Ηλιε μου ήλιε...Μιχαλης Βιολάρης

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ηλιε μου ήλιε...Μιχαλης Βιολάρης.(Ilie mou Ilie..Violaris)

youtube.com

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play 

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ

O Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ (αγγλικά: Martin Luther King Jr.) (15 Ιανουαρίου 1929 - 4 Απριλίου 1968) ήταν Αμερικανός πολιτικός αγωνιστής, ηγέτης των Αφροαμερικανών και εφημέριος, που πάλεψε ενάντια στο φυλετικό ρατσισμόΟ Κινγκ γεννήθηκε στις 15 Ιανουαρίου του 1929,[1] στην Ατλάντα της Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής,[3] ως Μάρτιν Κινγκ Τζούνιορ. Η οικογένειά του ήταν της μεσοαστικής τάξης και σχετιζόταν άμεσα με το μαύρο κλήρο των Νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς ο πατέρας και ο παππούς του ήταν Βαπτιστές ιεροκήρυκες. Το Λούθερ προστέθηκε στο όνομα του Κινγκ, σε ηλικία πέντε ετών, προς τιμήν του Λουθήρου. Σε μικρή ηλικία, βίωσε την πρώτη του ρατσιστική εμπειρία, καθώς στις τραπεζαρίες των τραίνων εκείνης της εποχής, χρησιμοποιούνταν κουρτίνες, για το διαχωρισμό των μαύρων και των λευκών επιβατών.Στα 15 του πήγε να φοιτήσει στο Κολλέγιο Μόρχαουζ της Ατλάντα, σε ειδικό πρόγραμμα για ταλαντούχους μαθητές. Ενδιαφερόταν για την ιατρική και τη νομική, όμως εγκατέλειψε τις σπουδές του, λόγω των επανειλημμένων πιέσεων του πατέρα του, για να γίνει κληρικός. Επί τρία χρόνια, σπούδασε στο Θεολογικό Σεμινάριο του Κρόζερ, στο Τσέστερ της Πενσυλβάνια.[1] Το 1948, σε ηλικία 19 ετών, χρίστηκε Βαπτιστής πάστορας.[4] Αποφοίτησε, το 1961, παίρνοντας δίπλωμα θεολογίας. Τότε, άρχισαν να επηρεάζουν τον τρόπο σκέψης του η φιλοσοφία της πολιτικής ανυπακοής και της μη βίας, του Μαχάτμα Γκάντι και οι απόψεις των σύγχρονων προτεσταντών θεολόγων. Ακολούθησε το Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, όπου έθεσε τις βάσεις για τις θρησκευτικές και ηθικές αρχές του, στις οποίες στηρίχθηκε η διδακτορική διατριβή του, με τίτλο: "Συγκριτική μελέτη των ιδεών περί Θεού στη σκέψη του Πάουλ Τίλιχ και του Χένρι Νέλσον Βίμαν". Εκεί, επίσης, γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Κορέττα Σκοτ,[1] την οποία και παντρεύτηκε στις 18 Φεβρουαρίου του 1953. Στις 31 Οκτωβρίου του 1954, μετακινήθηκε -με μεσολάβηση του πατέρα του- στο Μοντγκόμερυ[4] της Αλαμπάμα και έγινε εφημέριοςτης εκκλησίας των Βαπτιστών της Λεωφόρου Ντέξτερ.

Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, η μοδίστρα Ρόζα Παρκς, αρνούμενη να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν λευκό στο λεωφορείο -όπως όριζε ο νόμος- συνελήφθη. Έτσι, οι μαύροι της περιοχής δημιούργησαν την "Ένωση για την Πρόοδο" του Μοντγκόμερυ, με αρχηγό τον Κινγκ, για την καταπολέμηση των φυλετικών διακρίσεων.[1] Στις 26 Ιανουαρίου του 1956, ο Κινγκ συνελήφθη για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας και φυλακίστηκε, λόγω της προεδρίας του, στην Ένωση. Tέσσερις ημέρες αργότερα (30 Ιανουαρίου), το σπίτι του δέχθηκε βομβιστική επίθεση. Στις 21 Φεβρουαρίου, καταδικάστηκε με άλλους 88 μαύρους, λόγω της στάσης τους απέναντι στο νόμο για τα λεωφορεία. Στις 20 Δεκεμβρίου του 1956, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Έτσι, το κίνημα του Κινγκ πήρε την πρώτη του μεγάλη νίκη. Στις 8 Αυγούστου του 1957,[4] ο Κινγκ ίδρυσε τη "Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου"[1] [3] ή αλλιώς "Χριστιανική Διάσκεψη του Νότου", με επικεφαλής τον ίδιο.[4]

