φλωρεντιανής δημοκρατίας, με αποτέλεσμα να τοποθετηθεί τελικά στην Πιάτσα ντελα Σινιορία (Plazza della Signoria) μπροστά από το Παλάτσο Βέκιο (Palazzo Vecchio).
Cappella Sistina

Το 1505, ο Μιχαήλ Άγγελος επέστρεψε στη Ρώμη μετά από πρόσκληση του νέου Πάπα Ιουλίου Β΄, ο οποίος του ανέθεσε τη δημιουργία ενός επιβλητικού μαυσωλείου. Το έργο αυτό τελικά έμεινε ημιτελές, ωστόσο κατά τη διάρκεια της επεξεργασίας του, ο Μικελάντζελο αναλάμβανε παράλληλα και άλλες παραγγελίες. Μία από αυτές αφορούσε στην διακόσμηση του θόλου του Παπικού Παρεκκλησίου (Καπέλα Σιξτίνα), με νωπογραφίες των δώδεκα Αποστόλων. Ο Μιχαήλ Άγγελος αντιπρότεινε ένα περισσότερο σύνθετο και φιλόδοξο εγχείρημα, δημιουργώντας τελικά, σε διάστημα τεσσάρων ετών (1508-1512), περισσότερες από 300 βιβλικές φιγούρες και άλλες θρησκευτικές παραστάσεις, όπως σκηνές από την Γένεση, την ιστορία του Νώε ή τη Δευτέρα Παρουσία. Τα τέσσερα αυτά χρόνια, λέγεται, ότι ο Μικελάντζελο δεν βγήκε από την Καπέλα Σιξτίνα παρά ελάχιστα και δεν επέτρεψε σε κανέναν να δει το έργο του, δημιουργώντας έτσι μια αναστάτωση, μια φήμη και πλήθος κόσμου σύρρεε έξω από το Παρεκκλήσι. Σημαντική καινοτομία υπήρξε επίσης η απεικόνιση θεμάτων που προέρχονταν από την αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή παράδοση, χωρίς άμεση σχέση με την χριστιανική θρησκεία, όπως οι Σίβυλλες. Ο θόλος ήταν τόσο ψηλά που επινόησε μία τεχνοτροπία. Ζωγράφισε παραμορφωμένες τις φιγούρες, έτσι ώστε ο θεατής, που βρίσκεται αρκετα μέτρα πιο κάτω, να τις βλέπει κανονικές.
Δευτέρα Παρουσία, νωπογραφία, 13,7μ. x 13,2μ., Βατικανό, Καπέλα Σιξτίνα.

Στις αρχές του 1513 σημειώθηκε ο θάνατος του Ιουλίου Β΄ και ο διάδοχος του, Λέων Ι΄ του ανέθεσε την ανακατασκευή της πρόσοψης της εκκλησίας του Σαν Λορέντσο, στη Φλωρεντία. Εργάστηκε για το σκοπό αυτό για τρία χρόνια, ωστόσο ο πάπας τελικά απέρριψε το σχέδιο. Στη συνέχεια ανέλαβε την ανέγερση ενός νέου σκευοφυλακίου για την ίδια εκκλησία, με σκοπό να περιέχει τους τάφους του Λορέντσο του Μεγαλοπρεπή, του αδελφού του Τζουλιάνο καθώς και των ομώνυμων πρόωρα χαμένων δουκών. Ο θάνατος του πάπα, το 1521 και η άνοδος του Αδριανού ΣΤ΄ αναστέλουν προσωρινά τις εργασίες, οι οποίες συνεχίστηκαν όταν στον παπικό θρόνο ανέβηκε ο Κλήμης Ζ΄. Αν και το έργο έμεινε ημιτελές, αποτελεί σημαντικό δείγμα της συνύπαρξης της αρχιτεκτονικής με τη γλυπτική, σύμφωνα με το καλλιτεχνικό όραμα του Μιχαήλ Άγγελου. Το 1528, του ανατέθηκε σημαντικός ρόλος για την υπεράσπιση της πόλης, απέναντι στα στρατεύματα του Καρόλου Ε΄ και ανέλαβε επόπτης των έργων οχύρωσής της. Πριν την πολιορκία της πόλης, κατέφυγε στη Γαλλία, προσκεκλημένος του Φραγκίσκου Α΄, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί λιποτάκτης, ωστόσο πολύ σύντομα υπέβαλε αίτηση επιστροφής, η οποία έγινε δεκτή. Στις 12 Αυγούστου του 1530, η Φλωρεντία υπέγραψε συνθηκολόγηση, ενώ μετά την επιστροφή των Μεδίκων, ο Μιχαήλ Άγγελος παρέμεινε στην πόλη, συνεχίζοντας το έργο του πάνω στο σκευοφυλάκιο καθώς και στην Λαυρεντιανή Βιβλιοθήκη.
Ο επιβλητικός Μωυσής του Μιχαήλ Άγγελου. Το άγαλμα λαξεύτηκε το 1513 για τον τάφο του πάπα Ιουλίου Β΄ και είναι τοποθετημένο στο μαυσωλείο του Σαν Πιέτρο ιν Βίνκολι στη Ρώμη.
Τελευταία χρόνια

