Ναός Αγίου Τίτου

Ναός Αγίου Τίτου, Ηράκλειο Κρήτης. Γιορτάζει στις 25 Αυγούστου. Ο Αγιος Τίτος, ή πιο σωστά ο ναός του Αγίου Τίτου στο Ηράκλειο, είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία στο κέντρο της πόλης, στην οδό 25ης Αυγούστου. Γύρω του απλώνεται μια όμορφη πλατεία με μερικά καφέ και μπαρ, η πλατεία Αγίου Τίτου.

Το 961 ο Νικηφόρος Φωκάς έδιωξε τους Άραβες από την Κρήτη κάνοντάς την εκ νέου τμήμα της κραταιάς Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Τότε πρέπει να χτίστηκε ο πρώτος ορθόδοξος ναός του Αγ. Τίτου, ώστε να αναζωπυρωθεί η χριστιανική πίστη και παράδοση στην Κρήτη, που είχε πέσει σε ύφεση λόγω της κατάκτησης από τους Αραβες πειρατές.

Ο Άγιος Τίτος ήταν μαθητής του Αποστόλου Παύλου και πρώτος επίσκοπος Κρήτης. Η πρώτη εκκλησία αφιερωμένη στο όνομά του ήταν αυτή στην παλιά πρωτεύουσα Γόρτυνα, που στέγαζε και τη μητρόπολη του νησιού μέχρι την καταστροφή της από σεισμό και τη μεταφορά της πρωτεύουσας από τους Άραβες (828) από τη Γόρτυνα στο Χάνδακα (Ηράκλειο).

αγιος τιτος νυχταΣτο νέο ναό μετέφεραν την κάρα του Αγίου Τίτου, τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Μεσοπαντίτισσας και άλλα ιερά κειμήλια από το ναό της Γόρτυνας. Όλα αυτά με την πτώση του Ηρακλείου στους Τούρκους μεταφέρθηκαν στη Βενετία, όπου υπάρχουν και σήμερα, με εξαίρεση την κάρα του Αγίου Τίτου που επιστράφηκε στο Ηράκλειο και βρίσκεται σήμερα στο ναό.

Την περίοδο της τουρκικής κατάκτησης, ο ναός του Αγίου Τίτου παραχωρήθηκε στον βεζίρη Φαζίλ Αχμέτ Κιοπρουλή, ο οποίος τον μετέτρεψε σε τζαμί, γνωστό με το όνομα Βεζίρ τζαμί. Με το μεγάλο σεισμό του 1856 ο ναός καταστράφηκε εκ θεμελίων και ξαναχτίστηκε στη σημερινή του μορφή ως οθωμανικό τέμενος από τον αρχιτέκτονα Αθανάσιο Μούση. Ο ίδιος σχεδίασε και τον ορθόδοξο ναό του Αγίου Μηνά και τους στρατώνες στην πλατεία Ελευθερίας.

Ο μιναρές του Αγίου Τίτου κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1920, όταν αποχώρησαν από το Ηράκλειο οι τελευταίοι μουσουλμάνοι με την ανταλλαγή των πληθυσμών ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Σήμερα ο ναός λειτουργεί κάτω από το ορθόδοξο δόγμα και είναι αφιερωμένος στον ισαπόστολο Τίτο, μετά από εργασίες ανάπλασης το 1925 από την Εκκλησία της Κρήτης.
http://www.explorecrete.com/Heraklion/GR13-Heraklion-saint-titus.html

Ο Απόστολος Τίτος είναι ο οργανωτής και ο πρώτος Επίσκοπος της Εκκλησίας της Κρήτης. Στο ιστορικό προσκήνιο εμφανίζεται για πρώτη φορά περί το 49 μ.Χ. ως συνοδός του Αποστόλου Παύλου και του Βαρνάβα, στην Αποστολική Σύνοδο των Ιεροσολύμων. Έκτοτε ακολουθεί τον Παύλο ως πιστός κα αφοσιωμένος μαθητής στις αποστολικές του περιοδείες στην Ασία και την Ευρώπη. Ο Παύλος αναφέρεται στον Τίτο με εκφράσεις που μαρτυρούν το στενό σύνδεσμο των δύο ανδρών.
Τον χριστιανικό Ευαγγελισμό της Κρήτης επιχείρησε ο Παύλος περί το 62-63 μ.Χ. κατά την δεύτερη αποστολική περιοδεία του. Η παραμονή του Παύλου στην Κρήτη ήταν σύντομη και το δυσχερές έργο της οργάνωσης της πρώτης κρητικής Εκκλησίας το ανέθεσε στον Τίτο, στον οποίο γράφει "Τούτου χάριν κατέλιπόν σε εν Κρήτη, ίνα τα λείποντα επιδιορθώση, και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην " (Τίτ. α΄, 5).
Η δράση του Τίτου στην Κρήτη δεν είναι επαρκώς γνωστή, γιατί δεν σώθηκαν αρχαίες επίσημες και εξακριβωμένες πληροφορίες για την πρώτη περίοδο της Κρητικής Εκκλησίας. Στους μεταγενέστερους χρόνους δημιουργήθηκε στην Κρήτη πλούσια συναξαριακή παράδοση για τον πρώτο επίσκοπο και πάτρωνα της τοπικής Εκκλησίας. Σύμφωνα με την παράδοση αυτή, ο Τίτος ήταν Κρητικός, από γένος επισημότατο, που ανήγε την αρχή του στο μυθικό βασιλιά της Κνωσού, το Μίνωα.
Ήταν συγγενής του Ρωμαίου ανθυπάτου της νήσου Ρουστίλλου (Ρουστούλου), έλαβε γενναία μόρφωση και βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα, όπου έγινε αυτόπτης μάρτυς των παθών και της αναστάσεως του Χριστού. Ως επίσκοπος, αργότερα, στην πατρίδα του ίδρυσε εννέα επισκοπές, στην Κνωσό, την Ιεράπυτνα, την Κυδωνία, τη Χερσόνησο, την Ελεύθερνα, τη Λάμπη, την Κίσαμο, την Κάντανο, και τη Γόρτυνα. Σύμφωνα με την ίδια συναξαριακή παράδοση, ο Τίτος πέθανε σε ηλικία 94 ετών, περί το 105 μ.Χ.
Στην Γόρτυνα, που ήταν το πολιτικό και θρησκευτικό κέντρο της νήσου, ιδρύθηκε ήδη από τις αρχές του 6ου αιώνα μεγαλοπρεπής ξυλόστεγη βασιλική, που αναδείχθηκε σε παγκρήτιο κέντρο λατρείας του Αποστόλου. Εδώ, σύμφωνα με την τοπική παράδοση, φυλασσόταν και το ιερό λείψανο του. Ο ναός του Αγίου ήταν ένα από τα μεγαλύτερα κέντρα λατρείας σε όλη την Ανατολή.
Κατά την περίοδο της Αραβοκρατίας στην Κρήτη (824 - 961), δεν έχουμε καμία πληροφορία για την λατρεία του Αγίου. Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά το 961 μ.Χ., το πολιτικό και Θρησκευτικό κέντρο της Κρήτης μεταφέρθηκε στο Χάνδακα (Ηράκλειο), όπου κτίσθηκε πάλι μεγαλοπρεπής Μητροπολιτικός ναός αφιερωμένος στον Απόστολο Τίτο, στην ίδια θέση που και σήμερα βρίσκεται. Στο κτίσμα εκείνο είχε μεταφερθεί και η Κάρα του Αγίου.

Πηγή: Ενημερωτικό έντυπο Ι. Ναού Αγίου Τίτου Ηρακλείου.

Φωτ :http://kritipoliskaihoria.blogspot.gr/2011/03/blog-post_8119.html

Πώς να μαγειρέψετε με... τσάι

Πώς να μαγειρέψετε με... τσάι

Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες το τσάι γίνεται όλο και πιο διάσημο στους νέους και αυτή η εξέλιξη δεν είναι τυχαία αφού μπορεί να συνδυαστεί με διάφορα φαγητά και να χρησιμοποιηθεί με πολλούς τρόπους. Μιας και βρίσκεται λοιπόν στο προσκήνιο, είναι μια καλή στιγμή να μάθετε πώς να το αξιοποιείτε με πολλούς τρόπους και στη μαγειρική σας.

Αν νομίζετε ότι το τσάι λειτουργεί μόνο ως αφέψημα κάνετε λάθος, αφού υπάρχουν πολλοί τρόποι να χρησιμοποιηθεί στις καθημερινές σας μαγειρικές συνήθειες που ίσως να μη γνωρίζετε, αλλά θα τις ενσωματώσετε στην καθημερινότητά σας αν τις δοκιμάσετε. Ας δούμε κάποιους τρόπους να αγαπήσετε ακόμη περισσότερο το τσάι και να βελτιώσετε την ποιότητα των γευμάτων σας.
Το τσάι ως συστατικό
Ενώ ο καφές μπορεί παραδοσιακά να σχετίζεται πολύ περισσότερο με το μαγείρεμα (στη Βρετανία στις πουτίγκες και στις ΗΠΑ στα αλμυρά κρέατα όταν αναμιγνύονται με διάφορα μπαχαρικά), το τσάι όμως, είναι ακόμα πιο χρήσιμο ως συστατικό στη μαγειρική.
Καπνιστό κρέας
Μπορείτε να κάνετε καπνιστό το ψάρι ή το κρέας μόνοι σας στο σπίτι χρησιμοποιώντας το τσάι ως βάση. Η πάπια και ο σολομός προσφέρονται για κάτι τέτοιο. Βεβαιωθείτε μόνο ότι έχετε καλύψει προσεκτικά τα τηγάνια σας με αλουμινόχαρτο αν ποτέ θέλετε να τα χρησιμοποιήσετε ξανά. Μπορείτε απλά να αναμίξετε άψητο ρύζι, ζάχαρη και τσάι και να τα βάλετε μέσα στο αλουμινόχαρτο. Τοποθετήστε μια σχάρα πάνω από το μίγμα και βάλτε εκεί την πάπια και σφραγίστε το αλουμινόχαρτο. Αφήστε τη φωτιά έτσι για λίγα λεπτά, και έπειτα αφήστε το στην άκρη για 10 λεπτά μέχρι να ολοκληρωθεί το ψήσιμό του.
Έμπνευση στη γεύση
Όταν ετοιμάζετε ένα ρόφημα, ουσιαστικά εκμεταλλεύεστε την απλούστερη χρήση του τσαγιού. Υπάρχουν πολλά πράγματα ακόμα που μπορεί να προσφέρει το τσάι, όπως για παράδειγμα να αρωματίσετε την πανακότα σας ή να φτιάξετε αρωματική σοκολάτα. Μπορείτε να μαρινάρετε τα στήθη του κοτόπουλου μαζί με άλλα αρωματικά και επίσης, μπορείτε να αρωματίσετε το βούτυρο ή το λάδι και να το χρησιμοποιήσετε σε διάφορες συνταγές, όπως σε κέικ κτλ.
Άλλη μια καλή ιδέα για να χρησιμοποιήσετε το τσάι σας είναι να το χρησιμοποιήσετε για την παρασκευή κοκτέιλ, είτε χρησιμοποιώντας αφέψημα τσαγιού είτε αρωματίζοντας το σιρόπια ή και το ίδιο το αλκοόλ. Προσθέστε για παράδειγμα ένα φακελάκι τσάι μέσα στο μπουκάλι το τζιν και τοποθετήστε το στο ψυγείο για μερικές μέρες. Μετά μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ως βάση για ένα κλασικό Martini ή τζιν τόνικ.
Βράζοντας φρούτα
Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το τσάι ως συστατικό όταν βράζετε τα φρούτα σας, όταν φτιάχνετε μαρμελάδες και όταν κάνετε κομπόστα. Μπορείτε να βράσετε ώριμα φρούτα μαζί με ζάχαρη, ξύσμα πορτοκαλιού και τσάι και θα έχετε ένα γευστικότατο συνοδευτικό για παγωτό, ρυζόγαλο ή διάφορα άλλα κρεμώδη επιδόρπια.
Ψήσιμο
Το τσάι αποτελεί τη βάση ενός παραδοσιακού βρετανικού κέικ. Το κέικ αυτό είναι μια παραδοσιακή βρετανική λιχουδιά για την ώρα του τσαγιού και γίνεται χωρίς την προσθήκη έξτρα λίπους. Η υγρασία προέρχεται από το τσάι και τα αποξηραμένα φρούτα που προστίθενται σε αυτό. Μπορείτε εναλλακτικά να χρησιμοποιήσετε το τσάι για να δώσετε γεύση στο γλάσο που θα περιχύσει ένα παραδοσιακό κέικ.
Ιδανικές επιλογές τσαγιού για μαγείρεμα
- Τσάι Jasmine: Αρκετά αρωματικό, ιδανικό για πουτίγκες, αφεψήματα και κοκτέιλ.
- Earl Grey: Βγαίνει από περγαμόντο και είναι ιδανικό για το ψήσιμο (για μπισκότα πιο συγκεκριμένα), για κοκτέιλ, τρουφάκια και γλάσο.
- Macha (πράσινο τσάι): Ιαπωνικό πράσινο τσάι σε σκόνη με ένα λεπτό άρωμα που θυμίζει γρασίδι. Ταιριάζει με λευκή σοκολάτα σε παγωτό και στην παραγωγή της σοκολάτας. Επίσης είναι πολύ νόστιμο ως συστατικό στα μπισκότα σας.
- Chai: Ινδικό είδος τσαγιού με πολλά καρυκεύματα, το τσάι αυτό είναι ό,τι πρέπει για μαρινάδες και μπαχαρικά και ιδανικό για να προσθέσετε μια γλυκιά νότα σε πουτίγκες, παγωτά και γρανίτες. Επίσης μπορεί να νοστιμίσει το ρυζόγαλο.
- Oolong: Παραδοσιακό κινέζικο τσάι, τέλειο για τη δημιουργία καπνιστών φαγητών, είναι καλύτερο για αλμυρά πιάτα αλλά μερικές φορές χρησιμοποιείται και σε κοκτέιλ.
clickatlife

Σαν σήμερα, 26 Αυγούστου 1821 Μάχη των Βασιλικών Φθιώτιδας (2η μέρα)

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

Χθες

Σαν σήμερα, 26 Αυγούστου 1821

Μάχη των Βασιλικών Φθιώτιδας (2η μέρα), ο Πανουργιάς και ο Γκούρας με 1000 άνδρες νικούν τον Μπαϊράμ Πασά που κατέβαινε από Μακεδονία επί κεφαλής 8.000 ανδρών προκειμένου να ενωθεί με τον Ομέρ Βρυώνη.

Οι Τούρκοι μετά την περιστολή της επανάστασης στη Μακεδονία προχώρησαν μέσω Λάρισας προς τη Λαμία, με σκοπό να εισβάλουν στην Πελοπόννησο. Οι οπλαρχηγοί της Ανατολικής Ελλάδας πληροφορήθηκαν την εκστρατεία αυτή και μαζεύτηκαν στην Εργίνα της Βουδουνίτσας για να αποφασίσουν την επόμενή τους κίνηση. Αποφάσισαν να εμποδίσουν την προέλαση των Τούρκων καταλαμβάνοντας την θέση των Βασιλικών. Αυτό πρότεινε ο Δυοβουνιώτης. Ο Παπά-Ανδρέας Κοκοβιτσιανός με τριακόσιους άνδρες κατέλαβε το πυκνό δάσος κοντά στην είσοδο της κοιλάδας. Ο Αντώνιος Κοντοστόπουλος και ο Κωνσταντής Καλύβας με άλλους εξακόσιους τοποθετήθηκε στο εσωτερικό της κοιλάδας, ενώ ο Δυοβουνιώτης μαζί με τον γιο του και άλλους χίλιους εκατό πιάσαν την έξοδο.

Στις 26 Αυγούστου 1821 το τουρκικό ιππικό δύναμης δύο χιλιάδων που είχε σταλεί προς αναγνώριση του στενωπού αποδεκατίστηκε. Δύο μέρες αργότερα, στις 28 Αυγούστου ο Μπεϊράμ Πασάς κινήθηκε με όλο του τον στρατό κατά του Κοντοστόπουλου και Καλύβα. Οι Δυοβουνιώτηδες, ο Πανουργιάς και ο Γκούρας ήρθαν να ενισχύσουν, ενώ ο Παπά-Ανδρέας Κοκοβιτσιανός του επιτέθηκε από τα νώτα. Ακολούθησε γενναία μάχη, την οποία νίκησαν οι Έλληνες. Οι Τούρκοι με την δύση του ήλιου τράπηκαν σε φυγή προς την Πλατανιά, αφήνοντας στο πεδίο της μάχης χίλιους νεκρούς και τραυματίες. Μεταξύ των νεκρών βρίσκονταν και ο Μεμήν Πασάς, τον οποίο σκότωσε ιδιοχείρως ο Γκούρας. Επίσης οκτακόσια άλογα, 2 πυροβόλα και 18 σημαίες. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν δέκα και τραυματίσητκαν 30, μεταξύ των οποίων και ο οπλαρχηγός Κοντοστόπουλος.

Καρλ Μπαρκς (αγγλ. Carl Barks)

Ο Καρλ Μπαρκς (αγγλ. Carl Barks) ήταν σεναριογράφος και σχεδιαστής κόμικς, από το 1920 μέχρι το 1966. Μέχρι σήμερα θεωρείται ο κορυφαίος δημιουργός ιστοριών ηρώων του Ντίσνεϋ, κυρίως του Σκρουτζ Μακ Ντακ, του Ντόναλντ Ντακ και του Χιούη, Λιούη και Ντιούη Ντακ. Γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1901 και πέθανε σε ηλικία 99 ετών, στις 25 Αυγούστου 2000.

Η εποχή γέννησης του έχει σηματοδοτηθεί από πολλά βαρυσήμαντα γεγονότα: ο πυρετός του χρυσού στην Αλάσκα, τα πρώτα σκίτσα του Yellow Kid (από τα πρώτα κόμικς) από τον Ρίτσαρντ Άουκωλτ και τέλος οι πρώτες εμφανίσεις του κινηματογράφου. Αυτήν την χρονιά (1901) ο Ουίλιαμ και η Αρμίντα Μπαρκς απέκτησαν τον δεύτερο τους γιο. Τον ονόμασαν Καρλ. Έμεναν και δούλευαν σε ένα αγρόκτημα λίγο έξω από την πόλη Μέρριλ του Όρεγκον. Επειδή η οικονομική κατάσταση στην οικογένεια Μπαρκς ήταν δυσχερής, ήταν αναγκασμένοι για λόγους εργασίας να μετεακομίζουν συνεχώς προσωρινά στην Καλιφόρνια και μετά πίσω στο Όρεγκον. Μόλις ξεκίνησε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και οι διαθέσιμοι εργάτες λιγόστεψαν, ο Καρλ Μπαρκς αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο για να βοηθήσει τον πατέρα του στις δουλειές του αγροκτήματος.
Η αρχή της καριέρας του

Αν και όλα έδειχναν πως ο Καρλ Μπαρκς θα ακολουθούσε το επάγγελμα του πατέρα του, ο ίδιος δοκίμαζε πολλές δουλειές χωρίς να του ταιριάζει καμία: αγρότης, ξυλοκόπος, εργάτης σε τραίνο και πολλές άλλες. Όμως, αυτό που τελικά καθόρισε την πορεία της ζωής του ήταν ένα παιδικό όνειρο. Όταν ήταν μικρός, παρατήρησε μερικά σκίτσα ενός συμμαθητή του, που γελοιογραφούσαν διάφορους πολιτικούς, και εντυπωσιάστηκε. Έτσι, ενθουσιασμένος άρχισε να αντιγράφει τα σκίτσα των λιγοστών κόμικς της εποχής. Επίσης άρχισε μαθήματα σχεδίασης δια αλληλογραφίας, αλλά αναγκάστηκε να τα διακόψει μετά από λίγο καιρό. Πάντως, ήταν ικανός να φτιάξει σκίτσα για εφημερίδες και περιοδικά, τα οποία και δημοσιεύτηκαν. Η αληθινή αρχή της καριέρας του όμως έγινε στο τέλος της δεκαετίας του 1920, όπου το περιοδικό Judge δημοσίευσε σχέδιά του. Τελικά, μόλις μάζεψε αρκετά χρήματα μετακόμισε στη Μινεσότα και έγινε μόνιμο μέλος του περιοδικού Calgary Eye Opener όπου δούλευε σαν σκιτσογράφος.
Συνεργασία με τον Ντίσνεϋ

Το 1935 ο Καρλ Μπαρκς έμαθε πως ο Ουώλτ Ντίσνεϋ αναζητούσε σκιτσογράφους για τα κινούμενα σχέδια που έφτιαχνε εκείνη την εποχή. Ο Καρλ έκανε αίτηση και τελικά προσλήφθηκε, αλλά κατά συνέπεια αναγκάστηκε να μετακομίσει στο Λος Άντζελες.
Ελαιογραφία του Καρλ Μπαρκς με τίτλο Η Χρυσή Περικεφαλαία, βασισμένη στην ομώνυμη ιστορία του
Δουλεύοντας με τα παπιά

Εξαιτίας πολλών παραγόντων, συμπεριλαμβανομένου και του πολέμου, ο Μπαρκς παραιτήθηκε από τα στούντιο Ντίσνεϋ το 1942. Η πρώτη ιστορία με παπιά που έφτιαξε ήταν Το χρυσάφι του πειρατή (αγγλ. Donald Duck finds Pirate gold) με πρωταγωνιστές τον Ντόναλντ Ντακ τα τρία ανίψια του (Χιούι, Λιούι, Ντιούι Ντακ, γνωστά στην Ελλάδα ως ανιψάκια) και ένας παπαγάλος-πειρατής. Όμως δεν την έφτιαξε μόνος του, αλλά συνεργάστηκε με τον Τζακ Χάνα. Αργότερα προσλήφθηκε στο περιοδικό κόμικς Walt Disney's Comics and Stories ως σεναριογράφος. Σύντομα όμως απέδειξε τις σχεδιαστικές του ικανότητες και εντυπωσίασε τον εκδότη του περιοδικού, ο οποίος του ανέθεσε και την σχεδίαση των σκίτσων.
Το τέλος της καριέρας του

Ο Καρλ Μπαρκς, μέσα σε διάστημα 23 χρόνων σχεδίασε παραπάνω από 500 ιστορίες με παπιά του Ντίσνεϋ. Όμως, το 1966, σε ηλικία 65 χρονών είχε έρθει η ώρα της παραίτησής του. Τότε όμως άρχισε να αναγνωρίζεται το έργο του, επειδή τα περιοδικά που δημοσίευαν τις ιστορίες του ανέφεραν το όνομά του, κάτι που δεν γινόταν μέχρι τότε. Παρά την αποχώρησή του από τα κόμικς συνέχισε να φτιάχνει πίνακες βασισμένους στις ιστορίες του, και σήμερα οι περισσότεροι απ' αυτούς πωλούνται σε αστρονομικά ποσά. Τελικά, έγραψε ακόμα μία ιστορία το 1996, με θέμα την αναζήτηση του Δούρειου Ίππου και τίτλο "Horsing Around With History", που σχεδίασε ο ταλαντούχος επίγονός του, Ουίλλιαμ Βαν Χορν.
Οικογενειακή ζωή

Το 1921 παντρεύτηκε την Περλ Τέρνερ (αγγλ. Pearle Turner) και απέκτησε δύο παιδιά, το πρώτο το 1923 και το δεύτερο το 1924. Όμως το 1930 πήραν διαζύγιο. Το 1938 παντρεύτηκε την Κλάρα Μπάλκεν (αγγλ. Clara Balken). Αργότερα, το 1951 χώρισαν οριστικά και πήραν διαζύγιο. Ο τελευταίος του γάμος έγινε το 1954, με την Μάργκαρετ Γουίνφρεντ Γουίλλιαμς (αγγλ. Μargaret Wynnfred Williams), γνωστή ως Γκάρε, που ήταν και αυτή σκιτσογράφος. Το 1963 συνέβη ένα τραγικό γεγονός. Η μεγαλύτερη κόρη του Μπαρκς, Πέγκυ Φύλλις, πέθανε από καρκίνο. Ο Καρλ Μπαρκς όταν πέθανε είχε μια κόρη, τέσσερα εγγόνια, έξι δισέγγονα και οκτώ τρισέγγονα. Είχε μείνει χήρος το 1993, όταν πέθανε η Γκάρε.
Οι ιστορίες του

Οι ιστορίες του Μπαρκς είναι κυρίως κωμικές, ιδιαίτερα αυτές που έχουν ως ήρωες τον Ντόναλντ Ντακ και τα ανίψια του. Παρ' όλα αυτά, ο ίδιος ισχυριζόταν πως δεν τις έφτιαχνε "απλώς για να γελάσει" αλλά πως ήταν βασισμένες στις εμπειρίες του και σε μαθήματα ζωής. Επίσης δήλωνε πως ταύτιζε τον εαυτό του με τον Ντόναλντ, γι' αυτό αφιέρωσε τόσο πολύ χρόνο σε αυτόν τον χαρακτήρα, παρ' όλο που δεν τον είχε δημιουργήσει ο ίδιος, όπως άλλους ήρωες των ιστοριών του. Αλλά δεν είναι όλες οι ιστορίες του έτσι. Έχει φτιάξει πάρα πολλές ιστορίες που συμμετέχει και ο Σκρουτζ Μακ Ντακ (γνωστός στην Ελλάδα ως θείος Σκρουτζ), που έχουν πιο "περιπετειώδη" χαρακτήρα παρά κωμικό. Οι ιστορίες του τυπώνονται και ξανατυπώνονται σε περιοδικά σ' όλο τον κόσμο, ενώ ορισμένες απ' αυτές γίνονται αντικείμενα μελέτης σε πανεπιστήμια. Μερικές από αυτές κυκλοφορούν σε ακριβούς τόμους για συλλέκτες. Πολλές ιστορίες του είναι από τα πιο γνωστά και κλασσικά κόμικς. Παρακάτω αναφέρονται μερικές από αυτές.

Το Χρυσάφι του Πειρατή
Το Δαχτυλίδι της Μούμιας
Το Φάντασμα του Σπηλαίου
Περιπέτεια στους Αντίποδες
Χριστούγεννα στο Βουνό της Αρκούδας
Το Μυστικό του Παλιού Πύργου
Χαμένοι στις Άνδεις
Ο Σερίφης της Μαύρης Κοιλάδας
Βουντού Χουντού
Στα ίχνη του Μονόκερου
Στην Αρχαία Περσία
Το μεγάλο τσίρκο
Στην παλιά Καλιφόρνια
Ο Χρυσός γίγαντας
Χριστούγεννα στην Παραγκούπολη
Η Χρυσή Περικεφαλαία
Ένα Φτωχό Γεροντάκι
Επιστροφή στο Κλοντάικ
Μπελάδες από το Παρελθόν
Το χρυσόμαλλο δέρας
Περιπέτεια στην Τραλα-λα
Ο Δρόμος για την Τσιμπόλα
Η Φιλοσοφική Λίθος
Η Πόλη με τις Χρυσές Σκεπές
Μήνυμα από τη Μυστηριώδη Νήσο
Το Δεύτερο πιο Πλούσιο παπί του Κόσμου
Η Χώρα των Πυγμαίων Ινδιάνων
Η Χρηματοπηγή
Ο Πρωταθλητής
Το Σκυλί των Φίσκερβιλ
Το άγγιγμα του Μίδα
Τα χρυσά φτερά
Τα πολλά πρόσωπα της Μάτζικα Ντε Σπέλ
Βόρεια του Γιούκον
Το Φάντασμα της Μητρόπολης
Σαφάρι με το Ζόρι

http://el.wikipedia.org/wiki/Καρλ_Μπαρκς

Βασιλικός ο Βασιλιάς των αρωματικών

http://www.agrotikabook.gr

Βασιλικός ο Βασιλιάς των αρωματικών

Σγουρός ή πλατύφυλλος, φουντωτός ή μαμούθ, ο βασιλικός είναι το πιο αγαπημένο από όλα τα μυρωδικά και στολίζει αυλές και μπαλκόνια σε κάθε γωνιά της Ελλάδας.

Κατάγεται από την Ινδία, όπου θεωρείται ιερό φυτό του Βισνού και του Κρίσνα, και φαίνεται ότι από εκεί το έφερε ο Μέγας Αλέξανδρος στην Ελλάδα, δίνοντάς του και το σημερινό του όνομα: το του βασιλέως φυτό, το βασιλικόν. Ηδη από την αρχαιότητα συνδεόταν με έντονους συμβολισμούς: σύμβολο του έρωτα για τους Ρωμαίους και του θανάτου για τους Ελληνες, ενώ οι Γαλάτες τον χρησιμοποιούσαν μαζί με νερό σε τελετές εξαγνισμού. Σημαντική και η σχέση του με την ορθόδοξη χριστιανική πίστη, ιδιαίτερα στον αγιασμό την ημέρα του Σταυρού, αφού, σύμφωνα με το θρύλο, βασιλικός φύτρωσε πάνω από τον τάφο του Χριστού και με το έντονο άρωμά του οδήγησε την Αγία Ελένη να τον ανακαλύψει. «Οπου φυτρώνει βασιλικός δεν πάει το κακό», υποστηρίζει άλλωστε η ελληνική λαϊκή παράδοση.

Σίγουρα πάντως είναι από τα βασικότερα μυρωδικά της μεσογειακής κουζίνας και στις επόμενες σελίδες θα δούμε πόσο εύκολη είναι η καλλιέργειά του στη γλάστρα και σε πόσες κλασικές παρασκευές και δημιουργικές συνταγές μπορούμε να απολαύσουμε το άρωμά του.

ΚΟΙΝΟΣ ΄Η ΠΛΑΤΥΦΥΛΛΟΣ;

Ο βασιλικός είναι ετήσιο ποώδες φυτό, της οικογένειας των Χειλανθών. Το ύψος του μπορεί να φτάσει και τα 60 εκ. και υπάρχουν πολλές ποικιλίες : ο κοινός, ο μεγάλος, ο μικρόφυλλος ή νάνος, ο πλατύφυλλος της Γένοβας, που με τα φύλλα του φτιάχνουμε τη σάλτσα πέστο (ή πιστού, όπως τη λένε στην Προβηγκία), και ο βασιλικός της Νάπολης, με τα γιγάντια φύλλα σαν του μαρουλιού. Πιο σπάνιος είναι ο χειμερινός, τον οποίο βρίσκουμε μόνο σε φυτώρια, ενώ οι υπόλοιποι πωλούνται σε ανθοπωλεία, ακόμη και σε μανάβικα ή σούπερ μάρκετ, ιδιαίτερα ο πλατύφυλλος. Ο βασιλικός αγαπά το μεσογειακό κλίμα με τους ήπιους και σύντομους χειμώνες και τα δροσερά καλοκαίρια με τη μεγάλη ηλιοφάνεια, ενώ δεν αντέχει σε θερμοκρασίες χαμηλότερες των 10° C. Μεγαλώνει εξαιρετικά τόσο στο παρτέρι του κήπου ή της αυλής όσο και σε γλάστρες ή ζαρντινιέρες, αρκεί τα φυτά να έχουν απόσταση μεταξύ τους μεγαλύτερη των 20 εκατοστών, για να προσλαμβάνουν εύκολα ήλιο και αέρα και να φουντώσουν με άνεση.

MΕ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ

Ο βασιλικός ήταν από την αρχαιότητα γνωστός για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες: το ρόφημα βασιλικού ενισχύει τη μνήμη, καταπραΰνει τους νευρικούς πονοκεφάλους και, μεταξύ άλλων, είναι εξαιρετικό χωνευτικό και τονωτικό. Για να φτιάξουμε ρόφημα, σιγοβράζουμε σε 1 φλιτζ. τσαγιού νερό τα φύλλα από 2 μικρά κλαδάκια φρέσκο βασιλικό ή 1 κουτ. γλυκού ξερό. Σημαντική επίσης είναι η αντισηπτική του ιδιότητα, αφού μερικά κλαράκια βασιλικού μέσα σε νερό το εμποδίζουν να μουχλιάσει. Επίσης είναι γνωστό εντομοαπωθητικό, γι' αυτό και στα μποστάνια συνηθίζουν να τον φυτεύουν ανάμεσα σε κηπευτικά, ιδίως στις μελιτζάνες, συχνά μαζί με κατιφέδες, γιατί απομακρύνει τον τετράνυχο, το έντομο - εχθρό της μελιτζάνας.

ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΟΛΟ ΤΟ ΧΡΟΝΟ;

Οσο ο βασιλικός είναι στην ακμή του, δηλαδή από τα τέλη της άνοιξης ώς τις αρχές του φθινοπώρου, και πριν ανοίξουν τα μπουμπούκια του φυτού, μπορούμε να μαζεύουμε τα φύλλα του για να τα χρησιμοποιήσουμε φρέσκα,αλλά και για να τα αποξηράνουμε ή να τα συντηρήσουμε. Οι τρόποι είναι απλοί:

•   Νωπά φύλλα στο ψυγείο: Κόβουμε άφθονα φύλλα, τα ξεπλένουμε σε μια λεκάνη με κρύο νερό και τα στεγνώ­νουμε στο περιστρεφόμενο σουρωτήρι, όπου στεγνώνουμε τα σαλατικά, ή σε καθαρές πετσέτες. Τα τυλίγουμε είτε σε χαρτί κουζίνας είτε σε ένα καθαρό και λεπτό πανί και τα βάζουμε στη συντήρηση του ψυγείου. Διατηρούνται έτσι για 3 - 4 ημέρες.

•   Στην κατάψυξη: Πλένουμε και στεγνώνουμε πολύ καλά τα φύλλα, όπως περιγράψαμε για τη συντήρηση στο ψυγείο, και τα βάζουμε σε μικρά νάιλον σακουλάκια στην κατάψυξη. Εκεί διατηρούν σχεδόν αναλλοίωτο το άρωμά τους, για τουλάχιστον 4 μήνες.

•   Αποξη­ραμένα φύλλα: Απλώνουμε νωπά φύλλα σε ένα στεγνό ποτηρόπανο και τα αφήνουμε σε ξηρό χώρο, μέχρι να ξεραθούν. Στη συνέχεια φυλάμε τα φύλλα σε γυάλινο βαζάκι. Πολύ καλά αποξηραίνονται και στο φούρνο του σπιτιού, στους 50° C, στη λειτουργία του αέρα. Για να ελέγξουμε τη σωστή ξήρανσή τους, τα τρίβουμε ανάμεσα στα δάχτυλά μας: πρέπει να θρυμματίζονται αμέσως και να μην έχουν ελαστικότητα. Αν τα φύλλα έχουν κρατήσει έστω και ελάχιστη υγρασία, το χρώμα τους σκουραίνει και είναι σίγουρο ότι θα μουχλιάσουν μέσα στο βάζο τους.

Τζέιμς Βατ (James Watt ή Ιάκωβος Βάτ, 19 Ιανουαρίου 1736 – 25 Αυγούστου 1819)

Bigbook.gr.

Ο Τζέιμς Βατ (James Watt ή Ιάκωβος Βάτ, 19 Ιανουαρίου 1736 – 25 Αυγούστου 1819) ήταν Σκωτσέζος μηχανουργός, μηχανικός και εφευρέτης.Θεωρείται ο " πατέρας της ατμομηχανής" και προς τιμή του ονομάστηκε ειδική μονάδα μέτρησης ισχύος λεγόμενη Βατ.

Γεννήθηκε στο Γκρήνοκ της Σκωτίας στις 19 Ιανουαρίου το 1736 και πέθανε στο Χάντσουορθ του Μπέρμινγκχαμ στις 19 Αυγούστου το 1819. Από νεαρή ηλικία έδειξε μεγάλη κλίση στα μαθηματικά και στη μηχανική. Το 1755 πήγε στο Λονδίνο και εργάσθηκε κοντά σε ένα διαπρεπή κατασκευαστή μαθηματικών οργάνων και ένα χρόνο αργότερα εγκαταστάθηκε για λογαριασμό του στη Γλασκώβη, όπου και προσλήφθηκε ως μηχανικός στο εκεί Πανεπιστήμιο.

Μια μηχανή του Νιούκομεν που του έφεραν για επισκευή του κίνησε τόσο το ενδιαφέρον ώστε συνέβαλε κατά πολύ στην τελειοποίησή της. Συγκεκριμένα πέτυχε τον αποχωρισμό του συμπυκνωτή από τον κύλινδρο τον οποίο περιέβαλε με ατμό προς αποφυγή ψύξης. Στη συνέχεια ίδρυσε στο Σόχο μηχανουργείο όπου και κατασκεύασε ατμομηχανή διπλής ενέργειας δίνοντας περιστροφική κίνηση με αρθρωτό παραλληλόγραμμο, διάταξη που φέρει το όνομά του, προσθέτοντας και σπόνδυλο για κανονική ρύθμιση.

Ο Τζέιμς Βατ ονομάσθηκε "πατέρας της ατμομηχανής" ιδιαίτερα για τη χρήση του ατμού για τη θέρμανση του κυλίνδρου, και κυρίως για την κατασκευή μιας ατμομηχανής που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ευρεία κλίμακα σε πολλές εφαρμογές, οδηγώντας έτσι στην έλευση της Βιομηχανικής Επανάστασης. Επίσης, για την εφεύρεση του πιεστικού κοχλία καθώς και για τα υδραργυρικά μανόμετρα. Το 1775 έγινε μέλος της Βασιλικής Εταιρίας του Λονδίνου και το 1808 μέλος του Ινστιτούτου της Γαλλίας.

http://el.wikipedia.org/wiki/Τζέιμς_Βατ

Κέστρο (Νυχτολούλουδο)

Κέστρο (Νυχτολούλουδο)

Περιγραφή / Προέλευση
Πολύ γνωστό σε όλους μας και ιδιαίτερα δημοφιλές για το μεθυστικό του άρωμα. Αν και το βλέπουμε πολύ συχνά στη χώρα μας, προέρχεται από τροπικές περιοχές, κυρίως από την Κεντρική Αμερική και τις Δυτικές Ινδίες.
Πρόκειται για θάμνο, με γυαλιστερά και μεγάλα πράσινα φύλλα. Ανθίζει από τα τέλη της άνοιξης ως το φθινόπωρο. Τα λουλούδια του δεν είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακά σε εμφάνιση, όμως η αξία τους είναι στο γλυκό τους άρωμα που μάλιστα είναι ιδιαίτερα έντονο. Και βεβαίως, το βασικό του χαρακτηριστικό, είναι ότι το άρωμά του είναι έντονο μετά τη δύση του ηλίου και όλη τη νύχτα. Προφανώς αυτός είναι και ο λόγος που όλοι μας το αποκαλούμε νυχτολούλουδο και δεν χρησιμοποιούμε το κανονικό του όνομα. Συχνά αποκαλείται και «Βασίλισσα της Νύχτας» ή «Γιασεμί της Νύχτας» παρόλο που στην ουσία δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό μας γιασεμί.
Φροντίδα
Το κέστρο χρειάζεται άφθονο φως, επιλέξτε λοιπόν ένα σημείο που να δέχεται πρωινό ήλιο. Ο καυτός μεσημεριανός ήλιος του καλοκαιριού μπορεί να «κάψει» τα φύλλα του. Θα το καταλάβετε αν δείτε τα φύλλα να γίνονται άσπρα στις άκρες τους και σιγά σιγά το άσπρο χρώμα να προχωράει προς το εσωτερικό του φύλλου. Με τα χρόνια πάντως, το κέστρο μπορεί να συνηθίσει και να αναπτύσσεται και σε σημεία που δέχονται ήλιο όλη την ημέρα.
Θα χρειαστεί να το ποτίζετε συχνά, με πολύ νερό, όμως το ριζικό του σύστημα είναι ευαίσθητο και το έδαφός του θα πρέπει να έχει άριστη αποστράγγιση. Αν είναι δυνατόν, πριν το φυτέψετε, προσθέστε στο έδαφος χαλίκι και άμμο. Το κέστρο θα σας δείξει αμέσως ότι χρειάζεται πότισμα, τα κλαδιά του και τα φύλλα του θα μαραθούν, όμως θα ανακάμψουν λίγη ώρα μετά το πότισμα.
Γενικά είναι από τα φυτά που δεν ζητούν πολύ περιποίηση, θα χρειαστεί όμως ιδιαίτερη φροντίδα για να το προστατέψετε από την παγωνιά που μπορεί να το καταστρέψει. Το κέστρο μπορεί να αντέξει χαμηλές θερμοκρασίες για λίγες ημέρες, όμως αν το θερμόμετρο πέσει κάτω από το 0 ή αν οι χαμηλές θερμοκρασίες διαρκέσουν για πολλές ημέρες, το φυτό σας μάλλον δεν θα τα καταφέρει. Πάντως αν το κέστρο σας καεί από την παγωνιά, μην βιαστείτε να το πετάξετε. Όταν περάσει ο κίνδυνος παγωνιάς κι αρχίσει να ζεσταίνει ο καιρός, κλαδέψτε όλα τα «καμένα» κλαδιά και κάντε υπομονή. Αν είστε τυχεροί το ριζικό σύστημα μπορεί να έχει επιζήσει και το φυτό σας να ξαναπετάξει.
Επίσης, το νυχτολούλουδο δεν τα πάει καλά με την αλμύρα, επομένως αποφύγετε να το φυτέψετε σε σημεία κοντά στη θάλασσα.
Το κέστρο αναπτύσσεται σε μορφή θάμνου, όμως με τα χρόνια μπορεί άνετα να φτάσει σε ανάπτυξη και σχήμα μικρού δέντρου. Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται είναι εντυπωσιακή και μέσα σε ένα και μόλις χρόνο το νυχτολούλουδό σας θα μεγαλώσει περισσότερο από όσο φαντάζεστε. Το κέστρο, ως θάμνος, αποτελεί καλή λύση για τη δημιουργία μυρωδάτου παραπετάσματος κοντά σε φράχτες. Το νυχτολούλουδο μπορεί να καλλιεργηθεί και σε μεγάλες γλάστρες (πάντα σε εξωτερικό χώρο) όμως η ανάπτυξή του θα είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με τα φυτά που μεγαλώνουν στον κήπο. Είτε στον κήπο είτε σε γλάστρα, το νυχτολούλουδό σας θα είναι πολύ ευτυχισμένο αν το λιπαίνετε κάθε 15 περίπου ημέρες κατά τη διάρκεια της άνοιξης και του καλοκαιριού. Όταν ο καιρός αρχίσει να κρυώνει, θα πρέπει σταδιακά να σταματήσετε τη λίπανση και να αφήσετε το φυτό να ξεκουραστεί.
Αν θέλετε να κλαδέψετε το νυχτολούλουδο, κυρίως για να ελέγξετε το σχήμα του, θα πρέπει να το κάνετε νωρίς την άνοιξη πριν αρχίσει να εμφανίζεται νέα ανάπτυξη ή το φθινόπωρο μετά το τέλος της ανθοφορίας. Αν κλαδέψετε την άνοιξη, να είστε λίγο προσεκτικοί γιατί τα λουλούδια εμφανίζονται πάνω στους νέους βλαστούς και όχι στα ξυλοποιημένα παλιά κλαδιά. Επομένως, αν έχει αρχίσει η ανάπτυξη νέων κλαδιών καλύτερα να αφήσετε το κλάδεμα για το φθινόπωρο. Γενικά το κέστρο θα επωφεληθεί από ένα βαθύ κλάδεμα καθώς πέρα από το να ελέγχει το σχήμα, το κλάδεμα κυρίως ενισχύει την ανάπτυξή του.
Η ανάπτυξη και η ανθοφορία του γίνονται σε κύκλους: έντονη ανθοφορία, με το τέλος της ανθοφορίας έντονη ανάπτυξη του φυτού, έντονη ανθοφορία και πάλι, ανάπτυξη του φυτού και πάει λέγοντας. Ανθίζει κατά περιόδους, από τα τέλη της άνοιξης ως το φθινόπωρο μέχρι η θερμοκρασία να πέσει σε χαμηλά επίπεδα.
Τα λουλούδια του είναι μικρά και σωληνοειδή, όχι ιδιαίτερα όμορφα, σε χρώμα υπόλευκο έως πολύ ανοιχτό πράσινο. Το άρωμά τους είναι ιδιαίτερα έντονο, γλυκό και βαρύ γι΄αυτό θα ήταν καλό να το φυτέψετε σε κάποια άκρη του κήπου σας κι όχι δίπλα από τα παράθυρά σας, ειδικά αν στο σπίτι σας ζουν άτομα με άσθμα ή πολύ μικρά παιδιά. Εχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου το άρωμα του κέστρου έχει προκαλέσει ζαλάδες και ναυτία σε κάποιους ανθρώπους καθώς και κρίσεις άσθματος σε άτομα με χρόνιο πρόβλημα. Όταν τα λουλούδια μαραθούν, τη θέση τους θα πάρουν μικρά υπόλευκα «μπαλάκια» που μοιάζουν με μικροσκοπικά κερασάκια και περιέχουν σπόρους.
Μπορείτε να το πολλαπλασιάσετε από σπόρο και ακόμα πιο εύκολα από κομμένα κλαδιά. Ειδικά τα κομμένα κλαδιά του μπορούν εύκολα να αναπτύξουν ρίζες μέσα σε ένα ποτήρι νερό. Θα χρειαστείτε περίπου 4 εβδομάδες μέχρι να μπορέσετε να μεταφυτεύσετε το νέο σας φυτό στο χώμα.
Αν ο κήπος σας χρειάζεται άρωμα, τότε σίγουρα το νυχτολούλουδο είναι το φυτό που πρέπει να φυτέψετε. Θα το βρείτε σε όλα τα οργανωμένα φυτώρια.

Το μεγαλείο της Μηχανικής των προγόνων μας

Ancient Greek Civilization - Αρχαία Ελλάς.

Ακόμη κιἀν δεν πρόκειται για τον τάφο του Μεγ. Αλεξάνδρου, παρατηρώντας μόνο την τεχνοτροπία της τειχοδομίας και το φαραωνικό του μέγεθος έχουμε να κάνουμε με την απόλυτη αρχαιολογική ανακάλυψη των τελευταίων δεκαετιών ! Το μεγαλείο της Μηχανικής των προγόνων μας στο αποκορύφωμά του κι'ακόμη είμαστε στην περίμετρο ... ο χρόνος θα δείξει το εσωτερικό του τι έχει να μας αποκαλύψει !!!
Αμφίπολις Σερρών

New archaeological discovery !!!!
Maybe the most significant of the last decades !
500 metres circular precinct of a huge macedonian tomb near Amphipolis, Serres - 4th Century BCE
Macedonia Greece

Το σίγουρο είναι ότι τα πρώτα στοιχεία από την αρχαιολογική σκαπάνη δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια μεγάλη αρχαιολογική ανακάλυψη. Όλο αυτό που προκύπτει και η έντονη φημολογία που έχει ανακύψει πως πρόκειται για τον τάφο του Μ.Αλεξάνδρου έχει ξεκινήσει από το διαδίκτυο και δεν έχει βάση. Σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση από την προϊσταμένη ΚΗ εφορίας αρχαιοτήτων στις Σέρρες, κυρία Κατερίνα Περιστέρη, δεν έχει προχωρήσει η ανασκαφική έρευνα, με λίγα λόγια αν οι επιστήμονες δεν προχωρήσουν με τις έρευνες τους,αν οι επιστήμονες δεν μπουν μέσα στο ταφικό μνημείο,δεν μπορούμε να γνωρίζουμε σε ποιον ανήκει ο τάφος αυτός.
Είναι γεγονός ότι μιλάμε για ένα μεγάλο και σημαντικό ταφικό μνημείο. Τα στοιχεία που οδηγούν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα αυτό είναι δύο. Το πρώτο στοιχείο είναι ο ταφικός του περίβολος,η περίμετρος του είναι πάρα πολύ μεγάλη,είναι στα 500 μέτρα. Ανάλογος ταφικός περίβολος δεν έχει ανακαλυφθεί στον ελλαδικό χώρο ποτέ. Ο τάφος του βασιλιά Φιλίππου είναι ασύγκριτα μικρότερος από το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης και δεν έχει περίβολο.
Ένα άλλο στοιχείο που έρχεται να προστεθεί είναι πως στην κορυφή του τύμβου του μακεδονικού τάφου ειχε τοποθετηθεί το Λιοντάρι της Αμφίπολης. Άρα μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά για κάποιον στρατηγό, για κάποια σημαντική προσωπικότητα που έχει ταφεί στο χώρο αυτό.
http://www.newsnow.gr/article/488347/serres-spoudaia-arxaiologiki-anakalypsi---einai-o-tafos-tou-malexandrou.html

Αrchaeologists from the 28th Ephorate of Antiquities unearthed a tomb in the city of Amphipolis, near Serres, northern Greece, which they believe could belong to the wife and son of Alexander the Great, Roxane and Alexander IV.

The circular precinct is three meters, or nearly 10 feet high and its perimeter is about 500 metes, or 1,640 feet surrounding the tomb located in an urban area close to the small city of Amphipolis. The head of the team, Katerina Peristeri noted that it is too soon to talk with certainty about the identities of the discovery.
http://greece.greekreporter.com/2012/10/06/tomb-near-serres-wife-son-of-alexander/

Οι μωβ βιολέτες, οι πεινασμένοι φίλοι και το παιδί με τα χρυσά μάτια (Ναζίμ Χικμέτ)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων).

Οι μωβ βιολέτες, οι πεινασμένοι φίλοι και το παιδί με τα χρυσά μάτια (Ναζίμ Χικμέτ)

Άντε λοιπόν, ποιητή
Κάτι έχουμε και μείς να πούμε για τον έρωτα
Κάτι γνωρίζουμε και μείς για δαύτον.

Το καλοκαίρι πέρασε μπροστά στη μύτη μας
Βγάζοντας τρελές κραυγές μεγαλόφωνες
σαν ένα κίτρινο τρένο
με ξύλινα βαγόνια
μυρίζοντας ιδρώτα, σάρκα και ταμπάκο.

Και τι να πεις που εγώ
ήθελα να το δω να φτάνει
όπως εκείνη που μου φέρνει ζεστό γάλα
σ’ ένα κάδο από κόκκινο μπακίρι.

Έχ, τόσο το χειρότερο,
το καλοκαίρι που δεν έφτασε έτσι
Δεν είναι έτσι που φτάνει δα το καλοκαίρι
Όχι, όχι έτσι, που να πάρει ο διάβολος.

Ω, εσύ, κόρη, μητέρα μου, γυναίκα μου, αδερφή μου
Ω, εσύ, πόχεις το μέτωπο στον ήλιο,
ωραίο παιδί μου εσύ με τα χρυσά μάτια
παιδί μου εσύ με τα χρυσά μάτια,

Το καλοκαίρι πέρασε μπροστά στη μύτη μου
βγάζοντας τρελές κραυγές μεγαλόφωνες
χωρίς να καταφέρω να σου φέρω
ένα μπουκέτο μωβ βιολέτες.

Μα τι τα θες
ήταν οι φίλοι πεινασμένοι
κ’ έφαγαν τα λεφτά που ήταν για τις βιολέτες

Απόδοση: Γιάννης Ρίτσος

Ωραίο χαλάκι

TC Serpil Aksungur.

ARTIK YÜNLERLE NE GÜZEL YAPILIR BUUUU

Το Θαυματουργό Σκόρδο!

Το Θαυματουργό Σκόρδο!

 

Επιστημονικές μελέτες σε όλο τον κόσμο αποκαλύπτουν τις εκπληκτικές, θρεπτικές και φαρμακευτικές ιδιότητες μιας κοινής και παραμελημένης αλλά «θαυματουργής τροφής» του σκόρδου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μιλώντας διαιτολογικά, ζούμε στην πιο εκπληκτική εποχή της ιστορίας του ανθρώπου - σε μια εποχή μεγάλης διαιτολογικής ενημερότητας. Επί αιώνες, η ορθόδοξη ιατρική, τυφλωμένη από την εσφαλμένη και ξεπερασμένη Παστεριανή αντίληψη ότι οι ασθένειες έχουν βακτηριακή προέλευση, μας κράτησε στο σκοτάδι σ’ ό,τι αφορά το ρόλο που παίζει στην υγεία και στην αρρώστια μας το «στυλ ζωής» που κάνουμε. Η συμβατική ιατρική αντίληψη που επικρατεί, είναι, ότι, τα βακτήρια ή μικρόκοκκοι είναι κακοί εισβολείς που προσβάλλουν στο δρόμο τους, τους υγιείς οργανισμούς και προκαλούν διάφορες ασθένειες - και ότι η κάθε ασθένεια εξαρτάται από τα εισβάλλοντα βακτήρια.

Σε όλη τη διάρκεια της ιατρικής ιστορίας, οι φιλοσοφίες και αντιλήψεις για την ασθένεια, καθώς και οι επιδοκιμασμένες μέθοδοι θεραπείας, αλλάζουν σχεδόν σε κάθε γενιά. Κάποτε, οι γιατροί πίστευαν ότι οι αρρώστιες προξενούνταν από δαίμονες και κακά πνεύματα. Μεταγενέστερες γενιές γιατρών χρησιμοποιούσαν την αφαίμαξη σαν πανάκεια, επειδή το «κακό αίμα» θεωρούνταν η αιτία όλων των ασθενειών. Μολονότι οι εκάστοτε αποδεκτές φιλοσοφίες περί ασθένειας μεταβάλλονταν σχεδόν σε κάθε γενιά, η λεγάμενη ορθόδοξη ιατρική ουδέποτε εξέτασε σοβαρά τη φιλοσοφία του Ιπποκράτη για την υγεία και την ασθένεια: ότι οι περισσότερες ασθένειες είναι κατασκευάσματα του ίδιου του ανθρώπου και αποτέλεσμα της παραβίασης απ’ αυτόν των στοιχειωδών κανόνων της υγείας. Έτσι, όταν εμφανίστηκε ο Παστέρ με τη θεωρία του για τα βακτήρια, επιδοκιμάστηκε γενικά και οι αντιλήψεις του έγιναν αμέσως αποδεκτές. Η θεωρία περί μικροβίων και μικροοργανισμών μετέθεσε τη διατήρηση της υγείας και την πρόληψη της αρρώστιας από τα χέρια του ίδιου του ανθρώπου στα χέρια των γιατρών. Η ιδέα ότι αυτοί είναι οι μόνοι ικανοί να υπερασπιστούν την ανθρωπότητα από τα κακά μικρόβια απέδιδε στους γιατρούς δυνατότητες που στην πραγματικότητα δεν έχουν.

Η πλήρης αποτυχία της σημερινής ορθόδοξης ιατρικής και της περί μικροβίων θεωρίας της αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, παρόλο που σήμερα έχουμε περισσότερους γιατρούς, περισσότερα και πιο καλά εξοπλισμένα νοσοκομεία, περισσότερα μικροβιοκτόνα φάρμακα, και ξοδεύουμε περισσότερα για την υγειονομική περίθαλψη από οποιαδήποτε άλλη εποχή στην ιστορία του ανθρώπου, έχουμε περισσότερες αρρώστιες από οποιαδήποτε εποχή στο παρελθόν. Βλέπουμε καθημερινά μια καταστροφική αύξηση σε όλες τις χρόνιες εκφυλιστικές καταστάσεις, όπως είναι οι καρδιοπάθειες, η αρθρίτις, ο διαβήτης, ο καρκίνος κλπ. Πραγματικά, σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές, οι μισοί σχεδόν Αμερικανοί πάσχουν από χρόνιες αρρώστιες! Μόνο οι καρδιοπάθειες σκοτώνουν εκατομμύρια ανθρώπους το χρόνο.

Ενώ οι προσανατολισμένοι στο φάρμακο και στο νυστέρι γιατροί είναι ανίκανοι ν’ αντιμετωπίσουν τον αυξανόμενο όγκο των ασθενειών, οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν την πίστη τους σ’ αυτούς. Στρέφονται σε ανορθόδοξους θεραπευτές-γιατρούς της βιολογικής ιατρικής, γιατρούς που αποκαθιστούν την υγεία διορθώνοντας τη διατροφή και τις βιοτικές συνήθειες του ανθρώπου και όχι καταπολεμώντας τα μικρόβια με τοξικά φάρμακα. Αυτή η καινούργια «φουρνιά γιατρών» ασκεί μια ιατρική που φέρει διάφορες ονομασίες: προληπτική, ορθομοριακή, μεταβολική, διαιτολογική, βοτανική, χειροπρακτική, και βιολογική ιατρική.

Οι γιατροί αυτοί υποστηρίζουν ότι οι βασικές αιτίες των ασθενειών πρέπει να αναζητηθούν στις καταστροφικές διαιτητικές και βιοτικές συνήθειες του ίδιου του ανθρώπου, και ότι η θεραπεία της κάθε ασθένειας είναι σύμφυτη με τη δύναμη του ίδιου του σώματος. Ο γιατρός της βιολογικής ιατρικής δεν θεραπεύει αρρώστια. Βοηθάει ένα άρρωστο σώμα να αυτοθεραπευθεί ισχυροποιώντας την αντίσταση του ασθενή και υποβοηθώντας τη θεραπευτική δραστηριότητα του ίδιου του σώματος με ποικίλα βιολογικά μέσα, όπως είναι η βελτιωμένη δίαιτα, τα βότανα, οι βιταμίνες, η νηστεία, η ανάπαυση, η χαλάρωση, η άσκηση, η θετικά προσανατολισμένη πνευματική στάση στο θέμα της υγείας κλπ.

Η Βιολογική Ιατρική ρίχνει την ευθύνη για τις αρρώστιες του ανθρώπου στον τρόπο που διαιτάται και ζει ο ίδιος ο άνθρωπος και στην παραγνώριση από μέρους του των στοιχειωδών νόμων της καλής υγείας. Ομοίως, την ευθύνη για την πρόληψη και τη θεραπεία της αρρώστιας τη ρίχνει πάλι στον ίδιο τον άνθρωπο, στη θετική και επικοδομητική για την υγεία στάση του και στις προληπτικές προσπάθειες που καταβάλλει. Η βουτηγμένη στις αρρώστιες ανθρωπότητα μπορεί επιτέλους να αναγαλιάσει και να ευεργετηθεί από το γεγονός ότι ο Μεσαίωνας της Παστεριανής ιατρικής, με τα θανατηφόρα χημικά της φάρμακα, τους ορούς, τις ακτίνες X, τα εμβόλια, τις καυτηριάσεις και τα κοψίματα, βρίσκεται επιτέλους στον δρόμο της αντικατάστασής της από την καινούργια θεραπευτική προσέγγιση - τη θεραπευτική επιστήμη της Νέας Εποχής, τη Βιολογική Ιατρική.

Διατροφή:
Θεμέλιο για Άριστη Υγεία
Ολοένα και πιο πολλοί άνθρωποι απογοητεύονται με την ανικανότητα των συμβατικών γιατρών να αντιμετωπίσουν την καταστροφική αύξηση των ασθενειών που προκαλούν εκφυλιστικές καταστάσεις, αναπηρίες και θανάτους, παίρνουν την υγεία τους στα ίδια τους τα χέρια ή στρέφονται προς τους μη συμβατικούς θεραπευτές. Συνειδητοποιούν ότι η διατροφή, που τόσον καιρό ήταν αγνοημένη ή γελοιοποιούνταν από τον οικογενειακό τους γιατρό, είναι ένας σπουδαίος παράγοντας της καλής υγείας. Ανακαλύπτουν ότι «είναι αυτό που τρώνε» και πως αυτό που τρώνε σχετίζεται τελικά με τον τρόπο που αισθάνονται, με το επίπεδο ζωτικότητάς τους, ενέργειας και αντίστασης στην ασθένεια.
Αυτή η ξαφνική και μαζική «διαιτολογική ενημερότητα» των αναπτυγμένων, κοινωνιών είναι ίσως το μοναδικότερο και με απώτερες συνέπειες φαινόμενο στις τελευταίες δεκαετίες του εικοστού αιώνα - ένα φαινόμενο που επισκιάζει τη σπουδαιότητα πολλών άλλων σημαντικών γεγονότων. Από τη στιγμή που οι λαοί θα αναγνωρίσουν ότι η άριστη διατροφή είναι ένας από τοι/ς σπουδαιότερους παράγοντες για την πρόληψη των ασθενειών, η καταστροφική υποβάθμιση της υγείας θα σταματήσει τελικά και οι άνθρωποι θα αρχίσουν να προσβλέπουν σε μια μακρά κι ευτυχισμένη ζωή, απαλλαγμένη από αρρώστιες.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να προσανατολιστούν σωστά σ' ό,τι αφορά την υγεία και τη διατροφή, ξέρουν καλά ότι η αντίληψη της άριστης διατροφής σ’ αυτή την εποχή της καθολικής μόλυνσης, του τοξικού περιβάλλοντος και της σταθερά υποβαθμιζόμενης ποιότητας των τροφών σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή λήψη «κατάλληλης δίαιτας» αποτελούμενης από «τέσσερις βασικές ομάδες τροφών», όπως θέλει η ορθόδοξη διαιτητική. Η συμπλήρωση οποιασδήποτε δίαιτας με βιταμίνες, ορυκτά και ειδικά τροφικά συμπληρώματα αναγνωρίζεται τώρα ότι εξασφαλίζει την άριστη διατροφή και μια κατάλληλη προστασία κατά των ασθενειών και των τοξικών χημικών συστατικών που υπάρχουν στις μολυσμένες μας τροφές, στο νερό, τον αέρα και το περιβάλλον. Οι υγειονολόγοι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ορισμένες φυσικές τροφές — οι οποίες αναφέρονται ως «Θαυματουργές τροφές» ή «υπέρ-τροφές», είναι εξαιρετικά τροφικά συμπληρώματα που περιέχουν συμπυκνωμένη τροφή, και παρέχουν σε αφθονία ορισμένα θρεπτικά στοιχεία και άλλους παράγοντες που συχνά λείπουν από μια κανονική δίαιτα. Έτσι, οι τροφές αυτές, όπως είναι το φύτρο του σταριού, η μαγιά της μπύρας, η γιαούρτη, το αποξηραμένο συκώτι, το μουρουνέλαιο, το σκόρδο, ορισμένα φύκια (κελπ), το μελούδι των οστών και το πίτυρο έχουν γίνει «κανονικά» συμπληρώματα της άριστης δίαιτας.
Τούτο το βιβλίο εξετάζει από πιο κοντά μια από αυτές τις «Θαυματουργές τροφές» - το σκόρδο. Από τις μακρόχρονες μελέτες μου που έχουν ως αντικείμενο τη διατροφή, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι το πασίγνωστο αυτό αρωματικό φυτό, που τόσο αγνοείται ή περιφρονείται, αποτελεί πράγματι μια θαυματουργή τροφή που οικοδομεί την υγεία και προφυλάσσει από ένα πλήθος αρρώστιες.

Ελπίζω ότι μετά από το διάβασμα του μικρού αυτού βιβλίου θα γίνετε κι εσείς όπως κι εγώ, ένας ενθουσιώδης εμπειρογνώμονας του σκόρδου και θα το ενσωματώσετε στην καθημερινή σας δίαιτα, ιδιαίτερα μάλιστα τώρα που η ισχυρή μυρουδιά του, η οποία σας εμπόδιζε ίσως να το τρώτε ταχτικά, έγινε δυνατό να απαλειφθεί από ορισμένα παρασκευάσματα σκόρδου.

Ο «πατέρας της ιατρικής» ο Ιπποκράτης, ο μέγιστος ίσως θεραπευτής που έζησε ποτέ, έγραψε πριν από 2500 χρόνια:
«Η τροφή σας πρέπει να είναι φάρμακο - και το φάρμακό σας η τροφή σας».

Το σκόρδο, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τροφή, ταιριάζει στην περιγραφή που ο Ιπποκράτης δίνει για την ιδεώδη τροφή: είναι δηλαδή τόσο μια υπερθρεπτική τροφή όσο και ένα θαυματουργό φάρμακο!

Θα διαπιστώσετε ότι η διατριβή αυτή δεν είναι ένας ενθουσιώδης ύμνος του σκόρδου από έναν- εραστή του σκόρδου, αλλά μια πλήρως ντοκουμενταρισμένη μελέτη βασισμένη σε έναν εκπληκτικό όγκο υλικού από αξιόπιστες πανεπιστημιακές και κλινικές μελέτες και έρευνες σε πολλές ηπείρους. Θα μπορούσε, συνεπώς, να ειπωθεί στ’ αλήθεια ότι η θρεπτική και θεραπευτική αξία του σκόρδου δεν αποδεικνύεται μόνο από την εμπειρική μαρτυρία που προσφέρει η παγκόσμια χρήση του επί χιλιάδες χρόνια, αλλά και από την αδιαφιλονίκητη επιστημονική έρευνα σε όλο τον κόσμο.

Βιβλίο: «Σκόρδο το θαυματουργό» Dr. Πιοτρ Ρουζάγιεφ

Ωραία χρώματα !

La Magia del Crochet.

Mi nuevo proyecto, les gusta la combinación de los colores???

Ωραία χρώματα ! 

οι άνθρωποι θλίβονται περισσότερο για τα σκυλιά

Ενεργή Κοινωνία Πολιτών για την Προστασία των Αδέσποτων Ζώων.

Γιατί οι άνθρωποι θλίβονται περισσότερο για τα σκυλιά παρά για τους συνανθρώπους τους;
Μεγαλύτερη συγκίνηση προκαλούν στους ανθρώπους οι σκύλοι παρά οι συνάνθρωποί τους, σύμφωνα με νέα έρευνα του Πανεπιστημίου της Βοστώνης στη Μασαχουσέτη.

Στην έρευνα συμμετείχαν 240 εθελοντές, οι οποίοι διάβασαν τέσσερα άρθρα σε εφημερίδες, τα οποία αποτελούσαν προϊόν επιστημονικής φαντασίας.

Το πρώτο άρθρο αναφερόταν στον ξυλοδαρμό ενός βρέφους ηλικίας ενός έτους και το δεύτερο άρθρο στον ξυλοδαρμό ενός τριαντάχρονου άνδρα.

Τα άλλα δυο άρθρα αναφέρονταν στην κακοποίηση ενός κουταβιού και ενός σκύλου ηλικίας έξι ετών.

Όπως προέκυψε, οι ειδήσεις για το βρέφος και το κουτάβι προκάλεσαν εξίσου έντονα αισθήματα θλίψης και συμπάθειας στους εθελοντές, ωστόσο δεν συνέβη το ίδιο με τις άλλες δυο ειδήσεις αφού η κακοποίηση σκύλου προκάλεσε εντονότερα αισθήματα θλίψης συγκριτικά με τον ξυλοδαρμό του ενήλικα.

Κατά την ομιλία του στην Αμερικανική Κοινωνιολογική Εταιρεία ο Δρ. Jack Levin, επικεφαλής της μελέτης, εξήγησε ότι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι αισθάνονται μεγαλύτερη συμπόνια για τους σκύλους και τα παιδιά είναι γιατί τους θεωρούν ανυπεράσπιστους και ευάλωτους.

«Επιπλέον, οι ενήλικες θεωρούνται ικανοί να προστατεύσουν τον εαυτό τους, ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο με τα ενήλικα σκυλιά, τα οποία αντιμετωπίζονται ως μεγαλύτερα κουτάβια», προσέθεσε ο Δρ. Levin.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, αν οι ειδήσεις αφορούσαν γάτες αντί για σκύλους τα αποτελέσματα θα ήταν και πάλι τα ίδια, καθώς τα άτομα τείνουν να δίνουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά σε αυτά τα είδη ζώων.
econews

Κάθε εβδομάδα μια συγγραφέας - Η Εύη Γεροκώστα μιλά για αγαπημένα της βιβλία

http://www.patris.gr/articles/247438?PHPSESSID=9m5bhco994ljmbj50ugpjbffb3#.UhpV338gXzZ

Η Εύη Γεροκώστα μιλά για αγαπημένα της βιβλία 
για μικρούς, για μεγάλους, για όλους...!

Κάθε εβδομάδα μια συγγραφέας παιδικών βιβλίων μας αποκαλύπτει τα δικά της αγαπημένα βιβλία με συνεργασία με το βιβλιοπωλείο “Δοκιμάκης” και το bigbook.gr

1.Παραμύθια, Ε.Ε. Κάμμινγκς, Εικονογράφηση: Πάολο Γκέτσι, Eκδ. Νεφέλη 2009

O Έντουαρντ Έστλιν Κάμμινγκς, από τους σημαντικότερους Αμερικανούς ποιητές του 20ού αιώνα, έγραψε τέσσερις μικρές ιστορίες για την κόρη του και το μικρό του εγγονό. Τέσσερις ιστορίες που μοιάζουν απλές, κρύβουν όμως μυστικά. Απαντούν σε ερωτήματα και γεννούν καινούρια. Μιλάνε με τη γλώσσα της αλήθειας, τη μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν τα παιδιά.

«Ο γέρος που έλεγε γιατί», «Ο ελέφαντας και η πεταλούδα», «Το σπίτι που έφαγε κουνουπόπιτα», «Το κοριτσάκι που το έλεγαν Εγώ». Τίτλοι παράξενοι, που μας κερδίζουν πριν ακόμα διαβάσουμε τις ιστορίες. Ένας ποιητής που γράφει παραμύθια -αλλά και τα ποιήματα, μικρά παραμύθια δεν είναι; Τα σχέδια του Πάολο Γκέτσι θυμίζουν παιδικές ζωγραφιές, κι αυτό τα κάνει οικεία και την ίδια στιγμή θαυμαστά. Δεν θα ξεχάσω την πρώτη φορά που αφηγήθηκα σε κοινό την ιστορία του ελέφαντα και της πεταλούδας σε κοινό. Μικροί αναστεναγμοί και μεγάλα χαμόγελα, μόλις ακούστηκε η πιο όμορφη, για μένα, φράση της ιστορίας: «Ο ελέφαντας αγκάλιασε πολύ απαλά τη μικρή πεταλούδα και είπε: «Μ’ αγαπάς λιγάκι;» Κι η πεταλούδα χαμογέλασε και είπε: «Όχι, σ’ αγαπώ πάρα πολύ.»

2.Μισέλ, το πρόβατο που δεν είχε καθόλου τύχη, Συλβάν Βικτόρ, Εκδ.Κόκκινο 2011

Ο Μισέλ είναι ένα πρόβατο. Του αρέσουν τα βατόμουρα και τα σύννεφα που μοιάζουν με προβατάκια.Μια μέρα βρήκε βατόμουρα αλλά δεν τα έφτανε για να τα φάει. Έτσι άρχισε να πιστεύει ότι δεν είναι καθόλου τυχερός.Φτάνει πάντα τελευταίος, δεν βρίσκει καταφύγιο, χάνει την κρυψώνα του, χάνει και το υπόλοιπο κοπάδι. Βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι και νιώθει δυο τεράστια μάτια να τον κοιτάζουν. Ο λύκος.... Δεν έχει καθόλου τύχη –κι όμως ο λύκος φεύγει τρέχοντας!Κι έρχεται μια μέρα που ο Μισέλ συναντά ένα συννεφάκι. Όχι στον ουρανό μα στη γη, κοντά του. Είναι κάτασπρο, έχει δυο όμορφα μάτια κι ακόμα πιο όμορφο όνομα. Μπριζίτ. Και τα βατόμουρα μοιράζονται στα δύο...

Ένα βιβλίο-στολίδι. Κάθε σελίδα και μια φράση. Εικόνες με ελάχιστα χρώματα αλλά περίσσια ζωντάνια. Κάθε φορά που διαβάζω την ιστορία, νιώθω ότι δεν τη χόρτασα. Γεύομαι λοιπόν ένα βατόμουρο της Μπριζίτ και πηγαίνω ξανά στην πρώτη σελίδα...

3.Ελαφροπάτητα, Κώστας Βασιλάκης, Εικ: Αλέξης Κυριτσόπουλος, Εκδ. Λιβάνης/Ελληνική Εταιρεία για την προστασία του περιβάλλοοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς 2006

Τι μπορεί να κάνει ο καθένας μας για να προστατεύσει το περιβάλλον. Απλό, και την ίδια στιγμή περίπλοκο. Τουλάχιστον αυτό πιστεύουμε οι περισσότεροι. Κι όμως, αυτή η εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση κάνει την προστασία του περιβάλλοντος εύκολη υπόθεση. Βασίζεται σε ερωτήσεις, δίνει κατανοητές απαντήσεις –τις οποίες ο συγγραφέας, λόγω της μακράς θητείας του σε περιβαλλοντικές οργανώσεις, ξέρει πολύ καλά να μεταδίδει- και προσφέρει εφικτές λύσεις. Αν αλλάξουμε τον τρόπο που ζούμε, τις καθημερινές συνήθειες που θεωρούμε δεδομένες, μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο -τον κόσμο κοντά μας: το σπίτι, το σχολείο, την παραλία, το δάσος.

Ένα βιβλίο που μπορεί να γίνει σημαντικό εργαλείο για τον εκπαιδευτικό αλλά και πολύτιμος βοηθός για το γονιό.

πλεκτές μπορντούρες

"<tutto Fare Uncinetto Di Franca Muroni".

25 Αυγούστου 1898 ...

http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2012/08/25-1898.html?spref=fb

25 Αυγούστου 1898 ...τα γεγονότα που οδήγησαν στη μεγάλη σφαγή του Ηρακλείου...

25η Αυγούστου: Μια αποφράδα μέρα του 1898 για το Ηράκλειο

 Του Γιώργου Παναγιωτάκη ιστορικού ερευνητή

Το Ηράκλειο στην πορεία της ιστορικής του διαδρομής, καθώς και ολόκληρη η Κρήτη, αντιμετώπισε εχθρικές επιβουλές και μακροχρόνιες κατακτήσεις.

Η Πύλη του Μώλου, απ’ όπου ξεκίνησαν οι σφαγές, αρχικά με θύματα Σκωτσέζους της αγγλικής φρουράς. (Ιστορικό Μουσείο Κρήτης © Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών)

Τα ίχνη των κατακτητών που είναι εμφανή και στις μέρες μας, μας αποκαλύπτουν την ταυτότητά τους και μας ξυπνούν μνήμες γεμάτες αίμα και δάκρυ. Μετά από μια εξαντλητική πολιορκία της πόλης που κράτησε 21 ολόκληρη χρόνια (1648-1669) ολόκληρα η Κρήτη, αλλά και όλος σχεδόν ο χερσαίος και νησιωτικός χώρος της Ελλάδας εντάχθηκαν στον κορμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Είναι εξακριβωμένο ιστορικά, ότι οι πιο άγριοι Τούρκοι της Κρήτης κατοικούσαν στην πόλη του Ηρακλείου και αποτελούσαν πάντα μια αιμοσταγή και απειλητική μάζα. Τα γεγονότα του Ηρακλείου που εκτυλίχτηκαν τον Αύγουστο του 1898 και βύθισαν στο πένθος την πόλη, συντέλεσαν καθοριστικά στην αποδίωξη του τουρκικού στοιχείου από το νησί και στην κατ’επέκταση απελευθέρωση της Κρήτης.

Τα αιματηρά αυτά γεγονότα τα οποία επαναφέρουμε στη μνήμη μας με μορφή μνημοσύνου για τα μαρτυρικά θύματα της 25ης Αυγούστου εξελίχθηκαν κατά τον ακόλουθο συνοπτικό τρόπο:

Από τους ναυάρχους των Μ. Δυνάμεων είχε αποφασιστεί να παραδώσουν οι Τούρκοι τα φορολογικά Γραφεία στους υπαλλήλους του Εκτελεστικού. Στα Χανιά και το Ρέθυμνο με μικρή και ανάξια λόγου αντίδραση παραχώρησαν τα Γραφεία τους. Στο Ηράκλειο αντίθετα οι Τούρκοι πρόβαλαν άρνηση και σκληρή αντίσταση. Ενα τμήμα του αγγλικού στρατού δηλαδή με επικεφαλής τον Αγγλο συνταγματάρχη Reud, που αντικαθιστούσε τον Αγγλο διοικητή Chermside γιατί απουσίαζε με άδεια εκτός Κρήτης, είχε αναλάβει την αντικατάσταση αλλά οι Τούρκοι τους εμπόδισαν. Πέταξαν μάλιστα στη θάλασσα όλα τα καινούρια έντυπα, που θα εξυπηρετούσαν τις ανάγκες των νέων Γραφείων.

Η σημερινή οδός Mαρτύρων 25ης Αυγούστου, ο δρόμος που πήρε το όνομά του από τα γεγονότα εκείνης της ημέρας. Τα ερείπια ακόμη υπάρχουν, αλλά η ζωή στην πόλη αρχίζει να ξαναοργανώνεται. Η Πύλη του λιμανιού, εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν οι επιθέσεις των Τούρκων, έχει ήδη γκρεμιστεί από τους Άγγλους.

Οι σκηνές που ακολούθησαν δεν περιγράφονται. Ο αφηνιασμένος τακτικός στρατός και ο άτακτος τουρκικός όχλος ξεχύθηκαν στους δρόμους, αρχίζοντας μια απάνθρωπη και ανελέητη σφαγή.

Παιδιά, βρέφη, άνδρες και έγκυες γυναίκες θανατώνονται με τον πιο φρικτό τρόπο. Καίνε ακόμα και λεηλατούν ό,τι βρίσκεται στο πέρασμά τους. Μεταξύ των άλλων σκοτώνουν και 17 Αγγλους στρατιώτες κι ένα Αγγλο αξιωματικό. Καίνε το αγγλικό, το γερμανικό, το ισπανικό και το αμερικανικό προξενείο και σκοτώνουν τον υποπρόξενο της Αγγλίας Λυσίμαχο Καλοκαιρινό. Οσα εμπορεύματα και τιμαλφή είχαν συγκεντρωθεί στα προξενείά για μεγαλύτερη ασφάλεια, κάηκαν ή αποτέλεσαν αντικείμενο διαρπαγής από το μαινόμενο τουρκικό όχλο. Το παλιό Βεζίρ Τσαρσί, δηλαδή η σημερινή οδός 25ης Αυγούστου, η ονομασία της οποίας υποδηλώνει την ημέρα που διαπράχθηκαν οι σφαγές, έγινε μεταξύ των άλλων παρανάλωμα του πυρός. Το απόγευμα ένα αγγλικό πολεμικό πλοίο άρχισε να κανονιοβολεί τουρκικές συνοικίες στο Ηράκλειο, αναχαιτίζοντας κάπως τη μανία του τουρκικού όχλου. Μόνο με την κάθοδο του Τούρκου στρατιωτικού διοικητή της πόλης του Ηρακλείου Εντέμ Πασά στο λιμάνι, περιορίστηκαν οι πυροβολισμοί και οι βιαιοπραγίες. Την επόμενη μέρα άλλα εφτά αγγλικά πολεμικά πλοία αγκυροβόλησαν έξω από το λιμάνι του Ηρακλείου. Αγγλικά αγήματα αποβιβάστηκαν και συνέλαβαν τους πρωταίτιους των γεγονότων. Στρατοδικείο με Αγγλους αξιωματικούς και με συνοπτική διαδικασία καταδίκασε σε θάνατο 18 Tουρκοκρητικούς. Οι υπόλοιποι από τους 83 που είχαν συλληφθεί καταδικάστηκαν σε φυλακίσεις ή απελάθηκαν. Τρεις απ’αυτούς καταδικάστηκαν λίγο αργότερα σε θάνατο με απαγχονισμό, για αντιστάθμισμα προφανώς του ολοκαυτώματος των Χριστιανών.Τα πτώματα των Τούρκων παρέμεναν στις αγχόνες και σε κοινή θέα για τρία μερόνυχτα. Τα πάντα μαρτυρούσαν ότι η αποτρόπαιη αυτή εξέγερση ήταν προσχεδιασμένη.

Το Ηράκλειο λίγο μετά τις σφαγές. Τα ερείπια και τ’ αποκαΐδια δείχνουν τι είχε προηγηθεί.

Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν έγινε γνωστός. Οι Τούρκοι προσπάθησαν να μειώσουν τον αριθμό τους, αφού φρόντισαν να περισυλλέξουν και να τοποθετήσουν αυτά σε ομαδικούς τάφους, που άνοιγαν σε απόμερα και αφανή μέρη. Η Εκτελεστική Επιτροπή με ανακοίνωσή της προς το χριστιανικό λαό της Κρήτης, στις 30 Αυγούστου 1898, γράφει: “Εγνωστοποιήσαμεν δια δυο προηγουμένων εγκυκλίων εις τον λαόν ό,τι ήτο τότε γνωστόν δια τα συμβάντα του Ηρακλείου. Δυστυχώς αι έκτοτε ειδήσεις παριστώσιν ακόμη μεγαλυτέραν την καταστροφήν. Από τας 1000-1200 χριστιανικάς ψυχάς, όπου ευρίσκοντο εντός της πόλεως, μόνον 358 ως φαίνεται εσώθησαν. Οι λοιποί εύρον θάνατον μαρτυρικόν. Ολη η κινητή περιουσία των χριστιανών διηρπάγη και μέγας αριθμός οικιών και καταστημάτων παρεδόθησαν εις τας φλόγας. Την στιγμήν αυτήν ουδέ εις χριστιανός ευρίσκεται εις το Ηράκλειον. Μόνο 300 περίπου Ευρωπαίοι στρατιώται κρατούν μιαν γωνίαν του φρουρίου. Η πόλις είναι παραδεδομένη εις την διάθεσιν του όχλου και των Τούρκων στρατιωτών, από τους οποίους πολλοί καθώς εβεβαιώθην επυροβόλουν και κατά των Αγγλων, απεγύμνωναν τα θύματα και ελάμβανον μέρος εις την διαρπαγήν…”.

Η Επαναστατική Συνέλευση των Κρητών, που συνεδρίασε στις Πλακούρες, λίγο πριν τις σφαγές.

Στο κέντρο, καθιστός, ο πρόεδρος Ι.Κ. Σφακιανάκης

Περιγράφοντας μια από τις συνηθισμένες σφαγές του Ηρακλείου ο Ν. Καζαντζάκης μας λέει:

“...Το Μεγάλο Κάστρο είχε τέσσερις καστρόπορτες. Kάθε ηλιοβασίλεμα οι Τούρκοι τις κλείδωναν και κανένας δεν μπορούσε πια, όλη τη νύχτα, μήτε να μπει μήτε να βγεί οι λιγοστοί χριστιανοί που ήταν μέσα, έπεφταν έτσι στη φάκα· σαν έβγαινε πάλι ο ήλιος, άνοιγαν. Μπορούσαν λοιπόν οι Τούρκοι τη νύχτα, όσο ήταν διπλοκλειδωμένες οι καστρόπορτες, να κάμουν σφαγή γιατί μέσα στην πολιτεία οι Τούρκοι ήταν πιο πολλοί, κι είχαν και το τούρκικο ασκέρι.

Τότε, ύστερα από λίγες μέρες, ήταν που έζησα την πρώτη σφαγή…

Καθόμασταν διπλομανταλωμένοι μέσα στο σπίτι, ο ένας κολλημένος με τον άλλο, η μάνα μου, η αδερφή μου κι εγώ. Γροικούσαμε να περνούν απόξω από την πόρτα μας ξεφρενιασμένοι οι Τούρκοι, να βλαστημούν, να φοβερίζουν, να σπάζουν τις πόρτες και να σφάζουν τους χριστιανούς. Ακούγαμε τις φωνές και το ρόχο των λαβωμένων, τα σκυλιά που γαύγιζαν και μια βουή στον αέρα, σα να γίνουνταν σεισμός. Ο κύρης, πίσω από την πόρτα, με γεμάτο το ντουφέκι, περίμενε, κρατούσε, θυμούμαι, μια μακρουλή πέτρα, “ακόνι” το’λεγε κι ακόνιζε ένα μακρύ μαυρομάνικο μαχαίρι. Περιμέναμε. Μας είχε πει: “Αν σπάσουν την πόρτα οι Τούρκοι και μπούνε μέσα, θα σας σφάξω πρώτα, να μην πέσετε στα χέρια τους”. Κι ήμασταν σύμφωνοι όλοι, η μάνα μου, η αδερφή μου κι εγώ, και περιμέναμε…

Ετσι πέρασε η νύχτα, ξημέρωσε, έπεσε η βουή, ο θάνατος αλάργαρε. Ανοίξαμε με προσοχή την πόρτα, προβάλαμε έξω το κεφάλι, μερικές γειτόνισσες είχαν κρυφανοίξει δειλά το παράθυρο, κι ερευνούσαν το δρόμο…

- Μάνα, ρώτησα, έφυγε η σφαγή;

Η μάνα τρόμαξε.

- Σώπα, μου αποκρίθηκε, σώπα παιδί μου, μη μελετάς τ’όνομά της! Μπορεί να σε ακούσει και να ξαναγυρίσει.

Εγραψα τη λέξη “σφαγή”, και σηκώθηκε η τρίχα μου, γιατί η λέξη αυτή, τότε που ήμουν παιδί, δεν ήταν πέντε γράμματα της αλφαβήτας, κολλημένα το ένα πλάι στο άλλο, ήταν βουή μεγάλη, και πόδια που κλωτσούσαν τις πόρτες, και πρόσωπα φριχτά, που κρατούσαν ανάμεσα στα δόντια τους ένα μαχαίρι, κι ολούθε στη γειτονιά γυναίκες που σκλήριζαν κι άντρες που πίσω από τις πόρτες, γονατιστοί, γέμιζαν το ντουφέκι. Και μερικές άλλες λέξεις, για μας που ζούσαμε παιδιά την εποχή εκείνη στην Κρήτη, στάζουν αίμα πολύ, και δάκρυο, κι απάνω τους είναι σταυρωμένος αλάκερος λαός, οι λέξες: ελευτερία, Αι Μηνάς, Χριστός, επανάσταση…”.

Η μεγάλη ανθρωποθυσία του Ηρακλείου δεν άφησε ασυγκίνητη την κοινή γνώμη, καθώς και τον Tύπο των Αθηνών. Η εφημερίδα “Εστία” έκανε έκκληση στον αθηναϊκό λαό να βοηθήσει με τον τρόπο του τους πρόσφυγες του Ηρακλείου και να ανακουφίσει στο μέτρο του δυνατού τον ανθρώπινο πόνο.

Βασιβουζούκοι της περιοχής του Ηρακλείου, από εκείνους που συμμετείχαν στις σφαγές

Στο φύλλο της 31/8/1898 γράφει σχετικά:

“Η επίκλησις της “Εστίας” υπέρ του πένθους των ατυχων προσφύγων του Ηρακλείου, ευρίσκει καθ’ημέραν και πλειοτέραν ηχώ εις τας ψυχάς των ευαισθήτων και των φιλανθρώπων.

Σήμερον άλλη διακεκριμένη δέσποινα της πόλεώς μας, η κα Ελμίνα Νάζου, προσελθούσα εις τα γραφεία μας προσέφερε ύφασμα πένθιμον, δια τας χήρας και τα ορφανά, εζήτησε δε και πληροφορίας περί άλλων αναγκών των προσφύγων.

Μετά από τα αποτρόπαια αυτά γεγονότα ήρθε επιτέλους η ώρα των Μ. Δυνάμεων και ειδικότερα της κραταίας Αγγλίας. Χωρίς την παραμικρή καθυστέρηση, οι πρεσβευτές των Μ. Δυνάμεων στην Κωνσταντινούπολη επέδωσαν τελεσίγραφο στην Πύλη για την ανάκληση του τουρκικού στρατού από την Κρήτη. Η τελεσιγραφική αυτή διακοίνωση όριζε ότι η εκκένωση έπρεπε να γίνει μέσα σε 15 ημέρες και συγκεκριμένα από τις 8 μέχρι τις 23 Οκτωβρίου.

Η απαίτηση της Τουρκίας να παραμείνει τουρκική φρουρά στην Κρήτη δεν έγινε δεκτή και στις παραπάνω ημερομηνίες τα τουρκικά στρατεύματα είχαν αποσυρθεί. Οι οπλοφόροι παρέδωσαν τα όπλα τους τα οποία μεταφέρθηκαν στην Τουρκία. Εκλεισε έτσι μια μαρτυρική περίοδος 253 ετών, που ο κρητικός λαός την σημειώνει ως μια από τις χειρότερες και σκοτεινότερες περιόδους της Iστορίας του.

Με την αναχώρηση του τουρκικού στρατού εγκατέλειψαν την Κρήτη και εκπατρίστηκαν 48.000 μουσουλμάνοι. Παρέμειναν επίσης και 33.000. Η αποχώρηση και των άλλων έγινε σταδιακά μέχρι το 1923 με την ανταλλαγή των πληθυσμών που έφυγαν οι υπόλοιποι 19.181.

Ετσι λοιπόν με τις σφαγές του Ηρακλείου παίζεται η τελευταία πράξη του κρητικού δράματος και γράφεται ο δραματικός επίλογος μιας μακρόχρονης και απάνθρωπης δουλείας.

Ο ανταποκριτής γερμανικής εφημερίδας Μαx θα δημοσιεύσει σχετικό για την Κρήτη σχόλιο με το ακόλουθο περιεχόμενο:”Η εκ Κρήτης απέλευσις των Τούρκων στρατιωτών καί υπαλλήλων είναι πλέον τετελεσμένον γεγονός και τη 23η Οκτωβρίου (4 Νοεμβρίου ε. έτους), κατελύθη πράγματι το επί της νήσου κράτος της ημισελήνου. Επι των Χανίων εκυμάτισεν η τουρκική σημαία από τας 20 Αυγούστου 1645, ήτοι εν όλω 253 ετη, επί του Ηρακλείου 229 έτη, επί του βράχου της Γραμβούσης 195 και επί του πύργου της Σπιναλόγκας και της Σούδας 171.

Οι εξι πελέκεις οι σωζόμενοι επί των τειχών του Ηρακλείου, εις ανάμνησιν της εφόδου της 27ης Σεπτεμβρίου 1669, κατερρίφθησαν, εξηφανίσθησαν τα εμβλήματα του κυριάρχου και οι μαρμάρινοι λέοντες οι επισκοπούντες από των χρόνων των Βενετών τας υπό τους πόθους των μεταβολάς, δεν βλέπουσι πλέον ενόπλους τους μουσουλμάνους, τους νικήσαντας ποτέ την υπερήφανον δημοκρατίαν”.

Ο Βίκτωρ Ουγκώ, κορυφαίος εκπρόσωπος του γαλλικού πνεύματος της εποχής, ασχολήθηκε με το Κρητικό Ζήτημα γράφοντας σχετικά: “Τίνος ένεκεν εξανέστη η Κρήτη; Διότι ο μεν Θεός έπλασεν αυτήν τον κάλλιστον τόπον της οικουμένης, οι δε Τούρκοι τον ανέδειξαν τον αθλιέστερον. Διότι έχει προϊόντα, αλλ’ουδέν εμπόριον πόλεις, αλλ’ ουδεμίαν οδόν λιμένας, αλλ’ ουδένα ασφαλή όρμον ποταμούς, αλλ’ ουδεμίαν γέφυραν παίδας, αλλ’ ουδεμίαν σχολήν, ήλιον, αλλ’ ουδέν φως. Οι Τούρκοι φέρουσι την νύκτα… Εξανέστη, διότι η Κρήτη είναι Ελλάς και ουχί Τουρκία επειδή ο ξένος καθίσταται αφόρητος, επειδή ο καταθλίβων ων ομοφυλος τω καταθλιβομένω αποβαίνει μισητός, μη ομόφυλος δε ων, φρικαλέος, επειδή δεσπότης βαρβαροφωνών εν τη πατρίδι του Μίνωος και Ετεάρχου είναι αδύνατος”.

Αλλά κι ένας άλλος στοχαστής του πνεύματος, ο Νίκος Καζαντζάκης, πολύ εύστοχα θα περικλείσει σε λίγες γραμμές τον μεγαλειώδη αγώνα των Κρητικών όταν γράφει: “…Είναι λαοί κι ανθρώποι που φωνάζουν το Θεό με προσευχή και με κλάματα ή με την εγκαρτέρηση και τη φρόνιμη απαντοχή ή με βλαστήμιες· οι Κρητικοί με το τουφέκι. Στέκουνται απόξω από την πόρτα του Θεού και βροντούν το τουφέκι ν’ακούσει. “Ανταρσία!” ουρλιάζει ο Σουλτάνος που ακούει πρώτος την τουφεκιά και ξαποστέλνει φρενιασμένους πασάδες, νιζάμηδες και παλούκια.

“Αυθάδεια” φωνάζουν οι Φράγκοι κι αμολνούν τ’ατσαλένια θωρακωτά τους να ριχτούν απάνω στη μικρή βαρκούλα που χαροπαλεύει ανάμεσα στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. “Υπομονή, φρονιμάδα, μη με βάλετε στα αίματα!” παρακαλιέται η φτωχομάνα η Ελλάδα και τρέμει. “Ελευθερία ή Θάνατος αποκρίνονται οι Κρητικοί και βροντούν την πόρτα του Κυρίου…”.

Με την Αυτονομία της Κρήτης και την Αρμοστεία του Πρίγκιπα Γεωργίου σπούνε τα δεσμά της τουρκικής δουλείας και μόνο μια τουρκική σημαία από λευκοσίδερο έμεινε στο νησάκι της Σούδας, για να συμβολίζει δήθεν την τουρκική επικυριαρχία στην Κρήτη. Την τουρκική επικυριαρχία την εξέφραζε ακόμα και το 1/4 της νέας σημαίας της Κρητικής Πολιτείας, η οποία είχε ένα άσπρο σταυρό στη μέση που τη χώριζε σε τρία γαλάζια τετράγωνα κι ένα κόκκινο (επάνω αριστερά). Στη μέση του είχε ένα λευκό άστρο που συμβόλιζε το άστρο της Βηθλεέμ και όχι το αστέρι της τουρκικής ημισελήνου.

Ετσι έπειτα από σκληρούς αγώνες και αιματηρές θυσίες και με την ενεργοποίηση επιτέλους των Μ. Δυνάμεων ανοίγεται ο δρόμος της Αυτονομίας και της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα.

Αλέξανδρος Ζαϊμης

 Στις 9 Δεκεμβρίου 1898 και παρά τη διαμαρτυρία της Πύλης φτάνει στα Χανιά ως Υπατος Αρμοστής των Μ. Δυνάμεων ο Πρίγκιπας Γεώργιος, δευτερότοκος γιος του βασιλιά των Ελλήνων Γεωργίου Α’. Η Κρητική Πολιτεία αποτελεί πια πραγματικότητα. Ο Πρίγκιπας γίνεται δεκτός με απερίγραπτο ενθουσιασμό και ουρανομήκεις ζητωκραυγές. Σχηματίζεται η πρώτη κυβέρνηση, η οποία επιδίδεται με ζήλο και ενθουσιασμό στο έργο της περισυλλογής, της οργάνωσης και της συγκρότησης των πρώτων δημόσιων υπηρεσιών. Το επίμαχο θέμα της Ενωσης δημιουργεί διαφορετικές εκτιμήσεις μεταξύ του Πρίγκιπα και του Συμβούλου της Δικαιοσύνης Ελ. Βενιζέλου για να εξελιχθεί σε ανοικτή μεταξύ τους σύγκρουση. Η διαφωνία αυτή που δημιουργείται και από τον αρμοστειακό δεσποτισμό, οδήγησαν στο ξέσπασμα του κινήματος του Θερίσου (1905). Λίγο αργότερα στις 12 Σεπτεμ βρίου 1906 ο Πρίγκιπας Γεώργιος υποβάλλει την παραίτησή του και αναχωρεί από την Κρήτη.

Με υπόδειξη του βασιλιά Γεωργίου εκλέγεται νέος Αρμοστής Κρήτης ο μετριοπαθής πολιτικός Αλέξανδρος Ζαϊμης, που καταφθάνει τον ίδιο μήνα στην Κρήτη.


Την 1η Δεκεμβρίου 1913 γίνεται η επίσημη ανακήρυξη της Ενωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Εκπληρώνεται έτσι ένας διακαής εθνικός πόθος, που είχε πληρωθεί ακριβά με σκληρούς και μακροχρόνιους αγώνες, με δάκρυα, στερήσεις και ποταμούς αιμάτων”.


http://www.patris.gr/articles/92465?PHPSESSID=6o24stn0ock7f4q7qlb2r8kts3