Παρασκευή 27 Ιουλίου 2018

Ερλ Τάπερ (Earl Tupper)






 


























Ο Ερλ Τάπερ (Earl Tupper) γεννήθηκε στις 28 Ιουλίου 1907 στο Νιου Χάμσαϊρ των ΗΠΑ. Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και μόλις και μετά βίας τα έφερναν βόλτα στη μικρή τους φάρμα. Ο νεαρός Ερλ βοηθούσε όσο μπορούσε την οικογένειά του, πουλώντας τα προϊόντα της φάρμας από πόρτα σε πόρτα. Η ιδέα του να δημιουργήσει ένα φυτώριο με καλλωπιστικά φυτά βοήθησε στη βελτίωση των οικονομικών των Τάπερ.
Παράλληλα, είχε πάθος με τις εφευρέσεις και ήθελε να γίνει ένας σύγχρονος Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Επινόησε τη σύγχρονη καλτσοδέτα, μια τσατσάρα που μπορούσε να προσαρμοστεί στη ζώνη του κατόχου της, τη βάρκα σε σχήμα ψαριού, το παντελόνι που δεν τσαλάκωνε και μια πτυσσόμενη θέση για καμπριολέ αυτοκίνητα. Ο Ερλ τελείωσε μετά κόπων και βασάνων το γυμνάσιο (1925) και συνέχισε την οικογενειακή επιχείρηση με τα καλλωπιστικά φυτά. Έκανε δική του οικογένεια και η γυναίκα του Μαρί Γουίτκομπ έφερε στον κόσμο τα πέντε παιδιά τους. Οι δουλειές πήγαιναν καλά μέχρι το μεγάλο Κραχ της δεκαετίας του '30, όταν η επιχείρησή του κατέρρευσε.

Ο Ερλ ήταν τυχερός που βρήκε δουλειά στη χημική βιομηχανία DuPont, αφού δεν κατάφερε να πουλήσει ούτε μία από τις εφευρέσεις του. Γρήγορα ξεχώρισε για το κοφτερό του μυαλό και τις ιδέες του. Χρησιμοποιώντας άκαμπτα κομμάτια πολυαιθυλενίου δημιούργησε άθραυστα πλαστικά δοχεία, κύπελλα και πιάτα, καθώς και μάσκες αερίου, που χρησιμοποιήθηκαν ευρέως στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το 1938, ο Ερλ Τάπερ δημιούργησε τη δική του εταιρεία, την Tupperware Plastics Company και το 1946 παρουσίασε το δημιούργημά του για το οποίο έμεινε στην ιστορία: το αδιάβροχο και αεροστεγές πλαστικό δοχείο φαγητού, που τον έκανε διάσημο και πλούσιο. Το γνωστό στη χώρα μας ως «ταπεράκι» πλεονεκτούσε έναντι όλων των άλλων δοχείων φαγητού, καθώς ήταν ελαφρύτερο, δεν έσπαγε όπως τα γυάλινα ή τα κεραμικά και κυρίως γιατί συνοδευόταν από ένα υδατοστεγές και αεροστεγές κάλυμμα, που βοηθούσε το φαγητό να μην ξεραίνεται και να μην χάνει τη γεύση και το άρωμά του μέσα στο ψυγείο.

Το 1946 τα «ταπεράκια» έκαναν την εμφάνισή τους στα μαγαζιά με σχετική επιτυχία. Τις πωλήσεις τους απογείωσε στις αρχές της δεκαετίας του '50 μια απλή υπάλληλος της εταιρείας, η Μπράουνι Γουάιζ, με μια πρωτοποριακή μέθοδο μάρκετινγκ που εφάρμοσε: την επίδειξη κατ' οίκον. Η Γουάιζ διαπίστωσε ότι οι καταναλωτές δίστασαν να αγοράσουν τα προϊόντα της Tupperware, επειδή αγνοούσαν τα προτερήματά τους.

Οι επιδείξεις κατ' οίκον μόνο από γυναίκες βοήθησαν δραματικά την αύξηση των πωλήσεων, αφού ήταν πλέον εύκολο για τις νοικοκυρές να αντιληφθούν τα πλεονεκτήματα των προϊόντων της εταιρείας. Ήταν μάλιστα τόσο πετυχημένες, που το 1951 η Tupperware απόσυρε τα «ταπεράκια» από τα ράφια των σούπερ μάρκετ και συνεχίζει μέχρι και σήμερα να τα διαθέτει μόνο με κατ' οίκον επιδείξεις.

Η Γουάιζ ανήλθε ταχύτατα τα σκαλιά της ιεραρχίας κι έγινε αντιπρόεδρος της Tupperware. Γρήγορα, όμως, ήρθε σε σύγκρουση με το αφεντικό της, λόγω των διαφορετικών τους χαρακτήρων. Η Γουάιζ ήταν εξωστρεφής και επικοινωνιακή, ακριβώς το αντίθετο από τον Τάπερ, που την απέλυσε ξαφνικά και χωρίς καμία δικαιολογία το 1958. Το ίδιο ξαφνικά, λίγους μήνες μετά, ο Τάπερ πούλησε την Tupperware αντί 16 εκατομμυρίων δολαρίων στη φαρμακευτική εταιρεία Rexall.

Αμέσως μετά χώρισε τη γυναίκα του, αποποιήθηκε για φορολογικούς λόγους την αμερικανική υπηκοότητα και μετακόμισε σ' ένα νησάκι της Κόστα Ρίκα, όπου πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του. Εκεί αναβίωσε το παλιό του πάθος με τις εφευρέσεις, χωρίς καμιά από αυτές να αποκτήσει χρηστική αξία. Δημιούργησε ένα μικροσκοπικό φορητό πλυντήριο για περιοδεύοντες πωλητές, ένα στρογγυλό φούρνο και δεκάδες άλλες, τις οποίες ανακάλυψαν οι γιοι του μετά το θάνατό του στις 5 Οκτωβρίου 1983.

Τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, που χάρισαν στον Ερλ Τάπερ χρήματα και δόξα, έληξαν ένα χρόνο αργότερα, αλλά οι ιδέες του επηρεάζουν και σήμερα τη βιομηχανία πλαστικών.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/281#ixzz2aJeKJSS5


Συρανό ντε Μπερζεράκ (Hercule-Savinien de Cyrano de Bergerac





Savinien de Cyrano de Bergerac.JPG

Ο Συρανό ντε Μπερζεράκ (Hercule-Savinien de Cyrano de Bergerac, 6 Μαρτίου 1619 - 28 Iουλίου 1655) ήταν Γάλλος στρατιωτικός, δραματικός ποιητής και συγγραφέας.
Από οικογένεια μικροευγενών, κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε μετά την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη.

Σχετίστηκε στο Παρίσι με ένα κύκλο ομοφρόνων του θορυβοποιών, απέκτησε φήμη δεινού μονομάχου και σε διάστημα έξι ετών έγραψε τα έργα του. Η κωμωδία του Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός δεν είχε επιτυχία στη σκηνή, επειδή ήταν αντίθετη στην περί δράματος άποψη της εποχής, ο Μολιέρος όμως «δανείστηκε» δύο σκηνές της για τις Fourberies de Scapin (Κατεργαριές του Σκαπίνου). Η τραγωδία του Ο θάνατος της Αγριππίνας παίχτηκε μόνο μια φορά το 1640 κι αμέσως απαγορεύτηκε λόγω των αθεϊστικών της κηρυγμάτων. Στον Άλλο Κόσμο περιγράφονται ταξίδια του Συρανό στις αυτοκρατορίες της Σελήνης και του Ήλιου : τα αθεϊστικά κηρύγματα εξακολουθούν και όλα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι είναι στον δικό μας κόσμο.

Ο Συρανό πέθανε από ατύχημα στα τράντα έξι του χρόνια.

Επηρεασμένος πιθανώς από την Ουτοπία του Τόμας Μορ, ο Συρανό επηρέασε με την σειρά του τους συγγραφείς έργων ουτοπικής φαντασίας, αρχίζοντας από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ και φθάνοντας στον Γενναίο, νέο κόσμο του Άλντους Χάξλεϋ.
Έργα

Lettre contre les Frondeurs (Επιστολές κατά των οπαδών της Σφενδόνης, 1651)
Lettres (Επιστολές, 1654 –σε διάφορα υπαρκτά ή φανταστικά πρόσωπα)
La Mort d’Agrippine (Ο θάνατος της Αγριππίνας, 1654)
Le Pédant joué (Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός, 1654)
L’Autre Monde (Ο Άλλος Κόσμος, 1657, μεταθανάτια), σε δύο μέρη :
Histoire comique des Estats et empires de la Lune (Κωμική ιστορία των Κρατών και αυτοκρατοριών της Σελήνης)
Histoire comique des Estats et empires du Soleil (Κωμική ιστορία των Κρατών και αυτοκρατοριών του Ηλίου)

Την Κωμική ιστορία των Κρατών και αυτοκρατοριών της Σελήνης και τις Επιστολές μετέφρασε στα ελληνικά ο Γιάννης Λο Σκόκκο (Αίολος)

Ο Συρανό ντε Μπερζεράκ ενέπνευσε στον Εντμόν Ροστάν το ομώνυμο θεατρικό του έργο.[1] Ιστορικά ανακριβές (η μεγάλη μύτη υπήρχε πάντως) το έργο αυτό, καθώς και η βασισμένη σε αυτό ομώνυμη όπερα του Φράνκο Αλφάνο, καθιέρωσε την εικόνα του ρομαντικού ήρωα που έχει επικρατήσει σήμερα.

http://el.wikipedia.org/wiki/Συρανό_ντε_Μπερζεράκ_%28συγγραφέας%29



Αλέξανδρος Δουμάς

Alexandre Dumas01.jpg

Ο Αλέξανδρος Δουμάς (υιός) γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου 1824 στο Παρίσι, ως νόθο τέκνο του συγγραφέα Αλέξανδρου Δουμά (πατέρα) και της Μαρί-Λωρ-Κατερίν Λαμπαί (Marie-Laure-Catherine Labay, 1794-1868), μιας γειτόνισσάς του μοδίστρας. Το 1831, όταν ήταν σε ηλικία επτά ετών, ο πατέρας του τον αναγνώρισε νομικά και εξασφάλισε ότι ο γιος του θα λάμβανε την καλύτερη δυνατή μόρφωση στο Ίδρυμα Γκουμπώ (Institution Goubaux) και στο Κολλέγιο Μπουρμπόν (Collège Bourbon). Εκείνη την εποχή ήταν που έλαβε χώρα η δικαστική διαμάχη για την κηδεμονία του, η οποία κατέληξε σε απόφαση του δικαστηρίου να την αναλάβει ο πατέρας του. Ο χωρισμός από τη μητέρα του και το μαρτύριο της στέρησης από το παιδί της, ήταν που τον ενέπνευσαν να γράψει σχετικά με τραγικούς γυναικείους χαρακτήρες. Σχεδόν σε όλα τα γραπτά του, έδωσε έμφαση στον ηθικό σκοπό που οφείλει να έχει η λογοτεχνία, και στο έργο του Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858) ενστερνίζεται την πίστη ότι αν ένας άνδρας γίνει πατέρας ενός νόθου παιδιού, έχει την υποχρέωση στη συνέχεια να το αναγνωρίσει και να παντρευτεί τη μητέρα. Οι πρόπαπποι του Δουμά από την πλευρά του πατέρα του ήταν ένα Γάλλος ευγενής και μια Αϊτινή. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, στα εσωτερικά σχολεία όπου μαθήτευσε, γινόταν συνεχώς ο στόχος λοιδωρίας από τους συμμαθητές του, γεγονός το οποίο επέδρασε έντονα στις σκέψεις, τη συμπεριφορά και το συγγραφικό ύφος του.