Στις αρχές της δεκαετίας του 1530, επισκέφτηκε εκ νέου τη Ρώμη πραγματοποιώντας προσπάθεια να ολοκληρώσει τον Τάφο του Ιούλιου Β'. Οι εργασίες διακόπηκαν την περίοδο 1534-1541, όταν ανέλαβε να ζωγραφίσει την Δευτέρα Παρουσία στην Καπέλα Σιξτίνα. Στα τελευταία χρόνια της εξουσίας του πάπα Παύλου Γ', ανέλαβε επίσης μία σειρά από αρχιτεκτονικά έργα, με σημαντικότερα ίσως αυτά που αφορούσαν την αναμόρφωση της πλατείας του Καπιτωλίου και το Παλάτσο Φαρνέζε. Το 1546, διορίστηκε υπεύθυνος αρχιτέκτονας για την ολοκλήρωση της κατασκευής της βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Τα σχέδια που ακολουθήθηκαν ανήκαν στον Ντονάτο Μπραμάντε, ωστόσο ο Μιχαήλ Άγγελος σχεδίασε το θόλο της, η κατασκευή του οποίου ολοκληρώθηκε πριν το θάνατό του, αν και η τοποθέτησή του έλαβε χώρα μεταγενέστερα.

Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου του 1564. Σύμφωνα με τον Βαζάρι, διατύπωσε τη διαθήκη του λέγοντας πως αφήνει "την ψυχή του στο Θεό, το σώμα του στη γη και τα υλικά αγαθά στους πιο κοντινούς συγγενείς". Η σορός του εναποτέθηκε σε μία σαρκοφάγο στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη, αλλά μετά από λίγες ημέρες, ο ανηψιός του, Λιονάρντο Μπουανόρι, οργάνωσε την κλοπή της, μεταφέροντας το λείψανο στην Βασιλική της Santa Croce της Φλωρεντίας, εκπληρώνοντας σχετική επιθυμία του ίδιου του Μιχαήλ Άγγελου.
http://el.wikipedia.org/wiki/Μιχαήλ_Άγγελος

Απόσπασμα από τον "Αλέξη Ζορμπά"

 
































ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ 

(18 Φεβρουαρίου 1883 - 26 Οκτωβρίου 1957)
Απόσπασμα από τον "Αλέξη Ζορμπά"
-Εγώ θέλω να μου πεις από που ερχόμαστε και που πάμε. Του λόγου σου τόσα χρόνια μαράζωσες απάνω στις Σολομωνικές*∙ θα ‘χεις στύψει δυο τρεις χιλιάδες οκάδες χαρτί∙ τι ζουμί έβγαλες;
Τόση αγωνία είχε η φωνή του Ζορμπά, που η πνοή μου κόπηκε, αχ, να μπορούσα να του ‘δινα μια απόκριση!
Ένιωθα βαθιά πως το ανώτατο που μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος δεν είναι η Γνώση, μήτε η Αρετή, μήτε η Καλοσύνη, μήτε η Νίκη∙ μα κάτι άλλο πιο αψηλό, πιο ηρωικό κι απελπισμένο: Το Δέος, ο ιερός τρόμος. Τι ‘ναι πέρα από τον ιερό τρόμο; ο νους του ανθρώπου δεν μπορεί να προχωρέσει.
-Δεν απαντάς; έκαμε ο Ζορμπάς με αγωνία.
Δοκίμασα να δώσω στο σύντροφό μου να καταλάβει τι είναι ο ιερός τρόμος:
-Είμαστε σκουληκάκια μικρά μικρά, Ζορμπά, αποκρίθηκα, απάνω σ' ένα φυλλαράκι γιγάντιου δέντρου. Το φυλλαράκι αυτό είναι η γης μας∙ τ' άλλα φύλλα είναι τ' αστέρια που βλέπεις να κουνιούνται μέσα στη νύχτα. Σουρνόμαστε απάνω στο φυλλαράκι μας, και το ψαχουλεύουμε με λαχτάρα∙ τ' οσμιζόμαστε, μυρίζει, βρωμάει∙ το γευόμαστε, τρώγεται∙ το χτυπούμε, αντηχάει και φωνάζει σαν πράμα ζωντανό.
Μερικοί άνθρωποι, οι πιο ατρόμητοι, φτάνουν ως την άκρα του φύλλου∙ από την άκρα αυτή σκύβουμε, με τα μάτια ανοιχτά, τα αυτιά ανοιχτά, κάτω στο χάος. Ανατριχιάζουμε. Μαντεύουμε κάτω μας το φοβερό γκρεμό, ακούμε ανάρια ανάρια το θρο που κάνουν τα φύλλα του γιγάντιου δέντρου, νιώθουμε το χυμό ν’ ανεβαίνει από τις ρίζες του δέντρου και να φουσκώνει την καρδιά μας. Κι έτσι σκυμμένοι στην άβυσσο, νογούμε σύγκορμα, σύψυχα, να μας κυριεύει τρόμος. Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει...
Σταμάτησα. Ήθελα να πω: «Από τη στιγμή εκείνη αρχίζει η ποίηση», μα ο Ζορμπάς δε θα καταλάβαινε και σώπασα.
-Τι αρχίζει; ρώτησε ο Ζορμπάς με λαχτάρα. Γιατί σταμάτησες;
-...Αρχίζει ο μεγάλος κίντυνος, Ζορμπά, είπα. Άλλοι ζαλίζουνται και παραμιλούν, άλλοι φοβούνται και μοχτούν να βρουν μιαν απάντηση, που να τους στυλώνει την καρδιά και λένε: "Θεός"∙ άλλοι κοιτάζουν από την άκρα του φύλλου το γκρεμό ήσυχα, παλικαρίσια και λένε: «Μου αρέσει».
Ο Ζορμπάς συλλογίστηκε κάμποση ώρα∙ βασανίζουνταν να καταλάβει.
-Εγώ, είπε τέλος, κοιτάζω κάθε στιγμή το θάνατο∙ τον κοιτάζω και δεν φοβούμαι. Όμως και ποτέ, ποτέ δε λέω: Μου αρέσει. Όχι, δε μου αρέσει καθόλου! Δεν είμαι λεύτερος; Δεν υπογράφω!
Σώπασε, μα γρήγορα φώναξε πάλι:
-Όχι, δε θ' απλώσω εγώ στο Χάρο το λαιμό μου σαν αρνί και να του πω: «σφάξε με, αγά μου, ν' αγιάσω!»
Δε μιλούσα∙ στράφηκε, με κοίταξε ο Ζορμπάς θυμωμένος.
-Δεν είμαι λεύτερος; ξαναφώναξε.
Δε μιλούσα. Να λες «Ναι!» στην ανάγκη, να μετουσιώνεις το αναπόφευγο σε δικιά σου λεύτερη βούληση -αυτός, ίσως, είναι ο μόνος ανθρώπινος δρόμος της λύτρωσης. Το 'ξερα, και γι αυτό δε μιλούσα.

OI ΗΛΕΚΤΟΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΣ

OI ΗΛΕΚΤΟΜΑΓΝΗΤΙΚΕΣ ΣΥΧΝΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ 

ΟΙ ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ

Με την καθοδηγούμενη χαλάρωση των μυών, γαληνεύει ο Νους και φτάνουμε στο επίπεδο ΑΛΦΑ. (Είμαστε τρισυπόστατοι. ΝΟΥΣ- ΣΩΜΑ-ΠΝΕΥΜΑ. Ζούμε για το Σώμα, Ζούμε για το Πνεύμα, Ζούμε για την Ψυχή. Όλα είναι ίσης σπουδαιότητας).
Εδώ θέτουμε στόχους ευεργετικούς, όπως ο έλεγχος συνηθειών, ενίσχυση αυτοεκτίμησης, στόχους ανάπτυξης και εξέλιξης, αθλητικές επιδόσεις, αύξηση παραγωγικότητας, Δημιουργικότητα... Παραγωγή νέων ιδεών.
Στο επίπεδο Άλφα, οι δυνατότητες είναι απεριόριστες.
Τα θαύματα του χθες είναι η επιστήμη του σήμερα. Είναι η κατανόηση που μας λείπει. Το 1924 ο Χανς Μπέργκεν Αυστριακός ψυχίατρος, έκανε μετρήσεις με ηλεκτροεγγεφαλογράφο, και ανακάλυψε ότι ο εγκέφαλός μας πάλλεται με παλμούς το δευτερόλεπτο, όπως η καρδιά μας πάλλεται με παλμούς το λεπτό. Και όταν αυτοί οι παλμοί είναι από 14 έως 21 λέμε πως είμαστε στη Βήτα συχνότητα. Είναι η κατάσταση της εγρήγορσης, όπου λειτουργούν οι 5 αισθήσεις , αναγνωρίζουμε τον φυσικό κόσμο και μας αναγνωρίζει κι αυτός.
ΣΤΗΝ ΒΗΤΑ έχουμε: Συνείδηση, λογική, επικοινωνία- γλώσσα, ανάλυση (ξεχωρίζω το δέντρο από το δάσος) έννοια χώρου- χρόνου.
Και αριστερό ημισφαίριο. Στο Βήτα έχουμε επίγνωση και είμαστε δέκτες του φυσικού κόσμου. Ο εγκέφαλος είναι πομπός και δέκτης. Με αυτές τις συχνότητες στέλνει και λαμβάνει μηνύματα για το πώς θέλει να είναι στον φυσικό κόσμο.
Το 1981 ο δρ. Σπέρυ (πήρε και βραβείο Νόμπελ γι αυτό) ανακάλυψε τις διαφορετικές δυνατότητες των δύο ημισφαιρίων.
ΑΛΦΑ συχνότητα: Kάτω από τους 14 παλμούς, ενεργοποιείται το δεξί ημισφαίριο (Αυτό που στην ψυχολογία ονομάζεται υποσυνείδητο). Εδώ υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες όπως ΦΑΝΤΑΣΙΑ, ΔΙΟΡΑΣΗ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ, ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ (ΤΟ ΔΑΣΟΣ, ΟΧΙ ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ) ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ E.S.P. = Διαίσθηση, ενόραση.
Ο άνθρωπος ο έμφρων-έμφρων ( στο επόμενο επίπεδο εξέλιξης που βρισκόμαστε τώρα), έχει δύο επιπλέον αισθήσεις. Διαίσθηση- Ενόραση. Η μελλοντική εξέλιξη της ανθρωπότητας είναι η εξέλιξη της συνείδησης που έχουμε για τη συνείδηση. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στο σήμερα με εργαλεία του χθες.
ΦΑΝΤΑΣΙΑ: ανήκει στο δεξί. Οι σπουδαίες ιδέες έρχονται σε κατάσταση χαλάρωσης. Μας επιτρέπει να αλλάξουμε τη ζωή μας. Οτιδήποτε θέλουμε να φτιάξουμε, να κάνουμε ή να δημιουργήσουμε είναι μια εικόνα που πρέπει πρώτα να γίνει.
Η ικανότητα να προβλέπουμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Στη Βήτα συχνότητα 4 στις 5 αποφάσεις είναι λάθος. Είναι η λειτουργία που μας δίνει τη δυνατότητα να εκτιμάμε καλύτερα τις πληροφορίες και τα γεγονότα και να προβλέπουμε ώστε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις και έτσι να γίνουμε οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη στιγμή. Να μπορούμε δηλ. να μαντεύουμε. Κάθε φορά που πήρατε μία απόφαση και είπατε «Μου βγήκε σε καλό» είσαστε στο Β
Όταν πήρατε απόφαση και είπατε «Την Πάτησα», είσαστε στο Α. Εδώ έχετε περισσότερα στοιχεία να επεξεργαστεί ο εγκέφαλος, παρά όταν είναι στην υψηλότερη συχνότητα, Βήτα.
ΣΤΟ ΑΛΦΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ
Η δημιουργικότητα έχει να κάνει με την εικόνα που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του. Όσο υψηλότερη εικόνα, τόσο υψηλότερους στόχους βάζει. Στην Α έχουμε καλύτερη εικόνα του εαυτού μας, γιατί εδώ είναι οι δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο είδος, ενώ στο Β είμαι επηρεασμένος από τις γνώμες των άλλων. ( του πατέρα μου, της μάνας μου, της κοινωνίας)
ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ ΑΜΥΝΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Εδώ παράγονται τα περίφημα λεμφοκύτταρα, τα κύτταρα -Τ- που αποτελούν το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Το λεμφικό μας σύστημα είναι υπεύθυνο για την αποβολή των αχρήστων. Ενισχύεται δηλαδή η άμυνα του οργανισμού μας κάθε φορά που συνειδητά χαλαρώνουμε στο ΑΛΦΑ και ο οργανισμός αυτοθεραπεύεται. Κατά τη διάρκεια του ύπνου ο εγκέφαλος περνά αρκετές φορές από το Α (γέμισμα μπαταρίας). ( Με φυσιολογικό ύπνο και όχι με χάπια- Όταν κάποιος παίρνει χάπια δεν περνά καθόλου από το ΑΛΦΑ και πάει κατευθείαν στο ΔΕΛΤΑ με αποτέλεσμα να ξυπνά και να νιώθει ακόμα κουρασμένος)
ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ: Ο δρ. Χιούμαν ο αστροφυσικός, ανακάλυψε ότι ανάμεσα στη στρατόσφαιρα και την ιονόσφαιρα ο χώρος δονείται στους 10 κύκλους το δευτ. Οι επιστήμονες προσπάθησαν να βρουν από πού ξεκινάει αυτή η συχνότητα και δε βρήκαν. Θεώρησαν ότι αυτή είναι μια συμπαντική συχνότητα όπου δονείται το σύμπαν στους 10 κύκλους. Για μας τι σημαίνει αυτό; ότι κάθε φορά που συντονιζόμαστε σ΄αυτή τη συχνότητα ερχόμαστε σε μια υποκειμενική επικοινωνία. Μπορούμε να δεχτούμε ή να στείλουμε ένα μήνυμα, όπου εκεί μπορούμε να καταλαβαίνουμε και να επικοινωνούμε.
ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ E.S.P Διαίσθηση: Η δυνατότητα να πάρω πληροφορίες μέσω του νου μου. Για τους επιχειρηματίες είναι το κρυφό χαρτί τους. Δεν υπάρχουν επιχειρηματίες επιτυχημένοι που να μην έχουν διαίσθηση. Λειτουργούν στο μέλλον όχι στο παρελθόν.
Η διαφορά ανάμεσα στην Β και Α είναι ότι στη Β είμαστε ξύπνιοι, ενώ στην Α το 95% κοιμάται και δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτές τις σπουδαίες δυνατότητες συνειδητά, εκτός κι αν είχε κάποια αναλαμπή σκέψης, ή το πρωί όταν ξυπνήσει, πριν μπει σε δράση και του έρθει κάποια ιδέα, και πάρει κάποια απόφαση καλώς. Αυτό που μόλις περιέγραψα είναι διόραση.
ΘΗΤΑ: Είναι τμήμα της κλίμακας του υποσυνειδήτου και του δεξιού ημισφαιρίου και πολύ λίγοι άνθρωποι παραμένουν αρκετά σε μια τόσο χαμηλή συχνότητα. Όλες οι συναισθηματικές μας εμπειρίες μοιάζουν να καταγράφονται σ΄αυτή τη συχνότητα. Η Θήτα είναι αυτή η ειδική κλίμακα που ανοίγει την πόρτα της συνείδησης για να προχωρήσει στην πέρα από την χαλάρωση περιοχή, μέσα στον κόσμο των ψυχικών φαινομένων. Οι αλλαγές από το ΒΗΤΑ επίπεδο, επιτυγχάνονται μόνον 10%. Το 80% των αλλαγών επιτυγχάνεται στο ΑΛΦΑ και το υπόλοιπο 10% στο ΘΗΤΑ το οποίο όπως είπαμε, μαζί με το ΑΛΦΑ είναι το υποσυνείδητο.
Αυτή είναι η δύναμη του υποσυνειδήτου μας και με μια σειρά ασκήσεων ξεκινάμε να το ενεργοποιούμε.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο είδος το οποίο ελέγχει το πεπρωμένο του. Αυτό προϋποθέτει τεράστια δύναμη, τεράστιες ευθύνες. Γιατί ζούμε; Το 95% των ανθρώπων απλώς ζουν περιμένοντας να τους συμβεί κάτι καλύτερο. Πατάνε στα νύχια τους και προχωράνε στη ζωή ελπίζοντας ότι θα φτάσουν με ασφάλεια στο θάνατο. Οι στιγμές κρίσης είναι ευκαιρία για ανανέωση. Η έννοια της μετάβασης περιλαμβάνει την προϋπόθεση της αλλαγής. Χρειάζεται να κινηθούμε για να ζήσουμε, δημιουργώντας το δικό μας μέλλον, αποφεύγοντας την πεπατημένη και χωρίς να πάρουμε τίποτα από κανένα. Έχουμε έρθει εδώ για να δημιουργήσουμε. Το επίπεδο ΑΛΦΑ είναι το εργαλείο.
ΔΕΛΤΑ: Το επίπεδο του βαθιού ύπνου. Είναι ανεξερεύνητο από την επιστήμη.

Βασίλης Λογοθετίδης

Βασίλης Λογοθετίδης (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960)

Ο Βασίλης Λογοθετίδης (1898 - 20 Φεβρουαρίου 1960) ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Το πραγματικό του ονοματεπώνυμο ήταν Βασίλης Ταυλαρίδης. Καθιέρωσε το επίθετο Λογοθετίδης με το ντεμπούτο του στο θέατρο το 1919
Γεννήθηκε το 1898 στο Μυριόφυτο της Ανατολικής Θράκης και έζησε τα νεανικά του χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Το 1915 αποφοίτησε από το Ζωγράφειο Γυμνάσιο και τον επόμενο χρόνο εμφανίσθηκε ερασιτεχνικά σε θεατρική σκηνή της Κωνσταντινούπολης κάνοντας μεγάλη εντύπωση. Το 1918 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και τον επόμενο χρόνο κάνει την εμφάνισή του ως επαγγελματίας πλέον ηθοποιός με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη με τον οποίο και συνεργάσθηκε μέχρι το 1935 όταν για μια μόνο θεατρική περίοδο δημιούργησε ο ίδιος θίασο συνεταιρικά με την Αλίκη και τον Κώστα Μουσούρη.

Μετά το τέλος της περιόδου εκείνης επανήλθε στο θίασο της Κοτοπούλη παραμένοντας μέχρι το 1946. Κατά τη θερινή περίοδο του 1947 συνεργάσθηκε με την Κατερίνα Ανδρεάδη και τον χειμώνα του ίδιου έτους συγκρότησε αποκλειστικά δικό του θίασο.

Στη διάρκεια της λαμπρής και πλούσιας σε επιτυχίες θεατρική σταδιοδρομία του έπαιξε σε περισσότερα από 200 ξένα θεατρικά έργα μεταξύ των οποίων στο Αρσενικό και παλιά δαντέλλα του Κέσσερλινγκ, στο Έξυπνοι και κουτοί του Γκάρσον Κάνιν, στην κωμωδία του Σαίξπηρ Όπως σας αρέσει, στο Βολπόνε του Μπεν Τζόνσον, στο Γαμπρός του κ. Πουαριέ του Ωζιέ, στο Κνοκ του Ζυλ Ρομαίν κ.ά. καθώς επίσης και σε περισσότερες από 110 ελληνικές κωμωδίες.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης ήταν και από τους πρώτους ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου, όπου πρωτοεμφανίζεται το 1936, σε ταινίες που σχεδόν σε όλες και πρωταγωνιστεί όπως Κακός δρόμος (1936), Μαντάμ Σουσού (1948), Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948), Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952), Σάντα Τσικίτα (1953), Δεσποινίς ετών 39 (1954), Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955), Η κάλπικη λίρα (1955), Ο ζηλιαρόγατος (1956), Δελησταύρου και υιός (1957) και Ένας ήρως με παντούφλες (1958) που ήταν και η τελευταία κινηματογραφική του παρουσία.

Το 1957 ανέλαβε καλλιτεχνική περιοδεία στις ΗΠΑ με σκοπό τη καθιέρωση συστηματικής επαφής μεταξύ των θεάτρων όλων των χωρών της γης, δίνοντας παραστάσεις σε οκτώ πόλεις των ΗΠΑ όπου και θριάμβευσε. Κατά δε την υποδοχή του στη πόλη Πίτσμπουργκ, ο δήμαρχος της πόλης του παρέδωσε το χρυσό κλειδί της πόλης, τιμή που δεν έχει ξαναγίνει σε Έλληνα ηθοποιό. Ακριβώς σε αναγνώριση της συμβολής του αυτής για την πρόοδο της ελληνικής θεατρικής τέχνης και παρουσίας σε διεθνές κοινό, ο Βασιλιάς Παύλος του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος. Νωρίτερα (1952), είχε τιμηθεί και με το Έπαθλο Ξενόπουλου.

Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε στο σπίτι του στις 20 Φεβρουαρίου 1960 από καρδιακή προσβολή, ενώ ετοιμαζόταν να πάει στο θεάτρό του. Τη διεύθυνση του θιάσου του συνέχισε επάξια ο Χρήστος Ευθυμίου. Μετά από εντολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Η κηδεία έγινε στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών παρουσία της πολιτικής ηγεσίας και συνέρρευσε τεράστιο πλήθος 50.000 Αθηναίων. Τάφηκε στο Α' Νεκροταφείο. Ήταν άγαμος, δεν είχε στενούς συγγενείς και κατοικούσε στο Παλαιό Φάληρο.
 

Φιλμογραφία

Κακός δρόμος (1936)
Μαντάμ Σουσού (1948) .... Παναγιωτάκης
Οι Γερμανοί ξανάρχονται (1948) .... Θόδωρος
Ένα βότσαλο στη λίμνη (1952) .... Μανώλης Σκουντρής
Σάντα Τσικίτα (1953) .... Φώτης Φαγκρής
Δεσποινίς ετών 39 (1954) .... Τηλέμαχος Καραντάρης
Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (1955) .... Λαλάκης Μακρυκώστας
Η κάλπικη λίρα (1955) .... Ανάργυρος Λουμπαρδόπουλος
Ο ζηλιαρόγατος (1956) .... Πότης Αντωνόπουλος
Δελησταύρου και υιός (1957) .... Αντώνης Δελησταύρου
Κάτω από τους ουρανοξύστες (1958)
Ένας ήρως με παντούφλες (1958) .... στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλλας
http://el.wikipedia.org/wiki/Βασίλης_Λογοθετίδης

Οι τρεις (3) αδελφές

http://www.kalliergo.gr/home-kalliergo/3-sisters-kalampoki-kolokythia-fasolia.html

