Σήμερα...

Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού 11η Οκτωβρίου

πηγή http://www.tovima.gr/world/article/?aid=478977

Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού ανακήρυξε ο ΟΗΕ την 11η Οκτωβρίου

Γιορτάζεται φέτος για πρώτη φορά με αφορμή τις διακρίσεις και τη βία

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  11/10/2012 13:44

Η Ινδία είναι μια από τις χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό κοριτσιών που παντρεύονται πριν τα 18 τους χρόνια (φωτ. Αρχείου)

Οι διακρίσεις και η βία κατά των κοριτσιών σε διάφορα μέρη του κόσμου έγιναν η αφορμή για να ανακηρύξει ο ΟΗΕ την 11η Οκτωβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα Κοριτσιού, που για πρώτη φορά εορτάζεται φέτος.

Με αφορμή την ημέρα αυτή, η UNICEF και οι συνεργάτες της επισημαίνουν τις από κοινού προσπάθειες για τον τερματισμό των γάμων σε παιδική ηλικία, μια θεμελιώδη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που επηρεάζει όλες τις πτυχές της ζωής ενός κοριτσιού.

Οι πιο πρόσφατες εκτιμήσεις της UNICEF δείχνουν ότι περίπου 70 εκατομμύρια, ή σχεδόν η μία στις τρεις νεαρές ηλικίας 20-24 ετών παντρεύτηκαν πριν από την ηλικία των 18 ετών, με τα 23 εκατομμύρια εξ αυτών να έχουν παντρευτεί πριν από τα 15. Παγκοσμίως, σχεδόν 400 εκατομμύρια γυναίκες ηλικίας 20-49, ή πάνω από το 40%, παντρεύτηκαν σε παιδική ηλικία.

Οι μητρικοί θάνατοι που σχετίζονται με την εγκυμοσύνη και τον τοκετό είναι ένα σημαντικό ποσοστό της θνησιμότητας κοριτσιών ηλικίας 15-19 ετών σε όλο τον κόσμο, που αντιστοιχεί σε περίπου 50.000 θανάτους κάθε χρόνο. Επιπλέον, τα κορίτσια μεταξύ 10 και 14 ετών διατρέχουν πέντε φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό από τις γυναίκες ηλικίας 20 έως 24 ετών.

Η UNICEF, σε συνεργασία με τα κράτη, την κοινωνία των πολιτών και οργανισμούς, ταμεία και προγράμματα των Ηνωμένων Εθνών, θέτει τις βάσεις για να τερματιστεί το φαινόμενο των γάμων σε παιδική ηλικία σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2011, 34 τοπικά γραφεία της UNICEF ανέφεραν προσπάθειες για την αντιμετώπιση των γάμων παιδιών μέσα από κοινωνικές και οικονομικές προσπάθειες αλλαγής και νομικές μεταρρυθμίσεις.

Στην Ινδία, μια από τις χώρες με το μεγαλύτερο αριθμό κοριτσιών που παντρεύονται πριν τα 18 τους χρόνια, οι γάμοι παιδιών έχουν μειωθεί σε εθνικό επίπεδο και σε σχεδόν όλες τις περιοχές από 54% το 1992-1993 σε 43% το 2007-2008, αλλά ο ρυθμός της αλλαγής είναι αργός. Η UNICEF υποστήριξε τη Νομοθετική Πράξη Απαγόρευσης Γάμου Παιδιών του 2006 και από τότε έχει υποστηρίξει την ανάπτυξη και εφαρμογή μιας εθνικής στρατηγικής για το γάμο παιδιών που έχει ως στόχο να συντονίσει τα προγράμματα και τις πολιτικές για την αντιμετώπιση τόσο των αιτιών όσο και των συνεπειών του γάμου παιδιών.

« Οι γάμοι παιδιών μπορεί συχνά να οδηγήσουν στον τερματισμό της εκπαίδευσης ενός κοριτσιού. Σε κοινωνίες όπου η πρακτική αυτή είναι διαδεδομένη, ο γάμος μιας κοπέλας σε παιδική ηλικία είναι μέρος ενός συμπλέγματος κοινωνικών προτύπων και συμπεριφορών που αντανακλούν τη χαμηλή αξία που αποδίδεται στα ανθρώπινα δικαιώματα των κοριτσιών» δήλωσε η Ανγιου Μαλχότρα από τον τομέα της Unicef για το Φύλο και τα Δικαιώματα.

Η μη κυβερνητική οργάνωση Plan Internation με αφορμή τη σημερινή ημέρα, τονίζει με έκθεσή της ότι 75 εκατομμύρια κορίτσια σε ολόκληρο τον κόσμο δεν έχουν δυνατότητα να φοιτήσουν σε σχολείο, γεγονός που συνιστά παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τεράστια απώλεια ανθρώπινου δυναμικού.

« Ενα μορφωμένο κορίτσι είναι λιγότερο ευάλωτο στη βία, έχει λιγότερες πιθανότητες να παντρευτεί και να αποκτήσει παιδιά ενώ το ίδιο είναι ακόμα παιδί και επιπλέον θα γνωρίζει να διαβάζει και να γράφει και θα είναι πιο υγιές κατά την ενηλικίωσή του» δήλωσε ο επικεφαλής της οργάνωσης αυτής Νάιγκελ Τσάπμαν.

Η οργάνωση τονίζει εξάλλου ότι μακροπρόθεσμα « μια δευτεροβάθμια εκπαίδευση προστατεύει τα κορίτσια από το AIDS και τη σεξουαλική κακοποίηση».

Η έκθεση αυτή δόθηκε στη δημοσιότητα τη στιγμή που μια 14χρονη Πακιστανή, γνωστή για τον αγώνα της κατά των Ταλιμπάν και υπέρ του δικαιώματος των γυναικών στην εκπαίδευση, επέζησε από θαύμα, όταν Ταλιμπάν αποπειράθηκαν να τη δολοφονήσουν τη στιγμή που έβγαινε από το σχολείο της, στο βορειοδυτικό Πακιστάν.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Απλές λύσεις

Φθινοπωρινές αλλαγές στο σπίτι

Αυτή την εποχή βρισκόμαστε σ’ ένα μεταβατικό στάδιο.
Τις ζεστές και ηλιόλουστες ημέρες του καλοκαιριού, έρχεται να τις αντικαταστήσει σταδιακά η δροσιά, η συννεφιά και οι πρώτες βροχές, που μας υποχρεώνουν ν’ αρχίσουμε να κλεινόμαστε όλο και περισσότερο στους εσωτερικούς χώρους του σπιτιού μας.

Μοιραία λοιπόν θα πρέπει να πάμε και σε κάποιες αλλαγές, που θα αφορούν την διακόσμηση των εσωτερικών χώρων, πάντα βέβαια με προσοχή και σχεδιασμό, γιατί οι οικονομικές δυσκολίες των ημερών - ιδιαίτερα μετά τις καλοκαιρινές μας κραιπάλες των διακοπών - δύσκολα θα συγχωρήσουν το απρόσεκτο τίναγμα της μπάνκας στον αέρα.

 
Σύμφωνα με τις διακοσμητικές τάσεις που θα επικρατήσουν φέτος τους κρύους μήνες για τους εσωτερικούς χώρους, οι προκλήσεις είναι λίγο πολύ οι ίδιες όσον αφορά στο βασικό ύφος.

Εντούτοις, για να είστε σίγουρες ότι όχι μόνο ακολουθείτε τις σωστές τάσεις αλλά και ότι θα είσαστε ένα βήμα μπροστά, δείτε τι σας προτείνουμε κι αποφασίστε τις ανάλογες αλλαγές.

Στόχος, η αναζωογόνηση

Κατ’ αρχήν θα μαζέψουμε και θα φυλάξουμε για του χρόνου, όλα εκείνα τα διακοσμητικά αντικείμενα, ριχτάρια, μαξιλάρια και καλύμματα που θυμίζουν καλοκαίρι και είχαμε χρησιμοποιήσει για την καλοκαιρινή μας διακόσμηση.

Φυσικά – κι εδώ είναι το δυσάρεστο – θα πρέπει να κάνουμε ένα προσεκτικό καθάρισμα των εσωτερικών χώρων, με ιδιαίτερη προσοχή στις κρυστάλλινες επιφάνειες. Αν αντέχουμε ένα φρεσκάρισμα στο χρώμα των τοίχων με κάποιες πιο ζεστές αποχρώσεις, θα ανανεώσουν τους χώρους για να υποδεχθούν τις νέες φθινοπωρινές διακοσμητικές τάσεις.

Αυτές οι τάσεις βασίζονται στην ανάδειξη της ζεστασιάς του εποχικού φωτός, όπως επίσης και των πανέμορφων χρωματικών φθινοπωρινών τόνων, έτσι ώστε να μετατρέψετε τους εσωτερικούς σας χώρους, σε μια ζεστή και άνετη φωλιά για το χειμώνα που έρχεται.

Οι δερμάτινες επιφάνειες, καθώς επίσης και οι ξύλινες που θα αναδεικνύουν τους ρόζους και τα νερά του ξύλου, θα σας βοηθήσουν χρωματικά να φέρετε την φυσική ζεστασιά - σε αποχρώσεις του χρυσού και του καφέ – μέσα στο σπίτι σας.

Χρωματικοί τόνοι του καμηλό, του δέρματος, της σκουριάς, του ξύλου της καρυδιάς και της κολοκύθας, θα ικανοποιήσουν αισθητικά την ανάγκη σας για άνετους και αισθητικά ζεστούς χώρους.

Για να ξεκουραστείτε μετά από τις κουραστικές ώρες στο γραφείο, χαμηλώστε τα φώτα και χαλαρώστε με το αισθησιακό τρεμόπαιγμα των κεριών. Σε καταστήματα που είναι ειδικευμένα στα κεριά, θα βρείτε κεριά με διάφορα αρώματα, όπως της πιπερόριζας ή του κέδρου, γεμίζοντας έτσι το σπίτι σας με τις μυρωδιές του δάσους.

fe-mail.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΠΕΤΑΜΕΝΗ ΡΕΝΤΙΓΚΟΤΑ του Λάμπρου Δερμεντζόγλου *

πηγή http://www.onestory.gr/post/33192364527

ΠΕΤΑΜΕΝΗ ΡΕΝΤΙΓΚΟΤΑ

του Λάμπρου Δερμεντζόγλου *

.

Μπήκε στον παλιό σταθμό από τη μεγάλη ξύλινη πόρτα βαμμένη στο χρώμα του κυπαρισσιού. Κοντοστάθηκε στην είσοδο και κοίταξε διερευνητικά το εσωτερικό του. Ένα απρόσωπο δωμάτιο αναμονής σαν όλα τα άλλα, με 3-4 ξύλινα παγκάκια ακουμπισμένα στους βρώμικους και ξεφλουδισμένους υπόλευκους τοίχους και ένα μεγάλο ρολόι ακριβείας που φρόντιζε για τη συνεπή επιβίβαση των ταξιδιωτών. Το τελευταίο ήταν μάλλον ένα άχρηστο αξεσουάρ, αφού το τρένο δεν έφτανε ποτέ στην ώρα του.