Σε ηλικία 17 ετών παράτησε το κολλέγιο και μετακόμισε στο Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λεΐ (Saint-Germain-en-Laye) για να ζήσει μαζί με τον πατέρα του. Εκεί παραδόθηκε σε μια αργόσχολη και έκλυτη ζωή εξασφαλίζοντας τα χρήματα από αυτόν. Το 1844 συνάντησε στο Παρίσι τη Μαρί Ντυπλεσί (Marie Duplessis), μια νεαρή εταίρα, με την οποία σύναψε σχέση μέχρι τον Αύγουστο του 1845. Αυτή η κοπέλα, η οποία πέθανε το 1847, αποτέλεσε την έμπνευση για τη ρομαντική νουβέλα του Η κυρία με τις καμέλιες (La Dame aux Camélias). Το έργο του διασκευάστηκε για να παρουσιαστεί στη θεατρική σκηνή, και αποτέλεσε τη βάση για την όπερα Τραβιάτα του Τζουζέπε Βέρντι. Αν και παραδέχθηκε ότι έκανε τη διασκευή εξαιτίας της ανάγκης χρημάτων, με το έργο αυτό γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Κατ' αυτόν τον τρόπο ξεκίνησε την καριέρα του ως θεατρικός συγγραφέας, και όχι μόνον απόκτησε μεγαλύτερη φήμη από τον πατέρα του καθόλη τη διάρκεια της ζωής του, αλλά κυριάρχησε στη σοβαρή γαλλική θεατρική σκηνή για το μεγαλύτερο διάστημα του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα. Ύστερα από αυτήν την επιτυχία του, ουσιαστικά εγκατέλειψε τη συγγραφή μυθιστορημάτων, αν και το ημι-αυτοβιογραφικό του έργο Η υπόθεση Κλεμανσώ (L'Affaire Clemenceau, 1867) γνώρισε κάποια επιτυχία. Τα επόμενα χρόνια προσπάθησε να θίξει, με την εκθαμβωτική του πένα, θέματα αμφιλεγόμενα για την εποχή του, όπως η κοινωνική θέση της γυναίκας, το διαζύγιο και η απιστία. Τα πιο αξιομνημόνευτα έργα του αυτής της περιόδου είναι Le Demi-Monde (1855), L’Ami des femmes (1864), Les Idées de Mme Aubray (1867), La Femme de Claude (1873), και Francillon (1887).

Στις 31 Δεκεμβρίου 1864, ο Δουμάς παντρεύτηκε τη Ναντιέσντα φον Κνόρινγκ (Nadjeschda von Knorring, 1826-Απρίλιος 1895), κόρη του Γιόχαν Ράινχολντ φον Κνόρινγκ (Johan Reinhold von Knorring) και χήρα του Αλεξάνδρου, πρίγκιπα Ναρίσκινε (Alexander, Prince Naryschkine), στη Μόσχα. Το ζεύγος απόκτησε δύο κόρες: τη Μαρί-Αλεξαντρίν-Εριέτ Δουμά το 1860, και τη Ζανίν Δουμά το 1867. Μετά τον θάνατο της γυναίκας του, παντρεύτηκε την Εριέτα Ρενιέ ντε λα Μπριέρ (Henriette Régnier de La Brière, 1851–1934), τον Ιούνιο του 1895 λίγους μήνες πριν τον θάνατό του.

Ο Δουμάς έζησε τη ζωή του σαν ένας από τους θεατρικούς ήρωές του, μεταξύ ταραγμένων ερώτων και φανταστικών περιπετειών. Ήταν μεγάλος θαυμαστής της Γεωργίας Σάνδη, την οποία αποκαλούσε "αγαπημένη μαμά". Πέρασε μεγάλο χρονικό διάστημα στο σπίτι της και φρόντισε για τη θεατρική διασκευή τού ρομάντσου της Ο μαρκήσιος του Βιλμέρ (Le Marquis de Villemer). Το 1874 έγινε δεκτός ως μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας (Académie française) και το 1894 τιμήθηκε με το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής (Legion d'Onore). Πέθανε στις 27 Νοεμβρίου 1895 στο σπίτι του στο Μαρλύ-λε-Ρουά του Ιβλίν (Marly-le-Roi, Yvelines) και κηδεύθηκε στο κοιμητήριο της Μονμάρτης στο Παρίσι. Ο τάφος του, ίσως τυχαία, βρίσκεται μόλις 100 μέτρα από αυτόν της Μαρί Ντυπλεσί.
Έργα
Νουβέλες

Η κυρία με τις καμέλιες (La Dame aux Camélias, 1848) ― ελλην.μετάφρ.Γ.Τσουκαλάς(Άγκυρα)
Η υπόθεση Κλεμανσώ (L'affaire Clemenceau, 1867)

Όπερα

Τζουζέπε Βέρντι Τραβιάτα (La Traviata) (βασισμένη στο Η κυρία με τις καμέλιες)

Θεατρικά έργα

Atala (1848)
Η κυρία με τις καμέλιες (La Dame aux Camélias, 1852)
Diane de Lys (1853)
Le Bijou de la reine (1855)
Le Demi-monde (1855)
La Question d'argent (1857)
Ο νόθος γιος (Le Fils naturel, 1858)
Ένας παράλογος πατέρας (Un Père prodigue, 1859)
Un Mariage dans un chapeau (1859) coll. Vivier
L'Ami des femmes (1864)
Le Supplice d'une femme (1865)
Les Idees de Madame Aubray (1867)
Le Filleul de Pompignac (1869)
Une Visite de noces (1871)
La Princesse Georges (1871)
La Femme de Claude (1873)
Monsieur Alphonse (1873)
L'étrangère (1876)
Les Danicheff (1876)
La Comtesse Romani (1876)
La Princesse de Bagdad (1881)
Denise (1885)
Francillon (1887)
La Route de Thebes (ημιτελές)
http://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Δουμάς_%28υιός%29