Οι τρεις (3) αδελφές: Καλλιεργήστε μαζί καλαμπόκια, κολοκύθια, φασόλια

Οι ινδιάνοι της Αμερικής συνήθιζαν να καλλιεργούν με επιτυχία μαζί καλαμπόκι, κολοκύθια και φασόλια. Ονόμαζαν αυτό τον τρόπο καλλιέργειας “οι τρεις αδελφές”, γιατί τα τρία φυτά φρόντιζαν το ένα το άλλο και όλα μαζί αναπτύσσονταν αρμονικά.
Μπορείς κι εσύ να αξιοποιήσεις αυτή τη γνώση και να καλλιεργήσεις μαζί καλαμπόκι, κολοκύθια και φασόλια.
Το καλαμπόκι παρέχει ένα φυσικό υποστύλωμα πάνω στο οποίο μπορεί να αναρριχηθεί το φασόλι. Επωφελούνται ταυτόχρονα από το άζωτο που δεσμεύουν οι ρίζες της φασολιάς.
Οι φασολιές με τη σειρά τους δεσμεύουν άζωτο στις ρίζες τους και βοηθούν το καλαμπόκι στην ανάπτυξή του. Επιπλέον οι φασολιές, βοηθούν στην σταθεροποίηση των καλαμποκιών καθώς αναπτυσσόμενα γύρω από αυτά, προσφέρουν επιπλέον στήριξη.
Οι κολοκυθιές με τα μεγάλα τους φύλλα προσφέρουν σκίαση. Τα μεγάλα φύλλα από τις κολοκυθιές εμποδίζουν τις ακτίνες του ήλιου να φτάσουν στο χώμα και να εξατμίσουν το νερό. Ταυτόχρονα, τα μεγάλα φύλλα των κολοκυθιών σταματώντας τις ακτίνες του ήλιου, εμποδίζουν την ανάπτυξη των αγριόχορτων. Έτσι τα αγριόχορτα δεν αναπτύσσονται και δεν ανταγωνίζονται την πρωτεύουσα καλλιέργεια.

Πως να καλλιεργήσεις καλαμπόκι, κολοκύθια και φασόλια μαζί

Επέλεξε να τα φυτέψεις σε ένα μέρος που το βλέπει ο ήλιος το καλοκαίρι για τουλάχιστον 6 με 8 ώρες.
Σκάψε καλά και εμπλούτισε (λίπανε) το έδαφος με κοπριά ή/και κομπόστ.
Ακολούθησε τα παρακάτω διαγράμματα για την σπορά.
Τα διαγράμματα παρουσιάζουν μία σπορά σε διάταξη 3,2 x 3,2 μέτρα (τα καλαμπόκια πρέπει να σπέρνονται σε διάταξη παραλληλογράμμου ώστε να μπορούν να γονιμοποιηθούν). Για κάθε κύκλο παρουσιάζεται η διάταξη στην οποία πρέπει να φυτευτούν τα φυτά.


Εικόνα 1. Διάγραμμα σποράς καλαμποκιού, φασολιών και κολοκυθιών σε περιοχή (περίπου 10 τετραγωνικών μέτρων) 3,2x3,2 μέτρα.

Εικόνα 2. Λεπτομέρεια σποράς σε κάθε κύκλο.
Υπόμνημα:
ΚΟΛΟΚ, ΚΟΛ = Κολοκυθιά
ΚΑΛ, Κ = Καλαμπόκια
ΦΑΣ, Φ = Φασολιά

Σειρά φύτευσης

Προσοχή! Για την επιτυχία του εγχειρήματος, σημασία έχει η σειρά φύτευσης των σπόρων.
Πρώτα φυτεύουμε τα καλαμπόκια (εικόνες 1 και 2). Σε κάθε θέση φύτευσης βάζουμε 2 με 3 σπόρους. Κρατάμε το φυτό που είναι πιο δυνατό ώστε να έχουμε τελικά ένα φυτό ανά θέση. Σημείωση, πριν φυτέψετε τους σπόρους καλαμποκιού βάλτε τους σε νερό για περίπου 8 ώρες.
Όταν το καλαμπόκι φτάσει σε ύψος τα 10 εκατοστά, τότε είναι η ώρα να φυτέψουμε τα φασόλια και τα κολοκύθια.
Σε κάθε θέση (εικόνες 1 και 2) σπείρετε 2 με 3 σπόρους φασολιάς και κολοκυθιάς. Τελικά θα διατηρήσετε το πιο δυνατό φυτό. Θα πρέπει να αφαιρέσετε τα πιο ασθενή.

Πηγές

1. Bird Clan of E. Central Alabama: The Three Sisters
2. Cornell University Garden Based Learning: Three Sisters Garden- A Legend

http://www.apocalypsejohn.com/2013/02/xartis-ptoseon-meteoriton-gi.html

Χάρτης πτώσεων μετεωριτών στον πλανήτη Γη

Ο χάρτης περιλλαμβάνει με όλες τις πτώσεις μετεωριτών από το 2300 π.Χ. έως και σήμερα
Εδώ βλέπετε ένα χάρτη που αποτυπώνει όλες τις καταγεγραμμένες πτώσεις μετεωριτών, από το 2300 π.Χ έως και σήμερα και δημιουργήθηκε για την Guardian. Τα στοιχεία προέρχονται από την Μετεωρολογική Εταιρεία και αφορούν, 34513 περιστατικά.
Πάνω στο χάρτη, θα μπορέσετε να εντοπίσετε στο κάθε σημείο πρόσκρουσης και θα βρείτε την χρονιά που αυτή έγινε (ή βρέθηκε ο μετεωρίτης, αν δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία), ο υπολογιζόμενος όγκος του, ο τύπος του μετεωρίτη (σύσταση) και η επισήμανση αν η χρονιά αναφοράς είναι η χρονιά που έπεσε ο μετεωρίτης ή που βρέθηκε.
Είδαμε με ενδιαφέρον πως στην Ελλάδα έχουν καταγραφεί 4 πτώσεις μετεωριτών και με ένα πρόχειρο υπολογισμό που κάναμε, η Γη εισπράττει περίπου 8 μετεωρίτες τον χρόνο. Που σημαίνει πως η πιθανότητα να πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας, είναι σχετικά… χαμηλή.
Ο χάρτης δημιουργήθηκε με το data visualization tool cartdob.com και στο παρακάτω βίντεο, θα δείτε πως έγινε η οπτικοποίηση όλων των δεδομένων με αυτό το tool.
HOWTO: Every meteorite fall on earth mapped on CartoDB from vizzuality on Vimeo.

ΠΗΓΗ

Μόχλος

http://to-perivoli-tis-kritis.gr/content/%CE%BC%CF%8C%CF%87%CE%BB%CE%BF%CF%82

 

κλικ στη φωτογραφια για περισσότερα

Μόχλος

Ο Μόχλος είναι ένας μικρός παραλιακός οικισμός στη βόρεια ακτή της Κρήτης ανάμεσα απο τη Σητεία και την Παχειά Αμμο, στο κόλπο του Μεραμπέλλου, στο Λασίθι.

Φαίνεται να κατοικείται απο τη Νεολιθική εποχή, σε όλη τη διάρκεια της Μινωϊκής εποχής και μετά στα Ελληνορωμαϊκά χρόνια και τα χρόνια του Βυζαντίου.
Τότε ήταν μια μικρή χερσόνησος με δυό λιμανάκια, ένα στη κάθε πλευρά.

Σήμερα, το χαμηλότερο τμήμα της ξηράς έχει δώσει τη θέση του σ ένα μικρό θαλάσσιο δίαυλο που τη χωρίζει απο το μικρό νησάκι που απέμεινε.

Ο οικισμός βρισκόταν στη νότια μεριά του νησιού και οι ανασκαφές που άρχισαν γύρω στο 1905 και συνεχίζονται μέχρι σήμερα έχουν ανακαλύψει μεγάλο αριθμό ευρημάτων.

Στα νεκροταφεία της πρωτο ανακτορικής και της μετα ανακτορικής περιόδου έχουν βρεθεί τάφοι και ταφές σε σαρκοφάγους όπως επίσης και πλήθος κοσμημάτων και ταφικών σκευών.

Τα πιό αξιόλογα απ αυτά βρίσκονται εκτεθειμένα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου.

Σήμερα, ο Μόχλος είναι ένα εξαιρετικό μέρος για ξεκούραση δίπλα στη θάλασσα. Μπορεί να μη φημίζεται για τις παραλίες του αλλά εκείνες οι μικρές που υπάρχουν είναι αρκετές για τους φίλους του.

Καλό φαγητό και πραγματικό φρέσκο ψάρι, ψαρεμμένο απο τους λίγους ψαράδες που έμειναν, καταναλώνεται αμέσως.

Το κρασί, που έρχεται απ τον Αγριλό, είναι όνειρο. Παράγεται απο τα αμπέλια που βρίσκονται στο ύψωμα Αγριλός, πάνω απο τα Μέσα Μουλιανά, και είναι ονομαστό από την αρχαιότητα.

Για όσους αρέσει η πεζοπορεία τα μονοπάτια είναι παντού. Δίπλα στη θάλασσα η ανηφορικά μέχρι το Αγιο Πνεύμα, τη Σφάκα και τη Τουρλωτή.

Υπάρχουν και μικρά, απλά ξενοδοχεία στο Μόχλος αν θέλετε να κάνετε τις διακοπές σας σ αυτή την όμορφη γωνιά της Κρήτης να διαρκέσουν μέρες.