Οι μαύροι των Νότιων Πολιτειών τού συμπαραστάθηκαν ένθερμα και έτσι, ο Κινγκ ξεκίνησε τις ανθρωπιστικές περιοδείες του, ανά το κράτος, υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων και της μη βιας, διοργανώνοντας καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές πορείες. Επίσης, είχε συναντήσεις με διάφορους ξένους ηγέτες.[1] Έτσι, στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, το Κογκρέσο αναγνώρισε πολιτικά δικαιώματα και στους μαύρους. Στις 23 Ιουνίου του 1958, πραγματοποιήθηκε η ιστορική συνάντηση του Κινγκ με τον Πρόεδρο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ. Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1958, ο Κινγκ μαχαιρώθηκε στο θώρακα, στο κέντρο του Χάρλεμ, από την Αϊζόλα Κάρρυ. Από το Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 1959, ταξίδεψε και έμεινε στην Ινδία, ως προσκεκλημένος του Ινδού πρωθυπουργού, Νεχρού. Στις 24 Ιανουαρίου του 1960, ο Κινγκ μετακόμισε στην Ατλάντα και ορίστηκε πάστορας, στην ίδια εκκλησία με τον πατέρα του. Στις 22 Ιουνίου του ίδιου έτους, συναντήθηκε με τον υποψήφιο Πρόεδρο, Τζων Κέννεντυ. Στις 19 Οκτωβρίου του 1960, συνελήφθη για καθιστική διαμαρτυρία στην Ατλάντα και φυλακίστηκε, αφού αρνήθηκε να πληρώσει εγγύηση. Στις 16 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, συνελήφθη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στο Ώλμπανυ, ενώ στις 27 Φεβρουαρίου του 1962, καταδικάστηκε με την κατηγορία της παράνομης διαδήλωσης. Στις 16 Οκτωβρίου της ίδιας χρονιάς, ο Κινγκ συναντήθηκε με τον Πρόεδρο, πλέον, Τζων Κέννεντυ, ζητώντας την άμεση κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων.[4]

Το 1963, οργάνωσε μαζικές ειρηνικές διαδηλώσεις,[3] κατά των φυλετικών διακρίσεων, στο Μπέρμιγχαμ της Αλαμπάμα,[4] οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με βία, σκύλους και πυροσβεστικές αντλίες από την αστυνομία. Αποτέλεσμα των συρράξεων αυτών ήταν η παγκόσμια ενασχόληση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με το θέμα των φυλετικών διακρίσεων στις Ηνωμένες Πολιτείες[3] και η σύλληψή του, στις 16 Απριλίου. Στις 28 Αυγούστου του ίδιου έτους,[4] εκφώνησε τον περίφημο λόγο του "Έχω ένα όνειρο", σε μια ειρηνική συγκέντρωση, στην Ουάσινγκτον,[1] παρουσία 250,000 ανθρώπων[3] όλων των φυλών.[1] Το Δεκέμβριο του 1964, του απονεμήθηκε Νόμπελ Ειρήνης,[4] ενώ ο αγώνας που έδωσε, οδήγησε στην ψήφιση του Νόμου περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, ο οποίος εξουσιοδοτούσε την επιβολή της απάλειψης των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους, από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ανυπακοή του νόμου αυτού θα επέφερε ποινική δίωξη στους παραβάτες.[1]

Στις 2 Ιανουαρίου του 1965, ο Κινγκ ανήγγειλε την έναρξη μιας καμπάνιας για τα διακαιώματα των μαύρων, με τίτλο: "Πρόγραμμα Αλαμπάμα". Επίσης, μέσα στο 1965, οργάνωσε διαδήλωση στη Σέλμα της Αλαμπάμα, για το δικαίωμα ψήφου στους μαύρους. Εκείνον τον καιρό, μάλιστα, υποστήριξε ότι οι νόμοι των πολιτικών δικαιωμάτων είναι άχρηστοι, αν δεν συνοδεύονται από αναγνώριση των δικαιωμάτων του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων των οικονομικών δικαιωμάτων. To Φεβρουάριο του 1965, ο Κινγκ φυλακίστηκε στη Σέλμα, με τον Μάλκολμ Χ να τού συμπαραστέκεται. Το Μάρτιο του ίδιου έτους, μαύροι και λευκοί διαδηλωτές του κινήματός του, συγκρούστηκαν με την έφιππη αστυνομία, του Μοντγκόμερυ. Μετά από εξέγερση μαύρων σε γκέτο του Λος Άντζελες, ο λόγος του Κινγκ έγινε πολύ πιο σκληρός, κατακρίνοντας τους δημάρχους των πόλεων των Βόρειων Πολιτειών και κατηγορώντας τους για τύφλωση και βραδύνοια. Tον Ιούλιο του 1965, ο Κινγκ ξεκίνησε περιοδείες και διαμαρτυρίες στα βόρεια της χώρας. Στις 6 Αυγούστου του 1965, υπογράφηκε από τον Λύντον Τζόνσον νέος νόμος για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Επίσης, εκείνον τον καιρό τάχθηκε ανοιχτά κατά του πολέμου του Βιετνάμ και του καθεστώτος της Νοτίου Αφρικής, ενώ συμμάχησε με τους καταπιεζόμενους της Λατινικής Αμερικής, θέλοντας να πετύχει μια ριζική αναδιάρθρωση της κοινωνίας.

Την άνοιξη του 1966, ο Κινγκ περιόδευσε στην Αλαμπάμα, για την ενίσχυση των μαύρων υποψηφίων. Στις 16 Μαΐου, ο Κινγκ έκανε αντιπολεμική ομιλία, στην Ουάσινγκτον. Στις 10 Ιουλίου του ίδιου έτους, εγκαινιάστηκε καμπάνια για την ελεύθερη εγκατάσταση των μαύρων, στο Σικάγο. Στις 5 Αυγούστου του 1966, σε πορεία του κινήματός του, διαμέσου των συνοικιών των λευκών του Σικάγο, ο Κινγκ χτυπήθηκε από πέτρα, με τον ίδιο να δηλώνει ότι δεν είχε συναντήσει πουθενά πιο εχθρική ατμόσφαιρα από αυτήν.[4] Στις 4 Απριλίου του 1967, εκφώνησε το λόγο Πέρα από το Βιετνάμ, στην εκκλησία Ρίβερσαϊντ της Νέας Υόρκης, αποκάλώντας τις Η.Π.Α., "μεγαλύτερο προαγωγό βίας στον κόσμο[2] και λέγοντας σε όσους θα τόν αποκαλούσαν προδότη, μετά από αυτήν την ομιλία ότι θα ήταν προδοσία να μη μιλήσει. Το περιοδικό Τάιμ κατέκρινε την ομιλία του, ονομάζοντάς την "δημαγωγική συκοφαντία που ηχεί σαν εκπομπή του Ράδιο Ανόι", ενώ η Washington Post έγραψε: "ο Κινγκ ξεστόμισε πικρές και βλαπτικές καταγγελίες, τις οποίες δεν μπόρεσε (και δεν θα μπορούσε) να τεκμηριώσει. Με την ομιλία προσέβαλε τους φυσικούς του συμμάχους. Πολλοί που μέχρι σήμερα τον άκουγαν με σεβασμό δεν θα του δείξουν ποτέ πια την ίδια εμπιστοσύνη. O Κινγκ ακύρωσε τη χρησιμότητά του, για τον αγώνα, τη χώρα και το λαό του.".

Στις 12 Μαρτίου του 1967, η πολιτεία της Αλαμπάμα αναγκάστηκε να μετατρέψει όλα τα δημόσια σχολεία, σε μεικτά. Στις 25 του ίδιου μήνα, ο Κινγκ σε ομιλία του στο Σικάγο καταδίκασε την αμερικανική εξωτερική πολιτική για τον Πόλεμο του Βιετνάμ, ενώ στις 4 Απριλίου, στη Νέα Υόρκη, έθιξε το ίδιο ακριβώς θέμα. Το καλοκαίρι του 1967, η εξέγερση των μαύρων εξαπλώθηκε σε 150 πόλεις. Για να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή κινητοποίηση, η κυβέρνηση του Λύντον Τζόνσον έστειλε στρατό και τανκς, στο Ντιτρόιτ, όπου συνέβαιναν οι σημαντικότερες ταραχές (23 - 30 Ιουλίου), με αποτέλεσμα να σκοτωθούν 43 άνθρωποι. Την επομένη, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ έστειλε τηλεγράφημα καταγγελίας στον Πρόεδρο. Στα τέλη του 1967, ο Κινγκ προσπάθησε να πάρει μαζί του ανθρώπους από όλες τις φυλές, κυρίως, των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων,[4] ιδρύοντας την Εκστρατεία των Φτωχών[2] ή αλλιώς Καμπάνια του Φτωχού Λαού. Με αυτόν τον τρόπο, η μη βία, έδωσε τη θέση της στη μαζική ανυπακοή. Στις 30 Οκτωβρίου του ίδιου έτους, ο Κινγκ φυλακίστηκε, ως υπεύθυνος των διαδηλώσεων του Μπέρμιγχαμ. Το Δεκέμβριο του 1967, ο Κινγκ δήλωσε: "Πρέπει να σας ομολογήσω σήμερα, ότι, λίγο καιρό μετά την ομιλία μου εκείνη στην Ουάσιγκτον ("Εχω ένα όνειρο"), άρχισα να βλέπω ότι το όνειρο είχε μεταβληθεί σε εφιάλτη. Ηταν όταν τέσσερα όμορφα, ανυπεράσπιστα, αθώα, μαύρα κορίτσια δολοφονήθηκαν σε μια εκκλησία του Μπέρμιγγχαμ της Αλαμπάμα.". Η προπαγάνδα εναντίον αυτού και του κινήματός του κλιμακώθηκε, όταν ο τύπος ξεκίνησε να προειδοποιεί για την "ένοπλη εξέγερση" που ετοίμαζε ο Κινγκ. Στις 28 Μαρτίου του 1968, ο Κινγκ πήγε στο Μέμφις, για να συμπαρασταθεί σε απεργούς. Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης, δημιουργήθηκαν επεισόδια, κατά τα οποία ένας μαύρος έφηβος δολοφονήθηκε.[4] Στις 3 Απριλίου του 1968 (μια ημέρα πριν από το θάνατό του) έδωσε τον τελευταίο του λόγο: Έφθασα στην Κορυφή του Όρους.[2] Μέχρι και εκείνη την ημέρα, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αποτελούσε τον "πιο επικίνδυνο νέγρο της χώρας" για τη CIA και το FBI.
Παρακολούθηση από το FBI

Ο -ανοιχτά ρατσιστής- αρχηγός του FBI, Έντγκαρ Χούβερ πίστευε πως, ο Κινγκ ήταν όργανο υπόπτων κομμουνιστών. Ο Χούβερ προσπάθησε μέσω κοριών να τόν παγιδεύσει αποδεικνύοντας ότι, ο Κινγκ ήταν προδότης των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 1963, ο Τέυλορ Μπραντς έγραψε σε μελέτη του, για το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων ότι ο Χούβερ ήταν τόσο σίγουρος για την ενοχή του Κινγκ, ώστε το FBI δεν τόν ειδοποιούσε καν για τις απειλές της ζωής του. Ωστόσο, το μόνο που κατάφεραν να ανακαλύψουν ήταν ερωτικές εξωσυζυγικές σχέσεις του Κινγκ, των οποίων μαγνητοφωνημένο υλικό έστειλαν στη γυναίκα του, προς το τέλος του 1964, με σκοπό να οδηγήσουν τον ίδιο στην αυτοκτονία, ενώ στην οικία των Κινγκ στέλνονταν και πολλές απειλητικές επιστολές. Λέγεται ότι για να τά καταφέρει όλα αυτά ο Χούβερ είχε την πλήρη κάλυψη του Γενικού Εισαγγελέα, Ρόμπερτ Κέννεντυ, καθώς, στις 10 Οκτωβρίου τού 1963 επέτρεψε την παγίδευση του τηλεφώνου του Κινγκ. Πολλά χρόνια αργότερα ο Καρλ Ρόουαν, ο οποίος είχε υπηρετήσει στις κυβερνήσεις Κέννεντυ και Τζόνσον, ισχυρίστηκε πως, αμφότεροι οι Πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής γνώριζαν για τις δράσεις του Χούβερ.[4]
Θρησκευτικές πεποιθήσεις

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αντιλαμβανόταν το Θεό ως μια εμπρόσωπη οντότητα, η οποία οδηγεί τον άνθρωπο.
Θάνατος

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσσί, ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι[1] του πανδοχείου Λωρέιν,[2] στο οποίο βρισκόταν μαζί με τους συνεργάτες του.[1] Ο θάνατός του διαπιστώθηκε, στο Νοσοκομείο Σαιντ Τζόζεφς. Στις 9 Απριλίου, ο Κινγκ κηδεύτηκε στην Ατλάντα.[4] Σχεδόν ένα χρόνο μετά, στις 10 Μαρτίου του 1969, ο Τζέιμς Ερλ Ρέυ, ομολόγησε τη δολοφονία του Κινγκ και καταδικάστηκε σε κάθειρξη 99 ετών.[1]

Μεταθανάτια αναγνώριση

Λίγους μήνες μετά τον θάνατο του Κινγκ, ο Καρλ Ουέντελ Χάιμς έγραψε για τον Κινγκ το ποίημα "Ο άβολος ήρωας".[4] Ο Κινγκ τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, μετά το θάνατό του.[3] Η 4η Απριλίου γιορτάζεται ως η ημέρα του Μάρτιν Λόυθερ Κινγκ Τζούνιορ,[2] ενώ η 15η Ιανουαρίου αποτελεί εθνική εορτή των Η.Π.Α. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν υπέγραψε τη διάταξη για τη θέσπιση του εθνικού εορτασμού, το Νοέμβριο του 1983. Ο Ρίγκαν, παλαιοτερα, υποψιαζόταν ότι ο Κινγκ ήταν κομμουνιστής και γι' αυτό, ως κυβερνήτης της Καλιφόρνια, ζήτησε να ληφθούν μέτρα εναντίον του

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B9%CE%BD_%CE%9B%CE%BF%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81_%CE%9A%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA 

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play 

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Αριστείδης Δαμαλάς

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

Αριστείδης Δαμαλάς
Από τη Βικιπαίδεια, 

https://www.google.gr/search?source=hp&ei=zhpdWt7nCYug6ASr15XwBA&q=%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82&oq=%CE%91%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82+%CE%94%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%82&gs_l=psy-

Ο Αριστείδης Δαμαλάς ήταν Έλληνας ηθοποιός του 19ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 15 Ιανουαρίου 1855 από σημαντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Αμβρόσιος Δαμαλάς, δήμαρχος της Ερμούπολης. Μητέρα του ήταν η Καλλιόπη Δαμαλά, το γένος Ράλλη, θυγατέρα του Χίου ευπατρίδη και δημάρχου Πειραιώς Λουκά Ράλλη.
Σχολείο πήγε στον Πειραιά, και μετά σπούδασε στο Παρίσι και Λονδίνο. Γεμάτος πατριωτικά αισθήματα παρουσιάστηκε στην επιστράτευση του 1878 και κατατάχτηκε εθελοντής στο ιππικό. Υπηρέτησε με πολύ ζήλο επί τέσσερα χρόνια.
Παντρεύτηκε την Γαλλίδα Σάρα Μπερνάρ και απόκτησε παγκόσμια φήμη.

Αριστείδης Δαμαλάς
Γέννηση	15  Ιανουαρίου 1855 Πειραιάς
Θάνατος	18  Αυγούστου 1889 Παρίσι
Υπηκοότητα	Ελλάδα[1]
Ιδιότητα	ηθοποιός
Σύζυγος	Σάρα Μπερνάρ (1882; 1889)

Απεβίωσε απρόοπτα στο Παρίσι από υπερβολική δόση ναρκωτικών στις 18 Αυγούστου 1889. Κηδεύτηκε στην Αθήνα με πολύ μεγαλοπρέπεια.
Λιθογραφία του Αριστείδη Δαμαλά από το περιοδικό Ποικίλη Στοά του 1884.

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Μολιέρος

Ο Μολιέρος (γαλλικά: Molière – Μολιέρ, κανονικό όνομα Jean-Baptiste Poquelin – Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν, Παρίσι 15 Ιανουαρίου 1622 - Παρίσι 17 Φεβρουαρίου 1673) ήταν Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και ηθοποιός. Οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμά του. Ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασσικισμού.

Ο Μολιέρος ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων στο Παρίσι, ο οποίος έγινε το 1631 βασιλικός διακοσμητής. Έτσι, ο πατέρας του Μολιέρου τον προόριζε να γίνει θαλαμηπόλος του βασιλιά. Φοίτησε σε ένα Ιησουητικό κολέγιο στο Παρίσι. Την πρώτη του επαφή με το θέατρο την έκανε μαζί με τον παππού του, ο οποίος αγαπούσε το θέατρο.

Στα 16 του χρόνια έφυγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, την Μαντλέν Μπεζάρ (Madeleine Bejart), η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο. Ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο. Έτσι, το 1643 ο Μολιέρος αναγκάστηκε να παρατήσει το επάγγελμα του δικηγόρου και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της ερωμένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο. Αυτός ο θίασος μετά από τις πρώτες αποτυχίες (είχε καταλήξει και σε χρεοκοπία για μια στιγμή) άρχισε να παρουσιάζει επιτυχίες στην Δυτική και στην Νότια Γαλλία. Ο Μολιέρος όμως άρχισε μόλις το 1665 να γράφει δικά του θεατρικά έργα.

Το 1658 ο Μολιέρος επέστρεψε στο Παρίσι και άρχισε να έχει επαφές με τον αδερφό του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄. Προσκλήθηκε να παρουσιάσει μερικά έργα στην βασιλική αυλή. Την ίδια περίοδο άρχισε να γίνεται σιγά σιγά διάσημος. Το 1659 εμφανίστηκε το έργο του "Οι γελοίες κομψές κυρίες", το οποίο έκανε θραύση και κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη του βασιλιά.

Η επόμενη πολύ μεγάλη επιτυχία ήταν το 1662 το θεατρικό έργο "Το σχολείο των γυναικών". Ο βασιλιάς, βλέποντας την μεγάλη επιτυχία του Μολιέρου, άρχισε να τον ενισχύει οικονομικά. Σε προσωπικό επίπεδο η ζωή του Μολιέρου ήταν πολύ καλή και απέκτησε μαζί με την μνηστή του και παιδί, το οποίο όμως πέθανε σε μικρή ηλικία.

Τον Μάιο του 1664 ο Μολιέρος, που είχε γίνει διευθυντής του θεατρικού θίασου του βασιλιά, διοργάνωσε μια φαντασμαγορική γιορτή στους κήπους των Βερσαλλιών, όπου παρουσίασε 4 νέα θεατρικά κομμάτια: την Πριγκίπισσα της Ελίδας (La Princesse d'Élide), τον Γάμο με το στανιό, τους Εκνευριστικούς και τον Ταρτούφο (Le Tartuffe). Η τελευταία αυτή κωμωδία, ο Ταρτούφος, είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί την έντονη κριτική και τις αντιδράσεις μερικών ευγενών της Αυλής πριν ακόμη γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίαση.

Ο Μολιέρος γράφει τον Ταρτούφο το 1664, σε ηλικία 43 χρονών. Προτού τον τελειώσει, ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ τον επιστρατεύει για να συνεργαστεί με το συνθέτη Λουλύ και το σκηνογράφο Βιγκαρίνι σε μια φαντασμαγορική φιέστα στις Βερσαλλίες. Ο ίδιος ο Μολιέρος υποδύεται το θεό Πάνα, σκαρφαλωμένος σ΄ ένα τεράστιο μαγικό βουνό. Τη στερνή μέρα της γιορτής παρουσιάζει, σαν επίλογο, τις τρεις πρώτες πράξεις απ΄ τον Ταρτούφο. Ο βασιλιάς τον έχει ωστόσο προειδοποιήσει: «Μην τα βάζεις με τους θρησκόληπτους. Θα σε φάνε».Η κωμωδία είχε ως βασικό πρωταγωνιστή έναν επιφανειακά πολύ θρησκομανή άνθρωπο,ο οποίος όμως στην πραγματικότητα ήταν ένας απατεώνας που επιδίωκε δύναμη.

Μετά την παρουσίαση ξέσπασε μεγάλη αγανάκτηση στην "παλαιά αυλή",στους ευγενείς δηλαδή που ήταν μεγάλη σε ηλικία και αναπολούσαν τις μέρες πριν το 1661, πριν αναλάβει την εξουσία ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, τότε δηλαδή που είχαν πολιτική δύναμη. Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄, αν και κατηγορηματικός απέναντι στην στάση των ευγενών αυτών, κάτω από την μεγάλη πίεση τους αναγκάστηκε να απαγορεύσει επίσημα κάθε παρουσίαση του θεατρικού αυτού έργου.

Τα επόμενα χρόνια του Μολιέρου πέρασαν με τον διαρκή και επίμονο αγώνα του για τον Ταρτούφο. Παρολ' αυτά ο βασιλιάς συνέχισε να υποστηρίζει το Μολιέρο και μάλιστα το καλοκαίρι του 1665 αύξησε το επίδομα του προς αυτόν από τις 1000 στις 6000 λίβρες, ενώ ο θεατρικός θίασος του οποίου ηγούνταν ο Μολιέρος μετονομάστηκε στον επίσημο θεατρικό θίασο του βασιλιά. Αυτά τα δύο ευχάριστα γεγονότα συνέβησαν αμέσως μετά την γέννηση της κόρης του, η οποία έμελλε να είναι η μόνη που θα επιζούσε από τα παιδιά του Μολιέρου.

Το καλοκαίρι του 1667 ο Μολιέρος ανέλαβε μια επεξεργασμένη έκδοση του Ταρτούφου, την οποία μετονόμασε Ο Απατεώνας. Όμως ο πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Παρισιού αντέδρασε άμεσα με μία απαγόρευση του κομματιού, ενώ ο αρχιεπίσκοπος του Παρισιού απείλησε τον Μολιέρο ακόμη και με αφορισμό. Ο βασιλιάς όμως επέτρεψε να γίνει η παρουσίαση του θεατρικού έργου ιδιωτικά από τον αδελφό του.

Μόλις στις 5 Φεβρουαρίου 1669, όταν η "παλιά Αυλή" είχε αποδυναμωθεί τελείως, και ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ κρατούσε στα χέρια του γερά τα ηνία της γαλλικής κυβέρνησης, μπόρεσε ο Μολιέρος χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον και χωρίς αντιδράσεις, κριτικές και αφορισμούς, να παρουσιάσει επίσημα την θεατρική κωμωδία Ταρτούφος ή ο απατεώνας(Tartuffe, ou l'Imposteur), με τεράστια επιτυχία.

Εν τω μεταξύ ασχολήθηκε πάλι με το θέμα της υποκρισίας: στα τέλη του 1664,μετά την πρώτη απαγόρευση του Ταρτούφου,συνέγραψε τον Δον Ζουάν, μία κωμωδία με θέμα έναν αριστοκράτη απατεώνα γυναικών, που στο τέλος καταλήγει στην κόλαση. Τον Ιούνιο του 1666 ο Μολιέρος εξέδωσε την κωμωδία Ο Μισάνθρωπος (Le Misanthrope), μία σάτιρα σχετικά με την υποκριτική ευγένεια και την ανέντιμη κολακεία στην βασιλική αυλή αλλά και στα σαλόνια του Παρισιού. Η ασυνήθιστα έντονα αυτοβιογραφικά αποτυπωμένη φιγούρα του Άλκεστου, του πρωταγωνιστή του Μισάνθρωπου, αντικατοπτρίζει την απέχθεια του Μολιέρου και την μη θέληση του να ενταχθεί στη ζωή της βασιλικής αυλής, όπου κυριαρχούσε το ψεύδος, η υποκρισία, οι ίντριγκες και η κολακεία.
Το 1668,μετά την δεύτερη απαγόρευση του Ταρτούφου,ο Μολιέρος για πρώτη φορά εξέφρασε ήπια κριτική στον προστάτη του και μαικήνα του θεάτρου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄, στο έργο του Αμφιτρύωνας (Amphitryon).

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Ήλιε που χάθηκες Νάνα Μούσχουρη

Ήχοι του "χθες"...

Δημοσιεύτηκε στις 5 Οκτ 2008

Sun gone away Music : G. Hadjinasios Lyrics: N. Gatsos 

Oh Sun, you disappeared in the west at dusk, Oh Sun, come back one night, 

I would like to see you again 

Never, never will I turn off the light on my doorstep Never, never will I close the old front door no, never ever. Never, never will the deep river of time make the heart abdicate Never ever 

Oh Sun, you left me in this deserted house Oh Sun, you have abandoned me, 

 I will only have for company my sleepless nights 

 Never, never will I turn off the light on my doorstep Never, never will I close the old front door Never will the deep river of time make the heart abdicate Never ever 

 Ήλιε που χάθηκες Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Ήλιε που χάθηκες πέρα στη ραγισμένη δύση Ήλιε που χάθηκες μια νύχτα γύρνα να σε δω Ποτέ ποτέ δε θα σβήσω τα φώτα αχ ποτέ ποτέ στα σκαλιά Ποτέ ποτέ δεν θα κλείσω την πόρτα αχ ποτέ ποτέ την παλιά Ποτέ ποτέ του καιρού το ποτάμι αχ ποτέ ποτέ το βαθύ Ποτέ ποτέ την καρδιά δε θα κάμει αχ ποτέ ποτέ ν΄αρνηθεί Ήλιε που μ΄άφησες μέσα στο ρημαγμένο σπίτι Ήλιε που μ΄άφησες μονάχη τώρα θ΄αγρυπνώ Ποτέ ποτέ δε θα σβήσω τα φώτα αχ ποτέ ποτέ στα σκαλιά Ποτέ ποτέ δεν θα κλείσω την πόρτα αχ ποτέ ποτέ την παλιά Ποτέ ποτέ του καιρού το ποτάμι αχ ποτέ ποτέ το βαθύ Ποτέ ποτέ την καρδιά δε θα κάμει αχ ποτέ ποτέ ν΄αρνηθεί 

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

NANA MOUSKOURI ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

NANA MOUSKOURI ΑΘΑΝΑΣΙΑ

youtube.com

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Ketchup από σπίτι

 Ketchup από σπίτι
 
https://www.tlife.gr/syntages/ketchup-apo-spiti/

 Eίναι η πιο διάσημη sauce σε όλο τον κόσμο. Αν ήταν celebrity θα είχε το μεγαλύτερο αστέρι στο "Hall Of Fame"! Και από σήμερα μπορείς να την κάνεις μόνη σου με τη βοήθεια του Chef Jamie Oliver.

• 1 μεγάλο κρεμμύδι, καθαρισμένο και χοντροκομμένο • 1/2 φινόκιο καθαρισμένο και χοντροκομμένο
• 1 σέλερι χοντροκομμένο
• Ελαιόλαδο
• 1 κομματάκι ginger καθαρισμένο χοντροκομμένο
• 2 σκελίδες σκόρδο κομμένες σε φετούλες
• 1/2 πιπεριά τσίλι
• 1 ματσάκι φρέσκο βασιλικό (φυλλαράκια) πλυμένα και τους μίσχους ξεχωριστά
• 1 κ.σ. σπόρους κόλιαντρου
• 2 γαρίφαλα
• Αλάτι, Πιπέρι
• 500 γρ. τοματάκια cherry κομμένα στη μέση
• 500 γρ. τοματάκια κονσέρβα ψιλοκομμένα
• 1 φλιτζάνι κόκκινο ξύδι
• 1/3 του φλιτζανιού μαύρη ζάχαρη

Βάλε όλα τα λαχανικά σε μεγάλη κατσαρόλα με βαρύ πάτο. Ράντισε με ελαιόλαδο, ρίξε το ginger, σκόρδο, τσίλι, τους μίσχους του βασιλικού, το κόλιαντρο και το γαρίφαλο. Αλατοπιπέρωσε

Άφησε τα λαχανικά να μαραθούν για 10 με 15 λεπτά και πρόσθεσε τις ντοματες μαζί με 1 1/2 φλιτζάνι κρύο νερό. Άσε το μείγμα να πάρει βράσει και να σιγοβράσει για μέχρι να μειωθεί στο μισό

Πρόσθεσε τα φύλλα βασιλικού και γύρισε τη σος σε επεξεργαστή τροφίμων. Λιώσε και πέρασε μέσα από έναν κινέζο (λεπτή σίτα) για να γίνει απαλή και γυαλιστερή

Γύρισε την ketchup σε καθαρό σκεύος και πρόσθεσε τη ζάχαρη και το ξύδι. Ζέστανε και πάλι την ketchup να μειωθεί και να σφίξει ώσπου να αποκτήσει την υφή της ketchup

Αποθήκευσε την ketchup σε αποστειρωμένα βαζάκια και αποθήκευσε στο ντουλάπι μέχρι και για 6 μήνες

tlife.gr

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

''Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ'' Ν. Καζαντζάκης (απόσπ)

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε μια παλιότερη δημοσίευση.

''Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ''

''Μια μέρα την είχα δει σε μια μικρή γερμανική πολιτεία, πάνου σε ένα τραπέζι, να μιλάει σε χιλιάδες εργάτες και πεινασμένους.
Ήταν αδύναμη, σα ραχητική, φορούσε ένα παλιό σάλι, έτρεμε από το κρύο κι έβηχε.
Μα πότε δεν θα ξεχάσω την κραυγή που τινάχτηκε από το ανεμικό της στόμα κι ανέβηκε στον ουρανό: «Ελευτερία, φως, δικαιοσύνη. Να χαθούμε, όλοι αδέλφια, για να σώσουμε τη γης!».

Πολλοί κλαίγαν, άλλοι βλαστημούσαν και φοβέριζαν.
Οι καλοθρεμμένοι αστοί περνούσαν και σφύριζαν. Ήρθαν οι αστυφύλακες και την κατέβασαν από το τραπέζι και την πήραν στη φυλακή.
Ποτέ δε θα ξεχάσω τη ματιά της προς τους αψηλούς, βάρβαρους στρατιώτες. Έλεος, αγανάχτηση και θλίψη.
Σα να μετρούσε πόσο σκοτάδι υπάρχει ακόμα, πόση σκλαβιά και τι αγώνας χρειάζεται..''
''Η κραυγή της Ρόζας Λούξεμπουργκ''
Ν. Καζαντζάκης (απόσπ)
---------

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !

Φτιάξτε μόνοι σας απορρυπαντικό

 

 

 

 

 

 

 

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2013/01/10_15.html

Φτιάξτε μόνοι σας απορρυπαντικό πλυντηρίου σε 10 λεπτά

Όλοι γνωρίζουμε ότι τα σημερινά απορρυπαντικά πλυντηρίου καθαρίζουν πολύ καλά, ακόμη και τους δύσκολους λεκέδες (και όσοι δεν ασχολούνται έχουν πειστεί από τις σχετικές αμέτρητες διαφημίσεις).  Πολλοί όμως από μας δεν γνωρίζουμε τις αρνητικές συνέπειες που έχει η χρήση τους τόσο σε μας τους ίδιους όσο και στο περιβάλλον.  

Εν συντομία ας δούμε 2-3 βασικά. Τα συστατικά των σημερινών απορρυπαντικών (ειδικά αυτά με τα ενεργά ένζυμα) μένουν στις ίνες των ρούχων και αφήνουν υπολείμματα όσο καλά κι αν τα ξεβγάλουμε. Εμείς όμως φοράμε τα ρούχα και το σώμα μας έρχεται σε συνεχόμενη επαφή με επικίνδυνες ουσίες, που το αφυδατώνουν και συμβάλλουν στην εμφάνιση αλλεργιών κ εκζεμάτων. Οι φθαλικές ενώσεις που περιέχονται στα αρώματά τους απορροφώνται από το δέρμα, προκαλούν επίσης αλλεργίες και μια σειρά από άλλες βλάβες (αναπαραγωγικό σύστημα, ενδοκρινικό, αναπνευστικό, καρκινογενέσεις κλπ). 

Μην ξεχνάμε ότι οι πρώτες ύλες των συνθετικών απορρυπαντικών δεν είναι τα ζωικά και φυτικά λίπη(όπως στα σαπούνια), αλλά παράγωγα του πετρελαίου και άλλες ύποπτες χημικές  ουσίες. Κάντε ένα γκουγκλάρισμα και βρείτε τους διαπιστωμένους κινδύνους από τα συστατικά που αναγράφονται στη συσκευασία του απορρυπαντικού σας. Δεν θα τα χρησιμοποιήσετε ξανά και έχετε κ έναν επιπλέον λόγο, όπως προανέφερα. Μολύνονται οι θάλασσες, τα ποτάμια και οι λίμνες από τις ουσίες που περιέχουν κ από τα φωσφορικά άλατα με αποτέλεσμα το φαινόμενο του ευτροφισμού κ τη σταδιακή μείωση του πληθυσμού των ψαριών. Κάποια στιγμή θα συμμαζέψω το σκληρό μου και θα ενημερώσω πολύ αναλυτικότερα για όλους τους κινδύνους κ τις παρενέργειες των συνθετικών απορρυπαντικών. Τώρα πάμε στη λύση, που δεν είναι άλλη από το πράσινο σαπούνι και τη σόδα που χρησιμοποιούσαν οι γιαγιάδες μας. 

Μπορείτε λοιπόν να φτιάξετε μόνοι σας ένα φυσικό απορρυπαντικό πλυντηρίου, που καθαρίζει εξίσου καλά κ δεν έχει τους μπλε κ πράσινους επικίνδυνους κόκκους. Θα κάνετε μια βολτίτσα στο μπακάλη της γειτονιάς για να αγοράσετε σόδα πλυσίματος, πράσινο ή άσπρο σαπούνι και μια στάση στο κοντινό γεωπονικό μαγαζάκι για να πάρετε φθηνά τον βόρακα. 

Και να η συνταγή που θέλει στην κυριολεξία ένα δεκαλεπτάκι για να υλοποιηθεί. 

Δεν είναι μπακάλικη με φλυτζάνια κ ποτήρια σαν αυτές που θα βρείτε χιλιάδες στο internet, αλλά μελετημένη, πεχαμετρημένη κ θέλει ζυγαριά.

130 γρ σαπούνι τριμμένο (τηγανοσάπουνο, πράσινο, άσπρο, μασσαλίας)

130 γρ βόρακα

130 γρ σόδα πλύσεως(όχι φαγητού) 

Σε κατσαρόλα με 1 κιλό βρασμένο νερό ρίχνετε το τριμμένο σαπούνι και ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη μέχρι να λειώσει καλά. 

Σε άλλη κατσαρόλα που περιέχει 1 κιλό ζεστό νερό ρίχνετε τον βόρακα και ανακατεύετε καλά μέχρι να διαλυθεί. Στη συνέχεια στην ίδια κατσαρόλα ρίχνετε την σόδα και ανακατεύετε. Εδώ δεν χρειάζεται να είσαστε ακριβώς πάνω από την κατσαρόλα, αφού οι αναθυμιάσεις μπορεί να ερεθίσουν τα μάτια(δεν είναι κάτι επικίνδυνο, απλώς λίγο προσοχή). 

Μετά ρίχνετε το διαλυμένο σαπούνι στην κατσαρόλα με το μείγμα σόδας-βόρακα, προσθέτετε άλλα 2 κιλά νερό και ανακατεύετε για λίγο. Το φυσικό απορρυπαντικό σας είναι έτοιμο και το αδειάζετε σε ένα 4λιτρο δοχείο από απιονισμένο νερό. Μοιάζει με πηχτό ζελέ, έχει ωραίο χρώμα, αλλά προς θεού δεν πίνεται. Καθαρίζει τέλεια και τα ρούχα σας και το πλυντήριό σας. 

Ο βόρακας είναι φυσικό υλικό(χρησιμοποιείται κ σε λίπανση καλλιεργειών) και καθαρίζει πολύ καλά. Η σόδα επίσης καθαρίζει και μάλιστα πολλές βρωμιές, αλλά έχετε στο νου σας ότι η μακρόχρονη χρήση της σε ρούχα(ευαίσθητα) μπορεί να τα ξεθωριάσει λιγάκι. Για να μην συμβεί αυτό βάλετε πολύ λίγο ξύδι(μισό κουταλάκι) μαζί με το απορρυπαντικό. Όχι πολύ, γιατί θα «κόψει» το σαπούνι και δεν θα καθαρίσουν τα ρούχα. Εναλλακτικά και καλύτερα, μπορείτε να μην χρησιμοποιήσετε συμβατικό μαλακτικό, αλλά μαλακτικό με ξύδι που ξεβγάζει όλα τα πιθανά υπολείμματα σόδας (θα ενημερώσω κ για αυτό σε άλλο ποστ). 

Η δοσολογία εξαρτάται από τον όγκο των ρούχων, την βρωμιά τους και πόσο καλά το πετύχατε. Γενικά ρίχνετε στη θήκη του υγρού περίπου 80ml. Αν για κάποιο λόγο σας έγινε πολύ πηκτό αραιώστε το με περισσότερο νερό, αλλά τότε αυξήστε την δόση. Για δύσκολους λεκέδες ακολουθείτε προπλυντηριακή διαδικασία (σχετική ενημέρωση σε επερχόμενο ποστ). 

Με αυτή την συνταγή φτιάχτηκε απορρυπαντικό για 40-45 πλύσεις με μόλις 1,20 ευρώ κόστος. Μοσχοβολάει σαπούνι, δεν χρειάζεται κανένα επιπλέον άρωμα, αλλά αν είστε του αρώματος ρίξτε μερικές σταγόνες φυσικού αιθέριου έλαιου (όχι χημικού) ή ανθόνερου από βότανα. Για τις νοικοκυρές κ τους νοικοκυραίους που βαριούνται να το φτιάξουν, εμείς το διαθέτουμε και το ανταλλάσσουμε. (με ή χωρίς άρωμα). 

Επειδή το ποσοστό σαπωνοποιημένων ελαίων και το ph των σαπουνιών διαφέρει από μάρκα σε μάρκα (και από παρτίδα σε παρτίδα), το χειροποίητο απορρυπαντικό μπορεί να μην είναι το ίδιο αποτελεσματικό για διαφορετικό σαπούνι.  

Ρωτήστε μας, για να σας ενημερώσουμε (και για άλλες λεπτομέρειες)

Η συνταγή είναι απο την  Μακρίνα Στυλιανίδου

maninastilianidoy@gmail.com

Πηγή: fytro.wordpress.com

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε, 

πατήστε το play στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

Σας ευχαριστώ !