Έκανε ένα μετέωρο βήμα προς το εσωτερικό του σταθμού, σα μια δύναμη να αντιστεκόταν στην κίνηση του λαγόνιου μυ του. Ήταν ένας καλοβαλμένος ψιλόλιγνος κύριος, όχι περισσότερο από 40 χρονών. Φορούσε ένα κλασσικό ριγέ γκρι κοστούμι και κρατούσε στο χέρι μια ρεντιγκότα, αν και τούτο τον πνιγηρά ζεστό Σεπτέμβρη ήταν μάλλον αμφίβολο αν θα τη χρειαστεί. Δεν είχε άλλες αποσκευές, μήτε βαστούσε κάποια τσάντα χειρός. Ήταν ένα ομολογουμένως παράταιρο θέαμα. Ένας αρχοντάνθρωπος ανάμεσα στους χωριάτες με τις μαντήλες και τις καλαμοκαλάθες, γεμάτες σφαχτά και κοκόρια που πήγαιναν πεσκέσι σε κάποιο πολιτευτή στην Αθήνα «δια την ευόδωση της υποθέσεως τους», ή άλλοι πάλι με ένα μπόγο γεμάτο καλοπλυμένα κουρέλια και μιαν αρμάθα όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, μακριά από το χωριό που έτρωγε τα σωθικά τους μέρα με την ημέρα.

Περπάτησε αργά προς το εκδοτήριο αγνοώντας το σούσουρο δίπλα του και τα πονηρά σκουντήματα που αντάλλασσαν τα κορίτσια και οι μεγαλοκοπέλες. Πίσω από το κάγκελο ο σταθμάρχης, μια φιγούρα βγαλμένη από τις ταινίες του βωβού κινηματογράφου, με τσιγκελωτό μουστάκι και ανάκατο μαλλί από το συνεχές βάλε-βγάλε του καπέλου του.

«Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Αθήνα παρακαλώ», είπε κι ακούμπησε το ακριβές αντίτιμο, 3 δραχμές και 7 δεκάρες, στο κοίλωμα κάτω από τη μύτη του σταθμάρχη.

«Ορίστε κύριε, αναχώρηση στις 18:40, βαγόνι 3 στην οικονομική θέση. Να είστε στην ώρα σας παρακαλώ, το τρένο δεν περιμένει».

Αλήθεια ήταν, το τρένο δεν περιμένει. Πέρασαν τόσα τρένα από μπροστά του σε όλη του τη ζωή, κι ούτε ένα δεν περίμενε δυο λεπτά παραπάνω για να επιβιβαστεί. Τα μόνα τρένα στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων που έφευγαν στην ώρα τους, ήταν αυτά που «έκλεβαν» τα απομεινάρια της ζωής του. Ένα φορτωμένο με το βιός του, άλλο στη σκευοθήκη του στοιβαγμένες τις ελπίδες και τις προσδοκίες του, άλλο με τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα και πάντα αυτός μόνος στην αποβάθρα, με το εκνευριστικό σφύριγμα του σταθμάρχη στα αυτιά του και τον υπόκωφο ήχο από την κίνηση του εμβόλου να του ξεσκίζει την ψυχή καθώς η ατμάμαξα χανόταν στον ορίζοντα σε ένα ταξίδι που δεν είχε ποτέ επιστροφή.

Πήρε το εισιτήριο και βγήκε σιωπηλός στην αποβάθρα. Στήθηκε ακίνητος μπροστά από τις γραμμές, παρόλο που το τρένο του θα έφτανε σε τρεις ώρες. Έμεινε εκεί, ακίνητος μέσα στο μεσημεριάτικο λιοπύρι που σιγόψηνε τα πυκνά του μαύρα μαλλιά. Γύρω του κόσμος πηγαινοερχότανε σε μια ταξιδιωτική φρενίτιδα. Αγκαλιές και κλάματα, αποχωρισμοί, όρκοι ερωτευμένων για παντοτινή αγάπη, νουθεσίες μανάδων, συμβουλές, «να τρως», «να ντύνεσαι καλά», «σ’ αγαπώ», «να προσέχεις», έπεφταν στις ράγες και παρασύρονταν από το τρένο τη στιγμή ακριβώς που έμπαινε με βία στο σταθμό, έτσι που ήταν σα να μην ακούστηκαν ποτέ. Ύστερα το βλέμμα όσων έμεναν πίσω ακολουθούσε το ίχνος του καπνού στον ουρανό ώσπου χάνονταν και μαζί του παιδιά, εγγόνια, συγγενείς, φίλοι, αγάπες παντοτινές και εφήμερες…

Στις 18:50 το τρένο για Αθήνα έκανε από μακριά την εμφάνιση του. «Οι επιβάτες για Αθήνα να ετοιμάζονται παρακαλώ» φώναξε ο σταθμάρχης με μια προφανή ηπειρώτικη ντοπιολαλιά και πιάστηκε να σφυρίζει και να γνέφει σε κάθε τι που κινούνταν αντίθετα από την κατεύθυνση του τρένου. Μέχρι τις 19:00 ο σταθμός είχε και πάλι ερημώσει. Το σμάρι των ταξιδιωτών είχε πάρει το δρόμο του και οι συνοδοί τους τη στράτα για το σπίτι τους.

Η ψιλόλιγνη φιγούρα με το ριγέ γκρι κοστούμι και τη ρεντιγκότα πάντα κρεμασμένη στο δεξί χέρι, ήταν ακόμα καρφωμένη στη θέση της. Έτσι που έμοιαζε σαν ένα ακόμα από τα αντικείμενα του λιτού διάκοσμου του επαρχιακού σταθμού, όπως οι λάμπες φωταερίου και τα περίτεχνα φαναράκια κάτω από τη επιγραφή με το τοπωνύμιο. Ύστερα, με το ίδιο αργόσυρτο βήμα, πέταξε το εισιτήριο στο μεταλλικό καλάθι και χάθηκε στο σούρουπο που είχε αρχίσει να πέφτει.

Μέσα σε μια βδομάδα είχε κερδίσει επάξια τον τίτλο «ο τρελός του χωριού». Γιατί τι άλλο εκτός από τρελός θα μπορούσε να είναι κάποιος που κάθε μέρα κόβει εισιτήριο χωρίς ποτέ να επιβιβαστεί στο τρένο.

«Ένας ξένος μας έλαχε κι αυτός λειψός» λέγαν αναμετάξυ τους οι χωριανοί.

«Και τι περίμενες, ποιος γνωστικός θα ρχόντανε στα μέρη μας; Οι γνωστικοί φεύγουν άρον, άρον».

Μαζί φτιάχτηκαν και οι πρώτες ιστορίες. «Άκουσα ότι ήτανε λέει πολύ ερωτευμένος με μια κοπέλα, αλλά αυτή τον παράτησε για κάποιον άλλο και έφυγε μαζί του για την Αθήνα».

«Εμένα πάλι μου πανε κάποιοι από το διπλανό χωριό, πως ήτανε λέει πολύ διάσημος γιατρός στην πόλη αλλά μια μέρα πέθανε ένας ασθενής από δικό του λάθος και από τότε εξαφανίστηκε χωρίς να αφήσει ίχνη». Τέτοια λέγανε οι γυναίκες με θυμηδία κι ύστερα πάλι βουτούσανε στα μαύρα κατακάθια του καφέ αναζητώντας το μέλλον τους.

Εκείνο το μεσημέρι έκανε κρύο. «Ο Σεπτέμβρης σ’ αυτά τα μέρη κρατιέται χέρι-χέρι με το χειμώνα», λέγαν οι ντόπιοι και να που η λαϊκή σοφία αποδεικνύεται αδιάψευστη. Οι θαμώνες του σταθμού δεν ήταν άλλοι από πέντε-έξι επιβάτες και δυο ζευγαράκια που προσπαθούσαν να κρυφτούν από τα αδιάκριτα βλέμματα των συγχωριανών τους στο καφενεδάκι που ήταν κολλητά δίπλα του.

Ο ψιλόλιγνος κύριος έκανε την εμφάνιση του στην είσοδο με τελετουργική ακρίβεια και κατευθύνθηκε στο γκισέ. «Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Αθήνα παρακαλώ».

«Ορίστε κύριε, ανα…».

«Ξέρω, ξέρω αναχώρηση στις 18:40, βαγόνι 3 στην οικονομική θέση».

Ο σταθμάρχης άδραξε την ευκαιρία που περίμενε καιρό τώρα. «Να με συμπαθάτε κύριε και με όλο το θάρρος δηλαδή πως και…»;

«Πως και δεν επιβιβάζομαι ποτέ το τρένο; Μα γιατί κύριε σταθμάρχα το δικό μου ταξίδι δεν εξαρτάται από την ύπαρξη κάποιου στον προορισμό μου, αλλά από το ανυπόφορο της απουσίας του…»

Ο σταθμάρχης έμεινε να τον κοιτά άλαλος και απόλυτα πεπεισμένος πως πρόκειται για αθεράπευτη περίπτωση τρέλας.

Το τρένο μπήκε στο σταθμό παραδόξως στην ώρα του, σκίζοντας ένα στέρεο τοίχος πυκνής ομίχλης που απλώθηκε απότομα. Όταν αυτή διαλύθηκε το τρένο σφύριζε από μακριά και στον άδειο σταθμό υπήρχε μόνο μια ρεντιγκότα πεταμένη στις ράγες. 

.

Ο Λάμπρος Δερμεντζόγλου γεννήθηκε το 1972 στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε παίζοντας στις γειτονιές και στα σοκάκια της. Σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, έκανε δύο μεταπτυχιακά και ένα διδακτορικό για να γεμίσει τους τοίχους του γραφείου του με κορνίζες αμφιβόλου αισθητικής. Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές στην Ελλάδα και το εξωτερικό πάντα με ένα αίσθημα φυγής να τον καταδιώκει. Αγαπά τους φίλους του αν και δεν είναι ιδιαίτερα συνεπείς απέναντι τους. Ελπίζει να τα καταφέρνει καλύτερα απέναντι στη σύντροφο του Στέλλα και τα παιδιά τους Ανδρέα και Μιλένα, που με τον ερχομό τους επαναπροσδιόρισαν τη θέση του στο σύμπαν.

[ facebook ] [ twitter ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παγκόσμια Ημέρα Όρασης 11/10

Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης)

11 Οκτωβρίου 2012, 09:40

Η Παγκόσμια Ημέρα Όρασης (Κατά της Τύφλωσης) γιορτάζεται κάθε χρόνο τη δεύτερη Πέμπτη κάθε Οκτωβρίου, με πρωτοβουλία της Διεθνούς Επιτροπής για την Πρόληψη της Τύφλωσης, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας.

Στόχος των δύο οργανώσεων, να στρέψουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον στο πρόβλημα της τύφλωσης και τις επιπτώσεις του στον πάσχοντα και το περιβάλλον του. Οι δύο οργανώσεις «τρέχουν» το φιλόδοξο πρόγραμμα «2020: Δικαίωμα στην Όραση», με σκοπό τον δραστικό περιορισμό των τυφλών ως το 2020.

Στατιστικά Στοιχεία:

Κάθε 5 δευτερόλεπτα ένας συνάνθρωπός μας τυφλώνεται και κάθε ένα λεπτό ένα παιδί. Σε 40-45 εκατομμύρια ανέρχονται οι τυφλοί σε όλο τον κόσμο. 135 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μειωμένη όραση.

Το μεγαλύτερο ποσοστό των τυφλών ζει στις φτωχές και αναπτυσσόμενες χώρες, όπου δεν υπάρχει εύκολη πρόσβαση σε οφθαλμίατρο (στο Κονγκό αντιστοιχούν 2 οφθαλμίατροι ανά 8 εκατομμύρια κατοίκους), ενώ δεν κυκλοφορούν φθηνοί φακοί, κολλύρια και σκελετοί γυαλιών.

Στη χώρα μας το πρόβλημα της τύφλωσης δεν είναι έντονο. Η αναλογία τυφλών δεν ξεπερνά τους 23 ανά 100.000 κατοίκους, ενώ από το κράτος επιδοτούνται 25.603 άτομα (2004). Η σοβαρότερη αιτία τύφλωσης στην Ελλάδα είναι ο διαβήτης.

Zougla.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω