Πάρκο Γεωργιάδη

                      Πάρκο  Γεωργιάδη             

Στην καρδιά του Ηρακλείου, βρίσκεται το Πάρκο Γεωργιάδη, προσφέροντας έναν πνεύμονα πρασίνου στην πόλη του Ηρακλείου Κρήτης. Αποτελεί έναν δημοφιλή τόπο ανάπαυσης και περιπάτου των κατοίκων, ενώ στους χώρους του διοργανώνονται διάφορες εκδηλώσεις, όπως συναυλίες, αλλά και η λαϊκή αγορά με βιολογικά είδη. Ο Μηνάς Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1887 και έμεινε ορφανός από τους πρώτους μήνες της ζωής του. Από τα πρώτα του χρόνια έδειξε την καρδιά του, την πάντα πρόθυμη να κάνει το καλό και να προστατεύει κάθε άνθρωπο που είχε την ανάγκη του. Όταν τέλειωσε το Γυμνάσιο, γράφτηκε στη Νομική Σχολή του πανεπιστημίου, αλλά δεν πήρε το δίπλωμα του. Εκλέχθηκε δήμαρχος Ηρακλείου το 1932, με μεγάλη πλειοψηφία και άρχισε το γρήγορο πολιτισμένο και αναδημιουργικό του έργο στο Ηράκλειο. Προικισμένος με εξαιρετική αντίληψη και με ταχύ, ερευνητικό, ευφυέστατα ελισσόμενο πνεύμα κατόρθωνε να πετυχαίνει για το Ηράκλειο πολλές κυβερνητικές παραχωρήσεις και πολλές ανέλπιστες χορηγίες. Σαν δήμαρχος Ηρακλείου ήξερε ότι ένα από τα καθήκοντα του ήταν να δημιουργεί φίλους της πόλης, γι’ αυτό δεν άφηνε μικρό ή μεγάλο ξένο χωρίς να τον κατακτήσει με τις περιποιήσεις του. Απλοχέρης όπως ήταν δε λογάριαζε τις δαπάνες του για δώρα. Έτσι δημιούργησε πολλούς φίλους του Ηρακλείου, επισήμους και μη. Οι δαπάνες αυτές ήταν από το δικό του πτωχικό ταμείο. Αλλά εκτός από τις δαπάνες αυτές, ο Μηνάς Γεωργιάδης είχε και τους τακτικούς και μόνιμους πτωχούς του. Ένας κατάλογος που κρατούσε ο ιδιαίτερος κλητήρας του, κάθε πρώτη του μηνός έδειχνε σε ποιο και ποιο σπίτι θα πήγαινε το ποσό που είχε καθορίσει από το δικό του ταμείο. Κατά την περίοδο της Κατοχής οι φροντίδες του για τους προστατευόμενους του φτωχούς πολλαπλασιάστηκαν, αλλά παρ’ όλες τις τρομερές δυσκολίες κατόρθωνε να τους βοηθά όλους. Ο Μηνάς Γεωργιάδης τουφεκίστηκε αγκαλιασμένος με τα άλλα δύο αδέλφια του το απόγευμα της 3ης Ιουνίου 1942.

ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

                              ΣΤΙΣ ΣΤΑΧΤΕΣ

Μαύρος καπνός σημαδεύει έναν καλοκαιρινό, καταγάλανο ουρανό. Ένα σχολείο τυλίγεται στις φλόγες. Η Γκρέις βλέπει από μακριά τον καπνό και ξέρει ότι η έφηβη κόρη της βρίσκεται ακόμα μέσα. Χωρίς να λογαριάσει τον κίνδυνο ορμά στο φλεγόμενο κτίριο για να τη γλιτώσει... Μετά την καταστροφή οι αρχές εξετάζουν όλα τα ενδεχόμενα, αλλά αδυνατούν να ρίξουν φως στην τραγωδία. Όταν όλα τα στοιχεία δείχνουν προς τη λάθος κατεύθυνση, η Γκρέις ξεκινάει έναν αγώνα ενάντια στο χρόνο για να αποκαλύψει τον εμπρηστή πριν εκείνος συνεχίσει το μακάβριο έργο του. Ποιος από τους υπόπτους είχε το κίνητρο και γιατί; Οι "Στάχτες" είναι ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό θρίλερ που αντηχεί τα βάθη της ύπαρξης και την πιο βαριά απελπισία. Τα έχει όλα: μια συναρπαστική πλοκή, ένα φρικιαστικό έγκλημα, ακόμη και μια όμορφη ιστορία αγάπης, υφασμένη επάνω στο φίνο λινό μιας οικογένειας που όμως ερημώνει εξαιτίας της ολέθριας προδοσίας".(Chevy Stevens, συγγραφέας του best seller "Η εξαφάνιση")  
http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=210821#.T_xG_ZGv_p0

Αντώνης Σανουδάκης

Σανουδάκης, Αντώνης Κ.

