Γουίλιαμ Φώκνερ

Γουίλιαμ Φώκνερ

Ο Γουίλιαμ Φώκνερ (25-9-1897 μέχρι 6-7-1962) (William Cuthbert Falkner) υπήρξε μεγάλος αμερικανός μυθιστοριογράφος. Βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1949, δύο Βραβεία Πούλιτζερ και το Βραβείο Εθνικού βιβλίου (ΗΠΑ) το 1955. Το 1939 εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Ινστιτούτου Τεχνών και Γραμμάτων των ΗΠΑ και το 1948 έγινε μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας. Στην Ελλάδα τιμήθηκε το 1957 με το Αργυρό Μετάλλιο της Ακαδημίας Αθηνών.

Γεννήθηκε στο Νιου ΄Ωλμπανυ του Μισσισσίπι. Ο προπάππος του ήταν συνταγματάρχης του στρατού, αλλά ο Φώκνερ δεν έγινε δεκτός στο στράτευμα όταν η Αμερική μπήκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο λόγω του ύψους του (1.67μ). Εργάστηκε σε διάφορες δουλειές, ανάμεσά τους σένα βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη καθώς και μια μικρή εφημερίδα στη Νέα Ορλεάνη, όπου το 1924 ο φίλος του Φιλ Στόουν φρόντισε να εκδοθεί σε 1.000 αντίτυπα η συλλογή ποιημάτων του Ο Μαρμάρινος Φαύνος (The Marble Faun).

Το 1929 παντρεύτηκε την Estelle Oldham στην Οξφόρδη του Μισισίπι. Εκείνο το διάστημα, όπου εργαζόταν νυχτερινή βάρδια σε τοπικό ηλεκτρικό σταθμό, μέσα σε έξι βδομάδες του καλοκαιριού, από τα μεσάνυχτα ως τις τέσσερις το πρωί, γεννήθηκε το Καθώς ψυχορραγώ (As I Lay Dying), που κυκλοφόρησε την αμέσως επόμενη χρονιά (1930). Ακολούθησε το Άδυτο (Sanctuary), 1931 και κάποια σενάρια για το Χόλιγουντ (μεταξύ των οποίων το Today we Live του Χάουαρντ Χωκς, 1933, πάνω σ ένα δικό του διήγημα, και αργότερα οι διασκευές του Μεγάλου ύπνου του Ρ. Τσάντλερ, καθώς και του Να έχεις και να μην έχεις του Χέμινγουεϊ, μια και οι πωλήσεις των βιβλίων του ήταν ασήμαντες.

Ο Φώκνερ αν και αναγνωρισμένος συγγραφέας κρατήθηκε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Έδωσε ελάχιστες συνεντεύξεις και οι επιστολές του είναι στεγνές και αυστηρά επαγγελματικές. Στον κόσμο του, παρά την επικέντρωση στον αμερικανικό νότο, η αφήγηση έχει οικουμενική σημασία και στάση απέναντι σε προβλήματα όπως οι φυλετικές διακρίσεις.

Πέθανε από ανακοπή καρδιάς το 1962 στο Μπαχέϊλια του Μισισίπι αφήνοντας πίσω του ένα έργο που θα σημάδευε ανεξίτηλα την πεζογραφία του 20ού αιώνα και όχι μόνο δεν έχει ξεπεραστεί αλλά και κανένας ως τώρα δεν κατάφερε να το μιμηθεί.

Μυθιστορήματα

Soldier’s pay (Η πληρωμή του στρατιώτη, 1926) ― ελλην. μετάφρ. Ερρ. Μπαρτζινόπουλος, "ΑΓΚΥΡΑ"
Sartoris (Σαρτόρις, 1929) ― ελλην. μετάφρ. Εύη Γεωργούλη, "ΙΝΔΙΚΤΟΣ"
The Sound and Fury (Η βουή και η αντάρα, 1929) ― ελλην. μετάφρ. Τ. Μενδράκος, "ΒΙΠΕΡ"
As I Lay Dying (Καθώς ψυχορραγώ, 1930)
Sanctuary (Ιερό, 1931)
Light in August (Φως στον Αύγουστο, 1932) ― ελλην. μετάφρ. Στ. Ντώνια "ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΩΝΙΑ"
Absalom, Absalom! (Αβεσσαλώμ, Αβεσσαλώμ !, 1936) ― ελλην. μετάφρ. Ε.Μαρμαρά, ΟΔΥΣΣΕΑΣ
The Wild Palms (Οι άγριοι φοίνικες, 1939) ― ελλην. μετάφρ. Κοσμάς Πολίτης, "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ"
Requiem for a Nun (Ρέκβιεμ για μια μοναχή, 1951)

Διηγήματα

A rose for Emily (Ένα τριαντάφυλλο για την Έμιλυ, 1930)
Dry September (Άνυδρος Σεπτέμβρης, 1931)
Crevasse (Το ράγισμα, 1931)
Hair (Μαλλιά, 1931)
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BF%CF%85%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CE%B1%CE%BC_%CE%A6%CF%8E%CE%BA%CE%BD%CE%B5%CF%81

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω