Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2017

Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Ἀπόστολος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.
Ἑλληνοϊστορεῖν
Το Συναξάρι της ημέρας
Σήμερα, 22 Ιανουαρίου, γιορτάζουν οι Άγιοι της Εκκλησίας μας:
+Άγιος Τιμόθεος ο Απόστολος
+Άγιος Αναστάσιος ο Πέρσης ο Οσιομάρτυρας
+Άγιοι Μανουήλ Επίσκοπος, Γεώργιος Επίσκοπος Δεβελτού, Πέτρος Επίσκοπος, Λέων Επίσκοπος Νικαίας, Γαβριήλ, Σιώνιος, Ιωάννης, Λέων, Πάροδος Πρεσβύτερος και άλλοι τριακόσιοι εβδομήντα επτά Μάρτυρες
+Όσιος Αναστάσιος ο Διάκονος
+Όσιος Ιωσήφ ο ηγιασμένος ο Σαμάκος
+Όσιος Μακάριος εκ Ρωσίας
+Άγιος Ιωάσαφ Φωτιστής της Αλάσκας
+Εύρεσις της Ιεράς Εικόνας της Παναγίας Ελεηστρίας Κορώνης

Ὁ Ἅγιος Τιμόθεος ὁ Ἀπόστολος
Γεννήθηκε ἀπὸ Ἕλληνα πατέρα καὶ Ἰουδαία μητέρα, τὴν Εὐνίκη, στὰ Λύστρα τῆς Λυκαονίας. Στερήθηκε πολὺ νωρὶς τὸν πατέρα του, καὶ ἡ γιαγιά του Λωΐδα ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ἀκόμα τοῦ δίδαξε τὴν Ἁγία Γραφή. Ὅταν πέρασε ὁ Παῦλος ἀπὸ τὰ Λύστρα, ἐκτίμησε τὰ πνευματικά του χαρίσματα καὶ εἶδε σ᾿ αὐτὸν ἕνα σπουδαῖο ἀποστολικὸ ἐργάτη. Τὸν διαπαιδαγωγεῖ ἀνάλογα, τὸν καθιστᾶ ἐπίσκοπο Ἐφέσου καὶ ἀπὸ τὴν 2η ἀποστολική του περιοδεία ὁ Παῦλος παίρνει τὸν Τιμόθεο συνοδό του. Ἀπὸ τότε, κοντὰ στὸν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, ζεῖ πολλὲς περιπέτειες γιὰ τὴν διάδοση τοῦ μηνύματος τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας. Μετὰ τὸ μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ Παύλου, ὁ Τιμόθεος ἐπιστρέφει στὴν Ἔφεσο καὶ ἐκεῖ συνεχίζει τὴν διαποίμανση τῆς περιοχῆς ποὺ τοῦ εἶχε ἀναθέσει. Κατὰ τὴν παράδοση, ἐκεῖ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς ἐξαγριωμένους ὄχλους τῶν εἰδωλολατρῶν, ἐπειδὴ ἐπέκρινε τὰ ὄργιά τους σὲ μία σειρὰ γιορτῶν τῆς Ἀρτέμιδος τῆς Ἐφεσίας. Ἔτσι, δίκαια θὰ μποροῦσε νὰ ἐπαναλάβει καὶ ὁ Τιμόθεος αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ διδάσκαλός του, ὅταν πλησίαζε τὸ τέλος του: «Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος Κριτής». Δηλαδή, τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς διάδοσης τοῦ Εὐαγγελίου ἀγωνίστηκα, τὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς τελείωσα καὶ τὴν πίστη διαφύλαξα. Λοιπόν, μοῦ ἐπιφυλάσσεται ὁ στέφανος τῆς δικαιοσύνης, ποὺ θὰ μοῦ ἀποδώσει ὁ Κύριος τὴν μεγάλη ἡμέρα τῆς Κρίσεως, σὰν δίκαιος Κριτής. Τὸ δὲ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου, μετακομίστηκε στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ κατατέθηκε μέσα στὴν Ἁγία Τράπεζα τοῦ ναοῦ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, μαζὶ μ᾿ αὐτὰ τῶν Ἁγ. Ἀπ. Ἀνδρέου καὶ Λουκᾶ.
(ἀπὸ τὸ βιβλίον «Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδοξίας», ποὺ συνέγραψε ὁ Χρῆστος Τσολακίδης)
Ἀπολυτίκιον
Χρηστότητα ἐκδιδαχθείς, καί νήφων ἐν πᾶσιν, ἀγαθήν συνείδησιν ἱεροπρεπῶς ἐνδυσάμενος, ἤντλησας ἐκ τοῦ Σκεύους τῆς ἐκλογῆς τά ἀπόρρητα, καί τήν πίστιν τηρήσας, τόν ἴσον δρόμον τετέλεκας, Ἀπόστολε Τιμόθεε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τάς ψυχάς ἡμῶν.

[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

Γρηγόριος Παλαμάς (1296-1359)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Bυζαντινών Ιστορικά.
22 Ιανουαρίου 2015 ·

  • Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, ο Θαυματουργός - τέλη 16ου αι. μ.Χ. - Mονή Διονυσίου, Άγιον Όρος


Γρηγόριος Παλαμάς (1296-1359) Ο Γρηγόριος ο Παλαμάς ήταν Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και τιμάται ως ένας από τους σημαντικότερους Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. H διδασκαλία του και το πνευματικό τους έργο αποτελούν θεμέλιο της Ορθόδοξης Πίστης.

              Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 1296 στην Κωνσταντινούπολη από αριστοκρατική γενιά. Μεγαλώνοντας εγκατέλειψε την Πόλη και κινήθηκε πρώτα προς το Παπίκιον Όροςτης Θράκης και τελικά προ το Άγιο Όρος. Το 1335 εμφανίστηκε για πρώτη φορά με τους δύο αποδεικτικούς λόγους του «Περί εκπορεύσεως του Αγίου Πνεύματος», με τους οποίους ήλθε σε σύγκρουση με τον Βαρλαάμ τον Καλαβρό, ο οποίος δίδασκε πως ο άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει το Θεό, κι ακόμα περισσότερο δεν μπορεί να ενωθεί μαζί του. Άρα οι μοναχοί, οι «ησυχαστές», που κήρυτταν ότι ο άνθρωπος ανεξάρτητα από τη μόρφωσή του μπορεί να γνωρίσει το Θεό , να δει το <<Άκτιστο Φως>>, σύμφωνα με τον Βαρλαάμ έλεγαν ψέματα.
            Ο Παλαμάς αφήνει το Άγιο Όρος και επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη, γράφει τους δικούς του λόγους και ξεκινάει το δικό του αγώνα. Η θέση του, που αποτελεί την επιτομή της Ορθόδοξης ησυχαστικής παράδοσης, ήταν ότι «ο Θεός υπάρχει κατά δύο τρόπους. Κατά την ουσία Του και κατά τις Θείες και άκτιστες Ενέργειές Του. 0 άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό κατά την ουσία Του. Μπορεί όμως να γνωρίσει και να ενωθεί μαζί Του, μέσα από τις Θείες και άκτιστες Ενέργειές Του». Η σύγκρουση Παλαμά-Βαρλαάμ σχετικά με το πώς ο άνθρωπος μπορεί να προσεγγίσει το Θεό ονομάστηκε ησυχαστική έριδα.
            Ουσιαστικά επρόκειτο για τη διάσταση μεταξύ της φιλοσοφίας, του στοχασμού από την μια και της άσκησης και της Θείας Φώτισης από την άλλη. Έτσι όμως ετέθη στην πράξη το πρόβλημα της σχέσεως της «θείας» προς την «έξω» ή «θύραθεν» σοφία. Ο Παλαμάς διέκρινε -πατερικά- δύο σοφίες: τη θεία και την έξω, σαφώς διακρινόμενες μεταξύ τους, διότι χρησιμοποιούν διαφορετικό καθεμιά χώρο (καρδία-εγκέφαλος). Η Αποκάλυψη του Θεού δεν μπορεί να γίνει αντικείμενο της διανοίας του ανθρώπου, διότι υπερβαίνει κάθε κατάληψη. Γι’ αυτό η παιδεία και η φιλοσοφία δεν συνιστούν προϋπόθεση της θεογνωσίας. Στη δυτική θεολογική παράδοση προχωρεί κανείς με την πίστη, μέσω της φιλοσοφίας και της Γραφής, στη λογική σύλληψη της αποκαλύψεως. H προτεραιότητα δίνεται στη διάνοια, όχι μόνο στη φυσική, αλλά και στην υπερφυσική γνώση. Για τον ορθόδοξο-ησυχαστή η «έξω» σοφία ως προς την Θεογνωσία είναι μέγεθος αδιάφορο. Γι' αυτό η θέωση, η προσέγγιση του Θεού, είναι υπόθεση κοινή, εγγραμμάτων και αγραμμάτων.
            Τρεις μεγάλες τοπικές σύνοδοι που έγιναν στην Κωνσταντινούπολη τα έτη 1341, 1347 και 1351 επικύρωσαν τις Θέσεις του Παλαμά ως ορθόδοξες, δικαιώνοντας τους ησυχαστές. Παράλληλα καταδίκασαν τον Βαρλαάμ. Το 1347 ο Παλαμάς δικαιώθηκε οριστικά και εξελέγη Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης.

Παντελής Ζερβός

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.


Ἑλληνοϊστορεῖν
Σαν σήμερα το 1982, πεθαίνει ο δημοφιλής ηθοποιός Παντελής Ζερβός.
Στην θεατρική σκηνή διακρίθηκε σε κλασικούς στην αρχή ρόλους, αλλά και σε νεοελληνικούς αστικούς. Στον κινηματογράφο συμμετείχε σε περισσότερες από εβδομήντα ταινίες με κυρίαρχη στο έργο «Μανταλένα» παραγωγής Ντίνου Δημόπουλου (1961), υποδυόμενος τον ιερέα Παπα-Φώτη, ρόλος που του χάρισε το Α΄ Βραβείο 2ου ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1960.
Άγνωστη όπως και τραγικότερη στιγμή της ζωής του ο θάνατος της δωδεκάχρονης κόρης του Ευδοξίας στο σεισμό της Σαντορίνης, με ακόμη τραγικότερο γεγονός το ότι εκ των υστέρων διαπιστώθηκε ότι δεν ήταν νεκρή όταν θάφτηκε.
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο http://ellinoistorin.gr/]

Το Παμποντιακό Συνέδριο στη Μασσαλία


Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.


Στις 22 Ιανουαρίου 1918, σε μεγάλη αίθουσα ενός ξενοδοχείου της Μασσαλίας, ο μεγαλέμπορος από την Κερασούντα Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης συγκαλεί…
pontos-news.gr

Το Παμποντιακό Συνέδριο στη Μασσαλία το 1918 και η σημαία του Ποντιακού Κράτους

  • Το Παμποντιακό Συνέδριο στη Μασσαλία το 1918 και η σημαία του Ποντιακού Κράτους
    Η σημαία που σχεδίασε ο γιατρός Γεώργιος Θωίδης
Στις 22 Ιανουαρίου 1918, σε μεγάλη αίθουσα ενός ξενοδοχείου της Μασσαλίας, ο μεγαλέμπορος από την Κερασούντα Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης συγκαλεί Παμποντιακό Συνέδριο, με θέμα την ανεξαρτησία του Πόντου. Έστειλε μάλιστα σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου ζούσαν Ελληνοπόντιοι μήνυμα με το οποίο τους ζητούσε να αγωνιστούν για τον σκοπό αυτόν.
Ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1856 και πατέρας του ήταν ο Γεώργιος (Καπετάν Γιώργης πασάς), ισόβιος δήμαρχος Κερασούντας. Όταν τον Οκτώβριο του 1917 κηρύχθηκε η Ρωσική Επανάσταση και εκδόθηκε το περίφημο διάγγελμα του Λένιν περί συνάψεως ειρήνης «άνευ προσαρτήσεων και αποζημιώσεων», πρόβαλε αμέσως ο κίνδυνος της επαναφοράς του Πόντου υπό τον τουρκικό ζυγό, μετά την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων.


Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης

Οι ανησυχίες μεγάλωσαν για τον ποντιακό ελληνισμό, και τότε από τη Μασσαλία όπου βρισκόταν ο Κωνσταντινίδης πήρε την πρωτοβουλία να στείλει επιστολές αφενός σε όλους τους Ποντίους για να οργανωθούν και αφετέρου προς τις Δυνάμεις της Συνεννοήσεως για να συναινέσουν στη δημιουργία ανεξάρτητου κράτους του Πόντου. Στα δελτάρια και στις επιστολές έγραφε:
«Πολίτες του Πόντου εγερθείτε! Υπομνήσατε εις τα φιλελεύθερα Έθνη τα ύψιστα δικαιώματά σας εις την ζωήν και την ανεξαρτησίαν».
Το επόμενο διάστημα υπήρξε τέτοια κινητικότητα και τόση μεγάλη ήταν η φλόγα του ενθουσιασμού για τη δημιουργία ανεξαρτήτου ποντιακού κράτους που μερικοί φιλοπάτριδες προχώρησαν και στο σχεδιασμό σημαίας! Ένας από αυτούς ήταν ο γιατρός Γεώργιος Θωΐδης, πρόεδρος της Επιτροπείας Ποντίων Κωνσταντινουπόλεως, που στις 19/11/1919 έστειλε το σχέδιο σε όλες τις ποντιακές οργανώσεις, τους συλλόγους και τα σωματεία στον Πόντο, τον Καύκασο, και όπου αλλού ζούσαν Πόντιοι, για να το εγκρίνουν. Το έστειλε επίσης στο Παρίσι, στον μεγαλέμπορο αγωνιστή Κωνσταντίνο Κωνσταντινίδη, και φυσικά στον πρόεδρο της Εθνοσυνελεύσεως των Ποντίων Λεωνίδα Ιασωνίδη για να τύχει εγκρίσεως.
Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης, για το pontos-news.gr

Δημοφιλείς αναρτήσεις