Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη της Ρίλα, γνωστό και απλά ως Μοναστήρι της Ρίλα (βουλγ. Рилски манастир, Rilski manastir) είναι η μεγαλύτερη και πιο φημισμένη ορθόδοξη μονή στη Βουλγαρία. Βρίσκεται στα Όρη Ρίλα, σε ύψος 1.147 μέτρων και 117 χιλιόμετρα νότια της πρωτεύουσας, Σόφιας. Ολόκληρο το συγκρότημα της μονής καταλαμβάνει μια έκταση 8.800 m² και αποτελείται από μια μονόκλιτη βασιλική, κελιά όπου μένουν οι μοναχοί και έναν πύργο.

Το μοναστήρι ιδρύθηκε το 10ο αιώνα και αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά πολιτισμικά, ιστορικά και αρχιτεκτονικά μνημεία της Βουλγαρίας και γενικότερα των Βαλκανίων. Το 1976 ανακηρύχθηκε εθνικό ιστορικό μνημείο της Βουλγαρίας και το 1983 χαρακτηρίστηκε από την ΟΥΝΕΣΚΟ ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Από το 1991 υπάγεται εξ' ολοκλήρου στην Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Βουλγαρίας.

"διακοπή ρεύματος"

Bigbook.gr

H δολοφονία του επιχειρηματία Νοσφεράτου και του αποκαλούμενου "Μεγάλου Στόχου" αλλά και η γνωριμία του με τον καθηγητή Ρωμαίο, αναστατώνει τη ζωή του Στέφανου, ενός κατά τα άλλα συνηθισμένου φοιτητή στην Αθήνα. Παράλληλα δίνει νέο νόημα στη θεώρηση του για την αναγκαιότητα του ένοπλου αντάρτικου των πόλεων. Την ίδια ώρα η ανασκόπηση της ζωής του μικρού "συγγραφέα", με τα προσωπικά του βιώματα και οι οικογενειακές μνήμες εμπλέκονται έντεχνα με ανατριχιαστική δράση, έρωτα και έντονο... λυρισμό. Ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα; Τρία διαφορετικά πλοκάμια μιας πλεξούδας, σ ένα ενιαίο και θανάσιμο αγκάλιασμα που περνούν στη σφαίρα του ονείρου μετά τη... "διακοπή ρεύματος".

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=178362

Συμβουλές

 

 Συμβουλές για να είστε σίγουροι ότι τρέφεστε σωστά

Πόσες είναι οι αναγκαίες μερίδες για μια καλή υγεία

Αν έχετε πάρει κάποια παραπανίσια κιλά τα οποία θέλετε να ξεφορτωθείτε, ή πολύ απλά θέλετε να διατηρείστε σε φόρμα, τότε οι ακόλουθες συμβουλές ίσως σάς φανούν πολύ χρήσιμες. Κι αυτό γιατί πολλοί τείνουν να πιστεύουν λανθασμένα κάποια πράγματα... Προς αποκατάσταση της αλήθειας λοιπόν έχουμε και λέμε...

Το μαρούλι είναι το πλουσιότερο σαλατικό σε ίνες και βιταμίνες.

ΛΑΘΟΣ: Το μαρούλι αποτελείται κατά 96% από νερό και περιέχει στα 100 γραμμ. μόνο 1 γραμμ. πρωτεΐνες και 1,5 γραμμ. ίνες. Επίσης, δεν είναι πλούσιο ούτε σε βιταμίνες ούτε και σε μεταλλικά στοιχεία. Στα στοιχεία αυτά πλουσιότερα είναι: το κατσαρό μαρούλι, το αντίβ και το σπανάκι. Μια ποικιλία σαλατικών θα σας δίνει επομένως όλα τα χρήσιμα συστατικά που χρειάζεται ο οργανισμός σας.

Ένα γιαούρτι την ημέρα φτάνει για να μας δώσει το ασβέστιο που χρειαζόμαστε, για να αποφύγουμε την οστεοπόρωση.

ΛΑΘΟΣ: Για να προσλάβει ο οργανισμός μας την απαιτούμενη ημερήσια ποσότητα σε ασβέστιο, ώστε να προστατευτεί από την οστεοπόρωση, θα χρειαζόταν 8 κεσεδάκια γιαούρτι την ημέρα και όχι ένα. Εκτός, λοιπόν, από το 1 κεσεδάκι γιαούρτι την ημέρα, προσθέστε στη διατροφή σας λευκά τυριά, μεταλλικό νερό και πράσινα λαχανικά.

Τα κατεψυγμένα φρούτα και λαχανικά περιέχουν περισσότερες βιταμίνες.

ΣΩΣΤΟ: Σίγουρα τα πλουσιότερα σε βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία είναι τα φρέσκα φρούτα και λαχανικά, τα οποία όμως έχουν μαζευτεί το ίδιο πρωί. Αλλά επειδή στη διάρκεια της μεταφοράς και της παραμονής στο ψυγείο πολλές πολύτιμες ουσίες χάνονται, κυρίως αν πρόκειται για κόκκινα φρούτα, σπανάκι ή αρακά, προτιμότερα είναι τα κατεψυγμένα, αφού με την κατάψυξη δε χάνεται τίποτα.

Για να έχουμε καλή υγεία πρέπει να λαμβάνουμε πέντε μερίδες φρούτα και λαχανικά την ημέρα. Η μία μερίδα αντιστοιχεί σε ένα πιάτο;

ΛΑΘΟΣ: Μία μερίδα = μία χούφτα. Αν πρόκειται για χυμούς φρούτων, η μερίδα αντιστοιχεί σε ένα ποτήρι.

Τα τρία γεύματα την ημέρα μας βοηθούν να αδυνατίσουμε, αλλά και να διατηρήσουμε το βάρος μας.

ΣΩΣΤΟ: Παλαιότερα για να διατηρείται σταθερό το βάρος, οι διαιτολόγοι συνιστούσαν πέντε με έξι μικρά γεύματα την ημέρα. Σήμερα, όμως, έχει αποδειχθεί ότι τα τρία μεγαλύτερα γεύματα είναι προτιμότερα, γιατί έτσι (αφήνοντας δηλαδή τα ενδιάμεσα γεύματα) επιτρέπουμε στον οργανισμό μας να κάνει ένα διάλειμμα στην παραγωγή ινσουλίνης.

Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που συνεισφέρει στην παραγωγή λιπωδών κυττάρων και παράγεται σε υψηλές δόσεις μετά από κάθε γεύμα, για να ρυθμίζει το επίπεδο του σακχάρου στο αίμα. Όταν, λοιπόν, ανάμεσα στα γεύματα μεσολαβούν γύρω στις τέσσερις ώρες, τότε ο οργανισμός έχει αρκετό χρόνο, ώστε να πέσει το επίπεδο ινσουλίνης και να μπορούν τα διάφορα ένζυμα να μετατρέψουν το λίπος σε ενέργεια.

Στο σπίτι τρώμε λιγότερο όταν ακούμε απαλή μουσική.

ΣΩΣΤΟ: Σύμφωνα με Αμερικανούς μελετητές, όσοι ακούνε απαλή μουσική την ώρα που γευματίζουν τρώνε πιο αργά και λιγότερο. Η έρευνα έδειξε ότι αυτοί που συμμετείχαν στην έρευνα όταν άκουγαν γρήγορη μουσική κατανάλωναν πέντε μερίδες, χωρίς μουσική τέσσερις και με απαλή μουσική μόνο τρεις. Επίσης, να ξέρετε ότι όταν διαβάζετε ή βλέπετε τηλεόραση την ώρα που τρώτε, τρώτε περισσότερο, γιατί αποσπάται η προσοχή σας.

belife

Εμμανουήλ Ροΐδης

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης (28 Ιουλίου 1836 – 7 Ιανουαρίου 1904) ήταν σημαντικός Έλληνας λογοτέχνης. Θεωρείται ένας από τους πιο πνευματώδεις συγγραφείς που παρουσιάστηκαν στα ελληνικά γράμματα, ενώ το έργο του συγκροτείται από πολλά διαφορετικά είδη, όπως μυθιστορήματα, διηγήματα, κριτικές μελέτες, κείμενα πολιτικού περιεχομένου, μεταφράσεις και χρονογραφήματα.

Ο Εμμανουήλ Ροΐδης γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1836 στην Ερμούπολη της Σύρου από εύπορους και αριστοκρατικής καταγωγής (εκ Χίου) γονείς, τον Δημήτριο Ροΐδη και την Κορνηλία το γένος Ροδοκανάκη. Το 1841 η οικογένειά του μετακόμισε στην Ιταλία λόγω του διορισμού του πατέρα του σε μεγάλο εμπορικό οίκο της εποχής, με έδρα τη Γένοβα, και αργότερα της υπηρεσίας του ως Γενικού Προξένου της Ελλάδας. Σε ηλικία δεκατριών ετών, και ενώ οι γονείς του είχαν εγκατασταθεί στο Ιάσιο, ο Ροΐδης επέστρεψε στην Ερμούπολη, όπου σπουδάζει εσωτερικός στο φημισμένο ελληνοαμερικανικό λύκειο Χ. Ευαγγελίδη. Συμμαθητής του ήταν ο λόγιος, συγγραφέας και έμπορος Δημήτριος Βικέλας και μαζί εξέδιδαν μια εβδομαδιαία χειρόγραφη εφημερίδα υπό τον τίτλο Μέλισσα.

Το 1855 αποφοιτώντας εγκαταστάθηκε στο Βερολίνο για θεραπεία για το πρόβλημα της βαρηκοΐας που είχε εμφανιστεί από τα μαθητικά του χρόνια και συνέχισε να τον ταλαιπωρεί σε όλη τη ζωή του. Παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα φιλολογίας και φιλοσοφίας. Μετά από ένα χρόνο και εξ αιτίας της επιδείνωσης της υγείας του πήγε στο Ιάσιο και το 1857 στην Βραΐλα, όπου ανέλαβε την αλληλογραφία του εμπορικού οίκου του θείου του, Δημητρίου Ροδοκανάκη. Τότε ασχολήθηκε κρυφά με τη μετάφραση του Οδοιπορικού του Σατωβριάνδου, ο θείος του όμως το αντιλήφθηκε και τον παρότρυνε να την δημοσιεύσει. Την πλήρη μετάφραση εξέδωσε το 1860, έναν χρόνο αφού είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα μαζί με την οικογένειά του. Την επόμενη χρονιά ακολούθησε τους γονείς του στην Αίγυπτο, για θεραπεία της μητέρας του, όμως μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του το 1862 επέστρεψε με την μητέρα του και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, αποφασισμένος να μην ακολουθήσει τις εμπορικές δραστηριότητες που του είχε αφήσει ο πατέρας του αλλά να αφοσιωθεί στην ενασχόληση του με τα γράμματα.

Το 1866 ολοκλήρωσε την συγγραφή του μυθιστορήματος Πάπισσα Ιωάννα, έργο μέσα από το οποίο σατιρίζει τον κλήρο της Δυτικής Εκκλησίας την περίοδο του Μεσαίωνα. Το βιβλίο αφορίστηκε από την Ιερά Σύνοδο (αφορισμός που άρθηκε αργότερα) αλλά με τις συνεχείς πέντε εκδόσεις του κατάφερε να καταξιώσει διεθνώς τον Ροΐδη (ως διάσημο ή μάλλον διαβόητο - κατά σημείωση του Αρίστου Καμπάνη), ο οποίος τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με γαλλόφωνες εφημερίδες ενώ το 1870 έγινε και διευθυντής της εφημερίδας Grèce (Γκρες).

Το 1873 απώλεσε σχεδόν όλη του την περιουσία που είχε επενδύσει σε μετοχές της Εταιρίας Λαυρίου και της Πιστωτικής.

Τον Ιανουάριο του 1875 και για 18 μήνες εξέδιδε με τον Θέμο Άννινο το εβδομαδιαίο περιοδικό, χιουμοριστικό στην αρχή, σατιρικό κατόπιν, Ασμοδαίος μέσα από τις σελίδες του οποίου είχε τη δυνατότητα να σχολιάζει την δημόσια και πολιτική ζωή της Ελλάδας καθώς και να συμμετέχει ενεργά σε αυτήν. Υπέγραφε με τα ψευδώνυμα «Θεοτούμπης», «Σκνίπας» και πολλά άλλα παρόμοια, τα περισσότερα μιας μόνο χρήσεως, αφού τα ψευδώνυμα αυτά φαίνεται πως ήταν συνήθως αναγραμματισμοί φράσεων που τόνιζαν κάτι που είχε αναφερθεί στο αντίστοιχο άρθρο.[1] Kαυτηρίαζε τη κομματική συναλλαγή της εποχής του, υποστηρίζοντας όμως την πολιτική του Χαρίλαου Τρικούπη.

Το 1877 άρχισε η διαμάχη του με τον Άγγελο Βλάχο, με αφορμή ένα κριτικό του κείμενο με τίτλο «Περί Συγχρόνου Ελληνικής Ποιήσεως», στο οποίο στρεφόταν κατά του ακραίου ρομαντισμού και της πραγμάτωσής του στο έργο της Α' Αθηναϊκής Σχολής και των ποιητικών διαγωνισμών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1878 διορίστηκε έφορος στην Εθνική Βιβλιοθήκη, στην οποία εργαζόταν κατά την διάρκεια των κυβερνήσεων Τρικούπη, ενώ απολυόταν από τις κυβερνήσεις Δηλιγιάννη. Παράλληλα, εμφανιζόταν ως υπέρμαχος της δημοτικής με μια σειρά από γλωσσικές μελέτες αν και ο ίδιος έγραφε τα κείμενά του στην καθαρεύουσα. Το 1885 είχε ένα σοβαρό ατύχημα όταν τον χτύπησε μια άμαξα με αποτέλεσμα να σπάσει το σαγόνι του και να μην μπορεί να μιλήσει για μήνες. Το 1890 έχασε την ακοή του οριστικά.

Την περίοδο 1890-1900 δημοσίευσε το μεγαλύτερο μέρος του καθαρά αφηγηματικού του έργου, που περιλαμβάνει αρκετά διηγήματα. Μέχρι το τέλος της ζωής του συνεργαζόταν με πολλά λογοτεχνικά περιοδικά και εφημερίδες της εποχής στα οποία δημοσίευε διηγήματα και κριτικά άρθρα.

Πέθανε στην Αθήνα, στις 7 Ιανουαρίου 1904.
Η Πάπισσα Ιωάννα

Η Πάπισσα Ιωάννα είναι το πιο διάσημο από τα αφηγηματικά έργα του Ροΐδη και ένα από τα πιο γνωστά μυθιστορήματα της Νεοελληνικής λογοτεχνίας, με πολλές μεταφράσεις σε ξένες γλώσσες. Με το έργο αυτό ο συγγραφέας έρχεται σε ρήξη με την κρατούσα λογοτεχνική παράδοση, τον ρομαντισμό, και με την ενίσχυση του κύρους της Εκκλησίας.

Η υπόθεση του έργου είναι ένας θρύλος του 9ου αι. αρκετά διαδεδομένος στην Ευρώπη, για μια γυναίκα που κατάφερε να ανέλθει στον παπικό θρόνο, έμεινε έγκυος και γέννησε κατά τη διάρκεια μιας λιτανείας, όπου και πέθανε. Ο Ροΐδης είχε πρωτοακούσει την ιστορία στη Γένοβα, όταν ήταν παιδί, και επειδή του είχε κάνει μεγάλη εντύπωση, έκανε εκτεταμένη έρευνα σε βιβλιοθήκες στην Αθήνα και στη Γερμανία και συγκέντρωσε πλούσιο υλικό για την περίοδο στην οποία διαδραματίζεται το έργο. Επέμεινε ιδιαίτερα σε αυτή τη διάσταση του μυθιστορήματος, γι' αυτό και το εξέδωσε με τον υπότιτλο «Μεσαιωνική Μελέτη». Kαι πράγματι το έργο είναι πιστότατο στην απεικόνιση της εποχής του (οι πόλεις, τα ταξίδια, τα μοναστήρια, οι συνήθειες, αποδίδονται με εξαιρετική ακρίβεια).

Το έργο εμφανώς παρουσιάζει τα αρνητικά της Καθολικής Εκκλησίας, αλλά είναι φανερό ότι η κριτική και η απόρριψη απευθύνονται κυρίως στην Ορθόδοξη. Γι' αυτό και οι αντιδράσεις απέναντί του ήταν τόσο έντονες. Στον αφορισμό του έργου ο συγγραφέας απάντησε αρχικά χιουμοριστικά, με τις υποτιθέμενες «Επιστολές ενός Αγρινιώτου» με την υπογραφή Διονύσιος Σουρλής (στην εφημερίδα Αυγή, Μάιος 1866) και έπειτα με σοβαρό -αλλά και πιο δηκτικό τόνο-με το «Ολίγαι λέξες εις απάντησιν της αφοριστικής εγκυκλίου της Συνόδου».
Διηγήματα

Τα διηγήματα του Ροΐδη διαδραματίζονται στην Αθήνα και στην Ερμούπολη και στηρίζονται κυρίως σε προσωπικά του βιώματα. Είναι εμφανής σε όλα η κριτική του διάθεση εναντίον της κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας. Χαρακτηριστικό είναι ότι πολλά έχουν ήρωες ζώα: η σύγκριση των ζώων με τον άνθρωπο είναι αρνητική εις βάρος του δευτέρου.
Το ύφος του συγγραφέα

Ο Ροΐδης είναι ο κατ' εξοχήν στυλίστας συγγραφέας και θεωρείται ότι είναι ο πρώτος που καθιέρωσε προσωπικό ύφος στη νεοελληνική λογοτεχνία. Το βασικό χαρακτηριστικό του είναι το χιούμορ και η ειρωνεία, που επιτυγχάνεται κυρίως με την απροσδόκητη σύναψη αταίριαστων λέξεων και εννοιών. Ο ίδιος είχε παρομοιάσει το ύφος του με την μέθοδο της «κολοκυνθοπληγίας», δηλαδή του χτυπήματος στο κεφάλι του αναγνώστη με μια ξερή κολοκύθα. Αυτό ήταν, όπως εξηγούσε, ένα «ανθυπνωτικόν φάρμακον», δηλαδή ο μόνος τρόπος για να κρατάει σε ενδιαφέρον και εγρήγορση τον (απαίδευτο) Έλληνα αναγνώστη.
Η λογοτεχνική κριτική

Ο Ροΐδης είναι ένας από τους οξυδερκέστερους Έλληνες κριτικούς. Διέβλεψε την φθορά του Αθηναϊκού Ρομαντισμού στην ποίηση και την πεζογραφία, ενίσχυσε τις ανανεωτικές προσπάθειες του περιοδικού Εστία στον τομέα του διηγήματος, στηλίτευσε τις υπερβολές της ηθογραφίας και κατέκρινε τον επαρχιωτισμό, δηλαδή τη φοβία για ξένες επιδράσεις στη λογοτεχνία.
Η διαμάχη με τον Άγγελο Βλάχο

Το 1877 ο Ροΐδης ήταν εισηγητής της κριτικής επιτροπής στον δραματικό διαγωνισμό του συλλόγου «Παρνασσός». Στην ομιλία του απέρριψε την ποιητική αξία όχι μόνο των υποβληθέντων στον διαγωνισμό έργων αλλά και εν γένει της ελληνικής ποιητικής παραγωγής της εποχής. Τη χαμηλή ποιότητα της ποίησης την απέδιδε στην απουσία κατάλληλης «περιρρέουσας ατμόσφαιρας». Οι απόψεις του απηχούν τη διδασκαλία του Taine, σύμφωνα με τον οποίον η τέχνη, ως κοινωνική εκδήλωση, εξαρτάται απόλυτα από το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες γεννάται. Δεδομένης λοιπόν της κατάστασης στην Ελλάδα ο Ροΐδης θεωρούσε λογική την χαμηλή ποιότητα της ποιητικής παραγωγής.

Ένα μήνα μετά απάντησε στην ομιλία του Ροΐδη ο Άγγελος Βλάχος με την ομιλία «Περί νεωτέρας ελληνικής ποιήσεως και ιδίως περί Γεωργίου Ζαλοκώστα», στην οποία αντέκρουσε τις απόψεις περί της δημιουργίας του ποιητή υπό την επίδραση του κοινωνικού και πνευματικού περιβάλλοντος, υποστηρίζοντας ότι οι ποιητές με ταλέντο γεννιούνται και ότι το έργο είναι αποτέλεσμα ποιητικής ευφυίας και όχι επίδρασης της κοινωνίας. Ο Γεώργιος Ζαλοκώστας ήταν το παράδειγμά του για την αξία της ποιητικής παραγωγής της εποχής.

Ο Ροΐδης απάντησε με άλλες δύο μελέτες «Περί συγχρόνου Ελληνικής κριτικής» και «Περί συγχρόνου Ελληνικής ποιήσεως», στις οποίες επαίνεσε το έργο των «Προδρόμων» (Ιωάννης Βηλαράς, Αθανάσιος Χριστόπουλος), την Επτανησιακή Σχολή και από σύγχρονους ποιητές μόνο τον Βαλαωρίτη και τον Αχ. Παράσχο. Ο Άγγελος Βλάχος ανταπάντησε με το έργο «Ο Νέος Κριτικός» και ο Ροΐδης με το έργο «Τα Κείμενα» και έτσι έληξε η διαμάχη.
Οι γλωσσικές μελέτες

Ο Ροΐδης, παρ' όλο που ο ίδιος έγραψε σε καθαρεύουσα, υποστήριζε τη χρήση της δημοτικής στη λογοτεχνία. Οι κυριότερες μελέτες του στις οποίες αναφέρεται σε γλωσσικά θέματα είναι: Ο Πρόλογος στη μετάφραση του «Οδοιπορικού» του Σατωβριάνδου, Ο Πρόλογος στα «Πάρεργα», η μελέτη για το «Ταξίδι» του Γιάννη Ψυχάρη και, η σημαντικότερη και εκτενέστερη, τα «Είδωλα» (1893).

Το πρόβλημα της «διγλωσσίας» το θεωρούσε εθνική συμφορά και επέρριπτε στους λογίους την ευθύνη για αυτό. Τη δημοτική γλώσσα τη θεωρούσε ισάξια της καθαρεύουσας σε πλούτο, ακρίβεια και σαφήνεια και πρότεινε για τη λογοτεχνική γλώσσα την σταδιακή απλοποίηση της καθαρεύουσας και τον εμπλουτισμό της δημοτικής ώστε τελικά να «συναντηθούν» σε μια γλώσσα.

Σχετικά με το «Ταξίδι» του Γιάννη Ψυχάρη, έγραψε ότι ήταν θετικό το γεγονός ότι η ενασχόληση με τη γλώσσα πέρασε από τα χέρια των λογίων στα χέρια των επιστημόνων, επαίνεσε το έργο για την πιστή εφαρμογή των επιστημονικών πορισμάτων του συγγραφέα του, τόνισε την ανάγκη να υπάρχει συμφωνία μεταξύ γραπτού και προφορικού λόγου, αλλά απέρριψε και τις ακρότητες του συγγραφέα σημειώνοντας ότι δεν ήταν δυνατόν να αγνοηθεί η μακρόχρονη ιστορία της ελληνικής γλώσσας και οι τύποι που αποτυπώνουν αυτήν την επίδραση, δηλαδή οι προσμίξεις της δημοτικής με την καθαρεύουσα δεν ήταν δυνατό -ούτε αναγκαίο- να αποφευχθούν πλήρως.
Εργογραφία
Μυθιστορήματα

Πάπισσα Ιωάννα (1866)

Διηγήματα

Ιστορία ενός σκύλου (1893)
Ιστορία μιας γάτας (1893)
Ιστορία ενός αλόγου (1894)
Ψυχολογία Συριανού συζύγου (1894)
Η Μηλιά(στη δημοτική) (1895)
Το παράπονο ενός νεκροθάπτου (1895)

Μελέτες, κείμενα

Περί συγχρόνου εν Ελλάδι κριτικής (1877)
Περί συγχρόνου ελληνικής ποιήσεως (1877)
Τα Κείμενα (1877)
Γεννηθήτω φως (1879)
Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1879)
Η Εθνική Βιβλιοθήκη εν έτει 1880 (1885)
Πάρεργα, επιμ. Δ. Ι. Σταματόπουλος (1885)
Το ταξίδι του Ψυχάρη (1888)
Τα Είδωλα (1893)

Μεταφράσεις

Σατωβριάνδου Οδοιπορικόν. Από Παρισίων εις Ιεροσόλυμα και από Ιεροσολύμων εις Παρισίους. (1860)
Μακώλεϋ Ιστορία της Αγγλίας - 7 τόμοι
Ποιήματα του Έντγκαρ Άλαν Πόε
Ιστορία της Αγγλικής λογοτεχνίας

Συλλογές

Διηγήματα
Συριανά διηγήματα Το ξεστούπωμα
Άπαντα - 7τομη έκδοση (1911-1914)
Άπαντα - 4τομη έκδοση (1940)
Εμμανουήλ Ροΐδης (1952)
Άπαντα - 2τομη έκδοση (1955)

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%AE%CE%BB_%CE%A1%CE%BF%CE%90%CE%B4%CE%B7%CF%82

Lemon Pie ....

Lemon Pie ....της πάρα πολύ τεμπέλας

Προστέθηκε από july88, 07.08.12

Περιγραφή

Όχι δεν είναι άλλη μία κλασική συνταγή της Lemon pie, είναι άλλη μία συνταγή τύπου Lemon pie. Είναι δροσερή και ελαφριά.

 

Τι χρειαζόμαστε:

• 1,5 πακέτο μπισκότα digestive
• 125 γρ. μαργαρίνη (λιωμένη)
• 2 κεσεδάκια γιαούρτι των 200 γρ. (σφιχτό όχι νερουλό)
• 1 κουτί ζαχαρούχο γάλα
• 1 ζουμερό λεμόνι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορες πίτες και τάρτες

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Και για αρχάριους

Εύκολο

Σερβίρει

8 -10 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Lemon Pie ....της πάρα πολύ τεμπέλας  

http://www.sintagespareas.gr/sintages/lemon-pie-tis-para-poli-tempelas.html#ixzz2353hBQcc

Ταραξάκο το φαρμακευτικό

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/taraxacum-officinale-l-dandelion.html

Ταραξάκο το φαρμακευτικό - πικραλίδα ή ραδίκι του βουνού ή αγριοράδικο ή Taraxacum officinale L. ή Dandelion (το δόντι του λιονταριού)

Πολλά τα ονόματα του και ακόμη περισσότερες οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Χαρακτηρίζεται ως το ισχυρότερο και, ταυτόχρονα, το καλύτερο φυσικό διουρητικό, καθώς περιέχει περίπου 5% κάλιο, κάτι που το καθιστά ασφαλές στη χρήση του, αφού δεν «στεγνώνει» τον οργανισμό από τους ηλεκτρολύτες του. Πολύτιμο για τη γενικότερη τόνωση του οργανισμού και ίσως το καλύτερο, ευρείας εφαρμογής, τονωτικό του ήπατος.
Περιέχει μεγάλη ποσότητα βιταμίνης Α (4 φορές περισσότερη από το μαρούλι), σίδηρο (μεγαλύτερη περιεκτικότητα από το σπανάκι), φώσφορο και μαγγάνιο. Ιδανικό για τον καθαρισμό του αίματος, είναι χολαγωγό, υπακτικό, τονωτικό, αντιρευματικό. Ελαττώνει τη χοληστερίνη και το αφέψημα των φύλλων και των ανθέων του χρησιμοποιείται κατά του διαβήτη και της παχυσαρκίας. Δρα ευεργετικά σε ό,τι αφορά τη λειτουργία των αδένων, βοηθάει στην καταπολέμηση της κατακράτησης υγρών κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως (δυσμηνόρροια). Ως χολαγωγό μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη φλεγμονή ή τη συμφόρηση του ήπατος και της χοληδόχου κύστεως. Σε περίπτωση χολολιθίασης, αν οι πέτρες είναι μεγάλες ή αν ακολουθείτε φαρμακευτική αγωγή, συμβουλευτείτε τον γιατρό σας προτού το χρησιμοποιήσετε.
Ο κατάλογος των ευεργετικών ιδιοτήτων του είναι ευρύς: χρησιμοποιείται κατά των χρόνιων δερματικών παθήσεων, είναι τονωτικό του στομάχου και το γάλα που βγαίνει όταν το κόβουμε θεραπεύει σπυριά, κρεατοελιές, ακόμη και τους κάλους.

Θεωρείται ότι χαρίζει στο μέγιστο τις ευεργεσίες του αν καταναλώσει κανείς τα φύλλα του φρέσκα, σαν σαλάτα. Ωφέλιμη όμως είναι και η ρίζα του. Οι ρίζες αυτού του τόσο κοινού φυτού σε όλη την Ελλάδα συλλέγονται από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο, οπότε έχουν την πιο μεγάλη πικράδα. Τα φύλλα του μπορεί κανείς να τα μαζέψει όλες τις εποχές. Τα κίτρινα άνθη του στέκονται σε μοναχικά κεφαλάκια ανάμεσα σε οδοντωτά φύλλα, αργά την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν αφέψημα, έγχυμα ή βάμμα.

Πώς να το χρησιμοποιήσω;

• Αφέψημα: Βράστε 2-3 κουταλιές του τσαγιού ρίζας σε ένα φλιτζάνι νερό, χαμηλώστε τη φωτιά και αφήστε το να σιγοβράσει για ακόμη 10 -15 λεπτά. Σαν ρόφημα, 3 φορές την ημέρα.
• Βάμμα: 5 -10 ml βάμματος, 3 φορές την ημέρα.

ΣΥΝΤΑΓΕΣ», για καλύτερη ζωή

Για τη χοληστερίνη

Αφέψημα ρίζας (10-15 γρ. σε ένα φλιτζάνι νερό, το βράζετε για 15 λεπτά), 2-3 φλιτζάνια την ημέρα.

Έχετε δυσκοιλιότητα;

Φτιάξτε έγχυμα (1 κουτ. γλυκού ρίζας ανά ποτήρι νερού, βράζετε για 10 -15 λεπτά) και πιείτε 1 - 2 ποτήρια την ημέρα .

Για καλύτερη πέψη

Πριν από το φαγητό, πιείτε 15 - 20 σταγόνες βάμματος. Θα απαλλαγείτε από αισθήματα δυσπεψίας, επειδή βοηθά στην καλύτερη αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών της τροφής.
 

Για αποτοξίνωση

Στο εμπόριο κυκλοφορεί συσκευασμένος φρέσκος χυμός ταραξάκο. Χρησιμοποιείται κυρίως στις ανοιξιάτικες δίαιτες αποτοξίνωσης. Θα το βρείτε σε βιολογικά καταστήματα με ευρεία γκάμα προϊόντων.

Ευχαριστούμε τον κ. Θάνο Ραζή, βοτανολόγο - ομοιοπαθητικό, για τις συμβουλές του.

ΒΑΣΗ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

K-Life (Εφημερίδα Καθημερινή)

Πολύ γνωστό πολυετές ποώδες φυτό χωρίς στέλεχος, δηλ. όλα τα φύλλα του βγαίνουν παράρριζα (κατ’ ευθείαν από τη ρίζα του).

Γι’ αυτό και όταν το συλλέγουμε, το μαχαίρι μπαίνει λίγο πιο βαθιά στο έδαφος, αλλιώς θα μας μείνουν όλα τα φύλλα στο χέρι, εν αντιθέσει με την πρακτική που κάνουμε στα άλλα είδη ραδικιού , όπου για προστασία της χλωρίδας τα κόβουμε ψηλά στη ρίζα, ώστε μετά να πετάξει ξανά. Το είπαμε αναλυτικά στο ποστ: Μάζεμα άγριων φαγώσιμων χόρτων (tips)

Είναι χειμερινό φυτό, αρχίζουμε να το βλέπουμε από το φθινόπωρο μέχρι την άνοιξη.
Πολλαπλασιάζεται και αγενώς (από τα ριζώματα του) αλλά και εγγενώς με σπόρους που ωριμάζουν ταχύτατα και μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις.
Ανθίζει την άνοιξη, αλλά δεν αποκλείεται να δούμε άνθη και νωρίτερα ή και το φθινόπωρο. Τα κίτρινα άνθη του ανοίγουν το πρωί και κλείνουν το βράδυ. Μπορεί να παράξει άνθη χωρίς γονιμοποίηση.
Υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, βόρεια Αμερική και την βόρεια Ασία, γενικά στο βόρειο ημισφαίριο, αν και πλέον έχει αποικήσει παντού σχεδόν στον κόσμο.
Έχει παρά πολλές ποικιλίες που δυσκολεύουν την ταξινόμηση τους αλλά όλες έχουν τις ίδιες ιδιότητες (στην Ελλάδα έχουμε περίπου 7).
Έχει πολύ χαρακτηριστικά οδοντωτά φύλλα (εξ’ ου και το όνομα του στην Αγγλία: «δόντι του λέοντα») ή με λοβούς, και στο κέντρο αναπτύσσει, περισσότερα από ένα, ανθικά στελέχη τα οποία σχηματίζουν ένα κεφάλι με ζωηρό κίτρινο χρώμα.

Θα το βρούμε παντού, σε λιβάδια, ακαλλιέργητες εκτάσεις, σε βραχώδεις περιοχές, δίπλα στους δρόμους και ως ενοχλητικό «ζιζάνιο» σε χλοοτάπητες..
Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 25 εκατοστά.

Συλλέγεται στο νεαρό στάδιο και είναι εξαιρετικής ποιότητας λαχανευόμενο φυτό και με πολύ αξιόλογες φαρμακευτικές ιδιότητες, γνωστές από την αρχαιότητα.Εκτός από βραστό (μπορούμε να βάλουμε και τις ρίζες , αφού αφαιρέσουμε το εξωτερικό τους), τρώγεται και ωμό σε σαλάτα. Ακόμα και τα πέταλα των λουλουδιών του τρώγονται. Επίσης χρησιμοποιούνται οι ρίζες αποξηραμένες, μόνες τους ή μαζί με το φυτό. Εκτός από τη βοτανοθεραπευτική της δράση τις χρησιμοποιούν και σαν υποκατάστατο του καφέ (μετά από ξήρανση).

Θεωρείται ένα από τα καλύτερα χολαγωγά φυτά και επίσης είναι ένα
εξαιρετικό διουρητικό.
Επίσης είναι πολύ καλό τονωτικό, χωνευτικό και αποτοξινωτικό.
Οι αρχαίοι έλληνες και οι ρωμαίοι το χρησιμοποιούσαν για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες. Επίσης πολύ γνωστό στην κινέζικη ιατρική και στους άραβες ιατρούς. Ευρεία χρήση είχε και στο μεσαίωνα.
Παρασκευάζονται από αυτό εκχυλίσματα, βάμματα και διαλύματα.
Το φυτό είναι πλούσιο σε βιταμίνη Α, C, D σίδηρο, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο.
Το κάλιο που περιέχει έχει την αξία του διότι σαν διουρητικό που είναι δεν έχουμε απώλειες καλίου, καθώς τις αναπληρώνει με το κάλιο που περιέχει.
Το φυτό περιέχει ένα λευκό γαλακτώδη χυμό (Latex).

Η ρίζα και ο γαλακτώδης χυμός περιέχουν μια πικρή ουσία: τη λακτουπικρίνη (τερπενική λακτόνη), καθώς και τανίνες, ινουλίνη καουτσούκ, τριτερπένια, κουμαρίνες, καροτενοειδή και άλλα.Οι πρωτόγονοι λαοί πίστευαν ότι η πικράδα έδινε δύναμη και ότι μπορούσαν να θεραπευθούν από μία ασθένεια πίνοντας ένα πικρό ποτό.Φυσιολογικά, αυτό που συμβαίνει είναι ότι κάθε πικράδα δημιουργεί ένα ερέθισμα στον οργανισμό και αυτό έχει σαν επακόλουθο να λειτουργήσουν οι αδένες και να παράγουν υγρά, π.χ. ένα πικρό ορεκτικό ποτό, ανοίγει την όρεξη και θέτει σε κίνηση τη λειτουργία της πέψης. Το ταραξάκο διεγείρει τις εκκρίσεις της χολής.

Πηγές:www.dromostherapeia.gr και  laspistasteria.wordpress.com
Σημείωση: ΤΑ ΧΌΡΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΌΤΑΝΑ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΙΖΏΝΟΥΜΕ ΠΟΤΈ!!!!!!!
Προσέχουμε για να έχουμε!!
Το σωστό μάζεμα των χόρτων και γενικότερα των βοτάνων και τον καρπών, μας ΑΝΤΑΜΕΊΒΕΙ καθώς θα τα βρούμε εκεί και την επομένη χρονιά για να ξανά μπουν στο πιάτο μας και να συνεχίσουν να προσφέρουν απλόχερα τα άκρως ωφέλιμα δώρα τους!!! Δείτε πως τα μαζεύουμε εδώ

ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/kinhmatografou/akhryxtos-polemos.html

ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, του Μάικλ Μουρ, που τιμήθηκε με Όσκαρ το 2003. Θέμα του είναι η βία των όπλων στην Αμερική. Στέκεται μπροστά στα τρομακτικά γεγονότα, όπως στην περίπτωση του γυμνασίου του Κολομπιάν, όπου 2 μαθητές οπλισμένοι σαν αστακοί σκότωσαν 12 συμμαθητές και μία καθηγήτριά τους, την περίπτωση ενός 6χρονου που παίρνει κρυφά το όπλο του θείου του και σκοτώνει ένα 4χρονο κορίτσι στο νηπιαγωγείο και άλλες περιπτώσεις.   Παράλληλα προσπαθεί να μην σταθεί στα γεγονότα καθ’αυτά αλλά να βρει τις αιτίες που κρύβονται πίσω από τις τραγωδίες. Στην αναζήτηση αυτή, παρουσιάζονται 3 αιτίες:  

α) Η βία ως στοιχείο της ίδιας της ιστορικής πραγματικότητα των Η.Π.Α. (βία με τους Ινδιάνους, τους νέγρους, του Λατίνους), εμφύλιος. Άρα αυτά τα γεγονότα είναι απλά η συνέχειά τους.  

β) Το δικαίωμα της οπλοκατοχής στις περισσότερες πολιτείες (σαν εύκολη αφορμή για όποιον  θέλει να σκοτώσει).    

γ) Τα Μ.Μ.Ε. που τρομάζουν τους Αμερικανούς και τους έχουν κάνει να πιστεύουν ότι απειλούνται από τα πάντα.  

Στη συνέχεια φθάνει στα εξής συμπεράσματα:     α) Γεμάτη βία είναι και η ιστορία άλλων λαών, όπως π.χ. της Γερμανίας, της Αγγλίας ή της Ισπανίας. Όμως δεν βλέπουμε να αλληλοσκοτώνονται οι λαοί αυτοί.  β) Το δικαίωμα οπλοκατοχής υπάρχει και σε μια πόλη του  Καναδά, όμως ούτε εκεί δεν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και πέρα από αυτό υπάρχει και το εξής περίεργο: Οι άνθρωποι εκεί παρόλο που μπορούν να έχουν όπλο στο σπίτι τους, όχι μόνο δεν ενδιαφέρονται να κάνουν χρήση του δικαιώματος αυτού, αλλά δεν κλειδώνουν καθόλου τα σπίτια τους!  γ) Τα Μ.Μ.Ε. προβάλουν σε υπερβολικό βαθμό τη βία στις Η.Π.Α. τόσο που πλέον  υπάρχει η πεποίθηση, ότι κάθε μαύρος και κλέφτης, κάθε σκουρόχρωμος και τρομοκράτης.  

Τελικά αυτό που εξάγεται σαν συμπέρασμα είναι ότι η βία είναι μια συνισταμένη πολλών  παραγόντων.   Υπάρχει μια τεράστια αίσθηση φόβου που έχει απλωθεί πάνω από τις πόλεις τους και έχει εγκλωβίσει τους ανθρώπους. Η σκιά του φόβου έχει γίνει το «τέρας» που τους τυραννά και τους κρατά φυλακισμένους. Από δω ξεκινάνε ο φανατισμός και ο ρατσισμός. Από τη μια η αντιλαϊκή πολιτική με την έλλειψη προστασίας στους χαμηλόμισθους που αναγκάζει πολλούς να κάνουν 2 δουλειές για να επιβιώσουν και άλλους τους εξωθεί στην ζωή στους δρόμους. Από την άλλη η ιμπεριαλιστική πολιτική, οι βομβαρδισμοί πόλεων διαφόρων λαών, έχουν κάνει τον κόσμο να πιστεύει πως καρμικά κάποια στιγμή  θα το πληρώσουν αυτό (ιδιαίτερα εμφανής αυτός ο φόβος είναι  μετά τις 11/9/2001).  

Όλα τα παραπάνω διανθίζονται από την τρομοκρατία  των Μ.Μ.Ε. που θέλει να βγάλει λεφτά εφευρίσκοντας τον «μπαμπούλα», και την μεγάλη αμάθεια του λαού (π.χ. στην ταινία κάποιος δεν γνώριζε ποιος είναι ο Γκάντη, αφού η ιστορία που βασικά ενδιαφέρει τους Αμερικανούς είναι η δική τους και λίγο γνωρίζουν για τον υπόλοιπο κόσμο).   Όλα αυτά λοιπόν, δένονται με την ισχυρή κορδέλα της οπλοκατοχής. Ξέρουμε πόσο επικίνδυνο είναι να κρατά ένας άνθρωπος ένα όπλο, αλλά επίσης ξέρουμε πόσο πολύ πιο επικίνδυνο είναι να κρατά ένας φοβισμένος άνθρωπος που πιστεύει ότι είναι σε άμυνα, ένα όπλο!  Το ενδιαφέρον σε αυτό το ντοκιμαντέρ, δεν είναι να δούμε την μεσαιωνική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Αμερική (διότι αυτό που χαρακτηρίζει έναν μεσαίωνα είναι ο φόβος και η βία), αναστενάζοντας ανακουφισμένα που ζούμε στην μικρή μας (ακόμα) όαση.  

Αυτό που πρέπει να αποκομίσουμε από το  ντοκιμαντέρ  είναι τα χαρακτηριστικά του μεσαίωνα και να παλέψουμε  όσο μπορούμε να τα αποφύγουμε (ακόμα και αν γνωρίζουμε τον νόμο των κύκλων).  Η προώθηση της αμάθειας, της χειραγώγησης, της τρομολαγνείας, του ρατσισμού, μπορεί να επιφέρει προσωρινά κέρδη για κάποιους, όμως σταδιακά δημιουργεί μια κοινωνία ανελεύθερων, όπου ο παραλογισμός και η αδικία γίνονται οι ηγέτες τους. Και σ’αυτό ποτέ κανείς δεν μπορεί να είναι κερδισμένος…

Joomla SEF URLs by Artio
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δεν έκανα ταξίδια μακρινά

 

Με τη μουσική όμως ταξιδεύω!!!

ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ!

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

ΝΑΙ ΜΠΟΡΩ!
Εάν σκέφτεσαι ότι σε χτυπούν, σε χτυπούν,
Εάν σκέφτεσαι ότι δεν τολμάς, δεν τολμάς,
Εάν θέλεις να κερδίσεις αλλά σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς Είναι σχεδόν σίγουρο ότι δε θα κερδίσεις.
Αν σκέφτεσαι ότι θα χάσεις είσαι χαμένος, Γιατί έξω στον κόσμο βρίσκουμε ότι Η επιτυχία ξεκινά από τη θέληση κάποιου. Όλα βρίσκονται στη νοητική κατάσταση.
Εάν πιστεύεις ότι θα σε ξεπεράσουν, σε ξεπερνούν 

Πρέπει να σκεφτείς υψηλά για ν' αναδειχτείς. Πρέπει να είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου πριν Μπορέσεις να κερδίσεις ένα βραβείο.
Τις μάχες της ζωής δεν τις κερδίζει πάντα Ο ισχυρότερος ή ο ταχύτερος, Αλλά αργά ή γρήγορα αυτός που κερδίζει  Είναι αυτός που πιστεύει ότι μπορεί!

Σήμερα...

Στις 09/01/2013 εορτάζουν:
	Άγιος Πολύευκτος Όσιος Ευστράτιος ο Θαυματουργός Όσιος Πέτρος Επίσκοπος Σεβαστείας Αγία Αντωνίνα που μαρτύρησε στη Νικομήδεια Άγιος Λαυρέντιος Μνήμη Μεγάλου Σεισμού Άγιος Φίλιππος Μητροπολίτης Μόσχας και πάσης Ρωσίας Άγιος Adrian ηγούμενος Καντουαρίας Άγιος Brithwald αρχιεπίσκοπος Καντουαρίας Όσιος Ιωνάς ο Γέροντας Όσιοι Βασίλειος και Γρηγόριος οι Θαυματουργοί
Νηστεία  Περισσότερα http://www.saint.gr/01/09/index.aspx