Ο Αντώνης Σανουδάκης γεννήθηκε στη Χερσόνησο Ηρακλείου. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και επίκουρος καθηγητής στην Α.Ε.Α. Κρήτης. Έλαβε μέρος στους αγώνες της γενιάς του "114" και στο αντιδικτατορικό κίνημα ως συνεργάτης του πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Πυρουνάκη. Το 1968 συνελήφθη και του απαγορεύθηκε η αποδημία. Διετέλεσε Επιστημονικός Προϊστάμενος και Αναπληρωτής Περιφερειακός Δ/ντής Εκπ/σης Κρήτης. Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, δυο σειρές διηγημάτων, είκοσι εφτά μαρτυρίες αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, μελέτες για την ιστορία και λογοτεχνία. Τιμήθηκε το 1993 με το λογοτεχνικό βραβείο του Δήμου Ηρακλείου "Ν. Καζαντζάκης", την Ένωση Συντακτών και Δημοσιογράφων Ελλάδος και, με πρόταση του Π. Πρεβελάκη, τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών.Λογοτεχνικά και ιστορικά αποσπάσματα των έργων του εμπεριέχονται σε σχολικά βιβλία Γυμνασίου-Λυκείου και σε ποιητικές ανθολογίες. Βιβλία και ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί στα γερμανικά και ιταλικά. Ποιήματά του έχουν μελοποιήσει ο Χριστόδουλος Χάλαρης, ο Παν. Φουρναράκης και ο Μπάμπης Πραματευτάκης. Το ορατόριο "Φαέθοντος Επιφάνεια", σε ποίησή του, που κυκλοφόρησε σε δίσκο και CD, διηύθυνε ο Θόδωρος Αντωνίου. Από το 1991 ως το 2007 υπήρξε τακτικός επιφυλλιδογράφος της εφ. Τα Νέα. Είναι αντεπιστέλλον μέλος του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων, του Συνδέσμου Θεολόγων Κρήτης και της Ένωσης Φιλολόγων Ν. Ηρακλείου.

Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ (2016) Πατίνι με αυτόματο πιλότο, Ταξιδευτής (2014) Τα ματωμένα χρόνια, Ταξιδευτής (2013) Από την έδρα στο λημέρι, Ταξιδευτής (2013) Ήρωες και δαίμονες, Ταξιδευτής (2012) Επιβάτης υπεραστικού λεωφορείου, Ταξιδευτής (2011) Μαχητική δημοσιογραφία, Ταξιδευτής (2010) Η νεράιδα της θάλασσας, Ταξιδευτής [κείμενα, διασκευή] (2010) Καλέσα Μαλεβίζιου, Ταξιδευτής (2006) Δραπέτης των ημερών, Ταξιδευτής (2005) Ο γερμανικός Ιανός, Ταξιδευτής (2003) Υπερωκεάνια σε πλόες εσωτερικού, Ελληνικά Γράμματα (2001) Σφαιριστήριον λαβυρίνθου, Ελληνικά Γράμματα (2000) Οι τελευταίοι Κουρήτες, Κνωσός (1998) Ανεξάρτητοι αντάρτες, Κνωσός (1998) Τα επιφάνεια, Κνωσός (1997) Ημεροδρόμος του έρωτος, Κνωσός (1995) Μαρτυρολόγιον Αρχιμ. Φώτιου Θεοδοσάκη, οπλαρχηγού και πρωτομάρτυρα της μάχης της Κρήτης, Κνωσός (1993) Εκκλησία και αντίσταση, Κνωσός (1992) Χαρίκλειας Ι. Δραμουντάνη, η Ανωγειανή γυναίκα στην αντίσταση, Κνωσός (1991) Η μάχη της Κρήτης και το μεσανατολικό ζήτημα, Κνωσός (1990) Διανυκτερεύουσα πλατεία, Κνωσός (1989) Ιππότες του ονείρου, Κνωσός (1989) Πρωτοπρεσβύτερος Πυρουνάκης, Κνωσός (1988) Γιάννη Χρονάκη διαδρομή, Κνωσός (1988) Καπετάν Παπάς, Κνωσός (1987) Νίκου Μαυράκη, φυλακές Stein, Κνωσός (1987) Ο έρωτας του Διγενή, Κνωσός (1986) Καπετάν Κατσιφάρη οι Ριζίτες, Κνωσός (1986) Μαουτχάουζεν Σήφη Μηλιαράκη, Κνωσός (1985) Αντάρτικες στράτες, Κνωσός (1985) Γιώργη Τυράκη, επιχείρηση Κράιπε, Κνωσός (1985) Θεά των όφεων, Κνωσός (1984) Kapitän Panduwas, Κνωσός (1984) Μιχάλη Μεταξάκη, ομαδάρχη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, Κνωσός (1983) Ψυχογραφία στην ποίηση του Δημάκη, Κνωσός (1982) Αντάρτισσα καρδιά, Κνωσός (1981) Βήματα λευτεριάς, Κνωσός (1980) Επιδρομείς, Κνωσός (1979) Καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς, Κνωσός (1978) Η νεοκρητική λογοτεχνική σχολή, Κνωσός Συμμετοχή σε συλλογικά έργα (2016) Από τη Μικρά Ασία στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, Ταξιδευτής (2011) 70 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, Ελευθεροτυπία (2010) Καθηγητών ανάλεκτα, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου (2009) Η ζωή μας είναι οι άλλοι, Ταξιδευτής [κείμενα, επιμέλεια] (2007) Η μεγάλη κατάσκοπος "Κυβέλη Σεργίου", Ταξιδευτής (2005) Το αγγλικό προσωπείο και ο "Black Man", Ταξιδευτής (1993) Γιώργη Δαφέρμου, τα λημέρια του ΕΛΑΣ, Κνωσός (1991) Ζαχαρία Μπαντουβά: ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει, Κνωσός [κείμενα, επιμέλεια] Λοιποί τίτλοι (2008) Δημάκης, Μηνάς, 1913-1980, Μηνάς Δημάκης: ανθολόγιο στην ποίηση του, Δοκιμάκης [επιμέλεια] (2002) Ανθολογία σύγχρονων Κρητών ποιητών, Ελληνικά Γράμματα [επιμέλεια]

http://www.biblionet.gr/author/35548/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82_%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82_-_%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%BF%CF%82

                                                                  Αντώνης Σανουδάκης        

Ο Αντώνης Σανουδάκης γεννήθηκε στη Χερσόνησο Ηρακλείου. Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πήρε μέρος στους αγώνες 1-1-4 και στο αντιδικτατορικό κίνημα. Έχει εκδώσει 8 ποιητικές συλλογές. Του δόθηκε το βραβείο Λογοτεχνίας Ν. Καζαντζάκη του δήμου Ηρακλείου, Ποιήματα του έχουν μελοποιήσει ο Θ. Αντωνίου, Ο Χρ. Χάλαρης, ο Μπ. Πραματευτάκης. Ασχολήθηκε με την καταγραφή απομνημονευμάτων αγωνιστών της Αντικατάστασης. Τακτικός επιφυλλιδογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα.

 

(2011) Μαχητική δημοσιογραφία, Ταξιδευτής
(2010) Η νεράιδα της θάλασσας, Ταξιδευτής [κείμενα, διασκευή]
(2010) Καλέσα Μαλεβίζιου, Ταξιδευτής
(2006) Δραπέτης των ημερών, Ταξιδευτής
(2005) Ο γερμανικός Ιανός, Ταξιδευτής
(2003) Υπερωκεάνια σε πλόες εσωτερικού, Ελληνικά Γράμματα
(2001) Σφαιριστήριον λαβυρίνθου, Ελληνικά Γράμματα
(2000) Οι τελευταίοι Κουρήτες, Κνωσός
(1998) Ανεξάρτητοι αντάρτες, Κνωσός
(1998) Τα επιφάνεια, Κνωσός
(1997) Ημεροδρόμος του έρωτος, Κνωσός
(1995) Μαρτυρολόγιον Αρχιμ. Φώτιου Θεοδοσάκη, οπλαρχηγού και πρωτομάρτυρα της μάχης της Κρήτης, Κνωσός
(1993) Εκκλησία και αντίσταση, Κνωσός
(1992) Χαρίκλειας Ι. Δραμουντάνη, η Ανωγειανή γυναίκα στην αντίσταση, Κνωσός
(1991) Η μάχη της Κρήτης και το μεσανατολικό ζήτημα, Κνωσός
(1990) Διανυκτερεύουσα πλατεία, Κνωσός
(1989) Ιππότες του ονείρου, Κνωσός
(1989) Πρωτοπρεσβύτερος Πυρουνάκης, Κνωσός
(1988) Γιάννη Χρονάκη διαδρομή, Κνωσός
(1988) Καπετάν Παπάς, Κνωσός
(1987) Νίκου Μαυράκη, φυλακές Stein, Κνωσός
(1987) Ο έρωτας του Διγενή, Κνωσός
(1986) Καπετάν Κατσιφάρη οι Ριζίτες, Κνωσός
(1986) Μαουτχάουζεν Σήφη Μηλιαράκη, Κνωσός
(1985) Αντάρτικες στράτες, Κνωσός
(1985) Γιώργη Τυράκη, επιχείρηση Κράιπε, Κνωσός
(1985) Θεά των όφεων, Κνωσός
(1984) Kapitän Panduwas, Κνωσός
(1984) Μιχάλη Μεταξάκη, ομαδάρχη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, Κνωσός
(1983) Ψυχογραφία στην ποίηση του Δημάκη, Κνωσός
(1982) Αντάρτισσα καρδιά, Κνωσός
(1981) Βήματα λευτεριάς, Κνωσός
(1980) Επιδρομείς, Κνωσός
(1979) Καπετάν Μανόλης Μπαντουβάς, Κνωσός
(1978) Η νεοκρητική λογοτεχνική σχολή, Κνωσός

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα
(2011) 70 χρόνια από τη Μάχη της Κρήτης, Ελευθεροτυπία
(2010) Καθηγητών ανάλεκτα, Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ηρακλείου
(2009) Η ζωή μας είναι οι άλλοι, Ταξιδευτής [κείμενα, επιμέλεια]
(2007) Η μεγάλη κατάσκοπος "Κυβέλη Σεργίου", Ταξιδευτής
(2005) Το αγγλικό προσωπείο και ο "Black Μan", Ταξιδευτής
(1993) Γιώργη Δαφέρμου, τα λημέρια του ΕΛΑΣ, Κνωσός
(1991) Ζαχαρία Μπαντουβά: ο ήλιος είχε σκοτεινιάσει, Κνωσός [κείμενα, επιμέλεια]

Λοιποί τίτλοι
(2008) Δημάκης, Μηνάς, 1913-1980, Μηνάς Δημάκης: ανθολόγιο στην ποίηση του, Δοκιμάκης [επιμέλεια]
(2002) Ανθολογία σύγχρονων Κρητών ποιητών, Ελληνικά Γράμματα [επιμέλεια]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Γουίλιαμ Φώκνερ

Γουίλιαμ Φώκνερ

Ο Γουίλιαμ Φώκνερ (25-9-1897 μέχρι 6-7-1962) (William Cuthbert Falkner) υπήρξε μεγάλος αμερικανός μυθιστοριογράφος. Βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1949, δύο Βραβεία Πούλιτζερ και το Βραβείο Εθνικού βιβλίου (ΗΠΑ) το 1955. Το 1939 εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ και το 1948 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 1957 με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.

Γεννήθηκε στο Νιου ΄Ωλμπανυ του Μισσισσίπι. Ο προπάππος του ήταν συνταγματάρχης του στρατού, αλλά ο Φώκνερ δεν έγινε δεκτός στο στράτευμα όταν η Αμερική μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω του ύψους του (1.67μ). Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ανάμεσά τους σένα βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη καθώς και μια μικρή εφημερίδα στη Νέα Ορλεάνη, όπου το 1924 ο φίλος του Φιλ Στόουν φρόντισε να εκδοθεί σε 1.000 αντίτυπα η συλλογή ποιημάτων του Ο Μαρμάρινος Φαύνος (The Marble Faun).

Το 1929 παντρεύτηκε την Estelle Oldham στην Οξφόρδη του Μισισίπι. Εκείνο το διάστημα, όπου εργαζόταν νυχτερινή βάρδια σε τοπικό ηλεκτρικό σταθμό, μέσα σε έξι βδομάδες του καλοκαιριού, από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί, γεννήθηκε το Καθώς ψυχορραγώ (As I Lay Dying), που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά (1930). Ακολούθησε το Άδυτο (Sanctuary), 1931 και κάποια σενάρια για το Χόλιγουντ (μεταξύ των οποίων το Today we Live του Χάουαρντ Χωκς, 1933, πάνω σ ένα δικό του διήγημα, και αργότερα οι διασκευές του Μεγάλου ύπνου του Ρ. Τσάντλερ, καθώς και του Να έχεις και να μην έχεις του Χέμινγουεϊ, μια και οι πωλήσεις των βιβλίων του ήταν ασήμαντες.

Ο Φώκνερ αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις και οι επιστολές του είναι στεγνές και αυστηρά επαγγελματικές. Στον κόσμο του, παρά την επικέντρωση στον αμερικανικό νότο, η αφήγηση έχει οικουμενική σημασία και στάση απέναντι σε προβλήματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις.

Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1962 στο Μπαχέϊλια του Μισισίπι αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα σημάδευε ανεξίτηλα την πεζογραφία του 20ού αιώνα και όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά και κανένας ως τώρα δεν κατάφερε να το μιμηθεί.

Μυθιστορήματα

Soldier’s pay (Η πληρωμή του στρατιώτη, 1926) ― ελλην. μετάφρ. Ερρ. Μπαρτζινόπουλος, "ΑΓΚΥΡΑ"
Sartoris (Σαρτόρις, 1929) ― ελλην. μετάφρ. Εύη Γεωργούλη, "ΙΝΔΙΚΤΟΣ"
The Sound and Fury (Η βουή και η αντάρα, 1929) ― ελλην. μετάφρ. Τ. Μενδράκος, "ΒΙΠΕΡ"
As I Lay Dying (Καθώς ψυχορραγώ, 1930)
Sanctuary (Ιερό, 1931)
Light in August (Φως στον Αύγουστο, 1932) ― ελλην. μετάφρ. Στ. Ντώνια "ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΩΝΙΑ"
Absalom, Absalom! (Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ !, 1936) ― ελλην. μετάφρ. Ε.Μαρμαρά, ΟΔΥΣΣΕΑΣ
The Wild Palms (Οι άγριοι φοίνικες, 1939) ― ελλην. μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ"
Requiem for a Nun (Ρέκβιεμ για μια μοναχή, 1951)

Διηγήματα

A rose for Emily (Ένα τριαντάφυλλο για την Έμιλυ, 1930)
Dry September (Άνυδρος Σεπτέμβρης, 1931)
Crevasse (Το ράγισμα, 1931)
Hair (Μαλλιά, 1931)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC_%CE%A6%CF%8E%CE%BA%CE%BD%CE%B5%CF%81

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΑΝΤΙΟ ΜΑΔΡΙΤΗ

 http://www.facebook.com/photo.php?fbid=445198978848148&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater

                                                                                          ΑΝΤΙΟ ΜΑΔΡΙΤΗ

"Δεν γινόταν ο Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν να γυρίζει στον κόσμο και να ζητιανεύει αρχαιολογικά ευρήματα κλεμμένα από πρώην προέδρους δημοκρατίας, χωρίς να νιώθει κάπου βαθιά μέσα του μια βιτσιά της άτιμης εθνικής ντροπής, έστω αραιά και πού. Για σκέψου τι καταγώγιο δεύτερης κατηγορίας που ήμασταν κάποτε, μονολόγησε. Για σκέψου τι κωλοχώρα είμαστε τώρα. Όπως έλεγαν και στη Μαδρίτη, είμαστε απολύτως αναξιοπρεπείς". Άλλη μια περιπέτεια του μονόφθαλμου ντετέκτιβ Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν, ο οποίος πάσχει από εθισμό για την Πόλη του Μεξικού και για τα μαθήματα χορού μερένγκε, λατρεύει την ατμοσφαιρική ρύπανση και τις μεξικάνικες καντίνες. Και τώρα πρέπει να βγει από τη σπηλιά του για να ταξιδέψει στη Μαδρίτη, σύμφωνα με την παραγγελία του φίλου και πελάτη του Χούστο Βάσκο, συντηρητή στο Μουσείο Ανθρωπολογίας του Μεξικού. Σε μια Μαδρίτη διαφορετική απ αυτή που του περιέγραφαν οι γονείς του, δίχως πολλές αποχρώσεις και με τρία αντί για τέσσερα μαρμάρινα λιοντάρια σ ένα άγαλμα. Ο Έκτορ Μπελασκοαράν αναζητά ένα ανεκτίμητο κομμάτι από συμπαγή χρυσό, το θώρακα του Μοκτεσούμα, που έχει εξαφανιστεί από την εθνική συλλογή και βρίσκεται στα χέρια των Ευρωπαίων αρχαιοκάπηλων, αλλά η περιπέτεια τον ρίχνει στη Μαδρίτη και στις αναμνήσεις του, ενώ μάχεται εναντίον της διάσημης Μαύρης Χήρας, μιας ξεπεσμένης πρώην ερωμένης ενός πρώην προέδρου του Μεξικού. Ο μονόφθαλμος ντετέκτιβ περιπλανιέται στην ισπανική πρωτεύουσα και στο μυαλό του τριγυρίζουν μαύρες σκέψεις. Παρά την κατάθλιψή του όμως, παραμένει αλύγιστος. Με μόνα του όπλα ένα πιρούνι κι ένα σφυρί, ορμά στους εχθρούς του, αλλά το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών θα το καταφέρει μέσα από μια παρτίδα πόκερ. Η υπέροχη αυτή ιστορία είναι η τελευταία του θρύλου του διάσημου και δημοφιλούς παράδοξου ντετέκτιβ.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=211400#.T_p9k5Gv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ο 13ος ΕΠΙΒΑΤΗΣ

http://www.facebook.com/photo.php?fbid=445196205515092&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater

                                                                                Ο 13ος ΕΠΙΒΑΤΗΣ

"-Πάρε στο τηλέφωνο τη Χωροφυλακή, είπε ο Μπέκας ανυπόμονα. Ως το απόγευμα θέλω να έχεις νέα. Βγήκε από το γραφείο του σκυθρωπός. Δεν αγαπούσε τις υποθέσεις που θύμιζαν μυθιστορήματα κι ένιωθε τον εαυτό του λίγο γελοίο που έδινε σημασία σε τέτοιες φανταστικές λεπτομέρειες. Ντρεπόταν τώρα για την εντολή που έδωσε στον βοηθό του. Τι δουλειά είχε στο τρένο της Θεσσαλονίκης ο άνθρωπος με το άσπρο κοστούμι; Και, επιτέλους, υπήρχε πραγματικά ένας άνθρωπος με άσπρο κοστούμι; Ποτέ στα τριάντα χρόνια της καριέρας του ο αστυνόμος Μπέκας δεν είχε εκνευριστεί τόσο πολύ. Ένιωθε πως τον κορόιδευαν. Πως υπήρχε ένα φάντασμα που έπαιζε μαζί του. Κι αυτό το φάντασμα φορούσε ένα λευκό κοστούμι. Ηταν ο τέταρτος θάνατος, κι αυτός ο θάνατος ετούτη τη φορά δεν ήταν ούτε "αυτοκτονία" ούτε "δυστύχημα". Ήταν ένας καθαρός φόνος με πιστόλι, αλλά φόνος απόλυτα νόμιμος". "Ο 13ος επιβάτης" του Γιάννη Μαρή πρωτοδημοσιεύτηκε το 1962 σε 129 συνέχειες στην "Απογευματινή", με εικονογράφηση του Μ. Γάλλια, και κυκλοφόρησε σε βιβλίο το 1971 από τις βραχύβιες εκδόσεις "Περγαμηνή". Έκτοτε, αν και είναι ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του πολυγραφότατου συγγραφέα, δεν ξανακυκλοφόρησε. Οι εκδόσεις "Άγρα" ξεκινούν με τον "13ο επιβάτη" μια σειρά εκδόσεων "χαμένων" κειμένων του "πατέρα" του ελληνικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Οι δύο μεγάλες υποθέσεις του αστυνόμου Μπέκα ήταν το "Έγκλημα στο Κολωνάκι" και η περίπλοκη υπόθεση κληρονομιάς στον "13ο επιβάτη". "Ο 13ος επιβάτης" είναι το πιο τυπικό έργο του Μαρή με ήρωα τον Μπέκα. Η υπόθεση της μεγάλης κληρονομιάς "ήταν η σοβαρότερη και η χειρότερη υπόθεση που ανέλαβε στα τριάντα χρόνια της αστυνομικής του ζωής. Μια υπόθεση στην οποία απέτυχε".

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=210992#.T_p8vZGv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ του Δημήτρη Γιατρέλλη *

http://www.onestory.gr/post/26857386095

_ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΟ ΚΕΝΟ

του Δημήτρη Γιατρέλλη *

.

Ο Αϊνστάιν είπε πως ο χρόνος είναι σχετικός. Ιδίως όταν πέσεις στη μαύρη τρύπα του έρωτα, λέω και το λέω δυνατά. Κοιτάζω γύρω μου, ευτυχώς κανείς δεν με προσέχει. Τι έγινε, βαδίζω και παραμιλώ; Όχι ακριβώς, περπατάω και σκέφτομαι. Φτάνω στον σταθμό, ακυρώνω το εισιτήριο και σωριάζομαι σε ένα παγκάκι. Δεν την παλεύω την αναμονή και προσφεύγω στη βοήθεια της μουσικής. Φοράω τα ακουστικά και η φωνή του Βασίλη, νεανική και χωρίς φκιασίδια, γεμίζει το χρόνο μου.

Απάνω μου έχω πάντοτε στη ζώνη μου σφιγμένο

ένα παλιό αφρικάνικο ατσάλινο μαχαίρι…

Ο συρμός εισβάλει στο σταθμό και με επαναφέρει. Μπαίνω στο βαγόνι, είναι από τις σπάνιες στιγμές που δεν έχει κόσμο. Αράζω σε ένα κάθισμα και χαλαρώνω. Κλείνω τα μάτια και απολαμβάνω το τραγούδι που τελειώνει:

…κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,

φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου…

Στον επόμενο σταθμό περιμένουν πολλοί. Οι πόρτες ανοίγουν και επιτέλους το βαγόνι ζωντανεύει. Δίπλα μου κάθεται μια μεσόκοπη κυρία, ντυμένη με τέτοιο τρόπο που κάνει τον στίχο του Εμπειρίκου “η δράσι της γυναίκας είναι στίλβουσα” να φαντάζει απελπιστικά ρεαλιστικός. Απέναντί μου κάθεται ένας καλοντυμένος κύριος, με μαύρο χαρτοφύλακα. Δίπλα του μια αιθέρια ύπαρξη που με κάνει να ψάχνω αλαφιασμένος, σε στίχους μεγάλων ποιητών, τον κατάλληλο που θα αποδίδει την ομορφιά της. Στο στόμα μου τον έχω, έτοιμος είμαι να τον ξεφουρνίσω, όταν ο καλοντυμένος κύριος τραβάει βιβλίο.

Η ύπαρξη, όσο αιθέρια και να είναι, μπορεί να περιμένει. Προέχει η μανία μου για τα βιβλία. Προσπαθώ να ανακαλύψω τον τίτλο του βιβλίου. Δυσκολεύομαι, το κρατάει σταθερά προς τα κάτω. Στριφογυρίζω στη θέση μου, φυσάω και ξεφυσάω, τίποτα. Κάποια στιγμή ο τύπος κοιτάζει έξω από το τζάμι και αφηρημένα σηκώνει το βιβλίο προς τα πάνω. Δεν χάνω την ευκαιρία και καρφώνω το βλέμμα του στον τίτλο: Αϊνστάιν – Πικάσο: Ο χώρος ο χρόνος και η ομορφιά. Του Άρθουρ Μίλλερ. Μένω άφωνος. Είναι δυνατόν να διαβάζει το βιβλίο που διαβάζω κι εγώ αυτές τις μέρες; Αυτό που έχω στη τσάντα μου; Τι γίνεται εδώ;

Αν και το βιβλίο αρχίζει με τη ρήση του Αντρέ Σαλμόν, «όλα είναι δυνατά, όλα είναι πραγματοποιήσιμα, σε όλα και παντού», αδυνατώ να πιστέψω σε μια τέτοια σύμπτωση. Κάτι περίεργο συμβαίνει και θα το ανακαλύψω. Κοιτάζω επίμονα τον τύπο. Με κοιτάζει κι αυτός. Προσοχή τώρα. Εδώ είναι που χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Ο τύπος είναι φτυστός εγώ! Ένα ρεύμα τρόμου με παγώνει, λες κι έχουν ανοίξει ταυτόχρονα όλα μαζί τα παράθυρα του βαγονιού. Κάτι προσπαθώ να ψελλίσω, δεν τα καταφέρνω. Σφίγγεται η καρδιά μου, δεν μπορώ να αναπνεύσω, με λούζει κρύος ιδρώτας. Ο τύπος χαμογελάει, είναι φανερό πως το διασκεδάζει.

«Μα καλά, πιστεύεις στα σοβαρά πως με τέτοια φτηνά κόλπα θα τη σκαπουλάρεις; Θα σταματήσεις τον χρόνο, θα βρεις απαντήσεις σε όλα αυτά που σε ταλανίζουν; Σε παρακολουθώ βρε κακομοίρη και διασκεδάζω με όλα αυτά που σκαρφίζεσαι για να ξεγελάσεις τον εαυτό σου. Ποιον, εμένα; Χα! Απέτυχες να το κάνεις με τον έρωτα και πιστεύεις στα σοβαρά πως θα το κάνεις με τη γραφή και την ανάγνωση; Με υποκατάστατα; Για όνομα! Πόσο αστείος είσαι».

«Μα ποιος είσαι επιτέλους;» καταφέρνω να πω την ώρα που ο τύπος σηκώνεται και η αιθέρια ύπαρξη του κάνει χώρο να περάσει.

«Χα χα! Ούτε αυτό δεν ξέρεις; Το ασυνείδητό σου βρε χαμένε», λέει και εξαφανίζεται στο πλήθος.

Θέλω να του πετάξω ένα ξεγυρισμένο «άντε και γαμήσου», αλλά τελικά συγκρατιέμαι. Τι θα πει η αιθέρια ύπαρξη; Ναι, το ομολογώ. Σε μια τέτοια στιγμή που ο κόσμος μου γκρεμίζεται, που το σπίτι μου καίγεται, προσπαθώ να φανώ καλός σε μια άγνωστη γυναίκα έχοντας στο βάθος του μυαλού μου ότι μπορεί και να τη ρίξω. Γιατί να χαραμίσω τη μια στις χίλιες πιθανότητα; Έλα μου ντε, γιατί; Αυτοσυγκεντρώνομαι για να την μαγνητίσω. Η ύπαρξη κάνει παφ και εξαφανίζεται, γίνεται αιθέρας. Μα γιατί αιθέρας; Ο Αϊνστάιν δεν ήταν αυτός που απέδειξε πως δεν υπάρχει αιθέρας; Και που πήγε η γυναίκα - παγώνι; Πόσο πιθανόν είναι να πετάχτηκε στην οδό Αβινιόν, προσμένοντας στον ζωγράφο που θα την επιλέξει για μοντέλο του;

Αδυνατώ να με παρακολουθήσω. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του μυαλού μου επηρεάζει τη βαρύτητα. Ο χρόνος καμπυλώνεται επικίνδυνα και παρασέρνει και τον χώρο. Γέρνω. Το παράθυρο χτυπάει στο κεφάλι μου. Ξυπνάω και είμαι μόνος μου σε ένα άδειο βαγόνι. Αλαφιασμένος ψάχνω τη τσέπη μου. Ηρεμώ. Το μικρό ατσάλινο μαχαίρι είναι στη θέση του.

Και τώρα οι δυο μας ασυνείδητε τύπε…

Στα ακουστικά τελειώνει το Time των Pink Floyd. Ίσα που προλαβαίνω τη τελευταία στροφή:

The time is gone, the song is over, thought I’d something more to say…

.

Ο Δημήτρης Γιατρέλλης γεννήθηκε το 1959 στον Πολυχνίτο Λέσβου. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Αθήνα. Από το 1989 ζει με την οικογένεια του στη Μυτιλήνη. Έχει εκδώσει από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη το μυθιστόρημα: To τραγούδι του κούκου. 

[ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω