Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2018

Οι άνθρωποι στα δέντρα της Hanya Yanagihara

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε μια δημοσίευση.
Η νέα σταρ του αμερικανικού μυθιστορήματος Hanya Yanagihara καταδύεται στην καρδιά του σκότους της ανθρώπινης φύσης με ένα συναρπαστικό, έξυπνο κι ασυμβίβαστο μυθιστόρημα που σαγηνεύει και ταράζει. Μια ανθρωπολογική περιπέτεια για το τι συμβαίνει όταν οι πολιτισμοί έρχονται σε σύγκρουση.
Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία!
Διαβάστε εδώ τις πρώτες σελίδες: http://bit.ly/2OnhYic

#metaixmio #newreleases #diavazo
 
 

Περιγραφή βιβλίου

Το 1950, ο Νόρτον Περίνα, ένας νεαρός γιατρός, συµφωνεί να συνοδεύσει τον ανθρωπολόγο Πολ Τάλεντ σε µια αποστολή στο αποµακρυσµένο νησί Ιβου’ίβου της Μικρονησίας, σε αναζήτηση µιας φηµολογούµενης χαµένης φυλής. Επιτυγχάνουν: Δεν βρίσκουν µονάχα τη φυλή αλλά και µια οµάδα δασόβιων που τους βαφτίζουν «ονειροβάτες» και οι οποίοι αποδεικνύεται πως είναι εξαιρετικά µακρόβιοι µα και ανοϊκοί. Ο Περίνα υποψιάζεται πως η πηγή της µακροζωίας τους είναι µια δυσεύρετη χελώνα• µην µπορώντας να αντισταθεί στην πιθανότητα της αιώνιας ζωής, σκοτώνει µια χελώνα και περνάει λαθραία το κρέας της στις ΗΠΑ. Αποδεικνύει την υπόθεσή του επιστηµονικά, κερδίζοντας παγκόσµια φήµη και το βραβείο Νόµπελ, σύντοµα όµως ανακαλύπτει ότι αυτή η θαυµατουργή ιδιότητα έχει ένα φρικτό τίµηµα...

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Η εξουσία και η κατάχρησή της είναι στην καρδιά αυτού του υπέροχα γραµµένου ντεµπούτου. Εντυπωσιακό και εξόχως απολαυστικό.
Guardian

Δοσµένο µε τη µορφή των αποµνηµονευµάτων του βαθιά αντιπαθητικού γιατρού Περίνα, το βιβλίο κάνει ακαταµάχητη την καταβύθιση στο µυαλό αυτού του ευφυούς, αλλά διεφθαρµένου άντρα. Και σου αφήνει µια µικρή ανησυχία που απόλαυσες µια τόσο παράδοξη αλλά εξαιρετικά ειπωµένη ιστορία. Το βιβλίο είναι µια συµφωνία σύνθετων θεµάτων που γίνονται προσιτά χάρη στην καθαρή ποίηση της γραφής της Γιαναγκιχάρα.
Daily Mail

Μες στο σασπένς. Χάρη στην πλούσια, αριστοτεχνική πρόζα της Γιαναγκιχάρα, δεν µπορείς να το αφήσεις απ’ τα χέρια σου... Πρόκειται για συγγραφέα άξια θαυµασµού.
New York Times

Πληροφορίες

  • Hanya Yanagihara
  • Μαρία Ξυλούρη
  • 978-618-03-1539-4
  • 496
  • 18/10/2018
  • 15 Χ 23
  • Μαλακό
 

«Ήμουν ευτυχισμένος ...

Ο χρήστης Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.
 

«Ήμουν ευτυχισμένος. Βρήκα τον 1ο ασύλητο Μακεδονικό τάφο». Ανδρόνικος, ο αρχαιολόγος που σφράγισε την ελληνικότητα της Μακεδονίας



Ο Μανόλης Ανδρόνικος γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου του 1919 στην Προύσα της Μικράς Ασίας. Σε πολύ μικρή ηλικία βρέθηκε, λόγω της μικρασιατικής καταστροφής, να μεγαλώνει σε μια προσφυγική γειτονιά της Θεσσαλονίκης.
Εκεί πέρασε τα μαθητικά, αλλά και τα φοιτητικά του χρόνια, καθώς σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή της πόλης του. Όταν ήταν φοιτητής γνώρισε τον καθηγητή Κωνσταντίνο Ρωμαίο, ο οποίος του έστρεψε για πρώτη φορά το ενδιαφέρον προς την Αρχαιολογία.
Μετά την αποφοίτησή του, συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη και όταν επέστρεψε διορίστηκε καθηγητής στη Θράκη, αλλά δεν ολοκλήρωσε τη θητεία του εκεί.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Κατετάγη στρατιώτης στις ελληνικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής και βρέθηκε στην Παλαιστίνη.
Όταν επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε να εργάζεται ως καθηγητής σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Εκεί γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του, Ολυμπία Κακουλίδου.
Παντρεύτηκαν το 1949 και έμειναν μαζί έως το τέλος της ζωής του αρχαιολόγου το 1992.
Το 1952 έγινε καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, αλλά η ακαδημαϊκή έδρα δεν του αρκούσε. Λάτρευε τις ανασκαφές και συμμετείχε σε πάρα πολλές. Κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα. Στη Βέροια, τη Νάουσα, το Κιλκίς, τη Χαλκιδική, αλλά το σημαντικότερο ανασκαφικό του έργο το πραγματοποίησε στη Βεργίνα.

Με τη σύζυγό του Ολυμπία έμειναν μαζί έως το τέλος της ζωής του
Το 1952 ξεκίνησε τις ανασκαφές στη Μεγάλη Τούμπα της Βεργίνας. Και ενώ στην αρχή τα ταφικά ευρήματα, τον απογοήτευσαν, καθώς είχαν συληθεί, δεν το έβαλε κάτω.
Συνέχισε τις έρευνες μέχρι την 8η Νοεμβρίου του 1977, που ανακάλυψε τον τάφο του Φιλίππου Β΄.
Σαράντα χρόνια νωρίτερα είχε πρωτοεπισκεφτεί τη Βεργίνα στο πλευρό του καθηγητή του Κωνσταντίνου Ρωμαίου και είχε παρακολουθήσει κάποιες ανασκαφές έως το 1940, γεγονός που πολλοί χαρακτήρισαν σημάδι της μοίρας.

Η ανακάλυψη του τάφου και η αντίδραση του αρχαιολόγου
Ο καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος κι η ομάδα του, στις 8 Νοεμβρίου, είχαν βρεθεί μπροστά σε ένα αρχαιολογικό εύρημα, που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση και κινητοποίηση της επιστημονικής κοινότητας. Τα νέα τις επόμενες εβδομάδες έκαναν τον γύρο του κόσμου.
Οι αρχαιολόγοι είχαν ανακαλύψει στη Βεργίνα, έναν ασύλητο μακεδονικό τάφο!
Μέσα στην ολόχρυση λάρνακα, φυλάσσονταν πολλούς αιώνες, τα οστά του Μακεδόνα βασιλιά Φιλίππου, του πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο καθηγητής Μανόλης Ανδρόνικος έκανε μια από τις σημαντικότερες ανασκαφές στην ιστορία της αρχαιολογίας και μαζί με τους συνεργάτες του, δικαιολογημένα, κέρδισαν τον παγκόσμιο θαυμασμό.
Με την ανακάλυψή τους «απάντησαν», σε ανύποπτο χρόνο, στη σκοπιανή προπαγάνδα, αποδεικνύοντας ότι ο Φίλιππος έζησε και έδρασε στην Ελλάδα και ήταν πρόγονος των Μακεδόνων.
Η στιγμή της ανακάλυψης του τάφου ήταν κορυφαία για τον Ανδρόνικο, ο οποίος τη διηγήθηκε στο βιβλίο του «Το Χρονικό της Βεργίνας»:

Η ανακάλυψη του Ανδρόνικου θεωρείται από τις πιο σημαντικές της σύγχρονης αρχαιολογίας
«Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το σκάψιμο και σε λίγο ήμουν βέβαιος. Η πέτρα του δυτικού τοίχου ήταν στη θέση της, απείραχτη, στέρια. (…) -Είναι ασύλητος! Είναι κλειστός! Ήμουν ευτυχισμένος βαθιά. Είχα λοιπόν βρει τον πρώτο ασύλητο μακεδονικό τάφο. Εκείνη τη στιγμή δεν ενδιαφερόμουν για τίποτε άλλο. Εκείνη τη νύχτα -όπως και όλες τις επόμενες- στάθηκε αδύνατο να κοιμηθώ περισσότερο από δυο τρεις ώρες. Γύρω στις 12, τα μεσάνυχτα, πήρα το αυτοκίνητο και πήγα να βεβαιωθώ αν οι φύλακες ήταν στη θέση τους. Το ίδιο έγινε και στις 2 και στις 5 το πρωί. Οπωσδήποτε, συλλογιζόμουν, μέσα στη σαρκοφάγο πρέπει να κρύβεται μια ωραία έκπληξη. Η μόνη δυσκολία που συναντήσαμε ήταν πως την ώρα που ανασηκώναμε το κάλυμμα, είδαμε καθαρά πια το περιεχόμενο και έπρεπε να μπορέσουμε να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας και να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, μόλο που τα μάτια μας είχαν θαμπωθεί απ’ αυτό που βλέπαμε και η καρδιά μας πήγαινε να σπάσει από συγκίνηση. Μέσα στη σαρκοφάγο υπήρχε μια ολόχρυση λάρνακα. Επάνω στο κάλυμμά της ένα επιβλητικό ανάγλυφο αστέρι με δεκάξι ακτίνες, και στο κέντρο του ένας ρόδακας. Με πολλή προσοχή και περισσότερη συγκίνηση ανασήκωσα το κάλυμμα με το αστέρι πιάνοντάς το από τις δυο γωνίες της μπροστινής πλευράς. Όλοι μας περιμέναμε να δούμε μέσα σ’ αυτήν τα καμένα οστά του νεκρού. Όμως αυτό που αντικρίσαμε στο άνοιγμά της μας έκοψε για μιαν ακόμη φορά την ανάσα, θάμπωσε τα μάτια μας και μας πλημμύρισε δέος: πραγματικά μέσα στη λάρνακα υπήρχαν τα καμένα οστά. (…) Αλλά το πιο απροσδόκητο θέαμα το έδινε ένα ολόχρυσο στεφάνι από φύλλα και καρπούς βελανιδιάς που ήταν διπλωμένο και τοποθετημένο πάνω στα οστά. Ποτέ δεν είχα φανταστεί τέτοια ασύλληπτη εικόνα. Μπορώ να φέρω στη συνείδησή μου ολοκάθαρα την αντίδραση που δοκίμασα καθώς έλεγα μέσα μου: “Αν η υποψία που έχεις, πως ο τάφος ανήκει στον Φίλιππο, είναι αληθινή -και η χρυσή λάρνακα ερχόταν να ενισχύσει την ορθότητα αυτής της υποψίας- κράτησες στα χέρια σου τη λάρνακα με τα οστά του. Είναι απίστευτη και φοβερή μια τέτοια σκέψη, που μοιάζει εντελώς εξωπραγματική”. Νομίζω πως δεν έχω δοκιμάσει ποτέ στη ζωή μου τέτοια αναστάτωση, ούτε και θα δοκιμάσω ποτέ άλλοτε».
Ο Μανώλης Ανδρόνικος έφυγε από τη ζωή στις 30 Μαρτίου του 1992. Όλα τα χρόνια της ζωής του έμενε με τη σύζυγό του στο ίδιο σπίτι σε μια γειτονιά της Τούμπας.
Ο Μανόλης Ανδρόνικος αγαπούσε πολύ τη Θεσσαλονίκη. Ό,τι έκανε στην προσωπική και την επαγγελματική του ζωή το έκανε στη Θεσσαλονίκη και γύρω από αυτή. Έγραφε το όνομα του με «όμικρον» γιατί έτσι του άρεσε. (ΣΗΜ: εκείνη την εποχή το όνομα Μανόλης γραφόταν μόνο με «ω», οπότε ο καθηγητής, σε αντίθεση με σήμερα που έχει επικρατήσει το «ο», αποτελούσε εξαίρεση.
Του άρεσε πολύ η ποίηση που διάβαζε από μικρός, ενώ άφησε πίσω του και δικό του συγγραφικό έργο.
Η προσφορά του θεωρείται ανεκτίμητη καθώς με τις ανακαλύψεις του συμπλήρωσε τις σελίδες της ιστορίας.

Δείτε στο βίντεο της «Μηχανής του Χρόνου» την καθηγήτρια αρχαιολογίας του ΑΠΘ Στέλλα Δρούγου, η οποία ήταν βασική συνεργάτιδα του Μανόλη Ανδρόνικου να περιγράφει τις συγκλονιστικές στιγμές της ανακάλυψης.

https://www.youtube.com/watch?v=r01m9Hpdpag
πηγη: mixanitouxronou.gr
 
 

Ημέρα του ΟΗΕ


πηγή http://www.zougla.gr/kosmos/article/imera-tou-oie

Ημέρα του ΟΗΕ

Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 24 Οκτωβρίου 2012, 02:09
Ο όρος «Ηνωμένα Έθνη» είναι αμερικανικής εμπνεύσεως και συγκεκριμένα του προέδρου Ρούζβελτ, ο οποίος αναφερόταν κατ' αρχάς στις συμμαχικές δυνάμεις κατά του Άξονα. Έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ετών, στις 24 Οκτωβρίου του 1945, τα Ηνωμένα Έθνη μετεξελίχθηκαν σε μια «παγκόσμια ένωση κρατών ταγμένη στην προώθηση της συνεργασίας στο διεθνές δίκαιο, την ασφάλεια και την ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα».

Τα ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα τη Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους και η Ελλάδα. Σήμερα φθάνουν τα 191, όσα και τα κράτη του κόσμου. Ο ΟΗΕ εκείνης της περιόδου αντανακλούσε τους συσχετισμούς δυνάμεων που διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικήτριες δυνάμεις που ηγήθηκαν του πολέμου, όπως οι ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, η Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, απέκτησαν και το δικαίωμα του «βέτο» στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.


Όλα αυτά τα χρόνια, ο ΟΗΕ παρουσιάζει κτυπητές αδυναμίες στην επίλυση των διεθνών διαφορών, εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων των μεγάλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, στα καθ' ημάς, η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 και η συνεχιζόμενη κατοχή του βορείου τμήματος της Μεγαλονήσου. Παρ' όλα αυτά, αποτελεί το μοναδικό εργαλείο στα χέρια της διεθνούς κοινότητας για την εμπέδωση της διεθνούς ειρήνης.


Στα μεταψυχρολοπολεμικά χρόνια ασκείται κριτική στον ΟΗΕ από δύο πλευρές: Η μία θέλει ενεργότερο τον ρόλο τους στις διεθνείς υποθέσεις, η άλλη περιορισμό του ρόλου μόνο στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας. Χώρες όπως η Ινδία, η Ιαπωνία, η Βραζιλία η Νότιος Αφρική και η Γερμανία επιδιώκουν να χορηγηθεί και σ' αυτές το δικαίωμα «βέτο», ενώ οι ΗΠΑ, που συνεισφέρουν το 22% του προϋπολογισμού του ΟΗΕ, ζητούν μεταρρυθμίσεις, όταν δεν τον παρακάμπτουν, όπως στην εισβολή στο Ιράκ.


Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Τετάρτη, 24 Οκτωβρίου 2012, 02:16

Μεσογειακή Ημέρα Ακτών 24 /10

πηγή http://www.sansimera.gr/worldays/182

Μεσογειακή Ημέρα Ακτών 24 /10

Μεσογειακή Ημέρα Ακτών

























 Η 24η Οκτωβρίου έχει ορισθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Ημέρα και την Ευρωπαϊκή Ένωση ως Ημέρα αφιερωμένη στις ακτές της Μεσογείου.
Τα προβλήματα  που αντιμετωπίζουν οι ακτές της Μεσογείου είναι η μόλυνση των νερών, ο κίνδυνος εξαφάνισης ειδών από την πανίδα και την χλωρίδα, η υπεραλίευση και η δραματική αστικοποίηση του παράκτιου περιβάλλοντος.

Διαβάστε περισσότερα:  

Σήμερα...




ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΗ 




Αγία Σεβαστιανή
Αγία Σεβαστιανή
Ημερομηνία εορτής: 24/10/2012
Τύπος εορτής: Σταθερή.
Εορτάζει στις 24 Οκτωβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγια Σεβαστιανη
 
 
Σεβαστιανὴ τῇ τομῇ βλύζει γάλα,
Οὐχ αἷμα καὶ σάρξ ὥς περ οὖσα πρὸς ξίφος.
Βιογραφία
Η Αγία Σεβαστιανή καταγόταν από την πόλη Σεβαστή της Φρυγίας και διδάχτηκε τη χριστιανική πίστη από τον απόστολο Παύλο, και πήρε τη θερμότητα και την ανδρεία του διδασκάλου της.

Η Αγία Σεβαστιανή έζησε τον 1ο αιώνα μ.Χ. και χρησιμοποιούσε τη ζωή της κάθε μέρα για την αλήθεια του Ευαγγελίου (στη Μαρκιανούπολη της Θράκης). Πήγαινε σε σπίτια ειδωλολατρών και είλκυε πολλές γυναίκες απ' αυτούς στους κόλπους της Εκκλησίας. Συνελήφθη γι' αυτό επί αυτοκράτορας Δομετιανού και ηγεμόνος Σεργίου, κακοποιήθηκε και εξεδιώχθη από τον τόπο της.

Έφθασε στην Ηράκλεια της Θράκης όπου πάλι συνελήφθη, από τον ηγεμόνα Πομπηιανό, και φυλακίστηκε. Αλλά η γυναικεία της φύση, ντρόπιασε τους βασανιστές της. Οι υποσχέσεις δεν τη δελέασαν, οι απειλές δεν την έκαμψαν, και κάτω από βαριά μαρτύρια στάθηκε όρθια με όλη της τη γενναιοψυχία. Οι σάρκες της αγίας Σεβαστιανής σχίζονταν, αλλά τα χείλη, όπως και η καρδιά της, εξακολουθούσαν να υμνούν τον Χριστό. Τελικά, η μεγάλη αυτή αθλήτρια της Εκκλησίας μας, παρέδωσε τη ζωή της με τον δια αποκεφαλισμού θάνατο και ετάφη στη Ραιδεστό.

Δημοφιλείς αναρτήσεις