Πώς καθιερώθηκαν τα «καλαμάκια» των αναψυκτικών στην Αθήνα


http://mikros-romios.gr/4005/kalamakia/

Πώς καθιερώθηκαν τα «καλαμάκια» των αναψυκτικών στην Αθήνα

ΓΙΑΝΝΑΚΗ_ΚΑΦΕΝΕΙΟ 

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Υπάρχουν συνήθειες της καθημερινότητάς μας που δεν γνωρίζουμε πότε καθιερώθηκαν. Όπως είναι το «καλαμάκι» με το οποίο απολαμβάνουμε το αναψυκτικό ή τον καφέ μας. Κάποτε δεν ήταν τόσο κοινό και τόσο διαδεδομένο. Μας ήρθε από την Ευρώπη και πρωτοεμφανίστηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 1888, ως καινοτομία αριστοκρατικής χρήσης. Εισήχθη σε ένα από τα πλέον γνωστά καφενεία της εποχής, το περίφημο Καφενείο του «Γιαννάκη», στο Σύνταγμα και συγκέντρωνε τον πιο εκλεκτό και ζωηρό κόσμο της εποχής.
Η είδηση που αναγραφόταν στις εφημερίδες ανέφερε πως «νέα προσετέθη απόλαυσις περί της οποίας ομιλούσιν ενθουσιωδώς οι πολυπληθείς πελάται του ζαχαροπλαστείου». Η νέα απόλαυση, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα, «συνίσταται εις μικρά εξ αχύρου σωληνάρια, διά των οποίων ροφάτε το σιρόπι σας ή το παγωτόν σας, ήσυχα-ήσυχα, διά τρόπου, όστις, ενώ προξενεί ευχαρίστησιν, συντελεί τα μέγιστα και εις την υγείαν»! Τα πρώτα «καλαμάκια» ήταν αχυρένια εξωτερικά και είχαν εσωτερικά πεπιεσμένο χαρτί.
Άλλο πάλι δημοσίευμα ήθελε τα «καλαμάκια» να είναι «ένας διασκεδαστικώτατος, καινοτρόπος και τερψιλαρύγγιος ναργιλές»! Οι σχετικές διαφημίσεις πλημμύρισαν με κόσμο τα καθίσματα του «Γιαννάκη», οπότε σημειώθηκαν και οι απαραίτητες σε τέτοιες περιπτώσεις αντιδράσεις. Ξεφύτρωσαν εχθροί του νεωτερισμού φωνάζοντας και διαμαρτυρόμενοι πως τα «καλαμάκια διαφθείρουσι το φρόνημα και δεν αρμόζουν εις τους απογόνους του Μιλτιάδου και του Κανάρη»! Οι συζητήσεις διαδέχτηκαν η μία την άλλη, η Αστυνομία κλήθηκε να απαγορεύσει το νεωτερισμό, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές στις συνήθειες του Παρισιού και του Λονδίνου. Μέχρι επερώτηση στη Βουλή ετοιμάστηκε.
Σιγά-σιγά τα καλαμάκια απέβαλαν το εξωτερικό αχυρένιο περίβλημά τους και κατέβηκαν από τον αριστοκρατικό τους θώκο για να φθάσουν στις ημέρες μας πλαστικά και πάμφθηνα.

Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών


http://koumpotrypa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_761.html

Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών




 κήπος από πλαστικά μπουκάλια17 

Η έλλειψη χώρου είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να έχει κάποιος έναν κήπο. Με λίγη όμως φαντασία και  ικανότητα  μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας φυτά ακόμη και αν δεν υπάρχει χώρος. Δεν παίρνει πολύ για να ξεκινήσει ένα μικρός κήπος στο σπίτι. 



Μια καλή ιδέα είναι η ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών για να δημιουργήσετε ένα κάθετο κήπο. Οι κάθετοι κήποι χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο, λόγω του περιορισμένου χώρου και η έλλειψη άμεσης πρόσβασης στο ισόγειο κυρίως στις πολυκατοικίες, ως εκ τούτου, αυτή η εναλλακτική λύση είναι πολύ αποτελεσματική για σας προσκαλούμε να δείτε κάποιες ιδέες για το πώς να φτιάξετε το δικό σας σπίτι κάθετο κήπο με ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών.

κήπος από πλαστικά μπουκάλια14 κήπος από πλαστικά μπουκάλια2 κήπος από πλαστικά μπουκάλια3 κήπος από πλαστικά μπουκάλια4 κήπος από πλαστικά μπουκάλια5 κήπος από πλαστικά μπουκάλια6κήπος από πλαστικά μπουκάλια13 κήπος από πλαστικά μπουκάλια8 κήπος από πλαστικά μπουκάλια9 κήπος από πλαστικά μπουκάλια10 κήπος από πλαστικά μπουκάλια11 κήπος από πλαστικά μπουκάλια12κήπος από πλαστικά μπουκάλια κήπος από πλαστικά μπουκάλια15 κήπος από πλαστικά μπουκάλια16
Images via: Pinterest

Κήποι στην ταράτσα


http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1

Κήποι στην ταράτσα

dsc_0003Παρ, 2013-06-07 10:00
Ως κάτοικος της πόλης, ζηλεύω καθέναν που έχει ένα υπαίθριο χώρο και μπορεί να  τον ονομάζει δικό του. Ένα μπαλκόνι, μια αυλή, και οτιδήποτε μπορεί να γίνει ένα καλό στέκι για να απολάυσουμε τον ωραίο καιρό. Τον τελευταίο καιρό έχω ιδιαίτερα αγάπη και προτίμηση σε κήπους στον τελευταίο όροφο και σε ταράτσες – Νομίζω ότι είναι διασκεδαστικό να δούμε πώς τα φυτά μπορεί να μετατρέψουν ένα κατά τα άλλα αδιάφορο τελευταίο όροφο, σε ένα όμορφο μέρος. Εδώ είναι μερικές ιδέες που πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα όμορφες. ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 6 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 1 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 2 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 3 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 4 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 5ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 13 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 7 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 8 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 9 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 10 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 11 ιδέες για Κήπους στην ταράτσα 12 Images via: Pinterest texnotropieskaidiakosmisi

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη  

http://www.velonistas.gr/2013-07-25/walk-at-the-mentis-factory/

25/07/2013

Τα δώρα του Θεού είναι αυτά που αγαπάμε

Τα δώρα του Θεού κρύβονται στα μικρά, σε αυτά που δεν υποψιαζόμαστε: στη φίλη που βλέπει τον κόσμο όπως εσύ, και μπορείς να μοιραστείς ένα σαββατιάτικο πρωινό εξερευνώντας αυτό τον κοινό κόσμο. Στη χαρά που μας δίνουν κάθε φορά τα πράγματα που αγαπάμε, όπως οι φούντες και οι κλωστές και οι βελόνες κάνουν τη δική μου καρδιά να κτυπά. ΄Ενα όμορφο πρωινό, ελεύθερο από υποχρεώσεις – ναι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά και τα λίγα. Σ’ ευχαριστώ μαμά που μου το έμαθες..

Το ‘εργοστάσιο’ του Μέντη: Χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών

Ένα τέτοιο πρωινό ξεκινήσαμε με τη φίλη μου την Angel Kim(link), εκείνη με τη μηχανή της, εγώ με τη γραφίδα μου (που λέει ο λόγος) για να πάμε στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη. Τον θυμάστε το Μέντη; Ένα εμβληματικό κατάστημα, αρχικά στην πλατεία Καπνικαρέας, αργότερα στην οδό Ρόμβης, που εμπορευόταν είδη passementerie (γαλόνια, τρέσσες, σιρίτια, κορδόνια, φράντζες, φούντες, brandenbourg embrasses). Στη συνέχεια, θύμα μιας εποχής που άλλαζε στην Ελλάδα, από την κατάργηση της Βασιλείας, μέχρι την επικράτηση του μαζικού φτηνιάρικου και ετοιματζίδικου, η επιχείρηση έκλεισε. Η οικογένεια Μέντη δώρησε το εργοστάστιο της επιχείρησης στα Πετράλωνα στο Μουσείο Μπενάκη, και σήμερα λειτουργεί σαν χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο πινακίδιο στην είσοδο, “η βιοτεχνία επεξεργασίας νημάτων και μεταξιού με την επωνυμία ΜΕΝΤΗΣ η παλαιότερη εμπορική και βιοτεχνική επιχείρηση της χώρας εν λειτουργία μέχρι τις αρχές του 21ου αι., ιδρύθηκε το 1867 από τον Σπύρο Γ. Μέντη, με έδρα το Ναύπλιο και σύντομα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, έδρα των βασικότερων πελατών της, της Αυλής και της Ανακτορικής Φρουράς”… Σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας, μια και έχει προμηθεύσει υλικά για τη Λυρική Σκηνή, για το Εθνικό Θέατρο, το Λύκειο των Ελληνίδων, το θέατρο Ελληνικών Χορών “Δόρα Στράτου”, αλλά και θεσμούς που δεν υπάρχουν πια όπως η Βασιλική Πρόνοια και ο ΕΟΜΜΕΧ. Ο χώρος μέσα είναι ένα κουκλόσπιτο – για άλλο μέγεθος σε προδιαθέτει η λέξη εργοστάσιο. Μπαίνοντας, ένας μεγάλος ξύλινος πάγκος δεξιά για τα μαθήματα. Κάθε Σάββατο γίνονται μαθήματα σε παραδοσιακές τεχνικές όπως κατασκευή φούντας και πον πον, τσαπαρί (ύφανση με κάρτες), ύφανση σε τελλάρο (μικρός αργαλειός) και φυτικές βαφές. Δεξιά, το πωλητήριο, μια εξαιρετική έκθεση των προϊόντων της βιοτεχνίας. Για κοριτσάκια σαν και μας, το μαγαζί με τις καραμέλες!! Δεν ξέρω πόση ώρα περάσαμε να χαζεύουμε και να περιεργαζόμαστε τις φούντες, τα κορδόνια τα μεταξωτά νήματα, τις τρέσες! Η ευλογία των μικρών πραγμάτων… Εδώ πρέπει να πω ότι ακόμη μπορεί κανείς να αγοράσει τα είδη της βιοτεχνίας. Και στο βάθος, η μαγεία – το εργοστάσιο και το βαφείο! Τα μηχανήματα που παράγουν ακόμη και σήμερα, συμβολικά, τα είδη που πωλούνται στο πωλητήριο. Η υπεύθυνη του χώρου η κα Κόβα και ο κ. Δημήτης είχαν την καλωσύνη να μας δείξουν πώς γίνεται η χειροποίητη βαφή, και πώς δουλεύουν τα μηχανήματα που παράγουν τις τρέσες και τα κορδόνια. Στο βάθος, μια “αυλούδα”, σαν αυτές που είχε κάθε παλιό αθηναϊκό σπίτι. Με το δεντράκι και τη σκιά της, μια όαση δροσιάς και ηρεμίας στο τσιμέντο.. Ο χώρος λειτουργεί καθημερινά 10 με 3 και, αν βρεθείτε να έχετε ένα ελεύθερο πρωινό, πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη, με ή χωρίς φίλη! Φωτογραφίες: Angel Kim Περισσότερες φωτογραφίες

Η αγριοτριανταφυλλιά και οι χρήσεις της


http://www.agrotikabook.gr

Η αγριοτριανταφυλλιά και οι χρήσεις της.

Δευ, 2013-04-15 19:15
Η αγριοτριανταφυλλιά είναι πολυετής θάμνος πολύκλαδος και αγκαθωτός, που φθάνει σε ύψος από 1-3 μέτρα,και ανήκει στην οικογένεια των Ροδανθών (Rosaceae).
Αυτή η ομάδα φυτών βρίσκεται στις εύκρατες περιοχές  και στα δύο ημισφαίρια, και υπάρχουν πάνω από 100 είδη της. Η Rosa canina έχει άνθη ρόδινα ή λευκά, με λίγα φύλλα και πολύ άρωμα. Τα πέταλά της είναι αραιά και ο καρπός της είναι γνωστός σαν «κυνόρροδο». Ωριμάζει αργά το καλοκαίρι προς το φθινόπωρο,και είναι τροφή για τα πουλιά και άλλα μικρά θηλαστικά. Η αγριοτριανταφυλλιά είναι θάμνος αυτοφυής σε πλαγιές και ξέφωτα. Ο βλαστός της είναι πολύκλαδος και αγκαθωτός, τα φύλλα της λογχοειδή και οδοντωτά, οι καρποί κόκκινοι και ωοειδείς με πολλούς σπόρους, τα κυνόροδα, και άνθη λευκά ή ροζ. Ανθίζει την άνοιξη και χρησιμοποιούμενα μέρη είναι τα άνθη και οι καρποί. Οι καρποί και τα άνθη περιέχουν μεγάλη ποσότητα βιταμίνης και γι’ αυτό είναι πρώτης τάξεως αντισκορβουτικό και φάρμακο για το ραχιτισμό. Το αφέψημα θεωρείται ιδανικό τονωτικό σε λοιμώξεις του αναπνευστικού συστήματος, στο συνάχι, την ατονία, την ανορεξία και στην δυσπεψία. Έχει στυπτικές ιδιότητες και βοηθά στην καταπολέμηση της διάρροιας και των κολικών των εντέρων. Επίσης θεωρείται πολύ αποτελεσματικό αντισηπτικό για μολύνσεις και ερεθισμούς των βλεφάρων και των οφθαλμών. Το αιθέριο έλαιο θεωρείται πολύ αγνό και ασφαλές για χρήση αλλά σπάνια κυκλοφορεί ανόθευτο. Τα άνθη και οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς χρησιμοποιούνται για γλυκά του κουταλιού, μαρμελάδας, σιρόπια και ζεστά ροφήματα με έξοχη γεύση.
 
 
Οι καρποί της αγριοτριανταφυλλιάς περιέχουν: 
  • ασβέστιο 
  • κιτρικά άλατα 
  • κιτρικό οξύ 
  • σίδηρο 
  • μηλικό οξύ 
  • νιασίνη 
  • οργανικά οξέα 
  • πηκτίνη 
  • φώσφορο 
  • ρητίνη
  • ζάχαρα 
  •  ταννίνη 
  • Βιταμίνη Α 
  • Βιταμίνη Β1 
  • Βιταμίνη Β2 
  • Βιταμίνη C 
  • Βιταμίνη Ε 
  • Βιταμίνη Κ 
  • Βιταμίνη P 
Έχει δράση: 
  1. Στυπτική ( μειώνει τις εκκρίσεις  των βλεννογόνων και των υγρών από το σώμα).
  2. Διουρητική (αυξάνει τον όγκο και τη ροή των ούρων και καθαρίζει το ουροποιητικό σύστημα -καθαρίζει τα νεφρά και την κύστη-εμποδίζει την κατακράτηση υγρών ). 
  3. Καθαρτική (είναι ένα ήπιο διεγερτικό που προάγει τη φυσική κίνηση των εντέρων) 
  4. Θρεπτική (παρέχει τροφή μέσω των βιταμινών). 
  5. Ψυκτική (εξισορροπεί την ανώμαλη θερμότητα του σώματος, και ανακουφίζει από τη δίψα ). 
  6. Τονωτική (ενισχύει και ενδυναμώνει τα όργανα ή ολόκληρο τον οργανισμό δίνοντας ένα αίσθημα ευεξίας) .
Χρήσεις :
  • σε λοιμώξεις του θώρακα - κρυολογήματα- βήχα - γρίπη.
  • συντελεί στην αποκατάσταση και θεραπεία της πνευμονικής λειτουργίας  ή σε άλλες ασθένειες των πνευμόνων και του στήθους
  • αποβάλλει τις συσσωρεύσεις του  ουρικού οξέως  βοηθά  στην ουρική αρθρίτιδα και σε ρευματικούς πόνους.
  • στην υπερβολική εμμηνόρροια, σε συσπάσεις και πόνους της μήτρας 
  • διάρροια - δυσεντερία - στομαχικές διαταραχές 
  • είναι αποτελεσματικό αντισηπτικό για μολύνσεις και ερεθισμούς των βλεφάρων και των οφθαλμών. 
Κατάλληλο για έλκη του στόματος , εξασθενημένη μνήμη. Προάγει τη δύναμη της ανάρρωσης ,
συμπληρώνει την ανεπάρκεια της βιταμίνης C στα παιδιά ,βοηθά όταν υπάρχει γενική αδυναμία και εξάντληση .
 
Ακόμη τα πέταλα της άγριας τριανταφυλλιάς είναι πλούσια σε ανθοκυανίνες  και αρωματικά αιθέρια έλαια. Οι καρποί  είναι ευεργετικοί για την ατονία, την ανορεξία, και η διουρητική τους δράση δεν ερεθίζει τα νεφρά. Όταν υπάρχει τάση για πέτρες ή άμμο στα νεφρά μπορεί να γίνεται και προληπτική χρήση.To κυνόρροδο είναι ένα φυσικό αντικαταθλιπτικό και αφροδισιακό. Βοηθά στην αποκατάσταση της διαταραγμένης ορμονικής ισορροπίας, και στην ακανόνιστη περίοδο. Δεν έχει παρενέργειες και μπορεί να δίνεται στα παιδιά. Ένα τσάι από θρυμματισμένους καρπούς χρησιμοποιείται για τον πυρετό. Με χρήση εξωτερική και εσωτερική είναι μια  καλή θεραπεία για τη νεανική ακμή. Η Κινεζική ιατρική συνιστά το τσάι από ροδοπέταλα για τους ίδιους λόγους και για την αποκατάσταση του "τσι". Στις μέρες μας οι καρποί αυτοί χρησιμοποιούνται πολύ λίγο, αλλά  μάλλον είναι καιρός να τους γνωρίσουμε και να εκτιμήσουμε τις φαρμακευτικές τους ιδιότητες, πριν τους πατεντάρουν οι εταιρείες.
Φαρμακευτικά μέρη που χρησιμοποιούνται: τα πέταλα και τα κυνόρροδα.
 
Εξωτερική χρήση:
Το  ροδέλαιο φτιάχνεται κυρίως από τις ποικιλίες Damasks και Gallicas και ειναι πανάκριβο.
Θεωρείται πολύ αγνό και ασφαλές για χρήση αλλά συχνά κυκλοφορεί νοθευμένο από ήμερες ποικιλίες. Τρέφει κατευνάζει και επουλώνει το δέρμα. Τα πέταλα χρησιμοποιούνται σε αλοιφές για τα χέρια, τα χείλη και τα έλκη.
Το απόσταγμα από τα ροδοπέταλα το ροδόνερο, είναι στυπτικό και τονωτικό του δέρματος, κατάλληλο  για λιπαρές επιδερμίδες.
 Το αιθέριο έλαιο  του τριαντάφυλλου  έχει γλυκό και αισθησιακό άρωμα. Μπορεί και δημιουργεί καλή διάθεση, και διώχνει το στρες. Έχει αντισηπτική και τονωτική  δράση, βοηθά τις ξηρές και αφυδατωμένες επιδερμίδες με προβλήματα ραγάδων και  σπασμένων αγγείων. Η χρήση του την ημέρα θα πρέπει να ακολουθείται από αντιηλιακή προστασία γιατί αυξάνει την ευαισθησία του δέρματος στην ηλιακή ακτινοβολία.
Οι ποικιλίες  που χρησιμοποιούνται συχνότερα είναι:Η Rosa Damaskena-Η Rosa californica-Η Rosa Gallica-Rosa egalanteria - Rosa laevigata,κλπ. 
 
Προϊόντα που κυκλοφορούν στο εμπόριο
 
Τα άγρια  κυνόρροδα είναι  διαθέσιμα σαν:
-Αποξηραμένοι καρποί στα καταστήματα βοτάνων και μπαχαρικών.
-Αιθέριο Έλαιο.
-Αποξηραμένα μπουμπούκια. 
-Μαρμελάδες και γλυκό του κουταλιού.
-Ροδόνερο.
Γλυκά μπορούμε να βρούμε σε πολλούς Συνεταιρισμούς. 
 
Το άγριο τριαντάφυλλο υπάρχει και στα Ανθοΐάματα του Bach .Το Wild Rose βοηθά όσους αισθάνονται έλλειψη ενδιαφέροντος για το παρόν. Το εκχύλισμα από κυνόρροδα και η σκόνη των καρπών σε κάψουλες  κυκλοφορούν πια στα φαρμακεία *.
Τους καρπούς τους βρίσκουμε να συντροφεύουν την Echinacea σε δεκάδες σκευάσματα επίσης. Όλες οι εταιρείες τονίζουν τα οφέλη που προέρχονται από τις βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά όπως πολυφαινόλες και καροτενοειδή, που έχουν τα κυνόρροδα.
Μπορεί να χορηγηθούν σε οποιαδήποτε ηλικία, και δεν περιορίζεται η χρήση τους από συνυπάρχοντα νοσήματα. Φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις: δεν έχουν αναφερθεί. Σε πολλές νεώτερες έρευνες διαπιστώθηκε ότι η χρήση του καρπού προκαλεί αισθητή μείωση στο πόνο και τη δυσφορία που βιώνουν άτομα που πάσχουν από ρευματοειδή αρθρίτιδα*, και ακόμη ότι το εκχύλισμα της Rosa  canina L. αυξάνει εντυπωσιακά την αποτελεσματικότητα ορισμένων αντιβιοτικών.
 
Παραδοσιακή χρήση.
 
Η αγριοτριανταφυλλιά -και οι θεραπευτικές της ιδιότητες- ήταν γνωστή στη λαϊκή μας παράδοση. Στα νησιά του Αιγαίου και αλλού,τα χρόνια που τα τρόφιμα δεν βρίσκονταν με ευκολία, οι γυναίκες έμαθαν να εκμεταλλεύονται ότι τους έδινε η φύση και έφτιαχναν γλυκά λικέρ και ροδόνερο, που χρησιμοποιούσαν στους κουραμπιέδες και για την ομορφιά τους από άγρια και ήμερα τριαντάφυλλα. Γνώριζαν τη μεγάλη ποσότητα βιταμινών που είχαν οι καρποί, και γι' αυτό τους χρησιμοποίησαν σαν αντισκορβουτικό, και στο ραχιτισμό. Όμως η χρήση ήταν εποχιακή και όπως και σήμερα οι καρποί ήταν δυσεύρετοι. 
Ο καρπός μπορεί να γίνει γλυκό του κουταλιού ή μαρμελάδα,ή να αποξηρανθεί για να γίνει τσάι. Τα κυνόρροδα δεν τρώγονται ωμά(δεν είναι τοξικός καρπός όμως κάτω από το σαρκώδες περίβλημα βρίσκονται οι σκληρές τρίχες και οι σπόροι που είναι ερεθιστικές για το πεπτικό σύστημα), και είναι ουδέτερης γεύσης σαν άγουρα φρούτα.
Οι καρποί και τα ροδοπέταλα διατηρούνται σε σκοτεινό  μέρος, μακριά από υγρασία ή οσμές. Είναι καλύτερο να τους έχουμε σε χάρτινη ή πάνινη σακούλα.
 
Τρόπος παρασκευής / Tips :
 
  • Τσάι: Σε ένα φλιτζάνι με βραστό νερό ρίχνουμε δύο καρπούς αφού τους σπάσουμε, και το σκεπάζουμε. Το αφήνουμε να κάτσει για 10 -15 λεπτά. Σουρώνουμε και το πίνουμε. Σύμφωνα με όσα γνωρίζουμε αν βράσουμε τα κυνόρροδα η περισσότερη βιταμίνη C θα καταστραφεί. Γι’αυτό το λόγο μουλιάζουμε τα σπέρματα ή τα ροδοπέταλα για 10 λεπτά σε ζεστό νερό και πίνουμε μέχρι δύο φλιτζάνια την ημέρα. Το ρόφημα δεν έχει κάποια ιδιαίτερη γεύση, έτσι μπορούμε να βάλουμε λεμόνι, ή να το αρωματίσουμε με κάποιο άλλο μπαχαρικό που βρίσκεται στην κουζίνα μας.     
  • Ροδέλαιο*: Σε καθαρό γυάλινο σκεύος προσθέτουμε μιάμιση κούπα  παρθένο ελαιόλαδο. Στο λάδι  θα προσθέσουμε τα φρεσκομαζεμένα ροδοπέταλα έτσι ώστε να το καλύπτουν. Τα αφήνουμε να σταθούν για 24 ώρες.
Στραγγίζουμε το λάδι σε άλλο δοχείο με τουλουπάνι και πιέζοντας τα ροδοπέταλα. Τα πετάμε και στο λάδι  προσθέτουμε άλλα  φρέσκα. Επαναλαμβάνουμε  τη διαδικασία μέχρι να πάρουμε την ένταση του αρώματος που επιθυμούμε.
Μια άλλη μεθοδος  με οινόπνευμα(όχι αυτό που χρησιμοποιούμε για εντριβές)Σε ένα φλιτζάνι μη αρωματισμένης βότκας βάλτε πέταλα,φύλλα ή και αγκάθια τόσα ώστε να καλυφτεί το υγρό. Αφήστε να σταθεί για 2 εβδομάδες. Σουρώστε σε τουλπάνι πιέζοντας τα υλικά. Τώρα έχετε φυσικό άρωμα τριαντάφυλλου αλλά υπάρχει κι ένα ακόμα κολπάκι...
Καταψύξτε το υγρό για 24 ώρες.Το λάδι παγώνει, το οινόπνευμα όχι. Βγάλτε λοιπόν προσεκτικά το έλαιο και φυλάξτε το σε ένα κουτάκι που να κλείνει ερμητικά. Κρατήστε το οινοπνευμα(χικ!***)για επόμενη χρήση. Δεν είναι φυσικά η ευκολότερη μέθοδος, αλλά δίνει ένα σχεδόν παρθένο αιθέριο έλαιο.
 
 
Καλλιέργεια
 
Το φυτό δεν καλλιεργείται συχνά. Λίγες ποικιλίες έχουν δημιουργηθεί, μία από τις οποίες δε φέρει αγκάθια. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ρίζα πάνω στην οποία εμβολιάζονται καλλιεργημένες ποικιλίες. Γενικά καλλιεργείται όπως μια τριανταφυλλιά, αλλά υπάρχουν κάποιες σημαντικές διαφορές. Το κλάδεμα θα πρέπει να γίνεται μόνο στους άρρωστους, τραυματισμένους, κατεστραμμένους ή σ’αυτούς που ξεφεύγουν πολύ απ’το σχήμα βλαστούς. Αυτό γιατί οι αγριοτριανταφυλλιές όπως και πολλές παλιές καλλιεργημένες ποικιλίες, ανθίζουν μόνο σε βλαστούς της προηγούμενης χρονιάς και η μερική αφαίρεσή τους θα επηρεάσει αρνητικά την ανθοφορία. Επίσης, το φυτό ανθίζει μόνο μια φορά το χρόνο, έτσι τα μαραμένα άνθη δε θα πρέπει ν’αφαιρεθούν, ώστε να ωριμάσουν σε καρπούς. Το φυτό χρειάζεται στήριξη  σε πέργκολα, δέντρα κλπ. Σε σχέση με πολλές καλλιεργημένες ποικιλίες, η αγριοτριανταφυλλιά είναι ανθεκτικότερη σε ασθένειες και προσβολές από έντομα. Ο πολλαπλασιασμός από σπόρο δεν προτιμάται, επειδή οι σπόροι αργούν πολύ να βλαστήσουν (έως και δύο χρόνια). Περισσότερη επιτυχία έχουν τα μοσχεύματα, τα οποία μπορούν να παρθούν είτε ως μοσχεύματα ημιώριμου ξύλου με ένα μικρό κομμάτι ξύλου και φλοιού από το γονικό βλαστό το καλοκαίρι, είτε ως ώριμο ξύλο μήκους 20-25 εκατοστών το φθινόπωρο. Τα μοσχεύματα θα πρέπει να φυτευθούν σ’ένα προστατευμένο μέρος μέχρι ν’αρχίσει η  ανάπτυξή τους. Τον πρώτο χρόνο τα φυτά μπορεί να μην αναπτυχθούν πολύ. Επίσης πολλαπλασιάζεται με διαίρεση των παραφυάδων το χειμώνα και φύτευση στην οριστική θέση ή καταβολάδες που παίρνουν 1 χρόνο ώσπου να ριζώσουν. Από το 2004 καλλιεργούνται κάποια στρέμματα  μς ρόδα στους Νομούς Κοζάνης και Γρεβενών και υπάρχει ζωηρό ενδιαφέρον για νέες φυτεύσεις και νέα μέλη στο συνεταιρισμό.
 
epistrofi-sti-fysi.blogspot

Δημοφιλείς αναρτήσεις